Έστω ότι ένας άνθρωπος, ο οποίος προφανώς αποτελείται από ύλη (κύτταρα, μόρια, άτομα, πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια), «στέλνεται» σήμερα με μια «μηχανή του χρόνου» στο απώτερο παρελθόν. Σχετικά με την ύλη από την οποία αποτελείται το σώμα του ανθρώπου, όταν αυτή «προσγειωθεί» στο απώτερο παρελθόν, ένας κοινός ανθρώπινος νους μπορεί να υποθέσει, ότι μάλλον δύο τινά θα συμβούν: 1. Τα δομικά υλικά (πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια) που σήμερα συνιστούν το σώμα του ανθρώπου, θα «επιστρέψουν» στα υλικά σώματα (έμβια ή άβια) που ανήκαν τη στιγμή της «προσγείωσης» στο παρελθόν, οπότε ο άνθρωπός μας εκεί δεν θα υφίσταται ως οντότητα, όπως άλλωστε δεν υφίστατο και τότε… 2. Τα δομικά υλικά (πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια) που σήμερα συνιστούν το σώμα του ανθρώπου, δεν θα «επιστρέψουν» στα υλικά σώματα που ανήκαν τότε και ο άνθρωπός μας θα υφίσταται τώρα εκεί ως οντότητα. Αυτό όμως θα σημαίνει είτε ότι: α) υλικά σώματα θα έχουν έλλειμμα στα δομικά υλικά τους και παράλογη και ανεξήγητη ασυνέχεια στη αρχιτεκτονική δομή τους…, είτε ότι: β) τα παραπάνω υλικά σώματα δεν θα έχουν έλλειμμα στα δομικά υλικά τους και ασυνέχεια στη αρχιτεκτονική δομή τους, έτσι όμως θα υπάρχει ανεξήγητα επιπλέον ύλη (επιπλέον πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια), που προφανώς θα παραβιάζει την αρχή διατήρησης της υλοενέργειας. Για έναν κοινό ανθρώπινο νου λοιπόν, η περίπτωση 2 πρέπει να αποκλεισθεί και η περίπτωση 1, είτε πραγματοποιηθεί είτε όχι, ουδεμία σημασία έχει… πηγή:physics4u http://www.physics4u.gr/blog/?p=2459