Tsaprazi

Εγώ πάλι νομίζω πως δε θα μπορούσε να ανιχνεθεί, καθώς δεν υπήρχε κανένα νοήμον ον τότε (εικάζουμε)...

Κατά τη γνώμη μου οι καλύτερες επρεπε να είναι το νούμερο 8,7,4,3...Αυτες μου άρεσαν πολύ περισσότερο! Και φυσικά η πρώτη!

Χρησιμοποιώντας ένα ισχυρό δίδυμο παρατηρητηρίων, ο δορυφόρος Swift της NASA και των Διδύμων, αστρονόμοι έχουν ανιχνεύσει έναν μυστήριο τύπο κοσμικής έκρηξης την πιο παλιά που έχουμε δει ποτέ. Η έκρηξη, γνωστή ως Σύντομης Διάρκειας Έκρηξη Ακτίνων γάμμα (GRB), πραγματοποιήθηκε πριν 7,4 δισεκατομμύρια χρόνια, πάνω από το μισό της ηλικίας του σύμπαντος (13.7 δισ. έτη). Παραθέτω πιο κάτω το σύνδεσμο από το physics4u.gr: http://www.physics4u.gr/news/2008/scnews3175.html

http://www.physics4u.gr/news/2004/scnews1232.html Αυτό νομίζω να βοηθήσει, καθώς εξηγεί σχεδόν τα πάντα για την αλλαγή του κλίματος και την εποχή των παγετώνων...

Υπάρχουν άλλα στοιχεία γι'αυτόν; π.χ. απόσταση από εμάς κ.τ.λ

Από την αρχή τα βιβλία μιλούσαν για παράξενα πράγματα! Ως φαίνεται, είναι ο Λιακόπουλος ( παρουσιαστής βιβλίων) σε νέα έκδοση ( ). Ένα απόσπασμα μάλιστα αναφέρει ότι το άστρο της Βηθλεέμ ήταν ιπτάμενος δίσκος!( )

Πριν λίγους μήνες ανακάλυψα μία σειρά 5 βιβλίων αστρονομίας, από τα οποία έχω διαβάσει τα 3. Πραγματικά ο τρόπος που περιγράφει το Σύμπαν είναι υπέροχος και τα συνιστώ ανεπιφύλακτα. Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν ακόμη στο εμπόριο καθώς αγοράστηκαν το 1979. Σας παραθέτω τα στοιχεία τους: Τίτλοι βιβλίων: 1. ο κόσμος μου σε εικόνες 2. σπορά στο διάστημα 3. αναμνήσεις από το μέλλον 4. επιστροφή στ' άστρα 5. τα θαύματα φαινόμενα που ερεθίζουν τον κόσμο Εκδόσεις: Ηριδανός Συγγραφέας: Έριχ Φον Νταινικεν Υ.Γ.:Μιλάνε επίσης για την πιθανότητα ύπαρξης άλλων πολιτισμών πριν από εμάς στη Γη... - Έγγραφο του Microsoft Word.doc μερικές εικόνες των βιβλίων

Εισαγωγή Ένας νάνος γαλαξίας είναι ένας μικρός γαλαξίας που περιέχει λίγα δισεκατομμύρια άστρα, ένας μικρός αριθμός συγκρινόμενος με τα 200-400 δισεκατομμύρια άστρα του Γαλαξία μας. Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου για παράδειγμα, που περιέχει πάνω από 30 δισεκατομμύρια αστέρια, μερικές φορές ταξινομείται ως νάνος γαλαξίας ενώ άλλοι τον θεωρούν σαν έναν ολοκληρωμένο γαλαξία που στρέφεται γύρω από το Γαλαξία. Υπάρχουν πολλοί νάνοι γαλαξίες στην τοπική ομάδα του Γαλαξία: αυτοί οι μικροί γαλαξίες στρέφονται συχνά γύρω από τους μεγαλύτερους γαλαξίες, όπως είναι ο δικός μας, ο γαλαξίας της Ανδρομέδας και ο Τριγωνικός γαλαξίας. Για παράδειγμα ο Γαλαξίας μας έχει 14 γνωστούς νάνους γαλαξίες που στρέφονται γύρω του. Οι νάνοι γαλαξίες έρχονται σε πολλές μορφολογίες: 1. Σε μορφή ελλειπτικού γαλαξία: είναι ο νάνος ελλειπτικός γαλαξίας και μια υποκατηγορία του ο νάνος σφαιροειδής γαλαξίας 2. Σε μορφή ανώμαλου γαλαξία: ο νάνος ανώμαλος γαλαξίας 3. Σε μορφή σπειροειδούς γαλαξία: ο νάνος σπειροειδής γαλαξίας και ο νάνος σπειροειδής γαλαξίας με ράβδο Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα με τους νάνους γαλαξίες, είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστούν οι νάνοι γαλαξίες επειδή αυτά τα αντικείμενα έχουν χαμηλή φωτεινότητα επιφάνειας και είναι τόσο διάχυτα ώστε να είναι ουσιαστικά απαρατήρητα ακόμη και στην κοσμική γειτονιά μας. Αυτό το πρόβλημα ξεκινάει από την κατανομή της σκοτεινής ύλης στους γαλαξίες. Κι ενώ η σκοτεινή ύλη φαίνεται να συγκεντρώνεται κατά ιεραρχικό τρόπο στους μεγάλους κανονικούς γαλαξίες, στους νάνους γαλαξίες είναι μερικές τάξεις χαμηλότερη από όσο αναμενόταν από τις προσομοιώσεις. Γι αυτό και δεν είναι και τόσο ορατοί οι νάνοι γαλαξίες. Αυτό το πρόβλημα έχει δύο πιθανές λύσεις. Η μία είναι ότι υπάρχουν μικρότεροι φωτοστέφανοι (εκεί που συγκεντρώνεται η σκοτεινή ύλη), αλλά μόνο μερικοί από αυτούς καταλήγουν στο να είναι ορατοί επειδή δεν ήταν σε θέση να προσελκύσουν αρκετή βαρυονική ύλη για να δημιουργήσουν έναν ορατό νάνο γαλαξία. Η άλλη λύση μπορεί να οφείλεται ότι οι νάνοι γαλαξίες τείνουν να απορροφηθούν ή να 'γδυθούν' παλιρροϊκά από τα αστέρια τους λόγω της δράσης των μεγαλύτερων γαλαξιών. Σε αυτό το παλιρροιακό 'γδύσιμο' της ύλης οφείλεται λοιπόν το πρόβλημα του προσδιορισμού των νάνων γαλαξιών αρχικά. Ο προσδιορισμός λοιπόν είναι απίστευτα δύσκολος, επειδή αυτά τα αντικείμενα έχουν χαμηλή φωτεινότητα της επιφάνειας τους και είναι τόσο διάχυτα ώστε να είναι ουσιαστικά απαρατήρητα ακόμη και στην κοσμική γειτονιά μας. Οι νάνοι γαλαξίες Αριστερά: Σε απόσταση 12 περίπου εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη βρίσκεται ένας μεγάλος και όμορφος, σπειροειδής γαλαξίας, ο Μ83. Η εικόνα του M83 προέρχεται από το διαστημικό παρατηρητήριο Chandra των ακτίνων-Χ που εμφανίζει εκτός από πολλούς αστέρες νετρονίων σαν σημεία και μια μαύρη τρύπα με πηγές ακτίνων-X, που διασκορπίζονται σε όλο το δίσκο αυτού του σπειροειδούς γαλαξία. Παρατηρώντας με προσοχή τις εικόνες αυτές, μπορούμε να διακρίνουμε πλησίον του Μ83 ένα μικρό νεφέλωμα ελλειπτικού σχήματος, τον νάνο γαλαξία NGC 5253. Στην αρχή νομίζαμε ότι πρόκειται για έναν ασήμαντο συνοδό του Μ83, αλλά αργότερα βρήκαμε ότι αυτός ο μικρός γαλαξίας βρίσκεται εν μέσω μιας εξαιρετικής αστρικής έκρηξης, δημιουργεί δηλαδή αστέρες με ταχύτατο ρυθμό. Σε σχέση με το μέγεθος του, ο ρυθμός δημιουργίας του NGC 5253 είναι πολλαπλάσιος του Μ83 Τα τελευταία χρόνια οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι οι νάνοι γαλαξίες, όπως είναι ο NGC 5253, είναι λιγότερο σπάνιοι απ' ό,τι πίστευαν. Επιπλέον, οι γαλαξίες αυτοί είναι πολύ διαφορετικοί από τους μεγαλύτερους συγγενείς τους: περνούν πολλά εκατομμύρια χρόνια σε κατάσταση νάρκης και εκρήγνυνται με παράφορα, βραχύχρονα ξεσπάσματα αστρικής δημιουργίας. Αστρικές εκρήξεις παρουσιάζονται και σε μεγαλύτερους γαλαξίες, η ακτινοβολία τους όμως παρεμποδίζεται από άλλες γαλαξιακές εκπομπές. Μόνο στους νάνους γαλαξίες μπορούν οι αστρονόμοι να παρατηρήσουν ανενόχλητα το θαυμάσιο φαινόμενο των αστρικών γεννήσεων. Οι γαλαξίες αυτοί κρατούν επίσης τα μυστικά της ιστορίας του νεαρού Σύμπαντος - είναι απομεινάρια μιας αρχαίας εποχής, αποτελούμενοι από υλικά που δεν έχουν αλλάξει από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης. Τι είναι όμως αυτό που προκαλεί τις γεννήσεις των άστρων στους νάνους γαλαξίες και γιατί είναι τόσο σημαντικοί για τους αστρονόμους; Οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι οι αστέρες δημιουργούνταν ανέκαθεν καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του σύμπαντος. Ο Γαλαξίας μας, ένας συνηθισμένος μεγάλος σπειροειδής γαλαξίας, αποτελείται από τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια αστέρες. Η γέννηση αστέρων στον Γαλαξία μας είναι μια διαδικασία αργή και σταθερή, η οποία περιλαμβάνει τη συστολή τεραστίων ποσοτήτων διαστρικών αερίων και σκόνης. Ετησίως δημιουργούνται νέοι αστέρες από αέριο και σκόνη, που η μάζα τους είναι κατά μέσο όρο όση και η ηλιακή μάζα. Σε αντίθεση, οι αστρικές εκρήξεις είναι σχετικά σύντομες περίοδοι - διάρκειας από 1 έως 20 εκατομμύρια χρόνια - κατά τις οποίες οι ρυθμοί αστρικών σχηματισμών είναι πολύ πιο ταχείς. Έχουμε παρατηρήσει γαλαξίες στους οποίους ο ρυθμός είναι 100 φορές μεγαλύτερος από αυτόν του Γαλαξία μας. Γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί παρά να είναι σύντομο, καθώς αν συνεχιζόταν για περισσότερα από μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, οι γαλαξίες θα έχαναν τα αέρια τους, από τα οποία δημιουργούνται οι αστέρες. Οι νάνοι γαλαξίες με αστρικές εκρήξεις περιέχουν θύλακες νεαρών, κυανών αστέρων οι οποίοι περιβάλλονται από νέφος αερίου. Η αστρική έκρηξη στους νάνους γαλαξίες πιθανόν να προκαλείται από σύγκρουση με άλλο νάνο γαλαξία. Ο αυξημένος ρυθμός αστρικών γεννήσεων προκαλεί δραματική αύξηση στη φωτεινότητα του γαλαξία. Επειδή όμως οι αστρικές εκρήξεις είναι σύντομες, κυριαρχούνται από ακτινοβολίες προερχόμενες από νεαρούς θερμούς αστέρες, 20 ή περισσότερων ηλιακών μαζών, με περίοδο ζωής μόνο μερικών εκατομμυρίων ετών. Οι αστέρες αυτοί είναι δεκάδες χιλιάδες φορές φωτεινότεροι από τον Ήλιο μας. Θερμαίνουν και ιονίζουν τα πυκνά νέφη αερίων και σκόνης από τα οποία προέρχονται, εν συνεχεία τα νέφη απορροφούν το ορατό και υπεριώδες φως του αστέρα και στη συνέχεια επανακτινοβολούν την ενέργεια υπό μορφή ραδιοκυμάτων και υπερύθρου ακτινοβολίας. Μια έντονη αστρική έκρηξη μπορεί να είναι τόσο φωτεινή όσο ένας quasar. (Οι quasars ως γνωστόν είναι από τα πλέον φωτεινά αντικείμενα στο Σύμπαν). Επειδή η φωτεινότητα των αστρικών εκρήξεων συγκεντρώνεται στα ραδιοκύματα και στα υπέρυθρα μέρη του φάσματος, το φαινόμενο αναγνωρίστηκε και μελετήθηκε μόνο κατά τα τελευταία 20 χρόνια, όταν τα νέα τηλεσκόπια και οι δορυφόροι επέτρεψαν στους επιστήμονες να παρατηρήσουν σε αυτά τα μήκη κύματος. Πολλοί αστρονόμοι πιστεύουν ότι οι αστρικές εκρήξεις παίζουν καταλυτικό ρόλο στη γαλαξιακή εξέλιξη και τη δημιουργία αστρικών σμηνών. Συνεπώς, οι επιστήμονες θέλουν οπωσδήποτε να μάθουν τι είναι αυτό που προκαλεί τα ξαφνικά αυτά επεισόδια, πώς εξελίσσονται και τι τα σταματά. Τα ερωτήματα αυτά ίσως είναι ευκολότερο να απαντηθούν στους νάνους γαλαξίες, οι οποίοι περιέχουν 100 εκατομμύρια ή και λιγότερους αστέρες, πολύ λιγότερους από τους αστέρες των μεγάλων σπειροειδών όπως είναι ο Γαλαξίας μας και ο Μ83. Κατακλυσμός Νάνων Δεξιά: Το Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου (LMC), στη Νότια πλευρά του ουρανού βρίσκεται περίπου 170.000 έτη φωτός από μας. Αυτή η εικόνα του Hubble, δείχνει την οπτική εκπομπή από το υπόλοιπο του supernova N132D μέσα στο LMC (κόκκινο: θείο, πράσινο: διπλά ιονισμένο οξυγόνο, μπλε: απλά ιονισμένο οξυγόνο) Οι ερευνητές έστρεψαν την προσοχή τους στους νάνους γαλαξίες, τα τελευταία χρόνια, ακριβώς επειδή οι περισσότεροι από αυτούς είναι τόσο αμυδροί. Οι δυο πιο γνωστοί νάνοι είναι το Μεγάλο και το Μικρό Νέφος του Μαγγελάνου, οι οποίοι φαίνονται λαμπεροί επειδή βρίσκονται πολύ κοντά μας (σε απόσταση μικρότερη από 300.000 έτη φωτός) και είναι οι μόνοι νάνοι γαλαξίες που είναι ορατοί με γυμνό οφθαλμό. Ωστόσο, χάρη στα σύγχρονα τηλεσκόπια, τους ισχυρούς ανιχνευτές και τις μεγάλης έκτασης έρευνες, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι νάνοι είναι περισσότεροι από τους μεγάλους γαλαξίες και μάλιστα με μεγάλη διαφορά. Η Τοπική Ομάδα, το γαλαξιακό σμήνος στο οποίο ανήκει και ο Γαλαξίας μας, περιλαμβάνει (σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες μετρήσεις) μόνο δύο μεγάλους σπειροειδείς -τον δικό μας και την Ανδρομέδα- και περίπου 40 νάνους. Η αναλογία αυτή είναι μάλλον τυπική για την περιοχή του Σύμπαντος στην οποία βρισκόμαστε. Μερικοί νάνοι γαλαξίες ονομάζονται ελλειπτικοί νάνοι, λόγω του σχήματος τους, ενώ οι πιο μικροί και αμυδροί απ' αυτούς ονομάζονται σφαιροειδείς νάνοι γαλαξίες. Οι περισσότεροι όμως νάνοι δεν διαθέτουν συγκεκριμένη δομή και σχήμα κι έτσι ονομάζονται ακανόνιστοι. Οι Αμερικανοί ερευνητές αναφέρονται σ' αυτούς αποκαλώντας τους "blobs", δηλαδή "φουσκάλες", ή "θαμπούς" ή και "αυγά τηγανιτά", όνομα που αφήνει να εννοηθεί το σχήμα τους. Επισήμως ωστόσο, ονομάζονται "μη-κανονικοί". Οι νάνοι γαλαξίες δεν αποτελούν μικρογραφίες των μεγάλων γαλαξιών, η ανάπτυξη τους διέπεται από διαφορετικούς μηχανισμούς. Οι σπειροειδείς γαλαξίες διαθέτουν γιγαντιαία νέφη μοριακού υδρογόνου, ηλίου και σκόνης, που μπορούν εύκολα να δημιουργήσουν αστέρες. Οι σπειροειδείς βραχίονες συντηρούνται από κύματα πυκνότητας τα οποία πυροδοτούν τη δημιουργία αστέρων συμπιέζοντας τα μοριακά νέφη μέσω των οποίων διέρχονται. Ως αποτέλεσμα, οι σπειροειδείς γαλαξίες δεν βρίσκονται ποτέ σε ηρεμία, καθώς έχουν πάντοτε μερικούς νεογέννητους αστέρες. Η χημική σύσταση Σε αντίθεση, οι νάνοι γαλαξίες διαθέτουν ελάχιστο μοριακό υδρογόνο. Διαθέτουν όμως μεγάλη ποσότητα ατομικού υδρογόνου - δηλαδή άτομα υδρογόνου τα οποία κινούνται ελεύθερα χωρίς να είναι συνδεδεμένα σε μόρια δύο ατόμων. Η μάζα ατομικού υδρογόνου που περιέχεται σε έναν τυπικό νάνο γαλαξία είναι 10 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα των αστέρων. Επειδή τα νέφη αυτά δεν έχουν την πυκνότητα των μοριακών νεφών, έχουν μικρότερη πιθανότητα να καταρρεύσουν βαρυτικά και να δημιουργήσουν αστέρες. Επιπλέον, οι νάνοι γαλαξίες δεν διαθέτουν κύματα πυκνότητας ή άλλες οργανωμένες κινήσεις αερίων, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν την κατάρρευση των νεφών. Συνεπώς, οι νάνοι διάγουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους σε κατάσταση ηρεμίας. Σε αυτή την κατάσταση, όλοι οι αστέρες τους είναι αμυδροί, ερυθροί και γηραιοί. Μόνο οι νάνοι των αστρικών εκρήξεων έχουν φωτεινούς, θερμούς, κυανούς αστέρες που δηλώνουν πρόσφατη αστρική γέννηση. Στη χημική δομή των νάνων ανευρίσκονται ενδείξεις μεγάλων περιόδων ηρεμίας. Η γέννηση των αστέρων αλλάζει τη σύνθεση του γαλαξία: όταν οι ογκώδεις αστέρες φθάσουν στο τέλος της ζωής τους, εκρήγνυνται σε υπερκαινοφανείς, οι οποίοι εμπλουτίζουν το γαλαξιακό περιβάλλον με τα βαρέα στοιχεία από τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις των αστέρων. Όμως, αν δεν γεννηθούν αστέρες, ο γαλαξίας θα παραμείνει χημικά καθυστερημένος. Η ιστορία κάθε γαλαξία βρίσκεται αποτυπωμένη στην παρουσία μετάλλων, όπως οι αστρονόμοι αποκαλούν όλα τα στοιχεία πέρα από το υδρογόνο και το ήλιο (παρά τις αντιρρήσεις των χημικών). Όσο μικρότερη είναι η παρουσία μετάλλων, τόσο λιγότερο εξελιγμένος είναι ο γαλαξίας. Η αφθονία μετάλλων στους νάνους γαλαξίες κυμαίνεται από 2 ως 30% αυτής που υπάρχει στην περιοχή του Ήλιου μας, με κορυφή της κατανομής γύρω στο 10%. Μόνο λίγοι, πολύ ενεργοί νάνοι έχουν αφθονία μετάλλων συγκρίσιμη με αυτή ενός σπειροειδούς γαλαξία. Η υποανάπτυκτη κατάσταση των νάνων γαλαξιών εγείρει την πιθανότητα να βρεθεί ένας πραγματικά προκοσμικός - αναλλοίωτος από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης. Οι γαλαξίες με τη χαμηλότερη περιεκτικότητα σε μέταλλα που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα - δύο νάνοι με τα ονόματα I Zw 18 και SBS 0335-052- δεν φαίνεται να είναι προκοσμικοί μάλλον έχουν διέλθει από μερικές γενιές αστέρων. Παρ' όλα αυτά, η έρευνα συνεχίζεται και οι αστρονόμοι ελπίζουν ότι θα βρουν ενδείξεις για το πώς γεννήθηκε η πρώτη γενιά αστέρων. Η εμφάνιση Οι νάνοι γαλαξίες που διέρχονται από ένα επεισόδιο δημιουργίας αστέρων έχουν συγκεκριμένη εμφάνιση. Περιέχουν σημεία με νεαρούς, κυανούς αστέρες μέσα σε περιβλήματα ψυχρών, γηραιότερων, ερυθρών αστέρων. Οι νάνοι με αστρικές εκρήξεις διακρίνονται για τη φωτεινότητα τους. Κατά την έκρηξη, ο νάνος μπορεί να είναι τόσο φωτεινός όσο ένας μεγάλος σπειροειδής, ενώ ένας ήρεμος νάνος του ιδίου μεγέθους έχει μόνο 1% η και λιγότερο της φωτεινότητας αυτής. Όλη η δραστηριότητα προέρχεται από μια μικρή περιοχή : η διάμετρος της περιοχής της έκρηξης κυμαίνεται συνήθως από μερικές εκατοντάδες μέχρι 1.000 έτη φωτός - ας σημειωθεί ότι οι ίδιοι οι γαλαξίες έχουν διάμετρο συνήθως μικρότερη από 6.000 έτη φωτός. Κάθε περιοχή περιέχει από μερικές εκατοντάδες έως δέκα χιλιάδες φωτεινούς αστέρες είδους Ο- και Β-. Ένας νάνος σε έκρηξη μπορεί να περιέχει πολλές περιοχές εκρήξεων, οι οποίες δεν βρίσκονται συνήθως στο κέντρο του γαλαξία. Αντίθετα με τον Γαλαξία μας και άλλους μεγάλους γαλαξίες, οι νάνοι με αστρικές εκρήξεις δεν διαθέτουν κατανομή αστέρων όλων των ηλικιών. Συνήθως περιλαμβάνουν μόνο περιοχές πολύ νέων αστέρων και τον περιβάλλοντα θύλακα αστέρων που είναι μερικά δισεκατομμύρια έτη γηραιότερος. Οι αστρονόμοι υπολογίζουν την ηλικία των γαλαξιών αυτών αναζητώντας συγκεκριμένες περιόδους αστρικής ανάπτυξης. Ίσως η πιο σημαντική διαγνωστική μέθοδος της ηλικίας είναι η περίοδος Wolf-Rayet, στην οποία οι πολύ ογκώδεις αστέρες (με μάζα μεγαλύτερη των 25 ηλιακών μαζών) φθάνουν σε ηλικία 2 ως 10 εκατομμυρίων ετών. Κατά την περίοδο αυτή ο αστέρας αποβάλλει το μεγαλύτερο μέρος της αρχικής του μάζας με ταχύτητα μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Οι γραμμές εκπομπής των ιόντων στο ταχέως κινούμενο υλικό μετατοπίζονται από το φαινόμενο Doppler. Αντί να παρουσιάζονται σαν στενές ρίγες στο φάσμα, μετατοπίζονται προς το ερυθρό ή το κυανό μέρος του φάσματος. Όταν δούμε λοιπόν μια τέτοια μετατόπιση στο φάσμα ενός θύλακα αστρικής έκρηξης, γνωρίζουμε ότι περιλαμβάνει σημαντικό αριθμό αστέρων Wolf-Rayet και δεν μπορεί να είναι γηραιότερος από 10 εκατομμύρια χρόνια. Στους μεγάλους γαλαξίες, ο θύλακας αστρικής γέννησης είναι συνήθως τοποθετημένος στον φωτεινό γαλαξιακό πυρήνα ή σε έναν από τους γαλαξιακούς βραχίονες, γεγονός που καθιστά τις παρατηρήσεις πιο δύσκολες. Επιπλέον, η ακτινοβολία που πηγάζει από τη συνεχή γέννηση αστέρων στον γαλαξία μπορεί να εκληφθεί σαν ακτινοβολία θύλακα αστρικής έκρηξης ή άλλες εκπομπές ακτινοβολίας. Συνεπώς, στους μεγάλους γαλαξίες οι χαρακτηριστικές εκπομπές από αστρικές εκρήξεις συνήθως κατακλύζονται από άλλες εκπομπές. Τα σφαιρικά σμήνη του Γαλαξία μας όμως έχουν ηλικία τουλάχιστον μερικών δισεκατομμυρίων ετών - περιέχουν δε τους γηραιότερους αστέρες του Γαλαξία. Η λογική συνέπεια είναι ότι είτε ο Γαλαξίας μας εδώ και πολλά δισεκατομμύρια χρόνια δεν έχει δημιουργήσει σφαιρικά σμήνη είτε όλα τα σφαιρικά σμήνη που δημιουργήθηκαν πρόσφατα διαλύθηκαν και καταστράφηκαν από βαρυτικές δυνάμεις κατά την τροχιά τους μέσα στον γαλαξιακό δίσκο. Οι αστρικές εκρήξεις στον NGC 5253 και σε άλλους νάνους γαλαξίες μπορεί να είναι σφαιρικά σμήνη υπό διαμόρφωση. Αν αυτό ισχύει, θα μπορούσαν να αποκαλύψουν άγνωστες πλευρές της ιστορίας του Γαλαξία μας. Πρέπει πάντως να θυμόμαστε ότι αυτά που ισχύουν για τους νάνους γαλαξίες δεν ισχύουν πάντα για τους μεγάλους γαλαξίες. Μια σημαντική διαφορά είναι η λεγόμενη διάδοση των αστέρων - πώς η γέννηση αστέρων σε ένα σημείο του Σύμπαντος επηρεάζει τη γέννηση αστέρων σε άλλο σημείο. Προφανώς, η τυχαία κατανομή θυλάκων αστρικών εκρήξεων στους νάνους εγείρει το ερώτημα πώς η γέννηση αστέρων μπορεί να διαδοθεί σε έναν γαλαξία που δεν διαθέτει σπειροειδείς βραχίονες ή άλλες οργανωμένες κινήσεις αερίων. Σήμερα, το πιο πιθανό σενάριο θεωρείται το λεγόμενο μοντέλο "Αυτο-διαδιδόμενη Στοχαστική Δημιουργία Αστέρων" (Self-Propagating Stochastic Star Formation). Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, κάθε θύλακας σε οποιοδήποτε σημείο του γαλαξία μπορεί να προκαλέσει δευτερεύουσες αστρικές εκρήξεις σε άλλα σημεία. Οι ογκώδεις νεαροί αστέρες στο πρώτο κέντρο δραστηριότητας επιδρούν στα αέρια παραπλήσιων περιοχών με αστρικούς ανέμους, ιονισμό και άλλες ενεργειακές δραστηριότητες. Στη συνέχεια, τα αέρια συστέλλονται και αρχίζουν τη δική τους αστρική έκρηξη. Η διαδικασία συνεχίζεται μέχρις ότου δεν υπάρχουν αρκετά αέρια σε θέση να επηρεασθούν από τους νεαρούς αστέρες. Το μοντέλο αυτό φαίνεται να εξηγεί τη δημιουργία αστέρων στους νάνους, αλλά μάλλον δεν μπορεί να εφαρμοσθεί στους σπειροειδείς. Και βεβαίως παραμένει ανοικτό το ερώτημα τι προκάλεσε την αρχική αστρική έκρηξη. Στο ερώτημα πώς προκαλούνται οι αστρικές εκρήξεις στους μεγάλους, στους νάνους γαλαξίες και σε διαφορετικούς γαλαξίες υπάρχουν διαφορετικές απαντήσεις. Οι νάνοι, οι οποίοι έχουν μελετηθεί καλά μέχρι σήμερα, φαίνεται ότι αλληλεπιδρούν και συνενώνονται με άλλα αστρονομικά αντικείμενα. Για παράδειγμα, ο II Zw 40 είναι γνωστό ότι μάλλον αποτελείται από δύο νάνους γαλαξίες οι οποίοι συνενώνονται. Για τον Henize 2-10, έναν μάλλον μεγάλο νάνο γαλαξία με μια σχετικά ώριμη αστρική έκρηξη (ηλικίας περίπου 10 εκατομμυρίων ετών), οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι είναι πιθανόν να καταβρόχθισε έναν μικρότερο γαλαξία ίσως πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια. Η απορρόφηση του μικρού γαλαξία ήταν τέλεια: το μόνο που μπορούμε να διακρίνουμε είναι η παλιρροϊκή ουρά αερίων η οποία εξέχει από τον Henize 2-10. Ο νάνος γαλαξίας Zw 0855 +06, από την άλλη, αλληλεπιδρά με έναν άλλο νάνο (χωρίς αστρική έκρηξη) που βρίσκεται αρκετά κοντά και δημιουργεί παλιρροϊκές διαταραχές στον γαλαξία. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Συγκρούσεις νάνων γαλαξιών Οι στενές συναντήσεις προκαλούν εκρήξεις αστέρων και στους μεγάλους γαλαξίες. Οι συγκρούσεις και οι συνενώσεις γαλαξιών δεν επηρεάζουν τους υπάρχοντες αστέρες - οι αστέρες ενός γαλαξία σχεδόν ουδέποτε συγκρούονται με τους αστέρες ενός άλλου καθώς ο χώρος ανάμεσα στους αστέρες είναι πολύ μεγάλος ακόμα και στις πιο πυκνές περιοχές των γαλαξιών. Οι αλληλεπιδράσεις όμως αυτές μπορούν να επηρεάσουν δραματικά τα αέρια νέφη των γαλαξιών, τα οποία υπόκεινται σε ωστικά κύματα, συρρικνώσεις και βαρυτικές επιρροές, που τους κάνουν να διαρρηγνύονται, να συντρίβονται και να δημιουργούν αστέρες. Οι διαδικασίες αυτές θα έπρεπε λογικά να έχουν τα ίδια αποτελέσματα στους νάνους γαλαξίες με αυτά που έχουν στα μεγαλύτερα συστήματα. Οι περισσότερες ωστόσο αστρικές εκρήξεις των νάνων δεν συναντώνται με άλλους νάνους γαλαξίες, αλλά με συστήματα μικρότερα και αμυδρότερα από αυτούς. Αν όμως οι νάνοι γαλαξίες είναι τα μικρά ψάρια της ουράνιας θάλασσας, τότε ποια άλλα μικρότερα ψάρια καταβροχθίζουν; Μερικοί αστρονόμοι πιστεύουν ότι τα μικρά αυτά συστήματα είναι νέφη ατομικών αερίων (κυρίως υδρογόνου) με μάζες που κυμαίνονται από 1 εκατομμύριο μέχρι 10 εκατομμύρια ηλιακές μάζες. Για παράδειγμα, ο NGC 5253 πιθανόν έχει απορροφήσει ένα μικρό νέφος αερίων (περίπου ενός εκατομμυρίου ηλιακών μαζών) από το διαγαλαξιακό διάστημα. Κάποιοι ερευνητές που έκαναν ευαίσθητες ραδιομετρήσεις για διαγαλαξιακά νέφη αερίων με τις χαρακτηριστικές εκπομπές του ατομικού υδρογόνου, βρήκαν ότι νάνοι με αστρικές εκρήξεις έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να συνοδεύονται από τέτοια νέφη αερίων απ' ό,τι νάνοι χωρίς αστρικές εκρήξεις. Η υπόθεση ότι οι αστρικές εκρήξεις στους νάνους γαλαξίες πυροδοτούνται από αλληλεπιδράσεις με άλλους νάνους ή με νέφη διαγαλαξιακών αερίων εξηγεί γιατί οι εκρήξεις αυτές συμβαίνουν σποραδικά και σε μεγάλα χρονικά διαστήματα. Τι όμως τερματίζει τις αστρικές εκρήξεις; Η απάντηση ίσως βρίσκεται σε ένα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό των νάνων με αστρικές εκρήξεις: Πολλοί από αυτούς περιβάλλονται ή περιέχουν μεγάλες δομές ιονισμένων αερίων, που έχουν σχήμα όστρακου, φούσκας, φωτοστέφανου ή καμινάδας. Οι δομές αυτές αντανακλούν την έντονη ζωή των ογκωδών νεαρών αστέρων, οι οποίοι παράγουν ισχυρές εκροές αερίων. Αν έχουν αρκετή μάζα, περνούν τη φάση Wolf-Rayet και στη συνέχεια πεθαίνουν σαν υπερκαινοφανείς. Τα κελύφη ή όστρακα και οι φούσκες που παρατηρούνται σε νάνους με αστρικές εκρήξεις είναι πιθανότατα απομεινάρια μαζικών ανέμων Wolf-Rayet και εκρήξεων υπερκαινοφανών. Η εξήγηση είναι απλά ότι η μικρότερη μάζα και η πιο αδύναμη βαρύτητα των νάνων γαλαξιών δίνει τη δυνατότητα στα εκτοξευμένα αέρια να διαφύγουν πιο μακριά και μερικές φορές να αποδράσουν εντελώς. Προφανώς, οι αστρικές εκρήξεις αυτοπεριορίζονται - η ενεργειακή αστρική δράση εμποδίζει το διαστρικό αέριο από το οποίο εξαρτάται ο σχηματισμός αστέρων και σταματάει τη διαδικασία. Οι λιγότερο ογκώδεις αστέρες που σχηματίζονται στις αστρικές εκρήξεις, οι οποίοι δεν εξελίσσονται σευπερκαινοφανείς, αναμειγνύονται με τους παρακείμενους ερυθρούς αστέρες του νάνου. Και ο γαλαξίας επιστρέφει στην κατάσταση ηρεμίας: όχι πια νάνοι με αστρικές εκρήξεις αλλά ένας κοινός ακανόνιστος νάνος, αναμένοντας την επόμενη του συνάντηση. Οι νάνοι γαλαξίες με αστρικές εκρήξεις συγκεντρώνουν όλο και περισσότερο το ερευνητικό ενδιαφέρον καθώς οι παρατηρησιακές δυνατότητες βελτιώνονται. Μεγάλα οπτικά υπέρυθρα τηλεσκόπια στο διάστημα και στη Γη, σειρές ραδιοαστρονομιών τηλεσκοπίων και τηλεσκοπίων κύματος χιλιοστού καθώς και οι δορυφόροι που ανιχνεύουν ακτινοβολίες υψηλής ενέργειας μάς προσφέρουν σήμερα τη δυνατότητα να παρατηρούμε τη δημιουργία αστέρων στους νάνους γαλαξίες με εξαιρετική λεπτομέρεια. Εστιάζοντας σ' αυτά τα δυναμικά συστήματα, οι αστρονόμοι μελετούν φαινόμενα που δεν παρουσιάζονται σε άλλα σημεία του Σύμπαντος. Οι αστρικές εκρήξεις αποτελούν σαφώς ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της ρήσης "τα καλά πράγματα είναι μικρά". Πηγή:http://www.physics4u.gr/articles/2006/dwarf_galaxies.html

Συμφωνώ πως πρέπει να βρούμε κι άλλους κατοικήσιμους πλανήτες διότι με τις αλλαγές που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στο κλίμα, καταστρεφόμαστε!

Βρήκα αυτά τα τρία κείμενα συγκεντρωμένα στη σελίδα www.starness.org σχετικά με την πιθανότητα ύπαρξης ζωής στην Ευρώπη... 1. Η Ευρώπη το φεγγάρι του Δία είναι μακριά όπως πάντα, αλλά μια νέα έρευνα φέρνει τους επιστήμονες πιο κοντά στην εξερεύνηση του τεράστιου ωκεανού της καλυμμένου με πάγο και στον προσδιορισμό της πιθανότητας να έχει ζωή. Παχύς ή λεπτός φλοιός πάγου στο φεγγάρι Ευρώπη του Δία; Οι επιστήμονες είναι σχεδόν σίγουροι ότι η Ευρώπη έχει έναν ωκεανό κάτω από την επιφάνεια του πάγου, αλλά δεν ξέρουν πόσο παχύ μπορεί να είναι ο πάγος. Αυτή η καλλιτεχνική εικόνα επεξηγεί τις δύο πιθανές απόψεις για τον πάγο της Ευρώπης. "Εδώ και λίγα χρόνια μάθαμε πολλά για την Ευρώπη," λέει ο William McKinnon, καθηγητής της Γης και των πλανητικών επιστημών στο πανεπιστήμιο στο St. Louis. "Πριν ήμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι υπήρχε ωκεανός, αλλά τώρα η επιστημονική κοινότητα είναι πιο σίγουρη για τον ωκεανό. Είμαστε τώρα έτοιμοι να ερευνήσουμε αυτό τον ωκεανό και το φλοιό του πάγου που τον καλύπτει. Έχουμε διάφορες νέες ανακαλύψεις και τεχνικές που μπορούν να μας βοηθήσουν να το κάνουμε". Ο McKinnon αναφέρεται στις λεπτομερείς μεθόδους που μπορούν να μετρήσουν τόσο τη βαρύτητα όσο και το μαγνητικό πεδίο που έγιναν από διαστημόπλοια σε τροχιά γύρω από την Ευρώπη για να χαρακτηρίσουν τον ωκεανό της Ευρώπης. Παρατηρώντας πώς το φεγγάρι λυγίζει και παραμορφώνεται και μετρώντας τις μαγνητικές μεταβολές, οι ερευνητές μπορούν να καθορίσουν το πάχος του πάγου πάνω από τον ωκεανό και μάλιστα να μάθουμε ακόμη και το πόσο αλμυρός είναι ο ωκεανός. Ένα νέο μοντέλο δείχνει ότι η ακτινοβολία στην Ευρώπη είναι πολύ λιγότερη, μέχρι και δύο τρίτα λιγότερη, από όσο τα προηγούμενα μοντέλα πρόβλεπαν, κάνοντας το περιβάλλον πιο φιλόξενο να λειτουργήσουν είτε τα διαστημικά σκάφη σε τροχιά είτε τα ρόβερ που τυχόν θα προσεδαφιστούν. Η περίπλοκη επανεπεξεργασία των στοιχείων από την αποστολή του Γαλιλαίου μας έχει αποκαλύψει νέες πληροφορίες για τη χημεία της επιφάνειας της Ευρώπης. Αυτή δείχνει την παρουσία διοξειδίου του άνθρακα, μια σημαντική χημική ουσία για τη ζωή, που προέρχεται πιθανότατα από τον ωκεανό κάτω από την επιφάνεια. Αυτό δείχνει ότι βελτιωμένες μετρήσεις που θα γίνουν από ένα διαστημόπλοιο σε τροχιά, έχουν πιθανότητα να ανιχνεύσουν τις ενώσεις που δεν βρίσκονται στα στοιχεία του Γαλιλαίου. Οι μελλοντικές εξερευνήσεις της Ευρώπης θα ωφεληθούν από τα πρόσφατα συμπεράσματα του διαστημικού σκάφους Cassini, που βρήκε ενεργά γκέυζερ στον Εγκέλαδο το φεγγάρι του Κρόνου. "Η Ευρώπη είναι ένα νέο, γεωλογικά ενεργό αντικείμενο όπως και ο Εγκέλαδος," λέει McKinnon. Ο Γαλιλαίος δεν είδε καθόλου λοφία υλικού να πετάγονται από την επιφάνεια της Ευρώπης, όπως αυτά που είδαμε στον Εγκέλαδο, αλλά δεν είχε και τα καλύτερα όργανα για να ανιχνεύσει αυτά τα καυτά σημεία. "Τώρα ξέρουμε που πρέπει να ψάξουμε," αναφέρει ο McKinnon, "και πρέπει να αναμείνουμε το απροσδόκητο." Οι νέες τεχνικές στο ραντάρ θα είναι ένα βασικό συστατικό για την Ευρώπη. "Υπάρχουν θεωρίες για το εάν ο πάγος πάνω από τον ωκεανό είναι παχύς ή λεπτός, και τώρα έχουμε τη δυνατότητα να το βρούμε με το ραντάρ," λέει ο γεωφυσικός Donald Blankenship στο πανεπιστήμιο του Τέξας. "Έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να γίνει από το ραντάρ στο Mars Express που φωτογράφησε το βόρειο πολικό κάλυμμα του Άρη, και το ραντάρ υψηλής ανάλυσης του Mars Reconnaissance Orbiter. Το ραντάρ μπορεί να μας δώσει μια λεπτομερή εικόνα του τι κρύβεται κάτω από τον πάγο της Ευρώπης. Το ραντάρ θα είναι σε θέση επίσης να εντοπίσει και το υγρό νερό και μέσα και κάτω από το στρώμα, ακριβώς όπως μπορεί να επισημάνει το νερό μέσα στις βαθιές ρωγμές και τις λίμνες κάτω από τον πάγο της Ανταρκτικής. Οι ερευνητές προετοιμάζονται επίσης για την ημέρα που στο μέλλον θα είναι σε θέση να φτάσουν στην επιφάνεια της Ευρώπης και τελικά να εξερευνήσουν άμεσα τον ωκεανό της. Στο μεταξύ, οι ερευνητές χρησιμοποιούν ακραία περιβάλλοντα πάνω στη Γη καθώς και τα εργαστήρια τους. Για παράδειγμα οι καλυμμένες με πάγο λίμνες στην Ανταρκτική είναι ένα μικρής κλίμακας ανάλογο μέρος με αυτό που μπορούν να βρούν στην Ευρώπη. Υπάρχει ήδη σε λειτουργία ένα πρότζεκτ, που λέγεται Endurance, και που θα φτιάξει ένα ρομπότ για να χαρτογραφήσει την Ανταρκτική. Ο ρομποτικός εξερευνητής θα είναι σε θέση να δημιουργήσει όχι μόνο τρισδιάστατους χάρτες της λίμνης κάτω από την επιφάνεια της Ανταρκτικής, αλλά επίσης και να χαρτογραφήσει τη βιοχημεία του νερού, επισημαίνοντας τις χημικές υπογραφές που μπορούν να δείξουν ζωή. Για την Ευρώπη, η εξερεύνηση της περιοχής κάτω από τον πάγο θα αργήσει. Στο μεταξύ, λένε οι ερευνητές, μια πιο στενή παρατήρηση της Ευρώπης είναι δυνατόν να γίνει από ένα διαστημικό σκάφος σε τροχιά, που θα είναι ικανό να μετρήσει τη βαρύτητα και τα μαγνητικά πεδία, να βρει τη σύνθεση της επιφάνειας, να αναζητήσει τα ενεργά ηφαίστεια ή τις πρόσφατες εκρήξεις, και να χρησιμοποιήσει το ραντάρ για να καταλάβει τη σχέση μεταξύ της επιφάνειας και του υπεδάφους της. 2. Οι πιθανότητες της εύρεσης ζωής σε έναν άλλο πλανήτη έχουν λάβει τελευταία μια νέα ώθηση, εξ' αιτίας των στοιχείων από το διαστημικό όχημα Γαλιλαίος, που ταξιδεύει στον Δία, τα οποία δείχνουν πως οι ωκεανοί του φεγγαριού του, Ευρώπη, είναι κάπως σαν της Γης. Επιστήμονες στις Ηνωμένες Πολιτείες νομίζουν ότι ο παγωμένος φλοιός του φεγγαριού είναι σχετικά λεπτός και φαίνονται να υπάρχουν ρωγμές και αεραγωγοί, οι οποίοι θα επέτρεπαν στα αέρια, την θερμότητα και την οργανική ύλη να φθάσουν σε ό,τι μπορεί να είναι κάτω από το νερό. Ο Δρ Richard Greenberg και συνάδελφοι του στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, Tucson, έφθασε σε αυτό το συμπέρασμα μετά από προσεκτική παρατήρηση των εικόνων της ραγισμένης επιφάνειας του φεγγαριού. Οι εικόνες πάρθηκαν από το διαστημικό όχημα Γαλιλαίος, ο οποίος έχει πετάξει στο παρελθόν σε μερικά από τα πολλά φεγγάρια του Δία τα τελευταία χρόνια. Η ομάδα του Δρ Greenberg σκέφτεται ότι η θάλασσα της Ευρώπης εμφανίζει ομοιότητες με μερικούς από τους γήινους παγωμένους ωκεανούς. Κατά εκπληκτικό τρόπο, ίσως, εμφανίζεται να έχει περισσότερη ομοιότητα με τον Αρκτικό ωκεανό παρά η λίμνη Vostok. Θαμμένα μικρόβια Η λίμνη Vostok στην Ανταρκτική είναι μία από τις βαθύτερες γνωστές αποθήκες φρέσκου ύδατος πάνω στον πλανήτη. Έχει ηλικία τουλάχιστον 30 εκατομμυρίων ετών, αυτό δε είναι ένα μοντέλο για μερικούς ωκεανούς που είναι καλυμμένοι από πάγο που βρίσκονται σε όλο το ηλιακό μας σύστημα. Μερικοί έχουν προτείνει ότι η λίμνη να περιέχει τις άγνωστες μορφές ζωής που υπήρξαν κατά το παρελθόν. Αλλά η λίμνη Vostok είναι τώρα, πιθανά, απομονωμένη από τις επιφανειακές αλλαγές, ώστε να μην μπορεί να φιλοξενεί οτιδήποτε άλλο εκτός από τους πιό πρωτόγονους οργανισμούς. Το φεγγάρι Ευρώπη, εν τούτοις, εμφανίζεται περισσότερο σαν τον αρκτικό ωκεανό, τον μικρότερος γήινος ωκεανό, ο οποίος καταλαμβάνει την περιοχή γύρω από το Βόρειο Πόλο. Ο Αρκτικός ωκεανός όμως εκτίθεται στον αέρα και την θερμότητα μέσω των ρωγμών και την τήξη του πάγου. Η Ευρώπη φαίνεται επίσης να έχει επιφανειακές συνδέσεις προς τους ωκεανούς, μέσω των ρωγμών, θερμικών αεραγωγών, και παλιρροιακής μετατόπισης, σύμφωνα με την ομάδα της Αριζόνα. Ο ωκεανός της Ευρώπης βγαίνει να είναι ολοένα και αυξανόμενος αντίθετα από τη λίμνη Vostok, λέει ο Δρ Cynan Ellis-Evans της Βρετανικής Ανταρκτικής Έρευνας. Λέει ότι τα πιο πρόσφατα στοιχεία προτείνουν ότι το φεγγάρι του Δία έχει ένα παγωμένο στρώμα πάγου βάθους μερικά χιλιόμετρα, παρόμοιο με τον πάγο της θάλασσας της Αρκτικής. "Σε θερμοδυναμικούς όρους η ζωή αποστρέφεται την ισορροπία", λέει. "Αυτές οι νέες ερμηνείες προτείνουν ότι ένας ωκεανός της Ευρώπης και ο παγωμένος φλοιός του θα μπορούσαν να αλληλεπιδράσουν δυναμικά με την επιφανειακή ατμόσφαιρα του φεγγαριού σε μεγάλες χρονικές περιόδους, αυξάνοντας τις ευκαιρίες για την ύπαρξη και την εξέλιξη της ζωής". Σπόροι της ζωής Μια ενδιαφέρουσα δυνατότητα είναι ότι τα νέφη του θείου από το φεγγάρι του Δία, Iώ, θα μπορούσαν να μεταβούν απέναντι στην Ευρώπη. "Εάν παίρναμε μια πηγή θείου να την πηγαίναμε στη λίμνη αυτό θα ήταν μια συναρπαστική δυνατότητα", προσθέτει ο Δρ Ellis-Evans. "Αυτό αυξάνει την ευκαιρία για τη ζωή". Οι αστροβιολόγοι είχαν σκεφτεί ότι το επιφανειακό στρώμα του πάγου, που καλύπτει το φεγγάρι, ήταν επίσης παχύ για να επιτρέψει σε οτιδήποτε να μπει μέσα. Η νέα έρευνα θα τους δώσει τροφή για σκέψη. "Είναι ένας ενημερωμένος συλλογισμός που προτείνει ότι οι συνθήκες και το περιβάλλον θα είναι κατάλληλα για τη ζωή", λέει ο Δρ Mark Burchell, ένας Διαστημικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ στο Καντέρμπουρυ. Το ένα σενάριο είναι ότι ένας μετεωρίτης που συνετρίβει στην Ευρώπη του Δία, θα μπορούσε να έχει τρυπήσει, σαν διατρητική μηχανή, μέσα στον πάγο, φέρνοντας τις δομικές μονάδες της ζωής. "Η σκόνη και οι μετεωρίτες που φέρνουν οργανικά ή πτητικά υλικά θα μπορούσαν να τα έχουν μεταφέρει στον ωκεανό κάτω από την επιφάνεια", λέει. Η Αμερικανική Διαστημική Αντιπροσωπεία (NASA) σκέπτεται σοβαρά να στείλει ένα ρομποτικό όχημα στην Ευρώπη που θα κάνει μια τρύπα μέσα στον πάγο. Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Reviews of Geophysics, θα είναι μια καλή είδηση για τους επιστήμονες που πιέζουν την NASA να πάει στην Ευρώπη. Η Ευρώπη Είναι το μόνο σώμα, εκτός από τη Γη, η οποία μπορεί να περιέχει μεγάλες ποσότητες υγρού ύδατος. Επίσης είναι ο πλέον πιθανός υποψήφιος στο ηλιακό μας σύστημα για εξωγήινη μορφή ζωής. Η έλλειψη κρατήρων σύγκρουσης με μετεωρίτες ή αστεροειδείς δείχνει ότι η επιφάνειά της είναι πολύ νέα. Σε αντίθεση προς την ταραχώδη όψη του Δία, η Ευρώπη παρουσιάζει μια παγωμένη ηρεμία. Μια ουσιαστικά λεία επιφάνεια που της δίνει έτσι μια λαμπερή όψη. Μοιάζει με ραγισμένη μπάλα μπιλιάρδου και έχει συγκεχυμένα χαρακτηριστικά. Σε αντίθεση με την Καλλιστώ και τον Γανυμήδη η Ευρώπη παρουσιάζει μια σχεδόν ολοκληρωτική απουσία κρατήρων. Αυτό προδίδει μια νεαρή και ενεργή επιφάνεια πράγμα που σημαίνει ότι η επιφάνεια της Ευρώπης συνεχώς αλλάζει. Κανένα χαρακτηριστικό της δεν είναι ψηλότερο από μερικές εκατοντάδες μέτρα γιατί οποιαδήποτε ανωμαλία κι αν δημιουργηθεί στην επιφάνειά της εξαφανίζεται μέσα σε μερικές χιλιάδες χρόνια. Η επιφάνειά αυτή είναι στην πραγματικότητα ένας ωκεανός πάγου. Πρόκειται για έναν καταπληκτικά επίπεδο σχετικά κόσμο, και οι σκοτεινές γραμμές που διακρίνονται δεν είναι ούτε βουνά ούτε προεξοχές αλλά ρωγμές στην παγωμένη επιφάνεια που οφείλονται σε παλιρροιακές δυνάμεις και πτώσεις μετεωριτών. Οι ενδείξεις από τον "Γαλιλαίο" μας πληροφορούν ότι κάτω από έναν λεπτό παγωμένο φλοιό πάχους 5 χιλιομέτρων υπάρχουν ωκεανοί νερού σε υγρή ή λασπώδη μορφή, με βάθος 50 χιλιομέτρων. 3. Ο δορυφόρος του Δία Ευρώπη ίσως φιλοξενεί υδρόβια ζωή Η Ευρώπη, ένα από τους τέσσερις μεγάλους δορυφόρους του Δία, είναι πιο πιθανό να φιλοξενεί ζωή από ό,τι ο Αρης, εκτιμούν πολλοί επιστήμονες. Όμως η αποστολή της NASA που θα αναχωρούσε το 2015 για τους παγωμένους δορυφόρους του Δία πιθανότατα θα ακυρωθεί. Τα σχέδια για την ανάπτυξη του JIMO (Jupiter Icy Moons Orbiter) πιθανότατα θα «παγώσουν» επ' αόριστον, καθώς η αμερικανική κυβέρνηση ζήτησε από τη NASA να αξιοποιήσει τον προϋπολογισμό της σε ένα πρόγραμμα επανδρωμένης εξερεύνησης με τελικό προορισμό τον Αρη. Οι επιστήμονες ελπίζουν τώρα ότι η NASA θα συνεργαστεί με την ESA (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος) για μια αποστολή στο σύστημα του Δία το 2016. Στο επίκεντρο βρίσκεται η Ευρώπη. Η Λιν Ροθστσάιλντ, αστροβιολόγος του Ερευνητικού Κέντρου Ames της NASA στην Καλιφόρνια, μελετά την Ευρώπη γιατί ο δορυφόρος πιθανώς διαθέτει όλα τα συστατικά που απαιτούνται για την ύπαρξη ζωής: νερό, οργανικές ουσίες, μια πηγή ενέργειας και δισεκατομμύρια χρόνια εξέλιξης. Η Ευρώπη, λίγο μικρότερη από τη Σελήνη, καλύπτεται σε όλη της την επιφάνεια από ένα λευκό στρώμα πάγου νερού. Ο δορυφόρος βρίσκεται σε απόσταση 790 εκατ. χιλιομέτρων από τον Ήλιο και η θερμοκρασία επιφάνειας σπάνια υπερβαίνει τους -145 βαθμούς Κελσίου. Το ενδιαφέρον των αστροβιολόγων εκτινάχθηκε τη δεκαετία του 1990, όταν το σκάφος Galileo της NASA μετέδωσε κοντινές φωτογραφίες. Στις εικόνες διακρίνονται γραμμικά χαρακτηριστικά σαν μεγάλες ρωγμές στον πάγο. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι το κάλυμμα πάγου της Ευρώπης ουσιαστικά επιπλέει πάνω σε έναν παγκόσμιο ωκεανό με βάθος χιλιομέτρων. Φαίνεται ότι στο εσωτερικό του δορυφόρου η θερμοκρασία είναι αρκετά υψηλότερη από το σημείο πήξης του νερού, καθώς το βαρυτικό πεδίο του Δία δημιουργεί παλιρροϊκά φαινόμενα τόσο ισχυρά ώστε παραμορφώνει τον δορυφόρο και τον θερμαίνει. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι στον πυθμένα του ωκεανού υπάρχουν υδροθερμικά φρεάτια, παρόμοια με τις υποθαλάσσιες θερμοπηγές της Γης, από τις οποίες αναβλύζουν ενέργεια και χημικά. Οι επιστήμονες προς το παρόν δεν είναι βέβαιοι ότι στην Ευρώπη υπάρχουν οργανικά μόρια. Όμως στους γειτονικούς δορυφόρους Καλλιστώ και Γανυμήδη το Galileo ανίχνευσε διοξείδιο του άνθρακα και του θείου, κυανιούχες ενώσεις και απλούς υδρογονάνθρακες. Οι επιστήμονες συνεχίζουν να «χτενίζουν» τα δεδομένα του Galileo για να δημιουργήσουν καλύτερα μοντέλα της Ευρώπης. οι αναλύσεις υποδεικνύουν ότι στον δορυφόρο υπάρχει ένας παγκόσμιος αλμυρός ωκεανός, με ένα κάλυμμα πάγου με πάχος έως και 20χλμ, και η επιφάνεια είναι γεωλογικά ενεργή. Νεότερα στοιχεία δεν αναμένονται σήμερα, δεδομένου ότι το Galileo, έπειτα από οκτώ χρόνια σε τροχιά, καταστράφηκε επίτηδες στην ατμόσφαιρα του Δία το Σεπτέμβριο του 2003, ώστε να μην συντριβεί αργότερα στην Ευρώπη και τη μολύνει με γήινους μικροοργανισμούς. Οι μελλοντικές αποστολές -όποτε και αν πραγματοποιηθούν- θα πρέπει να καθορίσουν τα χαρακτηριστικά του παγωμένου καλύμματος, να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη του ωκεανού και να αναλύσουν τα χημικά χαρακτηριστικά σκοτεινών περιοχών στην επιφάνεια που πιθανώς αποτελούνται από οργανικά υλικά.

http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=1898 και κατεβάστε τη σελίδα στο συνημμένο... PDF8.tmp.pdf

Ευχαρίστως να σας πω, αλλά δεν αναφέρει πουθενά τις οδηγίες χρήσης! Τελικά, ίσως είναι και μία καλή σκέψη μία μικρή ψηφιακή ! Ευχαριστώ όλους σας!

ΔΗΛΑΔΗ;;; ΤΟ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ:

DSRL Focus, the original DSLR Focus Assist software is now even better with the release of Version 3.0 available now. NEWSFLASH: 350D/Rebel XT, 20D and 20Da now fully supported on Windows XP (SP2), Windows 2000 and Windows 98 Screen Shot of Focus Mode Screen Shot of Capture Mode Screen Shot of Autofocus Mode Screen Shot of Tools Features Support for any ASCOM compliant focusers to allow focus adjustment from within DSLR Focus Supports Autofocusing for capable ASCOM compliant focusers * Support for ASCOM compliant telescopes. Allows you to slew to objects from DSLR Focus, create customised imaging list within DSLR Focus and then Goto those images, Allows you to use scope control and Image display window to allow the best possible framing of your image target Ability to customise an imaging catalogue for easy goto of just the objects you plan imaging Frame Image window allows you to open any image for for exposure analysis via a Histogram which allows you to look at all color channels or each channel separately and determine if you are reaching skyfog limits Trace file for X,Y analaysis of star movement to plot your PEC and polar alignment accuracy Battery level Indicator and low level warnings makes sure you dont run out of battery power during an imaging session * New Capture Window with Dedicated Capture Mode for USB cables only * Better and more robust Camera control especially for those using Lenses instead of scope * Ability to remember customised defaults camera settings for focus mode and capture modes More idiot proof by disabling controls and modes that should not be enabled depending on your camera settings. Reduces silly mistakes late at night when you are tired Ability to save exposure sequence files under any name to reuse and share with other imagers Supports Focusing for any Digital Camera by allowing DSLR Focus to control your cameras capture software Has moon phase calendar built in which shows visually the phase of the moon for any day of the year as well as moonrise, moonset, sun rise,sunset times. Customisable for any location in the world. Usefull for planning your dark sky imaging sessions Customisable background colors for those using Red and Neutral density filters on their laptops Comprehensive 90 page user manual in Adobe PDF format, with detailed information about focusing and imaging with Digital SLR Cameras MDI Interface with Toolbars Focus Metrics including FWHM, Peak Value, Radial Width of selected Star Graph displaying these values vs time Unlimited history with timestamps to identify latest picture Night vision friendly background option Image Framing window with Brightness and contrast stretching to centre your objects prior to imaging Countdown Timer with voice option for manual exposures * Parallel or Serial port controlled Camera interface allowing the Timer to automate long exposure capture sessions. eg Take 15 x 2 minute exposures, wait 20 secs between each* Ability to control mirror lock times, time between exposures to let CCD sensor cool down plus more... * Ability to focus individual RGB channels (for users with cheap achromats who want to take a series of R, G, B images and then combine) Capture mode allowing you to save Images to your PC. Capture mode can be used via USB for 30sec or less exposures, or Parallel/Serial cable for > 30sec exposures* Automated Sequence Mode, allows you to define a series of exposure sequences that can then be automated. Great for automating those Dark frames while you pack up your gear. This allows you for example to automate a sequence of say 5x5min Images at ISO200, then 10x5min Images at ISO400, then 5 x 5min Images at ISO1000 etc... * Ability to control Camera settings like Shutter Speed(Tv),Av, Image Quality and ISO * Can Automatically append Exposure Time, ISO settings and Object name to your exposure sequences, to aid in calibration, alignment and stacking* Works with TC-80N3 remotes to allow capture and download of images from Camera -> PC * NOTE!: Features marked with a * are currently only available for Canon DSLR users. See June 2004 edition of SKY & TELESCOPE for complete article on Astrophotography with Digital Cameras. DSLR Focus is discussed by the author as a useful tool for focusing digital cameras. How does it work? DSLR Focus currently supports 2 focus modes. 1. For Canon DSLR Users 2. For any other Digital Camera For Canon DSLR Users (D60, 10D, Digital Rebel/300D, 20D,350D/Rebel XT, 20Da) DSLR Focus takes a series of exposures as fast as the camera will allow either automatically or at your command. The results are downloaded from the camera and displayed on the screen instantly. You then scroll around the image and find a suitable star to use as your focus star. Place the crosshairs on the star click the mouse to select it. At this point a focus analysis window will open that will perform analysis on the selected star. As you adjust the Telescope focus and take a new image the analysis window quickly shows you if your focus is getting better or worse. There are tons more features available like automated long exposure control for automating the taking of a series of images eg 10 x 5minute images with 20 seconds between each... etc...Requirements Canon D60, 10D and EOS300D Digital Rebel, Canon 20D , 350D/Rebel XT, 20Da USB Cable that came with Camera Parallel or Serial cable for bulb exposures in Capture mode (!! Not needed for focusing !!) Φαντάζομαι πως αυτό βοηθάει λίγο , παρόλο που είναι στα Αγγλικά! Μία φώτο από το www.dslrfocus.com

Εδώ και καιρό σκέφτομαι με τις οικονομίες που έχω (και κάτι παραπάνω) να αγόραζα μία κάμερα, αν όχι για αστροφωτογράφιση, για φωτογράφιση πλανητών & Σελήνης... Εσείς τι λέτε και τι προτείνετε;;;

Μήπως θα μπορούσατε να δώσετε περισσότερες πληροφορίες; π.χ: Από πού μπορεί κανείς να την προμηθευτεί, ποια είναι η τιμή της, με ποια κριτήρια την επιλέξατε κ.τ.λ...

Τυχαία, κάνοντας surfing ( ) στο ίντερνετ για μία αλυσίδα καταστημάτων (όχι αστρονομικών) ανακάλυψα ότι η ηλεκτρονική διεύθυνση που αναφέρεται στον τίτλο έχει να κάνει με την αστρονομία...( ) www.arvanitidis.gr

Κατάλαβα! Ευχαριστώ...

Σε σχέση με μία απλή σύγκρουση... -όχι μετωπική- -διαφορετική ταχύτητα των δύο αντικειμένων- Κ.Α!!! Υ.Γ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΟ & ΑΔΜΕ;;;

Τι θα συμβεί εάν δύο ουράνια σώματα- που κινούνται με την ίδια ταχύτητα στο αντίθετο "ρεύμα"- συγκρουστούν; Κάπου είχα ακούσει πως η έκρηξη που θα προκληθεί θα είναι διπλάσια σε μέγεθος...

Το τηλεσκόπιο ήταν δωράκι από τις αδερφές μου...το 2003!

Μελέτη αστροομίας και αστροφυσικής... Ίσως και λίγο αστροπαρατήρηση ! Αλλά η αστροφυσική με ελκύει περισσότερο, επειδή σου δίνει την ευκαιρία να γνωρίσεις το συμπαν μας και το πως αυτό δημιουργήθηκε...

όχι, έχει βάση ! Ένα μικρό τριποδάκι..