nansy

Συμφωνώ απόλυτα!!!!

Συμφωνώ απολύτως!!!

Όχι ακριβώς,αλλά ότι πληροφορίες θες ρώτα με και θα στις δώσω αμέσως!!!

Φυσικά και δεν γίνεσαι περίεργη και κουτσομπόλα(πώς το σκέφτηκες) ,κοίτα είναι ένας λόγος ο οποίος με εμποδίζει πάρα πολύ να λάβω μέρος στον διαγωνισμό......

Δυστηχώς και αυτό είναι η αλήθεια,όταν εκφέρεις μια γνώμη πάντα θα αντιμετωπίζεις και την αρνητική πλευρά των πραγμάτων!!

Εγώ μάλλον δεν θα πάω!!

Πρώτα συσσωρεύεται η σκοτεινή ύλη κι ύστερα σχηματίζεται ο γαλαξίας Μια νέα μελέτη από το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA προτείνει ότι οι γαλαξίες διαμορφώνονται μέσα σε μεγάλες μάζες σκοτεινής ύλης. Αυτή η μυστήρια ουσία δεν εκπέμπει κανένα φως, αλλά έχει μάζα, έτσι μπορεί να έλκει την ύλη ύλη με τη βαρύτητά της. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι υπάρχει 5-πλάσια σκοτεινή ύλη στον κόσμο από την κανονική ύλη. Η νέα έρευνα του Spitzer διαπίστωσε ότι η ποσότητα της σκοτεινής ύλης που περιβάλλει τους απόμακρους γαλαξίες είναι εκπληκτικά συνεπής με αυτή την σχέση. www.physics4u.gr Discovery

Το πρόβλημα των Ν-Σωμάτων είναι ένα παράδειγμα μιας σημαντικής κατηγορίας παράλληλων αλγορίθμων που υπολογίζουν αλληλεπιδράσεις πολλών δεδομένων. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της μακροσκοπικής φύσης που έχει η δύναμη της βαρύτητας. Για να υπολογίσουμε τη δύναμη σε μια μόνο μάζα, πρέπει να ληφθούν υπόψη όλες οι όλες μάζες. Έτσι, πρέπει να γίνουν υπολογισμοί για κάθε ζεύγος μαζών. Αυτή η θεώρηση όλων των πιθανών ζευγών ονομάζεται εξωτερικό γινόμενο. Το σύνολο των υπολογισμών που απαιτούνται για αυτούς τους υπολογισμούς εξωτερικού γινομένου είναι ανάλογο προς το τετράγωνο του αριθμού των στοιχείων δεδομένων. Αυτό το είδος των αλγορίθμων εξωτερικού γινομένου είναι συνηθισμένο σε προσομοιώσεις μορίων, όπως είναι οι υπολογισμοί μοριακής δυναμικής που γίνονται στη φυσική και στη χημεία, όπου κάθε μόριο ενεργεί σύμφωνα με μια δύναμη υψηλής κλίμακας από κάθε άλλο μόριο. Με την άφιξη των υπέρ-υπολογιστών υψηλής ταχύτητας, αυτά τα είδη των προσομοιώσεων μοριακών συστημάτων έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή. Αυτές οι προσομοιώσεις είναι τόσο υπολογιστικά απαιτητικές που προηγούμενες γενιές υπολογιστών μπορούσαν πρακτικά να επιλύσουν συστήματα με μόνο πολύ μικρούς αριθμούς μορίων. Οι επιστήμονες έπρεπε να καταφύγουν σε άλλες πιο απλές μαθηματικές προσεγγιστικές τεχνικές για να κατανοήσουν τη συμπεριφορά μεγάλων συστημάτων μορίων. Τώρα όμως με τη αυξανόμενη διαθεσιμότητα των ισχυρών παράλληλων υπολογιστών είναι εφικτό να αποκτήσει κανείς αντίληψη σχετικά με τη συμπεριφορά αυτών των ειδών φυσικών συστημάτων μέσα από την απευθείας προσομοίωση της αλληλεπίδρασης των μορίων. Στις περισσότερες τέτοιου είδους μοριακές προσομοιώσεις υπάρχουν συστατικά στοιχεία υψηλής κλίμακας στις ενδομοριακές δυνάμεις που απαιτούν υπολογισμούς εξωτερικού γινομένου. Το πρόβλημα των Ν-Σωμάτων χρησιμοποιείται στην αστροφυσική για τον υπολογισμό των δυναμικών του ηλιακού συστήματος και των γαλαξιών. Κάθε μάζα σε αυτό το πρόβλημα δέχεται έλξη βαρύτητας από κάθε άλλη μάζα, σε αναλογία με το αντίστροφο τετράγωνο της απόστασης μεταξύ των αντικειμένων. Ο νόμος του Νεύτωνα για τη βαρύτητα δίνει τον τύπο της δύναμης μεταξύ δύο οποιονδήποτε αντικειμένων με μάζες m1 και m2 που βρίσκονται σε απόσταση d μεταξύ τους: όπου G είναι η σταθερά της βαρύτητας. Συνήθως, το πρόβλημα των Ν-Σωμάτων αφορά τον υπολογισμό της τροχιάς των μαζών μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, που βασίζεται στην αρχική τους ταχύτητα και την αλληλεπίδραση της βαρύτητας. Το πρόβλημα επιλύεται επαναληπτικά σε μικρές χρονικές αυξήσεις υπολογίζοντας τη δύναμη βαρύτητας κάθε μάζας και στη συνέχεια υπολογίζοντας την κίνηση κάθε μάζας κατά τη διάρκεια αυτού του μικρού χρονικού διαστήματος. Για λόγους απλότητας θα θεωρήσουμε μόνο τον υπολογισμό της δύναμης της βαρύτητας σε κάθε μάζα που βασίζεται στην έλξη όλων των άλλων μαζών. Ένα παράδειγμα χρησιμοποιώντας τρία σώματα φαίνεται στο σχήμα 9.1. Η μάζα m1 στο κέντρο του σχήματος δέχεται μια δύναμη βαρύτητας που το ελκύει προς τις άλλες μάζες. Τα βέλη δηλώνουν την κατεύθυνση αυτών των δυνάμεων. Το μέγεθος καθεμιάς από αυτές τις δυνάμεις υπολογίζεται από το νόμο του Νεύτωνα. Το σχήμα δείχνει μόνο εκείνες τις δυνάμεις που επιδρούν στη μάζα m1. Για να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στη γενική οργάνωση του αλγορίθμου εξωτερικού γινομένου απλοποιούμε τους υπολογισμούς χρησιμοποιώντας μόνο δύο χωρικές διαστάσεις αντί για τρεις. Οι υπολογισμοί για κάθε ζεύγος αντικειμένων φαίνεται στο σχήμα 9.2. Η Μάζα 1 βρίσκεται στη θέση (x1, y1) και η Μάζα 2 στη θέση (x2, y2). Από αυτές τις συντεταγμένες δύο διαστάσεων τα xdist, ydist και dist υπολογίζονται εύκολα. Χρησιμοποιώντας την υπολογισμένη απόσταση μεταξύ των σωμάτων και το νόμο του Νεύτωνα το μέγεθος f της δύναμης της βαρύτητας μπορεί να υπολογιστεί απευθείας. Αυτή η δύναμη f μπορεί να αναχθεί στα x και y συστατικά της στοιχεία με τον ακόλουθο τρόπο: δύναμη στη θέση x = f * xdist/dist δύναμη στη θέση y = f * ydist/dist Το σχήμα 9.3 δείχνει το πρόγραμμα της Multi-Pacal για το πρόβλημα των Ν-Σωμάτων σε έναν πολυεπεξεργαστή διαμοιραζόμενης μνήμης. Το εξωτερικό γινόμενο όλων των ζευγών των σωμάτων δημιουργείται από δυο φωλιασμένους βρόχους. Η εξωτερική δήλωση FORALL εκτείνεται σε όλα τα σώματα i, και ο εσωτερικός βρόχος FOR μέσα σε κάθε διεργασία σε όλα τα σώματα j. Ο κώδικας μέσα στη διεργασία FindForce χρησιμοποιεί το νόμο του Νεύτωνα για τη βαρύτητα για τον υπολογισμό της δύναμης που ασκείται από το σώμα j στο σώμα i. Η μεταβλητή force χρησιμοποιείται για να συσσωρεύει το άθροισμα των δυνάμεων στο σώμα i από όλα τα άλλα σώματα. www.it.uom.gr

Ένα ζευγάρι παράξενων νέων πλανητών θολώνουν τα όρια μεταξύ των πλανητών και των άστρων ανακαλύφθηκαν πέρα από το ηλιακό σύστημά μας, ενώ η εξωτική ύπαρξη τους έχει προκαλέσει αναταραχή στην επιστημονική κοινότητα. www.physics4u.gr

Υπάρχει και μία άλλη θεωρία η θεωρία των Διακυμάσεων Κενού που απαντάει επίσης και στην προέλευση της ενέργειας!!!

Πρόσφατα παρουσιάστηκαν τα σχέδια για τις μελλοντικές αποστολές της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA), μεταξύ των οποίων είναι και η αποστολή XEUS. Με αυτήν θα προχωρήσει η μελέτη των μαύρων οπών με τη βοήθεια των ακτίνων Χ. www.physics4u.gr

Τα τελευταία χρόνια οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι οι νάνοι γαλαξίες, όπως είναι ο NGC 5253, είναι λιγότερο σπάνιοι απ' ό,τι πίστευαν. Επιπλέον, οι γαλαξίες αυτοί είναι πολύ διαφορετικοί από τους μεγαλύτερους συγγενείς τους: περνούν πολλά εκατομμύρια χρόνια σε κατάσταση νάρκης και εκρήγνυνται με παράφορα, βραχύχρονα ξεσπάσματα αστρικής δημιουργίας. Αστρικές εκρήξεις παρουσιάζονται και σε μεγαλύτερους γαλαξίες, η ακτινοβολία τους όμως παρεμποδίζεται από άλλες γαλαξιακές εκπομπές. Μόνο στους νάνους γαλαξίες μπορούν οι αστρονόμοι να παρατηρήσουν ανενόχλητα το θαυμάσιο φαινόμενο των αστρικών γεννήσεων. Οι γαλαξίες αυτοί κρατούν επίσης τα μυστικά της ιστορίας του νεαρού Σύμπαντος - είναι απομεινάρια μιας αρχαίας εποχής, αποτελούμενοι από υλικά που δεν έχουν αλλάξει από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης. www.physics4u.gr

Αν και οι επιστήμονες από καιρό προσπαθούν να κατανοήσουν τι προκαλεί τις εκλάμψεις και τις εκτοξεύσεις στεμματικου υλικού που συνοδεύουν πολλές από αυτές, μόνο την τελευταία δεκαετία περίπου προέκυψαν παρατηρήσεις ικανές να αποκαλύψουν την πολυπλοκότητα τους και να ρίξουν φως στα φυσικά αίτια τους, χάρη στις νέες τεχνολογίες που εισήχθησαν τη δεκαετία τού 1990. Το κλειδί για αυτές τις εκλάμψεις αποδεικνύεται ότι είναι μια ξαφνική αναδιάταξη των μαγνητικών δυναμικών γραμμών, ένα φαινόμενο το οποίο ονομάζεται ανασύνδεση (reconnection). Οι ηλιακές εκλάμψεις μπορούν να απελευθερώνουν ενέργεια ισοδύναμη εκείνης δισεκατομμυρίων ατομικών βομβών μέσα σε λίγα μόλις λεπτά. Προκαλούν δε μια έκρηξη ακτίνων Χ και φορτισμένων σωματιδίων, μέρος των οποίων μπορεί αργότερα να πλήξει τη Γη, θέτοντας σε κίνδυνο δορυφόρους και προκαλώντας διακοπές ρεύματος. Αυτό που τροφοδοτεί ενεργειακά τις εκλάμψεις είναι το ταραχώδες μαγνητικό πεδίο του Ήλιου. Η ξαφνική απελευθέρωση ενέργειας κατά τη διάρκεια μιας έκλαμψης είναι επακόλουθο μιας διαδικασίας η οποία ονομάζεται ανασύνδεση, μέσω της οποίας αντιπαράλληλες μαγνητικές δυναμικές γραμμές συναντώνται και εν μέρει εξαϋλώνονται. Αν και θεωρητικές μελέτες για τη μαγνητική ανασύνδεση που συντελείται στον Ήλιο διεξάγονταν επί δεκαετίες, μόλις πρόσφατα οι διαστημοσυσκευές αποκάλυψαν παρατηρησιακά δεδομένα τα οποία στηρίζουν αυτό το σενάριο. www.physics4u.gr

Στις 23 Φεβρουαρίου του 1987 εμφανίστηκε στον ουρανό η πιο κοντινή στη Γη έκρηξη υπερκαινοφανούς μετά από το 1604 (όπου παρατηρήθηκε από τον Κέπλερ στον αστερισμό του Οφιούχου) μέσα στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος, ένας κοντινός σε μας νάνος γαλαξίας. Ονομάστηκε SN 1987A και απέχει περίπου 51,4 kiloparsecs από τη Γη, τόσο κοντά που μπορούσαμε να το δούμε με γυμνό μάτι. Επειδή ήταν η πρώτη σουπερνόβα που ανακαλύφθηκε το 1987, ονομάστηκε "1987A".

Το Σάββατο, 3 Μαρτίου, η Σελήνη ξαναμπήκε στη σκιά της Γης και έίχαμε μια ακόμα ολική έκλειψη ορατή από τη χώρα μας μετά από δυόμισι χρόνια περίπου. Σε αυτήν το φεγγάρι βαφτηκε με ένα βαθυκόκκινο χρώμα. Όσο σκοτεινιάζε η Σελήνη, μπορέσαμε να βλέπουμε μια εναλλαγή χρωμάτων, από βαθύ καφέ - κόκκινο έως πορτοκαλί - κόκκινο. Η εναλλαγή χρωμάτων αφορά την ολική έκλειψη της Σελήνης και οφείλεται στο γεγονός ότι η Γη μπλοκάρει τις ηλιακές ακτίνες. Όταν η Σελήνη βρίσκεται εντελώς μέσα στη σκιά της Γης, το διαθλώμενο φως του ήλιου καταφέρνει να φτάσει στην επιφάνεια της Σελήνης και να την φωτίσει λίγο. Το φως αυτό περνάει από τα βαθιά στρώματα της γήινης ατμόσφαιρας, η οποία φιλτράρει περισσότερο την μπλε περιοχή του φάσματος και έτσι το φως που απομένει είναι βαθύ καφέ, κόκκινο, πορτοκαλί ή κίτρινο. www.physics4u.gr

Δύο πρόσφατες μελέτες που δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό NATURE, συμπεραίνουν ότι οι πρώτοι γαλαξίες σχηματίστηκαν όταν το σύμπαν είχε μόνο το 6% της σημερινής του ηλικίας, δηλαδή λίγο μετά τη θεωρεία της Μεγαλής Έκρηξης, (Big Bang), την κατακλυσμική έκρηξη που σημειώθηκε πριν από περίπου 14 δισεκατομμύρια χρόνια και η οποία πιστεύεται ότι στάθηκε αφορμή για την δημιουργία όλων των ουρανίων σωμάτων. Στην πρώτη μελέτη, ομάδα Ιαπώνων αστρονόμων, υπό τον Μασανόρι Ίγιε, του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου του Τόκιο, αναφέρει ότι ανακάλυψε τον μακρινότερο γαλαξία που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα, η ηλικία του οποίου τοποθετείται στα 750 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Σε συνέντευξή του προς το περιοδικό NATURE, ο καθηγητής Ίγιε επεσήμανε ότι πολλοί λίγοι γαλαξίες υπήρχαν εκείνη την πρωτογενή εποχή. «Προς μεγάλη μας έκπληξη» είπε ο κος Ίγιε, «ο αριθμός των μακρινών γαλαξιών που υπήρχαν 750 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, ήταν μόνο ένα τρίτο με ένα έκτο από αυτόν που περιμέναμε. Αυτό μπορεί να οφείλεται στην εξέλιξη του ίδιου του γαλαξία, γι’ αυτό πρέπει να μελετήσουμε πιο προσεκτικά, προς διάφορες κατευθύνσεις του σύμπαντος και να ερευνήσουμε περισσότερους απομακρυσμένους γαλαξίες». Μία δεύτερη ομάδα αστρονόμων, που έκανε χρήση του διαστημικού τηλεσκοπίου Χάμπλ, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι γαλαξίες ήταν σπάνιοι την εποχή της γένεσης του σύμπαντος. Η ομάδα αυτή ερεύνησε εποχή, που ορίζεται στα 700 εκατομμύρια έτη περίπου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Όπως δήλωσε Ρίτσαρντ Μπάουενς, του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στην Σάντα Κρούζ, μιλώντας στο περιοδικό NATURE: «Αυτό που διαπιστώσαμε», είπε ο κος Μπάουενς, «είναι ότι στα πρώτα στάδια της δημιουργίας του σύμπαντος, υπήρχε εντυπωσιακά μικρός αριθμός φωτεινών γαλαξιών. Το σύμπαν απλώς δεν είχε ενηλικιωθεί αρκετά, έτσι ώστε να σχηματιστούν αυτοί οι φωτεινοί τεράστιοι γαλαξίες». Όταν ο δρ. Μπάουενς και η ομάδα του εξέτασαν μεταγενέστερους γαλαξίες, την εποχή που το σύμπαν ήταν ηλικίας 900 εκατομμυρίων ετών, βρήκαν περισσότερους, εκατοντάδες από αυτούς. Τα πορίσματα από τις δύο έρευνες στηρίζουν το συμπέρασμα ότι οι γαλαξίες σχηματίστηκαν από πολύ μικρότερα τμήματα, την εποχή που το σύμπαν ήταν ηλικίας 700 με 900 εκατομμυρίων ετών. Με άλλα λόγια, το σύμπαν στο νηπιακό του στάδιο, σημείωσε απότομη ανάπτυξη μετά την ηλικία των 700 εκατομμυρίων ετών. www.newsvol.com

Η ύλη ρέει εκτός του γαλαξία UGC 10214- αλλά προς τα πού; Η εικόνα μας δείχνει πως υπάρχει άφθονη σκοτεινή ύλη στο Σύμπαν και πως οι περισσότεροι γαλαξίες έχουν μιά μεγάλη ποσότητα από αυτή τη μορφή της ύλης. Το Σύμπαν μπορεί να έχει μια μυστηριώδη σκοτεινή πλευρά με τον τύπο των κρυμμένων "σκοτεινών γαλαξιών" που δεν περιέχει άστρα. Αντί για άστρα που λάμπουν και αέρια, αυτοί οι γαλαξίες θα αποτελούνται εξ' ολοκλήρου από σκοτεινή ύλη - την παράξενη, αόρατη ύλη που οι επιστήμονες πιστεύουν πως αποτελεί το 90% του κόσμου μας. www.physics4u.gr

Όντως ήταν ότι πολύ βλακεία!!!

Τέλεια!!!Ευχαριστώ, γιατί δεν ήμουν σίγουρη!!!

Είναι πολύ πιθανό!!! Μακάρι να έχουν φθάσει τόσο κοντά στην εξήγηση της ανάπτυξης τόσο της μονοκύτταρης όσο και της πολυκύτταρης ζωής.Αν αποδειχτεί αυτή η θεωρία μπορεί στο μέλλον να εξηγηθούν πολλά πράγματα και για άλλους πλανήτες!!!

Νομίζω κάθε χρόνο.

Επιτέλους!!!Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που βγάζουν ασπροπρόσωπη τη χώρα μας!!!! Τον συγχαίρω!!!!

Πιστεύω ότι δεν θα φέρει αποτέλεσμα.Γιατί δεν εξαρτάται μόνο από την πολιτεία αλλά και από τον καθένα μας!!!!!!!

Συμφωνώ απόλυτα!!!!Αλλά και αν αποδειχτεί πιστεύω οτι κάποιοι θα το αμφισβητήσουν(ελπίζω να κάνω λάθος ).

Πιστεύω ότι θα τηρηθούν οι ημερομηνίες αυτές γιατί ο Bush σε πρόσφατη ομιλία ανακοίνωσε την χρηματοδότηση αυτής της αποστολής.