Πλανήτης Γη.

[Δροσος Γεωργιος]

Έπιασαν δουλειά οι δορυφορικοί προστάτες της Γης από μεγάλες πυρκαγιές.

Ξεκίνησε τη λειτουργία του ο πρώτος δορυφόρος σμήνους που θα ελέγχει τον πλανήτη συνεχώς για εστίες φωτιάς.

Τρεις μήνες μετά την εκτόξευση του δορυφόρου FireSat Protoflight δόθηκαν στη δημοσιότητα οι πρώτες εικόνες που κατέγραψε. Είναι ο πρώτος από ένα σμήνος 50 δορυφόρων που θα παρακολουθούν τον πλανήτη συνεχώς για την έγκαιρη ανίχνευση μεγάλων δασικών πυρκαγιών.Οι πρώτες εικόνες ελήφθησαν από χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, καθώς ο δορυφόρος χρησιμοποίησε το όργανο πολλαπλών ζωνών υπέρυθρης ακτινοβολίας (IR) για να σαρώσει το τοπίο για συγκεκριμένες θερμικές υπογραφές που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν πυρκαγιές. «Αυτές οι πρώτες εικόνες φωτός επιβεβαιώνουν ότι οι αισθητήρες IR μας λειτουργούν όπως έχουν σχεδιαστεί και συλλέγουν δεδομένα υψηλής ποιότητας. Η υπέρυθρη απεικόνιση με αυτή την ποιότητα είναι ένας από τους πιο τεχνικά απαιτητικούς τομείς στην τηλεπισκόπηση και είμαστε περήφανοι που είμαστε μεταξύ των λίγων εμπορικών παικτών που προωθούν αυτή τη δυνατότητα σε τροχιά» δήλωσε ο Νταν Μακλίς επικεφαλής επιστήμονας της εταιρείας Muon Space που βρίσκεται πίσω από αυτό το νέο δορυφορικό σμήνος.Ο FireSat Protoflight εκτοξεύτηκε στις 14 Μαρτίου με πύραυλο της SpaceX. Η Muon Space σχεδιάζει να εκτοξεύσει τρεις ακόμη δορυφόρους FireSat το 2026 και το σμήνος να έχει αναπτυχθεί πλήρως στο Διάστημα μέχρι το 2030.  Η Muon Space σχεδιάζει ο αστερισμός να μπορεί να σαρώνει κάθε σημείο της Γης κάθε 20 λεπτά, με περισσότερες περιοχές επιρρεπείς σε πυρκαγιές να σαρώνονται πιο συχνά.

 

Ο αστερισμός FireSat γεννήθηκε από μια συνεργασία μεταξύ της Muon Space και του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Earth Fire Alliance για την παροχή πιο εμπεριστατωμένων δεδομένων σχετικά με τις πυρκαγιές στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, στους πρώτους ανταποκριτές και στις πληγείσες κοινότητες, ώστε να προσπαθήσουν να μετριάσουν καλύτερα τις απειλές των πυρκαγιών. Η ομάδα ελπίζει ότι οι εικόνες υψηλής ανάλυσης από τους δορυφόρους μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του κενού στην ανίχνευση πυρκαγιών με βάση το διάστημα.

Οι δυνατότητες

Για την ανίχνευση συγκεκριμένων πηγών θερμότητας, ο FireSat σαρώνει τα τοπία της Γης σε όλες τις ορατές, εγγύς υπέρυθρες, βραχείες, μεσαίες και μεγάλες υπέρυθρες ζώνες ταυτόχρονα. Αυτά τα έξι διαφορετικά κανάλια IR επιτρέπουν στον δορυφόρο να μην ξεγελιέται από τυχόν δεδομένα που να υποδεικνύουν ψευδώς την εκδήλωση μιας πυρκαγιάς και επίσης να ανιχνεύει πυρκαγιές σε χαμηλότερες θερμοκρασίες. Από τη θέση του σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, ο FireSat μπορεί να ανιχνεύσει σαρώνει περιοχές έκτασης 1,500 χλμ. και να εντοπίζει μια εστία φωτιάς που μόλις έχει εκδηλωθεί και δεν έχει προχωρήσει περισσότερο από πέντε μέτρα.Το FireSat σάρωσε επίσης πιο απομακρυσμένες περιοχές όπως το ηφαίστειο Κιλαουέα στη Χαβάη και το σύμπλεγμα πετρελαϊκών κοιτασμάτων Σαρίρ της Λιβύης, όπου μπόρεσε να ανιχνεύσει διάφορες εκλάμψεις αερίου.Όπως είναι ευνόητο η λειτουργία του σμήνους αν υπάρξει σωστή σύνδεση του με τις αρμόδιες κατά τόπους Αρχές και υπηρεσίες μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικά πολύτιμο εργαλείο στην έγκαιρη επέμβαση για την κατάσβεση πυρκαγιών που μπορεί να αποδειχθούν πολύ καταστροφικές.

Στην παραπάνω εικόνα, ο FireSat δείχνει θερμικές υπογραφές σε αγροτικές και αστικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένου ενός διαδρόμου προσγείωσης-απογείωσης αεροδρομίου στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1974886/epiasan-doyleia-oi-doryforikoi-prostates-tis-gis-apo-megales-pyrkagies/

[Δροσος Γεωργιος]

Νέα στοιχεία για τον serial killer της ζωής στη Γη.

Καινούργια ευρήματα για το Μεγάλο Θανατικό στον πλανήτη μας.

Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Communications» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τα ευρήματα της μελέτης που έκανε η οποία αποκαλύπτει τον ένοχο της μαζικότερης εξαφάνισης ειδών χλωρίδας και πανίδας στην ιστορία της Γης προσφέροντας παράλληλα στοιχεία για τους σημερινούς και μελλοντικούς κλιματικούς κινδύνους στον πλανήτη μας.Πριν από περίπου 252 εκατομμύρια χρόνια, σχεδόν όλη η ζωή στη Γη εξαφανίστηκε. Γνωστή ως η μαζική εξαφάνιση της Πέρμιας-Τριαδικής περιόδου η το Μεγάλο Θανατικό αυτή ήταν η πιο καταστροφική από τις πέντε μαζικές εξαφανίσεις που έχουν αναγνωριστεί στα τελευταία 539 εκατομμύρια χρόνια της ιστορίας του πλανήτη μας. Έως και το 94% των θαλάσσιων ειδών και το 70% των χερσαίων οικογενειών σπονδυλωτών εξαφανίστηκαν. Τα τροπικά δάση οποία χρησίμευαν, όπως και σήμερα, ως σημαντικές δεξαμενές άνθρακα και βοηθούσαν στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του πλανήτη γνώρισαν επίσης τεράστιες μειώσεις.Οι επιστήμονες συμφωνούν εδώ και καιρό ότι αυτό το γεγονός προκλήθηκε από μια ξαφνική αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου που οδήγησε σε μια έντονη και ταχεία θέρμανση της Γης. Αλλά αυτό που παρέμεινε μυστήριο είναι γιατί αυτές οι εξαιρετικά θερμές συνθήκες παρέμειναν για εκατομμύρια χρόνια.

Μια τεράστια έκρηξη

Η παρακμή των τροπικών δασών εγκλώβισε τη Γη σε μια κατάσταση θερμοκηπίου επιβεβαιώνοντας την υποψία των επιστημόνων ότι όταν το κλίμα του πλανήτη μας διασχίσει ορισμένα «σημεία καμπής» μπορεί να ακολουθήσει μια πραγματικά καταστροφική οικολογική κατάρρευση.Αιτία για το συμβάν μαζικής εξαφάνισης της Πέρμιας-Τριαδικής περιόδου ήταν η έναρξη μιας αλυσίδας τρομερής έντασης ηφαιστειακών εκρήξεων στην περιοχή της Σιβηρίας. Οι εκρήξεις αυτές εκτιμάται ότι διήρκεσαν για πολλές χιλιάδες έτη και αποτέλεσμα είχαν την απελευθέρωση αστείρευτων ποσοτήτων λάβας με εκτιμήσεις ειδικών να κάνουν λόγο για ένα τρισ. λίτρα λάβας.Όταν η λάβα στερεοποιήθηκε δημιουργήθηκαν τα περίφημα «Σκαλιά της Σιβηρίας», μια έκταση ηφαιστειογενών πετρωμάτων έκτασης περίπου δύο εκατ. τετραγωνικών χλμ.Οι τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα που απελευθερώθηκαν από αυτή την κολασμένη περίοδο που διήρκεσε μερικές δεκάδες ή ίσως και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες έτη προκάλεσαν αύξηση της θερμοκρασίας και θεωρείται ο κύριος μηχανισμός εξόντωσης για μεγάλο μέρος της ζωής εκείνη την εποχή.Στην ξηρά πιστεύεται ότι οι θερμοκρασίες της επιφάνειας αυξήθηκαν πολύ γρήγορα 6-10 βαθμούς Κελσίου καθιστώντας αδύνατο για πολλές μορφές ζωής να προλάβουν να εξελιχθούν και να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Σε άλλες παρόμοιες εκρήξεις, το κλιματικό σύστημα συνήθως επιστρέφει στην προηγούμενη κατάστασή του εντός 100.000 έως ενός εκατομμυρίου ετών.Αλλά αυτές οι συνθήκες «υπερθερμοκηπίου», οι οποίες οδήγησαν σε μέσες θερμοκρασίες επιφάνειας στον ισημερινό άνω των 34 βαθμών Κελσίου, περίπου 8 βαθμούς Κελσίου θερμότερες από την τρέχουσα μέση θερμοκρασία στον ισημερινό)παρέμειναν για περίπου πέντε εκατομμύρια χρόνια και η νέα μελέτη προσπαθεί να δώσει μια απάντηση.

Τα δάση πεθαίνουν

Η ερευνητική ομάδα εξέτασε το αρχείο απολιθωμάτων ενός ευρέος φάσματος χερσαίων φυτικών βιοσυστημάτων, όπως άνυδρα, τροπικά, υποτροπικά, εύκρατα και θαμνώδη. Αναλύσε πώς άλλαξαν τα βιοσυστήματα από λίγο πριν από το συμβάν μαζικής εξαφάνισης, μέχρι περίπου οκτώ εκατομμύρια χρόνια μετά.Οι ερευνητές βασίστηκαν στην παραδοχή ότι η Γη θερμάνθηκε πολύ γρήγορα, οδηγώντας στον θάνατο της βλάστησης χαμηλού έως μεσαίου γεωγραφικού πλάτους, ειδικά των τροπικών δασών. Ως αποτέλεσμα, η αποτελεσματικότητα του κύκλου του οργανικού άνθρακα μειώθηκε σημαντικά αμέσως μετά τις ηφαιστειακές εκρήξεις.Τα φυτά επειδή δεν μπορούν απλώς να σηκωθούν και να κινηθούν επηρεάστηκαν πολύ έντονα από τις μεταβαλλόμενες συνθήκες. Πριν από το συμβάν υπήρχαν πολλά τροπικά και υποτροπικά δάση γύρω από τον ισημερινό καθώς και περιοχές με τύφη που απορροφούσαν άνθρακα.Ωστόσο όταν οι ερευνητές ανακατασκεύσαν απολιθώματα φυτών από επιτόπια έρευνα, αρχεία και βάσεις δεδομένων γύρω από το συμβάν, είδαν ότι αυτά τα βιοσυστήματα είχαν εξαφανιστεί εντελώς από τις τροπικές ηπείρους. Αυτό οδήγησε σε ένα «κενό άνθρακα» πολλών εκατομμυρίων ετών στο γεωλογικό αρχείο.Αυτά τα δάση αντικαταστάθηκαν από μικροσκοπικά φυτά ύψους μόνο δύο έως 20 εκατοστών. Θύλακες μεγαλύτερων φυτών παρέμειναν προς τους πόλους, σε παράκτιες και σε ελαφρώς ορεινές περιοχές όπου η θερμοκρασία ήταν ελαφρώς χαμηλότερη. Μετά από περίπου πέντε εκατομμύρια χρόνια, είχαν ως επί το πλείστον επαναποικίσει τη Γη. Ωστόσο, αυτοί οι τύποι φυτών ήταν επίσης λιγότερο αποτελεσματικοί στη δέσμευση άνθρακα στον κύκλο του οργανικού άνθρακα.Αυτό είναι ανάλογο από κάποιες απόψεις με την εξέταση των επιπτώσεων της αντικατάστασης όλων των τροπικών δασών σήμερα με τη χλωρίδα των θάμνων mallee και spinifex που θα μπορούσαμε να περιμένουμε να δούμε στην αυστραλιανή ενδοχώρα.

Τα δάση επιστρέφουν

Χρησιμοποιώντας στοιχεία από τη σημερινή εποχή οι ερευνητές έκαναν εκτιμήσεις για τον ρυθμό με τον οποίο τα φυτά απορροφούν το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα και το αποθηκεύουν ως οργανική ύλη κάθε διαφορετικού βιοτόμου (ή την «καθαρή πρωτογενή παραγωγικότητά» του) που υποδηλώνεται στο αρχείο απολιθωμάτων.Στη συνέχεια οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα πρόσφατα αναπτυγμένο μοντέλο κύκλου άνθρακα που ονομάζεται SCION για να ελέγξουν αριθμητικά τη θεωρία τους. Όταν αναλύσαμε τα αποτελέσματα του μοντέλου μας, διαπιστώσαμε ότι η αρχική αύξηση της θερμοκρασίας από τις Σιβηρικές Παγίδες διατηρήθηκε για πέντε έως έξι εκατομμύρια χρόνια μετά το συμβάν λόγω της μείωσης της καθαρής πρωτογενούς παραγωγικότητας.Μόνο όταν τα φυτά επανεγκαθίσταντο και ο κύκλος του οργανικού άνθρακα επανεκκινούσε, η Γη άρχισε σιγά σιγά να βγαίνει από τις συνθήκες του υπερθερμοκηπίου.

Διατήρηση κλιματικής ισορροπίας

Είναι πάντα δύσκολο να κάνουμε αναλογίες μεταξύ της κλιματικής αλλαγής του παρελθόντος στο γεωλογικό αρχείο και αυτού που βιώνουμε σήμερα. Αυτό συμβαίνει επειδή η έκταση των αλλαγών του παρελθόντος συνήθως μετριέται σε διάστημα δεκάδων έως εκατοντάδων χιλιάδων ετών, ενώ σήμερα βιώνουμε αλλαγές σε διάστημα δεκαετιών έως αιώνων.Μια βασική συνέπεια της εργασίας μας, ωστόσο, είναι ότι η ζωή στη Γη, αν και ανθεκτική, δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε μαζικές αλλαγές σε σύντομες χρονικές κλίμακες χωρίς δραστικές αναδιαμορφώσεις του βιοτικού τοπίου.Στην περίπτωση της μαζικής εξαφάνισης της Πέρμιας-Τριαδικής περιόδου, τα φυτά δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν σε μια τόσο γρήγορη χρονική κλίμακα όσο 1.000 έως 10.000 χρόνια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ένα μεγάλο συμβάν εξαφάνισης.Συνολικά, τα αποτελέσματά μας υπογραμμίζουν πόσο σημαντικά είναι τα τροπικά και υποτροπικά φυτικά βιοσυστήματα και περιβάλλοντα για τη διατήρηση της κλιματικής ισορροπίας. Με τη σειρά τους, δείχνουν πώς η απώλεια αυτών των βιοσυστημάτων μπορεί να συμβάλει στην περαιτέρω αύξηση της κλιματικής αλλαγής και να χρησιμεύσει ως ένα καταστροφικό σημείο καμπής για το κλίμα.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1977367/nea-stoicheia-gia-ton-serial-killer-tis-zois-sti-gi/

[Δροσος Γεωργιος]

Τα φράγματα σε όλο τον κόσμο συγκρατούν τόσο πολύ νερό που έχουν μετατοπίσει τους πόλους της Γης.

Αναδιανέμουν τη μάζα σε όλο τον πλανήτη μετατοπίζοντας τη θέση του φλοιού της Γης σε σχέση με τον μανδυα.

Η κατασκευή χιλιάδων φραγμάτων από το 1835 έχει προκαλέσει ταλάντωση των πόλων της Γης σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters». Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα μεγάλα φράγματα συγκρατούν τόσο πολύ νερό που αναδιανέμουν τη μάζα σε όλο τον πλανήτη μετατοπίζοντας τη θέση του φλοιού της Γης σε σχέση με τον μανδύα, το μεσαίο στρώμα του πλανήτη.Ο μανδύας της Γης είναι κολλώδης και ο φλοιός σχηματίζει ένα συμπαγές κέλυφος που μπορεί να ολισθαίνει πάνω του. Το βάρος στον φλοιό που τον προκαλεί να μετατοπιστεί σε σχέση με τον μανδύα μετατοπίζει επίσης τη θέση των πόλων της Γης, ανέφεραν οι ερευνητές.«Οποιαδήποτε κίνηση μάζας μέσα στη Γη ή στην επιφάνειά της αλλάζει τον προσανατολισμό του άξονα περιστροφής σε σχέση με τον φλοιό, μια διαδικασία που ονομάζεται πραγματική πολική περιπλάνηση» αναφέρουν οι ερευνητέςΟι επιστήμονες γνώριζαν ήδη ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες που εκτοπίζουν τεράστιους όγκους νερού μπορούν να προκαλέσουν πολική περιπλάνηση. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο έδειξε ότι η δραματική τήξη των πάγων λόγω της κλιματικής αλλαγής μπορεί να μετακινήσει τους πόλους κατά 27 μέτρα μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα. Και μια μελέτη του 2023 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η άντληση υπόγειων υδάτων μεταξύ 1993 και 2010 προκάλεσε πολική μετατόπιση 80 εκατοστών.

Τα ευρήματα

Για τη νέα μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν την επίδραση στους πόλους της Γης 6,862 φραγμάτων που κατασκευάστηκαν σε όλο τον πλανήτη μεταξύ 1835 και 2011. Η ομάδα χρησιμοποίησε μια ήδη δημοσιευμένη βάση δεδομένων φραγμάτων η οποία προηγουμένως αποκάλυψε ότι ο όγκος του νερού που συγκρατούν αυτά τα φράγματα – ένας όγκος που θα μπορούσε να γεμίσει το Γκραν Κάνιον δύο φορές – είχε οδηγήσει σε πτώση της παγκόσμιας στάθμης της θάλασσας κατά 23 χιλιοστά.Η αποθήκευση νερού πίσω από τα φράγματα προκάλεσε την μετακίνηση των πόλων της Γης σε συνολική απόσταση 1,1 μ. κατά την περίοδο της μελέτης, διαπίστωσαν οι συγγραφείς της νέας έρευνας.«Καθώς παγιδεύουμε νερό πίσω από τα φράγματα, όχι μόνο αφαιρεί νερό από τους ωκεανούς, οδηγώντας έτσι σε παγκόσμια πτώση της στάθμης της θάλασσας, αλλά αναδιανέμει επίσης τη μάζα με διαφορετικό τρόπο σε όλο τον κόσμο», δήλωσε σε ανακοίνωσή της η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Νατάσα Βαλέντσιτς, μεταπτυχιακή φοιτήτρια γεωλογίας, γεωφυσικής και πλανητικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.Τα αποτελέσματα, τα οποία βασίστηκαν σε υπολογισμούς και μοντελοποίηση υπολογιστών, έδειξαν δύο διακριτές φάσεις πολικής περιπλάνησης κατά την περίοδο της μελέτης. Η πρώτη, από το 1835 έως το 1954, αντικατοπτρίζει την κατασκευή φραγμάτων μεγάλης κλίμακας στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Αυτό προκάλεσε τη μετακίνηση του Βόρειου Πόλου 20 εκατοστά πιο κοντά στον 103ο μεσημβρινό ανατολικά, μια νοητή γραμμή που εκτείνεται από βορρά προς νότο μέσω της Ρωσίας, της Μογγολίας και της Κίνας.

Η στάθμη

Η δεύτερη φάση, από το 1954 έως το 2011, αντικατοπτρίζει την εκτεταμένη κατασκευή φραγμάτων στην Ανατολική Αφρική και την Ασία. Αυτά τα φράγματα πρόσθεσαν μάζα στις αντίθετες πλευρές του πλανήτη από τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, οδηγώντας σε μια μετατόπιση 57 εκατοστά στη θέση του Βόρειου Πόλου προς τον 117ο δυτικό μεσημβρινό, ο οποίος διασχίζει τη δυτική Βόρεια Αμερική και τον Νότιο Ειρηνικό. Η πολική περιπλάνηση δεν είναι γραμμική, αλλά σχηματίζει μια ασταθή γραμμή, γι’ αυτό και οι καθαρές μετατοπίσεις προς κάθε κατεύθυνση δεν αθροίζονται στα 3,7 πόδια.Ενώ η θέση των πόλων έχει σχετικά μικρή επίδραση στις διεργασίες της Γης, η επίδραση των φραγμάτων στη στάθμη της θάλασσας είναι σημαντική, δήλωσε η Βαλέντσικ. «Δεν πρόκειται να βυθιστούμε σε μια νέα εποχή των παγετώνων, επειδή ο πόλος μετακινήθηκε κατά περίπου ένα μέτρο συνολικά, αλλά έχει επιπτώσεις στη στάθμη της θάλασσας», είπε.Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι οι επιστήμονες θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα φράγματα στις προβλέψεις τους για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, επειδή τα φράγματα εμποδίζουν τόσο πολύ νερό να φτάσει στους ωκεανούς. Η παγκόσμια στάθμη της θάλασσας αυξήθηκε κατά 4,7 έως 6,7 ίντσες (12 έως 17 εκατοστά) κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα. Περίπου το ένα τέταρτο αυτής της ποσότητας νερού βρίσκεται πίσω από φράγματα, πράγμα που σημαίνει ότι ανάλογα με το πού βρίσκεστε στον κόσμο, τα φράγματα θα επηρεάσουν τη στάθμη της θάλασσας. Αυτό είναι ένα άλλο πράγμα που πρέπει να λάβουμε υπόψη, επειδή αυτές οι αλλαγές μπορεί να είναι αρκετά μεγάλες, αρκετά σημαντικές» είπε η Βαλέντσι.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1979531/ta-fragmata-se-olo-ton-kosmo-sygkratoyn-toso-poly-nero-poy-echoyn-metatopisei-toys-poloys-tis-gis/

[Δροσος Γεωργιος]

24 ώρες μείον 1,34 χιλιοστά του δευτερολέπτου.

Τόση ήταν χτες η διάρκεια μιάς πλήρους περιστροφής της Γης γύρω από τον άξονά της. Έτσι η ημέρα της 22ας Ιουλίου 2025, είχε την τρίτη πιο σύντομη διάρκεια από το 1973, όταν άρχισαν αυτού του είδους οι μετρήσεις με την χρήση των ατομικών ρολογιών.Η ταχύτητα περιστροφής της Γης γύρω από τον άξονά της δεν είναι σταθερή. Στο παρελθόν, μια μέρα ήταν πολύ μικρότερη από τις 24 ώρες ή 86.400 δευτερόλεπτα. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2023, κατα την Προκάμβριo περίοδο της Γης, η ημέρα διαρκούσε περίπου 19 ώρες, αλλά με την πάροδο του χρόνου, η διάρκεια μιάς ημέρας αυξήθηκε και σταθεροποιήθηκε στις 24 ώρες. Ο κύρια αιτία γι αυτό είναι η αλληλεπίδρασή της με την Σελήνη, η οποία απομακρύνθηκε σταδιακά από τη Γη.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι η μέση απόσταση της Σελήνης από τη Γη, συνεχώς μεγαλώνει κατά 3,82 εκατοστά κάθε 100 χρόνια, γεγονός που σημαίνει ότι στο παρελθόν η Σελήνη πρέπει να βρισκόταν πολύ πλησιέστερα στη Γη απ’ ό,τι είναι σήμερα. Τα σύγχρονα στοιχεία μας λένε, επίσης, ότι οι παλιρροιακές δυνάμεις της Σελήνης πάνω στα νερά των ωκεανών προκαλούν τριβές που μειώνουν σήμερα την περιστροφή της Γης κατά 0,0016 του δευτερολέπτου κάθε αιώνα. Καθώς απομακρύνεται, η Σελήνη απομυζά περιστροφική ενέργεια της Γης, προκαλώντας επιβράδυνση της περιστροφής της Γης και επιμήκυνση των ημερών.Από το 1973, αφότου άρχισαν οι καταγραφές (με την εφεύρεση του ατομικού ρολογιού) μέχρι το 2020, η συντομότερη ημέρα που καταγράφηκε είχε διάρκεια 1,05 χιλιοστά του δευτερολέπτου μικρότερη από τις 24 ώρες, σύμφωνα με το Timeanddate.com. Αλλά από το 2020, η Γη έχει επανειλημμένα σπάσει τα δικά της ρεκόρ ταχύτητας περιστροφής γύρω από τον άξονά της. Έτσι, η συντομότερη ημέρα που έχει καταγραφεί (από το 1973 και μετά) ήταν στις 5 Ιουλίου 2024, όταν μια πλήρης περιστροφή της Γης ολοκληρώθηκε σε 24 ώρες μείον 1,66 χιλιοστά του δευτερολέπτου.Όσον αφορά το 2025, οι επιστήμονες προέβλεψαν ότι η 9η Ιουλίου, η 22α Ιουλίου και η 5η Αυγούστου θα μπορούσαν να είναι οι συντομότερες ημέρες του έτους. Ωστόσο, νεότερα δεδομένα έδειξαν ότι η 10η Ιουλίου θα καταλάμβανε την πρώτη θέση ως η συντομότερη ημέρα για το 2025, με διάρκεια 24 ώρες μείον 1,36 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Χτες όμως, η Γη ολοκλήρωσε την περιστροφή της κατά 1,34 χιλιοστά του δευτερολέπτου νωρίτερα, γεγονός που την βάζει στην δεύτερη θέση για το 2025 με μικρή διαφορά. Κι αν οι προβλέψεις επιβεβαιωθούν, η 5η Αυγούστου θα έχει διάρκεια 24 ώρες μείον 1,25 χιλιοστά του δευτερολέπτου, καταλαμβάνοντας το χάλκινο μετάλλιο της συντομότερης ημέρα του έτους 2025.Το γεγονός είναι ότι η χτεσινή μέρα, η 22α Ιουλίου είχε διάρκεια 24 ώρες μείον 1,34 χιλιοστά του δευτερολέπτου, την κατατάσσει στην τρίτη θέση της συντομότερης ημέρας από το 1973.Η ερμηνεία αυτών των μικρο-μεταβολών στην περιστροφή της Γης, όπως για παράδειγμα επιχειρεί η μελέτη του 2024, είναι πολύ δύσκολη και η υποκείμενη αιτία τους παραμένει ασαφής.

πηγή: https://www.space.com/astronomy/earth/earth-will-spin-faster-on-july-22-to-create-2nd-shortest-day-in-history

[Δροσος Γεωργιος]

Επιστήμονες λένε ότι η Γη απέκτησε δύο επιπλέον εποχές στη διάρκεια του έτους.

Πρόκειται για δύο επιβλαβή φαινόμενα αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Ομάδα ειδικών της Σχολής Οικονομικής και Πολιτικής Επιστήμης του Λονδίνου με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Progress in Enviromental Geography» αναφέρει ότι η «εποχή της αιθαλομίχλης» και η «εποχή των σκουπιδιών» αποτελούν πλέον μέρος του ετήσιου κλιματικού ρυθμού της Γης, αναστατώνοντας τα οικοσυστήματα και επαναπροσδιορίζοντας το ημερολόγιο του πλανήτη.

Εποχή της Ομίχλης

Συμβαίνει κάθε χρόνο σε περιοχές της Νοτιοανατολικής Ασίας, κυρίως από Ιούνιο έως Σεπτέμβριο.Προκαλείται από εκτεταμένες πυρκαγιές για εκκαθάριση γης (ιδίως σε Ινδονησία και Μαλαισία)Η αιθαλομίχλη διασχίζει σύνορα, καλύπτοντας περιοχές όπως η Σιγκαπούρη, η Ταϊλάνδη και η Ινδία, επιβαρύνοντας την υγεία εκατομμυρίων ανθρώπωνΣτις ΗΠΑ, η εποχή των δασικών πυρκαγιών στην Καλιφόρνια πλέον αρχίζει την άνοιξη και διαρκεί μέχρι τον Δεκέμβριο, ενώ νέα εποχή «αιθαλομίχλης» διαμορφώνεται και στη Νέα Υόρκη και το Νιου Τζέρσεϊ εξαιτίας πυρκαγιών στον Καναδά.

Εποχή των Σκουπιδιών

Συμβαίνει κυρίως στην Ινδονησία (Μπαλί) από Δεκέμβριο έως Μάρτιο.Οι μουσωνικοί άνεμοι και τα θαλάσσια ρεύματα μεταφέρουν τεράστιες ποσότητες πλαστικών απορριμμάτων στις παραλίες.Το φαινόμενο είναι τόσο προβλέψιμο, που οι ντόπιοι γνωρίζουν πότε θα συμβείΤο 2024, πάνω από 3,000 τόνοι σκουπιδιών κατέληξαν στις παραλίες της Μπαλί.Παρόμοια φαινόμενα εμφανίζονται στις Φιλιππίνες, στην Ταϊλάνδη και ακόμα και στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ, ειδικά το καλοκαίρι, λόγω ρευμάτων όπως αυτό του Ρεύματος του Κόλπου

Εξαφανισμένες και Απορυθμισμένες Εποχές

Οι επιστήμονες εισήγαγαν νέους όρους για να περιγράψουν τις αλλαγές στον κλιματικό ρυθμό:

* Εξαφανισμένες εποχές: Όπως η περίοδος χειμερινών σπορ στις Άνδεις και τα Βραχώδη Όρη, η οποία πλέον δεν υφίσταται λόγω έλλειψης χιονιού.

* Απορυθμισμένες εποχές: Όταν οι εποχές έρχονται νωρίτερα ή αργούν, π.χ. η άνοιξη ξεκινά πολύ νωρίς ή το καλοκαίρι διαρκεί υπερβολικά.

* Οι κύκλοι αναπαραγωγής και χειμέριας νάρκης στην Ευρώπη ξεκινούν εβδομάδες νωρίτερα.

* Θαλασσοπούλια στην Αγγλία δεν επιστρέφουν πλέον στον ίδιο καιρό για φωλεοποίηση.

* Εντεινόμενες εποχές: Οι εποχές δεν εξαφανίζονται, αλλά εντείνονται επικίνδυνα, π.χ. τα καλοκαίρια στην Ευρώπη έχουν γίνει πιο θερμά και θανατηφόρα, ιδιαίτερα μετά τον καύσωνα του 2003.

* Το μοτίβο παραμένει αλλά με πιο «σκληρό και απρόβλεπτο ρυθμό».

Η έρευνα

Έγινε ανάλυση δορυφορικών εικόνων, καιρικών δεδομένων και τοπικών αναφορών. Εντοπίστηκαν νέοι κλιματικοί ρυθμοί που είναι πλέον ανθρώπινης προέλευσης. Οι νέες «εποχές» δημιουργούν υγειονομικές κρίσεις, οικολογικές ανατροπές και κοινωνική αναστάτωση.Η ανθρωπόκαινος εποχή δεν αλλάζει μόνο το κλίμα, αλλά ξαναγράφει το ίδιο το ημερολόγιο της φύσης. Οι εποχές πλέον δεν είναι σταθερές, αλλά ρευστές, παραμορφωμένες ή ενισχυμένες, με πολυεπίπεδες επιπτώσεις σε ανθρώπους, ζώα και οικοσυστήματα.

https://www.naftemporiki.gr/green/climate/1987681/epistimones-lene-oti-i-gi-apektise-dyo-epipleon-epoches-sti-diarkeia-toy-etoys/

[Δροσος Γεωργιος]

Ερευνητές λένε ότι βρήκαν κολοσσιαία «φιτίλια» στα έγκατα της Γης τα οποία πυροδοτούν μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις.

Πρόκειται για γεωλογικές δομές 100 φορές μεγαλύτερες από το Έβερεστ.

Οι πολύ ισχυρές ηφαιστειακές εκρήξεις δεν προκαλούν μόνο καταστροφές σε περιουσίες και ματαιώσεις πτήσεων. Μπορούν να σκοτώσουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες ανθρώπους, θάβοντας τους κάτω από θανατηφόρες πυροκλαστικές ροές αλλά και να αλλάξουν σε τοπικό ή ακόμη και πλανητικό επίπεδο το κλίμα προκαλώντας κατάρρευση οικοσυστημάτων. Επιστήμονες στην Αυστραλία εντόπισαν μια πιθανή αιτία για μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις, μυστηριώδεις μάζες περίπου δύο χιλιάδες χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της Γης.Πρόκειται για τρισδιάστατες δομές που έχουν μέγεθος όσο μια ήπειρος και ύψος 100 φορές μεγαλύτερο από το Έβερεστ. Βρίσκονται στον πυθμένα του μανδύα της Γης, ακριβώς πάνω από τον λιωμένο εξωτερικό πυρήνα. Εκεί, η πίεση είναι τόσο υψηλή που τα στοιχεία της Γης συμπιέζονται σε ακραίο βαθμό. Αυτές οι μάζες θεωρούνται σημεία εκκίνησης για τους πίδακες λιωμένου πετρώματος που ανεβαίνουν προς την επιφάνεια της Γης.Όταν φτάσουν στην επιφάνεια, εκρήγνυνται ως λάβα, αέρια και θραύσματα πετρωμάτων με τη δυνατότητα να εξαλείψουν τη ζωή όπως τουλάχιστον τη γνωρίζουμε. Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι οι γιγαντιαίες ηφαιστειακές εκρήξεις μπορούν να προκαλέσουν απότομες κλιματικές αλλαγές, μαζικές εξαφανίσεις ειδών, ενίσχυση του φαινομένου του θερμοκηπίου λόγω εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων.Η ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Wollongong χρησιμοποίησε μοντελοποίηση με υπολογιστή για να προσομοιώσει την μεταγωγή θερμότητας του μανδύα σε διάστημα ενός δισεκατομμυρίου ετών. Οι ερευνητές αναφέρουν στη μελέτη τους ότι οι αυτές οι μάζες υπάρχουν πιθανώς εδώ και εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια.Παρόλο που είναι φτιαγμένες από πέτρωμα όπως και ο υπόλοιπος μανδύας, είναι πιθανόν πιο θερμές και πιο βαριές και επομένως συμπεριφέρονται διαφορετικά. Η ανακάλυψη αυτών των μαζών αποτελεί σημαντική πρόοδο στην κατανόηση των ηφαιστειακών εκρήξεων μεγάλης κλίμακας και του πώς διαμορφώνονται οι καταστροφικές φυσικές διεργασίες στο εσωτερικό της Γης. Η κατανόηση τους θα μπορούσε στο μέλλον να βοηθήσει στην πρόβλεψη και στην ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων τέτοιων γεγονότων.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1981567/ereynites-lene-oti-vrikan-kolossiaia-fitilia-sta-egkata-tis-gis-ta-opoia-pyrodotoyn-megales-ifaisteiakes-ekrixeis/

[Δροσος Γεωργιος]

Η Γη θα σπάσει ρεκόρ ταχύτητας περιστροφής την Τρίτη «συρρικνώνοντας» το 24ωρο.

Σήμερα θα είναι μία από τις συντομότερες ημέρες που έχουν ποτέ καταγραφεί.

Η Γη θα ολοκληρώσει μια πλήρη περιστροφή σε ελαφρώς λιγότερο χρόνο από το συνηθισμένο την Τρίτη, 22 Ιουλίου, καθιστώντας την μία από τις συντομότερες ημέρες που έχουν ποτέ καταγραφεί.Η διαφορά θα είναι μόλις 1,34 χιλιοστά του δευτερολέπτου μικρότερη από τις κανονικές 24 ώρες — κάτι που δεν είναι αντιληπτό από τον άνθρωπο — αλλά αποτελεί μέρος μιας περίεργης τάσης στην περιστροφική συμπεριφορά της Γης που έχει αναδυθεί τα τελευταία χρόνια. Αν η τάση συνεχιστεί, ίσως χρειαστεί να αφαιρεθεί ένα δευτερόλεπτο από τα ατομικά ρολόγια περίπου το 2029 — κάτι που ονομάζεται αρνητικό εμβόλιμο δευτερόλεπτο (negative leap second) και δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ.Στο παρελθόν, η διάρκεια μιας ημέρας στη Γη ήταν πολύ μικρότερη από τις 24 ώρες (ή 86.400 δευτερόλεπτα) που θεωρούμε φυσιολογικές σήμερα. Σύμφωνα με μελέτη του 2023, η διάρκεια μιας ημέρας ήταν περίπου 19 ώρες για μεγάλο μέρος της πρώιμης ιστορίας της Γης. Αυτό οφειλόταν σε μια ισορροπία μεταξύ των ατμοσφαιρικών παλιρροιών που προκαλούνται από τον Ήλιο και των ωκεάνιων παλιρροιών που προκαλούνται από τη Σελήνη.Ωστόσο, με την πάροδο του γεωλογικού χρόνου, οι ημέρες στη Γη έχουν γίνει πιο μακρές. Ο κύριος υπαίτιος είναι η παλιρροϊκή τριβή από τη Σελήνη, η οποία προκαλεί τη σταδιακή απομάκρυνσή της από τη Γη. Καθώς απομακρύνεται, η Σελήνη απορροφά ενέργεια περιστροφής της Γης, επιβραδύνοντας τη γήινη περιστροφή και επιμηκύνοντας τη διάρκεια της ημέρας.Αν συνεχιστεί η τρέχουσα επιτάχυνση της περιστροφής, μπορεί να βρεθούμε μπροστά στην πρωτοφανή ανάγκη αφαίρεσης ενός δευτερολέπτου από τα ρολόγια μας, αντί να προσθέτουμε (όπως έχει γίνει μέχρι σήμερα). Αυτό θα σήμαινε μια αρνητική διόρθωση χρόνου για συγχρονισμό με την αληθινή περιστροφή της Γης.

Τα ρεκόρ

Από τότε που ξεκίνησαν οι καταγραφές με την εφεύρεση του ατομικού ρολογιού το 1973 έως το 2020, η συντομότερη ημέρα που είχε ποτέ καταγραφεί ήταν 1,05 χιλιοστά του δευτερολέπτου μικρότερη από τις 24 ώρες, σύμφωνα με το Timeanddate.com. Όμως, από το 2020 και μετά, η Γη συνεχώς «σπάει» τα δικά της ρεκόρ ταχύτητας.Η συντομότερη ημέρα που έχει μετρηθεί ποτέ σημειώθηκε στις 5 Ιουλίου 2024, όταν η Γη ολοκλήρωσε την περιστροφή της 1,66 χιλιοστά του δευτερολέπτου πιο γρήγορα από το συνηθισμένο. Κοιτάζοντας προς το 2025, οι επιστήμονες προέβλεπαν ότι οι 9 Ιουλίου, 22 Ιουλίου και 5 Αυγούστου θα ήταν οι συντομότερες ημέρες του έτους. Ωστόσο, νέα δεδομένα δείχνουν ότι η 10η Ιουλίου 2025 πήρε την πρωτιά, με διάρκεια 1,36 χιλιοστά του δευτερολέπτου μικρότερη από τις κανονικές 24 ώρες.Στις 22 Ιουλίου, η Γη αναμένεται να ολοκληρώσει την περιστροφή της 1,34 χιλιοστά του δευτερολέπτου πιο γρήγορα, γεγονός που την καθιστά τη δεύτερη συντομότερη ημέρα του 2025. Στις 5 Αυγούστου, προβλέπεται ότι η ημέρα θα είναι περίπου 1,25 χιλιοστά του δευτερολέπτου συντομότερη, τοποθετώντας την στην τρίτη θέση. Αυτές οι ανεπαίσθητες διαφορές δεν γίνονται αντιληπτές από τον άνθρωπο, αλλά είναι εξαιρετικά σημαντικές για την ακριβή μέτρηση του χρόνου και τον συγχρονισμό τεχνολογικών συστημάτων όπως τα GPS, οι δορυφόροι, και τα παγκόσμια δίκτυα υπολογιστών.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1984537/i-gi-tha-spasei-rekor-tachytitas-peristrofis-tin-triti-syrriknonontas-to-24oro/

[Δροσος Γεωργιος]

Η Γη μεταμορφώθηκε κάποτε σε… παγάκι και μάλλον βρήκαμε τον ένοχο.

Εντοπίστηκαν τα γεωλογικά ίχνη της μετατροπής του πλανήτη μας σε ένα απόλυτα παγωμένο κόσμο

Τα τελευταία χρόνια σειρά μελετών έχει υποδείξει την εμφάνιση μιας κρυογονικής περιόδου στη Γη που πάγωσε κυριολεκτικά ολόκληρο τον πλανήτη. Μια νέα μελέτη προσφέρει μια εξήγηση για αυτή την δραματική για τον πλανήτη μας περίοδο της ύπαρξης της.Η Γη έχει ηλικία περίπου 4,5 δισ. ετών και σε αυτή την μακρά περίοδο της ζωής της βιώνει συνεχείς μεταβολές των γεωατμοσφαρικών της συνθηκών. Η στεριά μετακινείται και μετασχηματίζεται ανά μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες εκατ. έτη ενώ συνεχείς είναι και οι κλιματικές μεταβολές. Από τη στιγμή που έκανε την εμφάνιση της η ζωή στη Γη αποδείχθηκε «πολύ σκληρή για να πεθάνει» αφού κατάφερε να επιβιώσει και να προσαρμοστεί σε κάθε περιβάλλον που δημιουργήθηκε στον πλανήτη όσο αντίξοο και μη φιλικό στη ζωή μπορεί να ήταν.Η Γη βίωσε περιόδους πολύ έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας, αυξημένων θερμοκρασιών αλλά και εποχές παγετώνων και σε κάθε περίπτωση η ζωή κατάφερνε κάθε φορά να βρει τρόπους να επιζήσει και όταν οι συνθήκες άλλαζαν και γίνονταν πιο φιλικές σε αυτή προκαλούνταν κάθε φορά μια έκρηξη εμφάνισης νέων ειδών με νέα οικοσυστήματα να κάνουν την εμφάνιση τους σε θάλασσα και στεριά.Πριν από περίπου 720 εκατ. έτη έκανε την εμφάνιση της στη Γη η αποκαλούμενη από τους επιστήμονες «Κρυογονική Περίοδος» κατά την οποία ο πλανήτης πάγωσε σε ποσοστό σχεδόν 100%. Η Γη μετατράπηκε σε μια «χιονόμπαλα» όπως την έχουν χαρακτηρίσει οι ειδικοί. Είναι ενδεικτικό ότι εκείνη την περίοδο οι περιοχές του ισημερινού της Γης είχαν θερμοκρασίες μείον 20 βαθμών Κελσίου.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Journal of Geophysical Research: Planets» ερευνητική ομάδα αποτελούμενη από επιστήμονες των Πανεπιστημίων Χάρβαρντ και Μπέρκλι περιγράφει τις γεωλογικές διεργασίες που έκαναν τη Γη ένα πλανητικό παγάκι.

Η ψυχρή συγκυρία

Οι ερευνητές υποδεικνύουν ηφαιστειακές εκρήξεις που συνέβησαν περίπου πριν από 720 εκατομμύρια χρόνια και έχουν λάβει την ονομασία εκρήξεις Franklin. Οι εκρήξεις αυτές απελευθέρωσαν τεράστιες ποσότητες φρέσκου ηφαιστειακού πετρώματος, σε μια έκταση που καλύπτει από τη σημερινή Αλάσκα, μέσω του βόρειου Καναδά έως και τη Γροιλανδία.Αντίστοιχης κλίμακας ηφαιστειακές εκρήξεις έχουν συμβεί και σε άλλες περιόδους της ιστορίας της Γης, αλλά αυτή η συγκεκριμένη συνέπεσε με μια ήδη ψυχρή κλιματική περίοδο. Σε συνδυασμό με την απουσία φυτών (δεν είχαν εξελιχθεί ακόμη), οι εκρήξεις αυτές άφησαν εκτεθειμένο ένα τεράστιο στρώμα φρέσκου πετρώματος σε έντονη χημική αποσάθρωση (καιρική διάβρωση).Οι χημικές αντιδράσεις που σχετίζονται με τη διάβρωση αφαιρούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με κλιματικά μοντέλα, η ταχεία διάβρωση σε τόσο μεγάλη επιφάνεια θα μπορούσε να είχε μειώσει δραστικά τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα οδηγώντας τον πλανήτη σε μια κατάσταση χιονόμπαλας, μια περίοδο κατά την οποία σχεδόν ολόκληρη η Γη καλύπτεται από πάγο.Τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν επίσης ότι παρόμοιες ηφαιστειακές εκρήξεις σε άλλες χρονικές περιόδους δεν κατάφεραν να προκαλέσουν παρόμοιες συνθήκες, είτε επειδή το υπόβαθρο του κλίματος ήταν θερμότερο, είτε επειδή η βλάστηση που υπήρχε τότε επιβράδυνε τον ρυθμό διάβρωσης του πετρώματος.

Η Γη ήταν κάποτε μια χιονόμπαλα.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1985622/i-gi-metamorfothike-kapote-se-pagaki-kai-mallon-vrikame-ton-enocho/

[Δροσος Γεωργιος]

Απρόσμενα ευρήματα υποδεικνύουν το Γκραντ Κάνυον ως το λίκνο της ζωής στη Γη.

Η ανακάλυψη ανατρέπει την κρατούσα θεωρία για την παρουσία και εξέλιξη της ζωής.

Επιστήμονες ανακάλυψαν ένα παράξενο και αρχαίο πλάσμα στο Γκραντ Κάνυον, το οποίο ενδέχεται να αλλάξει όσα γνωρίζουμε για την προέλευση της ζωής στη Γη.Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ εντόπισαν εκατοντάδες μικροσκοπικά απολιθώματα ενός πλάσματος που αποκαλούν «σκουλήκι-πέος» μέσα σε πετρώματα ηλικίας 500 εκατομμυρίων ετών στα τοιχώματα του φαραγγιού στην Αριζόνα. Η ανακάλυψη αποκαλύπτει ότι η περιοχή κάποτε προσέφερε ιδανικές συνθήκες για ταχεία εξέλιξη της ζωής. Το απολιθωμένο πλάσμα έφερε τριχωτά δόντια και είχε τη μοναδική ικανότητα να γυρίζει το στόμα του μέσα έξω για να πιάσει τροφή.Η μελέτη αυτή αντικρούει την κυρίαρχη θεωρία ότι η πρώιμη πολύπλοκη ζωή εξελίχθηκε κυρίως σε σκληρά, φτωχά σε οξυγόνο περιβάλλοντα. Αντίθετα τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι τέτοιες μορφές ζωής αναπτύχθηκαν σε ήρεμες, πλούσιες σε οξυγόνο θάλασσες, περιβάλλον όπου τα μαλακά σώματα σπάνια διατηρούνται λόγω της ταχείας αποσύνθεσης.Οι ερευνητές περιέγραψαν την τοποθεσία στο Γκραντ Κάνυον ως «ζώνη Goldilocks» δηλαδή μια περιοχή παρόμοια με τις ζώνες κατοικησιμότητας στα πλανητικά συστήματα όπου δεν επικρατούν ακραίες συνθήκες αλλά συνθήκες κατάλληλες για να ευνοήσουν την ανάπτυξη και εξέλιξη της ζωής.«Ήταν το καλύτερο κομμάτι γης στον πλανήτη εκείνη την εποχή. Είχες αρκετή τροφή, αρκετό φως και το ιδανικό βάθος. Εκεί η εξέλιξη πραγματικά απογειώθηκε» αναφέρει ο Τζιοβάνι Μουσίνι διδακτορικός φοιτητής Γεωεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Advances».

Η εξελικτική κλιμάκωση

Τα ευρήματα ενισχύουν τη θεωρία της εξελικτικής κλιμάκωσης, που υποστηρίζει ότι τα είδη εξελίσσονται όχι μόνο για να προσαρμοστούν στο περιβάλλον τους, αλλά και για να αποκτήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι άλλων ειδών.Τα απολιθώματα ανακαλύφθηκαν μέσα σε ένα στρώμα ιλύος (πηχτό ίζημα) που ονομάζεται Bright Angel Formation, γνωστό για τα απολιθώματα της Κάμβριας περιόδου στην περιοχή. Εκτιμάται ότι χρονολογούνται από μια εποχή όπου τα πρώτα κύρια ζωικά φύλα μόλις άρχιζαν να εμφανίζονται στη Γη.Τότε, η περιοχή του Γκραντ Κάνυον βρισκόταν κοντά στον ισημερινό και καλυπτόταν από μια ρηχή, πλούσια σε οξυγόνο θάλασσα, βάθους περίπου 40 έως 50 μέτρων, γεμάτη με θρεπτικά συστατικά. Οι μικροοργανισμοί που έκαναν φωτοσύνθεση ενίσχυαν ακόμα περισσότερο τα επίπεδα οξυγόνου, ευνοώντας την εμφάνιση μεγαλύτερων και πιο σύνθετων μορφών ζωής.

Η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε πάνω από 1.500 παράξενα μικροσκοπικά απολιθώματα, όπως:

Γαρίδες με άκρα κατάλληλα για φιλτράρισμα τροφής.

Μαλάκια με αλυσίδες από μικρά δόντια.

Σκουλήκια με πολύκλαδες στοματικές δομές

Η μελέτη εστιάζει σε μια κατηγορία απολιθωμάτων γνωστών ως “μικροσκοπικά απολιθώματα από άνθρακα” (small carbonaceous fossils – SCFs). Πρόκειται για κατάλοιπα ζώων χωρίς οστά ή κελύφη, που σπάνια διατηρούνται, καθώς συνήθως αποσυντίθενται προτού απολιθωθούν. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, ο λασπώδης θαλάσσιος βυθός τα σκέπασε και τα προστάτευσε, επιτρέποντας εξαιρετική διατήρηση. Οι επιστήμονες μπόρεσαν να δουν μικροσκοπικά δόντια σε γαριδοειδή και λεπτές σειρές δοντιών σε μαλάκια.«Αυτός είναι ένας εντελώς νέος τρόπος να εξετάζουμε τη ζωή της Κάμβριας περιόδου. Βλέπουμε μέρη ζώων που σχεδόν ποτέ δεν διατηρούνται» λέει ο Μουσίνι. Η ανακάλυψη αυτή επαναπροσδιορίζει το πού και πώς ξεκίνησε η πολύπλοκη ζωή, φέρνοντάς μας ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση της εξέλιξης στον αρχέγονο πλανήτη μας.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1986898/aprosmena-eyrimata-ypodeiknyoyn-to-gkran-kanyon-os-to-likno-tis-zois-sti-gi/

Το επεξεργάστηκε Αύγουστος 5 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Ωκεανοί από κομήτες.

Νέες παρατηρήσεις του ραδιοτηλεσκοπίου ALMA δείχνουν ότι το νερό στον κομήτη τύπου Halley, 12P/Pons-Brooks, μοιάζει με το νερό των ωκεανών της Γης, ενισχύοντας την θεωρία σύμφωνα με την οποία οι κομήτες βοήθησαν τον πλανήτη μας να γίνει κατοικήσιμοςΗ Προέλευση του Νερού της Γης. Πιστεύεται ότι το νερό (H2O) μεταφέρθηκε στη Γη πριν από αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια, μέσω ενός συνδυασμού συγκρούσεων κομητών, αστεροειδών και μετεωριτών. Σε αντίθεση με προηγούμενα ευρήματα, μια νέα εργασία που χρησιμοποιεί το τηλεσκόπιο ALMA δείχνει ότι η ισοτοπική αναλογία D/1H στο νερό της Γης είναι συνεπής με το νερό που περιέχεται σε κομήτες τύπου Halley. Νέα έρευνα αποκάλυψε ότι το νερό από έναν κομήτη είναι εντυπωσιακά παρόμοιο με αυτό που βρίσκεται στους ωκεανούς της Γης, προσφέροντας νέα επιχειρήματα στην ιδέα ότι οι κομήτες μπορεί να έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στην ύπαρξη νερού στον πλανήτη μας- και πιθανώς ορισμένων από τα μοριακά συστατικά της ζωής.Χρησιμοποιώντας το ραδιοτηλεσκόπιο Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), μια διεθνής ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον Martin Cordiner, μελέτησε την κατανομή τόσο του συνηθισμένου νερού (H2O) όσο και του «βαρέος» νερού (HDO), στο νέφος του αερίου που περιβάλλει τον πυρήνα του κομήτη 12P/Pons-Brooks, όταν αυτός προσέγγιζε τον Ήλιο. Είναι η πρώτη φορά που επιτυγχάνεται τόσο λεπτομερής χωρική χαρτογράφηση αυτών των δύο μορφών νερού σε έναν κομήτη.Οι παρατηρήσεις του ALMA συνδυάστηκαν στη συνέχεια με δεδομένα για το νερό και άλλα αέρια, που παρατηρήθηκαν χρησιμοποιώντας το Υπέρυθρο Τηλεσκόπιο (IRTF) της NASA, για να σχηματίσουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του κομήτη. Έτσι, οι ερευνητές μπόρεσαν να μετρήσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την αναλογία των δύο ισοτόπων του υδρογόνου στο νερό του κομήτη: του δευτερίου (D ή 2Η) προς το πρώτιο (1Η). Ο λόγος (D/1H) αποτελεί ένα ισοτοπικό δακτυλικό αποτύπωμα που βοηθά τους επιστήμονες να εντοπίσουν την προέλευση και την ιστορία του νερού σε όλο το Ηλιακό Σύστημα. Η μετρηθείσα αναλογία (D/1H)κομήτη=(1,71±0,44)×10−4 στον 12P/Pons-Brooks είναι πολύ κοντά στην αντίστοιχη αναλογία των ωκεανών της Γης (D/1H)Γη=1.56×10-4 ή 1 άτομο δευτερίου ανά 6420 άτομα πρωτίου.Κομήτες σαν τον 12P/Pons-Brooks είναι κατεψυγμένα λείψανα που έχουν απομείνει από τη γέννηση του Ηλιακού μας Συστήματος πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Δεδομένου ότι η Γη πιστεύεται πως σχηματίστηκε από υλικά που δεν είχαν νερό, οι συγκρούσεις κομητών έχουν προταθεί εδώ και καιρό ως πηγή του νερού της Γης. Τα νέα αποτελέσματα δίνουν τις ισχυρότερες μέχρι στιγμής ενδείξεις ό,τι τουλάχιστον ορισμένοι κομήτες τύπου Halley, μετέφεραν νερό με την ίδια ισοτοπική υπογραφή που υπάρχει στη Γη. Έτσι, ευνοείεται η ιδέα ότι οι κομήτες βοήθησαν στο να γίνει ο πλανήτης μας υδάτινος – επομένως και κατοικήσιμος.

πηγή: https://public.nrao.edu/news/comets-water-holds-clues-to-life-on-earth/

[Δροσος Γεωργιος]

Ένας Γιγάντιος Πίδακας Καταγράφηκε σε Κάμερα: Μια Στιγμή Spritacular για την Αστροναύτη της NASA, Nicole Ayers!.
Είδατε εκείνη την πανέμορφη φωτογραφία που τράβηξε η αστροναύτης της NASA, Nichole Ayers, στις 3 Ιουλίου 2025; Αρχικά θεωρούνταν ότι ήταν sprite, αλλά η Ayers επιβεβαίωσε ότι κατέγραψε μια ακόμη πιο σπάνια μορφή Μεταβατικού Φωτεινού Γεγονότος (TLE) - έναν γιγάντιο πίδακα.
«Η Nichole Ayers κατέγραψε μια σπάνια και εντυπωσιακή μορφή TLE από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό - έναν γιγάντιο πίδακα», δήλωσε ο Δρ. Burcu Kosar, Κύριος Ερευνητής του έργου Spritacular.
Οι γιγάντιοι πίδακες είναι ένας ισχυρός τύπος ηλεκτρικής εκκένωσης που εκτείνεται από την κορυφή μιας καταιγίδας στην ανώτερη ατμόσφαιρα. Συνήθως παρατηρούνται τυχαία - συχνά εντοπίζονται από επιβάτες αεροπορικών εταιρειών ή καταγράφονται ακούσια από επίγειες κάμερες που στοχεύουν σε άλλα φαινόμενα. Οι γιγάντιοι πίδακες εμφανίζονται όταν οι ταραχώδεις συνθήκες στις πανύψηλες κορυφές καταιγίδας επιτρέπουν στους κεραυνούς να ξεφύγουν από την καταιγίδα, διαδίδοντάς τους προς τα πάνω προς το διάστημα. Δημιουργούν μια ηλεκτρική γέφυρα μεταξύ των κορυφών των νεφών (~20 χλμ.) και της ανώτερης ατμόσφαιρας (~100 χλμ.), εναποθέτοντας σημαντική ποσότητα ηλεκτρικού φορτίου.Από την άλλη πλευρά, τα Sprites είναι ένας από τους πιο συχνά παρατηρούμενους τύπους TLE - σύντομες, πολύχρωμες λάμψεις φωτός που συμβαίνουν ψηλά πάνω από τις καταιγίδες στη μεσόσφαιρα, περίπου 80 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης. Σε αντίθεση με τους γιγάντιους πίδακες, οι οποίοι εκρήγνυνται προς τα πάνω απευθείας από τις κορυφές των καταιγιδοφόρων νεφών, τα Sprites σχηματίζονται ανεξάρτητα, πολύ υψηλότερα στην ατμόσφαιρα, μετά από ισχυρές κεραυνούς. Συνήθως εμφανίζονται ως μια κοκκινωπή λάμψη με περίπλοκα σχήματα που μοιάζουν με μέδουσες, στήλες ή καρότα και μπορούν να εκτείνονται σε δεκάδες χιλιόμετρα. Τα Sprites μπορεί επίσης να συνοδεύονται ή να προηγούνται από άλλα TLE, όπως Halos και ELVE (Εκπομπές Φωτός και Διαταραχές Πολύ Χαμηλής Συχνότητας λόγω Πηγών Ηλεκτρομαγνητικών Παλμών), καθιστώντας τα μέρος μιας μεγαλύτερης και οπτικά εντυπωσιακής σουίτας ηλεκτρικής δραστηριότητας μεγάλου υψομέτρου. Ο κόσμος των Μεταβατικών Φωτεινών Γεγονότων είναι ένας κρυφός ζωολογικός κήπος ατμοσφαιρικής δραστηριότητας που εκτυλίσσεται πάνω από τις καταιγίδες. Έχετε τραβήξει μια φωτογραφία ενός τζετ, ενός sprite ή άλλου τύπου TLE; Υποβάλετε τις φωτογραφίες σας στο Spritacular.org για να βοηθήσετε τους επιστήμονες να μελετήσουν αυτά τα συναρπαστικά φαινόμενα του νυχτερινού ουρανού!

Αριστερά: Γιγαντιαίο Γιγάντιο Γεγονός Πίδακα από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, τραβηγμένο από την αστροναύτη της NASA Nichole Ayers. (Πίστωση: Ayers) Δεξιά: Γεγονός Sprite που εμφανίζεται πάνω από μια πτώση κεραυνού, όπως φαίνεται από το διάστημα. Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε από αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κατά τη διάρκεια της Αποστολής 44.
https://science.nasa.gov/science-research/heliophysics/a-gigantic-jet-caught-on-camera-a-spritacular-moment-for-nasa-astronaut-nicole-ayers/

[Δροσος Γεωργιος]

Η Αποστολή PREFIRE CubeSat της NASA Παρατείνεται
Οι δορυφόροι twin cube θα λειτουργούν τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2026, επεκτείνοντας την εστίαση από τους πόλους σε ολόκληρο τον πλανήτη για τη βελτίωση της μοντελοποίησης και των μετεωρολογικών προβλέψεων.
Η αποστολή PREFIRE (Polar Radiant Energy in the Far-InfraRed Experiment) της NASA έχει παραταθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2026 και διευρύνει την εστίασή της από τους πόλους της Γης σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι δύο CubeSats της αποστολής, μεγέθους κουτιού παπουτσιών, μετρούν την ικανότητα των υδρατμών, των νεφών και άλλων στοιχείων του συστήματος της Γης να παγιδεύουν τη θερμότητα και να την εμποδίζουν να ακτινοβολεί στο διάστημα. Αυτές οι πληροφορίες μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση των προβλέψεων, συμπεριλαμβανομένης της σοβαρότητας του καιρού και της συχνότητας των καταιγίδων.
Εκτοξευμένος την άνοιξη του 2024, ο PREFIRE μετρά πόση θερμότητα εκπέμπει ο πλανήτης στο διάστημα από την Αρκτική και την Ανταρκτική. Η Γη απορροφά μια σημαντική ποσότητα της ενέργειας του Ήλιου στις τροπικές περιοχές. Οι άνεμοι, ο καιρός και τα ωκεάνια ρεύματα μεταφέρουν αυτή τη θερμότητα προς τους πόλους, οι οποίοι λαμβάνουν πολύ λιγότερο ηλιακό φως. Ο πάγος, το χιόνι και τα σύννεφα, μεταξύ άλλων τμημάτων του πολικού περιβάλλοντος, εκπέμπουν μέρος αυτής της θερμότητας στο διάστημα, μεγάλο μέρος της οποίας ως ακτινοβολία άπω υπέρυθρης ακτινοβολίας. Η διαφορά μεταξύ της ποσότητας θερμότητας που απορροφά η Γη στις τροπικές περιοχές και της ποσότητας θερμότητας που ακτινοβολεί από την Αρκτική και την Ανταρκτική αποτελεί βασική επιρροή στη θερμοκρασία του πλανήτη, συμβάλλοντας στην καθοδήγηση δυναμικών συστημάτων κλίματος και καιρού.Στον πυρήνα της αποστολής βρίσκεται ένα ζευγάρι προηγμένων φασματόμετρων που σχεδιάστηκαν από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA στη Νότια Καλιφόρνια. Μετρούν τα μήκη κύματος του φωτός στην περιοχή άπω υπέρυθρης ακτινοβολίας του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος και είναι ευαίσθητα σε 10 φορές περισσότερα μήκη κύματος άπω υπέρυθρης ακτινοβολίας από οποιοδήποτε παρόμοιο όργανο. Αυτές οι πληροφορίες δίνουν στους ερευνητές μια εικόνα για τις διεργασίες που σχετίζονται με την τήξη και τον σχηματισμό επιφανειακών πάγων, την τήξη και τη συσσώρευση χιονιού και τις αλλαγές στην κάλυψη νεφών.«Οι δορυφόροι PREFIRE δείχνουν ότι σε αυτά τα μεγαλύτερα μήκη κύματος, η ποσότητα ακτινοβολίας που εισέρχεται στο διάστημα μπορεί να διαφέρει από τον έναν τύπο πάγου στον άλλο έως και 5%», δήλωσε ο Brian Drouin, επιστήμονας του έργου PREFIRE στο JPL. «Οι μετρήσεις που εξετάζουν τις ίδιες περιοχές αλλά με μικρότερα μήκη κύματος δεν δείχνουν αυτή τη διαφορά».Παρόλο που οι PREFIRE CubeSats συλλέγουν δεδομένα από ολόκληρο τον πλανήτη, η επιστημονική ομάδα έχει επικεντρώσει την ανάλυσή της στις πολικές περιοχές της Γης για την κύρια αποστολή της. Στο μέλλον, θα επεκτείνουν το έργο τους ώστε να συμπεριλάβουν δεδομένα από τον υπόλοιπο κόσμο.
«Έχουμε την ικανότητα να συλλέγουμε δεδομένα για ολόκληρο τον κόσμο, όχι μόνο για τους πόλους. Αυτό που θα μπορούμε να κάνουμε είναι να εξετάσουμε το μέγεθος των σωματιδίων πάγου στα σύννεφα που επηρεάζουν την ανταλλαγή ενέργειας μεταξύ Γης και διαστήματος», δήλωσε ο κύριος ερευνητής του PREFIRE, Tristan L’Ecuyer του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Madison. «Θα μπορούμε να ενσωματώσουμε τα δεδομένα σε μοντέλα πρόγνωσης καιρού για να βελτιώσουμε τις προβλέψεις και να κατανοήσουμε καλύτερα τον τρόπο κυκλοφορίας της υγρασίας, η οποία επηρεάζει το πού σχηματίζονται οι καταιγίδες και πώς κινούνται οι βροχοπτώσεις σε όλο τον κόσμο».Οι δορυφόροι βρίσκονται σε αυτό που ονομάζεται ασύγχρονη σχεδόν πολική τροχιά, ταξιδεύοντας κοντά στους πόλους με κάθε πέρασμα, αλλά με απόσταση ωρών ο ένας από τον άλλον. Αυτό παρέχει δύο στιγμιότυπα της ίδιας περιοχής με την πάροδο του χρόνου, επιτρέποντας στην αποστολή να καταγράψει φαινόμενα που συμβαίνουν σε σύντομα χρονικά διαστήματα, όπως οι προσωρινές επιπτώσεις της νεφοκάλυψης στη θερμοκρασία της περιοχής από κάτω.

Περισσότερα για το PREFIRE
Το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA διαχειρίζεται το PREFIRE για τη Διεύθυνση Επιστημονικών Αποστολών του οργανισμού και παρείχε τα φασματόμετρα. Η Blue Canyon Technologies κατασκεύασε τους CubeSats και το Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison επεξεργάζεται τα δεδομένα που συλλέγουν τα όργανα. Ο πάροχος υπηρεσιών εκτόξευσης, Rocket Lab USA Inc. του Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια, εκτόξευσε και τους δύο PREFIRE CubeSats από το Rocket Lab Launch Complex 1 στη Νέα Ζηλανδία τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2024.
Για να μάθετε περισσότερα για το PREFIRE, επισκεφθείτε τη διεύθυνση:
https://science.nasa.gov/mission/prefire/

Αυτή η καλλιτεχνική ιδέα απεικονίζει έναν από τους δύο πανομοιότυπους PREFIRE CubeSats που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Η NASA έχει παρατείνει την αποστολή έως τον Σεπτέμβριο του 2026 και έχει επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής της, μετατοπίζοντας την εστίαση από τις πολικές περιοχές της Γης σε ολόκληρο τον πλανήτη.

[Δροσος Γεωργιος]

Νέος δορυφόρος NASA-ESA για τη μέτρηση της στάθμης της θάλασσας φτάνει στο σημείο εκτόξευσης στην Καλιφόρνια.
Ο δορυφόρος Sentinel-6B θα ξεκινήσει σύντομα την τελική προετοιμασία για την εκτόξευση αργότερα φέτος.
Μετά από ένα διατλαντικό ταξίδι με φορτηγό πλοίο και μια διαδρομή με φορτηγό από το Τέξας στην Καλιφόρνια, ο διεθνής δορυφόρος στάθμης της θάλασσας Sentinel-6B έφτασε σε εγκαταστάσεις της NASA στη Βάση Διαστημικής Δύναμης Vandenberg στην Καλιφόρνια στις 18 Αυγούστου. Ομάδες από τους κύριους εταίρους της αποστολής, τη NASA και την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος), καθώς και τον κύριο ανάδοχο της ESA, την Airbus, θα ξεκινήσουν τις τελικές προετοιμασίες για την εκτόξευση του διαστημικού σκάφους αυτό το φθινόπωρο.
Οι μετρήσεις του ύψους της επιφάνειας της θάλασσας του Sentinel-6B θα παρέχουν κρίσιμες πληροφορίες που θα βοηθήσουν στη βελτίωση του παράκτιου σχεδιασμού και θα επιτρέψουν στις τοπικές και πολιτειακές κυβερνήσεις να λαμβάνουν τεκμηριωμένες αποφάσεις σχετικά με την προστασία των παράκτιων υποδομών, των ακινήτων και των ενεργειακών εγκαταστάσεων. Αυτές οι μετρήσεις θα βοηθήσουν επίσης στη βελτίωση των μετεωρολογικών προβλέψεων που είναι κρίσιμες για την εμπορική και ψυχαγωγική πλοήγηση. Επιπλέον, τα δεδομένα από τον Sentinel-6B θα βοηθήσουν τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων να προστατεύσουν καλύτερα τις παράκτιες στρατιωτικές εγκαταστάσεις και να παρέχουν κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με τις καιρικές και ωκεάνιες συνθήκες στο Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ. Η NASA στοχεύει στην εκτόξευση όχι νωρίτερα από τον Νοέμβριο με έναν πύραυλο SpaceX Falcon 9 από το Διαστημικό Συγκρότημα Εκτόξευσης 4 Ανατολικά στη Βάση Διαστημικών Δυνάμεων Vandenberg.Ο δορυφόρος είναι ο δεύτερος από τους δύο διαστημόπλοια που αποτελούν την αποστολή Sentinel-6/Jason-CS (Συνέχεια Υπηρεσίας), μια συνεργασία μεταξύ της NASA, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ESA, του EUMETSAT (Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Εκμετάλλευση Μετεωρολογικών Δορυφόρων) και της NOAA (Εθνικής Διοίκησης Ωκεανών και Ατμόσφαιρας). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρείχε χρηματοδοτική υποστήριξη και ο γαλλικός διαστημικός οργανισμός CNES (Εθνικό Κέντρο Σπουδών Χωρικών) συνέβαλε στην τεχνική υποστήριξη.
Ο Sentinel-6B θα αναλάβει τον δίδυμο δορυφόρο του, Sentinel-6 Michael Freilich, ο οποίος εκτοξεύτηκε από το Vandenberg τον Νοέμβριο του 2020. Και οι δύο δορυφόροι αποτελούν μέρος μιας μακράς σειράς αμερικανο-ευρωπαϊκών αποστολών που παρακολουθούν την παγκόσμια στάθμη της θάλασσας από το 1992. Ο Sentinel-6B υποβλήθηκε σε τελική ενσωμάτωση μετά την εκτόξευση του Sentinel-6 Michael Freilich και στη συνέχεια αποθηκεύτηκε για να περιμένει την εκτόξευσή του το 2025. Τα πληρώματα έβγαλαν τον δορυφόρο Sentinel-6B από την αποθήκευση στα τέλη του 2024 και τον υπέβαλαν σε δοκιμές και ελέγχους σε μια εγκατάσταση στη Γερμανία για να βεβαιωθούν ότι λειτουργούσε σωστά. Στη συνέχεια, οι ομάδες έβαλαν τον Sentinel-6B σε ένα ελεγχόμενο από το κλίμα κοντέινερ για το ταξίδι του προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο ξεκίνησε στις 22 Ιουλίου.Το Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA, το οποίο διαχειρίζεται για τον οργανισμό η Caltech στη Νότια Καλιφόρνια, συνεισφέρει τρία επιστημονικά όργανα για κάθε δορυφόρο Sentinel-6: το Προηγμένο Ραδιόμετρο Μικροκυμάτων, το Παγκόσμιο Δορυφορικό Σύστημα Πλοήγησης - Ραδιοαπόκρυψη και τη Συστοιχία Ανακλαστήρων Λέιζερ. Ο οργανισμός παρέχει επίσης υπηρεσίες εκτόξευσης, επίγεια συστήματα που υποστηρίζουν τη λειτουργία των επιστημονικών οργάνων της NASA, τους επεξεργαστές επιστημονικών δεδομένων για δύο από αυτά τα όργανα και υποστήριξη για τη διεθνή κοινότητα τοπογραφίας της επιφάνειας των ωκεανών.Το Πρόγραμμα Υπηρεσιών Εκτόξευσης της NASA, με έδρα το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι του οργανισμού στη Φλόριντα, διαχειρίζεται την υπηρεσία εκτόξευσης για την αποστολή.

https://science.nasa.gov/blogs/sentinel-6/2025/08/20/new-nasa-esa-sea-level-satellite-arrives-at-california-launch-site/

 

Μέσα σε ένα κλιματικά ελεγχόμενο κοντέινερ, ο δορυφόρος Sentinel-6B έφτασε σε μια καρότσα φορτηγού στη Βάση Διαστημικής Δύναμης Vandenberg στην Καλιφόρνια στις 18 Αυγούστου. Οι ομάδες θα αποσυσκευάσουν τον δορυφόρο σε μερικές εβδομάδες για να ξεκινήσουν τις τελικές προετοιμασίες για την εκτόξευση τον Νοέμβριο.

Ο δορυφόρος Sentinel-6B — συσκευασμένος στο λευκό, κλιματικά ελεγχόμενο κοντέινερ — βρίσκεται στο κατάστρωμα του Industrial Dolphin σε ένα λιμάνι στη Γερμανία. Αυτό το φορτηγό πλοίο ξεκίνησε το ταξίδι του μεταφέροντας το διαστημόπλοιο από την Ευρώπη στις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη Ιουλίου 2025.

Εργαζόμενοι μέσα σε ένα καθαρό δωμάτιο στη Γερμανία κατέβασαν ένα εμπορευματοκιβώτιο πάνω από τον δορυφόρο Senti-nel-6B, προετοιμάζοντας το ταξίδι του διαστημικού σκάφους από την Ευρώπη προς τον χώρο εκτόξευσής του στη Βάση Διαστημικής Δύναμης Vandenberg στην Καλιφόρνια.

[Δροσος Γεωργιος]

Διαστημικά φωτοβολταϊκά θα προσφέρουν άφθονη ενέργεια στην Ευρώπη.

Μπορούν να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες της ευρωπαϊκής ηπείρου με χαμηλότερο κόστος.

Ηλιακά πάνελ στο Διάστημα θα μπορούσαν να μειώσουν κατά 80% τις επίγειες ανάγκες της Ευρώπης σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έως το 2050 σύμφωνα με νέα μελέτη.Χρησιμοποιώντας ένα λεπτομερές υπολογιστικό μοντέλο του μελλοντικού ενεργειακού δικτύου της ηπείρου, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ένα σύστημα διαστημικών πάνελ, σχεδιασμένων από τη NASA, θα μπορούσε να μειώσει το συνολικό κόστος του ευρωπαϊκού ενεργειακού συστήματος έως και κατά 15%. Θα μπορούσε επίσης να μειώσει τη χρήση μπαταριών κατά περισσότερο από τα δύο τρίτα.Η μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές στο King’s College του Λονδίνου, είναι η πρώτη που αξιολογεί τον πιθανό αντίκτυπο της ηλιακής ενέργειας από το Διάστημα στην Ευρώπη. Τα διαστημικά ηλιακά πάνελ (SBSP) που παρήγαγαν τα θετικά αποτελέσματα βασίζονται σε έναν σχεδιασμό με ηλιοστάτες. Ο σχεδιασμός αυτός χρησιμοποιεί ανακλαστήρες τύπου καθρέφτη για να συλλέγουν το ηλιακό φως σε τροχιά. Στη συνέχεια το φως μεταδίδεται σε σταθμούς στη Γη και μετατρέπεται σε ηλεκτρική ενέργεια, η οποία διοχετεύεται στο ενεργειακό δίκτυο.Το υπολογιστικό μοντέλο του ευρωπαϊκού δικτύου καλύπτει 33 χώρες και προσομοιώνει τη ζήτηση, την παραγωγή και την αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας, ώστε να εντοπίσει τη χαμηλότερου κόστους επιλογή για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών. Όταν οι ερευνητές ενσωμάτωσαν την έννοια των SBSP στο μοντέλο, με βάση τις προβλέψεις της NASA για τη μελλοντική ενεργειακή τους ικανότητα, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν έως και το 80% της επίγειας παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας στην Ευρώπη.Η επίγεια ανανεώσιμη ενέργεια είναι ασταθής και εξαρτάται από τον καιρό, κάτι που δυσκολεύει την αξιόπιστη τροφοδοσία και συνεπάγεται διαφορετικά κόστη, σημειώνουν οι ερευνητές. Αντίθετα, τα διαστημικά πάνελ θα μπορούσαν να προσφέρουν μια κεντρική ενεργειακή λύση, λειτουργώντας πάνω από την ατμόσφαιρα και παρέχοντας συνεχή ισχύ σε κλίμακα γιγαβάτ.

Τα προβλήματα

Οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι το μοντέλο δεν λαμβάνει υπόψη πιθανά προβλήματα που σχετίζονται με το Διάστημα, όπως η συμφόρηση σε τροχιά, οι διακοπές στη μετάδοση ή οι μεταβολές στη δέσμη, τα οποία θα μπορούσαν να επηρεάσουν την αξιοπιστία και την απόδοση του SBSP. Επιπλέον, η ενδεχόμενη σχέση κόστους-οφέλους του SBSP δύσκολα θα μπορούσε να επιτευχθεί πριν το 2050, καθώς η κατασκευή, εκτόξευση και συντήρηση ενός τέτοιου συστήματος θα ήταν υπερβολικά ακριβή, εκτός αν η τεχνολογική πρόοδος μειώσει σημαντικά το κόστος.«Υπάρχουν κάποιοι κίνδυνοι που πρέπει να εξεταστούν, όπως το εάν ένας δορυφόρος με πάρα πολλά ηλιακά πάνελ θα μπορούσε να προκαλέσει συγκρούσεις ή να καταστραφεί από διαστημικά συντρίμμια. Η αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι η πιο σημαντική δράση που λαμβάνουμε ως άνθρωποι. Η ηλιακή ενέργεια από το Διάστημα είναι μια πολλά υποσχόμενη τεχνολογία που μπορεί να προσφέρει συνεχή ηλιακή ενέργεια ως ανανεώσιμη πηγή» αναφέρει ο Δρ. Γουέι Χε ανώτερος λέκτορας στο τμήμα μηχανικών του King’s College και επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Joule.Παρά αυτούς τους κινδύνους ο Χε πιστεύει ότι η έρευνα δείχνει πως το SBSP έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει τις χώρες να επιτύχουν τον στόχο του μηδενικού ισοζυγίου άνθρακα. Η Ιαπωνία αναπτύσσει ήδη την τεχνολογία SBSP και την ενσωματώνει στη στρατηγική της για το διάστημα και την επίτευξη μηδενικών εκπομπών, πρόσθεσε.

https://www.naftemporiki.gr/green/energy/1996389/diastimika-fotovoltaika-tha-prosferoyn-afthoni-energeia-stin-eyropi/