Είναι έμφυτη η αγάπη του ανθρώπου για το άγνωστο, το ανεξερεύνητο, το μαγικό...! Τα ερεθίσματα ξεκίνησαν από μικρή ηλικία οπού μέσα από μια εγκυκλοπαίδεια προσπάθησα να μάθω τα βήματα που ακολουθεί ένα διαστημόπλοιο όταν ανεβαίνει προς το διάστημα. Τότε μπήκε και το μικρόβιο να γίνω πιλότος στη πολιτική αεροπορία... Πέρασαν τα χρόνια και κάπου στη Β' Λυκείου γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο. Ήταν καθηγητής μου στα μαθηματικά και στο μάθημα της αστρονομίας. Δεν θα είχα ασχοληθεί αν ο ίδιος δεν είχε τη θέληση, τη μεταδοτικότητα και την αγάπη να μας μάθει κάποια πράγματα. Αυτά τα πράγματα τώρα τα λέω θησαυρό! Το όνομά του Νίκος Γιαννάκας (καλή του ώρα όπου και να ναι) και αν ποτέ περάσετε έξω απο το σταθμό του Μετρό ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ (στην λεωφόρο Αλεξάνδρας) θα δείτε ένα τετράγωνο ηλιακό ρολόι που κατασκεύασε, αναρτημένο ψηλά στο τοίχο του σχολείου. Σταθείτε να δείτε την ώρα γιατί είναι πραγματικά υπέροχο! Έπειτα ακολούθησαν οι επισκέψεις στο πλανητάριο της Αθήνας και τα βιβλία του Διονύση Σιμόπουλου. Αυτός ο άνθρωπος είναι θρύλος για μένα! Ποτέ δε θα ξεχάσω πως κατάφερα να ξετρυπώσω κρυφά μέχρι το γραφείο του για να μιλήσουμε για την αστρονομία και να του πω πόσο τον θαυμάζω. Μετά ήρθαν και τα ξενύχτια σε κρύες ταράτσες με φίλους μ' ένα 5" Νευτώνιο κι ας είχαμε την επόμενη μέρα πανελλήνιες! (απ' την άλλη η μάνα μου νόμιζε οτι βγαίναμε για μπανιστήρι, χαχα ) Λόγω σχολής το παράτησα για 3 χρόνια το "άθλημα" αλλά λίγο το πείραμα στο CERN, λίγο η εκπομπή "Το Σύμπαν που αγάπησα", ξύπνησαν οι μνήμες! Πλέον το μόνο που μένει είναι να πάρω το δικό μου τηλεσκόπιο αφού κάθε μέρα βλέπω απο το παράθυρό το αστεροσκοπείο Πεντέλης και το ζηλεύω! Σόρυ αν σας κούρασα αλλά θέλω να σημειώσω και το εξής: Θεωρώ πως η γνώση και η πρόσβαση σε αυτή θα πρέπει να είναι ελεύθερη και δωρεάν για όλους. Επομένως εκνευρίζομαι αφάνταστα όταν εταιρίες οπτικών πουλάνε τα τηλεσκόπια σε τόσο υψηλές τιμές και κάνουν την παρατηρησιακή αστρονομία απρόσιτη στους περισσότερους.