AstroVox

Το καλοκαίρι που μας αποχαιρετά σιγά – σιγά φεύγοντας, ήταν καθοριστικό για μένα. Κι αυτό, γιατί είχα την ευκαιρία-τύχη, να ασχοληθώ πρωτίστως και ενδελεχώς με το νεφελώδες στερέωμα του δικού μου, προσωπικού... νεφεληγερέτη ουρανού! Έτσι, έκανα περισσότερες "ενδοσκοπήσεις" παρατηρώντας τον ουρανό της προσωπικής μου ζωής, παρά νυχτερινές αστροπαρατηρήσεις...
Ήταν επιτακτική η ανάγκη, να ταυτοποιήσω ανθρώπους-κομήτες, ανθρώπους-διάττοντες, ανθρώπους-νεφελώματα, να ξεκαθαρίσω (επίπονα βέβαια) το τοπίο, έτσι ώστε, να μείνουν συνειδητά πλέον μόνο τα πεντακάθαρα, ταπεινά, αυθεντικά, λαμπερά, απαστράπτοντα διαμαντάκια! Έχοντας συμπληρώσει και τα τελευταία κομμάτια του "παζλ" που χρόνια με βασάνιζε, αφού –σαν ξεροκέφαλη που είμαι - επέμενα στη χιμαιρική προσπάθεια τοποθέτησης λάθος κομματιών σε λάθος θέσεις, με την εσωτερική γαλήνη πλέον, που προσφέρει η αποκαλυπτική του εικόνα, μπορώ ανακουφισμένη, να πω: Ναι!!! Φέτος, απόλαυσα με την ψυχή μου τις λίγες αλλά "καθαρές" βραδιές αστροπαρατήρησης. Χωρίς παρεξηγήσεις, χωρίς μικρότητες, εντάσεις, σκοπιμότητες, ζήλιες και τσακωμούς. Είτε από το σπίτι μου, είτε από το Βουνό, είτε από άλλα σκοτεινά μέρη της περιοχής μας, ο ουρανός μάς αποκαλυπτόταν κάθε φορά.
Επιπλέον, είχαμε την ευκαιρία με την εξαιρετική παρέα της 3ης Παγκρήτιας Συνάντησης, να απολαύσουμε τις από κοινού αστροπαρατηρήσεις μας, και ηλιακές παρακαλώ! Very Happy

Ψήφισα το 3.

Η φωτορύπανση δεν μου επέτρεψε πολλές σοβαρές παρατηρήσεις. Αλλά η Πανελλήνια ήταν πολύ αποδοτική και διασκεδαστική (είδαμε εκατοντάδες DSO). Ψήφισα το 2ο! Cheesy Grin