Όλη η δραστηριότητα

Γενικά χορτάσαμε Παύλο αυτό το δίμηνο😂

Τώρα που χειμωνιάζει και έχουν ηρεμήσει τα πράγματα λεω να πιάσω να συμμαζέψω την eq6.... Σήμερα το βραδάκι θα κανω liveακι στις 8:30

Εντοπίστηκε ο πρώτος βραχώδης εξωπλανήτης με πυκνή ατμόσφαιρα (βίντεο) Πρόκειται για ένα κολασμένο κόσμο που ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην αστρονομία. Αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb λένε ότι έχουν βρει τις ισχυρότερες μέχρι στιγμής αποδείξεις για την ύπαρξη μίας ατμόσφαιρας και μάλιστα πυκνής γύρω από έναν βραχώδη εξωπλανήτη.Ο εξωπλανήτης βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το μητρικό του άστρο και τα ευρήματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters» αμφισβητούν την επικρατούσα άποψη ότι σχετικά μικροί πλανήτες που βρίσκονται πολύ κοντά στα άστρα τους δεν μπορούν να διατηρήσουν ατμόσφαιρα.Ο πλανήτης που έλαβε την κωδική ονομασία TOI-561 b κινείται γύρω από ένα άστρο που βρίσκεται σε απόσταση 280 ετών φωτός από τη Γη. Έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής τρεις πλανήτες σε αυτό το σύστημα και ο TOI-561 b είναι ο πιο κοντινός στο άστρο που εκτιμάται ότι έχει ηλικία 10 δισ. ετών. Είναι ο εσώτερος από τουλάχιστον τρεις πλανήτες που περιφέρονται γύρω από ένα άστρο ηλικίας 10 δισεκατομμυρίων ετών περίπου 280 έτη φωτός από τη Γη. Ο πλανήτης βρίσκεται τόσο κοντά στο άστρο του ολοκληρώνοντας μια πλήρη τροχιά γύρω από αυτό σε λιγότερο από 11 ώρες. Το έτος του δηλαδή διαρκεί όσο μισή γήινη μέρα.Η ακραία αυτή εγγύτητα τον κατατάσσει στην κατηγορία των υπέρθερμων υπερ-Γαιών οι οποίες θερμαίνονται σε θερμοκρασίες ικανές να λιώσουν βράχους. Υπό τέτοιες συνθήκες, οι επιστήμονες αναμένουν γενικά ότι οι πλανήτες χάνουν την ατμόσφαιρά τους λόγω της έντονης ακτινοβολίας του άστρου, μένοντας πίσω ως γυμνές, άνευρες βραχώδεις σφαίρες. Η ανακάλυψη Παρατηρήσεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο TESS της NASA έδειξαν ότι ο TOI-561 b έχει ασυνήθιστα χαμηλή πυκνότητα για έναν αμιγώς βραχώδη κόσμο, υποδεικνύοντας ότι μπορεί να χρειάζεται διαφορετική εξήγηση.«Πρέπει να σχηματίστηκε σε ένα πολύ διαφορετικό χημικό περιβάλλον από τους πλανήτες του δικού μας ηλιακού συστήματος» ανέφερε σε δήλωσή της η Τζοάνα Τέσκε ερευνήτρια του Carnegie Earth and Planets Lab στην Ουάσινγκτον, επικεφαλής της νέας μελέτης. Για να ελέγξει αν ο πλανήτης διαθέτει ατμόσφαιρα, η ομάδα χρησιμοποίησε το όργανο NIRSpec του James Webb για να μετρήσει τη θερμοκρασία της ημερήσιας πλευράς του TOI-561 b.Το Μάιο του 2024 το τηλεσκόπιο παρατήρησε συνεχώς το άστρο και τον πλανήτη για περισσότερο περίπου 40 ώρες καταγράφοντας τέσσερις πλήρεις τροχιές. Οι επιστήμονες εστίασαν στις στιγμές όπου ο πλανήτης περνούσε πίσω από το άστρο του, γεγονότα γνωστά ως «δευτερεύουσες εκλείψεις», όταν το φως του πλανήτη εξαφανίζεται προσωρινά. Μετρώντας τη μικροσκοπική πτώση στη συνολική φωτεινότητα του συστήματος κατά τη διάρκεια κάθε έκλειψης, η ομάδα μπόρεσε να απομονώσει την υπέρυθρη λάμψη του πλανήτη και να προσδιορίσει άμεσα τη θερμοκρασία της ημερήσιας πλευράς του.Αν ο TOI-561 b δεν είχε ατμόσφαιρα η ημερήσια πλευρά του θα έπρεπε να φτάνει περίπου 2,700 βαθμούς Κελσίου. Αντίθετα, το James Webb κατέγραψε πολύ χαμηλότερη θερμοκρασία περίπου 1,700 βαθμούς Κελσίου. Η εξήγηση Για να κατανοήσουν το γιατί οι ερευνητές δοκίμασαν μια σειρά πιθανών επιφανειών και τύπων ατμόσφαιρας για να δουν ποιοι θα μπορούσαν να αναπαράγουν το σήμα που κατέγραψε το James Webb.«Χρειαζόμαστε πραγματικά μια παχιά ατμόσφαιρα πλούσια σε πτητικά στοιχεία για να εξηγήσουμε όλες τις παρατηρήσεις. Ισχυροί άνεμοι θα ψύχουν την ημερήσια πλευρά μεταφέροντας θερμότητα στη νυχτερινή πλευρά» δήλωσε η Αντζαλί Πιέτ του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ, συν-συγγραφέας της μελέτης. Η ερευνητική ομάδα προτείνει ότι ο πλανήτης μπορεί να διατηρεί ισορροπία μεταξύ της λιωμένης επιφάνειάς του και της ατμόσφαιρας επιτρέποντας στα αέρια να κυκλοφορούν μεταξύ τους και πιθανώς να αναπληρώνουν την ατμόσφαιρα με την πάροδο του χρόνου.«Ενώ αέρια εκλύονται από τον πλανήτη για να τροφοδοτήσουν την ατμόσφαιρα, ο ωκεανός μάγματος τα απορροφά ξανά στο εσωτερικό. Είναι πραγματικά σαν μια υγρή μπάλα από λάβα» λέει ο Τιμ Λϊχτενμπεργκ του Πανεπιστημίου του Γκρόνινγκεν. Τα αποτελέσματα ανοίγουν τον δρόμο για τη διερεύνηση του εσωτερικού και της γεωλογικής δραστηριότητας τέτοιων εξαιρετικά θερμών βραχωδών πλανητών μέσω της μελέτης των ατμοσφαιρών τους σημειώνουν οι ερευνητές. https://www.naftemporiki.gr/techscience/2045668/entopistike-o-protos-vrachodis-exoplanitis-me-pykni-atmosfaira-vinteo/

Η NASA έχασε την επαφή με το δορυφόρο που αποκάλυψε την αιτία που ο Άρης έγινε απέραντη ψυχρή έρημος Ο δορυφόρος MAVEN εξερευνά και μελετά τον Κόκκινο Πλανήτη έντεκα χρόνια αποκαλύπτοντας πολύτιμα στοιχεία για αυτόν. Η NASA έκανε γνωστό ότι έχει χάσει εδώ και λίγες μέρες την επαφή με το δορυφόρο της αποστολής MAVEN ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη για περισσότερα από δέκα χρόνια διαθέτοντας ογδόντα τρεις επιστημονικούς αισθητήρες που καταγράφουν πλήθος δεδομένων του πλανήτη ρίχνοντας φως ανάμεσα στα άλλα στις αιτίες που τον μετέτρεψαν σε ένα άγονο αφιλόξενο για τη ζωή κόσμο.Ο δορυφόρος σταμάτησε να επικοινωνεί με τους επίγειους σταθμούς το περασμένο Σαββατοκύριακο. Η NASA αναφέρει ότι ο δορυφόρος λειτουργούσε κανονικά πριν περάσει πίσω από τον Κόκκινο Πλανήτη. Όταν επανεμφανίστηκε, υπήρχε μόνο σιωπή. «Η τηλεμετρία έδειξε ότι όλα τα υποσυστήματα λειτουργούσαν κανονικά πριν βρεθεί πίσω από τον Άρη. Το διαστημικό σκάφος και οι ομάδες επιχειρήσεων διερευνούν την ανωμαλία για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Περισσότερες πληροφορίες θα κοινοποιηθούν όταν γίνουν διαθέσιμες» αναφέρει σε ανακοίνωση της η NASA.Ο δορυφόρος εκτοξεύθηκε το 2013 έφτασε στον Άρη ένα χρόνο αργότερα και άρχισε να μελετά την ανώτερη ατμόσφαιρα του και την αλληλεπίδρασή της με τον ηλιακό άνεμο, το ρεύμα ηλεκτρικά φορτισμένων σωματιδίων που στέλνει ο Ήλιος στο Διάστημα. Η μελέτη των δεδομένων οδήγησε τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι ο ηλιακός άνεμος απομάκρυνε σταδιακά την ατμόσφαιρα του Άρη διαρρέοντας την στο Διάστημα με αποτέλεσμα ο πλανήτης να αδυνατεί να διατηρήσει στην επιφάνεια τους νερό σε υγρή μορφή και να αναπτύξει ακραίες συνθήκες με τη θερμοκρασία να πέφτει τις νυχτερινές ώρες στους μείον 140 βαθμούς Κελσίου.Το MAVEN έχει επίσης λειτουργήσει ως αναμεταδότης επικοινωνίας για τα δύο ρομπότ εξερεύνησης της NASA στον Άρη, το Curiosity και το Perseverance, των οποίων η εξερεύνηση του πλανήτη έχει αποφέρει πολλές επιστημονικές ανακαλύψεις. Η NASA διαθέτει δύο ακόμη δορυφόρους γύρω από τον Άρη που παραμένουν ενεργοί: το Mars Reconnaissance Orbiter, το οποίο εκτοξεύθηκε το 2005, και το Mars Odyssey, το οποίο εκτοξεύθηκε το 2001. Στην εικόνα ο δορυφόρος MAVEN https://www.naftemporiki.gr/techscience/2045694/i-nasa-echase-tin-epafi-me-to-doryforo-poy-apokalypse-tin-aitia-poy-o-aris-egine-aperanti-psychri-erimos/

Η αρχή του Μπρους Λη … …. και το πρόβλημα της «φυσικότητας» ή αλλιώς της «λεπτής ρύθμισης» στη φυσική των υψηλών ενεργειών Όταν οι ελεύθερες παράμετροι ή οι φυσικές σταθερές που εμφανίζονται σε μια θεωρία λαμβάνουν σχετικές τιμές της «τάξης του 1», τότε λέμε ότι η θεωρία έχει «φυσικότητα (naturalness)». Δηλαδή, μια «φυσική» θεωρία θα πρέπει να έχει παραμέτρους με τιμές π.χ. 2,31 και όχι 231000 ή 0,00000231. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το Kαθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων το οποίο περιλαμβάνει μια σειρά από παραμέτρους που διαφέρουν κατά πολλές τάξεις μεγέθους και απαιτούν «λεπτή ρύθμιση (fine tuning)».Μια θεωρία αντιμετωπίζεται ως ύποπτη (ή αφύσικη) αν, προκειμένου να εξηγήσει παρατηρήσιμα φαινόμενα, απαιτεί τη χρήση εξαιρετικά μεγάλων ή μικρών αδιάστατων αριθμών. Ένας αδιάστατος αριθμός είναι μια αριθμητική τιμή χωρίς μονάδες μέτρησης. Το μέγεθος ενός ατόμου, για παράδειγμα, έχει διαστάσεις μήκους, μπορεί να είναι πολύ μικρό όταν μετρηθεί σε εκατοστά, αλλά είναι πάντα δυνατόν να βρούμε μια άλλη μονάδα μέτρησης, στην οποία το άτομο να μην είναι πολύ μικρό.Όμως, ένας αδιάστατος αριθμός, όπως ο λόγος μεταξύ ενεργειακών σταθμών σε ένα άτομο, ή ο λόγος μαζών που προκύπτουν σε μια δεδομένη οικογένεια στοιχειωδών σωματιδίων, δεν εξαρτάται από τις μονάδες μέτρησης. Η εμφάνιση ενός μεγάλου ή μικρού αριθμού σε έναν τέτοιο λόγο δεν οφείλεται σε μοιραίο γεγονός για τους θεωρητικούς φυσικούς.Ίσως να οφείλεται σε κάποιο φυσικό αίτιο το ότι μια διεργασία πραγματοποιείται πολύ σπάνια σε σύγκριση με άλλες παρόμοιες διεργασίες, ή για το ότι η μάζα κάποιου σωματιδίου είναι πολύ μικρή. Ωστόσο, δεν είναι αποδεκτό να απαιτείται μια, εν γένει αδικαιολόγητη, «λεπτή ρύθμιση» προκειμένου να συμφωνήσει με τις παρατηρήσεις κάποιος αδιάστατος αριθμός.Για παράδειγμα, έστω ότι προκειμένου να συμφωνήσουν κάποιες παρατηρήσεις, οι ρυθμοί για δυο ανεξάρτητα υπολογισμένες φυσικές διεργασίες πρέπει να διαφέρουν μεταξύ τους στο 21ο δεκαδικό ψηφίο, δηλαδή, η διαφορά τους να είναι 20 τάξεις μεγέθους μικρότερη από καθέναν από αυτούς. Στην περίπτωση αυτή, μπαίνουμε στον πειρασμό να πούμε ότι μια θεωρία, στην οποία, χωρίς κάποιον αποχρώντα φυσικό λόγο απαιτείται μια τέτοια διαφορά, έχει τόσες πιθανότητες να είναι σωστή, όσες και δυο τυχαία επιλεγμένοι αριθμοί να ταυτίζονται μέχρι το 20ο δεκαδικό ψηφίο.Ένα από τα χειρότερα προβλήματα λεπτής ρύθμισης στη φυσική σχετίζεται με την κοσμολογική σταθερά Λ. Αν η ποσότητα αυτή είναι μη μηδενική, αλλά μικρή, τότε φαίνεται να απαιτεί μια λεπτή ρύθμιση περίπου 120 δεκαδικά ψηφία! Στο βίντεο που ακολουθεί ο Σάββας Δημόπουλος, με μεγάλη δόση χιούμορ, συνδέει την «αρχή του σύγχρονου φιλοσόφου» Μπους Λη με το πρόβλημα της «Φυσικότητας (Naturalness)» και τις προσδοκίες μας από τα πειράματα του LHC. Πρόκειται για τον επίλογο της ομιλίας που πραγματοποιήθηκε στα τέλη του Αυγούστου στην Τεργέστη, στα πλαίσια του συνεδρίου SUSY 2013: Η ομιλία του Σάββα Δημόπουλου είχε τίτλο «The Abundance of Nothing» και μπορείτε να την παρακολουθήσετε ολόκληρη ΕΔΩ http://susy2013.ictp.it/video/03_Wednesday/2013_08_28_Dimopoulos_16-9.html (νεώτερη ενημέρωση 21/12/2025) Παρακολουθείστε και μια πρόσφατη ομιλία του Σάββα Δημόπουλου στο CERN – 4th International Symposium on the History of Particle Physics (10-November 13, 2025) – με τίτλο Grand Unified Theories or Beyond the Standard Model: για το βίντεο πατήστε ΕΔΩ https://cds.cern.ch/record/2948944 και για τις διαφάνειες της ομιλίας ΕΔΩ https://indico.cern.ch/event/1480892/contributions/6378930/attachments/3172334/5640353/CERNNov2025v2.pdf

Το Παρελθόν και το Μέλλον της Θεωρίας των Χορδών. Μια συζήτηση του Brian Greene με τον Edward Witten Σύμφωνα με τον αστικό μύθο ο Gabriele Veneziano μάντεψε τον πίνακα σκέδασης της ισχυρής αλληλεπίδρασης πέφτοντας πάνω στη συνάρτηση βήτα του Euler καθώς ξεφύλλιζε ένα βιβλίο μαθηματικών. Έτσι προέκυψε το πρότυπο Veneziano που αποτέλεσε την βάση για την θεωρία των χορδών. Στο μακρινό 1986, όταν ένας από τους σημαντικότερους φυσικούς της εποχής μας, ο Edward Witten έδινε μια διάλεξη στο Χάρβαρντ σχετικά με τη Θεωρία των Χορδών, κάποια στιγμή ένας μεταπτυχιακός φοιτητής τον ρώτησε: «η Θεωρία των Χορδών ήρθε για να μείνει;». Ο Witten απάντησε ότι σε 50 χρόνια από τότε, οι άνθρωποι θα εξακολουθούν να μιλούν για τη Θεωρία των Χορδών. Ενώ απομένουν 11 χρόνια για να συμπληρωθούν τα 50 χρόνια, ο τότε μεταπτυχιακός φοιτητής Brian Greene, θέτει ξανά το ερώτημα στον Witten: «σε ποιό σημείο βρισκόμαστε σε σχέση με εκείνη την πρόβλεψη;» Η συζήτηση Greene-Witten: 0:00:00 – Introduction: Free Will, Physics, and the Quest to Unify Reality 0:05:07 – Why String Theory Changed Everything 0:11:49 – Extra Dimensions and the Shape of Reality 0:19:05 – The Explosion of Possibilities and the String Theory Landscape 0:21:24 – The Anthropic Universe and Cosmic Acceleration 0:30:38 – Duality: One Universe, Multiple Descriptions 0:35:48 – Maldacena Duality and the Emergence of Gravity 0:44:39 – Cosmology’s Surprising Progress Since the 1980s 0:47:25 – Einstein, Quantum Nonlocality, and the Limits of Intuition 0:49:00 – Quantum Measurement, Consciousness, and What It Means to Know 0:58:44 – Creativity, Insight, and the Life of a Theoretical Physicist (*) Ο Witten μεταξύ άλλων τονίζει ότι η Θεωρία των Χορδών δεν έχει προς το παρόν κάποια πειραματική επιβεβαίωση. Δεν υπάρχουνε παρατηρήσεις που να επιβεβαιώνουν άμεσα την ύπαρξη των χορδών ή των επιπλέον διαστάσεων που πορβλέπονται από αυτή. Η πειραματική δυσκολία οφείλεται στο ότι τα φαινόμενα που θα μπορούσαν να μας αποκαλύψουν τις χορδές απαιτούν ενέργειες πολύ υψηλότερες από αυτές που μπορούν να επιτευχθούν στα σημερινούς επιταχυντές. Όμως, η θεωρία μπορεί να ερμηνεύσει φαινόμενα που είναι δύσκολο να εξηγηθούν με άλλες θεωρίες, όπως η θερμοδυναμική των μαύρων τρυπών και οι ιδιότητες ορισμένων κβαντικών συστημάτων. Επιπλέον, η Θεωρία των Χορδών έχει ισχυρή μαθηματική δομή, η οποία πέρα από την καθαρή μαθηματική αξία της, προσφέρει νέα εργαλεία για άλλες περιοχές της φυσικής. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμη κι αν η πειραματική επιβεβαίωση παραμένει δύσκολη, η θεωρία έχει αξία ως καθαρά επιστημονικό και μαθηματικό πλαίσιο. https://physicsgg.me/2025/12/20/το-παρελθόν-και-το-μέλλον-της-θεωρίας-τ/

Φαϊνμάνιο (Feynmanium): Το τέλος του περιοδικού πίνακα στοιχείων; Θα τελειώσει κάποτε ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων; Ο αστικος μύθος λέει πως ο Ρίτσαρντ Φάυνμαν είχε θέσει ένα τέλος στο περιοδικό σύστημα μετά το υποθετικό στοιχείο 137, που ονομάζεται untriseptium ή ανεπίσημα feynmanium προς τιμήν του. Το επιβεβαιώνει και ο Σουμπραμανιάν Τσαντρασεκάρ στο άρθρο του με τίτλο ‘On stars, their evolution and their stability‘, γράφοντας ‘πως ατομικός αριθμός Ζ=137, θέτει το όριο για τον μέγιστο αριθμό πρωτονίων που θα μπορούσε να έχει ένας πυρήνας ώστε να επιτρέπεται σταθερή τροχιά σε ένα ηλεκτρόνιο – διαφορετικά παραβιάζεται η σχετικότητα’. Είναι πολύ εύκολο να δειχθεί για ένα υδρογονοειδές ιόν ότι για Ζ>137 το ηλεκτρόνιο στην θεμελιώδη κατάστασή του θα είχε ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός. Η κατάρρευση του μοντέλου Bohr για Ζ=137 Ο Louis de Broglie ήταν ο πρώτος που είδε τα τροχιακά ηλεκτρόνια ενός ατόμου ως στάσιμα κύματα, συνδέοντας την ορμή του ηλεκτρονίου με το μήκος κύματος ενός στάσιμου κύματος: . Παίρνοντας την σκυτάλη ο Niels Bohr θεώρησε ότι για να σχηματιστεί στάσιμο κύμα σε μια τροχιά ακτίνας r πρέπει το μήκος της τροχιάς να είναι ακέραιο πολλαπλάσιο του μήκους κύματος , όπου . Χρησιμομοιώντας την σχέση του de Broglie για το μήκος κύματος του ηλεκτρονίου , κατέληξε στην συνθήκη κβάντωσης για την στροφορμή του ηλεκτρονίου: (1), όπου Έστω ένα υδρογονοειδές ιόν (διαθέτει ένα μόνο ηλεκτρόνιο) με ατομικό αριθμό Ζ. Σύμφωνα με το ατομικό πρότυπο του Bohr, η δύναμη Coulomb που ασκείται από τον πυρήνα στο ηλεκτρόνιο παίζει τον ρόλο της κεντρομόλου δύναμης οπότε: (2) Συνδυάζοντας τις εξισώσεις (1) και (2) παίρνουμε για την ταχύτητα του ηλεκτρονίου: , στην οποία αν εισάγουμε την σταθερά λεπτής υφής , παίρνουμε για την ταχύτητα του ηλεκτρονίου: , όπου c η ταχύτητα του φωτός. Για Ζ≥137 και n=1, παρατηρούμε ότι η ταχύτητα του ηλεκτρονίου γίνεται μεγαλύτερη ή ίση με την ταχύτητα του φωτός!Ακόμα και πέρα από το απλοϊκό ατομικό μοντέλο του Bohr, οι υπολογισμοί της κβαντικής θεωρίας πεδίου καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Στην γειτονιά ενός πυρήνα με πάρα πολλά πρωτόνια είναι δυνατόν να προκληθεί το φαινόμενο Schwinger – να δημιουργηθεί δηλαδή ένα πολύ ισχυρό ηλεκτρικό πεδίο που να «πυροδοτεί το κενό» δημιουργώντας ζεύγη ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων. Αυτό μπορεί να θέσει ένα ανώτερο όριο στον αριθμό πρωτονίων που μπορεί να περιέχει ένας ατομικός πυρήνας. Για παράδειγμα σύμφωνα με τον υπολογισμό του Matthew Schwartz στο βιβλίο του «Quantum Field Theory and the Standard Model – σελ.720», για Ζ~137 η ένταση του ηλεκτρικού πεδίο ξεπερνά την κρίσιμη τιμή Εc≥1018 Volts/m και το φαινόμενο Schwinger παύει να είναι αγνοήσιμο. Και σ’ αυτόν τον υπολογισμό ο ατομικός αριθμός 137 σηματοδοτεί πάλι το τέλος του περιοδικού πίνακα στοιχείων.Βέβαια στους παραπάνω υπολογισμούς ο πυρήνας θεωρείται ως σημειακό φορτίο. Αν γίνουν ακριβέστεροι υπολογισμοί λαμβάνοντας υπόψιν και το μέγεθος του πυρήνα, τότε θα μπορούσαν θεωρητικά να υπάρξουν στοιχεία και με Ζ>137, τουλάχιστον μέχρι Ζ=173. Ακολουθούν δυο σχετικά βίντεο του Sir Martyn Poliakoff από το πανεπιστήμιο του Nottingham: 1. Feynmanium (?) 2. Bigger Periodic Table (αναφέρεται στην εργασία του Pekka Pyykkö: ‘A suggested periodic table up to Z ≤ 172, based on Dirac–Fock calculations on atoms and ions‘) Το στοιχείο με ατομικό αριθμό 137 ως Feynmanium (συναναντάται και με το σύμβολο Uts ως Untriseptium)

Ο διαστρικός κομήτης 3I/ATLAS στην πλησιέστερη απόσταση από τη Γη. Ο διαστρικός κομήτης 3I/ATLAS (το τρίτο γνωστό διαστρικό αντικείμενο που εντοπίστηκε μέχρι σήμερα) θα κάνει την πλησιέστερη προσέγγισή του στη Γη την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου.Σύμφωνα με τους υπολογισμούς από το σύστημα Horizons του Εργαστηρίου JPL της NASA , ο κομήτης 3I/ATLAS θα βρίσκεται στην πλησιέστερη απόσταση από τη τη Γη το πρωί της 19ης Δεκεμβρίου, 8 π.μ. ώρα Ελλάδας. Τότε ο κομήτης θα απέχει περίπου 1,8 αστρονομικές μονάδες ή 270 εκατομμύρια χιλιόμετρα (1 αστρονομική μονάδα είναι η μέση απόσταση Γης-Ήλιου). Πάντως ο κομήτης θα βρίσκεται πολύ μακριά και θα είναι πολύ αμυδρός για να γίνει ορατός δια γυμνού οφθαλμού.Η μελέτη του 3I/ATLAS στην πλησιέστερη προσέγγισή του στη Γη δίνει στους αστρονόμους την καλύτερη ευκαιρία για να μελετήσουν την ύλη του κομήτη, την προερχόμενη από ένα άλλο αστρικό σύστημα. Παρακολουθείστε απευθείας την πλησιέστερη προσεγγιση του κομήτη από το Virtual Telescope Project, εφόσον το επτρέψει ο καιρός: https://physicsgg.me/2025/12/18/ο-διαστρικός-κομήτης-3i-atlas-στην-πλησιέστε/