Εξωπλανήτες.

[trex]

Ο πλανήτης που δεν έπρεπε να υπάρχει!

Εντοπίστηκε σε παρόμοιο ηλιακό σύστημα με το δικό μας και έχει «ανορθολογικά» χαρακτηριστικά

 

Αριζόνα

Έναν ακόμη εξωπλανήτη ανακάλυψαν οι αστρονόμοι αλλά αυτή τη φορά πρόκειται για μια ιδιαίτερη περίπτωση αφού οι ειδικοί λένε ότι κανονικά αυτός ο πλανήτης δεν έπρεπε να υπάρχει. Τα χαρακτηριστικά του και ειδικά το μέγεθός του σε σχέση με τη θέση στην οποία βρίσκεται πονοκεφαλιάζουν τους επιστήμονες.

 

Ο πλανήτης

 

Την ανακάλυψη έκανε διεθνής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα. Ο πλανήτης που εντόπισαν έλαβε την κωδική ονομασία HD 106906b. Πρόκειται για έναν πλανήτη βρέφος αφού σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών δημιουργήθηκε μόλις πριν από 13 εκατομμύρια έτη όταν η Γη μας είναι αισίως… 4,5 δισ. ετών.

 

Ο HD 106906b είναι ένας γίγαντας με μάζα 11 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Δία. Αυτό που έχει κάνει τους επιστήμονες να απορούν είναι η θέση στην οποία βρίσκεται στο πλανητικό σύστημα που ανήκει. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι βρίσκεται περίπου 650 φορές πιο μακριά από το μητρικό του άστρο από ό,τι η Γη από τον Ηλιο.

 

Πως βρέθηκε εκεί;

 

Η ύπαρξη ενός τέτοιου μεγέθους πλανήτη σε τόσο μεγάλη απόσταση από το μητρικό του άστρο προβληματίζει τους ειδικούς. Οι πλανήτες δημιουργούνται από την ύλη (σκόνη, αέρια) που υπάρχει στον κοσμικό δίσκο που δημιουργείται γύρω από ένα νεογέννητο άστρο. Η περισσότερη ύλη συγκεντρώνεται στον πυρήνα και τα εσωτερικά στρώματα του δίσκου. Στα εξωτερικά του στρώματα δεν υπάρχουν μεγάλες ποσότητες ύλης ή τουλάχιστον τέτοιες που να επιτρέπουν τον σχηματισμό ενός γιγάντιου πλανήτη όπως ο HD 106906b.

 

Αν το σύστημα στο οποίο ανήκει ο HD 106906b ήταν δυαδικό, δηλαδή υπήρχαν δύο άστρα σε αυτό, η ύπαρξη του θα μπορούσε να εξηγηθεί. Ομως πρόκειται για ένα πλανητικό σύστημα με ένα άστρο, παρόμοιο μάλιστα με τον Ηλιο.

 

«Αυτό το πλανητικό σύστημα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον επειδή κανένα μοντέλο σχηματισμού πλανητών ή άστρων δεν εξηγεί αυτό που βλέπουμε» αναφέρει η Βανέσα Μπέιλι επικεφαλής της μελέτης. Η ανακάλυψη αυτού του πλανήτη είναι συναρπαστική επειδή βρίσκεται τόσο μακριά από το μητρικό του άστρο εγείροντας μια σειρά από ερωτήματα για την ιστορία, τον σχηματισμό και τη σύνθεση του.

 

«Ο εντοπισμός του μας προσφέρει νέα δεδομένα για την ποικιλομορφία των πλανητικών συστημάτων στο Σύμπαν» αναφέρει η Τίφανι Μεσκατ, του Αστεροσκοπείου Leiden στην Ολλανδία που ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας που δημοσίευσε τη μελέτη στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters».

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=546198

[Δροσος Γεωργιος]

Μπορούμε άραγε να ζήσουμε μακριά από τον Ήλιο;

Νέα όρια της ζώνης, που μπορεί να κατοικηθεί και αφορά σε πλανήτες του τύπου της Γης, πρότειναν οι ερευνητές από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια των ΗΠΑ. Χρησιμοποιώντας ως βάση μελέτης ακριβέστερους συντελεστές απορρόφησης μορίων νερού και διοξειδίου του άνθρακα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εν δυνάμει «κατοικήσιμοι» πλανήτες πρέπει να αναζητηθούν μακρύτερα από τα άστρα, σε σχέση με ότι πιστεύαμε παλαιότερα. Ανάλογες μελέτες είναι πολύ σημαντικές για το σχεδιασμό των μελλοντικών προγραμμάτων αναζήτησης «εξωπλανητών», αλλά προς το παρόν δεν επαρκεί η κατανόησή σχετικά με το πώς είναι κατασκευασμένες οι κλιματικές μηχανές.

Κινητήρια δύναμη για την αναζήτηση πλανητών εκτός του Ηλιακού μας συστήματος αποτελεί η προσπάθεια να βρεθεί ζωή πέραν της μοναδικής μέχρι στιγμής κοιτίδας της. Ο αριθμός των «νέων κόσμων» αυξάνεται με τεράστια ταχύτητα: για περίπου 700 ουράνια σώματα είναι σχεδόν με βεβαιότητα γνωστό ότι πρόκειται όντως για εξωπλανήτες γύρω από άλλα άστρα, ενώ πάνω από 2.000 «υποψήφιοι» εξωπλανήτες, που έχουν ανακαλυφθεί από το τηλεσκόπιο «Κέπλερ», περιμένουν να επιβεβαιωθούν ή όχι ως τέτοιοι. Στο εγγύς μέλλον ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί περαιτέρω. Είναι απαραίτητο με κάποιο τρόπο να ταξινομηθεί αυτή η αφθονία, ώστε κατόπιν να επιλεγούν για συστηματική μελέτη τα πιο ενδιαφέροντα ουράνια σώματα, δηλαδή εκείνα, που είναι πιθανότερο να αποτελέσουν τόπο διαβίωσης ζωντανών οργανισμών.

Κριτήριο για την επιλογή ενδέχεται να αποτελέσει η θέση του πλανήτη εντός της λεγόμενης «κατοικήσιμης ζώνης», το διαστημικό χώρο γύρω από ένα αστέρι, εντός του οποίου ένας πλανήτης με γήινη μάζα και παρόμοια σύνθεση ατμόσφαιρας (άζωτο, νερό, διοξείδιο του άνθρακα) μπορεί να διατηρήσει στην επιφάνειά του υγρό νερό. Όπως είναι γνωστό, στην επιφάνεια της Αφροδίτης και του Άρη δεν υπάρχει νερό.

Τα όρια της ζώνης, που μπορεί να κατοικηθεί, επηρεάζονται όχι μόνο από τη θερμοκρασία του αστεριού, αλλά και τη σύνθεση ή τις ιδιότητες της ατμόσφαιρας του ίδιου του πλανήτη. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνονται στο μοντέλο, βάσει του οποίου εν συνεχεία υπολογίζονται οι αποστάσεις, που συνήθως μετρώνται σε αστρονομικές μονάδες, δηλαδή την απόσταση του Ήλιου από τη Γη (1,5 εκατ. χιλιόμετρα).

Η νέα εργασία της ομάδας των ερευνητών από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, τη NASA, καθώς και από τα Πανεπιστήμια της Ουάσιγκτον και του Μπορντό στη Γαλλία έθεσε υπό αμφισβήτηση το μοντέλο, που είχε σχεδιαστεί νωρίτερα από τον Τζορτζ Κάστινγκ, το οποίο προέβλεπε ότι τα εσωτερικά και εξωτερικά όρια της κατοικήσιμης ζώνης για τον Ήλιο μας βρίσκονται μεταξύ 0,95 και 1,67 αστρονομικής μονάδας.

Είναι αλήθεια ότι χρησιμοποιήθηκε σ’ αυτήν ένα αρκετά απλό μοντέλο πλανήτη, χωρίς σύννεφα. Σε κάθε περίπτωση προέκυπτε ότι η Γη βρίσκεται σε εντελώς οριακό σημείο της περιοχής, που είναι κατάλληλη για ζωή.

Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο πρώτος συντάκτης της νέας μελέτης, Ραβί Κουμάρ Κοπαράπου, στο μοντέλο του Κάστινγκ χρησιμοποιήθηκαν πεπαλαιωμένοι και λιγότερο ακριβείς συντελεστές απορρόφησης της ηλιακής ακτινοβολίας από μόρια νερού και διοξειδίου του άνθρακα, το σημαντικότερο δηλαδή από τα αέρια του θερμοκηπίου. Τα δεδομένα αυτά είναι εξαιρετικά σημαντικά για την κατανόηση του πώς η ακτινοβολία των αστέρων επηρεάζει τη φωτοχημεία της ατμόσφαιρας, τη θερμοκρασία της επιφάνειας και την κατακράτηση ύδατος. Επιπλέον, στο μοντέλο υπήρχαν και κάποιες άλλες ανακρίβειες, ενώ δεν εξέταζε και τους αστέρες τύπου M (αρκετά κρύα και μικρά αστέρια και τους ερυθρούς νάνους).

Αυτές τις ανακρίβειες ανέλαβε να διορθώσει η νέα μελέτη. Στο μοντέλο πρωτίστως έχουν συμπεριληφθεί τα πλέον πρόσφατα στοιχεία για την απορρόφηση της ηλιακής ακτινοβολίας. Εν συνεχεία διασαφηνίστηκαν κάποιοι φυσικοί μηχανισμοί συμπεριφοράς της ακτινοβολίας στην ατμόσφαιρα. Στην εργασία τους οι ερευνητές παρέθεσαν ταυτοχρόνως αρκετά συμπεράσματα: πού θα βρίσκεται η κατοικήσιμη ζώνη γύρω από τα αστέρια διαφόρων τύπων και τί είδους θα είναι αυτή για τους διάφορους πλανήτες.

Είναι ενδιαφέρον, ποιους περιορισμούς θέτει η «ζώνη» σχετικά με τη θέση της Γης έναντι του Ηλίου. Αποδεικνύεται ότι ο πλανήτης μας μόλις και μετά βίας συμπεριλαμβάνεται στα αναγκαία όρια: το εσωτερικό σύνορο της «κατοικήσιμης ζώνης» βρίσκεται στην 0,99 αστρονομική μονάδα από τον Ήλιο και το εξωτερικό στην 1,70, πράγμα που σημαίνει συνολικά λίγο περισσότερο από ότι έδινε το μοντέλο του Κάστινγκ.

Εκτός αυτού, αρκετοί από τους εξωπλανήτες που ανακαλύφθηκαν, όπως για παράδειγμα ο HD85512b, σύμφωνα με το νέο μοντέλο, τίθεται εκτός της «κατοικήσιμης ζώνης», αν και στο παρελθόν θεωρούνταν ότι βρίσκεται εντός αυτής.

Οι ίδιοι οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι το μοντέλο είναι απίθανο να θεωρηθεί πλήρες, λόγω της έλλειψης υπολογισμού των νεφών στην ατμόσφαιρα, τα οποία είναι σε θέση να αντανακλούν την ηλιακή ακτινοβολία και επομένως να εμποδίζουν με αυτό τον τρόπο την υπερθέρμανση του πλανήτη και να χρησιμεύουν ως «κάλυμμα» για την εσωτερική θερμότητα, μη επιτρέποντάς της να διαφύγει στο Διάστημα. Με την εμφάνιση των νεφών τα όρια της ζώνης μπορούν να διευρυνθούν προς αμφότερες τις κατευθύνσεις. Επιπλέον, προσθέτουν οι σχολιαστές, ο ίδιος ο πλανήτης μπορεί να θερμαίνεται χάρη στις εσωτερικές διεργασίες του, κάτι που επίσης δεν έχει υπολογιστεί στο μοντέλο.

Τι προσφέρει όμως η μελέτη, εκτός από μια ακόμη κατά προσέγγιση εκτίμηση;

Οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι, βάσει των αποτελεσμάτων τους είναι δυνατή με μεγαλύτερη ακρίβεια η «στόχευση» των εργαλείων, που προορίζονται να αναζητήσουν δυνητικά κατοικήσιμους πλανήτες, ιδιαίτερα γύρω από αστέρια τύπου K και M. Για παράδειγμα, το μελλοντικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) έχει τη δυνατότητα να καταγράψει το φάσμα ενός παρόμοιου με τη Γη πλανήτη, που περιστρέφεται γύρω από ένα αστέρι τύπου M. Στο βαθμό, που το JWST δεν έχει σχεδιαστεί κυρίως για τη μελέτη εξωπλανητών, οι έρευνες αυτές θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά στοχευμένες.

Το άρθρο εγκρίθηκε και θα δημοσιευθεί στο περιοδικό Astrophysical Journal. Εκτός από τα έντυπα συμπεράσματά τους, οι συντάκτες του σχεδίασαν επίσης και ένα «υπολογιστικό σύστημα κατοικήσιμης ζώνης», ένα διαδικτυακό πρόγραμμα, που επιτρέπει να υπολογιστούν τα όρια της ζώνης για αστέρες βασικής ακολουθίας με θερμοκρασίες 2.600-7.200 βαθμών Kelvin. Φυσικά, αυτή η προσομοίωση βασίζεται μόνο στη σημερινή κατανόηση του προβλήματος, αλλά είναι απίθανο χωρίς αυτές τις αναγκαστικά κατά προσέγγιση προσπάθειες να κατανοήσουμε πώς είναι δυνατή η ζωή στο Σύμπαν.

http://greek.ruvr.ru/2013_12_16/254030942/

[trex]

Βρέθηκε το πρώτο «εξωφεγγάρι»;

Εντοπίστηκε ένα διαστημικό σώμα που ίσως είναι δορυφόρος

 

Σάουθ Μπεντ, Ιντιάνα

Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει περισσότερους από χίλιους εξωπλανήτες. Ομως ο διαθέσιμος εξοπλισμός καθώς και οι τεχνικές εντοπισμού μακρινών διαστημικών σωμάτων που έχουν αναπτυχθεί μέχρι σήμερα δεν βοηθούν (και) στον εντοπισμό δορυφόρων πλανητών. Ομάδα ερευνητών στις ΗΠΑ υποστηρίζει ότι εντόπισε ένα σώμα που πιθανώς αποτελεί το φεγγάρι ενός εξωπλανήτη. Αν αυτό ισχύει θα είναι ο πρώτος δορυφόρος ενός πλανήτη που εντοπίζεται έξω από το ηλιακό μας σύστημα.

 

Η ανακάλυψη

Ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου Notre Dame στην Ιντιάνα χρησιμοποίησε μια από τις πιο πρόσφατες τεχνικές που αναπτύχθηκαν για τη μελέτη άστρων αλλά και τον εντοπισμό εξωπλανητών. Χρησιμοποιώντας επίγεια τηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο οι επιστήμονες εντόπισαν δύο σώματα που βρίσκονται σε απόσταση 1.800 ετών φωτός από εμάς. Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι το ένα σώμα είναι πλανήτης και αναζητούν την ταυτότητα του άλλου. Δύο είναι τα επικρατέστερα σενάρια για το τι είναι αυτό το διαστημικό ζευγάρι.

Δορυφόρος ή άστρο;

 

Το ένα σενάριο κάνει λόγο για έναν καφέ νάνο (ένα «αποτυχημένο» άστρο) που γύρω του περιστρέφεται ένας πλανήτης με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του Ποσειδώνα. Το δεύτερο σενάριο μιλάει για ένα πλανήτη τέσσερις φορές μεγαλύτερο από τον Δία που διαθέτει ένα δορυφόρο με μέγεθος περίπου το μισό από αυτό της Γης.

 

Αν το δεύτερο σενάριο επαληθευθεί θα έχουμε να κάνουμε με το πρώτο «εξωφεγγάρι» που εντοπίζεται στο Σύμπαν. Ομως υπάρχουν κάποια στοιχεία τα οποία οι ειδικοί επισημαίνουν ότι περιορίζουν τις πιθανότητες το δεύτερο σενάριο να ισχύει. Πρώτον ο δορυφόρος αυτός είναι πολύ μεγάλος και δεύτερον κινείται σε πολύ μεγάλη απόσταση από τον μητρικό του πλανήτη. Υπολογίζεται ότι τα δύο σώματα έχουν απόσταση 20 εκατομμυρίων χλμ. όταν ο μεγαλύτερος σε μέγεθος δορυφόρος στο ηλιακό μας σύστημα, ο Γανυμήδης, βρίσκεται σε απόσταση ενός εκατομμυρίου χλμ από τον Δία.

 

Τα πλανητικά μοντέλα αλλά και οι δημοφιλέστερες θεωρίες σχηματισμού πλανητικών συστημάτων δεν έχουν προβλέψει κάτι τέτοιο, δηλαδή ένα μεγάλο δορυφόρο που να βρίσκεται σε πολύ μεγάλη απόσταση από το μητρικό του πλανήτη.

Η τεχνική

 

Το φαινόμενο του μικροφακού, το οποίο προβλέπεται από τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, συντελείται όταν ένα άστρο περνάει μπροστά από ένα άλλο, πιο μακρινό άστρο. Κατά το πέρασμα αυτό το βαρυτικό πεδίο του πιο κοντινού άστρου – το οποίο σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα κάμπτει τον περιβάλλοντα χωροχρόνο – διαθλά το φως του πιο μακρινού άστρου λειτουργώντας σαν μεγεθυντικός φακός μέσα από τον οποίο το άστρο και οι πλανήτες που κινούνται γύρω από αυτό γίνονται ορατά από τη Γη.

 

Η τεχνική του μικροφακού είναι μια σχετικά νέα προσέγγιση η οποία διαφέρει σημαντικά από τις δυο κύριες μεθόδους που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες για την αναζήτηση εξωπλανητών – τη μέθοδο της διάβασης, η οποία βασίζεται στη σκίαση ενός άστρου καθώς ένας πλανήτης διαβαίνει από μπροστά του, και τη μέθοδο της ακτινικής ταχύτητας, η οποία βασίζεται στην αλλαγή της ακτινικής ταχύτητας ενός άστρου (της κίνησής του δηλαδή σε σχέση με τον Ηλιο) εξ αιτίας της βαρυτικής επιρροής που προκαλεί σε αυτό ένας πλανήτης που περιφέρεται γύρω του. Η ανακάλυψη των δύο σωμάτων δημοσιεύεται στον δικτυακό τόπο επιστημονικών προδημοσιεύσεων arXiv.

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=550494

[trex]

Ζύγιση εξωπλανήτη παρατηρώντας την ατμόσφαιρά του

Νέα μέθοδος μέτρησης μάζας εξωπλανητών

 

Μια νέα τεχνική μέτρησης της μάζας των πλανητών εκτός Ηλιακού Συστήματος παρουσιάζεται σε ένα χθεσινό άρθρο στο περιοδικό Science. Σύμφωνα με αυτή, ένας μακρινός πλανήτης μπορεί να «ζυγιστεί» εάν αναλυθεί το φως που έχει διασχίσει την ατμόσφαιρά του, το πάχος και η πυκνότητα της οποίας εξαρτάται από τη μάζα του πλανήτη.

Για να προσδιορίσουν την πιθανότητα ύπαρξης ζωής σε έναν πλανήτη, οι αστρονόμοι ερευνούν τέσσερα πράγματα: την ύπαρξη ατμόσφαιρας στην οποία περιέχονται χημικά μόρια χρήσιμα για τη ζωή όπως το οξυγόνο, την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή, το μέγεθος και τη μάζα του πλανήτη, με το μέγεθος και τη μάζα της Γης να θεωρούνται τα ιδανικά πρότυπα.

Το μοναδικό από τα παραπάνω μεγέθη που μπορεί να παρατηρηθεί με ευκολία από τα διαστημικά ή και τα επίγεια τηλεσκόπια, είναι το μέγεθος των εξωπλανητών, των οποίων η σκιά αποτυπώνεται στη φωτεινότητα των μητρικών τους άστρων, κάθε φορά που παρεμβάλλονται μεταξύ του άστρου και του τηλεσκοπίου.

Τις τελευταίες δεκαετίες, και ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει περισσότερους από 1.000 εξωπλανήτες, με απώτερο σκοπό την εύρεση ενός πλανήτη διδύμου της Γης. Για τους περισσότερους από τους πλανήτες αυτούς δε γνωρίζουμε ακόμη πολλά στοιχεία, με τους επιστήμονες να χρησιμοποιούν έξυπνες τεχνικές για να εκτιμήσουν τις διάφορες ιδιότητές τους.

Ειδικότερα η μάζα ενός πλανήτη είναι ίσως το σημαντικότερο μέγεθος καθώς σε συνδυασμό με το μέγεθος, μπορεί να υπολογιστεί η πυκνότητά του πλανήτη και κατά προσέγγιση η σύνθεσή του (αεριώδης ή βραχώδης), με τους βραχώδεις πλανήτες να θεωρούνται πιθανότερα περιβάλλοντα για την ανάπτυξη ζωής.

«Η μάζα επηρεάζει τα πάντα σε πλανητικό επίπεδο. Εάν δεν την υπολογίσεις ένα μεγάλο μέρος των ιδιοτήτων του πλανήτη θα παραμείνει άγνωστο», υποστηρίζει ο Ζουλιέν ντε Βιτ, ερευνητής στο πανεπιστήμιο MIT και ένας εκ των συγγραφέων του άρθρου.

Οι μέθοδοι ωστόσο για τον προσδιορισμό της μάζας είναι περιορισμένοι με την κύρια τεχνική να αφορά στην παρατήρηση της παραμόρφωσης του άστρου από τη βαρύτητα του πλανήτη, καθώς αυτός ακολουθεί την τροχιά του. Σε πλανήτες όμως με χαμηλή μάζα ή με μεγάλη τροχιά η μέθοδος αυτή δεν αποδίδει, αφού δεν προκαλούν παρατηρήσιμη παραμόρφωση στο άστρο.

 

Οι ερευνητές όμως υποστηρίζουν πως η μελέτη της ατμόσφαιρας ενός πλανήτη, μπορεί να δώσει στοιχεία για τη μάζα του. Σε υψηλά υψόμετρα η ατμόσφαιρα γίνεται ολοένα και πιο αραιή, καθώς η βαρύτητα ελαττώνεται όσο απομακρυνόμαστε από το κέντρο του πλανήτη. Η ατμόσφαιρα επιδρά σαν φίλτρο στην ακτινοβολία, αλλάζοντας το φάσμα της, η ανάλυση του οποίου μπορεί να δώσει μία αξιόπιστη εκτίμηση για τη διαστρωμάτωσή της. Καθώς αυτή εξαρτάται άμεσα από τη βαρύτητα, είναι δυνατός και ο προσδιορισμός της, και συνεπώς και ο υπολογισμός της μάζας του πλανήτη.

Η συγκεκριμένη μέθοδος εφαρμόστηκε για την περίπτωση του HD 189733b, ενός πλανήτη 63 έτη φωτός μακριά μας, ο οποίος εντοπίστηκε το 2005, και η μάζα του ήταν δυνατόν να προσδιορισθεί και με τη μέθοδο της παραμόρφωσης. Τα αποτελέσματα από τις δύο διαφορετικές μεθόδους βρέθηκαν να συμφωνούν πλήρως, δίνοντας στους αστρονόμους μία πολύτιμη νέα ιδέα που μπορεί να τεθεί σε χρήση στο σχεδιασμό των μελλοντικών διαστημικών τηλεσκοπίων αλλά και να βοηθήσει σημαντικά στην έρευνα για φιλόξενα και κατοικήσιμα περιβάλλοντα εκτός Ηλιακού Συστήματος.

 

http://physicsgg.me/2013/12/20/%CE%B6%CF%8D%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%81%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1/

[trex]

Kepler-91b: ένας πλανήτης στο τέλος της ζωής του

 

Έναν καυτό πλανήτη που κινείται γύρω από έναν κόκκινο γίγαντα με τη μικρότερη τροχιά που έχει παρατηρηθεί ποτέ ανακάλυψαν αστρονόμοι αναλύοντας τα δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ. Με αστρονομική χρονική κλίμακα δεν περισσεύει πολύς χρόνος για τον πλανήτη αφού το άστρο του μεγαλώνει καταπίνοντας γύρω του τα πάντα, ένα μέλλον που περιμένει και τη Γη σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ο πλανήτης Kepler 91b βρίσκεται 3.360 έτη φωτός μακριά μας, στην περιοχή του αστερισμού Λύρα. Έχει μέγεθος ανάλογο με αυτό του Δία και μάζα 14% μικρότερη, συντηρεί μία αραιή ατμόσφαιρα, ενώ κινείται σε τροχιά 11 εκατομμυρίων χιλιομέτρων γύρω από το άστρο του εκτελώντας μία πλήρη περιφορά σε έξι μέρες. Συγκριτικά ο Ερμής, ο κοντινότερος στον Ήλιο πλανήτης, κινείται σε μία τροχιά 46 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, και το έτος του διαρκεί 88 ημέρες.

Οι προσομοιώσεις σε υπολογιστή έδειξαν πως το άστρο K3 γύρω από το οποίο περιφέρεται ο εξωπλανήτης μεγεθύνεται, και σε 55 εκατομμύρια χρόνια θα έχει καταλάβει το χώρο στον οποίο κινείται σήμερα ο πλανήτης. Με το μέγεθος που έχει σήμερα το άστρο, καταλαμβάνει το 36% του ουρανού του Kepler 91b.

Άστρα με μέγεθος παρόμοιο με τον Ήλιο (από 0.3 έως 8 ηλιακές μάζες) μετατρέπονται σε κόκκινους γίγαντες όταν εξαντληθεί στον πυρήνα τους το υδρογόνο που χρησιμοποιούν στις πυρηνικές τους αντιδράσεις. Καθώς τότε δεν υπάρχουν πυρηνικές δυνάμεις να αντισταθούν στις δυνάμεις της βαρύτητας, ο πυρήνας αρχίζει να συστέλλεται, ενώ οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν λόγω της πίεσης, επιτρέποντας στις περιοχές που περιβάλλουν τον πυρήνα να αρχίσουν να καταναλώνουν το υδρογόνο που βρίσκεται εκεί. Οι υψηλότερες θερμοκρασίες σε συνδυασμό με τον αυξημένο ρυθμό αντιδράσεων οδηγεί σε μία αύξηση της φωτεινότητας του άστρου έως και 10.000 φορές. Τα εξωτερικά στρώματα του άστρου αρχίζουν τότε να διαστέλλονται, και το άστρο εισέρχεται στη φάση του κόκκινου γίγαντα, γίνεται δηλαδή μια καυτή διαστελλόμενη σφαίρα που καταπίνει τα πάντα στο διάβα της.

Ο Ήλιος στα τελικά στάδια ως κόκκινος γίγαντας αναμένεται να φτάσει έως και την τροχιά της Γης πριν αποβάλλει όλα του τα εξωτερικά στρώματα δημιουργώντας ένα πλανητικό νεφέλωμα και αφήνοντας στο κέντρο ένα λευκό νάνο.

Η συγκεκριμένη έρευνα η οποία δημοσιεύεται στο δικτυακό τόπο arXiv.org, αποτελεί μία από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου έχουν παρατηρηθεί πλανήτες γύρω από κόκκινους γίγαντες και είναι σίγουρα η πιο ενδιαφέρουσα καθώς ο πλανήτης βρίσκεται κοντά στο επίκεντρο κοσμογονικών για εκείνον εξελίξεων.

 

http://physicsgg.me/2013/12/21/kepler-91b-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85/

[trex]

Διαδραστική ιστοσελίδα αναζητά τη νέα Γη

 

Ακούμε συχνά για εξωπλανήτες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή όπως η Γη, αφού βρίσκονται στην «ασφαλή ζώνη» της τροχιάς γύρω από το μητρικό τους άστρο και διαθέτουν νερό. Πόσους όμως «δυνητικά κατοικήσιμους» έχουμε εντοπίσει στην πραγματικότητα;

 

 

Η ομάδα που βρίσκεται πίσω από το δημοφιλές επιστημονικό περιοδικό NewScientist παρουσιάζει την διαδραστική ιστοσελίδα «How Many Earths» η οποία καταμετρά όλους τους εξωπλανήτες που θα μπορούσαν θεωρητικά να αποτελέσουν το νέο μας «σπίτι».

 

Λαμβάνοντας υπόψιν λοιπόν τα δεδομένα του τηλεσκόπιου Kepler της NASA, κοντά στον αστερισμό του Κύκνου βρίσκονται ήδη 51 δυνητικά κατοικήσιμοι πλανήτες, άρα σε όλο το Σύμπαν υπολογίζεται πώς υπάρχουν περίπου 15-30 δισεκατομμύρια!

 

http://www.planitikos.gr/2013/12/blog-post_5840.html

 

http://exoplanets.newscientistapps.com/

[trex]

Οι ανακαλύψεις εξωπλανητών το 2013

 

Η χρονιά που πλησιάζει στο τέλος της ήταν ένα ορόσημο στην ανακάλυψη πλανητών εκτός Ηλιακού Συστήματος, με πολλές διαφορετικές πρωτιές. Έστω κι αν ο στόχος για την εύρεση ενός εξωπλανήτη όμοιο με τη Γη δεν επετεύχθη ακόμη η λίστα με τις ανακαλύψεις του 2013 είναι μακρά και ενδιαφέρουσα.

Kepler 37b: Ο μικρότερος εξωπλανήτης (μικρότερος κι από τον Ερμή)

 

Το Φεβρουάριο οι αστρονόμοι ανακοίνωσαν τον εντοπισμό του Kepler 37b, του μικρότερου εξωπλανήτη σε τροχιά γύρω από ένα άστρο της κατηγορίας του Ήλιου. Ο πλανήτης διαμέτρου μόλις 3.900 χιλιομέτρων είναι ελαφρά μεγαλύτερος από τη Σελήνη και βρίσκεται σε απόσταση 215 ετών φωτός από τη Γη, ενώ το έτος του διαρκεί μόλις 13 ημέρες.

 

Το ορόσημο των 1.000 πλανητών

 

Ο πρώτος πλανήτης που περιφέρεται γύρω από ένα άστρο πέραν του Ήλιου βρέθηκε το 1992. Οι ρυθμοί εύρεσης εξωπλανητών τα επόμενα χρόνια ήταν χαμηλοί και η διαφορά έγινε με το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, από τα δεδομένα του οποίου προέκυψαν εκατοντάδες επιβεβαιωμένοι εξωπλανήτες αλλά και 3.500 ακόμη υποψήφιοι. Το 2013 ήταν η χρονιά που οι πλέον ενημερωμένες βάσεις δεδομένων για τους εξωπλανήτες ξεπέρασαν τις 1.000 εγγραφές. Mέχρι σήμερα ο αριθμός αυτός έχει φτάσει τους 1.056 άλλους κόσμους.

 

Ο πιο γήινος κόσμος

 

Φέτος οι αστρονόμοι εντόπισαν ένα κόσμο που μοιάζει με το δικό μας σε μέγεθος και σύσταση, αλλά είναι πολύ καυτός ώστε να μπορεί να συντηρήσει ζωή. Ο Kepler 78b έχει διάμετρο 20% μεγαλύτερη από τη Γη και είναι 80% πιο βαρύς, με πυκνότητα σχεδόν ίση με της Γης. Βρίσκεται 400 έτη φωτός μακριά μας, αλλά η πολύ κοντινή απόσταση στο μητρικό του άστρο (1.5 εκατομμύρια χιλιόμετρα) έχει μετατρέψει την επιφάνειά του σε ένα φούρνο θερμοκρασίας 3.680ο C.

 

Σύννεφα ενός άλλου κόσμου

 

Έπειτα από τρία χρόνια παρατηρήσεων με τα διαστημικά τηλεσκόπια Spitzer και Hubble του πλανήτη γίγαντα Kepler 7b, οι επιστήμονες εντόπισαν σημάδια ανακλάσεων τα οποία ερμήνευσαν ως τον πρώτο εντοπισμό νεφών στον ουρανό ενός κόσμου πέραν από το Ηλιακό μας Σύστημα.

 

Δύο πιθανά κατοικήσιμοι κόσμοι

 

Τον Απρίλιο ανακοινώθηκε και η ανακάλυψη των Kepler 62e και 62f, δύο πλανητών στο ίδιο πλανητικό σύστημα λίγο μεγαλύτερων από τη Γη που τα υπολογιστικά μοντέλα φανερώνουν πως καλύπτονται από ωκεανούς, με τη NASA να δηλώνει πως πρόκειται για δύο πολύ καλούς υποψήφιους στην έρευνα για ζωή πέρα από τη Γη.

Κόσμοι πολύ πιο κοντά απ’ όσο πιστεύαμε

 

Σε μία ακόμη έρευνα που δημοσιεύτηκε φέτος, η στατιστική ανάλυση έδειξε πως ένας κόσμος παρόμοιος με τη Γη ίσως να βρίσκεται σε απόσταση μόνο 13 ετών φωτός μακριά μας. Η ανάλυση λάμβανε υπόψη τα στοιχεία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler και εκτιμούσε τον πληθυσμό των κόκκινων νάνων, οι οποίοι αποτελούν το 75% περίπου του συνολικού αριθμού των άστρων στο Γαλαξία μας.

Η λίστα συνεχίζεται με πλήθος ακόμη ερευνών και ανακαλύψεων, με μπλε κόσμους όπου βρέχει γυαλί, με πλανήτες όπου η τροχιά τους είναι 650 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης, με τον υπολογισμό πως πλανήτες όπως η Γη δεν είναι καθόλου σπάνιοι αλλά και την εύρεση τεχνικών όπου μπορεί να ανιχνευθεί η παρουσία ζωής στην ατμόσφαιρα εξωπλανητών με πολλούς επιστήμονες να υποστηρίζουν πως δεν απέχουμε πολύ από την ιστορική στιγμή που θα εντοπίσουμε ίχνη ζωής σε έναν κόσμο πολύ μακριά από το δικό μας.

 

http://physicsgg.me/2013/12/28/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF-2013/

[Δροσος Γεωργιος]

Εντυπωσιάζει τους επιστήμονες το γειτονικό αστρικό σύστημα Fomalhaut.

Πρόκειται για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αστρικά συστήματα που γνωρίζουμε και είναι μάλιστα στην διαστημική γειτονιά μας.

Το σύστημα βρίσκεται στον αστερισμό του Νότιου Ιχθύος και έχει λάβει την ονομασία Fomalhaut που στα αραβικά σημαίνει «το στόμα του ψαριού».

Αποτελείται από τρία αστέρια και έχουν εντοπιστεί εκεί πλανήτες αλλά και εντυπωσιακά δαχτυλίδια με κομήτες.

Το Fomalhaut A είναι ο… βασιλιάς του συστήματος. Βρίσκεται σε απόσταση 25 ετών φωτός από τη Γη και είναι ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια του ουράνιου θόλου. Το Fomalhaut Α είναι ένα πολύ νεαρό άστρο η ηλικία του οποίου υπολογίζεται στα 100-300 εκατομμύρια έτη. Εχει περίπου διπλάσια διάμετρο και μάζα από τον Ηλιο και είναι 16 φορές πιο φωτεινό από το μητρικό μας άστρο. Oμως οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το άστρο αυτό θα σβήσει σχετικά σύντομα αφού εκτιμούν ότι η διάρκεια της ζωής του δεν θα ξεπεράσει το ένα δισ. έτη.

Από τη δεκαετία του 1980 οι αστρονόμοι είχαν εντοπίσει ενδείξεις για την ύπαρξη ενός πλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το άστρο. Μετά από περίπου 30 έτη διαφωνιών στην επιστημονική κοινότητα στα τέλη του 2012 ερευνητική ομάδα από τις ΗΠΑ και τον Καναδά επιβεβαίωσαν την ύπαρξη του πλανήτη που έλαβε την ονομασία Fomalhaut b. Πιστεύεται ότι είναι ένας πλανήτης αερίων περίπου δύο φορές μικρότερος από τον Δία. Το δεύτερο άστρο του συστήματος είναι το Fomalhaut B και το τρίτο και μικρότερο σε μέγεθος το Fomalhaut C.

Στο Fomalhaut A είχε εντοπιστεί η ύπαρξη ενός εντυπωσιακού δαχτυλιδιού που δεν αποτελείται από «παγάκια» όπως αυτά του Κρόνου αλλά από… κομήτες. Διεθνής ερευνητική ομάδα χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel ανακάλυψε ότι και το Fomalhaut C φιλοξενεί ένα εξίσου εντυπωσιακό δαχτυλίδι κομητών. Η ανακάλυψη σύμφωνα με τους ειδικούς μπορεί να φωτίσει κάποια φαινόμενα στο αστρικό σύστημα για τα οποία οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να βρουν απαντήσεις.

«Είναι πολύ σπάνιο να βρίσκουμε δύο ζώνες κομητών σε ένα αστρικό σύστημα και αναρωτιόμαστε τώρα αν αυτές οι δύο ζώνες συνδέονται μεταξύ τους με κάποιο τρόπο» αναφέρει ο Γκράντ Κένεντι, αστρονόμος του Ινστιτούτου Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ που ήταν επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Η ανακάλυψη αναμένεται να φωτίσει τις αλληλεπιδράσεις των τριών άστρων μεταξύ τους και να προσφέρει νέα στοιχεία για τις τροχιές τους αλλά και την τροχιά του πλανήτη που έχει εντοπιστεί εκεί. Πολλοί επιστήμονες με βάση τα δεδομένα που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα από το αστρικό σύστημα Fomalhaut έχουν διατυπώσει την εκτίμηση ότι είναι πιθανό να υπάρχει εκεί ένας ακόμη πλανήτης. Τα ευρήματα που θα προκύψουν από την ανακάλυψη του δεύτερου δαχτυλιδιού κομητών αναμένεται να δώσουν απάντηση στο αν υπάρχει τελικά και άλλος/άλλοι πλανήτες στο Fomalhaut. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=552967

[trex]

Το Hubble “είδε” την ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη GJ 1214b

 

Μία ομάδα αστρονόμων του κέντρου Αστρονομίας και Αστροφυσικής του πανεπιστημίου του Σικάγο έστρεψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble προς την κατεύθυνση ενός σχετικά κοντινού εξωπλανήτη, προχωρώντας στον πλήρη χαρακτηρισμό μιας ατμόσφαιρας ενός πλανήτη εκτός Ηλιακού Συστήματος για πρώτη φορά μέχρι σήμερα.

Πρόκειται για τον πλανήτη GJ1214b, ο οποίος απέχει 40 έτη φωτός από τη Γη προς τον αστερισμό του Οφιούχου. Ανήκει στην κατηγορία των υπερ-Γαιών, πλανητών δηλαδή με μεγαλύτερη μάζα από τη Γη αλλά και μικρότερη από αυτή του ελαφρύτερου από τους «γίγαντες» του Ηλιακού Συστήματος, τον Ουρανό.

Οι υπερ-Γαίες θεωρείται πως είναι ο πιο διαδεδομένος τύπος πλανητών στο Γαλαξία μας, σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα στοιχεία. Εξαιτίας της εγγύτητάς του αλλά και του μικρού μεγέθους του μητρικού του άστρου, ο GJ1214b μάλιστα είναι ο πιο παρατηρηθείς στο είδος των υπερ-Γαιών.

Ο πλανήτης είχε εντοπισθεί το 2009 από τo MEarth Project, ένα ρομποτικό παρατηρητήριο στις ΗΠΑ το οποίο παρακολουθεί δύο χιλιάδες κόκκινους νάνους προκειμένου να ανακαλύψει πλανήτες. Ήδη από το 2010 επίγεια τηλεσκόπια υπέδειξαν δύο εναλλακτικές πιθανότητες για την ατμόσφαιρά του GJ1214b: είτε περιείχε αποκλειστικά υδρατμούς ή κάποιο άλλο είδος βαρύτερου μορίου, είτε καλυπτόταν από σύννεφα σε υψηλό υψόμετρο τα οποία δεν επέτρεπαν την παρατήρηση της επιφάνειάς του και τον προσδιορισμό της σύνθεσής του.

Σύμφωνα όμως με τη νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature, νέες παρατηρήσεις του τηλεσκοπίου Hubble επιβεβαιώνουν την ύπαρξη νεφών στον ουρανό του εξωπλανήτη. Οι ερευνητές χρειάστηκαν το Hubble για 96 ώρες κατά τη διάρκεια 11 μηνών παρατηρήσεων, χρόνο ρεκόρ για το τηλεσκόπιο.

«Φτάσαμε το Hubble στα όριά του για να κάνουμε αυτές τις μετρήσεις», δήλωσε η Λάουρα Κράιντμπεργκ, ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο του Σικάγο. «Η συγκεκριμένη πρόοδος θα αποτελέσει τη βάση για το χαρακτηρισμό κι άλλων πλανητών, με παρόμοιες τεχνικές», κατέληξε.

Οι επιστήμονες ανέλυσαν το φάσμα από το φάσμα από το υπέρυθρο φως του GJ1214b για να εξακριβώσουν την παρουσία του στρώματος νεφών που καλύπτει των πλανήτη, αν και η ακριβής σύνθεσή τους δεν είναι ακόμη γνωστή. Τα υπολογιστικά μοντέλα προβλέπουν πως ίσως τα σύννεφα να αποτελούνται από χλωριούχο κάλλιο ή θειούχο ψευδάργυρο, σε θερμοκρασίες της τάξης των 230 βαθμών Κελσίου, μια πιθανότητα που τα διαφοροποιεί αρκετά σε σχέση με τα γνώριμα σύννεφα στο γήινο ουρανό.

Για να μάθουμε περισσότερα για αυτόν αλλά και για πολλούς ακόμη πλανήτες, θα χρειαστεί να περιμένουμε μερικά χρόνια για μεγαλύτερα διαστημικά τηλεσκόπια όπως το διαμέτρου 6.5 μέτρων James Webb της ΝΑSΑ, το οποίο αναμένεται να μπει σε τροχιά το 2018.

 

http://physicsgg.me/2014/01/02/%CF%84%CE%BF-hubble-%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%84%CE%BC%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE/

[Δροσος Γεωργιος]

ΚΟΙ-314c: ο πιο ελαφρύς εξωπλανήτης.

Ο εξωπλανήτης ΚΟΙ-314c είναι ο πιο ελαφρύς πλανήτης, του οποίου έχουν μετρηθεί η μάζα και οι διαστάσεις μέχρι σήμερα.

H διάμετρός του είναι 60% μεγαλύτερη, επειδή ο εν λόγω πλανήτης, που απέχει περίπου 200 έτη φωτός, είναι σε μεγάλο βαθμό αεριώδης, καθώς διαθέτει μια πολύ μεγάλη και πυκνή ατμόσφαιρα.

Ο εξωπλανήτης ΚΟΙ-314c είναι ο πιο ελαφρύς πλανήτης, του οποίου έχουν μετρηθεί η μάζα και οι διαστάσεις μέχρι σήμερα. Το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε ο πλανήτης Κέπλερ-78b.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Κίπινγκ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ – Σμιθσόνιαν, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας, σύμφωνα με το «Nature» και τη βρετανική «Γκάρντιαν», δήλωσαν ότι «ο πλανήτης μπορεί να έχει την ίδια μάζα με της Γης, αλλά σίγουρα δεν μοιάζει με τη Γη. Αποδεικνύεται, έτσι, ότι δεν υπάρχει κάποια ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους βραχώδεις κόσμους όπως η Γη και στους πιο «αφράτους» πλανήτες όπως οι υδάτινοι κόσμοι και οι αέριοι γίγαντες».

Η ανακάλυψη έγινε τυχαία, στη διάρκεια της ανάλυσης των δεδομένων του -εκτός λειτουργίας πλέον- διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ» της NASA.

Ο ΚΟΙ-314c περιφέρεται γύρω από ένα άστρο – ερυθρό νάνο, ολοκληρώνοντας μια πλήρη τροχιά (ένα «έτος») κάθε 23 ημέρες. Η θερμοκρασία του εκτιμάται σε 104 βαθμούς Κελσίου, δηλαδή είναι πολύ θερμός για τη φιλοξενία ζωής (τουλάχιστον όπως την ξέρουμε στη Γη).

Ο συγκεκριμένος εξωπλανήτης έχει πυκνότητα μόλις 30% μεγαλύτερη από το νερό. Αυτό σημαίνει ότι, κατά πάσα πιθανότητα, περιβάλλεται από μια εκτεταμένη ατμόσφαιρα υδρογόνου και ηλίου με πάχος εκατοντάδων χιλιομέτρων.

Γύρω από το ίδιο μητρικό άστρο ΚΟΙ-314, εντοπίστηκε ένας ακόμα εξωπλανήτης, ο KOI-314b, που έχει μεν περίπου το ίδιο μέγεθος με τον ΚΟΙ-314c, όμως είναι κατά πολύ πυκνότερος, αφού έχει μάζα περίπου τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης.

http://physicsgg.me/2014/01/07/%ce%ba%ce%bf%ce%b9-314c-%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%b5%ce%bb%ce%b1%cf%86%cf%81%cf%8d%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82/

 

Tριπλό αστρικό σύστημα, ιδανικό τέστ για τη σχετικότητα.

Μια ομάδα αστρονόμων από το Αμερικανικό Παρατηρητήριο Ράδιο Αστρονομίας στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ εντόπισε έναν σπάνιο σχηματισμό τριών άστρων, των οποίων η συμπεριφορά μπορεί να αποβεί ένα από τα πιο κρίσιμα τεστ μέχρι σήμερα για τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας.

Τα αστρικά συστήματα που περιλαμβάνουν τρία συνήθη άστρα σε τροχιά γύρω από το κοινό κέντρου βάρους τους, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στο Γαλαξία μας. Η σπανιότητα της συγκεκριμένης περίπτωσης έγκειται στο γεγονός πως πρόκειται για τρία νεκρά άστρα, ένα από τα οποία είναι περιστρεφόμενος αστέρας νετρονίων (πάλσαρ) με δύο λευκούς νάνους να συμπληρώνουν την τριάδα.

Οι αστέρες νετρονίων δημιουργούνται έπειτα από μία υπερκαινοφανή έκρηξη η οποία συνήθως έχει αρκετή ορμή ώστε να διώξει τα υπόλοιπα άστρα εκτός σχηματισμού. Κάτι τέτοιο δε φαίνεται όμως να συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφού η ερευνητική ομάδα εκτελώντας ακριβείς μετρήσεις της ακτινοβολίας του πάλσαρ, εντόπισε παρεμβολές στο σήμα που αντιστοιχούν σε δύο λευκούς νάνους με μεγάλες ελλειπτικές τροχιές.

«Αυτά τα συστήματα είναι πολύ σπάνια, ένα στο δισεκατομμύριο», δήλωσε σχετικά ο Σκοτ Ράνσομ, που συμμετείχε στην έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature.

http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature12917.html

«Έχουν γίνει πολλές προσομοιώσεις σε υπολογιστή, αλλά συνήθως τέτοιου είδους συστήματα δεν επιβιώνουν», σημείωσε.

Για να επιτευχθεί ένας τέτοιος σχηματισμός χρειάζεται να συμβεί μια ακολουθία από γεγονότα: το πιο βαρύ από τα τρία άστρα, εκρήγνυται σε μία λαμπρή έκρηξη αφήνοντας πίσω του έναν υπέρπυκνο αστέρα νετρονίων. Στη συνέχεια τα υπόλοιπα δύο άστρα, έχοντας επιζήσει της έκρηξης, εκτοξεύονται σε μεγάλες τροχιές. Ένα δισεκατομμύριο περίπου χρόνια αργότερα, το άστρο που βρίσκεται εξωτερικά των υπόλοιπων μετατρέπεται σε λευκό νάνο, αποβάλλοντας υλικό στο εσωτερικό του συστήματος και ακόμη ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά το μεσαίο άστρο ακολουθεί την ίδια πορεία. Το πάλσαρ στο κέντρο έλκει το υλικό από τα δύο άλλα άστρα αρχίζοντας να περιστρέφεται γρηγορότερα.

Το αποτέλεσμα είναι ένας περίπλοκος συνδυασμός από βαρυτικές δυνάμεις, και ένας αστρικός χορός που αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μία ακόμη δοκιμή της ισχυρής αρχής της ισοδυναμίας, που βρίσκεται στην καρδιά της θεωρίας της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Η συγκεκριμένη αρχή αναφέρει πως η βαρύτητα παραμένει ανεπηρέαστη από την ταχύτητα και τη θέση ενός αντικειμένου.

Η πυκνότητα και η σχετική θέση των τριών αυτών αντικειμένων μετατρέπουν το συγκεκριμένο σύστημα σε ένα από τα καλύτερα «εργαστήρια» για την επαλήθευση ή τη διάψευση της αρχής της ισοδυναμίας, η οποία θα γίνει έπειτα από τις ακριβείς μετρήσεις των περιόδων και των μαζών των τριών σωμάτων και κατόπιν των συγκρίσεών τους με τις προβλέψεις της θεωρίας του Αϊνστάιν.

Μέχρι σήμερα η Γενική Σχετικότητα έχει περάσει με επιτυχία όλα τα τεστ στα οποία την έχουν υποβάλει οι επιστήμονες, η αναντιστοιχία της όμως με τη κβαντική φυσική όπως και η αδυναμία της να προβλέψει τα φαινόμενα της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας έχουν δημιουργήσει την υποψία πως ίσως στο βάθος να κρύβεται μια πληρέστερη θεωρία.

Βίντεο.

http://physicsgg.me/2014/01/07/t%cf%81%ce%b9%cf%80%ce%bb%cf%8c-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%b9%ce%b4%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%ad%cf%83%cf%84-%ce%b3%ce%b9/

[trex]

Απευθείας απεικόνιση των εξωπλανητών ….

… με το Gemini Planet Imager (GPI)

Ουάσινγκτον

Έπειτα από μια δεκαετία προσπαθειών, το πιο προηγμένο όργανο για την άμεση παρατήρηση πλανητών εκτός του Ηλιακού Συστήματος τέθηκε σε λειτουργία σε τηλεσκόπιο της Χιλής.

 

Το νέο όργανο, με την ονομασία Gemini Planet Imager (GPI, Σύστημα απεικόνισης πλανητών τηλεσκοπίου Gemini) είναι ένα από τα ελάχιστα συστήματα που μπορεί να ξεχωρίζει το αμυδρό φως των εξωπλανητών μέσα στην εκτυφλωτική λάμψη των μητρικών τους άστρων.

 

Από τους 1.000 και πλέον εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα, λιγότεροι από 20 έχουν γίνει άμεσα ορατοί. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, οι αστρονόμοι μπορούν μόνο να συμπεραίνουν την ύπαρξη ενός πλανήτη από τη συμπεριφορά του μητρικού άστρου.

 

Η δυνατότητα άμεσης παρατήρησης είναι ένας πραγματικός τεχνικός άθλος. Όπως σχολιάζουν οι υπεύθυνοι του GPI, το να διακρίνει κανείς έναν εξωπλανήτη δίπλα στο άστρο του είναι «σαν να προσπαθεί να δει μια πυγολαμπίδα που πετά δίπλα σε μια λάμπα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά».

 

Το GPI βρίσκεται εγκατεστημένο στο Gemini North, ένα τηλεσκόπιο με κάτοπτρο 8 μέτρων που λειτουργεί στη Χιλή. Έπειτα από τις πρώτες δοκιμές, κατά τις οποίες έστρεψε τα μάτια του στον δορυφόρο του Δία Ευρώπη, το νέο όργανο απέδειξε το ταλέντο του στην απεικόνιση μακρινών κόσμων.

 

Στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Ένωσης που πραγματοποιείται στην Ουάσινγκτον, οι υπεύθυνοι του GPI παρουσίασαν ένα νέο πορτρέτο ενός πλανήτη που περιφέρεται γύρω από το Βήτα του Οκρίβα, ένα άστρο στον ομώνυμο αστερισμό.

 

Σε μια άλλη παρατήρηση, το GPI κατασκόπευσε τον δίσκο σκόνης που περιβάλλει ένα άλλο άστρο και δεν αποκλείεται να αποτελείται από τα απομεινάρια του σχηματισμού πλανητών.

 

«Ακόμα και αυτές οι πρώτες εικόνες είναι μια τάξη μεγέθους καλύτερες από ό,τι στην προηγούμενη γενιά οργάνων» δηλώνει ο Μπρους Μάκιντος του αμερικανικού Εθνικού Εργαστηρίου «Λόρενς Λίβερμορ», επικεφαλής της ομάδας που σχεδίασε και κατασκεύασε το όργανο.

 

Το GPI περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ένα σύστημα με καθρέπτες «προσαρμοστικής οπτικής», το οποίο αντισταθμίζει τις παραμορφώσεις της γήινης ατμόσφαιρας. Διαθέτει φασματογράφο καθώς και έναν «στεμματογράφο», ένα σύστημα που μπλοκάρει το φως του άστρου για να αναδείξει την αμυδρή λάμψη των πλανητών του.

 

Το όργανο βλέπει την υπέρυθρη, ή θερμική, ακτινοβολία την οποία εκπέμπουν οι μεγάλοι, αέριοι πλανήτες, ειδικά στα πρώτα στάδια της ζωής τους. Η φασματική ανάλυση αυτής της ακτινοβολίας μπορεί σε επόμενη φάση να αποκαλύψει λεπτομέρειες για τη σύσταση των πλανητών.

 

Λόγω της επίδρασης της γήινης ατμόσφαιρας, το GPI δεν θα μπορέσει ποτέ να διακρίνει μικρότερους πλανήτες στο μέγεθος της Γης.

 

Η ίδια τεχνολογία θα μπορούσε όμως να αξιοποιηθεί μελλοντικά σε διαστημικά τηλεσκόπια, τα οποία δεν επηρεάζονται από την ατμόσφαιρα.

 

Όπως προβλέπει ο Δρ Μάκιντος, «μια μέρα θα υπάρξει ένα όργανο που μοιάζει με το GPI σε κάποιο τηλεσκόπιο στο Διάστημα. Οι εικόνες και τα φάσματα που θα δώσει αυτό το όργανο θα δείχνουν μια μικρή γαλάζια κουκκίδα, η οποία θα είναι μια νέα Γη».

 

http://physicsgg.me/2014/01/08/%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B7%CF%84%CF%8E/

[trex]

Ηπειροι και ωκεανοί στις Υπερ-Γαίες

Οι πλανήτες με μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από αυτό της Γης μπορεί να είναι κατοικήσιμοι

Ουάσινγκτον

Οταν ξεκίνησε η μαζική ανακάλυψη πλανητών μακριά από το ηλιακό μας σύστημα αρχικά εντοπίζονταν γιγάντιοι πλανήτες με μέγεθος παρόμοιο ή και πολλαπλάσιο από αυτό του Δία. Προοδευτικά άρχισαν να εντοπίζονται και μικρότεροι πλανήτες ανάμεσά τους και πλανήτες με μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από αυτό της Γης. Οι ειδικοί ονόμασαν αυτούς τους πλανήτες «Υπερ-Γαίες» (super earths) και τα τελευταία χρόνια γίνονται συνεχείς μελέτες και παρατηρήσεις σε αυτούς. Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι στις Υπερ-Γαίες είναι πιθανό να αναπτύσσονται κλιματικές και γεωλογικές συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης, να είναι δηλαδή κατοικήσιμοι και άκρως φιλόξενοι για την παρουσία της ζωής.

 

Οι Υπερ-Γαίες

Οι Υπερ-Γαίες που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα είναι πλανήτες που δεν έχουν κοινά χαρακτηριστικά (πέραν του κοντινού μεγέθους τους) με αυτά της Γης. Κάποιοι εξ αυτών είναι πλανήτες αερίου ενώ κάποιοι άλλοι είναι μεν βραχώδεις αλλά βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το μητρικό τους άστρο με αποτέλεσμα οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται σε αυτούς να είναι απαγορευτικές για την παρουσία της ζωής. Σε κάποιους ωστόσο απ' αυτούς έχει εντοπιστεί η παρουσία νερού στην ατμόσφαιρά τους.

 

Ο Νίκολας Κάουαν του Κέντρου Αστροφυσικών Ερευνών (CIERA) και ο Ντόριαν Αμποτ, γεωφυσικός του Πανεπιστημίου του Σικάγο, υποστηρίζουν ότι οι Υπερ-Γαίες είναι οι πιθανότεροι τόποι παρουσίας της ζωής - και μάλιστα όπως τη γνωρίζουμε εδώ στη Γη - στο Σύμπαν.

«Γήινοι» κόσμοι

 

Οι δύο επιστήμονες πραγματοποίησαν προσομοιώσεις τα αποτελέσματα των οποίων έδειξαν ότι οι Υπερ-Γαίες που είναι τεκτονικά ενεργές αποθηκεύουν νερό στον μανδύα τους με τρόπο ανάλογο που αποθηκεύεται (και κυκλοφορεί) το νερό στον μανδύα της Γης. Ετσι για μια Υπερ-Γη που διαθέτει ξηρά και νερό στον μανδύα η εικόνα της σύμφωνα με τους δύο ερευνητές θα είναι παρόμοια με εκείνη του πλανήτη μας. Θα διαθέτει δηλαδή ηπείρους και ωκεανούς με μεγάλα βάθη.

 

Οι δύο ερευνητές επισημαίνουν επίσης ότι η ύπαρξη ηπείρων και ωκεανών σε ένα πλανήτη δρομολογεί την παρουσία κλιματικών συνθηκών παρόμοιων με αυτών των Γης. Ετσι με κλιματικές συνθήκες παρόμοιες με της Γης και την παρουσία ξηράς αλλά και νερού στην επιφάνειά τους οι Υπερ-Γαίες αποτελούν ιδανικό τόπο για την παρουσία και ανάπτυξη της ζωής. Οι ερευνητές τόνισαν ότι, παρότι σε ορισμένες προσομοιώσεις χρησιμοποίησαν «ακραίες» παραμέτρους, τα αποτελέσματα παρέμειναν τα ίδια.

 

«Μπορούμε να τοποθετήσουμε 80 φορές περισσότερο νερό από το κανονικό σε μια Υπερ-Γη και η επιφάνειά της να εξακολουθεί να μοιάζει με αυτή της Γης» ανέφεραν οι ερευνητές στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας που διεξάγεται στην Ουάσινγκτον. Υπογράμμισαν πάντως ότι για να μετατραπεί μια Υπερ-Γη σε... Γη θα πρέπει να διαθέτει τεκτονικές πλάκες και ποσότητες νερού παρόμοιες με αυτές που βρίσκονται στον μανδύα της Γης.

 

Αν η μελέτη των δύο ερευνητών έχει βάση τότε οι επιστήμονες θα πρέπει να στρέψουν με μεγαλύτερες προσδοκίες το ενδιαφέρον τους στην ανακάλυψη και μελέτη των Υπερ-Γαιών. Η μελέτη θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=555327

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκε πλανήτης που βρίσκεται σε άστρο όμοιο με το δικό μας.

Σημαντικές ανακαλύψεις έκανε ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ στη Γερμανία. Εντόπισαν τρεις ακόμη πλανήτες μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ένας εξ αυτών επειδή κινείται γύρω από ένα άστρο που δεν είναι απλά παρόμοιο με τον Ηλιο αλλά… ολόιδιο με αυτόν.

Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί περισσότεροι από χίλιοι πλανήτες μακριά από το ηλιακό μας σύστημα (εξωπλανήτες) και η συντριπτική πλειοψηφία τους βρίσκεται σε μεμονωμένα άστρα. Ελάχιστοι εξωπλανήτες έχουν εντοπισθεί μέσα σε αστρικά σμήνη.

Για αυτό και η ανακάλυψη τριών πλανητών μέσα σε ένα αστρικό σμήνος κρίνεται ως ιδιαίτερα σημαντική.

Οι ερευνητές αποφάσισαν πριν από έξι χρόνια να μελετήσουν το αστρικό σμήνος M67 που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 2.700 ετών φωτός στον αστερισμό του Καρκίνου. Το σμήνος περιέχει περίπου 500 άστρα τα περισσότερα άστρα εκ των οποίων είναι παρόμοιας ηλικίας, σύνθεσης και μεγέθους με τον Ηλιο.

Για τις παρατηρήσεις τους οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο 3.6 μέτρων του Νότιου Ευρωπαϊκού Παρατηρητήριου (ESO) που βρίσκεται στο αστεροσκοπείο La Silla στη Χιλή. Σε αυτό το τηλεσκόπιο υπάρχει ένα ειδικό όργανο, το HARPS, με το οποίο διευκολύνεται ο εντοπισμός πλανητών.

Οι ερευνητές στόχευσαν 88 άστρα του σμήνους τα οποία παρατηρούσαν και μελετούσαν στο διάστημα των έξι ετών. Τα δεδομένα που συνέλεξαν τα διασταύρωσαν με δεδομένα από παρατηρήσεις που έγιναν σε αυτά τα άστρα από άλλα τηλεσκόπια. Εντόπισαν τελικά την ύπαρξη τριών πλανητών στο Μ67.

Ο ένας εξ αυτών κινείται όπως προείπαμε σε ένα άστρο δίδυμο του Ηλιου. Ο δεύτερος πλανήτης κινείται σε ένα άστρο όχι εντελώς όμοιο αλλά παρόμοιο με τον Ηλιο. Ο τρίτος πλανήτης κινείται γύρω από ένα «ώριμο» άστρο, ένα άστρο που βρίσκεται πλέον στο τελικό στάδιο της ζωής του έχοντας μετεξελιχθεί σε ερυθρό γίγαντα.

Ο πρώτος πλανήτης έχει μέγεθος περίπου 60% μικρότερο από αυτό του Δία και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από το μητρικό του άστρο σε επτά ημέρες. Πρόκειται για τον πλανήτη που βρίσκεται στο άστρο που είναι όμοιος με τον Ηλιο.

Ο δεύτερος πλανήτης έχει παρόμοιο μέγεθος με τον πρώτο και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από το μητρικό του άστρο σε πέντε ημέρες.

Ο τρίτος πλανήτης είναι γιγάντιος, μεγαλύτερος από τον Δία, και ολοκληρώνει την περιστροφή γύρω από το άστρο του σε 122 ημέρες. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astronomy&Astrophysics».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=557541

[Δροσος Γεωργιος]

Εξωπλανήτες γύρω από έναν δίδυμο του Ήλιου.

Βίντεο:

[trex]

Σούπερ κοσμικός «τοκετός»

Γιγάντιο πλανητικό σύστημα γεννιέται στον αστερισμό του Λύκου

 

Ατακάμα, Χιλή

Ομάδα επιστημόνων από την Ιαπωνία χρησιμοποιώντας τα ραδιοτηλεσκόπια του αστεροσκοπείου ALMA εντόπισαν ένα άστρο γύρω από το οποίο υπάρχει ένας δίσκος κοσμικής ύλης. Το άστρο που έλαβε την κωδική ονομασία HD 142527 βρίσκεται σε απόσταση 456 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Λύκου. Σύμφωνα με τους ερευνητές γύρω από το άστρο σχηματίζεται ένα γιγάντιο πλανητικό σύστημα.

 

Πρωτοφανής δημιουργία

Οι παρατηρήσεις των ερευνητών δείχνουν ότι σχηματίζονται πλανήτες σε όλο το εύρος του κοσμικού (ή πρωτοπλανητικού) δίσκου. Σύμφωνα με τους ερευνητές ορισμένοι πλανήτες σχηματίζονται σε απόσταση τόσο μεγάλη από το άστρο τους που κάτι παρόμοιο δεν έχει παρατηρηθεί ξανά μέχρι σήμερα. Αυτό και άλλα ευρήματα κάνουν τους ερευνητές να πιστεύουν ότι δημιουργείται ένα γιγάντιο σε μέγεθος και πιθανώς πληθυσμό κοσμικών σωμάτων πλανητικό σύστημα. Η ανακάλυψη είναι επίσης σημαντική εκτός των άλλων επειδή η παρατήρηση και μελέτη τέτοιων κοσμικών δίσκων προσφέρει στοιχεία για τη δημιουργία πλανητών. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στον δικτυακό τόπο επιστημονικών προδημοσιεύσεων arXiv.

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=559956

[trex]

Ενας ακόμη εξωπλανήτης

Εχει μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του Ποσειδώνα

Ααρχους, Δανία

Διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε έναν ακόμη πλανήτη μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Ο αριθμός των εξωπλανητών αυξάνεται συνεχώς και οι (επιβεβαιωμένοι) εξωπλανήτες έχουν ξεπεράσει τους χίλιους ενώ περιμένουν τη σειρά τους για να μπουν στη σχετική λίστα περίπου άλλοι δύο χιλιάδες. Ο νέος εξωπλανήτης εντοπίστηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler και έλαβε την ονομασία Kepler-410A b. Βρίσκεται σε ένα δυαδικό σύστημα (σε ένα σύστημα με δύο άστρα) που βρίσκεται σε απόσταση 425 ετών φωτός από τη Γη.

 

Εχει μέγεθος παρόμοιο με εκείνο του Ποσειδώνα. Σύμφωνα με τους ερευνητές βρίσκεται αρκετά κοντά στο μητρικό του άστρο και άρα οι συνθήκες που υπάρχουν σε αυτόν είναι πιθανότατα απαγορευτικές για την παρουσία της ζωής. Οι ερευνητές με επικεφαλής τον Βίνσεντ φαν Ειλεν του Κέντρου Αστρικής Αστροφυσικής στο Ααρχους της Δανίας έχουν εντοπίσει επίσης στοιχεία που υποδεικνύουν την παρουσία και ενός ακόμη πλανήτη στο ίδιο σύστημα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal».

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=559976

[trex]

«Μετανάστες» οι πλανήτες των δυαδικών συστημάτων

Πιθανότατα σχηματίζονται μακριά από τα άστρα και πλησιάζουν κοντά σε αυτά αργότερα

 

Μπρίστολ

Οι πλανήτες που βρίσκονται σε δυαδικά αστρικά συστήματα έγιναν ευρέως γνωστοί από την πρώτη από τις έξι ταινίες του «Πολέμου των Αστρων» στην οποία ο πρωταγωνιστής ζει σε έναν τέτοιο πλανήτη, τον θρυλικό Τατούιν. Τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπιστεί αρκετοί πλανήτες που βρίσκονται σε δυαδικά συστήματα. Ο σχηματισμός πλανητών στο εξαιρετικά σύνθετο όσο και βίαιο κοσμικό περιβάλλον ενός δυαδικού συστήματος δημιουργεί μια σειρά από ερωτήματα τα οποία προσπαθούν να απαντήσουν οι επιστήμονες. Μια νέα μελέτη προσπαθεί να φωτίσει το εντυπωσιακό φαινόμενο.

 

Η θεωρία και η μελέτη

 

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις των άστρων ενός δυαδικού συστήματος κάνει εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο τον σχηματισμό πλανητών κοντά τους. Αυτό γιατί οι βαρυτικές δυνάμεις που αναπτύσσονται κοντά στα δύο άστρα προκαλούν μόνιμες συγκρούσεις στα «συστατικά» της κοσμικής ύλης που υπάρχει εκεί με αποτέλεσμα να παρεμποδίζεται ο σχηματισμός κάποιου ευμεγέθους αντικειμένου, πολύ περισσότερο η δημιουργία ενός πλανήτη.

 

Ερευνητές της Σχολής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ μελέτησαν έναν από τους πλανήτες που έχουν εντοπιστεί σε δυαδικό σύστημα. Ο Kepler 34b είναι ένας γίγαντας αερίου παρόμοιος σε μέγεθος με τον Κρόνο που βρίσκεται στο δυαδικό σύστημα Kepler 34 σε απόσταση περίπου 4.887 ετών φωτός από εμάς. Ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τα άστρα του σε διάστημα 288 ημερών.

 

Μια (λογική) εξήγηση

 

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν σειρά προσομοιώσεων οι οποίες έδειξαν ότι ο πλανήτης αυτός θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο αν όχι απίθανο να έχει καταφέρει να σχηματιστεί στο σημείο στο οποίο βρίσκεται σήμερα εξαιτίας των βίαιων κοσμικών φαινομένων που είναι προϊόν της βαρυτικής αλληλεπίδρασης των δύο άστρων. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τόσο ο Kepler 34b όσο και η συντριπτική πλειονότηα των πλανητών σε δυαδικά συστήματα που βρίσκονται σχετικά κοντά στα μητρικά τους άστρα σχηματίζονται αρκετά μακριά από αυτά και στη συνέχεια μετακινούνται κοντά τους.

 

«Οι πλανήτες στα δυαδικά συστήματα έχουν εξάψει τη φαντασία των συγγραφέων και σκηνοθετών επιστημονικής φαντασίας. Η μελέτη που κάναμε δείχνει πόσο εντυπωσιακοί είναι αυτοί οι πλανήτες. Ανακαλύπτοντας περισσότερα για τον τρόπο δημιουργίας τους προσθέτουμε γνώσεις που θα μας χρησιμέψουν στο μέλλον για την αναζήτηση πλανητών με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της Γης σε δυαδικά συστήματα» αναφέρει ο Στεφάν Λάινς, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters».

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=563619

[Δροσος Γεωργιος]

O Κepler 413b κυριολεκτικά «χορεύει» στην τροχιά του.

Ενα πρωτοφανές γεγονός στα χρονικά της αστρονομίας παρατήρησαν ερευνητές της NASA, με το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler. Πρόκειται για τον πρώτο πλανήτη, που όχι μόνο κινείται σε τροχιά γύρω από το μητρικό του άστρο, αλλά κυριολεκτικά χορεύει -κιόλας- πάνω σ'αυτήν.

Ο πλανήτης , που ονομάστηκε Kepler - 413b , ταλαντεύεται καθώς περιστρέφεται γύρω από τον άξονα Βορρά-Νότου, κατά τη διάρκεια της περιστροφής του. Μάλιστα, οι ταλαντεύσεις έχουν αλλάξει την κλίση του πλανήτη έως και 30 μοίρες κατά τη διάρκεια των τελευταίων 11 ετών, όπως αναφέρει η ομάδα των ερευνητών με επικεφαλής τον Βέσελιν Κοστόφ του Ινστιτούτου Επιστημών του Διαστήματος στη Βαλτιμόρη. Συγκριτικά:

η Γη βρίσκεται στην ίδια ακριβώς κλίση των 23,5 μοιρών, εδώ και τουλάχιστον 26.500 χρόνια .

Ο Kepler – 413b, βρίσκεται περίπου 2.300 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό του Κύκνου και περιφέρεται γύρω από ένα ζεύγος άστρων, μία φορά κάθε 66 ημέρες. Μάλιστα, η ταλάντευση του είναι τόσο έντονη, που επηρεάζει το πώς βλέπουμε την τροχιά του, σύμφωνα με τους ερευνητές της NASA .

Οι ταλαντεύσεις του Kepler - 413b θα μπορούσαν να σημαίνουν απότομες εποχιακές αλλαγές για έναν πλανήτη όπως η Γη, όμως, ο Kepler - 413b είναι ένας πλανήτης αερίων, περίπου 65 φορές βαρύτερος από το δικό μας, και είναι πάρα πολύ καυτός για να επιβιώσει ζωή, όπως την ξέρουμε.

http://www.defencenet.gr/defence/item/nasa-o-%CE%BAepler-413b-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%C2%AB%CF%87%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CE%B9%C2%BB-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85

[Δροσος Γεωργιος]

Η Αλλη Γη, στο Α του Κενταύρου.

 

Το Αλφα του Κενταύρου μια νυχτιά

με το παλλινώριο πήρα κάτου

Μου 'πες με φωνή ετοιμαθανάτου

Να φοβάσαι τ' άστρα του Νοτιά.

Ν. Καββαδίας, «Σταυρός του Νότου», 1947

 

Ας υποθέσουμε ότι όλα πάνε καλά: η ανθρωπότητα ευημερεί, χωρίς πολέμους και απειλές από κλιματική αλλαγή ή οτιδήποτε άλλο, με αφθονία ενεργειακών πόρων, νερού και τροφίμων.

Τι είναι αναπόφευκτο να συμβεί στα «αγαπημένα πλάσματα του Θεού»; Να «κατακυριεύσουν τη Γη», σε βαθμό που να μην έχει μείνει σπιθαμή στεριάς ή θάλασσας διαθέσιμη. Και τότε; Μόνη διέξοδος ο εποικισμός άλλων πλανητών. Αλλά πού; Στην άμεση γειτονιά μας - το ηλιακό μας σύστημα - οι υπόλοιποι πλανήτες είναι είτε «ανεπίδεκτοι ζωής» ή χρειάζονται πολλά χρόνια «γεωδιαμόρφωσης» ώσπου να γίνουν κατοικήσιμοι από εμάς. Οπότε η λύση πρέπει να βρεθεί έξω από τη γειτονιά μας, σε πλανήτες άλλων ηλιακών συστημάτων.

Η αναζήτηση αυτή έχει αρχίσει από πολύ παλιά αλλά έγινε συστηματική μόλις την τελευταία δεκαετία. Και είχαμε αποτελέσματα όντως εντυπωσιακά: Ως το 2012 οι αστρονόμοι είχαν επιβεβαιώσει τηλεσκοπικά την ύπαρξη χιλίων «εξωπλανητών», αλλά στις 4 Νοεμβρίου 2013 ανακοίνωσαν πως τα στοιχεία που συνέλεξαν από τη διαστημική αποστολή Kepler ανεβάζουν τον αριθμό των κατοικήσιμων πλανητών στον γαλαξία μας σε... 40 δισεκατομμύρια! Επιπλέον, τον Ιανουάριο 2014 επιβεβαιώθηκε ότι η κοσμική σκόνη διαχέει στο Σύμπαν νερό και οργανικό άνθρακα, παρέχοντας αφειδώς τα συστατικά της ζωής (βλ. www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=559118). Αρα όχι μόνο έχουμε πού να στείλουμε μελλοντικά το πλεόνασμά μας αλλά είναι και πιθανόν να βρούμε εκεί κάποιους... ιθαγενείς να το περιμένουν. Ποιος όμως είναι ο κοντινότερος στη Γη επόμενος πλανήτης μας;

Περισσότερα:

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=565598

[Δροσος Γεωργιος]

Σεθ Σιόστακ-Σε 25 χρόνια θα έχουμε εντοπίσει εξωγήινους.

Μέσα στα επόμενα 25 χρόνια η ανθρωπότητα θα έχει εντοπίσει ευφυή εξωγήινα όντα, υποστηρίζει ο Αμερικανός αστρονόμος Σεθ Σιόστακ, βασίζοντας τις προβλέψεις του σε επιστημονικά δεδομένα.

Ο Σιόστακ, ο οποίος μιλούσε στο πλαίσιο συζήτησης που διοργάνωσε η ΝΑΣΑ στο Πανεπιστήμιο Στάντφορτ, είπε ότι μέχρι το 2040 οι αστρονόμοι θα έχουν παρατηρήσει όχι χιλιάδες, αλλά εκατομμύρια, ηλιακά συστήματα με τις πιθανότητες να ανακαλύψουν ευφυή εξωγήινη ζωή να αυξάνονται συνεχώς.

«Πιστεύω ότι σε 25 χρόνια από σήμερα θα βρούμε τον Ε.Τ, διότι αντί να ψάχνουμε σε μερικές χιλιάδες ηλιακά συστήματα, όπως κάνουμε σήμερα, θα ψάχνουμε σε εκατομμύρια συστήματα σε 25 χρόνια από τώρα. Πιστεύω ότι ο μαγικός αριθμός θα είναι το ένα εκατομμύριο συστήματα για να εντοπίσουμε εξωγήινη ζωή», είπε.

Σύμφωνα με τα όσα μεταδίδει στην ηλεκτρονική του έκδοση το space.com, η αισιόδοξη άποψη του διεθνώς αναγνωρισμένου αστρονόμου βασίζεται στις παρατηρήσεις του τηλεσκόπιου Κέπλερ της ΝΑΣΑ, το οποίο έχει ως αποστολή του τον εντοπισμό πλανητών όμοιων με την Γη, και το οποίο «έχει δείξει ότι ο γαλαξίας μας πιθανόν να σφύζει από πλανήτες, ικανούς να φιλοξενήσουν ζωή, όπως την γνωρίζουμε εμείς».

«Στατιστικά, υπολογίζουμε ότι ένα στα πέντε αστέρια διαθέτει τουλάχιστον έναν πλανήτη που θα μπορούσε να φιλοξενήσει ζωή. Αυτό είναι ένα απίστευτα μεγάλο ποσοστό και σημαίνει ότι στον γαλαξία μας υπάρχουν δεκάδες δισεκατομμύρια πλανήτες όπως η Γη», είπε ο Σιόστακ.

Εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι κάποιοι από αυτούς τους πλανήτες θα φιλοξενούν ευφυή εξωγήινη ζωή, δηλαδή όντα που ανέπτυξαν όπως εμείς, τη δυνατότητα να στέλνουν ηλεκτρομαγνητικά σήματα στο σύμπαν.

Πρέπει, είπε ο Αμερικανός επιστήμονας, να στρέψουμε τους δορυφόρους μας στον ουρανό, με την ελπίδα να εντοπίσουμε κάποιο σήμα που να προέρχεται από εξωγήινα όντα.

Εφερε ως παράδειγμα τη Γη, λέγοντας ότι η τεχνολογία στον πλανήτη μας εξελίχθηκε μόλις τον τελευταίο αιώνα.

Πρόσθεσε ότι τα πρώτα ίχνη μικροβιακής ζωής στη Γη, χρονολογούνται πριν από 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια, μόλις 700 εκατομμύρια χρόνια μετά την γέννηση της Γης.

Όμως, είπε, χρειάστηκαν άλλα 1.7 δισεκατομμύρια χρόνια μέχρι να εξελιθούν οι πολυκύτταροι οργανισμοί.

«Ο άνθρωπος εμφανίστηκε μόλις πριν 200,000 χρόνια και έχει εξελίξει τεχνολογία μόλις τον τελευταίο αιώνα», είπε ο Σιόστακ, προσθέτοντας ότι παρόμοια εξέλιξη μπορεί να έχουν και άλλα ευφυή όντα σε εξωπλανήτες στον γαλαξία μας.

http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%B5-25-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B8%CE%B1-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82

[trex]

Υπεραισιόδοξος ο Σιόστακ. Μακάρι να είναι όπως τα λέει αλλά τα αποτελέσματα που έφερε η έρευνα του τηλεσκοπίου Κέπλερ εώς τώρα δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά. 1000+ εξωπλανήτες έχουν επιβεβαιωθεί εώς τώρα και από αυτούς μόλις οι 10-12 έχουν πάνω κάτω την μάζα της Γης και βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη. Δεν γνωρίζουμε όμως αν είναι βραχώδης ή αέριοι και αν έχουν ατμόσφαιρα κλπ. Επίσης κάπιοι από αυτούς(10-12 πλανήτες) περιφέρονται γύρω από ερυθρούς νάνους οπότε οι πιθανότητες για ύπαρξη ζωής μειώνονται ακόμα περισσότερο. Πλέον είναι δεδομένο ότι για να δημιουργηθεί η ζωή εδώ στον πλανήτη μας συνέβησαν απίστευτες και απίθανες συμπτώσεις και αν δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν σίγουρα η ζωή είναι πάρα πολύ σπάνιο φαινόμενο. Βέβαια τα τηλεσκόπια έχουν πάρα μα πάρα πολύ δουλειά ακόμα και περιμένουμε εξελίξεις.

[Δροσος Γεωργιος]

«Πλάτων»: Ο νέος «κυνηγός» εξωπλανητών της ευρωπαϊκής ESA.

Ενας νέος δορυφόρος που θα αφιερωθεί στην αναζήτηση πλανητών εκτός του ηλιακού μας συστήματος - των λεγόμενων εξωπλανητών - θα κατασκευασθεί και θα τεθεί σε τροχιά το 2024, όπως αποφάσισε ομόφωνα η επιστημονική επιτροπή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA).

Βασικός στόχος θα είναι η ανακάλυψη πλανητών στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη», παρόμοιων με τη Γη στο μέγεθος και στη σύνθεσή τους (δηλαδή βραχώδεις με νερό), καθώς και ηλιακών συστημάτων σαν το δικό μας, ρίχνοντας έτσι φως στο ερώτημα κατά πόσο η «αρχιτεκτονική» της διαστημικής γειτονιάς μας είναι ασυνήθιστη ή κοινή στο σύμπαν.

Το παρατηρητήριο - τα αρχικά του ονόματος του οποίου σχηματίζουν το όνομα «Πλάτων» (PLATO - PLAnetary Transits and Oscillations of stars) - θα διαθέτει 34 ξεχωριστά μικρά τηλεσκόπια και κάμερες, που θα «βλέπουν» έως ένα εκατομμύριο άστρα, καλύπτοντας πάνω από το μισό του ουρανού.

Η επιστημονικη αποστολή PLATO είναι η τρίτη μεσαίου επιπέδου, που επελέγη από την ESA στο πλαίσιο του φιλόδοξου προγράμματός της «Κοσμικό Οραμα». Έχει προηγηθεί η επιλογή από το 2011 των διαστημικών τηλεσκοπίων «Solar Orbiter» και «Euclid» (Ευκλείδης).

Το πρώτο θα εκτοξευθεί το 2017 για να μελετήσει τον Ηλιο και τον ηλιακό «άνεμο» από απόσταση μικρότερη των 50 εκατ. χιλιομέτρων, ενώ το δεύτερο θα εκτοξευθεί το 2020 και θα μελετήσει τη «σκοτεινή» ενέργεια, τη «σκοτεινή» ύλη και τη δομή του σύμπαντος.

Η τρίτη κατά σειρά επιστημονική αποστολή, PLATO, επελέγη μετά από πολυετή αξιολόγηση μεταξύ πέντε συνολικά προτάσεων. Οι ανταγωνιστικές αποστολές ήσαν οι EchO (εξωπλανητικό παρατηρητήριο), LOFT (παρατηρητήριο ακτίνων-Χ), MarcoPolo-R (συλλογή δείγματος από αστεροειδή) και STE-Quest (εξερευνητής χωροχρόνου).

Το PLATO -που αναμένεται να κοστίσει μεταξύ 600 εκατ. έως 1 δισ. ευρώ - θα παρατηρεί σχετικά κοντινά άστρα, προσπαθώντας να εντοπίσει ανεπαίσθητες περιοδικές μειώσεις της φωτεινότητάς τους, η οποία θα οφείλεται στη διάβαση πλανητών σε τροχιά γύρω τους, καθώς αυτοί θα παρεμβάλλονται μεταξύ του μητρικού άστρου τους και του διαστημικού αστεροσκοπείου.

Ακόμα, το νέο παρατηρητήριο θα ασχοληθεί με παρατηρήσεις αστροσεισμολογίας, μελετώντας τις δονήσεις των άστρων, πράγμα που θα βοηθήσει στην εκτίμηση της μάζας, της διαμέτρου και της ηλικίας των μητρικών άστρων των εξωπλανητών. Αυτό θα γίνει σε συνδυασμό με παρατηρήσεις από νέα ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια, ιδίως το σχεδιαζόμενο Ευρωπαϊκό Υπερβολικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο (E-ELT), που αναμένεται να λειτουργεί στη Χιλή από το 2024 και το οποίο θα μπορεί να κάνει παρατηρήσεις στις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών που θα έχει ήδη εντοπίσει το PLATO, καθώς και στα ίδια τα μητρικά άστρα τους.

Το PLATO θα εκτοξευτεί το 2024 με ρωσικό πυραυλο «Σογιούζ» από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο Κουρού της γαλλικής Γουιάνα στη Ν.Αμερική και η αρχική διάρκεια της αποστολής του θα είναι έξι χρόνια. Θα τοποθετηθεί στο σημείο «Λαγκράνζ 2» (L2), σε απόσταση 1,5 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη. Επικεφαλής της αποστολής θα είναι ο δρ Χάϊκε Ράουερ της Γερμανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (DLR).

Η ESA αποτελεί διακυβερνητικό οργανισμό που δημιουργήθηκε το 1975 και σήμερα έχει 20 κράτη-μέλη, μεταξύ των οποίων είναι η Ελλάδα.

http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5088655/kai-to-onoma-aytoy-platwn-o-neos-kynhgos-ekswplanhtwn-ths-eyrwpaikhs-esa/

[Explorer79]

Υπεραισιόδοξος ο Σιόστακ. Μακάρι να είναι όπως τα λέει αλλά τα αποτελέσματα που έφερε η έρευνα του τηλεσκοπίου Κέπλερ εώς τώρα δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά. 1000+ εξωπλανήτες έχουν επιβεβαιωθεί εώς τώρα και από αυτούς μόλις οι 10-12 έχουν πάνω κάτω την μάζα της Γης και βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη. Δεν γνωρίζουμε όμως αν είναι βραχώδης ή αέριοι και αν έχουν ατμόσφαιρα κλπ. Επίσης κάπιοι από αυτούς(10-12 πλανήτες) περιφέρονται γύρω από ερυθρούς νάνους οπότε οι πιθανότητες για ύπαρξη ζωής μειώνονται ακόμα περισσότερο. Πλέον είναι δεδομένο ότι για να δημιουργηθεί η ζωή εδώ στον πλανήτη μας συνέβησαν απίστευτες και απίθανες συμπτώσεις και αν δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν σίγουρα η ζωή είναι πάρα πολύ σπάνιο φαινόμενο. Βέβαια τα τηλεσκόπια έχουν πάρα μα πάρα πολύ δουλειά ακόμα και περιμένουμε εξελίξεις.

 

1% των εξωπλανητων εχουν πιθανοτητες να ειναι κατοικησιμοι... Οι μισοι περιπου ειναι βραχωδεις αρα παμε στο 0,5%. Αν συνυπολογισουμε και τους ηλιους που ειναι ερυθροι νανοι, παμε στο 0,3% περιπου.

Καποιοι δεν εχουν και ατμοσφαιρα οποτε παμε στο 0,1%. Ποσοι απο αυτους εχουν γηινη ατμοσφαιρα; Πολυ λιγοτεροι.... Ακομα ομως και 0,0001% να ειναι πλανητες σαν τη Γη, με νερο κτλ. παλι ειναι πολλοι! Με εκατονταδες δις. πλανητες σε ολο το γαλαξια, απλα πολλαπλασιασε π.χ. 200.000.000.000 Χ 0,0001% ή ακομα και 0,00001% ειναι αρκετες Γαιες... Ακομα και με χειροτερα ποσοστα, 1000 πλανητες σαν τη Γη βρισκουμε ανετα σε ολο το Γαλαξια. Καποιοι απο αυτους θα ειναι κοντα (κατω απο 1000 ετη φωτος μακρια....). Μενει μονο να τους βρουμε.

[GLOUKOS]

Φίλε explorer, γιατί βγάζεις εκτός λίστας τους ερυθρούς νάνους?? Μια χαρά πιθανότητες έχουν να φιλοξενούν κατοικήσιμους πλανήτες... Απλώς αυτοί οι πλανήτες πρέπει να πληρούν κάποιες προυποθέσεις. Κατοικήσιμη ζώνη δεν έχουν και αυτοί? http://diolkos.blogspot.com/2013/07/blog-post_5813.html Και η Γη μια χαρά θα μπορούσε να φιλοξενηθεί για παράδειγμα από τον Gliese 447, αρκεί να ήταν πολύ κοντύτερα σε αυτόν. http://www.astrobio.net/exclusive/4585/extending-the-habitable-zone-for-red-dwarf-stars-

[trex]

Φίλε explorer, γιατί βγάζεις εκτός λίστας τους ερυθρούς νάνους?? Μια χαρά πιθανότητες έχουν να φιλοξενούν κατοικήσιμους πλανήτες... Απλώς αυτοί οι πλανήτες πρέπει να πληρούν κάποιες προυποθέσεις. Κατοικήσιμη ζώνη δεν έχουν και αυτοί? http://diolkos.blogspot.com/2013/07/blog-post_5813.html Και η Γη μια χαρά θα μπορούσε να φιλοξενηθεί για παράδειγμα από τον Gliese 447, αρκεί να ήταν πολύ κοντύτερα σε αυτόν. http://www.astrobio.net/exclusive/4585/extending-the-habitable-zone-for-red-dwarf-stars-

 

Απλα οι ερυθροι νανοι ανηκουν στην κατηγορια των μεταβλητων αστερων ενω ο ηλιος μας ειναι σταθερος οσο αναφορα τις εκλαμψεις, την θερμοκρασια, μαγνητικα πεδια κλπ. Αυτο σημαινει οτι στους ερυθρους νανους οι ηλιακες εκλαμψεις και καταιγιδες αυξομειωνοντα αποτομα και η θερμοκρασια μπορει ξαφνικα να φτασει στα υψη και μετα να μειωθει οπως και η λαμπροτητα. Αυτο βεβαια συμβαινει στα πρωτα 2 δισ χρονια της ζωης του ερυθρου και μετα σιγα σιγα σταθεροποιουνται τα φαινομενα. Επισης, οπως ειπες και εσυ ο πλανητης πρεπει να ειναι πολυ κοντα στο αστρο του λογο των χαμηλων θερμοκρασιων που επικρατουν εκει σε σχεση με τον ηλιο μας αλλα αυτο θα εχει ως συνεπεια η μια πλευρα του πλανητη να κοιταει μονιμα στον ερυθρο νανο και η αλλη να ειναι μονιμα βυθισμενη στο σκοταδι και οτι συνεπαγεται με αυτο. Οπως καταλαβαινεις ολα αυτα καθως και καποια αλλα φαινομενα μειωνουν αρκετα τις πιθανοτητες για αναπτυξη ζης σε αυτους τους πλανητες οπως την ξερουμε εδω στην Γη αλλα τιποτα δεν αποκλειεται.