Εξωπλανήτες.

[Δροσος Γεωργιος]

Χαρτογράφος μακρινών πλανητών.

Αμερικανός επιστήμονας ανέπτυξε ένα λογισμικό το οποίο όπως αναφέρουν οι ειδικοί μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη ενός συστήματος που θα επιτρέψει στους αστρονόμους να χαρτογραφούν μακρινούς πλανήτες. Ενα σύστημα με το οποίο θα μπορούν να εξακριβώνουν την αναλογία θάλασσας και ξηράς καθώς και να αναλύουν τον σχηματισμό και την κίνηση των νεφών ώστε να αποκτούν εικόνα των κλιματικών συνθηκών που επικρατούν σε έναν πλανήτη.

Το λογισμικό ανέπτυξε ο Νίκολας Κάουαν, πλανητικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Northwestern στο Ιλινόι. Ο Κάουαν ανέπτυξε το λογισμικό βασιζόμενος σε μια τεχνική που αναπτύχθηκε για να διαχωρίζονται οι «φυσικές επιφάνειες» (π.χ ένα δάσος) από μη φυσικές (π.χ στρατιωτικές εγκαταστάσεις) σε δορυφορικές εικόνες.

Ενα μέρος του φωτός που «ρίχνει» ένα άστρο σε κάποιον πλανήτη αντανακλάται με αποτέλεσμα το χρώμα του να μεταβάλλεται. Η απόχρωση του φωτός του άστρου μετά την αντανάκλαση εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά του κάθε πλανήτη, στην περίπτωση ενός βραχώδη πλανήτη από την αναλογία θάλασσας και ξηράς. Η απόχρωση επηρεάζεται επίσης από την παρουσία νεφών.

Ο Κάουαν έχει ήδη κάνει δοκιμές του λογισμικού χρησιμοποιώντας ως «στόχο» τη Γη. Χρησιμοποίησε εικόνες του πλανήτη μας που τραβήχτηκαν από το Διάστημα και πιο συγκεκριμένα από την αποστολή EPOXI. Οπως αναφέρει το λογισμικό κατάφερε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη ξηράς, ωκεανών και νεφών. Δεν μπορεί ωστόσο να αποκρυπτογραφήσει την αναλογία νερού-ξηράς ούτε τον σχηματισμό και την κίνηση των νεφών.

Η τεχνική μοιάζει με κάτι ανάλογο με το να μπει κάποιος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο όπου βρίσκεται ανοιχτή μια τηλεόραση αλλά με «κατεβασμένο» τον ήχο, να σταθεί με την πλάτη στην συσκευή κοιτώντας την αντανάκλαση της εικόνας στον απέναντι τοίχο και να προσπαθεί να διακρίνει τι είδους πρόγραμμα προβάλλεται. «Δεν βλέπεις την εικόνα αλλά αλλά την αντανάκλαση της και προσπαθείς έτσι να διαπιστώσεις τι εμφανίζεται στην εικόνα» αναφέρει ο Ερικ Φορντ, αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Φλόριδας που δεν συμμετείχε στην ανάπτυξη του λογισμικού.

Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτό το λογισμικό μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη ενός συστήματος που θα είναι σε θέση να υπολογίζει το ποσοστό της συμβολής του κάθε φυσικού χαρακτηριστικού (ξηράς, θάλασσας, νεφών) στην απόχρωση του ανακλώμενου αστρικού φωτός.

Με αυτόν τον τρόπο είναι εφικτό να διαπιστωθεί ποιο ποσοστό ενός πλανήτη καλύπτει η ξηρά και ποιο οι θάλασσες όπως επίσης δεδομένα για τα νέφη του. Ενα τέτοιο σύστημα θα βοηθήσει πολύ τη διαστημική εξερεύνηση μέχρις ότου κατασκευαστούν τηλεσκόπια τόσο ισχυρά που να μπορούν να καταγράφουν άμεσες και «καθαρές» εικόνες από εξωπλανήτες.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495679

 

«Μετακινείται» η διαστημική «ζώνη της Χρυσομαλλούσας»

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, ένας πλανήτης για να διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής πρέπει να βρίσκεται εντός της λεγόμενης «κατοικήσιμης ζώνης», της «ζώνης της Χρυσομαλλούσας» (Goldilocks) όπως την έχουν ονομάσει οι αστρονόμοι.

Οι πλανήτες που βρίσκονται εντός αυτή της ζώνης είναι σε απόσταση από το μητρικό τους άστρο τέτοια ώστε η θερμοκρασία στην επιφάνειά τους δεν είναι ούτε πολύ ψυχρή ούτε πολύ θερμή.

Ετσι υπάρχει στην επιφάνεια νερό σε υγρή μορφή καθώς και άλλοι παράγοντες απαραίτητοι για την ύπαρξη της ζωής.

Ερευνητές στις ΗΠΑ χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις διαπίστωσαν ότι η «κατοικήσιμη ζώνη» βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση από το άστρο ενός ηλιακού συστήματος από αυτή που πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι πλανήτες που με τα σημερινά δεδομένα θεωρούσαμε ότι είναι πολύ μακριά από το μητρικό τους άστρο και δεν διαθέτουν συνθήκες φιλόξενες για ζωή μπορεί τελικά να διαθέτουν.

Αντίθετα πλανήτες που βρίσκονται πιο κοντά στο μητρικό τους άστρο και μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι μπορεί να διαθέτουν ζωή είναι πιθανότατα «αφιλόξενοι».

Μάλιστα σύμφωνα με τη νέα οριοθέτηση η Γη βρίσκεται στην άκρη της κατοικήσιμης ζώνης του ηλιακού μας συστήματος, δηλαδή παραλίγο να μην... υπήρχαμε. Την έρευνα πραγματοποίησαν ερευνητές του τμήματος Γεωεπιστημών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Penn και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495838

[trex]

Χιόνι από οξείδιο του τιτανίου σε εξωπλανήτη.

 

Μια από τις πιο γνωστές ρήσεις που ακούγεται όταν θέλει κάποιος να τονίσει την επιμονή και την αποφασιστικότητά του σε κάποιο θέμα είναι ότι θα ασχολείται με αυτό «μέχρι να πέσει μαύρο χιόνι». Αν ζούσαμε στον πλανήτη HD 209458 b η ρήση αυτή δεν θα υπήρχε αφού γάλλοι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι στον εξωπλανήτη πέφτει όντως μαύρο χιόνι!

 

Κολασμένος

 

Ο HD 209458 b είναι ένας γίγαντας αερίου που βρίσκεται σε απόσταση 150 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Πήγασου. Βρίσκεται πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτό σε μόλις 84 ώρες.

 

Οπως είναι επόμενο, οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται σε αυτόν τον εξωπλανήτη είναι πολύ μεγάλες. Στην πλευρά του πλανήτη που κατά την τροχιακή του κίνηση βλέπει το μητρικό του άστρο (δηλαδή, εκεί όπου είναι ημέρα) η θερμοκρασία αγγίζει τους δύο χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Στην αντίθετη πλευρά η θερμοκρασία κυμαίνεται στους 500 βαθμούς Κελσίου. Φυσικά οι συνθήκες αυτές δεν σχετίζονται σε καμία περίπτωση με τη ζωή για αυτό και η επιστημονική κοινότητα έχει βαφτίσει ανεπισήμως τον πλανήτη «Οσιρι», τον θεό των νεκρών στην αρχαία Αίγυπτο.

 

Το φαινόμενο

 

Ο σχηματισμός του χιονιού απαιτεί νερό το οποίο δεν υπάρχει βέβαια στον HD 209458 b. Ομως η πολύ μεγάλη διαφορά στη θερμοκρασία ημέρας και νύχτας στον πλανήτη δημιουργεί διάφορα φαινόμενα. Ενα από αυτά είναι η δημιουργία ατμοσφαιρικών ρευμάτων που μεταφέρουν στροβιλιζόμενη ύλη από τις περιοχές όπου υπάρχει ημέρα σε εκείνες που υπάρχει νύχτα και το αντίθετο. Αυτό (θεωρητικά) σημαίνει ότι οι αέριες μάζες που ξεκινούν από τις περιοχές όπου υπάρχει ημέρα στερεοποιούνται όταν εισέρχονται στις συνθήκες της νύχτας.

 

Αέναο μαύρο χιόνι

 

Επιστήμονες του Αστεροσκοπείου Côte d’Azur στη Νίκαια δημιούργησαν ένα τρισδιάστατο μοντέλο των ατμοσφαιρικών συνθηκών που επικρατούν στον HD 209458 b. Σύμφωνα με αυτό, τα καυτά αέρια καθώς οδεύουν προς τις νυχτερινές περιοχές μετατρέπονται σε νιφάδες οξειδίου του τιτανίου. Οι ειδικοί το χαρακτηρίζουν «μαύρο, καυτό, καπνιστό χιόνι» που πέφτει προς το εσωτερικό του πλανήτη. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι μαύρες νιφάδες είναι πιθανότατα προϊόν της πρόσμιξης διοξειδίου τιτανίου με κάποιο άλλο στοιχείο. Αν και το διοξείδιο του τιτανίου έχει λευκή και φωτεινή απόχρωση η παρουσία κάποιου άλλου στοιχείου – π.χ. οξειδίων πυριτίου – προσδίδει το μαύρο χρώμα στις νιφάδες.

 

Σύμφωνα με την προσομοίωση, ανοδικά αέρια ρεύματα στέλνουν τις νιφάδες πίσω στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του πλανήτη. «Τα αέρια στερεοποιούνται, πέφτουν και μετά επιστρέφουν στα ανώτερα στρώματα δημιουργώντας έναν συνεχή κύκλο χιονόπτωσης. Οι χιονοθύελλες στον HD 209458 b δεν θα μοιάζουν με αυτές στη Γη, θα είναι σαν βρίσκεσαι στη μέση ενός δάσους που φλέγεται» αναφέρει η Βιβιέν Παρμαντιέ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

 

http://physicsgg.me/2013/02/04/%CF%87%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%BF%CE%BE%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B5-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80/

[Δροσος Γεωργιος]

Νέες θεωρίες σχηματισμού πλανητών.

Στην ηλικία των δέκα εκατομμυρίων ετών, τα περισσότερα άστρα δεν μπορούν πια να κάνουν παιδιά. Κι όμως, ένα ηλικιωμένο άστρο στον αστερισμό της Ύδρας φαίνεται ότι έχει το περιθώριο να αποκτήσει πολλούς νέους πλανήτες.

Η ανακάλυψη του μεσόκοπου υποψήφιου γονιού «θα μας οδηγήσει σε νέες ιδέες όσον αφορά τις θεωρίες σχηματισμού πλανητών» σχολιάζει ο Έντουιν Μπέργκιν, αστροχημικός στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν στο Αν Άρμπορ και επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στο Nature.

Το άστρο TW Ύδρας, σε απόσταση 176 ετών φωτός, ήταν γνωστό ότι περιβάλλεται από έναν δίσκο αερίου και σκόνης, παρόμοιο με τον «πρωτοπλανητικό δίσκο» που γυρνόφερνε κάποτε τον Ήλιο και συμπυκνώθηκε για να σχηματίσει τη Γη και τους άλλους πλανήτες.

Δεδομένου ότι το TW Ύδρας βρίσκεται σχετικά κοντά, οι αστρονόμοι μελετούν συστηματικά το δίσκο του σε μια προσπάθεια να βελτιώσουν τα μοντέλα σχηματισμού πλανητικών συστημάτων.

Υπολόγιζαν όμως ότι το υλικό αυτό έχει ηλικία 3 με 10 εκατομμυρίων ετών και θεωρούσαν ότι είναι υπερβολικά ηλικιωμένο για να δώσει πλανήτες.

Για να είναι όμως κανείς σίγουρος για την απάντηση, θα πρέπει πρώτα να υπολογίσει τη συνολική μάζα του δίσκου και να ελέγξει αν το υλικό αυτό είναι αρκετό για να γεμίσει πλανήτες. Η εκτίμηση της μάζας, όμως, είναι δύσκολη υπόθεση.

Ο Δρ Μπέργκιν και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να αξιοποιήσουν μια απαιτητική μέθοδο που είχε δοκιμαστεί ελάχιστες φορές στο παρελθόν. Χρησιμοποίησαν το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel για να μετρήσουν την αναλογία δύο ισοτόπων του υδρογόνου, η οποία είναι ενδεικτική της συνολικής μάζας.

Η ανάλυση υποδεικνύει ότι ο δίσκος του TW Ύδρας περιέχει αρκετό υλικό για 50 πλανήτες στο μέγεθος του Δία, αναφέρουν οι ερευνητές.

Ο Μπέργκιν πιστεύει τώρα ότι η μέθοδος που χρησιμοποίησε θα αποδειχθεί σημαντικό εργαλείο στη μελέτη των εκατοντάδων πλανητικών συστημάτων που έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα.

«Ζυγίζοντας αυτά τα συστήματα κατά τη γέννησή τους, κερδίζουμε γνώσεις για το πώς το Ηλιακό Σύστημα σχηματίστηκε και πήρε μια από τις πολλές πιθανές διατάξεις που υπήρχαν» είπε ο ερευνητής.

Τόνισε πάντως ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να λειτουργήσουν κι άλλα τηλεσκόπια με τη δυνατότητα να μετρούν τα ισότοπα υδρογόνου σε τόσο μακρινά αντικείμενα.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231233222

[trex]

Πλανήτες σαν τη Γη βρίσκονται δίπλα μας

 

Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι ο αριθμός των πλανητών με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης είναι τεράστιος τόσο στον γαλαξία μας όσο και στο Σύμπαν γενικότερα. Μια εξ αυτών έδειξε ότι μόνο στον γαλαξία μας υπάρχουν περί τους 17 δισεκατομμύρια πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη! Αστρονόμοι του Κέντρου Αστρονομίας Harvard Smithsonian πιστεύουν ότι ένας τέτοιος πλανήτης είναι πιθανό να βρίσκεται πολύ κοντά μας, σε απόσταση 13 ετών φωτός από εμάς.

 

«Η επιστημονική κοινότητα θεωρούσε ότι για να βρεθεί ένας πλανήτης που να μοιάζει με τη Γη θα πρέπει να ψάξουμε στα βάθη του Διαστήματος. Τώρα αντιλαμβανόμαστε ότι μια νέα Γη είναι πολύ πιθανό να βρίσκεται στη… γειτονιά μας και περιμένει να την εντοπίσουμε» αναφέρει η Κόρτνι Ντρέσινγκ, επικεφαλής της νέας έρευνας.

 

Οι κόκκινοι νάνοι

 

Οι ερευνητές μελέτησαν τα ευρήματα της αποστολής Kepler που αναζητά εξωπλανήτες στον γαλαξία μας. Επικέντρωσαν την προσοχή τους στους κόκκινους νάνους. Είναι άστρα μικρότερα, πιο ψυχρά και λιγότερο φωτεινά από τον Ηλιο. Ενας μέσος κόκκινος νάνος είναι περίπου 70% μικρότερος από τον Ηλιο και έχει χίλιες φορές μικρότερη λαμπρότητα από το μητρικό μας άστρο.

 

 

Παρά το γεγονός ότι είναι πιο ψυχρά και λιγότερο φωτεινά άστρα οι επιστήμονες θεωρούν ότι γύρω τους μπορούν να σχηματίζονται όχι μόνο πλανητικά συστήματα αλλά και πλανήτες παρόμοιοι με τη Γη. Στο γαλαξία μας υπολογίζεται ότι υπάρχουν τουλάχιστον 75 δισεκατομμύρια άστρα, το 80% των οποίων είναι κόκκινοι νάνοι.

 

Οι Γαίες

 

Το διαστημικό παρατηρητήριο Kepler έχει υποδείξει την παρουσία περίπου τριών χιλιάδων εξωπλανητών. Οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη μερικών δεκάδων εξ αυτών ενώ οι υπόλοιποι παραμένουν στην κατηγορία των «υποψηφίων». Οι ερευνητές του Κέντρου Αστρονομίας Harvard Smithsonian ανακάλυψαν άλλους 95 «υποψηφίους» πλανήτες, οι οποίοι βρίσκονται σε τροχιά γύρω από κόκκινους νάνους.

 

Τρεις εξ αυτών έχουν μέγεθος και συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης. Στατιστικά αυτό σημαίνει ότι το 6% των κόκκινων νάνων διαθέτει πλανήτες με μέγεθος αλλά και συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης. Με βάση αυτό το εύρημα και με δεδομένο ότι το 75% των γειτονικών μας άστρων είναι κόκκινοι νάνοι οι ερευνητές κάνουν την εκτίμηση ότι μια νέα Γη μπορεί βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τον πλανήτη μας και πιο συγκεκριμένα 13 έτη φωτός μακριά από εμάς.

Οι υποψήφιοι της ζωής

 

Οι τρεις υποψήφιοι πλανήτες είναι ο KOI 1422.02, που είναι 10% μικρότερος από τη Γη, ο KOI 2626,.01 που είναι 1.4 φορές μεγαλύτερος από τη Γη και ο KOI 854.01, που είναι 1.7 φορές μεγαλύτερος από τον πλανήτη μας.

 

Οπως υποστηρίζουν οι ερευνητές δεν είναι υποχρεωτικό για την ύπαρξη ζωής αυτοί οι πλανήτες να διαθέτουν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με εκείνα της Γης. Θεωρούν ότι η ύπαρξη μιας σχετικά πυκνής ατμόσφαιρας ή ενός ωκεανού είναι παράγοντες ικανοί να επιτρέψουν την ανάπτυξη και εξέλιξη της ζωής. «Δεν απαιτείται ένας κλώνος της Γης για να υπάρξει ζωή» δηλώνει χαρακτηριστικά η Ντρέσινγκ. Ωστόσο, καθώς τα αστέρια νάνοι είναι πολύ μικρότερα, οι υποθετικά κατοικήσιμοι πλανήτες θα έπρεπε να τεθούν σε τροχιά πολύ πιο κοντινή από την τροχιά της Γης στον Ήλιο. Επίσης, αν και μάλλον είναι βραχώδεις, τα διαφορετικά είδη ατμόσφαιρας θα οδηγούσαν σε διαφορετικά είδη ζωής. Τέλος, τα αστέρια – νάνοι πιθανότατα είναι πολύ μεγάλα σε ηλικία.

 

Το ηλιακό σύστημα είναι 4,5 δισεκατομμυρίων ετών, ενώ κάποια κόκκινα αστέρια - νάνοι είναι ηλικίας 12 δισεκατομμυρίων ετών.

 

http://www.inews.gr/0/planites-san-ti-gi-vriskontai-dipla-mas.htm

 

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63779283

[trex]

Οι πιθανότητες ύπαρξης εξωγήινου πολιτισμού.

 

Αμερικάνοι ερευνητές υπολόγισαν πως η πιθανότητα ύπαρξης ενός πολιτισμού, εντός του γαλαξία μας, αρκετά προηγμένου ώστε να μπορεί να εκπέμψει ραδιοκύματα, είναι μικρότερη από μία στο εκατομμύριο.

 

Μέλος της ομάδας είναι η διακεκριμένη αστρονόμος Τζιλ Τάρτερ, η οποία αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την ηρωίδα Έλλι Άρογουεη που υποδύθηκε η Τζόντι Φόστερ στην ταινία «Επαφή», βασισμένη στο βραβευμένο βιβλίο του Καρλ Σάγκαν.

 

Η ερευνητική ομάδα εξέτασε δεκάδες ηλιακά συστήματα αναζητώντας ραδιοκύματα εξωγήινης προέλευσης χωρίς επιτυχία. Επιλέχτηκαν 86 αστέρες με βάση δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA, και επιπλέον άλλα 19 αστέρια που βρέθηκαν συμπτωματικά στο ίδιο πεδίο όρασης κατά τη διάρκεια της ανάλυσης των αρχικών στόχων.

 

Ο κατάλογος των υποψήφιων εξωπλανητών του τηλεσκοπίου Kepler περιείχε την περίοδο εκείνη 1.235 πιθανούς στόχους (πλέον έχει φτάσει τους 2.740) αλλά οι αστρονόμοι περιόρισαν την αναζήτηση γύρω από αστέρες οι οποίοι αποτελούν το κέντρο συστημάτων πέντε ή έξι πλανητών. Αρκετοί εξ αυτών των πλανητών βρίσκονται στη λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη, δηλαδή την απόσταση του πλανήτη από τον αστέρα στην οποία ευνοείται η ύπαρξη νερού στην επιφάνειά του. Η απόσταση των επιλεγμένων αστέρων είναι μεταξύ 1.000 και 1.500 έτη φωτός από τη Γη.

 

Από το Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο του 2011 οι ερευνητές εξέτασαν κάθε ένα από τα επιλεγμένα πλανητικά συστήματα χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Robert C. Byrd Green Bank στη Δυτική Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Οι αναζητήσεις τους επικεντρώθηκαν στο εύρος των ραδιοσυχνότητων μεταξύ 1,1 και 1,9 GHz, στο οποίο βρίσκονται οι ζώνες συχνοτήτων που αξιοποιούνται από τα κινητά τηλέφωνα και τις τηλεοράσεις.

 

Το εύρος αυτό επικαλύπτει και τη ζώνη 1,4 με 1,7 GHz, όπου το υδρογόνο και το υδροξύλιο (στοιχεία του νερού) εκπέμπουν σήματα από κβαντικές διαδικασίες ανιχνεύσιμα από ραδιοτηλεσκόπια.

 

Από τα ευρήματά τους οι επιστήμονες κατέληξαν ότι για κάθε ένα εκατομμύριο αστέρια στο γαλαξία μας, λιγότερο από ένα έχει τη δυνατότητα να υποθάλψει πολιτισμό ικανό να εκπέμψει ανιχνεύσιμα σήματα. Ωστόσο το ενδεχόμενο ύπαρξης άλλων πολιτισμών δεν έχει αποκλειστεί, καθώς εκτιμάται πως μόνο στο γαλαξία μας υφίστανται δισεκατομμύρια πλανήτες παρόμοιοι με τη Γη. Εξάλλου, στο μέλλον η χρήση ραδιοτηλεσκοπίων μεγαλύτερης ευαισθησίας ίσως οδηγήσει στον εντοπισμό πιο αδύναμων σημάτων.

 

http://www.naftemporiki.gr/story/608762

[trex]

Λειχήνες και φύκη οι πρώτοι «εξωγήινοι» που θα δούμε

Μπορεί να εντοπιστεί η χημική τους «υπογραφή» στο φως που εκπέμπουν οι εξωπλανήτες

 

Χαΐδελβέργη

Ειδικοί του Ινστιτούτου Αστρονομίας Μαξ Πλάνκ στη Γερμανία υποστηρίζουν ότι οι πρώτες μορφές ζωής που θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν σε εξωπλανήτες θα είναι πιθανώς λειχήνες και φύκη. Αυτό γιατί σύμφωνα με τους ειδικούς λειχήνες και φύκη αφήνουν τη χημική «υπογραφή» τους στο φως που εκπέμπει ο πλανήτης στον οποίο βρίσκονται.

Η αναζήτηση της ζωής

 

Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει εκατοντάδες πλανήτες σε άλλα ηλιακά συστήματα του γαλαξία μας, ορισμένοι εκ των οποίων είναι βραχώδεις και βρίσκονται εντός της λεγόμενης «κατοικήσιμης ζώνης». Βρίσκονται δηλαδή σε απόσταση από το μητρικό τους άστρο τέτοια ώστε να δημιουργούνται ευνοϊκές για την ανάπτυξη και συντήρηση της ζωής συνθήκες όπως, παραδείγματος χάριν, νερό σε υγρή μορφή. Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί διάφορες τεχνικές μελέτης της σύστασης και των συνθηκών που επικρατούν στους εξωπλανήτες. Μια από αυτές είναι η ανάλυση του φωτός που εκπέμπει ο κάθε πλανήτης.

 

Μελετώντας τα χαρακτηριστικά (μήκος κύματος, ένταση) του ορατού και του εγγύς υπέρυθρου φωτός που ανακλάται από την επιφάνεια ενός πλανήτη στο Διάστημα οι επιστήμονες μπορούν να κάνουν διάφορες διαπιστώσεις, κυρίως για το φυτικό βασίλειο του πλανήτη αφού μια παράμετρος που «ενσωματώνεται» στο φως είναι η χλωροφύλλη.

 

Τα πολύχρωμα ίχνη

 

Με δεδομένο ότι βραχώδεις πλανήτες με συνθήκες τόσο φιλικές για τη ζωή όσο στη Γη είναι λιγότεροι από εκείνους που διαθέτουν πιο ακραίες συνθήκες (υψηλές θερμοκρασίες, ιδιαίτερα ξηρό ή όξινο περιβάλλον) οι ερευνητές αποφάσισαν να μελετήσουν ορισμένες από τις πιο «σκληροτράχηλες» και ανθεκτικές μορφές ζωής στη Γη. Μελέτησαν λειχήνες που ζουν σε άνυδρες περιοχές, βακτήρια που επιβιώνουν σε καυτό νερό και κόκκινα φύκη που επιβιώνουν σε όξινο περιβάλλον όπως, παραδείγματος χάριν, σε νερό που περιέχει υλικά και ουσίες που χρησιμοποιούνται ή παράγονται σε εξορύξεις.

 

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κάθε μια από αυτές τις μορφές ζωής παράγει μια ξεχωριστή χρωματική ακολουθία η οποία είναι ανιχνεύσιμη από έναν μακρινό παρατηρητή. Σύμφωνα με τους ειδικούς ο εντοπισμός αυτών των ακολουθιών στο φως των εξωπλανητών δεν σημαίνει αυτόματα ότι υπάρχει ζωή επάνω σε αυτούς. Αποτελεί όμως ένα σημαντικό στοιχείο που επιτρέπει στους επιστήμονες να ξεχωρίζουν τους πλανήτες που έχουν αυξημένες πιθανότητες να διαθέτουν ζωή και να επικεντρώνουν σε αυτούς την προσοχή τους. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrobiology».

 

«Είναι μια ιδιαίτερα ελκυστική ιδέα, από τη στιγμή μάλιστα που το πιθανότερο είναι ότι σε έναν πλανήτη μπορεί να υπάρχει μικροβιακή ζωή και όχι έντονη βλάστηση. Βέβαια η μέθοδος που προτείνεται έχει περιορισμούς αφού παραδείγματος χάριν, οι ατμοσφαιρικές συνθήκες ενός πλανήτη μπορεί να διαφέρουν τελείως από αυτές της Γης και να αλληλεπιδρά με το φως με τρόπους που δεν είναι αναμενόμενοι. Η φύση μπορεί να είναι πολύ πιο δημιουργική από όσο μας έχει επιτρέψει να πιστεύουμε σε αυτή τη μικρή γωνία του Σύμπαντος στην οποία βρισκόμαστε» σχολιάζει ο Νίκολας Κάουαν, του Πανεπιστημίου Northwestern στο Ιλλινόι των ΗΠΑ.

 

Οι δείκτες βλάστησης

 

Μετρώντας προσεκτικά το μήκος κύματος και την ένταση του ορατού και του εγγύς υπέρυθρου φωτός που ανακλάται από την επιφάνεια της Γης στο Διάστημα, οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τον γνωστό «δείκτη βλάστησης» για την ποσοτικοποίηση των συγκεντρώσεων πράσινης βλάστησης παγκοσμίως. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) έχει δώσει στη δημοσιότητα σχετικά δεδομένα.

 

Συνδυάζοντας τους ημερήσιους δείκτες βλάστησης σε σύνθετα 8, 16 ή 30 ημερών, οι επιστήμονες δημιουργούν λεπτομερείς χάρτες της πυκνότητας της πράσινης βλάστησης της Γης που προσδιορίζουν τις περιοχές όπου ευδοκιμούν τα φυτά και τις περιοχές όπου τα φυτά βρίσκονται υπό καταπόνηση (λόγω έλλειψης νερού).

 

Για να καθοριστεί η πυκνότητα του πράσινου σε ένα μικρό κομμάτι γης, οι ερευνητές πρέπει να παρατηρήσουν τα διακριτά χρώματα (μήκη κύματος) του ορατού και εγγύς υπέρυθρου ηλιακού φωτός που ανακλάται από τα φυτά. Όταν το ηλιακό φως προσπίπτει σε αντικείμενα ορισμένα μήκη κύματος αυτού του φάσματος απορροφώνται, ενώ άλλα μήκη κύματος ανακλώνται.

 

Η χρωστική των φύλλων των φυτών, η χλωροφύλλη, απορροφά σε υψηλά ποσοστά το ορατό φως (από 0,4 έως 0,7 µm) για χρήση κατά τη φωτοσύνθεση. Από την άλλη πλευρά, η κυτταρική δομή των φύλλων ανακλά σε μεγάλο βαθμό το εγγύς υπέρυθρο φως (από 0,7 έως 1,1 µm). Εάν η ανακλώμενη ακτινοβολία στο εγγύς υπέρυθρο μήκος κύματος είναι πολύ περισσότερη από ό,τι στο ορατό μήκος φωτός, τότε η βλάστηση στο συγκεκριμένο εικονοστοιχείο είναι πιθανό να είναι πυκνή και ενδέχεται να αποτελείται από κάποιο είδος δάσους. Εάν υπάρχει πολύ μικρή διαφορά στην ένταση του ανακλώμενου ορατού και εγγύς υπέρυθρου μήκους φωτός, τότε η βλάστηση είναι ενδεχομένως αραιή και ενδέχεται να αποτελείται από ποολίβαδα, τούνδρα ή έρημο.

 

http://www.axortagos.gr/leixines-kai-fiki-protoi-eksogiinoi-pou-doume.html

[trex]

Όριο στον αριθμό εξωγήινων πολιτισμών

 

… του Γαλαξία μας θέτουν ραδιοαστρονόμοι

 

Σύμφωνα με την εκτίμηση αστρονόμων του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Berkeley, ο γαλαξίας μας περιέχει σχεδόν ένα εκατομμύριο πλανήτες που ίσως να φιλοξενούν εξωγήινους προηγμένους πολιτισμούς.

 

Οι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το Green Bank Telescope στη Δυτική Βιρτζίνια, αναζήτησαν ραδιοσήματα που θα μπορούσαν να έχουν εκπέμψει εξωγήινοι πολιτισμοί. Το εύρος των συχνοτήτων που ερεύνησαν ήταν μεταξύ 1.1 και 1.9 GHz (το εύρος συχνοτήτων κινητών τηλεφώνων και των τηλεοπτικών σημάτων στη Γη).

Η αναζήτηση των αστρονόμων επικεντρώθηκε σε 86 άστρικά συστήματα του γαλαξία μας γύρω από τα οποία υπάρχουν πλανήτες με συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής (το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler ανακαλύπτει συνεχώς εξωπλανήτες…).

 

Οι αστρονόμοι αναζητώντας ραδιοσήματα (που θα μπορούσαν να είναι προϊόν κάποιου προηγμένου τεχνολογικά εξωγήινου πολιτισμού), δυστυχώς,σύμφωνα με την ανακοίνωσή τους, δεν κατάφεραν να εντοπίσουν κανένα τέτοιο σήμα.

Όμως, χρησιμοποιώντας στατιστικές αναλύσεις έθεσαν όρια στον αριθμό των προηγμένων πολιτισμών που εκπέμπουν ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες.

 

Έτσι εκτίμησαν ότι λιγότερο από ένα εκατομμύριο αστρικά συστήματα θα μπορούσαν να φιλοξενούν προηγμένους πολιτισμούς, σε πλανήτες που βρίσκονται στην κατοικίσιμη ζώνη.

 

http://physicsgg.me/2013/02/13/%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B8%CE%BC%CF%8C-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8E/

[trex]

Ενας πλανήτης που “εξατμίζεται”

 

Ερευνητές του ΜΙΤ και της NASA ανακάλυψαν έναν πλανήτη στο μέγεθος του Ερμή, περίπου 1500 έτη φωτός απόσταση από τον Ήλιο, ο οποίος φαίνεται πως αποσυντίθεται από την αφόρητη ζέστη του άστρου γύρω από το οποίο περιστρέφεται. Υπολογίζουν μάλιστα πως αν συνεχίσει να εξατμίζεται με τους σημερινούς ρυθμούς, σε 100 εκατομμύρια χρόνια θα έχει εξαφανιστεί πλήρως, αφήνοντας πίσω του ένα νέφος σκόνης και αερίων.

 

Ο συγκεκριμένος πλανήτης περιστρέφεται μία φορά κάθε 15 ώρες γύρω από το άστρο KIC 12557548, μια από τις πιο μικρές περιόδους που έχουν παρατηρηθεί ποτέ για πλανήτη, γεγονός που υποδεικνύει πως η θερμοκρασία στην επιφάνειά του πρέπει να είναι εξαιρετικά υψηλή και να φτάνει ως και τους 2000 βαθμούς Κελσίου. Οι αναλυτές υποστηρίζουν πως τα πετρώματα στην επιφάνεια του πλανήτη λιώνουν σ αυτό το περιβάλλον σχηματίζοντας ρεύματα που παρασύρουν αέρια και σκόνη και τα εκτοξεύουν στο διάστημα, δημιουργώντας μια ουρά παρόμοια με αυτή των κομητών.

 

Τα στοιχεία αυτά βασίζονται σε παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ, το οποίο μελετά 160.000 άστρα του γαλαξία μας, ψάχνοντας για εξωπλανήτες, πλανήτες δηλαδή που δεν ανήκουν στο ηλιακό μας σύστημα. Το τηλεσκόπιο καταγράφει τη λαμπρότητα των άστρων σε τακτά χρονικά διαστήματα, ερευνώντας για μεταβολές που έχουν κάποια περιοδικότητα. Εάν παρατηρηθεί πως η λαμπρότητα κάποιου άστρου μειώνεται για λίγο κάθε κάποιο σταθερό χρονικό διάστημα, αυτό σημαίνει πως κάποιο αντικείμενο περνάει περιοδικά μπροστά από το άστρο στο διάστημα αυτό, παρεμποδίζοντας μέρος της ακτινοβολίας του άστρου να φτάσει στο τηλεσκόπιο. Έτσι οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν νέους πλανήτες αλλά και στοιχεία για την περίοδό τους και το μέγεθός τους.

 

Η διαφορά στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν πως οι επιστήμονες παρατηρούσαν μια μεταβολή στη λαμπρότητα του άστρου κάθε 15 ώρες, η οποία όμως δεν ήταν σταθερή, διέφερε δηλαδή σε κάθε περιστροφή του πλανήτη γύρω από το άστρο, κάτι το οποίο δεν έχει παρατηρηθεί ξανά. Η ομάδα σκέφτηκε διάφορες εναλλακτικές, όπως ένα σύστημα δύο πλανητών, που ο ένας περιστρέφεται γύρω από τον άλλον, και οι δύο γύρω από το άστρο, όμως το πολύ μικρό χρονικό διάστημα των 15 ωρών δεν άφηνε περιθώρια για τέτοιο περίπλοκο σύστημα, όπως είναι για παράδειγμα αυτό της Γης Σελήνης που περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο. Η εξήγηση που κατέληξαν ήταν αρκετά πιο απλή: οι εναλλαγές στη φωτεινότητα του άστρου οφείλονταν στο νέφος σκόνης και αερίων που ακολουθεί τον πλανήτη, και παίρνει ακανόνιστα σχήματα με κάθε περιστροφή του πλανήτη γύρω από το άστρο. Με λίγα λόγια, η εικόνα του πλανήτη που λιώνει από τη θερμότητα δημιουργώντας ένα σύννεφο σκόνης και η εικόνα από τις παρατηρήσεις, φαίνονται να ταιριάζουν.

 

Όλες οι έρευνες δείχνουν πως οι πλανήτες δεν είναι αιώνια αντικείμενα και μπορούν να έχουν φαντασμαγορικούς θανάτους. Έτσι και με αυτή την έρευνα προστέθηκε άλλη μια πιθανότητα που δεν είχε ειπωθεί ως τώρα: να τον εξατμίσει το ίδιο το άστρο του.

 

http://physicsgg.me/2012/06/07/%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%84%CE%BC%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9/

[trex]

Kepler 37b: ο μικρότερος εξωπλανήτης

 

… μικρότερος κι από τον Ερμή

 

Ενας εξωπλανήτης μικρότερος από τον Ερμή εντοπίστηκε να περιφέρεται γύρω από έναν ήλιο παρόμοιο με τον δικό μας. Η ανακάλυψη, η οποία έγινε από διεθνή ομάδα ερευνητών με τη συνδρομή του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, θεωρείται σημαντική γιατί επιβεβαιώνει κάτι που οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο: ότι τα ηλιακά συστήματα που μας περιβάλλουν στο Διάστημα δεν μοιάζουν απαραίτητα με το δικό μας.

 

Ο μικρότερος ως σήμερα γνωστός πλανήτης ονομάζεται Kepler-37b και περιφέρεται γύρω από το άστρο Kepler-37, το οποίο έχει μέγεθος παρόμοιο με τον Ηλιο. Γύρω από το ίδιο άστρο περιφέρονται τουλάχιστον δυο ακόμη πλανήτες, όμως ο Kepler-37b αποδείχθηκε ξεχωριστός εξ αιτίας των «λιλιπούτειων» διαστάσεών του: είναι πολύ μικρότερος από τον Ερμή, με μέγεθος που πλησιάζει περισσότερο αυτό της Σελήνης.

 

«Εως σχετικά πρόσφατα είχαμε κατορθώσει να ανιχνεύσουμε την ανώτερη τάξη των πλανητικών μεγεθών ενώ από πέρυσι έχουμε αρχίσει να ανιχνεύουμε πλανήτες με περίπου το μέγεθος της Γης ή μικρότερους» σημειώνουν οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τόμας Μπάρκλεϊ του Ερευνητικού Κέντρου Ειμς της NASA στην Καλιφόρνια στο σχετικό άρθρο τους που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature». «Εως τώρα δεν είχε βρεθεί κανένας πλανήτης που να είναι μικρότερος από αυτούς που βλέπουμε στο ηλιακό μας σύστημα».

 

Οι επιστήμονες θεωρούν ότι εξαιτίας του μικρού μεγέθους του και της υψηλής ακτινοβολίας που δέχεται η επιφάνειά του, καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στο άστρο του, ο Kepler-37b είναι πιθανότατα ένας βραχώδης πλανήτης χωρίς ατμόσφαιρα και νερό, όπως ο Ερμής.Το έτος του διαρκεί 13 ημέρες ενώ η θερμοκρασία στην επιφάνειά του υπολογίζεται ότι ξεπερνά τους 400 βαθμούς Κελσίου.

 

http://physicsgg.me/2013/02/20/kepler-37b-%CE%BF-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82/

[Δροσος Γεωργιος]

Μια «δεύτερη» Γη ίσως είναι κοντά, περιμένοντας να την ανακαλύψουμε.

Ενας πλανήτης που φιλοξενεί ζωή μπορεί να βρίσκεται πολύ πιο κοντά στη Γη απ’ ό,τι θεωρούνταν μέχρι σήμερα. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν Αμερικανοί αστροφυσικοί από το Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics στο Cambridge των ΗΠΑ, μελετώντας δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA.

Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα των επιστημόνων δείχνει ότι το 6% των ερυθρών νάνων διαθέτουν πλανήτες με το ίδιο μέγεθος με τη Γη και συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη έμβιων όντων.

Καθώς οι ερυθροί νάνοι είναι οι πιο συνηθισμένοι τύποι αστέρων που υπάρχουν στον γαλαξία μας, αυτό σημαίνει ότι ένας πλανήτης παρόμοιος με τη Γη ενδεχομένως να απέχει από το ηλιακό μας σύστημα «μόλις» 13 έτη φωτός - νούμερο που, για τα δεδομένα της αστρονομίας, είναι εξαιρετικά μικρό. «Μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι θα έπρεπε να ψάξουμε σε τεράστιες αποστάσεις για να εντοπίσουμε κάποιον πλανήτη παρεμφερή με τη Γη. Τώρα όμως συνειδητοποιούμε ότι μια «δεύτερη» Γη ίσως να βρίσκεται στην αυλή μας, περιμένοντας να την ανακαλύψουμε», ανέφερε η επικεφαλής της έρευνας, Courtney Dressing.

Οι ερυθροί νάνοι είναι ένας τύπος αστέρων με μικρό μέγεθος και χαμηλή θερμοκρασία - ένας τυπικός ερυθρός νάνος έχει τρεις φορές μικρότερες διαστάσεις από τον Ηλιο και 1.000 φορές μικρότερη θερμοκρασία. Αν και η μικρή φωτεινότητά τους συνεπάγεται ότι δεν είναι ορατοί με γυμνό μάτι, συνιστούν ένα πολύ καλό στόχο για την αναζήτηση γήινων πλανητών. Κι αυτό όχι μόνο γιατί αποτελούν το 75% των αστέρων στον γαλαξία μας, κάτι που σημαίνει ότι ο αριθμός τους ξεπερνά τα 75 εκατομμύρια, αλλά και επειδή στην περίπτωσή τους είναι πιο εύκολο να εφαρμοσθούν οι τεχνικές εντοπισμού πλανητών.

Χρησιμοποιώντας αυτές τις τεχνικές, οι Αμερικανοί επιστήμονες μελέτησαν μία βάση δεδομένων του Kepler για τον γαλαξία μας, ανακαλύπτοντας 95 πλανήτες να περιστρέφονται γύρω από ερυθρούς αστέρες. Το νούμερο αυτό σημαίνει ότι το 60% των αστεριών-νάνων από το δείγμα που ανέλυσαν έχουν πλανήτες με μέγεθος μικρότερο από τον Ποσειδώνα. Στη συνέχεια, οι αστροφυσικοί υπολόγισαν ότι τρεις από αυτούς τους πλανήτες έχουν παρόμοιες διαστάσεις και θερμοκρασία με τη Γη - ένας αριθμός που μεταφράζεται στο 6% του δείγματος. Με δεδομένο ότι στη «γειτονιά» του ηλιακού μας συστήματος βρίσκονται αναρίθμητοι ερυθροί αστέρες, είναι πολύ πιθανό το πιο κοντινό αστέρι-νάνος με γήινο πλανήτη να μην απέχει περισσότερο από 13 έτη φωτός.

Η ανακάλυψη αυτή υποδεικνύει πως ο εντοπισμός ζωής έξω από το ηλιακό μας σύστημα μπορεί να αποδειχθεί τελικά πιο εύκολη υπόθεση απ’ ό,τι θεωρούσαν μέχρι σήμερα οι επιστήμονες. Βέβαια, το ουράνιο σώμα θα πρέπει να περιστρέφεται σε μικρή ακτίνα από τον ερυθρό αστέρα, για να δέχεται επαρκή ποσότητα φωτός. Ωστόσο, αν έχει αρκετά πυκνή ατμόσφαιρα, αυτή θα μπορούσε να το προστατεύσει από τις υπεριώδεις ακτίνες ή η ακτινοβολία ενδεχομένως να έχει προκαλέσει την ανάπτυξη «εξωτικών» έμβιων όντων.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_16/02/2013_483388

[trex]

Βρέθηκε πλανήτης-«φελιζόλ»

Το τηλεσκόπιο Kepler ανακαλύπτει συνεχώς «παράξενους» Κόσμους.

Λονδίνο

Τα στελέχη της αποστολής του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler ανακοίνωσαν ότι τον τελευταίο καιρό ανακαλύπτονται συνεχώς πλανήτες με εντυπωσιακά και εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από άλλους. Υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλία πλανητών και, όπως αναφέρουν οι ερευνητές, ορισμένοι από αυτούς είναι τόσο «παράξενοι» που ξεπερνούν κατά πολύ ακόμη και εκείνους που έχουν δημιουργήσει οι συγγραφείς και οι σεναριογράφοι επιστημονικής φαντασίας.

Τεράστια γκάμα

 

«Διαπιστώνουμε ότι υπάρχει τεράστια ποικιλία στα είδη των πλανητών γεγονός που μας έχει εκπλήξει» ανέφερε σε επιστημονικό συνέδριο στο Λονδίνο ο Ουίλιαμ Μπορούκι, στέλεχος της NASA και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας της αποστολής Kepler. To διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler ασχολείται αποκλειστικά με τον εντοπισμό πλανητών και έχει μέχρι σήμερα υποδείξει την ύπαρξη 2.740 εξωπλανητών - για 114 εξ αυτών έχει γίνει επιβεβαίωση της ύπαρξής τους «Είναι πολύ πιθανό να υπάρξει τελικά επιβεβαίωση για το 90% των υποψηφίων πλανητών» υποστήριξε ο Μπορούκι.

 

Εξωτικοί πλανήτες

 

«Εχουμε αρχίσει να ανακαλύπτουμε ηλιακά συστήματα στα οποία υπάρχουν περισσότεροι του ενός πλανήτες. Μέχρι τώρα όλοι αυτοί οι πλανήτες είναι πολύ διαφορετικοί από εκείνους στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Η μελέτη διαφόρων δεδομένων όπως η τροχιά ενός πλανήτη καθώς και η ανάλυση του φωτός που απορροφά η ατμόσφαιρά του, αποκαλύπτει την ύπαρξη μιας πολύ μεγάλης ποικιλίας πλανητών, πολύ μεγαλύτερης από εκείνης που προέβλεπαν οι ειδικοί όταν ξεκινούσε η αποστολή» ανέφερε ο Μπορούκι κατά τη διάρκεια του συνεδρίου που οργάνωσε η Βασιλική Εταιρεία της Βρετανίας.

 

Ο επιστήμονας προσέθεσε ότι «έχουμε εντοπίσει έναν πλανήτη με πυκνότητα παρόμοια με εκείνη του φελιζόλ. Θα μπορούσες να τοποθετήσεις αυτόν τον πλανήτη σε μια θάλασσα και αυτός να επιπλέει πάνω της. Εχουμε βρει πλανήτη με πυκνότητα 50% μικρότερη και από τον πλανήτη-φελιζόλ. Η γκάμα των πυκνοτήτων στους πλανήτες ξεπερνά κάθε φαντασία. Εχουμε βρει πλανήτη με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης και πυκνότητα παρόμοια με αυτή του σιδήρου. Βρίσκεται σε τροχιά τόσο κοντά στο μητρικό του άστρο που ολοκληρώνει την περιστροφή γύρω από αυτό σε λιγότερο από 24 ωρες. Είναι τόσο υψηλές οι θερμοκρασίες εκεί, τα πάντα θα είναι λιωμένα. Πρέπει να υπάρχουν ωκεανοί λάβας και πιθανά λιωμένος σίδηρος. Οσον αφορά το μέγεθος έχουμε εντοπίσει πλανήτες με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της Σελήνης και πλανήτες πολλές φορές μεγαλύτερους από τον Δία. Μέχρι πρόσφατα πιστεύαμε ότι δεν μπορεί να υπάρχουν πλανήτες με μέγεθος μεγαλύτερο από αυτό του Δία και ότι από αυτό το μέγεθος και μετά η μεγαλύτερη μάζα αυξάνει την πυκνότητα ενός πλανήτη και όχι τον όγκο του. Αποδεικνύεται ότι υπάρχουν πολλοί μεγαλύτεροι πλανήτες και δεν γνωρίζουμε ακόμη το πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό» κατέληξε ο Μπορούκι.

 

http://www.axortagos.gr/vrethike-planitis-felizol.html

[trex]

Νέα μέθοδος «βλέπει» μακρινούς πλανήτες

Εντοπίζει στο φως τα «χημικά αποτυπώματά» τους.

 

Λονδίνο

Διεθνής ομάδα επιστημόνων ανέπτυξε μια νέα μέθοδο παρατήρησης πλανητών που βρίσκονται σε άλλα ηλιακά συστήματα και είναι ικανή να εντοπίζει τα «χημικά αποτυπώματά» τους, όπως τα χαρακτηρίζουν οι ερευνητές. Τα χημικά στοιχεία που εντοπίζονται με αυτή τη μέθοδο στους εξωπλανήτες επιτρέπουν στους επιστήμονες να εξακριβώσουν τις ατμοσφαιρικές και άλλες συνθήκες που επικρατούν σε αυτούς. Οπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, είναι πιθανό με τη βοήθειά της να μπορέσουν να διαπιστώσουν αν σε κάποιον πλανήτη υπάρχει ζωή.

 

Πως ξεπεράστηκε το εμπόδιο του μητρικού άστρου

 

Ομάδα ειδικών από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ δημιούργησαν μια ομάδα εργασίας με τον τίτλο Project 1640. Στόχος της ομάδας είναι η μελέτη εξωηλιακών πλανητών. Αφού εντοπιστεί ένας εξωηλιακός πλανήτης το μεγάλο εμπόδιο για την ανακάλυψη στοιχείων για αυτόν είναι το φως του μητρικού του άστρου το οποίο «τυφλώνει» τα όργανα παρατήρησης.

 

Οι ερευνητές του Project 1640 ανέπτυξαν μια μέθοδο με την οποία καταφέρνουν να «διεισδύουν» στο φως των άστρων γύρω από τους οποίους περιστρέφονται πλανήτες και να εντοπίζουν την μοναδική «φωτεινή υπογραφή» των διαφόρων χημικών στοιχείων που συγκροτούν τις ατμόσφαιρες των πλανητών αυτών.

 

Το πετυχημένο πείραμα

 

Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και από αρκετούς ερευνητικούς φορείς στις Ηνωμένες Πολιτείες συνεργάστηκαν στο Project 1640 και επέτυχαν να «διαβάσουν» έτσι τη χημική υπογραφή τεσσάρων εξωπλανητών του άστρου HR 8799 που βρίσκεται σε απόσταση 128 έτη φωτός από τη Γη. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Hale στο Παρατηρητήριο Παλομάρ της Καλιφόρνιας.

 

Το HR 8799 είναι ένα άστρο με πέντε φορές μεγαλύτερη φωτεινότητα και χίλιες φορές περισσότερο υπεριώδες φως από τον Ηλιο. Γύρω από αυτό το άστρο είχαν ήδη εντοπιστεί τέσσερις πλανήτες αλλά μέχρι τώρα δεν είχε επιτευχθεί η παρατήρηση και μελέτη τους. Με τη νέα μέθοδο οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν στοιχεία και για τους τέσσερις τα οποία δείχνουν ότι είναι πολύ τοξικοί και πολύ καυτοί για να διαθέτουν ζωή.

 

Περίεργη χημεία

 

Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι αυτοί οι πλανήτες έχουν πολύ μια ενδιαφέρουσα χημική ανισορροπία που αντιβαίνει όπως αναφέρουν τους βασικούς νόμους της χημείας. Διαπίστωσαν ότι οι τέσσερις πλανήτες διαθέτουν είτε μεθάνιο είτε αμμωνία αλλά κανείς δεν διαθέτει και τα δύο στοιχεία γεγονός που είναι παράδοξο βάσει των υπόλοιπων συνθηκών τους και ειδικά της ατμοσφαιρικής θερμοκρασίας τους.

 

«Τέτοιες τεχνικές μπορεί κάποια μέρα να μας προσφέρουν τις πρώτες ασφαλείς αποδείξεις για την ύπαρξη ζωής σε ένα εξωηλιακό πλανήτη» αναφέρει ο ερευνητής Ιαν Πάρι που συμμετείχε στη μελέτη η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal».

 

http://www.axortagos.gr/nea-methodos-vlepei-makrinous-planites.html

[trex]

Απολιθώματα πλανητών πιο πυκνά από τον σίδηρο

Πρόκειται για μυστηριώδεις εξωπλανήτες οι οποίοι «παραψήθηκαν» στη ζέστη των μητρικών τους άστρων.

 

Λονδίνο

Μια μυστηριώδης ομάδα εξωπλανητών, που φαίνεται να έχουν μικρό μέγεθος αλλά ακραία πυκνότητα, δεν αποκλείεται να είναι τα ζαρωμένα απομεινάρια γιγάντιων πλανητών σαν τον Δία, οι οποίοι είχαν την ατυχία να παραψηθούν στη ζέστη των μητρικών τους άστρων.

 

Η νέα θεωρία προτείνεται προκειμένου να εξηγήσει μια από πιο απρόσμενες ανακαλύψεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, το οποίο ειδικεύεται στην αναζήτηση μακρινών πλανητικών συστημάτων.

 

Το Kepler μπορεί συχνά να προσφέρει εκτιμήσεις για τη μάζα των εξωπλανητών που εντοπίζει, σπάνια όμως επιτρέπει τον υπολογισμό και της μάζας και του μεγέθους αυτών των σωμάτων -τις δύο παραμέτρους που απαιτούνται για τον υπολογισμό της πυκνότητας.

 

Τα παράδοξα αποτελέσματα

 

Σε ορισμένες όμως από τις σπάνιες περιπτώσεις που αυτό ήταν εφικτό, οι υπολογισμοί οδηγούσαν σε περίεργα αποτελέσματα: κάποιοι πλανήτες δείχνουν έχουν μέγεθος παρόμοιο με τη Γη, η μάζα τους όμως είναι δυσανάλογα μεγάλη -τόσο μεγάλη ώστε η πυκνότητά τους θα πρέπει να υπερβαίνει τον καθαρό σίδηρο.

 

Τα σημερινά μοντέλα για το σχηματισμό των πλανητών δεν μπορούν να εξηγήσουν τις παρατηρήσεις: «Δεν υπάρχει εξήγηση στο δικό μας Ηλιακό Σύστημα» αναφέρει στο Νature.com ο Ολιβιέ Γκρασέ, γεωφυσικός στο Πανεπιστήμιο της Ναντ στη Γαλλία.

 

Η νέα θεωρία

 

Ο Γκράσε και οι συνεργάτες του διατύπωσαν τη νέα θεωρία σε συνέδριο που πραγματοποίησε η βρετανική Βασιλική Εταιρεία με θέμα τους εξωπλανήτες.

 

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι υπέρπυκνοι εξωπλανήτες είναι οι «απολιθωμένοι» πυρήνες γιγάντιων πλανητών σαν τον Δία. Όπως συμβαίνει και στο Ηλιακό Σύστημα, οι πλανήτες αυτοί αποτελούνται κυρίως από αέρια όπως το υδρογόνο και το ήλιο. Επιπλέον, οι γίγαντες αυτοί σχηματίζονται συνήθως μακριά από τα μητρικά τους άστρα.

 

Φαίνεται όμως ότι ορισμένοι από αυτούς παρεκκλίνουν της τροχιάς τους λόγω της βαρυτικής αλληλεπίδρασης με άλλα σώματα του ίδιου συστήματος. Μπορούν έτσι να καταλήξουν κοντά στο μητρικό τους άστρο και να αρχίσουν να βράζουν από την ακραία ακτινοβολία.

 

Απολιθωμένοι πυρήνες

 

Σε θερμοκρασίες που φτάνουν τους 6.000 βαθμούς Κελσίου, τα αέρια και πτητικά συστατικά της ατμόσφαιρας διαστέλλονται και τελικά χάνονται στο Διάστημα. Και, έπειτα από μερικές χιλιάδες χρόνια σε αυτόν τον φούρνο, το μόνο που απομένει είναι ο πυρήνας των γιγάντιων κάποτε πλανητών.

 

Οι πυρήνες αυτοί είναι λογικό να αποτελούνται από βαριά υλικά -σίδηρο, πυκνά πετρώματα- που είχαν βυθιστεί στο κέντρο του πλανήτη αμέσως μετά τον σχηματισμό του. Επιπλέον, οι πυρήνες σχηματίζονται κάτω από συνθήκες ακραίας πίεσης, επομένως τα υλικά τους μπορεί να είναι ασυνήθιστα συμπιεσμένα.

 

Τα απομεινάρια των παραψημένων γιγάντων μπορούν επομένως να έχουν το μέγεθος της Γης αλλά με πολύ μεγαλύτερη μάζα -ένα είδος πλανητών που πήραν το όνομα «υπερ-Γαίες».

 

Η θεωρία αυτή είναι ευλογοφανής, όπως σχολίασαν ανεξάρτητοι επιστήμονες, δεν μπορεί όμως να θεωρηθεί δεδομένη: Το Κepler σπάνια μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια τη μάζα και την ακτίνα των εξωπλανητών.

 

Πέρα όμως από την αβεβαιότητα στις μετρήσεις, οι πλανητολόγοι είναι πιθανό να μην έχουν κατανοήσει ακόμα πώς συμπεριφέρονται τα συστατικά των πλανητών σε ακραίες συνθήκες.

 

Κανείς εξάλλου δεν είναι σίγουρος για το τι κρύβεται στην καρδιά του Δία, του Κρόνου, του Ουρανού και του Ποσειδώνα -των αέριων γιγάντων του δικού μας Ηλιακού Συστήματος. Μια θεωρία που έχει προταθεί είναι ότι ο πυρήνας του Δία δεν αποτελείται κυρίως από σίδηρο, αλλά από καθαρό διαμάντι.

 

http://www.axortagos.gr/apolithomata-planiton-pio-pikna-apo-ton-sidiro.html

[Δροσος Γεωργιος]

Η ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη HR 8799c.

Ένα από τα ισχυρότερα επίγεια τηλεσκόπια επέτρεψε σε διεθνή ομάδα αστρονόμους να αναλύσουν την ατμόσφαιρα ενός γιγάντιου εξωπλανήτη σε απόσταση 180 ετών φωτός -ένας τεχνικός άθλος που δεν αποκλείεται να οδηγήσει στο μέλλον στην ανακάλυψη κόσμων που φιλοξενούν ζωή.

Οι ερευνητές μελέτησαν το σύστημα του HR 8799, ενός άστρου γύρω από το οποίο έχουν ανακαλυφθεί τέσσερις γιγάντιοι πλανήτες από αέριο, παρόμοιοι με τον Δία αλλά πιο ογκώδεις. Το μεγάλο μέγεθος των εξωπλανητών και η μεγάλη απόστασή τους από το μητρικό άστρο καθιστούν το HR 8799 ένα από τα λίγα πλανητικά συστήματα που έχουν παρατηρηθεί άμεσα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ύπαρξη των πλανητών συμπεραίνεται με έμμεσες μόνο μεθόδους.

Οι ερευνητές που είχαν ανακαλύψει το πλανητικό σύστημα το 2010 εστιάζονται τώρα στον HR 8799c, έναν από τους τέσσερις γίγαντες, χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Keck II στη Χαβάη.

Ο φασματογράφος Osiris του Κeck II, ενός από τα δύο ισχυρότερα τηλεσκόπια του κόσμου, ανέλυσε την ακτινοβολία που ανακλάται από τον πλανήτη, και ανίχνευσε τις φασματικές υπογραφές του άνθρακα και του οξυγόνου.

Τα δύο γνώριμα στοιχεία υπάρχουν στην ατμόσφαιρα υπό τη μορφή μονοξειδίου του άνθρακα και υδρατμών αντίστοιχα.

Η μελέτη αποτελεί την λεπτομερέστερη μέχρι σήμερα φασματική ανάλυση ενός εξωπλανήτη, ένας τεχνικός άθλος που θα θεωρούνταν αδύνατος πριν από 20 χρόνια.

Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές στο κορυφαίο περιοδικό Science, η αναλογία αυτών των δύο στοιχείων προσφέρει λεπτομέρειες για τη διαδικασία σχηματισμού του πλανήτη,

η οποία φαίνεται να ήταν παρόμοια με τη διαδικασία σχηματισμού του δικού μας Ηλιακού Συστήματος.

Όλοι οι πλανήτες πιστεύεται ότι σχηματίζονται από τη συσσωμάτωση αερίων και σκόνης που σχηματίζουν ένα δίσκο γύρω από ένα νεογέννητο άστρο. Ορισμένοι όμως πλανητολόγοι πιστεύουν ότι η συσσωμάτωση ξεκινά λόγω της βαρυτικής αστάθειας του δίσκου αερίων και σκόνης, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι η διαδικασία ξεκινά με το σχηματισμό μεγάλων κομματιών πάγου.

Σύμφωνα με αυτό το δεύτερο μοντέλο, το οποίο θεωρείται η επικρατέστερη εξήγηση για τη γέννηση του Ηλιακού Συστήματος, ο πλανήτης HR 8799c άρχισε να σχηματίζεται όταν τα αέρια του δίσκου πάγωσαν και μετατράπηκαν σε πάγο. Ο πάγος αυτός λειτούργησε στη συνέχεια ως πυρήνας που προσέλκυε όλο και περισσότερα υλικά, μέχρι να προκύψει ένας γιγάντιος πλανήτης αποτελούμενος κυρίως από αέριο.

Η νέα μελέτη υποστηρίζει τη θεωρία του πυρήνα. Όπως εξηγούν οι ερευνητές, τα περισσότερα άτομα οξυγόνου εγκλωβίστηκαν στον πάγο, γι΄αυτό και σήμερα η αναλογία των ατόμων άνθρακα σε σχέση με τα άτομα οξυγόνου είναι ασυνήθιστα μεγάλη.

«Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι το σύστημα του HR 8799 είναι μια μεγεθυμένη έκδοση του Ηλιακού Συστήματος» σχολιάζει ο Κουίν Κανόπακι του Πανεπιστημίου του Τορόντο, επικεφαλής της μελέτης.

Η ερευνητική ομάδα θα συνεχίσει τώρα να μελετά το HR 8799 με την ελπίδα να ανακαλύψουν και μικρότερους πλανήτες, στο μέγεθος της Γης.

Στο μέλλον, ακόμα πιο ισχυρά τηλεσκόπια πιστεύεται ότι θα μπορούν να ανιχνεύουν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τις φασματικές υπογραφές εξωπλανητών. Και η ανίχνευση βιομορίων όπως η χλωροφύλλη των γήινων φυτών θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανακάλυψη των πρώτων εξωγήινων μορφών ζωής.

http://physicsgg.me/2013/03/15/%ce%b7-%ce%b1%cf%84%ce%bc%cf%8c%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7-hr-8799c/

[Δροσος Γεωργιος]

Ενας πλανήτης με δύο Ηλιους;

Γάλλοι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT που βρίσκεται στη Χιλή κατέγραψαν μια άκρως ενδιαφέρουσα εικόνα. Σε ένα δυαδικό σύστημα εντόπισαν ένα μεγάλο σώμα να βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τα δύο άστρα του συστήματος. Οι ερευνητές δεν έχουν ακόμη καταφέρει να διευκρινίσουν αν το σώμα αυτό είναι πλανήτης ή ένας καφέ νάνος. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι πρόκειται για πλανήτη θα είναι η πρώτη φορά που θα έχουμε στη διάθεσή μας μια απευθείας εικόνα ενός πλανήτη με δύο Ηλιους.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Joseph Fourier στη Γκρενόμπλ χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT παρατήρησαν το δυαδικό σύστημα 2M0103. Πρόκειται για ένα σύστημα όπου τα δύο άστρα βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους όπως τα δύο άστρα του Τατούιν.

Εντόπισαν σε απόσταση 12.5 δισεκατομμυρίων από τα δύο άστρα ένα μεγάλο σώμα που κινείται γύρω από αυτά. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι το σώμα αυτό έχει μάζα 12-14 φορές μεγαλύτερη από του Δία.

Πρόκειται για ένα σώμα το μέγεθος του οποίου κινείται στα όρια ανάμεσα σε ένα πλανήτη και ένα καφέ νάνο δηλαδή ένα «αποτυχημένο» άστρο. Το σώμα αυτό ονομάστηκε 2ΜASS0103(AB)b και οι ερευνητές προσπαθούν τώρα να βρουν στοιχεία για τη χημική του σύσταση ώστε να εξακριβωθεί η ταυτότητά του. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στο διαδικτυακό αρχείο επιστημονικών προδημοσιεύσεων «arxiv.org»

Η φωτογραφία που κατάφεραν να τραβήξουν οι αστρονόμοι στην οποία εικονίζονται τα δύο άστρα και το μυστηριώδες σώμα. Αν αποδειχθεί ότι είναι πλανήτης και όχι καφέ νάνος θα πρόκειται για τη πρώτη απευθείας εικόνα ενός πλανήτη με δύο Ηλιους.

Οι πλανήτες που βρίσκονται σε δυαδικά αστρικά συστήματα έγιναν ευρέως γνωστοί από την πρώτη από τις έξι ταινίες του «Πολέμου των Αστρων» στην οποία ο πρωταγωνιστής ζει σε έναν τέτοιο πλανήτη, τον θρυλικό Τατούιν. Τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπιστεί πλανήτες που βρίσκονται σε δυαδικά συστήματα, μάλιστα εντοπίστηκε ένας πλανήτης με τέσσερις Ηλιους!

Δείτε σχετικά: Πλανήτης με τέσσερις Ηλιους!

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=479642

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=504416

[trex]

100 δισ. πλανήτες σαν τη Γη μπορεί να υπάρχουν στον γαλαξία μας

Μέχρι και 100 δισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη μπορεί να υπάρχουν στον γαλαξία μας, σύμφωνα με

νέες εκτιμήσεις αστροφυσικών.

 

Μέχρι τώρα, οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει 860 πλανήτες που περιφέρονται γύρω από κάποιο αστέρι ή από ένα σύστημα διπλών αστεριών και οι οποίοι βρίσκονται πολύ πιο μακριά από το ηλιακό μας σύστημα.

 

Ο αριθμός των εξωπλανητών, όπως λέγονται, αυξάνεται συνεχώς και μόνο το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler της NASA έχει εντοπίσει 110. Οι περισσότεροι εξ αυτών είναι αρκετά μεγαλύτεροι από τη Γη.

 

Ο εντοπισμός πλανητών δεν είναι εύκολη υπόθεση γιατί το μέγεθός τους είναι μικροσκοπικό συγκριτικά με εκείνο του ήλιου γύρω από τον οποίο περιφέρονται.

Επίσης, πολλοί από τους εξωπλανήτες που ανακαλύφθηκαν βρίσκονται τόσο κοντά στη μητρικό τους άστρο ώστε εξαιτίας της θερμότητας που δέχονται είναι αδύνατο να φιλοξενούν κάποια μορφή ζωής.

 

Αστροφυσικοί από το πανεπιστήμιο του Όκλαντ ισχυρίζονται ότι με μία καινούργια συνδυαστική τεχνική ανίχνευσης, θα καταστεί εφικτό στο άμεσο μέλλον να εντοπιστούν μέσα στο γαλαξία μας, πλανήτες με μάζα αντίστοιχης με της Γης που να βρίσκονται μάλιστα σε ιδανική απόσταση από τον ήλιο τους.

 

Ο γαλαξίας μας άλλωστε, όπως λένε, φιλοξενεί περί τα 300 δισεκατομμύρια ήλιους. Ο δρ. Φιλ Γιοκ, λέει πως ο συνδυασμός δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler που ανιχνεύει τους ουρανούς για νέους πλανήτες και της επίγειας τεχνικής των βαρυτικών φακών, θα οδηγήσει στον εντοπισμό εξωπλανητών που βρίσκονται ακόμη και σε απόσταση δύο φορές μεγαλύτερη από την απόσταση Γης - Ηλίου.

Η τεχνική των βαρυτικών φακών στηρίζεται στη χρήση ρομποτικών τηλεσκοπίων που ανιχνεύουν μικροσκοπικές αποκλίσεις του φωτός των αστεριών εξαιτίας των πλανητών που περιφέρονται γύρω τους.

 

«Εκτιμούμε ότι ο αριθμός των πλανητών σαν τη Γη πρέπει να κυμαίνεται στα 100 δισεκατομμύρια», λέει ο Γιοκ και προσθέτει ότι «θα απαιτηθεί πάρα πολύς καιρός για να επιβεβαιωθεί και στην πράξη αυτός ο αριθμός».

[trex]

Ο επόμενος κυνηγός εξωπλανητών

Ο δορυφόρος TESS θα ξεκινήσει την αναζήτηση το 2017

 

Χιούστον, Τέξας

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα λεπτομέρειες του διαδόχου του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler που έχει ως αποστολή την ανακάλυψη πλανητών σε κοντινές περιοχές του Διαστήματος έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Ο δορυφόρος TESS θα εκτοξευθεί το 2017 και θα επικεντρωθεί κυρίως στην ανακάλυψη βραχωδών πλανητών με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της Γης.

 

Η αποστολή

 

Σύμφωνα με τον υπάρχοντα προγραμματισμό, το Kepler θα ολοκληρώσει την αποστολή του το 2016. Τη θέση του θα πάρει ο TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) που θα «σαρώνει» μεγαλύτερη έκταση του Διαστήματος από εκείνη που καλύπτει με τα «μάτια» του το Kepler. Το Kepler εξερευνά περίπου 300 χιλιάδες άστρα στον Γαλαξία ενώ το TESS θα εξερευνά περί τα δύο εκατομμύρια άστρα.

 

Βασικός στόχος του TESS θα είναι η ανακάλυψη μικρομεσαίων βραχωδών πλανητών που βρίσκονται στη λεγόμενη φιλόξενη ή κατοικήσιμη ζώνη. Πλανήτες που βρίσκονται σε απόσταση τέτοια από το μητρικό τους άστρο ώστε να υπάρχουν εκεί συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής όπως π.χ. νερό στην επιφάνεια τους.

 

Οι δυνατότητες

 

«Τα ευρήματα του Kepler δείχνουν ότι ο TESS δεν θα χρειαστεί να ψάξει πολύ μακριά για να βρει έναν κόσμο σαν τον δικό μας. Αν υπάρχει - και το Kepler μας λέει ότι υπάρχει- ο TESS θα τον βρει» υποστηρίζει στην επιθεώρηση «New Scientist» η αστροφυσικός Νάταλι Μπατάλα, μέλος της αποστολής του Kepler.

 

Οι επιτελείς της αποστολής TESS πιστεύουν ότι τα πρώτα δύο χρόνια της λειτουργίας του ο δορυφόρος θα έχει εντοπίσει χίλιους εξωπλανήτες που θα βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από εμάς και έτσι θα μπορούν οι επιστήμονες να τους μελετήσουν σε βάθος με τη βοήθεια των υπολοίπων διαστημικών και επίγειων οργάνων. Για παράδειγμα, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb που θα αποτελέσει τον διάδοχο του Hubble θα μπορεί να συλλέγει στοιχεία από την ατμόσφαιρα πλανητών αναζητώντας ίχνη ύπαρξης ζωής.

 

«Οι εξωπλανήτες που θα ανακαλύψει ο TESS θα συγκεντρώνουν πολύ υψηλές πιθανότητες εντοπισμού ιχνών οργανικής ζωής μακριά από το ηλιακό μας σύστημα» αναφέρει ο Γιον Πέρκινς, μέλος τόσο της αποστολής Kepler όσο και εκείνης του TESS. «Είναι η ώρα να δούμε πώς είναι τα υπόλοιπα 'σπίτια' στη γειτονιά μας. Τόσο το Kepler όσο και o TESS μας βοηθούν να συναντήσουμε τους γείτονές μας» καταλήγει η Μπατάλα.

 

Θα πρέπει τέλος να σημειωθεί το ιδιαίτερα χαμηλό κόστος του δορυφόρου το οποίο, σύμφωνα με την ανακοίνωση της NASA, δεν θα ξεπεράσει τα 200 εκατομμύρια δολάρια.

[trex]

Εντοπίστηκαν δύο πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη

 

Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε, με τη βοήθεια του αμερικανικού διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ, δύο πλανήτες που βρίσκονται εκτός του δικού μας ηλιακού συστήματος αλλά είναι παρόμοιοι με τη Γη και θα μπορούσαν να φιλοξενούν ζωή.

 

"Με βάση αυτά που παρατηρήσαμε, ξέροντας την ακτίνα τους και τη διάρκεια περιστροφής γύρω από το άστρο τους, αυτοί οι δύο εξωπλανήτες είναι οι πιο παραπλήσιοι με τη Γη που έχουν βρεθεί ποτέ", εξήγησε ο Τζάστιν Κριπ, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο Νοτρ Νταμ και εκ των συγγραφέων της μελέτης που δημοσιεύεται στην αμερικανική επιστημονική επιθεώρηση Science.

 

Οι δύο πλανήτες, που βαφτίστηκαν "Κέπλερ-62 e" και "Κέπλερ-62 f" ανήκουν σε ένα ηλιακό σύστημα με πέντε πλανήτες. Η ακτίνα τους είναι 1,41 και 1,61 φορές (αντίστοιχα) μεγαλύτερη από εκείνη της Γης. Βρίσκονται επίσης σε τέτοια απόσταση από τον ήλιο τους, τον Κέπλερ-62, που καθιστά τη θερμοκρασία τους ούτε πολύ υψηλή ούτε πολύ χαμηλή. Θα μπορούσαν κατά συνέπεια να έχουν νερό σε υγρή μορφή.

 

Λόγω του μεγέθους τους οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ενδέχεται να είναι βραχώδεις όπως η Γη ή να αποτελούνται από πάγο.

 

Οι αστρονόμοι εντόπισαν τους δύο εξωπλανήτες όταν ο Κριπ παρατήρησε μια σκιά στο άστρο Κέπλερ-62 πριν από περίπου ένα χρόνο.

 

Στα τέλη του 2011 η αμερικανική διαστημική υπηρεσία Nasa επιβεβαίωσε ότι ανακαλύφθηκε ο πρώτος εξωπλανήτης, ο Κέπλερ 22b, που θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή γιατί βρίσκεται στην "κατοικήσιμη" ζώνη του ηλιακού συστήματος Κέπλερ-22 που απέχει περίπου 600 έτη φωτός από τη Γη. Ωστόσο, λόγω του μεγάλου μεγέθους του (η ακτίνα του είναι 2,4 φορές εκείνη της Γης) δεν είναι σίγουροι για τη σύνθεσή του.

 

Το τηλεσκόπιο Κέπλερ που παρατηρεί περισσότερα από 100.000 άστρα παρόμοια με τον Ήλιο στους αστερισμούς του Κύκνου και της Λύρας έχει εντοπίσει μέχρι σήμερα περισσότερους από 60 εξωπλανήτες.

 

http://www.axortagos.gr/entopistikan-dio-planites-pou-moiazoun.html

[trex]

Νερό σε εξωπλανήτες παρόμοιους με τη Γη;

Οι πιο όμοιοι με τη Γη εξωπλανήτες ανακαλύφθηκαν από το τηλεσκόπιο Kepler της NASA

 

Ουάσινγκτον

 

Δυο πλανήτες που είναι ό,τι πιο «κοντινό» έχουμε δει μέχρι στιγμής με τη Γη ανακαλύφθηκαν σε ένα ηλιακό σύστημα που απέχει 1.200 έτη φωτός από το δικό μας. Οι νεοανακαλυφθέντες εξωπλανήτες βρίσκονται σε τέτοια απόσταση από τον ήλιο τους ώστε οι επιστήμονες θεωρούν ότι είναι πιθανό να έχουν στην επιφάνειά τους νερό σε υγρή μορφή. Όπως όμως σπεύδουν να τονίσουν, αν και θεωρητικά φαίνονται να διαθέτουν συνθήκες ευνοϊκές για τη ζωή, δεν μπορούμε να είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι πράγματι τη φιλοξενούν.

 

Οι μικρότερες υπερ-Γαίες

 

«Από ό,τι μπορούμε να συμπεράνουμε κρίνοντας από την ακτίνα τους και την περίοδο της τροχιάς τους αυτά είναι τα περισσότερο όμοια με τη Γη αντικείμενα που έχουμε βρει ποτέ» δήλωσε στο ειδησεογραφικό δίκτυο CBS ο Τζάστιν Κρεπ, αστροφυσικός του Πανεπιστημίου Νοτρ Νταμ και ένας εκ των συγγραφέ3ων της σχετικής μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science».

 

Πρόκειται για δυο υπερ-Γαίες οι οποίες εντοπίστηκαν από το τηλεσκόπιο Kepler – τον «κυνηγό» εξωπλανητών της NASA – να περιφέρονται γύρω από το Kepler 62, έναν άστρο παρόμοιο με τον ήλιο μας αλλά ψυχρότερο και μικρότερο σε μέγεθος από αυτόν. Το σύστημα του Kepler 62 αποτελείται από πέντε πλανήτες. Από αυτούς οι δυο εξωτερικοί – ο Kepler 62e και ο Kepler 62f –φαίνονται να έχουν μέγεθος πολύ κοντινό σε αυτό της Γης.

 

Η ακτίνα του Kepler 62e και του Kepler 62f είναι αντίστοιχα 1,61 και 1,41 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης. Είναι οι μικρότεροι σε μέγεθος εξωπλανήτες που έχουν εντοπιστεί ποτέ. Υπολογίζεται ότι ο Kepler 62f είναι μόλις κατά 40% μεγαλύτερος από τον πλανήτη μας, κάτι το οποίο τον καθιστά τον πιο παραπλήσιο σε μέγεθος με τη Γη εξωπλανήτη που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα.

 

Νερό στη μέση της κατοικήσιμης ζώνης

 

Η θερμότητα που δέχονται οι δυο πλανήτες από το άστρο τους είναι επίσης αντίστοιχη με το 1,2 και το 0,41 αυτής που δέχεται η Γη από τον Ηλιο, γεγονός το οποίο σύμφωνα με τους ειδικούς σημαίνει ότι, αν διαθέτουν νερό και ατμόσφαιρα, θεωρητικά θα μπορούσαν να έχουν υγρό νερό στην επιφάνειά τους.

 

Προς το παρόν καμία από τις παραπάνω προϋποθέσεις – η ύπαρξη ατμόσφαιρας και νερού – δεν έχει εξακριβωθεί από τους επιστήμονες ενώτο ίδιο ισχύει και για τη σύσταση των πλανητών, για την οποία προς το παρόν γίνονται μόνο υποθέσεις. Με βάση τα μοντέλα τους ο επικεφαλής της μελέτης Γουίλιαμ Μπορούκι του Ερευνητικού Κέντρου Ειμς της NASA και οι συνεργάτες του πιστεύουν πάντως ότι η σύστασή τους είναι μάλλον στερεά – το πιθανότερο βραχώδης ή από πάγο.

 

Το ενδιαφέρον των επιστημόνων επικεντρώνεται κυρίως στον εξωτερικό πλανήτη, τον Kepler 62f. Εκτός του ότι έχει το πιο κοντινό μέγεθος προς αυτό της Γης ο συγκεκριμένος πλανήτης – γεγονός σπάνιο – βρίσκεται ακριβώς στη μέση της κατοικήσιμης ζώνης. Παρ’ όλα αυτά στη μελέτη τονίζεται ότι έως ότου καταστεί δυνατόν να γίνει ανάλυση των χημικών αποτυπωμάτων της ατμόσφαιρας των δυο εξωπλανητών «δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε αν είναι πράγματι κατοικήσιμοι».

 

http://www.axortagos.gr/megali-ekriksi-den-xreiazotan-ton-theo.html

[Δροσος Γεωργιος]

Ο Αϊνστάιν «ανακαλύπτει» πλανήτες.

Διεθνής ομάδα επιστημόνων εντόπισε έναν εξωηλιακό πλανήτη χρησιμοποιώντας μια νέα μέθοδο. Η νέα μέθοδος βασίζεται στην Ειδική θεωρίας της Σχετικότητας και ειδικότερα σε μια σειρά από φαινόμενα που συμβαίνουν ταυτόχρονα κατά την τροχιακή κίνηση ενός πλανήτη γύρω από ένα άστρο.

Μελετώντας την Ειδική θεωρία της Σχετικότητας, δύο επιστήμονες στις ΗΠΑ είχαν υποστηρίξει το 2003 ότι ορισμένα φαινόμενα που προβλέπει η θεωρία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό πλανητών.

Ενας εξ’ αυτών, ο Αβι Λεμπ του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian, μαζί με συναδέλφους του από το Κέντρο και επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, επιχείρησαν να εντοπίσουν ένα πλανήτη χρησιμοποιώντας τις προβλέψεις του Αϊνστάιν.

Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ ανέπτυξαν έναν αλγόριθμο ο οποίος βοήθησε στην επεξεργασία των δεδομένων και τον εντοπισμό του πλανήτη.

Πρόκειται για τον αλγόριθμο BEER (BEaming, Ellipsoidal, and Reflection/emission modulations) που αναλύει τις παραμορφώσεις στη φωτεινότητα και το σχήμα του άστρου οι οποίες προκαλούνται από την τροχιακή κίνηση των πλανητών.

Σύμφωνα με την Ειδική θεωρία της Σχετικότητας η κίνηση ενός πλανήτη γύρω από ένα άστρο προκαλεί μια σειρά από φαινόμενα που κάνουν σχεδόν ταυτόχρονα την εμφάνισή τους. Πρόκειται για φαινόμενα που δεν είναι ιδιαίτερα ισχυρά και διαρκούν πολύ λίγο και με τα τεχνικά μέσα που είχαν στη διάθεσή τους οι επιστήμονες μέχρι πρόσφατα δεν ήταν εφικτή η παρατήρησή τους.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler που είναι σχεδιασμένο για να εντοπίζει πλανήτες και να διενεργεί μεγάλης ακρίβειας μετρήσεις στα άστρα επιτρέπει πλέον στους ερευνητές να κάνουν τις σχετικές παρατηρήσεις.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Ειδικής θεωρίας της Σχετικότητας, καθώς οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στο άστρο και τον πλανήτη οδηγούν το άστρο πιο κοντά προς τον πλανήτη η φωτεινότητα του άστρου αυξάνεται και ακολούθως μειώνεται όταν απομακρύνεται από αυτόν. Επίσης οι βαρυτικές δυνάμεις κατά την τροχιακή κίνηση του πλανήτη γύρω από το άστρο το υποχρεώνουν να «τεντωθεί» και να λάβει για λίγο ένα ωοειδές σχήμα παρόμοιο για παράδειγμα, με εκείνο μιας μπάλας του ράγκμπι.

Οι ερευνητές αποφάσισαν να παρατηρήσουν ένα άστρο τύπου F ή άστρο ιονισμένου ασβεστίου. Τα άστρα αυτά εκπέμπουν ένα χαρακτηριστικό λευκο-κίτρινο χρώμα.

Το άστρο βρίσκεται σε απόσταση δύο χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Κύκνου.

Οταν οι ερευνητές κατέγραψαν τα επίμαχα φαινόμενα και διαπιστώθηκε εμμέσως η ύπαρξη ενός πλανήτη στη συνέχεια στράφηκαν σε συναδέλφους τους σε αστεροσκοπεία των ΗΠΑ και της Ευρώπης για να επιβεβαιώσουν την ανακάλυψη.

Χρησιμοποιώντας τους φασματογράφους στο αστεροσκοπείο Whipple στην Αριζόνα και στο αστεροσκοπείο Haute-Provence στη Γαλλία επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη του πλανήτη Kepler 76b που μετά την ανακοίνωση έχει λάβει και την ονομασία «πλανήτης του Αϊνστάιν». Πρόκειται για έναν γίγαντα αερίου που είναι 25% πιο μεγάλος και δύο φορές βαρύτερος από τον Δία. Ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από το μητρικό του άστρο σε περίπου 36 ώρες. Είναι δηλαδή πολύ κοντά στο άστρο του γι αυτό και επικρατούν σε αυτόν πολύ υψηλές θερμοκρασίες.

«Είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιούνται αυτές οι παράμετροι της θεωρίας της Σχετικότητας για να γίνει εντοπισμός ενός πλανήτη» αναφέρει ο Τσέβι Μάζεχ του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ που ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=512514

[Δροσος Γεωργιος]

Βλάβη στο GPS του τηλεσκοπίου Kepler.

Ο «κυνηγός των πλανητών», το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, έχει υποστεί μια σημαντική βλάβη η οποία σύμφωνα με τα στελέχη της NASA είναι πολύ πιθανό να μην μπορεί να αποκατασταθεί και έτσι η ιδιαίτερα σημαντική αποστολή να τερματιστεί πρόωρα.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler ξεκίνησε την αποστολή του το 2009, φέρνοντας επανάσταση στη μελέτη των λεγόμενων εξωπλανητών, με την ανακάλυψη εκατοντάδων πλανητών που είναι σε τροχιά γύρω από άστρα με παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτά του ήλιου.

Συγκεκριμένα έχει εντοπίσει 132 επιβεβαιωμένους πλανήτες και πάνω από 2.000 πιθανούς πλανήτες, κάποιοι εκ των οποίων μοιάζουν με τη Γη.

Το τηλεσκόπιο βρίσκεται σε τροχιά περίπου 64 εκατ. χιλιόμετρα από τη Γη και έχει σχεδιαστεί να κοιτάζει σταθερά σε περίπου 100.000 άστρα του Γαλαξία και να ψάχνει για πλανήτες.

Το Kepler έχει υποστεί βλάβη σε ένα μηχανισμό που συνδέεται με το σύστημα εντοπισμού θέσης. Πρόκειται για μια σημαντική βλάβη η οποία όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι ειδικοί καθιστά το τηλεσκόπιο «ανάπηρο». Τα στελέχη της NASA δεν δίνουν ακόμη πολλές λεπτομέρειες για την κατάσταση που βρίσκεται το τηλεσκόπιο και τις προβλέψεις για την αποκατάσταση της ζημιάς. Ετσι εκφράζονται φόβοι ότι είναι πιθανό η αποστολή να τερματιστεί πρόωρα.

«Σίγουρα δεν είναι καλή είδηση για την αποστολή, η οποία έχει έως τώρα καλές επιδόσεις και είχε προσφέρει πολλές υποσχέσεις για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα» δήλωσε μέσω τηλεδιάσκεψης ο Τσαρλς Σόμπεκ ,αναπληρωτής διευθυντής της αποστολής του Kepler.

Για την αναζήτηση των πλανητών είναι απαραίτητη στο τηλεσκόπιο σύστημα αναζήτησης-πλοήγησης. Για τη λειτουργία του Κέπλερ σε πλήρη απόδοση είναι απαραίτητα τουλάχιστον τρία από τα τέσσερα γυροσκόπιά του, τη στιγμή, που τώρα έχουν απομείνει σε αυτό μόνο δύο. Ένα από τα γυροσκόπια τέθηκε εκτός λειτουργίας το 2012.

Σύμφωνα με τον υπάρχοντα προγραμματισμό, το Kepler θα ολοκληρώσει την αποστολή του το 2016.

Τη θέση του θα πάρει ο TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) που θα «σαρώνει» μεγαλύτερη έκταση του Διαστήματος από εκείνη που καλύπτει με τα «μάτια» του το Kepler. Το Kepler εξερευνά περίπου 100 χιλιάδες άστρα στον Γαλαξία ενώ το TESS θα εξερευνά περί τα δύο εκατομμύρια άστρα.

Βασικός στόχος του TESS θα είναι η ανακάλυψη μικρομεσαίων βραχωδών πλανητών που βρίσκονται στη λεγόμενη φιλόξενη ή κατοικήσιμη ζώνη. Πλανήτες που βρίσκονται σε απόσταση τέτοια από το μητρικό τους άστρο ώστε να υπάρχουν εκεί συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη ζωής όπως π.χ. νερό στην επιφάνεια τους.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=512892

[trex]

HD95086 b: ο ελαφρύτερος εξωπλανήτης …

 

… που ανακαλύφθηκε μέχρι σήμερα;

 

Μία ομάδα Ευρωπαίων αστρονόμων, χρησιμοποιώντας το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή, «είδε» με άμεσο τρόπο ένα αχνό ουράνιο σώμα να κινείται κοντά σε ένα λαμπρό άστρο σε απόσταση περίπου 300 ετών φωτός από τη Γη.

Με μάζα περίπου τέσσερις έως πέντε φορές μεγαλύτερη του Δία, ο εν λόγω πλανήτης, αν και τεράστιος, είναι ο πιο ελαφρύς που έχει έως τώρα παρατηρηθεί απευθείας εκτός του ηλιακού μας συστήματος.

Ο νέος εξωπλανήτης ΗD 95086 b εντοπίστηκε να περιφέρεται γύρω από ένα νεαρό άστρο ηλικίας μόλις 10 έως 17 εκατ. ετών και η τροχιά του βρίσκεται σε απόσταση 56 φορές μεγαλύτερη από την απόσταση Γης- Ήλιου. Η θερμοκρασία του έχει κατ’ αρχήν εκτιμηθεί περίπου στους 700 βαθμούς Κελσίου, επιτρέποντας -θεωρητικά τουλάχιστον- την ύπαρξη υδρατμών και ίσως μεθανίου στην ατμόσφαιρά του.

Μέχρι σήμερα περίπου 1.000 εξωπλανήτες έχουν εντοπιστεί με έμμεσο τρόπο, κυρίως, από τη μικρή βαρυτική επίδραση που ασκούν πάνω στο μητρικό άστρο τους ή από την αμυδρή μείωση της φωτεινότητας του άστρου τους, όταν ο εξωπλανήτης παρεμβαίνει ανάμεσα σε αυτό και τη Γη. Με τέτοιες τεχνικές, τεκμαίρεται, έμμεσα, από τους επιστήμονες η ύπαρξη ενός εξωπλανήτη ακόμα και μικρού μεγέθους.

Ελάχιστοι όμως (γύρω στους 10) εξωπλανήτες, όλοι μεγάλοι σε μέγεθος, έχουν παρατηρηθεί άμεσα και ο πρώτος ήταν πριν από εννέα χρόνια, πάλι από το ίδιο τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου.

Όσο μικρότερη είναι η μάζα ενός εξωπλανήτη, τόσο πιο δύσκολη είναι η απευθείας παρατήρησή του, γι’ αυτό κάθε απευθείας ανακάλυψη εξωπλανήτη θεωρείται ένα ορόσημο.

Ο νέος εξωπλανήτης, αν και γιγάντιος σε σχέση με τη Γη, φαίνεται πως είναι ο πιο ελαφρύς που έχει άμεσα εντοπισθεί από ένα επίγειο ή διαστημικό τηλεσκόπιο. Η παρατήρηση στο υπέρυθρο φως έγινε από ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Γάλλο Ζιλιέν Ραμό, του Ινστιτούτου Πλανητολογίας και Αστροφυσικής της Γκρενόμπλ, ενώ η σχετική δημοσίευση, στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters».

 

http://physicsgg.me/2013/06/03/hd95086-b-%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%86%CF%81%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82/

[trex]

Ενας πλανήτης «μέσα» στην Κόμη της Βερενίκης

Την ανακάλυψη έκανε ομάδα ερευνητών στις ΗΠΑ χρησιμοποιώντας το δίκτυο τηλεσκοπίων KELT

 

Ινδιανάπολη

Ενα ακόμη πλανήτη έξω από το ηλιακό μας σύστημα, ένα εξωπλανήτη, ανακοίνωσαν αστρονόμοι στις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα γίγαντα αερίου που έχει χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Κρόνου. Ο KELT-6b όπως ονομάστηκε ο νέος εξωπλανήτης βρίσκεται σε απόσταση 700 ετών φωτός από τη Γη στην Κόμη της Βερενίκης, ένα αστερισμό που στην Ελλάδα έγινε ευρύτερα γνωστός από το ομώνυμο δημοφιλές βιβλίο του διακεκριμένου καθηγητή Φυσικής Γιώργου Γραμματικάκη.

Εχει εξάδελφο

Ο KELT-6b βρίσκεται πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτό σε περίπου 8 μέρες. Την ανακάλυψη έκανε ομάδα επιστημόνων που αποτελούνταν από αμερικανικά Πανεπιστήμια και το Kentacky Space Grant Consortium που χρηματοδοτεί η NASA. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το KELT, ένα δίκτυο μικρών τηλεσκοπίων που βρίσκονται στις ΗΠΑ και τη Νότιο Αφρική. Το κάθε τηλεσκόπιο έχει ισχύ παρόμοια με εκείνη μιας υψηλής ανάλυσης συμβατικής ψηφιακής κάμερας.

 

Σύμφωνα με τους ερευνητές ο KELT-6b έχει κοινά χαρακτηριστικά με τον εξωπλανήτη HD 209458b που έχει απασχολήσει αρκετά τους επιστήμονες. Ειδικοί χαρακτηρίζουν τους δύο πλανήτες «ξαδελφάκια». Οι ερευνητές ανακοίνωσαν την ανακάλυψη τους στο συνέδριο της Αμερικανικής Ενωσης Αστρονομίας που γίνεται αυτές τις μέρες στην Ινδιανάπολη. Είπαν επίσης ότι συνεχίζουν την προσπάθεια τους στο ίδιο αστρικό σύστημα ευελπιστώντας ότι θα ανακαλύψουν σύντομα και άλλους πλανήτες εκεί.

 

http://www.axortagos.gr/enas-planitis-mesa-stin-komi-tis-verenikis.html

[trex]

Ο βαρυτικός προστάτης των πλανητών

Εντοπίσθηκε ο κοσμικός μηχανισμός που εμποδίζει την καταστροφή γιγάντων αερίου

 

Νέα Υόρκη

Μία νέα μελέτη φωτίζει ένα μυστηριώδες κοσμικό φαινόμενο. Τη μετανάστευση ενός γίγαντα αερίου από το σημείο στο οποίο δημιουργήθηκε και βρίσκεται σε τροχιά προς το εσωτερικό του συστήματος στο οποίο ανήκει, τη νέα θέση στην οποία εγκαθίσταται καθώς και το βίαιο τέλος του όταν κάποια στιγμή έρχεται «πρόσωπο με πρόσωπο» με το μητρικό του άστρο.

 

 

Το φαινόμενο

 

Εχει διαπιστωθεί ότι στα πλανητικά συστήματα όπου υπάρχουν γίγαντες αερίου σαν τον Δία, οι πλανήτες κατά βάση σχηματίζονται σε μεγάλες αποστάσεις από το άστρο του συστήματος. Η πεποίθηση των επιστημόνων μέχρι σήμερα ήταν ότι οι περισσότεροι γίγαντες αερίου κάποια στιγμή αρχίζουν να μετακινούνται προς το εσωτερικό του συστήματος και πλησιάζουν το μητρικό τους άστρο τόσο κοντά ώστε αυτό τελικά τους «καταπίνει».

 

Κάποιοι λίγοι καταφέρνουν όμως να επιβιώσουν φτάνοντας μεν πολύ κοντά στο μητρικό τους άστρο αλλά σταματώντας σε μια απόσταση ασφαλείας. Το πώς καταφέρνουν αυτοί οι πλανήτες να γλιτώσουν από την… κόλαση αποτελεί ερώτημα για τους επιστήμονες που αναζητούν απαντήσεις.

 

Η νέα μελέτη υποδεικνύει τον κοσμικό μηχανισμό που εμποδίζει ή καλύτερα αναβάλλει επ’ αόριστον την καταστροφή ενός γίγαντα αερίου από το μητρικό του άστρο. Επιπλέον τα ευρήματα της μελέτης κάνουν τους ειδικούς να πιστεύουν τώρα ότι οι γίγαντες αερίου που τελικά καταφέρνουν να επιβιώσουν δεν είναι λίγοι αλλά η πλειονότητα.

 

Το κοσμικό εμπόδιο

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αριζόνα και του Ινστιτούτου Εξωπλανητικών Επιστημών της NASA μελέτησαν δεδομένα που έχει καταγράψει η αποστολή Kepler η οποία αναζητά πλανήτες μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Μέχρι σήμερα η αποστολή έχει εντοπίσει 126 εξωπλανήτες ενώ έχει υποδείξει την ύπαρξη περισσότερων από 2.300 εξωπλανητών.

 

Η νέα μελέτη δείχνει ότι ένας συνδυασμός δυνάμεων (βαρυτικών και παλιρροϊκών) σταματά την «αυτοκτονική» πορεία του γίγαντα αερίου και τον σταθεροποιεί σε μια τροχιά πολύ κοντινή μεν στο άστρο αλλά ασφαλή για εκείνον. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο γίγαντας αερίου θα επιζήσει κινούμενος στη νέα κοντινή προς το άστρο τροχιά του για δισεκατομμύρια έτη και το τέλος του θα έρθει όταν πλησιάζει και το τέλος του άστρου και όχι νωρίτερα. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».

 

Τα ερωτήματα

 

Η νέα μελέτη δίνει ορισμένες απαντήσεις αλλά δεν καταφέρνει να φωτίσει κάποια άλλα σκοτεινά ακόμη σημεία του φαινομένου. Υπάρχουν πλέον στοιχεία για την κατάληξη του ταξιδιού ενός γίγαντα αερίου από την εστία του προς το άστρο αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία για το υπόλοιπο ταξίδι. Είναι γνωστό ότι καθώς ο γίγαντας αερίου κινείται προς το εσωτερικό του συστήματος «υποχρεώνει» μικρότερους πλανήτες να αλλάξουν τροχιά και να απομακρυνθούν πολύ από το άστρο του συστήματος.

 

Στην περίπτωση που οι πλανήτες αυτοί είναι βραχώδεις αυτό σημαίνει ότι όσο περισσότερο απομακρύνονται τόσο περισσότερο μειώνονται οι πιθανότητες να αναπτύξουν ζωή. Ευτυχώς για εμάς ο Δίας παρέμεινε και συνεχίζει να παραμένει σταθερός στη θέση του.

 

http://www.axortagos.gr/varitikos-prostatis-ton-planiton.html

[trex]

Αλλοι 503 υποψήφιοι πλανήτες

Νέα ευρήματα του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler

 

Χιούστον

 

To διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler που παρατηρεί τον γαλαξία μας αναζητώντας πλανήτες υπέδειξε την πιθανή παρουσία μερικών ακόμη εκατοντάδων. Το Kepler υποδεικνύει την ύπαρξη άλλων 503 πλανητών ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των «υποψηφίων» πλανητών που έχει εντοπίσει μέχρι σήμερα σε 3.216.

 

Βέβαια μόνο για 132 εξ αυτών έχει υπάρξει επιβεβαίωση της ύπαρξής τους - σε ό,τι αφορά τους υπολοίπους οι αστρονόμοι συνεχίζουν την προσπάθεια εντοπισμού τους. Οι ειδικοί όμως εκτιμούν ότι το 90% των περιπτώσεων θα επιβεβαιωθεί.

 

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler ξεκίνησε την αποστολή του το 2009, φέρνοντας επανάσταση στη μελέτη των λεγόμενων εξωπλανητών, με την ανακάλυψη εκατοντάδων πλανητών που είναι σε τροχιά γύρω από άστρα που έχουν χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του Ηλιου. Το τηλεσκόπιο βρίσκεται σε τροχιά περίπου 64 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη και έχει σχεδιαστεί να «κοιτάζει» σταθερά σε περίπου 100.000 άστρα του Γαλαξία αναζητώντας πλανήτες.

 

http://www.axortagos.gr/alloi-503-ipopsifioi-planites.html