Χαρακτηριστικά προσοφθαλμίων για παρατήρηση DSO και όχι μόνο

Καλησπέρα σας,

Ήθελα να ρωτήσω ποια είναι τα σημαντικότερα στοιχεία για την επιλογή προσοφθαλμίου για παρατήρηση αντικειμένων βαθέως ουρανού. Δηλαδή ποιο είναι το καταλληλότερο εύρος μεγεθύνσεων και κόρης εξόδου και τι αλλο πρέπει να προσέξει κάνεις; Δεν αναφέρω το πεδίο γτ αυτό διαφέρει από αντικείμενο σε αντικείμενο αλλά θα ήθελα μια απάντηση για την πλειοψηφία των DSO, δηλαδή όχι των πολύ μεγάλων όπως το Νεφέλωμα του Ωρίωνα η τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Επηρεάζει με κάποιο τρόπο θετικά η αρνητικά και το AFOV του προσοφθαλμιου;

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων,

Βαγγέλης

Πρώτα απ΄ όλα, συναρτήσει της εστιακής του τηλεσκοπίου, θα πρέπει το αντικείμενο να χωράει ολόκληρο μέσα στο πεδίο, με λίγο φόντο που θα προσφέρει αντίθεση. Εδώ βοηθούν τα προσοφθάλμια ευρείας γωνίας.

 

To M42 δεν είναι πραγματικά μεγάλο νεφέλωμα. Θα πρέπει να δεις το Veil, δεν χωράει στο προσοφθάλμιο σε εστιακή 1500mm, πρέπει να χρησιμοποιήσεις SWA 40mm η Plossl 55mm για να δεις το ένα ημιμόριο μόνο. Εκεί η κόρη εξόδου γίνεται τεράστια όταν έχεις νευτώνιο.

 

Θα πρέπει επίσης να έχει όσο λιγότερα οπτικά σφάλματα γίνεται. Ειδικά για τα σφαιρωτά και αστρικά σμήνη, θα πρέπει να είναι επίπεδο το πεδίο, ώστε να εστιάζουν όλα τα άστρα ταυτόχρονα.

 

Για τα νεφελώματα και τους γαλαξίες θα πρέπει να είναι όσο διαυγέστερο γίνεται, χωρίς απώλειες φωτός, ο έστι μεθερμηνευόμενον να διαθέτει όσο λιγότερες επιφάνειες φακών είναι εφικτό (δηλαδή όσο λιγότερα στοιχεία γίνεται, 3 για τους μονοκεντρικούς και 4 για ορθοσκοπικούς και Plossl) ή να διαθέτει πολύ καλές αντιανακλαστικές επιστρώσεις σε όλες τις επιφάνειες.

 

Ως προς την κόρη εξόδου, οποιαδήποτε μεταξύ 3 και 1.5mm θεωρείται ικανοποιητική. Μικρότερη κόρη εξόδου σκοτεινιάζει το αντικείμενο και αναδεικνύει τα έγκλειστα του υαλοειδούς (αν και συχνά απαιτείται για πολύ μικρούς γαλαξίες και πλανητικά), ενώ η μεγαλύτερη συνδέεται με σμίκρυνση του αντικειμένου και αυξημένη φωτεινότητα υποβάθρου, ειδικά σε μέτριους ουρανούς (αν και η μεγαλύτερη κόρη εξόδου αποδίδει καλύτερα όταν χρησιμοποιείς γραμμικό φίλτρο OIII ή Hβ, ή ακόμη και narroband όπως το UHC).

Φακοί με κόρες εξόδου 4, 2 και 1mm ή εκεί γύρω καλύπτουν όλες τις ανάγκες.

 

Κάποιοι επιμένουν πως ο φακός θα πρέπει να έχει επάνω του και πράσινα γράμματα, αλλά τώρα τελευταία αυτό αμφισβητείται.

Ευχαριστώ για την αναλυτική απάντηση.

Καλησπέρα και πάλι,

 

Πόσο συχνά χρησιμοποιείτε μεγέθυνση 300x, σηκώνει συχνά λόγω seeing η σπάνια κυρίως μέσα από πόλη (και Αθήνα) για παρατήρηση πλανητών?

 

Σαν ταβάνι ποια μεγέθυνση θεωρείται με την έννοια να παίζει συχνά και όχι σπάνια 1-2 φορές το χρόνο ? Εχω δει πχ η TeleVue που προτεινει μεγιστη 350x ανεξαρτήτως διαμετρου τηλεσκοπίου, λέγοντας ουσιαστικά έμμεσα max 350x και όσο μεγαλύτερη διάμετρος τόσο περισσότερες λεπτομέρειες με ανώτατη μεγέθυνση αυτή.

 

Κάθε εμπειρία σας θα βοηθούσε

Ευχαριστώ

Αστους να λενε. 350χ μεσα απο αθηνα μπορει να μην πιασεις και ποτε. Ενα 300 σε υπαιθρο με πολυ καλο seeing και διαυγεια και πολυ ειναι. Η μεγαλυτερη που επιασα στην ζωη μου ηταν με ενα 18αρι dob οταν δοκιμαζαμε τα zeiss abbe. Το εκπληκτικο νουμερο των 500 μεγεθυνσεων και παλι δυσκολα. Γενικα μεσα απο αθηνα ενα 200 το πιανεις καθε καλημερα απο εκει και περα δεν γνωριζω παραπανω.

Οκ κατάλαβα... Αν και στην πόλη πολλές φορές δημιουργείται μια πιο σταθερή κατάσταση στην ατμοσφαιρα όσων αφορά παρατήρηση πλανητών ακόμη και από την ύπαιθρο αν δεν κάνω λάθος.

Όχι ούτε για πλανήτες είναι καλύτερα στην πόλη. Διαδεδομένος μύθος! Το χειμώνα κεντρικές θερμάνσεις και καυσαέρια που δημιουργούν θερμικά ρεύματα και το καλοκαίρι ταράτσες και στέγες που τις πυρώνει ο ήλιος όλη μέρα και εκπέμπουν θερμότητα το βράδυ. Είναι ό,τι χειρότερο.

Ισχύει έχετε δίκιο... Ίσως όσοι το αναφέρουν να εννοούν φθινόπωρο- άνοιξη σε ενδιάμεσες-ήπιες καταστάσεις...Πάντως έχω πετύχει βραδιές από κέντρο Αθήνας με πολύ καθαρά σταθερά είδωλα Δια-Κρόνου...Αξέχαστη θα μου μείνει η εικόνα του Κρόνου που είχα δει από το Newall της Πεντέλης πριν τα Χριστούγεννα 2019 (φθινόπωρο 2019 νομίζω βασικά) που παρόλο που ήταν χαμηλά και πάνω από την Αθήνα ήταν απλά μαγευτικό σαν να έβλεπα φωτογραφία της NASA ειλικρινά (σταθεροτατος και μεγάλη μεγέθυνση από ό,τι θυμάμαι)