Παρατηρώντας ΜΟΝΟΣ - Ένας τρελλός μόνος του μέσα στη νύχτα!

Θα ήθελα να ρωτήσω πως καταφέρνετε να βγαίνετε έξω για παρατήρηση μόνοι σας - εάν βεβαίως, συνηθίζετε να κάνετε κάτι τέτοιο.

 

Δεν αναφέρομαι σε αυτούς τους τυχερούς, που έχουν "σκοτεινούς ουρανούς" στην αυλή τους, αλλά στους υπόλοιπους, που πρέπει να πάρουμε τα βουνά.

 

Δε σας κρύβω, πως όταν πηγαίνω σε τοποθεσίες σχετικά κοντά σε άλλου είδους "νυχτερινές" δραστηριότητες, γίνομαι πλέον εγώ ο ίδιος αντικείμενο παρατήρησης... (σε αυτές τις περιπτώσεις πέφτει γενικά πολύ γέλιο και κάποια μέρα υποψιάζομαι πως θα πέσει και πολύ ξύλο).

 

Εάν επιλέξω ένα τελείως απομακρυσμένο σημείο, έχω πάντα το άγχος μη με καθαρίσει κανένας και βρουν το πτώμα μου μετά από κανένα εξάμηνο (και όχι τίποτα άλλο - θα είναι κρίμα γιατί θα μυρίζω και δε θέλω να ενοχλώ τους άλλους).

 

Τι κάνουν γενικά τα μέλη? Βγαίνετε σε ομάδες? Καμμία πρακτική συμβουλή? Μήπως πρέπει να βρώ ένα astro-alter-ego?

Φίλε chder νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να απαλλαγείς από το άγχος της μοναχικής παρατήρησης είναι να βρείς και άλλα άτομα στην περιοχή σου που να ασχολούνται με την παρατήρηση και να κάνετε ομαδικές εξορμήσεις.

Προσωπικά περιμένω πως και πως τις μέρες που μαζευόμαστε για παρατήρηση στην περιοχή του "καμμένου"δάσους. Πέρα από το γεγονός ότι δεν έχεις το άγχος μη σε καθαρίσει κανένας μανιακός, αν και στο νησί δεν έχουμε τέτοια προβλήματα, είναι η φιλική παρέα η ανταλλαγή εμπειριών και εξοπλισμού που κάνουν την ομαδική παρατήρηση άλλο πράγμα. Υπήρξαν φορές που παρατηρώντας μόνος στην ταράτσα του σπιτιού μου βαρέθηκα αντίθετα παρατηρώντας με τους φίλους ποτέ δεν έχω νιώσει το αίσθημα της βαρεμάρας.

Μήπως πρέπει να βρώ ένα astro-alter-ego?

 

Αυτη ειναι πιστευω η απαντηση στο προβλημα σου!!!

 

Εκει που γινινται αλλες νυχτερινες δραστηριοτητες(πολυ ευστοχα το εθεσες)

καλυτερα να μη ξαναπας,

για να εχεις μονο ενα μεγαλης διαμετρου τηλεσκοπιο και τπτ περισσοτερο....

 

Παντα παρεα στο βουνο γιατι ειναι λιγο περιεργα τα συναισθηματα που νιωθεις μονος σου σε ενα βουνο και στο τελος δεν ευχαριστιεσαι την παρατηρηση σου.

 

Νικος

Εάν επιλέξω ένα τελείως απομακρυσμένο σημείο, έχω πάντα το άγχος μη με καθαρίσει κανένας και βρουν το πτώμα μου μετά από κανένα εξάμηνο (και όχι τίποτα άλλο - θα είναι κρίμα γιατί θα μυρίζω και δε θέλω να ενοχλώ τους άλλους).

Προσωπικά δε φοβάμαι καθόλου τις ερημικές τοποθεσίες όταν κινούμαι περπατώντας την νύχτα. Ειδικά σε μέρη χωρίς υψηλή βλάστηση ο έναστρος ουρανός είναι πολύ φωτεινός. (Μέσα σε δάσος βέβαια τα πράγματα αλλάζουν, γιατί δεν φαίνεται τίποτα και στην κυριολεξία δεν ξέρεις από που θα σου 'ρθει!!!)

Όταν όμως πηγαίνει κανείς μόνος του με αυτοκίνητο και εξοπλισμό υπάρχει μεγαλύτερος φόβος, γιατί δεν μπορείς να κρυφτείς. Και το αυτοκίνητο και ο εξοπλισμός μπορεί να είναι δυνητικά κι αυτά στόχος. Σίγουρα οι έρημες τοποθεσίες είναι αρκετά ακίνδυνες, γιατί κανείς δεν θα πάει εκεί για να ληστέψει π.χ. Ποιον να κλέψει στη μέση του πουθενά?

Όμως, σε σπανιότατες περιπτώσεις μπορεί κανείς να βρεθεί σε πραγματικό κίνδυνο. (π.χ. έχω ακούσει περιπτώσεις που ερασιτέχνες άκουσαν πυροβολισμούς στον Κιθαιρώνα). Οπότε σίγουρα το να έχει τουλάχιστο ένα άτομο δίπλα του είναι αναγκαίο. Βέβαια, η πιθανότητα αυτού του κινδύνου είναι μικρότερη της πιθανότητας να σε κλέψουν στην Ομόνοια, όμως δεν παύει να είναι υπαρκτή.

Το θέμα είναι ότι σε μία ερημική τοποθεσία, μπορεί να συμβούν πολύ πιο σοβαρά (επικίνδυνα) πράγματα σε σχέση με αυτά, που μπορούν να συμβούν στην Ομόνοια...

 

Έχω προβληματιστεί πολύ με το θέμα της επιλογής μιας σκοτεινής τοποθεσίας για τις παρατηρήσεις μου... Δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος αυτή τη στιγμή.

δεν σας κρυβω πως ειμαι απο τους τυχερους που εχουν καπως σκοτεινο ουρανο στην αυλη μου βγαινω καθε μερα αλλα παντα μονος θα ηθελα και εγω να κανο παρατηρηση με φιλους βαρεθηκα μονος 5 χρονια περιμενο π.μ απο φιλους αργολιδας και κορινθου

Το θέμα είναι ότι σε μία ερημική τοποθεσία, μπορεί να συμβούν πολύ πιο σοβαρά (επικίνδυνα) πράγματα σε σχέση με αυτά, που μπορούν να συμβούν στην Ομόνοια...

 

Έχω προβληματιστεί πολύ με το θέμα της επιλογής μιας σκοτεινής τοποθεσίας για τις παρατηρήσεις μου... Δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος αυτή τη στιγμή.

Νομίζω ότι οι πολύ απομακρυσμένες περιοχές είναι ακίνδυνες.

(δεν λέω βέβαια για την Πίνδο, γιατί εκεί έχει και αρκούδες!!! )

Πιο επικίνδυνες είναι όσες τοποθεσίες είναι σχετικά κοντά στην πόλη.

Αλλά και πάλι δεν έχουμε ούτε ένα σοβαρό περιστατικό.

Οι πιθανότητες είναι ελάχιστες.

Εγώ έχω κάνει 3 παρατηρήσεις στον Υμηττό, αλλά πάντα με την παρέα του αδερφού μου. Δεν φοβάμαι τόσο ληστές, δολοφόνους κλπ, αλλά κάτι αγέλες μαντρόσκυλων που λυμαίνονται στην περιοχή. Την τελευταία φορά μας πλησίασαν 4 «σκυλάκια» (πιο πολύ σε γκοντζίλα έφερναν!) και μας γυροφέρναν για αρκετή (μου φάνηκε) ώρα... Αποτέλεσμα: κάναμε ρεκόρ κατάβασης πλαγιάς φορτωμένοι με τηλεσκόπιο, προσοφθάλμια κλπ!!! Δεν ξαναπάω εγώ εκεί πάνω!

 

Να ξεκαθαρίσω οτι έχω ιδιαίτερη φοβία στα σκυλιά (δηλαδή φοβάμαι ό,τι έχει τέσσερα πόδια και γαυγίζει!), οπότε ήταν ...δραματική... η εμπειρία εκει πάνω..

Φίλε chder, ποτέ μόνοι μας στο βουνό, απαράβατος κανόνας για πολλούς και διαφόρους λόγους. Έτσι πιστεύω. Έστω ένα άτομο μόνο..

Φίλε chder, ποτέ μόνοι μας στο βουνό, απαράβατος κανόνας για πολλούς και διαφόρους λόγους. Έτσι πιστεύω. Έστω ένα άτομο μόνο..

Εδώ που τα λέμε ένα άτομο δεν μπορεί να βοηθήσει αν τύχει κάτι πολύ σοβαρό. Αλλά τέλος πάντων σε βοηθά να έχεις λιγότερη την αίσθηση του κινδύνου.

Συμφωνω και εγω πως καλυτερα να μην πηγαινει κανεις ΠΟΤΕ μονος σε δυνητικα επικινδυνες τοποθεσιες για παρατηρηση.

Αν παρολα αυτα παει πρεπει να χει απαραιτητως μαζι του κινητο τηλεφωνο και να εχει ενημερωσει τους οικειους του σε πιο ακριβως μερος πηγαινει και τι ωρα σκοπευει να επιστρεψει ωστε σε περιπτωση που συμβει κατι να τον αναζητησουν εγκαιρα.

Αγαπητοί φίλοι, ευχαριστώ για τις επισημάνσεις σας.

 

Πάντως. από ό,τι καταλαβαίνω ποτέ κανένας, από όσους απάντησαν, δεν είχε κάποια πολύ δυσάρεστη εμπειρία κατά τη διάρκεια μιας μοναχικής παρατήρησης σε ένα ερημικό μέρος (εκτός της επίθεσης σκύλων... ).

 

Ίσως και εγώ να γίνομαι λίγο υπερβολικός...Πάντως υπάρχει ένα ζήτημα με αυτή την ιστορία, έτσι δεν είναι?

Κοίτα. Εμένα δεν μου έχει ξανα τύχει κάτι άλλο πέραν αυτού του περιστατικού με τα σκυλιά, και δεν θα εμποδίσει το περιστατικό αυτό να ξαναβρέξω με φως το κάτοπτρό μου!

Πάντως η παρατήρηση με παρέα έχει την πλάκα της, αλλά υπάρχουν και φορές που θες να ηρεμήσεις κάτω από το φως των αστεριών, και να ασχοληθείς με μια "μυστικιστική" διαδικασία παρατήρησης. Δηλαδή η εξόρμηση εξαρτάτε από τα κέφια του παρατηρητή.

Και κάτι ακόμα. Η παρατήρηση με άλλα άτομα εξαρτάτε και από τα μέσα που έχει στην διάθεσή του ο κάθε παρατηρητής. Δηλαδή, εγώ όποτε θα πάω μακριά, θα είναι αναγκαστικά με παρέα, καθώς δεν έχω δίπλωμα οδήγησης! Ένας παρατηρητής που έχει ένα μεγάλο και βαρύ τηλεσκόπιο θα προτιμήσει να πάει με παρέα για παρατήρηση για να τον βοηθήσουν στο κουβάλημα, στο στήσιμο κλπ.

 

Για την πρακτική συμβουλή που ζήτησες: Τα εκκλησάκια με περίφραξη είναι ωραία για παρατήρηση. Δεν έχουν πολύ "κίνηση"!

Σωστό Guardian, δεν είχα σκεφτεί τα εκκλησάκια. Καλή ιδέα!

Chder,

 

http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=1025&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=%D0%E1%F1%ED%E1%F3%F3%FC

 

http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=1269&highlight=%EE%F9%EA%EB%DE%F3%E9

 

Ελπίζω να σε καλύπτουν κάπως. Όλοι μας καταφεύγουμε στις μοναχικές παρατηρήσεις...

 

Φιλικά, Στέφανος

να σας πω την δικη μου εμπειρία προχθές και χθες; ήμουν αλεποχώρι για σαβ/κο και αδραξα την ευκαιρία να παρατηρήσω με το 5-ιντσο 2 νύχτες ολόκληρες. πήγα λοιπόν σε ένα μεγάλο ορεινό οικόπεδο πολυ σκοτεινό και πολυ απομονωμένο. είχα παρέα και τις 2 νύχτες ένα φίλο,ο οποίος όμως δεν άντεξε καμία απο τις 2 νύχτες και έφυγε να κοιμηθεί.

 

εγώ και τις 2 φορές έμεινα στο βουνό μέχρι το ξημέρωμα (η ανατολή του ωρίωνα και της αφροδίτης ήταν συγκλονιστικό θέαμα).λίγο πριν φωτίσει αρκετά όμως άκουγα όλο και πιο συχνά χαρακτηριστικούς ήχους από αλεπούδες και λίγο μακρύτερα γαυγίσματα.

 

έβαλα ένα σουγιά στη τσέπη και ένα λευκό φακό πάνω στο τραπέζι και συνέχισα. ομολογώ ότι φοβήθηκα πολύ...

 

 

Υ.Γ. αποζημιώθηκα όμως γιατί είδα αντικείμενα που έφτασαν το 5-ιντσο και το μάτι μου στα όριά τους(μόνο με πλάγια ενατένιση και κούνημα του σωλήνα). τι να λέμε τώρα.... για αλεπούδες;;;;;;;;;;

Είναι οι αλεπούδες επικύνδινες?

 

Το πρόβλημα των σκυλιών πάντως λύνεται έχοντας μερικές μπριζόλες μαζί! Τους τις πετάς, και τρωνε και φεύγουν, η κερδίζεις την συμπάθεια τους, και δεν σε τρώνε...

Ούτε τα ξωκλήσια είναι ασφαλή!

Εγώ ένα σούρουπο πήγα περπατώντας σε ένα ξωκλήσι και βρήκα το ιερό γεμάτο πέτρες. Είχαν γκρεμίσει τις κόγχες για να βρουν θησαυρό!

Άσε που μπορεί να την πέσουν και σατανιστές

Νομίζω πάντως ότι πιο ενοχλητική είναι η αίσθηση του φόβου, παρά ο πραγματικός κίνδυνος, που στατιστικά είναι πολύ μικρός.

Θυμάμαι παλιά κάποιος κοινωνιολόγος μας έλεγε ότι αυτός (και οι φίλοι του) πήγαινε ολομόναχος σε ξερονήσια και έμενε σε σπηλιές. Τότε οι φοβίες σιγά σιγά φούντωναν μέσα του (π.χ. η φοβία ότι θα του επιτεθούν εγκληματίες και θα τον σκοτώσουν ή ότι θα τον τσιμπήσει φίδι και θα πεθάνει).

Βέβαια, ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης των φοβιών είναι η έκθεση στον φόβο, η οποία πρέπει να γίνεται σταδιακά και ποτέ απότομα. Γι' αυτό αρχίστε τα νυχτοπερπατήματα στις ερημιές!!!!

Όμως, μην αγνοούμε και το ποσοστό του πραγματικού κινδύνου, το οποίο δεν πρέπει να το αυξάνουμε παίζοντας με την τύχη μας...

Ηλία συμφωνώ, Achilleas αν έχεις μπριζόλες μαζί σου σίγουρα θα μαζευτούν, η όσφρησή τους είναι 200 φορές καλύτερη από την δική σου.

 

Όσο αφορά τις παρατηρήσεις πιστεύω ότι η παρέα είναι σημαντική. Μοιράζεσαι τα "γουάου" και την τεχνογνωσία του άλλου ή ακόμα καλύτερα ένα μεγαλύτερο από το δικό σου τηλεσκόπιο, και επειδή δεν υπάρχουν πολλά μοναχικά νυχτερινά χόμπυ τα οποία ξέρω δεν θα ήθελα να βρεθώ μόνος μου μπροστά σε ένα αγριόσκυλο.

 

Το τελευταίο καλό μέρος παρατηρήσεων που βρήκαμε είναι ένα χωράφι 35 χιλιόμετρα από τα Χανιά (μόλις 1000 μέτρα από το σπίτι μου) στην τοποθεσία Γετιμ Μετόχι. Στην τρίτη επίσκεψη είχαμε παρέα και καμιά 200αριά πρόβατα. Φαντάσου να σκάσει κανένας βοσκός με καμιά καραμπίνα και να νομίζει ότι είμαστε ζωοκλέφτες... ε, ρε γέλια... ή κλάματα...

 

Το kmz είναι google earth αρχείο να δείτε το σάιτ παρατηρήσεων.

χμμμ ναι και το αρχείο που είναι στο προηγούμενο ε; προφανώς τα kmz δεν είναι αποδεκτός τύπος αρχείου, θα το κανω rar

 

chania-astro getim metoxi vryses.rar

αρχειο google earth

Τελικά αυτό που καταλαβαίνω είναι το ότι πρέπει να οργανωθώ με κάποιον.

 

Συμφωνώ ότι οι κίνδυνοι είναι μεν πραγματικοί αλλά σπάνιοι (σε κάθε περίπτωση δε θέλω να μάθω τη συνάρτηση κατανομής τους - τα στοχαστικά μοντέλα μου αρέσουν αλλά προτιμώ να τα μελετώ από το γραφείο μου).

 

Το θέμα είναι ότι ακόμα και οι μη βάσιμες ανησυχίες κατά τη διάρκεια μίας παρατήρησης, σου στερούν τη δυνατότητα να ευχαριστηθείς αυτό, που κάνεις.

 

Υπηρέτησα ως δόκιμος αξιωματικός και στα τεστ, που μας κάνανε υπήρχε μία ερώτηση σχετικά με το εάν φοβόμαστε το σκοτάδι. Περιττό να πω ότι οι περισσότεροι γράφαμε "όχι", ενώ είναι δεδομένος ο έμφυτος φόβος του ανθρώπου στην έλλειψη φωτός. Ήταν ερώτηση παγίδα ...

 

Τώρα, δε γνωρίζω τι ακριβώς γίνεται με τους συλλόγους, αλλά δε μπορούμε μέσω του Astrovox να οργανωθούμε με ένα πιο συγκεκριμένο τρόπο, ούτως ώστε να αποκτήσουμε αυτά τα astro-alter-ego που έλεγα στην αρχή της ενότητας;.

Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να χωρίσουμε την Ελλάδα σε Νομαρχίες και να κάνουμε μία βάση δεδομένων - λίστα μελών ανά Νομαρχία.

 

Προσωπικά μου αρέσουν οι μοναχικές εξορμήσεις - Από την άλλη πλευρά όμως, θέλω και να παρατηρώ από πιο σκοτεινές τοποθεσίες και σε τελική ανάλυση, ο γνωστός - συνάδελφος - αστρόφιλος, με τον οποίο μπορούμε να πάμε παρέα δε χρειάζεται να είναι και ο κολλητός μας φίλος. Η όλη ιστορία μπορεί να είναι μία καλή σύμπραξη προς όφελος όλων.

 

Δεν ξέρω ... μία πρόταση κάνω.

 

Έχω μία καλή αστρο - βιβλιοθήκη και ενημερώνομαι τακτικά, αλλά το ζήτημα φαντάζομαι για τους περισσότερους από εμάς είναι... να βγούμε έξω.

 

Σας ευχαριστώ όλους για τις παρεμβάσεις σας.

 

Υ.Γ.: Στέφανε Σοφολόγη είδα τα links - σε ευχαριστώ πολύ. Με εντυπωσίασες!

A, και κάτι άλλο... αυτή η ιστορία με τη φωτορύπανση, που παρεπιπτόντως συζητείται αυτή τη στιγμή σε μία άλλη θεματική ενότητα, με έχει εκνευρίσει πολύ επίσης.

 

Είπαμε, καλός ο πολιτισμός αλλά να υπάρχει και μέτρο.

 

Στην περιοχή μου, όλοι οι μικροί λόφοι και τα βουνά αρχίζουν να χτίζονται. Τελικά πιστεύω ότι η εκτός σχεδίου δόμηση θα είναι το τέλος της ερασιτεχνικής αστρονομίας στην Ελλάδα. Και δυστυχώς γι αυτή (την εκτός σχεδίου δόμηση) δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα...διότι κινείται εκτός νομικού πλαισίου, πλέον, και είναι πολλά τα λεφτά (...ΑΡΗ).

 

Πού πρέπει να πάω πλέον για παρατήρηση, δεδομένου του ότι δεν έχω και πολύ χρόνο?

Πραγματικα η φωτορυπανση ειναι τεραστιο προβλημα για εμας!

Και σε λιγα χρονια με το ρυθμο που ''αναπτυσετε'' η Ελλαδα δεν θα μπορουμε να ασχοληθουμε με την αγαπημενη μας ασχολια, την αστρονομια (τουλαχιστον με τηλεσκοπια) ή θα πρεπει να φευγουμε χιλιομετρα ολοκληρα μακρια απο εκει που μενουμε για να δουμε και μεις λιγο σκοτεινο ουρανο.

Πιστευω οτι τρια ατομα τουλαχιστον μαζι ειναι καλα. Θυμαμαι περσι ειχα ανεβει στη ταρατσα στο σπιτι στο Βολο.Το σπιτι ειναι μονοκατοικια και τοτε οι δύο πανω οροφοι ηταν γιαπι.Δεν ειχαν χτιστει οι τοιχοι ακομη.Διπλα απο το σπιτι ηταν ενα εργοστασιο(τωρα χτιζεται πολυκατοικια ) το οποιο επισκευαζε κουλοχερηδες και αλλα τετοια μηχανηματα .Αυτο εκλεισε αλλα τα μηχανηματα ειχαν μεινει μεσα.Το σπιτι μου ηταν κολλητα με αυτο το εργοστασιο.Κατα τις 12 ακουσα τους πρωτους θορυβους.Σκευτηκα οτι θα ηταν η μανα μου και θα ανεβαινε για να μου πει να κατεβω.Οσο προχωραγε η ωρα ακουγα κι αλλους θορυβους.Τελικα οταν τελειωσα την παρατηρηση αρχισα να κατεβαινω τα σκαλοπατια .Το τηλεσκοπιο(τον Εράσμιο δηλαδή) τον κουβαλαγα παντα στημενο .Επειδη ειχα αρχισει να ψιλιαζομαι τη δουλεια εβαλα τον φακο στο στομα και ημουν σε τετοια θεση ωστε να σημαδευω μπροστα μου ό,τι δω .Τελικα κατεβηκα χωρις προβλημα .Μετα απο λιγες μερες μαθαμε οτι ειχαν κανει διαρηξη για να παρουν κανα εξαρτημα ή οτιδηποτε αλλο, δε ξερω τί πηραν.Λογικα εμπαιναν απο το σπιτι μας ( κολλητοι τοιχοι) .

 

Συμπερασμα? Ουτε λιγο εξω(κανα15λεπτο δηλαδη) απο το κεντρο της δεν πολης δεν ειμαστε ασφαλεις για παρατηρηση .