Αστεροειδείς.

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκαν εντυπωσιακοί δακτύλιοι σε υβρίδιο αστεροειδή και κομήτη του ηλιακού μας συστήματος.

Πρόκειται για το Χείρωνα που ανήκει στα διαστημικά σώματα που ονομάζονται Κένταυροι.

Οι δακτύλιοι του Κρόνου συγκαταλέγονται στα θαύματα του ηλιακού μας συστήματος, με διάμετρο περίπου 280,000 χιλιόμετρα καθώς περιβάλλουν το γιγάντιο πλανήτη. Ωστόσο και μικρότερα ουράνια σώματα διαθέτουν εντυπωσιακά συστήματα δακτυλίων. Ερευνητική ομάδα ανακοίνωσε ότι παρατήρησε για πρώτη φορά ένα σύστημα δακτυλίων που βρίσκεται στη διαδικασία σχηματισμού και εξέλιξης το οποίο αποτελείται από τέσσερις δακτυλίους και διάχυτο υλικό γύρω από ένα μικρό παγωμένο σώμα που ονομάζεται Χείρων το οποίο κινείται γύρω από τον Ήλιο στην περιοχή ανάμεσα στον Κρόνο και τον Ουρανό.Ο Χείρων ανήκει σε μια κατηγορία αντικειμένων που ονομάζονται Κένταυροι τα οποία βρίσκονται σε μια περιοχή μεταξύ του Δία και του Ποσειδώνα. Τα αντικείμενα αυτά παρουσιάζουν χαρακτηριστικά τόσο αστεροειδών όσο και κομητών. Το σώμα επίσημα γνωστό ως (2060) Chiron έχει διάμετρο περίπου 200 χιλιομέτρων και χρειάζεται περίπου 50 χρόνια για να ολοκληρώσει μια πλήρη τροχιά γύρω από τον Ήλιο.Οι Κένταυροι αποτελούνται κυρίως από βράχο, πάγο νερού και πολύπλοκες οργανικές ενώσεις. Από την ανακάλυψή του το 1977 οι αστρονόμοι παρακολουθούν τον Χείρωνα κατά διαστήματα και γνώριζαν ήδη ότι περιβάλλεται από κάποιο είδος υλικού. Στη νέα έρευνα οι επιστήμονες συγκέντρωσαν τα καλύτερα δεδομένα για τον Χείρωνα το 2023 χρησιμοποιώντας ένα τηλεσκόπιο στο Αστεροσκοπείο Pico dos Dias στη Βραζιλία σε συνδυασμό με παρατηρήσεις από τα έτη 2011, 2018 και 2022.Οι παρατηρήσεις αποκάλυψαν ξεκάθαρα ότι ο Χείρων περιβάλλεται από σαφώς καθορισμένους δακτυλίους. Τρεις πυκνούς σε αποστάσεις 273 χλμ., 325 χλμ. και 438 χλμ. από το κέντρο του, και έναν τέταρτο, περίπου 1,400 χλμ. από το κέντρο του. Αυτός ο εξωτερικός δακτύλιος που ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά βρίσκεται σε ασυνήθιστα μεγάλη απόσταση και απαιτεί περαιτέρω παρατηρήσεις για να επιβεβαιωθεί η σταθερότητά του. Οι τρεις εσωτερικοί δακτύλιοι είναι ενσωματωμένοι σε έναν δίσκο σκόνης που περιστρέφεται γύρω του.

Τα ευρήματα

Συγκρίνοντας τα δεδομένα από τις διάφορες παρατηρήσεις, οι ερευνητές εντόπισαν σημαντικές αλλαγές στο σύστημα των δακτυλίων σαφείς αποδείξεις ότι οι δακτύλιοι εξελίσσονται σε πραγματικό χρόνο, σύμφωνα με τον Κρίστιαν Λουτσιάνο Περέιρα μεταδιδακτορικό ερευνητή στο Εθνικό Αστεροσκοπείο της Βραζιλίας και κύριο συγγραφέα της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters».«Αυτό μας προσφέρει μια σπάνια ματιά στο πώς τέτοιες δομές σχηματίζονται και αλλάζουν» δήλωσε ο Περέιρα. Οι δακτύλιοι του Χείρωνα πρόσθεσε πιθανότατα αποτελούνται κυρίως από πάγο νερού αναμεμειγμένο με μικρές ποσότητες βραχώδους υλικού όπως και οι δακτύλιοι του Κρόνου. Ο πάγος νερού μπορεί να παίζει καθοριστικό ρόλο στη σταθερότητα τέτοιων συστημάτων, καθώς οι φυσικές του ιδιότητες εμποδίζουν τα σωματίδια να συγχωνευθούν σε φεγγάρια.Ο Χείρων εμφανίζει περιστασιακά κομητοειδή δραστηριότητα, εκτοξεύοντας αέρια και σκόνη στο Διάστημα ενώ το 1993 παρουσίασε μικρή ουρά όπως ένας κομήτης. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι δακτύλιοί του ίσως προέρχονται από υλικό που απέμεινε από μια σύγκρουση που κατέστρεψε ένα μικρό φεγγάρι του Χείρωνα ή από συντρίμμια άλλων συγκρούσεων ή ακόμη και από εκτοξεύσεις υλικού του ίδιου του Χείρωνα ή συνδυασμό αυτών των παραγόντων.«Πρόκειται για ένα εξελισσόμενο σύστημα που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς δημιουργίας δακτυλίων και δορυφόρων γύρω από μικρά σώματα, με πιθανές επιπτώσεις για τη δυναμική των δίσκων σε ολόκληρο το σύμπαν» δήλωσε ο αστρονόμος Μπράγκα Ρίμπας συν–συγγραφέας της μελέτης και ερευνητής στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας της Παρανά και στο Διαϊδρυματικό Εργαστήριο e–Αστρονομίας στη Βραζιλία.Ο Χείρων γίνεται έτσι το τέταρτο γνωστό σώμα, εκτός από τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, με δακτυλίους. «Αυτή η ποικιλία μάς θυμίζει ότι ο σχηματισμός δακτυλίων δεν είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό των μεγάλων πλανητών. Είναι μια παγκόσμια διαδικασία, που μπορεί να συμβεί οπουδήποτε υπάρχουν οι κατάλληλες φυσικές συνθήκες» λέει ο Περέιρα. Για την παρατήρηση των δακτυλίων χρησιμοποιήθηκε μια μέθοδος που ονομάζεται αστρική απόκρυψη (stellar occultation), από ομάδα Βραζιλιάνων, Γάλλων και Ισπανών ερευνητών.Παρακολούθησαν τον Χείρωνα καθώς περνούσε μπροστά από ένα μακρινό άστρο αποκρύπτοντας προσωρινά το φως του.Μετρώντας το πώς εξασθενούσε το αστρικό φως από διαφορετικές τοποθεσίες στη Γη, μπόρεσαν να ανασυνθέσουν με ακρίβεια το περιβάλλον γύρω από το σώμα. «Μπορούμε να ανακατασκευάσουμε το σχήμα και το περιβάλλον γύρω από το αντικείμενο με ακρίβεια μερικών χιλιομέτρων» εξήγησε ο Περέι

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2021703/anakalyfthikan-entyposiakoi-daktylioi-se-yvridio-asteroeidi-kai-komiti-toy-iliakoy-mas-systimatos/

[Δροσος Γεωργιος]

Ανησυχητική προειδοποίηση για τον «καταστροφέα των πόλεων» που κατευθύνεται προς τη Σελήνη.

Ο αστεροειδής 2024 YR4 έχει, επί του παρόντος, 4% πιθανότητα να χτυπήσει τη Σελήνη το 2032. Ανάλογα με το τι θα δει, το Jame Webb τον ερχόμενο Φεβρουάριο. οι πιθανότητες σύγκρουσης θα μπορούσαν να αυξηθούν δραστικά.

Οι αστρονόμοι δεν έχουν πολύ χρόνο για να αποφασίσουν αν θα αποτρέψουν την πρόσκρουση του αστεροειδούς 2024 YR4 στη Σελήνη το 2032. Τον Φεβρουάριο θα ανοίξει ένα μικρό χρονικό παραθυράκι για επιπλέον παρατηρήσεις  με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Web, αλλά σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις η πιθανότητα σύγκρουσης μπορεί να αυξηθεί σε πάνω από 30%, θέτοντας σε σημαντικό κίνδυνο τους δορυφόρους ή τις μελλοντικές σεληνιακές υποδομές, όπως αναφέρει το New Scientist.Ο 2024 YR4 – που αναφέρεται συχνά και ως «καταστροφέας των πόλεων»,  ανακαλύφθηκε στα τέλη του 2024 και αξιολογήθηκε άμεσα, ως ο αστεροειδής με την υψηλότερη πιθανότητα πρόσκρουσης στη Γη, Στο πιο επίφοβο σενάριο, είχε 1 στις 32 πιθανότητες σύγκρουσης το 2032. Αλλά, περαιτέρω παρατηρήσεις μείωσαν το ποσοστό ουσιαστικά στο μηδέν.

Έως και 30%

Κατόπιν, το ενδιαφέρον των επιστημόνων εστιάστηκε στο ενδεχόμενο σύγκρουσης με την σελήνη, κίνδυνος που προς προς το παρόν εκτιμάται στο 4% . Ωστόσο, πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι οι πιθανότητες σύγκρουσης μπορεί να φτάσουν έως και το 30%.Ειδικότερα, όπως εξήγησε ομάδα επιστημόνων στο New Scientist, υπάρχoυν 80% πιθανότητες, το ενδεχόμενο μιας σεληνιακής πρόσκρουσης να μειωθούν κάτω από 1%. Επίσης, υπάρχει 5% πιθανότητα ο κίνδυνος να αυξηθεί σε πάνω από 30%.

Κρίσιμες ημερομηνίες 18 και 26 Φεβρουαρίου

Tο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb θα έχει περιορισμένο χρονικό περιθώριο, στις 18 και 26 Φεβρουαρίου, για να συλλέξει κρίσιμα δεδομένα σχετικά με την τροχιά του αστεροειδούς και το τι πρέπει να γίνει γι’ αυτόν.Ο διαστημικός βράχος που έχει διάμετρο περίπου 53-67 μέτρα, (το μέγεθος ενός δεκαώροφου κτιρίου), είναι αρκετά μεγάλος ώστε να εξαφανίσει μια μεγάλη πόλη, απελευθερώνοντας περίπου 8 μεγατόνους ενέργειας κατά την πρόσκρουση, περισσότερο από 500 φορές την ενέργεια που απελευθερώθηκε από την ατομική βόμβα που κατέστρεψε τη Χιροσίμα της Ιαπωνίας.Εάν ο τεράστιος αστεροειδής συγκρουστεί με τη Σελήνη, θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν κρατήρα πλάτους 0,6 μιλίων και να κατακλύσει τη Γη με θραύσματα από το φεγγάρι.

Δηλώσεις επιστημόνων

Ο Ντέιβιντ Ράνκιν μηχανικός επιχειρήσεων για το πρόγραμμα ουράνιας παρατήρησης Catalina Sky Survey του Πανεπιστημίου της Αριζόνα είχε αναφέρει σε ανάρτηση του στην πλατφόρμα Bluesky ότι τα αποτελέσματα μιας τέτοιας σύγκρουσης θα ήταν πιθανότατα ορατά από τον πλανήτη μας χωρίς να προβλέπεται κάποιου είδους επηρεασμός της Γης και της ανθρωπότητας από ένα τέτοιο γεγονός.«Υπάρχει η πιθανότητα μια τέτοια σύγκρουση να εκτινάξει πίσω κάποιο υλικό που θα μπορούσε να χτυπήσει τη Γη, αλλά αμφιβάλλω πολύ ότι θα προκαλούσε κάποια σημαντική απειλή» εκτίμησε ο Ράνκιν που με βάση τις τρέχουσες εκτιμήσεις λέει ότι μια σύγκρουση του 2024 YR4 με το φεγγάρι θα μπορούσε να απελευθερώσει περισσότερη ενέργεια από 340 βόμβες της Χιροσίμα. «Θα ήταν πιθανότατα, ιδιαίτερα ορατό από τη Γη», είπε.«Θα ήμασταν αρκετά ασφαλείς στη Γη. Οποιοδήποτε υλικό εκτιναχθεί από τη σύγκρουση πιθανότατα θα καεί στην ατμόσφαιρα της Γης», είχε δηλώσει   στο New Scientist ο Γκάρεθ Κόλινς καθηγητής πλανητικής επιστήμης στο Imperial College του Λονδίνου.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2033347/anisychitiki-proeidopoiisi-gia-ton-katastrofea-ton-poleon-poy-kateythynetai-pros-tin-selini/

[Δροσος Γεωργιος]

Ζάχαρη, «τσίχλα», αστερόσκονη βρέθηκαν σε δείγματα αστεροειδούς Bennu της NASA

Ο αστεροειδής Bennu συνεχίζει να παρέχει νέες ενδείξεις στα μεγαλύτερα ερωτήματα των επιστημόνων σχετικά με τον σχηματισμό του πρώιμου ηλιακού συστήματος και την προέλευση της ζωής. Στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης μελέτης των παρθένων δειγμάτων που παραδόθηκαν στη Γη από το διαστημόπλοιο OSIRIS-REx (Origins, Spectral Interpretation, Resource Identification, and Security-Regolith Explorer) της NASA, τρεις νέες δημοσιεύσεις την Τρίτη από τα περιοδικά Nature Geosciences και Nature Astronomy παρουσιάζουν αξιοσημείωτες ανακαλύψεις: σάκχαρα απαραίτητα για τη βιολογία, μια ουσία που μοιάζει με κόμμι και δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ σε αστροϋλικά και μια απροσδόκητα υψηλή αφθονία σκόνης που παράγεται από εκρήξεις σουπερνόβα.

Ζάχαρη απαραίτητη για τη ζωή

Επιστήμονες με επικεφαλής τον Γιοσιχίρο Φουρουκάβα του Πανεπιστημίου Τοχόκου στην Ιαπωνία βρήκαν σάκχαρα απαραίτητα για τη βιολογία στη Γη στα δείγματα Bennu, περιγράφοντας λεπτομερώς τα ευρήματά τους στο περιοδικό Nature Geoscience . Βρέθηκαν το σάκχαρο με πέντε άτομα άνθρακα, ριβόζη, και, για πρώτη φορά σε εξωγήινο δείγμα, γλυκόζη με έξι άτομα άνθρακα. Αν και αυτά τα σάκχαρα δεν αποτελούν ένδειξη ζωής, η ανίχνευσή τους, μαζί με προηγούμενες ανιχνεύσεις αμινοξέων, νουκλεοβάσεων και καρβοξυλικών οξέων σε δείγματα Bennu, δείχνουν ότι τα δομικά στοιχεία των βιολογικών μορίων ήταν ευρέως διαδεδομένα σε όλο το ηλιακό σύστημα.Για τη ζωή στη Γη, τα σάκχαρα δεοξυριβόζη και ριβόζη είναι βασικά δομικά στοιχεία του DNA και του RNA, αντίστοιχα. Το DNA είναι ο κύριος φορέας γενετικών πληροφοριών στα κύτταρα. Το RNA εκτελεί πολυάριθμες λειτουργίες και η ζωή όπως την γνωρίζουμε δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς αυτό. Η ριβόζη στο RNA χρησιμοποιείται στη «ραχοκοκαλιά» του σακχάρου-φωσφορικού του μορίου που συνδέει μια σειρά από νουκλεοβάσεις που φέρουν πληροφορίες.

«Και οι πέντε νουκλεοβάσεις που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή τόσο του DNA όσο και του RNA, μαζί με τα φωσφορικά άλατα, έχουν ήδη βρεθεί στα δείγματα Bennu που έφεραν στη Γη το OSIRIS-REx», δήλωσε ο Furukawa. «Η νέα ανακάλυψη της ριβόζης σημαίνει ότι όλα τα συστατικά που χρειάζονται για να σχηματίσουν το μόριο RNA υπάρχουν στο Bennu».Η ανακάλυψη ριβόζης σε δείγματα αστεροειδών δεν αποτελεί έκπληξη. Η ριβόζη έχει βρεθεί προηγουμένως σε δύο μετεωρίτες που ανακαλύφθηκαν στη Γη. Αυτό που είναι σημαντικό σχετικά με τα δείγματα Bennu είναι ότι οι ερευνητές δεν βρήκαν δεοξυριβόζη. Εάν η Bennu αποτελεί κάποια ένδειξη, αυτό σημαίνει ότι η ριβόζη μπορεί να ήταν πιο συχνή από τη δεοξυριβόζη σε περιβάλλοντα του πρώιμου ηλιακού συστήματος. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η παρουσία ριβόζης και η έλλειψη δεοξυριβόζης υποστηρίζουν την υπόθεση του «κόσμου του RNA», όπου οι πρώτες μορφές ζωής βασίζονταν στο RNA ως το κύριο μόριο για την αποθήκευση πληροφοριών και για την οδήγηση χημικών αντιδράσεων απαραίτητων για την επιβίωση. «Η σημερινή ζωή βασίζεται σε ένα πολύπλοκο σύστημα που οργανώνεται κυρίως από τρεις τύπους λειτουργικών βιοπολυμερών: DNA, RNA και πρωτεΐνες», εξηγεί ο Furukawa. «Ωστόσο, η πρώιμη ζωή μπορεί να ήταν απλούστερη. Το RNA είναι ο κορυφαίος υποψήφιος για το πρώτο λειτουργικό βιοπολυμερές επειδή μπορεί να αποθηκεύει γενετικές πληροφορίες και να καταλύει πολλές βιολογικές αντιδράσεις».Τα δείγματα Bennu περιείχαν επίσης μία από τις πιο κοινές μορφές «τροφής» (ή ενέργειας) που χρησιμοποιούνταν από τη ζωή στη Γη, τη γλυκόζη, η οποία αποτελεί την πρώτη απόδειξη ότι μια σημαντική πηγή ενέργειας για τη ζωή όπως την γνωρίζουμε υπήρχε και στο πρώιμο ηλιακό σύστημα.

Μυστηριώδης, αρχαία «τσίχλα»

Μια δεύτερη δημοσίευση, στο περιοδικό Nature Astronomy, με επικεφαλής τον Scott Sandford στο Ερευνητικό Κέντρο Ames της NASA στη Silicon Valley της Καλιφόρνια και τον Zack Gainsforth του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, αποκαλύπτει ένα υλικό που μοιάζει με κόμμι στα δείγματα του Bennu, το οποίο δεν έχει ξαναδεί κανείς σε διαστημικούς βράχους - κάτι που θα μπορούσε να έχει βοηθήσει να τεθούν οι βάσεις στη Γη για την εμφάνιση των συστατικών της ζωής. Η εκπληκτική ουσία πιθανότατα σχηματίστηκε στις πρώτες ημέρες του ηλιακού συστήματος, καθώς ο νεαρός αστεροειδής που αποτελεί τον γονέα του Bennu θερμαινόταν.Κάποτε μαλακή και εύκαμπτη, αλλά αφού σκληρύνθηκε, αυτή η αρχαία «διαστημική κόλλα» αποτελείται από πολυμερή υλικά εξαιρετικά πλούσια σε άζωτο και οξυγόνο. Τέτοια σύνθετα μόρια θα μπορούσαν να έχουν παράσχει μερικούς από τους χημικούς προδρόμους που βοήθησαν στην έναρξη της ζωής στη Γη, και η εύρεση τους στα παρθένα δείγματα από το Bennu είναι σημαντική για τους επιστήμονες που μελετούν πώς ξεκίνησε η ζωή και αν υπάρχει πέρα από τον πλανήτη μας.

Σε αυτόν τον πρωτόγονο αστεροειδή που σχηματίστηκε στις πρώτες ημέρες του ηλιακού συστήματος, εξετάζουμε γεγονότα κοντά στην αρχή της αρχής.

Ο προγονικός αστεροειδής του Bennu σχηματίστηκε από υλικά στο ηλιακό νεφέλωμα - το περιστρεφόμενο νέφος αερίου και σκόνης που δημιούργησε το ηλιακό σύστημα - και περιείχε μια ποικιλία ορυκτών και πάγων. Καθώς ο αστεροειδής άρχισε να θερμαίνεται, λόγω της φυσικής ακτινοβολίας, σχηματίστηκε μια ένωση που ονομάζεται καρβαμικό μέσω μιας διαδικασίας που περιλαμβάνει αμμωνία και διοξείδιο του άνθρακα. Το καρβαμικό είναι υδατοδιαλυτό, αλλά επέζησε για αρκετό καιρό ώστε να πολυμεριστεί, αντιδρώντας με τον εαυτό του και με άλλα μόρια για να σχηματίσει μεγαλύτερες και πιο σύνθετες αλυσίδες αδιαπέραστες από το νερό. Αυτό υποδηλώνει ότι σχηματίστηκε πριν το γονικό σώμα θερμανθεί αρκετά ώστε να γίνει ένα υδάτινο περιβάλλον.«Με αυτή την παράξενη ουσία, εξετάζουμε, πιθανότατα, μία από τις πρώτες αλλοιώσεις υλικών που συνέβησαν σε αυτό το βράχο», δήλωσε ο Σάντφορντ. «Σε αυτόν τον πρωτόγονο αστεροειδή που σχηματίστηκε στις πρώτες ημέρες του ηλιακού συστήματος, εξετάζουμε γεγονότα κοντά στην αρχή της αρχής».Χρησιμοποιώντας ένα υπέρυθρο μικροσκόπιο, η ομάδα του Sandford επέλεξε ασυνήθιστους, πλούσιους σε άνθρακα κόκκους που περιείχαν άφθονο άζωτο και οξυγόνο. Στη συνέχεια, ξεκίνησαν αυτό που ο Sandford αποκαλεί «σιδηροκατασκευή σε μοριακό επίπεδο», χρησιμοποιώντας το Molecular Foundry στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley (Berkeley Lab) στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια. Εφαρμόζοντας εξαιρετικά λεπτά στρώματα πλατίνας, ενίσχυσαν ένα σωματίδιο, το συγκόλλησησαν σε μια βελόνα βολφραμίου για να ανασηκώσουν τον μικροσκοπικό κόκκο και το ξύρισαν χρησιμοποιώντας μια εστιασμένη δέσμη φορτισμένων σωματιδίων.Όταν το σωματίδιο ήταν χίλιες φορές λεπτότερο από μια ανθρώπινη τρίχα, ανέλυσαν τη σύνθεσή του μέσω ηλεκτρονικής μικροσκοπίας στο Molecular Foundry και φασματοσκοπίας ακτίνων Χ στην Advanced Light Source του Berkeley Lab. Η υψηλή χωρική ανάλυση του ALS και οι ευαίσθητες δέσμες ακτίνων Χ επέτρεψαν μια άνευ προηγουμένου χημική ανάλυση.«Καταλάβαμε ότι είχαμε κάτι αξιοσημείωτο τη στιγμή που οι εικόνες άρχισαν να εμφανίζονται στην οθόνη», είπε ο Gainsforth. «Ήταν κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί και για μήνες μας απορροφούσαν δεδομένα και θεωρίες καθώς προσπαθούσαμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς ήταν και πώς θα μπορούσε να είχε δημιουργηθεί». Η ομάδα διεξήγαγε μια σειρά από πειράματα για να εξετάσει τα χαρακτηριστικά του υλικού. Καθώς οι λεπτομέρειες έρχονταν στο φως, τα στοιχεία υποδήλωναν ότι η παράξενη ουσία είχε εναποτεθεί σε στρώματα πάνω σε κόκκους πάγου και ορυκτά που υπήρχαν στον αστεροειδή.Ήταν επίσης εύκαμπτο – ένα εύκαμπτο υλικό, παρόμοιο με χρησιμοποιημένη τσίχλα ή ακόμα και με μαλακό πλαστικό. Πράγματι, κατά τη διάρκεια της εργασίας τους με τα δείγματα, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι το παράξενο υλικό ήταν εύκαμπτο και είχε λακκάκια όταν ασκούνταν πίεση. Το υλικό ήταν ημιδιαφανές και η έκθεση στην ακτινοβολία το έκανε εύθραυστο, σαν μια καρέκλα γκαζόν που αφήνεται πολλές εποχές στον ήλιο.«Εξετάζοντας τη χημική του σύνθεση, βλέπουμε τα ίδια είδη χημικών ομάδων που εμφανίζονται στην πολυουρεθάνη στη Γη», δήλωσε ο Sandford, «καθιστώντας αυτό το υλικό από το Bennu κάτι σαν «διαστημικό πλαστικό»». Το αρχαίο υλικό των αστεροειδών δεν είναι απλώς πολυουρεθάνη, η οποία είναι ένα οργανωμένο πολυμερές. Αυτό έχει πιο «τυχαίες, μπερδεμένες συνδέσεις και μια σύνθεση στοιχείων που διαφέρει από σωματίδιο σε σωματίδιο», δήλωσε ο Sandford. Αλλά η σύγκριση υπογραμμίζει την εκπληκτική φύση του οργανικού υλικού που ανακαλύφθηκε στα δείγματα αστεροειδών της NASA και η ερευνητική ομάδα στοχεύει να μελετήσει περισσότερο από αυτό.Αναζητώντας στοιχεία για το τι συνέβη πριν από πολύ καιρό, βαθιά μέσα σε έναν αστεροειδή, οι επιστήμονες μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα το νεαρό ηλιακό σύστημα - αποκαλύπτοντας τους προδρόμους και τα συστατικά της ζωής που ήδη περιείχε, καθώς και πόσο μακριά μπορεί να ήταν διασκορπισμένες αυτές οι πρώτες ύλες, χάρη σε αστεροειδείς όπως ο Μπενού.

Άφθονη σκόνη σουπερνόβα

Μια άλλη δημοσίευση στο περιοδικό Nature Astronomy , με επικεφαλής την Ann Nguyen του Διαστημικού Κέντρου Johnson της NASA στο Χιούστον, ανέλυσε προηλιακούς κόκκους - σκόνη από αστέρια που προηγούνται του ηλιακού μας συστήματος - που βρέθηκαν σε δύο διαφορετικούς τύπους πετρωμάτων στα δείγματα Bennu για να μάθουν περισσότερα για το πού σχηματίστηκε το γονικό του σώμα και πώς αυτό μεταβλήθηκε από γεωλογικές διεργασίες. Πιστεύεται ότι η προηλιακή σκόνη ήταν γενικά καλά αναμεμειγμένη καθώς σχηματιζόταν το ηλιακό μας σύστημα. Τα δείγματα είχαν έξι φορές την ποσότητα σκόνης υπερκαινοφανούς από οποιοδήποτε άλλο μελετημένο αστρικό υλικό, υποδηλώνοντας ότι το γονικό σώμα του αστεροειδούς σχηματίστηκε σε μια περιοχή του πρωτοπλανητικού δίσκου εμπλουτισμένη με τη σκόνη των ετοιμοθάνατων αστεριών.  Η μελέτη αποκαλύπτει επίσης ότι, ενώ ο αστεροειδής-γονέας του Bennu υπέστη εκτεταμένες αλλοιώσεις από υγρά, εξακολουθούν να υπάρχουν θύλακες λιγότερο αλλοιωμένων υλικών μέσα στα δείγματα που προσφέρουν πληροφορίες για την προέλευσή του.«Αυτά τα θραύσματα διατηρούν μεγαλύτερη αφθονία οργανικής ύλης και κόκκων προηλιακού πυριτικού άλατος, οι οποίοι είναι γνωστό ότι καταστρέφονται εύκολα από την υδατική αλλοίωση στους αστεροειδείς», δήλωσε ο Nguyen. «Η διατήρησή τους στα δείγματα Bennu ήταν μια έκπληξη και δείχνει ότι κάποιο υλικό διέφυγε της αλλοίωσης στο γονικό σώμα. Η μελέτη μας αποκαλύπτει την ποικιλομορφία των προηλιακών υλικών που συσσώρευσε το γονικό σώμα καθώς σχηματιζόταν».Το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA παρείχε τη συνολική διαχείριση της αποστολής, τη μηχανική συστημάτων, καθώς και την ασφάλεια και τη διασφάλιση της αποστολής για το OSIRIS-REx. Ο Dante Lauretta του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, στο Τούσον, είναι ο κύριος ερευνητής. Το πανεπιστήμιο ηγείται της επιστημονικής ομάδας και του σχεδιασμού επιστημονικής παρατήρησης και της επεξεργασίας δεδομένων της αποστολής. Η Lockheed Martin Space στο Λίτλτον του Κολοράντο κατασκεύασε το διαστημόπλοιο και παρείχε τις πτητικές λειτουργίες. Η Goddard και η KinetX Aerospace ήταν υπεύθυνες για την πλοήγηση του διαστημοπλοίου OSIRIS-REx. Η επιμέλεια του OSIRIS-REx πραγματοποιείται στο Διαστημικό Κέντρο Johnson της NASA στο Χιούστον. Οι διεθνείς συνεργασίες σε αυτήν την αποστολή περιλαμβάνουν το όργανο OSIRIS-REx Laser Altimeter από την CSA (Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος) και την επιστημονική συνεργασία δειγμάτων αστεροειδών με την αποστολή Hayabusa2 της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης). Το OSIRIS-REx είναι η τρίτη αποστολή στο Πρόγραμμα Νέων Συνόρων της NASA, το οποίο διαχειρίζεται το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Marshall της NASA στο Χάντσβιλ της Αλαμπάμα, για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών του οργανισμού στην Ουάσινγκτον.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αποστολή OSIRIS-REx, επισκεφθείτε τη διεύθυνση:

https://www.nasa.gov/osiris-rex

Μια ομάδα Ιαπώνων και Αμερικανών επιστημόνων ανακάλυψε τα βιο-απαραίτητα σάκχαρα ριβόζη και γλυκόζη σε δείγματα του αστεροειδούς Bennu που συλλέχθηκαν από την αποστολή OSIRIS-REx της NASA. Αυτό το εύρημα βασίζεται στην προηγούμενη ανακάλυψη νουκλεοβάσεων (τα γενετικά συστατικά του DNA και του RNA), φωσφορικών και αμινοξέων (τα δομικά στοιχεία των πρωτεϊνών) στα δείγματα Bennu, δείχνοντας ότι τα μοριακά συστατικά της ζωής θα μπορούσαν να είχαν μεταφερθεί στην πρώιμη Γη μέσω μετεωριτών. Κατεβάστε αυτό το γραφικό από τον ιστότοπο του Scientific Visualization Studio της NASA: https://svs.gsfc.nasa.gov/14932

Ένα μικροσκοπικό σωματίδιο του αστεροειδούς Bennu, που μεταφέρθηκε στη Γη από την αποστολή OSIRIS-REx της NASA, χειρίζεται υπό ηλεκτρονικό μικροσκόπιο διέλευσης. Προκειμένου να μετακινήσουν το θραύσμα για περαιτέρω ανάλυση, οι ερευνητές το ενίσχυσαν πρώτα με λεπτές λωρίδες πλατίνας (το σχήμα "L" στην επιφάνεια του σωματιδίου) και στη συνέχεια συγκολλούσαν μια μικροβελόνα βολφραμίου σε αυτό. Το θραύσμα του αστεροειδούς έχει διάμετρο 30 μικρόμετρα (περίπου ένα χιλιοστό της ίντσας).

Μια καλλιτεχνική απεικόνιση του διαστημοπλοίου OSIRIS-REx που κατεβαίνει προς τον αστεροειδή Bennu για να συλλέξει ένα δείγμα