Φίλοι γειά σας, Πάει καιρός από την τελευταία φορά που άγραψα σ'αυτό το site και πιστεύω οτι το συγκεκριμένο θέμα είναι το καταλληλότερο για να αρχίσω ξανά να γράφω στα Forum.Το βασικό ερώτημα είναι το τι θα μας έκανε να παρατήσουμε την αστρονομία΄ η απάντηση σ'αυτήν την ερώτηση για μένα είναι μια απλή λέξη...η ζωή.Ένα ωραίο πρώι ξυπνάς μετά από μία υπέροχη παρατήρηση και ξαφνικά ξεχνάς οτι έχεις τηλεσκόπιο΄ το ξεχνάς κι αυτό περνάει σε μία γωνία ενός δωματίου έχοντας τόση σκόνη επάνω του που για να το καθαρίσεις χρειάζεσαι ηλεκτρική σκούπα΄ ξεχνάς το ανεβοκατέβασμα στην ταράτσα της πολυκατοικίας κι ακόμα χειρότερα ξεχνάς το συναίσθημα εκείνο που ένιωσες την πρώτη φορά που κοίταξες τα πέρατα του διαστήματος μέσα απ'αυτό.Βέβαια,το ηθικό δίδαγμα απ'όλο αυτό είναι πως ακόμα και μετά από δύο χρόνια απραξίας αισθάνεσαι το τσίμπιμα αυτό μέσα στο μυαλό σου που σε κάνει να βάζεις την ηλεκτρική σκουπά στην πρίζα και να παίρνεις όλη την σκόνη που το σκέπαζε, κάνοντας το να θυμίζει και πάλι τηλεσκόπιο.Έχεις συνειδητοποιήσει πως πότε δεν παράτησες την αστρονομία, απλώς την είχες θάψει κάπου βαθιά μέσα στον λαβύρινθο του μυαλού, κι εκείνη κατόρθωσε να βρεί τον μίτο και να διαβεί την έξοδο που οδηγεί στη ζωή!Η αστρονομία,λοιπόν,δεν είναι ένα απλό παιχνίδι που μπορείς να το παρατήσεις αλλά είναι ένας τρόπος ζωής που αν πραγματικά το αγαπάς τότε μπορεί να σου χαρίσει τις πιο ξεχωριστές στιγμές. Φιλικά, Άρης