kkokkolis

Αδάμας Star of the East, 94.80 καράτια

Αδάμας Pink Sunrise, 29.78 καράτια

Αδάμας Earth Star, 111.59 καράτια (άκοπο 248.9)

Αδάμας Star of Africa, Cullinan I, 530.20 καράτια (άκοπο 3,106.75 καράτια! ) Το μεγαλύτερο διαμάντι που προέκυψε από τον ιστορικό Cullinan, το Άστρο της Αφρικής, στολίζει το βασιλικό σκήπτρο της Μεγάλης Βρετανίας. Ο Cullinan IΙ (317.40 καράτια) που στολίζει το στέμμα και τα υπόλοιπα ΙΙΙ-ΙΧ ανήκουν επίσης στα κοσμήματα του θρόνου.

Αδάμας American Star, 13.42 καράτια

Αδάμας Millenium Star, 203.04 καράτια (άκοπο 777) Στην φωτογραφία εν μέσω άλλων διασήμων εγχρώμων αδαμάντων, του Allnatt, του Pumpkin, του Steinmetz Pink, του Ocean Dream, του Heart of Eternity και του Moussaieff Red.

Scabiosa Stellata

Synthyris Missurica var. Stellata

Starry False Solomon's-Seal, Smilacina stellata

Nymphaea stellata

Hohenbergia stellata

Starry Campion, Silene Stellata

Moonflower Wallpaper

Magnolia Stellata

Εσπέροδον, Rosa Stellata Mirifica

Ρόδα Μινιατούρα, Rosa "Sunblaze"

Το θέμα με την διαδρομή της εστίασης μάλλον το έχουν και άλλοι φακοί μεγάλης εστιακής, τουλάχιστον αυτό συμβαίνει με τον Hyperion Aspheric 31mm. Αντιθέτως, με μικρής εστιακής φακούς ή με Barlow το σημείο εστίασης μετατοπίζεται προς τα έξω (στους δικούς μου συνδυασμούς). Η σκιά του δευτερεύοντος έχει φυσιολογικά αίτια και οφείλεται σε αναντιστοιχία κόρης εισόδου με κόρη εξόδου. Το φωτεινό αντικείμενο (σελήνη) προκαλεί μύση των οφθαλμών, οπότε το διαμέτρημα του οφθαλμού γίνεται περίπου ίσο ή μικρότερο από την σκιά του δευτερεύοντος. O 30mm σε ένα f/5 παράγει exit pupil 6mm και εφ' όσον το δευτερεύον ισοδυναμεί με το 30% περίπου της διαμέτρου, η σκιά του είναι περίπου 2mm. Η κόρη μας σε μύση είναι περίπου τόσο ή ακόμη μικρότερη. Μπαίνει έτσι λιγότερο φως από τα πλάγια στην περίμετρο του αμφιβληστροειδή, όπου η ευαισθησία του αμφιβληστροειδή είναι ελαττωμένη ούτως ή άλλως λόγω απώλειας της χημικής προσαρμογής. Η σελήνη θα ερεθίσει τα κωνία της ωχράς κηλίδος, η οποία είναι αρκετά μικρή ώστε να καλύπτεται από την σκιά του δευτερεύοντος. Το ίδιο συμβαίνει και στην ημερήσια παρατήρηση (με νευτώνια και κατοδιοπτρικά), γι’ αυτό οι φακοί 25-20mm που παράγουν κόρη εξόδου 4-5mm σε είναι προτιμότεροι από τους 30-32. Στα f/10 SCT και f/12-f/15 MCT το φαινόμενο προκαλείται πιο δύσκολα, λόγω μικρότερης κόρης εξόδου και συνήθως με φακούς 40-55mm, εκτός αν χρησιμοποιηθεί μειωτής εστιακού λόγου φυσικά, όπως έχω διαπιστώσει και ιδίοις όμμασι. Απλώς μην τον χρησιμοποιείς για την σελήνη. Ο 22 mm χωράει σχεδόν 2 Πανσελήνους.

Ο κανόνας της διαμέτρου ισχύει. 150mm προσφέρουν σχεδόν 4πλάσια φωτεινότητα και αυξάνεται δραματικά η διακριτική ικανότητα. Φυσικά το ίδιο ισχύει και μεταξύ 150 και 300mm. Το όριο καθορίζεται από άλλους πρακτικούς παράγοντες, οικονομικούς, αποθηκευτικούς, μεταφορικούς. Όμως, όπως ο γυμνός οφθαλμός προσφέρει άλλες δυνατότητες από ένα 80mm (ναι μεν 1x αλλά και τεράστιο πεδίο, the whole picture), έτσι και το 80mm έχει δυνατότητες που δεν διαθέτει ένα 150 ή 200mm. Αυτές οι δυνατότητες μας οδηγούν να τοποθετούμε διοπτρικούς ερευνητές 50, 60 ή 80mm πάνω σε ένα μεγάλο τηλεσκόπιο. Ένα C11 με piggyback ED80 προσφέρει ένα είδος ολοκλήρωσης. Τις Πλειάδες θα τις δεις με το 80ρι, τον Κρόνο με το μεγάλο. Η καλύτερη ποιότητα εικόνας σε ισότιμες διαμέτρους αποτελεί ιδιότητα των διοπτρικών, ειδικά των αποχρωματικών, καθώς έχουν πάντοτε άψογη ευθυγράμμιση και απουσιάζει κεντρική παρεμπόδιση. Εγώ πρώτα πήρα το 150 και ένα έτος μετά το 80, το οποίο μου έδειξε πράγματα που το 150 δεν μπορούσε, καθώς δεν χωρούσαν στο πεδίο του. Πωλούνται πανάκριβα mini διοπτρικά 60, 66, 70 ή 80mm ή Super ερευνητές 60 και 80mm τα οποία αγοράζονται από κατόχους μεγάλων τηλεσκοπίων ώστε να μην χάσουν αυτή την μακροσκοπική εικόνα.

Με έναν προσαρμογέα L σαν της Vixen ή της Konus. Ένας τρίποδας σαν της Konus (κυκλοφορεί και σαν Hama στην μισή τιμή) αρκεί για μικρά κιάλια, αν και ένας Manfrotto (>250 ευρώ) θα σε μαγέψει. http://www.planitario.gr/main.cfm?module=eshop&action=list&cat_id=31 Δοκίμασε πρώτα τον τρόπο 1 (της φωτογραφίας). Είναι δωρεάν και ο πιο ευέλικτος. Ποιά κιάλια έχεις (Μάρκα, μοντέλο, μεγέθυνση, διάμετρος φακών);

Η παρθένος, Gustav Klimt, 1913 Ο Klimt χθονίως ουράνιος. Λαμπρώς σκοτεινός.

1. Με το αριστερό χέρι πιάνεις γερά, αγκαλιάζοντάς τον, τον δεξιό σωλήνα πάνω από την βάση του, από την κατάφυσή του προς το περίβλημα των πρισμάτων, έως το 1/2 του μήκους του περίπου. Η ράχη του χεριού κοιτάζει τον ουρανό και ο αριστερός σωλήνας αναπαύεται στην ράχη του καρπού. Το δεξί χέρι πιάνει το δεξί κιάλι από την συνήθη λαβή, με τον δείκτη εκτεταμένο ώστε να ρυθμίζει την εστίαση. Η αγαπημένη μου μέθοδος. 2. Κρατάς τα κιάλια κανονικά αλλά φροντίζεις να σταθεροποιήσεις τα χέρια σου με κάποιον τρόπο: a. Ακουμπάς τους αγκώνες σε ένα τοιχίο b. Ξαπλώνεις και αναπαύεις τους βραχίονες στο στήθος σου. Η μέθοδος είναι καλή και για ξαπλώστρες ή πολυθρονίτσες θαλάσσης c. Αγκαλιάζεις ένα δέντρο ή στύλο d. Κάμπτεις τους αντίχειρες αψιδωτά και τους σφηνώνεις στα ζυγωματικά e. Επινοείς ανάλογα με το περιβάλλον ένα στήριγμα f. Γονατίζεις και ακουμπάς τα κιάλια στο περβάζι του μπαλκονιού, ή τους αγκώνες σε ένα μικρό τραπέζι 3. Χρησιμοποιείς ένα μονόποδο. Αυτό μπορεί να είναι πχ a. Ένα σκουπόξυλο ή άλλο ξύλο μορφής Τ όπου ακουμπάς τα κιάλια στην στενή πλευρά και την άκρη της μακράς πλευράς στο έδαφος. Οι παλάμες αγκαλιάζουν κιάλια και στενή πλευρά μαζί και σταθερά. Βολεύει όταν είσαι καθιστός b. Ένα μονόποδο των 5 ευρώ. Εδώ δεν χρειάζεται Manfrotto γιατί δεν υπάρχει κεφαλή και το βάρος μοιράζεται στα χέρια και το μονόποδο. 4. Συνηθίζεις με τον καιρό και βελτιώνεσαι 5. Φωτογραφικός τρίποδας και προσαρμογέας τύπου L

Γιασεμί, Nyctanthes Arbor-tristis

Sun Star, Ornithogalum Dubium

Star of Bethlehem, Ornithogalum Arabicum

Lavender Starflower, Grewia Occidentalis