Από εμπειρία μου σε μεγάλη ορειβατική αποστολή στα Ιμαλάια μετά απο δύο μήνες στο βουνό με τις ’’φιλικές’’ συνθήκες που μπορεί να έχει ένα βουνό πάνω απο οκτώ χιλιάδες μέτρα, σε σχέση πάντα με το διάστημα,σας λέω ότι είναι πολύ δύσκολο να ελεγσεις τα νεύρα σου. σου φταίνε τα πάντα και φαντάσου ότι έχεις και χώρο να απλωθείς, να περπατήσεις να πας τουαλέτα, εάν ο καιρός στο επιτρέπει βέβαια. Εκ των υστέρων βέβαια η εμπειρία φοβερή, όταν όμως είσαι μέσα στην κατάσταση και δεν μπορείς να την αλλάξεις... νιώθεις παγιδευμένος, πολλές φορές να φτάνεις κοντά στον πανικό και αναρωτιέσαι τί κάνω εγώ εδω; Ξεπερνάς τα όρια σου, αλλά για να τα ξεπεράσεις τα βρίσκεις πρώτα. Ένα ταξίδι σε τόσο μικρό χώρο τόσους μήνες είναι πάρα πολύ δύσκολο λόγω ψυχολογικής πίεσης. Οι ψυχολόγοι θεωρώ ότι θα έχουν πολύ δουλειά και πρίν και κατα την διάρκεια μιάς μεγάλης αποστολής, πόσο μάλλον να ξέρεις ότι το ταξίδι θα είναι one way. Οι ’’τρελοί’’ είναι απαραίτητοι για να καταφέρει η ανθρωπότητα βήματα, εξίσου και οι λογικοί για να μπορούν να’’εκμεταλευόνται’’ τα αποτελέσματα των τρελών. Χωρίς θάρρος και τρέλλα θα είμασταν πολύ πίσω ακόμη.