Πλανήτης Γη.

Η Γη σχηματίστηκε από μετεωρίτες διαφοροποιημένης σύνθεσης.

Τα δομικά στοιχεία της Γης ήταν πιο εκλεκτικά από όσο νομίζαμε μέχρι τώρα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που υποδηλώνει ότι ο πλανήτης μας σχηματίστηκε από τις συγκρούσεις πολλών διαφορετικών τύπων μετεωριτών.

Ο πλανήτης μας θεωρείται ότι σχηματίστηκε πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια από ένα δίσκο κόκκων σκόνης που απέμεινε από το νέφος του υλικού από το οποίο φτιάχτηκε ο ήλιος μας. Αυτοί οι κόκκοι συνενώθηκαν αργά αργά μαζί με τη βοήθεια της βαρύτητας σε βότσαλα, πέτρες, και στη συνέχεια σε πλανητικά έμβρυα. Τελικά, όταν συγχωνεύτηκε αρκετή μάζα σχημάτισαν τον πλανήτη Γη.

Οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα περισσότερα από τα αντικείμενα που συγχωνεύτηκαν για να φτιάξουν τη Γη σχηματίστηκαν από μια στενή ζώνη στο διάστημα και ότι ήταν παρόμοια μεταξύ τους, ανήκοντας σε μια υποκατηγορία μετεωριτών που ονομάζονται χονδρίτες ενσταλτίτες (enstatite ). Η ιδέα αυτή βασίζεται σε μετρήσεις διαφόρων ισοτόπων με πολλές εντυπωσιακές ομοιότητες, όπως το οξυγόνο, το νικέλιο και το χρώμιο, μεταξύ της Γης και του είδους αυτού των χονδριτών.

Όμως μια νέα μελέτη σε ισότοπα του πυριτίου από δείγματα πετρωμάτων και μετεωριτών δείχνουν ότι η Γη αποτελείται από ένα πιο διαφοροποιημένο μείγμα μετεωριτών κι όχι μόνο από ενσταλτίτες.

Οι γεωχημικοί Caroline Fitoussi (Φυτούση και Bernard Bourdon της Ecole Normale Supérieure στη Γαλλία ανέλυσαν τα ισότοπα του πυριτίου σε επίγεια δείγματα πετρωμάτων που συλλέχθηκαν από διάφορους τύπους πετρωμάτων του μανδύα. Ανέλυσαν, επίσης, σεληνιακά δείγματα πετρωμάτων που συλλέχθηκαν από αστροναύτες σε αποστολές στη Σελήνη. Σύγκριναν λοιπόν αυτά δείγματα των μετεωριτών, ιδιαίτερα την κατηγορία χονδριτών ενσταλτίτες και ένα άλλο είδος που ονομάζεται αχονδρίτες ενσταλτίτες. Οι μετρήσεις έγιναν στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης.

Χρησιμοποιώντας υπολογιστικά μοντέλα του σχηματισμού της Γης, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι ένα μίγμα από τρία είδη συστατικών των μετεωριτών θα μπορούσε να παράγει το σωστό μίγμα από ισότοπα του οξυγόνου, του νικελίου και του χρωμίου που είχαν προηγουμένως μετρηθεί σε δείγματα της Γης, καθώς και στα νέα ευρήματά τους σχετικά με τα ισότοπα του πυριτίου σε δείγματα επίγεια και σε μετεωρίτες.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι πιθανώς συνδυάστηκαν διάφοροι χονδρίτες, κι όχι μόνο ενσταλτίτες χονδρίτες, για τη δημιουργία της Γης.

Το γεγονός ότι οι συνθέσεις του ισοτόπου του πυριτίου που μετρήθηκαν σε πετρώματα ήταν παρόμοιες τόσο σε δείγματα στη Γη όσο και στο φεγγάρι υποδηλώνει ότι το υλικό που σχημάτισε το φεγγάρι μας πρέπει να είχε αναμιχθεί με τον μανδύα της Γης, προτού διαμορφωθεί το φεγγάρι, έτσι ώστε και τα δύο σώματα να έχουν την ίδια υπογραφή.

"Αυτό μας λέει πολλά σχετικά με το πώς σχηματίστηκε η Σελήνη και ποιοί είναι οι περιορισμοί," δήλωσε η Caroline Fitoussi.

Το φεγγάρι θεωρείται ότι ήταν το αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης ανάμεσα σε ένα γιγαντιαίο αστεροειδή και τη Γη λίγο μετά τη γέννησή του πλανήτη μας. Όμως οι ακριβείς λεπτομέρειες της διαδικασίας αυτής εξακολουθούν να μην είναι πλήρως κατανοητές.

Τα νέα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Science.

Πηγή: space.com

Ευρωπαϊκός δορυφόρος «κοιτά» στα έγκατα της Γης.

Για πρώτη φορά οι επιστήμονες κατάφεραν να «χαρτογραφήσουν» με υψηλή ανάλυση και λεπτομέρεια το σύνορο ανάμεσα στον φλοιό της Γης και στο βαθύτερο στρώμα του μανδύα, που μεσολαβεί μέχρι τον πυρήνα, χρησιμοποιώντας την εξ ύψους βοήθεια του δορυφόρου GOCE του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA).

Το σύνορο, που ονομάζεται και «όριο Μόχο» (από τη συντόμευση του ονόματος του κροάτη γεωφυσικού 'Αντρια Μοχορόβισιτς, ο οποίος πρώτος το εντόπισε το 1909), βρίσκεται σε βάθος 10 έως 70 χιλιομέτρων και οριοθετεί την αρχή του μανδύα, προσδίδοντας ξεχωριστές ιδιότητες στα πετρώματά του σε σχέση με αυτά του φλοιού. Ο κροάτης επιστήμονας είχε υποθέσει την ύπαρξη της συνοριακής ασυνέχειας μεταξύ φλοιού-μανδύα βασιζόμενος στην ξεχωριστή ταχύτητα των σεισμικών κυμάτων που παράγουν οι επιφανειακοί σεισμοί.

Οι ερευνητές αξιοποίησαν τις μετρήσεις βαρύτητας του δορυφόρου GOCE που εκτοξεύθηκε το 2009 και περιφέρεται γύρω από τον πλανήτη μας σε ύψος περίπου 255 χλμ., την χαμηλότερη τροχιά από οποιονδήποτε άλλο επιστημονικό-ερευνητικό δορυφόρο. Ο δορυφόρος είναι σε θέση να καταγράψει και τις παραμικρές αποκλίσεις στη γήινη βαρύτητα, πράγμα που επιτρέπει στους επιστήμονες να υπολογίσουν (να «χαρτογραφήσουν») με μεγαλύτερη λεπτομέρεια από κάθε άλλη φορά τις σχεδόν ανεπαίσθητες διαφορές στη βαρυτική έλξη που παρατηρούνται στα διαφορετικά σημεία του πλανήτη, ανάλογα με το αν αφορούν οροσειρές, πεδιάδες ή βαθιές θαλάσσιες τάφρους.

Αυτή η ικανότητα του δορυφόρου να ανιχνεύει και τις παραμικρές αυξομειώσεις του γήινου βαρυτικού πεδίου τού επιτρέπει να «βλέπει» μέσα στη Γη και να βγάζει συμπεράσματα για την ανομοιογενή κατανομή της μάζας στο εσωτερικό του πλανήτη μας. Η ανομοιογένεια αυτή οφείλεται στη διαφορετική πυκνότητα των πετρωμάτων πάνω και κάτω από το σύνορο Μόχο. Ο φλοιός έχει μικρότερη γενικά πυκνότητα σε σχέση με τον υποκείμενο μανδύα και εφόσον η αλλαγή στην πυκνότητα αντανακλά την αλλαγή στην μάζα των πετρωμάτων, με τον τρόπο αυτό μπορεί να «χαρτογραφηθεί» το σύνορο, όπως δήλωσε η επικεφαλής της έρευνας δρ Ντανιέλε Σαμπιέτρο του Πολυτεχνείου του Μιλάνου, σύμφωνα με το BBC.

Ο νέος παγκόσμιος «χάρτης» δείχνει ότι το βάθος του συνόρου Μόχο είναι μεγαλύτερο κάτω από τα μεγάλα βουνά και μικρότερο κάτω από τους ωκεανούς. Από γεωλογική πλευρά, το σύνορο βρίσκεται εκεί όπου τα πιο γνώριμα επιφανειακά βασαλτικά και γρανιτικά πετρώματα παραχωρούν τη θέση τους στους λεγόμενους περιδοτίτες, οι οποίοι σπάνια φαίνονται πάνω στη Γη.

Η καλύτερη μελέτη της συνοριακής ασυνέχειας Μόχο θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της κίνησης των τεκτονικών πλακών και του τρόπου που τα επιφανειακά πετρώματα αργά ανακυκλώνονται στο εσωτερικό της Γης, προτού βγουν ξανά στην επιφάνεια. Επίσης ο νέος «χάρτης» μπορεί να βοηθήσει στις έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο διεθνώς.

Ο φλοιός του πλανήτη μας, πάνω στον οποίο ζούμε, αποτελεί λιγότερο από το 1% του συνολικού όγκου του.

Μέχρι σήμερα, όλες οι γνώσεις μας για τα βαθύτερα γεωλογικά στρώματα του μανδύα και του πυρήνα, δεν βασίζονται σε άμεση έρευνα και παρατήρηση, αλλά σε έμμεσες γνώσεις, που βασίζονται σε δύο βασικά «εργαλεία»: την ανάλυση κίνησης των σεισμικών κυμάτων και στις αλλαγές της βαρύτητας στο εσωτερικό της Γης.

Η απεικόνιση των ωκεάνιων ρευμάτων από τη NASA θυμίζει την «Εναστρη Νύχτα» του Βαν Γκoγκ.

Εναν από τους διασημότερους πίνακες του ολλανδού ζωγράφου Βίνσεντ Βαν Γκoγκ, θυμίζει η οπτικοποίηση των γιγάντιων κυκλικών ρευμάτων των ωκεανών του πλανήτη μας από τη NASA.

Η κυκλική διάταξη των νεφών στον πίνακα «Έναστρη Νύχτα» του Βαν Γκόγκ (1889) μπορεί να θεωρούνταν μοναδικό χαρακτηριστικό της πρωτότυπης τεχνικής του ολλανδού καλλιτέχνη, όπως όμως δείχνουν οι φωτογραφίες της NASA τελικά η Μητέρα Φύση ίσως να είχε το προβάδισμα.

Η οπτικοποίηση των ωκεάνιων ρευμάτων πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια του υπολογιστικού μοντέλου «Estimating the Circulation and Climate of the Ocean, Phase II», γνωστό και ως ECCO2, της NASA.

http://ecco2.org/

To συγκεκριμένο μοντέλο βασίστηκε σε στοιχεία που αφορούσαν θαλάσσια ρεύματα, τα οποία είχαν καταγραφεί από τον Ιούνιο του 2005 έως τον Δεκέμβριο του 2007.

«Το ECCO2 αποτελεί ένα μοντέλο οπτικοποίησης των ωκεανών και των θαλάσσιων πάγων του πλανήτη με μεγάλη ευκρίνεια. Στόχος του είναι η οπτικοποίηση σε τόσο υψηλή ανάλυση ώστε να μπορεί να αποτυπώσει με ακρίβεια ακόμη και δινορεύματα (ρεύματα που σχηματίζουν στροβίλους), τα οποία μεταφέρουν θερμότητα και διοξείδιο του άνθρακα στους ωκεανούς» εξηγεί η NASA.

Η επίδραση του ανθρώπου στη Γη.

Η επίμονη ζωή.Αντεξε και εξελίχθηκε μέσα σε βροχή αστεροειδών και κοσμική ακτινοβολία.

Δύο νέες μελέτες έρχονται να επιβεβαιώσουν την παραδοχή ότι η ζωή είναι πολύ ανθεκτική και βρίσκει τρόπους για να συντηρείται και να εξελίσσεται. Η μια μελέτη αναφέρει ότι την εποχή που η ζωή μόλις είχε κάνει την εμφάνιση της η Γη βομβαρδιζόταν από πτώσεις μεγάλων αστεροειδών. Η δεύτερη αναφέρει ότι η ζωή όχι μόνο επέζησε αλλά συνέχισε να εξελίσσεται σε περιόδους που η Γη δέχτηκε πολύ ισχυρές δόσεις κοσμικής ακτινοβολίας.

Η βροχή αστεροειδών.

Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αμέσως μετά τη δημιουργία της Γης πριν από περίπου 4 δις έτη ο πλανήτης βίωσε μια περίοδο όπου αστεροειδείς και κομήτες έπεφταν συνεχώς πάνω του. Η περίοδος που έχει λάβει την ονομασία «Τελευταίος Βαρύς Βομβαρδισμός» εκτιμάται ότι είχε διάρκεια περίπου 300 εκατομμύρια έτη και έληξε πριν από 3.8 δις έτη.

Ερευνητές του Ινστιτούτου Ερευνών Southwest στο Κολοράντο πραγματοποίησαν προσομοιώσεις οι οποίες δείχνουν ότι η πτώση αστεροειδών ορισμένοι εκ των οποίων ήταν γιγάντιοι δεν διήρκεσε 300 εκατομμύρια έτη αλλά περίπου δύο δισεκατομμύρια έτη! Αυτό σημαίνει ότι οι αστεροειδείς έπεφταν μαζικά στον πλανήτη όταν οι πρώτες μορφές ζωής είχαν ήδη κάνει την εμφάνιση τους οι οποίες βρήκαν τρόπο να επιβιώσουν. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature.

Η «μαγική» ακτινοβολία.

Επιστήμονες του Πολυτεχνείου της Δανία (DTU) μελέτησαν γεωλογικά και αστρονομικά δεδομένα ηλικίας 500 εκατομμυρίων ετών και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σε περιόδους

που εκρήξεις «γειτονικών» σουπερνόβα έλουζαν με κοσμική ακτινοβολία τη Γη η ζωή στον πλανήτη μας όχι μόνο κατάφερνε να επιβιώνει αλλά συνέχιζε να εξελίσσεται!

Σύμφωνα με τους ερευνητές η ιδιαίτερα βλαβερή κοσμική ακτινοβολία όχι μόνο δεν προκάλεσε προβλήματα στη ζωή στη Γη αλλά αντίθετα ίσως να την έδωσε και ώθηση για να εξελιχθεί! «Κάθε φορά που υπήρχε μια έκρηξη σουπερνόβα η ζωή άνθιζε. Η εξέλιξη της ζωής αντανακλά της εξέλιξη του Γαλαξία» αναφέρει ο καθηγητής Χένρικ Σβένσμαρκ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Ολο το νερό της Γης σε μια φούσκα.

Μια ενδιαφέρουσα εκτίμηση έκαναν ειδικοί της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ για τον όγκο του νερού στη Γη. Υποστηρίζουν ότι ολο το νερό του πλανήτη θα μπορούσε να χωρέσει σε μια σχετικά μικρή φούσκα.

Σύμφωνα με αυτή την εκτίμηση η φούσκα αυτή θα είχε διάμετρο 1384 χλμ.

Η εκτίμηση αφορά το νερό των ωκεανών, των ποταμών των λιμνών αλλά και των υπόγειων αποθεμάτων νερού. Στον υπολογισμό συμπεριλήφθηκε και η ποσότητα του νερού που εκτιμάται ότι υπάρχει σε κάθε μορφή στον πλανήτη: στους παγετώνες, στην ατμόσφαιρα (νέφη, υδρατμοί κλπ) ακόμη και στους ζωντανούς οργανισμούς. Η εκτίμηση αποδεικνύει ότι αν και το νερό καλύπτει το 70% της επιφάνειας της Γης, η μάζα του είναι δυσανάλογα μικρή.Θα χωρούσε σε μια φούσκα με έκταση από την Γιούτα μέχρι το Κάνσας.

Η Γη από ψηλά - Βίντεο από το δορυφόρο Electro-L

Το βίντεο που ακολουθεί το χρωστάμε στον ρωσικό δορυφόρο Electro-L που τράβηξε τις φωτογραφίες της Γης στην υψηλότερη ανάλυση που έχουμε δει ποτέ.

Ο δορυφόρος βρίσκεται σε τροχιά στα 36.000 χιλιόμετρα πάνω από τον Ισημερινό και τραβά μία φωτογραφία του πλανήτη κάθε 30 λεπτά με ανάλυση έως και 121 megapixels.

Ο Electro-L χρησιμοποιεί τέσσερα διαφορετικά μήκη κύματος του φωτός για να αιχμαλωτίσει τη μαγευτική αυτή εικόνα της Γης.

Επίσης:Τοπία εκπληκτικής ομορφιάς από Αμαζόνιο μέχρι Σιβηρία.

Η ομορφιά της φύσης είναι αξεπέραστη και το βίντεο που ακολουθεί το αποδεικνύει περίτρανα.

Από τον Αμαζόνιο μέχρι τη Σιβηρία πολλά ξεχωριστά τοπία αποτελούν ενδεικτικά παραδείγματα της ομορφιάς και της ποικιλίας που παρουσιάζει ο κόσμος που μας περιβάλλει.

Φυσικά, οι εικόνες γίνονται ακόμα πιο εντυπωσιακές με τη χρήση δορυφόρων και άλλων ψηφιακών εφέ, ενώ όλα φαίνονται ακόμα πιο όμορφα όταν ακούγεται παράλληλα το τραγούδι της Loreena McKennitt, «Night Ride Across the Caucasus».

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=W-Zk8WqCAf4

Εξερευνώντας το εσωτερικό της Γης από το διάστημα.

http://www.esa.int/esaCP/SEMZ7NAXH3H_Greece_0.html

Αχανής εικόνα της NASA δείχνει το Βόρειο Πόλο στα 121 Megapixel

H εικόνα δείχνει την Αρκτική, την Ευρώπη και την Ασία, με τον Βόρειο Πόλο ακριβώς στο κέντρο της. Δημιουργήθηκε από τη συρραφή επιμέρους εικόνων που μετέδωσε στη διάρκεια 15 περιφορών γύρω από τη Γη ο δορυφόρος γεωσκόπησης Suomi NPP, ο οποίος κινείται σε πολική τροχιά.

Ο ίδιος δορυφόρος είχε προσφέρει τα δεδομένα για την εικόνα, η οποία είχε δημοσιοποιηθεί πέρυσι από τη NASA και δείχνει τη Γη από το επίπεδο του ισημερινού.

Χθες η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια σειρά από φωτογραφίες που δείχνουν την συρρίκνωση που έχουν υποστεί οι θαλάσσιοι πάγοι στην Αρκτική τις τελευταίες δεκαετίες.

Οι εικόνες παρουσιάζουν την δραματική μείωση των θαλάσσιων πάγων στην περιοχή.

Υπεροχο το βιντεακι για την νυχτερινη φωταυγεια της γης.

Ο Νειλος ... ειναι, κυριολεκτικα, ενα ποταμι φωτος (!!!!).

(Σε κανει να αναρωτιεσαι ΠΩΣ εδειχνε η αρχαια Ρωμη απο την ιδια τροχια ...

Και ποσα ευσημα ωφειλουμε ... στον Τεσλα και το εναλλασομενο ρευμα του !!!)

Bίντεο: αυτός είναι ο πλανήτης μας.

Αναθεώρηση προς τα κάτω για το συνολικό βάρος των οργανισμών στη Γη.

Η συνολική μάζα της ζωής στη Γη είναι κατά το ένα τρίτο μικρότερη από ό,τι είχε εκτιμηθεί ως σήμερα.

Η συνολική βιομάζα στον πλανήτη αντιστοιχεί σε μόλις 700 δισεκατομμύρια τόνους άνθρακα, και όχι 1 τρισεκατομμύριο τόνους όπως υπολογίζαμε ως τώρα, αναφέρουν Ευρωπαίοι ερευνητές στην αμερικανική επιθεώρηση PNAS.

Σύμφωνα με παλαιότερες μελέτες, το 30% της ζωής κατά βάρος αντιστοιχεί σε μονοκύτταρους οργανισμούς που ζουν στον πυθμένα, ενώ το 55% αντιστοιχεί στα χερσαία φυτά και το υπόλοιπο στο φυτοπλαγκόν και τα ζώα.

Το πρόβλημα, επισημαίνει η νέα μελέτη, είναι ότι οι προηγούμενες εκτιμήσεις για τη βιομάζα στα ιζήματα του ωκεάνιου πυθμένα βασίζονταν σε δειγματοληψίες σε περιοχές του βυθού εξαιρετικά πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά. Στην πραγματικότητα, όμως, ο μισός ωκεάνιος πυθμένας είναι εξαιρετικά φτωχός σε αυτά τα συστατικά και δεν μπορεί να συντηρήσει τόσα μικρόβια.

Σύμφωνα με τη νέα εκτίμηση, ο πυθμένας φιλοξενεί 2,9x1029 μονοκύτταρους οργανισμούς, ή δέκα εκατομμύρια τρισεκατομμύρια μικρόβια για κάθε άνθρωπο στον πλανήτη. Ο αριθμός αυτός ακούγεται βέβαια μεγάλος, είναι όμως 92% μικρότερος από τις προηγούμενες εκτιμήσεις.

Σε όρους βιομάζας, τα μικρόβια του πυθμένα κρατούν αποθηκευμένους μόνο 4 δισεκατομμύρια τόνους άνθρακα, και όχι 300 δισ. όπως πιστεύαμε ως σήμερα. Με τη σειρά της, η αναθεώρηση αυτή μειώνει δραστικά τη συνολική βιομάζα του πλανήτη κατά το ένα τρίτο.

Επίσης, ο συνολικός αριθμός των μικροβίων στη Γη μειώνεται στο μισό.

«Εδώ και δέκα χρόνια υποψιαζόμασταν ότι ότι η βιομάζα κάτω από τον πυθμένα είχε υπερεκτιμηθεί. Δυστυχώς όμως, μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν δεδομένα για να το αποδείξουμε» σχολιάζει ο Γενς Κάλμεγιερ του Πανεπιστημίου του Πότσνταμ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Επισημαίνει επίσης ότι η εκτίμηση μπορεί να γίνει ακόμα ακριβέστερη με περαιτέρω μελέτες που θα εξετάσουν το ρυθμό σχηματισμού ιζημάτων στον ωκεάνιο πυθμένα, από τα οποία τρέφονται τα μικρόβια.

Σε ιστορικό χαμηλό οι πάγοι της Αρκτικής, επιβεβαιώνει και η NASA.

Η πρόβλεψη που είχε ανακοινωθεί την περασμένη εβδομάδα επιβεβαιώθηκε τώρα επίσημα, και μάλιστα νωρίτερα από το αναμενόμενο. Οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής έχουν συρρικνωθεί στον μεγαλύτερο βαθμό που έχει παρατηρηθεί ποτέ σύμφωνα με τις μετρήσεις πολλών διαφορετικών αρμόδιων υπηρεσιών. Το αρνητικό ρεκόρ ανησυχεί τους ειδικούς, ιδιαίτερα τη στιγμή που η περίοδος κατά την οποία οι πάγοι λιώνουν δεν έχει τελειώσει ακόμη –αντιθέτως «μετράει» τουλάχιστον τρεις εβδομάδες αφού η λήξη της τοποθετείται από τα μέσα ως τα τέλη του Σεπτεμβρίου.

Αρνητικό ρεκόρ στα 4,1 τ.χλμ.

Συγκεκριμένα η έκταση των θαλάσσιων πάγων της Αρκτικής κάλυπτε την Κυριακή 26η Αυγούστου μόλις 4,1 εκατομμύρια τ.χλμ. με βάση τους υπολογισμούς του αμερικανικού Εθνικού Κέντρου Δεδομένων Χιονιού και Πάγου (NSIDC), της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Εξερεύνησης του Διαστήματος καθώς και νορβηγικών, δανικών και άλλων εθνικών οργανισμών που παρακολουθούν την εξέλιξή τους.

Ο αριθμός είναι κατά δυο εκατομμύρια τ.χλμ. μικρότερος από το ιστορικό χαμηλό που είχε παρατηρηθεί το 2007, όταν οι πάγοι είχαν μειωθεί στα 4,3 εκατομμύρια τ.χλμ.

Πριν από δέκα περίπου ημέρες το NSIDC είχε προβλέψει ότι το «λιώσιμο» του ρεκόρ θα σημειωνόταν στις αρχές του Σεπτεμβρίου, υπολογίζοντας ότι η παγοκάλυψη του αρκτικού ωκεανού χάνει έκταση 100.000 τ.χλμ. την ημέρα – λίγο μικρότερη από αυτή της Ελλάδας. Οι εξελίξεις όμως διέψευσαν δυσάρεστα τους ειδικούς, αφού αποδεικνύεται ότι ο ρυθμός της συρρίκνωσης είναι ακόμη πιο γρήγορος.

Το γεγονός θεωρείται ακόμη πιο ανησυχητικό όταν συγκρίνει κανείς τα δεδομένα του προηγούμενου ιστορικού χαμηλού με το εφετινό. Το 2007 ήταν μια ασυνήθιστα θερμή χρονιά – κάτι το οποίο δεν ισχύει για την εφετινή – και αυτό σημαίνει για τους ειδικούς ότι η συρρίκνωση που παρατηρούμε τώρα οφείλεται στην υποχώρηση των μόνιμων πάγων.

Οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής δεν έχουν σταθερή έκταση: αυξάνονται σε έναν βαθμό περιμετρικά με το κρύο κατά τη διάρκεια του χειμώνα και υποχωρούν λιώνοντας με τη ζέστη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ένα μέρος της παγοκάλυψης όμως – οι μόνιμοι πάγοι – διατηρείται καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες οι δορυφορικές εικόνες δείχνουν ότι η έκταση των θαλάσσιων πάγων κατά τους θερινούς μήνες συρρικνώνεται όλο και περισσότερο, με ρυθμό μείωσης περίπου 13% ανά δεκαετία, ενώ παράλληλα μειώνεται και το πάχος τους.

«Αντίθετα με το 2007 οι θερμοκρασίες δεν ήταν ασυνήθιστα υψηλές στην Αρκτική εφέτος το καλοκαίρι» τόνισε ο Τζόι Κομίζο, ερευνητής του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Γκοντάρ της NASA.

«Χάνουμε τους μόνιμους πάγους, το πυκνό συστατικό της παγοκάλυψης. Και όταν χάνεται αυτό το πυκνό συστατικό οι πάγοι γίνονται πολύ ευάλωτοι».

Από την πλευρά του ο Γουόλτ Μάιερ του NSIDC τόνισε σχολιάζοντας τη νέα αρνητική επίδοση: «Από μόνο του είναι απλώς ένα νούμερο και κατά καιρούς σημειώνονται διάφορα ρεκόρ. Αν το δούμε όμως μέσα στο πλαίσιο του τι έχει συμβεί μέσα στα τελευταία χρόνια και του τι δείχνουν οι δορυφορικές εικόνες αποτελεί μια ένδειξη ότι οι θαλάσσιοι πάγοι της Αρκτικής αλλάζουν ριζικά».

Εκπληκτικό βίντεο της NASA για τους ωκεανούς του πλανήτη μας.

Ένα εκπληκτικό βίντεο με τίτλο Perpetual Oceans το οποίο παρουσιάζει μια μαγευτική εικόνα των ωκεανών της γης έδωσε στη δημοσιότητα η NASA.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=WEe1bVjORN4#!

Μπράβο pit πολυ ΚΑΛΟ με ανεξάντλητο υλικό

http://globaia.org/en/portfolio/

H υπερθέρμανση του πλανήτη μας σε 26'' (βίντεο NASA)

Η NASA κατόρθωσε να χωρέσει σε 26 δευτερόλεπτα το πώς αυξήθηκε η θερμοκρασία του πλανήτη μας από το 1880 έως σήμερα.

Δείτε πόσο έχει επηρεαστεί το περιβάλλον από τους ρύπους της τεχνολογίας, των βιομηχανιών και των οχημάτων.

H γήινη Αποκάλυψη και η στρατηγική για τη σωτηρία μας.

Η έμβια ζωή στη Γη θα εξαφανιστεί πλήρως μετά από 2,8 δισεκατομμύρια χρόνια εξαιτίας του ανυπόφορου καύσωνα από τον γηράσκοντα Ήλιο, ο οποίος θα αρχίσει να διογκώνεται, καθώς θα μετατρέπεται σε κόκκινο γίγαντα.

Οι ανώτεροι ζωντανοί οργανισμοί θα εκλείψουν μετά από 1,8 δισεκατομμύρια χρόνια, οπότε το υπόλοιπο διάστημα θα επιβιώνουν μόνο τα βακτήρια, τα οποία κατόπιν θα έχουν την ίδια τύχη.

Αυτή είναι η πρόγνωση των Βρετανών επιστημόνων, οι οποίοι για πρώτη φορά σχεδίασαν το χρονολόγιο της εξάλειψης των γήινων ειδών ζωής.

Οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι τα παρόμοια με τον Ήλιο αστέρια μετεξελίσσονται σε κόκκινους γίγαντες και δεν υπάρχουν λόγοι να υποτεθεί ότι θα υπάρξει κάποιου άλλου είδους εξέλιξη. Μετατρεπόμενος σε κόκκινο γίγαντα ο Ήλιος θα μεγεθυνθεί σε διαστάσεις κατά δεκάδες φορές και το φως του θα αρχίσει να έχει κόκκινη απόχρωση.

Η ζωή στη Γη θα γίνει αφόρητη πολύ πριν το διογκωμένο άστρο μας καταπιεί τις τροχιές του Ερμή και της Αφροδίτης και εξατμιστούν στη Γη οι ωκεανοί.

Η βιολόγος από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας (Λομονόσωφ) Γελένα Βορομπιόβα συμφωνεί ότι τα βακτήρια θα απομείνουν ως τελευταίοι κάτοικοι της Γης, άλλωστε αυτά ήταν και οι πρώτοι:

Τα βακτήρια είναι οι πλέον ανθεκτικοί οργανισμοί, οι οποίοι μπορούν να υποστούν φανταστικά αντίξοες συνθήκες από την άποψη της ζωής του ανθρώπου.

Μπορούμε ήδη να φανταστούμε ότι ειδικά με τη ζωή των βακτηρίων ξεκίνησε η έμβια ζωή στον πλανήτη μας, όταν ακόμη δεν υπήρχαν φυτά και ανώτεροι οργανισμοί. Ειδικά η εξέλιξη της μικροβιακής ζωής οδήγησε στη συγκρότηση του ζωντανού πλανητικού ιστού, ο οποίος επέτρεψε στη ζωή να αναπτυχθεί περαιτέρω προς ανώτερες μορφές.

Έτσι λοιπόν οι απλούστεροι οργανισμοί θα ζήσουν επί της Γης περισσότερο όλων. Αλλά τί θα γίνει με την ανθρωπότητα; Μπορεί να μετακινηθεί προς τον Άρη.

Στον Άρη υπάρχουν αποθέματα ύδατος στην κρυόσφαιρα του πλανήτη. Με τη θέρμανση το νερό θα αποκτήσει υγρή μορφή και ο Άρης θα αρχίσει να «ζωντανεύει». Είναι πιθανό ότι ο Άρης θα γίνει ο τόπος σωτηρίας για την ανθρωπότητα, όταν οι συνθήκες στη Γη καταστούν εντελώς ανυπόφορες.

Στο βαθμό, που θα γιγαντώνεται ο Ήλιος οι συνθήκες στον Άρη μπορούν να γίνουν πιο παραπλήσιες με τις γήινες. Αλλά είναι δύσκολο να πούμε εάν θα οδηγήσει το λιώσιμο του παγωμένου ύδατος στην εμφάνιση μια άνετης για εμάς ατμόσφαιρας. Υπάρχει η ελπίδα ότι για ένα σύντομο διάστημα ο Άρης θα καταστεί πιο ευνοϊκός για τη ζωή.

Κατόπιν από τον Άρη επίσης θα χρειαστεί να μετακομίσουμε πιο μακριά. Έως εκείνη την εποχή θα έχουν μελετηθεί πλανήτες σε άλλα αστρικά συστήματα και σίγουρα κάπου οι συνθήκες θα ταιριάζουν στους ανθρώπους.

Σχόλιο:Νομίζω οτι μεχρι τότε αν δεν εχουμε εμείς οι ίδιοι καταλύσει τον πλανήτη μας σίγουρα θα εχουμε φύγει προς αλλες κατευθύνσεις.

Σχετ.Σχέδιο Ίκαρος.

Ο Αλέξανδρος Τζιόλας, είναι επικεφαλής της προσπάθειας δημιουργίας ενός υπερ-διαστημοπλοίου.

Η ανθρωπότητα έχει κάνει κάποια βήματα προόδου εντός του ηλιακού μας συστήματος, όσον αφορά τα πιο κοντινά διαστημικά ταξίδια που δεν είναι επανδρωμένα με αστροναύτες, όμως τα μακρινά διαστρικά ταξίδια σε άλλους ήλιους και σε άλλα αστρικά συστήματα, πέρα από το δικό μας, παραμένουν ένα άπιαστο όνειρο και αποκλειστικό πεδίο της επιστημονικής φαντασίας. Αυτό όμως δεν ισχύει για όλους και σίγουρα όχι για τον Αλέξανδρο Τζιόλα, τον ελληνικής καταγωγής επιστήμονα, που ηγείται του φιλόδοξου διεθνούς ''Σχεδίου Ίκαρος'',

http://www.icarusinterstellar.org/

το οποίο έχει θέσει ως στόχο να εκπληρώσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις, ίσως και έως το 2100, για την εφαρμογή νέων τεχνολογιών σε ένα διαστημόπλοιο και την πραγματοποίηση, πιθανώς εντός του επόμενου αιώνα, ενός διαστρικού ταξιδιού που θα διαρκέσει λιγότερο από 100 χρόνια.

Όπως γίνεται αντιληπτό, αυτός είναι ένας στόχος που ξεπερνά το προσδόκιμο ζωής μιας γενιάς ανθρώπων και συνιστά ένα διαγενεακό εγχείρημα μακράς πνοής. Αυτό το όραμα παρουσίασε ο Τζιόλας σε εκτενή συνέντευξή του σε ένα από τα μεγαλύτερου κύρους αμερικανικά περιοδικά, το «The Atlantic».

http://www.theatlantic.com/technology/archive/2012/02/project-icarus-laying-the-plans-for-interstellar-travel/253335/

http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=765

H ιστορία της ανθρώπινης ύπαρξης σε ένα λεπτό.

To ατμοσφαιρικό πορτρέτο της Γης.

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εικόνα στην οποία καταγράφονται οι συγκεντρώσεις των αερολυμάτων στην ατμόσφαιρα της Γης. Η εικόνα αποτελεί προϊόν του προγράμματος GEOS-5 στο πλαίσιο του οποίου γίνονται μετεωρολογικές προσομοιώσεις ώστε να μελετάται ο ρόλος που παίζουν οι καιρικές συνθήκες στο κλιματικό σύστημα του πλανήτη.

Στην εικόνα με ερυθρό χρώμα καταγράφεται η σκόνη που σηκώνεται στην ατμόσφαιρα από την επιφάνεια της Γης. Με μπλε χρώμα καταγράφεται το θαλάσσιο άλας ενώ στροβιλίζεται μέσα σε τυφώνες. Το πράσινο χρώμα αντιστοιχεί στους καπνούς από πυρκαγιές και το λευκό στα σωματίδια που προέρχονται από ηφαιστειακή δραστηριότητα και καύση ορυκτών καυσίμων.

«Περιπλανώμενο» άστρο άλλαξε την τροχιά της Γης.

Μια ανατρεπτική αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα θεωρία για την κίνηση των πλανητών στο ηλιακό μας σύστημα που εξάπτει τη φαντασία ανέπτυξε ένας επιστήμονας στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, στις απαρχές της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος έκανε την εμφάνιση του στην περιοχή ένα άστρο που οι ειδικοί χαρακτηρίζουν ως «περιπλανώμενο».

Οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις που προκλήθηκαν από την παρουσία αυτού του άστρου μετέβαλαν την τροχιά των περισσότερων πλανητών, συμπεριλαμβανομένης της Γης.

Τη θεωρία ανέπτυξε ο Κονσταντίν Μπάτιγκιν, του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian που θέλησε να δώσει μια εξήγηση στο γιατί οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος κινούνται με τροχιακή κλίση προς τον ισημερινό του Ηλιου.

Η Γη κινείται με τροχιακή κλίση 7 μοιρών.

Ο Μπάτιγκιν πιστεύει ότι αρχικά όλοι πλανήτες κινούνταν «τακτοποιημένα» γύρω από τον ισημερινό του Ηλιου. Ομως κάποια στιγμή έκανε την εμφάνιση του στη γειτονιά μας ένα άστρο που κινείτο ελεύθερα στο Διάστημα. Σύμφωνα με τον ερευνητή ,το πέρασμα αυτού του άστρου από το ηλιακό μας σύστημα και οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις που συνόδεψαν την παρουσία του στην περιοχή μας, «τρέλαναν» τους πλανήτες βγάζοντάς τους από τη φυσιολογική τροχιά τους.

Εχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για αυτή την ακανόνιστη τροχιακή κίνηση των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Μια εξ αυτών δείχνει ως «ένοχο» κάποιον πλανήτη που υπήρχε στο ηλιακό μας σύστημα και «εκδιώχθηκε» από αυτό, με αποτέλεσμα η απομάκρυνσή του να προκαλέσει τη μεταβολή της τροχιάς των υπόλοιπων πλανητών.

Είναι η πρώτη φορά που γίνεται λόγος για κάποιο άστρο το οποίο πιθανώς επηρέασε την τροχιά των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος.

Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Ο ζωντανός πλανήτης Γη!

«Συννεφιασμένο» πορτρέτο της Γης.

Μια ακόμη εντυπωσιακή εικόνα της Γης κατέγραψαν με τις κάμερες τους τα μέλη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στις αρχές Ιανουαρίου όταν ο ISS βρισκόταν σε ύψος 740 χλμ πάνω από την Ιαπωνία.

Στην πανοραμική εικόνα ο Ειρηνικός ο οποίος καλύπτεται από στρωματοσωρείτη.

Πρόκειται για ένα είδος χαμηλής νέφωσης που δημιουργείται συχνά σε αυτή την περιοχή του πλανήτη. Τα νέφη μεταφέρουν ψυχρές μάζες αέρα πάνω από τη θάλασσα η θερμοκρασία της οποίας είναι υψηλότερη από εκείνη που υπάρχει στα νέφη. Η φωτογραφία τραβήχτηκε λίγο πριν τη δύση του Ηλίου και όπως φαίνεται δεν υπάρχει σε εξέλιξη κάποιο έντονο καιρικό φαινόμενο όπως παραδείγματος χάριν, μια καταιγίδα.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=493078

Αγνωστο «δαχτυλίδι» ακτινοβολιας τύλιξε τη Γη.

Τα επτά δισεκατομμύρια των κατοίκων της Γης δεν αντιλήφθηκαν το παραμικρό, όμως τον περασμένο Σεπτέμβριο ο πλανήτης είχε «τυλιχθεί» επί τέσσερις εβδομάδες από μια πολύ ισχυρή ακτινοβολία από φορτισμένα σωματίδια.

Ερευνητικά σκάφη της NASA αποκάλυψαν την παροδική ύπαρξη γύρω από τη Γη μιας τρίτης ζώνης ακτινοβολίας Βαν Αλεν, την οποία οι επιστήμονες αγνοούσαν παντελώς. Μετά την πρώτη έκπληξη οι ειδικοί αδημονούν να μελετήσουν περαιτέρω το φαινόμενο, το οποίο μπορεί να είναι επικίνδυνο για τους δορυφόρους, τις επανδρωμένες διαστημικές αποστολές αλλά και τα επίγεια ηλεκτρονικά συστήματα.

Οι ζώνες ακτινοβολίας Βαν Αλεν ανακαλύφθηκαν το 1958 από τον Τζέιμς Βαν Αλεν, από τον οποίο και πήραν το όνομά τους.

Πρόκειται για δυο δαχτυλίδια που σχηματίζονται από σωματίδια υψηλής ενέργειας – τα «ηλεκτρόνια-δολοφόνους», όπως τα αποκαλούν – τα οποία παγιδεύονται στο μαγνητικό πεδίο της Γης.

Η εσωτερική ζώνη, η οποία βρίσκεται πιο κοντά στον πλανήτη μας, είναι σχετικά σταθερή. Η εξωτερική ζώνη, η οποία αρχίζει να εκτείνεται από ένα υψόμετρο 13.000 ως 40.000 χλμ από την επιφάνεια της Γης, είναι εξαιρετικά ασταθής και παρουσιάζει τεράστιες διακυμάνσεις. Μέσα σε μερικές ώρες, ή και λεπτά, τα ηλεκτρόνια που την αποτελούν μπορούν να αγγίξουν την ταχύτητα του φωτός ενώ το μέγεθός της μπορεί να γίνει εκατονταπλάσιο.

Αν και η ύπαρξή τους είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες, οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πολλά για αυτές τις ζώνες ακτινοβολίας, πέραν του ότι μπορούν να προκαλέσουν βλάβες σε δορυφόρους και διαστημόπλοια ή και στα ηλεκτρονικά συστήματα εδώ στη Γη. Στις 30 Αυγούστου του 2012 η NASA εκτόξευσε τα δυο ερευνητικά σκάφη Van Allen με στόχο την άντληση περισσότερων πληροφοριών σχετικά με αυτές.

Στις 2 Σεπτεμβρίου, μόλις μερικές ημέρες μετά την εκτόξευσή τους, οι δορυφόροι Van Allen έκαναν την έκπληξη. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στο Μπόλντερ, οι οποίο έχουν αναπτύξει τα όργανα που φέρουν τα ερευνητικά σκάφη, είδαν να σχηματίζεται μπροστά στα μάτια τους μια τρίτη ζώνη ακτινοβολίας σε μια διαδικασία που δεν προβλέπεται από καμία θεωρία.

«Ηταν τόσο παράξενο που πίστεψα ότι κάτι δεν πάει καλά στα όργανα» ανέφερε στο σχετικό δελτίο Τύπου του πανεπιστημίου ο Νταν Μπέικερ, επικεφαλής ερευνητής του προγράμματος και κύριος συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science». «Είδαμε όμως ταυτόσημα δεδομένα και στο δεύτερο σκάφος. Δεν μπορούσαμε παρά να συμπεράνουμε ότι ήταν αλήθεια».

Ενώ τα αρχικά δεδομένα έδειχναν τις δυο ζώνες Βαν Αλεν ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι με βάση τις θεωρίες, τη δεύτερη μέρα του Σεπτεμβρίου η εξωτερική ζώνη άρχισε να γίνεται πολύ συμπαγής (σχηματίζοντας ένα «δαχτυλίδι αποθήκευσης» όπως το ονόμασαν οι ερευνητές) ενώ ένα τρίτο, πιο αραιό, δαχτυλίδι από ηλεκτρόνια σχηματίστηκε στην εξωτερική πλευρά της. Το εξωτερικό δαχτυλίδι άρχισε να διασπάται την τρίτη εβδομάδα ώσπου τελικά, την 1η Οκτωβρίου, ένα ισχυρό διαπλανητικό ωστικό κύμα προερχόμενο μάλλον από τον Ηλιο διέλυσε παντελώς τα υπολείμματά του και μαζί και το «δαχτυλίδι αποθήκευσης» μέσα σε μια ώρα. Στη συνέχεια σχηματίστηκαν ξανά οι δυο «αναμενόμενες» ζώνες ακτινοβολίας, οι οποίες και παρέμειναν τους επόμενους μήνες. (Credit D. N. Baker et al)

Η ανακάλυψη οπωσδήποτε οδηγεί τους ειδικούς στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να επανεξετάσουν τις θεωρίες τους, προς το παρόν όμως πολλές παράμετροι είναι άγνωστοι, με πρώτο και κυριότερο τη συχνότητα της εμφάνισης της τρίτης ζώνης. «Δεν έχουμε ιδέα πόσο συχνά συμβαίνει κάτι τέτοιο» ανέφερε ο δρ Μπέικερ. «Μπορεί να συμβαίνει αρκετά συχνά, δεν είχαμε όμως τα κατάλληλα εργαλεία για να το δούμε».

Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν επίσης από πού προέρχονται τα ηλεκτρόνια που σχηματίζουν το «δαχτυλίδι αποθήκευσης» ούτε ποια αιτία προκαλεί την επιτάχυνση των φορτισμένων σωματιδίων, αν και θεωρούν ότι αυτή θα πρέπει να έχει σχέση με την ηλιακή δραστηριότητα και την αλληλεπίδρασή της με το μαγνητικό πεδίο της Γης.

Τα επόμενα δεδομένα των δορυφόρων Van Allen αναμένονται επομένως με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι μόνο από την ερευνητική ομάδα, αλλά και από τους θεωρητικούς που ασχολούνται με το μαγνητικό πεδίο της Γης και τον διαστημικό καιρό. «Η ανακάλυψη μάς φέρνει πραγματικά αντιμέτωπους με ένα πολύ σημαντικό ερώτημα και πολλα σημαντικά αινίγματα» δήλωσε στο περιοδικό «New Scientist» ο Γιούρι Σπριτς του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες ο οποίος δεν μετείχε στην ερευνητική ομάδα αλλά ετοιμάζει μια μελέτη επί του θέματος.

Όπως ανέφερε ο ειδικός, τον περασμένο Σεπτέμβριο δεν σημειώθηκαν σε δορυφόρους δυσλειτουργίες πους θα μπορούσαν να συνδεθούν με το φαινόμενο.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=500670

Νέες μορφές βακτηριακής ζωής στη λίμνη Βοστόκ.

Οι Ρώσοι επιστήμονες που κατάφεραν να τρυπήσουν τους πάγους πάνω από μια υπόγεια λίμνη της Ανταρκτικής για να φτάσουν σε αυτή και να τη μελετήσουν ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν κάποιες νέες μορφές ζωής. Πρόκειται για άγνωστα, όπως τα χαρακτηρίζουν, βακτήρια.

Η λίμνη

H λίμνη Βοστόκ στην Ανταρκτική είναι ένας μεγάλος όγκος γλυκού νερού που εδώ και τουλάχιστον 14 εκατομμύρια χρόνια παραμένει θαμμένος κάτω από σχεδόν τέσσερα χιλιόμετρα πάγου. Από τις περίπου 370 λίμνες γλυκού νερού που έχουν εντοπιστεί τα τελευταία χρόνια κάτω από το κάλυμμα πάγου της Ανταρκτικής, η λίμνη Βοστόκ είναι μακράν η μεγαλύτερη, με έκταση 15.690 χιλιομέτρων.

Οι πρώτες ενδείξεις για την ύπαρξή της ήρθαν από βρετανικά ραντάρ τη δεκαετία του 1970. Έπειτα από μια δεκαετία προσπαθειών, η ρωσική αποστολή στην Ανταρκτική κατάφερε να διεισδύσει στη λίμνη και να πάρει δείγματα από αυτή.

«Αφού αποκλείσαμε όλους τους πιθανούς εξωτερικούς παράγοντες που μπορεί να είχαν μολύνει τα βακτήρια, ελέγξαμε το DNA τους και είδαμε ότι δεν είναι συμβατό με κανένα άλλο γνωστό είδος. Η ομοιότητα του γενετικού υλικού με εκείνο γνωστών ειδών ήταν μικρότερη από 86%, ποσοστό ουσιαστικά μηδενικό όταν μιλάμε για έρευνα DNA. Οταν το επίπεδο της ομοιότητας είναι μικρότερο από 90% πρακτικά μιλάμε για άγνωστο είδος» αναφέρει ο Σεργκέι Μπουλάτ, του Ινστιτούτου Πυρηνικής Φυσικής του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης. «Αν αυτά τα βακτήρια τα είχαμε εντοπίσει στον Αρη τότε χωρίς καμιά αμφιβολία θα μιλούσαμε για αρειανή ζωή. Ομως πρόκειται για γήινο DNA. Αυτές τις μορφές ζωής θα τις χαρακτηρίσουμε είτε μη εντοπισμένες είτε μη ταξινομημένες» συνεχίζει ο ερευνητής.

Τα δείγματα νερού στα οποία εντοπίστηκαν αυτά τα βακτήρια είναι πιθανότατα δείγματα στα οποία υπάρχουν παράγοντες που είχαν υπεισέλθει σε αυτά από τη γεώτρηση ή από την έκθεση μετά από εκατομμύρια έτη σε μη στεγανοποιημένο περιβάλλον. Για αυτό και οι ερευνητές έσπευσαν να τονίσουν ότι για να επιβεβαιωθεί η ανακάλυψη θα πρέπει να μελετήσουν και δείγματα «καθαρού» νερού της υπόγειας λίμνης ώστε να δουν αν θα βρουν τους ίδιους ή πιθανώς άλλους άγνωστους μικροοργανισμούς.

http://physicsgg.me/2013/03/08/%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%AD%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%BD/

Η εκπληκτική... ασημαντότητα της Γης (video)

Κρόνος, Δίας, Άρης και άλλοι γνωστοί πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος συγκρίνονται σε μέγεθος με τη Γη και τον Ήλιο, σε μια εντυπωσιακή αναμέτρηση που προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Γιατί αν νομίζετε ότι η Γη μας είναι μεγάλη μάλλον πρέπει να αναθεωρήσετε και να σκεφτείτε ότι είμαστε εντέλει πολύ μικροί μέσα στο Σύμπαν! Και το βίντεο που ακολουθεί καταδεικνύει αυτή μας την… εκπληκτική ασημαντότητα μεγέθους!

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B7%CF%82-video