giannis60

Δες κάποιο αστέρι όσο πιο ψηλά μπορείς και έπειτα να πειράξεις κάτι.

Αυτήν την ώρα ο Κρόνος είναι πολύ χαμηλά. Μπορεί να φταίει και η ατμόσφαιρα.Δες τον Άρη. Τώρα σχεδόν μεσουρανεί. Αν και στον Άρη δεν έχεις καλή εικόνα μάλλον θέλει ευθηραμμηση.

Στα αστέρια μπορείς να εστιάσεις?

Η ώρα είναι 11:30. Εδώ στην Σαρωνίδα το χιονόνερο σταμάτησε αλλά έχει μεγάλη συννεφιά. Ο αέρας είναι τρομερά δυνατός. Πέφτουν κουκουνάρια. Στάζουν ρετσίνια. Και σαν να μην φτάνουν τα παραπάνω άρχισε και η γύρη από τα πεύκα.

Ρε παιδιά αυτός δεν είναι καιρός. Αυτό είναι καψώνι.

Στις 25-2-2012 είχε μία υπέροχη βραδιά. Η φωτογραφία τραβήχτηκε μέσα από την πόλη της Σαρωνίδας. Μετά την Σελήνη είναι η Αφροδίτη μετά την Αφροδίτη ο Άρης μετά ο Δίας και πίσω οι Πλειάδες και οι Υάδες.

Ουδεμία αμφιβολία έχω, Κατερίνα, ότι οι μαθητές σου είναι από τους πιο τυχερούς στην Ελλάδα. Όσο για μένα ξαναδιαβάζοντας τα όσα αράδιασα βραδιάτικα τα βρίσκω τώρα λιγάκι υπερβολικά. Διότι και μόνο να διανοηθεί κάποιος συγγραφέας ή ποιητής, να αποδώσει λογοτεχνικά έστω και έναν από τους παραπάνω μύθους θα προκύψει ένα ολόκληρο βιβλίο. Κατ΄επέκταση δεν γίνεται σε ένα μόνο βιβλίο να περιγράφονται όλοι οι αστερισμοί,και όλοι οι μύθοι να αποδίδονται λογοτεχνικά. Συμπέρασμα. Για κάποιους σαν εμένα που η Νύχτα τους γήτεψε για τα καλά, αν τους έρθει νυχτιάτικα να γράψουν και βέβαια να το κάνουν. Ιδιωτικά όμως.Το επόμενο πρωί να το διαβάσουν και αφού το διαβάσουν,τότε να αποφασίσουν αν θα το δημοσιεύσουν ή όχι. Αν και το προτιμότερο είναι αντί να γράψουν, να βγούνε έξω να πάνε να δουν τ΄αστέρια. Όμως τούτος ο χειμώνας δεν λέει να περάσει και με έχει τρελάνει.

Προσωπικά έχω το βιβλίο των Δανέζη Θεοδοσιάδη. Είναι αρκετά αξιόπιστο βιβλίο, αλλά του λείπει η λογοτεχνική ανάπτυξη των μύθων.Δεν πιστεύω ότι αυτοί οι μύθοι είναι απλώς χαριτωμένες ιστορίες. Είναι κάτι παραπἀνω. Οι μυθολογία των αστερισμών έχει μέσα της κάτι από τα θεατρικά κείμενα. Αν δηλαδή κάποιος διαβάσει ένα θεατρικό έργο ξαπλωμένος στον καναπέ με τίποτα δεν έρχεται σε επαφή με το έργο τέχνης. Αν επιθυμεί κάτι τέτοιο θα πρέπει το συγκεκριμένο έργο να το δει στο θέατρο. Το κείμενο είναι μόνο το <<σχέδιο>>του έργου τέχνης. Το <<σενάριο>> . Όχι αυτό κάθε αυτό το έργο τέχνης. Το έργο τέχνης συντελείτε στην σκηνή την στιγμή της παράστασης. Έτσι είναι και η μυθολογία των αστερισμών. Όποιος τους διαβάζει από τον καναπέ, χωρίς να γνωρίζει και να έχει νοιώσει τον νυχτερινό έναστρο ουρανό, τότε πράγματι οι ιστορίες αυτές φαντάζουν χαριτωμένες με πρωταγωνιστή τον<< πονηρούλη>> Δία. Πάρτε παράδειγμα τους μύθους του Ωρίωνα και της σκύλας του, της Λαίλαπας. Και οι δύο είναι οι αποδιοπομπαίοι τράγοι ολόκληρου του Νυχτερινού έναστρου ουρανού. Κι όμως σαν τους αντικρίσεις στον χειμερινό ουρανό, νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά ανάμεσα στις ιστορίες και την υπέροχη εικόνα που παρουσιάσουν.Εκείνος είναι σε έξαλλη κατάσταση με τα χέρια του σηκωμένα κρατώντας ρόπαλο και τόξο και η Λαίλαπα (ο Μέγας Κύων) φορώντας για χάντρα στο περιλαίμιο του το λαμπερότερο των αστεριών τον Σείριο,(δώρο του Ωρίωνα) τεντώνει το χέρι της αποζητώντας μία έστω στοιχειώδη επαφή με τον αφέντη της.Και σαν να μην φτάνει αυτό, ο Χειμερινός αχνός Γαλαξίας τους περιβάλει σαν μια αιγίδα αγάπης. Ε λοιπόν ναι. Κάτι δεν πάει καλά.Ανάμεσα στους μύθους και την εικόνα υπάρχει τρομαχτική αντίφαση. Ο χρόνος περνά και κάποια στιγμή ξαφνικά κι αναπάντεχα, για κάποιον που είναι γνώστης και του νυχτερινού έναστρου ουρανού,και των συγκεκριμένων μύθων,το τοπίο ξαφνικά καθαρίζει. <<Ακόμα κι αν κάποιος μας φαντάζει βάρβαρος,(όπως ο Ωρίωνας) ή ακόμα κι αν αυτός δεν είναι καν άνθρωπος, αλλά ζώο σαν την Λαίλαπα, η μεταξύ τους ανάγκη για αμοιβαία τρυφερότητα, είναι οικουμενική και μάλιστα υπογεγραμμένη δια χειρός αστέρων στο κατάμαυρο και φιλόξενο φόρεμα της νύχτας.>> Ετούτο είναι μόνο ένα από τα πολλά τεκμήρια της μεγαλοφυΐας αυτών που καταστέρισαν την Νύχτα. Ναι κι εγώ ψάχνω διακαώς να βρω κάποιους συγγραφείς οι οποίοι δεν στέκονται μόνο να παρουσιάσουν την υπόθεση αυτών των μύθων, αλλά να τολμούν και την λογοτεχνική απόδοση ετούτων των ιστοριών.