terring

Βρήκα μερικές πληροφορείες για το Hills Cloud

Ελπίζω να φανεί κι από τη Ζάκυνθο

Η πλάκα όμως ξέρετε ποιά είναι; Πως κανένα περιοδικό δεν έχει τις ίδιες αστρολογικές προβλέψεις με κάποιο άλλο . Ανοίξτε ένα οποιοδήποτε περιοδικό και θα καταλάβετε τι εννοώ. Στο μεταξύ όμως όταν τους το λέω αυτό, ξέρετε τι μου λένε; "Ε, και λοιπόν;" ΈΛΕΟΣ!

Τις πληροφορείες τις πήρα κυρίως από το περιοδικό Science Illustrated, αλλά δεν θυμάμαι το τεύχος . Είχε κύριο αφιέρωμα για τα 50 χρόνια της διαστημικής εξερεύνησης, οπότε θα ξέρετε για ποιό λέω.

(Το άρθρο αυτό είναι κυρίως για τους νέους στην ερασιτεχνική αστρονομία. Οι παλιοί αν θέλουν μπορούν να συμπληρώσουν ) Κάποτε ο άνθρωπος πίστευε πως όλος ο κόσμος είναι περιορισμένος σε μια όμορφη σφαίρα, που ονομάζουμε Γη. Τα τελευταία 50 χρόνια όμως άρχισε να σπάει τα δεσμά και να εξαπλώνεται, αν και πολύ δειλά, στην απεραντοσύνη του πραγματικού κόσμου, του Σύμπαντος. Ας δούμε μερικά από τα σημαντικότερα βήματα του... Δεκαετία του 1950 "Ο άνθρωπος που δεν ονειρεύεται είναι σαν πουλί χωρίς φτερά, και τώρα βρίσκομαι κοντά στη πραγματοποίηση του μεγαλύτερου ονείρου της ανθρωπότητας. Ανέκαθεν οι άνθρωποι ατένιζαν το σκοτεινό ουρανό και ονειρεύονταν" Σεργκέι Κορολιώφ 1957: Εκτοξεύεται από την Σοβιετική Ένωση ο Σπούτνικ 1, ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος. Ένα μήνα μετά εκτοξεύεται ο Σπούτνικ 2, με επιβάτη τη σκυλίτσα Λάικα. Οι αμερικανοί προσπαθούν να εκτοξεύσουν τον δορυφόρο Vanguard, αλλά ο πύραυλο ανατινάσεται. 1958: Ο αμερικάνικος δορυφόρος Explorer 1 εκτοξεύεται και ερευνά το Γήινο μαγνητικό πεδίο. 1959: Η σοβιετική διαστημοσυσκευή Luna 1 πετάει σε απόσταση 6.000 χιλιομέτρων από τη Σελήνη. Το Luna 2 προσκρούει στην επιφάνεια της, ενώ το Luna 3 φωτογραφίζει για πρώτη φορά την αθέατη πλευρά της. Δεκαετία του 1960 "Φεύγουμε!" Γιούρι Γκαγκάριν 1960: Οι Η.Π.Α. εκτοξεύουν τον πρώτο μετεωρολογικό δορυφόρο, τον Tiros 1. Το Discoverer 13 γίνεται ο πρώτος δορυφόρος που επιστρέφει στη Γη. 1961: Ο Γιούρι Γκαγκάριν γίνεται ο πρώτος άνθρωπος στο διάστημα. Ακολούθει ο Alan Shephard, ο πρώτος αμερικανός αστροναύτης. Ο πρόεδρος John F. Kennedy υπόσχεται ότι η Αμερική θα εκτοξεύσει έναν άνθρωπο στην Σελήνη πριν το 1970. 1962: Ο δορυφόρος Telstar καταφέρνει την πρώτη ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση μεταξύ Η.Π.Α. και Ευρώπης. Η διαστημοσυσκευή Mariner 2 προσεγγίζει την Αφροδίτη και καταγράφει θερμοκρασίες που αγγίζουν τους 500 βαθμούς Κελσίου στην επιφάνεια της. 1963: Η Βαλεντίνα Τερέσκοβα γίνεται η πρώτη γυναίκα κοσμοναύτης. 1965: Ο Αλεξέι Λεονόφ κάνει τον πρώτο διαστημικό περίπατο. Η αμερικανική διαστημοσυσκευή Mariner 4 πλησιάσει τον Άρη και ανακαλύπτει ότι η επιφάνεια του είναι γεμάτη κρατήρες και όχι εξωγήινες πόλεις. 1966: Οι Neil Armstrong και David Scott κάνουν μια δραματική προσθαλάσσωση με τον Gemini 8 κατά την επιστροφή τους στη Γη. Η σοβιετική διαστημοσυσκευή Luna 9 και η αμερικάνικη Surveyor 1 προσγειώνονται για πρώτη φορά ομαλά στη Σελήνη. 1967: Ο Βλαντιμίρ Κομάροφ σκοτώνεται κάτα τη προσεδάφιση του Σογιούζ 1. Οι Gus Grissom, Edward White Roger και Chaffee απανθρακώνονται ζωντανοί σε πυρκαγιά κατά τη δοκιμή του Apollo 1. 1968: Το Apollo 8 γίνεται το πρώτο επανδρωμένο διαστημόπλοιο σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Για πρώτη φορά οι άνθρωποι, βλέποντας τη Γη από τόσο μακριά, καταλαβαίνουν πόσο μικρός είναι ο πλανήτης μας και πόσο σημαντικό είναι να τον φροντίσουμε. 1969: Η Σοβιετική Ένωση (Σ.Ε.) εκτοξεύει δύο πυραύλους στη Σελήνη, αλλά και οι δύο εκρήγνυνται λίγο μετά την εκτόξευση. Οι Neil Armstrong και Edwin Aldrin γίνονται οι πρώτοι άνθρωποι που πατούν στη Σελήνη. Δεκαετία του 1970 "Houston είχαμε ένα πρόβλημα" James Lovell 1970: Το Apollo 13 επιστρέφει πίσω στη Γη μετά από ένα σοβαρό ατύχημα στο διάστημα. Η Κίνα εκτοξεύσει τον πρώτο της δορυφόρο. 1971: Η Σ.Ε. εκτοξέυει τον πρώτο διαστημικό σταθμό, τον Σαλιούτ 1. Η αμερικανική διαστημοσυσκευή Mariner 9 μπαίνει σε τροχιά γύρω από τον Άρη και φωτογραφίζει τοπία με σβησμένα ηφαίστεια, χαράδρες και αποξηραμένες κοίτες ποταμών. 1972: Ο πρόεδρος Νίξον ανακοινώνει τα σχέδια για διαστημικό λεωφορείο. Σταματάει το πρόγραμμα Apollo για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, έχοντας στείλει συνολικά 12 αστρονάυτες στη Σελήνη. Η Σ.Ε. διακόπτει τις προσπάθειες να στείλει άνθρωπο στη Σελήνη. 1973: Οι αμερικανοί εκτοξεύουν τον διαστημικό σταθμό Skylab. Η διαστημοσυσκευή Pioneer 11 ξεκινά το ταξίδι του προς τον Δία. 1975: Ένα αμερικάνικο Apollo και ένα σοβιετικό Soyuz ενώνονται στο διάστημα στο πλαίσιο του προγράμματος A.S.T.P., δίνοντας ελπίδες για ένα ποιό ειρηνικό μέλλον. Ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Διαστηνική Υπηρεσία (E.S.A.). Οι σοβιετικές διαστημοσυσκευές Βενέρα 9 και 10 στέλνουν στη Γη τος πρώτες κοντινές φωτογραφίες της επιφάνειας της Αφροδίτης. 1976: Οι αμερικάνικες διαστημοσυσκευές Viking 1 και 2 προσεδαφίζονται στον Άρη. 1977: Οι διαστημοσυσκευές Voyager 1 και 2 ξεκινούν το ταξίδι τους στουε εξωτερικούς πλανήτες. 1979: Το Voyager 1 φωτογραφίζει τα ενεργά ηφαίστεια της Ιούς. Η E.S.A. εκτοξεύει τον πρώτο εμπορικό πύραυλο, τον Ariane. Δεκαετία του 1980 "Έδωσα εντολή στη N.A.S.A. να θέσει σε τροχιά ένα μόνιμα επανθρωμένο διαστημικό σταθμό και να το επιτύχει μέσα σε μια δεκαετία" Ronald Reagan 1981: Το Columbia, το πρώτο διαστημικό λεωφορείο, εκτοξεύεται για μια αποστολή δύο ημερών. 1984: Η Σβετλάνα Σαβίτσκαγια γίνεται η πρώτη γυναίκα που πράγματοποιεί διαστημικό περίπατο. 1986: Το διαστημικό λεωφορείο Challenger εξεράγει μετά την εκτόξευση και οι εφτά αστροναύτες σκοτώνονται. Εκτοξεύεται ο σοβιετικός διαστημικός σταθμός Μιρ. Το Voyager 2 φτάνει στον Ουρανό. Πέντα διαστημοσυσκευές μελετούν τον κομήτη του Χάλλεϋ. 1987: Η Σ.Ε. εκτοξεύει τον πύραυλο Ενέργεια, τον ισχυρότερο μέχρι τότε πύραυλο στον κόσμο. 1988: Το σοβιετικό διαστημικό λεωφορείο Buran εκτοξεύεται για μια μόνο φορά, και μάλιστα ελεγχόμενο από υπολογιστές. 1989: Το Voyager 2 προσπερνά τον Ποσειδώνα. Ο αστρονομικός δορυφόρος COBE κάνει τις πρώτες ακριβείς μετρήσεις της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου. Δεκαετία του 1990 "Θα συμβούλευα τους αστρονόμους να πάρουν ρεπό και να γιορτάσουν το γεγονός. Σήμερα είναι η τελευταία ελεύθερη μέρα τους, γιατί μόλις το Hubble τεθεί σε λειτουργία θα πνιγούν από τον όγκο των πληροφοριών." Ed Weiler 1990: Εκτοξεύεται το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Η διαστημοσυσκευή Μαγγελάνος χαρτογραφεί την επιφάνεια της Αφροδίτης. 1993: Επισκευή στο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. 1995: Η διαστημοσυσκευή Γαλιλέος φτάνει στον Δία. 1997: Η διαστημοσυσκευή Mars Pathfinder προσεδαφίζεται στον Άρη. ΕΚτοξεύεται η διαστημοσυσκευή Cassini με προορισμό τον Κρόνο. Πυρκαγιά και σύγκρουση με σκάφος ανεφοδιασμού σημειώνινται στον Μιρ. 1998: Το πρώτο τμήμα του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού (I.S.S.) εκτοξεύεται μέσο ενώς ρώσικου πηραύλου Proton Δεκαετία του 2000 "Πιστεύω πως η ανθρωπότητα δεν θα επιβιώσει τα επόμενα 1.000 χρόνια, αν δε μετακομίσουμε κάπου αλλού στο Σύμπαν. Είναι πολλές οι συμφορές που μπορούν να πλήξουν τη ζωή, εφόσον αυτή είναι περιορισμένη σε έναν και μόνο πλανήτη. Είμαι ωστόσο αισιόδοξος, θα φτάσουμε στα άστρα" Stephen Hawking 2000: Οι πρώτοι αστροναύτες εγκαθίσταται στον I.S.S. 2001: Ο Dennis Tito γίνεται ο πρώτος τουρίστας στο διάστημα. Ο διαστημικός σταθμός Μιρ αποσύρεται και καίγεται στην ατμόσφαιρα. 2003: Το διαστημικό λεωφορείο Columbia κομματιάζεται στην ατμόσφαιρα, σκοτώνοντας και τους εφτά αστροναύτες. Η Κίνα εκτοξεύει το Shenzhou 5 με τον πρώτο ταϊκοναύτη, τον Γιανγκ Λιβέι. Η ευρωπαϊκή διαστημοσυσκευή Mars Express φτάνει στον Άρη. 2004: Εκτοξεύεται το SpaceShip One, το πρώτο ιδιωτικό διαστημόπλοιο. Τα ρομποτάκια Spirit και Opportunity εξερευνούν τον Άρη. Η διαστημοσυσκευή Cassini φτάνει στον Κρόνο. 2005: Η κάψουλα Huygens προσεδαφίζεται στον Τιτάνα. 2006: Η Ιρανοαμερικανή Anousheh Ansari γίνεται η πρώτη τουρίστρια στο διάστημα. Η διαστημοσυσκευή New Horizons εκτοξεύεται με προορισμό τον Πλούτωνα. 2007: Το New Horizons προσπερνά τον Δία. Επέτειος 50 χρόνων από την εκτόξευση του Σπούτνικ 1.

Anyone_anywhere και με τα άστρα τύπου F, όπως ο Προκύωνας, τι γίνεται ;

Πολύ χαίρομαι που σας άρεσε . Βέβαια αυτό το άρθρο θα πρέπει να το διαβάσουν όσοι είναι κατά της διαστημικής έρευνας, μπας και καταλάβουν το λάθος τους . Το άρθρο είναι ήδη στο περιοδικό και σύντομα θα κυκλοφορήσει στο Τ.Ε.Ι.. Όχι, δεν έβαλα τις φατσούλες

Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, ο Γαλαξίας μας ίσως να αποτελείται από 500.000.000.000 αστέρια, ενώ το 33% των πλανητών στον Γαλαξία μας μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή. Προσωπικά θεωρώ πως είναι πολύ ποιό πιθανό να υπάρχουν κι αλλού μορφές ζωής από το να είμαστε εντελώς μόνοι μας. Προσωπικά μάλιστα δεν αποκλείω να υπάρχουν κι αλλού πολιτισμοί. Κάποιοι από αυτούς ζουν στην αρχαία εποχή, άλλη στον μεσαίωνα, άλλη στην εποχή μας και άλλοι ποιό προχωρημένοι από εμάς. Ίσως μερικοί από τους πολιτισμούς να είναι τόσο εξελιγμένοι, που να κατέχουν την τεχνολογί να διασχήσουν τις εξωφρενικές αστρικές αποστάσεις "ευκολότερα" και να εξερευνούν τον Γαλαξία μας. Ίσως μάλιστα κάποιο εξερευνιτικό σκάφος να βρίσκεται ήδη στο Ηλιακό μας Σύστημα και να μας μελετά. Όμως δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για αυτό. Καταρχάς ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει ζωντανούς οργανισμούς, ούτε ένα μικρόβιο, έξω από τη Γη. Επίσης το ότι υπάρχει πιθανότητα να μας επισκεφτούν εξωγήινοι, δεν σημαίνει πως ότι περίεργο βλέπουμε στον ουρανό είναι ντε και καλά "εξωγήινο". Σύμφωνα μάλιστα με στατιστικές, μόνο το 10% των αναφωρών για Α.Τ.Ι.Α. (Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα) δεν έχει εξηγηθεί ακόμη.

Νίο καλωσήρθες στην αστροπαρέα μας . Να θυμάσαι πως δεν υπάρχου "απόλυτα" τηλεσκόπια, δηλαδή κάθε τηλεσκόπιο έχει τα προτερήματα του αλλά και τα μειονεκτήματα του. Το θέμα λοιπόν είναι με τι ακριβώς θα ασχοληθείς . Κάποια τηλεσκόπια είναι ιδανικά για παρατηρίσεις πλανητών, αλλά δεν αποτελούν καλή ιδέα για παρατήρηση γαλαξιών. Σε συμβουλεύω πρώτα να διαβάσεις τις προτάσεις των συνάδελφων εδώ και να επισκεφτείς ένα καλό κατάστημα με τηλεσκόπια για να το ψάξεις .

Το έψαξα και βρήκα πως πρόκειται για τυπογραφικό λάθος .

Αστροφυσικοί εντόπισαν ένα μακρινό ουράνιο αντικείμενο που μοιάζει με άστρο, αλλά του οποίου η θερμοκρασία στην επιφάνεια είναι ίση με το ένα δέκατο αυτής του Ήλιου. Πρόκειται για έναν καφέ νάνο, ένα «αποτυχημένο» άστρο, δηλαδή, που δεν έχει την απαιτούμενη μάζα ώστε να ξεκινήσουν πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης στον πυρήνα του. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια του συγκεκριμένου –με την ονομασία J0034-00- υπολογίζεται ότι είναι μόλις 600-700 βαθμούς Kelvin. Είναι ο ψυχρότερος καφέ νάνος που έχει εντοπιστεί ποτέ, σύμφωνα με τη βρετανική ερευνητική ομάδα που τον ανακάλυψε. Το εύρημα θέτει υπό αμφισβήτηση τα όρια ανάμεσα στους πλανήτες αερίων -όπως ο Δίας- που έχουν μεγάλη μάζα, και τους μικρότερους καφέ νάνους. «Υλικώς, τα άστρα, οι καφέ νάνοι και οι αέριοι πλανήτες είναι το ίδιο πράγμα – είναι απλά σβώλοι αερίων με διαφορετική μάζα», λέει ο επικεφαλής της ομάδας, Δρ Steve Warren από το Imperial College London. «Και καθώς αυτή η έρευνα προχωρά και θα ξεκινήσουμε να βρίσκουμε αντικείμενα ανάμεσα στα άστρα που έχουν μάζες πλανητών, πώς θα τα αποκαλούμε»; Ο καφέ νάνος εντοπίστηκε αρχικά από τον συνάδελφό του, Δρ Daniel Mortlock. «Εντοπίζοντας ένα αντικείμενο σαν το J0034-00 είναι μια πιο προκλητική εκδοχή του να βρίσκεις βελόνα στ’ άχυρα», εξήγησε. «Σε αυτή την περίπτωση ήταν σαν ψάχνεις ένα κομμάτι λίγο κοκκινωπού άχυρου παρά μια ωραία γυαλιστερή βελόνα». Ο J0034-00 που εντοπίστηκε με το τηλεσκόπιο UKIRT της Χαβάης, βρίσκεται στον αστερισμό του Κήτους, έχει μάζα 15-30 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία και παρόμοια διάμετρο. Ο Δρ Mortlock ερευνούσε για μακρινά κβάζαρ, όταν τον ανακάλυψε. «Ένα από τα ενδιαφέροντα αντικείμενα που εμφανιζόταν εκεί δεν είχε ακριβώς τα σωστά χρώματα που έχουν τα κβάζαρ και αυτό ήταν ο J0034-00». Απαιτήθηκαν περαιτέρω παρατηρήσεις με το τηλεσκόπιο Gemini South της Χιλής, για να προσδιοριστεί η θερμοκρασία και η πιθανή μάζα του. Αν και είναι ακόμη πολύ νωρίς για να γνωρίζουμε την απόστασή του από τη Γη, η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι βρίσκεται περίπου 50 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Πηγή: http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=366673

Νέες πληροφορίες αλλά και νέα ερωτηματικά φέρνει πρόσφατη έρευνα για τον σχηματισμό των πλανητών. Σύμφωνα με παρατηρήσεις σε άστρα μεγαλύτερα του Ήλιου, όσο μεγαλύτερη μάζα έχει ένα άστρο, τόσο πιθανότερο είναι να φιλοξενεί πλανήτες. Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει τους περισσότερους από τους 236 γνωστούς εξωηλιακούς πλανήτες, ανιχνεύοντας τους βαρυτικούς κλυδωνισμούς που προκαλεί η περιστροφή των πλανητών γύρω από τα άστρα τους. Οι έρευνες έχουν εστιάσει σε άστρα παρόμοια με τον Ήλιο, καθώς τα άστρα με μικρότερη μάζα είναι δυσδιάκριτα, ενώ τα άστρα με μεγαλύτερη μάζα τείνουν να περιστρέφονται πολύ γρήγορα –περίπου κάθε 12 ώρες-, καθιστώντας δύσκολο τον εντοπισμό των βαρυτικών ιχνών των πλανητών. Ωστόσο οι αστρονόμοι έχουν αρχίσει πρόσφατα να παρατηρούν μία κατηγορία άστρων περίπου διπλάσιων σε μάζα από τον Ήλιο, των οποίων η περιστροφή έχει επιβραδυνθεί αρκετά ώστε να αποκαλυφθεί η παρουσία πλανητών. Τα άστρα αυτά είναι ηλικίας περίπου 2 δισεκατομμυρίων ετών –σχεδόν στο τέλος της ζωής τους- και περιστρέφονται μόλις μία φορά κάθε 100 μέρες. Στα έξι από αυτά τα άστρα, στα οποία ήταν ήδη γνωστό ότι φιλοξενούν πλανήτες, προστέθηκαν ακόμη τέσσερα. Την ανακάλυψη έκανε ο John Johnson από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια χρησιμοποιώντας τα δεδομένα από τα αστεροσκοπεία Keck της Χαβάης και Lick της Καλιφόρνια. Μέχρι στιγμής, τα στατιστικά υποδεικνύουν ότι το 8-9% αυτών των γηραιών μεγάλων άστρων φιλοξενούν πλανήτες – ποσοστό διπλάσιο συγκριτικά με αυτό των άστρων στο μέγεθος του Ήλιου. «Αυτή είναι μια πολύ ισχυρή ένδειξη ότι η μάζα του άστρου παίζει ζωτικό ρόλο στον σχηματισμό πλανητών», υποστηρίζει ο Johnson. Ο λόγος μπορεί να είναι απλός. Η θεωρία θέλει τους πλανήτες να σχηματίζονται από δίσκους αερίων και σκόνης που περιβάλλουν τα νεαρά άστρα. Τα άστρα με μεγάλη μάζα έχουν ογκωδέστερους δίσκους, άρα υπάρχει περισσότερη πρώτη ύλη για τη δημιουργία πλανητών. Ωστόσο, η εξήγηση δεν είναι επαρκής, αφού κανένας από αυτούς τους πλανήτες δεν βρίσκεται κοντά στο άστρο του. «Αυτό το κενό είναι εντυπωσιακό», επισημαίνει ο Johnson, εξηγώντας ότι πολλοί εξωηλιακοί πλανήτες γύρω από μικρότερα άστρα βρίσκονται συγκριτικά σε πολύ πιο κοντινές τροχιές. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι πλανήτες που βρίσκονται κοντά στα άστρα τους –οι περισσότεροι από τους οποίους είναι γίγαντες αερίων- έχουν μεταναστεύσει εκεί από πιο απομακρυσμένες τροχιές, αν και οι θεωρητικοί δεν καταλαβαίνουν τι είναι αυτό που τους σταματά σε μια συγκεκριμένη απόσταση από τα άστρα τους. «Μπορεί να υπάρχει ένα διαφορετικό σενάριο μετανάστευσης γύρω από τα άστρα με μεγάλη μάζα», παρατηρεί ο Johnson. «Αλλά η ακριβής διαδικασία που το προκαλεί είναι μυστήριο». Ο Alan Boss, θεωρητικός για τους εξωηλιακούς πλανήτες από το Ίδρυμα Carnegie στην Ουάσινγκτον, παραδέχεται ότι οι θεωρητικοί δεν μπορούν να εξηγήσουν τις παρατηρήσεις. «Νομίζω ότι αυτό είναι ένας τομέας στον οποίο προηγούνται οι παρατηρητές», λέει με χιούμορ. «Το σκορ είναι κάτι σαν παρατηρητές: 230, θεωρητικοί: 0». Η νέα έρευνα ενισχύει την επικρατούσα θεωρία ότι οι πλανήτες μπορούν να σχηματιστούν γύρω από πολλούς διαφορετικούς τύπους άστρων: από μικρής μάζας ερυθρούς νάνους μέχρι πάλσαρ (τα άστρα που απομένουν μετά από μία έκρηξη σουπερνόβα). Πλανήτες έχουν βρεθεί γύρω από κάθε είδος άστρου που έχουμε ερευνήσει, συνεχίζει ο Boss. «Όλες οι μελέτες μάς δείχνουν ότι η συχνότητα των πλανητικών συστημάτων είναι μεγαλύτερη από αυτή που υποθέταμε». Η έρευνα παρουσιάστηκε τη Δευτέρα σε συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στη Χαβάη. Πηγή: http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=366081 Πολύ ενδιαφέρουσα είδηση

Ας το παραδεχτούμε, όλα έχουν αρχή και τέλος και η ανθρωπότητα δεν αποτελεί εξαίρεση. Αν καταφέρουμε να επιβιώσουμε από τους πολέμους, μετεωρίτες, τη ρύπανση του πλανήτη μας κ.λ.π., θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον θάνατο του Ήλιου μας. Αν δεν έχουμε ήδη ξεχυθεί στο Σύμπαν, θα είμαστε καταδικασμένοι. Όμως ακόμη και το Σύμπαν πιθανόν να μη ζει για πάντα. Σήμερα δεν δημιουργούνται τόσα πολλά αστέρια όπως παλιότερα και στο τέλος όλα τα άστρα θα σβήσουν. Τότε τι θα κάνουν οι πολύ μακρινοί απόγονοι μας; Ίσως να έχουν τη δυνατότητα να καταφύγουν σε περιοχές γύρω από μαύρες τρύπες που εκλύουν ενέργεια υπό μορφή ακτινοβολίας Hawking. Οι μαύρες τρύπες με τη μεγαλύτερη μάζα μπορούν να ζήσουν για πάνω από 10^100 χρόνια, αλλά κι αυτές θα εξαφανιστούν. Μήπως μπορούμε να κατασκευάσουμε ένα τεχνητό Σύμπαν; Ο Ιάπωνας αστροφυσικός και εισηγητής της Θεωρίας των Υπερχορδών Michio Kaku εξέτασε το κατά πόσον οι γνωστοί φυσικοί νόμοι επιτρέπουν σε έναν τεχνολογικά υπερεξελιγμένο πολιτισμό να δημιουργήσει ένα νέο Σύμπαν και να επιβιώσει για πάντα. Ανακάλυψε πως η δημιουργία τεχνητών Συμπάντων είναι εφικτή, τουλάχιστον θεωρητικά! Ας δούμε πως θα μπορούσε να γίνει εφικτή η κατασκευή τεχνητών Συμπάντων. Για να μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο Σύμπαν, πρέπει πρώτα να βρούμε έναν τρόπο να χειραγωγήσουμε αποφασιστικά τον χωρόχρονο και την βαρύτητα. Για να το καταφέρουμε όμως, πρέπει πρώτα να αποκρυπτογραφήσουμε τα μυστικά του ίδιου του Σύμπαντος, από την κλίμακα του πολύ μεγάλου ως την κλίμακα του πολύ μικρού. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια Θεωρία των Πάντων. Η θεωρία αυτή πρέπει να εξηγεί τις τέσσερις δυνάμεις της φύσης, την βαρύτητα, τον ηλεκτρομαγνητισμό, την ισχυρή πυρηνική και την ασθενής πυρηνική δύναμη. Η Θεωρία Μ αποτελεί μετεξέλιξη της Θεωρίας των Χορδών και θεωρείται ως ο καλύτερος υποψήφιος για την ανακάλυψη της Θεωρίας των Πάντων. Σύμφωνα μάλιστα με αυτή την θεωρία, το Σύμπαν μας δεν είναι παρά ένα από τα αμέτρητα Σύμπαντα που υπάρχουν, το καθένα με τους δικούς του φυσικούς νόμους, ενώ κάποια από αυτά ίσως να μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή. Για να μετακομίσουμε σε άλλα Σύμπαντα ή να φτιάξουμε ένα δικό μας πρέπει να αναπτύξουμε τον κατάλληλο τεχνολογικό εξοπλισμό και τις επαρκείς ποσότητες ενέργειας. Αν επεκτείνουμε την παγκόσμια οικονομία και παραγωγή ενέργειας κατά 3% ετησίως, μπορούμε να το καταφέρουμε. Με τον διαστημικό αποικισμό μπορούμε να το καταφέρουμε χωρίς να καταστρέψουμε τη Γη μας. Οι σημερινές ποσότητες ενέργειας που παράγουμε είναι άχρηστες για την δημιουργία τεχνητών Συμπάντων, για αυτό θα χρειαστούμε εξωτικές πηγές ενέργειας. Αν θέλουμε να κατασκευάσουμε κάτι, πρέπει να ξέρουμε τα πάντα για αυτό. Αυτό ισχύει και για την δημιουργία νέων Συμπάντων. Μέχρι να χρειαστεί να φτιάξουμε νέα Σύμπαντα, ίσως να έχουμε αποικίσει όλο το Σύμπαν (αν βέβαια επιβιώσουμε). Ήδη έχει εξακριβωθεί η ύπαρξη εξωπραγματικών αντικειμένων όπως η αντιύλη, οι μαύρες τρύπες τα νετρίνα, τα σωματίδια W και Z και τα κουάρκ. Φανταστείτε τι θα ξέρουμε στο μακρινό μέλλον. Επιπλέον, θα χρειαστούμε να γνωρίζουμε και τους τρόπους για την μεταφορά μας σε άλλα Σύμπαντα, όπως υπερμαζικές μαύρες τρύπες. Στο μακρινό μέλλον, αν καταφέρουμε να αναπτύξουμε την τεχνολογία για τη δημιουργία νέων Συμπάντων, φανταστείτε σε τι βαθμό εξέλιξης θα είμαστε. Ίσως με τεχνολογίες όπως η γενετική και η νανοτεχνολογία, αλλά και με τεχνολογίες που σήμερα δεν μπορούμε ούτε καν να φανταστούμε, να μπορέσουμε να ζήσουμε για πάντα και να καλύπτουμε τεράστιες αποστάσεις. Έτσι θα μπορούμε να κατασκευάζουμε τεράστιες εγκαταστάσεις στο διάστημα που θα μας επιτρέπουν να μετακομίζουμε στο Σύμπαν που θέλουμε ή ακόμα και να φτιάξουμε ένα νέο Σύμπαν. Μια από τις εγκαταστάσεις αυτές θα ήταν επιταχυντές σωματιδίων για τη παραγωγή αντιύλης. Τέτοιες κατασκευές θα αποτελούνται από μαγνήτες τοποθετημένους σε δορυφόρους και πλανήτες, για να εκτρέψουν τα σωματίδια. Βέβαια η ύπαρξη άλλων Συμπάντων δεν προβλέπεται μόνο από την Θεωρία Μ. Πάρτε για παράδειγμα ορισμένες εκδοχές του Πληθωριστικού Μοντέλου του Σύμπαντος, το οποίο προτάθηκε ως απάντηση στα προβλήματα που άφησε άλυτη η Θεωρεία της Μεγάλης Έκρηξης. Το Πληθωριστικό Μοντέλο βασίζεται στην ιδέα ότι το Σύμπαν για ένα απειροελάχιστο χρονικό διάστημα σχεδόν αμέσως μετά την αρχική έκρηξη υπέστη μια απίστευτα επιταχυνόμενη διαστολή. Όμως δεν είναι απαραίτητο να μετακομίσουμε σε ήδη υπάρχοντα Σύμπαντα, μιας και θα μπορούσαμε ακόμη και να φτιάξουμε το δικό μας Σύμπαν. Αν διαβάσετε τις προτάσεις για τεχνητά Σύμπαντα και είστε έτοιμοι να με σκυλοβρίζετε, θα πρέπει να ξέρετε πως πολλές από τις κοσμολογικές θεωρίες που έχουν προταθεί ως τώρα δεν απαγορεύουν σε νοήμονα όντα τη δυνατότητα να δημιουργήσουν τον δικό τους κόσμο! Το αντίθετο μάλιστα!! Πώς όμως θα μεταφερθούμε στο νέο Σύμπαν; Πολλοί προτείνουν ότι μόνο ύλη πολύ μεγάλης πυκνότητας μπορεί να δημιουργήσει γέφυρες μεταξύ διαφορετικών Συμπάντων. Ίσως με κάποια μορφή σκουληκότρυπας, μιας τετραδιάστατης γέφυρας που ενώνει δύο διαφορετικά σημεία του χώρου, να μας μεταφέρει στη νέα μας πατρίδα. Όμως ο Βρετανός αστροφυσικός Steven Hawking προειδοποιεί πως η σκουληκότρυπα μπορεί άνετα μέσα σε απειροελάχιστο χρόνο να καταρρεύσει. Ίσως χρειαστεί η χρήση αρνητικής μάζας για να σταθεροποιηθεί η σκουληκότρυπα. Για να μην πεθάνουν οι απόγονοι μας από την επίδραση της ακτινοβολίας κατά το ταξίδι, ίσως να αποθηκεύσουν το γενετικό τους υλικό σε σπόρους εξωτικής τεχνολογίας για να αντέξει στο ταξίδι. Οι παραπάνω πληροφορίες αντλήθηκαν από το περιοδικό Science Illustrated, τεύχος 18, Σεπτέμβριος 2006. Επιπλέον πληροφορίες θα βρείτε στο http://www.aleph.se/Trans/Global/Omega/baby.txt , στο http://www.physics4u.gr/articles/2007/theories_universe5.html και στο http://www.droppingknowledge.org/web/thedrop/2006/08/08/creating-a-new-universe/#more-209 Εδώ όμως έχω να κάνω μια απορία. Μήπως και το Σύμπαν στο οποίο ζούμε, είναι τεχνητό; (Τροποποίηση: Μόλις πρόσεξα μια παρόμοια συζήτηση στο Θεωρίες προέλευσης και εξέλιξης του Σύμπαντος )

Αστρονόμοι έχουν στα χέρια τους μία από τις καλύτερες αποδείξεις για την ύπαρξη σκοτεινής ύλης, της μυστηριώδους ποσότητας ύλης που υφίσταται στο σύμπαν, καθώς ένα νέφος σκοτεινής ύλης ανιχνεύθηκε να διαστέλλεται σαν δαχτυλίδι καπνού. Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Hubble, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το «δαχτυλίδι» σχηματίστηκε μετά από μια κολοσσιαία σύγκρουση ανάμεσα σε δύο σμήνη γαλαξιών. Η αινιγματική δομή θα μπορούσε να προσφέρει νέα στοιχεία για τη φύση της σκοτεινής ύλης. Η σκοτεινή ύλη δεν αντανακλά, απορροφά ή εκπέμπει φως, ωστόσο, σύμφωνα με εκτιμήσεις, ξεπερνά σε ποσότητα την κανονική ύλη κατά έξι φορές. Οι αστρονόμοι είχαν υποψιαστεί την ύπαρξή της ως την πηγή της επιπρόσθετης βαρύτητας που συγκρατεί μεταξύ τους τα σμήνη γαλαξιών - αν βασίζονταν μόνο στη βαρύτητα των ορατών άστρων τους, θα διασκορπίζονταν. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins εντόπισαν το δαχτυλίδι απρόσμενα ενώ χαρτογραφούσαν τη διανομή της σκοτεινής ύλης στο σμήνος γαλαξιών Cl 0024+17. Το σμήνος βρίσκεται 5 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη, με το δαχτυλίδι σκοτεινής ύλης που βρίσκεται στις παρυφές του, να έχει διάμετρο 2,6 εκατομμύρια έτη φωτός. Επειδή οι επιστήμονες δεν μπορούν να δουν τη σκοτεινή ύλη απευθείας, πρέπει να τεκμαίρουν την ύπαρξή της μελετώντας τις παραμορφώσεις που προκαλεί η βαρύτητά της στο φως που έρχεται από πιο μακρινούς γαλαξίες. Το φαινόμενο της «βαρυτικής συγκέντρωσης φακού» επιτρέπει στους αστρονόμους να χαρτογραφούν το διαστρεβλωμένο φως για να μετρήσουν τη μάζα του σμήνους γαλαξιών, αλλά και πώς η σκοτεινή ύλη κατανέμεται μέσα στο σμήνος. Στην αρχή, τα μέλη της ομάδας θεώρησαν ότι το δαχτυλίδι ήταν κάποιου είδους λάθος στα δεδομένα. Αλλά οι επαναλαμβανόμενες απόπειρες να εξαφανίσουν το «λάθος» στέφθηκαν με αποτυχία. Τελικά, οι αστρονόμοι πείστηκαν ότι επρόκειτο για πραγματικό χαρακτηριστικό. Τον Αύγουστο του 2006, Αμερικανοί αστρονόμοι είχαν ανιχνεύσει τη βαρυτική «υπογραφή» σκοτεινής ύλης σε ένα άλλο συγχωνευμένο σμήνος γαλαξιών. Αλλά η δομή του δαχτυλιδιού στο Cl 0024+17 είναι μοναδική. «Αν και σε άλλα σμήνη γαλαξιών έχει βρεθεί σκοτεινή ύλη, ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε εντοπιστεί να είναι τόσο σαφώς διαχωρισμένη από τα θερμά αέρια και τους γαλαξίες που απαρτίζουν τα σμήνη γαλαξιών», δήλωσε ο Myungkook James Jee, ένας εκ των συντακτών της αναφοράς στο επιστημονικό έντυπο Astrophysical Journal. «Βλέποντας μια δομή σκοτεινής ύλης που δεν διακόπτεται από γαλαξίες και θερμά αέρια, μπορούμε να μελετήσουμε πώς συμπεριφέρεται διαφορετικά από την κανονική ύλη». Υπολογιστικές προσομοιώσεις συγκρούσεων ανάμεσα σε σμήνη γαλαξιών έχουν δείξει ότι όταν δύο σμήνη συγκρούονται, η σκοτεινή ύλη συγκεντρώνεται στο κέντρο του συγχωνευμένου σμήνους που προκύπτει και αρχίζει να διαστέλλεται προς τα έξω. Είναι ευτυχής συγκυρία για τους αστρονόμους ότι η σύγκρουση πραγματοποιήθηκε σε ορατό σημείο από τη Γη και έτσι κατόρθωσαν να την παρακολουθήσουν. Το μέλος της ομάδας, Holland Ford, επίσης από το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, τόνισε ότι «μελετώντας τη σύγκρουση, βλέπουμε πώς η σκοτεινή ύλη ανταποκρίνεται στη βαρύτητα», προσθέτοντας ότι «η φύση κάνει ένα πείραμα για μας, που δεν μπορούμε να αναπαράγουμε στο εργαστήριο, και συμφωνεί με τα θεωρητικά μας μοντέλα». Πηγή: http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=365232

Από την ιστοσελίδα http://skytonight.com/news/3310426.html?showAll=y&c=y

Ως ο πιο μαύρος και θερμός πλανήτης που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα, αναγνωρίστηκε ένας από τους ήδη γνωστούς εξωπλανήτες, χάρη σε νέα δεδομένα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Spitzer. «Αυτό που βρήκαμε είναι ότι δεν ήταν απλά ένας ζεστός πλανήτης, κάτι που περιμέναμε, αλλά ότι ήταν πραγματικά ζεστός», λέει ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, Joseph Harrington, αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Φλόριδα. Οι θερμοκρασίες στον πλανήτη HD 149026b, που βρίσκεται 25 φορές πιο κοντά στο άστρο του απ’ ό,τι η Γη στον Ήλιο, φθάνουν τους 2040ο Κελσίου – σχεδόν τόσο ζεστός όσο μερικά μικρά άστρα. Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι ο πλανήτης δεν αντανακλά καθόλου φως, υποδεικνύοντας ότι πρέπει να είναι πιο μαύρος από το κάρβουνο. Αλλά εξαιτίας της υπερβολικής ζέστης, μπορεί να φεγγοβολά σαν θράκα. Οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι για τους λόγους που ο περίπλοκος πλανήτης είναι τόσο ζεστός. «Πολλοί άνθρωποι θα ξύνουν τα κεφάλια τους προσπαθώντας να το λύσουν», λέει ο Harrington. Τα βαριά στοιχεία του πλανήτη –ως βαριά ορίζονται όλα τα στοιχεία πλην του υδρογόνου και του ηλίου- μπορεί να παίζουν κάποιο ρόλο. Πιστεύεται ότι περιέχει περισσότερα βαριά στοιχεία από όλα τα ουράνια σώματα του ηλιακού μας συστήματος, εξαιρουμένου του Ήλιου. Αυτό οφείλεται στην εκπληκτική πυκνότητά του – οι επιστήμονες είχαν προηγουμένως ανακαλύψει ότι ο πυρήνας του έχει μάζα όσο 70-90 φορές τη Γη. Οι ερευνητές υποψιάζονται ότι κάποιο χημικό συστατικό στην ατμόσφαιρα –παραδείγματος χάριν ένα στρώμα από οξείδιο τιτανίου- μπορεί να απορροφά το φως και επομένως να αυξάνει τη θερμοκρασία του πλανήτη. Ωστόσο, σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες, το τιτάνιο υγροποιείται και πέφτει από την ατμόσφαιρα σε μορφή βροχής. «Νομίζω ότι η καλύτερη ιδέα αυτή τη στιγμή είναι ότι έχουμε κάποιο στοιχείο που απορροφά το φως, είτε αυτό είναι οξείδιο τιτανίου είτε κάτι άλλο, το οποίο θερμαίνεται και εκπέμπει υπέρυθρες ακτινοβολίες», δήλωσε στο New Scientist ο Harrington. Οι επιστήμονες έχουν σκοπό να μελετήσουν περαιτέρω την ατμόσφαιρα του πλανήτη με όλα τα όργανα του Spitzer, μέσα στο 2007. Πηγή: http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=364768

Με λίγο ψάξιμο βρήκα κι αυτό http://sciencebulletins.amnh.org/astro/s/brown_dwarf.20051031/ Πράγματι μπορούν να υπάρξουν πλανήτες γύρω από καφέ νάνους

Σύμφωνα με νέες έρευνες, ο πυρήνας του Ερμής αποτελείται από λιωμένο σίδηρο. Αυτό εξηγεί γιατί ο Ερμής διαθέτει μαγνητικό πεδίο. Φυσικά θα πρέπει να κάνουμε υπομονή μέχρι το 2008, όπου η διαστημοσυσκευή Messenger θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον Ερμή. http://news.yahoo.com/s/space/20070503/sc_space/surprisesloshmercuryscoreisliquid

Ευρωπαίοι αστρονόμοι ανακάλυψαν για πρώτη φορά έναν πλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος που μπορεί δυνητικά να φιλοξενεί ζωή, καθώς προσφέρει σχεδόν γήινες θερμοκρασίες και πιθανώς νερό σε υγρή μορφή. Ο πλανήτης, με μάζα πέντε φορές μεγαλύτερη της Γης, εντοπίστηκε να περιφέρεται γύρω από ένα αμυδρό, κόκκινο άστρο στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ζυγού και σε απόσταση μόλις 20,5 έτη φωτός -είναι ένας από τους πλησιέστερους εξωηλιακούς πλανήτες που έχουν εντοπιστεί. Από το 1995 έως σήμερα, οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει 225 εξωηλιακούς πλανήτες, σχεδόν όλοι όμως είναι γίγαντες από αέριο, υπερβολικά θερμοί ή υπερβολικά ψυχροί για να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή. Ο νέος πλανήτης είναι διαφορετικός. «Εκτιμήσαμε ότι η μέση θερμοκρασία αυτής της υπερ-Γης είναι από 0 έως 40 βαθμοί Κελσίου, και επομένως το νερό πρέπει να βρίσκεται σε υγρή μορφή» δήλωσε ο Στεφάν Ούντρι του Πανεπιστημίου της Γενεύης, επικεφαλής της ομάδας που εντόπισε τον πλανήτη με το τηλεσκόπιο του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου στη Χιλή. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Astronomy and Astrophysics. Η νέα υπερ-Γη, με την ονομασία 581 c, απέχει από το μητρικό της άστρο 14 φορές λιγότερο απ' ότι η Γη από τον Ήλιο και το έτος της διαρκεί μόλις 13 ημέρες. Όμως το μητρικό άστρο, με την ονομασία Gliese 581, είναι ένας κόκκινος νάνος και εκπέμπει πολύ λιγότερη ενέργεια, οπότε ο πλανήτης βρίσκεται εντός της λεγόμενης «κατοικήσιμης ζώνης», όπου το νερό είναι υγρό. Η σύσταση του πλανήτη και της ατμόσφαιρας που μπορεί να διαθέτει παραμένει άγνωστη. Αν είναι βραχώδης, η διάμετρός του πρέπει να είναι 1,5 φορές μεγαλύτερη της Γης, ενώ αν καλύπτεται από ωκεανούς θα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Προκειμένου να εντοπίσουν πλανήτες σαν τη Γη, οι Ευρωπαίοι αστρονόμοι εξέτασαν 100 γειτονικά άστρα με το όργανο HARPS (Γωνιακή Ταχύτητα Υψηλής Ακρίβειας για την Αναζήτηση Πλανητών). Ο 581 c δεν παρατηρήθηκε άμεσα, ωστόσο η παρουσία του έγινε αντιληπτή από τον ασθενή κλυδωνισμό που προκαλεί η βαρύτητά του στην κίνηση του μητρικού άστρου. Στο σύστημα του 581 c είχαν ήδη εντοπιστεί δύο ακόμα πλανήτες, ο ένας με μάζα οκτώ φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της Γης και ο άλλος με μάζα 15 φορές μεγαλύτερη της Γης. Πηγή: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=797239&lngDtrID=252 Η μέρα πλησιάζει

Μικρές «έξυπνες» συσκευές που θα μεταφέρονται από τον άνεμο, όπως συμβαίνει στα σωματίδια σκόνης, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την εξερεύνηση άλλων πλανητών, αναφέρουν Βρετανοί μηχανικοί. Οι συσκευές θα αποτελούνται από ένα τσιπ καλυμμένο από πλαστική θήκη που θα αλλάζει σχήμα όταν εφαρμόζεται ηλεκτρισμός, επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο την πλοήγησή τους. Λεπτομέρειες παρουσιάστηκαν στο Συνέδριο Εθνικής Αστρονομίας, στο Πρέστον της Μ. Βρετανίας. Η ιδέα της κατασκευής και χρησιμοποίησης συσκευών με μέγεθος χιλιοστού για την εξερεύνηση μακρινών περιοχών δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά ο Dr John Barker από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης και οι συνάδελφοί του εξετάζουν λεπτομερώς για το πώς μπορεί κάτι τέτοιο να επιτευχθεί. Ο καθηγητής στο Ερευνητικό Κέντρο Νανοηλεκτρονικών στη Γλασκόβη λέει ότι τα τσιπ του μεγέθους και της τεχνολογίας που απαιτείται για την κατασκευή των συσκευών, ήδη υπάρχουν. Η «έξυπνη σκόνη» θα αποθηκεύεται στον εμπρόσθιο κώνο των διαστημικών οχημάτων και στη συνέχεια θα απελευθερώνεται στις ατμόσφαιρες πλανητών, όπου θα αφήνεται να παρασυρθεί από τον αέρα. Για ένα πλανήτη σαν τον Άρη, τα σωματίδια της έξυπνης σκόνης θα πρέπει να έχουν μέγεθος κόκκου άμμου. Εφαρμόζοντας ηλεκτρική τάση για να αλλάξει το σχήμα της θήκης από πολυμερές, το σωματίδιο σκόνης θα κατευθύνεται προς τον επιθυμητό στόχο, ακόμη και με ισχυρούς ανέμους. Όταν το πλαστικό «τσαλακώνεται», θα αυξάνεται η οπισθέλκουσα του σωματιδίου, σηκώνοντάς το ψηλότερα στον αέρα, ενώ η εξομάλυνση της επιφάνειας του θα επιτρέπει την απότομη πτώση του. Επιπλέον, τα σωματίδια θα συνδέονται μεταξύ τους με ασύρματο δίκτυο, κάτι που θα τους δίνει τη δυνατότητα να σχηματίζουν σμήνη. Η ομάδα του Dr Barker έχει διεξάγει μαθηματικές προσομοιώσεις για να ελεγχθεί πώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να δουλέψει. «Φανταζόμαστε ότι τα περισσότερα από τα σωματίδια θα μπορούν να μιλούν μόνο στα κοντινότερα γειτονικά τους αλλά ορισμένα από αυτά θα μπορούν να επικοινωνούν σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Στις προσομοιώσεις μας, δείξαμε ότι ένα σμήνος από 50 σωματίδια σκόνης μπορούν να οργανώνονται σε σχηματισμό αστεριού, ακόμη και με ταραχώδη άνεμο». Η ικανότητα να πετούν σε σχηματισμό θα επιτρέψει τη διασπορά της επεξεργασίας δεδομένων ή τη διανομή της μεταξύ των τσιπ. Ένα συλλογικό σήμα θα αποστέλλεται πίσω στο «μητρικό σκάφος». Οι επιστήμονες έχουν ήδη να επιδείξουν «έξυπνη σκόνη» που συγκεντρώνει αισθητήρες, πηγή ενέργειας, ψηφιακή επικοινωνίακαι κύκλωμα επεξεργασίας δεδομένων σε ένα όγκο λίγων κυβικών εκατοστών. Αν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για εξερεύνηση πλανητών, οι λιλιπούτειες συσκευές θα πρέπει να μεταφέρουν αισθητήρες. Ωστόσο οι υπάρχοντες χημικοί αισθητήρες είναι πολύ μεγάλοι για να τοποθετηθούν σε σωματίδια σε μέγεθος κόκκου άμμου. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι με την πρόοδο που συντελείται, μικρότεροι αισθητήρες θα είναι διαθέσιμοι στις επόμενες δεκαετίες. «Είμαστε ακόμη σε πρώιμο στάδιο, δουλεύοντας με προσομοιώσεις και εξαρτήματα. Έχουμε πολλά εμπόδια να υπερπηδήσουμε πριν να είμαστε έτοιμοι να δοκιμάσουμε τα σχέδιά μας». Πηγή: http://www.focusmag.gr/articles/view-article.rx?oid=363396

Αυτό το διάβαζα και εγώ, με ένα κινέζικο σκάφος. Μάλλον ο καλύτερος τρόπος να αποδείξουμε πως πήγαν άνθρωποι στη Σελήνη είναι να στείλουμε νέους ανθρώπους εκείς, ένας από τους οποίους θα είναι ένας από τους δύσπιστους. Θα'θελα να έβλεπα την έκπληξη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του όταν αγγίξει την σεληνάκατο.

Καλησπέρα φίλοι μου . Όλοι μας ξέρουμε πως τα αστέρια έχουν το χρώμα τους , ανάλογα με τη επιφανειακή θερμοκρασία τους. Τα ποιό θερμά άστρα έχουν γαλάζιο χρωματισμό, ενώ τα ποιό ψυχρά είναι κόκκινα. Ξέρω πως υπάρχουν μπλε, γαλάζια, λευκά, κίτρινα, πορτοκαλί και κόκκινα άστρα. Θα μπορούσαν άραγε να υπάρχουν αστέρια με διαφορετικό χρώμα, όπως πράσινα και μωβ;

Η αστρονομία δυστυχώς δεν είναι της μόδας, δεν είναι trendy . Αν γίνει μόδα να κυκλοφορούμε με ένα τηλεσκόπιο και ένα αστρονομικό βιβλίο, τότε και μόνο τότε θα ενδιαφερθούν οι δημόσιες αρχές. Μέχρι τότε... σπάστε τις λάμπες

Έτοιμο το άρθρο . Το ανεβάσω εδώ για τυχόν σχόλια και προτάσεις. Από τότε που εμφανίστηκε ο άνθρωπος στη Γη, άρχισε να εξερευνάει τον κόσμο που τον περιβάλει. Μάλιστα τα τελευταία 50 χρόνια, κι αφού κατέκτησε με σχετική επιτυχία τον πλανήτη του, άρχισε να διευρύνει τους ορίζοντες του προς την απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Ο κόσμος λοιπόν που ζούμε δεν είναι πλέον αποκλειστικά ο πλανήτης μας, αλλά όλο το Σύμπαν στο οποίο ζούμε. Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από επιστημονικούς και τεχνολογικούς θριάμβους και από μια πρωτόγνωρη έκρηξη γνώσεων για το διάστημα, τον απέραντο χώρο στον οποίο ζούμε . Ωστόσο η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται και από τρομερά προβλήματα που θέτουν σε κίνδυνο την ζωή πάω στη Γη. Φτώχια, πόλεμοι, ρατσισμός, οικολογική καταστροφή, πείνα και άλλα δεινά . Δεινά, τα οποία δεν προέρχονται από κάποια ανώτερη καταστρεπτική δύναμη (Σατανάς) αλλά από την ηλιθιότητα μας, την αδιαφορία και την απληστία μας . Στην «προσπάθεια» μερικών να «σώσουν» τον κόσμο, κατηγορούν την αστρονομία και την διαστημική εξερεύνηση ως συνεύθυνες στην καταστροφή του πλανήτη μας . Θεωρούν πως η διαστημική εξερεύνηση είναι άχρηστη, ματαιόδοξη και πολυδάπανη. Υποστηρίζουν μάλιστα πως πρέπει να σταματήσουμε να εξερευνάμε το διάστημα και να κοιτάξουμε αποκλειστικά τα προβλήματα μας. Προτείνουν λοιπόν να μειωθεί ή να κοπεί εντελώς η χρηματοδότηση για την εξερεύνηση του Σύμπαντος, ώστε να έχουμε αρκετά χρήματα να ταΐζουμε τα παιδάκια και να σώσουμε τον πλανήτη μας. Τέτοιες όμως απόψεις δεν βοηθούν στην βελτίωση του επιπέδου ζωής της ανθρωπότητας, αλλά την καταδικάζουν σε μόνιμη και καταστρεπτική στασιμότητα . Όσοι θεωρούν πως οι πόροι που ξοδεύονται για τις διαστημικές αποστολές και τη μελέτη του Σύμπαντος είναι σπατάλη, κάνουν ένα σοβαρό λάθος. Βεβαίως και υπάρχουν σημαντικά προβλήματα που πρέπει να λυθούν, όπως η πείνα και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, αλλά δεν λύνονται με την κατάργηση της διαστημικής έρευνας. Ο καλύτερος τρόπος για να λύσουμε τα προβλήματα μας είναι όχι μόνο να εξερευνήσουμε το Σύμπαν, αλλά και να ξεχυθούμε σε αυτό. Όπως μάλιστα θα δούμε, η διαστημική εξερεύνηση συνεισφέρει όχι μόνο στην βελτίωση, αλλά και στην επιβίωση της ανθρωπότητας. Σε τι μας χρησιμεύει η διαστημική εξερεύνηση; Καθώς ο άνθρωπος είναι εξερευνητής από την φύση του, είναι απολύτως λογικό να εξερευνάει ότι υπάρχει γύρω του. Στην ιστορία της ανθρωπότητας οι εξερευνήσεις ήταν πολλές φορές ζωτικής σημασίας, όπως η εύρεση νέων φυσικών πόρων και η επέκταση των συνόρων του. Σήμερα έχουμε χαρτογραφήσει όλη τη Γη και ξέρουμε πολύ περισσότερα από τους προγόνους μας, χωρίς βέβαια να τα ξέρουμε κι όλα. Υπάρχουν ακόμη πολλές γωνιές του πλανήτη μας που ακόμα δεν έχουν ανακαλυφθεί. Ανέκαθεν επίσης κοιτάζαμε τον νυχτερινό ουρανό και αναρωτιόμασταν τι είναι αυτές οι φωτεινές κουκίδες που βλέπουμε να λάμπουν πάνω στα κεφάλια μας. Τα τελευταία 50 χρόνια όμως έχουμε σπάσει τα βαρυτικά δεσμά της Γης και αρχίσαμε να κάνουμε τα πρώτα μας βήματα στον διαστημικό ωκεανό. Δορυφόροι Το 1957 η Σοβιετική Ένωση (Σ.Ε.) εκτόξευσε τον δορυφόρο Σπούτνικ 1, τον πρώτο τεχνητό απεσταλμένο του ανθρώπου στο διάστημα. Από τότε χιλιάδες δορυφόροι έχουν εκτοξευθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη. Νωρίτερα, το 1945, ο Βρετανός επιστήμονας Arthur C. Clarke στην μονογραφία του «Ασύρματος Κόσμος» ήταν ο πρώτος άνθρωπος που περίγραψε τη χρήση των τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων. Οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι επιτρέπουν την μεταφορά πληροφοριών από τη μία άκρη του κόσμου στην άλλη, ώστε το εμπόδιο της σφαιρικότητα της Γης να παραλείπεται. Οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι χρησιμεύουν στη τηλεφωνία (σταθερή και κινητή), τη τηλεόραση, το ραδιόφωνο και το διαδίκτυο. Χάρις τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους μπορούμε να μαθαίνουμε τις ειδήσεις από παντού στη Γη στιγμιαία, ή να μιλήσουμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Επίσης οι τηλεπικοινωνιακοί δορυφόροι έχουν αλλάξει και τον πολιτικό και διπλωματικό χάρτη. Υπάρχουν επίσης και οι μετεωρολογικοί δορυφόροι. Αυτοί οι δορυφόροι μελετούν την ατμόσφαιρα και το κλίμα της Γης, παρέχοντας στους επιστήμονες πολύτιμες πληροφορίες. Χάρις αυτούς τους δορυφόρους ξέρουμε τι καιρό θα κάνει αύριο, ενώ υπάρχει έγκαιρη προειδοποίηση σε περίπτωση τυφώνα. Οι γεωφυσικοί δορυφόροι μελετούν τη Γη, παρέχοντας ακριβέστατους χάρτες και πολύτιμες πληροφορίες για τις Βάσεις Οικολογικών Δεδομένων. Μια παραλλαγή τους είναι οι κατασκοπευτικοί δορυφόροι, οι οποίοι χρησιμοποιούνται στο στρατό για να καταγράφουν εχθρικές κινήσεις (όπως οι εκτοξεύσεις πυραύλων), στρατόπεδα και όχι μόνο. Η επίσημη ονομασία τους είναι αναγνωριστικοί δορυφόροι. Υπάρχουν επίσης και οι δορυφόροι προσανατολισμού. Οι δορυφόροι αυτοί βοηθούν στον προσανατολισμό πλοίων και αεροσκαφών, καθώς και στην καθοδήγηση απλών πολιτών σε άγνωστες περιοχές. Το αμερικάνικο σύστημα εντοπισμού G.P.S. και το ευρωπαϊκό Galileo Positioning System είναι δύο από αυτά τα συστήματα προσανατολισμού. Διαστημική τεχνολογία Το 1973 οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (Η.Π.Α.) εκτόξευσαν το Σκάιλαμπ, τον πρώτο διαστημικό σταθμό. Οι διαστημικοί σταθμοί είναι επιστημονικά εργαστήρια τοποθετημένα σε τροχιά γύρω από τη Γη, με σκοπό την επίτευξη πειραμάτων που είναι ανέφικτα στην επιφάνεια της Γης λόγω της βαρύτητας. Το 1981 οι Η.Π.Α. εκτόξευσαν το πρώτο διαστημόπλοιο πολλαπλών χρήσεων, το διαστημικό λεωφορείο. Και στις δύο περιπτώσεις (και όχι μόνο) έχουμε πληθώρα τεχνολογικών επιτευγμάτων, που συνεισφέρουν σημαντικά στην καθημερινή μας ζωή. Συστήματα ελέγχου αυτοκινήτου για οδηγούς με ένα χέρι προήλθαν από την τεχνική που χρησιμοποιήθηκε στο σεληνιακό τζιπ του «Απόλλων». Σύγχρονα συστήματα ανίχνευσης καπνού χρησιμοποιούν την τεχνολογία για ανίχνευση καπνού στον διαστημικό σταθμό Σκάιλαμπ. Η ρομποτική τεχνολογία που αναπτύχθηκε στο διάστημα χρησιμοποιείται για να βοηθάει ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Προστατευτικά ρούχα που σχεδιάστηκαν για τους αστροναύτες, χρησιμοποιούνται τώρα στο χειμερινό σκι. Τεχνικές που έχουν αναπτυχθεί για να ενισχύσουν τις δορυφορικές εικόνες της Γης, έχουν χρησιμοποιηθεί για την χαρτογράφηση του ανθρώπινου σώματος για ιατρικούς σκοπούς. Πολλές διαστημικές τεχνολογίες βρίσκονται στα νοσοκομεία όλου του κόσμου όπως μηχανές αιμοκάθαρσης, ειδικά κρεβάτια για όσους έχουν εγκαύματα, κουβέρτες που διατηρούν την θερμοκρασία του σώματος και πολλά άλλα. Το υλικό από τα σιδεράκια που φοράει η «Μαρία η Άσχημη», το νίτινολ, φτιάχτηκε στο διάστημα. Το ίδιο και τα λέιζερ που διαβάσουν τα barcodes στα σούπερ μάρκετ. Ο Αμερικανός επιστήμονας Ρόμπερτ Φίσκελ επινόησε μία αντλία ινσουλίνης για διαβητικούς, βασισμένος σε τεχνολογία της διαστημοσυσκευής Viking που εξερεύνησε τον Άρη. Οι μηχανισμοί ελέγχου των τεχνιτών μελών κατασκευάστηκαν στο διάστημα. Από διαστημική έρευνα προέκυψαν παλέτες από ξηρό πάγο, οπού η σύγκρουση τους με υπερηχητική ταχύτητα καθαρίζει τα υλικά γρήγορα, εύκολα και οικολογικά. Άλλες εφαρμογές της διαστημικής τεχνολογίας είναι: καλύτερα φωτοβολταϊκά στοιχεία, έξυπνα σπίτια, υλικά αυτοκινήτου, ψηφιακά ρολόγια, ζεστά και ελαφριά ρούχα, παπούτσια με σόλες που παραμένουν στεγνές και κράνη με αφρό για να απορροφά τους κραδασμούς. Αν η διαστημική έρευνα δεν μας εφοδίαζε με τα μικροεξαρτήματα επιφανειακής στήριξης (S.M.D.), οι υπολογιστές θα εξακολουθούσαν να καταλάμβαναν χώρο όσο ένα δωμάτιο. Στην ιστοσελίδα http://www.thespaceplace.com/nasa/spinoffs.html υπάρχει ένας πλήρης κατάλογος με εφαρμογές της διαστημικής εξερεύνησης στην καθημερινή ζωή. Διαστημική εξερεύνηση Από την δεκαετία του 1960 οι άνθρωποι εκτόξευαν εξερευνητικά ρομπότ, τις διαστημοσυσκευές, για την μελέτη κι των υπολοίπων πλανητών του Ηλιακού Συστήματος. Μας αποκαλύπτουν κόσμους με ηφαίστεια, ξερές επιφάνειες, παγωμένες εκτάσεις, δηλητηριώδεις ατμόσφαιρες και πολλαπλούς δορυφόρους. Πολλοί θεωρούν την έρευνα των άλλων πλανητών άχρηστη. «Τι με νοιάζει τι γίνεται σε άλλους πλανήτες;» λένε, χωρίς να ξέρουν πως η έρευνα των άλλων πλανητών είναι ταυτόχρονα έρευνα και για τον δικό μας πλανήτη. Η Αφροδίτη είναι ο δεύτερος ποιο κοντινός πλανήτης από τον Ήλιο και είναι ποιο μικρός από τη Γη. Είναι ολοκληρωτικά καλυμμένη από σύννεφα, αποτελούμενα από ενώσεις θειικού οξέος και όχι υδρατμούς όπως της Γης. Η ατμόσφαιρα της αποτελείται κατά 96% διοξείδιο του άνθρακα, με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα πλανητικών διαστάσεων ανεξέλεγκτο Φαινόμενο Θερμοκηπίου, με επιφανειακή θερμοκρασία που φτάνει μέχρι και τους 500 βαθμούς Κελσίου ! Επίσης η ατμόσφαιρα της Αφροδίτης ασκεί 90 φορές ισχυρότερη πίεση στην επιφάνεια από ότι η γήινη ατμόσφαιρα, λόγω του μεγάλου μοριακού βάρους του διοξειδίου του άνθρακα, ενώ συνεχώς ξεσπούν όξινες βροχές. Αν λοιπόν κάποιος άτυχος κατεβεί στην επιφάνεια της Αφροδίτης χωρίς προστασία, θα οξειδωθεί, θα συντρίβει, θα απανθρακωθεί και θα πεθάνει από ασφυξία. Ο Άρης είναι ο τέταρτος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος και είναι δύο φορές μικρότερος από τη Γη. Είναι μια απέραντη κοκκινωπή έρημος, με χαμηλές θερμοκρασίες και ισχυρούς ανέμου. Στην ατμόσφαιρα του δεν υπάρχει όζον και υπάρχει αφθονία διοξειδίου του άνθρακα, αν και λόγω της μακρινής του απόστασης από τον Ήλιο δεν εμφανίζεται Φαινόμενο Θερμοκηπίου. Στον δικό μας πλανήτη το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα είναι λιγότερο από 1%, αλλά είναι αρκετό για να διαταράξει την εύθραυστη ισορροπία της Γης. Ήδη προκαλούνται περιβαλλοντικά προβλήματα που επιδρούν σε όλες τις μορφές ζωής, συμπεριλαμβανομένου και των ανθρώπων. Η Γη όμως δεν χρειάζεται να γίνει σαν την Αφροδίτη, για να γίνει έρημη και δίχως ζωή. Ανθρώπινες δραστηριότητες καταστρέφουν το όζον, το οποίο μας προστατεύει από επικίνδυνες ακτίνες. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση τότε η Γη θα γίνει σαν τον Άρη, αφιλόξενη και άγονη. Μελετώντας άλλους πλανήτες λοιπόν, κατανοούμε καλύτερα και τον δικό μας . Το 2006 εκτοξεύτηκε η ευρωπαϊκή διαστημοσυσκευή Venus Express με προορισμό την Αφροδίτη. Το σκάφος αυτό έχει σκοπό, εκτός των άλλων, να ανακαλύψει γιατί η Αφροδίτη απέκτησε ένα τόσο ανεξέλεγκτο Φαινόμενο Θερμοκηπίου. Αυτή η γνώση θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα το Φαινόμενο Θερμοκηπίου και στη Γη, και να βρούμε λύσεις για την αντιμετώπιση του. Ο Ήλιος είναι το τοπικό μας αστέρι. Είναι το μοναδικό άστρο που μας επηρεάζει άμεσα, αφού χάρις εκείνο υπάρχει ζωή στη Γη. Η μελέτη του άστρου μας είναι σημαντική και για έναν άλλο λόγω. Οι ηλιακές εκλάμψεις είναι βίαιες εκρήξεις στον Ήλιο και μπορούν να απελευθερώνουν ενέργεια ισοδύναμη εκείνης δισεκατομμυρίων ατομικών βομβών μέσα σε λίγα μόλις λεπτά. Προκαλούν δε μια έκρηξη ακτινών Χ και φορτισμένων σωματιδίων, μέρος των οποίων μπορεί αργότερα να πλήξει τη Γη, θέτοντας σε κίνδυνο δορυφόρους και προκαλώντας διακοπές ρεύματος. Η μελέτη των εκλάμψεων είναι ζωτικής σημασίας. Η Γη από ψηλά Το 1961 ο Σοβιετικός Γιούρι Γκαγκάριν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε στο διάστημα, ενώ το 1969 ο Αμερικανός Νηλ Άρμστρονγκ ήταν ο πρώτος άνθρωπος που περπάτησε στη Σελήνη. Από τότε αμέτρητες φωτογραφίες της Γης τραβήχτηκαν από το Διάστημα. Όσοι αστροναύτες αντίκρισαν την Γη από ψηλά, είτε σε τροχιά είτε από τη Σελήνη, όλοι συμφωνούσαν πόσο εύθραυστη και μικρή είναι η Γη μας και πόσο σημαντικό είναι να την φροντίσουμε. Και πολλές διαστημοσυσκευές που πετούσαν προς άλλους πλανήτες φωτογράφισαν τη Γη, με φόντο το κατάμαυρο Διάστημα. Ίσως η γνωστότερη φωτογραφία είναι εκείνη που τράβηξε η διαστημοσυσκευή Βογιατζερ 1. Η φωτογραφία αυτή απεικονίσει όλο το Ηλιακό Σύστημα από απόσταση 4.000.000.000 μιλίων. Σε μέγεθος μικρότερο από ένα pixel φαινόταν και η Γη μας, μια «Αχνή γαλάζια κουκίδα» όπως την περίγραψε ο Αμερικανός αστροφυσικός Καρλ Σαγκάν. Μόνο όταν φωτογραφίσαμε τη Γη από μακριά, συνειδητοποιήσαμε πως οι φυσικοί πόροι δεν είναι ανεξάντλητοι, πως όλοι πίνουμε το ίδιο νερό, αναπνέουμε τον ίδιο αέρα, καλλιεργούμε την ίδια γη. Ζούμε στον ίδιο πλανήτη, ανεξαρτήτου χρώματος, φύλου, φυλής, εθνικότητας, θρησκείας, ηλικίας, σπουδαιότητας, πλούτου. Μόνο χάρις την διαστημική εξερεύνηση ανακαλύψαμε πως είμαστε κάτοικοι ενός πλανήτη . Αστρονομία Η αστρονομία, αυτή η «άχρηστη και ξενέρωτη» επιστήμη, μας δίνει ένα ακόμα ποιο σοβαρό μάθημα. Το πόσο μικροί είμαστε στην πραγματικότητα. Η Γη μας έχει διάμετρο 12.760 χιλιόμετρα περίπου και περιφέρεται γύρω από ένα άστρο, τον Ήλιο, από απόσταση 150.000.000 χιλιομέτρων, ενώ ο Ποσειδώνας, ο ποιο μακρινός πλανήτης από τον Ήλιο, απέχει από αυτόν 30 φορές περισσότερο από τη Γη. Το κοντινότερο αστέρι μετά τον Ήλιο απέχει τόσο, που με την ταχύτητα του φωτός (300.000 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο) θα φτάναμε εκεί σε 4 χρόνια. Δηλαδή το αστέρι αυτό απέχει από εμάς 4 έτη φωτός. Υπάρχουν όμως αστέρια που απέχουν από εμάς εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες έτη φωτός! Όλα όμως τα αστέρια που βλέπουμε κάθε βράδυ στον ουρανό, δεν είναι παρά μερικά μόνο από τα 500.000.000.000 αστέρια που αποτελούν μια τιτάνια πολιτεία άστρων, τον Γαλαξία μας. Ο Γαλαξίας μας έχει διάμετρο 100.000 έτη φωτός και δεν είναι παρά ένας από τους δισεκατομμύρια γαλαξίες που υπάρχουν σε όλο το Σύμπαν. Κι αν σκεφτείτε πως ο ποιο μακρινός γαλαξίας που ανακαλύψαμε απέχει από εμάς 14.000.000.000 έτη φωτός, μπορείτε να καταλάβετε πόσο μικροί είμαστε. Είμαστε ένα κομμάτι του Σύμπαντος και όχι ο λόγος ύπαρξης του. Εξωγήινη νοημοσύνη Με 500.000.000.000 αστέρια στον Γαλαξία μας και δισεκατομμύρια γαλαξίες σε όλο το Σύμπαν, οι πιθανότητες να είμαστε μόνοι μας είναι λιγοστές. Με την ανακάλυψη οργανικών μορίων στον διαστρικό χώρο και νερού σε άλλους πλανήτες, όλο και περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως δεν είμαστε μόνοι μας. Ίσως κάπου εκεί έξω να υπάρχουν πλανήτες που φιλοξενούν παράξενες μορφές ζωής, που εξελισσόμενη κατέληξε στη νοημοσύνη. Μήπως εκεί έξω υπάρχουν πολιτισμοί λιγότερο ή περισσότερο εξελιγμένοι από εμάς; Αν είναι ποιο προχωρημένοι, τι ικανότητες θα έχουν; Τι σχέση όμως έχει η αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών με εμάς; Αν λάβουμε ένα μήνυμα από έναν εξωγήινο πολιτισμό πολύ ποιο εξελιγμένο από εμάς, αυτό σημαίνει πως απόφυγε την αυτοκαταστροφή. Άρα η αυτοκαταστροφή δεν είναι αναπόφευκτη, άρα και εμείς έχουμε μία ελπίδα . Επίσης γνωρίζοντας που πήγαν άλλοι πολιτισμοί, θα μάθουμε που πάμε και εμείς. Το 1964 ο Σοβιετικός αστρονόμος Nikolai Kardashev πρότεινε μία μέθοδο κατάταξης των πολιτισμών, γήινων και εξωγήινων, ανάλογα με την ενεργειακή, τεχνολογική και πνευματική τους εξέλιξη. Οι κατηγορίες πολιτισμών που πρότεινε είναι οι 0, 1, 2 και 3, αν και τελευταία συζητιέται και η ύπαρξη πολιτισμών τύπου 4, 5, 6 και 7. Ένας πολιτισμός τύπου 1 είναι ένας πραγματικά πλανητικός πολιτισμός. Καταναλώνει ενέργεια από τον ίδιο του τον πλανήτη με χρήση αιολικής, γεωθερμικής και υδροηλεκτρικής ενέργειας με παραγωγή ενέργειας 10^16 W. Μερικά από τα τεχνολογικά του επιτεύγματα είναι ο έλεγχος του καιρού, η κατασκευή ορυχείων που φτάνουν μέχρι τον πυρήνα της Γης, ο αποικισμός των κοντινών ουράνιων σωμάτων (Σελήνη, Άρης κ.λ.π.) και τα πρώτα διαστρικά ταξίδια. Τέτοιοι πολιτισμοί έμαθαν να ζουν ειρηνικά και με σεβασμό προς τον πλανήτη τους. Ένας πολιτισμός τύπου 2 είναι ένας αστρικός πολιτισμός. Καταναλώνει ενέργεια από το άστρο του με χρήση Σφαίρας του Dyson, μίας γιγάντιας σφαίρας από τροχιακούς ηλιακούς συλλέκτες που εκμεταλλεύονται όλη την ενέργεια του άστρου (ενέργεια 10^26 W). Ο πολιτισμός αυτός πραγματοποιεί διαστρικά ταξίδια πολύ ευκολότερα από εμάς και αποικεί τα κοντινά πλανητικά συστήματα. Μερικά από τα τεχνολογικά του επιτεύγματα είναι η επέμβαση σε άστρα για την επέκταση της ζωής τους (Αστρικό Λίφτινγκ), ο έλεγχος της πορείας ενός άστρου (Προωθητήρας Shkadov) ακόμα και η λήψη υλικών από άστρο (Αστρικό Ορυχείο). Ο πολιτισμός μας θα γίνει τύπου 2 το 5200. Ένας πολιτισμός τύπου 3 είναι ένας γαλαξιακός πολιτισμός. Καταναλώνει ενέργεια από όλο τον γαλαξία της τάξης του 10^36 W. Ο πολιτισμός θα φτάσει σε αυτό το επίπεδο το 7800. Ένας πολιτισμός τύπου 4 είναι ένας διαγαλαξιακός πολιτισμός. Αποικεί το Γαλαξιακό Υπερσμήνος (συλλογή μικρότερων σμηνών από γαλαξίες) και καταναλώνει 10^46 W ενέργειας. Ένας πολιτισμός τύπου 5 αποικεί όλο το ορατό Σύμπαν. Καταναλώνει ενέργεια ίση με 10^56 W και ξεπερνά τα όρια της τρέχουσας επιστημονικής γνώσης. Ένας πολιτισμός τύπου 6 καταναλώνει 10^66 W ενέργειας και έχει την ικανότητα να ξεφύγει από το Σύμπαν μας και να εξερευνά άλλα Σύμπαντα. Μπορεί να επιβιώσει ακόμα και από τον θάνατο του Σύμπαντος! Τέλος ένας πολιτισμός τύπου 7 καταναλώνει ενέργεια 10^76 ή ακόμα και 10^100 W και έχει αποκτήσει την τεχνολογία να δημιουργεί Σύμπαντα. Ένας τέτοιος πολιτισμός (αν υπάρχει) θα έχει επιστημονικές γνώσεις και τεχνολογικές ικανότητες που για μας δεν θα φάνταζαν απλά μαγικές, μα θεϊκές! Μήπως ο Θεός στον οποίο πιστεύουμε, είναι στην πραγματικότητα ένας πολιτισμός τύπου 7 ; Και εμείς που ανήκουμε; Ο πολιτισμός μας είναι τύπου 0. Ποιο συγκεκριμένα στην Αρχαία Ρώμη ήταν 0.25 (ενέργεια 3*10^8 W), στην Βιομηχανική Επανάσταση ήταν 0.50 (10^11 W), το 1936 0.60 (10^12 W) και σήμερα το 2006 0.72 (10^13 W). Ένας πολιτισμός τύπου 0 παράγει ενέργεια από την καύση ορυκτών καυσίμων, πολεμάει συνέχεια τον εαυτό του, μολύνει τον πλανήτη του και δεν μπορεί να ελέγξει τις ικανότητες του. Με το τέλος του εικοστού αιώνα η συνολική δύναμη των επιστημονικών επαναστάσεων στην ύλη, τη ζωή και το νου θα αναγκάσει τα κράτη της Γης να συνεργαστούν για την επίλυση των προβλημάτων. Αν όλα πάνε καλά ο πολιτισμός μας το 2100 θα είναι 0.8 (ενέργεια 10^14 W) και το 2200 0.9 (10^15 W). Τότε θα είμαστε έτοιμοι να βάλουμε πλώρη προς τα άστρα . Γιατί να πάμε στο διάστημα; Ο άνθρωπος πάντα θα εξερευνάει τον κόσμο γύρω του. Όσον αφορά το Διάστημα υπάρχουν ιδέες όχι μόνο για να πάμε εκεί, αλλά και για να μετακομίσουμε. Υπάρχουν σοβαρές προτάσεις για πόλεις σε άλλους πλανήτες, αποικίες σε τροχιά γύρω από τη Γη, εργοστάσια στο διάστημα, ορυχεία σε αστεροειδείς, διαπλανητικές επανδρωμένες αποστολές και διαστρικά σκάφη. Κάποιοι όμως θα πουν «Γιατί να ξοδέψουμε δισεκατομμύρια σε αποστολές στο Διάστημα, αφού εδώ πεθαίνουν παιδάκια;», εκφράζοντας την απέχθεια τους προς την εξέλιξη. Έχουν δίκιο ή υπερβάλλουν; Οικονομία Αν πείτε σε κάποιον πως πρέπει να πάμε στο διάστημα, ίσως να σας πει «Αυτά είναι 100% σπατάλη. Τόσα δις και ο κόσμος πεθαίνει, είναι κρίμα να συμφωνείτε με αυτό το φιάσκο!». Δεν ξέρουν όμως κάτι. Η επίθεση στο Ιράκ, στην οποία πεθάνανε χιλιάδες άμαχοι, κόστισε 2 τρισεκατομμύρια δολάρια !! Καμία διαστημική αποστολή δεν κόστισε τόσο. Μόνο ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός κοστίσει 100 δισεκατομμύρια δολάρια. Φυσικά με αυτά τα λεφτά μπορούμε να εμβολιάζουμε όλους τους φορείς του A.I.D.S. στην Αφρική, αλλά δεν φτάνουν για να ταΐζουμε όλα τα φτωχά παιδάκια. Κάθε χρόνο παγκοσμίως ξοδεύονται ένα τρισεκατομμύριο δολάρια σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, επινοώντας νέους τρόπους σφαγής άμαχων ανθρώπων. Μη ξεχνάτε πως η N.A.S.A. έχει περιορίσει τα έξοδα και της αποστολές τις, επειδή η Αμερικάνικη κυβέρνηση προτιμά να ξοδεύει τα δισεκατομμύρια σε πολέμους. Ακόμα κι αν δεν πάμε στο Διάστημα, οι φτωχοί άνθρωποι θα συνεχίσουν να πεθαίνουν . Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η διαστημική εξερεύνηση, αλλά η ηλιθιότητα αυτών που μας κυβερνάνε. Προτιμάνε να ξοδεύουν ένα σωρό λεφτά για να κλέψουν πετρέλαια και να σκοτώνουν ανθρώπους, παρά να ταΐζουν τους φτωχούς συνάνθρωπους μας και να σώσουν τον πλανήτη. Μπορεί ο αποικισμός του Διαστήματος να βοηθήσει τους συνανθρώπους μας; Η απάντηση είναι ναι . Μπορούμε να πραγματοποιήσουμε αποστολές σε αστεροειδείς και να τους μετατρέψουμε σε ορυχεία. Θα είναι εφικτό μάλιστα να μεταφέρουμε τους αστεροειδείς σε ασφαλή τροχιά γύρω από τη Γη, ώστε να μειωθούν τα έξοδα μεταφοράς των μεταλλευμάτων από τον αστεροειδή στη Γη. Ίσως θα μπορούσαμε να συνδέσουμε τον αστεροειδή με τη Γη μέσω ενός διαστημικού ανελκυστήρα, φέρνοντας το Σύμπαν ποιο κοντά στους κατοίκους της Γης. Διαστημικά εργοστάσια θα παράγουν χημικές ενώσεις, τεχνολογίες, ιατρικό εξοπλισμό και ότι άλλο χρειάζονται οι άνθρωποι. Μπορεί να ακούγονται πανάκριβα, αλλά σε λίγα χρόνια θα αποσβέσουν το κόστος τους και θα συμβάλουν στην οικονομία του πλανήτη μας. Από εκεί και πέρα είναι θέμα κατανομής του πλούτου. Τα έσοδα από την διαστημική έρευνα πρέπει να κατανέμονται σε όλους, ειδικά σε όσους τα έχουν περισσότερο ανάγκη. Άλλωστε η επιστημονική έρευνα πρέπει να είναι ελεύθερη από περιορισμούς. Τι σας λέει πως το τελικό φάρμακο κατά του A.I.D.S. δεν θα βρεθεί σε κάποιο διαστημικό εργαστήριο ή σε κάποια αποστολή στον Άρη ; Οικολογία Ας το παραδεχτούμε, η Γη αντιμετωπίσει προβλήματα εξαιτίας μας. Αν συνεχιστεί ο τρόπος με τον οποίο εξελισσόμαστε, θα αυτοκαταστραφούμε. Η μείωση των φυσικών πόρων και ελεύθερου χώρου για κατοικία, δεν μας αφήνουν πολλά περιθώρια. Καταστρέφουμε τα οικοσυστήματα για την καλοπέραση μας, αδιαφορώντας για τα ζώα που σκοτώνουμε, τα φυτά που καταστρέφουμε και τις συνέπειες που θα μας κάνουν τη ζωή μαρτύριο. Αν πραγματικά αγαπάμε τον πλανήτη μας και θέλουμε να τον βοηθήσουμε, η καλύτερη λύση είναι να τον αφήσουμε επιτέλους στην ησυχία του. Οι καλύτερες λύσεις είναι έξω. Υπάρχουν ήδη προτάσεις για διαστημικές αποικίες, πολιτείες που θα έχουν όλα όσα χρειάζονται οι κάτοικοι. Η μεγαλύτερη διαστημική αποικία είναι ο «Κύλινδρος του O'Neill», σχεδιασμένος από τον Αμερικανό επιστήμονα Gerard O'Neill. Πρόκειται για έναν διαστημικό σταθμό σε σχήμα κυλίνδρου, με διάμετρο 6,4 χιλιόμετρα και μήκος 32 χιλιόμετρα! Στο εσωτερικό του θα υπάρχουν ολόκληρα οικοσυστήματα, καθώς και άφθονος χώρος για 20.000.000 κατοίκους. Θα παράγει ενέργεια από τον Ήλιο, θα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του για να προκαλέσει τεχνητή βαρύτητα και θα χρησιμοποιεί καθρέπτες για να υπάρξει εναλλαγή μέρας-νύχτας. Αν οι άνθρωποι μετακομίσουν στο Διάστημα, η Γη θα ανακουφιστεί από εμάς. Φυσικά και δε χρειάζεται να φέρουμε τη Γη στα όρια της για να πάμε σε άλλους πλανήτες. Θα εγκαταλείψουμε τη Γη ακόμα κι αν δεν αντιμετωπίσαμε τα προβλήματα αυτά, αυτή τη φορά για προληπτικούς λόγους. Οι αποικίες αυτές θα βοηθήσουν στη προστασία του πλανήτη μας και ταυτόχρονα θα παρέχουν πολύτιμες υπηρεσίες και αγαθά για τους ανθρώπους που θα μείνουν στη Γη. Μπορούμε για παράδειγμα να καλλιεργήσουμε τα τρόφιμα μας σε διαστημικούς σταθμούς ή να παράγουμε άφθονη ηλεκτρική ενέργεια από τον Ήλιο, χωρίς να επιβαρύνουμε τον πλανήτη μας . «Η δουλειά μας είναι να βοηθήσουμε τη ζωή να διασκορπιστεί έξω από τον πλανήτη μας και να κάνουμε όλο το υπόλοιπο Σύμπαν όσο όμορφο και ποικιλόμορφο όσο και η Γη μας» Φρήμαν Ντάισον Ειρήνη Μπορεί να ακουστεί τρελό, αλλά η επέκταση του ανθρώπου στο Διάστημα θα συμβάλει σημαντικά και στην κατάργηση των πολέμων! Η διαστημικές αποστολές απαιτούν πολλά χρήματα και καμία χώρα δε μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά από μόνη της. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρξει συνεργασία κρατών, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε διπλωματική νίκη για την επίλυση τυχών διαφορών. Έτσι λοιπόν ένα ακόμη όφελος είναι ότι αναπτύσσονται συνεργασίες μεταξύ πολλών κρατών, κάτι σίγουρα θετικό για την ανθρωπότητα. Επίσης αν μετακομίσουμε στο Διάστημα, οι πόλεμοι θα καταστούν άχρηστοι. «Είναι η ελπίδα όσων δουλεύουν προς το άνοιγμα μας από τον πλανήτη Γη, ότι η εγκατάσταση των μόνιμων, αυτόνομων αποικιών από εκτός Γης ανθρώπων θα κάνει την ανθρώπινη ζωή για πάντα ειρηνική, διαγράφοντας την από το κατάλογο των επικινδύνων ειδών, όπου ζει τώρα σε μια εύθραυστη Γη οπλισμένη με πυρηνικά όπλα. Δεύτερον, το άνοιγμα των ουσιαστικά απεριόριστων περιοχών στο διάστημα θα μειώσει τις εδαφικές πιέσεις και επομένως θα μειώσει την εχθροπραξία.» Gerard O'Neill Επιβίωση Η ζωή στη Γη δε θα υπάρχει για πάντα. Αν δεν καταστραφεί από εμάς, θα καταστραφεί από πτώση αστεροειδή ή κομήτη. Πρέπει λοιπόν να προετοιμαστούμε και να επεκταθούμε και σε άλλους πλανήτες, ώστε να αυξηθούν σημαντικά οι πιθανότητας επιβίωσης της Γήινης ζωής. Ακόμα βέβαια και να γλιτώσουμε από τους κομήτες, δεν γλιτώνουμε από ακόμα χειρότερες συμφορές, όπως οι μαύρες τρύπες και ο θάνατος του Ήλιου. Για αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι να εκκενώσουμε τον πλανήτη μας. «Δεν νομίζω ότι το ανθρώπινο είδος θα επιζήσει τα επόμενα χίλια χρόνια, αν δεν επεκταθούμε στο διάστημα. Υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι που μπορούν να πλήξουν τη ζωή σε έναν μόνο πλανήτη.» Στήβεν Χόκινγκ Συμπέρασμα Ναι λοιπόν, υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι για να πάμε στο Διάστημα, όχι μόνο να το εξερευνήσουμε αλλά και να το αποικήσουμε. Υπάρχει μάλιστα και ένας ποιο εσωτερικός λόγος για να αγγίξουμε τα αστέρια. Όλα τα υλικά που συναντάμε παντού, δημιουργήθηκαν στο εσωτερικό των άστρων. Το οξυγόνο στον αέρα, το πυρίτιο στους βράχους, ο άνθρακας στην οργανική μας χημεία, ο χρυσός στις τράπεζες, το ουράνιο στους πυρηνικούς αντιδραστήρες, ο υδράργυρος στα θερμόμετρα. Όλα τα στοιχεία που αποτελούν το Σύμπαν εμφανίστηκαν στα άστρα, τα οποία όταν πεθαίνουν εξαπολύουν υλικά για τη δημιουργία νέων άστρων, νέων πλανητών και νέων μορφών ζωής και νοημοσύνης. Είμαστε αστρόσκονη και κάποια μέρα θα ξαναγυρίζουμε στα άστρα.