Ο απόλυτος Ουρανός

[Μανούσος]

Χαιρετώ και πάλι τους αστροάλτες. Με μεγάλη υπερηφάνεια θα σας παρουσιάσω τη χθεσινή λεία μου στο κυνήγι των ουράνιων αντικειμένων. Το σημείο παρατήρησης ήταν το στέκι μας στις Γωνιές σε υψόμετρο 750 περίπου μέτρα. Η ώρα άφιξης ήταν λίγο μετά της 23:00 κι αυτό γιατί είχαμε βάλει στόχους καθαρά ανοιξιάτικους αλλά και καλοκαιρινούς νωρίς το πρωί. Φτάνοντας λοιπόν είδα ότι ο ουρανός δεν είχε καλή διαύγεια και ότι μόνο Νότια μπορούσαμε να δούμε κάτι αξιόλογο. Αργότερα η διαύγεια ήταν απίστευτη, εξού και ο τιμητικός τίτλος. Η λίστα που είχα φτιάξει περιείχε τα πάντα. Από σφαιρωτά, νεφελώματα, πλανητικά, σκοτεινά, γαλαξίες, σμήνη γαλαξιών αλλά και Quasar.

 

Το πρώτο αντικείμενο στη λίστα ήταν το NGC 5236 - M83, σπειροειδής γαλαξίας 7,8 mag σε κάτοψη στον αστερισμό της Ύδρας. Εύκολος στον εντοπισμό λίγο κάτω από το γ της Υδρας, φαινόταν από τον ερευνητή. Ο γαλαξίας αυτός λόγω της θέσης που βρισκόταν δεν ήταν εύκολο να διακρίνεις σπειροειδή δομή. Βέβαια ήταν και οι συνθήκες πολύ κακές. Δοκιμάζοντας προσοφθάλμια κατέληξα στην 135Χ μεγέθυνση που μου έδινε το καλύτερο contrast. Διέκρινα εύκολα τον πυρήνα του και την κυκλική άλω, αρκετά μεγάλη σε μέγεθος. Επίσης μου έδωσε την εντύπωση ότι είχε δύο μπάρες που εκτείνονταν από τον πυρήνα.

 

Δεύτερο αντικείμενο ήταν μια πρόκληση που περίμενα καιρό. Ο Quasar 3C 273 12,8 mag στην Παρθένο. Είναι ένα από τα μακρινότερα αντικείμενα που μπορούμε να παρατηρήσουμε μιας και η απόστασή του είναι ούτε λίγο ούτε πολύ 2 δις έτη φωτός μακριά. Και λέω πρόκληση γιατί το σώμα αυτό δεν ξεχωρίζει από ένα κοινό αστέρα. Επομένως έπρεπε να γνωρίζεις ακριβώς το πεδίο και τα αστέρια που έβλεπες σε σχέση με το χάρτη. Εδώ βοήθησε αρκετά ο τρίτος τόμος του Ισπανού Torre's που έδειχνε μέχρι 12,5 mag αστέρες. Οι αστέρες που έβλεπα στο χάρτη ήταν ακριβώς οι ίδιοι με αυτούς που έβλεπα στο προσοφθάλμιο, οπότε ο εντοπισμός του ήταν σχετικά εύκολος. Στη θέασή του δεν έβλεπες κάτι ιδιαίτερο, ήταν σαν αστέρι, αλλά το ότι έβλεπες αυτό το αρχέγονο φως ήταν κάτι το συγκλονιστικό.

 

Ο ουρανός είχε φτιάξει και ήταν πλέον άριστος για περισσότερες προκλήσεις. Ήταν σαν να σου έλεγε "έλα σε περιμένω". Ο Μάνος να φανταστείτε είχε αγχωθεί γιατί ήθελε να δει πολλούς στόχους και δεν ήξερε από που να αρχίσει. Σε μια φάση μου λέει "Βλέπω Μ51, δεν τον έχω ξαναδεί έτσι". Στρέφω το τηλεσκόπιό μου γρήγορα και τι να δω. Απίστευτο είδωλο, οι σπείρες έκαναν μπαμ . Από μέσα μου λέω "Εντάξει, απόψε μας κάνει ο Θεός χάρη, πρέπει να το εκμεταλλευτώ".

 

Επιστρέφω στο πρόγραμμά μου και εντοπίζω γρήγορα ένα σφαιρωτό το NGC 5897 9,1 mag στο Ζυγό και τον γαλαξία NGC 5921 10,8 mag στον όφι. Ήμουν βιαστικός και δεν έμεινα πολύ σε αυτά καθώς ο επόμενος στόχος ήταν το γαλαξιακό σμήνος Seyfert's Sextet. Πρόκειται για ένα σμήνος από 6 γαλαξίες κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλο σε απόσταση 700 εκ. έτη φωτός μακριά. Λέγεται ότι ο Edward Stephen που τους ανακάλυψε είδε μόνο τρείς πυρήνες παρόλο που είχε στη διάθεσή του ένα τηλεσκόπιο 70 εκατοστών. Φανταστείτε πόσο κοντά είναι ο ένας από τον άλλο. Ο ποιό φωτεινός NGC 6027 ήταν 13,8 mag. Οπότε όπως καταλαβαίνεται ο διαχωρισμός τους ήταν αδύνατο να γίνει με τις ίντσες που διαθέτω. Ο Μάνος από περιέργεια πήγε στο πεδίο και ως προς έκπληξή του το είδε κι αυτός μέσα από το 8''. Παιδιά φαινόταν. Ο ουρανός πραγματικά ήταν απόλυτα διαυγής. Φανταστείτε την εικόνα σαν μια αχνή κυκλική κηλίδα που δεν έχει πυρήνα. Πολύ καλή πρόκληση για 8'' και όχι μόνο.

 

Το Cat's Eye Nebula είχε σειρά. Με μεγέθυνση 135Χ είχε χρώμα γαλαζωπό , ενώ διέκρινα το κεντρικό αστέρι 10,9 mag. Mε φίλτρο ΟΙΙΙ και μεγαλύτερη μεγέθυνση μπορούσες να διακρίνεις το μακρόστενο σχήμα του όπως αυτό στις φωτογραφίες του Hubble. Σειρά είχε ο γαλαξίας NGC 4125 αρκετά φωτεινός 9,7 mag. Ελλειπτικός με μικρό πυρήνα. Δίπλα του υπήρχε ο NGC 4121 13,5 mag σχετικά εύκολος στον εντοπισμό. Ένα άλλο πλανητικό που ήθελα να δω ήταν το NGC 6302 Bug Nebula πλανητικό. Είχε ασυνήθιστο σχήμα και ήθελα να το δω. Όταν το εντόπισα, νόμιζα ότι ήταν γαλαξίας. Και αυτό γιατί φαινόταν μακρόστενο, σου φαινόταν ότι είχε πυρήνα και άλω και μεγάλο και όχι κυκλικό. Πολύ ωραίο θέαμα. Το τελευταίο πλανητικό ήταν το NGC 6337 12,3 mag. Ηταν αρκετά αμυδρό αλλά η δομή του ήταν ορατή. Είχε σχήμα όπως το Μ57 αλλά ο δαχτύλιός του ήταν πολύ λεπτός. Επίσης το σχήμα του ήταν περίπου σαν το M57. Στην άκρη του φαινόταν ένα αστέρι 12 mag το οποίο προβάλει μπροστά από το νεφέλωμα.

 

Ο Σκορπιός είχε προβάλει και ήταν στο ψηλότερο σημείο. Η περιοχή αυτή μαζί με τον Τοξότη περιέχει πάρα πολλά σκοτεινά νεφελώματα τα οποία είναι επίσης κορυφαία. Έκανα μια περιήγηση με τα κιάλια του Lidl που είχε φέρει ο Μάνος. Φανταστικό θέαμα. Τελευταία λοιπόν αντικείμενα ήταν τα B92 & B93. Με τον 24panoptic ήταν και τα δύο μέσα στο πεδίο. Φανταστική αίσθηση να τα βλέπεις σαν δύο μαύρες τρύπες στο φόντο των αστεριών του γαλαξία. Η βραδιά δεν είχε τελειώσει ακόμη και είχαν αρχίσει να εμφανίζονται οι καλοκαιρινοί αστερισμοί. Η αναχώρηση έγινε κατά της 5 το πρωί με ικανοποίηση και προσμονή για την επόμενη εξόρμηση. Καλή συνέχεια σε όλους.

 

ΥΓ. Μάνο αφήνω τα υπόλοιπα σε σένα

[planetman]

Καλά, προχθές ήταν η πιο απρόσμενη βραδιά. Όταν φτάσαμε, ο ουρανός φαινόταν βρώμικος. Διαφωνούσαμε για το αν είναι σύννεφα ή σκόνη. Για καμμία ωρίτσα χαζολογούσαμε και μετά ξαφνικά κοιτάζω πάνω και παθαίνω πλάκα. Κατάμαυρος ουρανός με άπειρα αστέρια. Τα περισσότερα που έχω δει. Ήταν απίστευτο.

 

Θα επικεντρωθώ στους πιο δύσκολους στόχους. 1ο στόχος ήταν το quasar 3C 273 στα 12,8 mag όπως είπε κι ο Δημήτρης. Είχα τις σημειώσεις του Μπαλάση, λέει χαρακτηριστικά πως βρίσκεται σε απόσταση 1,2 δις ετών φωτός και πως μόνο με τη φωτογραφία του Hubble και ειδική επεξεργασία φάνηκε η γαλαξιακή δομή του. Είναι καθαρά αστρικό. Με παίδεψε πολλή ώρα γιατί ο Μπαλάσης είχε ένα σκιτσάκι το οποίο όπως αποδείχθηκε ήταν mirrored και με μπέρδεψε. Προφανώς το είχε δει μέσω διαγωνίου. Φάνηκε σαν ένα αστέρι 12.8mag. Ένα από τα πιο απομακρυσμένα αντικείμενα που μπορεί κάποιος να δει με ερασιτεχνικό εξοπλισμό!

 

Εντωμεταξύ είχα βραχυκυκλώσει και δεν ήξερα που να κοιτάξω, όταν έχω καλές συνθήκες αγχώνομαι απίστευτα. Ο Δημήτρης μου είχε αναφέρει το Seyfert's Sextet, 6 γαλαξίες, ο πιο φωτεινός στα 13,5 mag και ο πιο αμυδρός στα 15,9mag. Το σετάκι αυτό μοιάζει με το stephan's quintet. Είναι σε απόσταση 190 εκατομμυρίων ετών φωτός (Δημήτρη, δεν ξέρω που βρίσκεις τις πηγές σου αλλά εγώ αυτό βλέπω στο ίντερνετ). Ο μόνος λόγος που το δοκίμασα ήταν λόγω εξαιρετικών συνθηκών. Ξεκινάω λοιπόν αστροάλματα και σε 2 λεπτά ήμουν στο πεδίο και το σετάκι φάνηκε!!! Εκστασιάζομαι, όντως φαινόταν αμυδρά σαν κομματάκια, απίστευτο!!!

 

Είχα σκεφτεί την εξής πατέντα. Έβαλα μπροστά στους φακούς των κυαλιών 10x50 ένα 2ιντσο φίλτρο orion ultrablock και ένα 2ιντσο φίλτρο OIII. Κατευθύνθηκα προς το νεφέλωμα της βόρειας Αμερικής, φαινόταν ολόκληρο μέσα στο πεδίο, καταπληκτικό, το ΟΙΙΙ σαφώς πιο σκοτεινό, προτιμώ το ultrablock το οποίο είναι τύπου UHC. Νεφέλωμα δαντέλας επίσης κομματάκια από αυτό το υπόλειμμα supernova. Μια βόλτα στον τοξότη με τα κυάλια σου αποκαλύπτει ένα σωρό ανοιχτά σμήνη, σφαιρωτά, σκοτεινά νεφελώματα. Δεν τα είχα ξαναχρησιμοποιήσει έτσι και όντως είναι άλλη εμπειρία.

 

Επιστροφή στο τηλεσκόπιο και μετά από μερικούς εύκολους στόχους όπως cat's eye nebula, the box nebula, butterfly nebula (εδώ δεν κατάφερα να δω κάτι συγκεκριμένο, ο Μπαλάσης λέει πως είναι εξαιρετικά δύσκολο αντικείμενο), είχε περάσει η ώρα και ο Πήγασος είχε ανέβει αρκετά ψηλά. Τρίβω το πηγούνι μου, είχαμε κάνει την ίδια σκέψη με τον Δημήτρη, έναν στόχο που πέρυσι μου είχε ξεφύγει, ποιο άλλο; Το stephan's quintet! Μέσα σε 1 λεπτό ο ngc 7331 ήταν μέσα στο πεδίο, απίστευτος!!! 1η φορά που διακρίνω σχήμα, πέρυσι τον έβλεπα πολύ πιο αμυδρά, φταίει ότι έχουμε εκπαδευτεί ή ότι ο ουρανός σήμερα είναι άψογος; Μμμμμμ, βλέπω και έναν συνοδό πάνω δεξιά, είναι ο NGC 7335 στα 13,4mag! Πετάγεται ο Δημήτρης "Βλέπω άλλον ένα πιο πάνω δεξιά και άλλον έναν κάτω!" Τον πάνω τον είδα κι εγώ (14,4mag!!! μετά που το είδα στην Uranometria δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά, μήπως είναι ιδέα μου; ) Ο κάτω είναι ένας MGC (δεν θυμάμαι τώρα ποιος στα 15.4mag!!!) Είναι δυνατόν Δημήτρη να τον είδες;;;;; Αυτό πρέπει να το επιβεβαιώσουμε κάποια άλλη στιγμή ξανά. Αριστερά λοιπόν γύρω στη μισή μοίρα φάνηκε σχετικά εύκολα το stephan's quintet με το 8ιντσο. Στα 300 εκατομμύρια έτη φωτός αυτό το groupάκι είναι ένα πολύ όμορφο και εξωτικό αντικείμενο. Σήμερα 2 πολύ δύσκολοι στόχοι είχαν κατακτηθεί.

 

Σιγά σιγά ξεπροβάλει η Σελήνη πίσω από το βουνό. Απίστευτο θέαμα με τα κυάλια, φαίνονται ξεκάθαρα οι θάλασσες στο σκοτεινό μέρος της και αρχίζουμε σιγά σιγά να μαζεύουμε. Σήμερα είχα δει πολύ λίγους στόχους λόγω του βραχυκυκλώματος που παθαίνω όταν έχω τέτοιο ουρανό (πως νιώθεις όταν είσαι δίπλα σε μια πολύ όμορφη γυναίκα; )

 

 

Περιμένω και τις δικές σας εμπειρίες.....

[filiatra]

Εντωμεταξύ είχα βραχυκυκλώσει και δεν ήξερα που να κοιτάξω, όταν έχω καλές συνθήκες αγχώνομαι απίστευτα.

Χα χα.Το ίδιο παθαίνω κ εγώ.Μπράβο π[αιδιά για μία ακόμη φορά.Μ αρέσει πολύ το μενού σας.

[Γιάννης Ευφραιμίδης]

Μπράβο παιδιά!

Ειλικρινά πολύ θα ήθελα μια βραδυά παρατήρησης παρέα σας.

Επίσης χαίρομαι που αναφέρεστε στον "Master NightSkyObserver Guide"

και στις παρουσιάσεις του.

Πρέπει να παρακολουθήσετε ζωντανά μια παρουσίαση του σύντομα

[Bi2L]

Ετσι!! Ετσι!! Μπραβο βρε ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙ!!!! Ειστε ενα Λεμπρο παραδειγμα για το πως πρεπει να ειναι οι Ερ.Αστρονομοι!!

 

Μπραβο ρε παιδια....σας ζηλευω (για αλλη μια φορα) (πηγα και εγω χθες...αλλα δεν ηταν ο ουρανος στα καλα του... )

[xmavidis]

Ωραία πράγματα!!!

Βλέπω δε σταματάτε μέρα! Ο Στρούμπουλας (έστω με κακή διαύγεια σας άνοιξε την όρεξη! )

[themis_kart]

Μπραβο παιδια εχετε κανει φοβερο ζευγαρι και τα σπατε!!! Keep going ετσι!!!

[KonstantinosM]

Σήμερα είχα δει πολύ λίγους στόχους λόγω του βραχυκυκλώματος που παθαίνω όταν έχω τέτοιο ουρανό (πως νιώθεις όταν είσαι δίπλα σε μια πολύ όμορφη γυναίκα; )

 

Μπράβο παιδιά πολύ ωραία! Αλλά και το παράδειγμα... δεν παίζεται

[eliasg2004]

Συγχαρητήρια παιδιά! Πάντα τετοια!

[planetman]

Ευχαριστούμε παιδιά, πλέον αυτό το χόμπυ μας γεμίζει. Και γενικότερα είναι πολύ πιο ενδιαφέρον να έχεις ετοιμάσει στόχους κάθε είδους από πριν ή να βάζεις και μερικούς δύσκολους πρόκληση, σου ανανεώνουν το ενδιαφέρον.

 

Πάντως θα έρθουμε φέτος Πάρνωνα να σας γνωρίσουμε και από κοντά. Ελπίζω να έχετε δύσκολους στόχους στα τεφτέρια...

[m 51]

Φίλε planetman, οι παρατηρήσεις γαλαξιών, έιναι ο,τι ωραιότερο. Σα φανατικός "γαλαξιάκιας" που είμαι και εγώ, να σου θυμίσω ότι ο γαλαξίας που είδες στα 15,4 μεγέθη λαμπρότητας, είναι ο UGC 12120.

Γιώργο, το ngc 6302, το πρωτοπαρατήρησα πριν από 4 χρόνια με το LX 90 μου στην Πάρο, και έχει πολύ ιδιαίτερο σχήμα, πράγματι. Τολμώ να πω κιόλας, ότι είναι πιο..... highlight, ακόμα και από το Μ4 και το Μ80. Το πιο highlight του Σκορπιού, θα έλεγα. Αν το δεις δε με ΟΙΙΙ και 150Χ, δε θα ξεκολλάς από το εργαλείο σου. Αυτό ακριβώς είχα "πάθει" και εγώ τότε. Τώρα, θα αποτελέσει ccd-στόχο το καλοκαίρι.

 

Γιάννης

[B.D. Foxmoor]

Παιδιά απλά συγχαρητήρια!

[planetman]

m 51, η Uranometria τον έχει ως MGC+6-49-44. Δεν ξέρω αν το άλλο του όνομα είναι UGC 12120. Αλλά είναι δυνατόν να ειδώθηκε με 12ιντσο στα 15.4mag;

 

 

ΥΓ: Δημήτρης λέγεται και όχι Γιώργος...

[Μανούσος]

Παιδιά το ποιο πιθανό είναι να μην είδαμε τον MGC, αλλά το αντικείμενο NGC 7327. Το αντικείμενο αυτό είναι αμφιλεγόμενο για το αν είναι γαλαξίας ή αστέρι. Πάντως υπολογίζεται γύρω στα 13 mag και όχι 15,4. Σας παραθέτω το κείμενο που βρήκα σε αυτό το site:

 

NGC 7327 = ?

22 36 57.3 +34 28 02

 

17.5": this number refers to one of the several nonexistent NGC entries in the

N7331 vicinity. A possible candidate suggested by Harold Corwin is a mag 13

star near the tip of the northern extension of N7331. This single star appeared

stellar, although it seems plausible that it might look slightly nebulous due to

the faint background haze of the galaxy. Other fainter nearby stars may instead

apply to N7327.

 

Discovered by Tempel. His original description is vague: "preceding the

northern end of N7331". There are no galaxies or double stars nearby, so he may

have mistaken a single faint star. Corwin suggests the mag 13 star at 22 36

57.3 +34 28 02 (2000) as a reasonable candidate in NGCBUGS. Another possibility

is the compact galaxy with a star superimposed which RNGC identifies as NGC

7325, although this is 4' NW of Tempel's positoin. Unfortunately, Tempel didn't

leave any additional clues as to the identification of N7327. See my article on

N7331 in Deep Sky, Fall 1986 and NGCBUGS.

 

Πάντως μου έκανε εντύπωση γιατί δεν το είχε ούτε η Uranometria ούτε ο χάρτης του Ισπανού Torre's.

[m 51]

Ναι planetman, το επιβεβαίωσα. Τόσο ο mcg αριθμός που αναφέρεις, όσο και ο ugc αριθός, συμπίπτουν απόλυτα. Μιλάμε για το ίδιο αντικείμενο. Από την άλλη μεριά, ο ngc 7327, είναι εντελώς αντιδιαμετρικά με τον ugc 12120, και αναφέρεται ως "single star". Αν είναι στην ίδια περιοχή, πρέπει να είναι ο ngc 7337, του οποίου το μέγεθος αυτή τη στιγμή δε θυμάμαι. Πάντως, λογικώς εχόντων των πραγμάτων, γύρω στο 15 πρέπει να είναι και αυτός.

 

Φιλικά

Γιάννης

[planetman]

m 51, δεν είναι αντιδιαμετρικά οι 2 γαλαξίες που λέμε, ποιον χάρτη κοιτάς; Ο ngc 7337 είναι στα 14.4mag και μάλιστα έχω την εντύπωση πως τον είδα με το 8ιντσο. Σου δείχνω το συγκεκριμένο κομμάτι από την Uranometria...