giannis60

Για σας κι από μένα. Βεβαίως συμφωνώ και επαυξάνω με όλα τα παραπάνω που γράφτηκαν. Μία παροιμία λέει ότι της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η ημέρα και γελάει. Αυτό όμως ισχύει για τους περισσότερους ανθρώπους. Τους κανονικούς. Εμείς όμως στην πλειοψηφία μας δεν είμαστε κανονικοί, γιατί ως αστροπαρατηρητές είμαστε άνθρωποι της νύχτας, ως εκ τούτου για μας ισχύει ακριβώς το αντίστροφο. Της μέρας τα καμώματα τα βλέπει η νύχτα και γελάει! Ή για να το πούμε με ακόμα μεγαλύτερη ειλικρίνεια ... τα βλέπει η νύχτα και ντρέπεται. Εδώ ακριβώς είναι που προκύπτει ένα θεματάκι. Κάτω από το άπλετο φως του ήλιου, αν και βετεράνοι (τρομάρα μας) γινόμαστε αδέξιοι. Προσοχή λοιπόν με το άστρο της ημέρας ιδικά για όσους λογαριάζονται βετεράνοι, και ιδικά αν τύχει και το παρατηρήσουν μετά από μια νύχτα ξαγρύπνιας. Τώρα το καλοκαίρι το παραπάνω σενάριο θα παιχτεί πολλές φόρες. Το παραμικρό λάθος ή αδεξιότητα μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστες συνέπειες. Με όλο αυτό θέλω να τονίσω ότι για ασφαλή παρατήρηση του ήλιου εκτός από τα καλά φίλτρα και τις προσεγμένες κατασκευές προσαρμογής τους τα οποία ήδη τονίστηκαν από τους παραπάνω, πρέπει να είμαστε και απόλυτα συγκεντρωμένοι και συνειδητοποιημένοι σε αυτό που κάνουμε.

Φίλε Άρη. Αφού έχεις το 80 ED το οποίο έχει εστιακή απόσταση όπως πολύ σωστά λες 600 χιλιοστά, η δε κάμερα που χρησιμοποιείς είναι κάποια DSLR το Νευτώνιο σου 1000 ή και μεγαλύτερη εστιακή απόσταση, τότε έχεις το ιδανικό πακέτο για να κάνεις πάρακολούθιση με προσοφθάλμιο με σταυρόνημα. Βάζεις την μηχανή στο 80 και κάνεις οδήγηση μέσω Νευτωνίου με το προσοφθάλμιο με το φωτεινό σταυρόνημα. Εγώ του βάζω και τον 2χ Barlow. Δεν λέω έχει κόπο και σαν να μην φτάνει αυτό θέλει και εξάσκηση για να το συνηθίσεις.Όμως σε γλιτώνει από άσκοπα έξοδα και το σημαντικότερο εσύ έχεις και την ευθύνη αλλά και τον έλεγχο.

Στη μεν πάνω φωτογραφία η βίδα του διακόπτη είμαι εκεί που ήταν , στην δε κάτω εκεί που εγώ την έβαλα.

Βέβαια το σχήμα του ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. 1) Είναι τοποθετημένο στον αντάπτορα των προσοφθαλμίων 1,1/4. Εάν προσέξεις είναι μάλιστα όχι απλός πιασμένο αλλά βιδωμένο και μάλιστα με βίδες Άλεν. 2) Ο φακός λέιζερ είναι αλλαγμένος. Πέρση χάλασε. Δεν άναβε. Έβαλλα λοιπόν τον αδελφό μου που μένει Γερμανία να επικοινωνήσει με την παραπάνω εταιρία και να ζητήσει ένα καινούριο φακό λέιζερ. Τον αντιμετώπισαν με υπεροψία και του απόκλεισαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αντί για αυτό του πρότειναν να αγοράσει ολόκληρο το όργανο. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν το κάναμε,και εντελώς τυχαία βρέθηκα μπροστά σ΄έναν πλανόδιο πωλητή (Πακιστανό) που πουλούσε διάφορα μπιχλιμπίδια, μεταξύ των οποίων και λέιζερ μπρελοκάκια. Αγόρασα ένα με 5 ευρό. (Μαζί με τις μπαταρίες του συσκευασμένες ξεχωριστά και σφραγισμένες). Όσο κι αν κάποιοι δεν το πιστεύουν ήταν ακριβώς το ίδιο με της περιβόητης εταιρίας πλην όμως 1 περίπου εκατοστό ποιο ψιλό γιατί παίρνει ίδιας τάσης μπαταρίες αλλά με μεγαλύτερη χωρητικότητα. (Κρατάνε περισσότερο χρόνο). Επίσης ο διακόπτης ενώ ήταν ολόιδιος ήταν τοποθετημένος τρία χιλιοστά ποιο ψιλά. Άνοιξα λοιπόν πάνω στο σώμα του οργάνου μία τρύπα στο σωστό ύψος και με κολαουζάκι των 4 χιλιοστών άνοιξα τις βόλτες. Σου στέλνω τις φωτογραφίες. Εν συνεχεία ρύθμισα το λέιζερ με τον τρόπο που σου περιέγραφα χθες. Με όλα αυτά που σου γράφω θέλω εντέλει να σου πω ότι ψάξτο λιγάκι πριν δώσεις ξανά λεφτά. Και αν αυτό το μοντέλο δεν ρυθμίζει μην ξανά αγοράσεις άλλο λέιζερ που να μην γίνεται να ρυθμίζετε. Μην επαφίεσε στον πολίτη και αναζήτησε να δεις τα τρία ή 6 βιδάκια ρύθμισης. Ο φακός μέσα στο όργανο ρυθμίσετε με παρόμοιο τρόπο που ρυθμίζει και ο ερευνητής.

Φίλε Άρη εγώ έχω αυτό το λέιζερ της Baader.

Νομίζω φίλοι από την Μυτιλήνη ότι εσείς ήσαστε οι ποιο απτόητοι και αξιέπαινοι του Forum. Μπράβο σας!

Εγώ χρησιμοποιώ τον σωλήνα του νευτωνίου. Αφαιρώ το κάτοπτρο και τον κολλάω με χαρτοτέιπ πάνω στο τραπέζι με τον εστιαστή να κοιτά προς τα επάνω. Εισάγω το λέιζερ και το ανάβω. Επειδή αφαίρεσα το κάτοπτρο η ακτίνα βγαίνει έξω από τον σωλήνα και πέφτει πάνω στον τοίχο. Σε εκείνο το σημείο του τοίχου κολλάω με σελοτέιπ ένα χαρτί. Γυρνάω γύρο-γύρο το λέιζερ και επειδή είναι απορυθμισμένο αντί να μένει η ακτίνα ακίνητη διαγράφει κύκλο. Σημειώνω λοιπόν τέσσερα σημεία στην περιφέρεια του κύκλου ανά δύο αντιδιαμετρικά και με ένα χαρακάκι γράφω τις δύο διαμέτρους, Κατόπιν πειράζοντας τις βίδες ρύθμισης του οργάνου ρυθμίζω το λέιζερ φέρνοντας την ακτίνα στο κέντρο του κύκλου. Ελέγχω αν η δουλειά πέτυχε ξαναπεριστρέφοντας το λέιζερ. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι το δευτερεύων δεν είναι σωστά ευθυγραμμισμένο. Ουδεμία σημασία έχει. Απλώς αντί για κύκλο στον τοίχο, η τροχιά της κόκκινης κουκκίδας στον τοίχο θα είναι έλλειψη. Εμάς ο στόχος είναι η τελείτσα να μένει αν είναι δυνατόν εντελώς ακίνητη.

Εννοώ την διάθλαση του ηλιακού φωτός μέσα από την ατμόσφαιρα της Αφροδίτης, μεταξύ σημείων επαφής III και IV. Το φαινόμενο που παρατήρησε ο Λομονόσωβ. http://www.nasa.gov/images/content/655868main_venus-arc.jpg Το είδαμε και αυτό, και μάλιστα μέσα από 12άρι σαν το δικό σου. Μάλιστα, εγώ τουλάχιστον εντυπωσιάστηκα από την άψογη συμπεριφορά του στον Ήλιο. Νόμιζα ότι η ζέστη θα έκανε το είδωλο ασταθές. Όμως τα πήγε μια χαρά.

Για μένα που πάνω από μια δεκαετία λόγο συνθηκών, σχεδόν πάντα μόνος μου παρατηρώ τον ουρανό ακόμα ποιο όμορφο ήταν το γεγονός ότι αυτήν την μοναδική εμπειρία την μοιράστηκα με αυτήν την υπέροχη παρέα.

Αυτή η Φωτογραφία είναι τραβηγμένη με τον φακό της μηχανής και με το γνωστό φίλτρο από ζελατίνα.

Όταν κάποια στιγμή επιτέλους πίσω από τα βουνά της Εύβοιας ο Ήλιος ανέτειλε.

Φίλε Κωνσταντίνε αναρωτιέσαι αν κάποιος είδε το τόξο της Αφροδίτης. Ακριβός δεν ξέρω τι εννοείς, όμως στα σίγουρα είδαμε το ΡΟΔΟ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ . Μάλιστα περιελάμβανε και την Σελήνη. Το ροζ μετέωρο φως είναι το Ρόδο της Αφροδίτης, και το από κάτω γαλάζιο η σκιά της Γης.

Κατά την διάρκεια του λυκαυγούς στήναμε τον εξοπλισμό μας στο εκκλησάκι του Ιωάννη του Πρόδρομου στην Λούτσα.

Ξερά καλοκαιρινά χορτάρια. Την τράβηξα σήμερα το απόγευμα. Όταν την τράβαγα μου την έσπαγαν αυτά τα ξερά σινάπια που βρέθηκαν μπροστά στον φακό. Τώρα όμως που την είδα στην οθόνη απ΄όλη την φωτογραφία αυτά είναι που μου αρέσουν. Διότι κάτω από αυτόν τον αιώνιο ήλιο, ετούτη την ζωντανή και πάντα αικινητη θάλασσα, αυτήν την καλοκαιρινή ζωντάνια και χαρά Θεού, φαντάζει ειρωνικό και πολύ σκληρό κάτι σαν ετούτο το χορτάρι να είναι ξερό και νεκρό. Για αυτό το λόγο αλώστε επιμένει, ακόμα και νεκρό να μοσχοβολάει έτσι. Σε αυτά τα μέρη, το μελτέμι μυρίζει αλμύρα και ξεραμένη μαργαρίτα.

Τα παιδιά που κλείσανε σ΄ένα κουτί των μολυβιών τζιτζίκια. Τα τζιτζίκια δεν πτοήθηκαν αλλά αντιθέτως τραγουδούσαν. Ζήλεψαν χρυσά βατράχια και κάθισαν στις άκρες των ποδιών. Τότε ήταν που το Φεγγάρι σκόνταψε στις ιτιές κι έπεσε στο χώμα. Τότε τα παιδιά,πήραν στα παχουλά τους χέρια το Φεγγάρι, κι όπου πατούν αφήνουνε μικρά Φεγγάρια στο νοτισμένο χώμα. Αυτό, μα αυτό ακριβώς είναι το σύμπαν της τέχνης.

Φίλε Κωνσταντίνε να με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση. Αυτό συνέβη επειδή εδώ και τρεις μέρες δεν άναψα καθόλου τον υπολογιστή. Εγώ τα όποια σπειρώματα, τα ανοίγω μα κολαούζα. ( Θηλυκά σπειρώματα.) Επομένως αυτό που λες μάλλον γίνεται. Αρκεί να προμηθευτούμε τα κατάλληλα κολαούζα. Για περισσότερες πληροφορίες σού στέλνω με ΠΜ το τηλέφωνο μου.

Φίλε Μιχάλη σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Εσύ και η Κατερίνα θα με κάνετε στο τέλος να καβαλήσω κανένα καλάμι και να παρατήσω τις κατασκευές και να την πέσω στην λογοτεχνία! Φίλε Στέλιο το χερούλι δεν μπορεί να χαλαρώσει, διότι αν πας πίσω στην φωτογραφία 39 θα δεις ότι στο μαύρο λαμάκι (που είναι και το χερούλι) έχω ανοίξει βόλτες. Σαν παξιμάδι. Έτσι τώρα με το παξιμάδι που ακολουθεί σφίγγονται μεταξύ τους.(Κόντρα παξιμάδι). Μην σε μπερδεύει το κεφάλι της βίδας. Κάλλιστα θα μπορούσα να το κόψω και να μην υπάρχει εκεί. Το άφησα όμως ούτως ώστε αν χαλαρώσει το σφίξιμο να μπορεί να λυθεί με το ίδιο κλειδί το οποίο ο χρήστης έχει μαζί του για να βιδώσει τις 4 βίδες του λευκού δίσκου. Τέλος αν θέλεις να φτιάξεις και εσύ τριπόδι είμαι στην διάθεσή σου, (κατασκεύασα 2 με αποτέλεσμα να έχω 6 σχέδια τα είπαμε αυτά), μην διστάσεις λοιπόν να με ρωτήσεις ότι θέλεις. Κατερίνα θα έχεις e-mail Φίλε Δημήτρη για άλλη μια φορά σ΄ευχαριστώ. Οι δύο μας προχωράμε και ζήτω η τρέλα μας!

Και εδώ φορτωμένο με το δικό μου αγαπημένο δίδυμο.

Ξ.Τ.

Ξ.Τ.

Ξ.Τ.

Ξ.Τ.

Επιτέλους σήμερα το πρωί.

Περιμένοντας να στεγνώσουν τα βερνίκια.

Η ένωση στο κάτω μέρος.