(Το παρακάτω θέμα γράφτηκε για τους νέους ερασιτέχνες αστρονόμους. Οι παλιοί μπορούν να προσθέσουν επιπλέον πληροφορίες.) Τα αστέρια είναι τεράστιες σφαίρες από υπέρθερμα αέρια, που ακτινοβολούν λόγω της μεγάλης θερμοκρασίας τους. Όπως οι άνθρωποι, τα αστέρια γεννιούνταν, εξελίσσονται και κάποτε πεθαίνουν. Το άρθρο αυτό μελετά την γέννηση των άστρων. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως το ίδιο το διάστημα είναι τελείως κενό. Αυτό δεν ισχύει γιατί στον ίδιο τον διαστρικό χώρο υπάρχουν άτομα κάθε λογής, κυρίως υδρογόνου. Σε κάποιες περιοχές του διαστήματος τα άτομα αυτά, καθώς και σκόνη, είναι ποιο συγκεντρωμένα και σχηματίσουν μόρια. Οι περιοχές αυτές ονομάζονται μοριακά νέφη ή σκοτεινά νεφελώματα επειδή, αν φωτιστούν από κοντινά αστέρια, μοιάζουν λιγάκι με τα νέφη στη Γη. Σε αυτά τα νέφη υπάρχουν και πολύτιμα οργανικά μόρια όπως η μεθανόλη και η γλυκίνη (αμινοξέα). Η ύπαρξη αυτών των μορίων, και ακόμα περισσότερων, αυξάνει τις πιθανότητες ύπαρξης ζωής και σε άλλους πλανήτες. Ο Βρετανός αστροφυσικός Fred Hoyle αναρωτήθηκε αν θα μπορούσαν να υπάρξουν ζωντανοί οργανισμοί στον διαστρικό χώρο, αν και είναι πολύ απίθανο σενάριο. Υπάρχουν και πολλά φωτεινά νεφελώματα που μπορούμε να δούμε ακόμα και με γυμνό μάτι, όπως το νεφέλωμα του Ωρίωνα. Τα νεφελώματα είναι είτε ανάκλασης (αντανακλούν το φως των γειτονικών άστρων) είτε εκπομπής (το νεφέλωμα παράγει δικό του φως). Μέσα στα νεφελώματα δημιουργούνται συνεχώς νέα αστέρια. Ας δούμε πως. Τα νεφελώματα είναι αδρανή για εκατομμύρια χρόνια αλλά κάτι μπορεί να τα διαταράξει, ξεκινώντας την γέννηση νέων άστρων. Κάποια τμήματα του νεφελώματος συμπιέζονται και γίνονται ποιο πυκνά, με αποτέλεσμα να υπερισχύει η βαρύτητα και να καταρρέουν. Κάποια τμήματα έχουν τόσο πολλά υλικά που μπορούν να δημιουργήσουν πολλά άστρα (Αντικείμενα Μπάρναρντ) ενώ άλλα τμήματα έχουν λιγότερα υλικά (Σφαιροειδή Μποκ). Τα τμήματα αυτά διασπώνται σε μικρότερα, όπου στο κάθε κομμάτι θα σχηματιστεί ένα νέο άστρο. Στο κέντρο ενός τμήματος αερίων και σκόνης που καταρρέει η πυκνότητα της ύλης αυξάνεται καθώς συγκεντρώνεται λόγω της βαρύτητας. Εκεί δημιουργείται ένα πρωταστέρι, ένα μωρό άστρο. Όσο περισσότερα υλικά έχει το πρωταστέρι, τόσο περισσότερη βαρύτητα έχει και τόσο περισσότερα υλικά μαζεύει. Καθώς τα υλικά παρασέρνονται από τη βαρύτητα, συγκρούονται με τα υλικά του πρωτάστρου και παράγεται θερμότητα. Όσο περισσότερα υλικά μαζεύει ένα πρωτάστρο, τόσο ποιο θερμό γίνεται. Το πρωτάστρο περιστρέφεται και αποκτά έναν δίσκο από αέρια και σκόνη οπού μπορεί εκεί να δημιουργηθεί ένα πλανητικό σύστημα ή ένα νέο άστρο. Καθώς το πρωτάστρο αποκτά περισσότερα υλικά, γίνεται ποιο θερμό και ποιο πυκνό. Όταν στον πυρήνα του πρωτάστρου υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, τα άτομα υδρογόνου ενώνονται παράγοντας ενέργεια και το πρωτάστρο παράγει το δικό του φως. Ένα αστέρι γεννήθηκε. Ένα φωτεινό νεφέλωμα