Πλανήτης Γη.

[Δροσος Γεωργιος]

Διευρύνεται ανησυχητικά το αδύναμο σημείο του μαγνητικού πεδίου της Γης.

Απειλούνται σε πρώτη φάση οι δορυφόροι που περνούν πάνω από αυτή την περιοχή.

Ένα αδύναμο σημείο του μαγνητικού πεδίου της Γης πάνω από τον Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό έχει διευρυνθεί σημαντικά από το 2014 σύμφωνα με δορυφορικά δεδομένα. Η περιοχή αυτή, γνωστή ως «Ανωμαλία του Νοτίου Ατλαντικού» (South Atlantic Anomaly) έχει μεγαλώσει κατά έκταση σχεδόν όσο η μισή ηπειρωτική Ευρώπη ενώ έχει αναπτύξει έναν νέο λοβό προς την κατεύθυνση της Αφρικής όπου το πεδίο εξασθενεί πιο γρήγορα.Η ανωμαλία αυτή η οποία συνδέεται με μυστηριώδεις διακυμάνσεις κοντά στον εξωτερικό πυρήνα της Γης  μπορεί να απειλήσει δορυφόρους που διέρχονται από την περιοχή σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Physics of the Earth and Planetary Interiors».«Η Ανωμαλία του Νοτίου Ατλαντικού δεν είναι ένα ενιαίο τμήμα. Μεταβάλλεται διαφορετικά προς την πλευρά της Αφρικής απ’ ό,τι κοντά στη Νότια Αμερική. Κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει σε αυτή την περιοχή που προκαλεί το πεδίο να εξασθενεί πιο έντονα» λέει ο Κρις Φίνλει καθηγητής γεωμαγνητισμού στο Τεχνικό Πανεπιστημίου της Δανίας, επικεφαλής της μελέτης.

Το πρόβλημα

Οι ερευνητές ανίχνευσαν για πρώτη φορά την Ανωμαλία του Νοτίου Ατλαντικού τον 19ο αιώνα. Μέσα στα όριά της το μαγνητικό πεδίο που εκπέμπεται από το εσωτερικό της Γης βυθίζεται σε υψόμετρο περίπου 200 χιλιομέτρων από την επιφάνεια πολύ χαμηλότερα από το μέσο ύψος των 650 χιλιομέτρων του μαγνητικού πεδίου αλλού στον πλανήτη.Αυτό απειλεί τους δορυφόρους και άλλα διαστημικά σκάφη. Το μαγνητικό πεδίο της Γης προστατεύει τον πλανήτη και τα αντικείμενα σε χαμηλή τροχιά από φορτισμένα σωματίδια του Ήλιου, καθώς και από ακτίνες Χ και υπεριώδη ακτινοβολία.Όταν όμως οι δορυφόροι περνούν πάνω από την Ανωμαλία του Νοτίου Ατλαντικού εκτίθενται σε υψηλότερα επίπεδα ακτινοβολίας κάτι που μπορεί να προκαλέσει δυσλειτουργίες βλάβες ή ακόμα και προσωρινές διακοπές λειτουργίας σύμφωνα με τη μελέτη.

Η εξάπλωση

Ο Φίνλεϊ και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι η Ανωμαλία μεγαλώνει και εξαπλώνεται ανατολικά λόγω παράξενων ροών στα όρια ανάμεσα στον μανδύα και τον εξωτερικό πυρήνα της Γης, τα στρώματα που βρίσκονται ανάμεσα στον φλοιό και τον εσωτερικό πυρήνα. Το μαγνητικό πεδίο της Γης παράγεται κυρίως από τον εξωτερικό πυρήνα έναν ωκεανό από λιωμένο σίδηρο που στροβιλίζεται περίπου 3,000 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια.Αυτό το υγρό «δυναμό» παράγει ηλεκτρικά ρεύματα τα οποία δημιουργούν μαγνητικά πεδία που εξαπλώνονται προς τον μανδύα και την ατμόσφαιρα σχηματίζοντας δύο τεράστιους δακτυλίους που ενώνονται στους πόλους. Οι επιστήμονες είχαν ήδη διαπιστώσει ότι σε ορισμένες περιοχές κάτω από την Ανωμαλία του Νοτίου Ατλαντικού, το μαγνητικό πεδίο που παράγεται από τον εξωτερικό πυρήνα επιστρέφει προς τα μέσα αντί να κατευθύνεται προς τα έξω.«Αυτά τα μοτίβα, γνωστά ως αντίστροφες μαγνητικές ροές μπορούν να μετακινούνται και να επεκτείνονται, γεγονός που εξηγεί την εξάπλωση της ανωμαλίας τα τελευταία 11 χρόνια. Βλέπουμε μία από αυτές τις περιοχές να κινείται δυτικά προς την Αφρική, κάτι που συμβάλλει στην περαιτέρω εξασθένηση του μαγνητικού πεδίου στην περιοχή» εξηγεί ο Φίνλεϊ.

Η ανακάλυψη

Οι επιστήμονες εντόπισαν αυτές τις ασυνήθιστες μεταβολές στα δεδομένα της αποστολής Swarm του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος η οποία χρησιμοποιεί τρεις πανομοιότυπους δορυφόρους για να μετρήσει τα μαγνητικά σήματα που προέρχονται από το εσωτερικό της Γης και τους ωκεανούς.Τα δεδομένα αποκάλυψαν επίσης αλλαγές στη μαγνητική δυναμική πάνω από τον Καναδά και τη Σιβηρία, όπου η ένταση του μαγνητικού πεδίου έχει αυξηθεί πέρα από τον μέσο όρο από τότε που ξεκίνησε η αποστολή το 2013.Από το 2014, το μαγνητικό πεδίο πάνω από τον Καναδά έχει εξασθενήσει ελαφρά, ενώ πάνω από τη Σιβηρία έχει ενισχυθεί, σύμφωνα με τη νέα μελέτη.
Η «ισχυρή περιοχή» πάνω από τον Καναδά μειώθηκε κατά έκταση σχεδόν όσο η Ινδία, ενώ η αντίστοιχη πάνω από τη Σιβηρία μεγάλωσε κατά έκταση όσο η Γροιλανδία. Οι ερευνητές αποδίδουν αυτές τις μεταβολές στη μετατόπιση του βόρειου μαγνητικού πόλου προς τη Σιβηρία τα τελευταία χρόνια ωστόσο απαιτείται περαιτέρω παρακολούθηση για να διαπιστωθεί πώς εξελίσσονται αυτές οι δυναμικές.«Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα της δυναμικής Γης μας. «Οι δορυφόροι είναι σε άριστη κατάσταση και παρέχουν εξαιρετικά δεδομένα, οπότε ελπίζουμε να μπορέσουμε να επεκτείνουμε αυτή την αποστολή πέρα από το 2030» δήλωσε η Άνια Στρόμε, υπεύθυνη της αποστολής Swarm.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2020088/dieyrynetai-anisychitika-to-adynamo-simeio-toy-magnitikoy-pedioy-tis-gis/

[Δροσος Γεωργιος]

Τεραστίων διαστάσεων γρανίτης εντοπίστηκε κάτω από παγετώνα της Ανταρκτικής.

Η ανακάλυψη φωτίζει τις γεωλογικές διεργασίες στην παγωμένη ήπειρο.

Επιστήμονες ανακάλυψαν έναν γιγάντιο γρανιτικό όγκο κρυμμένο κάτω από τον Δυτικό Παγετώνα της Ανταρκτικής. Με διάμετρο 100 χιλιομέτρων και πάχος πάνω από 7 χιλιόμετρα η τεράστια βραχώδης δομή έχει περίπου το μισό μέγεθος της Ουαλίας.Ερευνητές από τη Βρετανική Αποστολή της Ανταρκτικής (BAS),την παλαιότερη και πιο οργανωμένη ερευνητική αποστολή στην Ανταρκτική, αναφέρουν ότι η τεράστια πλάκα γρανίτη βρίσκεται κάτω από τον παγετώνα Pine Island και πιθανότατα σχηματίστηκε κατά την Ιουρασική περίοδο. Η ανακάλυψη του γιγάντιου γρανίτη ήταν δυνατή χάρη σε λίγους μυστηριώδεις ροζ βράχους που εντοπίστηκαν σε παγωμένες ηφαιστειακές κορυφές της ηπείρου. Οι ασυνήθιστοι αυτοί βράχοι, τοποθετημένοι στις κορυφές των βουνών, προβλημάτιζαν τους επιστήμονες για δεκαετίες. Τελικά οι ερευνητές συνειδητοποίησαν ότι αποτελούν μικροσκοπικά κομμάτια του γιγάντιου γρανίτη που μεταφέρθηκαν εκεί από παγετώνες στο μακρινό παρελθόν.«Είναι αξιοθαύμαστο ότι ροζ βράχοι γρανίτη στην επιφάνεια μας οδήγησαν σε έναν κρυφό γίγαντα κάτω από τον πάγο. Όχι μόνο λύσαμε το μυστήριο για την προέλευση αυτών των βράχων, αλλά αποκαλύψαμε και νέες πληροφορίες για το πώς κινούνταν το στρώμα πάγου στο παρελθόν και πώς μπορεί να αλλάξει στο μέλλον» λέει ο Δρ. Τομ Τζόρνταν γεωφυσικός στη BAS, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.Αρχικά οι επιστήμονες αναρωτήθηκαν από πού προέρχονταν οι ροζ βράχοι στην κορυφή της οροσειράς Χάντσον.  «Οι ροζ γρανίτες είναι σε πλήρη αντίθεση με τους μαύρους βασάλτες από κάτω άρα ήταν προφανές ότι μεταφέρθηκαν από αλλού» αναφέρει ο Τζόρνταν. Μετρώντας τη ραδιενεργό διάσπαση των ορυκτών σε μικροσκοπικά κρυστάλλια οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι σχηματίστηκαν περίπου πριν 175 εκατομμύρια χρόνια δηλαδή 75 εκατομμύρια χρόνια παλαιότερα από τα περισσότερα πετρώματα της Δυτικής Ανταρκτικής.Η πλήρης εικόνα εμφανίστηκε όταν οι ερευνητές ξεκίνησαν αεροφωτογραφίες και μετρήσεις βαρύτητας στην περιοχή. «Η βαρύτητα είναι η έλξη ανάμεσα σε εσένα και ό,τι βρίσκεται κάτω από τα πόδια σου. Αν στέκεσαι σε μια πλάκα μολύβδου η μάζα σε τραβάει περισσότερο από ό,τι αν στέκεσαι σε ξύλο. Οι διαφορές αυτές είναι πολύ μικρές αλλά οι πολύ ακριβείς αισθητήρες των αεροσκαφών μας μπορούν να τις ανιχνεύσουν» λέει ο Τζόρνταν.Μετρώντας την περιοχή σε δικτυωτό μοτίβο πτήσεων οι επιστήμονες δημιούργησαν χάρτη πυκνών και λιγότερο πυκνών πετρωμάτων αποκαλύπτοντας μια γεωλογική ανωμαλία κάτω από τον παγετώνα Pine Island συμβατή με κρυμμένο γρανίτη. Στο παρελθόν όταν το στρώμα πάγου ήταν πολύ παχύτερο ο παγετώνας μετέφερε τους βράχους στην κορυφή των βουνών και η ανεύρεση των ροζ βράχων μόνο σε μισά βουνά δείχνει ότι υπήρχαν δύο ξεχωριστά ρεύματα πάγου που μετέφεραν υλικό στα βουνά.«Οι βράχοι παρέχουν απίστευτες πληροφορίες για το πώς άλλαξε ο πλανήτης μας με το πέρασμα του χρόνου ειδικά για το πώς οι πάγοι διαμόρφωσαν την Ανταρκτική. Οι βράχοι αυτοί είναι θησαυρός πληροφοριών για ό,τι βρίσκεται βαθιά κάτω από τον πάγο»Η ανακάλυψη έχει σημαντικές συνέπειες για την κατανόηση του μέλλοντος της Ανταρκτικής. Κατανοώντας τη γεωλογία κάτω από το στρώμα πάγου, οι επιστήμονες μπορούν να φτιάξουν ακριβέστερα μοντέλα υπολογιστών για το πώς θα κινείται και θα λιώνει ο πάγος, επηρεάζοντας τα παγκόσμια επίπεδα της θάλασσας. Αυτό το εύρημα δίνει ενδείξεις για το πώς μπορεί να αλλάξει το Δυτικό Παγετώνα στο μέλλον, πληροφορίες ζωτικής σημασίας για να καθορίσουμε τον αντίκτυπο της ανόδου της στάθμης της θάλασσας σε παράκτιους πληθυσμούς σε όλο τον κόσμο» αναφέρει η Δρ. Τζόαν Τζόνσον γεωλόγος στη BAS.

Ο παγετώνας

Ο Pine Island Glacier καλύπτει έκταση περίπου 175 χιλιάδων τετραγωνικών χλμ στη Δυτική Ανταρκτική αποτελώντας έναν από τους παγετώνες «αναφοράς» της παγωμένης ηπείρου και ταυτόχρονα έναν από τους ταχύτερα κινούμενους παγετώνες της.Τα τελευταία χρόνια οι κλιματικές αλλαγές έχουν οδηγήσει στην ταχεία τήξη του. Κάποια στιγμή δημιουργήθηκε στον παγετώνα μια τεράστια σχισμή μήκους περίπου 30 χλμ, πλάτους 80 μέτρων και βάθους 70 μέτρων. Αυτή η διαδικασία προκαλεί την απόσπαση τεράστιων κομματιών πάγου που μετατρέπονται σε παγόβουνα. Έχουν αποσπαστεί κομμάτια πάγου με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Σιγκαπούρης.Στην περίπτωση του Pine Island Glacier το πρόβλημα σύμφωνα με τους ειδικούς δεν είναι η αύξηση της θερμοκρασίας στην ατμόσφαιρα αλλά η αύξηση της θερμοκρασίας των υδάτων στα οποία βρίσκεται προκαλώντας την τήξη του. Τα ευρήματα μελέτης με επικεφαλής επιστήμονες του αμερικανικού Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σιάτλ αποκαλύπτουν ότι η κατάσταση του παγετώνα δεν είναι απλά μη αναστρέψιμη αλλά η κατάρρευση του είναι απλά θέμα λίγων ετών.

Εικόνα ενός τμήματος του παγετώνα.

Ένας από τους βράχους γρανίτη που μελέτησαν οι επιστήμονες για να εντοπίσουν την προέλευση τους.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2023725/terastion-diastaseon-granitis-entopistike-kato-apo-pagetona-tis-antarktikis/

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκαν τα ίχνη της «πρωτο-Γης», του κόσμου που έδωσε τη θέση του στον πλανήτη μας.

Πρόκειται για τον πρωτοπλανήτη που μετα από μια τρομερή κοσμική σύγκρουση μεταμορφώθηκε στη Γη.

Διεθνής ερευνητική ομάδα ανακάλυψε τα ίχνη της «πρωτο-Γης», της αρχέγονης εκδοχής του πλανήτη μας που υπήρχε περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν και έδωσε τη θέση της στον πλανήτη που δημιουργήθηκε μετά από μια κολοσσιαία σύγκρουση με ένα διαστημικό σώμα στο μέγεθος του Άρη. Τα ευρήματα που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Nature Geosciences» προσφέρουν νέα στοιχεία για τα αρχικά «δομικά υλικά» που διαμόρφωσαν τόσο τη νεαρή Γη όσο και το υπόλοιπο ηλιακό σύστημα.Πριν από δισεκατομμύρια χρόνια το ηλιακό σύστημα ξεκίνησε ως ένα περιστρεφόμενο νέφος αερίων και σκόνης. Με τον καιρό αυτό το υλικό συσσωρεύτηκε σχηματίζοντας τους πρώτους μετεωρίτες. Αυτοί οι πρώιμοι διαστημικοί βράχοι ενώθηκαν τελικά για να σχηματίσουν την πρωτο-Γη και τους υπόλοιπους πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο.Στα πρώτα της στάδια, η Γη ήταν ένας πυρακτωμένος, ηφαιστειακός κόσμος. Λιγότερο από 100 εκατομμύρια χρόνια αργότερα ένα διαστημικό σώμα στο μέγεθος του Άρη συγκρούστηκε μαζί της. Αυτό το γεγονός σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία οδήγησε στη γέννηση της Σελήνης αφού διασκορπίστηκε γύρω από το Γη μια γιγάντια ποσότητα συντριμμιών της σύγκρουσης τα οποία γρήγορα ενώθηκαν σχηματίζοντας τον φυσικό μας δορυφόρο.Οι ειδικοί θεωρούσαν επίσης ότι η σύγκρουση συγκλόνισε το εσωτερικό του πλανήτη προκαλώντας σειρά γεωλογικών διεργασιών που οδήγησαν στο να «σβηστεί» σχεδόν ολοκληρωτικά η αρχική του χημική σύσταση. Η επιστημονική κοινότητα πίστευε για δεκαετίες ότι η σύγκρουση κατέστρεψε ολοκληρωτικά κάθε ίχνος της πρωτο-Γης.

Μια απροσδόκητη υπογραφή

Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (το περίφημο MIT) και αρκετά διεθνή ερευνητικά ιδρύματα αμφισβητεί αυτήν την παραδοχή. Οι ερευνητές εντόπισαν ένα ασυνήθιστο χημικό μοτίβο σε μερικούς από τους αρχαιότερους βράχους της Γης, μια ανισορροπία στα ισότοπα του καλίου που δεν ταιριάζει με τα περισσότερα υλικά που βρίσκονται σήμερα στον πλανήτη. Αυτή η λεπτή διαφορά ανιχνεύτηκε σε δείγματα από πολύ βαθιά αρχαία γεωλογικά στρώματα.Η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτή η παραλλαγή στα ισότοπα του καλίου δεν μπορεί να εξηγηθεί από μεταγενέστερες συγκρούσεις ή από γνωστές γεωλογικές διεργασίες. Τα στοιχεία δείχνουν μια συναρπαστική πιθανότητα: ότι οι συγκεκριμένοι βράχοι διατηρούν υλικό από την αρχική πρωτο-Γη που επέζησε ανέπαφο μέσα από τη βίαιη εξέλιξη του πλανήτη.«Ίσως αυτή να είναι η πρώτη άμεση απόδειξη ότι έχουμε διατηρήσει υλικά από την πρωτο-Γη. Βλέπουμε ένα κομμάτι της πολύ αρχαίας Γης, ακόμα και πριν από τη γιγαντιαία σύγκρουση. Είναι απίστευτο, γιατί θα περιμέναμε αυτό το πρώιμο χημικό στίγμα να έχει σβηστεί με το πέρασμα του χρόνου» λέει η Νικόλ Νιέ αναπληρώτρια καθηγήτρια Γεωλογίας και Πλανητικών Επιστημών στο MIT.

Οι μετεωρίτες

Το 2023 η Νιέ και οι συνεργάτες της ανέλυσαν δεκάδες μετεωρίτες από διάφορες περιοχές του πλανήτη. Οι μετεωρίτες αυτοί σχηματίστηκαν σε διαφορετικά μέρη και εποχές του ηλιακού συστήματος επομένως αποτυπώνουν τις μεταβαλλόμενες συνθήκες του στο χρόνο. Συγκρίνοντας τη χημική τους σύσταση με εκείνη της Γης εντόπισαν μια ανωμαλία στα ισότοπα του καλίου.Τα ισότοπα είναι διαφορετικές μορφές του ίδιου στοιχείου, με ίδιο αριθμό πρωτονίων, αλλά διαφορετικό αριθμό νετρονίων. Το κάλιο έχει τρία φυσικά ισότοπα: Κ-39, Κ-40 και Κ-41. Στη Γη τα δύο πρώτα κυριαρχούν, ενώ το Κ-40 υπάρχει σε αμελητέα ποσότητα. Οι μετεωρίτες που μελέτησαν οι επιστήμονες έδειξαν διαφορετικές ισοτοπικές αναλογίες από τα γήινα υλικά κάτι που υποδηλώνει ότι όποιο υλικό παρουσιάζει τέτοια ανωμαλία είναι παλαιότερο από τη σύγχρονη Γη δηλαδή προέρχεται από την πρωτο-Γη, τον κόσμο που υπήρχε πριν από την τρομερή σύγκρουση.«Ανακαλύψαμε ότι οι διαφορετικοί μετεωρίτες έχουν διαφορετικές υπογραφές καλίου, κάτι που σημαίνει ότι το κάλιο μπορεί να λειτουργήσει ως ανιχνευτής των «δομικών υλικών» της Γης», εξηγεί η Νιέ.

Τα βαθιά μυστικά της Γης

Στη νέα μελέτη η ομάδα αναζήτησε παρόμοιες ανωμαλίες μέσα στην ίδια τη Γη. Χρησιμοποίησαν δείγματα σε μορφή σκόνης από τη Γροιλανδία και τον Καναδά όπου βρίσκονται μερικοί από τους αρχαιότερους σωζόμενους βράχους καθώς και αποθέσεις λάβας από τη Χαβάη όπου τα ηφαίστεια φέρνουν στην επιφάνεια υλικά του μανδύα, του βαθύτερου στρώματος του πλανήτη.Οι επιστήμονες διέλυσαν τα δείγματα σε οξύ, απομόνωσαν το κάλιο και χρησιμοποίησαν μαζικό φασματογράφο για να μετρήσουν τις αναλογίες των τριών ισοτόπων του. Βρήκαν μια ισοτοπική υπογραφή διαφορετική από αυτή που υπάρχει στα περισσότερα γήινα υλικά, ενα  έλλειμμα στο ισότοπο Κ-40. Η ανίχνευση αυτού του ελάχιστου ελλείμματος είναι σαν να εντοπίζεις έναν κόκκο καφέ άμμου μέσα σε έναν κουβά γεμάτο κίτρινη άμμο. «Αυτό υποδεικνύει ότι τα δείγματα αυτά είναι φτιαγμένα διαφορετικά και πιθανότατα αποτελούν υπολείμματα της πρωτο-Γης» λέει η Νιέ.

Το φλογερό παρελθόν της Γης

Η ερευνητική ομάδα στη συνέχεια πραγματοποίησε προσομοιώσεις βασισμένες σε δεδομένα από όλους τους γνωστούς μετεωρίτες, για να δει πώς το έλλειμμα του Κ-40 θα επηρεαζόταν από συγκρούσεις όπως η γιγαντιαία πρόσκρουση ή μικρότερες μεταγενέστερες.Οι προσομοιώσεις τους έδειξαν ότι το αρχικό υλικό με λιγότερο Κ-40 θα αναμειγνυόταν και θα εμπλουτιζόταν με το ισότοπο αυτό με την πάροδο του χρόνου φτάνοντας στη σύσταση των σύγχρονων πετρωμάτων. Το συμπέρασμα: τα υλικά με έλλειμμα σε Κ-40 είναι πιθανότατα απομεινάρια της αρχέγονης πρωτο-Γης.

Το μυστήριο των «χαμένων μετεωριτών»

Περιέργως η ισοτοπική υπογραφή των δειγμάτων δεν ταιριάζει απόλυτα με κανέναν γνωστό μετεωρίτη. Αυτό σημαίνει ότι οι μετεωρίτες που σχημάτισαν την πρωτο-Γη ίσως δεν έχουν ακόμα ανακαλυφθεί. «Οι επιστήμονες προσπαθούν να κατανοήσουν τη χημική προέλευση της Γης συνδυάζοντας τα δεδομένα από διαφορετικές ομάδες μετεωριτών. Όμως, η μελέτη μας δείχνει ότι η συλλογή των γνωστών μετεωριτών δεν είναι πλήρης — και ότι έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε για το από πού προήλθε ο πλανήτης μας» εξηγεί η Νιέ.

Η τρομερή σύγκρουση προκάλεσε την γέννηση δύο νέων κόσμων, της Γης και της Σελήνης.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/2025334/anakalyfthikan-ta-ichni-tis-proto-gis-toy-kosmoy-poy-edose-ti-thesi-toy-ston-planiti-mas/