Ηλίας Χασιώτης

Ηλία, ευχαριστώ , γεγονός είναι ότι στήριξη με βασάνισε πολύ, μάλιστα το τηλεχειριστήριο χάλασε (καταστράφηκε το κουμπί enter) λόγω των πολλών συγχρονισμών - διορθώσεων του σφάλματος κατά την πλανητική αστροφωτογράφηση. Πάντως σε παρατήρηση βαθύ ουρανού ένα 8" δίνει πολύ πιο φωτεινά είδωλα.

Γιάννη, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, η ποιότητα των οπτικών ήταν ανέκαθεν το πλεονέκτημα του ETX, τουλάχιστο στην πλειοψηφία των κομματιών.

Το ΕΤΧ πάντως ως προς τα οπτικά είναι πιο οξύ (ειδικά στους πλανήτες) γιατί είναι Maksutov, ενώ το Nexstar 6 είναι SCT. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι τύποι τηλεσκοπίων (εννοώ μικρά ρομποτικά όπως ETX, Nexstar 6 κ.λ.π.) έχουν ξεπεραστεί, λόγω των μη στιβαρών στηρίξεων τους. Πράγματι, δεν μπορεί κανείς να τα χρησιμοποιήσει για σοβαρή δουλειά (π.χ. φωτογράφηση βαθέως ουρανού), αλλά κυρίως για οπτική παρατήρηση. Ακόμη και η πλανητική φωτογράφηση με αυτά είναι μεν αποτελεσματική λόγω των καλών οπτικών, όμως γίνεται πολύ βασανιστική λόγω των ασταθών στηρίξεων τους (οι πλανήτες κυριολεκτικά "βολτάρουν"). Από τη στιγμή που κυκλοφόρησαν οι φθηνές ρομποτικές ισημερινές στηρίξεις Κινέζικης προέλευσης (ΕQ5, EQ6 κ.λ.π.), κυριάρχησαν στην αγορά λόγω της πολύ καλής ποιότητας τους και της δυνατότητας που παρέχουν ακόμη και για σοβαρή δουλειά, χωρίς προβλήματα. Οι παραπάνω στηρίξεις επικράτησαν ακόμη και στους σωλήνες μεγαλύτερων διαμετρημάτων (8-14"), όπου παλαιότερα κυριαρχούσε η στήριξη τύπου "πιρουνιού" (fork). Προσωπικά θα πρότεινα την ΗEQ5 με ένα σωλήνα της αρεσκείας σου (οι πιο ελαφρές ισημερινές δεν είναι αξιόπιστες). Ίσως στοιχίσει λίγο παραπάνω (πριν λίγα χρόνια το κόστος ήταν ίδιο γιατί τα μικρά ρομποτικά ήταν πανάκριβα), όμως θα έχεις ένα σίγουρο όργανο που θα χρησιμοποιείς για χρόνια. Μπορεί το βάρος να είναι μεγαλύτερο από του ΕΤΧ, όμως τα συνολικά πλεονεκτήματα που θα έχεις νομίζω υπερτερούν αυτών του ΕΤΧ. Ένα πλεονέκτημα πάντως των μικρών ρομποτικών είναι το ότι σε περίπτωση πρόχειρου στησίματος δίνουν καλύτερα αποτελέσματα στο go to. Χαρακτηριστικό για την "κρίση" η οποία μαστίζει τα τελευταία χρόνια τα μικρά ρομποτικά είναι το γεγονός ότι είναι πολύ δύσκολο να πουληθούν ως μεταχειρισμένα.

Να προσθέσω ότι το Dove tail που αναφέρθηκε πριν, λόγω των τρομερών κραδασμών που προκαλεί δημιουργεί πολύ μεγάλα προβλήματα, ειδικά στην πλανητική φωτογράφηση RGB με χειροκίνητο τροχό φίλτρων. Η περιστροφή του τροχού (ακόμη και πολύ απαλά) προκαλεί τέτοιους κραδασμούς, ώστε χρειάζεται να ξανακεντραριστεί το αντικείμενο, οπότε χάνεται πάρα πολύς χρόνος και η τεχνική RGB αποτυγχάνει. (ο χρόνος λήψης πρέπει να είναι αρκετά μικρός ώστε να μη φαίνεται η περιστροφή του πλανήτη - κυρίως Δία, Κρόνου και Άρη).

Σε ευχαριστώ πολύ, με κάλυψες πλήρως!

Είναι μεγάλη ιστορία... Από μικρό παιδί με ενθουσίαζε ο ουρανός, και το αποδίδω κυρίως στο ότι γρήγορα έπεσαν στα χέρια μου εγκυκλοπαίδειες αστρονομικού περιεχομένου. Θυμάμαι ο τόμος της παιδικής "Εγκυκλοπαίδειας του Disney" για το διάστημα με είχε τρελλάνει!!! Βέβαια δεν υποτιμώ και τις εκπληκτικές τηλεοπτικές σειρές επιστ. φαντασίας - αγαπημένη μου ήταν το "Space 1999". Επίσης το σπίτι μου είχε τελείως ανοιχτό ορίζοντα και δεν το θεωρώ τυχαίο. Στην πρώτη πτήση του Columbia (Απρίλιος 1981 - τότε 12 ετών) αγωνιούσα επί ημέρες (Θεέ μου αυτές οι αλλεπάλληλες αναβολές!). Μάλιστα άκουσα ότι ένα βράδυ το Columbia θα περνούσε πάνω από την Αθήνα (θα φαινόταν πάνω από το Δυτικό ορίζοντα), όμως είχε συννεφιά! Πρώτη μερική έκλειψη ηλίου είδα στις 4/12/1983 (στην Αθήνα η κάλυψη ήταν γύρω στο 30%) και ήμουν πολύ τυχερός αφού ο καιρός ήταν αίθριος και έτυχε την ημέρα αυτή να πάμε σχολική εκδρομή! Σε κάποια εγκυκλοπαίδεια φυσικών επιστημών είχα δει αστρονομικούς χάρτες, αλλά δεν είχα δώσει σημασία, ώσπου ένα βράδυ του Ιανουαρίου του 1985 βγαίνω από το σπίτι μου και στην ανατολή βλέπω 3 αστέρια σε ευθεία. Αμέσως αναζητώ τους χάρτες στην εγκυκλοπαίδεια και αρχίζω να μαθαίνω τους αστερισμούς, ξεκινώντας φυσικά από τη ζώνη του Ωρίωνα! Για τους πλανήτες τους οποίους έβλεπα αλλά δεν υπήρχαν στους χάρτες έμαθα από τα ανεπανάληπτα αστρονομικά άρθρα της "Πτήσης" του κου Γεωργίου Γεωργιάδη - Πρίφτη που συνέπεσε να κυκλοφορούν εκείνη την περίοδο. Χαρακτηριστικό για το πόσο βοήθησε ο ανοικτός ορίζοντας ήταν το γεγονός ότι εντόπισα τυχαία ακόμη και τον Ερμή (τρίτος λαμπρός αστέρας στους Διδύμους δίπλα σε Κάστορα και Πολυδεύκη??? - τέλη Ιουνίου 1985). Όσο για τον κομήτη του Halley το 1986, ήταν μόλις εντοπίσιμος στο γυμνό μάτι (4ου μεγέθους και χαμηλά), μια από τις χειρότερες εμφανίσεις του! (Και για την εμφάνιση αυτή η "Πτήση" είχε δημοσιεύσει ένα εξαιρετικό άρθρο).

Διορθώνω: τη διαφορά τη γνώριζα, την ορολογία "mirror shift" δε γνώριζα για την κύληση του καθρέφτη στο μήκος του οπτικού άξονα (κάτι τέτοιο μου συνέβαινε όταν το ETX σκόπευε στο Ζενίθ). Παρόλα αυτά Ηλία, αν το mirror flop είναι τόσο σπάνιο και ακραίο, γιατί οι εξπαίρ της πλανητικής κάνουν τόσο συχνά ευθυγράμμιση στα οπτικά των SCT τους?

Ηλία, πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις σου, ομολογώ ότι δεν γνώριζα τη διαφορά, μάλιστα με μια ματιά στον ιστό διαπίστωσα ότι υπάρχει μεγάλη σύγχυση σε σχέση με τα θέματα αυτά.

Τυχαίνει να έχω τη συγκεκριμένη έκδοση, με ενσωματωμένο αυτό το εντελώς απαράδεκτο dove tail! Οι δύο κεντρικές βίδες που το στηρίζουν είναι ακέφαλες και δεν μπορούν να αφαιρεθούν για να τοποθετηθεί πιο στιβαρό dove tail (βλ. φωτό). Για την σταθερότητα της ευθυγράμμισης και για το mirror flop δεν είμαι και τόσο σίγουρος, αφού ο σωλήνας δε διαθέτει mirror lock up όπως τα αντίστοιχα της Meade. Στον ιστό υπάρχουν φρικτά παραδείγματα: http://astroshed.com/observatory/c11saga/c11saga.htm Όσο για τα οπτικά σε γενικές γραμμές είναι ικανοποιητικά. Ορισμένα κομμάτια έχουν εξαιρετική απόδοση, άλλα λιγότερη. Για το δικό μου δεν έχω βεβαιωθεί ακόμη, αν και τις νύχτες με καλό seeing μου έχει δώσει πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα. Πάντως, τόσο ο Damian Peach, όσο και ο Mario Weigand (ο πρώτος ερασιτέχνης που ανέδειξε τις DMK firewire cams) αναβαθμίστηκαν σε C14 και αυτό δεν το θεωρώ τυχαίο. Το C11 έχει και το πλεονέκτημα της φορητότητας σε σχέση με τα ογκώδη νευτώνεια, η τιμή του όμως είναι πολύ υψηλή σε σχέση με αυτά.

Ποια ρούχα, θα χρειάζεται φορητό air condition !!!

Παρεμπιπτόντως, μη νομίσετε ότι θα 'ναι και τόσο ονειρεμένα στη Σαγγάη. Με μέση μέγιστη θερμοκρασία Ιουλίου 32° και μέση ελάχιστη 23° (ίδιες με της Αθήνας!), όμως με μέση υγρασία 65% το μεσημέρι και 95% το βράδυ, καλό θα είναι κανείς να μην κυκλοφορεί πολύ ώρα έξω γιατί ο κίνδυνος θερμοπληξίας είναι υπαρκτός! Στο Νοβοσιμπίρσκ, μια συγκεκριμένη ημέρα με 26°, υψηλή υγρασία και χωρίς ήλιο κοντέψαμε να σκάσουμε, φανταστείτε με τουλάχιστο 32° (στη Σαγγάη καλοκαιρινές θερμοκρασίες από 35-40° δεν είναι καθόλου σπάνιες!).

Στο γυμνό μάτι ήταν απόλαυση!!!

http://epod.usra.edu/archive/epodviewer.php3?oid=463840 (μόνιμο link) έχει προηγηθεί κι ένα του Κώστα (KC) http://epod.usra.edu/archive/epodviewer.php3?oid=463296 Μπράβο παιδιά!

Το δικό μου είναι μια ονειρική - αλλά ταυτόχρονα πραγματική - ανατολή μέσα από τον Παρθενώνα, θέλοντας να φανεί ότι ακόμη και μέσα σε αυτή την γκρίζα τσιμεντούπολη - αλλά και γενικότερα - μπορεί κανείς να ζήσει το όνειρο...

Δυστυχώς δεν υπάρχουν θέσεις

γιατί να μην πάω??? Και που έκατσα εδώ τι κατάλαβα??? Όξος και χολή!!! Κατά τα άλλα, για Κίνα το σκέφτομαι να έρθω...