Δροσος Γεωργιος

Σούπερ μαρούλι δυναμώνει τα οστά στο Διάστημα. Kevin Yates/UC Davis Οι ερευνητές έδωσαν στη δημοσιότητα μια φωτογραφία του γενετικά τροποποιημένου μαρουλιού που δημιούργησαν για κατανάλωση μακριά από τη Γη. Η ανθρωπότητα έχει αναπτύξει πλέον τα τεχνικά μέσα όχι μόνο για να παραμένει για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε διαστημικούς σταθμούς αλλά και να πραγματοποιεί μεγάλης διάρκειας ταξίδια όπως αυτά που σχεδιάζονται να γίνουν στον Άρη.Ένα από τα βασικά προβλήματα που καλούνται να βρουν λύσεις οι επιστήμονες είναι η διατροφή των αστροναυτών όχι μόνο στο επίπεδο της φρεσκάδας και της γεύσης των τροφίμων που θα καταναλώνουν αλλά και των θρεπτικών και άλλων ευεργετικών για τον οργανισμό τους ουσιών που θα λαμβάνουν από την διατροφή τους αφού έχει επίσης διαπιστωθεί ότι η μακρά παραμονή στις διαστημικές συνθήκες προκαλεί σοβαρά ανατομικά αλλά και οργανικά προβλήματα στον άνθρωπο. Μία από τις επιπτώσεις της μακράς παραμονής σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας είναι οστική πυκνότητα αυξάνοντας τους κινδύνους για διαφόρων ειδών προβλήματα των οστών.Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (Davis) ανέπτυξαν ένα γενετικά τροποποιημένο είδος μαρουλιού το οποίο πρώτον μπορεί να καλλιεργηθεί στο Διάστημα, δηλαδή εντός των διαστημοπλοίων ή αργότερα σε θερμοκήπια σε άλλους πλανήτες και δεύτερον το μαρούλι περιέχει μια ορμόνη ενίσχυσης των οστών. Οι ερευνητές υποστηρίζουν μάλιστα ότι η γεύση του μαρουλιού τους είναι παρόμοια με αυτή του φυσικού μαρουλιού. https://naftemporiki.gr/story/1845432/souper-marouli-dunamonei-ta-osta-sto-diastima

Η ταχύτητα του ήχου στην ατμόσφαιρα του Άρη. Το διαστημικό όχημα της NASA Perseverance είναι το πρώτο που κατέγραψε και έστειλε στην Γη ήχους από τον κόκκινο πλανήτη (ακούστε ΕΔΩ και ΕΔΩ). Στη συνέχεια οι επιστήμονες ανέλυσαν τις ηχογραφήσεις και μέσα από αυτές κατάφεραν να υπολογίσουν για πρώτη φορά την ταχύτητα διάδοσης του ήχου στην ατμόσφαιρα του Άρη. Τα αποτέλεσμα, που παρουσιάστηκε πριν από δύο εβδομάδες από τους Baptiste Chide et al στο 53ο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης στο Τέξας, επιβεβαιώνει μια αναμενόμενη ακουστική ιδιορρυθμία της ατμόσφαιρας του Άρη. Τα δεδομένα των αρεινών ήχων παρέχουν επίσης μια ανεξάρτητη μέθοδο για την μέτρηση της θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας του πλανήτη, που συγκρίνεται με τις μετρήσεις του θερμομέτρου που διαθέτει το ρόβερ. Η ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια του Άρη είναι 6 mbar, ούτε το 1% της ατμοσφαιρικής πίεσης στην Γη. Πολλοί επιστήμονες πίστευαν ότι σε μια τόσο αραιή ατμόσφαιρα δεν θα μπορούσαν να διαδοθούν τα ηχητικά κύματα. Αλλά αυτό σαφώς και δεν ισχύει. Η πρώτη ηχογράφηση του Perseverance μας αποκάλυψε το βουητό του αρειανού ανέμου και οι επόμενες ηχογραφήσεις συνέλαβαν τον ήχο από τους κραδασμούς των τροχών του οχήματος καθώς αυτό κινούνταν.Η κάμερα (SuperCam) που διαθέτει το διαστημικό όχημα καταγράφει τόσο το φως όσο και τον ήχο που προκαλεί το λέιζερ σε κάποιο βράχο, όταν διερευνάται η γεωλογία της επιφάνειας του Άρη. Το μικρόφωνο απέχει 2,1 μέτρα πάνω από έδαφος του πλανήτη. Οι επιστήμονες είναι σε θέση να προσδιορίσουν την ταχύτητα του ήχου χρησιμοποιώντας τη χρονική διαφορά από την στιγμή που το λέιζερ χτυπά τον βράχο μέχρι ο ήχος που προκαλεί να φτάσει στο μικρόφωνο. Από την ανάλυση των δεδομένων που συνέλεξε το Perseverance προέκυψε ότι ταχύτητα του ήχου στον Άρη είναι περίπου 240 m/s, πολύ μικρότερη σε σχέση με την αντίστοιχη ταχύτητα των 340 m/s στη Γη.Ενώ η ταχύτητα του ήχου στην ατμόσφαιρα της Γης είναι ίδια (ή σχεδόν ίδια) σε όλο το εύρος των συχνοτήτων που μπορεί να ακούσει το ανθρώπινο αυτί (20 Hz – 20 kHz), η ταχύτητα του ήχου στον Άρη, στα 400 Hz περίπου, αυξάνεται ξαφνικά κατά 10 m/s! Αυτό προβλέπεται από την θεωρία και οφείλεται στους βαθμούς ελευθερίας του μορίου CΟ2 που πρέπει να ληφθούν υπόψιν στον υπολογισμό της ταχύτητας του ήχου. Το άλμα στα 400 Hz θα δυσκόλευε τους ανθρώπους στον Άρη να συνομιλούν ή να ακούν μουσική από ηχείο. Οι ήχοι θα παραμορφώνονταν επειδή οι υψηλές συχνότητες θα έφταναν στα αυτιά τους πριν από τις χαμηλές συχνότητες. Η σύσταση της ατμόσφαιρας του Άρη από διοξείδιο του άνθρακα, προκαλεί άλλη μια άλλη ιδιορρυθμία: οι υψηλές συχνότητες εξασθενούν πιο έντονα από τις χαμηλές συχνότητες. Έτσι το να προσπαθείς να μιλήσεις σε κάποιον λίγα μέτρα πιο μακριά θα ακουγόταν σαν να μιλάς μέσα από έναν τοίχο. Θα ακούγονται κυρίως οι μπάσες συχνότητες.Εκτός από τη μελέτη των ηχητικών ιδιοτήτων, οι ηχογραφήσεις χρησιμοποιήθηκαν και για την διερεύνηση της θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας του Άρη. Έτσι προέκυψε ότι η θερμοκρασία του Άρη υφίσταται σημαντικές διακυμάνσεις έως και 10 K/s! Το διαστημικό όχημα διαθέτει κι άλλο όργανο μέτρησης θερμοκρασίας, που ονομάζεται MEDA, το οποίο ανιχνεύει επίσης διακυμάνσεις αλλά για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα.Οι Chide et al σχεδιάζουν μετρήσεις κατά τη διάρκεια ενός πλήρους Αρειανού έτους για να διαπιστώσουν τις μεταβολές της ταχύτητας του ήχου κατά τους χειμερινούς μήνες ή κατά την περίοδο μια θύελλας από σκόνη. Με την παραπάνω έρευνα αποδείχθηκε ότι μπορεί κανείς να πραγματοποιήσει μελέτη της ατμόσφαιρας χρησιμοποιώντας ακουστική. Γι αυτό και οι επόμενες αποστολές στον Άρη, την Αφροδίτη και τον Τιτάνα θα περιλαμβάνουν μικρόφωνα, αναδεικνύοντάς τα ως το νέο είδος οργάνων πλανητικής έρευνας. https://physicsgg.me/2022/03/23/η-ταχύτητα-του-ήχου-στην-ατμόσφαιρα-το/

Η αστρονομία αποδεικνύεται εχθρική στο περιβάλλον. Τα τηλεσκόπια και οι άλλες εγκαταστάσεις της αστρονομίας σε όλη τη Γη, μεταξύ άλλων αυτές που ελέγχουν παρατηρητήρια στο διάστημα, έχουν ένα καθόλου αμελητέο «αποτύπωμα άνθρακα», έναν δείκτη σχετικά με την επίπτωση των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων στην κλιματική αλλαγή, σύμφωνα με μία νέα διεθνή επιστημονική μελέτη. Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη απόπειρα να γίνει μία συνολική εκτίμηση για την περιβαλλοντική επίπτωση των κάθε είδους αστρονομικών δραστηριοτήτων.Οι αστρονομικές εγκαταστάσεις εκτιμάται ότι εκπέμπουν ετησίως τουλάχιστον 1,2 εκατομμύρια τόνους ισοδυνάμου διοξειδίου του άνθρακα (CO2), του γνωστότερου «αερίου του θερμοκηπίου». Πέρα από τα συχνά αεροπορικά ταξίδια των αστρονόμων για συνέδρια ή για έρευνα σε άλλα μέρη του κόσμου (τα τηλεσκόπια συχνά βρίσκονται μακριά από την έδρα των επιστημόνων) ή τη μεγάλη κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας από τους υπερυπολογιστές για την πραγματοποίηση πολύπλοκων αστρονομικών προσομοιώσεων, τα ίδια τα τηλεσκόπια και τα άλλα αστρονομικά παρατηρητήρια εκτιμάται ότι είναι αυτά που έχουν τη μερίδα του λέοντος στην εκπομπή άνθρακα στην ατμόσφαιρα.Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Γιούργκεν Κνεντσέντερ του Ινστιτούτου Ερευνών Αστροφυσικής και Πλανητολογίας του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας στην Τουλούζη, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «Nature Astronomy», εκτίμησαν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από σχεδόν 50 διαστημικές αποστολές (που έχουν αντίστοιχες επίγειες εγκαταστάσεις) και από 40 επίγεια τηλεσκόπια.Η εκτίμηση βασίστηκε σε μία πληθώρα παραγόντων, όπως κατασκευαστικά υλικά, λειτουργικά κόστη, χρήση ηλεκτρισμού κ.ά. Η μελέτη υπολόγισε ότι η παγκόσμια αστρονομική έρευνα έχει ένα συνολικό αποτύπωμα άνθρακα ισοδύναμο με περίπου 20,3 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα και ότι οι ετήσιες εκπομπές της είναι τουλάχιστον 1,2 εκατ. τόνοι CO2. Αυτή η ετήσια ποσότητα εκπομπών είναι περίπου πενταπλάσια από τις εκτιμώμενες εκπομπές που σχετίζονται με τις πτήσεις των αστρονόμων στο πλαίσιο της δουλειάς τους.Τουλάχιστον το ένα τρίτο των εκπομπών των αστρονομικών υποδομών σχετίζεται με τις διαστημικές αποστολές. Ενδεικτικά, εγκαταστάσεις όπως του νέου διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb και της νέας επίγειας διάταξης τηλεσκοπίων SKA (Suare Kilometer Array) εκτιμάται ότι ευθύνονται για τουλάχιστον 300.000 τόνους διοξειδίου του άνθρακα κάθε χρόνο, που είναι και οι μεγαλύτερες από όλα τα τηλεσκόπια.Οι ερευνητές τόνισαν την ανάγκη για έναν βραδύτερο και πιο βιώσιμο «βηματισμό» στην κατασκευή μελλοντικών αστρονομικών υποδομών, προκειμένου η αστρονομία να βοηθήσει στην επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων της Συμφωνίας του Παρισιού. Επίσης, επεσήμαναν ότι οι εκτιμήσεις τους έχουν μεγάλο βαθμό αβεβαιότητας και πρέπει να θεωρηθούν προκαταρκτικές, καθώς είναι πιθανό να αναθεωρηθούν στο μέλλον. https://naftemporiki.gr/story/1845308/i-astronomia-apodeiknuetai-exthriki-sto-periballon

Ο Ήλιος διέλυσε το φωτεινότερο κομήτη του 2021. Dan E. Bartlett Στην φωτογραφία ο κομήτης Λέοναρντ διασχίζει τον ουρανό της Καλιφόρνια. O φωτεινότερος κομήτης που επισκέφτηκε τη Γη το 2021 δεν υπάρχει πλέον, όχι τουλάχιστον στην μορφή που είχε όταν πέρασε κοντά από τον πλανήτη μας. Ο C/2021 A1 (Leonard) διέσχισε τον περασμένο Δεκέμβριο τον γήινο ουρανό με την εντυπωσιακή ταχύτητα των 254.412 χιλιομέτρων/ώρα.Ο παγωμένος κομήτης ανακαλύφθηκε στην αρχή του φετινού έτους από τον Αμερικανό αστρονόμο Γκρέγκορι Λέοναρντ του Αστεροσκοπείου Mount Lemmon στην Αριζόνα, από τον οποίο και πήρε το όνομά του. Οι επιστήμονες που παρακολουθούσαν την πορεία του κομήτη είχαν υπολογίσει ότι στις 3 Ιανουαρίου θα έφθανε στο περιήλιό του, στο κοντινότερο σημείο από το άστρο μας.Οι νέες παρατηρήσεις που έγιναν στον κομήτη δείχνουν ότι το κοντινό του πέρασμα από τον Ήλιο ήταν καταστροφικό αφού διαλύθηκε σε πολλά μικρά κομμάτια ορισμένα από τα οποία είναι ορατά από τον ουράνιο θόλο του νότιου ημισφαιρίου. Ο κομήτης απώλεσε τον πυρήνα του και το κώμα, το πέπλο αερίων και σκόνης που τον περιβάλλει. Ότι απέμεινε από τον κομήτη θα συνεχίσει το ταξίδι του στα βάθη του ηλιακού μας συστήματος και όπως πιστεύουν οι αστρονόμοι δεν ξαναγίνει ποτέ πια ορατός. https://naftemporiki.gr/story/1845371/o-ilios-dieluse-to-foteinotero-komiti-tou-2021

Ένας νέος τύπος αστέρα νετρονίων. Aπό την συγχώνευση δύο άστρων νετρονίων θα μπορούσε να προκύψει ένα τρίτο, με ασυνήθιστα μεγάλη μάζα και ένα απίστευτα ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Τον Αύγουστο του 2017, ανιχνεύθηκαν τα βαρυτικά κύματα και η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που προκλήθηκαν από την σύγκρουση ενός ζεύγους άστρων νετρονίων. Αυτή η ανακάλυψη αποτελεί ορόσημο στην διερεύνηση των συγχωνεύσεων άστρων νετρονίων. Όμως, μέχρι σήμερα, δεν έχουν ξεκαθαριστεί πλήρως ερωτήματα σχετικά με την μορφή που μπορούν να πάρουν τα υπολείμματα τέτοιων ακραίων γεγονότων.Οι Arthur Suvorov και ο Κώστας Γλαμπεδάκης (από το Πανεπιστήμιο στη Μούρθια της Ισπανίας), στην εργασία τους με τίτλο ‘Magnetically supramassive neutron stars‘, προβλέπουν ότι μερικά από αυτά τα υπολείμματα θα μπορούσαν να είναι μια νέα, άγνωστη προς το παρόν, κατηγορία άστρων νετρονίων.Οι ερευνητές θεωρούν ότι όταν δύο άστρα νετρονίων συγκρούονται, τότε ένα βαρύτερο άστρο νετρονίων μπορεί να αναδυθεί από το γεγονός της σύγκρουσης. Γενικά θεωρείται ότι αν η μάζα αυτού του αντικειμένου είναι δυο φορές περίπου μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου, μέσα σε δευτερόλεπτα το αντικείμενο θα καταρρεύσει βαρυτικά για να σχηματίσει μια μαύρη τρύπα. Αλλά οι Suvorov και Γλαμπεδάκης προβλέπουν ότι το εναπομείναν άστρο νετρονίων θα μπορούσε να αποτρέψει την κατάρρευση εφόσον δημιουργηθεί ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο (≥1017 Gauss=1013Tesla) στον πυρήνα του αντικειμένου κατά τη διάρκεια ή λίγο μετά τη συγχώνευση. Υπολόγισαν ότι αυτό το μαγνητικό πεδίο σταθεροποιεί το εναπομείναν άστρο νετρονίων, τόσο ώστε να επιβιώσει για μερικά χρόνια πριν το μαγνητικό του πεδίο εξασθενίσει αρκετά. Η εκτιμώμενη διάρκεια ζωής εξαρτάται από παράγοντες όπως η ένταση του μαγνητικού πεδίου, η μάζα και η θερμοκρασία του πυρήνα του υπολείμματος.Οι ερευνητές προβλέπουν ότι ένα τέτοιο γεγονός θα μπορούσε παρατηρηθεί από τις σύντομης διάρκειας εκρήξεις ακτίνων γάμμα και στη συνέχεια ακτίνων Χ καθώς θα αρχίζει ο σχηαμτισμός αυτού του αντικειμένου και στην συνέχεια μια γρήγορη έκλαμψη ραδιοκυμάτων καθώς το αντικείμενο αρχίζει να καταρρέει. Αυτές οι ‘υπογραφές» μπορούν να ανιχνευθούν σχετικά εύκολα από τα ήδη υπάρχοντα ραδιοτηλεσκόπια και παρατηρητήρια ακτινων Χ ή γ. https://physicsgg.me/2022/03/24/ένας-νέος-τύπος-αστέρα-νετρονίων/

Στον Dennis Sullivan το βραβείο Abel 2022. Η Νορβηγική Ακαδημία Επιστημών και Γραμμάτων ανακοίνωσε ότι το Βραβείο ‘Αμπελ 2022, γνωστό και ως «Νόμπελ» των Μαθηματικών, απονέμεται στον Αμερικανό Ντένις Πάρνελ Σάλιβαν, καθηγητή των πανεπιστημίων City και SUNY της Νέας Υόρκης, για την πρωτοποριακή συνεισφορά του στην τοπολογία με την ευρύτερη έννοια της και ιδιαίτερα για τις αλγεβρικές, γεωμετρικές και δυναμικές διαστάσεις της.Η τοπολογία εμφανίστηκε στο τέλος του 19ου αιώνα ως μια νέα ποσοτική προσέγγιση στη γεωμετρία, ερευνώντας τις ιδιότητες των αντικειμένων που δεν αλλάζουν όταν αυτά παραμορφώνονται. Έτσι, για έναν τοπολόγο ένας κύκλος και ένα τετράγωνο είναι το ίδιο, αλλά η επιφάνεια μιας σφαίρας και ενός ντόνατ είναι διαφορετικά. Η τοπολογία έχει σημαντικές εφαρμογές σε διάφορα πεδία, από την φυσική και τα οικονομικά μέχρι την επιστήμη των δεδομένων.Συμφωνα με την επιτροπή επιλογής του βραβείου Abel, η οποία αποτελείται από πέντε διεθνώς αναγνωρισμένους μαθηματικούς, ο Σάλιβαν «άλλαξε επανειλημμένα το τοπίο της τοπολογίας εισάγοντας νέες έννοιες, αποδεικνύοντας θεωρήματα ορόσημα, απαντώντας παλαιές εικασίες και αναδεικνύοντας νέα προβλήματα που έχουν δώσει ώθηση στο πεδίο αυτό». Το έργο του Σάλιβαν άρχισε στο τέλος της δεκαετίας του 1970 και έκτοτε επεκτάθηκε και διακλαδώθηκε σε πολλά διαφορετικά θέματα.Ο Αμερικανός μαθηματικός έχει κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία, όπως τα Steel Prize, Wolf Prize (2010) και Balzan Prize (2014). Η απονομή του Abel Prize θα γίνει στο Όσλο στις 24 Μαΐου. Το βραβείο, που χρηματοδοτείται από τη νορβηγική κυβέρνηση, συνοδεύεται από το ποσό των 7,5 εκατομμυρίων νορβηγικών κορωνών. https://physicsgg.me/2022/03/23/στον-dennis-sullivan-το-βραβείο-abel-2022/

Το «Progress MS-20» ετοιμάζεται να ξεκινήσει. Στο τεχνικό συγκρότημα της τοποθεσίας 254 του κοσμοδρομίου Baikonur, ξεκίνησε η προετοιμασία εδάφους του οχήματος μεταφοράς φορτίου Progress MS-20 (TGC) για την πτήση στο πλαίσιο του προγράμματος της 81ης αποστολής ανεφοδιασμού του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Μετά την εγκατάσταση στο χώρο εργασίας και την αποδέσμευση του πλοίου, οι ειδικοί της RSC Energia πραγματοποίησαν εξωτερική επιθεώρηση και έλεγχο της αρχικής κατάστασης των συστημάτων επί του σκάφους, πραγματοποίησαν εργασίες προετοιμασίας του προϊόντος και του εξοπλισμού εδάφους για τις επερχόμενες δοκιμές. Το σχέδιο εργασίας για την επόμενη εβδομάδα προβλέπει έναν κύκλο ηλεκτρικών δοκιμών του TGC "Progress MS-20", συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου της λειτουργίας του εξοπλισμού των συστημάτων υπολογιστών και πληροφοριών-τηλεμετρίας επί του σκάφους, μιας ενοποιημένης τηλεμετρίας εντολών και τηλεόρασης συστήματα, καθώς και δοκιμή της αυτοματοποίησης του συστήματος τροφοδοσίας, των μπλοκ μεταγωγής του ενσωματωμένου υπολογιστή και των συστημάτων δυναμικής λειτουργίας ελέγχου κυκλοφορίας και πλοήγησης. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz-2.1a με το Progress MS-20 TGC έχει προγραμματιστεί για τον Ιούνιο του 2022 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. https://www.energia.ru/ru/news/news-2022/news_03-22.html

H OneWeb κόβει τους δεσμούς με τη Ρωσία και πέφτει στην αγκαλιά του Ελον Μασκ. via REUTERS/ROSCOSMOS Στη φωτογραφία στιγμιότυπο από την εκτόξευση δορυφόρων της OneWeb από ρωσικό κοσμοδρόμιο. Η εταιρεία θα εκτοξεύει πλέον τους δορυφόρους της στις ΗΠΑ. H παροχή γρήγορης και καλής ποιότητας σύνδεσης με το Διαδίκτυο μέσω δορυφόρων έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των σύγχρονων μεγιστάνων αλλά και κάποιων χωρών. Η Space X, η διαστημική εταιρεία του Ελον Μασκ, έχει δημιουργήσει τον στόλο Starlink που αποτελείται αυτή την στιγμή από περίπου δύο χιλιάδες δορυφόρους ορισμένοι από τους οποίους παρέχουν σύνδεση με το Internet στους πολίτες αλλά και τον στρατό της Ουκρανίας. Η Amazon του Τζεφ Μπέζος δημιουργεί τον δικό της δορυφορικό στόλο που αριθμεί αρκετές εκατοντάδες δορυφόρους.Ο τρίτος παίκτης σε αυτή την αναπτυσσόμενη βιομηχανία είναι η εταιρεία OneWeb που εδρεύει στο Λονδίνο. Η OneWeb που έχει δημιουργήσει ένα στόλο από 428 δορυφόρους συνεργαζόταν μέχρι σήμερα με την ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos για την εκτόξευση των δορυφόρων της. Η OneWeb ανήκει εν μέρει στο βρετανικό κράτος και ζητήθηκε από την εταιρεία να διακόψει τη συνεργασία της με την Roscosmos στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων και συνεχώς αυξανόμενων σε αριθμό κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας μετά την εισβολή στην Ουκρανία.Η OneWeb δεν είχε άλλη λύση από το να στραφεί στον βασικό της ανταγωνιστή, την Space Χ, και να ζητήσει να συνεργαστούν ώστε να αναλάβει η εταιρεία του Μασκ τις εκτοξεύσεις των δορυφόρων της OneWeb. Αφού προφανώς ζύγισε τα υπέρ και τα κατά μιας τέτοιας συνεργασίας η Space X αποφάσισε να αποδεχτεί την συνεργασία και θα εκτοξεύει με τους πυραύλους της από το διαστημικό της κέντρο τους δορυφόρους της OneWeb.Ταυτόχρονα με την ανακοίνωση για την συνεργασία με την OneWeb η Space X ανακοίνωσε ότι αυξάνει κατά 5 εκατ. δολάρια την τιμή για αυτού του είδους τις εκτοξεύσεις και από τα 62 εκατ. δολάρια θα φτάσει πλέον τα 67 εκατ. δολάρια. Σύμφωνα με την Space X η απόφαση της δεν σχετίζεται με την νέα συνεργασία αλλά ήταν προγραμματισμένη αφού το τιμολόγιο της είχε παραμείνει το ίδιο τα τελευταία έξι έτη.Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι, αρκετά χρόνια πριν, ο Ελον Μασκ είχε συνεργαστεί στενά με την OneWeb, όταν αυτή ακόμη ονομαζόταν WorldVu και πριν ακόμη ακολουθήσει τον δικό του δρόμο με το πρόγραμμα Starlink. Με την αποχώρηση του Μασκ η OneWeb εξασφάλισε χρηματοδότηση από διάφορες πηγές όπως το Virgin Group του Ρίτσαρντ Μπράνσον, την ιαπωνική SoftBank, την ευρωπαϊκή Airbus και την αμερικανική Qualcomm, μεταξύ άλλων. Όμως πριν από δύο έτη η εταιρεία έφτασε στα πρόθυρα χρεωκοπίας και τότε η βρετανική κυβέρνηση αποφάσισε να εμπλακεί και μαζί με την ινδική κοινοπραξία Bharti Global μπήκαν ως μέτοχοι βάζοντας από 500 εκατ. δολάρια στην εταιρεία. Έκτοτε και άλλοι έχουν μπει στο πρόγραμμα, θεωρώντας ότι είναι βιώσιμο. Μεταξύ αυτών είναι και η γαλλική Eutelsat. https://naftemporiki.gr/story/1844954/h-oneweb-kobei-tous-desmous-me-ti-rosia-kai-peftei-stin-agkalia-tou-elon-mask

Πέντε κοσμοναύτες της Roscosmos στον ISS ταυτόχρονα Επανδρωμένο πλοίο «Σ.Π. Ο Korolev (Soyuz MS-21) με το πλήρωμα της 67ης μακροπρόθεσμης αποστολής στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 18 Μαρτίου 2022 στις 22:12:06 ώρα Μόσχας ελλιμενίστηκε στη μονάδα κόμβου Prichal του ρωσικού τμήματος του ISS. Αυτή ήταν η πρώτη ελλιμενοποίηση του πλοίου στη νέα ρωσική μονάδα. Το ραντεβού διεξήχθη σύμφωνα με ένα σχέδιο δύο τροχιών υπό τον έλεγχο ειδικών από την Κύρια Επιχειρησιακή Ομάδα για τον Έλεγχο του Ρωσικού Τμήματος του ISS (S.P. Korolev Rocket and Space Corporation Energia, μέρος της Roscosmos State Corporation). Το πλήρωμα πραγματοποίησε εργασίες για το άνοιγμα των καταπακτών μεταφοράς: έλεγχος της στεγανότητας των διαμερισμάτων του πλοίου, μετάβαση σε συνδυασμένη ισχύ, εξίσωση της πίεσης μεταξύ του πλοίου και του σταθμού, καθώς και αφαίρεση και στέγνωμα των στολών πτήσης Sokol KV-2. Στο τέλος του ελέγχου της στεγανότητας της άρθρωσης μεταξύ του διαστημικού σκάφους και της κομβικής μονάδας "Prichal", οι καταπακτές άνοιξαν. Μετά από αυτό, ένα νεοαφιχθέν πλήρωμα τριών κοσμοναυτών της Roscosmos - Oleg Artemiev, Denis Matveev και Sergey Korsakov - πήγε στο ISS. Περίπου 150 κιλά φορτίου παραδόθηκαν επίσης στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, συμπεριλαμβανομένων υγειονομικών και υγειονομικών προμηθειών και υλικών για βιοϊατρικά πειράματα στο πλαίσιο του ρωσικού επιστημονικού προγράμματος, έγγραφα επί του σκάφους και αναλώσιμα είδη εξοπλισμού υπηρεσίας, ρούχα και προσωπικά αντικείμενα αστροναυτών, καθώς και ως φρέσκα τρόφιμα και τυπικές δίαιτες. https://www.energia.ru/ru/news/news-2022/news_03-21.html

Roscosmos: Η Ρωσία θα πάει μόνη της στον Άρη. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες ότι στο πλαίσιο των κυρώσεων που έχουν αποφασισθεί εναντίον της Ρωσίας αναβάλει την πραγματοποίηση της αποστολής ExoMars. H αποστολή ήταν προγραμματισμένη να εκτοξευτεί εντός του χρονικού διαστήματος Αυγούστου-Οκτωβρίου όταν οι καιρικές συνθήκες και η θέση του Άρη σε σχέση με την Γη θα ήταν ιδανικές. Η αναβολή θέτει πλέον σε σοβαρό κίνδυνο την πραγματοποίηση της τόσο επειδή ο Άρης δεν θα είναι πλέον τόσο εύκολα προσεγγίσιμος αλλά και επειδή η Ευρώπη δεν διαθέτει τις υποδομές που προσφέρει η Ρωσία για την επίτευξη μιας τέτοιας αποστολής και η δημιουργία τέτοιων υποδομών θα απαιτήσει τεράστια κεφάλαια και φυσικά αρκετά χρόνια για τη δημιουργία τους.«Στο πολύ κοντινό μέλλον θα ξεκινήσουμε την οργάνωση μιας δικής μας αποστολής στον Άρη» δήλωσε ο Ντμίτρι Ρογκόζιν, επικεφαλής της ρωσική διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos. Ο Ρογκόζιν εκτός από την πρόθεση της Ρωσίας για μια… σόλο αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη επεσήμανε τις επιπτώσεις που θα έχει η διαστημική δραστηριότητα της Ευρώπης από την απόφαση της διακοπής της συνεργασίας με την Ρωσία εξαιτίας της απουσίας σοβαρών υποδομών τις οποίες παρέχει η ρωσική πλευρά. Να σημειωθεί πάντως πώς δεν έχει διακοπεί προς το παρόν η συνεργασία της Ευρώπης και των ΗΠΑ με την Ρωσία στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αφού κάτι τέτοιο θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια του σταθμού και των αστροναυτών που βρίσκονται εκεί.Βασικός στόχος της αποστολής ExoMars είναι να διαπιστωθεί εάν είχε υπάρξει ζωή στον Άρη και να κατανοηθεί καλύτερα η ιστορία του νερού στον πλανήτη. Το ρόβερ της αποστολής, ονόματι Rosalind Franklin, είναι εξοπλισμένο με ένα τρυπάνι για να αποκτήσει πρόσβαση στο υπέδαφος του Άρη, καθώς και ένα μικρό εργαστήριο αναζήτησης ζωής. https://naftemporiki.gr/story/1844369/roscosmos-i-rosia-tha-paei-moni-tis-ston-ari

O αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους δηλητηρίασε τη Γη. swri.org Μια νέα μελέτη περιγράφει τον τοξικό κόσμο που έγινε η Γη αμέσως μετά την σύγκρουση της με τον γιγάντιο αστεροειδή που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους. Η κρατούσα θεωρία για την μυστηριώδη εξαφάνιση των δεινοσαύρων αναφέρει ότι υπεύθυνος είναι ένας αστεροειδής με διάμετρο περίπου δέκα χλμ. που έπεσε πριν από 66 εκατ. έτη στην περιοχή της χερσονήσου Γιουκατάν στο Κόλπο του Μεξικού.Οι επιπτώσεις αυτής της τρομερής σύγκρουσης ήταν πλανητικές με εκτόξευση στην ατμόσφαιρα κολοσσιαίων ποσοτήτων σκόνης και τέφρας, εκδήλωση τρομερής έντασης και έκτασης πυρκαγιών και δημιουργίας τελικά του αποκαλούμενου πυρηνικού χειμώνα ο οποίος εξόντωσε όχι μόνο τους δεινοσαύρους αλλά περίπου το 80% της ζωής στην Γη. Βέβαια η καταστροφή αυτή επέτρεψε στα θηλαστικά να ακμάσουν και να ανοίξει ο δρόμος για την εμφάνιση του ανθρώπου. Τα τελευταία χρόνια γίνονται συνεχώς μελέτες για να συνδεθεί το παζλ του τι ακριβώς συνέβη αμέσως μετά τη σύγκρουση. Κάθε νέα μελέτη προσφέρει νέα κομμάτια σε αυτό το παζλ και η τελευταία που έγινε δίνει μια εξήγηση για ένα ακόμη ερωτηματικό που υπάρχει σχετικά με τις επιπτώσεις της σύγκρουσης στον πλανήτη.Πριν από την συγκεκριμένη σύγκρουση είχαν υπάρξει σε διάφορες φάσεις της ιστορίας της Γης και άλλες τέτοιες συγκρούσεις με διαστημικούς βράχους που προκάλεσαν μαζικές εξαφανίσεις ειδών στον πλανήτη. Όμως σε σχέση με τις προηγούμενες φορές η ζωή μετά την πτώση του αστεροειδή που εξαφάνισε (και) τους δεινόσαυρους καθυστέρησε πολύ να ανακάμψει χωρίς οι επιστήμονες να έχουν καταφέρει να βρουν την αιτία.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών «PNAS» ερευνητική ομάδα αποτελούμενη από επιστήμονες των πανεπιστημίων Σεντ Αντριους και Μπρίστολ στη Βρετανία πιστεύουν ότι βρήκαν την απάντηση σε αυτό το μυστήριο. Πραγματοποίησαν αναλύσεις σε ιζήματα που έχει πιστοποιηθεί ότι προέρχονται από την εποχή της σύγκρουσης. Τα αποτελέσματα των ερευνών τους δείχνουν ότι η σύγκρουση εκτόξευσε στην ατμόσφαιρα πολύ περισσότερες ποσότητες θείου από όσες θεωρούσαν οι ειδικοί μέχρι σήμερα ότι εκτοξεύτηκαν.Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτές οι γιγάντιες ποσότητες θείου αρχικά εκτοξεύτηκαν μέχρι την στρατόσφαιρα αλλά στη συνέχεια επέστρεψαν στην επιφάνεια της Γης ως τοξική βροχή δηλητηριάζοντας επί τόσο το έδαφος όσο και τους ωκεανούς. Χρειάστηκαν δεκάδες χιλιάδες έτη για να αποτοξινωθούν οι ωκεανοί και το έδαφος ώστε να γίνουν και πάλι φιλικά στη ζωή χρονικό διάστημα κατά πολύ μεγαλύτερο από το χρονικό διάστημα που χρειάστηκε η ζωή για να ανακάμψει στα προηγούμενα αντίστοιχα γεγονότα. https://naftemporiki.gr/story/1845077/o-asteroeidis-pou-eksafanise-tous-deinosaurous-dilitiriase-ti-gi

Ωκεάνιο μικρόβιο εναντίον εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Ο άνθρακας στον πλανήτη Γη Όταν σχηματίστηκε η Γη πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ευτυχώς για μας περιείχε μεταξύ άλλων και αρκετή ποσότητα άνθρακα. Σήμερα, αυτός ο άνθρακας βρίσκεται σε διάφορες καταστάσεις σε όλο τον πλανήτη. Η μεγαλύτερη «δεξαμενή» άνθρακα είναι ο φλοιός της γης, ο οποίος περιέχει σχεδόν όλο τον άνθρακα του πλανήτη, περίπου 1,9 δισεκατομμύρια γιγατόνους – 1 γιγατόνος (Gt) είναι ένα δισεκατομμύριο τόνοι. Η επόμενη μεγαλύτερη ποσότητα άνθρακα, περίπου 40.000 Gt, βρίσκεται στους ωκεανούς. Αυτές οι ποσότητες βρίσκονται πολύ κάτω από την επιφάνεια της Γης. Υπάρχουν περίπου 2100 Gt περισσότερο αποθηκευμένα στο έδαφος στην γήινη επιφάνεια και σε ζωντανούς οργανισμούς, καθώς επίσης 5.000–10.000 Gt σε υπόγεια ορυκτά καύσιμα.Περίπου οι 850 Gt άνθρακα που περιέχονται στην ατμόσφαιρα, σχεδόν όλη η ποσότητα στην μορφή του διοξειδίου του άνθρακα, αποτελούν το 25% περίπου του άνθρακα στην επιφάνεια της Γης ή κοντά στην επιφάνεια της γης (στο εδάφος, τα φυτά και σε μικρό βάθος των ωκεανών), αλλά είναι μόνο το 2% του συνολικού άνθρακα των ωκεανών. Ο άνθρακας μεταφέρεται διαμέσου ισχυρών φυσκών διεργασιών μεταξύ των διαφόρων ‘δεξαμενών’, αλλάζοντας συχνά την χημική του συντροφιά.Η πιο σημαντική από αυτές τις διεργασίες είναι η εποχιακή ροή περίπου του ενός τέταρτου της ποσότητας του άνθρακα της ατμόσφαιρας προς την επιφάνεια της Γης. Καθώς τα φυτά μεγαλώνουν – χρησιμοποιούν την φωτοσύνθεση για να μετατρέψουν το ατμοσφαιρικό CO2 σε οργανική ύλη- και στη συνέχεια επιστρέφουν αυτόν τον άνθρακα πίσω στην ατμόσφαιρα μέσω της αναπνοής και η οργανική ύλη διασπάται. Στην πραγματικότητα, η ανάπτυξη των φυτών στο βόρειο ημισφαίριο είναι αυτή που προκαλεί την ετήσια αυξομείωση της συγκέντρωσης του CO2 στην ατμόσφαιρα Αυτές οι αυξομειώσεις που βλέπουμε στην ανερχόμενη καμπύλη Κeeling οφείλονται στην «αναπνοή» της γης! Τμήμα της καμπύλης Keeling μας δείχνει την περιεκτικότητα του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα τα τελευταία δυο χρόνια Άλλες, πολύ πιο αργές διεργασίες μετακινούν τον άνθρακα από τις επιφάνειες των ωκεανών στα βάθη τους και στη συνέχεια σε πετρώματα, όπως ο ασβεστόλιθος και το μάρμαρο, που σχηματίζονται από τα κελύφη των θαλάσσιων πλασμάτων. Η εξέλιξη της περιεκτικότητας του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα με το πέρασμα των αιώνων Το CO2 που εκπέμπεται από την καύση ορυκτών καυσίμων διαταράσσει την ισορροπία αυτού του μεγάλου ετήσιου κύκλου, καθώς αυτός ο άνθρακας εξορύχθηκε από τα βάθη της Γης και εξαιρέθηκε από αυτές τις φυσικές διεργασίες. Η ποσότητα του άνθρακα που συσσωρεύει η χρήση των ορυκτών καυσίμων στον κύκλο είναι προς το παρόν περίπου 4,5% αυτού που ρέει κάθε χρόνο. Περίπου το μισό αυτής της αύξησης απορροφάται ετησίως από την επιφάνεια (η αύξηση του CO2 έχει αυξήσει την βλάστηση σε μεγάλο μέρος του πλανήτη) και το υπόλοιπο παραμένει στην ατμόσφαιρα, αυξάνοντας την συγκέντρωση του CO2 στην ατμόσφαιρα που συνεισφέρει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Δεν υπάρχει κανένας ειδικός που να αμφισβητεί ότι η αύξηση της συγκέντρωσης CO2 τα τελευταία 150 χρόνια οφείλεται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στις ανθρώπινες δραστηριότητες. Όμως σύμφωνα με το παρακάτω διάγραμμα η συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα στην εποχή μας είναι πολύ μικρή σε σχέση με το γεωλογικό παρελθόν της Γης. Μόνο μια φορά – κατά την διάρκεια της Πέρμιας περιόδου, πριν από 300 εκατομμύρια χρόνια, τα επίπεδα του CO2 στην ατμόσφαιρα ήταν τόσο χαμηλά όσο είναι σήμερα! Η χλωρίδα και η πανίδα ήκμαζε σε περιόδους που τα επίπεδα CO2 ήταν πέντε ή δέκα φορές υψηλότερα από τα σημερινά. Τότε όμως επρόκειτο για διαφορετικά είδη φυτών και ζώων. ‘Geocarb III: A Revised Model of Atmospheric CO2 over Phanerozoic Time‘, Robert A. Berner and Zavareth Kothavala Έτσι, στο μακρινό παρελθόν το διοξείδιο του άνθρακα από μόνο του, δεν αποτελούσε πρόβλημα για τον πλανήτη. Τώρα όμως προκαλεί ανησυχία, διότι η ζωή προσαρμόστηκε έτσι ώστε να ταιριάζει με ένα χαμηλό επίπεδο CO2 (οι σύγχρονοι άνθρωποι εμφανίστηκαν πριν από περίπου 200.000 χρόνια) και οι ραγδαίες αυξήσεις των εκπομπών από τον περασμένο αιώνα μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα.Συγκέντρωση CO2 έως και 1000 ppm (2,5 φορές μεγαλύτερη την αντίστοιχη συγκέντρωση στην ύπαιθρο) είναι συνήθης σε αίθουσες διδασκαλίας ή αμφιθέατρα. Οι άνθρωποι αρχίζουν να νιώθουν υπνηλία πάνω από αυτό το επίπεδο (όταν οι φοιτητές αρχίζουν να ‘ψιλοκοιμούνται’ στα αμφιθέατρα, ίσως αυτό να μην οφείλεται στην ποιότητα της διάλεξης, αλλά στα 1000 ppm του CO2). Πιο επικίνδυνες καταστάσες έχουμε όταν η συγκέντρωση ξεπερνά τα 2000 ppm. Αν συνεχιστούν οι τάσεις της περασμένης δεκαετίας, τότε η συγκέντρωση του CO2 στην ατμόσφαιρα σε 250 χρόνια θα φτάσει στα 1.000 ppm (αντίστοιχα στο 3,3 του παραπάνω διαγράμματος).Το διοξείδιο του άνθρακα είναι το αέριο θερμοκηπίου που προκαλείται από τον άνθρωπο με την μεγαλύτερη επίδραση στο κλίμα. Προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία επειδή παραμένει στον κύκλο της ατμόσφαιρας/επιφανείας για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.Το γεγονός ότι το διοξείδιο του άνθρακα ‘ζει’ πολύ στην ατμόσφαιρα αποτελεί το βασικό εμπόδιο για την μείωση τής ανθρώπινης επιρροής στο κλίμα. Οποιαδήποτε εκπομπή προσστίθεται στην συγκέντρωση, η οποία συνεχίζει να αυξάνεται όσο συνεχίζονται οι εκπομπές. Με άλλα λόγια, το CO2 δεν είναι σαν την αιθαλομίχλη, η οποία εξαφανίζεται λίγες μέρες αφού σταματήσουν οι εκπομπές. Χρειάζονται αιώνες για να εξαφανιστεί η περίσσεια του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα.Έτσι, μέτριες μειώσεις στις εκπομπές CO2 θα επιβραδύνουν μόνο την αύξηση της συγκέντρωσης, αλλά δεν θα την αποτρέπουν. Για να σταθεροποιηθεί η συγκέντρωση CO2, και ως εκ τούτου η επιρροή της στην παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας, οι εκπομπές θα πρέπει να εξαφανιστούν. Το μεθάνιο, το δεύτερο πιο σημαντικό αέριο του θερμοκηπίου που προκαλείται από τον άνθρωπο, έχει επίσης αυξηθεί κατά τον περασμένο αιώνα και ασκεί επίσης μια αυξανόμενη θερμική επίδραση στο κλίμα. Θαλάσσιο μικρόβιο εναντίον φαινομένου του θερμοκηπίου Τα θαλάσσια μικρόβια συμμετέχουν στην βιογεωχημεία των ωκεανών μέσω μιας σειράς διαδικασιών, όπως η δέσμευση άνθρακα, η οποία ρυθμίζει σε μεγάλο βαθμό το παγκόσμιο κλίμα. Είναι γεγονός ότι ακόμα κι αν οι μελλοντικές εκπομπές μειωθούν, η ανθρώπινη επίδραση στο κλίμα θα συνεχίζει να αυξάνεται, δεδομένης της συνεχούς (και πολλές φορές αχρείαστης) ‘ανάπτυξης’, για να μην αναφερθούμε στους καταστροφικούς πολέμους που δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή στον πλανήτη μας.Ίσως λοιπόν ο άνθρωπος θα πρέπει να αναζητήσει νέους τρόπους για την καταπολέμηση της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής που οφείλεται στην αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Υπάρχουν τέτοιες προτάσεις, αλλά συνήθως δεν γίνονται ευρέως γνωστές και δεν διερευνώνται επαρκώς.Μια τέτοια πρόταση θα μπορούσε να προκύψει από την πρόσφατη δημοσίευση των Larsson et al με τίτλο ‘Mucospheres produced by a mixotrophic protist impact ocean carbon cycling‘. Σχετίζεται με ένα μονοκύτταρο θαλάσσιο μικρόβιο ικανό να συλλαμβάνει άνθρακα με φυσικό τρόπο, ακόμη και όταν οι ωκεανοί θερμαίνονται και γίνονται πιο όξινοιΤο μικρόβιο βρίσκεται σε αφθονία παντού, φωτοσυνθέτει και απελευθερώνει ένα πλούσιο σε άνθρακα εξωπολυμερές που προσελκύει και ακινητοποιεί άλλους μονοκύτταρους οργανισμούς στην «βλεννόσφαιρά» του. Στη συνέχεια, το μικρόβιο καταναλώνει μέρος του παγιδευμένου θηράματος και αφήνει πίσω του το εξωπολυμερές το οποίο, λόγω του βάρους των προσκολλημένων μονοκύτταρων οργανισμών, βυθίζεται και γίνεται μέρος της ‘δεξαμενής’ άνθρακα του ωκεανού. Το μικρόβιο που μελετήθηκε ονομάζεται Prorocentrum cf. balticum, και είναι ένας μικτότροφος οργανισμός, μπορεί να παράγει ο ίδιος την τροφή του, αλλά και να καταναλώσει άλλους οργανισμούς. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να επιβιώσει σε περιοχές του ωκεανού που δεν περιέχουν διαλυμένα θρεπτικά συστατικά και επομένως είναι ακατάλληλες για το μεγαλύτερο μέρος του φυτοπλαγκτόν.Τα μικρόβια αυτά έχουν την δυνατότητα απορρόφησης 0,02 έως 0,15 Gt άνθρακα ετησίως. Το εύρημα αυτό έχει τεράστια σημασία επειδή μπορεί να οδηγήσει στην μείωση του CO2 στην ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με έκθεση του 2019 της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, Μηχανικής και Ιατρικής των ΗΠΑ, οι τεχνολογίες και οι στρατηγικές απομάκρυνσης CO2 θα πρέπει να αφαιρέσουν περίπου 10 Gt CO2 από την ατμόσφαιρα προκειμένου να επιτευχθούν οι κλιματικοί στόχοι κάθε χρόνο μέχρι το 2050.Ίσως λοιπόν, αυτό το μικρόβιο να αποτελέσει μια ‘φυσική’ λύση προς την αύξηση της απορρόφησης άνθρακα από τους ωκεανούς και την αντίστοιχη μείωσή του από την ατμόσφαιρα.. https://physicsgg.me/2022/03/21/ωκεάνιο-μικρόβιο-εναντίον-εκπομπών-δ/

Το μικρό ρομπότ, οι μαύρες τρύπες και η σπαγγετοποίηση. Οι παλιρροϊκές δυνάμεις που δημιουργούνται από μια μαύρη τρύπα μπορεί να είναι τόσο ισχυρές ώστε να προκαλέσουν σε κάποιο αντικείμενο απεριόριστο τέντωμα – αυτό που είναι γνωστό ως μακαρονοποίηση ή σπαγγετοποίηση. H λεπτομερής ανάλυση αυτού του φαινομένου απαιτεί την χρήση της θεωρίας της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν.Θα κάνουμε μια υπόθεση. Έστω ότι στα σχολεία μέσης εκπαίδευσης διδασκόταν κάποιο σχετικό μάθημα που θα παρουσίαζε την εξέλιξη των άστρων, επομένως και το τελικό τους στάδιο, τις μαύρες τρύπες (το μάθημα θα μπορούσε να ονομάζεται π.χ. «Αστρονομία»). Τίθεται το εξής ερώτημα: στο πλαίσιο ενός τέτοιου μαθήματος θα ήταν δυνατόν να γίνει μια προσιτή παρουσίαση του φαινομένου της σπαγγετοποίησης, όπου τα πολύπλοκα μαθηματικά της θεωρίας του Αϊνστάιν να αντικατασταθούν με τις απλούστερες και πιο κατανοητές έννοιες της νευτώνειας βαρύτητας; Η απάντηση είναι μάλλον καταφατική.Το φαινόμενο της σπαγγετοποίησης, ένα από τα πιο ακραία φαινόμενα που προκαλούνται από την βαρύτητα μιας μαύρης τρύπας, έγινε ευρέως γνωστό από τον Stephen Hawking μέσα από το διάσημο βιβλίο του «Το χρονικό του χρόνου» που κυκλοφόρησε το 1988. Για να απεικονίσει αυτό το φαινόμενο, ο Hawking φαντάζεται έναν άτυχο αστροναύτη να πέφτει σε μια μαύρη τρύπα. Η βαρύτητα γίνεται πιο ισχυρή όσο πιο κοντά βρίσκεται κανείς στην μαύρη τρύπα. άστρο. Έτσι η δύναμη της βαρύτικής έλξης στα πόδια του ατρόμητου αστροναύτη θα ήταν μεγαλύτερη από τη δύναμη στο κεφάλι του. Η διαφορά αυτή θα επιμήκυνε το σώμα του και θα τον διαμέλιζε, μετατρέποντάς τον σε μια μακριά, λεπτή γραμμή υποατομικών σωματιδίων. Ένας αστροναύτης «τεντωμένος σαν μακαρόνι». Η εξήγηση αυτού του φαινομένου είναι απλή διαμέσου των παλιρροϊκών δυνάμεων, ένα βαρυτικό φαινόμενο που περιγράφεται απλούστερα στο πλαίσιο της νευτώνειας φυσικής, χωρίς τα πολύπλοκα μαθηματικά της θεωρία της σχετικότητας. Παλιρροϊκές δυνάμεις Σύμφωνα με τη νευτώνεια φυσική η βαρυτική δύναμη μεταξύ ενός σωματίου μάζας m και ενός ομογενούς σφαιρικού σώματος μάζας M είναι: όπου r η απόσταση του σωματιδίου από το κέντρο του σφαιρικού σώματος. Στο παραπάνω σχήμα σημειώνονται οι δυνάμεις που ασκούνται σε τέσσερα σωματίδια μάζας m που βρίσκονται στα σημεία A, B, C, D, από το ομογενές σφαιρικό σώμα μάζας M>>m. Eίναι φανερό ότι τα σωματίδια στα σημεία Α και Β δέχονται διαφορετικού μέτρου δύναμη – η δύναμη στο Β είναι μεγαλύτερη από το Α – γεγονός που τα αναγκάζει να απομακρυνθούν μεταξύ τους (ακτινικές παλλιροιακές δυνάμεις). Από την άλλη, τα C και D, που βρίσκονται στην εγκάρσια κατεύθυνση, βιώνουν βαρυτικές δυνάμεις ίδιου μέτρου, αλλά με διαφορετικές κατευθύνσεις. Οι δυνάμεις αυτές αναγκάζουν τα σωματίδια να πλησιάσει το ένα το άλλο (εγκάρσιες παλιρροιακές δυνάμεις).Aν τώρα θεωρήσουμε ότι τα σωματίδια Α, B, C, D ανήκουν σε οιοδήποτε στερεό αντικείμενο, συμπεραίνουμε ότι το αντικείμενο θα βιώσει ακτινικό τέντωμα και εγκάρσια συμπίεση καθώς θα πλησιάζει το μεγάλης μάζας σφαιρικό σώμα. Άσκηση 1: Αν Δr είναι η απόσταση που φαίνεται στο παρακάτω σχήμα, να δείξετε ότι το μέτρο της διαφοράς των ακτινικών δυνάμεων είναι: Άσκηση 2: Αν ΔR είναι η απόσταση που φαίνεται στο παρακάτω σχήμα, να δείξετε ότι η διαφορά των εγκάρσιων συνιστωσών των δυνάμεων και , σύμφωνα με το παρακάτω σχήμα έχει μέτρο: Ας εστιάσουμε τώρα τις επιπτώσεις των παλιρροϊκών δυνάμεων σε ένα μικρό ρομπότ μάζας 1kg και ύψους 1m που πέφτει σε μια μαύρη τρύπα. Στην περίπτωση αυτή θέτοντας Δr=ΔR=1m και m=1kg στις εξισώσεις (1) και (2), παιρνουμε: (Το Ν στην παρένθεση δηλώνει ότι η μονάδα μέτρησης της δύναμης είναι το 1 Newton). Ας σημειωθεί ότι όταν το ρομπότ βρίσκετιαι στην επιφάνεια της Γης, τότε οι παλιρροϊκές δυνάμεις που δέχεται από την Γη, είναι πολύ μικρές, της τάξης των 10-6Ν. Τι θα συμβεί στο μικρό ρομπότ όταν θα πέφτει σε μια μαύρη τρύπα; Για να περιγράψουμε τις παλιρροϊκές δυνάμεις που ασκούνται από μια μαύρη τρύπα στο μικρό ρομπότ, είναι βολικό να ξαναγράψουμε την εξ. (3) ως συνάρτηση της ακτίνας Schwarzschild (RS=2GM/c2😞 Η εξίσωση (4) δείχνει το μέγεθος των παλιρροϊκών δυνάμεων στην εξωτερική περιοχή μιας μαύρης τρύπας (r ≥ RS). Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι αν και η εξ. (4) συμπίπτει με το αποτέλεσμα που δίνει η γενική θεωρία της σχετικότητας, μια αυστηρή μαθηματική αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτεί την θεωρία του Αϊνστάιν. Η νευτώνεια φυσική μας δίνει μόνο μια πρώτη προσέγγιση, το πλεονέκτημα της οποίας είναι η απλότητα, η οποία την καθιστά ιδιαίτερα χρήσιμη στο ‘υποθετικό μάθημα Αστρονομίας’.Αν θεωρήσουμε r=RS παίρνουμε τις παλιρροϊκές δυνάμεις που ασκούνται στο μικρό ρομπότ στον ορίζοντα των γεγονότων της μαύρης τρύπας: Η παραπάνω εξίσωση μας δίνει ένα πρώτο μη αναμενόμενο (διαισθητικά) αποτέλεσμα: οι παλιρροϊκές δυνάμεις είναι πολύ μικρότερες όταν μια μαύρη τρύπα είναι τεράστια. Πρόκειται για μια άμεση συνέπεια του ότι η ακτίνα Schwarzschild είναι ανάλογη με τη μάζα της μαύρης τρύπας – μια θεμελιώδης πρόβλεψη της γενικής σχετικότητας.Αν και είναι δύσκολο να εξηγηθεί διαισθητικά η εξ. (5), μπορούμε να πούμε εν συντομία ότι οι παλιρροϊκές δυνάμεις είναι το νευτώνειο ισοδύναμο της καμπυλότητας του χωροχρόνου, που είναι η κεντρική έννοια της γενικής σχετικότητας.Η εξ. (5) εκφράζει το γεγονός ότι η καμπυλότητα στον ορίζοντα είναι αντιστρόφως ανάλογη της μάζας: όσο μεγαλύτερη είναι η μάζα μιας μαύρης τρύπας, τόσο μικρότερη είναι η καμπυλότητα στον ορίζοντα.Οι μεγαλύτερες μαύρες τρύπες, οι λεγόμενες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, βρίσκονται στα κέντρα των περισσότερων γαλαξιών. Η μάζα μιας υπερμεγέθους τρύπας μπορεί να φτάσει τιμές της τάξης των 1010M⊙ (όπου M⊙ η μάζα του Ήλιου=2×1030 kg) με ακτίνα Schwarzschild . Γι αυτές τις τιμές προκύποτει ότι στον ορίζοντα μιας υπερμεγέθους μαύρης τρύπας (r/RS=1), οι παλιρροϊκές δυνάμεις είναι της τάξης των 10−10N. Πολύ μικρότερες από τις αντίστοιχες παλιρροιακές δυνάμεις στην επιφάνεια της γης. Επομένως οι υπερμεγέθεις τρύπες δεν δημιουργούν σπαγγετοποίηση, τουλάχιστον στην εξωτερική περιοχή του ορίζοντα των γεγονότων της.Τι συμβαίνει στις αστρικές μαύρες τρύπες των οποίων οι μάζες είναι πολλαπλάσιο της μάζας M⊙ του ήλιου και με ακτίνα Schwarzschild ;Θεωρώντα πάλι r/RS=1 προκύπτουν παλιρροϊκές δυνάμεις της τάξης των 1010N, που είναι 1016 φορές μεγαλύτερες από την παλιρροιακή δύναμη στην επιφάνεια της γης και 1020 φορές μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες των υπερμεγέθων μαύρων τρυπών. Αυτή είναι μια κολοσσιαία δύναμη που θα διαμέλιζε το άτυχο ρομπότ. Στην πραγματικότητα, το μικρό ρομπότ θα σπαγγετοποιηθεί, πολύ πριν φτάσει στον ορίζοντα των γεγονότων. Tρείς διαδοχικές θέσεις του μικρού ρομπότ καθώς πέφτει ελέυθερα σε μια μάυρη τρύπα Πάντως ανεξάρτητα από τη μάζα ή το μέγεθος μιας μαύρης τρύπας, η σπαγγετοποίηση είναι αναπόφευκτη για κάθε αντικείμενο που πέφτει προς αυτή και το τελικό αποτέλεσμα είναι η μετατροπή του σε μια μακριά και λεπτή γραμμή υποατομικών σωματιδίων σαν μακαρόνι. περισσότερες λεπτομέρειες (+ οι απαντήσεις των ασκήσεων) βρίσκονται ΕΔΩ: Jorge Pinochet, ‘The little robot, black holes, and spaghettification‘ https://physicsgg.me/2022/03/20/το-μικρό-ρομπότ-οι-μαύρες-τρύπες-και-η/

Συνέντευξη του νομπελίστα Gérard Mourou, «πατέρα» του πιο ισχυρού λέιζερ. Η Ακαδημία Αθηνών εξέλεξε ως ξένο εταίρο της τον Γάλλο νομπελίστα Φυσικής Ζεράρ Μουρού. Οι Gérard Mourou και η Donna Strickland Πρόκειται για έναν από τους πιο διακεκριμένους επιστήμονες παγκοσμίως, γι’ αυτό και το 2018 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Φυσικής. Ο καθηγητής Ζεράρντ Μουρού έχει ξεκινήσει την έρευνα του πάνω στο λέιζερ εδώ και δεκαετίες. Το 1985 μαζί με τη φοιτήτριά του Ντόνα Στρίκλαντ δημιούργησε τους πιο σύντομους και υψηλής έντασης, παλμούς λέιζερ. Η μονάδα μέτρησης αυτών των παλμών υπολογίζεται σε φεμτο-δευτερόλεπτα. Κάθε φεμπτο-δευτερόλεπτο αντιστοιχεί στο ένα εκατομμυριοστό, του δισεκατομμυριοστού του δευτερολέπτου.«Όταν κατασκευάστηκαν τα λέιζερ ένας από τους μαθητές μου είχε ένα ατύχημα. Ένα από τα λέιζερ χτύπησε το μάτι του», περιγράφει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο φυσικός νομπελίστας, λίγο πριν την ομιλία του στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Γαλλικού Ινστιτούτου. «Ήρθε στο γραφείο μου και μου είπε: Χριστέ μου, δεν ήμουν προσεκτικός, δεν φορούσα τα γυαλιά μου όπως θα έπρεπε και δέχτηκα το λέιζερ στα μάτια μου. Έπειτα, ένας φοιτητής ιατρικής εξέτασε το μάτι του και είπε: αυτό είναι φανταστικό, η πληγή είναι τέλεια. Που σημαίνει ότι η τομή ήταν τέλεια», συμπληρώνει ο διακεκριμένος φυσικός που μετά από αυτό το τυχαίο συμβάν κατάλαβε πως βρισκόταν μπροστά σε μια σημαντική ανακάλυψη για την υγεία και μια σειρά από άλλους τομείς που σχετίζονται με τις ακτίνες λέιζερ. Όπως ανέφερε ο Ζεράρντ Μουρού, από το βήμα του Γαλλικού Ινστιτούτου, από το 2001 έχουν συντελεστεί τουλάχιστον 24 εκατομμύρια οφθαλμολογικές επεμβάσεις με την πρωτοποριακή αυτή μέθοδο. Επόμενος στόχος είναι η ευρύτερη χρήση της μεθόδου CPA για την αντιμετώπιση καρκινικών όγκων. Όμως, αυτή η τεχνολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τη συντήρηση αρχαίων ναών, την αντιμετώπιση των διαστημικών αποβλήτων όπως και την πυρηνική ενέργεια.«Με τη μέθοδο του CPA μπορούμε να έχουμε εξαιρετικά υψηλής έντασης παλμούς. Σε κάποιες από τις εφαρμογές μπορούμε να επιταχύνουμε σωματίδια, όπως ηλεκτρόνια, πρωτόνια, νετρόνια στα άτομα. Με τους πολύ βραχύς παλμούς μπορείς να επιταχύνεις αυτά τα σωματίδια. Και έτσι μπορείς να αποκτήσεις πολύ ενέργεια η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην πυρηνική σχάση. Η πυρηνική ενέργεια προέρχεται από τη σχάση της πυρηνοποίησης των ατόμων», εξηγεί στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο νομπελίστας, ο οποίος αυτό το διάστημα έχει αφιερωθεί στην έρευνα για την παραγωγή άφθονης, καθαρής και ασφαλούς πυρηνικής ενέργειας. Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, σκοπεύει μαζί με τους συνεργάτες του, να είναι σε θέση να παρουσιάσει το σχέδιο το οποίο μελετά για τη μεταστοιχείωση των πυρηνικών αποβλήτων, έτσι ώστε να είναι καθόλου ή λιγότερο ραδιενεργά και να έχουν μικρότερη διάρκεια ζωής.«Αυτό είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή, προσπαθούμε να βρούμε ενέργεια για 10 δισ. ανθρώπους, για εκατοντάδες χρόνια. Αυτό το ζήτημα βρίσκεται στο τραπέζι μας και πρέπει να το λύσουμε. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο με ενδιαφέρει η πυρηνική ενέργεια και συγκεκριμένα το θόριο, επειδή υπάρχει σε αφθονία. Αντί να χρησιμοποιήσουμε ουράνιο, όπως κάνουμε τώρα, μπορούμε να χρησιμοποιούμε θόριο το οποίο παράγει πολύ λιγότερα πυρηνικά απόβλητα. Και αυτά τα απόβλητα έχουν μικρότερη διάρκεια ζωής. Αντί για εκατομμύρια χρόνια, θα διαρκέσουν για μερικές εκατοντάδες χρόνια», αναλύει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Μουρού. Στη μακρόχρονη καριέρα του στις επιστήμες, ο νομπελίστας Ζεράρντ Μουρού, έχει διατελέσει επικεφαλής πολλαπλών ερευνών με αποκορύφωμα την έμπνευση του ELI project. Πρόκειται για ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα, η έδρα του οποίου βρίσκεται στη Ρουμανία. Εκεί έχει δημιουργηθεί μια ερευνητική υποδομή που στεγάζει τα ισχυρότερα μηχανήματα λέιζερ του κόσμου. Στις εγκαταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί από την εταιρεία λέιζερ TALIS, μπορούν να πηγαίνουν επιστήμονες από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου να κάνουν τα πειράματά τους και να εξελίσσουν το επιστημονικό τους έργο. Το ΕLI- project είναι συνδεδεμένο και με την Ελλάδα μέσω της ερευνητικής υποδομής HELLAS-CH, η οποία έχει αναλάβει την αποκατάσταση με λέιζερ, έργων πολιτιστικής κληρονομίας όπως αυτών της Ακρόπολης.Ο Δημήτρης Χαραλαμπίδης, ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, επικεφαλής του εργαστηρίου Ε&Τ αττοσευτερολέπτων του ΙΤΕ-ΙΗΔΛ στο Ηράκλειο Κρήτης και επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος της ELI-ALPS Szeged, στην Ουγγαρία, υποδέχτηκε τον συνάδελφό του και ενέπνευσε τους φοιτητές του να παρακολουθήσουν την πρώτη διάλεξη του φυσικού στην Αθήνα, μετά τη βράβευσή του από την Ακαδημία Νόμπελ. «Από την εποχή που ανακαλύφθηκε το λέιζερ, το 1960, τα πρώτα περίπου δέκα-δεκαπέντε χρόνια, υπήρξε μια πρόοδος στην αύξηση της ένταξης, της ισχύος κορυφής του λέιζερ. Μετά από αυτή την περίοδο, υπήρξε μια μακρά περίοδος που δεν μπορούσαμε να αυξήσουμε περαιτέρω την ισχύ των παλμικών λέιζερ και ο λόγος ήταν ότι υπήρχαν φαινόμενα που συνέβαιναν μέσα στο υλικό του ενισχυτή. Μη γραμμικά φαινόμενα, τα οποία κατέστρεφαν το υλικό αυτό. Ο κ. Μουρού με τη φοιτήτριά του, ανέπτυξαν μια τεχνική που κατάφερε να ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα και έκτοτε η ένταση του λέιζερ αυξάνει συνεχώς. Διαχρονικά, έχει δουλέψει για να παράξει όσο πιο ισχυρά λέιζερ γίνεται. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται σε όλα τα λέιζερ φεμπτοδευτερολέπτων», τόνισε ο καθηγητής, μιλώντας στο αμφιθέατρο του Γαλλικού Ινστιτούτου, ο οποίος συμμετείχε ενεργά στην προετοιμασία και υλοποίηση της Extreme Light Infrastructure (ELI), υποδομής του οδικού χάρτη του European Strategy Forum for Research Infrastructures (ESFRI).Ο διακεκριμένος φυσικός επιστήμονας Ζεράρντ Μουρού έγινε δεκτός ως ξένος εταίρος από την Ακαδημία Αθηνών. Την Τρίτη 22 Μαρτίου 2022 και ώρα 18.00 θα μεταδοθεί διαδικτυακά η μαγνητοσκοπημένη συνεδρία υποδοχής τού κατόχου Βραβείου Νόμπελ Φυσικής έτους 2018, ο οποίος παράλληλα διατελεί καθηγητής στο Haut Collège της École Polytechnique Γαλλίας και επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, ΗΠΑ. https://physicsgg.me/2022/03/20/συνέντευξη-του-νομπελίστα-gerard-mourou-πατέρα/

Ανακαλύφθηκαν 65 νέοι εξωπλανήτες ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό τους σε 5 χιλιάδες (βίντεο) NASA/JPL Caltech Οι αστρονόμοι μόλις πρόσθεσαν άλλους 65 επιβεβαιωμένους εξωπλανήτες στο Αρχείο Εξωπλανητών της NASA, ανεβάζοντας, πλέον, σε 5.000 τον συνολικό αριθμό τους. Πρόκειται για ένα σημαντικό ορόσημο, ενώ αυξάνεται συνεχώς ο ρυθμός των ανακαλύψεων διαφόρων ειδών πλανητών εκτός του ηλιακού συστήματός μας και ασφαλώς αναμένεται να επιταχυνθεί περαιτέρω τα επόμενα χρόνια, καθώς θα αρχίσει η λειτουργία νέων μεγάλων επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων.Κυριότερα είναι το νέο James Webb Space Telescope της NASA, που έχει τεθεί ήδη σε τροχιά και αυτήν τη στιγμή βρίσκεται σε φάση δοκιμών, καθώς επίσης τα υπό κατασκευή επίγεια Γιγάντιο Μαγγελανικό Τηλεσκόπιο και Υπερβολικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο (ELT) στη Χιλή.«Οι 5.000 πλανήτες που έχουν βρεθεί έως τώρα περιλαμβάνουν μικρούς βραχώδεις κόσμους όπως η Γη, αέριους γίγαντες μεγαλύτερους από τον Δία και "καυτούς Δίες" σε τρομερά κοντινές τροχιές γύρω από τα άστρα τους. Υπάρχουν, επίσης, "υπέρ-Γαίες", που είναι πιθανώς βραχώδεις κόσμοι μεγαλύτεροι από τον δικό μας, μικρότερες εκδοχές του δικού μας Ποσειδώνα και πλανήτες σε τροχιά γύρω από δύο άστρα ταυτόχρονα, αλλά και πλανήτες που επίμονα γυρνάνε γύρω από καταρρεύσαντα απομεινάρια νεκρών άστρων», σύμφωνα με τους επιστήμονες του JPL.Το Αρχείο Εξωπλανητών της NASA βρίσκεται στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) και για να συμπεριληφθεί ένας πλανήτης σε αυτό, η ύπαρξή του πρέπει προηγουμένως να έχει επιβεβαιωθεί ανεξάρτητα από δύο διαφορετικές επιστημονικές μεθόδους, καθώς επίσης να έχει υπάρξει σχετική δημοσίευση σε αναγνωρισμένο επιστημονικό περιοδικό.Οι πρώτοι δύο εξωπλανήτες είχαν ανακαλυφθεί το 1992 γύρω από έναν περιστρεφόμενο αστέρα νετρονίων (πάλσαρ), ενώ ο πρώτος πλανήτης γύρω από ένα άστρο σαν τον Ήλιο, ένας καυτός αέριος γίγαντας, είχε βρεθεί το 1995. Από τους 5.000 επιβεβαιωμένους, οι 4.900 βρίσκονται σε απόσταση έως λίγων χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη. Το 35% των 5.000 εξωπλανητών έχουν το μέγεθος του Ποσειδώνα και του Ουρανού (συνήθως παγωμένοι κόσμοι και πιο σπάνια θερμοί), το 31% ανήκουν στην κατηγορία της υπερ-Γης, πιθανώς βραχώδεις κόσμοι με μέγεθος μεταξύ Γης και Ποσειδώνα (τέτοιοι πλανήτες δεν υπάρχουν στο δικό μας ηλιακό σύστημα), το 30% είναι αέριοι γίγαντες με μέγεθος ανάλογο του Δία και του Κρόνου (που μπορεί να είναι πιο καυτοί και από τον Ήλιο), ενώ το 4% είναι μικροί βραχώδεις πλανήτες που έχουν ομοιότητες με τη Γη στο μέγεθος και τη σύστασή τους.Όπως δήλωσε η επιστημονική υπεύθυνη του Αρχείου Εξωπλανητών, Τζέσι Κρίστιανσεν, «εάν σκεφθεί κανείς ότι απέχουμε 30.000 έτη φωτός από το κέντρο του γαλαξία μας, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι πλανήτες στον γαλαξία μας που δεν έχουν βρεθεί ακόμη, γύρω στα 100 έως 200 δισεκατομμύρια, ένας αδιανόητος αριθμός». NASA JET PROPULSION LABORATORY NASA confirms 5,000 Planets – and Counting Οι περισσότεροι εξωπλανήτες (πάνω από 2.700) ανακαλύφθηκαν με το αμερικανικό διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ», που λειτούργησε μεταξύ 2009 και 2018. Από τα επίγεια τηλεσκόπια «κυνηγούς» εξωπλανητών, αξιοσημείωτη είναι η επίδοση του οργάνου HARPS του Ευρωπαϊκού Νοτίου Παρατηρητηρίου (ESO) στη Χιλή, που έχει βρει περισσότερους από 150 πλανήτες. https://naftemporiki.gr/story/1844881/anakalufthikan-65-neoi-eksoplanites-anebazontas-ton-sunoliko-arithmo-tous-se-5-xiliades-binteo

Γιγάντιοι κρατήρες από κρυοηφαίστεια ανακαλύφθηκαν στον Γανυμήδη. NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS Το σκάφος της αποστολής Juno που εξερευνά τον Δία και τα δεκάδες φεγγάρια του είχε κάνει ένα ακόμη πέρασμα από τον Γανυμήδη τον πιο ογκώδη, φωτεινό και μεγαλύτερο φυσικό δορυφόρος του πλανήτη Δία αλλά και του Ηλιακού συστήματος. Με διάμετρο 5.268 είναι μεγαλύτερος ακόμη και από τον πλανήτη Ερμή και τον νάνο πλανήτη Πλούτωνα.Το Juno είχε περάσει από τον Γανυμήδη τον περασμένο Ιούνιο και τα στελέχη της αποστολής μετά από την επεξεργασία των δεδομένων ανακοίνωσαν ότι το σκάφος όχι έχει καταγράψει νέες μεγάλης ευκρίνειας εικόνες της επιφάνειας του δορυφόρου. Οι εικόνες αυτές θα βοηθήσουν στην καλύτερη μελέτη των γεωλογικών δομών που ήδη γνωρίζαμε ότι υπήρχαν στον Γανυμήδη. Όμως το Juno εντόπισε και άγνωστους μέχρι σήμερα γεωλογικούς σχηματισμούς και ειδικότερα κάποιους τεράστιους κρατήρες που είχαν περάσει απαρατήρητοι από τις προηγούμενες αποστολές που επισκέφτηκαν τον δορυφόρο. Ένας από αυτούς τους κρατήρες έχει διάμετρο 110 χλμ. και ένας άλλος διάμετρο 100 χλμ.Οι επιστήμονες εικάζουν ότι αυτοί οι κρατήρες δεν είναι αποτέλεσμα της πτώσης κάποιου αστεροειδή ή κομήτη στην επιφάνεια του Γανυμήδη αλλά της δραστηριότητας κρυοηφαιστείων που εκτόξευαν παγωμένο νερό και αέρια από το εσωτερικό του δορυφόρου. Αυτό σημαίνει ότι ο Γανυμήδης είχε πολύ μεγαλύτερη ηφαιστειακή δραστηριότητα από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Οι επιτελείς της αποστολής αναφέρουν ότι συνεχίζεται η επεξεργασία των δεδομένων από το πέρασμα του Juno στον Γανυμήδη και είναι πολύ πιθανό να κρύβουν νέες εκπλήξεις. INSANE CURIOSITY New Photos Of The Icy World Ganymede Το μαγνητικό πεδίο.Η επιφάνεια του Γανυμήδη είναι ένα μείγμα δύο διαφορετικών τύπων εδαφών. Το ένα είναι πολύ παλιό, με πολλούς κρατήρες και σκοτεινές περιοχές, και ένα νεώτερο με φωτεινές περιοχές σημαδεμένο με ένα εκτεταμένο τόξο ρηγμάτων και ραβδώσεων που έχουν τεκτονική προέλευση αν και οι λεπτομέρειες μας είναι ακόμη άγνωστες. Το σκούρο έδαφος, το οποίο περιλαμβάνει περίπου το ένα τρίτο της επιφάνειας, περιέχει άργιλο και οργανικές ύλες που θα μπορούσαν να υποδεικνύουν τη σύνθεση των αντικειμένων με τα οποία οι δυο δορυφόροι συγκρούστηκαν.Μια σημαντική ανακάλυψη του Γαλιλαίου ήταν η ύπαρξη μαγνητόσφαιρας στον Γανυμήδη, κάτι που σημαίνει ότι ο δορυφόρος αυτός έχει το δικό του μαγνητικό πεδίο. Λόγω του μαγνητικού αυτού πεδίου είναι πιθανή και η ύπαρξη ενός ρευστού πυρήνα από σίδηρο ή από αγώγιμο αλατισμένο νερό που βρίσκεται κάτω από τον παγωμένο φλοιό του. Άλλες πάλι μετρήσεις μας έδειξαν την πιθανή ύπαρξη ιονόσφαιρας ενώ κάτω από την ιονόσφαιρα πρέπει να υπάρχει και μια πολύ λεπτή και αραιή ατμόσφαιρα. https://naftemporiki.gr/story/1844551/gigantioi-kratires-apo-kruoifaisteia-anakalufthikan-ston-ganumidi

Το Hubble μπήκε μέσα στο «μάτι» του Σύμπαντος (βίντεο) ESA/Hubble & NASA, D. Sand, K. S Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε τις πιο λεπτομερείς εικόνες ενός από του πιο εντυπωσιακούς γαλαξίες του Σύμπαντος η όψη του οποίου τον κάνουν να μοιάζει σύμφωνα με τους ειδικούς με ένα γιγάντιο κοσμικό μάτι. Ο NGC 1097 είναι ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας, ο οποίος απέχει περίπου 45 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται στον αστερισμό Κάμινο. Είναι επίσης γαλαξίας Σίφερτ. Οι γαλαξίες Σίφερτ αποτελούν ένα τύπο γαλαξιών που περιλαμβάνουν έναν εξαιρετικά λαμπρό μικρό πυρήνα, ο οποίος μπορεί μερικές φορές να ξεπερνά σε φωτεινότητα ολόκληρο τον περιβάλλοντα γαλαξία Στο κέντρο του NGC 1097 βρίσκεται μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα που εκτιμάται ότι έχει μάζα περίπου 140 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου.Γύρω από αυτήν την μαύρη τρύπα υπάρχει μεγάλος δακτύλιος περιοχών γέννησης νέων άστρων, εξαιτίας της εισροής ύλης από άλλες περιοχές του γαλαξία, ενώ ταυτόχρονα ένα πελώριο δίκτυο αερίων και σκόνης μεταφέρει υλικό από τον δακτύλιο στη μαύρη τρύπα. Η διάμετρος του NGC 1097 είναι περίπου 5.000 έτη φωτός, ενώ οι βραχίονες του εκτείνονται για δεκάδες χιλιάδες έτη φωτός. THEBHP NASA Hubble Sees the Eye of a Colorful Galaxy NGC 1097 Which is 48 Million Light-Years from Earth Υπάρχουν δύο δορυφορικοί γαλαξίες, ο NGC 1097A και NGC 1097B. Ο πρώτος είναι ο μεγαλύτερος από τους δύο και απέχει 42.000 έτη φωτός από το κέντρο του NGC 1097. Η βαρυτική αλληλεπίδραση είναι πολύ έντονη ανάμεσα στον NGC 1097 και τον NGC 1097Α. https://naftemporiki.gr/story/1844167/to-hubble-mpike-mesa-sto-mati-tou-sumpantos-binteo

Τρεις Ρώσοι κοσμοναύτες στον Διαστημικό Σταθμό με τα χρώματα της Ουκρανίας. Οι κοσμοναύτες Oleg Artemyev, Denis Matveev και Sergey Korsakov έφτασαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με το διαστημόπλοιο Soyuz στις 18 Μαρτίου 2022. Οι τρεις κοσμοναύτες φορούσαν στολές πτήσης σε χρώμα κίτρινο (έντονο) και μπλε, στα χρώματα της σημαίας της Ουκρανίας. Μια επιλογή που προκάλεσε απορίες. (Εικόνα: Roscosmos TV) Πάντως κανένας από τους τρεις νεοαφιχθέντες κοσμοναύτες δεν κατάγεται από την Ουκρανία: ο Artemyev γεννήθηκε στη σημερινή Λετονία, ο Matveev στην Αγία Πετρούπολη και ο Korsakov στο σημερινό Κιργιστάν.Ο Artemyev, ο διοικητής του Σογιούζ, ρωτήθηκε για τα χρώματα των στολών, και απάντησε (στα ρωσικά) ότι υπήρχε πλεόνασμα κίτρινου υφάσματος στις αποθήκες ! H επιστήμη πιο δυνατή από τον πόλεμο;

Οι αστροναύτες θα μετακινούνται στη Σελήνη με «παιδικό καροτσάκι» (βίντεο) Venturi Astrolab Το εικονιζόμενο FLEX υπόσχεται εύκολες και αποτελεσματικές μετακινήσεις για τους αστροναύτες στη Σελήνη. Στις επανδρωμένες αποστολές που πραγματοποιήθηκαν πριν από μισό αιώνα στη Σελήνη χρησιμοποιήθηκαν και κάποια οχήματα μετακίνησης των αστροναυτών στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου. Ήταν οχήματα που έμοιαζαν με τα μικρά αυτοκινητάκια που χρησιμοποιούνται στα γήπεδα του γκολφ.Τα τελευταία χρόνια και ενόψει των επανδρωμένων αποστολών που σχεδιάζονται να γίνουν στη Σελήνη ξανά διάφορες εταιρείες έχουν παρουσιάσει μια σειρά από οχήματα μεταφοράς ανθρώπων και φορτίων. Κάθε ένα από αυτά ξεχωρίζει για τις δυνατότητες που προσφέρει στους αστροναύτες για όσο το δυνατόν πιο μεγάλης διάρκειας χρήσης και παραμονής σε αυτά παρέχοντας ταυτόχρονα όσο το δυνατόν μεγαλύτερη άνεση και ασφάλεια σε αυτούς. Η νεοφυής εταιρεία Venturi Astrolab που εδρεύει στην Καλιφόρνια παρουσίασε τη δική της πρόταση για ένα σεληνιακό όχημα η οποία όσον αφορά τον σχεδιασμό σίγουρα ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα αντίστοιχα οχήματα.Το όχημα που ονομάζεται FLEX (Flexible Logistics and Exploration) μοιάζει με ένα τεράστιο παιδικό καροτσάκι και διευκολύνει σύμφωνα με τους δημιουργούς του τους αστροναύτες να συλλέγουν γρήγορα και εύκολα δείγματα εδάφους και πετρωμάτων καθώς μετακινούνται στην επιφάνεια της Σελήνης. Δεδομένης της εκπεφρασμένης επιθυμίας όχι μόνο της NASA αλλά και της Κίνας και της Ρωσίας για δημιουργία βάσεων στην επιφάνεια της Σελήνης εντός πιθανώς της δεκαετίας η Venturi Astrolab δηλώνει ότι τα οχήματα της μπορούν να παρέχουν εκτός από ερευνητικές και υπηρεσίες ταξί ή ακόμη και κούριερ.Για αυτό τον λόγο η εταιρία δηλώνει ότι θα ξεκινήσει την παραγωγή ενός μεγάλου αριθμού των οχημάτων της για να είναι στη διάθεση των διαστημικών υπηρεσιών που θα πραγματοποιήσουν επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη τα επόμενα χρόνια. NASA SPACE NEWS Venturi Astrolab debuts FLEX rover for lunar, planetary exploration Το FLEX μπορεί αν χρειαστεί να μετατρέπεται σε αυτόνομο όχημα που ελέγχεται από κάποιον χειριστή που βρίσκεται μακριά από αυτό ενώ επίσης ακόμη και αν έχει επιβάτες διαθέτει σύστημα ημιαυτόνομης κίνησης και μπορεί να κάνει μόνο του μανούβρες όπου χρειάζεται. https://naftemporiki.gr/story/1841531/oi-astronautes-tha-metakinountai-sti-selini-me-paidiko-karotsaki-binteo

Δορυφόρος ακτινογραφεί αμμοθύελλα 4 χιλιάδων χλμ. στον Άρη. Ο Άρης είναι μια απέραντη έρημος και συχνά προκαλούνται εκεί αμμοθύελλες που έχουν συνήθως πολύ μεγάλη ένταση αλλά και κάποιες φορές κολοσσιαία έκταση. Μια τέτοια τεραστίων διαστάσεων αμμοθύελλα κάλυψε μεγάλο μέρος της νότιας πλευράς του Κόκκινου Πλανήτη. Η αμμοθύελλα είχε έκταση περίπου τεσσάρων χιλιάδων χλμ. και την κατέγραψε ο δορυφόρος Hope των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.Οι δορυφόροι που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Άρη έχουν καταγράψει αμμοθύελλες στον πλανήτη αλλά είναι η πρώτη φορά που έγινε λεπτομερής παρατήρηση του φαινομένου. Η συγκεκριμένη αμμοθύελλα διήρκεσε περίπου δύο εβδομάδες και κυριολεκτικά κάλυψε τα πάντα στο πέρασμα της ακόμη και ορισμένους από τους μεγαλύτερους κρατήρες του Άρη. Ο δορυφόρος κατάφερε να κάνει αναλύσεις και να καταγράψει μια σειρά από δεδομένα όπως την κατανομή της σκόνης, των υδρατμών αλλά και των παγωμένων νεφών διοξειδίου του άνθρακα που μετακινούσε η αμμοθύελλα όσο διαρκούσε. Τα δεδομένα αυτά βοηθούν επίσης στην κατανόηση του πώς οι αμμοθύελλες στον Κόκκινο Πλανήτη εκδηλώνονται και εξελίσσονται.Η απόκτηση γνώσεων για τις αμμοθύελλες στον Άρη θα βοηθήσει πολύ στην λήψη μέτρων για την ασφαλή παραμονή των ανθρώπων στον πλανήτη αλλά και την προστασία των μηχανημάτων και εγκαταστάσεων που θα υπάρχουν εκεί όταν ξεκινήσουν οι επανδρωμένες αποστολές. Οι αμμοθύελλες προκαλούν προβλήματα λειτουργίας στα ρομπότ εξερεύνησης που έχουμε στείλει στον Άρη αφού καλύπτουν με σκόνη τα ηλιακά πάνελ των ρομπότ τα οποία τους παρέχουν την απαραίτητη ενέργεια για να λειτουργούν. UAE SPACE AGENCY Στο νότιο τμήμα του Άρη εικονίζεται η γιγάντια αμμοθύελλα που κατέγραψε ο δορυφόρος των ΗΑΕ. UAE SPACE AGENCY Εικόνα του Άρη που κατέγραψε ο δορυφόρος των ΗΑΕ όταν η αμμοθύελλα εξαφανίστηκε. NATIONAL GEOGRAPHIC Mega Dust Storms | MARS Σε κάποιες περιπτώσεις οι αμμοθύελλες σκέπασαν κάποια από τα ρομπότ προκαλώντας τους τελικά μόνιμες βλάβες. https://naftemporiki.gr/story/1842356/doruforos-aktinografei-ammothuella-4-xiliadon-xlm-ston-ari

Μελετήθηκαν για πρώτη φορά τα «μπάζα» του εσωτερικού της Γης. Mingming Li/ASU Τρισδιάστατη απεικόνιση των όγκων υλικών που υπάρχουν στον μανδύα της Γης και επηρεάζουν την γωλογική στης δραστηριότητα. Έχει διαπιστωθεί ότι στον μανδύα της Γης υπάρχουν δύο τεράστιοι άμορφοι όγκοι υλικών. Ο ένας βρίσκεται κάτω από την αφρικανική ήπειρο και ο άλλος κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι επιστήμονες τους έχουν ονομάσει LLSVP (large low-shear-wave-velocity provinces) και έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για την ύπαρξη τους.Μία κάνει λόγο για συσσωρεύσεις υλικών του φλοιού που υποχώρησαν στον μανδύα. Μια άλλη αναφέρει ότι μάζες αυτές είναι αποτέλεσμα στερεοποίησης ενός ωκεανού μάγματος που υπήρχε στα κατώτερα στρώματα του μανδύα στα πρώτα στάδια της γεωλογικής ιστορία του πλανήτη. Μια τρίτη και σίγουρα η πιο ενδιαφέρουσα θεωρία αναφέρει ότι οι όγκοι αυτοί είναι απομεινάρια του διαστημικού σώματος που έπεσε στη Γη το οποίο είχε μέγεθος παρόμοιο με αυτό του Άρη και προϊόν αυτής της κολοσσιαίας σύγκρουσης ήταν η δημιουργία της Σελήνης.Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature Geoscience» ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της πιο λεπτομερούς μελέτης που έχει γίνει μέχρι στιγμής για αυτούς τους τους μυστηριώδεις όγκους που παίζουν όπως φαίνεται σημαντικό γεωλογικό ρόλο.Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτή η μάζα υλικών που βρίσκεται κάτω από την Αφρική βρίσκεται πιο κοντά στην επιφάνεια από ότι πιστευόταν μέχρι σήμερα και είναι πιο ασταθής από εκείνη του Ειρηνικού Ωκεανού. Πιο συγκεκριμένα ο αφρικανικός όγκος βρίσκεται χίλια χλμ. πιο ψηλά στον μανδύα από ότι ο όγκος του Ειρηνικού. Αυτό πιθανώς εξηγεί γιατί ο φλοιός της Αφρικής ανυψώνεται αλλά και γιατί η αφρικανική ήπειρος παρουσιάζει ιδιαίτερα μεγάλη ηφαιστειακή δραστηριότητα εδώ και εκατοντάδες εκατ. έτη έχοντας εκδηλωθεί εκεί πολλές εκρήξεις υπερηφαιστείων.«Το γεγονός ότι ο όγκος της Αφρικής βρίσκεται πολύ πιο ψηλά από αυτόν του Ειρηνικού είναι λιγότερο πυκνός και άρα πιο ασταθής. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να συμβάλει στο μέλλον σε νέες κινήσεις ανύψωσης της επιφάνειας της Αφρικής, σε εκδήλωση σεισμών αλλά και σε εκδήλωση εκρήξεων υπερηφαιστείων» αναφέρει ο γεωλόγος Κιάν Γιουάν, μέλος της ερευνητικής ομάδας. https://naftemporiki.gr/story/1841993/meletithikan-gia-proti-fora-ta-mpaza-tou-esoterikou-tis-gis

H NASA κατέγραψε την πορεία του αστεροειδή που έπεσε στη Νορβηγική Θάλασσα (βίντεο) Ο Ούγγρος αστρονόμος Κριστιάν Σασνέζκι έκανε παρατηρήσεις το πρωί της 11ης Μαρτίου με ένα τηλεσκόπιο που βρίσκεται στα όρη Μάτρα 80 χλμ. έξω από την Βουδαπέστη. Έκπληκτος διαπίστωσε ότι ένας διαστημικός βράχος βρισκόταν σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη. Ο Σασνέζκι σήμανε ενημέρωσε αμέσως τη διεθνή επιστημονική κοινότητα και τις αρμόδιες υπηρεσίες. Ενεργοποιήθηκε άμεσα το σύστημα «Scout» της NASA το οποίο είναι σχεδιασμένο να καταγράφει την πορεία που ακολουθούν διαστημικά σώματα που εντοπίζονται να κινούνται με δυνητικά απειλητική για τον πλανήτη μας τροχιά. Το σύστημα άρχισε να καταγράφει την πορεία του αστεροειδή που ονομάστηκε 2022 EB5 και είχε διάμετρο τριών μέτρων. Η πορεία του πράγματι τον έφερνε στον πλανήτη μας και δύο ώρες μετά τον εντοπισμό του (στις 11:23 το πρωί ώρα Ελλάδος) ο αστεροειδής εισήλθε στη γήινη ατμόσφαιρα και σύμφωνα με τους ειδικούς πιθανότατα διαλύθηκε φλεγόμενος στον αέρα και δεν έπεσε, τουλάχιστον ολόκληρος, στη θάλασσα. JPLRAW Asteroid 2022 EB5's predicted orbit around the Sun «Το Scout ξεκίνησε αμέσως μετά την αρχική ειδοποίηση για τον εντοπισμό του αστεροειδή να κάνει τους υπολογισμούς και όσο περνούσε η ώρα και έρχονταν συνεχώς νέα δεδομένα από τις παρατηρήσεις των τηλεσκοπίων από όλο τον κόσμο το σύστημα υπολόγιζε με ολοένα και και μεγαλύτερη ακρίβεια την πορεία και το σημείο από το οποίο θα έκανε την είσοδο του στον πλανήτη» αναφέρει ο Νταβίντε Φαρνότσια, μηχανικός του Τμήματος Αεριώθησης της NASA μέλος της ομάδας ανάπτυξης και ελέγχου του Scout. https://naftemporiki.gr/story/1843003/h-nasa-kategrapse-tin-poreia-tou-asteroeidi-pou-epese-sti-norbigiki-thalassa-binteo

Εντοπίστηκε για πρώτη φορά κοσμικό νέφος από «μπάζα» NASA/JPL-Caltech/ Καλλιτεχνική απεικόνιση του νέφους των υλικών από κοσμικές συγκρούσεις σε ένα αστρικό δίσκο ύλης. Οι περισσότερο ή λιγότερο βίαιες συγχωνεύσεις των υλικών (σκόνη, αέρια) που υπάρχουν στους δίσκους που ύλης που δημιουργούνται γύρω από νεογέννητα άστρα οδηγούν προοδευτικά στον σχηματισμό ολοένα και μεγαλύτερων διαστημικών αντικειμένων τα οποία αρχίζουν να συγκρούονται πλέον μεταξύ τους με τελικό αποτέλεσμα τη δημιουργία των πλανητών και των δορυφόρων τους.Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα παρουσιάζει την επιθεώρηση «Astrophysical Journal» τα αποτελέσματα της έρευνας της η οποία ξεκίνησε το 2015. Η πιο ενδιαφέρουσα ανακάλυψη στο πλαίσιο αυτής της έρευνας ήταν ο εντοπισμός ενός νέφους από «μπάζα» σε ένα αστρικό δίσκο ύλης. Αυτό το νέφος αποτελούνταν στην ουσία από τα απομεινάρια συγκρούσεων διαστημικών αντικειμένων και οι ερευνητές το εντόπισαν καθώς περνούσε μπροστά από το άστρο μπλοκάροντας για λίγο το φως του.Το νέφος έχει δημιουργηθεί στο ηλικίας 10 εκατ. ετών άστρο HD 166191 που βρίσκεται σε απόσταση 329 έτη φωτός από τη Γη. Παρατηρήσεις που είχαν γίνει με διαστημικά τηλεσκόπια στο παρελθόν και ειδικά με το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer, που είναι πλέον εκτός λειτουργίας, είχαν υποδείξει την ύπαρξη τέτοιου είδους νεφών σε αστρικούς δίσκους ύλης αλλά είναι η πρώτη φορά που υπάρχει απευθείας παρατήρηση τους. Γνωρίζοντας τα χαρακτηριστικά του άστρου (μέγεθος, επίπεδο φωτεινότητα κ.α.) οι ερευνητές μπόρεσαν να υπολογίσουν το μέγεθος του νέφους αλλά και το μέγεθος των αντικειμένων που συγκρούστηκαν προκαλώντας τη δημιουργία του νέφους. Υπολόγισαν επίσης την ταχύτητα με την οποία κινείται και διασκορπίζεται το νέφος.«Δεν υπάρχει κάτι που να αντικαθιστά την εμπειρία του αυτόπτη μάρτυρα ενός φαινομένου. Όλες οι προηγούμενες αναφορές για τέτοιου είδους νέφη δεν είχε βρεθεί τρόπος να πιστοποιηθούν και έτσι υπήρχαν μόνο θεωρητικά μοντέλα για το πώς εξελίσσονται οι συγκρούσεις που προκαλούν αυτά τα νέφη και πώς αυτά μοιάζουν» αναφέρει ο Τζορτζ Ριέκε, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας η οποία πραγματοποίησε περισσότερες από 100 παρατηρήσεις στο άστρο από το 2015 ως το 2019 και χρειάστηκε άλλα τρία μελετών για να καταλήξει στα τελικά της συμπεράσματα. https://naftemporiki.gr/story/1844056/entopistike-gia-proti-fora-kosmiko-nefos-apo-mpaza

Γαλαξιακό ταγκό με σπάνιους παρτενέρ. ESA/Hubble & NASA, J. Dalcanton, Dark Energy Surve Οι δύο γαλαξίες αλληλεπιδρούν και έχει δημιουργηθεί μια «γέφυρα» ανάμεσα τους από άστρα και κοσμική ύλη, Άλλη μια εντυπωσιακή σκηνή τον απέραντο κόσμο του Διαστήματος προσέθεσε στην ατελείωτη λίστα του το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble που εδώ και τρεις δεκαετίες μας αποκαλύπτει όσα συμβαίνουν σε κάθε σημείο του Σύμπαντος. Οι κάμερες του Hubble εστίασαν σε απόσταση 320 εκατ. ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό της Ανδρομέδας. Εκεί βρίσκεται ένας μεγάλος σπειροειδής γαλαξίας, ο NGC 169, και ένας μικρότερος γαλαξίας, ο IC 1559 που διαθέτει πολικό δακτύλιο. Πρόκειται για ένα σπάνιο είδος γαλαξία με αστέρια, αέριο και σκόνη σε τροχιά με τους δακτυλίους κάθετα προς το επίπεδο του γαλαξιακού δίσκου.Οι δύο γαλαξίες έχουν πλησιάσει τόσο κοντά ο ένας στον άλλο που προκαλούνται σε αυτούς αλληλεπιδράσεις τις οποίες κατέγραψε με λεπτομέρεια και σε τρισδιάστατη απεικόνιση το Hubble. Αυτό το γαλαξιακό ζεύγος έχει λάβει την κωδική ονομασία Arp 282 και οι επιστήμονες το μελετούν για να διαπιστώσουν τις κοσμικές διεργασίες και φαινόμενα που εξελίσσονται εκεί μεταβάλλοντας τη δομή και τη μορφή τους. Στην εικόνα που δόθηκε στη δημοσιότητα είναι ορατή μια λωρίδα που ενώνει τους δύο γαλαξίες. Σε αυτή την λωρίδα υπάρχουν άστρα, κοσμική σκόνη και αέρια τα οποία μετακινούνται από τον ένα γαλαξία προς τον άλλο εξαιτίας των βαρυτικών αλληλεπιδράσεων ανάμεσα τους. WONDER WORLD Hubble Finds a ‘Thrilling Exchange Between Two Galaxies’ Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι και οι δύο γαλαξίες έχουν ενεργούς πυρήνες κάτι που σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία σημαίνει ότι συντελούνται εκεί διαφόρων ειδών μη αστρικής προέλευσης κοσμικά φαινόμενα που με τις υπάρχουσες γνώσεις που διαθέτουμε για το Σύμπαν εξηγούνται μόνο από την ύπαρξη μιας υπερμεγέθους μαύρης τρύπας η οποία είναι ενεργή και συσσωρεύει μάζα γύρω από αυτή. https://naftemporiki.gr/story/1841727/galaksiako-tagko-me-spanious-partener

Στείλτε το όνομά σας στη Σελήνη. NASA Σύμφωνα με τον υπάρχοντα σχεδιασμό τον προσεχή Μάϊο θα εκτοξευτεί το σκάφος της πρώτης αποστολής του προγράμματος Artemis της NASA. Το πρόγραμμα αυτό είναι ο διάδοχος του θρυλικού προγράμματος Apollo στο πλαίσιο του οποίου πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη. Το πρόγραμμα Artemis έχει στόχο να επαναφέρει τον άνθρωπο στον φυσικό μας δορυφόρο και μάλιστα αυτή τη φορά με πιο μόνιμο τρόπο.Η πρώτη αποστολή του προγράμματος Artemis 1 θα είναι μη επανδρωμένη και θα δοκιμαστεί το Orion, του σκάφος που θα χρησιμοποιηθεί στις επόμενες επανδρωμένες αποστολές. Το Orion θα ταξιδέψει στη Σελήνη, θα μπει σε τροχιά γύρω από αυτή και θα επιστρέψει στη Γη. Η NASA ανακοίνωσε ότι όποιος επιθυμεί μπορεί να προσθέσει το όνομά του σε μια λίστα που θα έχει μαζί του το σκάφος. Όποιος θέλει να ταξιδέψει το όνομα του στη Σελήνη, μπορεί να το κάνει εδωΗ επόμενη αποστολή του προγράμματος, Artemis II θα είναι επανδρωμένη, θα πετάξει γύρω από τη Σελήνη και θα επιστρέψει. Η αποστολή Artemis III είναι αυτή που το πλήρωμα της θα πατήσει μετά από μισό αιώνα το έδαφος της Σελήνης. Στο πλήρωμα θα βρίσκεται τουλάχιστον μια γυναίκα η οποία θα είναι και αυτή που θα βγει πρώτη από τη σεληνάκατο και θα γίνει η πρώτη γυναίκα που πατάει το πόδι της στη Σελήνη. https://naftemporiki.gr/story/1840712/steilte-to-onoma-sas-sti-selini