Μα βέβαια, πως είχε μπορέσει να το παραβλέψει, όλα ταίριαζαν. Ο σκοτεινός Αδερφός είχε πυροδοτήσει το έρεβος κάνοντας να αναπηδήσει η ύπαρξη σε ένα άλλο "που", σ' ένα αρχικό "τότε". Είχε φύγει δημιουργώντας έναν παράλληλο κόσμο και αφήνοντας μόνο το άδειο κέλυφος της φυλακής του. Αλίμονο όμως! Ο κόσμος του σκότους, όπου η απόλυτη έλειψη καλοσύνης τον καθιστούσε την πιο τρομερή απειλή ήταν ήδη εδώ! Εχοντας καταναλώσει το παράλληλο παρελθόν του, εκπλήρωνε το σκοπό της ύπαρξής του και συνάμα το πεπρωμένο του. Εκδίκηση! Ο Πρώτος προφήτης ο Vassili το είχε πει μέσα από τη Διαθήκη "Δεν ηταν απο το γνωστο Συμπαν.Η Κολαση τους ξεβρασε και το εκανε αγρια.Εμφανιστηκαν απο το πουθενα.Οι Αποικιες ηταν οι πρωτες που ενοιωσαν την καταστροφικη μανια τους.Παρα την απεγνωσμενη αντισταση υπεκυψαν πιο γρηγορα απο τα χρονοδιαγραμματα και των πλεον απαισιοδοξων αναλυτων.Ολες οι προσπαθειες προσεγγισης που επιχειρηθηκαν ολοι οι τροποι επαφης που δοκιμαστηκαν ναυαγησαν εντελως.Κανενα συναισθημα δεν υπηρχε στις κινησεις τους.Δεν ενδιαφερονταν να κατακτησουν τους αρκουσε να καταστρεψουν" είχε προειδοποιήσει. Ομως αυτή είναι η μοίρα των προφητών. Να μην εισακούγονται. Κάθε στιγμή που περνούσε η κατάσταση έπαιρνε όλο και πιο άσχημη τροπή για το Σύμπαν. Ακόμα και ο παντοδύναμος Νους έμοιαζε ανίσχυρος μπρος στην ψυχρή και αποφασισμένη μανία των ορδών του ερέβους. Ο οδηγός τους, ισόποσο κομάτι του ίδιου του Νου, είχε το πλεονέκτημα του σκοπού! Εκμηδένιση! Μόνο ένα θαύμα μπορούσε να σώσει την Υπαρξη από την διαγραφή. Τα μάτια όλων στράφηκαν στους προφήτες. Με την ελπίδα να σιγοκαίει ακόμα μέσα τους, ζήτησαν να ερμηνευτεί για ακόμα μία φορά ο λόγος του Vassili στην Διαθήκη. "Το όνομά της θα είναι Βεατρίκη" άρχισαν αυτοί ...