Ένας ερασιτέχνης στο Λονδίνο.

[PapGeo]

Φίλοι μου γεια σας,

 

Την Δευτέρα επέστρεψα από το Λονδίνο, και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις εμπειρίες μου. Ήταν η πρώτη φορά που το επισκέφθηκα και οπωσδήποτε ένα μεγάλο μέρος των περιηγήσεών μου, στις 8 ημέρες που έμεινα, αφιερώθηκε σε αρκετά από τα μουσεία της πόλης. Μεταξύ αυτών υπάρχει και ένα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ερασιτέχνη αστρονόμο:

 

Είναι το Μουσείο Επιστημών, το οποίο βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της πόλης (δίπλα στο εκπληκτικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας). Εκεί μπορείτε να δείτε την εξέλιξη της τεχνολογίας όπως συντελέστηκε κυρίως στην Αγγλία. Μεταξύ των εκθεμάτων υπάρχουν, στο ισόγειο, διαστημοσυκευές από το Αγγλικό διαστημικό πρόγραμμα, ένα σε φυσικό μέγεθος αντίγραφο της συσκευής προσελήνωσης από το πρόγραμμα Apollo, μια αληθινή κάψουλα επανόδου από το ίδιο πρόγραμμα, ένα σε φυσικό μέγεθος αντίγραφο της διαστημοσυσκευής Huygens (Cassini), καθώς και βιτρίνες που αναλύουν τις δυσκολίες διαβίωσης στο διάστημα (λ.χ. διατροφή, πλύσιμο, WC) και πώς αντιμετωπίζονται. Στον πρώτο όροφο, υπάρχει ένα τμήμα αφιερωμένο στην αστρονομία και εκεί μπορείτε να δείτε ένα αρκετά μεγάλο αριθμό τηλεσκοπίων, κυρίως διοπτρικών, καθώς και ένα σε φυσικό μέγεθος διαστημικό τηλεσκόπιο αγγλικής κατασκευής, που μοιάζει αρκετά με αυτό του Hubble.

 

Μια άλλη τοποθεσία που κεντρίζει το ενδιαφέρον του ερασιτέχνη αστρονόμου είναι το Greenwich, στα νοτιοανατολικά του Λονδίνου, όπου επάνω από τον κυρίως χώρο των εγκαταστάσεών του βρίσκεται το Βασιλικό Παρατηρητήριο δια του οποίου διέρχεται ο 1ος μεσημβρινός. Πρόκειται για μια όμορφη τοποθεσία και εντός των εγκαταστάσεών της υπάρχουν αρκετά παλαιά τηλεσκόπια και λοιπά όργανα παρατήρησης. Κεντρική φυσιογνωμία, συνδεδεμένη με την ιστορία του παρατηρητηρίου είναι αυτή του πρώτου του αστρονόμου John Flamsteed (1646-1719), ο οποίος αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες για την εποχή του, τόσο οικονομικές, επειδή παρότι βασιλικός αστρονόμος συχνά χρηματοδοτούσε ο ίδιος την αγορά των οργάνων, όσο και υγείας, καθότι ήταν αρκετά φιλάσθενος για να παραμένει άγρυπνος τις κρύες και υγρές νύχτες του βρετανικού χειμώνα. Στα χρόνια που ακολούθησαν και μέσω των παρατηρήσεών των αστρονόμων του παρατηρητηρίου θεσμοθετήθηκε και επικράτησε στην χαρτογραφία έναντι άλλων τοποθεσιών ως πρώτος μεσημβρινός αυτός που διέρχεται από το Greenwich. Έτσι, όποιος επισκέπτεται σήμερα το παρατηρητήριο, δεν παραλείπει να πατήσει δεξιά και αριστερά του μεσημβρινού, ο οποίος έχει χαραχθεί τόσο στο δάπεδο, όσο και στο κτίριο δίπλα, και εγώ βέβαια δεν θα ήμουν εκείνος που θα άλλαζε την παράδοση, ή θα έχανα την ευκαιρία να πατήσω ταυτόχρονα σε δύο «ημισφαίρια»!

 

Αυτό που με δυσαρέστησε σε αυτή την κατά τα άλλα πανέμορφη περιήγησή μου στο Λονδίνο ήταν ο καιρός. Ενώ βρισκόμουν στα μέσα Ιουνίου και στην Ελλάδα είχαμε καύσωνα, στο Λονδίνο οι θερμοκρασίες μετά βίας προσέγγιζαν τους 21ο C. Και αυτό βέβαια συνέβαινε το μεσημέρι, γιατί το πρωί και το βράδυ η θερμοκρασία μπορεί να έπεφτε και σε μονοψήφιο νούμερο. Αναφορικά με τον ήλιο, δεν έχω να πω πολλά, γιατί ήταν απλά... εξαφανισμένος! Ακόμα και όταν το μετεωρολογικό έδινε ήλιο με σύννεφα, ο ήλιος έβγαινε για μισή ώρα, δυο – τρεις φορές μέσα στην ημέρα, και αυτό ήταν όλο. Αυτή η κατάσταση γενικά με προβλημάτισε για τις παρατηρησιακές δυνατότητες που έχουν οι συνάδελφοι ερασιτέχνες της Αγγλίας. Δεν φτάνει που εκεί ο ήλιος δύει πιο αργά (στις 9:30μμ είχε ακόμα φως – 21 Ιουνίου είχαμε το θερινό ηλιοστάσιο) και άρα το αστρονομικό σκότος ξεκινάει αργότερα, είναι και οι διαρκείς νεφώσεις που σε κάνουν να χάνεις τα όποια «παράθυρα» με ασέληνες νύχτες. Μάλιστα, σε μια κουβέντα που είχα με έναν εργαζόμενο του παρατηρητηρίου, μου είπε ότι αρκετές φορές που διοργανώνουν βραδιές για το κοινό, συνήθως αναβάλλουν την παρατήρηση από το μεγάλο τηλεσκόπιο που διαθέτουν, επειδή έχει νεφώσεις.

 

Οπότε, ας μην γκρινιάζουμε τόσο εμείς στην Ελλάδα, όταν δεν μπορούμε να κάνουμε παρατήρηση σε κάποιο ασέληνο σαββατοκύριακο, γιατί υπάρχουν και χειρότερα. Σε εμάς πάντα υπάρχει η δυνατότητα της πλανητικής παρατήρησης σε κάποια από τις υπόλοιπες καθαρές νύχτες του μήνα, ενώ όσοι ασχολούνται και με την ηλιακή παρατήρηση (ιδίως σε Ha) έχουν απεριόριστες ευκαιρίες.

 

Σχετικά links:

http://www.sciencemuseum.org.uk/

http://www.nmm.ac.uk/places/royal-observatory/

 

Ακολουθούν ενδεικτικές φωτογραφίες.

 

Φιλικά

 

PapGeo

 

Greenwich Royal Observatory, ο μεσημβρινός.

 

Greenwich Royal Observatory. Το κτίριο με τα όργανα μετρήσεων του μεσημβρινού και τα λοιπά παλαιά τηλεσκόπια.

 

Greenwich Royal Observatory. Το εσωτερικό του οκταγωνικού παρατηρητηρίου. Από τα ψηλά παράθυρα έβγαζαν τα τηλεσκόπιά τους προκειμένου να παρατηρήσουν, όπως δείχνει το υπόδειγμα της φωτογραφίας.

 

Greenwich Royal Observatory. Στο βάθος διακρίνεται το αρχικό οκταγωνικό παρατηρητήριο.

 

Greenwich, άποψη από το παρατηρητήριο.

 

Greenwich Royal Observatory, άποψη από την βάση του λόφου.

 

London Science Museum, Chopper το πρώτο πολλαπλών ταχυτήτων ποδήλατό μου!

 

London Science Museum, διαστημικό τηλεσκόπιο.

 

London Science Museum, αντίγραφα.

 

London Science Museum, Huygens.

 

London Science Museum, Αpollo λεπτομέρεια.

 

London Science Museum, Appolo από το πλάι.

 

London Science Museum, Apollo κάψουλα επανόδου στη γη.

 

London Science Museum, Apollo αντίγραφο σεληνακάτου.

 

London Science Museum, Apollo διαστημική στολή.

 

London Science Museum, γυναικεία διαστημική στολή του ρωσικού προγράμματος.

 

London Science Museum, πύραυλος φορέας Βlack Arrow.

[kkokkolis]

Εξαιρετικό. Εγώ πέρασα 5 ώρες στο Natural History Museum και 1 ώρα στο Science, επειδή τα παιδιά ήταν εξουθενωμένα.

Θα ήταν καλή ιδέα πιστεύω να συγκεντρώναμε σε ένα σημείο όλα τα αξιοθέατα αστρονομικού και διαστημικού ενδιαφέροντος, σαν έναν τουριστικό οδηγό. Το Γερμανικό Μουσείο του Μονάχου, το Smithsonian, τα Πλανητάρια Παρισιού και Νέας Υόρκης, η ύπαιθρος της Ισλανδίας με τις ατελείωτες νύκτες και το Βόρειο Σέλας, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης με τους μετεωρίτες, τα μουσεία επιστημών της Βαλένθια και του Παρισιού, η έπαυλις των Μεδίκων και τα Ufizzi της Φωρεντίας με τον εξοπλισμό του Γαλιλαίου, υπάρχουν τόσα πράγματα να δει κανείς εκεί έξω.

[Fred Ley]

So, Apollo 10 "Charlie Brown" is in London. I knew that one of the Apollo Command Mudule Capsules was at the Science Museum, but forgot which one.

Havn't been to the museum in decades, but it is a great place to spend lots of time at.

 

-Fred

[PapGeo]

Hi Fred! Yes, this is the item and I was very pleased to see it! As I remeber, it was used as a testing capsule, orbiting the moon, a mission before landing to the moon.

 

Εξαιρετικό. Εγώ πέρασα 5 ώρες στο Natural History Museum και 1 ώρα στο Science, επειδή τα παιδιά ήταν εξουθενωμένα.

Θα ήταν καλή ιδέα πιστεύω να συγκεντρώναμε σε ένα σημείο όλα τα αξιοθέατα αστρονομικού και διαστημικού ενδιαφέροντος, σαν έναν τουριστικό οδηγό. Το Γερμανικό Μουσείο του Μονάχου, το Smithsonian, τα Πλανητάρια Παρισιού και Νέας Υόρκης, η ύπαιθρος της Ισλανδίας με τις ατελείωτες νύκτες και το Βόρειο Σέλας, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βιέννης με τους μετεωρίτες, τα μουσεία επιστημών της Βαλένθια και του Παρισιού, η έπαυλις των Μεδίκων και τα Ufizzi της Φωρεντίας με τον εξοπλισμό του Γαλιλαίου, υπάρχουν τόσα πράγματα να δει κανείς εκεί έξω.

Κώστα , ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο και την συνεισφορά με την ιδέα που έριξες. Πράγματι, η πρότασή σου έχει ενδιαφέρον. Θα μπορούσαμε να μαζέψουμε υλικό για όλα αυτά τα μουσεία σε κάποιο τμήμα του site για μελλοντική αναφορά. Είμαι σίγουρος ότι αρκετοί από εμάς εδώ έχουν στα ηλεκτρονικά τους αρχεία δεκάδες παρόμοιες φωτογραφίες, που μπορούν να δώσουν πλήθος πληροφοριών.

 

Παρέλειψα να αναφέρω ότι στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας υπάρχει και μια συλλογή από μετεωρίτες.

 

Επιπλέον, πολλά από τα Μουσεία του Λονδίνου, κυρίως τα μεγαλύτερα, όπως τα παραπάνω, έχουν ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Αυτό συνέβη κατά τις αρχές της δεκαετίας, όταν την κυβέρνηση ανέλαβαν οι εργατικοί. Τώρα όμως που άλλαξε η κυβέρνηση, δεν ξέρω κατά πόσο θα συνεχιστεί. Είναι πραγματικά ευκαιρία για όποιον σκέφτεται να επισκεφτεί το Λονδίνο να δει όσα πιο πολλά μουσεία μπορεί. Θα εξοικονομήσει αρκετές δεκάδες ευρώ (συνήθης τιμή εισόδου στα μικρότερα μουσεία είναι γύρω στις 10-12 λίρες = 12-15 ευρώ) και θα δει εξαιρετικά εκθέματα, τόσα σε αριθμό που χρειάζεται minimum μία ολόκληρη ημέρα περιήγησης σε κάθε μουσείο για να τα θαυμάσει και να τα "χορτάσει". Άλλες σημαντικές δωρεάν επιλογές γενικού ενδιαφέροντος είναι (κατά προσωπική επιλογή ως προς την σειρά σπουδαιότητας) το Βρετανικό Μουσείο (κέντρο), το Αυτοκρατορικό Πολεμικό Μουσείο (νότια), το Μουσείο του Λονδίνου (κέντρο) και το Ναυτικό Μουσείο (Greenwich). Επίσης, σημαντικό αξιοθέατο, με είσοδο 17 λιρών, είναι ο Πύργος του Λονδίνου (ανατολικά).

[kkokkolis]

Πολλά εκθέματα του Ναυτικού Μουσείου του Γκρήνουιτς στολίζουν το εικονικό μουσείο του αστροτεχνονήματος. Εξάντες, κιάλια, τηλεσκόπια, ηλιακά ρολόγια κλπ.

[alepohori]

Γιώργο στο μνημείο του Νεύτωνα πήγες; Είναι επισκέψιμο;

 

Πέρσυ ήμασταν όλοι μαζί στα βάθη της Ανατολής, φέτος ο καθένας κάνει το ταξίδι του στην Ευρώπη! Του χρόνου δε ξέρω τι θα κάνουμε, αλλά του αντιχρόνου μας βλέπω να παίζουμε boomerang!

[eliasg2004]

Πολύ ωραία! Γιώργο ευχαριστούμε που μοιράστηκες την εμπειρία σου μαζί μας! Ο τάφος του Νεύτωνα είναι στο Αβαείο του Westminster. Αν δεν βρήκες χρόνο να το επισκευθείς, βάλτο στα υπόψιν για την επόμενη φορά - ούτως ή άλλως το Λονδίνο δεν εξαντλείται ούτε με ένα ούτε με δύο ολιγοήμερα ταξίδια!

[Achilleas]

Γιώργο καταπληκτική η "ξενάγηση σου", θα έχω το Λονδίνο στα υπ'όψιν...

 

Πέρισι πήγα στο Παρίσι όπου και εγώ αστρο-ψάχτηκα λίγο και είχα ανοίξει παρόμοιο θέμα...

[PapGeo]

Παιδιά, ευχαριστώ για τα καλά λόγια, εύχομαι να δίνω ιδέες για εξορμήσεις!

 

- Δημήτρη, ποιο μνημείο εννοείς, γιατί δεν μου έρχεται κάτι στο νου, μάλλον δεν ξέρω καν για ποιο πράγμα μιλάς! Δώσε μου τροφή για την επόμενη φορά!

 

- Ηλία, πράγματι το Λονδίνο είναι τεράστιο και δεν γυρνιέται σε μια επίσκεψη. Πάντως, νιώθω πολύ ευχαριστημένος γιατί πήρα μια πολύ καλή γεύση από τα πλέον σημαντικά μέρη του, πεζοπορώντας βέβαια καθημερινά για τουλάχιστον 8 ώρες και κινούμενος μέσα από τα πολύ λειτουργικά «λαγούμια του», δηλαδή το metro. Η εβδομαδιαία «Oyster Card» που εξέδωσα μετά την άφιξή μου, μου έλυσε κυριολεκτικά τα χέρια (και τα πόδια) αφού μπορούσα να κυκλοφορώ ελεύθερα και να αλλάζω γραμμές (κατά κανόνα του metro) κατά βούληση, ανάλογα με το μέρος που σκόπευα να επισκεφτώ («Mind the gap!» - κυκλοφορεί και σε μπλουζάκι!). Το αβαείο του Westminster το «σάρωσα» κι αυτό, αλλά, επειδή ήταν απόγευμα, το βρήκα κλειστό. Εκπληκτικός ναός, είχε κάτι από Παναγία των Παρισιών, ιδίως η πρόσοψη της εισόδου του. Με ενόχλησε όμως, εκτός από το εισιτήριο που πρέπει να πληρώσεις για να εισέλθεις στο ναό, η εμπορικοποίηση του εξωτερικού χώρου, με αυτό το μαγαζί που έχουν στήσει στο προαύλιο. Εισιτήριο απαιτείται και στον καθεδρικό του Αγίου Παύλου (κέντρο), σε αντίθεση με τον πολύ όμορφο Καθεδρικό του Σάδαρκ (νότια), αλλά και τον ενδιαφέροντα για τα εσωτερικά του μνημεία μεσαιωνικό ναό της Αγίας Ελένης (κέντρο – ανατολικά, δίπλα στον χαρακτηριστικό σε σχήμα αυγού ουρανοξύστη «Gherkin»). Πάντως, ένας υπάλληλος από το γραφείο τουριστικών πληροφοριών του Λονδίνου (τουριστικό περίπτερο απέναντι από τον Άγιο Παύλο – επισκεφθείτε το για να πάρετε υλικό σε φυλλάδια για τα πάντα) μου είπε ότι δεν πληρώνεις αν τους πεις ότι θέλεις να προσευχηθείς. Στην κρίση σας και καλή επιτυχία!

 

-Αχιλλέα, πολύ καλό το θέμα που ανέβασες, καλά έκανες και μας το θύμισες, γιατί εμένα προσωπικά μου είχε ξεφύγει.