terring

Καθόλου χαζή ερώτηση, μιας και υπογραμμίσει κάτι που δε θέλει να σκέφτεται ο σημερινός αλαζόνας άνθρωπος. Το πόσο σύντομη είναι η ζωή μας. Ο ανθρώπινος πολιτισμός υπάρχει εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια, ενώ τα αστέρια ζουν και μεταναστεύουν επί εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια χρόνια. Αν τεντώσεις το χέρι σου και συρρικνώσουμε την ιστορία της Γης ανάμεσα στη μύτη μας και στην άκρη του μεσαίου δαχτύλου, τότε ένα πέρασμα της λίμας στο νύχι θ' αρκούσε για να σβήσει την ανθρώπινη ιστορία. Ζούμε πάρα πολύ λίγο σε σχέση με το υπόλοιπο Σύμπαν, και υπάρχει ο κίνδυνος να ζήσουμε για λίγες μόνο δεκαετίες πριν αυτοκαταστραφούμε. Μόνο αν ξεπεράσουμε κάθε τεχνητό εμπόδιο που υποτιμά την ανθρωπιά μας και τις πραγματικές μας δυνατότητες, θα καταφέρουμε να δούμε τις κινήσεις των άστρων και να γίνουμε ένα με αυτά.

Σύμφωνα με μια επιστημονική μελέτη, αν υπάρχει ζωή εκεί, ίσως να μπορεί να μετατρέπει τις υπεριώδεις ακτίνες του άστρου σε ορατό φως, φωτίζοντας ολόκληρο τον πλανήτη!

Τον Ιανουάριο του 2010, ένα τηλεσκόπιο του προγράμματος LINEAR εντόπιζε ένα νέο αντικείμενο σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, στην περιοχή της Ζώνης των Αστεροειδών. Είχε ουρά, άρα πρόκειται για κομήτη, και του δόθηκε η ονομασία P/2010 A2. Μα όταν εξετάστηκε ένα μήνα μετά, οι επιστήμονες δεν πίστευαν στα μάτια τους. Η ουρά του "κομήτη" αυτού δεν αποτελείται από πάγο, μα από πέτρες και σκόνη! Τι σόι κομήτης είναι αυτός, που αφήνει άμμο αντί για χιόνι πίσω του; Και γιατί ο πυρήνας του δε βρίσκεται στο κέντρο της άλως, ούτε καν στον άξονα της ουράς του; Και γιατί μοιάζει τόσο με σκάφος των Klingon; Κι όμως, υπάρχει εξήγηση για το μυστήριο αυτό. Στην πραγματικότητα ο P/2010 A2 δεν είναι κομήτης, μα αστεροειδής. Η ουρά του προκλήθηκε όχι από λιώσιμο πάγου, μα από πρόσφατη σύγκρουση που είχε μ' έναν μικρότερο αστεροειδή. Αυτό μπορεί να εξηγήσει τις ουρές που ανακάλυψαν οι επιστήμονες και σε άλλους αστεροειδείς, όπως τον 493 Griseldis. Αυτή η ανακάλυψη με κάνει να σκέφτομαι. Θα μπορούσε να υπάρχει ένα είδος ουρανίου σώματος, που αποτελεί συνδυασμό αστεροειδή με κομήτη; Ένας αστερομήτης. Στις αρχές του Ηλιακού Συστήματος, οι αστεροειδείς δημιουργήθηκαν στο εσωτερικό σύστημα, ενώ οι κομήτες στο παγωμένο εξωτερικό. Στο ενδιάμεσο, όμως, θα ήταν εφικτή η δημιουργία ενός αστερομήτη; Αυτά τα αντικείμενα θα μπορούσαν να είναι παγωμένοι πυρήνες εγκλωβισμένοι μέσα σ' ένα πέτρινο κέλυφος, κάνοντας τους να μοιάζουν με αστεροειδείς. Όταν πλησιάζουν τον Ήλιο, ο πάγος λιώνει και υδρατμοί δραπετεύουν μέσω του πέτρινου φλοιού του αστερομήτη. Ένα υβρίδιο αστεροειδή και κομήτη, με both πέτρινη και παγωμένη ουρά. Αν υπάρχουν τέτοια αντικείμενα, ίσως τα βρούμε γύρω από άλλα αστέρια, αν βέβαια υπάρχουν ή είναι εφικτή η ύπαρξή τους. Δεν έχουμε εντοπίσει αστερομήτες γύρω από τον Ήλιο. Ίσως να καταστράφηκαν πολύ καιρό πριν στρέψουμε τα μάτια μας στον ουρανό. Ίσως να μη δημιουργήθηκαν ποτέ. Ίσως να μην είναι καν εφικτή η ύπαρξή τους. Μα αν υπάρχουν, τότε θα αποδειχθεί για άλλη μια φορά ότι δε χρειαζόμαστε εξωτική νοημοσύνη και "μαγική" τεχνολογία για τη δημιουργία θαυμαστών ιστοριών. Η Φύση μια χαρά τα καταφέρνει και μόνη της να μας συναρπάσει. Εκτός κι αν σταματήσουμε να ξεχωρίσουμε την τέχνη απ' τη φύση. Στο κάτω κάτω, η τέχνη προέρχεται από τη φύση. Και μπορεί με τη σειρά της να δημιουργήσει φύση.

Στην Ελληνική μυθολογία, ο Υπερίωνας ήταν ένας τιτάνας που γέννησε (με την σύζυγό του Θεία) τον Ήλιο, την Σελήνη και την Ηώ. Στην αστρονομία, είναι ένας από τους δορυφόρους του Κρόνου. Κι ένας από τους πιο παράξενους που υπάρχουν. Απλά δείτε τον. Δεν μοιάζει καν με δορυφόρο! Ο Υπερίωνας έχει διάμετρο μόλις 270 χιλιόμετρων, όσο η απόσταση Αθήνα-Πάτρα περίπου, αλλά είναι γεμάτους με αμέτρητους παράξενους κρατήρες. Σε αντίθεση με τους κρατήρες που βρίσκουμε στη Σελήνη, αυτοί έχουν απότομα τοιχώματα, ρηχές πλαγιές, και επίπεδους πυθμένες. Αυτός ο δορυφόρος έχει τόσο χαμηλή πυκνότητα και είναι τόσο πορώδης, που οι μετεωρίτες δεν τινάζουν το έδαφος μα το συμπιέζουν, κάνοντας τον Υπερίωνα να μοιάζει περισσότερο με σφουγγάρι. Μάλιστα, όσο περισσότερο το βλέπω, τόσο περισσότερο μου μοιάζει μ' ένα Hydracoral, εξωγήινα κοράλλια απ' το Beyond Earth: Rising Tide. Δε λέω ότι υπάρχει ένα μεγάλο εξωγήινο ον μέσα στον Υπερίωνα, αλλά και πάλι νιώθω πως κάτι κρύβεται εκεί μέσα. Μπορεί μέσα σ' αυτούς τους κρατήρες να κρύβονται γνώσεις για το Ηλιακό Σύστημα, ανεκμετάλλευτοι φυσικοί πόροι, ή και καταφύγια μελλοντικών κακοποιών. Μπορεί, όμως, μέσα να κρύβονται πράγματα τόσο τρομακτικά και παράξενα, που ίσως είναι προτιμότερο να παραμείνουν εκεί μέσα, καλά κρυμμένα από περίεργα μάτια. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε όντως η περιέργεια μπορεί να σκοτώσει τη γάτα.

Το 1859, ο μεγάλος Γάλλος αστρονόμος Ουρμπέν Λεβεριέ παρατήρησε ότι ο Ερμής δεν κινείται γύρω από τον Ήλιο όπως είχε υπολογιστή. Πρόσεξε μια αργή μετάπτωση της τροχιάς του Ερμή γύρω από τον Ήλιο, που δεν μπορούσε να εξηγηθεί πλήρως από την νευτώνεια μηχανική. Η μόνη εξήγηση ήταν ένας πλανήτης, ακόμα πιο κοντά στον Ήλιο από ότι αυτή του Ερμή, που με τη βαρύτητά του προκαλούσε τη διαταραχή αυτή. Ο πλανήτης αυτός ονομάστηκε Ήφαιστος, και πολλοί αστρονόμοι προσπάθησαν να τον ανακαλύψουν. Τζίφος. Πέρασαν πολλά χρόνια και δε βρέθηκε τίποτα. Ο Λεβεριέ πέθανε το 1877, ο Αϊνστάιν το 1915 με τη θεωρία της σχετικότητας εξήγησε το φαινόμενο αυτό, και ο Ήφαιστος κι επισήμως πήρε πόδι απ' την επιστημονική κοινότητα. Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Μπορεί να μην υπάρχει πλανήτης ανάμεσα στον Ερμή και τον Ήλιο, μα ίσως εκεί συναντήσουμε μια μικρή ζώνη αστεροειδών, αποτελούμενη από μια νέα ομάδα αστεροειδών, τους vulcanoids. Αυτοί οι αστεροειδείς είναι πιο κοντά στον Ήλιο απ' ό,τι ο Ερμής και ίσως κρύβουν στοιχεία για τη δημιουργία και την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος. Αν ισχύει η θεωρία, ότι ο Ερμής στο μακρινό παρελθόν έφαγε μια δυνατή μπούφλα από πρωτοπλανήτη (κάτι που ίσως εξηγεί τον τεράστιο πυρήνα του πλανήτη), τότε οι vulcanoids αποτελούν τα συντρίμμια της σύγκρουσης αυτής. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν εντοπιστεί, και κανείς δεν ξέρει αν υπάρχουν. Είναι πολύ κοντά στον ήλιο και πολύ μικροί, κάνοντας τον εντοπισμό τους εξαιρετικά δύσκολο, αν φυσικά υπάρχουν. Η αποστολή STEREO της NASA θα τους είχε εντοπίσει, κάτι το οποίο δεν έγινε, άρα οι vulcanoids δεν υπάρχουν. Σωστά; Μη βιάζεστε, γιατί η NASA ετοιμάσει νέα αποστολή για τον Ήλιο, το Solar Probe Plus. Ίσως στην αποστολή αυτή να βρεθούν οι vulcanoids, αν φυσικά υπάρχουν. Όμως έστω ότι υπάρχουν. Πώς θα είναι; Ίσως έχουν διάμετρο μεταξύ 100 και 6.000 μέτρων, να έχουν κόκκινο-πορτοκαλί χρώμα, και ν' αποτελούνται από υλικά με μεγάλο βαθμό τήξης. Μα αυτό ίσως να μην είναι κανόνας. Μπορεί οι πιο κοντινοί ως προς τον Ήλιο volcanoids να είναι ουσιαστικά μεγάλα σφαιρικά κομμάτια λάβας, όπου κανένα σκάφος δε θα μπορούσε να προσγειωθεί σ' αυτά. Θα μπορούσε κάποιος απ' αυτούς να τεθεί σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη; Με τίποτα, γιατί είναι πολύ μακριά απ' εμάς και η τροχιά τους δε διασταυρώνεται ούτε καν με του Ερμή. Εκτός κι αν κάποια ηλιακή έκρηξη κάνει κάποιον vulcanoid να ξεκινήσει το ταξίδι του και στο υπόλοιπο Ηλιακό Σύστημα. Κι αν δεν έρθει κανένας απ' αυτούς σ' εμάς, θα πάμε εμείς σ' αυτούς. Ίσως χτίσουμε εκεί ορυχεία, ξενοδοχεία (όλο και κάποιος τρελός θα το σκεφτεί αυτό) ή ηλιακά εργοστάσια παραγωγής αντιύλης για τα διαστημικά μας σκάφη και τα ηλιακά μας ιστία. Αν υπάρχουν vulcanoids, θα είμαστε οι πρώτοι που θα τους επισκεφτούμε. Εκτός κι αν κάποιος άλλος μάς έχει ήδη προλάβει

Το Σύμπαν είναι τεράστιο κι εντελώς ανεξερεύνητο. Ναι, ξέρουμε πολύ περισσότερα γι' αυτό απ' ό,τι οι πρόγονοί μας, μα και πάλι σε γενικές γραμμές δεν ξέρουμε ούτε την τύφλα μας γι' αυτό. Η εξερεύνηση του Διαστήματος είναι σαν να περπατάς σ' ένα σκοτεινό δάσος, με μόνη σου παρέα έναν φακό, χωρίς να ξέρεις τι θαυμαστό, παράξενο, μα και τρομακτικό μπορεί να πεταχτεί μπροστά σου. Είσαι σίγουρος ότι αυτό που μοιάζει με βράχο είναι όντως βράχος και όχι αρκούδα; Τι ήταν αυτό που πετάχτηκε μπροστά σου; Ήταν ένα ελάφι. Τίποτα παράξενο. Έτσι δεν είναι; Και... είσαι σίγουρος ότι δεν είσαι ο μόνος σ' όλο το δάσος που το εξερευνάει με φακό; Να, ορίστε τι συμβαίνει με την εξερεύνηση του Διαστήματος. Πολλές φορές συναντάς κάτι και δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι είναι. Κάτι που δείχνει συνηθισμένο μπορεί να κρύβει μια συναρπαστική ιστορία, ενώ κάτι που δείχνει ασυνήθιστο μπορεί να εξηγηθεί με τη πιο λογική (και μερικές φορές βαρετή ) εξήγηση που υπάρχει. Και μερικές φορές ισχύουν ταυτόχρονα και τα 2! Βέβαια ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Μπορεί να είναι και πλαστικό καλυμμένο με φτηνιάρικη χρυσόσκονη. Και όπως σωστά καταλάβατε, αναφέρομαι σε κάτι κουλές θεωρίες που δεν εξηγούν τίποτα, δε στηρίζονται πουθενά, και ακολουθούν την κλασσική περπατημένη "Η NASA βρύκε ρωζ μωνόκερους στων Άρυ κε τω κρήφει, διαδοσται το!!!111". Την ίδια ώρα η φαντασία καλπάζει, σε μια προσπάθεια να καλύψει το κενό που αφήνει πίσω της μια ανακάλυψη. Και πώς να μην το κάνει, όταν το ίδιο το Σύμπαν την προκαλεί; Τι άλλο υπάρχει στον Άλφα του Κενταύρου; Μήπως κάποιος πλανήτη που κατοικείται από εξωγήινους σπηλαιανθρώπους που μοιάζουν με αγγούρια; Τι άλλο υπάρχει στον Βέγα; Μόνο ο δίσκος ύλης που τον περιβάλει; Τι υπάρχει στον γαλαξία της Ανδρομέδας; Μήπως κάποια γαλαξιακή αυτοκρατορία που βάζει κάτω κάθε γαλαξιακή αυτοκρατορία που έχουμε συναντήσει στην επιστημονική φαντασία; Τι άλλο υπάρχει... στο ίδιο μας το Ηλιακό Σύστημα; Είναι μόνο οι 8 πλανήτες, οι δεκάδες δορυφόροι και πλανητοειδείς, οι χιλιάδες και εκατομμύρια αστεροειδείς και κομήτες, και τα δικά μας τα διαστημικά σκάφη; Ή και κάτι άλλο; Το Σύμπαν είναι γεμάτο από θαύματα και μυστήρια, και σ' αυτό το θεματάκι θέλω να εξερευνήσω μερικά. Αν θέλετε, ελάτε μαζί μου. Το Σύμπαν είναι πολύ μεγάλο για έναν μόνο άνθρωπο.

Παρακολουθείτε ή απλά κάποιο κανάλι στο YouTube με αστρονομικό περιεχόμενο; Αν ναι, μοιραστείτε το εδώ. Ανοίγω αυτό το θέμα για να φτιάξουμε μια βιβλιοθήκη με κανάλια που ανεβάσουν αστρονομικά βίντεο. Ας κάνω την αρχή με μερικά κανάλια. Anton Petrov - Μια μεγάλη ποικιλία επιστημονικών (και όχι μόνο) βίντεο, ανάμεσά τους και μπόλικα αστρονομικά βίντεο όπου χρησιμοποιεί διάφορα προγραμμάτα, όπως το Space Engine. Fraser Cain - Ένας επιστήμονας εξηγεί έναν τομέα της αστρονομίας και του διαστήματος σε κάθε του βίντεο. Scott Manley - Αστρονόμος και gamer, όπου δοκιμάζει διαστημικά παιχνίδια και εξετάσει τις νεώτερες αστρονομικές ανακαλύψεις. Star Talk Radio - Η καλύτερη ραδιοφωνική εκπομπή του κόσμου, τώρα και στο διαδίκτυο! Θα επιστρέψω και με άλλα κανάλια. Σειρά σας τώρα

Μπράβο! Μπράβο μεγάλε! ΜΠΡΑΒΟ!

Περιμένω απ' το Juno 2 πράγματα 1) Να δει και να χαρτογραφήσει τι υπάρχει κάτω απ' την ατμόσφαιρα του Δία, όπως περίπου έκανε ο Μαγγελάνος με την Αφροδίτη. Υπάρχει όντως ένας ωκεανός υγρού μεταλλικού υδρογόνου; Κι αν ναι, πώς είναι; 2) Να δει αν όντως υπάρχουν οι ατμοσφαιρικές μορφές ζωής που φαντάστηκε ο Carl Sagan.

Χρησιμοποίησα ένα μικρό κιάλι μ' ένα μαύρο γυαλί μπροστά του. Έχω και μεγαλύτερο, αλλά είπα να το δω με το μικρό που είναι και πιο φορητό

Τα σύννεφα απ' τον Πειραιά έφυγαν, ο Ήλιος φαίνεται απ' το μπαλκόνι και... είδα τον Ερμή! Φαίνεται μόνο με τηλεσκόπιο (εννοείται με ηλιακό φίλτρο!) και πάλι με το ζόρι.

Και στον Πειραιά πολύ σύννεφο. Δεν μπόρεσα να δω τον Ερμή. Θα ξαναδοκιμάσω πιο μετά.

Έχω ένα κομμάτι μαύρο γυαλί που χρησιμοποιώ για την παρατήρηση ηλιακών εκλείψεων. Θα 'ναι φοβερό να του ρίξω μια ματιά απ' το σπίτι μου

Έβλεπα το εκπληκτικό επίτευγμα που κατόρθωσε η ιδιωτική εταιρία SpaceX με τον πύραυλο Falcon 9 και μερικές σκέψεις πέρασαν απ' το μυαλό μου. Απλά αναλογιστείτε το εξής. Αφού εκτόξευσε ένα διαστημικό σκάφος ανεφοδιασμού απ' τη Γη με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο πύραυλος πήρε μονάχος του το δρόμο της επιστροφής, κατέβηκε σιγά σιγά προς τον πλανήτη μας, και προσγειώθηκε σε μια θαλάσσια πλατφόρμα που θα κουνάει ακόμη κι αν έχει και άπνοια. Αυτό σημαίνει ότι οι λεπτότατοι χειρισμοί που κάνει ο αυτόματος πιλότος του πυραύλου πρέπει να είναι χειρουργικής ακρίβειας και χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Και τα κατάφεραν! Είδα ένα κομμάτι του μέλλοντος να με πλησιάσει. Ενός μέλλοντος ίσως πολύ διαφορετικού απ' αυτό που έχουμε στο κεφάλι μας. Αυτός ο άθλος για 'μένα σημαίνει 3 πράγματα: 1) Το κόστος των εκτοξεύσεων και το κόστος των ταξιδιών στο Διάστημα μειώνονται σημαντικά. Τα ταξίδια θα γίνονται συχνότερα, φέρνοντας το Σύμπαν ακόμη πιο κοντά σ' εμάς, και θα πάψουν να είναι μονοπώλιο των κρατικών οργανισμών, που για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους είναι αναγκασμένοι ν' αποφεύγουν τα ρίσκα, εκμηδενίζοντας έτσι και την καινοτομία. Ο αποικισμός του Διαστήματος και η επέκταση του ανθρώπου στο Σύμπαν θα γίνει μια καθημερινότητα, και ίσως πιο σύντομα απ' ό,τι νομίζουμε. 2) Για άλλη μια φορά, η επιστημονική φαντασία επιβεβαιώνεται πανηγυρικά. Βλέπουμε σχεδόν καθημερινά ολοένα και περισσότερες τεχνολογίες να δραπετεύουν απ' τον κόσμο της επιστημονικής φαντασίας και να γίνονται μόνιμοι επισκέπτες της ζωής μας. Και δεν είναι μόνο η τεχνολογία που αλλάζει, αλλά και αυτό που ονομάζουμε "ανθρώπινη φύση". 3) Αν αυτή η τεχνολογία εφαρμοστεί και σε καθημερινό επίπεδο, θ' αλλάξει τον κόσμο μας μια και καλή. Οι δυνατότητες της τεχνολογίας αυτής θα είναι απεριόριστες, αλλά δεν θα επηρεάσουν μόνο το υλικό και τεχνολογικό κομμάτι, αλλά και το πνευματικό και κοινωνικό. Θ' ανοίξει τον δρόμο σε υπολογιστές που θα καταγράφουν και θα διανέμουν τους φυσικούς πόρους του πλανήτη μας σε όλους τους κατοίκους της Γης (λύνοντας μια για πάντα το πρόβλημα της στέρησης, ανοίγοντας το δρόμο σε μια Οικονομία Βάσει Πόρων, και ξεπερνώντας την ανάγκη για στρατούς και σύνορα), σε ρομπότ που θα κάνουν όλη τη σκληρή δουλειά (ξεπερνώντας την ανάγκη για εργασία και τον φόβο της ανεργίας και τον κίνδυνο να μείνεις άστεγος), και σε μηχανές που θα προσφέρουν λύσεις σε κοινωνικά και ψυχολογικά ζητήματα (αντιμετωπίζοντας την εγκληματικότητα και την ανάγκη για νόμους, δικαστές, πολιτικούς και κυβερνήσεις). Αν αυτή η τεχνολογία χρησιμοποιηθεί ορθολογικά και ανθρωπιστικά, δε θα υπάρχει πλέον λόγος να σκοτώνεις, να πεινάς, να μισείς, να πονάς, να φοβάσαι. Αν μπερδευτήκατε, ρίξτε μια ματιά στο ντοκιμαντέρ The Choice is Ours που έχω στην υπογραφή μου για επιπλέον πληροφορίες. Κι όποιος λέει ότι η εξερεύνηση του Διαστήματος είναι πεταμένα λεφτά και ότι ο άνθρωπος είναι εκ γενετής κακός και δεν θ' αλλάξει ποτέ, δεν είναι παρά θύμα ενός βάρβαρου συστήματος, που τον μετατρέπει σε σκύλο του Παβλόφ και τον μαθαίνει να επαναλαμβάνει μια "κασέτα" με όσα άκουγε όταν ήταν μικρός, κλείνοντας τ' αφτιά και τα μάτια στην ομορφιά του Σύμπαντος και του ανθρώπινου νου. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε το ένα μας πόδι στη Γη και το άλλο στον Ουρανό, γιατί δεν είναι καλή στρατηγική να έχουμε πολλά αβγά σ' ένα καλάθι, ειδικά όταν αυτό το καλάθι κινδυνεύει και από εμάς. Όμως αν πάμε τώρα εκεί έξω με τα μυαλά που κουβαλάμε, βιάζοντας παρθένους τόπους και καταστρέφοντας την Κοσμική αρμονία, θα φάμε τα μούτρα μας και θα μετατρέψουμε το όνειρο σε εφιάλτη. Και μερικές φορές είναι καλύτερα να μην έχεις όνειρα παρά να τα βλέπεις να μετατρέπονται σε τραγωδία.

Ένα απ' τ' αγαπημένα μου μυθιστορήματα είναι το Childhood's End του Σερ Άρθουρ Κλαρκ, το οποίο επισκέφτηκε και τη μικρή οθόνη πριν από λίγους μήνες. Χάρη σε μια πανίσχυρη εξωγήινη φυλή, τους "Επικυρίαρχους" όπως τους ονομάζαμε εμείς, η ανθρωπότητα επιτέλους βιώνει μια εποχή παγκόσμιας ειρήνης και αφθονίας, αλλά μ' ένα τίμημα. Να μην κάνουμε ούτε βήμα έξω απ' τη Γη και να ξεχάσουμε κάθε ελπίδα να επεκταθούμε στο Σύμπαν, γιατί σύμφωνα με τον Καρέλεν (τον εκπρόσωπο των Επικυρίαρχων) ο άνθρωπος δεν ανήκει στα αστέρια! Βέβαια υπήρχε σοβαρός λόγος που οι Επικυρίαρχοι έκλεισαν τη πόρτα του Σύμπαντος στους ανθρώπους, κάνοντας τη φράση ακόμα πιο τρομακτική. Όμως τι γίνεται με τον πραγματικό κόσμο; Κι αν έχει δίκιο ο Καρέλεν; Κι αν όντως τ' αστέρια δεν ανήκουν στον άνθρωπο; Υπάρχει κάτι που μας κάνει ανάξιους ν' αγκαλιάζουμε το Σύμπαν; Αν ναι, τι είν' αυτό; Και τι πρέπει να κάνουμε για να το διορθώσουμε; Θεωρώ πως υπάρχουν 2 σοβαρά εμπόδια που πρέπει να υπερνικήσουμε αν πραγματικά θέλουμε να ξεκλειδώσουμε τις πύλες του Σύμπαντος, και τα 2 αφορούν εμάς. Το πρώτο εμπόδιο είναι πνευματικό και το δεύτερο τεχνολογικό. Ας ξεκινήσουμε απ' το πνευματικό εμπόδιο, το οποίο αγνοεί ο περισσότερος κόσμος επειδή έχει μάθει από μικρό παιδί να το θεωρεί απολύτως φυσιολογικό. Απλά κάντε για λίγο στην άκρη τις απόψεις σας, ρίξτε μια ματιά γύρω σας, και πείτε μου με το χέρι στην καρδιά αν νιώθετε τόσο περήφανοι για όλο αυτό το μπάχαλο, που πρέπει να διαδοθεί και στα πέρατα του Σύμπαντος. Ψάχνουμε για ζωή στην Ευρώπη, την ίδια ώρα που καταστρέφουμε τη ζωή στη Γη. Ακούμε το Σύμπαν για βαρυτικά κύματα, την ίδια ώρα που δεν ακούμε τους ανθρώπους δίπλα μας που παρακαλάνε για βοήθεια. Θέλουμε να έρθουμε σ' επαφή μ' εξωγήινους, την ίδια ώρα που ρίχνουμε φάπες σε όποιον διαφωνήσει μαζί μας. Θέλουμε να μετατρέψουμε τον Άρη σε δεύτερη Γη, την ίδια ώρα που μετατρέπουμε τη Γη σε δεύτερο Άρη. Ζητιανεύουμε για λεφτά για να επιστρέψουμε στη Σελήνη, την ίδια ώρα που αυτά ξοδεύονται σε πολέμους και στην ανεύρεση νέων τρόπων εξόντωσης ανθρώπων. Ζούμε σ' ένα περιβάλλον που καλλιεργεί τον ανταγωνισμό και την απληστία, βάζει χρηματική αξία στα πάντα, πετάει την αειφορία στα σκουπίδια, θεωρεί τον ορθολογισμό και την αλληλεγγύη "αφύσικες" και "επικίνδυνες" για την αυτοκαταστροφική ανάπτυξη που επιβάλει, μας κάνει να φερόμαστε πιο άξεστα και απ' τους μπαμπουίνους, και γενικά ζει σαν να μην υπάρχει αύριο πατώντας πάνω σε πτώματα. Και θέλουμε αυτό έκτρωμα να το επεκτείνουμε και στο Διάστημα; Γιατί; Για να καταστρέψουμε τ' αστέρια; Βιάζουμε τη Μητέρα μας ασύστολα, αλλά όχι! Αυτό δεν αρκεί! Πρέπει να βιάζουμε και τον Άρη, και τον Κρόνο, και τον Άλφα Κενταύρου, και τον Kepler 22b, και τον Γαλαξία της Ανδρομέδας, και ό,τι άλλο βρούμε μπροστά μας! Το Σύμπαν μας ανήκει, είμαστε οι εκλεκτοί, πάμε να τα κάνουμε όλα μπάχαλο! Και που θα καταλήξει όλο αυτό; Στο να υποβιβαστούμε από σκεπτόμενα όντα σε διαστημικές ακρίδες, καταβροχθίζοντας ό,τι βρουν μπροστά τους; Αυτό είναι το μέλλον του ανθρώπου που οραματίζονται μερικοί; Βέβαια σ' αυτό φταίει και ο εγκέφαλος μας, αλλά τι άλλο μπορεί να κάνει; Λόγω των περιορισμένων ικανοτήτων του, δεν μπορεί ν' αντιληφθεί όλο το σύνολο του κόσμου μας. Αν μπορούσε, ο πολιτισμός μας θα ήταν πολύ διαφορετικός και ίσως και καλύτερος. Λογικό είναι, λοιπόν, να βλέπουμε και να αισθανόμαστε μόνο ένα κομμάτι του Σύμπαντος και όχι όλο το Σύμπαν. Όμως, πλέον η κατάσταση έχει ξεφύγει. Η σύγχρονη υλιστική κοινωνία μας είναι μια δημιουργία των ανθρώπινων αισθήσεων, που κακώς υπηρετείται σαν υπέρτατη αξία. Το σημερινό μοντέλο, πάνω στα πρότυπα του οποίου σκέφτεται ο δυτικός κόσμος, είναι υλιστικό και όχι χωροχρονικό. Και είτε μας αρέσει είτε όχι, έχει ημερομηνία λήξης. Κάθε λύση που προτείνεται μέσα στα περιορισμένα όρια του υλιστικού συστήματος μας λειτουργεί ως μπάλωμα, ένα πρόχειρο patch για ένα απαρχαιωμένο και αυτοκαταστροφικό σύστημα που ωθεί τον άνθρωπο στην πνευματική του εξαθλίωση και τέλος στον υλικό του θάνατο. Το σύστημα αυτό δεν έχει θέση ανάμεσα στ' αστέρια, ούτε καν μέλλον στη Γη. "Μα αυτή είναι η φύση του ανθρώπου και αυτό δεν μπορεί ν' αλλάξει". Όχι, δεν είναι! Αν πράγματι ο άνθρωπος γεννιέται άπληστος και κακός, θα είχε καταστρέψει τον πολιτισμό του πολύ πριν επινοήσει τις τράπεζες και τα πυρηνικά όπλα. Και αν όντως η φύση του ανθρώπου δεν αλλάζει, πώς εξηγούνται οι κοινωνικές αλλαγές που βιώνουμε σήμερα; Αν ο άνθρωπος δεν άλλαζε, θα ήταν ακόμη στα δέντρα. Τα πάντα αλλάζουν, και ο άνθρωπος δεν αποτελεί εξαίρεση. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, έχουμε τις γνώσεις, τα εργαλεία και τους πόρους για να φτιάξουμε έναν πολιτισμό αφθονίας για όλους, όπου η ορθολογική χρήση των επιστημονικών γνώσεων και των τεχνολογικών εργαλείων θα απελευθέρωνε τον άνθρωπο από κάθε μορφής τυραννία, επιτρέποντας του να επιδιώκει ανώτερα πράγματα και όχι να πιθηκίζει για να επιβιώσει. Αυτό που θέλουμε είναι έναν πολιτισμό εφορίας, ορθολογισμού και αλληλεγγύης, και αυτό είναι πλέον εφικτό. Ρίξτε μια ματιά στην υπογραφή μου για να δείτε πώς. Αν τα καταφέρουμε, τότε θα είμαστε έτοιμοι να επεκταθούμε στο Σύμπαν και ν' αγγίξουμε τ' αστέρια. Έτσι δεν είναι; Σχεδόν, γιατί εδώ έρχεται και το τεχνολογικό εμπόδιο που πρέπει να υπερνικήσουμε. Δεν αναφέρομαι στο εχθρικό περιβάλλον του Διαστήματος, μιας και παραείναι αυτονόητο για να το αναφέρω. Μιλάω για τις αποστάσεις που πρέπει να διασχίσουμε, ειδικά εκείνες που χωρίζουν τ' αστέρια. Ας υποθέσουμε ότι, επιτέλους, μετατρέπουμε τη Γη σ' έναν παράδεισο διανόησης και αδελφότητας. Κάτι σαν το Star Trek. Έχουμε λύσει κάθε πρόβλημα, έχουμε εξερευνήσει κάθε σπιθαμή του πλανήτη μας, έχουμε έρθει σ' επαφή με κάθε πλάσμα που ζει στον πλανήτη μας, και πλέον βάζουμε πλώρη για το Σύμπαν. Όχι μόνο επειδή μπορούμε, αλλά και επειδή δεν είναι καλή ιδέα να έχουμε πολλά αβγά σ' ένα καλάθι. Η εξερεύνηση και ο αποικισμός των πλανητών θα είναι σχετικά εύκολη υπόθεση. Ιδέες για το πώς να πάμε και πώς να ζήσουμε εκεί υπάρχουν ήδη, και σε μια αειφόρα κοινωνία αφθονίας θα 'ταν πιο εύκολο από ποτέ. Όμως οι αποστάσεις μεταξύ πλανητών μετριούνται σ' εκατομμύρια ή και σε δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, και οι πλανήτες δεν μένουν σε μια μεριά. Παρόλα αυτά, θα μπορούσαμε ν' αποικίζουμε όλο το Ηλιακό Σύστημα σε μερικές δεκαετίες. Με τ' αστέρια, όμως, τι γίνεται; Αυτά τ' άτιμα βρίσκονται τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από εμάς, και ακόμη και με τα καλύτερα διαστημόπλοια που μπορούμε να σχεδιάζουμε θα φτάσουμε εκεί μετά από εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ηλιακά πανιά και πυρηνικούς πυραύλους για να εξερευνήσουμε το Ηλιακό Σύστημα, αλλά δεν αρκούν για διαστρικά ταξίδια. Ακόμη και με τα καλύτερα μέσα που έχουμε στη κατοχή μας, θα μπορούμε να φτάσουμε μόλις το 20% της ταχύτητας του φωτός, που είναι όντως εκπληκτική ταχύτητα για τα σημερινά δεδομένα, αλλά και πάλι θα θέλουμε δεκαετίες για να φτάσουμε στα κοντινότερα αστέρια. Δεν μπορούμε ούτε καν να φτάσουμε το 100% της ταχύτητας του φωτός! Μπορούμε να αγγίξουμε μόλις το 99,9% της ταχύτητας αυτής, με την οποία θα φτάναμε στον Άλφα Κενταύρου σε "μόλις" 4 χρόνια. Χάρη στο Παράδοξο των Διδύμων, το ταξίδι με την ταχύτητα του φωτός μπορεί να λειτουργήσει ως ελιξήριο της ζωής. Όλα τα ρολόγια που υπάρχουν στο διαστημόπλοιο, μηχανικά και βιολογικά, χτυπούν σε πιο αργό ρυθμό, με αποτέλεσμα το πλήρωμα του σκάφους να γερνά πιο αργά απ' τις οικογένειες τους και τους φίλους τους που άφησαν πίσω στη Γη. Ένα ταξίδι στο κέντρο του Γαλαξία θα διαρκούσε μόλις 21 χρόνια (χρόνος σκάφους). Προς τον Γαλαξία της Ανδρομέδας, 28 χρόνια. Ο γύρος του Σύμπαντος, 56 χρόνια. Μέσα σε μια ανθρώπινη ζωή, θα έχουμε εξερευνήσει το Σύμπαν. Με μια προϋπόθεση. Να μη βγούμε απ' το σκάφος, να μη σταματήσουμε το σκάφος. Όταν τελειώσουμε τον γύρο του Σύμπαντος σε 56 χρόνια και επιστρέψουμε στη Γη, θα έχουν περάσει δισεκατομμύρια χρόνια. Μέχρι τότε, οι άνθρωποι θα έχουν πεθάνει ή εγκαταλείψει τη Γη, η οποία με τη σειρά της θα έχει απανθρακωθεί απ' τον θάνατο του Ήλιου. Αν αγγίξουμε τ' αστέρια, δε θα επιστρέψουμε πίσω στη Γη. Αν θέλουμε να φέρουμε τ' αστέρια κοντά μας και να τα κάνουμε αναπόσπαστο κομμάτι της κοσμικής μας πλέον ζωής, ίσως χρειαστεί να κάνουμε το ανέφικτο. Να ξεπεράσουμε την ταχύτητα του φωτός! Ίσως καταφέρουμε να φτιάξουμε αστρόπλοια εξοπλισμένα με Προωθητήρες Alcubierre για να ξεπερνάμε την ταχύτητα του φωτός χωρίς παράλληλα να παραβιάζουμε το κοσμικό αυτό όριο (!!!), αν και θα χρειαστούμε γνώσεις, εργαλεία και ενέργεια που σήμερα δεν μπορούμε ούτε καν να φανταστούμε. Ίσως χρησιμοποιήσουμε το Φαινόμενο Casimir για να κατασκευάσουμε διαστρικούς αυτοκινητόδρομους "αραιού χώρου", όπου το κοσμικό όριο ταχύτητας θα είναι μεγαλύτερο. Ίσως ακόμη καταφέρουμε να φτιάξουμε σκουληκότρυπες, γέφυρες τεσσάρων διαστάσεων που θα μας επέτρεπαν να συνδέσουμε όλα τ' άστρα του Γαλαξία μας (και ίσως όλους τους γαλαξίες σ' όλο το Σύμπαν), δημιουργώντας έναν εγκέφαλο κοσμικών διαστάσεων και δυνατοτήτων. Ένα δίκτυο σκουληκότρυπων θα χρησίμευε όχι μόνο στα ταξίδια αλλά και στις επικοινωνίες. Βασικά, τι λέω; Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως βάση για έναν κοσμικό υπολογιστή, κάτι σαν τον Κοσμικό ΑΚ απ' την "Τελευταία Ερώτηση" του Ισαάκ Ασίμοφ. Βέβαια ακόμα δεν ξέρουμε πως να φτιάξουμε μια σκουληκότρυπα, αν βέβαια είναι εφικτό κάτι τέτοιο. Πάντως, δεν αποκλείεται να βρεθούν νέοι τρόποι που να μας επιτρέψουν μια μέρα στο μέλλον να ξεπεράσουμε την ταχύτητα του φωτός. Ακόμη κι αν καταφέρουμε να δραπετεύσουμε απ' το σύγχρονο πλαστικό περιβάλλον, απ' τα βαρυτικά δεσμά του πλανήτη μας, ακόμη κι απ' τους περιορισμούς του εγκεφάλου μας και των αισθήσεών μας (ακόμη κι αν χρειαστεί να γίνουμε cyborgs για να το καταφέρουμε), θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας την ίδια μας τη φύση. Ο νους μας και η κοινωνία μας θα είναι χωροχρονική, μα το σώμα μας υλικό. Ο άνθρωπος είναι υλικό βιολογικό ον, με ανάγκες και αδυναμίες. Μπορούμε να τις περιορίσουμε μέσω της γενετικής μηχανικής, μα δε θ' αρκεί για να κατακτήσουμε το Σύμπαν. Ένα μηχανικό σώμα, απ' την άλλη, θα 'ναι πολύ πιο ανθεκτικό στις αποστάσεις και στις κακουχίες του Διαστήματος και πολύ πιο ελεύθερο απ' το βιολογικό, επιτρέποντας μας ν' αγκαλιάζουμε το Σύμπαν, να γίνουμε ένα με αυτό. Δε θα κατασκευάσουμε αστρόπλοια. Θα είμαστε αστρόπλοια. Όμως οι πειραματισμοί θα συνεχιστούν. Πάντα θα βρεθεί κάτι καλύτερο για να διαδεχθεί το παλιό. Τα σώματα μας δε θα είναι από κύτταρα όπως είναι σήμερα, μα από μέταλλο, από πλαστικό, ακόμη κι από κρύσταλλο. Κρυστάλλινες οντότητες, όπου θα εξερευνούν το Σύμπαν και θα παίζουν ανάμεσα στ' άστρα και στα νεφελώματα. Ακόμη και η ιδέα ενός σταθερού σώματος θα ξεπεραστεί. Δε θα είμαστε μεμονωμένα άτομα όπως είμαστε τώρα, μα νεφελώδες συλλογές από πικορομπότ ή και φεμτορομπότ (ακόμη και η νανοτεχνολογία και τα νανορομπότ θα ξεπεραστούν) που θα απλώνουν τη διάνοια τους σ' ολόκληρο το Σύμπαν. Ίσως ακόμη και αυτό να μην είναι παρά μια γέφυρα, ένα πέρασμα στο επόμενο στάδιο της εξέλιξης μας. Σε οντότητες από καθαρή ενέργεια, απαλλαγμένες από κάθε υλιστικό περιορισμό, που θα χρησιμοποιούμε τον ίδιο τον χωροχρόνο ως προέκταση του εαυτού μας. Δε θα χρειάζεται καν να ταξιδεύουμε στο Σύμπαν. Θα είμαστε ένα με το Σύμπαν. Θα είμαστε το Σύμπαν! Και ακόμη και αυτό... δε θα είναι... παρά μόνο η αρχή... Ο Καρέλεν είχε δίκιο. Τ' αστέρια δεν είναι για τον άνθρωπο. Αλλά αν θέλουμε να είμαστε πιο συγκεκριμένοι και ρεαλιστές, θα λέγαμε ότι τ' αστέρια δεν είναι για τον σύγχρονο υλιστή άνθρωπο, που ζει σ' ένα περιβάλλον αρπαγής και ανταγωνισμού με μόνη του αξία το βραχυπρόθεσμο χρηματικό κέρδος. Αυτός ο τρόπος σκέψης όχι μόνο έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με την κοσμική αρμονία, μα πριονίζει την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Αν θέλουμε να επιστρέψουμε πίσω στις αστρικές μας ρίζες, οφείλουμε ν' αλλάξουμε. Να αναθεωρήσουμε τις σχέσεις μας με το περιβάλλον, με τους συνανθρώπους μας, με την επιστήμη, με τον πλανήτη μας, με το ίδιο το Σύμπαν. Με τη γέννηση της νέας συμπαντικής συνείδησης που θα εξελίξει τον σύγχρονο Homo Sapiens στον Homo Universalis, θα έρθει και η μέρα που θα μπορούμε να πούμε: "Ναι, ο άνθρωπος ανήκει στ' αστέρια".

Υπάρχει και το Wi-Fi, ξέρεις

Σ' ένα παράλληλο Σύμπαν όπου θα μπορώ να έχω πρόσβαση σ' ό,τι θέλω, θα πετούσα τα μάτια μου στα σκουπίδια και θα τ' αντικαταστούσα με βιονικά. Γιατί να κουβαλάω τηλεσκόπια και φακούς, όταν θα έχω ό,τι χρειάζομαι πάντα μαζί μου; Κι αν ακόμη κι αυτό δεν αρκεί, θ' αναβάθμισα το σώμα μου ώστε να μπορώ να εξερευνώ και να θαυμάζω το Σύμπαν από κάθε γωνιά του. Δε θα χρειάζομαι αστρόπλοιο για να εξερευνώ νέους κόσμους και να έρχομαι σ' επαφή μ' εξωγήινες μορφές ζωής. Θα είμαι εγώ το αστρόπλοιο.

Το γεγονός ότι για πρώτη φορά στη ζωή μας είδαμε (και ακούσαμε) την ίδια τη βαρύτητα είναι συγκλονιστικό από μόνο του, αλλά το καλύτερο είναι ότι η βαρυτική ακτινοβολία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για να ξεκλειδώσουμε πολλά απ' τα μυστήρια της Φύσης, απ' τις μαύρες τρύπες έως την ίδια την απαρχή της Δημιουργίας. Δεν αποκλείεται να ιδρυθεί ένας νέος κλάδος της αστρονομίας, τη "βαρυτο-αστρονομία", και να δούμε το Σύμπαν με νέους τρόπους, διευρύνοντας ακόμη περισσότερο τους ορίζοντες μας Όμως, είμαι περίεργος να δω αν υπάρξουν και πρακτικές εφαρμογές των βαρυτικών κυμάτων. Τεχνολογίες βασισμένες στα βαρυτικά κύματα. Εννοώ, εδώ το GPS που έχουμε στ' αμάξια μας βασίζεται στη Θεωρία της Σχετικότητας! Αν η απάντηση αποδειχτεί αρνητική, τότε εικάζω πως τουλάχιστον η τεχνολογία που χρησιμοποιήθηκε για την ανακάλυψη των βαρυτικών κυμάτων θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην καθημερινότητα μας, όπως στην ιατρική και στην πληροφορική. Σημασία έχει πως είτε άμεσα είτε έμμεσα, αυτή η ανακάλυψη θα μας ωφελήσει όλους

Πριν από καιρό, είχα οραματιστεί τα τηλεσκόπια του μέλλοντος πολύ πιο λεπτά απ' ό,τι είναι σήμερα. Η μόνη διαφορά με το S.P.I.D.E.R. είναι ότι τα δικά μου μελλοντικά τηλεσκόπια είναι ακόμη πιο λεπτά, σαν ένα ύφασμα αποτελούμενα από θαύματα της νανοτεχνολογίας., με αποτέλεσμα να μοιάζουν περισσότερο με τους σημερινούς μεγεθυντικούς φακούς παρά με τηλεσκόπια. Πάντως η τεχνολογία S.P.I.D.E.R. θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και αλλού. Αν αναβαθμίσαμε τα μάτια μας με την εγκατάσταση ενός τέτοιου συστήματος, δε θα χρειαζόμασταν να κουβαλάμε ογκώδη τηλεσκόπια κι ένα κάρο προσοφθάλμια και λοιπό εξοπλισμό. Αρκεί να κοιτάξουμε πάνω, στο ουράνιο αντικείμενο που επιθυμούμε, και θα συλλέγουμε φως και πληροφορίες πολύ πιο εύκολα. Με το S.P.I.D.E.R., θα είμαστε εμείς τα τηλεσκόπια

Όντως δεν τον έχουμε ανακαλύψει ακόμη και είναι ακόμα πολύ νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα. Πάντως δεν θα με χαλούσε άλλος ένας γείτονας στα λημέρια μας

Ερευνητές τις Lockheed Martin ανακοίνωσαν ότι δουλεύουν πάνω στο S.P.I.D.E.R., ένα νέο σύστημα άμεσης συλλογής του φωτός που θα καθιστά ξεπερασμένα τα κάτοπτρα και τους φακούς, συρρικνώνοντας κατά πολύ τα τηλεσκόπια. The telescope gets its first major upgrade in centuries

Το βάζει κάθε Τρίτη στις 11 το βράδυ. Σημείωσε το

Έχει δει κανείς το StarTalk στο National Geographic Channel; Είναι ένα νέο (για την Ελλάδα) talk show, με παρουσιαστή τον αγαπημένο μας Neil deGrasse Tyson, όπου καλεί επιστήμονες, ηθοποιούς κ.λ.π. για επιστημονικές συζητήσεις, συμβουλές, και λίγο χαβαλέ Και μερικά links για όσους θέλουν να δουν περισσότερα: http://www.startalkradio.net/ https://www.facebook.com/StarTalkRadio https://www.youtube.com/user/startalkradio Σήμερα στις 11 το βράδυ είχε τον George Takei, τον αγαπημένο μας Lt. Sulu του USS Enterprise, καθώς και την κωμικό Leighann Lord, τον αστροφυσικό Charles Liu, και τον πολυαγαπημένο μας Bill Nye "the Science Guy". Ενδιαφέρον απόψεις, άφθονο χιούμορ, και υπέροχοι καλεσμένοι που όντος κάτι έχουν να μας πουν. Τώρα τα "Καρντάσιανς" μπορούν να κάτσουν στη γωνία και να κλαίνε για το χάλι τους

Στην επόμενη έκλειψη, το υπουργείο παιδείας θα διατάξει να σφαχτούν παρθένες