alepohori

Καλοτάξιδο φίλε!!

Λεωνίδα πόση είναι η ταχύτητα των αστεριών αυτών, ξέρουμε; Proper/radial motion

Πήρα ένα πολύ πρόχειρο "φλατ" από το εμμέσως φωτιζόμενο ταβάνι του σπιτιού και ιδού το αποτέλεσμα του Sequator! Μια χαρά μού φαίνεται! Ευχαριστώ πολύ diorip!

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Δε με ενδιαφέρει η φωτορύπανση, κυρίως για δείγμα του προβλήματος την ανέβασα. Το είχα δοκιμάσει παλαιότερα το Sequator, δε θυμόμουν ότι είχε την επιλογή για vigneτting. Μήπως γνωρίζεις τι καρέ χρειάζεται για να λειτουργήσει το feature του vignetting removal; Πχ ένα καρέ λευκού τοίχου με ανοιχτό διάφραγμα.....

Γεια στο φόρουμ! Ποιο πρόγραμμα θεωρείτε αποτελεσματικότερο για την εξάλειψη του vignetting σε φωτογραφία ευρέος πεδίου; Όσοι έχουν ασχοληθεί με το LR, θα ήθελα τη γνώμη τους. Θενκς!

Ξεκίνησα εδώ και λίγες μέρες να διαβάζω σε kindle μορφή τoν 2ο τόμο του Burnham's Celestial Handbook και έχω ενθουσιαστεί! Είναι συγκλονιστικό να διαβάζει κανείς ένα παλιό βιβλίο σε e-reader που λέει πχ ότι γύρω από τον 61 Κύκνου περιφέρεται ένας "dark companion" που ΜΠΟΡΕΙ να είναι πλανήτης ή να βλέπεις ασπρόμαυρες φιλμάτες φωτογραφίες από το Mt. Wilson Observatory του Veil που να υποδηλώνουν ξεκάθαρα ότι πρόκειται για απομεινάρι υπερκαινοφανούς, έχοντας "ξεσκονίσει" την περιοχή εσωτερικά του loop, επιτρέποντας στα πιο αμυδρά άστρα να αποτυπωθούν εμφανώς, έναντι εκείνων που βρίσκονται εξωτερικά του... Η μοντέρνα, η σύγχρονη μορφή βιβλίων σε e-ink έρχεται να βοηθήσει να ξεπεραστούν τα πρακτικά μικροπροβλήματα που συνοδεύουν τη χρήση συμβατικών βιβλίων και να δώσει μια νέα ώθηση προς την ανάδειξη των παλιών έντυπων "διαμαντιών" που κυκλοφορούν εδώ και δεκαετίες, αποτελούμενα από γλαφυρές περιγραφές και αναλογικές φωτογραφίες άλλων εποχών.

Τελικά κατάλαβα ότι τα thumbnails είναι "εγγενές" χαρακτηριστικό του κάθε pdf, οπότε βρήκα μια μέση λύση, να βάλω σελιδοδείκτη σε κάθε 10 χάρτες.

Ο χάρτης φορτώθηκε στο Kindle Paperwhite, απλώς εκείνο που δε γνωρίζω είναι πώς μπορώ να βλέπω τα thumbnails (προεπισκοπήσεις) των σελίδων του pdf, ώστε να μπορώ εύκολα να βρίσκω τον χάρτη που με ενδιαφέρει.

Λέτε να είναι ορατός και στην έκλειψη της 8/4;;

Ο Ομπερόν είχε το ίδιο μέγεθος με τον Άριελ, 14.1, άρα είναι το ίδιο εύκολος ή δύσκολος. Όσο για την απόσταση από τον πλανήτη, αυτή παίζει ρόλο μόνο όταν ο πλανήτης είναι πολύ λαμπρός και η μεγέθυνση μέτρια, πχ Άρης/Φόβος/Δείμος. Στον Ουρανό με mag 5.7v, 3.8" διάμετρο και 300X πόσο να σε ενοχλήσει η άλως του πλανήτη όταν ο Άριελ είναι 13" μακριά.....

Το είδα το πμ, σου απάντησα! Το ογκοδέστερο pdf που έχω βρει της Uranometria είναι 108MB έκαστος τόμος. Έχω ψηθεί αρκετά για το Scribe έναντι του Remarkable, αλλά αμφιβάλλω λίγο για τη ταχύτητα που θα τρέχει το pdf...

Κώστα εγώ δε θέλω καθόλου φως από την οθόνη. Θέλω να τη φωτίζω με φακό. Το ζητούμενο είναι να απαλλαγώ από το βάρος του έντυπου χάρτη, αλλά δε βλέπω να υπάρχει για e reader η Uranometria..

Το έχεις δουλέψει στο πεδίο; Πώς σου φάνηκε; Λέω να πάρω το Scribe και να το δοκιμάσω με τον Pocket. Εννοείται με φακό και όχι με backlit

Αντρέα μήπως ξέρεις κάποιον λεπτομερέστερο χάρτη;

Γειά στο φόρουμ! Μήπως γνωρίζετε αν και πού μπορώ να βρω αστρονομικούς χάρτες για το ereader Amazon Scribe; θενκς

Γιώργο με το 8άρι είδα τον Ariel, από Πάρνωνα. Το seeing ήταν κατά κοινή ομολογία, εξαιρετικό.

Κώστα δε μου αρέσει πολύ το UI του HNSky. Πιο πολύ με ενδιαφέρει να ψάξω κάποια ακριβέστερη εφαρμογή για Android γιατί το Skysafari με απογοήτευσε. Ευχαριστώ πάντως

Ένα μεγάλο μέρος της χθεσινής παρατήρησης αφιερώθηκε στους δορυφόρους του Ουρανού Titania και Ariel. Αρχικά ξεκίνησα να προσπαθώ τον Titania, μεγέθους 13.9, όπως είχα αρχικά σχεδιάσει. Το μέγεθος δεν είναι απαγορευτικό για σημειακό στόχο. Εκείνο που δυσκόλευε πολύ το εγχείρημα ήταν ότι έπρεπε να έχω μεγάλη μεγέθυνση, ώστε να έχω μακριά τον πλανήτη, με αντίτιμο το σκοτείνιασμα του πεδίου. Η χρήση ορθοσκοπικού ήταν μονόδρομος... Δυστυχώς όμως το background του Titania δε βοήθησε. Διάφορα αστεράκια δυσκόλεψαν πολύ την αναγνώριση, οπότε δε μπορούσα να ξέρω τι ακριβώς βλέπω. Πάντως, καθόλη τη προσπάθεια για τον Titania και κατά τη διάρκεια της σάρωσης στον άξονα RA, προέκυπταν διάφορες απρόσμενες εκλάμψεις ενός "αστεριού" βορειοδυτικά του Ουρανού σε αρκετά μικρότερη απόσταση από τον Ουρανό απ' όσο ο Titania. Το Skysafari έδειχνε τον Ariel (14.1 mag). Και μάλιστα ήταν το μοναδικό "αστέρι" στη κλειστή περιοχή που έβλεπα. Είχα όμως την αμφιβολία μήπως δεν έβλεπα τον Ariel, αλλά κάποιο άστρο που δεν μπορούσε να δείξει το Skysafari. Ο μόνος τρόπος να βεβαιωθώ ήταν η φωτογραφία του DSS MAST με input τις συντεταγμένες του Ariel εκείνη τη στιγμή: Μαύρη μαυρίλα!! Το Skysafari για έναν περίεργο λόγο δεν απεικονίζει αμυδρά άστρα στα μεγάλα ζουμ. Αν η φωτογραφία του DSS έδειχνε και αστέρι κολλητά στη θέση του Ariel, δε θα ήμουν καθόλου σίγουρος ότι τον είδα. Η θέαση και αναγνώριση του Ariel μού άνοιξε την όρεξη για συνέχεια και ο Titania δε θα ξεφύγει έτσι εύκολα!

Διορθώθηκε ο τίτλος. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε αν κάποιος έχει δει κάποιον δορυφόρο αυτού του ιδιαίτερου πλανήτη! 😀

Εντάξει, η χθεσινοβραδινη προσπάθεια ήταν λίγο ουτοπική, λόγω ουρανού, εγγύτητας και φυσικά διαμέτρου. Εννοείται ότι η επόμενη προσπάθεια θα γίνει με το 8άρι και όχι από Αλεποχώρι! Πιστεύω τότε θα είναι εφικτό.

Λοιπόν, καταστρώνοντας σχέδιο οπτικής επίθεσης στους δορυφόρους του Ουρανού, βρήκα ότι στην επόμενη ν.σ. έχουμε τη τύχη να έχουμε αστέρι μέσα στο πεδίο, που μπορεί να είναι πολύτιμος σύμμαχος. Το αστέρι GAIA είναι 13,4mag και απέχει 16" από την Titania μεγέθους 13.9mag. Σχηματίζουν ένα τρίγωνο με τον Ουρανό που νομίζω θα βοηθήσει πολύ. Η χειροκίνητη στήριξη θα βοηθήσει να βρούμε τη Δύση/Ανατολή, που σημαίνει ότι αστέρι-Τιτάνια θα βρίσκονται μπροστά από τον Ουρανό, καθώς δύει, άρα θα ξέρουμε πού να κοιτάξουμε.

Γειά στο φόρουμ! Η προσπάθεια θέασης και αναγνώρισης του Αριέλ, δορυφόρου του Ουρανού, μόλις στέφθηκε με πλήρη αποτυχία. Το πάλεψα από Αλεποχώρι με το 5άρι dobάκι. Δε νομίζω ότι το πρόβλημα ήταν τα 14mag του δορυφόρου: Έβλεπα με σχετική ευκολία ένα άστρο 13.6mag που ήταν λίγο πιο ανατολικά. Το πρόβλημα ήταν η εγγύτητα με τον πλανήτη, μόλις 13.5". Βασικά έκανα βλακεία που δεν προσπάθησα τον Oberon, που απείχε 37,2", με πάλι 14mag. Οι δορυφόροι του Ουρανού μού ασκούσαν πάντα γοητεία, διότι αν καταφέρει κανείς να δει έστω έναν από αυτούς, είτε με dob, είτε με ΧΕΙΡΟΚΙΝΗΤΗ ισημερινή, μπορεί αμέσως να καταλάβει ότι ο δορυφόρος βρίσκεται τελείως εκτός από τη φαινόμενη πορεία του πλανήτη προς τη δύση! Όλοι ξέρουμε την ιδιαίτερη κλίση του άξονα περιστροφής του Ουρανού. Η διαπίστωση αυτής της ιδιαιτερότητας με εντελώς ερασιτεχνικά και χειροκίνητα μέσα είναι σίγουρα κάτι μαγικό. Αφήνω ανοιχτούς λογαριασμούς με τους Ariel, Oberon, Titania......