Πλανήτης Γη.

[Δροσος Γεωργιος]

Σύγκρουση αρχαίων ηπείρων δημιούργησε σύνθετες μορφές ζωής 1,6 δισ. έτη νωρίτερα από όσο πιστεύαμε.

Νέα μελέτη ανατρέπει πλήρως τις θεωρίες εμφάνισης πολύπλοκης ζωής στη Γη

Τα μέχρι στιγμής ευρήματα υποδεικνύουν την εμφάνιση σύνθετης ζωής, μορφών ζωής πιο μεγάλων σε μέγεθος και πιο περίπλοκων από τους μονοκύτταρους ή απλούς μικροσκοπικούς οργανισμούς στη Γη, πριν από περίπου 635 εκατ. έτη.Μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Precambrian Research» αναφέρει ότι οι πρώτες σύνθετες μορφές ζωής είναι πιθανό να εξελίχθηκαν περισσότερο από 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια νωρίτερα από ό,τι πιστεύουμε. Η ερευνητική ομάδα της μελέτης υποστηρίζει ότι πριν από 2,1 δισ. έτη τεκτονικές διεργασίες που συνέβησαν στη Γη δημιούργησαν περιβάλλον φιλικό στην παρουσία σύνθετης ζωής και άρα μπορεί να έκαναν τότε την εμφάνιση τους οι πρώτες σύνθετες μορφές ζωής ή έστω λίγο αργότερα αλλά σε κάθε περίπτωση πολύ νωρίτερα από ότι πιστεύουμε σήμερα.Η επιστημονική κοινότητα έχει υποδεχθεί με επιφυλάξεις τη νέα μελέτη και διάφοροι ειδικοί λένε ότι χρειάζονται περισσότερα στοιχεία για να υποστηριχθεί αυτή η νέα θεωρία. Οι παλαιότερες γνωστές μορφές ζωής είναι περίπου 3,5 έως 4 δισεκατομμύρια ετών, από τη Γροιλανδία, τον Καναδά και την Αυστραλία, αλλά ήταν απλοί μικροσκοπικοί οργανισμοί. Η ζωή θα έπρεπε να περιμένει να αλλάξουν οι συνθήκες για να μπορέσει να εξελιχθεί σε κάτι πιο περίπλοκο, όπως ένα φυτό ή ένα ζώο.Στη νέα μελέτη οι ερευνητές κάνουν λόγο για μια πανάρχαιη περίοδο υποβρύχιας ηφαιστειακής δραστηριότητας στη λεκάνη Francevillian στη σημερινή Γκαμπόν της Κεντρικής Αφρικής. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτή η δραστηριότητα αύξησε την ποσότητα φωσφόρου και οξυγόνου στον ωκεανό, δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες για πολύπλοκη ζωή.«Γνωρίζουμε ήδη ότι οι αυξήσεις στις συγκεντρώσεις οξυγόνου θαλάσσιου φωσφόρου και θαλασσινού νερού συνδέονται με ένα επεισόδιο βιολογικής εξέλιξης πριν από περίπου 635 εκατομμύρια χρόνια. Η μελέτη μας προσθέτει ένα άλλο, πολύ παλαιότερο επεισόδιο στο αρχείο, πριν από 2,1 δισεκατομμύρια χρόνια» αναφέρει ο Έρνεστ Τσι Φρου λέκτορας στις Επιστήμες Γης στο βρετανικό Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Η σύγκρουση

Απολιθώματα που έχουν εντοπιστεί στη λεκάνη Francevillian αποτελούν εδώ και αρκετά χρόνια αντικείμενο μελέτης αλλά και διαφωνιών στην επιστημονική κοινότητα. Κάποιοι ερευνητές υποστήριξαν το 2010 ότι ορισμένα απολιθώματα ανήκουν σε σύνθετες μορφές ζωές που ζούσαν πολύ πριν από 635 εκατ. έτη αλλά υπήρξε διαφωνία μεταξύ ειδικών  για το ποια από αυτά τα απολιθώματα αποτελούν ίχνη σύνθετης ζωής ενώ κάποιοι αμφισβήτησαν το αν τα ευρήματα αυτά αποτελούν απολιθώματα.Σύμφωνα με τη νέα μελέτη υπήρξε μια σύγκρουση μεταξύ του Congo και του São Francisco, δύο αρχαίων ηπείρων που υπήρχαν πριν από περισσότερα από 2 δισεκατομμύρια χρόνια. Η σύγκρουση αυτή προκάλεσε ηφαιστειακή δραστηριότητα που έθεσε τις βάσεις για την εμφάνιση περίπλοκης ζωής.Οι ερευνητές μελέτησαν δείγματα πετρωμάτων που ελήφθησαν από γεωτρήσεις στη λεκάνη Francevillian παρέχοντας στοιχεία για το πώς ήταν οι συνθήκες πριν από περίπου δύο δισ. έτη. Με βάση τη γεωλογική και χημική σύνθεση των πετρωμάτων η ομάδα παρουσίασε ένα σενάριο στο οποίο τα ηφαίστεια αποκόπτουν ένα τμήμα νερού από τον υπόλοιπο ωκεανό, δημιουργώντας μια ρηχή, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά εσωτερική θάλασσα. Αυτή η θάλασσα περιείχε περισσότερο φώσφορο και οξυγόνο, τα οποία επέτρεψαν στα βακτήρια να ευδοκιμήσουν και δημιούργησαν μια πηγή τροφής για την εξέλιξη άλλων πιο πολύπλοκων οργανισμών.Οι ερευνητές περιγράφουν αυτό το σενάριο ως μια «πρώτη προσπάθεια» περίπλοκης ζωής επειδή οι συνθήκες περιορίζονταν σε αυτή τη θάλασσα. Ο γύρω ωκεανός δεν ήταν τόσο φιλόξενος και πλούσιος σε θρεπτικά συστατικά για να επιτρέψει την εξάπλωση σύνθετων μορφών ζωής κάτι που δεν θα άλλαζε για περίπου 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια.«Ενώ η πρώτη προσπάθεια απέτυχε να εξαπλωθεί η δεύτερη συνέχισε να δημιουργεί τη ζωική βιοποικιλότητα που βλέπουμε σήμερα στη Γη» υποστηρίζει ο Τσι Φρου.Ωστόσο υπάρχουν ενστάσεις από επιστήμονες. Ο Γκράχαμ Σιλντς, καθηγητής γεωλογίας στο University College του Λονδίνου που δεν συμμετείχε στην έρευνα, είπε ότι έχει κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με τη νέα μελέτη. «Δεν είμαι αντίθετος στην ιδέα ότι υπήρχαν υψηλότερα θρεπτικά συστατικά πριν από 2,1 δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά δεν είμαι πεπεισμένος ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε διαφοροποίηση για να σχηματιστεί περίπλοκη ζωή». Άλλοι επιστήμονες συμφωνούν με ορισμένα ευρήματα της μελέτης αλλά λένε ότι χρειάζονται νέες έρευνες που να υποστηρίξουν τη μελέτη αυτή στο σύνολο της.

Δύο από αυτές τις αρχαίες ηπείρους συγκρούστηκαν και δημιούργησαν φιλικές για τη ζωή συνθήκες

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1730566/sygkroysi-archaion-ipeiron-dimioyrgise-synthetes-morfes-zois-16-dis-eti-noritera-apo-oso-pisteyame/

[Δροσος Γεωργιος]

Είναι τελικά οι κεραυνοί οι «γονείς» της ζωής στη Γη;

Νέα μελέτη ενισχύει το σενάριο της γήινης καταγωγής της ζωής.

Η επιστημονική κοινότητα αναζητά εναγωνίως στοιχεία που να αποδεικνύουν την προέλευση της ζωής στη Γη. Η δημοφιλέστερη θεωρία την οποία στηρίζει η πλειοψηφία των ειδικών και πλήθος μελετών και ευρημάτων υποδεικνύουν ως τόπο γέννησης των δομικών υλικών της ζωής το Διάστημα και τη μεταφορά των υλικών αυτών στον πλανήτη μας μέσω διαστημικών βράχων (αστεροειδών, κομητών, μετεωριτών) που έπεφταν ασταμάτητα στη Γη στη πρώιμη φάση της ύπαρξης της.Η δεύτερη σε δημοφιλία θεωρία αναφέρει ότι η ζωή είναι γήινο προϊόν και υποδεικνύει τις υποθαλάσσιες «καμινάδες». Τα φρεάτια στον πάτο των ωκεανών οι συνθήκες των οποίων είναι φιλικές στην παρουσία της ζωής.Υπάρχουν και άλλες θεωρίες όπως μια που αναφέρει ότι η ζωή αναπτύχθηκε σε μικρές γούρνες νερού που δημιουργήθηκαν σε ηφαιστειογενείς περιοχές. Άλλη μελέτη έχει υποδείξει τις αστραπές και τους κεραυνούς ως παράγοντες που συνέβαλαν στην εμφάνιση της ζωής.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «PNAS» της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ στηρίζουν τη θεωρία της γέννησης της ζωής από τους κεραυνούς.«Οι κεραυνοί χτυπώντας το έδαφος από τον ουρανό θα μπορούσαν να έχουν δημιουργήσει υψηλές συγκεντρώσεις δραστικών μορίων σε τοπικό επίπεδο, δημιουργώντας ποικίλες πρώτες ύλες για την εμφάνιση και την επιβίωση της πρώιμης ζωής παγκοσμίως» αναφέρουν στο άρθρο τους οι ερευνητές που προσομοίωσαν κεραυνούς σε μια βιόσφαιρα που μιμούνταν τις συνθήκες σε μια νεαρή Γη.

Τα πειράματα

Μελέτησαν τις χημικές αντιδράσεις από τα χτυπήματα, ανακαλύπτοντας «αξοσημείωτες αποδόσεις» του διοξειδίου του άνθρακα που ανάγεται σε μονοξείδιο του άνθρακα και του μυρμηκικού οξέος και του αζώτου που μετατρέπονται σε νιτρικά, νιτρώδη και αμμώνιο. Με άλλα λόγια οι ερευνητές λένε ότι τα πειράματα δείχνουν ότι κεραυνοί μπορούν να δημιουργήσουν τα σωστά δομικά στοιχεία για τη ζωή. Ίσως κάτι περισσότερο ήξεραν οι αρχαίοι Έλληνες που όρισαν τον Δία ως Πατέρα θεών και ανθρώπων δίνοντας του ως βασικό του εργαλείο τον κεραυνό…

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1734330/einai-telika-oi-keraynoi-oi-goneis-tis-zois-sti-gi/

[Δροσος Γεωργιος]

Ευρώπη και Βόρεια Αμερική είναι μια ενιαία ήπειρος υποστηρίζει νέα μελέτη.

Οι ερευνητές λένε ότι οι δύο ήπειροι είναι ακόμη ενωμένες.

H Γη έχει μια πολυσύνθετη γεωλογική και τεκτονική ιστορία με κομμάτια ξηράς να σχηματίζονται, να ενώνονται και να διαλύονται για δισεκατομμύρια έτη μέχρις ότου να αποκτήσει ο πλανήτης μας την εικόνα που έχει σήμερα με τις επτά ηπείρους της.Μια ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι ίσως είναι καιρός να ξαναγράψουμε τα εγχειρίδια γεωγραφίας υποστηρίζοντας ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο έξι ήπειροι.Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ντέρμπι λένε ότι η διάσπαση της ευρωπαϊκής και της βορειοαμερικανικής ηπείρου είναι ακόμη σε εξέλιξη. Με απλά λόγια λένε ότι Ευρώπη και Βόρειος Αμερική είναι ακόμη ενωμένες…«Η ανακάλυψη δείχνει ότι η Βόρεια Αμερική και η Ευρασιατική τεκτονική πλάκα δεν έχουν ακόμη διασπαστεί, όπως παραδοσιακά πιστεύεται ότι συνέβη πριν από 52 εκατομμύρια χρόνια. Στην πραγματικότητα, εξακολουθούν να τεντώνονται και βρίσκονται σε διαδικασία διάσπασης» λέει ο Δρ. Τζόρνταν Φίθεαν, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Τα ευρήματα

Η νέα μελέτη επικεντρώθηκε στον σχηματισμό της Ισλανδίας, η οποία βρίσκεται μεταξύ της Θάλασσας της Γροιλανδίας και του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού.Μέχρι τώρα, πιστευόταν ευρέως ότι η Ισλανδία σχηματίστηκε πριν από περίπου 60 εκατομμύρια χρόνια όταν η μεσοατλαντική κορυφογραμμή – το όριο μεταξύ της βορειοαμερικανικής και της ευρασιατικής τεκτονικής πλάκας – άρχισε να υποχωρεί, δημιουργώντας ένα καυτό κομμάτι μανδύα που μετασχηματίστηκε σε ένα ηφαιστειακό νησί.Ωστόσο, στη μελέτη τους οι ερευνητές αμφισβητούν αυτή τη θεωρία. Αναλύοντας την κίνηση των τεκτονικών πλακών στην Αφρική, οι ερευνητές προτείνουν τώρα ότι η Ισλανδία και η Κορυφογραμμή των Φερόων της Γροιλανδίας και της Ισλανδίας (GIFR) περιέχουν επίσης κομμάτια χαμένων και βυθισμένων θραυσμάτων τόσο από την ευρωπαϊκή όσο και από τη Βόρεια Αμερική.Ονομάζουν αυτό το πρόσφατα αναγνωρισμένο χαρακτηριστικό «Rifted Oceanic Magmatic Plateau» (ρήγμα ωκεανικού μαγματικού οροπεδίου) ή για συντομία ROMP.«Μου αρέσει να σκέφτομαι αυτή την ιδέα ως την Επιστήμη της Γης που ισοδυναμεί με την εύρεση της Χαμένης Πόλης της Ατλαντίδας. Θραύσματα χαμένης ηπείρου βυθίστηκαν κάτω από τη θάλασσα και χιλιόμετρα λεπτών ροών λάβας. Μελετώντας την εξέλιξη του ρήγματος στην ηφαιστειακή περιοχή Άφρα στην Αφρική και συγκρίνοντάς την με τη συμπεριφορά της Γης στην Ισλανδία, μπορούμε να δούμε ότι αυτές οι δύο περιοχές εξελίσσονται με πολύ παρόμοιους τρόπους» υποστηρίζει ο Φίθεαν. Να σημειωθεί πάντως ότι σε πρώτη τουλάχιστον φάση η μελέτη αυτή κρίνεται ως αμφιλεγόμενη.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1734388/eyropi-kai-voreios-ameriki-einai-mia-eniaia-ipeiros-ypostirizei-nea-meleti/

[Δροσος Γεωργιος]

Ο χαλασμένος «ιμάντας» του Ατλαντικού απειλεί με πλανητικής διάστασης καταστροφή.

Ευρήματα νέας μελέτης.

Ένα ζωτικό σύστημα ρευμάτων του Ατλαντικού Ωκεανού που επηρεάζει τον καιρό σε όλο τον κόσμο ενδέχεται να καταρρεύσει στα τέλη της δεκαετίας του 2030, αναφέρουν επιστήμονες σε μια νέα μελέτη κάνοντας λόγο για πλανητικής κλίμακας καταστροφή που θα άλλαζε τα πάντα στον καιρό και το κλίμα, εν γένει.Το κρίσιμο σύστημα ονομάζεται Atlantic Meridional Overturning Circulation, ή AMOC και θεωρείται ότι βρίσκεται σε τροχιά κατάρρευσης καθώς το αποδυναμώνουν οι θερμότερες θερμοκρασίες των ωκεανών και η διαταραχή των επιπέδων αλάτων την οποία προκαλεί η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή.Αυτό ήταν γνωστό, ως τώρα, βάσει και άλλων ερευνών.Αυτό που κομίζει η νέα -και προς το αδημοσίευτη σε επιστημονική επιθεώρηση- είναι ένα τεχνολογικό μοντέλο που αποπειράται να εκτιμήσει το πότε θα μπορούσε να συμβεί η κατάρρευση.Και την τοποθετεί χρονικά μεταξύ 2037 και 2064, με πιθανότερο χρονικό ορόσημο το το 2050.Ο Ρενέ βαν Βέστεν, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης στην Ολλανδία κάνει λόγο για περαιτέρω παραμόρφωση του κλίματος εάν καταρρεύσει ο AMOC.

Χαλασμένος ιμάντας

Ο οποίος λειτουργεί σαν ιμάντας μεταφοράς: Τραβά το ζεστό των επιφανειών της θάλασσας από το νότιο ημισφαίριο και τις τροπικές περιοχές και το διανέμει στον πολύ πιο κρύο Βόρειο Ατλαντικό. Το πιο κρύο και πιο αλμυρό νερό, στη συνέχεια βυθίζεται και ρέει νότια.Ο μηχανισμός αυτός προστατεύει τμήματα του νότιου ημισφαιρίου από υπερθέρμανση και τμήματα του βόρειου ημισφαιρίου από το αφόρητο κρύο, ενώ διανέμει θρεπτικά συστατικά που συντηρούν τη ζωή στα θαλάσσια οικοσυστήματα.Εκτιμάται ότι οι πιθανές επιπτώσεις μιας κατάρρευσης του AMOC θα αφήσουν μέρη του κόσμου «αγνώριστα».Τις δεκαετίες μετά την κατάρρευση, οι πάγοι της Αρκτικής θα άρχιζαν να «σέρνονται» προς Νότον και μετά από 100 χρόνια θα εκτείνονταν μέχρι τη νότια ακτή της Αγγλίας.Η μέση θερμοκρασία της Ευρώπης θα υποχωρούσε όπως και αυτή της Βόρειας Αμερικής,  συμπεριλαμβανομένων τμημάτων των ΗΠΑ. Το τροπικό δάσος του Αμαζονίου θα βίωνε πλήρη ανατροπή στις εποχές του καθώς η ξηρή περίοδος και οι βροχεροί μήνες θα αναστρέφονταν.

https://www.naftemporiki.gr/green/1733809/o-chalasmenos-imantas-toy-atlantikoy-apeilei-me-planitikis-diastasis-katastrofi/

[Δροσος Γεωργιος]

Η βαθύτερη υποθαλάσσια γεώτρηση έφερε στο φως πετρώματα της αβύσσου που φωτίζουν τη ζωή στη Γη.

Οι επιστήμονες έχουν στα χέρια τους δείγματα μανδύα από τα έγκατα του πλανήτη.

Επιστημονική αποστολή χρησιμοποίησε ένα σκάφος με εξοπλισμό γεώτρησης ωκεανού και κατάφερε να αποσπάσει τα βαθύτερα δείγματα πετρωμάτων που έχουν φτάσει ποτέ στα χέρια ειδικών από τον μανδύα της Γης.Το δείγματα προέρχονται από βάθος 1.268 μέτρα κάτω από τον βυθό της θάλασσας του Ατλαντικού και προσφέρουν ενδείξεις για το πιο μεγάλο στρώμα του πλανήτη μας.Αυτό το δείγμα κυλινδρικού πυρήνα σύμφωνα με τους ερευνητές παρέχει πληροφορίες για τη σύνθεση του άνω μέρους του μανδύα και τις χημικές διεργασίες που συμβαίνουν όταν αυτός ο βράχος αλληλεπιδρά με το θαλασσινό νερό σε μια σειρά θερμοκρασιών. Τέτοιες διαδικασίες, είπαν, μπορεί να υποστήριξαν την έλευση της ζωής στη Γη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

Η γεωλογία

Ο μανδύας, που περιλαμβάνει περισσότερο από το 80% του όγκου του πλανήτη, είναι ένα στρώμα πυριτικού βράχου που βρίσκεται ανάμεσα στον εξωτερικό φλοιό της Γης και τον άγρια θερμό πυρήνα. Οι βράχοι του μανδύα είναι γενικά απρόσιτοι εκτός από τις περιπτώσεις που εκτίθενται σε θέσεις του θαλάσσιου πυθμένα που απλώνονται μεταξύ των αργά κινούμενων πλακών μεγέθους ηπείρου που αποτελούν την επιφάνεια του πλανήτη.Ένα τέτοιο μέρος είναι η οροσειρά της Ατλαντίδας, ένα υποβρύχιο βουνό όπου ο βράχος του μανδύα είναι εκτεθειμένος στον πυθμένα της θάλασσας. Βρίσκεται στη μέση του Ατλαντικού ακριβώς δυτικά της τεράστιας μεσοατλαντικής κορυφογραμμής που αποτελεί το όριο μεταξύ της βορειοαμερικανικής πλάκας και της ευρασιατικής και αφρικανικής πλάκας.«Κάθε φορά που ερχόταν στην επιφάνεια ένα τμήμα του μανδύα από τη γεώτρηση η ομάδα μικροβιολογίας συνέλεγε δείγματα για καλλιέργεια βακτηρίων για να μελετήσει τις συνθήκες της ζωής σε αυτό το βαθύ υπόγειο θαλάσσιο οικοσύστημα. Απώτερος στόχος μας είναι να βελτιώσουμε την κατανόησή μας για την προέλευση της ζωής και να καθορίσουμε τις δυνατότητες για ζωή πέρα από τη Γη» αναφέρουν οι ερευνητές που δημοσιεύουν τα ευρήματα τους στην επιθεώρηση «Science»

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1737028/i-vathyteri-ypothalassia-geotrisi-efere-sto-fos-petromata-tis-avyssoy-poy-fotizoyn-ti-zoi-sti-gi/

[Δροσος Γεωργιος]

Η παγωμένη καρδιά της Γροιλανδίας αποκαλύπτει ότι ήταν κάποτε μια πράσινη τούνδρα με λουλούδια.

Νέα ανατρεπτικά στοιχεία για το νησί των πάγων.

Σήμερα σχεδόν το σύνολο της Γροιλανδίας καλύπτεται από πάγο αλλά μια νέα έρευνα δείχνει ότι ήταν ουσιαστικά χωρίς πάγο πριν από λιγότερο από ένα εκατομμύριο χρόνια.Με την πάροδο των ετών τα δεδομένα αλλάζουν για το εάν η Γροιλανδία καλύπτεται συνεχώς από πάγο από την αρχή της εποχής του Πλειστόκαινου, περίπου 2,7 εκατομμύρια χρόνια πριν. Η νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PNAS» παρέχει σύμφωνα με τους ερευνητές την πρώτη άμεση απόδειξη ότι το κέντρο και όχι μόνο οι άκρες του στρώματος πάγου της Γροιλανδίας έλιωσε στο πρόσφατο γεωλογικό παρελθόν.«Τα νέα μας δεδομένα είναι η ισχυρότερη επιβεβαίωση μέχρι τώρα ότι ο πάγος στο κέντρο του νησιού εξαφανίστηκε και αντικαταστάθηκε από ένα οικοσύστημα τούνδρας» αναφέρει ο Πολ Μπίρμαν γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο του Βερμόντ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που πραγματοποιεί εδώ και αρκετά χρόνια αναλύσεις δειγμάτων πυρήνων πάγου της Γροιλανδίας.

Τι σημαίνει

Η διαπίστωση ότι η Γροιλανδία ήταν κάποτε απαλλαγμένη από πάγο έχει επιπτώσεις για τις μέρες μας.Μια Γροιλανδία χωρίς πάγους έγινε πραγματικότητα όταν υπήρχαν στη Γη χαμηλότερα επίπεδα ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα από τα σημερινά επίπεδα, επομένως υπάρχει πιθανότητα η Γροιλανδία να είναι ξανά χωρίς πάγο, κάτι που θα ανέβαζε δραστικά τη στάθμη της θάλασσας.«Θα χρειαστούν δεκαετίες, αν όχι αιώνες, για να χάσει εντελώς τον πάγο της, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της άνοδος της στάθμης της θάλασσας, περισσότερο από άλλα μέρη, προέρχεται από τη Γροιλανδία» λέει ο Μπίρμαν. Μπορεί όμως να υπάρχει ελπίδα. «Η φύση έχει αφαιρέσει αυτό το στρώμα πάγου στο παρελθόν και έχει επιστρέψει» αναφέρει.Η Γροιλανδία, μέρος της Αρκτικής, είναι το μεγαλύτερο νησί στον κόσμο και 12η σε έκταση χώρα στον κόσμο, με έκταση περίπου 2,1 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα.Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι θερμότερες θερμοκρασίες του αέρα προκαλούν την υποχώρηση του πάγου και από τη δεκαετία του 1970 η περιοχή θερμαίνεται με διπλάσιο ρυθμό από τον παγκόσμιο μέσο όρο.Αν λιώσει το σύνολο των πάγων της Γροιλανδίας η στάθμη του νερού στους ωκεανούς της Γης θα αυξηθεί κατά επτά μέτρα βυθίζοντας το σύνολο των νησιωτικών και παράκτιων περιοχών του πλανήτη με ότι αυτό συνεπάγεται για τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν σε οικολογικό και ανθρωπιστικό επίπεδο.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1739593/i-pagomeni-kardia-tis-groilandias-apokalyptei-oti-itan-kapote-mia-prasini-toyndra-me-loyloydia/

[Δροσος Γεωργιος]

Γιατί οι επιστήμονες ανοίγουν τρύπες στον μανδύα της Γης.

Η βαθύτερη γεώτρηση στον μανδύα της Γης. 2.900 χιλιόμετρα είναι το πάχος του γήινου φλοιού

Το σκάφος γεώτρησης Joides Resolution τον Ιανουάριο του 2023 βρίσκονταν στο Αιγαίο Πέλαγος στα ανοιχτά της Αμοργού. Το σκάφος από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο του 2023 άνοιξε τη βαθύτερη τρύπα στον μανδύα της Γης κάτω από τον Ατλαντικό Ωκεανό (reuters.com).Ερευνητικό πλοίο που άνοιξε γεώτρηση στη μέση του Ατλαντικού ανέσυρε μια σχεδόν συνεχή στήλη πετρωμάτων με μήκος 1.268 μέτρα και διάμετρο 6,5 εκατοστά, το βαθύτερο δείγμα που έχει ανασυρθεί μέχρι σήμερα από τον ανεξερεύνητο γήινο μανδύα.Το πρασινωπό υλικό που ήρθε στην επιφάνεια προσφέρει πληροφορίες για την ανακύκλωση των συστατικών της Γης και, δυνητικά, τις συνθήκες που επέτρεψαν την εμφάνιση ζωής.Ο μανδύας, ο οποίος αντιστοιχεί στο 80% του όγκου του πλανήτη, είναι το στρώμα στερεών πετρωμάτων που χωρίζει τον υπέρθερμο γήινο πυρήνα από τον εξωτερικό φλοιό που έχει διαφορετική σύσταση.Στην ξηρά, ο φλοιός έχει πάχος δεκάδες χιλιόμετρα και είναι πρακτικά αδιαπέραστος, υπάρχουν όμως και περιοχές των ωκεανών όπου είναι πολύ λεπτότερος. Οπως στη μεσοωκεάνια ράχη του Ατλαντικού, εκεί όπου φρέσκο υλικό αναβλύζει αργά από τον μανδύα για να γεμίσει το κενό καθώς η τεκτονική πλάκα της Βόρειας Αμερικής απομακρύνεται από την Ευρασία και την Αφρική.Καθώς το υλικό του μανδύα ανεβαίνει, η πίεση που δέχεται πέφτει και ορισμένα από τα συστατικά του λιώνουν και μετατρέπουν το πέτρωμα σε μάγμα, το οποίο αναβλύζει τελικά στον βυθό κατά μήκος της μεσοωκεάνιας ράχης. Στην περιοχή που επέλεξαν οι γεωλόγοι, το υποβρύχιο όρος Ατλαντίς, το μάγμα μεταφέρει μαζί του άθικτους βράχους του μανδύα.Όταν έφτασαν με το αμερικανικό σκάφος JOIDES Resolution το 2023, οι ερευνητές σχεδίαζαν να φτάσουν σε βάθος 200 μέτρων, το μέγιστο που είχαν πετύχει προηγούμενες γεωτρήσεις στον σκληρό μαγματικό βράχο.Εξεπλάγησαν όμως από την ευκολία με την οποία προχωρούσε η γεώτρηση, τρεις φορές ταχύτερα από το αναμενόμενο, και πέτυχαν έτσι ένα νέο ρεκόρ βάθους στα έγκατα της Γης.Η μελέτη που δημοσίευσαν αυτόν τον μήνα στο «Science» είναι οι παρατηρήσεις που πρόλαβαν να συλλέξουν από τα κομμάτια της πέτρινης στήλης, γνωστά ως πυρήνες, στο ταξίδι της επιστροφής [A long section of serpentinized depleted mantle peridotite].Περαιτέρω αναλύσεις αναμένεται να προσφέρουν στοιχεία για το βάθος στο οποίο ανιχνεύονται μικρόβια και την αλληλεπίδραση των υλικών του μανδύα με το νερό των ωκεανών, μια γεωλογικά ενεργή διαδικασία που απελευθερώνει ένα πλούσιο μείγμα ουσιών όπως το υδρογόνο.Η γεώτρηση πραγματοποιήθηκε στη λεγόμενη «Χαμένη Πόλη» του υποβρύχιου όρους, ένα υδροθερμικό πεδίο όπου καυτό νερό με διαλυμένο υδρογόνο και άλλα συστατικά αναβλύζει από οπές στον βυθό.Τα βακτήρια που ζουν από το υδρογόνο συντηρούν με τη σειρά τους ένα οικοσύστημα άλλων οργανισμών, μια όαση στο απόλυτο σκοτάδι, ένα σπάνιο παράδειγμα ζωής που δεν εξαρτάται από την ενέργεια του Ηλίου.Οι υδροθερμικές οπές των ωκεανών θεωρούνται μάλιστα ένα από τα μέρη όπου μπορεί να πρωτοεμφανίστηκε η ζωή στη Γη, κάτι που σημαίνει ότι η μελέτη των νέων πυρήνων θα μπορούσε να προσφέρει νέες ενδείξεις για αυτή τη διαδικασία.Επόμενος στόχος των γεωλόγων είναι μια ακόμα βαθύτερη γεώτρηση, η οποία θα φτάσει σε άθικτο υλικό του μάγματος που δεν έχει αλλοιωθεί από το θαλασσινό νερό.

https://www.tovima.gr/print/science/giati-oi-epistimones-anoigoun-trypes-ston-mandya-tis-gis/

[Δροσος Γεωργιος]

Θα βομβαρδίσουν νησί για να εξοντώσουν ένα εκατ. ποντίκια που κυνηγούν τα άλμπατρος και σπάνια πτηνά.

Η επίθεση θα γίνει με «έξυπνα» σκάγια εναντίον των τρωκτικών.

Το νησί Marion βρίσκεται ανάμεσα στη Νότιο Αφρική και την Ανταρκτική και αποτελούσε για αιώνες τόπο κατοικίας άλμπατρος και άλλων σπάνιων πτηνών. Όπως συνέβη σε όλες σχεδόν τις απομονωμένες περιοχές του πλανήτη που πάτησε το πόδι του κάποια στιγμή ο άνθρωπος μεταφέροντας εκεί εκούσια ή ακούσια διάφορα ζώα ή μικροοργανισμούς (ιούς, μικρόβια, μύκητες κ.α.) που λειτουργώντας ως ξενικά είδη προκάλεσαν ανισορροπίες και καταστροφές στα τοπικά οικοσυστήματα το ίδιο συνέβη και στο Marion.Εκτιμάται ότι οι άνθρωποι εισήγαγαν κατά λάθος τα ποντίκια στο Marion τον 19ο αιώνα. Όπως ήταν αναμενόμενο τα τρωκτικά πολλαπλασιάστηκαν γρήγορα και οι περιορισμένες πηγές απόκτησης τροφής τα οδήγησαν στο να αρχίσουν τις επιθέσεις στα τοπικά είδη.Ο αριθμός των ποντικών στο νησί εκτιμάται πλέον ότι αγγίζει ή και ξεπερνά το ένα εκατ. και για να τραφούν επιτίθονται με επιτυχία όπως αποδείχθηκε ακόμη και στα τεράστια άλμπατρος καθώς και σε άλλα απειλούμενα θαλάσσια πτηνά. Τα ποντίκια του είδους Mus musculus έφθασαν στο Marion με τα πλοία που προσέγγισαν το νησί τον 19ο αιώνα και αρχικά αποδεκάτισαν τα ασπόνδυλα όντα του νησιού ενώ τρέφονταν επίσης με τα αυγά των θαλάσσιων πτηνών προκαλώντας όπως είναι ευνόητο τη δραστική μείωση των πληθυσμών τους.Μια προηγούμενη προσπάθεια να ελεγχθεί ο πληθυσμός των ποντικών στο Marion με γάτες είχε τρομερές συνέπειες. Ερευνητική ομάδα πήγε πέντε γάτες στον μετεωρολογικό σταθμό του νησιού το 1948, αλλά οι απόγονοι αυτών των γατών επέστρεψαν στην άγρια φύση τους και κυνηγούσαν μαζί με τα ποντίκια και τα θαλασσοπούλια.

Το πρόβλημα και η επίθεση

Εδώ και περίπου δύο χρόνια εντοπίζονται συνεχώς πτώματα άλμπατρος τα οποία έχουν εξοντώσει και κατασπαράξει ποντίκια. Τα άλμπατρος είναι ανυπεράσπιστα ενάντια στα ποντίκια επειδή δεν εξελίχθηκαν μαζί με τους επίγειους θηρευτές. Περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στη θάλασσα και οι τοποθεσίες δημιουργίας φωλιών όπως το νησί Marion είναι τόσο απομονωμένες που τα ποντίκια και άλλα μη θαλάσσια θηλαστικά δεν μπορούσαν να τα φτάσουν μέχρι να εμφανιστούν οι άνθρωποι. Επειδή τα πτηνά αυτά εξελίχθηκαν για να ζουν σε ένα περιβάλλον όπου δεν συνάντησαν επίγεια αρπακτικά, δεν διαθέτουν μηχανισμούς με τους οποίους θα μπορούσαν να αμυνθούν.Το Mouse-Free Marion Project, μια συνεργασία μεταξύ της κυβέρνησης της Νότιας Αφρικής και της BirdLife South Africa έχουν εκπονήσει ένα δυναμικό σχέδιο επίλυσης του προβλήματος. Αποφάσισαν να βομβαρδίσουν το Marion στέλνοντας ελικόπτερα που θα ρίξουν παντού ειδικά σχεδιασμένα για την περίσταση «σκάγια» εξόντωσης ποντικών. Στόχος είναι ο ολοκληρωτικός αφανισμός των ποντικών στο νησί, να μην μείνει ούτε ένα ποντίκι δηλαδή αφού όπως λένε οι εμπνευστές του εγχειρήματος αν επιβιώσει έστω και ένα ζευγάρι αρσενικού/θηλυκού ποντικού το πρόβλημα θα επανεμφανισθεί.Το κόστος του… βομβαρδισμού ανέρχεται σε περίπου 29 εκατ. δολάρια και έχει ξεκινήσει η προσπάθεια συγκέντρωσης του ποσού με τα στελέχη των δύο οργανώσεων να θέλουν να συμβεί αυτό όσο το δυνατόν συντομότερα αν και εκτιμούν ότι μπορεί να χρειαστεί χρονικό διάστημα τριών ετών για να γίνει η επιχείρηση εξόντωσης των ποντικών στο Marion κάτι που σημαίνει ότι μέχρι τότε ο αριθμός των ποντικών θα έχει μεγαλώσει ακόμη περισσότερο με ότι αυτό συνεπάγεται για την τύχη των πτηνών του νησιού.

Στη φωτογραφία εικονίζονται άλμπατρος στο νησί Marion τα οποία κινδυνεύουν από τα ποντίκια που έχουν καταλάβει το νησί.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1753168/tha-vomvardisoyn-nisi-gia-na-exontosoyn-ena-ekat-pontikia-poy-kynigoyn-ta-almpatros-kai-spania-ptina/

[Δροσος Γεωργιος]

Rocket and Space Corporation "Energia"
 Συχνά θαυμάζουμε τη Γη από το ISS, αλλά πολύ λιγότερο συχνά βλέπουμε τον σταθμό με φόντο τον όμορφο πλανήτη μας.
Το ISS φαίνεται τόσο εύθραυστο 🥹 Αυτή η συγκεκριμένη λήψη τραβήχτηκε το 2017 από τον Fyodor Yurchikhin κατά τη διάρκεια της πτήσης Soyuz MS-04. Πριν από τη σύνδεση με τη μονάδα Poisk, το πλοίο πρέπει να εκτελέσει έναν ελιγμό πτήσης και για μικρό χρονικό διάστημα εμφανίζεται ακριβώς πάνω από τον σταθμό, κάτι που σας επιτρέπει να δείτε μια τόσο όμορφη εικόνα.
Υπάρχουν περίπου 200-300 μέτρα μεταξύ του πλοίου και του ISS. Φαίνεται σαν περισσότερο, έτσι δεν είναι;
Μισούμε να σας απογοητεύσουμε, αλλά αυτό είναι στην πραγματικότητα ένα οπτικό εφέ λόγω του φακού της κάμερας. Είναι επίσης για αυτόν τον λόγο που η Γη φαίνεται στρογγυλή στο πλαίσιο, αν και το ύψος του ISS (περίπου 400 km) είναι σαφώς ανεπαρκές για αυτό. Ακόμα η θέα είναι υπέροχη.

https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239407%2F64524c5627eb99dcf0%2Fpl_wall_-167742670

https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21634

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκε μια άγνωστη ζώνη σε σχήμα ντόνατ στο κέντρο της Γης που μπορεί να εξηγήσει γιατί ο πλανήτης είναι φιλικός στη ζωή.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον γεωλογικό εύρημα.

Ταξιδεύοντας στο κέντρο της Γης μέσω σεισμικών κυμάτων ερευνητική ομάδα ανακάλυψε μια άγνωστη δακτυλιοειδή δομή μέσα στην στροβιλιζόμενη λίμνη λιωμένου μετάλλου που είναι γνωστή ως «εξωτερικός πυρήνας» του πλανήτη μας. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science Advances» οι ερευνητές αναφέρουν ότι εντόπισαν την περιοχή που είναι παράλληλη με τον ισημερινό και όπως λένε έχει ένα σχήμα που παραπέμπει σε ντόνατ.Οι ερευνητές εξηγούν ότι δεν μπορούσαν να φτάσουν στον πυρήνα με την τρέχουσα τεχνολογία και έτσι ανέλυσαν όλες τις μορφές σεισμικών κυμάτων που δημιουργούνται από μεγάλους σεισμούς καθώς ταξίδευαν μέσα από αυτόν. Βρήκαν ότι τα κύματα επιβραδύνθηκαν καθώς περνούσαν από ένα τμήμα του εσωτερικού του Γης λίγο πριν από τον μανδύα. «Κατανοώντας τη γεωμετρία των μονοπατιών των κυμάτων και τον τρόπο με τον οποίο διασχίζουν τον όγκο του εξωτερικού πυρήνα, ανακατασκευάσαμε τους χρόνους ταξιδιού τους στη Γη»,Συνειδητοποιήσαμε ότι τα σεισμικά κύματα επιβραδύνονται σε μια σπειροειδή ζώνη που μοιάζει με ντόνατ. Η κατανόηση του εξωτερικού πυρήνα είναι πολύ σημαντική καθώς έπαιξε κρίσιμο ρόλο για την επιβίωση της ζωής στην επιφάνεια. Είναι υπεύθυνος για το μαγνητικό πεδίο, το οποίο προστατεύει τη Γη από τον συνεχή βομβαρδισμό φορτισμένων σωματιδίων από τον Ήλιο» αναφέρει ο Χρόβχε Τκάλτσιτς γεωφυσικός του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Οι μηχανισμοί

Ταξιδεύοντας στο κέντρο της Γης μέσω σεισμικών κυμάτων ερευνητική ομάδα ανακάλυψε μια άγνωστη δακτυλιοειδή δομή μέσα στην στροβιλιζόμενη λίμνη λιωμένου μετάλλου που είναι γνωστή ως «εξωτερικός πυρήνας» του πλανήτη μας. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science Advances»οι ερευνητές αναφέρουν ότι εντόπισαν την περιοχή που είναι παράλληλη με τον ισημερινό και όπως λένε έχει ένα σχήμα που παραπέμπει σε ντόνατ.Οι ερευνητές εξηγούν ότι δεν μπορούσαν να φτάσουν στον πυρήνα με την τρέχουσα τεχνολογία και έτσι ανέλυσαν όλες τις μορφές σεισμικών κυμάτων που δημιουργούνται από μεγάλους σεισμούς καθώς ταξίδευαν μέσα από αυτόν. Βρήκαν ότι τα κύματα επιβραδύνθηκαν καθώς περνούσαν από ένα τμήμα του εσωτερικού του Γης λίγο πριν από τον μανδύα. «Κατανοώντας τη γεωμετρία των μονοπατιών των κυμάτων και τον τρόπο με τον οποίο διασχίζουν τον όγκο του εξωτερικού πυρήνα, ανακατασκευάσαμε τους χρόνους ταξιδιού τους στη Γη»,Συνειδητοποιήσαμε ότι τα σεισμικά κύματα επιβραδύνονται σε μια σπειροειδή ζώνη που μοιάζει με ντόνατ. Η κατανόηση του εξωτερικού πυρήνα είναι πολύ σημαντική καθώς έπαιξε κρίσιμο ρόλο για την επιβίωση της ζωής στην επιφάνεια. Είναι υπεύθυνος για το μαγνητικό πεδίο, το οποίο προστατεύει τη Γη από τον συνεχή βομβαρδισμό φορτισμένων σωματιδίων από τον Ήλιο» αναφέρει ο Χρόβχε Τκάλτσιτς γεωφυσικός του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Τα ρεύματα που κινούνταν μέσα στο λιωμένο σίδηρο και το νικέλιο λειτουργούσαν σαν ένα «γιγάντιο δυναμό» που παρήγαγε και συντηρούσε το μαγνητικό πεδίο της Γης.Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμη γιατί η Γη εξακολουθεί να έχει ενεργό αυτό το δυναμό ενώ πολλοί άλλοι πλανήτες δεν το έχουν: «Μπορούμε να πούμε ότι κατανοούμε τις επιφάνειες άλλων πλανητών με περισσότερες λεπτομέρειες από το εσωτερικό του πλανήτη μας. Το εσωτερικό της Γης είναι ένα συμπαγές κέντρο που περιέχει τον εσωτερικό πυρήνα, που περικλείεται από έναν υγρό εξωτερικό πυρήνα και μετά τον μανδύα που εξίσου απέραντος. Συνολικά ο πυρήνας είναι ελαφρώς μεγαλύτερος από τον Άρη. Μπορούμε να το σκεφτούμε ως πλανήτη μέσα στον δικό μας πλανήτη.Δεν γνωρίζουμε το ακριβές πάχος του ντόνατ, αλλά συμπεράνουμε ότι φτάνει μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα κάτω από το όριο πυρήνα-μανδύα. Η άνωση της δομής υποδηλώνει την παρουσία ελαφρύτερων χημικών στοιχείων όπως πυρίτιο, θείο, οξυγόνο, υδρογόνο ή άνθρακα. Αυτό που κάνει αυτό το πεδίο πραγματικά συναρπαστικό είναι ότι σχεδόν όλα όσα γνωρίζουμε είναι ένα συμπέρασμα που βασίζεται στα δεδομένα που έχουμε στην επιφάνεια» λέει ο Τκάλτσιτς.Η ερευνητική ομάδα λέει ότι η ανακάλυψη «ανοίγει μια κουρτίνα» που έκρυβε στοιχεία για τη δυναμική του μαγνητικού πεδίου της Γης ωστόσο υπάρχουν όπως λένε ακόμη πολλά μυστήρια για τον εξωτερικό πυρήνα της Γης που επιζητούν επίλυση. Τα ρεύματα που κινούνταν μέσα στο λιωμένο σίδηρο και το νικέλιο λειτουργούσαν σαν ένα «γιγάντιο δυναμό» που παρήγαγε και συντηρούσε το μαγνητικό πεδίο της Γης.

Η κουρτίνα

Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν ακόμη γιατί η Γη εξακολουθεί να έχει ενεργό αυτό το δυναμό ενώ πολλοί άλλοι πλανήτες δεν το έχουν: «Μπορούμε να πούμε ότι κατανοούμε τις επιφάνειες άλλων πλανητών με περισσότερες λεπτομέρειες από το εσωτερικό του πλανήτη μας. Το εσωτερικό της Γης είναι ένα συμπαγές κέντρο που περιέχει τον εσωτερικό πυρήνα, που περικλείεται από έναν υγρό εξωτερικό πυρήνα και μετά τον μανδύα που εξίσου απέραντος. Συνολικά ο πυρήνας είναι ελαφρώς μεγαλύτερος από τον Άρη. Μπορούμε να το σκεφτούμε ως πλανήτη μέσα στον δικό μας πλανήτη.Δεν γνωρίζουμε το ακριβές πάχος του ντόνατ, αλλά συμπεράνουμε ότι φτάνει μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα κάτω από το όριο πυρήνα-μανδύα. Η άνωση της δομής υποδηλώνει την παρουσία ελαφρύτερων χημικών στοιχείων όπως πυρίτιο, θείο, οξυγόνο, υδρογόνο ή άνθρακα. Αυτό που κάνει αυτό το πεδίο πραγματικά συναρπαστικό είναι ότι σχεδόν όλα όσα γνωρίζουμε είναι ένα συμπέρασμα που βασίζεται στα δεδομένα που έχουμε στην επιφάνεια» λέει ο Τκάλτσιτς.Η ερευνητική ομάδα λέει ότι η ανακάλυψη «ανοίγει μια κουρτίνα» που έκρυβε στοιχεία για τη δυναμική του μαγνητικού πεδίου της Γης ωστόσο υπάρχουν όπως λένε ακόμη πολλά μυστήρια για τον εξωτερικό πυρήνα της Γης που επιζητούν επίλυση.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1755067/anakalyfthike-mia-agnosti-zoni-se-schima-ntonat-sto-kentro-tis-gis-poy-mporei-na-exigisei-giati-o-planitis-einai-filikos-sti-zoi/

[Δροσος Γεωργιος]

Τα αρχαιότερα δείγματα της ατμόσφαιρας της Γης κρύβονται μέσα στη Σελήνη.

Νέα μελέτη υποδεικνύει πετρώματα του φεγγαριού ως πηγή ιχνών της γήινης ατμόσφαιρας.

Τα παλαιότερα στοιχεία της αρχαίας ατμόσφαιρας της Γης μπορεί να κρύβονται σε πετρώματα της Σελήνης προτείνει μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Communications Earth & Enviroemnt».Αυτό είναι το συμπέρασμα από μια νέα ανάλυση των πετρωμάτων της Σελήνης που οι αστροναύτες των αποστολών Apollo έφεραν πίσω στη Γη πριν από 50 χρόνια.Εκείνη την εποχή, οι επιστήμονες εντόπισαν ίχνη μαγνητισμού «κλειδωμένα» στα πετρώματα ένα σημάδι ότι το φεγγάρι είχε κάποτε ένα μαγνητικό πεδίο παρόμοιο με αυτό της Γης. «Όμως κάτι τέτοιο μοιάζει πολύ δύσκολο επειδή ο πυρήνας της Σελήνης» είπε στην ιστοσελίδα Live Science ο Τζον Ταρντούνο καθηγητής Περιβαλλοντικών Επιστημών και Γης στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ.

Το σεληνιακό στρώμα.

Επιπλέον η νέα μελέτη δείχνει ότι η Σελήνη δεν είχε μαγνητικό πεδίο για τουλάχιστον 4,36 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι το φεγγάρι θα μπορούσε να είχε προστατευθεί από μαγνητικό πεδίο μόνο στα πρώτα 140 εκατομμύρια χρόνια της ύπαρξής του. «Αυτό είναι συναρπαστικό γιατί σημαίνει ότι η Σελήνη θα μπορούσε να κρατήσει δεδομένα της παλαιότερης ύπαρξης της Γης που έχουν εξαφανιστεί εδώ και καιρό από τον πλανήτη μας. Χωρίς μαγνητικό πεδίο που να το προστατεύει το φεγγάρι θα μπορούσε να έχει πάρει ιόντα από την ατμόσφαιρα της Γης πριν από 4,36 δισεκατομμύρια χρόνια. Ένα από τα μυστήρια για τη Γη και την εξέλιξη της Γης είναι ποια ήταν η παλαιότερη σύνθεση της ατμόσφαιρας της Γης και δεν έχουμε κανέναν τρόπο να βρούμε τέτοια στοιχεία. Ελάχιστα πετρώματα ηλικίας άνω των 3,5 δισεκατομμυρίων ετών παραμένουν στη Γη, και αυτά έχουν αλλοιωθεί σε μεγάλο βαθμό την τεκτονική δραστηριότητα της Γης. Το φεγγάρι, αντίθετα, είναι γεωλογικά ήσυχο και υπάρχουν στρώματα σεληνιακού εδάφους που ονομάζονται ρεγόλιθοι που μπορεί να έχουν παραμείνει αδιατάρακτα για δισεκατομμύρια χρόνια. Αν μπορούσαμε να βρούμε ένα μέρος στο φεγγάρι που να καταγράφει αυτό το πραγματικά παλιό υλικό ρεγολίθου, θα μπορούσαμε να έχουμε έναν τρόπο να συμπεράνουμε ποια ήταν η ατμόσφαιρα της πρώιμης Γης από άμεσες μετρήσεις», λέει ο Ταρντούνο.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1759773/ta-archaiotera-deigmata-tis-atmosfairas-tis-gis-kryvontai-mesa-sti-selini/

[Δροσος Γεωργιος]

Μπορεί η κοσμική σκόνη να είναι η πηγή της ζωής στη Γη;

Η κοσμική σκόνη μπορεί να βοήθησε στην έναρξη της ζωής στη Γη, σύμφωνα με νέα έρευνα. Τα ευρήματα αμφισβητούν μια ευρέως διαδεδομένη υπόθεση ότι αυτή δεν ήταν μια εύλογη εξήγηση.Η προέλευση της ζωής στη Γη παραμένει μυστήριο παρά τις επίμονες προσπάθειες της επιστημονικής κοινότητας να βρει μια πέραν πάσης αμφιβολίας απάντηση. Πολλές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί για το πώς προέκυψε η ζωή στη Γη. Κάποιες προτείνουν την μεταφορά των δομικών στοιχείων της ζωής στη Γη από το Διάστημα ενώ άλλες προτείνουν διαφόρων ειδών γήινους παράγοντες και συνθήκες που προκάλεσαν την εμφάνιση της ζωής.Μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες αναφέρει ότι η ζωή προέκυψε από την «προβιοτική χημεία», στην οποία σχηματίστηκαν οργανικές ενώσεις και αυτοοργανώθηκαν επανειλημμένα μέχρι να αναπτυχθεί η ζωή όπως την ξέρουμε.Ωστόσο, οι επιστήμονες έχουν σημειώσει ότι τα πετρώματα που αποτελούν την επιφάνεια της Γης δεν φαίνεται να μπορούσαν να υποστηρίξουν την παρουσία και δράση των βασικών στοιχείων που απαιτούνται για αυτήν την προβιοτική διαδικασία, όπως ο φώσφορος, το θείο, το άζωτο και ο άνθρακας.«Στην πραγματικότητα η ζωή στη Γη εμπλέκεται σε έντονο ανταγωνισμό για τα περιορισμένα αποθέματα αυτών των στοιχείων» αναφέρει διεθνής ερευνητική ομάδα σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature Astronomy». Ο ερευνητές διερεύνησαν εάν η κοσμική σκόνη θα μπορούσε να δώσει μια απάντηση. Αυτό το λεπτό κοκκώδες υλικό παράγεται στο Διάστημα από τις συγκρούσεις αστεροειδών ή την εξάτμιση και την αποσύνθεση των κομητών καθώς κινούνται γύρω από τον Ήλιο.«Σε αντίθεση με μεγαλύτερα αντικείμενα, η ροή της κοσμικής σκόνης προς τη Γη είναι ουσιαστικά σταθερή σε ετήσια χρονοδιαγράμματα. Επιπλέον, κάποιο κλάσμα κόκκων κοσμικής σκόνης διέρχεται σχετικά ήπια μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης, διατηρώντας έτσι ένα μεγαλύτερο κλάσμα πρωτόγονων στοιχείων. Παρά το γεγονός ότι είναι ένας εύλογος μηχανισμός παροχής χημικών στοιχείων αυτό το υλικό σπάνια αποτελεί παράγοντα αναφοράς στις θεωρίες των προβιοτικών επειδή εξαπλώνεται σε μια μεγάλη περιοχή, ίσως καθιστώντας το λιγότερο αισθητό ή δυσκολότερο να μελετηθεί σε αρκετά υψηλές συγκεντρώσεις. Αλλά συγκεντρωμένες αποθέσεις κοσμικής σκόνης σχηματίζονται σήμερα στη Γη μέσω κανονικών ιζηματογενών διεργασιών. Υπάρχουν πολλές πλανητικές διεργασίες που μπορούν να συγκεντρώσουν λεπτόκοκκα υλικά από μεγάλες επιφάνειες για να σχηματίσουν συγκεντρωμένες αποθέσεις. Για παράδειγμα, ο άνεμος μπορεί να φυσήξει σκόνη και μικρά σωματίδια σε συγκεκριμένες περιοχές για να δημιουργήσει αμμόλοφους. Τα ποτάμια και τα ρέματα μεταφέρουν και αποθέτουν λεπτά ιζήματα για να σχηματίσουν παραλίες. Οι παγετώνες μετακινούνται και εναποθέτουν συντρίμμια, οδηγώντας στο σχηματισμό μορενών. Κάθε μία από αυτές τις διαδικασίες συγκεντρώνει και συγκεντρώνει υλικά σε συγκεκριμένες τοποθεσίες» αναφέρουν οι ερευνητές.

Τα δεδομένα της θεωρίας

Χρησιμοποιώντας αστροφυσικές προσομοιώσεις και γεωλογικά μοντέλα, η ερευνητική ομάδα προσπάθησε να ποσοτικοποιήσει τη ροή και τη σύνθεση της κοσμικής σκόνης που θα μπορούσε να είχε συσσωρευτεί στην επιφάνεια της Γης κατά τα πρώτα 500 εκατομμύρια χρόνια μετά από την κατακλυσμιαία σύγκρουση που υπήρξε μεταξύ της Γης και ενός διαστημικού σώματος στο μέγεθος του πλανήτη Άρη, σύγκρουση που σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία οδήγησε στη δημιουργία της Σελήνης.Αυτοί οι τύποι συγκρούσεων ήταν συνήθεις κατά τη διάρκεια του σχηματισμού του ηλιακού συστήματος. Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι η συνολική συσσώρευση κοσμικής σκόνης στην πρώιμη Γη μπορεί να ήταν 100 έως 10.000 φορές υψηλότερη από αυτή που παρατηρείται σήμερα.Το μοντέλο χρησιμοποιήθηκε επίσης για την πρόβλεψη της αναλογίας της σκόνης μέσα σε μη στερεοποιημένα ιζήματα που εναποτίθενται κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης γεωλογικής περιόδου. Εξέτασαν μια σειρά από κατάλληλα περιβάλλοντα, συμπεριλαμβανομένων των παγετώνων επιφανειών, των καυτών ερήμων και των ιζημάτων βαθέων υδάτων. Για να επιβεβαιώσει τα αποτελέσματά τους, η ομάδα τα συνέκρινε με γνωστές μετρήσεις αυτών των περιβαλλόντων στη Γη σήμερα.Η ομάδα διαπίστωσε ότι η κοσμική σκόνη είναι ένα μικρό μέρος των ιζημάτων βαθέων υδάτων, ακόμη και με τους υψηλότερους ρυθμούς που προβλέπει το μοντέλο. Ωστόσο, στις περιοχές της ερήμου και των παγετώνων, η κοσμική σκόνη θα μπορούσε να αποτελεί περισσότερο από το 50% των ιζημάτων. Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις, πάνω από 80%, θα ήταν σε περιοχές όπου λιώνουν οι παγετώνες, σε ιζήματα όπως αυτά που βρίσκονται σε τρύπες από κρυοκονίτη – τρύπες στην επιφάνεια ενός παγετώνα που σχηματίζονται όταν ο άνεμος μεταφέρει ιζήματα στον παγετώνα – όπως ακριβώς περιέχουν τα υψηλότερα αναφερόμενα επίπεδα κοσμική σκόνη σήμερα.Τα στρώματα πάγου που μοιάζουν με αυτά της  Ανταρκτικής που φιλοξενούν ιζήματα κρυοκονιτών με υψηλά επίπεδα κοσμικής σκόνης, μαζί με προπαγετογενείς λίμνες, φαίνεται στις προσομοιώσεις ότι μπορούν να παρέχουν ένα εξαιρετικό περιβάλλον για την υποστήριξη των πρώτων σταδίων της ζωής. Μπορούν επίσης να αλληλεπιδράσουν με άλλα παρόμοια περιβάλλοντα με την πάροδο του χρόνου, παρόμοια με τον τρόπο συγχώνευσης των ροών, πρότειναν οι ερευνητές.Συνολικά, τα αποτελέσματα δημιουργούν σοβαρά ρήγματα στη διαδεδομένη υπόθεση ότι η κοσμική σκόνη δεν είναι ικανή να ξεκινήσει τη ζωή στη Γη.

Σχηματική απεικόνιση των παραγόντων που εξετάζονται στη δημοσίευση
«Cosmic dust fertilization of glacial prebiotic chemistry on early Earth» και σχετίζονται με τον σχηματισμό επίγειων ιζημάτων πλούσιων σε κοσμική σκόνη

πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1766634/mporei-i-kosmiki-skoni-na-einai-i-pigi-tis-zois-sti-gi/

 

[Δροσος Γεωργιος]

Το διαστημικό σκάφος Juice επιβεβαιώνει ότι η Γη είναι κατοικήσιμη!

Στη διάρκεια ενός σύντομου περάσματος από τη Γη, το Juice ανίχνευσε συστατικά της ζωής στην ατμόσφαιρα. Σειρά έχουν oι δορυφόροι του Δία.Το διαστημικό σκάφος Juice, μια φιλόδοξη αποστολή της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, σχεδιάστηκε να εξερευνήσει τα παγωμένα φεγγάρια του Δία και να εξετάσει αν προσφέρουν κατάλληλες συνθήκες για την εξέλιξη μικροβιακής ζωής.Καθ΄ οδόν για τον προορισμό του, στη διάρκεια ενός κοντινού περάσματος από τη Γη στις 20 Αυγούστου, είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει και να καλιμπράρει τα όργανά τους στοχεύοντάς τα στον πλανήτη μας.Και ναι, οι μετρήσεις επιβεβαιώνουν ότι η Γη είναι κατοικήσιμη -τουλάχιστον για την ώρα.Δύο από τα όργανα του σκάφους (Majis και Swi) ανίχνευσαν εκατοντάδες μόρια στη γήινη ατμόσφαιρα από τη φασματική υπογραφή τους, δηλαδή το εάν απορροφούν το ηλιακό φως και σε ποια μήκη κύματος.Μεταξύ άλλων ανιχνεύθηκαν υδρατμοί και τα λεγόμενα στοιχεία «CHNOPS» (άνθρακας, υδρογόνο, άζωτο, οξυγόνο, φώσφορο και θείο), τα πιο κοινά συστατικά των ζωντανών οργανισμών.«Προφανώς, τα αποτελέσματα δεν μας εξέπληξαν… Θα ήταν εξαιρετικά ανησυχητικό αν βρίσκαμε ότι η Γη στην πραγματικότητα δεν είναι κατοικήσιμη» αστειεύτηκε ο Ιλιβιέρ Βιτάς, μέλος της επιστημονικής ομάδας του Juice.«Δείχνουν όμως ότι το Majis και το Swi θα λειτουργήσουν καλά στον Δια, όπου θα μας βοηθήσουν να εξετάσουμε αν τα παγωμένα φεγγάρια μπορεί δυνητικά να φιλοξενούν ή να φιλοξενήσουν ζωή».Το Juice θα μελετήσει τρεις από τους μεγάλους δορυφόρους του Δία –Ευρώπη, Γανυμήδης, Καλλιστώ- που πιστεύεται ότι κρύβουν απέραντους ωκεανούς υγρού νερού κάτω από την επιφάνειά τους που καλύπτεται από πάγο. Στην Ευρώπη, πίδακες σταγονιδίων εκτοξεύουν από ρωγμές στην λευκή επιφάνεια.Στους βυθούς αυτούς των ωκεανών, πολύ μεγαλύτερων από όλους τους ωκεανούς μαζί στη Γη, μικροβιακές μορφές ζωής μπορεί να έχουν εξελιχθεί κοντά σε υδροθερμικές πηγές, όπως μπορεί να συνέβη και στον πλανήτη μας πριν από περίπου 4 δισ. χρόνια.Το Juice εκτοξεύτηκε το 2023 και πέρασε από τη Γη τον Αύγουστο για να αυξήσει ταχύτητα εκμεταλλευόμενο τη βαρυτική έλξη του πλανήτη.Βρίσκεται ακόμα στην αρχή του ταξιδιού, αφού δεν θα φτάσει στο σύστημα του Δία πριν από το 2031.Η αποστολή του εν μέρει επικαλύπτεται με το ταξίδι του Europa Clipper της NASA, η οποία προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2024 με προορισμό την Ευρώπη, η οποία θεωρείται το πλέον υποσχόμενο από τα φεγγάρια του Δία.

πηγή: https://www.in.gr/2024/09/16/in-science/space/diastimiko-skafos-epivevaionei-oti-gi-einai-katoikisimi/ – https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Juice/Juice_confirms_that_Earth_is_habitable

[Δροσος Γεωργιος]

Η Γη διέθετε κάποτε ένα δακτύλιο που προκάλεσε χάος στον πλανήτη.

Αποτελούνταν από πετρώματα που έπεφταν συνεχώς ως μετεωρίτες στην επιφάνεια.

Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Earth and Planetary Science Letters» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι η Γη μπορεί να είχε έναν τεράστιο δακτύλιο παρόμοιο με εκείνους γύρω από τον Κρόνο. Οι δακτύλιοι του Κρόνου αποτελούνται από αμέτρητα κομμάτια πάγου. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο δακτύλιος της Γης αποτελούνταν από μικρότερες και μεγαλύτερες διαστημικές πέτρες. Αν ο δακτύλιος αυτός πράγματι υπήρχε τότε θα αποτελούσε πηγή συνεχούς βομβαρδισμού μετεωριτών στην επιφάνεια της Γης.Αυτός ο δακτύλιος μπορεί να σχηματίστηκε περίπου 466 εκατομμύρια χρόνια πριν και ήταν τα απομεινάρια ενός γιγάντιου αστεροειδή τα οποία… συνελήφθησαν από τη βαρυτική έλξη της Γης και μετατράπηκαν σε δακτύλιο.Παράλληλα με τη ρίψη μετεωριτών στη Γη ο δακτύλιος εμπόδιζε το ηλιακό φως να φτάσει στην επιφάνεια προκαλώντας έτσι δραστική μείωση της θερμοκρασίας στον πλανήτη με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις που αυτό συνεπάγεται.«Με την πάροδο εκατομμυρίων ετών, υλικό από αυτόν τον δακτύλιο έπεσε σταδιακά στη Γη δημιουργώντας την απότομη πρόσκρουση μετεωριτών που παρατηρείται στο γεωλογικό αρχείο. Βλέπουμε επίσης ότι τα στρώματα σε ιζηματογενή πετρώματα αυτής της περιόδου περιέχουν εξαιρετικές ποσότητες υπολειμμάτων μετεωριτών» λέει ο Άντι Τομκινς καθηγητής πλανητικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Monash στην Αυστραλία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Η πιο άγρια περίοδος της Γης

Οι επιστήμονες έφτασαν σε αυτό το ιδιαίτερα εντυπωσιακό σενάριο μελετώντας μια περίοδο στην ιστορία της Γης γνωστής ως Ορδοβίκια (485 έως 443 εκατομμύρια χρόνια πριν). Ήταν ήταν μια ταραχώδης περίοδος για τον πλανήτη μας αφού θεωρείται μια από τις πιο ψυχρές περιόδους των τελευταίων 500 εκατομμυρίων ετών ενώ παράλληλα εμφανίζεται στη διάρκεια της δραματική αύξηση στον ρυθμό των μετεωριτών που χτυπούσαν τη Γη.Απαιτούνται περισσότερα στοιχεία για να υποστηριχθεί αυτή η θεωρία αλλά η παρουσία αρχαίων δακτυλίων θα μπορούσε να εξηγήσει πολλές πτυχές της ιστορίας της Γης, ειδικά αν οι δακτύλιοι εμφανίστηκαν περισσότερες από μία φορές πάνω από τον πλανήτη μας πριν εξαφανιστούν τελικά αλλά με αργό ρυθμό.«Η ιδέα ότι ένα σύστημα δακτυλίων θα μπορούσε να έχει επηρεάσει τις παγκόσμιες θερμοκρασίες προσθέτει ένα νέο στρώμα πολυπλοκότητας στην κατανόησή μας για το πώς εξωγήινα γεγονότα μπορεί να έχουν διαμορφώσει το κλίμα της Γης» αναφέρει ο Τόμκινς.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1769865/i-gi-diethete-kapote-ena-daktylio-poy-prokalese-chaos-ston-planiti/

[Δροσος Γεωργιος]

Το Έβερεστ συνεχίζει να ψηλώνει με ένα σούπερ ποτάμι να το… σπρώχνει προς τα πάνω.

Η εικονιζόμενη... στέγη του κόσμου ανυψώνεται συνεχώς

Το ψηλότερο βουνό στον πλανήτη έχει ψηλώσει μερικές δεκάδες μέτρα τα τελευταία 89 χιλιάδες έτη.Το Έβερεστ είναι το ψηλότερο βουνό της Γης με ύψος 8,85 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και σύμφωνα με νέα μελέτη στην εξακολουθεί να ψηλώνει. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία η οροσειρά των Ιμαλαΐων δημιουργήθηκαν πριν από περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια όταν η ινδική υποήπειρος συγκρούστηκε με την Ευρασία.Έχει διαπιστωθεί ότι γεωλογικές διεργασίες οδηγούν σε μια σταθερή μικρή ανύψωση της οροσειράς από την στιγμή της γέννησης τους μέχρι και σήμερα αλλά το Έβερεστ παρουσιάζει μεγαλύτερο ρυθμό ανύψωσης. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Geoscience» διεθνής ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι η αιτία της ανύψωσης του Έβερεστ κατά περίπου 15-50 μέτρα τα τελευταία 89 χιλιάδες έτη και αυτό οφείλεται στη συγχώνευση δύο κοντινών συστημάτων ποταμών.

Γεωλογικός ανελκυστήρας

Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές αναφέρουν ότι ο ποταμός Κόσι συγχωνεύτηκε με τον ποταμό σε μια διαδικασία που ονομάζεται ισοστατική ανάκαμψη. Περιλαμβάνει την άνοδο των χερσαίων μαζών στον φλοιό της Γης όταν το βάρος της επιφάνειας μειώνεται. Ο φλοιός, το πιο εξωτερικό στρώμα της Γης, ουσιαστικά επιπλέει πάνω από ένα στρώμα μανδύα που αποτελείται από ζεστό, ημι-υγρό βράχο.Σε αυτήν την περίπτωση, η συγχώνευση των ποταμών με τον ποταμό Αρούν να… υποτάσσεται στον Κόσι καθώς τα ποτάμια άλλαξαν πορεία με την πάροδο του χρόνου. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ολόκληρο το μήκος του ποταμού Αρούν έγινε μέρος του συστήματος του ποταμού Κόσι. Αυτό το γεγονός οδήγησε σε επιταχυνόμενη διάβρωση που έχει μεταφέρει τεράστιες ποσότητες πετρωμάτων και εδάφους, μειώνοντας το βάρος του περιοχή κοντά στο Έβερεστ.«Η ισοστατική ανάκαμψη μπορεί να παρομοιαστεί με ένα επιπλέον αντικείμενο που προσαρμόζει τη θέση του όταν αφαιρείται το βάρος» αναφέρει ο γεωεπιστήμονας Γιν Τζεν Ντάι του Πανεπιστημίου Γεωεπιστημών σο Πεκίνο εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Οι ερευνητές, οι οποίοι χρησιμοποίησαν αριθμητικά μοντέλα για να προσομοιώσουν την εξέλιξη του συστήματος του ποταμού, υπολόγισαν ότι η ισοστατική ανάκαμψη αντιπροσωπεύει περίπου το 10% του ετήσιου ρυθμού ανύψωσης του Έβερεστ.Αυτή η γεωλογική διαδικασία δεν είναι μοναδική στα Ιμαλάια. «Ένα κλασικό παράδειγμα είναι η Σκανδιναβία, όπου η γη εξακολουθεί να ανεβαίνει ως απάντηση στο λιώσιμο των παχύρρευστων στρωμάτων πάγου που κάλυψαν την περιοχή κατά την τελευταία Εποχή των Παγετώνων. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται σήμερα, επηρεάζοντας τις ακτές και τα τοπία, χιλιάδες χρόνια μετά την υποχώρηση των πάγων. Η έρευνά μας υπογραμμίζει τη δυναμική φύση του πλανήτη μας. Ακόμη και μια φαινομενικά αμετάβλητη γεωλογική δομή όπως το Έβερεστ υπόκειται σε συνεχείς γεωλογικές διεργασίες, υπενθυμίζοντάς μας ότι η Γη αλλάζει συνεχώς, συχνά με τρόπους ανεπαίσθητους στην καθημερινή μας ζωή» λέει ο Ντάι.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1781809/to-everest-synechizei-na-psilonei-me-ena-soyper-potami-na-to-sprochnei-pros-ta-pano/

[Δροσος Γεωργιος]

Ανακαλύφθηκε άγνωστη βυθισμένη στο εσωτερικό της Γης τεκτονική ζώνη που ξαναγράφει τη γεωλογική ιστορία του πλανήτη.

Πρόκειται για μια ζώνη υποβύθισης κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό.

Ερευνητική ομάδα ανακάλυψε στοιχεία για μια άγνωστη μέχρι σήμερα ζώνη υποβύθισης κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό ανακάλυψη που θα μπορούσε να ξαναγράψει τη γεωλογική ιστορία της Γης.Ζώνες είναι υποβύθισης ονομάζονται τα σημεία που οι τεκτονικές πλάκες της Γης βυθίζονται η μία κάτω από την άλλη. Οι ερευνητές ανακάλυψαν υπολείμματα μιας αρχαίας ζώνης υποβύθισης που είναι πιθανότατα ένα κομμάτι μιας μεγάλης τεκτονικής πλάκας που αποκόπηκε και γλίστρησε στα βάθη της Γης πριν από 250 εκατομμύρια χρόνια.Οι ερευνητές χαρτογράφησαν τη δομή που βρίσκεται στην πλάκα Nazca στα ανοιχτά της δυτικής ακτής της Νότιας Αμερικής περίπου 1,500 χλμ. μακριά από το Χιλή. Διαπίστωσαν ότι η δομή είναι ασυνήθιστα παχύτερη και πιο δροσερή από τις γύρω περιοχές. Αυτή η άγνωστη ζώνη υποβύθισης προκαλεί ρωγμές στις υπάρχουσες θεωρίες σχετικά με την εσωτερική δομή της Γης και παρέχει νέες ιδέες για το πώς εξελίχθηκε η επιφάνεια του πλανήτη μας.«Η ανακάλυψή μας ανοίγει νέα ερωτήματα σχετικά με το πώς η βαθιά Γη επηρεάζει αυτό που βλέπουμε στην επιφάνεια σε τεράστιες αποστάσεις και χρονικές κλίμακες», δήλωσε ο Γινγκτσουάν Βανγκ  επικεφαλής μεταδιδακτορικός ερευνητής γεωλογίας από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ στις ΗΠΑ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Ένα από τα βασικά ευρήματα της μελέτης αμφισβητεί τις κυρίαρχες ιδέες σχετικά με το τι συμβαίνει με τις ωκεάνιες πλάκες όταν υποχωρούν στον μανδύα της Γης.Οι ερευνητές ανακάλυψαν την περιοχή πάχους 20 χλμ. και μήκους 1,800 χλμ. στη «ζώνη μετάβασης του μανδύα», μια περιοχή που χωρίζει τον άνω μανδύα από τον κάτω μανδύα.«Αυτή η παχύρρευστη περιοχή είναι σαν ένα απολιθωμένο δακτυλικό αποτύπωμα ενός αρχαίου κομματιού θαλάσσιου πυθμένα που υποχώρησε στη Γη περίπου πριν από 250 εκατομμύρια χρόνια. Η διαδικασία της καταβύθισης συχνά αφήνει πίσω της ορατά στοιχεία κίνησης, όπως ηφαίστεια, σεισμούς και βαθιές θαλάσσιες τάφρους. Αλλά συνήθως, οι πλάκες των ωκεανών απορροφούνται πλήρως από τη Γη σχετικά γρήγορα, χωρίς να αφήνουν διακριτά ίχνη στην επιφάνεια» είπε ο Βανγκ που η έρευνά του αμφισβητεί αυτή την άποψη. Ο Wang και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν ότι το υλικό κινούνταν στο εσωτερικό της Γης πολύ πιο αργά από ό,τι πιστεύαμε.Το ασυνήθιστο πάχος της περιοχής που ανακάλυψε η ομάδα υποδηλώνει την παρουσία ψυχρότερου υλικού σε αυτό το τμήμα της ζώνης μετάβασης του μανδύα και ότι ορισμένες ωκεάνιες πλάκες κολλάνε στα μισά του δρόμου καθώς υποχωρούν μέσω του μανδύα.«Βρήκαμε ότι σε αυτήν την περιοχή, το υλικό βυθιζόταν με περίπου τη μισή ταχύτητα που περιμέναμε, κάτι που υποδηλώνει ότι η ζώνη μετάβασης του μανδύα μπορεί να λειτουργήσει σαν φράγμα και να επιβραδύνει την κίνηση του υλικού μέσω της Γης» εξηγεί ο Βανγκ.

Τα μοντέλα

Η νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Advances» δείχνει ότι οι αρχαίες καταβυθισμένες πλάκες μπορούν να διατηρηθούν βαθιά μέσα στο εσωτερικό της Γης, επηρεάζοντας τις δομές του μανδύα για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια.Αυτή η νέα ιδέα θα μπορούσε να ωθήσει τους επιστήμονες να αναθεωρήσουν μοντέλα τεκτονικών πλακών και να αποκτήσουν μια πιο ακριβή κατανόηση του πώς η επιφάνεια της Γης έχει εξελιχθεί σε διάφορες γεωλογικές περιόδους. «Μας δίνει μια ματιά στο παρελθόν της Γης που δεν είχαμε ποτέ πριν» υποστηρίζει ο Βανγκ.Η ομάδα πιστεύει επίσης ότι ο πυθμένας που ανακαλύφθηκε πρόσφατα θα μπορούσε να εξηγήσει την Επαρχία Μεγάλης Χαμηλής Διάτμησης του Ειρηνικού (LLSVP), μια μυστηριώδη περιοχή του κατώτερου μανδύα με σεισμικά κύματα που ταξιδεύουν πιο αργά από τον μέσο όρο.Η ασυνήθιστη δομή του LLSVP έχει προβληματίσει εδώ και καιρό τους επιστήμονες. Αλλά τώρα, η μελέτη του Wang αποκάλυψε ότι ο αρχαίος πυθμένας της θάλασσας μπορεί να χώρισε το LLSVP σαν σφήνα καθώς έπεφτε στον μανδύα, προσφέροντας μια πιθανή εξήγηση για το παράξενο σχήμα αυτής της περιοχής.

Στο γράφημα των ερευνητών σημειώνεται η περιοχή στον Ειρηνικό Ωκεανό που εντοπίστηκε η άγνωστη ζώνη υποβύθισης.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1783200/anakalyfthike-agnosti-vythismeni-sto-esoteriko-tis-gis-tektoniki-zoni-poy-xanagrafei-ti-geologiki-istoria-toy-planiti/

[Δροσος Γεωργιος]

Ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους βοήθησε τα μυρμήγκια να γίνουν γεωργοί και να ακμάσουν.

Μια ακόμη εντυπωσιακή ανακάλυψη για τις επιπτώσεις της τρομερής σύγκρουσης.

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι πριν από 66 εκατ. έτη ένας τεράστιος αστεροειδής έπεσε στην χερσόνησο του Γιουκατάν στο Μεξικό και οι επιπτώσεις της σύγκρουσης οδήγησαν σε εξαφάνιση το 80% της χλωρίδας και πανίδας του πλανήτη. Το συμβάν οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων που κυριαρχούσαν στη Γη για περίπου 150 εκατομμύρια έτη επιτρέποντας  στα θηλαστικά να βγουν από τις κρυψώνες τους και να καταφέρουν να γίνουν οι νέοι κυρίαρχοι στον πλανήτη ανοίγοντας το δρόμο για την εμφάνιση του ανθρώπου.Έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια δεκάδες μελέτες για το τι συνέβη αμέσως μετά την πτώση του τεράστιου διαστημικού βράχου και ποιες αλυσιδωτές γεωατμοσφαιρικές επιπτώσεις υπήρξαν προκαλώντας τη μαζική εξαφάνιση της ζωής. Όπως συνέβη με τα θηλαστικά υπήρξαν όπως φαίνεται και άλλα όντα που ευνοήθηκαν από τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν από προκάλεσε η πτώση του αστεροειδή.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science» ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι εκτός από τα θηλαστικά εκείνα που ευνοήθηκαν από την έλευση του γιγάντιου αστεροειδή ήταν τα μυρμήγκια τα οποία έχει διαπιστωθεί ότι έχουν εκπληκτικές για το μέγεθος τους φυσικές, νοητικές δυνάμεις και ικανότητες καθώς και σύνθετες κοινωνικούς δεσμούς δημιουργώντας κοινότητες που σε πολλές περιπτώσεις προσομοιάζουν αυτές των ανθρώπων.

Οι μύκητες

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία η σύγκρουση του αστεροειδή εκτόξευσε κολοσσιαίες ποσότητες σκόνης και υλικών στην ατμόσφαιρα προκαλώντας ένα πυκνό πέπλο που εμπόδισε για πολλά χρόνια τις ακτίνες του Ήλιου να φτάνουν στην επιφάνεια της Γης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί πολύ η θερμοκρασία και παράλληλα να μην μπορεί να γίνει φωτοσύνθεση και η χλωρίδα να εξαφανιστεί σε ποσοστά τέτοια ώστε να μην υπάρχει πλέον τροφή για τα φυτοφάγα ζώα τα οποία άρχιζαν να εξαφανίζονται και έτσι δεν είχαν πλέον τροφή και τα σαρκοβόρα που δεν μπορούσαν φυσικά να αλλάξουν διατροφή αφού δεν υπήρχαν και φυτά.Όμως σύμφωνα με τους ερευνητές οι συνθήκες αυτές ήταν ιδανικές για την ανάπτυξη μυκήτων οι οποίοι είχαν άφθονη τροφή από τα νεκρά φυτά. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι τα μυρμήγκια εκείνης της περιόδου άρχισαν να δημιουργούν αποικίες οι οποίες άρχισαν να λειτουργούν ως αγροτικές κοινωνίες καλλιεργώντας μύκητες με τους οποίους τρέφονταν και έτσι μέσω αυτής της τακτικής τα μυρμήγκια άκμασαν στον πλανήτη.«Τα μυρμήγκια εξασκούν τη γεωργία και την καλλιέργεια μυκήτων για πολύ περισσότερο από ό,τι υπάρχουν οι άνθρωποι. Θα μπορούσαμε πιθανώς να μάθουμε κάτι από τη γεωργική επιτυχία αυτών των μυρμηγκιών τα τελευταία 66 εκατομμύρια χρόνια. Τα γεγονότα εξαφάνισης της ζωής μπορεί να είναι καταστροφικά για τους περισσότερους οργανισμούς αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να έχουν θετικές επιπτώσεις για άλλους. Στο τέλος της Κρητιδικής Περιόδου, οι δεινόσαυροι δεν τα πήγαιναν πολύ καλά, αλλά οι μύκητες γνώρισαν μια περίοδο ακμής» αναφέρει ο Τεντ Σουλτζ, έφορος στο τμήμα μυρμηγκιών στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Σμιθσόνιαν στις ΗΠΑ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1785503/o-asteroeidis-poy-exafanise-toys-deinosayroys-voithise-ta-myrmigkia-na-ginoyn-georgoi-kai-na-akmasoyn/

 

[Δροσος Γεωργιος]

Μετά τη Σαχάρα η κλιματική αλλαγή «πρασινίζει» και την Ανταρκτική.

Η βλάστηση αυξάνεται γρήγορα στην παγωμένη ήπειρο.

Αν σας ζητηθεί να οραματιστείτε την Ανταρκτική αυτό που θα σκεφτείτε είναι ένα απέραντο λευκό τοπίο. Μία  νέα μελέτη μπορεί να σας κάνει να ξανασκεφτείτε αυτή την εικόνα στο μυαλό σας. Εμπειρογνώμονες από τα πανεπιστήμια του Έξετερ και του Χέρτφορντσάιρ προειδοποίησαν ότι η Ανταρκτική μετατρέπεται με αρκετά γρήγορους ρυθμούς σε πράσινη με την κλιματική αλλαγή να ευθύνεται για αυτό.Η μελέτη τους δείχνει ότι η κάλυψη της βλάστησης σε όλη τη χερσόνησο της Ανταρκτικής έχει αυξηθεί πάνω από δέκα φορές τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες. Το εύρημα αυτό έρχεται να προστεθεί σε μια πρόσφατη παρόμοια μελέτη που έγινε με τη βοήθεια δορυφορικών παρατηρήσεων η οποία δείχνει ότι η Σαχάρα έχει επίσης αρχίζει να αναπτύσσει με γρήγορους ρυθμούς βλάστηση εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.«Τα ευρήματά μας εγείρουν σοβαρές ανησυχίες για το περιβαλλοντικό μέλλον της Ανταρκτικής Χερσονήσου και της ηπείρου στο σύνολό της», δήλωσε ο Δρ. Τόμας Ρόλαντ, επικεφαλής της μελέτης. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι, όπως πολλές πολικές περιοχές, η χερσόνησος της Ανταρκτικής θερμαίνεται ταχύτερα από τον παγκόσμιο μέσο όρο.Στη νέα τους μελέτη, οι ερευνητές θέλησαν να διαπιστώσουν πόσο μεγάλο μέρος της περιοχής έχει «πρασινίσει» ως απόκριση σε αυτή την υπερθέρμανση. Η ομάδα ανέλυσε δορυφορικές εικόνες που τραβήχτηκαν σε όλη τη χερσόνησο τα τελευταία 40 χρόνια.

Η βλάστηση

Πίσω στο 1986, οι εικόνες δείχνουν ότι μόλις ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο της χερσονήσου ήταν καλυμμένο με βλάστηση. Ωστόσο, μέχρι το 2021, αυτή η περιοχή είχε αυξηθεί σε σχεδόν 12 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι η βλάστηση αυξάνεται στην Ανταρκτική όλο και πιο γρήγορα. Το πράσινο επιταχύνθηκε κατά πάνω από 30 τοις εκατό τα τελευταία χρόνια (2016-2021) σε σχέση με την πλήρη περίοδο μελέτης (1986-2021) επεκτείνεται κατά πάνω από 400.000 τετραγωνικά μέτρα ετησίως σε αυτήν την περίοδο.«Τα φυτά που βρίσκουμε στη χερσόνησο της Ανταρκτικής – κυρίως βρύα – αναπτύσσονται ίσως στις πιο σκληρές συνθήκες στη Γη. Το τοπίο εξακολουθεί να κυριαρχείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από χιόνι, πάγο και βράχο, με μόνο ένα μικρό τμήμα να αποικίζεται από τη φυτική ζωή. Αλλά αυτό το μικροσκοπικό κλάσμα έχει αυξηθεί δραματικά δείχνοντας ότι ακόμη και αυτή η τεράστια και απομονωμένη «έρημος» επηρεάζεται από την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή» λέει ο Ρόλαντ.Να σημειωθεί ότι έχει διαπιστωθεί πώς η Ανταρκτική ήταν σε διάφορες χρονικές περιόδους όχι απλά μια περιοχή με βλάστηση αλλά ένας τόπος με περίπου τροπικές συνθήκες στις οποίες είχαν αναπτυχθεί μεγάλα οικοσυστήματα και την εποχή των δεινοσαύρων φιλοξενούσε πολλά είδη δεινοσαύρων.

Εντυπωσιακή εικόνα από αυτό που συμβαίνει στην Ανταρκτική με το εικονιζόμενο νησί Μπαριέντος στην Ανταρκτική να είναι πλέον καταπράσινο με το φόντο των άλλων περιοχών να παραμένει (προς το παρόν) κατάλευκο.

Εικόνα από το νησί Άρντλει της Ανταρκτικής με τους πάγους να έχουν υποχωρήσει και να δίνουν τη θέση τους σε χλωρίδα. πηγή φωτό. (Dan Charman)

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1786633/meta-tin-sachara-i-klimatiki-allagi-prasinizei-kai-tin-antarktiki/

[Δροσος Γεωργιος]

Εντυπωσιακές εικόνες της Γης από το σκάφος της ευρωπαϊκής αποστολής «Ήρα» που θα επισκεφτεί τον αστεροειδή που χτύπησε με καμικάζι η NASA (βίντεο)

Η κάμερα του σκάφους κατέγραφε εικόνες λίγο μετά την εκτόξευση του.

Εκτοξεύτηκε χθες Δευτέρα από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ στη Φλόριντα με πύραυλο της Space X, της διαστημικής εταιρείας του Έλον Μασκ, το σκάφος της αποστολής «Hera» που πήρε φυσικά το όνομα της από την Ήρα, τη σύζυγο του Δία και θεά του γάμου. Το σκάφος της αποστολής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) θα ταξιδέψει στο δυαδικό σύστημα αστεροειδών Δίδυμος-Δίμορφος για να μελετήσει τις επιπτώσεις που είχε η αποστολή DART της NASA στο σύστημα αυτό πριν από δύο χρόνια όταν πάνω ένα σκάφος έπεσε με ταχύτητα πάνω στο Δίμορφο με στόχο να μεταβάλει έστω και λίγο την τροχιακή του κίνηση. Το σκάφος της αποστολής Hera κατέγραψε εντυπωσιακές εικόνες της Γης καθώς απομακρυνόταν από αυτόν.Τον Σεπτέμβριο του 2022 το σκάφος της αποστολής DART λειτουργώντας σαν καμικάζι έπεσε με μεγάλη ταχύτητα πάνω στο Δίμορφο. Η NASA ήθελε να διαπιστώσει αν μπορεί με αυτόν τον τρόπο να μεταβληθεί η πορεία ενός διαστημικού βράχου που μπορεί να αποτελεί κίνδυνο για τη Γη, να μην χρειαστεί δηλαδή να υπάρξει καταστροφή του αστεροειδή με πυραύλους, λέιζερ ή κάποιο άλλο τρόπο. Οι ειδικοί λένε ότι διαλύοντας έναν αστεροειδή που πλησιάζει επικίνδυνα τον πλανήτη μας θα αποτρέψουμε μεν μια μεγάλη σύγκρουση αλλά θα προκαλέσουμε πολλές μικρότερου μεγέθους με ανυπολόγιστες και πάλι συνέπειες για την ανθρωπότητα.Το σκάφος καμικάζι ακολουθούσε ένα δεύτερο σκάφος που κατέγραψε εικόνες και συνέλεξε δεδομένα από την σύγκρουση η οποία αποδείχτηκε ότι μετέβαλε έστω και λίγο την τροχιακή κίνηση του Δίμορφου, άλλωστε ο στόχος ήταν να υπάρξει μια μικρή μετρήσιμη μεταβολή και όχι μια κανονική εκτροπή της πορείας του.Η αποστολή Hera θα κάνει μια πιο συνολική αποτίμηση των επιπτώσεων που είχε η σύγκρουση του σκάφους καμικάζι στο Δίμορφο και τον συνοδό αστεροειδή. Τα δεδομένα που θα συλλέξει η αποστολή Hera θα παράσχουν σημαντικές πληροφορίες για μελλοντικές αποστολές εκτροπής αστεροειδών και για τη διερεύνηση της γεωφυσικής των αστεροειδών, του σχηματισμού του ηλιακού συστήματος και των εξελικτικών διαδικασιών του.

 

Στην φωτοιγραφία το σκάφος της αποστολής Hera και στο φόντο η Γη.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1789063/entyposiakes-eikones-tis-gis-apo-to-skafos-tis-eyropaikis-apostolis-ira-poy-paei-na-synantisei-ton-asteroeidi-poy-chtypise-me-kamikazi-i-nasa-vinteo/

[Δροσος Γεωργιος]

Εντυπωσιακό animation της NASA κάνει «αξονική τομογραφία» στον κυκλώνα Μίλτον.

Ο κυκλώνας Μίλτον χτυπά με σφοδρότητα τη Φλόριντα και ήδη υπάρχουν νεκροί και μεγάλες καταστροφές. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα ένα animation στο οποίο μια σειρά από επιστημονικά εργαλεία, όργανα και συστήματα της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας απεικονίζουν βήμα προς βήμα την εξέλιξη του φαινομένου. Το animation μπορείτε να δείτε εδώ.

https://gpm.nasa.gov/applications/weather/news/extremely-powerful-hurricane-milton-forms-gulf-mexico

To animation ξεκινά με την εμφάνιση εκτιμήσεων επιφανειακής βροχόπτωσης που σχετίζονται με τον Μίλτον από τις 6 Οκτωβρίου όταν ο Μίλτον εξελίχθηκε σε τροπική καταιγίδα.  Το animation δείχνει τον Μίλτον να μεταβαίνει από μια ασύμμετρη δομή με μια μεγάλη ζώνη βροχής με προσανατολισμό βορρά-νότου (που εμφανίζεται ως πορτοκαλί και κόκκινο τόξο) δυτικά του κέντρου σε ένα πιο συμπαγές σύστημα με το μεγαλύτερο μέρος της δυνατής βροχής (φαίνεται με κόκκινο) συγκεντρωμένο πιο κοντά στο κέντρο.Το δεύτερο μέρος του animation δείχνει μια λεπτομερή ματιά στη δομή και την ένταση της βροχόπτωσης μέσα στο Μίλτον καθώς προχωρούσε και δυνάμωνε.  Οι εκτιμήσεις επιφανειακής βροχόπτωσης δείχνουν ισχυρές (κόκκινες περιοχές) έως έντονη (ματζέντα) βροχή που τυλίγεται στην καταιγίδα βορειοανατολικά του κέντρου, φαίνεται μια περιοχή έντονης βροχής αμέσως βόρεια του κέντρου.Το animation παρέχει μια τρισδιάστατη προοπτική της δομής της βροχόπτωσης μέσα στην καταιγίδα.  Οι περιοχές που σκιάζονται με μπλε υποδηλώνουν παγωμένη βροχόπτωση ψηλά.  Το animation δείχνει ότι ο Μίλτον έχει ένα πολύ συμπαγές κέντρο, όπως αποδεικνύεται από τον σχετικά μικρό δακτύλιο από κορυφές (μπλε δακτύλιος) που περιβάλλoυν το κέντρο.  Το ύψος αυτής της βροχόπτωσης είναι επίσης μια καλή ένδειξη της έντασης της καταιγίδας και το antimation δείχνει αρκετές μεγάλου βάθους δομές (πύργους) που εκτείνονται πολύ πάνω από 10 χλμ. στο βόρειο τμήμα του Μίλτον που σχετίζονται με την περιοχή της έντονης επιφανειακής βροχής.  Μαζί αυτό υποδηλώνει έντονη δραστηριότητα καταιγίδας στο βόρειο τμήμα.  Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μεγάλες ποσότητες θερμότητας να απελευθερώνονται στον πυρήνα της καταιγίδας και είναι συνήθως ένας καλός δείκτης περαιτέρω ενίσχυσης.

Αποτυπώνεται οπτικά η εξέλιξη του ακραίου φαινομένου.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1791600/entyposiako-animation-tis-nasa-kanei-axoniki-tomografia-ston-kyklona-milton/

[Δροσος Γεωργιος]

Το σέλας της ισχυρής γεωμαγνητικής καταιγίδας χρωμάτισε τον ελληνικό ουρανό.

Το σέλας έβαψε τον ουρανό στο όρος Πάικο στη Μακεδονία την ώρα που περνούσε και μια βολίδα, ένα μετέωρο.

Το εντυπωσιακό φαινόμενο εμφανίστηκε στο όρος Πάικο.

Μια ισχυρή γεωμαγνητική καταιγίδα έπληξε τη Γη χθες το βράδυ μετά την εκτίναξη ύλης από το ηλιακό στέμμα την περασμένη Τρίτη. Οι ειδικοί είχαν εκδώσει προειδοποίηση για γεωμαγνητική καταιγίδα επιπέδου G4 (το δεύτερο υψηλότερο στην πεντάβαθμη κλίμακα), μέγιστης ταχύτητας 1,300 χιλιομέτρων/δευτερόλεπτο. Ακριβείς προβλέψεις για το φαινόμενο δεν μπορούν να γίνουν παρά μόνο 15-30 λεπτά προτού η ηλιακή καταιγίδα φθάσει στη Γη. Η ισχύς του φαινόμενου ήταν τόσο μεγάλη ώστε το σέλας που προκάλεσε έγινε ορατό και στην Ελλάδα.Φίλοι των διαστημικών γεγονότων ανάμεσα τους και ερασιτέχνες αστροφωτογράφοι ανέμεναν το φαινόμενο και κάποιοι στάθηκαν τυχεροί καταφέροντας να καταγράψουν εικόνες του σέλαος σε όλη την χώρα. Από το όρος Πάικο, τον Χορτιάτη Θεσσαλονίκης, τα Μουδανιά Χαλκιδικής, το Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης, την Λιβαδειά, την Εύβοια, την Κρήτη, την Λέσβο, την Κέρκυρα, τον Ωρωπό και την Πεντέλη Αττικής.Οι ηλιακές εκλάμψεις είναι εκρήξεις που παρατηρούνται όταν η έντονη δραστηριότητα στα μαγνητικά πεδία του Ήλιου διαταράσσει την ισορροπία στα μαγνητικά του πεδία με έκλυση τεράστιας ενέργειας που συνοδεύεται μια με λάμψη. Οι εκρήξεις εξαπολύουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας και λαμπρότητας, ενώ τα ηλιακά ενεργειακά σωματίδια που απελευθερώνονται, επηρεάζουν τη Γη με φαινόμενα όπως το σέλας αλλά και με παρεμβολές στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας στην Γη.

Φωτογραφια ΕΑΕ/Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1793111/to-selas-tis-ischyris-geomagnitikis-kataigidas-chromatise-ton-elliniko-oyrano/

[Δροσος Γεωργιος]

Η Σαχάρα πλημμύρισε για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες.

Λίμνες ανάμεσα σε αμμόλοφους.

Ο λόγος; Η Σαχάρα υπέστη τις πρώτες πλημμύρες εδώ και δεκαετίες.

Στη Σαχάρα πέφτει μεν βροχή, αλλά συνήθως λίγα εκατοστά τον χρόνο και πολύ πιο σπάνια στα τέλη του καλοκαιριού.Ωστόσο στα τέλη Σεπτεμβρίου, τουλάχιστον δύο ημέρες έντονων βροχοπτώσεων κατεγράφησαν σε τμήματα της ερήμου στο νοτιοανατολικό Μαρόκο.Δορυφορικά δεδομένα της NASA έδειξαν περίπου 20 πόντους βροχής σε ορισμένες περιοχές της ερήμου.

Sahara desert witnesses first floods in 50 years

A rare deluge of rainfall left blue lagoons of water amid the palm trees and sand dunes of the Sahara desert, nourishing some of its driest regions with more water than they had seen in decades. pic.twitter.com/rqI3oSLHrd

— Ravi Chaturvedi (@Ravi4Bharat) October 12, 2024

Στην Εραχίδια, μια έρημη πόλη στο νοτιοανατολικό Μαρόκο, κατεγράφησαν περίπου 6 πόντοι βροχοπτώσεων, οι περισσότερες από τις οποίες διήρκεσαν μόλις δύο ημέρες τον περασμένο μήνα.Ο όγκος είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερος από τις βροχοπτώσεις ολόκληρου τον Σεπτεμβρίου και ισοδυναμεί με όγκο βροχής που πέφτει κανονικά τον μισό χρόνο σε αυτήν την περιοχή.«Έχουν περάσει 30 με 50 χρόνια από τότε που είχαμε τόση βροχή σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα», δήλωσε στο Associated Press η Χουσίν Γιουάμπεμπ εκ της μετεωρολογικής υπηρεσία του Μαρόκου.

Sahara desert witnesses first floods in 50 years

A rare deluge of rainfall left blue lagoons of water amid the palm trees and sand dunes of the Sahara desert, nourishing some of its driest regions with more water than they had seen in decades. pic.twitter.com/rqI3oSLHrd

— Ravi Chaturvedi (@Ravi4Bharat) October 12, 2024

Καθώς η βροχή κύλησε πάνω από το έδαφος της ερήμου, δημιούργησε ένα νέο, υδάτινο τοπίο ανάμεσα στους φοίνικες και την όποια, θαμνώδη χλωρίδα.Μερικές από τις πιο εντυπωσιακές εικόνες προέκυψαν στην πόλη της ερήμου Μεργκούζα, όπου ο σπάνιος «κατακλυσμός» χάραξε νέες λίμνες πάνω στους αμμόλοφους.Αντανακλάσεις από τους φοίνικες της πόλης λαμπυρίζουν τώρα πάνω σε αυτήν την περίεργη λιμνοθάλασσα που πλαισιώνεται από αμμόλοφους.Η βροχή γέμισε επίσης λίμνες που είναι συνήθως ξηρές, όπως αυτή στο Εθνικό Πάρκο Ιρικουί Iriqui, το μεγαλύτερο εθνικό πάρκο του Μαρόκου.Δορυφορικές εικόνες της NASA από την περιοχή, χρησιμοποιώντας τεχνητό χρώμα για να τονίσουν καλύτερα τα όμβρια ύδατα, έδειξαν… νεοπαγείς λίμνες και σε περιοχές της βορειοδυτικής Σαχάρας.

The Sahara Desert is flooding in Morocco for the first time in nearly 50 years after heavy rain. pic.twitter.com/20NDCdxjbP

— Globe Eye News (@GlobeEyeNews) October 13, 2024

Η Σαχάρα είναι η μεγαλύτερη (μη πολική) έρημος του κόσμου, εκτεινόμενη σε 3,6 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, δεν αποκλείεται στο μέλλον να υπάρχουν ακόμη περισσότερες ακραίες βροχοπτώσεις στη Σαχάρα, καθώς η ρύπανση από ορυκτά καύσιμα συνεχίζει να θερμαίνει τον πλανήτη και να διαταράσσει τον υδάτινο κύκλο.

Πρωτοφανείς εικόνες από την έρημο Σαχάρα με μεγάλες λίμνες να ελίσσονται ανάμεσα κυματιστούς αμμόλοφους σε ένα από τα πιο άνυδρα μέρη του κόσμου.

https://www.naftemporiki.gr/kosmos/1796031/i-sachara-plimmyrise-gia-proti-fora-meta-apo-dekaeties/

[Δροσος Γεωργιος]

Τι είναι ο λιθοσφαιρικός σταλαγμός;

Το φαινόμενο που είναι γνωστό ως λιθοσφαιρικός σταλαγμός (lithospheric dripping), συμβαίνει όταν μάζες πετρωμάτων αποσπώνται από το κατώτερο τμήμα του φλοιού και βυθίζονται στον υποκείμενο μανδύα που είναι πιο ρευστός.Γιατί ο γήινος φλοιός βυθίζεται κάτω από την Τουρκία.Μια παράξενη κοιλότητα που βρίσκεται καταμεσής ενός οροπεδίου στην Κεντρική Τουρκία φαίνεται πως είναι αποτέλεσμα ενός γεωλογικού φαινομένου που μόλις πρόσφατα αρχίσαμε να κατανοούμε.Κάτω από τη Λεκάνη Κόνια στο Υψίπεδο της Κεντρικής Ανατολίας ο φλοιός της Γης μαλακώνει και «στάζει» βαθύτερα στο εσωτερικό του πλανήτη, υποδεικνύει μελέτη που δημοσιεύεται στο «Nature Communications».Το φαινόμενο, γνωστό ως λιθοσφαιρικός σταλαγμός (lithospheric dripping), συμβαίνει όταν μάζες πετρωμάτων αποσπώνται από το κατώτερο τμήμα του φλοιού και βυθίζονται στον υποκείμενο μανδύα που είναι πιο ρευστός. Είναι μια διαδικασία που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα σε σχετικά λίγες περιοχές του πλανήτη, όπως στη Λεκάνη Αριζάρο των Ανδεων που είχε μελετηθεί από την ίδια ερευνητική ομάδα.Ο σταλαγμός συμβαίνει όταν το κατώτερο τμήμα του φλοιού θερμανθεί και αρχίσει να γίνεται πιο ρευστό, οπότε αρχίζει να στάζει σαν μέλι, αλλά πολύ πιο αργά. Καθώς η σταγόνα κινείται προς τα κάτω, τραβά μαζί της και τον φλοιό, οπότε σχηματίζεται στην επιφάνεια μια λεκάνη, στη συγκεκριμένη περίπτωση η Λεκάνη Κόνια.Οταν όμως η σταγόνα υλικού τελικά αποσπαστεί και κυλήσει στον μανδύα, ο φλοιός γύρω της αναπηδά και σχηματίζει ένα εξόγκωμα. Ετσι πρέπει να σχηματίστηκε και το Υψίπεδο της Κεντρικής Ανατολίας, λένε οι ερευνητές.Ολόκληρο το οροπέδιο έχει ανυψωθεί κατά περίπου ένα χιλιόμετρο τα τελευταία 10 εκατ. χρόνια, κάτι που όπως υποδεικνύει η μελέτη συνέβη ως αποτέλεσμα ενός παλαιότερου επεισοδίου λιθοσφαιρικού σταλαγμού. Η ανοδική κίνηση του υψιπέδου συνεχίζεται και σήμερα, ενώ ταυτόχρονα η Λεκάνη Κόνια βυθίζεται λόγω του σχηματισμού μιας δεύτερης σταγόνας.Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι ο λιθοσφαιρικός σταλαγμός μπορεί να συμβεί σχεδόν οπουδήποτε στη Γη και είναι πιθανό να εξηγεί τον σχηματισμό και άλλων υψιπέδων, γράφουν οι ερευνητές. Δεν αποκλείουν μάλιστα το ενδεχόμενο να συμβαίνει ίδιο φαινόμενο και σε πλανήτες που δεν διαθέτουν λιθοσφαιρικές πλάκες, όπως ο Αρης και η Αφροδίτη.

– https://www.tovima.gr/print/science/giati-o-giinos-floios-vythizetai-kato-apo-tin-tourkia/

[Δροσος Γεωργιος]

Νέα τεχνολογία επιτρέπει σε δορυφόρους να εντοπίζουν τη μόλυνση από πλαστικά σε παραλίες για να καθαριστούν.

Ενα νέο εργαλείο στην προσπάθεια αντιμετώπισης της μόλυνσης του περιβάλλοντος.

H μόλυνση τόσο στη στεριά όσο κυρίως στις θάλασσες από κάθε είδους και μεγέθους πλαστικές ύλες είναι τεράστια και δυστυχώς αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Ερευνητές από το Βασιλικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μελβούρνης (RMIT) στην Αυστραλία με ανακοίνωση τους αναφέρουν ότι ανέπτυξαν μια νέα τεχνική δορυφορικής απεικόνισης που μπορεί να εντοπίσει πλαστικά στις παραλίες μετρώντας τις διαφορές στο ανακλώμενο φως από τα πλαστικά σκουπίδια σε σύγκριση με την γύρω άμμο, το νερό ή τη βλάστηση.Αυτή η τεχνική δοκιμάστηκε επιτυχώς από δορυφόρους που παρατηρούσαν μια απομακρυσμένη ακτογραμμή στην Αυστραλία. Αναζητώντας μοναδικά φασματικά χαρακτηριστικά στα πλαστικά, οι δορυφόροι μπόρεσαν να το αναγνωρίσουν με ακρίβεια στην παραλία από απόσταση 600 χλμ. πάνω από την επιφάνεια της Γης. Με τη σειρά του, αυτή η δορυφορική τεχνολογία όχι μόνο βελτιώνει την ανίχνευση πλαστικών υπολειμμάτων, αλλά μπορεί επίσης να βοηθήσει τις επιχειρήσεις καθαρισμού για την υποστήριξη ευάλωτων περιβαλλόντων, όπως οι παραλίες λένε οι ερευνητές.«Ενώ οι επιπτώσεις αυτών των πλαστικών των ωκεανών στο περιβάλλον, την αλιεία και τον τουρισμό είναι καλά τεκμηριωμένες, οι μέθοδοι για τη μέτρηση της ακριβούς κλίμακας του προβλήματος ή τη στόχευση επιχειρήσεων καθαρισμού, μερικές φορές πιο απαραίτητες σε απομακρυσμένες τοποθεσίες, έχουν συγκρατηθεί λόγω τεχνολογικών περιορισμών» αναφέρει η Τζένα Ο Γκούφογκg, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1818993/nea-technologia-epitrepei-se-doryforoys-na-entopizoyn-ti-molynsi-apo-plastika-se-paralies-gia-na-katharistoyn/

[Δροσος Γεωργιος]

Νέα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι η Γη έγινε κάποτε μια… χιονόμπαλα.

Η Γη ήταν κάποτε μια χιονόμπαλα αλλά στα μικρά ανοίγματα που υπήρχαν επέζησαν κάποιες μορφές ζωής.

Για πρώτη φορά εντοπίζονται γεωλογικές αποδείξεις ενός απόλυτα παγωμένου πλανήτη.

Τα τελευταία χρόνια σειρά μελετών έχει υποδείξει την εμφάνιση μιας κρυογονικής περιόδου στη Γη που πάγωσε κυριολεκτικά ολόκληρο τον πλανήτη. Για πρώτη φορά εντοπίζονται ευρήματα στη ξηρά η παρουσία των οποίων στηρίζει την ύπαρξη αυτής της περιόδου που πιθανώς έπαιξε κομβικό ρόλο στην παρουσία της ζωής.Η Γη έχει ηλικία περίπου 4,5 δισ. ετών και σε αυτή την μακρά περίοδο της ζωής της βιώνει συνεχείς μεταβολές των γεωατμοσφαρικών της συνθηκών. Η στεριά μετακινείται και μετασχηματίζεται ανά μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες εκατ. έτη ενώ συνεχείς είναι και οι κλιματικές μεταβολές. Από τη στιγμή που έκανε την εμφάνιση της η ζωή στη Γη αποδείχθηκε «πολύ σκληρή για να πεθάνει» αφού κατάφερε να επιβιώσει και να προσαρμοστεί σε κάθε περιβάλλον που δημιουργήθηκε στον πλανήτη όσο αντίξοο και μη φιλικό στη ζωή μπορεί να ήταν.Η Γη βίωσε περιόδους πολύ έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας, αυξημένων θερμοκρασιών αλλά και εποχές παγετώνων και σε κάθε περίπτωση η ζωή κατάφερνε κάθε φορά να βρει τρόπους να επιζήσει και όταν οι συνθήκες άλλαζαν και γίνονταν πιο φιλικές σε αυτή προκαλούνταν κάθε φορά μια έκρηξη εμφάνισης νέων ειδών με νέα οικοσυστήματα να κάνουν την εμφάνιση τους σε θάλασσα και στεριά.Πριν από περίπου 720 εκατ. έτη έκανε την εμφάνιση της στη Γη η αποκαλούμενη από τους επιστήμονες «Κρυογονική Περίοδος» κατά την οποία ο πλανήτης πάγωσε σε ποσοστό σχεδόν 100%. Η Γη μετατράπηκε σε μια «χιονόμπαλα» όπως την έχουν χαρακτηρίσει οι ειδικοί. Είναι ενδεικτικό ότι εκείνη την περίοδο οι περιοχές του ισημερινού της Γης είχαν θερμοκρασίες μείον 20 βαθμών Κελσίου.Όμως σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία υπήρξαν κάποια ελάχιστα μικρής έκτασης ανοίγματα στον πάγο που είχε καλύψει την επιφάνεια του πλανήτη. Τα ανοίγματα αυτά βρίσκονταν σε θαλάσσιες περιοχές στον πυθμένα των οποίων υπήρχαν θερμές πηγές που έλιωναν τους πάγους στην επιφάνεια των υδάτων δημιουργώντας παράλληλα καταφύγια για ορισμένες μορφές ζωής. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ελάχιστα πράγματα για αυτούς τους θύλακες ζωής που αποτέλεσαν τη βάση για να ακμάσει εκ νέου η ζωή όταν οι πάγοι έλιωσαν μετά από περίπου 90 εκατ. χρόνια.

Η ανακάλυψη

Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι η ανάλυση δειγμάτων ψαμμίτη (ιζηματογενές πέτρωμα το οποίο αποτελείται από κόκκους άμμου) από ένα γεωλογικό σχηματισμό Tavakaiv στο Κολοράντο δείχνει ότι πράγματι η Γη μετατράπηκε σε μια «παγκόσμια χιονόμπαλα».
«Αυτή η μελέτη παρουσιάζει τα πρώτα φυσικά στοιχεία ότι η Χιονόμπαλα Γη έφτασε στην καρδιά των ηπείρων στον ισημερινό» λέει ο Λίαμ Κόρτνει-Ντέιβις επικεφαλής μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Τμήμα Γεωλογικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο (Μπούλντερ) επικεφαλής της νέας μελέτης.
Οι ψαμμίτες στο Tavakaiv είναι ένα σημαντικό κομμάτι αυτού του παζλ γιατί κατά την χρονική περίοδο που τοποθετείται η μετατροπή του πλανήτη μας σε χιονόμπαλα το Κολοράντο δεν βρισκόταν στο σημερινό βόρειο γεωγραφικό πλάτος του και πιθανώς βρισκόταν στον ισημερινό ως τμήμα της αρχαίας υπερηπείρου Λαυρεντίας.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1827698/nea-eyrimata-epivevaionoyn-oti-i-gi-egine-kapote-mia-chionompala/