Νεα ερευνα υποδεικνυει ενα απειρο και επιπεδο Συμπαν.

[giorgos83]

Τα αποτελέσματα ενός πειράματος κοσμολογίας που δημοσιεύονται στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, προσδιορίζουν το μέγεθος και το σχήμα του Σύμπαντος, με ακρίβεια της τάξης του 1%. Τα στοιχεία από τις έρευνες αυτές ίσως αποβούν καθοριστικά για την εξακρίβωση της φύσης της σκοτεινής ενέργειας, της μυστηριώδους δύναμης που προκαλεί την επιτάχυνση στη διαστολή του Σύμπαντος.

Η Φασματοσκοπική Μελέτη Ταλαντώσεων των Βαρυονίων (Baryonic Oscillation Spectroscopic Survey - BOSS) είναι το μεγαλύτερο από τα τέσσερα πειράματα στα πλαίσια της έρευνας Sloan Digital Sky III, η οποία αποσκοπεί στη λεπτομερή καταγραφή του ουρανού του βόρειου ημισφαιρίου. Η ανάλυση των δεδομένων του BOSS περιλαμβάνει φάσματα από 1.277.503 γαλαξίες, 160.000 κβάζαρς και χιλιάδες άλλα αντικείμενα, συγκροτώντας το μεγαλύτερο δείγμα του Γαλαξία που έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα με τόση λεπτομέρεια.

Σε συνδυασμό με τα τελευταία δεδομένα από τις μετρήσεις της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, του απόηχου δηλαδή της Μεγάλης Έκρηξης, αλλά και από μετρήσεις διάφορων σουπερνόβα, τα αποτελέσματα από το BOSS συνιστούν πως η σκοτεινή ενέργεια είναι μία μορφή κοσμολογικής σταθεράς, η τιμή της οποία παραμένει αμετάβλητη στο χώρο και στο χρόνο.

Η κοσμολογική σταθερά είχε εισαχθεί στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας για πρώτη φορά από τον ίδιο τον Αϊνστάιν ως μία εγγενής ιδιότητα του χωροχρόνου, προκειμένου να λειτουργήσει ως ένας αντισταθμιστικός παράγοντας ώστε οι εξισώσεις του να περιγράφουν ένα στατικό Σύμπαν. Όταν μερικά χρόνια αργότερα ανακαλύφθηκε η διαστολή του Σύμπαντος, ο Αϊνστάιν την απέσυρε και παρέμεινε για αρκετές δεκαετίες σε αφάνεια. Τα τελευταία χρόνια έχει επιστρέψει στο προσκήνιο με μία διαφορετική μορφή από την αρχική, ως μία πιθανή εξήγηση στο γρίφο της σκοτεινής ενέργειας.

Το BOSS στοχεύει και στον προσδιορισμό του σχήματος του Σύμπαντος, μία ακόμη παραμέτρου που αποτελεί κλειδί για την κατανόηση της προέλευσης και της εξέλιξής του. Το σχήμα του Σύμπαντος εξαρτάται άμεσα από την κυρτότητα που εμφανίζει, με τους επιστήμονες του πειράματος να απαντούν λιτά "πως το Σύμπαν δε φαίνεται να είναι πολύ κυρτωμένο". Πρόκειται για μία ακόμη ένδειξη πως ίσως το Σύμπαν να είναι τόσο λεπτά ρυθμισμένο ώστε να είναι τελείως επίπεδο, κάτι που με απλά λόγια σημαίνει πως η Ευκλείδια γεωμετρία το περιγράφει ικανοποιητικά.

Οι παρατηρήσεις ενός επίπεδου Σύμπαντος λειτουργούν και υπέρ της θεωρίας του κοσμικού πληθωρισμού, της ιδέας δηλαδή πως το Σύμπαν για ένα πολύ σύντομο διάστημα μετά τη Μεγάλη Έκρηξη διογκώθηκε με εκθετικό ρυθμό, η οποία μπορεί να εξηγήσει αυτή την απίστευτη σύμπτωση της έλλειψης κυρτότητας. Ένα στοιχείο που σχετίζεται με το σχήμα του Σύμπαντος είναι και το μέγεθός του, με τους επιστήμονες του BOSS να αναφέρουν πως είναι πιθανό το Σύμπαν να διαστέλλεται για πάντα στο χώρο και να υπάρχει για πάντα στο χρόνο, κάτι που συμβαδίζει με την ιδέα ενός άπειρου Σύμπαντος.

Το πείραμα θα συνεχίσει να λαμβάνει δεδομένα μέχρι και τον Ιούνιο και οι πρώτες δημοσιεύσεις στηρίχτηκαν στα μέχρι στιγμής δεδομένα που αντιστοιχούν στο 90% του τελικού συνόλου.

 

 

Πηγη : naftemporiki.gr

[XB70A]

Το οτι το συμπαν εμφανιζει εποχες μεγαλυτερης και μικροτερης επιταχυνσης (διαστολης)

εχει καμια σχεση με την επιπεδοτητα του ? ....

[Explorer79]

Μπορω να χωνεψω οτι το συμπαν ειναι πιθανως απειρο... Αλλα επιπεδο;

[ckormpos1]

Δεν μπορει να χωρεσει το μυαλο μου οτι το συμπαν ειναι επειπεδο!Το οτι ειναι απειρο ναι αλλα...μηπως εγινε καποιο λαθος στην επιλυση των εξισωσεων;Μηπως εστω και ενας αριθμος αλλαξε και δεν εδωσε σωστο αποτελεσμα;Μα μεχρι και οι θεωριες του Αινσταιν υπεδειξαν οτι το συμπαν εινα απειρο και κυριως ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΠΙΠΕΔΟ.Ποσο ποιο μπερδευτικο θα γινει το Συμπαν;;;

[astrovox]

Όταν λέμε επίπεδο δεν εννοούμαι δισδιάστατο αλλά πως ακολουθεί την ευκλείδεια γεωμετρία και όχι μια άλλη γεωμετρία όπως, για παράδειγμα, η υπερβολική γεωμετρία του Lobachevsky.

 

Πάντως, πολλά παράξενα έχουμε συναντήσει στην εξερεύνηση του σύμπαντος που δεν τα "χωράει ο νους μας" καθώς ο εγκέφαλός μας είναι προσαρμοσμένος στα όσα φαινόμενα γίνονται αντιληπτά στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Συνεπώς δεν είναι απαραίτητο η πραγματικότητα του σύμπαντος στην πολύ μεγάλη κλίμακα ή στην πολύ μικρή κλίμακα να ακολουθεί τη διαίσθηση του ανθρώπου.

[Vensius]

Είναι τόσες οι άγνωστες παράμετροι που μέχρι να πάει κάποιος στην 4η διάσταση και να κοιτάξει το σύμπαν "απέξω" δεν θα βγάλουμε συμπέρασμα. Αν κοιτάξετε λίγο την ιστορία της κοσμολογίας, κάθε 10 χρόνια αυτοαναιρείται. Ακόμα κι η θεωρία του big bang εισήγαγε πληθωρισμό, μετά σκοτεινή ύλη και μετά σκοτεινή ενέργεια για να μην πάει στον κάλαθο. Δηλαδή τι να λέμε τώρα; Βγαίνει μια δημοσίευση ερευνητική, φεύγουν 20-30 διδακτορικά για να ΄χουμε και μετά πάλι από την αρχή.

[astrovox]

Η κοσμολογία, πλέον, είναι έντονα παρατηρησιακός κλάδος και όχι απλά μια μίξη φιλοσοφίας και θεωρητικής αστρονομίας. Χωρίς να ισχυρίζομαι πως το τρέχον μοντέλο απαντάει σε όλα, σίγουρα όχι, έννοιες όπως η σκοτεινή ύλη έχουν εισαχθεί λόγω συγκεκριμένων παρατηρήσεων που έπρεπε να εξηγηθούν. Η συμφωνία του τρέχοντος μοντέλου ΛCDM με συγκεκριμένες παρατηρήσεις είναι σε πολλές περιπτώσεις εντυπωσιακή αν λάβει κανείς υπόψη του τις κλίμακες χώρου και χρόνου για τις οποίες μιλάμε και το πόσο κοντά στην αρχή του κόσμου φτάνουμε οπότε ας μην είμαστε ισοπεδωτικοί.

[renaldi83]

κατα την γενικη θεωρια της σχετικοτητας του αινσταιν το παρατηρησιμο συμπαν ειναι σχεδον τελείως επιπεδο. Γι' αυτο υπαρχει και το προβλημα της επιπεδοτητας( flatness problem). Και σ'αυτο ερχεται και απανταει η θεωρια του πληθωρισμου. η σκοτεινη υλη συλλεγεται σε μαζες στους γαλαξιες καθώς τους συγκρατει και τους περιστρέφει, οπως επισης κινει τους γαλαξιες μεταξύ τους στα γαλαξιακά σμήνη. Η σκοτείνη ενέργεια χωρις να αναιρεί τα προηγουμενα, δεν συγκεντρωνεται σε μαζες και αποτελει την κυρια επιδραση για την επιταχυνση της διαστολης του συμπαντος. τελος οπως προειπε ο αντρεας, η κοσμολογια αποτελει πλεον ενα εντονα παρατηρισιακο κλαδο και οσο ο ανθρωπος εξελλισεται τεχνολογικα ισως αναιρει τα προηγουμενα

[XB70A]

H επιπεδοτητα αναφερεται στο ΠΩΣ ξεχειλωνουν οι 3 διαστασεις του συμπαντος.

Σαν επιφανεια σφαιρας, σαν σελα αλογου η σαν απλο επιπεδο. Μεχρι στιγμης,

η κατανομη της μικροκυμματικης ακτινοβολιας υποβαθρου στο συμπαν (μεσω WMAP)

υποδηλωνουν οτι οι 3 διαστασεις ... ξεχειλωνουν ως ενα επιπεδο (ομως, 3D επιπεδο)

μεσα στην 4η διασταση (του Χρονου).

 

http://www.youtube.com/watch?v=S_SLXNtNSLg

 

Το ερωτημα μου ειναι, ΤΙ επιταχυνει και επιβραδυνει αυτο το ξεχειλωμα.

Εκτος απο την εποχη του Πληθωρισμου, βιωσαμε μια επιβραδυνση (μικρη)

απο τα 5 μεχρι τα 9 δις ετη μεχρι την αυξηση της επιταχυνσης παλι

απο τα 10 δις ετη και μετα.

[Δροσος Γεωργιος]

Πως ξέρουμε οτι απο τα 5 μεχρι τα 9 δις ετη υπήρξε μικρή επιβράδυνση και μετά αυξηση της επιταχυνσης παλι απο τα 10 δις ετη και μετα.Πρίν τα 5 δις τί συνεβαινε;

[XB70A]

Απο την τεχνικη Baryon Oscillation Spectroscopy που εφαρμοζεται στο προγραμμα SDSS-III.

 

https://www.sdss3.org/press/lyabao.php

 

(διορθωση : το συμπαν αρχισε να επιβραδυνει την διαστολη του στα 3 δις ετη μετα το BigBang

και αρχισε να επιταχυνει την διαστολη του στα 8 δις ετη μετα το BigBang ... αλλα μην το δεσετε

σκοινι-κορδονι, νεα δεδομενα εισρεουν και αλλαζουν τις αρχικες εκτιμησεις ...)

[Dionisis]

Πως γινεται κατι που αρχικα ειχε το μεγεθος ενος ατομου, υστερα του ηλιακου συστηματος (θεωρια μεγαλης εκρηξης) κλπ να λεμε σημερα οτι μπορει να ειναι απειρο? Δεν γνωριζω πολλα και συγχωρεστε μου αν η ερωτηση ακουγεται τυχον χαζη αλλα η ιδια η θεωρια του big bang δεν αναιρει το απειρο συμπαν? Δηλαδη οταν βλεπουμε οτι το συμπαν διαστελλεται και οτι πριν μερικα δισεκατομμυρια χρονια ειχε ενα πεπερασμενο μεγεθος, με ποιο λογικο επιχειρημα να πουμε σημερα οτι το συμπαν ειναι απειρο και οχι οτι εχει απλως διασταλλει και απλα εχει μεγαλυτερο μεγεθος σε σχεση με μια χρονικη στιγμη του παρελθοντος?

[nikos_abel]

Φίλε μου, σου διαφεύγουν πολλά περί της θεωρίας του big bang και της κατανόησης του τι σημαίνει μέγεθος όταν μιλάμε για τέτοια θέματα.

Στη προκειμένη περίπτωση κάνε το άλμα της σκέψης ότι όταν λένε "το μέγεθος ενός ατόμου", απλά μιλάνε για κάτι πολύ πολύ μικρό.

 

Και τώρα το δύσκολο μέρος -> σε εκείνο το "άτομο" υπήρχε συμπυκνωμένη όχι μόνο όλη η ύλη και η ενέργεια του σύμπαντος, αλλά και ο χώρος και χρόνος επίσης.

 

"Έξω" από αυτό δεν υπήρχε τίποτα, με την ποιο απόλυτη έννοια που μπορεί να σημαίνει αυτό.

 

Είναι πολύ δύσκολο (ίσως αδύνατο) να χωνέψουμε κάτι τέτοιο καθώς η καθημερινή μας εμπειρία σε ένα κόσμο 3 διαστάσεων μας περιορίζει.

 

Σαν αρχή πάντως, ίσως διαβάζοντας κάτι τέτοιο να αποκτήσεις μια εικόνα

 

http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=174

[nikos_abel]

Εξάλλου, φαντάσου μια απλή εικόνα :

 

Ένα μυρμήγκι να περπατά πάνω σε μια πολύ μεγάλη μπάλα. Για το μυρμήγκι η μπάλα είναι άπειρη και δισδιάστατη, όσα χρόνια ή και αιώνες να περπατάει ποτέ δεν θα βρεί μια άκρη, ένα τέλος για να οριοθετήσει τα όριά της μπάλας, για αυτό, η μπάλα είναι άπειρη.

Αν τώρα καταφέρεις και επεκτείνεις αυτή την εικόνα σε μια διάσταση πάνω, εμείς είμαστε τα μυρμήγκια που "περπατάμε" σε μια τρισδιάστατη μπάλα που δεν βλέπουμε αρχή και τέλος - άπειρη.

Αυτό δεν εμποδίζει τη μπάλα να φουσκώνει συνέχεια (διαστολή) και να μεγαλώνει αλλά να είναι πάντα άπειρη για μας.

 

 

Και για να σε μπερδέψω λίγο ακόμα.

 

Υπάρχει άπειρο μεγαλύτερο από κάποιο άλλο άπειρο; Ωξύμωρο;

 

Όχι. Οι φυσικοί αριθμοί είναι άπειροι, σωστά; 0, 1, 2, 3......∞

 

Κι όμως, υπάρχει ένα μεγαλύτερο άπειρο από αυτούς αν προσθέσεις π.χ. τους αρνητικούς αριθμούς

και έχεις το άπειρο των ακέραιων αριθμών ∞.....-3, -2, -1, 0, 1, 2, 3.....∞

 

Μπέρδεμα ε;

[FAZ]

Σύμφωνα με τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, το Σύμπαν εξετάζεται από την χρονική στιγμή της έναρξης της διαδικασίας της δημιουργίας του και μετά. Πιο πριν δεν εξετάζει. Και συμφωνώ με την ερώτηση του dionisi όπως και με την επιστημονική απάντηση του niko_abel.

 

Και γι'αυτό ερχόμαστε σε αντιφάσεις. Για παράδειγμα πως είναι δυνατόν ένα πεπερασμένο σύμπαν της τάξης μεγέθους ενός σωματιδίου ύλης, να γίνεται άπειρο κατά την διάρκεια της εξέλιξής του μέσα σε πεπερασμένο χρόνο (13,7 δισ. έτη)? Πρέπει λογικά κάποια στιγμή να φτάσει την ταχύτητα του φωτός και να την διατηρήσει. Από που όμως θα έλξει την ενέργεια αυτή που θα το επιταχύνει μέχρι εκεί. Επίσης σε σχέση με ποιο σημείο αναφοράς η ταχύτητα διαστολής του σύμπαντος υφίσταται? Υφίσταται μεταξύ των σμηνών γαλαξιών, γαλαξιών, ηλιακών και αστρικών συστημάτων, πλανητών και περαιτέρω μεταξύ των σωματιδίων της ύλης ή σε σχέση με κάτι "έξω" από αυτό? Μάλλον δεν παρατηρούμε κάτι τέτοιο. Διότι, αν κατ'αρχήν όλα τα περιεχόμενα του σύμπαντος είχαν την ίδια ταχύτητα (αυτήν του φωτός) αυτό που θα παρατηρούσαμε θα ήταν μηδενική ταχύτητα εφόσον δεν θα υπήρχε χρονική διαφορά μεταξύ των μετατοπίσεων των περιεχομένων του σύμπαντος όπως οι γαλαξίες ή και τα σωματίδια. Άρα καμία μεταβολή στην ταχύτητα. Άρα τότε δεν θα είχαμε καμία εφαρμογή δύναμης που θα αιτιολογούσε την επιτάχυνση αυτή. Καμία μεταβολή, καμία χρονική διαφορά... Άρα χώρος και χρόνος δεν θα υπήρχαν.

 

Δηλαδή ερχόμαστε στον ίδιο συλλογισμό με το τι υπήρχε πριν την μεγάλη έκρηξη. Αυτό για να το νοήσουμε και για να έχει μία έμπρακτη ή καλύτερα μια εμπειρική υπόσταση, το εξεταζόμενο σύμπαν θα πρέπει να το συγκρίνουμε με κάτι "άλλο", φαινομενικά ξέχωρο, διαφορετικό, αλλά να μπορεί όμως να το παρατηρήσει.

 

Αυτό το άλλο το ξέχωρο από το σύμπαν, αλλά και συγχρόνως συγγενικό μαζί του, είναι ο ανθρώπινος νους. Μόνο εκεί νοείται Άχωρο και Άχρονο, κάτι δηλαδή που ενώ δεν υφίσταται εμπειρικά, μπορεί παρ'όλα αυτά να γίνεται κατανοητό, υπαρκτό καθώς και επεξεργάσιμο, όπως για παράδειγμα οι Μαθηματικές έννοιες.

 

Τι εννοούμε όμως Σύμπαν? Για να βρούμε άκρη, πρέπει να βάλουμε μέσα τα πάντα. Όχι μόνο το αποτέλεσμα αλλά και το αίτιο της Δημιουργίας του. Δηλαδή όχι μόνο το υλικό του κομμάτι αλλά και τους Νόμους που το αποτελούν και το διέπουν. Την Σκέψη ή τις σκέψεις που γίνονται καθημερινά ανά κλάσματα του δευτερολέπτου από κάθε ον. Κάπου υπάρχουν και αυτά. Αν πούμε για ένα Σύμπαν, τότε μέσα σε αυτό υπάρχουν όλα. Τα συναισθήματα εκτός? Όχι μέσα και αυτά, μέσα όλα, για να πούμε ότι τα πάντα είναι το Σύμπαν.

 

Με αυτόν τον ορισμό ότι τα πάντα είναι το Σύμπαν, τότε ο ανθρώπινος νους δεν μοιάζει τόσο ξέχωρος από αυτό. Είναι κομμάτι του και μάλιστα συνειδητά ενεργό αφού διαχειρίζεται την Συμπαντική Νοημοσύνη. Ένα παράδειγμα είναι ότι νοούμε αποστάσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών φωτός που ποτέ δεν πρόκειται να διανύσουμε και για μέρη που ούτε πρόκειται να πάμε να "δούμε" ιδίοις όμμασι. Όπως το μυρμήγκι που ανέφερε ο φίλος nikos_abel, βλέπουμε ότι το σύμπαν είναι άπειρο.

 

Για να καταλήξουμε σε ένα χειροπιαστό συμπέρασμα όμως, όταν μιλάμε για ένα σύνολο που περιέχει υποσύνολα με άπειρους όρους, τότε το ίδιο αυτό το σύνολο, το υπερσύνολο δηλαδή είναι άπειρο αλλιώς δεν υπάρχει. Αντί να εξετάσουμε αν το Σύμπαν είναι άπειρο, ας εξετάσουμε ένα από τα υποσύνολά του. Τον Ανθρώπινο νου. Όπως είπαμε και ο νους είναι μέρος του σύμπαντος. Αν υποθέσουμε ότι ο Ανθρώπινος νους είναι Άπειρος, τότε και το σύνολο που τον περιέχει είναι και αυτό Άπειρο. Και εφ' όσον το Σύμπαν διέπεται από τους Νόμους και τις Λειτουργίες του και αφού είναι εκδήλωση αυτών, τότε μάλλον το Σύμπαν είναι υποσύνολο του ευρύτερου νου, του Άπειρου Νου που και το Δημιούργησε και που υπάρχει μέσα στον Άνθρωπο.

 

Αν νοήσουμε λοιπόν το Νου του ανθρώπου Άπειρο, Άπειρο είναι και το Σύμπαν. Αν όχι, τότε θα είναι το περιορισμένο στις 4 διαστάσεις του χώρου και του χρόνου και στις 5 υλικές μας αισθήσεις. Οπότε λογικά σκεπτόμενοι, παρατηρώντας το Σύμπαν παρατηρούμε και την εξέλιξη του ανθρώπινου νου, που νοεί όσο χωράει.

 

 

Ευχαριστώ όλους,

Γιάννης

[nikos_abel]

Αγαπητέ Γιάννη, έθεσες το ζήτημα κάπως διαφορετικά. Είναι γεγονός ότι όταν το εξετάζεις τόσο μακροσκοπικά, πλέον κινείται μεταξύ των ορίων επιστήμης και φιλοσοφίας.

Ελπίζοντας να μην παραξεφεύγουμε απ΄το θέμα, να προσθέσω ότι η άποψη περί πραγματικότητας η οποία ορίζεται και "υπάρχει" εξ ορισμού από το νου, τη νόηση και τη συνείδηση (δεν θα πω τον ανθρώπινο-η εσκεμένα) είναι πολύ σαγηνευτική και εξίσου "πραγματική".

[Καραμπούλας Ηλίας]

Δεν είμαι και αυθεντία σε θέματα κοσμολογίας και εξέλιξης του σύμπαντος,αλλά θα ήθελα να σας πω την άποψη μας σχετικά με το άπειρο σύμπαν και κατά πόσο άπειρο αν είναι,αν είναι.Μέσα σε όλα αυτά,ξεχάσατε να αναφέρετε κάτι σημαντικό,που καθορίζει ίσως όλη τη φύση της κοσμολογίας.

Αναφέρομαι στην παράμετρο πυκνότητας Ω,σημαντικός παράγοντας που καθορίζει την ποσότητα σκοτεινής ύλης και ενέργειας καθώς τη γεωμετρία του σύμπαντος και την κρίσιμη πυκνότητα του

Περισσότερα εδώ:

http://www.naftemporiki.gr/story/746628

Αυτά από μένα.

[Dionisis]

Εξάλλου, φαντάσου μια απλή εικόνα :

 

Ένα μυρμήγκι να περπατά πάνω σε μια πολύ μεγάλη μπάλα. Για το μυρμήγκι η μπάλα είναι άπειρη και δισδιάστατη, όσα χρόνια ή και αιώνες να περπατάει ποτέ δεν θα βρεί μια άκρη, ένα τέλος για να οριοθετήσει τα όριά της μπάλας, για αυτό, η μπάλα είναι άπειρη.

Αν τώρα καταφέρεις και επεκτείνεις αυτή την εικόνα σε μια διάσταση πάνω, εμείς είμαστε τα μυρμήγκια που "περπατάμε" σε μια τρισδιάστατη μπάλα που δεν βλέπουμε αρχή και τέλος - άπειρη.

Αυτό δεν εμποδίζει τη μπάλα να φουσκώνει συνέχεια (διαστολή) και να μεγαλώνει αλλά να είναι πάντα άπειρη για μας.

Σιγουρα φιλε nikos_abel μου διαφευγουν προς στιγμη πολλα απο κοσμολογια καθως ειμαι πρωτοετης του τμηματος φυσικης και οι μονες γνωσεις που εχω απο κοσμολογια ειναι μεσω εκλαικευμενων βιβλιων και ντοκυμαντερ.

Αυτα που γραφει η σελιδα που με παρεπεμψες τα εχω χιλιοδιαβασει αλλα δεν μου δινουν καμια απαντηση στο ερωτημα που εθεσα στην προηγουμρνη σελιδα.

Οσον αφορα το παραδειγμα σου, ναι μεν το μυρμηγκι θα εχει την εντυπωση του απειρου καθως κινειται αλλα επειδη το εμβαδον της μπαλας ειναι πεπερασμενο, αν το μυρμηγκι κανει εναν κυκλο γυρω απο την μπαλα θα ξαναγυρισει στο το σημειο που ξεκινησε, επομενως ευκολα θα καταλαβει οτι η μπαλα δεν ειναι απειρη αλλα εχει την ταδε επιφανεια. Οπως ακριβως στην Γη με τον ανθρωπο. Συμφωνα με αυτο το παραδειγμα, αν καποιος αρχισει να κινειται ευθεια στο διαστημα με μια υποθετικη ταχυτητα μεγαλυτερη της ταχυτητας του φωτος, θα καταληξει μετα απο ενα χρονικο διαστημα (ασχετως διαρκειας) στο σημειο απ οπου ξεκινησε?

[nikos_abel]

Μην υποτιμάς την εκλαϊκευμένη επιστήμη, χρειάζονται επιστήμονες που να είναι ΚΑΙ δάσκαλοι ώστε η σκέψη και η πολυπλοκότητα της να μεταφερθεί και να γίνει κατανοητή από ανθρώπους που δεν έχουν χρόνο ή την ευκαιρία για μελετήσουν και βιοπορούν.

 

Βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή δε, σε ένα χώρο που για πολλούς από μας έμεινε ένα άπιαστο όνειρο κάποτε, μέσα στο πανεπιστήμιο θα έχεις την ευκαιρία όχι μόνο να μάθεις στείρα γνώση, αλλά και να συζητήσεις και να μιλήσεις με πραγματικά μεγάλα μυαλά (όχι σαν τους αμπελοφιλοσοφους σα και μένα στο ιντερνετ).

Πρόσεξε όμως, στο χέρι σου και μόνο στο χέρι σου είναι να εκμεταλευτείς αυτήν την ευκαιρία ώστε σε λίγα χρόνια π.χ. οι ρόλοι μας να έχουν αντιστραφεί και με χαρά να σε ρωτάω εγώ για να καταλάβω αυτά που δεν "πιάνω" (και πίστεψέ με έχω πάαααρα πολλά ).

 

 

Τώρα, στο παράδειγμά μας με το μέρμυγκα.

1ον ξεχνάς ότι το μπαλόνι συνεχώς φουσκώνει, με ένα πολύ γρήγορο ρυθμό.

2ον υποθέτεις ότι μπορείς να πας με μια ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός - δεν μπορείς για 1000 και ακόμη περισσότερους λόγους, ευελπιστώ ότι αυτό θα το καταλάβεις στη σχολή σου, προς το παρόν πάρτο ως δεδομένο *

 

 

 

 

 

 

*Σίγουρα θα εκνευρίζεσαι όταν ακούς ότι υπάρχει ένα όριο στη ταχύτητα, η ταχύτητα του φωτός, εξάλλου αυτό μας καρφώνει ως είδος για πάντα σε αυτή τη γωνιά και δεν έχουμε ελπίδα να δούμε κάτι παραπέρα.

Πολλοί πιστεύουν ότι υπάρχουν τρόποι να παρακάμψει κανείς αυτό το όριο και κανείς δεν το αποκλείει.

Όμως η σύγχρονη επιστήμη βασίζεται εξ ορισμού (θεωρίες της σχετικότητας) στο γεγονός της ταχύτητας αυτης. Έχεις μπροστά σου κάθε ευκαιρία να τους βγάλεις όλους λάθος λοιπόν

[giorgos83]

 

 

Και για να σε μπερδέψω λίγο ακόμα.

 

Υπάρχει άπειρο μεγαλύτερο από κάποιο άλλο άπειρο; Ωξύμωρο;

 

Όχι. Οι φυσικοί αριθμοί είναι άπειροι, σωστά; 0, 1, 2, 3......∞

 

Κι όμως, υπάρχει ένα μεγαλύτερο άπειρο από αυτούς αν προσθέσεις π.χ. τους αρνητικούς αριθμούς

και έχεις το άπειρο των ακέραιων αριθμών ∞.....-3, -2, -1, 0, 1, 2, 3.....∞

 

Μπέρδεμα ε;

 

Μια μικρη διορθωση μονο εντελως φιλικα..

Η ταξη απειρου των φυσικων και των ακεραιων ειναι ακριβως η ιδια.Με αλλα λογια το πληθος των φυσικων και των ακεραιων ειναι ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΤΟ ΙΔΙΟ

Το αμεσως ..."μεγαλυτερο" απειρο απο αυτο των φυσικων , ειναι μαλλον αυτο των πραγμστικων αριθμων μιας και η υποθεση του συνεχους ειναι ακομα ανοιχτη...

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Continuum_hypothesis

[nikos_abel]

 

 

Και για να σε μπερδέψω λίγο ακόμα.

 

Υπάρχει άπειρο μεγαλύτερο από κάποιο άλλο άπειρο; Ωξύμωρο;

 

Όχι. Οι φυσικοί αριθμοί είναι άπειροι, σωστά; 0, 1, 2, 3......∞

 

Κι όμως, υπάρχει ένα μεγαλύτερο άπειρο από αυτούς αν προσθέσεις π.χ. τους αρνητικούς αριθμούς

και έχεις το άπειρο των ακέραιων αριθμών ∞.....-3, -2, -1, 0, 1, 2, 3.....∞

 

Μπέρδεμα ε;

 

Μια μικρη διορθωση μονο εντελως φιλικα..

Η ταξη απειρου των φυσικων και των ακεραιων ειναι ακριβως η ιδια.Με αλλα λογια το πληθος των φυσικων και των ακεραιων ειναι ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΤΟ ΙΔΙΟ

Το αμεσως ..."μεγαλυτερο" απειρο απο αυτο των φυσικων , ειναι μαλλον αυτο των πραγμστικων αριθμων μιας και η υποθεση του συνεχους ειναι ακομα ανοιχτη...

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Continuum_hypothesis

Έχεις απόλυτο δίκαιο, απλά προσπαθούσα to make a point

[Δροσος Γεωργιος]

Επειδή η συζήτηση ειναι πολυ ενδιαφέρουσα να μια αλλη άποψη!!!

Το Σύμπαν είναι φτιαγμένο από μαθηματικά.

Από τι είναι φτιαγμένο το Σύμπαν; Οι πιο ρομαντικοί θα έλεγαν από αστερόσκονη, οι πιο πρακτικοί θα πουν από ύλη - φανερή, που τη βλέπουμε γύρω μας, και αόρατη, που την ονομάζουμε σκοτεινή. Ενας διάσημος κοσμολόγος, ο Μαξ Τέγκμαρκ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), έχει μια διαφορετική ιδέα: υποστηρίζει ότι το Σύμπαν είναι φτιαγμένο από... μαθηματικά.

Ο καθηγητής Τέγκμαρκ, ο οποίος έχει επίσης διατυπώσει τη λεγόμενη Θεωρία των πάντων του απόλυτου συνόλου (Ultimate ensemble theory of everything), που υποστηρίζει ότι όλες οι δομές που υπάρχουν μαθηματικά υπάρχουν επίσης και φυσικά, κυκλοφόρησε μόλις ένα βιβλίο με τον τίτλο «Our Mathematical Universe: My Quest for the Ultimate Nature of Reality» (Knopf, 2014), στο οποίο αναλύει τις απόψεις του για το ευρύ κοινό. Με αυτή την αφορμή έδωσε τον περασμένο Ιανουάριο μια διάλεξη στη Νέα Υόρκη, από την οποία σας μεταφέρουμε - μέσω των όσων γράφτηκαν στον αμερικανικό Τύπο - την κεντρική ιδέα.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Τέγκμαρκ, ό,τι υπάρχει στον κόσμο μας - από τα «άψυχα» πράγματα όπως οι πλανήτες ως τα έμψυχα όντα όπως οι άνθρωποι - αποτελεί μέρος μιας μαθηματικής δομής.

Κάθε μορφή ύλης αποτελείται από άτομα τα οποία έχουν ιδιότητες, όπως π.χ. το φορτίο ή το σπιν τους, όμως αυτές οι ιδιότητες περιγράφονται μαθηματικά, επισημαίνει. Αντίστοιχα, προσθέτει, το ίδιο το Διάστημα έχει και αυτό ιδιότητες, όπως π.χ. οι διαστάσεις του, αλλά τελικά στο σύνολό του δεν είναι παρά μια μαθηματική δομή.

«Αν δεχθείτε την ιδέα ότι τόσο το ίδιο το Διάστημα όσο και όλα τα πράγματα που υπάρχουν μέσα σε αυτό δεν έχουν καθόλου ιδιότητες εκτός από τις μαθηματικές τους ιδιότητες, τότε η ιδέα ότι όλα είναι μαθηματικά αρχίζει να ακούγεται λίγο λιγότερο τρελή» είπε στη διάλεξή του. «Αν η ιδέα μου είναι λανθασμένη, τότε η Φυσική είναι τελικά καταδικασμένη. Αν όμως το Σύμπαν είναι μαθηματικά, τότε δεν υπάρχει σε αυτό τίποτε που να μην μπορούμε κατ' αρχήν να καταλάβουμε».

Ο καθηγητής Τέγκμαρκ επεσήμανε ότι στη φύση βλέπουμε παντού μοτίβα. Ως ένα παράδειγμα ανέφερε την ακολουθία του Φιμπονάτσι, μια σειρά αριθμούς όπου ο κάθε αριθμός είναι το άθροισμα των δύο αριθμών που προηγούνται από αυτόν, την οποία βλέπουμε συχνά στη φύση: τα άνθη της αγκινάρας, μεταξύ άλλων, φαίνεται να υπακούουν πιστά σε αυτό το μαθηματικό μοτίβο, αφού η απόσταση που έχει κάθε πέταλο από το προηγούμενο ακολουθεί κατ' αναλογίαν αυτή την ακολουθία. Εκτός από τον έμβιο κόσμο, τα μαθηματικά, προσέθεσε, είναι επίσης πανταχού παρόντα στον άψυχο κόσμο: όταν πετάμε μια μπάλα του μπέιζμπολ στον αέρα, αυτή ακολουθεί σε γενικές γραμμές μια παραβολική πορεία, ενώ οι πλανήτες και τα άλλα αστροφυσικά σώματα ακολουθούν ελλειπτικές τροχιές.

«Υπάρχει μια κομψή απλότητα και ομορφιά στη φύση που αποκαλύπτεται από μαθηματικά μοτίβα και σχήματα και την οποία τα μάτια μας μπόρεσαν να συλλάβουν» τόνισε, επισημαίνοντας ότι η μαθηματική φύση του Σύμπαντος είναι αυτή που δίνει στους επιστήμονες τη δυνατότητα να προβλέψουν θεωρητικά οποιαδήποτε παρατήρηση ή μέτρηση στη Φυσική. Ως παραδείγματα ανέφερε ότι τα μαθηματικά ήταν εκείνα που προέβλεψαν την ύπαρξη του πλανήτη Ποσειδώνα, των ραδιοκυμάτων και του μποζονίου Χιγκς πολύ πριν από την «απτή» απόδειξή τους.

Για τον Μαξ Τέγκμαρκ (ο οποίος λατρεύει τόσο τα μαθηματικά ώστε έχει διακοσμήσει το σαλόνι του με κορνιζαρισμένες διάσημες εξισώσεις) η μαθηματική δομή που υπάρχει στον φυσικό κόσμο δείχνει ότι τα μαθηματικά είναι πραγματικά και δεν υπάρχουν μόνο μέσα στο ανθρώπινο μυαλό. Πιστεύει δε ότι κάποτε θα μπορέσουν να εξιχνιάσουν τα ίδια τα μυστικά του φωτίζοντας το εκπληκτικό μυστήριο του ανθρώπινου εγκεφάλου και της συνείδησης.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=564547

[ckormpos1]

Καλο και πολυ πετυχημενο Μου αρεσει γιατι εγω δεν τα παω και πολυ καλα με τα μαθηματικα

[giannis60]

Περί το 600 ΠΧ έμπλεος δέους ο Θαλής ο Μιλήσιος, θυσίασε στους θεούς το καλύτερο του βόδι, στους θεούς, διότι αυτοί τον επέλεξαν για να ανακαλύψει και να διαπιστώσει ότι << Η εν τω ημικυκλίω γωνία ορθή εστίν>>

Του φάνηκε απίστευτο έως αδιανόητο, το πώς γίνεται αυτή η συμπαντική αλήθεια να διαφεύγει της παρατήρησης των ανθρώπων.Να μένει κριμένη από τους ανθρώπους. Και βέβαια με αυτό το θεώρημα η ανθρωπότητα εγγενίασε την επιστήμη που λήγω αργότερα ονόμασε γεωμετρία. Εκεί στην γεωμετρία, σε ένα κόσμο σχημάτων που εμείς οι άνθρωποι τα φτιάξαμε από την φωτεινή γραμμή που ενώνουμε τα αστέρια, ανακαλύψαμε νόμους φυσικούς, οι οποίοι υπάρχουν και λειτουργούν ερήμην των ανθρώπων.

Ήταν τόσο έντονο αυτό εκείνη την εποχή που να φανταστείτε οι σύγχρονοι του, όταν αυτός πέθανε, είπαν πως την μεγάλη και την μικρή άρκτο αυτός τις κατά αστέρισε στον ουρανό. Πράγμα το οποίο ήταν αναλήθεια κι υπερβολή, διότι είναι γνωστό ότι αυτοί οι δύο αστερισμοί είναι συντριπτικά αρχαιότεροι του Θαλή.

Θυμηθείτε τι άλλο έγινε εκείνη την εποχή.

Όταν τα νέα έφυγαν από την Μίλητο έφτασαν γρήγορα στην Σάμο. Τότε ο Πυθαγόρας ήταν έφηβος. Ήταν ακόμα μαθητής του Ερμοδάμαντα. Βιαζότανε να ενηλικιωθεί για να φύγει από την Σάμο να πάει στη Μίλητο για να συναντήσει το μεγάλο Δάσκαλο το Θαλή. Όχι μόνο για να μάθει αλλά για να ΔΙΔΆΞΕΙ και ο ίδιος αυτό το οποίο ΞΈΡΕΙ. Ότι δηλαδή πέρα από αυτό το σύμπαν των τεσσάρων στοιχείων (Γη νερό αέρας φωτιά) υπάρχει στη φύση κι ένα άλλο που το δομικό του υλικό είναι το φως από την γραμμή που ενώνουμε τ' αστέρια και ότι τα γεωμετρικά σχήματα είναι μόνο μία πρόδηλη για τους ανθρώπους έκφανση. Διότι ίδια με αυτά συγγενική φύση είναι και οι αριθμοί. Αυτό το δεύτερο ήταν αυτό που ήθελε να διδάξει.

Την εποχή εκείνη όμως οι άνθρωποι ακόμα κι αν ήταν διάνοιες όπως ο Θαλής ήταν γεμάτοι προκαταλήψεις με τους αριθμούς. Διότι με αυτούς υπολόγιζαν το κέρδος από το εμπόριο, ή ακόμα χειρότερα, απαριθμούσαν τα στρατεύματα κι ένα σωρό άλλα <<ποταπά>> πράγματα της καθημερινότητας τους. Δεν είχαν την εξωτική από την ζωή γοητεία και τελειότητα των γεωμετρικών σχημάτων, και ήταν <<μιεροί>>

Είναι άγνωστο το πόσα χρόνια τον πήρε, αλλά ατο τέλος τα κατάφερε κι απόδειξε ότι η γνώμη που έχουν οι άνθρωποι για τους αριθμούς είναι άδικη, διότι έφτασαν σε αυτό το συμπέρασμα επειδή οι αριθμοί έχουν την εγγενή ιδιότητα να μπορούν να περιγράφουν τα πάντα. Τα πράγματα ακόμα και ανόσια ή ακόμα και τα ιερά. Έτσι λοιπόν απέδειξε ότι οι αριθμοί μπορούν να περιγράψουν κάτι τι που δεν είναι εμπόρευμα ή πράγμα. Κάτι που ήταν για όλο τον τότε αρχαίο κόσμο ιερό και γεμάτο ομορφιά πράγμα.

Τη μουσική!

Έμπλεος δέους τώρα ο Πυθαγόρας κάνει θυσίες στους θεούς, διότι ενώ η πρόθεση του ήταν να αποδείξει τις δυνατότητες των αριθμών και την άρικτη συγγένεια τους, ως φύση με αυτήν των γεωμετρικών σχημάτων, ανά χείρας έχει και δεύτερη απόδειξη.

Ότι η μουσική από μόνη της και χωρίς την βοήθεια των αριθμών είναι φύση συγγενική και με αυτούς και με τα γεωμετρικά σχήματα!

Εάν όμως η μουσική που μπορεί και μετατρέπετε σε αριθμούς είναι φύση συγγενική με αυτούς και οι αριθμοί με την σειρά τους φύση συγγενική με τα γεωμετρικά σχήματα, γιατί η ποίηση να υπολείπεται αφού μελοποιήστε;

Αυτό το τελευταίο ουδέποτε μας το επισήμαναν στο μάθημα της ιστορίας. Όμως για τον τότε κόσμο που από μικρό παιδί ο καθένας τους αναγνώριζε τους αστερισμούς, τέτοιου είδους πράγματα είχαν άλλη αξία. Στα επόμενα 50 χρόνια που ακολούθησαν, ουδέποτε η ανθρωπότητα υπήρξε τόσο παραγωγική σε αυτά που σήμερα αποκαλούμε τέχνη και πολιτισμός.

Υπό αυτή την οπτική γωνία είναι πολύ ευχάριστο να ακούμε και σύγχρονους μας κοσμολόγους όπως ο Μαξ Τέγκμαρκ που αναφέρθηκε πάρα πάνω. Διότι απόψεις σαν αυτές επιτέλους διευρύνουν το στενάχωρο σύμπαν των γαλαξιών θεωρώντας το υποσύνολο κάποιου μεγαλύτερου και φιλοξενότερου σύμπαντος.

[Καραμπούλας Ηλίας]

Δεν είμαι και αυθεντία σε θέματα κοσμολογίας και εξέλιξης του σύμπαντος,αλλά θα ήθελα να σας πω την άποψη μoυ σχετικά με το άπειρο σύμπαν και κατά πόσο άπειρο είναι,αν είναι.Μέσα σε όλα αυτά,ξεχάσατε να αναφέρετε κάτι σημαντικό,που καθορίζει ίσως όλη τη φύση της κοσμολογίας.

Αναφέρομαι στην παράμετρο πυκνότητας Ω,σημαντικός παράγοντας που καθορίζει την ποσότητα σκοτεινής ύλης και ενέργειας καθώς τη γεωμετρία του σύμπαντος και την κρίσιμη πυκνότητα του

Περισσότερα εδώ:

http://www.naftemporiki.gr/story/746628

Αυτά από μένα.