Πλανήτης Γη.

[Δροσος Γεωργιος]

Ο χάρτης του μανδύα της Γης.

Ο δορυφόρος Goce του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) ο οποίος είχε ως αποστολή τη χαρτογράφηση του βαρυτικού πεδίου του πλανήτη μας ολοκλήρωσε τη θητεία του και καταστράφηκε επιστρέφοντας στη Γη τον περασμένο Νοέμβριο. Τα δεδομένα που έχει συλλέξει όμως εξακολουθούν να αναλύονται από τους επιστήμονες. Το τελευταίο επίτευγμα που οφείλουμε στον εκλιπόντα Goce είναι μια εντυπωσιακή καταγραφή της πυκνότητας του γήινου μανδύα ο οποίος αποκαλύπτεται για πρώτη φορά στα μάτια μας σε βάθος 2.000 χλμ. και άνω.

Οι χάρτες, οι οποίοι δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Nature Geoscience»

http://www.nature.com/ngeo/journal/vaop/ncurrent/full/ngeo2063.html

από ομάδα γάλλων ερευνητών, δίνουν στους επιστήμονες μια εικόνα των κινήσεων των υλικών του εσωτερικού της Γης, οι οποίες πυροδοτούν μια σειρά από γεωλογικά φαινόμενα όπως οι σεισμοί και οι εκρήξεις ηφαιστείων. «Η ηφαιστειακή δραστηριότητα και οι σεισμοί συντελούνται εξαιτίας αυτών των αργών κινήσεων στον μανδύα της Γης» εξήγησε η Ιζαμπέλ Πανέ του Ινστιτούτου Γεωφυσικής του Παρισιού, επικεφαλής της μελέτης. «Οι ηφαιστειακές εκρήξεις και οι σεισμοί είναι, αν θέλετε, απλώς η επιφανειακή έκφραση αυτής της δυναμικής του βάθους».

Η μέθοδος που χρησιμοποιείται παραδοσιακά για την απεικόνιση του εσωτερικού της Γης είναι η σεισμική τομογραφία, η οποία δίνει πληροφορίες για τις διαφορές της πυκνότητας και της πλευστότητας των υλικών (της ανοδικής ή καθοδικής κίνησής τους) μετρώντας την ταχύτητα μετάδοσης των κυμάτων των σεισμών. Η σεισμική τομογραφία δεν είναι ιδιαίτερα ακριβής ενώ επί πλέον παρουσιάζει το μειονέκτημα ότι βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε εκτιμήσεις.

Ο Goce ήρθε να συμπληρώσει τα κενά της παραδοσιακής μεθόδου καταγράφοντας για πρώτη φορά τις ανεπαίσθητες μεταβολές που παρατηρούνται στην ένταση του βαρυτικού πεδίου της Γης. Οι αλλαγές αυτές αντανακλούν διαφορές που υπάρχουν στη μάζα του πλανήτη και, κατ' επέκταση, στην πυκνότητα των υλικών στο εσωτερικό του. Μελετώντας τα δεδομένα του δορυφόρου, η δρ Πανέ και οι συνεργάτες της κατήρτισαν μια σειρά από χάρτες οι οποίοι απεικονίζουν για πρώτη φορά σημαντικά χαρακτηριστικά του μανδύα της Γης σε βάθος το οποίο ξεπερνά τα 2.000 χλμ..

Από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που απεικονίζονται στους νέους χάρτες είναι οι μεγάλοι θύσανοι του μανδύα κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό και το νοτιοανατολικό τμήμα της Αφρικής καθώς και αρχαίες ζώνες κατάδυσης κάτω από την Ασία και την Αμερική. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτές οι ζώνες κατάδυσης είναι τα θαμμένα κατάλοιπα των τεκτονικών πλακών από την Ιουρασική περίοδο (στην Ασία) και από την Κρητιδική περίοδο (στην Αμερική).

Επίσης, μια ζώνη κατάδυσης που φαίνεται να ξεκινάει κάτω από τη Μεσόγειο και να φθάνει ως τα Ιμαλάια θεωρείται ότι είναι το ίχνος που άφησε πίσω της η Τηθύς, η θάλασσα που εκτιμάται ότι «έκλεισε» δημιουργώντας τη Μεσόγειο πριν 40-50 εκατομμύρια χρόνια, όταν η Ασία και η Ινδία συγκρούστηκαν μεταξύ τους.

«Το κύριο ενδιαφέρον αυτών των δεδομένων σχετικά με τις διαβαθμίσεις της βαρύτητας είναι η χρήση τους σε συνδυασμό με τη σεισμική τομογραφία. Αυτό γιατί οι χάρτες των ανωμαλιών της σεισμικής ταχύτητας δεν μας δίνουν τη μάζα, η οποία αποτελεί μια πολύ σημαντική παράμετρο για την κατανόηση της δυναμικής του μανδύα» τόνισε η δρ Πανέ. «Τώρα, συνδυάζοντας τα δεδομένα του Goce και της σεισμικής τομογραφίας αποκτούμε πολύ καλύτερη κατανόηση αυτής της δυναμικής».

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=561807

[Δροσος Γεωργιος]

Η Γη δημιουργήθηκε πριν από 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια.

Μια πύρινη κόλαση ήταν η Γη μετά τη δημιουργία της, αλλά αυτή η φάση μάλλον δεν κράτησε τόσο πολύ, όσο νόμιζαν ως τώρα οι γεωλόγοι. Μια νέα διεθνής επιστημονική έρευνα -που χρονολόγησε το αρχαιότερο απομεινάρι του «παρθενικού» γήινου φλοιού ότι έχει ηλικία 4,4 δισεκατομμυρίων ετών- εκτιμά ότι η Γη κρύωσε σχετικά γρήγορα, με αποτέλεσμα να αποκτήσει νερό (και τελικά ζωή) πιο νωρίς από ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες, κάτι που δεν αποκλείεται να συνέβη πριν από 4,3 δισ. χρόνια.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή γεωχημείας Τζον Βάλεϊ του πανεπιστημίου Ουισκόνσιν Μάντισον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών "Nature Geoscience", σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και το "Live Science", ανέλυσαν δείγματα από τα αρχαιότερα γνωστά απομεινάρια που έχουν απομείνει μέχρι σήμερα από τον πρώιμο φλοιό του πλανήτη μας. Πρόκειται για μικροσκοπικούς κρυστάλλους ζιρκονίου, που έχουν ανακαλυφθεί στην απομακρυσμένη βραχώδη περιοχή Τζακ Χιλς της Δυτικής Αυστραλίας.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το ζιρκόνιο κρυσταλλοποιήθηκε πριν από 4,375 δισεκατομμύρια χρόνια (συν/πλην 6 εκατ. χρόνια) και επιβεβαίωσαν ότι αποτελεί το αρχαιότερο γνωστό στερεό υλικό οποιασδήποτε μορφής που σχηματίσθηκε στη Γη. Η νέα γεωχρονολόγηση βασίστηκε στη νέα εξελιγμένη τεχνική τομογραφίας σε ατομική κλίμακα, σε συνδυασμό με πιο παραδοσιακές μεθόδους φασματομετρίας μάζας και χρονολόγησης με ραδιενεργό ουράνιο.

Έτσι, οι επιστήμονες συμπέραναν ότι ο γήινος στερεός φλοιός δημιουργήθηκε για πρώτη φορά πριν από τουλάχιστον 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια, μόλις 165 εκατ. χρόνια μετά το σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος και του ίδιου του πλανήτη μας (η Γη έχει ηλικία 4,54 δισεκατομμυρίων ετών).

Πριν τη δημιουργία του φλοιού, η Γη ήταν μια πύρινη σφαίρα καλυμένη από ένα ωκεανό λιωμένου μάγματος, που ακόμα δεν είχε στερεοποιηθεί.

Το ζιρκόνιο που κρυσταλλοποιήθηκε πριν από 4,375 δισεκατομμύρια χρόνια (συν/πλην 6 εκατ. χρόνια), αποτελεί το αρχαιότερο γνωστό στερεό υλικό οποιασδήποτε μορφής που σχηματίσθηκε στη Γη.«Αυτό επιβεβαιώνει την άποψή μας για το πώς η Γη ψυχράνθηκε και έγινε κατοικήσιμη», δήλωσε ο Τζον Βάλεϊ, ο οποίος θεωρείται διεθνώς ειδικός στη μελέτη του απώτατου γεωλογικού παρελθόντος του πλανήτη μας. Όπως είπε ο αμερικανός επιστήμονας, ενισχύεται έτσι η θεωρία μιας «πρώιμα ψυχρής Γης», όπου σχετικά γρήγορα οι θερμοκρασίες ήσαν αρκετά χαμηλές για να υπάρξουν υγρό νερό και ωκεανοί.

«Τα ζιρκόνια μας δείχνουν ότι η πρώιμη Γη έμοιαζε περισσότερο με τη Γη που ξέρουμε σήμερα, δεν ήταν ένα αφιλόξενο μέρος. Η νέα μελέτη ενισχύει το συμπέρασμα ότι η Γη είχε ήδη μια υδρόσφαιρα πριν από 4,3 εκατ. χρόνια και πιθανώς ζωή όχι πολύ αργότερα», ανέφερε ο Τζ. Βάλεϊ. Όπως είπε, η νεογέννητη Γη «σχηματίστηκε από πολλά ετερογενή υλικά του ηλιακού μας συστήματος» και, στη συνέχεια, κατά την πρώτη γεωλογική εποχή της, υπέστη ένα βομβαρδισμό από ουράνια σώματα, όπως αστεροειδείς και κομήτες.

Καθοριστική, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ήταν η πρόσκρουση στον πλανήτη μας ενός σώματος μεγάλου σχεδόν σαν τον Άρη, πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Το γεγονός αυτό αφενός οδήγησε στη δημιουργία της Σελήνης (από υλικά τόσο της Γης, όσο και του ουράνιου σώματος που έπεσε πάνω της) και αφετέρου έλιωσε και ομογενοποίησε τη Γη που απέμεινε. Μετά όμως από αυτή την αρχική φάση, όπου οι ωκεανοί του μάγματος κάλυπταν τη Γη, αυτή σχετικά γρήγορα κρύωσε και σταδιακά έγινε πλέον πιο φιλόξενη για τις πρώτες μορφές ζωής.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63968267

[trex]

Λάμψεις προαναγγέλλουν τους σεισμούς

Παρατηρήθηκαν πριν από σεισμικές δονήσεις στην Κίνα, την Ιταλία και την Ιαπωνία και μάλλον προκαλούνται από τριβές μέσα στο έδαφος

Ντένβερ, Κολοράντο

 

Μυστηριώδεις λάμψεις παρατηρήθηκαν τα τελευταία χρόνια στον ουρανό πριν από τους μεγάλους σεισμούς της επαρχίας Σετσουάν στην Κίνα, της πόλης Λ’ Ακουιλα στην Ιταλία και της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία, όμως οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν αν οι λάμψεις αυτές σχετίζονται με τις σεισμικές δονήσεις και τι είναι αυτό που τις προκαλεί. Διεξάγοντας ένα απλούστατο πείραμα σε… τάπερ αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι μάλλον δημιουργούνται από ηλεκτρισμό ο οποίος παράγεται από τριβές στο εσωτερικό του εδάφους σε ένα φυσικό φαινόμενο εντελώς νέο για την επιστήμη.

 

Αλεύρι σε τάπερ

 

Χρησιμοποιώντας ένα πλαστικό δοχείο φαγητού γεμάτο αλεύρι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ράτζερς στο Νιου Τζέρσεϊ ανακάλυψαν ότι η δόνησή του με τρόπο παρόμοιο με αυτόν των δονήσεων των σεισμών παράγει ηλεκτρισμό. «Αρχικά νομίσαμε ότι είναι λάθος – ότι μάλλον κάνουμε κάτι χαζό. Πήραμε ένα δοχείο τάπεργουερ γεμάτο αλεύρι και το κουνήσαμε πέρα-δώθε ώσπου εμφανίστηκαν ρωγμές και παρήγαγε ηλεκτρικό φορτίο 200 βολτ» ανέφερε ο καθηγητής Τρόι Σίνμπροτ, επικεφαλής της μελέτης, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα στο συνέδριο της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας στο Ντένβερ των Ηνωμένων Πολιτειών. «Εξ όσων γνωρίζω δεν υπάρχει μηχανισμός που να περιγράφει κάτι τέτοιο. Φαίνεται ότι είναι νέα Φυσική».

 

Οι επιστήμονες επανέλαβαν το πείραμά τους με άλλα κοκκώδη υλικά και διαπίστωσαν ότι όλα παρήγαγαν το ίδιο «ηλεκτρικό» φαινόμενο. Όπως εικάζουν, αν ένα τέτοιο φαινόμενο δημιουργείται κατά μήκος των γεωλογικών ρηγμάτων από την τριβή των κόκκων του εδάφους, τότε θα πρέπει να παράγει ηλεκτροστατικά φορτία εκατομμυρίων βολτ. Τα μεγάλα αυτά ηλεκτροστατικά φορτία προκαλούν με τη σειρά τους τις παρόμοιες με κεραυνούς λάμψεις στην ατμόσφαιρα δημιουργώντας ένα φυσικό «σύστημα προειδοποίησης» για επερχόμενους σεισμούς.

 

«Φήμες» αιώνων

 

Αναφορές για «φώτα στον ουρανό» και «κεραυνούς εν αιθρία» που εμφανίζονται πριν από σεισμούς υπήρχαν εδώ και τουλάχιστον 300 χρόνια. Επειδή όμως βασίζονταν μόνο σε αφηγήσεις οι επιστήμονες δεν είχαν δώσει βάση σε αυτές και έτσι τα περιστατικά του είδους έδιναν απλώς τροφή σε ιστορίες σχετικά με την εμφάνιση αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων – γνωστά ως ΑΤΙΑ ή UFO. Τις τελευταίες δεκαετίες ωστόσο, με τη «μόδα» των βιντεοσκοπήσεων και κυρίως με την έλευση του YouTube, οι ειδικοί μπόρεσαν να δουν τις λάμψεις αυτές και να τις αναλύσουν, επιβεβαιώνοντας τελικά τις υποτιθέμενες «φήμες».

 

Εκτός από το βίντεο που τραβήχτηκε λίγο πριν από τον σεισμό της Σετσουάν (2008) που παρουσιάζεται εδώ, στο Διαδίκτυο κυκλοφορούν επίσης βίντεο που καταγράφουν λάμψεις πριν από τον σεισμό της πόλης Λ’ Ακουιλα (2009) και της Φουκουσίμα (2011). Οι λάμψεις αυτές όμως δεν εμφανίζονται απαραίτητα πριν από κάθε σεισμική δόνηση. «Δεν προηγούνται πάντα λάμψεις ενός μεγάλου σεισμού ούτε όλες οι λάμψεις που εμφανίζονται σε καθαρό ουρανό ακολουθούνται από σεισμούς» τόνισε ο καθηγητής Σίνμπροτ. «Θέλουμε να μάθουμε γιατί αυτές οι λάμψεις εμφανίζονται κάποιες φορές αλλά όχι άλλες».

 

Όπως πρόσθεσε, επιστήμονες στην Τουρκία που μετρούν τα ηλεκτρικά πεδία στην ατμόσφαιρα επάνω από σεισμογενείς περιοχές έχουν δει ότι οι λάμψεις αυτές αποτελούν προάγγελο για ορισμένους μεγάλους σεισμούς των 5 Ρίχτερ και άνω, όμως αυτό δεν συμβαίνει πάντα ενώ το σήμα των βολτ δεν είναι πάντοτε το ίδιο. «Είναι φανερό ότι υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν έχουμε κατανοήσει» κατέληξε ο κ. Σίμμπροτ προσθέτοντας ότι επόμενος στόχος του ίδιου και της ομάδας του είναι να κατανοήσουν τον άγνωστο μηχανισμό που κρύβεται μέσα στο δοχείο με το αλεύρι.

 

ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=574216

[trex]

Νέοι «εχθροί» της Γης

Ανακαλύφθηκαν τέσσερα άγνωστα αέρια που καταστρέφουν το όζον

 

Λονδίνο

Οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας τέσσερα άγνωστα έως τώρα και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, νέα ανθρωπογενή αέρια, τα οποία συμβάλλουν στην καταστροφή του όζοντος.

 

Οι πρώτες εκτιμήσεις

 

Πρόκειται για τρεις χλωροφθοράνθρακες (CFCs) και έναν υδροχλωροφθοράνθρακα (HCFC), η προέλευση των οποίων είναι άγνωστη προς το παρόν. Πάντως οι ειδικοί εκτιμούν ότι η πηγή τους είναι πιθανώς κάποιες χημικές βιομηχανίες στο βόρειο ημισφαίριο, αλλά είναι ακόμη άγνωστο αν η παραγωγή τους παραβαίνει τη διεθνή περιβαλλοντική νομοθεσία ή γίνεται με βάση κάποιο «παραθυράκι» των κανονισμών του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ.

 

Την ανακάλυψη έκανε διεθνής ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Γιοχάνες Λάουμπε της Σχολής Περιβαλλοντικών Επιστημών του Πανεπιστημίου East Anglia. «Αυτά τα αέρια δεν υπήρχαν στην ατμόσφαιρα καθόλου έως τη δεκαετία του '60, πράγμα που δείχνει ότι είναι ανθρωπογενή» αναφέρουν οι ερευνητές σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience».

Ποιά είναι;

 

Τα αέρια έχουν τις ονομασίες CFC-112, CFC-112a, CFC-113a και HCFC-133a. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μέχρι σήμερα πάνω από 74.000 τόνοι αυτών των τεσσάρων νέων αερίων έχουν απελευθερωθεί. Δύο από αυτά εμφανίζουν σημαντική τάση συσσώρευσης στην ατμόσφαιρα με το πιο ανησυχητικό από τα τέσσερα να είναι το CFC-113a, που αυξάνεται με τον πιο ταχύ ρυθμό.

 

Η ανακάλυψη έγινε, όταν οι ερευνητές σύγκριναν σημερινά δείγματα αέρα με αέρα που είχε παγιδευτεί στους πολικούς πάγους, οι οποίοι αποτελούν ένα ιστορικό «αρχείο» των μεταβολών στην ατμόσφαιρα. Επίσης έκαναν συγκρίσεις δειγμάτων αέρα μεταξύ 1978 και 2012 στην απομονωμένη Τασμανία, που δεν έχει ατμοσφαιρική ρύπανση.

 

Ιστορικό

Οι χλωροφθοράνθρακες, που εφευρέθηκαν στον μεσοπόλεμο και βρήκαν ευρείες πρακτικές εφαρμογές (στα ψυγεία, στα κλιματιστικά, στα σπρέι κ.α.), είναι χημικές αέριες ουσίες που καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος πάνω από τις πολικές περιοχές, προκαλώντας ιδίως την «τρύπα» πάνω από την Ανταρκτική, η οποία για πρώτη φορά είχε ανακαλυφθεί το 1985. Οι εκπομπές τους είχαν φθάσει στο ύψος-ρεκόρ του ενός εκατομμυρίου τόνων ετησίως.

 

Το διεθνές Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ (1987) και οι έλεγχοι που τέθηκαν στην παραγωγή αυτών των ουσιών από το τέλος της δεκαετίας του ΄80, επέτρεψαν να βελτιωθεί η κατάσταση διεθνώς. Όμως, αν και το 2010 υπήρξε σχεδόν καθολική απαγόρευση αυτών των ουσιών, υπάρχουν ακόμα «παραθυράκια» στη διεθνή νομοθεσία, τα οποία επιτρέπουν την παραγωγή χλωροφθορανθράκων για κάποιες περιπτώσεις που έχουν εξαιρεθεί.

 

«Η ανίχνευση αυτών των τεσσάρων νέων αερίων είναι πολύ ανησυχητική, επειδή θα συμβάλουν στην καταστροφή του στρώματος του όζοντος. Δεν γνωρίζουμε από πού εκπέμπονται αυτά τα αέρια και αυτό είναι κάτι που πρέπει να διερευνηθεί», δήλωσε ο Λάουμπε. Οι πιθανές πηγές προέλευσης είναι η χρήση χημικών ουσιών για την παραγωγή εντομοκτόνων και η χρήση διαλυτικών ουσιών για τον καθαρισμό εξαρτημάτων από τις βιομηχανίες ηλεκτρονικών.

 

Η «συμπεριφορά» τους

 

Σύμφωνα με τους ερευνητές, «οι τρεις χλωροφθοράνθρακες καταστρέφονται πολύ αργά στην ατμόσφαιρα, έτσι ακόμα κι αν επρόκειτο να σταματήσουν αμέσως οι εκπομπές τους, θα συνεχίσουν να παραμένουν στην ατμόσφαιρα για πολλές δεκαετίες ακόμη».

 

Το στρώμα του όζοντος, σε ύψος 15 έως 30 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης, παίζει ζωτικό ρόλο στην προστασία από τις επικίνδυνες για την υγεία υπεριώδεις ηλιακές ακτίνες, οι οποίες προκαλούν καρκίνο του δέρματος και καταρράκτη στα μάτια στους ανθρώπους, καθώς και προβλήματα αναπαραγωγής στα ζώα.

 

Αλλοι επιστήμονες επεσήμαναν πως -προς το παρόν τουλάχιστον- οι συγκεντρώσεις των τεσσάρων νέων αερίων στην ατμόσφαιρα είναι μικρές (κάτω του 1% των εκπομπών προ του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ) και δεν αποτελούν πηγή άμεσης ανησυχίας. Όμως, όπως είπε, ο καθηγητής Πιρς Φόρστερ του Πανεπιστημίου του Λιντς, δείχνουν ότι «η καταστροφή του όζοντος δεν είναι χθεσινή ιστορία».

 

Σύμφωνα με τους ερευνητές, πέρα από την καταστροφή του όζοντος, τα τέσσερα νέα αέρια πιθανότατα λειτουργούν και ως «αέρια του θερμοκηπίου», επιδεινώνοντας την κλιματική αλλαγή. Τέλος, δεν απέκλεισαν η ανακάλυψή τους να είναι μόνο η «κορυφή του παγόβουνου» και να ανιχνευθούν και άλλα άγνωστα ως τώρα παρόμοια αέρια.

 

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=575285

[trex]

Από που προήλθε το νερό της Γης;

 

Όλοι γνωρίζουμε ότι η επιφάνεια του πλανήτη μας καλύπτεται κυρίως από νερό σε υγρή μορφή, περίπου στο 71%, και όλη η γήινη ζωή εξαρτάται από αυτό. Αλλά από που προήλθε το νερό στη Γη;

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_5967.html

[trex]

Το μεγαλείο του Βορείου Σέλαος

 

Λονδίνο

Εντυπωσιακές φωτογραφίες από το μαγευτικό Βόρειο Σέλας να απλώνεται πάνω από τους λόφους και τις λίμνες του Κάιθνες, στη Σκωτία, απαθανάτισε ο πολωνός φωτογράφοςΜασιέγ Βινιάρτζιζκ.

 

 

Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για το πιο θεαματικό σέλας που έχει καταγραφεί την τελευταία δεκαετία. Συνδυάζοντας ομοιόμορφα περί τις 2.000 λήψεις, ο Βινιάρτζιζκ δημιούργησε ένα βίντεο time-lapse, το οποίο αποκαλύπτει τον μαγικό «καμβά» των ουρανών.

Φαινόμενο ουράνιας «ζωγραφικής»

Το σέλας αποτελεί μια ηλεκτρομαγνητική καταιγίδα η οποία πλήττει την ατμόσφαιρα βόρειων ή νότιων περιοχών, σχηματίζοντας το Βόρειο ή το Νότιο Σέλας αντίστοιχα. Πρόκειται δηλαδή για έναν βομβαρδισμό των υψηλών ατμοσφαιρικών στρωμάτων από ηλεκτρόνια που προέρχονται από ρεύματα φορτισμένων σωματιδίων (κυρίως πυρήνες υδρογόνου και ηλεκτρόνια) από τον Ήλιο.

Ο λεγόμενος ηλιακός άνεμος, γνωστός και ως μαγνητική καταιγίδα, «συγκρούεται» με το μαγνητικό πεδίο της Γης, οδηγώντας στον εγκλωβισμό των ηλεκτρονίων γύρω από τους μαγνητικούς της πόλους και την εισχώρηση των πυρήνων υδρογόνου στην ατμόσφαιρα. Τα ηλεκτρόνια που διεισδύουν στα υψηλά στρώματα της ατμόσφαιρας διεγείρουν τα άτομα οξυγόνου και αζώτου που υπάρχουν στα συγκεκριμένα ύψη (100 χλμ. και άνω, πάνω από την επιφάνεια της Γης) προκαλώντας ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα στους αιθέρες.

Ο φωτεινός θησαυρός της Σκωτίας

Το μαγευτικό Βόρειο Σέλας που κατέγραψε ο πολωνός φωτογράφος, όπως φαίνεται στο βίντεο, συνοδεύεται από μια πανδαισία χρωμάτων. Συνήθως η χρωματική τους παλέτα ξεκινάει από μια απαλή απόχρωση πρασίνου και ροζ και διανθίζεται με κόκκινες, κίτρινες, μπλε και μοβ πινελιές. Το χρώμα του φωτεινού ουράνιου «έργου τέχνης» αποκαλύπτει πολλές φορές την απόσταση του φαινομένου από το έδαφος.

«Ηταν το καλύτερο σέλας που έχω παρακολουθήσει ποτέ. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τόσο εντυπωσιακό» αναφέρει ο Βινιάρτζιζκ. «Εξαιτίας της χαμηλής φωτορύπανσης στη Σκωτία, το Βόρειο Σέλας φαίνεται σε όλο του το μεγαλείο».

Ο φωτογράφος εστίασε στους γραφικούς βράχους και στα κάστρα του Κέιθνες, καταγράφοντας παράλληλα τη θεαματική ουράνια δραστηριότητα ακριβώς από πάνω τους.

«Στο Κέιθνες, είχα αρχικά έρθει για δουλειά. Τότε δεν είχα ιδέα ότι η συγκεκριμένη περιοχή έκρυβε αυτόν τον ουράνιο “θησαυρό”. Πρόκειται για την ιδανική περιοχή για κάτι τέτοιο, η οποία μου επέτρεψε να δώσει ζωή στο χόμπι μου» καταλήγει ο ίδιος.

 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ: http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_4354.html

[trex]

Η ζωή γεννήθηκε τελικά στη Γη;

 

Ερευνητές «τεστάρουν» με μια αυτοσχέδια μπαταρία αν η ζωή θα μπορούσε να προκύψει σε ακραία περιβάλλοντα του πλανήτη

Μία από τις «ανερχόμενες» θεωρίες στην επιστήμη σήμερα υποστηρίζει ότι η ζωή έφθασε στον πλανήτη μας από το Διάστημα, από βακτήρια τα οποία μεταφέρθηκαν μέσω κάποιου μετεωρίτη. Μια άλλη άποψη, όμως, η οποία φαίνεται μάλιστα να έχει ενδεχομένως ευρύτερη υποστήριξη, επιμένει ότι είναι πολύ πιθανόν η γήινη ζωή να γεννήθηκε ακριβώς εδώ, σε κάποιο ακραίο περιβάλλον της νεαρής Γης όπως αυτό που βλέπουμε σήμερα στους υδροθερμικούς πόρους στον βυθό των ωκεανών. Μια ομάδα ερευνητών από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού έχει ξεκινήσει ένα πείραμα το οποίο «τεστάρει» αυτή την πιθανότητα με έναν πρωτότυπο τρόπο, δημιουργώντας μια ειδικά σχεδιασμένη μπαταρία στο εργαστήριο.

 

Ζωτικές χημικές αντιδράσεις

 

Οι υδροθερμικοί πόροι στον πυθμένα των ωκεανών - τους οποίους κάποιοι ονομάζουν και «καμινάδες» (smokers) - είναι σχισμές από τις οποίες εξέρχεται γεωθερμαινόμενο νερό και σχηματίζονται συνήθως στις μεσωκεάνιες ράχες, εκεί όπου οι τεκτονικές πλάκες της Γης αποκλίνουν και παράγεται νέος φλοιός. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι σε αυτά τα «καυτά» σημεία θα μπορούσαν να δημιουργηθούν συνθήκες τέτοιες ώστε η ζωή να μπορεί να προκύψει από την «άψυχη» ύλη μέσω των αντιδράσεων των χημικών συστατικών που υπάρχουν στα πετρώματα και στα αέρια.

 

«Πριν από τη βιολογική ζωή θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η πρώιμη Γη είχε μια "γεωλογική" ζωή. Ακούγεται ίσως ασυνήθιστο να σκέφτεται κάποιος τη γεωλογία, η οποία αφορά άψυχες πέτρες και ορυκτά, ως ζωή. Τι είναι όμως η ζωή; Πολλοί έχουν αποτύχει να δώσουν μια ικανοποιητική απάντηση σε αυτό το ερώτημα» αναφέρει σε δελτίο Τύπου οΤέρι Κι της Σχολής Χημείας του Πανεπιστημίου του Λιντς στη Βρετανία, εκ των επικεφαλής του πειράματος, το οποίο διεξάγεται σε συνεργασία με ερευνητές του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. «Εμείς, αντίθετα, εξετάζουμε το τι κάνει η ζωή και όλες οι μορφές ζωής χρησιμοποιούν τις ίδιες χημικές διεργασίες που συντελούνται μέσα σε μια κυψέλη καυσίμων προκειμένου να παραχθεί ενέργεια».

 

Η ζωή σε μια μπαταρία

 

Οπως εξηγεί ο χημικός, οι μπαταρίες των αυτοκινήτων παράγουν ηλεκτρική ενέργεια μέσω χημικών αντιδράσεων οξείδωσης και αναγωγής, οι οποίες αποτελούν επίσης τη βάση για την παραγωγή ενέργειας με τη φωτοσύνθεση στα φυτά και με την αναπνοή των κυττάρων στους ανθρώπους. Παράλληλα ορισμένα γεωλογικά περιβάλλοντα, όπως οι γεωθερμικοί πόροι, μπορούν να θεωρηθούν «περιβαλλοντικές κυψέλες καυσίμων» οι οποίες παράγουν ενέργεια μέσω αντιδράσεων οξείδωσης και αναγωγής μεταξύ των υδροθερμικών καυσίμων και των οξειδωτικών του θαλασσινού νερού όπως το οξυγόνο (τον περασμένο χρόνο μάλιστα ιάπωνες επιστήμονες έδειξαν με ένα πείραμα στον βυθό της Οκινάουα ότι είναι δυνατή η συλλογή ηλεκτρικής ενέργειας από αυτούς).

 

Στην πρώτη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε πριν από μερικές ημέρες στην επιθεώρηση «Astrobiology», οι επιστήμονες παρουσίασαν την ιδέα τους σχετικά με την εξέταση της πιθανότητας εμφάνισης κυτταρικού μεταβολισμού στη Γη με τη βοήθεια μιας τέτοιου είδους «περιβαλλοντικής» πρότυπης κυψέλης καυσίμων που ανέπτυξαν (το ένα πρότυπο λειτουργεί ήδη στο Πανεπιστήμιο του Λιντς και το άλλο στο Εργαστήριο Αεριώθησης στην Καλιφόρνια). Σύμφωνα με τη Λόρα Μπερτζ του Ινστιτούτου Αστροβιολογίας «Icy Worlds» του JPL, επικεφαλής της μελέτης, τα αποτελέσματα που μπορούν να εξαχθούν μέσω αυτής της προσέγγισης δεν θα «μιλούν» αποκλειστικά για τη ζωή στη Γη αλλά και για την ενδεχόμενη ύπαρξη ζωής σε άλλους πλανήτες. «Τα πειράματα αυτά προσομοιώνουν την ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από γεωλογικά συστήματα, οπότε μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να προσομοιώσουμε άλλα πλανητικά περιβάλλοντα με υγρό νερό όπως ο δορυφόρος του Δία Ευρώπη ή ο πρώιμος Αρης».

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_5769.html

[trex]

Καταιγίδες πάνω από τη Νότια Καλιφόρνια..

 

..με αστραπές και τα φώτα της πόλης ορατά μέσα από τα σύννεφα.

Ευγενική προσφορά του πληρώματος του Expedition 36 που βρίσκεται στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

 

http://to-new-sas.blogspot.gr/2014/03/blog-post_6721.html

[Δροσος Γεωργιος]

Νέα ευρήματα για την εμφάνιση του οξυγόνου στον πλανήτη μας.

Μέχρι πρόσφατα τα διαθέσιμα στοιχεία είχαν οδηγήσει τους επιστήμονες στην εκτίμηση ότι το οξυγόνο υπήρχε μεν στην Γη από τις απαρχές της ύπαρξης της αλλά τα επίπεδα του ήταν εξαιρετικά περιορισμένα. Κάποια στιγμή το πολύτιμο για τη ζωή χημικό στοιχείο έκανε απότομα έντονη την παρουσία του στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μεταβάλλοντας δραματικά όπως αποδείχτηκε την εξέλιξη της ζωής σε αυτόν.

Οι ειδικοί τοποθετούσαν μέχρι πρόσφατα αυτή την... έκρηξη οξυγόνου στη Γη πριν από περίπου 2,3 δισ. ετη. Νέα ευρήματα δείχνουν ότι το πολύτιμο για τη ζωή χημικό στοιχείο εμφανίστηκε στον πλανήτη μας 700 εκ. νωρίτερα δημιουργώντας νέα δεδομένα για το πότε και πώς εξελίχθηκαν στον πλανήτη μας οι πρώτες μορφής ζωής που ανέπνεαν οξυγόνο.

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, το οξυγόνο άρχισε να συσσωρεύεται αισθητά στη γήινη ατμόσφαιρα πριν από περίπου 2,3 δισεκατομμύρια χρόνια στη διάρκεια μιας περιόδου που έχει ονομαστεί «Το Γεγονός της Μεγάλης Οξείδωσης». Το φαινόμενο αυτό αποτέλεσε τον καταλύτη για την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μας.

Οι πρωτόγονες μικροβιακές μορφές ζωής που είχαν κάνει την εμφάνιση τους στήριζαν την ύπαρξη τους σε «αναερόβιες» χημικές διεργασίες. Οταν το οξυγόνο άρχισε να κάνει δυναμικά την εμφάνιση του στη Γη οι αναερόβιοι οργανισμοί εξωθήθηκαν σε εξαφάνιση και στη θέση τους εμφανίστηκαν μεγαλύτερες, πιο πολύπλοκες (και εν καιρώ πιο έξυπνες) αερόβιες μορφές ζωής, οι οποίες μπορούσαν να εκμεταλλευθούν το οξυγόνο.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο διεθνής ομάδα ερευνητών από τον Καναδά, τη Δανία, τη Γερμανία και τη Νότιο Αφρική ανέλυσε τη χημική σύνθεση δειγμάτων πανάρχαιου εδάφους το οποίο ήταν «φυλακισμένο» μέσα σε πετρώματα ηλικίας περίπου τριών δισεκατομμυρίων ετών από τη Νότια Αφρική και θεωρείται το αρχαιότερο γνωστό έδαφος στη Γη. Εντόπισαν την παρουσία οξυγόνου αποδεικνύοντας ότι το αέριο υπήρχε στον πλανήτη πολύ νωρίτερα από όσο πιστεύαμε.

Γεωχημικοί του Πανεπιστημίου Γέιλ μελέτησαν πετρώματα ηλικίας 2.95 δισ. ετών επίσης από τη Νότιο Αφρική. Οι ερευνητές ανέλυσαν τα επίπεδα μολυβδαίνιου και σιδήρου στα πετρώματα. Τα στοιχεία αυτά λειτουργούν ως δείκτες διεργασιών φωτοσύνθεσης αφού μπορούν να «καταγράφουν» ανάμεσα στα άλλα και την οξείδωση του μαγγανίου διαδικασία που απαιτεί υψηλά επίπεδα οξυγόνου.

Οι αναλύσεις που έκαναν οι ερευνητές δείχνουν ότι τα επίπεδα του οξυγόνου στην ατμόσφαιρα της Γης ήταν ιδιαίτερα υψηλά εκείνη την περίοδο επιβεβαιώνοντας έτσι την προηγούμενη μελέτη και φέρνοντας πολύ πιο πίσω χρονολογικά την ύπαρξη του στον πλανήτη. «Τα επίπεδα του οξυγόνου πριν από 3 δισ. έτη στην ατμόσφαιρα ήταν 100 χιλιάδες φορές πιο υψηλά από τα επίπεδα που θα μπορούσαν να εξηγηθούν από μη βιολογικές διεργασίες» αναφέρουν οι ερευνητές του Γέιλ σε άρθρο τους στην επιθεώρηση «Nature Geoscience».

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=579967

[trex]

O «Σταθμός της Φωτιάς»

Νέο ερευνητικό πρόγραμμα στον ISS μελετά τους κεραυνούς στη Γη

Χιούστον

Μια καταπληκτική φωτογραφία από μια καταιγίδα συνοδευόμενη από πολύ ισχυρούς κεραυνούς στην Αραβική Χερσόνησο έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Πρόκειται για μια εικόνα που ελήφθη τον περασμένο Δεκέμβριο στο πλαίσιο ενός νέου ερευνητικού προγράμματος που έχει ξεκινήσει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το πρόγραμμα ονομάζεται «Firestation» και με εξειδικευμένα όργανα οι επιστήμονες θα μελετούν το φαινόμενο των κεραυνών.

 

Οπως φαίνεται οι εντυπωσιακοί όσο και καταστροφικοί πολλές φορές κεραυνοί είναι από τα πιο κοινά φυσικά φαινόμενα αφού σύμφωνα με τα στοιχεία της NASA δημιουργούνται καθημερινά στον πλανήτη περισσότεροι από 4 εκατομμύρια κεραυνοί και ο αριθμός τους ετησίως αγγίζει το 1,5 δισ.

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=580374

 

ΦΩΤΟ ΚΑΤΩ

 

Η εικόνα που εδωσε στη δημοσιότητα η NASA σε πλήρη... έκταση. Στο κέντρο της εικόνας διακρίνεται ο ισχυρός κεραυνός που φωτοβολεί μέσα στη μαύρη πυκνή νέφωση. Τα πορτοκαλί φώτα στο πάνω μέρος της εικόνας και αριστερά κάτω είναι από τα φώτα πόλεων της Σαουδικής Αραβίας ενώ κάτω δεξιά τα φώτα προέρχονται από την πρωτεύουσα του Κουβέιτ.

[Δροσος Γεωργιος]

Η Γη «έργο τέχνης»

Εναν μοναδικό «άτλαντα» της Γης με δορυφορικές λήψεις που κόβουν την ανάσα δημιούργησε η Εθνική Υπηρεσία Αεροναυπηγικής και Διαστήματος των ΗΠΑ, NASA. Πρόκειται για το εντυπωσιακό ηλεκτρονικό βιβλίο της με τίτλο «Earth as Art» (Η Γη ως τέχνη), το οποίο είναι διαθέσιμο για download σε ηλεκτρονικό υπολογιστή αλλά και ως δωρεάν εφαρμογή για iPad.

Το 1960, οι ΗΠΑ έθεσαν σε τροχιά τον πρώτο μετεωρολογικό δορυφόρο τους γύρω από τη Γη. Με την πάροδο των ετών, τα συγκεκριμένα δορυφορικά συστήματα έχουν προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες γύρω από τον πλανήτη μας, βοηθώντας ειδικούς και κοινό να δουν το «σπίτι» τους με άλλη ματιά.

Το ηλεκτρονικό βιβλίο, το οποίο έγινε διαθέσιμο προς το κοινό στα τέλη του 2012 με αφορμή τη συμπλήρωση 40 ετών του δορυφορικού προγράμματος Landsat, περιέχει 75 φωτογραφίες της Γης από τους δορυφόρους Terra, Landsat 5, Landsat 7, EO-1 και Aqua.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι αισθητήρες με τους οποίους είναι εξοπλισμένοι οι συγκεκριμένοι δορυφόροι είναι σε θέση να μετρούν την ανακλώμενη ηλιακή ακτινοβολία, γεγονός που συμβάλλει στη λήψη εξωπραγματικών φωτογραφιών, πέρα από τις δυνατότητες του ανθρώπινου οφθαλμού.

Με την εύχρηστη εφαρμογή για ταμπλέτες, η NASA μοιράζεται με το κοινό την καθηλωτική ομορφιά και αισθητική της φύσης, μέσα από σχεδόν απόκοσμα σχήματα, μια άκρως εντυπωσιακή χρωματική παλέτα και ιδιαίτερες «υφές» στην επιφάνεια της ξηράς, των ωκεανών, του πάγου και στην ατμόσφαιρα. Τα εκατοντάδες σχόλια των χρηστών στη σελίδα του iTunes που εκθειάζουν το «μαγικό» ταξίδι στη Γη από ψηλά αποτελούν άλλωστε απόδειξη του πόσο εντυπωσιακές είναι αυτές οι εικόνες.

Η εφαρμογή προσφέρει - μεταξύ άλλων - στον χρήστη τη δυνατότητα να απολαύσει φωτογραφικό υλικό το οποίο, μέσω της μεθόδου time-lapse, υποδεικνύει σημαντικές αλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί σε συγκεκριμένες περιοχές της Γης. Παράλληλα, έξυπνες παραπομπές τον οδηγούν για περαιτέρω ενημέρωση στην ιστοσελίδα της NASA. Το φωτογραφικό υλικό παρατίθεται υπό μορφή μικρών εικονιδίων για την ταχύτατη διαχείρισή τους και διατίθεται διαδραστικό ευρετήριο φωτογραφιών βάσει της γεωγραφικής περιοχής την οποία απεικονίζουν. Κατά την επιλογή μιας φωτογραφίας, το συνοδευτικό κείμενο ξεδιπλώνεται αποκαλύπτοντας πολύτιμες πληροφορίες γύρω από το τοπίο-«έργο τέχνης».

Η ομορφιά της Γης είναι δεδομένη. Το μεγαλείο της μητέρας Φύσης δεν παύει να είναι εκθαμβωτικό...

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=581691

1:Χερσόνησος Ντάρντζα, Τουρκμενιστάν

Νερό και άμμος. Σαν μπλε ελέφαντας με μακριά προβοσκίδα, η Κασπία Θάλασσα «αγκαλιάζει» τη χερσόνησο Ντάρντζα στο Δυτικό Τουρκμενιστάν. Οι δυνατοί άνεμοι δημιουργούν τεράστιους αμμόλοφους κοντά στο νερό. Η εντυπωσιακή φωτογραφία ελήφθη το 2001 από τον δορυφόρο Landsat 7.

2:Ορος Μπράντμπεργκ, Ναμίμπια

Το ηφαίστειο των κεραυνών. Γνωστό και ως «φλεγόμενο βουνό» στους ντόπιους, το όρος Μπράντμπεργκ υψώνεται επιβλητικό στην έρημο της Ναμίμπια. Πρόκειται για ένα «κοιμώμενο» ηφαίστειο το οποίο επηρεάζει σημαντικά το κλίμα μαγνητίζοντας τις βροχές στις βουνοπλαγιές του και δημιουργώντας πηγές οι οποίες θρέφουν το μοναδικό οικοσύστημα που υπάρχει στην περιοχή. Η συγκεκριμένη λήψη του 2002 ανήκει στον Landsat 7.

3:Nήσος Ακπατόκ, Καναδάς

Γήπεδο για θαλασσοπούλια. Το αποκομμένο παγωμένο νησί βρίσκεται νότια του Κεμπέκ στον Καναδά. Η επίπεδη επιφάνειά του αποτελείται κυρίως από ασβεστόλιθο. Το νησί πλάτους 23 χλμ. και μήκους 45 χλμ. δεν έχει ίχνος βλάστησης. Ως απόλυτα ερημικό αποτελεί ιδανικό καταφύγιο για τα θαλασσοπούλια. Η τιρκουάζ φωτογραφία ελήφθη από τον δορυφόρο Landsat 7 το 2001 και αποκαλύπτει ένα εντυπωσιακό τοπίο από χιόνι και πάγο.

4:Αλεούτια σύννεφα, Βερίγγειος Θάλασσα

Το βασίλειο της καταιγίδας. Νέφη «ζωγραφίζουν»... με νερομπογιά τους ουρανούς στα δυτικά των Αλεουτίων Νήσων. Πρόκειται για μια ομιχλώδη περιοχή όπου οι ισχυρές νεροποντές και οι δυνατοί άνεμοι αποτελούν συνηθισμένο τοπίο. Η εντυπωσιακή φωτογραφία του δορυφόρου Landsat 7 ελήφθη το 2000.

5:Λίμνη Κάρνεγκι, Αυστραλία

Λίμνη δίχως αύριο. H «εφήμερη» λίμνη της Δυτικής Αυστραλίας γεμίζει με νερό μόνο κατά τις περιόδους έντονης βροχόπτωσης, ενώ σε περιόδους ανομβρίας μεταμορφώνεται σε λασπώδη βάλτο. Οταν γεμίζει ωστόσο καλύπτει μια έκταση 6 τ. χλμ. Εδώ, σε λήψη του 1999 από τον Landsat 7, τα βαθύτερα σημεία της λίμνης εμφανίζονται με σκούρο μπλε και μαύρο χρώμα.

6:Aλλουβιακό ριπίδιο, Κίνα

Κινεζική βεντάλια. Η εντυπωσιακή «βεντάλια» πάγου της Ασίας εκτείνεται από τα όρη Κουνλούν ως την έρημο Τακλιμακάν. Εχει μήκος 60 χλμ. και πλάτος 55 χλμ. στο φαρδύτερο σημείο της. Η αριστερή πλευρά της βεντάλιας είναι «ενεργή», με τα τρεχούμενα νερά να απεικονίζονται στη λήψη του Terra, του 2002, με γαλάζιο χρώμα.

7:Κόλπος Μπομπετοκα, Μαδαγασκάρη

Το υδάτινο δέντρο. Σαν γιγάντιες ρίζες δέντρου, ο ποταμός Μπετσιμπόκα απλώνεται προς το κανάλι της Μοζαμβίκης. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες τα ρεύματα του ποταμού έχουν οδηγήσει στην ολική μεταμόρφωση της περιοχής, επηρεάζοντας τη γεωργία, την αλιεία και τις μεταφορές στο λιμάνι της πόλης Μαχατζάνγκα, στη Μαδαγασκάρη. Η λήψη του 2000 ανήκει στον Terra.

8:Ερημος Αλατος, Ιράν

Νόστιμη ποικιλία. Οταν οι αλυκές πλαισιώνονται από βάλτους, ξεροπόταμους και ερημικές περιοχές, το αισθητικό αποτέλεσμα είναι ζωηρό και πολύχρωμο. Πρόκειται για τη Μεγάλη Ερημο Αλατος, γνωστή και ως Dasht-e Kavir. Η λήψη του Landsat 7 πραγματοποιήθηκε το 2003.

9:Φαράγγι Desolation, ΗΠΑ

Ματωμένη άβυσσος. Σχεδόν όσο βαθύ και το Γκραν Κάνιον, το φαράγγι της... «απόγνωσης» αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες μη προστατευμένες περιοχές άγριας ζωής της αμερικανικής Δύσης. Στη συγκεκριμένη λήψη του 2000, από τον δορυφόρο Landsat7, φαίνεται η πορεία του ποταμού Γκριν στη Γιούτα, καθώς διασχίζει την πεδιάδα Τάβαπατς (επάνω) και φτάνει στο φαράγγι. Παντού κυριαρχούν τα κόκκινα πετρώματα.

[Δροσος Γεωργιος]

NASA: Νέες εντυπωσιακές φωτογραφίες της γης από το διάστημα.

Το «Earth Observatory» είναι ο ετήσιος διαγωνισμός που κηρύσσει η NASA με τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες της γης που έχουν τραβηχτεί από το διάστημα.

Ο Αμερικανικός οργανισμός αεροναυτικής και διαστήματος, επιλέγει 32 φωτογραφίες κάθε χρόνο και τις δημοσιεύει στο διαδίκτυο, ζητώντας από το κοινό να διαλέξει τις καλύτερες.

Η φωτογραφία που συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους για φέτος, είναι αυτή που δείχνει τα Κανάρια νησιά.

Στην εικόνα φαίνεται η αντανάκλαση του ηλιακού φωτός και του ανέμου στα κύματα, που μοιάζει σαν μια ζωγραφιά με το σύμπλεγμα των νησιών να φαίνεται πως κολυμπάει στον Ατλαντικό ωκεανό...

1.Τα Κανάρια νησιά

2.Η πόλη της Λιέγης στο Βέλγιο τη νύχτα

3.Υπέρυθρη φωτογραφία από την Αλάσκα

4.Το «Edinburgh of the Seven Seas» στον Ατλαντικό

5.Η έκρηξη του ηφαιστείου Kljucevskaja Sopka στην Ρωσία

http://www.defencenet.gr/defence/item/nasa-%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1

[Δροσος Γεωργιος]

Επιστήμονες ανασυνέθεσαν την πτώση ενός γιγάντιου αστεροειδή.

Η Γη σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξης της αποτελεί πόλο έλξης μικρότερων και μεγαλύτερων διαστημικών σωμάτων. Ειδικά στην πρώιμη περίοδο της η Γη κυριολεκτικά βομβαρδιζόταν από διαστημικά σώματα. Η μεγαλύτερη τέτοια σύγκρουση θεωρείται εκείνη όπου ένα σώμα μεγέθους παρόμοιο με αυτό του Αρη έπεσε στη νεαρή τότε Γη προκαλώντας τη γέννηση της Σελήνης. Η «διασημότερη» σύγκρουση είναι φυσικά εκείνη που έγινε πριν από περίπου 65 εκ. έτη στη Βόρειο Αμερική η οποία σύμφωνα με τη κρατούσα θεωρία οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Ερευνητές στις ΗΠΑ συνέλεξαν στοιχεία για μια τρομερή σύγκρουση που συνέβη πριν από περίπου 3 δισ. έτη. Οι ερευνητές ανασυνέθεσαν αυτή τη σύγκρουση η οποία κάνει εκείνη των δεινοσαύρων να μοιάζει με χάδι.

Γεωλόγοι του Πανεπιστημίου Στάνφορντ ανασυνέθεσαν την πτώση ενός αστεροειδή που έπεσε στη Γη πριν από 3.26 δισ. έτη δηλαδή, περίπου 800 εκ. έτη μετά τον σχηματισμό του πλανήτη μας. Στοιχεία για αυτή τη κατακλυσμιαία σύγκρουση εντοπίστηκαν στη Νότιο Αφρική. Ο αστεροειδής των δεινοσαύρων είχε διάμετρο περίπου 10 χλμ. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το συμβάν που μελέτησαν ήταν προϊόν της πτώσης στη Γη ενός αστεροειδή με διάμετρο 37-58 χλμ! Η τρομερή σύγκρουση δημιούργησε ένα κρατήρα με διάμετρο 500 χλμ.

Η σεισμική δραστηριότητα που προκλήθηκε από τη σύγκρουση ήταν παγκόσμια και σύμφωνα με τους ερευνητές η ισχυρότερη που έχει υπάρξει ποτέ στον πλανήτη. Οι σεισμοί ταρακούνησαν συθέμελα ολόκληρο τον πλανήτη για διάστημα μισής ώρας και δημιούργησαν γιγάντια τσουνάμι. «Γνωρίζαμε ότι είχε συμβεί αυτή η σύγκρουση και ότι ήταν μεγάλη αλλά δεν γνωρίζαμε τελικά πόσο μεγάλη ήταν» αναφέρει ο Ντόναλντ Λόου, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geochemistry, Geophysics, Geosystems».

Στην καλλιτεχνική απεικόνιση εικονίζεται αριστερά o κρατήρας που δημιούργησε ο αστεροιδής των δεινοσαύρων που υπολογίζεται ότι είχε διάμετρο περίπου 150 χλμ. Δεξιά εικονίζεται ο κρατήρας που δημιούργησε αστεροειδής πριν από 3.26 δισ. έτη ο οποίος είχε διάμετρο περίπου 500 χλμ!

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=585418

[trex]

Μικρόβια προκάλεσαν τη μεγαλύτερη εξαφάνιση των ειδών στη Γη

Ο «μεγάλος αφανισμός» πριν από 252 εκατ. χρόνια προκλήθηκε από μικροοργανισμούς που παρήγαγαν τεράστιες ποσότητες μεθανίου

 

Η μαζικότερη εξαφάνιση των ειδών που γνώρισε ο πλανήτης - και η οποία θεωρείται ότι απείλησε σοβαρά το μέλλον της ζωής επάνω σε αυτόν - συντελέστηκε πριν από περίπου 252 εκατομμύρια χρόνια, στο τέλος της Πέρμιας περιόδου. Το γεγονός αυτό είναι γνωστό, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τις αιτίες που μπορεί να το προκάλεσαν. Μια ομάδα ερευνητών από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης υποδεικνύει ως «ένοχο» ένα είδος μικροοργανισμού το οποίο «δηλητηρίασε» την ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς της Γης παράγοντας τεράστιες ποσότητες μεθανίου.

 

Ο «μεγάλος αφανισμός»

 

Τα γεωλογικά στοιχεία που μαρτυρούν τη λεγόμενη Πέρμια-Τριασική εξαφάνιση - την οποία πολλοί αποκαλούν επίσης «μεγάλο αφανισμό» ή «μεγάλο θανατικό» - είναι πολλά. Σύμφωνα με αυτά, στο διάστημα λίγο πριν από το τέλος της Πέρμιας ως την αρχή της Τριασικής περιόδου, πριν από περίπου 252 εκατομμύρια χρόνια, το 96% των θαλάσσιων και το 70% των χερσαίων ειδών που ζούσαν τότε στη Γη εξαλείφθηκαν (το «χτύπημα», το οποίο σηματοδοτεί επίσης το όριο ανάμεσα στην Παλαιοζωική και στην Καινοζωική εποχή, ήταν τόσο μεγάλο ώστε υπολογίζεται ότι η ζωή χρειάστηκε 10 εκατομμύρια έτη για να ανακάμψει). Παράλληλα την ίδια εποχή σημειώθηκε δραματική μείωση των επιπέδων οξυγόνου στην ατμόσφαιρα και στα νερά των ωκεανών.

 

Αν και τα δύο συγκεκριμένα γεγονότα, τα οποία σε έναν βαθμό συνδέονται μεταξύ τους, είναι σαφή, τα ακριβή αίτια και οι μηχανισμοί που οδήγησαν σε αυτά δεν είναι γνωστά στην επιστήμη. Μια θεωρία υποστηρίζει ότι ο «μεγάλος αφανισμός», ο οποίος συντελέστηκε μέσα σε λιγότερο από 20.000 χρόνια, προκλήθηκε από μαζικές ηφαιστειακές εκρήξεις οι οποίες διοχέτευσαν τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του θείου και διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Το επιχείρημα αυτό φαίνεται να έχει μια λογική βάση, εφόσον την ίδια περίπου περίοδο σημειώθηκε ένα από τα μεγαλύτερα ηφαιστειακά «γεγονότα» των τελευταίων 500 εκατομμυρίων ετών, με δραστηριότητα η οποία υπολογίζεται ότι διήρκεσε ένα εκατομμύριο χρόνια και οδήγησε στον σχηματισμό των «Σκαλιών της Σιβηρίας», μιας περιοχής από ηφαιστειογενή πετρώματα έκτασης 2 εκατ. τ.χλμ. στα βόρεια της Ρωσίας. Δεν πείθει όμως απόλυτα τους επιστήμονες καθώς πολλοί υποστηρίζουν ότι η ηφαιστειακή δραστηριότητα δεν αρκεί από μόνη της για να εξηγήσει την τόσο εκτεταμένη εξαφάνιση των ειδών που ακολούθησε.

 

Σύμφωνα με μια άλλη άποψη, η παρακμή της ζωής ξεκίνησε εξαιτίας της υποβάθμισης του περιβάλλοντος αλλά η χαριστική βολή ήρθε... εξ ουρανού, από μια βροχή αστεροειδών ή μετεώρων, ενώ μια τρίτη θεωρία μιλάει για καταστροφή από μαζικές πυρκαγιές. Μια τέταρτη ιδέα, τέλος, καταδεικνύει ως καίριο παράγοντα την απελευθέρωση μαζικών ποσοτήτων μεθανίου από τον βυθό των ωκεανών όπου ήταν παγιδευμένες.

 

Μικρόβια που λατρεύουν το νικέλιο

 

Η μελέτη των επιστημόνων του ΜΙΤ, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» (PNAS), έρχεται να προσφέρει στήριξη σε αυτή την τέταρτη θεωρία. Οπως υποστηρίζει, πράγματι τεράστιες ποσότητες μεθανίου εκλύθηκαν από τον ωκεανό στο όριο της Πέρμιας-Τριασικής περιόδου, αυτές όμως δεν απελευθερώθηκαν από τα βάθη του αλλά παρήχθησαν από μια μορφή μικροβίων. Πρόκειται για ένα είδος μονοκύτταρων μεθανογόνων οργανισμών γνωστό ως Methanosarcina, το οποίο θεωρείται ότι αποτελεί την «πηγή» του μεγαλύτερου μέρους των βιολογικής προέλευσης αποθεμάτων μεθανίου που υπάρχουν σήμερα στη Γη. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της νέας μελέτης, οι πληθυσμοί του συγκεκριμένου αρχαιοβακτηρίου πολλαπλασιάστηκαν ξαφνικά σε εκρηκτικό βαθμό εκείνη την περίοδο αλλάζοντας, με την άφθονη παραγωγή μεθανίου, δραματικά το κλίμα και τη χημεία των ωκεανών.

 

Η ομάδα των ερευνητών του ΜΙΤ, με επικεφαλής τον Ντάνιελ Ρόθμαν, εξετάζει το συγκεκριμένο ζήτημα εδώ και αρκετό καιρό - μια πρώτη παρουσίαση των ευρημάτων της είχε γίνει το 2012 στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ενωσης, τώρα όμως η δημοσίευση στο «PNAS» συμπληρώνεται με νέες αναλύσεις. Οι επιστήμονες έχουν «χτίσει» σταδιακά την ιδέα τους βασιζόμενοι σε στοιχεία που προέρχονται από τρεις διαφορετικές «πλευρές». Πρώτον, οι γεωχημικές αναλύσεις τους δείχνουν ότι την εποχή του «μεγάλου θανατικού» το διοξείδιο του άνθρακα στους ωκεανούς αυξήθηκε με γεωμετρική πρόοδο (ή και ακόμη ταχύτερα). Δεύτερον, η ανάλυση του γονιδιώματος του Methanosarcina στην οποία προέβησαν δείχνει ότι το αρχαιοβακτήριο απέκτησε την ικανότητα να παράγει μεθάνιο περίπου την ίδια περίοδο, κάτι το οποίο, όπως αναφέρουν, σημαίνει ότι, αν συναντούσε τις κατάλληλες συνθήκες, θα μπορούσε να πολλαπλασιαστεί θεαματικά διασπώντας τα τεράστια αποθέματα οργανικού άνθρακα που υπήρχαν στα ιζήματα των ωκεανών.

 

Τα τρίτο στοιχείο, το οποίο οι συγγραφείς της μελέτης αποκαλούν «το τελευταίο κομμάτι του παζλ», βρίσκεται στο νικέλιο - ένα μέταλλο που αποτελεί τη βασική τροφή των συγκεκριμένων μικροοργανισμών - και βάζει επίσης στο παιχνίδι τη «θεωρία των ηφαιστείων» αλλά με διαφορετικό τρόπο. Νέες αναλύσεις που πραγματοποιήθηκαν σε ιζήματα της Πέρμιας-Τριασικής από την Κίνα έδειξαν ότι η παρουσία του νικελίου αυξήθηκε επίσης δραματικά μετά τις ηφαιστειακές εκρήξεις της Σιβηρίας. Η έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα εκείνης της περιόδου (η οποία είναι άλλωστε γνωστό ότι έχει παραγάγει μερικά από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα νικελίου του πλανήτη) έδωσε, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, στους πληθυσμούς του Methanosarcina το απαραίτητο «καύσιμο» για να «εκτοξευθούν». Η τεράστια αύξηση του μεθανίου που προέκυψε αύξησε απότομα τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στους ωκεανούς προκαλώντας την οξίνισή τους αλλά και στην ατμόσφαιρα αλλάζοντας ριζικά το κλίμα και το περιβάλλον του πλανήτη.

 

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=583936

[Δροσος Γεωργιος]

Το 1950 ξεκίνησε το Ανθρωπόκαινο.

Τα τελευταία 11 χιλιάδες έτη ο πλανήτης ζει στην εποχή του Ολόκαινου που σηματοδοτεί το τέλος της εποχής Παγετώνων στη Γη και στην εμφάνιση του σύγχρονου πολιτισμού του ανθρώπου.

Ομως η παρουσία και δραστηριότητα του ανθρώπου πάνω στη Γη αφήνει ανεξίτηλα το στίγμα του στον πλανήτη και μάλιστα σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς η δράση του ανθρώπου έχει τέτοια έκταση αλλά κυρίως τέτοια καταλυτική αρνητική επίδραση που πρέπει να μιλάμε πλέον για μια νέα γεωλογική περίοδο. Οι θιασώτες αυτής της θεωρίας έχουν ονομάσει αυτή τη νέα περίοδο «Ανθρωπόκαινο». Ομάδα ειδικών οριοθετεί την εκκίνηση του Ανθρωπόκαινου.

Προτείνουν μάλιστα ως ημερομηνία έναρξης της νέας αυτής περιόδου το 1950.

Η Διεθνής Επιτροπή Στρωματογραφίας (ICS) έχει δημιουργήσει μια ομάδα εργασίας που ονομάζεται «Ομάδα Εργασίας Ανθρωπόκαινου». Στο συνέδριο της Ευρωπαΐκής Ενωσης Γεωεπιστημών μέλη αυτής της ομάδας εργασίας αναφέρθηκαν στις μελέτες τους.

Σύμφωνα με τους ερευνητές ορόσημο είναι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Αμέσως μετά τη λήξη του ξεκινά μια περίοδος ραγδαίας αύξησης του ανθρώπινου πληθυσμού. Ξεκινά μια αλματώδης βιομηχανική ανάπτυξη ενώ παράλληλα υπάρχει ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας. Παρατηρείται επίσης πολύ μεγάλη αύξηση στη μόλυνση του περιβάλλοντος. Από τη δεκαετία του 1950 αρχίζει σύμφωνα με τους ερευνητές η εκτεταμένη καταστροφή των δασών και η υπερεντατική αλιεία. Ολοι αυτοί οι παράγοντες έχουν ως αποτέλεσμα χιλιάδες είδη να βρίσκονται στα όρια της εξαφάνισης.

Ενα κομβικό σημείο που οδηγεί τα μέλη της ομάδας εργασίας να οριοθετούν το 1950 ως ημερομηνία εκκίνησης της νέας εποχής είναι ότι ξεκινούν μαζικά οι δοκιμές πυρηνικών όπλων που εκτός των άλλων απελευθερώνουν σε αέρα, υπέδαφος και θάλασσα μεγάλες ποσότητες ραδιενέργειας. Επίσης από τη δεκαετία του 1950 αρχίζουν να γίνονται ολοένα και πιο εμφανή τα σημάδια των μεταβολών από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Οι κλιματικές αλλαγές και η αύξηση της θερμοκρασίας αλλά και η μόλυνση της ατμόσφαιρας που σε πολλές περιοχές του πλανήτη έχει μετατρέψει τον αέρα σε μια τοξική σούπα.

Η απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα από τους ωκεανούς τους κάνει πιο όξινους και σε συνδυασμό με τον ολοένα αυξανόμενο όγκο σκουπιδιών σε αυτούς δημιουργεί ένα κυριολεκτικά δηλητηριώδες και ασφυκτικό περιβάλλον στη θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα.

Οι κλιματικές αλλαγές και η μόλυνση του περιβάλλοντος ευθύνονται για μεγάλο ποσοστό των θανάτων στον πλανήτη.

Στη στεριά ο άνθρωπος μετακινεί και καταστρέφει δέκα φορές μεγαλύτερο όγκο εδάφους από ότι όλα μαζί τα φυσικά φαινόμενα (τεκτονική δραστηριότητα, ηφαιστειακή δραστηριότητα, κατολισθήσεις κλπ).

«Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι ο άνθρωπος αλλάζει τη Γη με νέους τρόπους. Εξελισσόμαστε πολιτιστικά πολλές φορές ταχύτερα από ότι εξελισσόμαστε βιολογικά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα το παγκόσμιο οικοσύστημα να αλλάζει χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει τις μορφές και επιπτώσεις αυτών των αλλαγών. Πρέπει να καταφέρουμε να γίνουμε τόσο σοφοί ώστε να ελέγχουμε τις αλλαγές που προκαλούμε» δήλωσε στο συνέδριο ο καθηγητής Ζαν Ζαλάσιεβιτς, επικεφαλής της ομάδας εργασίας του Ανθρωπόκαινου η οποία θα εκδώσει και ένα σχετικό βιβλίο με τίτλο «A Stratigraphic Basis for the Anthropocene».

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=592591

[Δροσος Γεωργιος]

Η αέναη υδρόγειος σε προσομοίωση της NASA.

Οι ωκεανοί της Γης μοιάζουν να ζωντανεύουν σε δύο animation της NASA που προσομοιώνουν τα ρεύματα των ωκεανών και την ανανέωση των υδάτων της Μεσογείου.

Δορυφορικά δεδομένα και μετρήσεις στην επιφάνεια της θάλασσας συνδυάστηκαν με μαθηματικά μοντέλα σε μια προσομοίωση της ωκεάνιας κυκλοφορίας από τον Ιούνιο του 2005 μέχρι τον Οκτώβριο του 2007.

Στην αρχή του βίντεο μπορεί κανείς να διακρίνει το Ρεύμα του Κόλπου, το οποίο ξεκινά έξω από τη Φλόριντα και μεταφέρει θερμότητα μέχρι την Ευρώπη -χωρίς το ρεύμα αυτό, η Βρετανία θα κινδύνευε με μπει στην κατάψυξη.

Δύο άλλα σημαντικά ρεύματα είναι το Αγκούλας, το οποίο κινείται νότια κατά μήκος της ανατολικής ακτής της Αφρικής, καθώς και το Κουροσίο στον Ειρηνικό που μεταφέρει θερμότητα βορειοανατολικά στην Ιαπωνία.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα ωκεάνια ρεύματα λειτουργούν ως κυλιόμενος ιμάντας που μεταφέρει θερμότητα από τους τροπικούς μέχρι τους πόλους και διαμορφώνει το κλίμα του πλανήτη.

Ένα διαφορετικό animation που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του ίδιου ερευνητικού προγράμματος προσομοιώνει την κυκλοφορία των υδάτων στον ανατολικό Ατλαντικό και τη Μεσόγειο, γεμάτη κυκλοτερή ρεύματα που ονομάζονται δίνες.

Τα animation δημιουργήθηκαν στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσεις Goddard σε συνεργασία με το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) και το MIT.

Οι απεικονίσεις βοηθούν τους ερευνητές να κατανοήσουν το ρόλο της ωκεάνιας κυκλοφορίας στο κλίμα και τον κύκλο του άνθρακα.

Βίντεο.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231316488

[trex]

Τα στρώματα της Γης

 

Εντυπωσιακή φωτογραφία τροπόσφαιρας και στρατόσφαιρα

 

Χιούστον

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία που τράβηξαν αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Σε αυτή διακρίνονται καθαρά τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Με πορτοκαλί-κόκκινο χρώμα διακρίνεται η τροπόσφαιρα και πάνω από αυτή η στρατόσφαιρα. Ενας στόλος δορυφόρων και πολλοί επίγειοι σταθμοί παρατηρούν, μελετούν και αναλύουν συνεχώς όλα όσα συμβαίνουν στα στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας. Τα δεδομένα αυτά επιτρέπουν στους επιστήμονες να διευρύνουν τις γνώσεις τους για διάφορα φυσικά φαινόμενα αλλά και να κάνουν προβλέψεις για το ατμοσφαιρικό μέλλον του πλανήτη μας.

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=593294

[trex]

ΝΑSA: Η Δυτική Ανταρκτική λιώνει και η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη

 

Τα παγόβουνα να είναι καταδικασμένα να καταρρεύσουν και να λιώσουν μέσα στη θάλασσα

Ανησυχητικά τα νέα από τη ΝASA, καθώς δύο μελέτες που περιλαμβάνουν τις τελευταίες μετρήσεις θεωρούν σχεδόν αναπόφευκτο το λιώσιμο των πάγων στη Δυτική Ανταρκτική.

 

Όπως δείχνουν τα στοιχεία είναι κάτι που ήδη έχει αρχίσει να συμβαίνει και θεωρείται απίθανο ότι θα σταματήσει, με αποτέλεσμα τα παγόβουνα να είναι καταδικασμένα να καταρρεύσουν και να λιώσουν μέσα στη θάλασσα.

 

Αυτό δεν αναμένεται να συμβεί πριν την παρέλευση 200 χρόνων, ωστόσο οι συγκλονιστικές επιπτώσεις θα φανούν πολύ πιο σύντομα.

 

Καταρχάς, η κατάρρευση του παγετώνα με την ονομασία Thwaites θα μπορούσε να προκαλέσει την αύξηση του επιπέδου της θάλασσας κατά 0,5 μέτρα.

 

Αυτό το μισό μέτρο θα έχει φοβερές συνέπειες στις παράκτιες πόλεις. Σε περίπτωση μεγάλης καταιγίδας, η άνοδος του νερού θα μπορούσε να κοστίσει σε μια πόλη όπως το Μαϊάμι 3,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, αλλά να θέσει σε άμεσο κίνδυνο και 4,8 εκατ. ζωές.

 

Ο παγετώνας Thwaites λειτουργεί ως ο ακρογωνιαίος λίθος της θαλάσσιας περιοχής του Amundsen και η κατάρρευσή του θα αποσταθεροποιήσει την ισορροπία του περιβάλλοντος εν συνόλω, θέτοντας σε κίνδυνο όλη τη Δυτική Ανταρκτική. Ήδη η συγκεκριμένη περιοχή κάθε χρόνο με το λιώσιμο των πάγων προσθέτει στη θάλασσα την ίδια ποσότητα νερού με ολόκληρη τη Γροιλανδία. Η ποσότητα νερού αναμένεται να αυξηθεί και να αυξήσει το επίπεδο της θάλασσας κατά 1,2 μέτρα, ενώ αν λιώσει ολόκληρη η Δυτική Ανταρκτική αυτό θα ανέβαζε το επίπεδο του νερού γύρω στα 3,5 μέτρα!

 

http://www.protothema.gr/environment/article/378380/nasa-i-dutiki-adarktiki-lionei-kai-i-katastasi-einai-mi-anastrepsimi-/

[Δροσος Γεωργιος]

H παγκόσμια selfie της Γης.

Στις 22 Απριλίου ήταν η Παγκόσμια Ημέρα της Γης και στο πλαίσιο των διαφόρων εκδηλώσεων η NASA ζήτησε από το κοινό να τραβήξουν μια φωτογραφία τους από το σημείο στο οποίο βρίσκονταν εκείνη την μέρα και να την αναρτήσουν στα κοινωνικά δίκτυα τοποθετώντας στην φωτογραφία τον χαρακτηρισμό «globalselfie».

Στο κάλεσμα της NASA ανταποκρίθηκαν δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι του πλανήτη που τράβηξαν μια selfie και την ανάρτησαν σε κάποιο δημοφιλές social media ή σε κάποια μεγάλη διαδικτυακή υπηρεσία ανάρτησης φωτογραφιών (Twitter, Instagram, Facebook, Google+, Flickr). Η NASA επέλεξε 36.422 selfies που έστειλαν κάτοικοι 113 χωρών του πλανήτη από την Ανταρτική μέχρι τη Γροιλανδία και από το Πακιστάν μέχρι το Περού. Στη συνέχεια οι ειδικοί της NASA χρησιμοποίησαν ως «μοντέλο» δύο εικόνες της Γης που τραβήχτηκαν επίσης στις 22 Απριλίου από τον δορυφόρο NPP και στη συνέχεια δημιούργησαν ένα μωσαϊκό με τις selfies που αποτελεί ακριβές αντίγραφο των δύο εικόνων της Γης.

Στις φωτογραφίες οι εικόνες της Γης που αποτέλεσαν το μοντέλο για το... selfie πορτρέτο του πλανήτη και το πορτρέτο selfie της Γης.

Βίντεο.

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=599105

[Δροσος Γεωργιος]

Η Γη είναι 60 εκατ. χρόνια πιο μεγάλη.

Όπως αρμόζει σε μία «κυρία», κανείς δεν ξέρει την πραγματική ηλικία της Γης. Όμως, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις, είναι, περίπου 60 εκατ. χρόνια μεγαλύτερη από αυτήν που πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες.

Μια ομάδα γάλλων γεωχημικών του Πανεπιστημίου της Λοραίνης στο Νανσί, με επικεφαλής τον Γκιγιόμ Αβίς, οι οποίοι έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο κορυφαίο διεθνές συνέδριο γεωχημείας που διεξάγεται στο Σακραμέντο των ΗΠΑ (8 - 13 Ιουνίου), πραγματοποίησαν μια νέα ανάλυση χημικών ισοτόπων, που δείχνει ότι μέχρι σήμερα υπήρχε μία μικρή υποεκτίμηση στην ηλικία του πλανήτη μας και, κατά συνέπεια, και στην ηλικία του φεγγαριού.

Οι Γάλλοι επιστήμονες εκτιμούν ότι η γιγάντια πρόσκρουση ενός μεγάλου ουράνιου σώματος (της λεγόμενης «Θείας») πάνω στη Γη, από όπου γεννήθηκε και η Σελήνη, συνέβη περίπου 40 εκατ. χρόνια μετά το ξεκίνημα της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος και όχι 100 εκατ. χρόνια όπως πιστευόταν. Αυτό σημαίνει ότι το τελικό στάδιο δημιουργίας της Γης είναι κατά περίπου 60 εκατ. χρόνια παλαιότερο από τις έως τώρα εκτιμήσεις.

Η χρονολόγηση των πολύ πρώιμων συμβάντων στην γεωλογική προϊστορία της Γης είναι μία τρομερά δύσκολη υπόθεση. Μια συνήθης μέθοδος είναι η μέτρηση των διαχρονικών μεταβολών στις αναλογίες των ισοτόπων των αρχαίων αερίων που επιβιώνουν ακόμη στον πλανήτη μας (ισότοπα είναι τα άτομα του ίδιου χημικού στοιχείου, που έχουν διαφορετικό αριθμό νετρονίων στον πυρήνα τους).

Η νέα γαλλική εκτίμηση βασίστηκε στην ανάλυση των ισοτόπων ενός ευγενούς αερίου (ξένον), που βρέθηκε σε αρχαίους κρυστάλλους χαλαζία στη Νότια Αφρική και την Αυστραλία.

Τα δείγματα αυτά χρονολογούνται προ 3,4 και 2,7 δισεκατομμυρίων ετών αντίστοιχα.

Το ξένον που είναι παγιδευμένο σε μικροποσότητες μέσα στα πετρώματα αυτά, αποτελεί ένα είδος «χρονο-κάψουλας», η οποία επέτρεψε στους επιστήμονες να συγκρίνουν τις αναλογίες ισοτόπων του εν λόγω αερίου που υπάρχουν σήμερα, με εκείνες που υπήρχαν πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

Η σύγκριση αυτή επιτρέπει να εκτιμηθεί πότε άρχισε να σχηματίζεται η Γη και η ατμόσφαιρά της. Έτσι, βγήκε το συμπέρασμα ότι ο πλανήτης μας έχει ηλικία μεγαλύτερη κατά περίπου 60 εκατ. χρόνια (με περιθώριο λάθους συν/πλην 20 εκατ. χρόνια).

Ο Αβίς τόνισε ότι «είναι αδύνατο να δώσουμε μια ακριβή ημερομηνία για τη δημιουργία της Γης. Όμως τα νέα ευρήματά μας δείχνουν ότι η Γη είναι γηραιότερη κατά περίπου 60 εκατ. χρόνια. Τα ίχνη του αερίου ξένον μας επιτρέπουν να υπολογίσουμε πότε δημιουργήθηκε η γήινη ατμόσφαιρα, πράγμα που πιθανότατα συνέβη την εποχή που η Γη συγκρούστηκε με ένα άλλο πλανητικό σώμα, οδηγώντας στον σχηματισμό της Σελήνης. Αυτό σημαίνει ότι τόσο η Γη, όσο και η Σελήνη, έχουν μεγαλύτερη ηλικία από ό,τι νομίζαμε».

Τα αρχαιότερα πετρώματα του ηλιακού μας συστήματος έχουν υπολογιστεί ότι είναι ηλικίας 4,568 δισεκατομμυρίων ετών, συνεπώς η Γη έχει κάπως μικρότερη ηλικία.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64020743

[Δροσος Γεωργιος]

Βρήκαν τους υπόγειους ωκεανούς της Γης.

Πριν από τρεις μήνες ερευνητές στον Καναδά εντόπισαν στοιχεία που υποδεικνύουν την παρουσία τεράστιων αποθεμάτων νερού βαθιά στο εσωτερικό της Γης. Σύμφωνα με τους ερευνητές είναι πιθανό σε βάθος εκατοντάδων χλμ στο εσωτερικό του πλανήτη μας να υπάρχει μια ζώνη που περιέχει όσο νερό διαθέτουν συνολικά όλοι οι ωκεανοί μαζί! Νέα μελέτη αμερικανών ερευνητών όχι μόνο επιβεβαιώνει τα προηγούμενα ευρήματα αλλά εντόπισε και τις περιοχές που βρίσκονται αυτά τα αποθέματα.

Η νέα μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στα βάθη της Γης, στο στρώμα του μανδύα που βρίσκεται ανάμεσα στον φλοιό και στον πυρήνα, υπάρχουν τεράστια αποθέματα νερού, πιθανώς τριπλάσια από τον συνολικό όγκο νερού που διαθέτουν όλοι μαζί οι ωκεανοί στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Αυτό το «ρεζερβουάρ» του νερού, που φαίνεται διαχρονικά σταθερό, βρίσκεται σε βάθος έως 700 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια, στην ενδιάμεση ζώνη ανάμεσα στον ανώτερο και στον κατώτερο μανδύα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή γεωφυσικής Στίβεν Τζέικομπσεν του Τμήματος Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου Northwestern του Ιλινόις εκτιμούν ότι το νερό βρίσκεται «κλειδωμένο» (μοριακά παγιδευμένο) μέσα σε γαλαζωπά πετρώματα, τους ρινγκουδίτες. Πρόκειται για ένα σχετικά σπάνιο πέτρωμα με κρυσταλλική δομή, που σχηματίζεται από ολιβίνη κάτω από πολύ υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες.

Η ύπαρξη τόσο μεγάλων ποσοτήτων υπόγειου νερού, ρίχνει πιθανώς νέο φως στον αέναο υδρολογικό κύκλο της Γης, στην προέλευση των θαλασσών και στο γιατί οι ωκεανοί έχουν λίγο-πολύ διατηρήσει το μέγεθός τους εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Μερικοί γεωλόγοι πιστεύουν ότι το νερό έφτασε στη Γη εξ ουρανού, από παγωμένους κομήτες που έπεσαν στον πλανήτη μας. Όμως η νέα ανακάλυψη ενισχύει μια εναλλακτική πιθανότητα, να «αναδύθηκαν» σταδιακά οι ωκεανοί από τα έγκατα της πρώιμης Γης, χάρη και στη συνεχή ανακύκλωση των τεκτονικών πλακών. «Οι ενδείξεις είναι καλές ότι το νερό της Γης προήλθε από το εσωτερικό της», δήλωσε ο Τζέικομπσεν.

Οι Αμερικανοί ερευνητές χρησιμοποίησαν πάνω από 2.000 σεισμογράφους για να μελετήσουν τα σεισμικά κύματα που γέννησαν πάνω από 500 σεισμοί στις ΗΠΑ. Αυτά τα κύματα διαπερνούν το εσωτερικό του πλανήτη μας (ακόμη και τον πυρήνα) και έτσι αποτελούν στην ουσία το καλύτερο μέχρι σήμερα τρόπο που διαθέτουν οι γεωλόγοι για να «ακτινογραφούν» -αν και έμμεσα- τι συμβαίνει στα έγκατα της Γης.

Μετρώντας την ταχύτητα διάδοσης των υπόγειων σεισμικών κυμάτων σε διαφορετικά βάθη, οι επιστήμονες συμπέραναν την πυκνότητα και συνεπώς το είδος των πετρωμάτων που τα κύματα διέσχιζαν. Το καλά κρυμμένο νερό αποκαλύφτηκε, επειδή λόγω της παρουσίας του τα σεισμικά κύματα επιβραδύνθηκαν στο αντίστοιχο γεωλογικό στρώμα (ένα σεισμικό κύμα χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να διαπεράσει ένα ένυδρο πέτρωμα από ό,τι ένα άνυδρο).

Οι σεισμικές αυτές παρατηρήσεις συμπληρώθηκαν από πειράματα στο εργαστήριο, από τα οποία οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ένυδροι ρινγκουδίτες σε βάθη της τάξης των 700 χλμ. είναι σαν «σφουγγάρια» που, υπό υψηλή πίεση και θερμοκρασία, λιώνουν σταδιακά και έτσι «ζουλάνε» το νερό που έχουν προηγουμένως απορροφήσει, ωθώντας το έξω από το πέτρωμα. «Είναι ένα πέτρωμα με νερό μέσα και γύρω του, σχεδόν σαν να ιδρώνει», είπε χαρακτηριστικά ο Τζέικομπσον.

Αν και η μελέτη των σεισμικών κυμάτων από τον αμερικανό επιστήμονα αφορά το υπέδαφος μόνο των ΗΠΑ, πιστεύει ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει σε όλο τον πλανήτη και ήδη σκοπεύει να επεκτείνει τη σεισμική μελέτη του σε άλλες χώρες επίσης. Όπως είπε, «θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες γι' αυτό το βαθύ απόθεμα νερού. Αν δεν βρισκόταν εκεί, θα ήταν στην επιφάνεια της Γης και τότε μόνο οι κορυφές των βουνών θα βρίσκονταν πάνω από το νερό». Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science»

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=605567

[trex]

Κοσμική σύγκρουση έσπειρε ζωή στη Γη

Μια «βροχή» θραυσμάτων αστεροειδούς προκάλεσε κρίσιμες αλυσιδωτές αντιδράσεις

 

Λονδίνο

Η πτώση διαστημικών αντικειμένων στη Γη είναι κατά βάση συνδεδεμένη με μικρότερες ή και μεγαλύτερες καταστροφές. Σε μια τουλάχιστον περίπτωση όπως φαίνεται το πράγμα λειτούργησε εντελώς αντίστροφα.Ομάδα ερευνητών υποστηρίζει ότι πριν από 470 εκ. έτη, την ίδια περίοδο που υπήρξε μια έκρηξη ζωής στην Γη, συνέβη μια τρομερή σύγκρουση ανάμεσα είτε σε δύο μεγάλους αστεροειδείς είτε σε ένα αστεροειδή και ένα κομήτη. Η σύγκρουση αυτή πιθανώς έλαβε χώρα στην μεγάλη ζώνη αστεροειδών του ηλιακού μας συστήματος που βρίσκεται ανάμεσα στον Αρη και τον Δία.

 

Σύμφωνα με τους ερευνητές η σύγκρουση αυτή δημιούργησε ένα τεράστιο αριθμό θραυσμάτων πολλά εκ των οποίων κατέληξαν στη Γη. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι εντόπισαν στη Σουηδία κάποια από αυτά τα θραύσματα και η ανάλυση που έκαναν δείχνει ότι περιείχαν μια σειρά από οργανικές ενώσεις που συνέβαλαν αποφασιστικά στην δημιουργία νέων μορφών ζωής στον πλανήτη μας. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Earth and Planetary Science Letters».

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=612488

[Δροσος Γεωργιος]

Η αποκάλυψη του Αδη!

Η Γη σχηματίστηκε πριν από περίπου 4.5 δισ. έτη. Τα αρχαιότερα γεωλογικά υλικά που έχουν στη διάθεση τους οι επιστήμονες έχουν ηλικία περίπου 4 δισ. έτη. Τα πρώτα 500 εκ. έτη της ζωής της Γης παραμένουν μυστήριο αν και θεωρείται δεδομένο ότι ο πλανήτης μας βρισκόταν σε μια φάση διαμόρφωσης ενώ παράλληλα δεχόταν ένα ανηλεή βομβαρδισμό μικρότερων και μεγαλύτερων διαστημικών αντικειμένων.

Κομήτες, αστεροειδείς και θραύσματα από την διαδικασία σχηματισμού των υπολοίπων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος έπεφταν με αμείωτο ρυθμό για διάστημα περίπου 800 εκ ετών πάνω στη Γη. Ηταν ένας σκοτεινός, κολασμένος κόσμος για αυτό και οι επιστήμονες τον έχουν ονομάσει Αδαίο μεγααιώνα. Μια νέα μελέτη επιχειρεί για πρώτη φορά να ρίξει φως στην «Εποχή του Άδη», όπως είναι επίσης γνωστή αυτή η πρώτη περίοδος ζωής του πλανήτη μας.

Προηγούμενες μελέτες είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο βομβαρδισμός που υπέστη η Γη στην πρώτη περίοδο της ύπαρξης της πρώτον δεν είχε επηρεάσει σημαντικά τη μορφή και γεωλογία του πλανήτη και δεύτερον ότι εκείνη την περίοδο η Γη ήταν ένας μόνιμα πυρακτωμένος βράχος ανέτοιμος ακόμη να υποδεχτεί και να φιλοξενήσει τη ζωή.

Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Σιμόνε Μάρτσι, πλανητικό επιστήμονα στο Ινστιτούτο Ερευνών Southwest στο Κολοράντο, ανέλυσε μεταλλικά στοιχεία που ήταν παγιδευμένα μέσα σε κρυστάλλους ζιρκόνιου. Ανάμεσα τους ήταν και σιδηρόφιλα, μια ομάδα στοιχείων που δεσμεύουν τον σίδηρο σε στερεή ή τηγμένη κατάσταση. Η ανάλυση αυτών των στοιχείων βοήθησε τους επιστήμονες να σχηματίσουν την πλέον ολοκληρωμένη εικόνα που έχουμε για τη Γη στη βρεφική της ηλικία.

Η ανάλυση των στοιχείων αποκαλύπτει ότι η πτώση των διαστημικών αντικειμένων στον πλανήτη μας τον τραυμάτιζαν βαθιά. Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές ορισμένες από τις συγκρούσεις προκαλούσαν ρήγματα και καταστροφές σε βάθη ως και 100 χλμ από την επιφάνεια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να λιώνουν ο εξωτερικός φλοιός αλλά και ο μανδύας της Γης.

Αυτό σημαίνει ότι η επιφάνεια της Γης τα πρώτα 800 εκ. της ζωής της θαβόταν ξανά και ξανά κάτω από τεράστιες ποσότητες λιωμένων πετρωμάτων. Αυτό το γεγονός σύμφωνα με τους ερευνητές εξηγεί και τον λόγο για τον οποίο έχουν επιβιώσει ελάχιστα πετρώματα από εκείνη την περίοδο κάνοντας εξαιρετικά δύσκολη την ζωή των γεωλόγων.

Ομως οι ερευνητές έκαναν μια ακόμη ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα διαπίστωση. Εκτιμούν ότι υπήρχε μεν συνεχής πτώση αντικειμένων αλλά τα πολύ μεγάλα που προκαλούσαν ευρείας έκτασης καταστροφή στον πλανήτη έπεφταν με απόσταση αρκετών εκατομμυρίων ετών. Σύμφωνα με τους ερευνητές είναι πολύ πιθανό σε αυτά τα κενά να δημιουργήθηκαν στον πλανήτη μας κάποια σημεία που έκανε την εμφάνιση του το νερό. «Δεν ήταν η απόλυτη κόλαση που πιστεύαμε μέχρι σήμερα αφού κατά διαστήματα ίσως υπήρχαν υδάτινες οάσεις που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την παρουσία της ζωής» αναφέρει ο Μάρτσι. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=619880

[Δροσος Γεωργιος]

Οι κρατήρες απο τις πτώσεις αστεροειδών στη Γη.

Μπορεί η Γη να μην είναι... σουρωτήρι γεμάτη κρατήρες όπως η Σελήνη, αλλά υπάρχουν χιλιάδες μικρότεροι και μεγαλύτεροι κρατήρες στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Κάποιοι εξ αυτών παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, με τους επιστήμονες να τους μελετούν αφού, όπως φαίνεται, κρύβουν πολλά και σημαντικά δεδομένα για την ιστορία της Γης αλλά και του ηλιακού μας συστήματος.

Ο κρατήρας Vredefort στη Νότια Αφρική είναι ένας γιγάντιος κρατήρας-προϊόν της σύγκρουσης με έναν μεγάλο αστεροειδή πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια έτη. Τα ευρήματα μιας πρόσφατης μελέτης δείχνουν ότι ο Vredefort είναι ο μεγαλύτερος κρατήρας της Γης.

Ο Vredefort έχει ακτίνα 190 χλμ. και στη διάρκεια των αιώνων έχει υποστεί σημαντικές διαβρώσεις που, όπως φαίνεται, δεν επέτρεψαν έως σήμερα να αποκαλυφθούν κρίσιμες πτυχές της ταυτότητάς του.

Δύο ανεξάρτητες ομάδες ειδικών μελέτησαν εκ νέου τον κρατήρα αποκαλύπτοντας άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία. Στη μία ομάδα επικεφαλής ήταν ο Ντέσμοντ Μόουζερ, γεωχρονολόγος του Πανεπιστημίου Western στο Οντάριο του Καναδά, και στη δεύτερη ομάδα επικεφαλής ήταν ο Μάθιου Χάμπερ, πλανητικός γεωλόγος του Πανεπιστημίου των Βρυξελλών. Στον κρατήρα υπάρχουν διάφορα «υλικά» (μάγμα, ορυκτά, πετρώματα κ.ά.) η προέλευση των οποίων προβληματίζει διαχρονικά τους ειδικούς.

Κάποιοι θεωρούσαν ότι τα αρχαιότερα εξ αυτών των υλικών δεν ήταν προϊόν της σύγκρουσης με τον αστεροειδή αλλά είχαν δημιουργηθεί πριν από τη σύγκρουση στο εσωτερικό της Γης και η σύγκρουση απλώς τα οδήγησε στον κρατήρα. Αλλοι πίστευαν ότι κάποια από αυτά ήταν προϊόν της σύγκρουσης, γεγονός που θα αποκάλυπτε ενδιαφέροντα στοιχεία γι' αυτήν.

Με βάση τις νέες αναλύσεις οριοθετήθηκε η χρονική περίοδος κατά την οποία δημιουργήθηκε ο κρατήρας. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι η σύγκρουση με τον αστεροειδή που τον δημιούργησε συνέβη πριν από 2,2 δισ. έτη.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, ο αστεροειδής αυτός είχε διάμετρο 10 χλμ. και η πτώση του δημιούργησε μια... τρύπα δέκα φορές πιο βαθιά από το Γκραν Κάνιον. Οι ερευνητές εκτιμούν επίσης ότι όταν σχηματίστηκε ο Vredefort είχε διάμετρο 300 χλμ. Πιστεύουν επίσης ότι η τρομερή σύγκρουση εκτόξευσε τεράστιες ποσότητες στερεάς αλλά και εξατμισμένης ύλης στην ατμόσφαιρα, η οποία στη συνέχεια ταξίδεψε σε απόσταση 2.500 χλμ. και έπεσε σε μια πρωτοήπειρο από την οποία προέκυψαν στη συνέχεια η Σκανδιναβία και η Βορειοδυτική Ρωσία.

Ενας κρατήρας διαμέτρου 100 χλμ., ο οποίος βρέθηκε στην περιοχή Μάνιτσοκ της Δυτικής Γροιλανδίας, είναι το αποτέλεσμα μιας πρόσκρουσης στη Γη αστεροειδούς ή κομήτη που συνέβη πριν από περίπου 3 δισ. έτη και είναι ο αρχαιότερος που έχει εντοπιστεί έως σήμερα.

Ο κρατήρας δημιουργήθηκε όταν οι νεογέννητοι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος βομβαρδίζονταν ανηλεώς από τα υλικά που είχαν περισσέψει κατά τον σχηματισμό του ηλιακού συστήματος.

Ερευνητική αποστολή στην οποία συμμετέχουν το ρωσικό υπουργείο Εκτάκτων Καταστάσεων και η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών ξεκίνησε πριν από λίγες εβδομάδες την προσπάθεια εξερεύνησης ενός μυστηριώδους κρατήρα στη Σιβηρία - πρόκειται για μια παράξενη, φαινομενικά απύθμενη τρύπα η διάμετρος της οποίας εκτιμάται στα 80 μέτρα. Για την προέλευση του κρατήρα έχουν αναπτυχθεί διάφορες πιθανές και απίθανες θεωρίες.

Εξωγήινο διαστημόπλοιο; Χτύπημα μετεωρίτη; Ή μήπως υπόγεια έκρηξη φυσικού αερίου; Μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει λύσει το μυστήριο του γιγάντιου κρατήρα που βιντεοσκοπήθηκε στη χερσόνησο Γιαμάλ της Σιβηρίας, της οποίας το όνομα σημαίνει στην ντόπια διάλεκτο «το τέλος του κόσμου». Εξήγηση ακόμη δεν υπάρχει, ωστόσο η θεωρία της πρόσκρουσης μετεωρίτη διαψεύστηκε κατηγορηματικά από το παράρτημα του υπουργείου Εκτάκτων Καταστάσεων στο Γιαμάλ. Το έδαφος της περιοχής παραμένει μόνιμα κατεψυγμένο και, σύμφωνα με μια δεύτερη θεωρία, η τοπική τήξη του εδάφους οδήγησε στην εκρηκτική απελευθέρωση φυσικού αερίου, περίπου όπως συμβαίνει και στο άνοιγμα μιας σαμπάνιας.

Ο κρατήρας βρίσκεται μόλις 30 χιλιόμετρα από τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου στο Μποβανένκοβο. Μια τρίτη θεωρία θέλει τον λάκκο να σχηματίστηκε από την εκρηκτική ανάφλεξη φυσικού αερίου που ήρθε σε επαφή με αλάτι το οποίο παραμένει στο υπέδαφος από την τελευταία εποχή των παγετώνων, όταν η περιοχή βρισκόταν κάτω από τη θάλασσα. Το μόνο που θεωρείται βέβαιο είναι ότι το χώμα που περιβάλλει τον κρατήρα πρέπει να εκτινάχθηκε από το εσωτερικό του. Και το σκούρο χρώμα στις πλαγιές του κρατήρα μαρτυρά ότι το φαινόμενο σχετίζεται με «θερμικές διαδικασίες», όπως μια έκρηξη φυσικού αερίου.

Μια εντυπωσιακή όσο και αναπάντεχη ανακάλυψη έκαναν πριν από δύο χρόνια ερευνητές του Πανεπιστημίου Saskatchewan στον Καναδά. Διαπίστωσαν ότι ένας ιδιόμορφος γεωλογικός σχηματισμός στο νησί Βικτόρια που βρίσκεται στο Αρκτικό Αρχιπέλαγος του Καναδά είναι ένας γιγάντιος κρατήρας ο οποίος δημιουργήθηκε από την πτώση ενός τεράστιου μετεωρίτη πριν από πολλά εκατομμύρια έτη. Ο κρατήρας έχει διάμετρο 25 χλμ. και, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των ερευνητών, η ηλικία του είναι κάπου ανάμεσα στα 130 και 350 εκατομμύρια έτη. Η ανακάλυψη είναι σημαντική εξαιτίας, εκτός των άλλων, του μεγέθους του κρατήρα, ο οποίος ονομάστηκε «Πρίγκιπας Αλβέρτος» από το όνομα της περιοχής στην οποία βρίσκεται το Πανεπιστήμιο. Οι μετεωρίτες είναι μικρά κομμάτια που αποσπώνται από αστεροειδείς ή κομήτες οι οποίοι εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης. Το μέγεθος του κρατήρα υποδεικνύει ότι δημιουργός του ήταν ένας πολύ μεγάλος μετεωρίτης.

Εως σήμερα στη Γη έχουν εντοπιστεί περίπου 180 κρατήρες που δημιουργήθηκαν από μετεωρίτες.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=620963

[Δροσος Γεωργιος]

Μικροβιακό οικοσύστημα κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής.

Η ζωή όχι μόνο υπάρχει αλλά μπορεί και συντηρείται σε ενεργά οικοσυστήματα με πλούσια ποικιλότητα μέσα στο αφιλόξενο, ψυχρό και απολύτως σκοτεινό περιβάλλον των νερών που είναι κλεισμένα κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής. Αυτό αποδεικνύει η μελέτη των μικροοργανισμών στα δείγματα νερού από τη «σφραγισμένη» μέσα στον πάγο της Δυτικής Ανταρκτικής λίμνη Γουίλανς. Τα ευρήματα, τα οποία επιβεβαιώνουν για πρώτη φορά τις σχετικές θεωρίες των επιστημόνων, προσφέρουν νέα στοιχεία τόσο για τη μελέτη της ζωής στη Γη όσο και για τη διερεύνηση της ενδεχόμενης ύπαρξής της έξω από τον πλανήτη μας.

Τα δείγματα νερού που ανέσυρε από τη Γουίλανς η αμερικανική αποστολή WISSARD (Whillans Ice Stream Subglacial Access Research Drilling) τον Ιανουάριο του 2013 ήταν τα πρώτα που ελήφθησαν από κάποια από τις πολλές λίμνες που είναι «θαμμένες» κάτω από τους πάγους της Ανταρτικής και προσέλκυσαν αμέσως τα φώτα της δημοσιότητας καθώς είχε διαπιστωθεί ότι περιείχαν μικρόβια.

Λίγο αργότερα είχε ακολουθήσει μια ανάλογη δειγματοληψία – και μια ανακοίνωση για «νέα μορφή ζωής« – από τη ρωσική αποστολή στην επίσης «κλεισμένη» από τον πάγο λίμνη Βοστόκ, όπως όμως αποδείχθηκε τα ρωσικά δείγματα είχαν επιμολυνθεί κατά την ανάσυρσή τους. Τα δείγματα της Γουίλανς παρέμειναν λοιπόν τα μόνα «καθαρά» και αξιόπιστα, γι’ αυτό και τα αποτελέσματα των μελετών που γίνονται σε αυτά αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από την επιστημονική κοινότητα.

Η πρώτη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο τρέχον τεύχος της επιθεώρησης «Nature», δικαίωσε της προσδοκίες αφού δείχνει πώς η ζωή μπορεί να συντηρηθεί μέσα σε ένα περιβάλλον το οποίο δεν έχει «δει» το φως του ήλιου εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Τα νερά της λίμνης Γουίλανς είναι πλούσια σε μικροβιακή ζωή, η οποία μάλιστα εμφανίζει εντυπωσιακή για τις αντίξοες συνθήκες ποικιλότητα.

Οι ερευνητές «μέτρησαν» 130.000 κύτταρα μικροοργανισμών ανά χιλιοστό του λίτρου νερού – πυκνότητα μιρκοβιακής ζωής αντίστοιχη με αυτή που συναντάται σε μγάλο μέρος των νερών στα βάθη των ωκεανών της Γης – και σχεδόν 4.000 είδη βακτηρίων και αρχαιοβακτηρίων – οικοσυστήματα πολύ πιο σύνθετα από ό,τι θα ανέμενε κάποιος σε ένα τόσο ακραίο και απομονωμένο περιβάλλον. Σύμφωνα με τις αναλύσεις η ζωή που εντοπίσθηκε στα δείγματα έχει επιβιώσει στη θαμμένη στους πάγους λίμνη τα τελευταία 120.000 (ή πιθανώς και 1 εκατομμύριο) έτη χωρίς καθόλου ενέργεια από τον ήλιο, βασιζόμενη μόνο σε ανόργανες ενώσεις.

Τα ευρήματα από τα δείγματα της λίμνης Γουίλανς προσφέρουν την πρώτη απόδειξη για την ύπαρξη ζωής μέσα στους πάγους της Ανταρκτικής. «Κατορθώσαμε να αποδείξουμε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η Ανταρκτική δεν είναι μια νεκρή ήπειρος» δήλωσε σε δελτίο Τύπου ο Τζον Πρίσκου από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Μοντάνα, επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής WISSARD.

Από την πλευρά του ο Μπρεντ Κρίστνερ από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα, κύριος συγγραφέας της μελέτης, πρόσθεσε: «Είναι η πρώτη χειροπιαστή απόδειξη ότι όχι μόνο υπάρχει ζωή αλλά και ενεργά οικοσυστήματα κάτω από το παγοκάλυμμα της Ανταρκτικής, κάτι το οποίο υποπτευόμαστε εδώ και δεκαετίες. Με αυτή τη μελέτη χτυπάμε πλέον το χέρι στο τραπέζι και λέμε “Ναι, είχαμε δίκιο”».

Η μεγάλη αξία της δουλειάς των αμερικανών επιστημόνων έγκειται ακριβώς σε αυτό το τελευταίο – όχι τόσο δηλαδή στο ότι επιβεβαίωσε την ύπαρξη ζωής σε αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον αλλά κυρίως στο ότι έδειξε πώς οι μικροοργανισμοί μπορούν να επιβιώσουν εκεί χωρίς ενέργεια από το ηλιακό φως εκμεταλλευόμενοι τη χημεία της λίμνης και τα σωματίδια πετρωμάτων και ιζημάτων που υπάρχουν στο νερό της.

«Για να υπάρξει ένα οικοσύστημα θα πρέπει να τροφοδοτείται με ενέργεια» εξήγησε ο κ. Κρίστνερ στο BBC. «Στη μελέτη αυτή δείχνουμε μια δομή κοινωνίας η οποία μπορεί να εκμεταλλευθεί τις ενεργειακές πηγές που είναι διαθέσιμες. Και αυτές είναι ανόργανες ενώσεις όπως αυτές του αμμωνίου, του φωσφόρου ή του θείου. Η κίνηση του παγοκαλύμματος κονιορτοποιεί το έδαφος και σωματίδια από ανόργανα υλικά περνούν στο νερό όπου προσφέρονται για χημικές και βιολογικές διεργασίες».

Εκτός από τους βιολόγους και τους ειδικούς που μελετούν τον πάγο και τα υδρολογικά δίκτυά του τα ευρήματα έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό και από τους αστροφυσικούς, καθώς αφήνουν να διαφανεί ένα ενδεχόμενο για την ύπαρξη ανάλογων μορφών ζωής σε παγωμένους κόσμους όπως η Ευρώπη ή ο Εγκέλαδος (δορυφόροι αντίστοιχα του Δία και του Κρόνου) οι οποίοι φαίνονται να κρύβουν υγρό νερό κάτω από το στρώμα των πάγων τους.

Στην φωτογραφία αριστερά η Ευρώπη σε εικόνα πραγματικού χρώματος από την αποστολή Galileo. Η εικόνα δεξιά έχει υποστεί επεξεργασία για να αναδειχθούν τα επιφανειακά χαρακτηριστικά. Οι γραμμές αντιστοιχούν σε ρωγμές στον πάγο.

http://physicsgg.me/2014/08/22/%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%bf%ce%b2%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%ba%ce%ac%cf%84%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82/