supernovus

Εγώ πάντως είμαι μέσα Χρήστο.Έτσι κι αλλιώς στα σκαριά εχω την αγορά καινούργιου διοπτρικού γιατί όχι αυτό που είναι και ποοοολύ πιο μεγάλο Εντάξει μπορεί να μου βγει λιιιιγο πιο ακριβό αλλά αξίζει τα λεφτά του. Πραγματικά ήταν η πρώτη σκέψη που μου ήρθε διαβάζοντας το άρθρο. Αν και είναι σίγουρο ότι δεν μας περισσεύουν, όλοι θα ήμασταν έτοιμοι να στηρίξουμε μια τέτοια προσπάθεια. Φοβάμαι όμως ότι αν το δούμε ρεαλιστικά, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να στηρίξουμε εξ ολοκλήρου ένα τόσο ακριβό project. Ασφαλώς μπορούμε να συμμετέχουμε. Ίσως οι Ενώσεις, Σύνδεσμοι, Σύλλογοι θα μπορούσαν να έρθουν σε επαφή με τους υπεύθυνους του "Αρίσταρχου" και να μας πουν με ποιό άλλο τρόπο θα μπορούσαμε να ενεργοποιηθούμε για μια επίλυση του θέματος, εκτός βέβαια απ' το να κάνουμε γνωστή σε όσο το δυνατόν περισσότερους την αίσχιστη συμπεριφορά της Πολιτείας προς την Επιστήμη. (Αλλά αυτό είναι ήδη γνωστό, ε; )

Βρε να μην μπορώ να τον δω κι εγώ, να καταφέρω να πάρω πια την ισημερινή στήριξη

Μια μικρή, αναπάντεχη αστροπαρατήρηση χωρίς όργανα Σήμερα έπρεπε κάνω ένα ταξίδι-αστραπή στην Κρήτη. Έτσι πήρα το αεροπλάνο, το οποίο πετούσε χαράματα. Ο καιρός ήταν βαρύς. Σύννεφα σκέπαζαν τον ουρανό. Σε κάποια σημεία μάλιστα της διαδρομής προς το αεροδρόμιο ψιχάλισε κιόλας. Απογειωθήκαμε, και ο πιλότος μας ανέβηκε γρήγορα πάνω απ' τα σύννεφα. Η ώρα ήταν 05.50 π.μ. Φυσικά σκοτεινά ακόμη. Καθόμουν στην αριστερή πλευρά του αεροπλάνου, το οποίο πετούσε προς το Νότο. Άρα είχα την Ανατολή στο οπτικό μου πεδίο. Και να! Πάνω απ' τα σύννεφα το σκηνικό ήταν τελείως διαφορετικό! Μια πανέμορφη, λαμπερή Αφροδίτη ήταν μπροστά μου. Κόλλησα το πρόσωπό μου στο τζάμι κι έφερα τις παλάμες μου εκατέρωθεν των ματιών μου, προσπαθώντας να εμποδίσω το αντιφέγγισμα απ' τα φώτα της καμπίνας, που με εμπόδιζε να απολαύσω το θέαμα. Κάτω απ' την Αφροδίτη άρχισε ο ουρανός (σκοτεινός ακόμη) να βάφεται δειλά-δειλά σε ένα ροδαλό τόνο, καθώς ο Ήλιος ερχόταν να ανατείλει. Ήταν υπέροχο θέαμα. Άρχισα να διακρίνω και αστέρια. Ένα αρκετά λαμπερό βρισκόταν στα δεξιά της Αφροδίτης. Ακόμη πιο δεξιά και λίγο πιο μακριά απ' το προηγούμενο υπήρχε ένας σχηματισμός από 4-5 αστέρια, που μου ήταν άγνωστος. Ως ένα σημείο έμοιαζε με την κουτάλα της Άρκτου, αλλά φυσικά ήταν αδύνατον να είναι αυτή. Άλλωστε δεν είχε ακριβώς το σχήμα. Μετά μου έφερε στο νου την ουρά του Κήτους, αλλά αυτό μάλλον δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί αυτή την ώρα. Στο μεταξύ πρόσεξα ότι κάτω απ' αυτή την ομάδα "κρεμόταν" κι άλλο ένα, αρκετά λαμπερό. Μη δυνάμενος να αναγνωρίσω κάποιον αστερισμό, αφέθηκα να απολαύσω την εικόνα. Ήταν όλα πολύ καθαρά και γαλήνια. Μόνο το φως της καμπίνας μου τα χάλαγε λίγο. Τελικά επιστρέφοντας και συμβουλευόμενος το Stellarium διαπίστωσα τα εξής: Το λαμπερό αστέρι στα δεξιά της Αφροδίτης ήταν ο <α> του Καρκίνου. Ο δε σχηματισμός πιο πέρα ήταν ο αστερισμός της Ύδρας, τον οποίο δεν είχα ξαναδεί μέχρι τότε. Μέρος του ήταν κάτω απ' τον ορίζοντα. Ήταν κι αυτό μια παρατήρηση. Σε κάθε περίπτωση πάντως μια όμορφη εμπειρία

Τώρα βέβαια λίγο νωρίς κάνω την ερώτηση, αλλά επειδή "τρώγομαι" που δεν θα μπορέσω να πάω στην Αλεξανδρούπολη, θα εκδοθεί άραγε κάποιο έντυπο στο τέλος του συνεδρίου στο οποίο να περιέχονται εισηγήσεις, συμπεράσματα, ενδεχομένως κάποιες εικόνες και διαγράμματα απ' τις παρουσιάσεις; Έτσι για να έχουμε κι εμείς που δεν πήγαμε κάποια αίσθηση του τι έγινε (αφού το να είναι κανείς παρών δεν αναπληρώνεται με τίποτα) Ευχαριστώ

Α, ναι, Μαρία. Εδώ συμφωνώ κι εγώ απολύτως μαζί σου. Άλλωστε όταν έγραφα για ανθρώπους "δοκιμασμένους", είχα στο μυαλό μου αρκετούς ερασιτέχνες, που είναι τόσα χρόνια στο χώρο και έχουν δείξει ότι γνωρίζουν να πουν και να γράψουν για πολλά πράγματα. Όσον αφορά τους νέους, δεν θα μπορούσα να είμαι αντίθετος σ' αυτό που λες. Ότι δηλαδή σ' εκείνους ανήκει το μέλλον και ότι χρειάζονται ένα μέσον στο οποίο να μπορούν δίπλα στους εμπειρότερους (και προφανώς με τη βοήθειά τους) να αναπτύσσουν τις σκέψεις τους, να κάνουν τα πρώτα τους βήματα. Και τι καλύτερο γι' αυτό το σκοπό από ένα ελληνικό περιοδικό;

Το ερώτημα έρχεται ακριβώς τη στιγμή που έχω υποβάλει αίτημα για συνδρομή στο περιοδικό ΟΥΡΑΝΟΣ. Ναι, οπωσδήποτε θα γινόμουν συνδρομητής, τουλάχιστον για ένα χρόνο, ώστε να δώσουμε στήριξη σε μια ελληνική προσπάθεια. Κι ας μην ήταν 100% στα επίπεδα των ξένων. Θα ήθελα μόνο να παρέχει έγκυρη πληροφόρηση. Να γράφουν άνθρωποι "δοκιμασμένοι" στο χώρο, ώστε να είναι για όλους μας πηγή μάθησης και ενημέρωσης και όχι απλώς .... άλμπουμ όμορφων εικόνων

Παιδιά, συγγνώμη που συνεχίζω ένα θέμα που κανονικά θα έπρεπε να έχει λήξει από καιρό, αλλά δεν μπορώ να μη σας πω και ..... τη συνέχεια. Δύο τουλάχιστον διαφορετικοί άνθρωποι μου είπαν (ξέροντας ότι ασχολούμαι λίγο με τα του ουρανού) ότι εκείνο το βράδυ ΤΑ ΕΙΔΑΝ τα 2 φεγγάρια!!!

Α, αυτό με ενδιέφερε κι εμένα. Επειδή βρήκα κάτι green laser με 16-20€, αλλά φοβήθηκα να τα πάρω γιατί σκέφτηκα: Γιατί άραγε τα άλλα έχουν 60-70-80€; Μήπως τα φθηνά δεν έχουν άρκετά δυνατή δέσμη, ώστε να μπορείς να δείχνεις άνετα αστέρια, και οι άλλοι να καταλαβαίνουν για ποιό μιλάς; Κι έτσι το άφησα. Υπ'όψιν ότι ενδιαφέρομαι για μέσα σε πόλη, μια και σε σκοτεινό ουρανό βρίσκομαι σπανιότερα και συνήθως σε συγκεντρώσεις με άλλους, οπότε η χρήση του αντενδείκνυται. Ευχαριστώ

Λοιπόν, σ'ευχαριστώ kookoo. Αυτή είναι μια φωτογραφία που έβγαλα το βράδυ της 25/08/2009 με τη διάβαση που περιγράφω παραπάνω. Την επεξεργάστηκα με το deepskystacker και κάποιες λεπτομέρειες τις ολοκλήρωσα μ' ένα πρόγραμματάκι στο πνεύμα του photoshop (καμμία σχέση βέβαια). Με βάση το original το αποτέλεσμα που πέτυχε το deepskystacker είναι αναπάντεχο. Για το "κομμένο" κομμάτι του Δία κάτω αριστερά δεν μπορούσε να γίνει τίποτα. Οφείλεται σε "κούνημα" του σωλήνα, καθώς προσπαθούσα να ισοσταθμίσω την κίνηση και να κρατήσω το αντικείμενο στο πεδίο. Ε, τι να γίνει; Dobson έχουμε. Ευχαριστώ [fullalbumimg]9347[/fullalbumimg]

Πραγματικά, φίλε Σπύρο, είναι πολύ κρίμα όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Περαστικά σου. Η βραδυά ήταν πολύ όμορφη. Όλοι οι άνθρωποι του Αστεροσκοπείου και της ΕΑΕ ήταν τόσο υπομονετικοί, πρόθυμοι να δείξουν, να εξηγήσουν, να λύσουν απορίες (όπως είναι πάντα δηλαδή!!!) [fullalbumimg]9337[/fullalbumimg] Είμαι σίγουρος ότι όλοι όσοι ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με την Αστρονομία εκείνο το βράδυ, πρέπει να έφυγαν ευχαριστημένοι, εντυπωσιασμένοι έχοντας δεί τον ουρανό απ' τα τηλεσκόπια που είχαν στηθεί στο λόφο αλλά και απ' το ιστορικό τηλεσκόπιο των 40cm και ήδη θα αναρωτιούνται πως και πότε θα μπορούσαν να το επαναλάβουν. Εγώ πάντως προσωπικά πολύ το απόλαυσα. Και βλέποντας τη Σελήνη μέσα απ' το μεγάλο διοπτρικό, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό, και τοποθέτησα το φακό της μικρής φωτογραφικής μηχανής μου πάνω στον προσοφθάλμιό του (ευχαριστώ τους υπεύθυνους που μου το επέτρεψαν) και πήρα μια φωτογραφία, που φυσικά δεν παρουσιάζει κανένα ποιοτικό ενδιαφέρον, αλλά έχει για μένα μεγάλη συναισθηματική σημασία. [fullalbumimg]9342[/fullalbumimg] Και μερικές ακόμη απ' τη βραδυά. Ότι φαίνεται δηλαδή [fullalbumimg]9338[/fullalbumimg] [fullalbumimg]9341[/fullalbumimg] [fullalbumimg]9340[/fullalbumimg] [fullalbumimg]9343[/fullalbumimg] Πάντα τέτοια!!!

Τη νύχτα της 25 προς 26 Αυγούστου και έχοντας επιστρέψει απ' τον Πάρνωνα, βρισκόμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, κάτω απ' τον πεντακάθαρο ουρανό του Πειραιά. Και λέω πεντακάθαρο, γιατί δεν υπήρχε τίποτα πάνω του. Μόνο ο Δίας φαινόταν καθαρά. (Εντάξει, φαίνονταν κι άλλα αστέρια, αλλά ολόκληρο αστερισμό προς ανατολικά και νότια δεν ξεχώριζες με γυμνό μάτι). Αποφάσισα να ρίξω μια ματιά στον Δία. Φαινόταν παραδόξως καλά. Φανταστείτε τη χαρά και την έκπληξή μου, όταν είδα στο δεξί μέρος του δίσκου (αριστερό ήταν στην πραγματικότητα) να διέρχεται μια μαύρη κουκίδα. Ήταν πολύ ευδιάκριτη, έκανε πολύ καλό κοντράστ προς το δίσκο του Δία, ενώ και οι ζώνες του φαίνονταν επίσης πολύ καλά. Νομίζω μάλιστα ότι διέκρινα και μια κηλίδα πάνω σε μία ζώνη, αλλά δεν είμαι πολύ σίγουρος. Στην αριστερή περιοχή του δίσκου διακρινόταν μια πιο αμυδρή σκιά, οπότε υπέθεσα ότι η έντονη κουκίδα ήταν κάποιος δορυφόρος που έκανε διάβαση, ενώ η αμυδρότερη σκιά ήταν η σκιά του που έπεφτε πάνω στο Δία καθώς περνούσε. Φυσικά όσο προχωρούσε η ώρα, η έντονη κουκίδα μετατοπιζόταν προς τα αριστερά, ενώ όπως ήταν αναμενόμενο και η αμυδρότερη κουκίδα (σκιά) πήγαινε κι εκείνη πιο αριστερά και σχεδόν είχε αγγίξει το όριο του δίσκου, έτοιμη να βγει έξω απ' αυτόν και να χαθεί φυσικά. Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν η αμυδρή σκιά εγκατέλειψε το δίσκο του Δία και μετατράπηκε σε λευκό, λαμπερό σημαδάκι! Τι είχε γίνει; Αυτό που νόμιζα για σκιά, ήταν στην πραγματικότητα ο δορυφόρος, ενώ η έντονη κουκίδα ήταν η σκιά του που έπεφτε πάνω στο δίσκο του Δία. Άρα το φως του ήλιου ερχόταν απ' την εντελώς αντίθετη γωνία απ' ότι νόμιζα . Κοίτα να δεις!

Παρατήρηση στον Πάρνωνα 21-22/7/2009 Να ξεκινήσω ευχαριστώντας ανθρώπους, που χωρίς εκείνους δεν θα υπήρχαν όλα τα παρακάτω (και θα είχατε γλυτώσει κι εσείς το διάβασμα ) Ευχαριστώ την ΑΕΣ για τη διοργάνωση και τη φιλοξενία Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον κο Άρη Μυλωνά, που παρατούσε ο άνθρωπος τη δουλειά του και έτρεχε να συνδράμει τους έχοντες ανάγκη, για την αριστοτεχνική ευθυγράμμιση (μόνο τέτοιες ξέρει να κάνει) που έκανε στο dobάκι μου. Ευχαριστώ τον κο Αντώνη, τον γείτονα Koukanto απ' τη Νίκαια, τον ειδήμονα των διπλών (και βάλε) αστέρων, για τους θησαυρούς του ουρανού που μου γνώρισε. Ο Πάρνωνας ήταν για μένα μια μεγάλη εμπειρία, την οποία θέλω διακαώς να επαναλάβω άμεσα. Είχα προετοιμαστεί αρκετό καιρό πριν γι’αυτήν την εξόρμηση/παρατήρηση, έχοντας φτιάξει πίνακες με τις ώρες ανατολής και δύσης των αστερισμών, με τους στόχους που ο καθένας απ’ αυτούς περιέχει, και ορίζοντας τη σειρά που θα έπρεπε να έχω εντοπίσει το καθένα, ώστε να προλάβω πριν χαθεί στη Δύση. Βλέπετε στην μεγαλούπολη έχει κανείς πολύ λίγες επιλογές, οπότε όταν βρίσκεται μακρυά απ’ την φωτορρύπανση, προσπαθεί να δεί ότι μπορεί περισσότερο. Τελικά δεν κατάφερα να ακολουθήσω αυτό το πρόγραμμα για λόγους προσωπικούς και άσχετους με την οργάνωση της εκδήλωσης και τις συνθήκες της παρατήρησης. Παρ’όλ’αυτά νομίζω ότι κατάλαβα, ότι μια τέτοια παρατήρηση, έτσι όπως την είχα προετοιμάσει, μπορεί να ήταν παραγωγική, ήταν όμως πολύ αγχωτική, θα δημιουργούσε εκνευρισμό, και δεν άφηνε περιθώρια να μένει κανείς αρκετή ώρα στους διάφορους στόχους, εκμηδενίζοντας έτσι την απόλαυση. Ευτυχώς λοιπόν που παρακάμφθηκε. Μάλλον είναι καλύτερα να επιλέγει κανείς μερικούς αστερισμούς σε κάθε εξόρμηση και να τους «ξεσκονίζει» με την άνεσή του. Για 2 βραδυές είχαμε έναν απίθανο, σκοτεινό ουρανό, στον οποίο πολλά πράγματα διακρίνονταν ακόμη και χωρίς όργανα. Εγώ είχα το 8ιντσο dob, ενώ είχα και τα κυάλια 15Χ70, στα οποία έκανε κατά κύριο λόγο εξάσκηση η γυναίκα μου προσπαθόντας να εντοπίσει πιο εύκολους στόχους, ορατούς με κυάλια. Φυσικά συχνά χρειαζόταν και βοήθεια, οπότε έπρεπε να διακόπτω κιόλας για να εξηγώ ότι ήξερα (έτσι είναι, στους στραβούς, ο μονόφθαλμος βασιλεύει) Μεγάλη Άρκτος: Ξεκίνησα με την Μεγάλη Άρκτο, μια και θα ήταν ο πρώτος αστερισμός που θα χανόταν στη Δύση. Στόχευσα και βρήκα σχετικά εύκολα τους γαλαξίες M81 & M82 στο χείλος της κουτάλας και στην ουρά του Δράκου. Ήταν και οι δύο πολύ ευδιάκριτοι. O M81 είχε τον δίσκο στραμμένο προς εμάς, ενώ ο Μ82 είχε σχήμα σαν πούρο, οπότε μάλλον φαίνεται απ’ το πλάι. Είχα την εντύπωση ότι υπάρχει κάτι σαν σκοτεινό νεφέλωμα δίπλα του. Ο χάρτης δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Αντίθετα δείχνει 1 ακόμη μικρό γαλαξία, που όμως δεν είδα. Προφανώς λοιπόν το σκοτεινό νεφέλωμα που νόμιζα ότι έβλεπα ήταν απλώς ο σκοτεινός ουρανός ανάμεσα σ’αυτούς τους δύο γαλαξίες. Τέλος κοίταξα και το ζεύγος Mizar/Alcor. Αποτελούν ζεύγος αστέρων, αλλά δεν ήξερα ότι και ο Mizar είναι κι αυτός διπλός αστέρας. Έτσι είδα ότι έχει έναν αρκετά λαμπερό, αλλά πολύ μικρό συνοδό. Για τον Alcor δεν ξέρωαν είναι κι αυτός διπλός, πάντως δεν κατάφερα δω κάτι. Έπειτα στράφηκα στην ουρά της αρκούδας, κάτω απ’ τον Alkaid, στον Μ51, τον Whirpool galaxy, ενώ πιο δεξιά απ’ αυτό προς τον χ της Μεγ. Άρκτου εντόπισα και τον Μ106, τον οποίο είδα πολύ αμυδρό. Σκορπιός: Στον Σκορπιό αναζήτησα το Μ6, το Σμήνος της Πεταλούδας. Δεν το είχα ξαναδεί. Ήταν θεσπέσιο. Σίγουρα δικαιολογούσε το όνομά του και νομίζω ότι είχε μια μπλε απόχρωση, εκτός από ένα αστέρι που ήταν μάλλον προς το κόκκινο. Όφις: Νεφέλωμα Μ16 (του Αετού). Νόμιζα ότι ανήκει στον Τοξότη, αλλά είναι εκτός ορίων του, μέσα στην περιοχή του Serpens Cauda, του φιδιού απ’ τον αστερισμό του Οφιούχου. Νομίζω ότι περιέχει σμήνος, πάντως είμαι πιο σίγουρος ότι περιβάλεται από αστέρια σε σχήμα S και βρίσκεται μέσα στην μία κοιλιά του S. Με 8’’ δυστυχώς δεν νομίζω ότι μπορούσα να δω τη σκιά του αετού στο εσωτερικό του. Λίγο πιο χαμηλά και δεξιά του, πάνω στο σύνορο μεταξύ Οφεως και Τοξότη βρίσκεται το Νεφέλωμα Μ17, (Ωμέγα ή του κύκνου). Όπως και το νεφέλωμα του Αετού, έτσι κι αυτό το έβλεπα για πρώτη φορά κανονικά. Έχει πιο μακρουλό σχήμα σε αντίθεση με το Μ16 που νομίζω ότι είναι πιο σφαιρικό. Ήταν αρκετά ευδιάκριτο. Μέγεθος ίσως 5-6. Και τα δύο αυτά νεφελώματα μπορούσα να τα διακρίνω ήδη μέσα απ’ τον ερευνητή 9Χ50. Χωρούσαν και τα δύο μαζί στο πεδίο του και ήταν πραγματικά όμορφο θέαμα, ακόμη κι έτσι. Τοξότης: Αμέσως μετά κατέβασα το τηλεσκόπιο λίγο χαμηλότερα και πιο αριστερά και συνάντησα το Μ18, ένα όμορφο, ανοιχτό σμήνος. Ακριβώς κάτω του και πολύ λίγο δεξιότερα βρίσκεται το Μ24, ένα πολύ αμυδρό νεφέλωμα. Το ξεχώριζα με δυσκολία, μάλλον τα αστέρια που περιέχει διέκρινα περισσότερο. Δεν ξέρω να πω μέγεθος, πρέπει όμως να ήταν αμυδρότερο από 8-9. Φυσικά δεν ήταν δυνατόν να αφήσω έξω απ’ την παρατήρηση τα Μ8 & Μ20 (Lagoon και Triffid), τα οποία όσες φορές και να δει κανείς, δεν τα χορταίνει. Και βέβαια δεν έχω συχνά την ευκαιρία να τα δώ όπως τα είδα εκεί στον Πάρνωνα, λαμπερά και εντυπωσιακά. Σε απόσταση 2-2,5 Telrad αριστερά απ’ τους τ και ζ του Τοξότη βρίσκεται το Μ55, ένα θαυμάσιο σφαιρωτό σμήνος. Μού θύμισε πολύ το Μ13 του Ηρακλή, αν και είναι λίγο μικρότερο βέβαια. Ηρακλής: Απ’ την προηγούμενή μου παρατήρηση σε σκοτεινό ουρανό (Αγ. Ευφημία/Κεφαλλονιά) είχα αφήσει μια εκκρεμότητα με τον Ηρακλή. Δεν μπόρεσα να βρώ το Μ92, στην ευθεία ανάμεσα στον ι και η του Ηρακλή. Τώρα όμως το βρήκα σχετικά εύκολα. Μου έμοιασε πολύ με το Μ13. Είναι σαφώς πιο αμυδρό, αλλά σχεδόν παρόμοιο. Βεβαίως επισκέφθηκα και το Μ13. Εδώ να αναφέρω και μια μοναδική εμπειρία που είχα: Είδα το Μ13 μέσα απ'το "θηρίο" των 20''. Όταν έπεσε το σύνθημα ότι το είχε στον προσοφθάλμιο, σχηματίστηκε μια ουρίτσα μπροστά στο τεράστιο τηλεσκόπιο. Ευτυχώς δεν έκοψε εισητήριο, αλλά περίμενε υπομονετικά να το δούμε όλοι καθυστερώντας απ' το πρόγραμμά του. Νά'ναι καλά ο άνθρωπος!!! Φίλοι μου, το είχε "διαλύσει" εντελώς, μπορούσες να διακρίνεις αναλυτικά τους αστέρες. Ήταν κάτι το μοναδικό. Ιχθύες: Λίγο αριστερά από τον η των Ιχθυών βρίσκεται ο γαλαξίας Μ74. Δυσκολεύτηκα λίγο να τον βρω επειδή νόμιζα ότι ανήκει στον Κριό, κι έτσι τον έψαχνα περίπου μια διάμετρο Telrad κάτω δεξιά απ’ τον γ του Κριού. Ήταν φυσικά λάθος. Απ’ τον η Psc βρέθηκε εύκολα. Αλλά ήταν πολύ αμυδρός, ίσως μεγέθους 9; Αιγόκερως: Περίπου 4-5 μοίρες πάνω απ’ τον θ Cap κατάφερα να εντοπίσω το Νεφέλωμα Κρόνος. Είναι αρκετά αμυδρό και μικρό. Χρειάστηκαν πολλές προσπάθειες, Τελικά χρησιμοποίησα ένα δανεικό φίλτρο νεφελωμάτων που είχα μαζί μου και ξαναδοκίμασα. Ω του θαύματος, πέτυχε. Αυτή τη φορά το αντιλήφθηκα. Κατάλαβα γιατί δεν το έβρισκα στις άλλες προσπάθειες: Έμοιαζε με αστέρι που ήταν αφεστιασμένο. Κατά τα άλλα είχα πράγματι την αίσθηση ότι έβλεπα τον Κρόνο με πολύ κακό seeing. Είχε ελλειψοειδές σχήμα και ήταν «τραβηγμένο» στη μέση του προς τα δεξιά και προς τα αριστερά, λες και έβλεπες τα δαχτυλίδια του Κρόνου. Αλεπού: Η σύζυγος προσπάθησε και βρήκε με τα κυάλια το Σμήνος του Brocchi, γνωστό ως «κρεμάστρα». Είναι πραγματικά πανέμορφο με κυάλια, καθώς μπορεί κανείς να απολαύσει σε μικρή μεγέθυνση όλο το σχηματισμό, κι έτσι να έχει γενικότερη εικόνα του αντικειμένου. Και ασφαλώς δεν θα παραλείπαμε να δούμε ξανά το αγαπημένο μας Μ27, το Dumbbell Nebula. Ήταν λαμπερό όσο ποτέ! Βέλος: Είχα σημειώσει στη γυναίκα μου σαν στόχο και το Μ71, ένα σφαιρωτό σμήνος ανάμεσα στους γ & δ του Βέλους. Πίστευα ότι θα φαινόταν με κυάλια σε τόσο διαυγή ουρανό, αλλά δεν ήταν ορατό (τουλάχιστον εμείς δεν τα καταφέραμε). Έτσι το είδαμε στο τηλεσκόπιο. Έχω ίσως ξαναπεί ότι αυτό το σμήνος μου θυμίζει σε μεγάλο βαθμό το νεφέλωμα του Αλτήρα. Ανδρομέδα: Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει βραδυά που δεν θα ρίξω μια ματιά στον γειτονικό μας γαλαξία Μ31. Στον Πάρνωνα φαινόταν και με γυμνό μάτι, έτσι σαν μια θολούρα πάνω απ’ τον Mirach. Το έτερόν μου ήμισυ τα κατάφερε καλά στον εντοπισμό του με τα κυάλια, ενώ εγώ τον είχα στον 25άρη προσοφθάλμιο. Λοιπόν με τα κυάλια φαινόταν σχεδόν όπως τον βλέπω στον Πειραιά με το τηλεσκόπιο. Έχω πάντα ένα ιδιαίτερο συναίσθημα όταν τον βλέπω με τους συνοδούς του Μ32 και Μ101. Ο Μ33 πίστευα ότι ανήκει κι’ αυτός στον αστερισμό της Ανδρομέδας, ανήκει όμως στο Τρίγωνο. Τρίγωνο: Απ’ το μπαλκόνι δεν είχα καταφέρει ποτέ να τον εντοπίσω. Προφανώς λόγω της φωτορρύπανσης, γιατί εκεί τον εντόπισα με ευκολία, πάνω απ’ τον α του Τριγώνου προς τον Mirach. Είναι όμορφος και αξίζει μια επίσκεψη. Πρέπει να έχει μέγεθος γύρω στο 6. Ταύρος: Έχοντας θαυμάσει τις Πλειάδες με τα κυάλια στράφηκα και λίγο πιο κάτω και αριστερά - όπου ήδη ρουθούνιζε ο Ταύρος - προς τις Υάδες. Και τα δύο αυτά σμήνη αποτελούν ένα ξεχωριστό θέαμα. Όπως επίσης δεν μπορείς να μείνεις ασυγκίνητος μπροστά στο θέαμα του Aldebaran. Όμως ο βασικός μου στόχος ήταν το Μ1, το νεφέλωμα του Καρκίνου. Θα ήταν η πρώτη φορά που θα το έβλεπα, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα. Είναι ίσως πολύ αμυδρό; Θα έπρεπε να βρίσκεται σχεδόν δίπλα στον ζ του Ταύρου και προς τον Ηνίοχο. Όσο κι αν έψαξα εκεί γύρω δεν το βρήκα. Ελπίζω την επόμενη φορά. Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν και κάποια υπέροχα διπλά (έως και τετραπλά) αστέρια που μέσα στη διάρκεια της νύχτας μου υπεδείκνυε ή μου έδειχνε στο τηλεσκόπιό του ο φίλος Koukanto. Άμα μπεις στο τρυπάκι, είναι μεγάλη πόρωση κι αυτά, παιδιά. Το κυνήγι, η προσπάθεια να τα «ανοίξεις», να τα διαχωρίσεις. Έτσι ας πούμε έμαθα ότι ο 6ος της Κασσιόπης (αυτός που βρίσκεται πιο δίπλα απ' τον ε, αν συνεχίσουμε το W προς τα εκεί) είναι διπλό αστέρι. Έχει έναν πολύ όμορφο μικρούλη συνοδό. Τα διαχώρισα με 10άρη φακό+barlow 2x. Φυσικά με τον Ethos του Koukanto, που είχε την καλοσύνη να μου διαθέσει, η απόλαυση ήταν μοναδική. Επίσης στα όμορφα αυτής της εξόρμησης ήταν και ότι είδα αστερισμούς που δεν είχα ποτε την ευκαιρία να δω ως τώρα, κυρίως λόγω της πολύ χαμηλής τους θέσης κοντά στον ορίζοντα, αλλά και λόγω κακών συνθηκών θέασης (κακό seeing, πολυκατοικίες μπροστά....) Έτσι γνώρισα την Ασπίδα (πάνω απ' τον Τοξότη), τον Νότιο Ιχθύ (κάτω απ' τον υδροχόο) και πιο κάτω απ' αυτόν, τον Γερανό. Το Μικροσκόπιο (κάτω απ'τον Αιγόκερω) το πρόλαβα ακριβώς πάνω από μια συστάδα δέντρων, πριν χαθεί πίσω απ' αυτά. Ήταν περίπου 03.00πμ και όδευε προς τη δύση του. Επίσης είδα το Κήτος ολόκληρο. Τέτοιες εξορμήσεις σε αναζωογονούν. Δεν βλέπω την ώρα για την επόμενη

Καλή αρχή, Πηνελόπη, και .... καλή συνέχεια. Το Νεφέλωμα Dumbbell (του Αλτήρα) είναι όμορφος στόχος. Βέβαια, εντάξει, καμμία σχέση με το πως το βλέπουμε στις φωτογραφίες που μας στέλνουν οι φοβεροί μας αστροφωτογράφοι. Ο Δίας είναι αγαπημένος στόχος με τους 4 δορυφόρους του. Έχουν ενδιαφέρον τα "παιχνίδια" τους που εναλλάσσονται κάθε βράδυ (κινούμενοι στις τροχιές τους, άλλες φορές περνάνε μπροστά απ' το Δία και φαίνονται σαν μαύρες κουκίδες, άλλες φορές περνάνε από πίσω του, οπότε εξαφανίζονται και εμφανίζονται ξανά, και ενίοτε περνάνε ο ένας μπροστά απ' τον άλλο και αλληλοκρύβονται) Γενικά κάθε βράδυ πέρνεις και μια διαφορετική εικόνα. Καλές παρατηρήσεις

Σχετικά με την αστροφωτογράφηση που αναφέρθηκε παραπάνω, δεν κατάλαβα πως θα γίνει έκθεση έστω 15'' χωρίς ισημερινή στήριξη με μοτέρ! Κι εγώ dobάκι έχω, και μάλιστα πεθαίνω για μια φωτογραφία Deep Sky. Αλλά όποτε δοκίμασα μια a focal έστω και στον Γαλαξία της Ανδρομέδας, το αποτέλεσμα ήταν μια ασπρίλα με ουρά, σαν πασχαλινή φωτιστική φωτοβολίδα. Εδώ και τον Δία που φωτογράφησα (με γρήγορη ταχύτητα), θα μπορούσα να σας την παρουσιάσω με την λεζάντα "Ufo πάνω απ' τον Πειραιά" Βλέπετε κι εγώ σαν αρχάριος δεν μπορούσα στην αρχή να καταλάβω ότι τα αντικείμενα "τρέχουν" μέσα στον προσοφθάλμιο και στους μεγάλους χρόνους έκθεσης που απαιτούνται δεν προλαβαίνεις να βγάλεις τη φωτογραφία (εκτός ίσως από τη Σελήνη που είναι πολύ λαμπερή), ενώ φυσικά το χέρι δεν μπορεί να σπρώχνει τον σωλήνα αντίθετα με ομαλή κίνηση, ώστε να διατηρείται το αντικείμενο σταθερό . Δεν μιλάμε λοιπόν να βγάλει κανείς μια φωτογραφία απαιτήσεων, αλλά αν θα βγεί γενικά κάτι που να μοιάζει με φωτογραφία του αντικειμένου! Κατά τα άλλα νομίζω ότι η ευκολία στησίματος του dob είναι ασύγκριτη. Το δε κουβάλημα, απ' τη στιγμή που έχεις κάτι παραπάνω από κυάλια, είναι αναπόφευκτο. Τώρα για τις στηρίξεις, κατάλαβα απ' τα λεγόμενα άλλων, ότι πρέπει να είναι γερές και σταθερές, αλλιώς στο παραμικρό άγγιγμα ή σπρώξιμο του αέρα το τηλεσκόπιο θα "παίζει" με αποτέλεσμα να μην γίνεται καλή παρατήρηση (την έχω πατήσει με τα κυάλια, που η βάση που τους αγόρασα δεν είναι αρκετά γερή για το βάρος τους). Για το goto τώρα, αναρωτιέμαι κι εγώ πόση οικονομία να είναι τα 200€ όταν έχεις ανέβει σ' αυτά τα επίπεδα. Και φυσικά τα γράφω όλ' αυτά όχι γιατί έγινα ξαφνικά έμπειρος και γνώστης, αλλά ως παθών και απ' ότι ακούω και μαθαίνω από έμπειρους ερασιτέχνες Δεν ξέρω μόνο αυτά τα καινούργια dobsonian με μοτέρ και goto που έχουν βγεί τι κάνουν. Αλλά πάλι τότε από τιμή φτάνουν τα άλλα με την ισημερινή στήριξη.

Αστειεύεσαι, Τάσο; Ποιός το χάνει αυτό;

Πραγματικά πολύ συγκινητική η ζωγραφιά. Μου αρέσουν τα χαρακτηριστικά των διαφόρων σωμάτων που έχουν αποδοθεί! Εύκολα αναγνωρίζει κανείς, τι έχει δει ο καλλιτέχνης Μπράβο στο Θέμη, αλλά μπράβο και σε σένα Rolandos που τους έφερες σε επαφή μ' αυτόν τον υπέροχο χώρο. (Τι έχει ανάγκη η ερασιτεχνική αστρονομία για να αναπτυχθεί; )