Εδώ να γράψω και τη δική μου Οι ηλικίες παραπλήσιες, 5 και 6 1/2 είναι τα παιδιά μου Για επίγεια παρατήρηση δεν το εχουν χρησιμοποιήσει ποτε, ουτε το εχουν ζητήσει (δυο νευτώνεια έχω) Νύχτα έχουμε δει τη Σελήνη, το Δια, τον Κρόνο (που είναι το καλύτερο τους), τον Αρη -απλά για να το πουμε- τον Ωρίωνα, την Ανδρομέδα, τις Πλειάδες και τον Ήλιο με φίλτρο - η διάβαση του Ερμή είχε κάνει πολύ εντύπωση στο γιο μου. Οι πλανήτες τους κάνουν πολύ περισσότερη αίσθηση όπως και η Σελήνη με τον Ήλιο γιατί καταλαβαίνουν περισσότερο τι βλέπουν. Η Ανδρομέδα και ο Ωρίωνας δεν τους τράβηξαν τόσο το ενδιαφέρον, προτιμούν να βλέπουν τις φωτογραφίες που τραβάω. Είναι σημαντικό να τους γίνει ξεκάθαρα πως άλλο είναι μια φωτογραφία και άλλο να βλέπεις με το μάτι. Ο λόγος που δεν δείχνουν ενδιαφέρον για να δουν νεφελώματα ίσως είναι και αυτός. Εμένα το έχουν αποδεχτεί και ζητάνε πράγματα που ξέρουν οτι θα τους αρέσουν. Μιλάμε για τους αστερισμούς, τους μαθαίνω να βρισκουν κάποια άστρα με το μάτι, έτσι ώστε να προσαρμόζονται στη φυσική οπτική και όχι στις φωτογραφίες Επίσης θεωρώ πως κανένα παιδί αυτης της ηλικίας δεν θα κάτσει να ψάξει από μόνο του. Θα πρέπει να είναι και ένας μεγάλος μαζί του, να το ωθήσει να εξερευνήσουν. Εμένα ο "μεγάλος" που του αρέσει γενικά να διαβάζει για τους πλανήτες κλπ, σπάνια μόνος του θα πει "μπαμπα παμε να δουμε τηλεσκοπιο", μόνο με πανσέληνο, αλλά όταν εγώ ανέβω μεσα στο 10΄έχουν έρθει και τα δυο - οπότε ξεκινάει η συζήτηση "είναι αργά, έχετε σχολείο αύριο" και άλλα τέτοια - και χαζεύουν, ρωτάνε και κουβεντιάζουμε. Μέσα από αυτη τη συζήτηση το αγαπάνε περισσότερο, εξάπτουν τη φαντασία τους.