Απίθανη ή απρόσιτη η ζωή σε άλλο πλανήτη.

[trex]

Σας παραθετω παρακατω μια ακρως επιστημονικη αποψη για την πιθανοτητα υπαρξης ζωης σε αλλους πλανητες απο τον αναπληρωτή καθηγητή του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. X. Βάρβογλη η οποια εχει παρα πολυ ενδιαφερον.Ουσιαστικα περιοριζει την πιθανη υπαρξη ζωης σε μια ζωνη των γαλαξιων η οποια βρισκεται ουτε στο κεντρο, ουτε στις σπειρες του γαλαξια αλλα καπου ενδιαμεσα και εξηγει τους λογους.Διαβαστε την και τα σχολια δικα σας.

 

 

 

Δεν είναι εύκολο να καθορίσουμε ποιες ακριβώς είναι οι συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη ζωής σε έναν πλανήτη, ειδικά μάλιστα αν δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο «ζωή». Αν όμως περιορίσουμε τη φαντασία μας σε ό,τι συμβαίνει στη Γη, διαπιστώνουμε ότι βασικό στοιχείο της ζωής είναι το νερό - και μάλιστα σε υγρή μορφή. Ζούμε σε έναν πλανήτη που βρίσκεται σε μια «μέση» απόσταση από τον Ηλιο. Ούτε πολύ κοντά, ώστε το νερό να έχει εξατμιστεί από την πολλή ζέστη, ούτε πολύ μακριά, ώστε να έχει παγώσει από την έλλειψη φωτεινής ενέργειας. Με βάση αυτό το στοιχείο συμπεραίνουμε ότι η απόσταση ενός πλανήτη από το κεντρικό αστέρι του είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας.

 

Υπάρχουν όμως και άλλες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ζωής σε έναν πλανήτη, οι οποίες μόλις τώρα τελευταία άρχισαν να γίνονται κατανοητές. Οι προϋποθέσεις αυτές έχουν σχέση όχι πια με τη θέση του πλανήτη γύρω από το κεντρικό αστέρι αλλά με τη θέση του αστεριού στον Γαλαξία. Ο Ηλιος μας, καθώς και όλα τα αστέρια που βλέπουμε το βράδυ στον ουρανό, είναι ένα ασήμαντο τμήμα από τα 200 δισ. αστέρια που αποτελούν τον Γαλαξία. Πρόσφατες παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι πολλά από αυτά τα αστέρια περιβάλλονται από πλανήτες. Πόσοι από αυτούς άραγε έχουν συνθήκες κατάλληλες για την ανάπτυξη ζωής;

 

Ο Γαλαξίας μας είναι ένας πεπλατυσμένος δίσκος με διάμετρο 100.000 έτη φωτός. Στο κέντρο του δίσκου βρίσκεται ο πυρήνας ενώ στην περιφέρεια του δίσκου διακρίνουμε τις σπείρες. Στον πυρήνα η πυκνότητα των αστεριών είναι μεγάλη, δηλαδή υπάρχουν συγκεντρωμένα πολλά αστέρια σε μικρό χώρο. Το αποτέλεσμα είναι πως οι κομήτες, που βρίσκονται στις πιο απομακρυσμένες περιοχές του κάθε πλανητικού συστήματος, διαταράσσονται από τα γειτονικά αστέρια και οδηγούνται στην κεντρική περιοχή. Εκεί συγκρούονται με τους πλανήτες και προκαλούν τεράστιες οικολογικές καταστροφές, που καταστρέφουν όποια μορφή ζωής έχει προλάβει να αναπτυχθεί. Αντίθετα, στην περιοχή όπου βρίσκεται ο Ηλιος μας, σε απόσταση 27.000 ετών φωτός από το κέντρο του Γαλαξία, η πυκνότητα των αστεριών είναι μικρή. Ετσι οι περισσότεροι κομήτες παραμένουν σε ασφαλή απόσταση, οι συγκρούσεις των πλανητών με κομήτες είναι πιο σπάνιες και στα ενδιάμεσα διαστήματα μεταξύ συγκρούσεων είναι δυνατή η ανάπτυξη πολύπλοκων μορφών ζωής.

 

Το περιβάλλον στις σπείρες του Γαλαξία είναι ακόμη χειρότερο. Εκεί η πυκνότητα των αστεριών δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη, υπάρχουν όμως μεγάλα σύννεφα από αέρια και σκόνη. Το σύννεφα αυτά όχι μόνο διαταράσσουν τους κομήτες, οδηγώντας τους σε συγκρούσεις με τους πλανήτες, αλλά παράλληλα τροφοδοτούν συνεχώς τη δημιουργία νέων αστέρων. Οι μεγαλύτεροι από αυτούς τελειώνουν τη ζωή τους με μια μεγάλη έκρηξη υπερκαινοφανούς, η οποία συνοδεύεται από την εκπομπή επικίνδυνης ακτινοβολίας. H ακτινοβολία αυτή «αποστειρώνει» κυριολεκτικά όλους τους γειτονικούς πλανήτες από κάθε ίχνος ζωής. Τα περισσότερα αστέρια του γαλαξιακού δίσκου ακολουθούν ελλειπτικές τροχιές, οι οποίες τα οδηγούν σε συχνές διελεύσεις μέσα από τις σπείρες. Αντίθετα, ο Ηλιος ακολουθεί κυκλική τροχιά παραμένοντας για 100 εκατ. χρόνια έξω από τις σπείρες και μόνο για 10 εκατομμύρια μέσα σε αυτές. Το γεγονός αυτό χαρίζει στη Γη μεγάλα χρονικά διαστήματα ήπιων συνθηκών, κατά τα οποία έγινε δυνατόν να αναπτυχθεί η ζωή.

 

Αν εξαιρέσουμε τα αστέρια του πυρήνα και των σπειρών, μπορούμε άραγε να υποθέσουμε ότι όλα τα άλλα αστέρια του Γαλαξία είναι δυνατόν να συνοδεύονται από πλανήτες με ανεπτυγμένη ζωή; H απάντηση είναι όχι, επειδή πέρα από τη θέση στον Γαλαξία πρωταρχικό ρόλο στην ανάπτυξη ζωής σε έναν πλανήτη παίζει και η χημική του σύσταση. H σύσταση αυτή μπορεί να εκτιμηθεί από τη σύσταση του αστεριού γύρω από το οποίο αυτός περιφέρεται, επειδή οι πλανήτες δημιουργούνται από το ίδιο σύννεφο αερίων και σκόνης από το οποίο δημιουργείται και το κεντρικό αστέρι. Αν αναζητούμε ζωή με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά που έχουν οι γήινοι οργανισμοί, θα πρέπει να αναζητούμε και πλανήτες με την κατάλληλη χημική σύσταση. Γνωρίζουμε ότι η στερεή επιφάνεια της Γης αποτελείται κυρίως από πυρίτιο και μέταλλα, ενώ οι ίδιοι οι ζωντανοί οργανισμοί αποτελούνται βασικά από άνθρακα, άζωτο, οξυγόνο και υδρογόνο. Το πρωτογενές υλικό του Σύμπαντος, όμως, από το οποίο δημιουργήθηκε η πρώτη γενιά αστέρων, απετελείτο αποκλειστικά και μόνο από υδρογόνο και ήλιο, αέρια και τα δύο που όχι μόνο δεν μπορούν να δημιουργήσουν στερεές επιφάνειες αλλά ούτε καν ενώνονται για τη δημιουργία χημικών ενώσεων. Αρα οι πλανήτες που περιφέρονται γύρω από αστέρια της πρώτης γενιάς δεν είναι δυνατόν να έχουν αναπτύξει ζωή.

 

Οταν τα αστέρια της πρώτης γενιάς έφθασαν στο τέλος της ζωής τους, εξερράγησαν ως υπερκαινοφανείς και σκόρπισαν στον μεσοαστρικό χώρο τα άτομα οξυγόνου, άνθρακα και των υπόλοιπων βαρέων στοιχείων που είχαν δημιουργηθεί στο εσωτερικό τους από θερμοπυρηνικές αντιδράσεις. Επομένως αναμένουμε να υπάρχουν πλανήτες κατάλληλοι για την ανάπτυξη ζωής μόνο σε αστέρια δεύτερης ή και νεότερης γενιάς, τα οποία μάλιστα βρίσκονται μακριά από τον πυρήνα και τις σπείρες. Αυτά τα αστέρια, που είναι περίπου 20 δισεκατομμύρια, άρχισαν να δημιουργούνται πριν από 8 δισ. χρόνια. Επειδή ο Ηλιος μας δημιουργήθηκε πριν από μόλις 4,5 δισ. χρόνια, φαίνεται ότι οι πρώτες μορφές ζωής θα πρέπει να δημιουργήθηκαν σε άλλους πλανήτες 3,5 δισ. χρόνια πριν από την εμφάνιση της ζωής στη Γη. Αλλά ένας πολιτισμός 3,5 δισ. χρόνια προγενέστερος του δικού μας θα έπρεπε να είναι τόσο πολύ ανεπτυγμένος τεχνολογικά ώστε να έχει αποικήσει όλον τον Γαλαξία. Αφού η παρουσία άλλων πολιτισμών στη γειτονιά μας δεν είναι καθόλου εμφανής, οι επιστήμονες διερωτώνται μήπως η ζωή στη Γη αποτελεί την εξαίρεση ανάμεσα στους πλανήτες του Γαλαξία μας και όχι τον κανόνα.

[kkokkolis]

Διαφωτιστικός ο κος Χ. Βάρβογλης, ο οποίος παρεμπιπτόντως σχετίζεται άραγε με τον περίφημο χημικό Αναστάσιο Βάρβογλη το σύγραμμα ''Οργανική Χημεία'' του οποίου διδαχθήκαμε προ 25ετίας στην Ιατρική Αθηνών; Συγγραφέας επίσης του ''Η λογοτεχνία της Χημείας'', στα υπόψιν. Κλείνει η παρένθεσις.

Αυτά που λέει είναι συμβατά με όσα έχω διαβάσει και εγώ από εδώ και από εκεί και σύμφωνα με τα οποία η πιθανότητα ύπαρξης ζωής στα αρχαία σφαιρωτά σμήνη πλησιάζει την μηδαμινή (πληθυσμός άστρων τύπου ΙΙ) ενώ στα πανέμορφα ανοικτά σμήνη (πληθυσμός άστρων τύπου Ι, δευτέρας γεννεάς, γιατί τα έβαλαν ανάποδα ρωτήστε τους αστροφυσικούς) είναι εξίσου απίθανο να έχει δημιουργηθεί ακόμη, αν και τα συγκεκριμμένα είναι πολλά υποσχόμενα όταν τα αστέρια τους εγκαταλείψουν κάποτε την μητρική εστία και αρχίσουν να διάγουν αλήτικο, ελεύθερο, αλανιάρικο βίο, όπως έκανε και ο Ήλιος μας όταν έκλεισε ο κύκλος της εφηβείας του.

Τώρα σε σχέση με τους δράκους και τους γίγαντες, είναι βέβαιο πως υπάρχουν οι αναφορές και για τους μεν πρώτους υποθέτουν οι επιστήμονες πως η έμπνευση προήλθε από την ανεύρεση απολιθωμένων σκελετών, οστών και κρανίων δεινοσαύρων -οι λαοί που ενσωμάτωσαν τους δράκους στους θρύλους τους κατοικούσαν σε ηπειρωτικές ασπίδες, δηλαδή τμήματα ξηράς κατά τον Μεσοζωικό αιώνα, όπως είναι η Κίνα και μεγάλο τμήμα της Σκανδιναβίας- ενώ τα ίδια οστά ή κρανία Homo Neandertalensis που είναι μεγαλύτερα από τα δικά μας ίσως ενέπνευσαν τους Γίγαντες. Ο νέος μας πιθανός εξάδελφος, Homo floresiensis, ονομάστηκε ''Hobbit'' κατά μίμηση αυτής της συνήθειας, καθώς κάθε άλλο παρά γίγας υπήρξε. Ιατρικές καταστάσεις υποφυσιογενούς προέλευσης (ακρομεγαλία, γιγαντισμός) και τα μεγαλιθικά μνημεία που συνάντησαν Έλληνες και Φοίνικες ναυτικοί και έμποροι (ναοί της Μάλτας, αλλά και τείχη της Τίρυνθας) ίσως βοήθησαν να υφανθεί ο μύθος.

Η ιατρική και ειδικά ο κλάδος των τερατογεννέσεων (συγγενής ιχθύαση πχ= γοργόνες) μπορεί να εξάψει την φαντασία με ένα πλήρως υπαρκτό υπόβαθρο.

[Δροσος Γεωργιος]

Φιλοι μου,μολις το διαβασα και πιστευω οτι αξιζει για την συζητηση μας.

Η χημεία του περιβάλλοντος θα μπορούσε να προδώσει τους ET.

Η εξωγήινη ζωή (ΕΤ) μπορεί να είναι δύσκολο να βρεθεί για τον απλούστατο λόγο ότι θα είναι ριζικά αντίθετα με τη ζωή στη Γη. Μπορεί να μην χρησιμοποιεί DNA, ή να μην περιέχει πρωτεΐνες. Αλλά ό,τι και να είναι και όπου και να είναι, αυτή έχει την τάση να τροποποιεί χημικά το περιβάλλον της κι αυτό θα μπορούσε να την προδώσει έστω και από μακριά.

Η ζωή είχε οπωσδήποτε μια ριζική επίδραση πάνω στην χημεία της Γης – ίσως η κύρια επίδραση της να οδήγησε σε μια ραγδαία αύξηση των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων του οξυγόνου, πριν περίπου, 2,2 δισεκατομμύρια χρόνια. Αν η ζωή είχε ανάλογες συνέπειες κι αλλού σε άλλα ηλιακά συστήματα, η σχετική αναλογία των χημικών ενώσεων –κλειδιά – για την επιβίωσή της – όποια ασφαλώς κι αν είναι αυτή – θα μπορούσε να προδώσει την παρουσία της.

Στη Γη, τα χημικά-κλειδιά για τη ζωή, όπως τα αμινοξέα, που είναι μετρίου μεγέθους, υπάρχουν σε σχετικά μικρές ποσότητες και λειτουργούν ως δομικά συστατικά για να σχηματίσουν όλη την πολύπλοκη ζωή. Η ταυτοποίηση των εξωγήινων ισοδυνάμων με αυτά τα χημικά δομικά στοιχεία "είναι ο μόνος τρόπος για να ανιχνεύσουμε τη ζωή όχι όπως την ξέρουμε”, λέει ο Chris McKay αστροβιολόγος του Ερευνητικού Κέντρου Ames της NASA. Ο ίδιος αποκαλεί αυτό σαν την Αρχή Lego.

Για να ελέγξει την ιδέα αυτή, ο Christoph Adami του Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων Επιστημών Ζωής στην Καλιφόρνια, και οι συνεργάτες του έκαναν 30 μετρήσεις της αφθονίας των αμινοξέων από αβιοτικούς πηγές, συμπεριλαμβανομένων και των μετεωριτών καθώς και πειράματα σύνθεσης στο εργαστήριο. Συνέκριναν λοιπόν όλα αυτά με 125 δείγματα που λήφθηκαν από το έδαφος, από ωκεάνια ιζήματα καθώς και από νερά.

Τα άψυχα δείγματα κυριαρχούνται από τα απλούστερα αμινοξέα, τη γλυκίνη και την αλανίνη. Αντίθετα, οι βιολογικές πηγές είχαν επίσης πολλά από τα πιο περίπλοκα αμινοξέα, που είναι όμως θεμελιώδους σημασίας για την επίγεια ζωή.

Ο Adami λοιπόν βρήκε μια παρόμοιο υπογραφής για καρβοξυλικά οξέα, τα οποία περιλαμβάνουν κοινές ουσίες, όπως το μυρμηκικό οξύ. Τα άψυχα δείγματα κυριαρχούνται από μικρά οξέα μήκους μέχρι έξι άτομα άνθρακα, ενώ τα βιολογικά δείγματα περιείχαν λιπαρά οξέα μέχρι και 30 άτομα άνθρακα, με μια προτίμηση για ζυγό αριθμό αλυσίδων.

Ο Adami προχώρησε, στη συνέχεια, ένα βήμα παραπέρα. Από το 1993 έχει συνεργαστεί με Avida, ένα software για υπολογιστές με το οποίο φτιάχνονται τα λεγόμενα avidians. Κάθε avidian είναι ένας τεχνητός οργανισμός, που κτίστηκε από ένα σύνολο 29 απλών οδηγιών, που αντιστοιχούν με τα 20 αμινοξέα που βρίσκονται στην χερσαία ζωή, ενώ έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν μέσω μετάλλαξης και επιλογής.

Αν οι οργανισμοί απουσίαζαν κάθε μία από τις οδηγίες θα ήταν εξίσου ισοδύναμες. Όταν λοιπόν ο Adami έτρεξε 350 πληθυσμούς από avidians βάσει μιας σειράς προϋποθέσεων, διαπίστωσε ότι ορισμένες οδηγίες γίνονταν πάντα πιο πλούσιοι σε βάρος των άλλων, δημιουργώντας έτσι μία "avidian χημική" υπογραφή, η οποία θα έδειχνε την παρουσία τους.

"Αυτό είναι πολύ σημαντικό”, λέει ο αστροβιολόγος Chris McKay. “Αυτό που βλέπουμε στη Γη δεν είναι μια ιδιοτροπία της βιολογίας της Γης, αλλά μια καθολική αρχή."

Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, λέει ο Dirk Schulze-Makuch του Πολιτειακού Πανεπιστημίου στο Pullman, αλλά προειδοποιεί τους κυνηγούς των χημικών για τους ΕΤ, ότι διαφορετικά ορυκτά, θερμοκρασίες και πιέσεις θα μπορούσαν να επιτρέψουν την ανάπτυξη χημικών αντιδράσεων που δεν εμφανίζονται πάνω στη Γη. Έτσι, η παρουσία της ζωής μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη. "Υπάρχει μια μεγάλη αβεβαιότητα με τη μέθοδο αυτή, λέει.

Ο Adami συμφωνεί μεν ότι είναι μια πρόκληση, αλλά πιστεύει ότι δεν είναι ανυπέρβλητα τα εμπόδια. "Θα πρέπει να καθοριστεί αρκετά καλά η γεωχημεία για να ξέρουμε το αλφάβητο των μορίων πριν από το κυνήγι ασυνήθιστων σχετικά ποσοτήτων”, υποστηρίζει.

 

Η αναζήτηση των εξωγήινων Lego

Καμιά αποστολή στον Άρη δεν έχει ακόμα προσπαθήσει να ανιχνεύσει οποιαδήποτε μορφή ζωής χρησιμοποιώντας την αρχή Lego), όμως διερευνήθηκαν παρόμοιες μέθοδοι.

Η ομάδα πίσω από το ρόβερ ExoMars, που έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση το 2018, σχεδιάζει να ψάξει για αμινοξέα που να έχουν την ίδια συμμετρία μεταξύ τους. Όλη η ζωή στη Γη βασίζεται σε αμινοξέα της ίδιας συμμετρίας, οπότε αυτό θα μπορούσε να είναι ένα αποκαλυπτικό σημάδι – αν υποτεθεί ότι η Αρειανή ζωή χρησιμοποιεί αμινοξέα.

Ο Victor Parro του Κέντρου Αστροβιολογίας στη Μαδρίτη και οι συνάδελφοί του έχουν μια διαφορετική προσέγγιση. Αντί να ποντάρουν τα πάντα σε έναν τύπο μορίου, η συσκευή τους, που ονομάζεται SOLID2, μπορεί να ανιχνεύσει ένα ευρύ φάσμα μορίων περιλαμβανομένου του DNA και των σακχάρων.

Στη δουλειά τους που πρόκειται να δημοσιευθεί, ο Parro διαπίστωσε ότι η συσκευή SOLID2 έχει ανιχνεύσει επιτυχώς την παρουσία της ζωής σε δύο κυρίως άψυχα περιβάλλοντα – την Ανταρκτική κατά τη διάρκεια του χειμώνα, και στην καρδιά του καλοκαιριού στην έρημο Ατακάμα. Ο Victor Parro εξετάζει τώρα τρόπους για να πετάξει στον Άρη με αυτή την αποστολή.

Σύμφωνα με τον Christoph Adami του Ινστιτούτου Keck, η SOLID2 είναι πολύ γεωκεντρική, επειδή αυτή ψάχνει για συγκεκριμένες ακολουθίες μορίων. "Αυτοί ψάχνουν για φράσεις όπως «σκέφτομαι άρα υπάρχω", ενώ εγώ ψάχνω για τις συχνότητες των επιμέρους γραμμάτων», υποστηρίζει. Ακόμα, ο ίδιος πιστεύει πως η τεχνολογία θα μπορούσε να τροποποιηθεί έτσι ώστε να ταιριάζει στον σκοπό αυτό.

http://www.physics4u.gr/blog/?p=3045

[nikk2875]

Το ζήτημα όμως δεν είναι να βρούμε απλά ζωή, αλλά νοήμονα όντα και πιο εξελιγμένες μορφές ζωής. Μπορεί λοιπόν να βρούμε πρωτόγονες μορφής ζωής, ακόμα και εκεί που δεν τις περιμένουμε (όπως πρόσφατα σε εκείνη τη λίμνη της Καλιφόρνια με το αρσενικό). Όμως είναι δυνατό οι μορφές αυτές να εξελιχθούν τόσο ώστε να συγκρίνονται με τον άνθρωπο? Μπορεί δηλ. εκτός από μικροοργανισμούς που τρέφονται με αρσενικό, να βρούμε και νοήμονα όντα?

[themaras]

εγω προσωπικα βλεπω την ζωη ως την μετεξελιξη της υλης.(ισως κατω απο τις "καταλληλες" συνθηκες οπως προς το παρον πιστευουμε)

 

οταν θα εχουμε ενα ικανοποιητικο δειγμα δεδομενων , τοτε πιστευω πως θα μπορεσουμε να δουμε αυτη την μετεξελιξη και σε αλλους πλανητες εκτος απο τον δικο μας.

 

ειναι θεμα χρονου.

 

απλα ας μην βιαζομαστε. και την κατωτερη μορφη ζωης αν εντοπισουμε, θα ειναι ενα τεραστιο βημα.

 

ειδικα το τελευταιο ειμαι σιγουρος οτι θα προλαβουμε να το δουμε κ εμεις.

 

και θα ειμαστε πολυ τυχεροι που θα δουμε να εξελισσεται μπροστα μας η καταρρευση πολλων εξουσιαστικων συστηματων που προσβαλλουν την λογικη μας (θρησκειες,εγωισμος,αποποιηση ευθυνων κτλ)

 

καλο θα ηταν να μην ξοδευουμε την φιλοσοφικη μας ταση σε τελεια ανωτερα οντα που θελουν το καλο μας (ή το κακο μας ανα περιπτωση) και να την χρησιμοποιησουμε για να αντιληφθουμε την εσωτερικη φιλοσοφια της συγχρονης θεωρητικης φυσικης.(επιλογη , πιθανοτητα , εξωτερικος παρατηρητης)

 

το οφειλουμε νομιζω πια στον εαυτο μας.