Jump to content

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Δημοσιεύτηκε

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ, από το έργο «Ματωμένος γάμος», του Λόρκα:

 

(Οι ξυλοκόποι φεύγουν. Παρουσιάζεται από τ' αριστερά το φεγγάρι μέσα από πανδαισία φωτός. Είναι ένας ξυλοκόπος νέος με πρόσωπο άσπρο.

Η σκηνή λούζεται σε μια γαλάζια ακτινοβολία πολύ έντονη).

ΦΕΓΓΑΡΙ:

Είμαι ο στρογγυλός κύκλος του ποταμού,

το μάτι των μητροπόλεων

το χλωμό φέγγος μεσ' τις φυλλωσιές.

Δεν θα ξεφύγουν!

Ποιός κρύβεται;

Ποιός κλαίει μ' αναφιλητά

μέσα στους θάμνους της κοιλάδας;

Το φεγγάρι,

αφήνει στον αέρα ένα μαχαίρι,

που σαν παγίδα από μολύβι

αποζητάει να γίνει πόνος στο αίμα.

Αφήστε με να μπω!

Φθάνω!

Παγώνω παράθυρα και τοίχους!

Στέγες και κόρφοι ανοίχτε,

να ζεσταθώ μέσα σας!

Κρυώνω!

Οι στάχτες απ' τα νυσταγμένα μου μέταλλα

ψάχνουν να βρουν της φωτιάς,

σε δρόμους μέσα και σε λόφους.

Πάνω στη ράχη μου από ίασπη,

το χιόνι με μεταφέρει

και με πνίγουν σκληρά και παγερά,

τα νερά που λιμνάζουν.

Ω, ναι, θα χυθεί απόψε,

στα μάγουλά μου,

και στις καλαμιές που λυγούν

κάτω απ' τα πλατειά πόδια του ανέμου,

αίμα κατακόκκινο.

Πουθενά να μην πέσει σκιά,

ούτε άνοιγμα στα δένδρα,

γιατί δεν πρέπει να ξεφύγουν!

Θέλω να μπω σ΄ένα κόρφο

και να ζεσταθώ εκεί μέσα!

Ζητάω μια καρδιά!

Για μένα μια καρδιά ζεστή!

Που θα απλωθεί πάνω στου στήθους μου τα βουνά.

Αφήστε με να μπω!

Ω, αφήστε με! Αφήστε με!

 

(απευθύνεται στα κλαδιά)

 

Όχι! Δεν θέλω σκιά καμιά!

Πρέπει να φθάνουν οι αχτίδες μου παντού,

Ακόμα κι ως μέσα στους σκοτεινούς κορμούς

θέλω να ψιθυρίζει η λάμψη.

Κι έτσι, θα έχω απόψε,

στα μάγουλά μου

και στις καλαμιές που λυγούν

κάτω απ' τα πλατειά πόδια του ανέμου,

αίμα γλυκό.

.jpg.fc7e901ab6db442854e0230eabbe4a8f.jpg

  • Απαντήσεις 11.2k
  • Created
  • Τελευταία απάντηση

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Posted Images

Δημοσιεύτηκε

Darkness (11/11) - Van der Graaf Generator

http://www.youtube.com/watch?v=WDmhP6YiN6s

 

Day dawns dark, it now numbers infinity.

Life crawls from the past, watching in wonder

I trace its patterns in me.

Tomorrow's tomorrow is birth again.

Boats burn the bridge in the fens;

the time of the past returns to my life

and uses it.

 

Don't blame me for the letters

that may form in the sand;

don't look in my eyes, you may see all the numbers

that stretch in my sky and colour my hand.

Don't say that I'm wrong in imagining

that the voice of my life cannot sing.

Fate enters and talks in old words:

They amuse it.

 

The hands shine darkly and white:

only in dark they appear.

Bless the baby born today,

flying in pitch, flying on fear.

 

They shine in my eyes and touch my face

where I have seen them placed before;

don't blame me, please, for the fate that falls:

I did not choose it.

I did not, no no, I did not

I truly did not choose it.

n12_patrick-john-odoherty.jpg.8ab182b0fa3c2fb70d26b2d5e4a00856.jpg

Δημοσιεύτηκε
Με τόσο υλικό που έχει μαζευτεί, γουστάρετε να φτιάξω ένα βίντεο εικόνες που έχουν ανεβεί εδώ; :D

"Μην κρατάτε τις πύλες του πνεύματος σας κλειδωμένες, αλλά ούτε και διάπλατα ανοιχτές" Τσαρλς Φορτ

:cheesy:

:cheesy:
Δημοσιεύτηκε

Un soir que je regardais le ciel, Victor Hugo, 1802-1885

 

Elle me dit, un soir, en souriant :

- Ami, pourquoi contemplez-vous sans cesse

Le jour qui fuit, ou l'ombre qui s'abaisse,

Ou l'astre d'or qui monte à l'orient ?

Que font vos yeux là-haut ? je les réclame.

Quittez le ciel; regardez dans mon âme !

Dans ce ciel vaste, ombre où vous vous plaisez,

Où vos regards démesurés vont lire,

Qu'apprendrez-vous qui vaille mon sourire ?

Qu'apprendras-tu qui vaille nos baisers ?

Oh! de mon coeur lève les chastes voiles.

Si tu savais comme il est plein d'étoiles !

Que de soleils ! vois-tu, quand nous aimons,

Tout est en nous un radieux spectacle.

Le dévouement, rayonnant sur l'obstacle,

Vaut bien Vénus qui brille sur les monts.

Le vaste azur n'est rien, je te l'atteste ;

Le ciel que j'ai dans l'âme est plus céleste !

C'est beau de voir un astre s'allumer.

Le monde est plein de merveilleuses choses.

Douce est l'aurore et douces sont les roses.

Rien n'est si doux que le charme d'aimer !

La clarté vraie et la meilleure flamme,

C'est le rayon qui va de l'âme à l'âme !

L'amour vaut mieux, au fond des antres frais,

Que ces soleils qu'on ignore et qu'on nomme.

Dieu mit, sachant ce qui convient à l'homme,

Le ciel bien loin et la femme tout près.

Il dit à ceux qui scrutent l'azur sombre :

"Vivez ! aimez ! le reste, c'est mon ombre !"

Aimons ! c'est tout. Et Dieu le veut ainsi.

Laisse ton ciel que de froids rayons dorent !

Tu trouveras, dans deux yeux qui t'adorent,

Plus de beauté, plus de lumière aussi !

Aimer, c'est voir, sentir, rêver, comprendre.

L'esprit plus grand s'ajoute au coeur plus tendre.

Viens, bien-aimé ! n'entends-tu pas toujours

Dans nos transports une harmonie étrange ?

Autour de nous la nature se change

En une lyre et chante nos amours.

Viens ! aimons-nous ! errons sur la pelouse

Ne songe plus au ciel ! j'en suis jalouse ! --

Ma bien-aimée ainsi tout bas parlait,

Avec son front posé sur sa main blanche,

Et l'oeil rêveur d'un ange qui se penche,

Et sa voix grave, et cet air qui me plaît ;

Belle et tranquille, et de me voir charmée,

Ainsi tout bas parlait ma bien-aimée.

Nos coeurs battaient ; l'extase m'étouffait ;

Les fleurs du soir entr'ouvraient leurs corolles ...

Qu'avez-vous fait, arbres, de nos paroles ?

De nos soupirs, rochers, qu'avez-vous fait ?

C'est un destin bien triste que le nôtre,

Puisqu'un tel jour s'envole comme un autre !

O souvenirs ! trésor dans l'ombre accru !

Sombre horizon des anciennes pensées !

Chère lueur des choses éclipsées !

Rayonnement du passé disparu !

Comme du seuil et du dehors d'un temple,

L'oeil de l'esprit en rêvant vous contemple !

Quand les beaux jours font place aux jours amers,

De tout bonheur il faut quitter l'idée ;

Quand l'espérance est tout à fait vidée,

Laissons tomber la coupe au fond des mers.

L'oubli ! l'oubli ! c'est l'onde où tout se noie ;

C'est la mer sombre où l'on jette sa joie.

1355220264_314b22ed25_z.jpg.fc62de47ea1b793da79b0674abca3967.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

 

Don't Worry, Be Happy, "Cocktails", Bobby McFerrin, 1988

 

Here is a little song I wrote

You might want to sing it note for note

Don't worry be happy

In every life we have some trouble

When you worry you make it double

Don't worry, be happy......

 

Ain't got no place to lay your head

Somebody came and took your bed

Don't worry, be happy

The land lord say your rent is late

He may have to litigate

Don't worry, be happy

Lood at me I am happy

Don't worry, be happy

Here I give you my phone number

When you worry call me

I make you happy

Don't worry, be happy

Ain't got no cash, ain't got no style

Ain't got not girl to make you smile

But don't worry be happy

Cause when you worry

Your face will frown

And that will bring everybody down

So don't worry, be happy (now).....

 

There is this little song I wrote

I hope you learn it note for note

Like good little children

Don't worry, be happy

Listen to what I say

In your life expect some trouble

But when you worry

You make it double

Don't worry, be happy......

Don't worry don't do it, be happy

Put a smile on your face

Don't bring everybody down like this

Don't worry, it will soon past

Whatever it is

Don't worry, be happy

 

Ναι, ξέρω, είναι off topic αλλά... Don't Worry, Be Happy!

mcferrin-bobby-dont-worry-be-happy-capitol-1993.jpg.a805451f08c96a15cc138aaa26078596.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

Ένας αστροναύτης Lego στο διάστημα!

Δύο μαθητές από το Τορόντο έστειλαν έναν αστροναύτη-Lego στο διάστημα. Κατασκεύασαν ένα μικρό αερόστατο, ένα μπαλόνι γεμισμένο με ήλιο,

το οποίο μετέφερε εκτός από τον αστρο-lego και μια κάμερα που κατέγραψε πλάνα από ύψος 24 km για 97 λεπτά.

Οι 17-χρονοι μαθητές, Matthew Ho και Muhammad Asad, τελικά κατάφεραν να αποκτήσουν πλάνα του διαστήματος "πέρα από τα σύννεφα",

τα οποία βλέπουμε στο βίντεο που ακολουθεί.

 

Lego Man in Space

lego.jpg.4b15561ac68cd2e9d9d5732438d28f74.jpg

Δημοσιεύτηκε

Παιδιά καλησπέρα,

 

Δεν ξέρω εάν ήδη εχει γίνει αναφορά.

 

Θα παραθέσω απόσπασμα από ένα διήγημα

του Χόρχε Λουϊς Μπόρχες, Το Αλεφ.

 

Αυτό που τα μάτια μου αντίκρισαν ήταν ταυτόχρονο, αλλά αυτό που θα καταγράψω τώρα θα είναι διαδοχικό γιατί η γλώσσα είναι διαδοχική. Πάντως, θα προσπαθήσω να θυμηθώ ότι μπορώ.

Στο πίσω μέρος του σκαλιού, προς τα δεξιά, είδα μιά μικρή ιριδίζουσα σφαίρα, ανυπόφορης σχεδόν ακτινοβολίας. Στην αρχή μου φάνηκε πως περιστρεφόταν. Μετά κατάλαβα πως αυτή η κίνηση ήταν μιά αυταπάτη διμιουργημένη από τα ιλιγγιώδη οράματα που περιείχε. Η διάμετρος του Αλεφ θα πρέπει να ήταν γύρω στα δύο η τρία εκατοστά, αλλά μέσα του περιείχε το κοσμικό διάστημα, πραγματικό και χωρίς σμίκρυνση. Κάθε αντικείμενο (τό πρόχωπο ενός καθρέπτη, ας πούμε) ήταν άπειρα αντικείμενα, μιά και τα έβλεπα ξεχωριστά από κάθε γωνία του σύμπαντος. Είδα την απέραντη θάλασσα. Είδα την χαραυγή και το σούρουπο. Είδα τα πλήθη της Αμερικής. Είδα τον ασημένιο ιστό μιάς αράχνης στο κέντρο μιάς μαύρης πυραμίδας. Είδα έναν κομματιασμένο λαβύρινθο (ήταν το Λονδίνο). Είδα, πολύ κοντά μου, ατελεύτητα μάτια να κοιτάζουν τον εαυτό τους σε μένα σα σε καθρέπτη. Είδα όλους τους καθρέπτες στον πλάνήτη και κανένας δεν με αντικατόπτρισε. Είδα σε μιά εσωτερική αυλή της οδού Σολέρ τα ίδια πλακάκια που τριάντα χρόνια πριν είχα δει στην είσοδο ενός σπιτιού στο Φραίη Μπέντος. Είδα τσαμπιά από σταφύλια, χιόνι, καπνό, φλέβες μετάλλου, ατμό. Είδα τις καμπυλωτές ερήμους του ισημερινού και τον κάθε κόκκο της άμμου τους. Είδα μιά γυναίκα στο Ινβέρνες που ποτέ δε θα ξεχάσω. Είδα τη βίαιη πλεξίδα των μαλλιών της, το περίφανο κορμί της. Είδα τον καρκίνο μέσα στο στήθος της.

Είδα έναν κύκλο στεγνής γης σ' ένα πεζοδρόμιο, εκεί που πριν υπήρχε ένα δένδρο. Είδα μιά βίλα στην Ανδρογκούε, κι ένα αντίτυπο της πρώτης αγγλικής μετάφρασης του Πλίνιου, από τον Φιλήμονα Χόλλαντ, και την ίδια στιγμή είδα κάθε γράμμα σε κάθε σελίδα (παιδί, συχνά απορούσα πως τα γράμματα σ' ένα κλειστό βιβλίο δεν μπερδεύονταν και δε χάνονταν τη νύχτα). Είδα ένα ηλιοβασίλεμα στο Κουερετάρο που έμοιαζε ν' αντιφεγγίζει το χρώμα ενός ρόδου στη Βεγγάλη. Είδα την άδεια κρεβατοκάμαρά μου. Είδα ένα δωμάτιο στο Αλκμάαρ μιάν υδρόγειο σφαίρα ανάμεσα σε δυό καθρέπτες που την πολλαπλασίαζαν ατέλειωτα. Είδα άλογα με κυματιστές χαίτες σε μιά παραλία της Κασπίας Θέλασσας την αυγή. Είδα την λεπτοφυή κατασκευή των οστών ενός χεριού. Είδα τους επιζώντες μιάς μάχης να στέλνουν κάρτ-ποστάλ. Είδα σε μιά βιτρίνα στη Μιρζαπούρ έναν πάκο ισπανικά τραπουλόχαρτα. Είδα τις λοξές σκιές από φτέρες στο δάπεδο ενός θερμοκήπιου. Είδα τίγρεις, αγριοβούβαλα, παλίροιες, και στρατούς. Είδα όλα τα μερμήγκια πάνω στη γη. Είδα έναν περσικό αστρολάβο. Είδα σ΄ένα συρτάρι γραφείου (το γράψιμο μου ΄φερε τρεμούλα) απίστευτα, αισχρά, λεπτομερή γράμματα, που η Μπεατρίζ είχε γράψει στον Κάρλος Αργκεντίνο. Είδα ένα μνημείο που λάτρευα στο νεκροταφείο Τσακαρίτα. Είδα τα σάπια κόκκαλα και σκόνη που κάποτε ήταν η ηδονική Μπεατριζ Βετέρμπο. Είδα την κυκλοφορία του ίδιου μου του αίματος. Είδα το ζευγάρωμα της αγάπης και την αργόπνοη πορεία του θανάτου. Είδα το Αλεφ από κάθε σημείο και γωνία, και μέσα στο Αλεφ είδα τη γή και μέσα στη γή το Αλεφ και στο Αλεφ τη γή. Είδα το προσωπό μου και τα ίδια μου τα σπλάχνα. Είδα το δικό σου πρόσωπο. και αισθάνθηκα ίλιγγο κι έκλαψα, γιατί τα μάτια μου αντίκρισαν αυτό το μυστικό και εικαστικό αντικείμενο που τ' όνομά του οι άνθρωποι σφετερίζονται αλλά που ποτέ κανένας άνθρωπος δεν ατένισε - το ακατάληπτο Σύμπαν.

 

Αντιγραφή από το βιβλίο, ΙΣΤΟΡΙΕΣ, του Χόρχε-Λουίς Μπόρχες εκδόσεις Ερμής.

 

Καλό Βράδυ

 

Λευτέρης Βακαλόπουλος

Δημοσιεύτηκε

Εξαιρετικό το απόσπασμα, από τα αγαπημένα μου κείμενα, του μεγάλου Μπόρχες!

Άλεφ(Άλφα στο ελληνικό αλφάβητο, το πρώτο γράμμα του φοινικικού, του αραμαϊκού, του εβραϊκού, του αραβικού αλφαβήτου)!

Ο αριθμός που περιέχει όλους τους άλλους αριθμούς, που χρησιμοποιείται για να περιγραφεί ο πληράριθμος που ορίζει το άπειρο...

...............................................

Fragmento de un Aleph

 

«Άλεφ» και το τελευταίο βιβλίο του Coello.

Aleph by Paulo CoelhoAleph by Paulo Coelho

................................................

Μια και οι απανωτές σεισμικές δονήσεις μας κρατούν ξύπνιους, ευκαιρία για μια επανάληψη του «Άλεφ» του Μπόρχες.

 

.png.320dc36fcfc0fd81b3fb655589ed6d81.png

φοινικικό

 

.png.715f84475d2dc1047bff79f299b34640.png

αραμαϊκό

Δημοσιεύτηκε

To πρώτο σουπερνόβα(υπερκαινοφανής αστέρας) του 2012 εντοπίστηκε πριν από δεκαπέντε ημέρες: πρόκειται για το SΝ 2012a,

που βρίσκεται στον γαλαξία NGC 3239 (ή Arp 263), στον αστερισμό του Λέοντα.

Απέχει περίπου 25 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη.

sn2012.jpg.fd3547fc8aa137b76a3727c7dc41effd.jpg

Δημοσιεύτηκε

«Όποιος ζητά την άνωση του δέντρου,

χρεώνεται υγρή οφειλή στον ουρανό»

 

«Η ποίηση είχε πάντα το δικό της τρόπο να αναζητά, να μορφοποιεί και να εκθέτει αλήθειες. Η ποίηση, όπως η επιστήμη και ο έρωτας είναι μια διαδικασία αλήθειας.

Υφαρπάζει από τα φαινόμενα εκείνο το περίσσευμα, που κάθε φορά δίνει στα πράγματα την ουσία τους, εκείνο το στοιχείο που κρύβεται,

όλως παραδόξως μόνο και μόνο για να ελκύσει την προσοχή μας.»...

 

Από την εισήγηση του Γιώργου Μπλάνα στην Ημερίδα που οργάνωσε η Κοσμητεία της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης

με θέμα "Το Χρέος".

Tereza_Vlckova.jpg.cc38176fe503e5a970137a32434dae23.jpg

Δημοσιεύτηκε

(Προσοχή. Εδώ χρειάζεται περισσότερο κυανό καμωμένο από ερυθρή τέφρα)

 

Κι αυτήν την εσπέρα με αλαλαγμούς τα κοράλλια

τη σωρό του ήλιου θα κατεβάζουν στους κάμπους

Ήσυχα, πηχτά, γαλήνια θα πλαγιάσει

ενώ απαράμιλλοι σφαιρικοί κρίνοι θα φέρνουν

τον ουρανό που έμεινε πάνω του

υψηλά ως τις καρίνες των βράχων.»

 

Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή «Σπουδή για διακόσμηση βυθού 293 ατμοσφαίρων», Ποιήματα 1943-1987 του Έκτορα Κακναβάτου.

1555160021_..jpg.d0e3c83dbb00393ef53b29cfc154025d.jpg

Δημοσιεύτηκε

«..Δεν είμαι θάλασσα να λιώσω με νύχτα τη σελήνη

και να την κάνω κομμάτια στα νερά

με νεκρώσιμη γαλήνη περίγυρα

ή με κύματα γοερά

με θρήσκευμα τον πόνο...

Το έαρ είναι άλυτο.

Πώς να διδάξω τη φλόγα στη σταγόνα;..»

 

Νίκος Καρούζος

diakopes3.jpg.2d64005e058930b17c974d4867e480e1.jpg

Δημοσιεύτηκε

Unité, Les contemplations, Victor Hugo, 1836

 

Par-dessus l'horizon aux collines brunies,

Le soleil, cette fleur des splendeurs infinies,

Se penchait sur la terre à l'heure du couchant ;

Une humble marguerite, éclose au bord d'un champ,

Sur un mur gris, croulant parmi l'avoine folle,

Blanche, épanouissait sa candide auréole ;

Et la petite fleur, par-dessus le vieux mur,

Regardait fixement, dans l'éternel azur,

Le grand astre épanchant sa lumière immortelle.

"Et, moi, j'ai des rayons aussi!" lui disait-elle.

8358755_SunsetRays.jpg.f2d9b6f6eb2b81d4213ee6a5476d9c2c.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

Blue Marble Earth from Suomi NPP, NASA/NOAA/GSFC/Suomi NPP/VIIRS/Norman Kuring, 2012

 

Όμορφη δεν είναι; Δεν φαίνονται τα μικρόβια από εδώ, αν και είναι ορατές οι πληγές που αφήνει η προϊούσα λοίμωξη. Μια υψηλότερης ανάλυσης εικόνα εδώ: http://npp.gsfc.nasa.gov/images/VIIRS_4Jan2012.jpg

 

APOD 30/01/12

bluemarbleearth_npp_5.jpg.d68c91de173a05c5ec97a327c2fbb581.jpg

Οὖτιν με κικλήσκουσι

 

My Optics

Δημοσιεύτηκε

«Το λευκό αναζήτησα ως την ύστατη έκσταση του μαύρου», λέει ο Ελύτης!

Αυτό το λευκό της αμυγδαλιάς, που ζωγράφισε στον υπέροχο πίνακά του ο Βαν Γκογκ, αυτή η λευκή οπτασία που απλόχερα δωρίζει, στην καρδιά του χειμώνα,

η φύση στην Κρήτη και σκαλώνει πάνω της η ματιά μας, έχει το δικό της συμβολισμό και υπόσχεση...

Και καθώς επαναλαμβάνει ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης:

«Λίγο ακόμα θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν

Λίγο ακόμα θα ιδούμε τα μάρμαρα να λάμπουν,

να λάμπουν στον ήλιο τη θάλασσα να κυματίζει

Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα...»

600658868_VanGogh.jpg.e97c1cc0895cc023a51fe0c6e1205f4a.jpg

Δημοσιεύτηκε

Μια σύγκρουση τεραστίων διαστάσεων στο σύμπλεγμα Πανδώρα, γνωστό με το επίσημο όνομα Abell 2744.

Πρόκειται για τέσσερα σμήνη γαλαξιών, που συγκρούστηκαν κατά τη διάρκεια ενός χρονικού διαστήματος 350 εκατομμυρίων ετών.

Χρησιμοποιώντας το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (Very Large Telescope - VLT) του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου (ESO)

οι αστρονόμοι έχουν μελετήσει τη σύγκρουση και τα παράξενα φαινόμενα στο cluster της Πανδώρας, που δίνουν ενδείξεις σε ότι αφορά τη φύση της σκοτεινής ύλης.

 

ESOcast 31: Pandora's Cluster

 

pandora.jpg.af93b9de0f96da5b1fd305ad5ff953c1.jpg

Τυχαία διασκορπισμένοι γαλαξίες, θερμό αέριο (κόκκινο) και σκοτεινή ύλη (μπλε). Τα χρώματα κόκκινο και μπλε έχουν τοποθετηθεί εκ των υστέρων.

Δημοσιεύτηκε

Mε αφορμή την ολοκλήρωση του εορτασμού των εκατό χρόνων από την γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη το 2011 στην Ελλάδα,

το ΑΠΕ-ΜΠΕ παρουσίασε πρόσφατα ένα ανέκδοτο κείμενο του ποιητή, από ομιλία του στους Έλληνες μετανάστες στη Στοκχόλμη.

Το κείμενο αυτό έχει ήδη κάνει την εμφάνισή του σε δεκάδες ιστολόγια στον κυβερνοχώρο...

Η ομιλία του ποιητή έγινε τον Νοέμβριο του 1979, μετά την τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ της Σουηδικής Ακαδημίας για το έργο του.

Η ομιλία μεταφέρεται αυτούσια με την επισήμανση του Ελύτη,

«ότι η γλώσσα είναι ένας φορέας ήθους που, αν δεν του υπακούσεις θα τιμωρηθείς».

 

http://www.gataros1.info/2012/01/1979.

 

elitis_stokholmi.jpg.a23e642ea2d526e7c235125fe584af30.jpg

Guest
Αυτή η συζήτηση είναι κλειστή σε νέες απαντήσεις.

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Όροι χρήσης