Bi2L

Ανατολή ημισελήνου, Βοϊοδοκοιλιά, Μεσσηνία Ακριβώς κάτω απο το Κάστρο του Ναυαρίνου στο ύψος του σπηλαίου του Νέστωρα λαι πάνω απο την σαν ημισέληνο παραλία της Βοϊδοκοιλιάς ανατέλλει η Σελήνη παρέα με τις Υάδες και τοιν Ηνίοχοι. Canon eos 6D, EF 15mm fisheye, f/2.8, iso800, 10X30sec DSS, PS

Περσίδες στην Νήσο Αντινιώτης Νυχτερινό τοπίο στην Νήσο Αντινιώτης, δίπλα στον Αγ.Σπυρίδωνα στην Αχαράβη Κέρκυρας με υπέροχους διάττοντες αστέρες απο τον αστερισμό του Περσέα τα οποία προέρχονται απ''τον κομήτη 109P/Swift-Tuttle. Canon eos 6D, EF 15mm fisheye, iso800, 5X30sec

Ελεύθερη από τα δεσμά της Σαν σύγχρονη Ανδρομέδα η Ναυσικά Μουζακίτη με την βοήθεια του Περσέα, στα δεξιά της εικόνας, ελευθερώνετε από το δεσμά της. σχετικό κείμενο https://el.wikipedia.org/wiki/Ανδρομέδα_(μυθολογία) https://el.wikipedia.org/wiki/Περσέας Canon eos 6D, EF 15mm fidheye, f/2.8, iso800, 25sec

Κοσμικό γαλαξιακό ταξίδι... Κοιτάζοντας προς τις εσωτερικές σπείρες του γαλαξία, απο τις υπέροχες αστροβραδιές στον Πάρνωνα Λακωνίας. 10η Πανελ. Εξόρμηση Ερ. Αστρονόμων Ευχαριστούμε πολύ την Αστρονομική Ένωση Σπάρτης και όλους τους εθελοντές για τις όμορφες στιγμές! Πανδαισία μεσοαστρικής ύλης και σκόνης κοιτώντας τις εσωτερικές σπείρες του γαλαξία μας, κάπου ανάμεσα απο τον Κένταυρο Τοξότη, την Ασπίδα και τον Όφη, Το Γαλαξιακό κέντρο είναι το κέντρο περιστροφής του γαλαξία μας και θεωρείται ότι βρίσκεται σε απόσταση περίπου 27 χ.ε.φ. (27 χιλιάδων ετών φωτός, ~27±1 kly), προς την κατεύθυνση του Τοξότη και του Σκορπιού. Υπάρχουν στοιχεία ότι εκεί \\\"κοντά\\\" βρίσκεται και μια τεράστια Μαύρη τρύπα. Οι συντεταγμένες του κέντρου ορίστηκαν για πρώτη φορά το 1918 αλλά έκτοτε υπολογίστηκαν ξανά με ποικίλους τρόπους (γεωμετρικούς, ακτινοβολίες κ.α.), χωρίς κανείς όμως να θεωρείται τέλεια ακριβής. κείμενο Wikipedia https://el.wikipedia.org/wiki/Γαλαξιακό_κέντρο Ο κύριος δίσκος του Γαλαξία μας έχει διάμετρο από 80.000 μέχρι 100.000 έτη φωτός, περίμετρο 250 ως 300 χιλιάδες έτη φωτός και πάχος γύρω στα 1.000 έτη φωτός. Αποτελείται από 200 μέχρι 400 δισεκατομμύρια άστρα. Αν ορίσουμε μια φυσική κλίμακα και θεωρήσουμε ότι ο Γαλαξίας μας είχε διάμετρο 130 χιλιόμετρα, τότε το Ηλιακό Σύστημα θα είχε μήκος 2 χιλιοστά. Η Γαλαξιακή Άλως εκτείνεται σε διάμετρο 250.000 ως 400.000 έτη φωτός. Όπως αναφέρεται εκτενώς, στη δομή του Γαλαξία παρακάτω, νέες έρευνες έδειξαν ότι ο δίσκος εκτείνεται πολύ περισσότερο από ό,τι νομίζαμε μέχρι τελευταία. Επίσημα, από το 2005, ο Γαλαξίας μας θεωρείται πλέον ότι είναι ένα μεγάλος ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας τύπου SBbc στην ακολουθία Hubble (ραβδωτός σπειροειδής μικρής ελίκωσης) με συνολική μάζα 600 ως 3.000 δις ηλιακές μάζες, αποτελούμενος από 200 έως 400 δισεκατομμύρια αστέρες. Ο γαλαξιακός δίσκος έχει εκτιμώμενη διάμετρο γύρω στα 100.000 έτη φωτός. Η απόσταση του Ήλιου από το κέντρο του Γαλαξία υπολογίζεται στα 26.000 έτη φωτός. Ο δίσκος είναι εξογκωμένος στο κέντρο και συμπερικλείεται από τον λεγόμενο παχύ δίσκο. Ο Ήλιος (έτσι κι η Γη και το Ηλιακό Σύστημα) βρίσκεται αρκετά κοντά στον εσωτερικό δακτύλιο του Βραχίονα του Ωρίωνα, στο τοπικό νέφος, σε απόσταση 7,94 ± 0,42 kpc από το Γαλαξιακό Κέντρο. Η απόσταση ανάμεσα στον τοπικό βραχίονα και τον αμέσως κοντινότερο, τον Βραχίονα του Περσέως, είναι της τάξης των 1·1019 m (6.500 έτη φωτός). Ο Ήλιος και κατ’επέκταση το Ηλιακό Σύστημα, βρίσκονται σε αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν Γαλαξιακή κατοικήσιμη Ζώνη. Η κατεύθυνση της πορείας του Ήλιου (άπηξ ή κόρυμβος), αναφέρεται στην κατεύθυνση του Ήλιου καθώς ταξιδεύει στον Γαλαξία. Η γενική κατεύθυνση της γαλαξιακής κίνησης του Ήλιου είναι κοντά στον αστερισμό Ηρακλή, σε γωνία περίπου 86 μοιρών ως προς το Γαλαξιακό Κέντρο. Η τροχιά του Ήλιου στον Γαλαξία αναμένεται να είναι περίπου ελλειπτική με την προσθήκη επιρροών από τους γαλαξιακούς βραχίονες και την ανομοιογενή κατανομή μάζας. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε 1/8 της τροχιάς πριν το περιγαλάξιο (την κοντινότερη απόσταση από το κέντρο του Γαλαξία). Το Ηλιακό Σύστημα χρειάζεται γύρω στα 225 με 250 εκατομμύρια χρόνια για να συμπληρώσει μία τροχιά (ένα Γαλαξιακό Έτος), άρα εικάζεται ότι έχει εκτελέσει περί τις 20-25 περιφορές στη διάρκεια της ζωής του. Η τροχιακή ταχύτητα του Ηλιακού Συστήματος είναι 217 km/sec, δηλ. 1 έτος φωτός ανά περίπου 1.400 έτη, και 1 AU σε 8 ημέρες. κείμενο: http://www.astronomos.gr/archives/7950 Canon eos 6D, Skywatcher EQ6 unguide, EF 85mm f1.2 LII, 85mm f/2.8, Iso800, 7X240sec, DSS, PS

Ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας - Wide field Ο γειτονικός μας γαλαξίας, γνωστός και ως Μ31, το μεγάλο νέφος της Ανδρομέδας ορατό δια γυμνού οφθαλμού μόλις 2,2 εκατομμύρια έτη μακρυά σε πορεία συγχώνευσης με τον δικό μας, Milkyway, σε περίπου 4 δις χρόνια. Ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας (γνωστός και ως Μεσιέ 31) είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό Ανδρομέδα, στον οποίο οφείλει και το όνομά του. Κατέχει ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ: είναι το πιο απομακρυσμένο αντικείμενο εύκολα ορατό με γυμνό μάτι. Βρίσκεται σε απόσταση μόλις 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός και μαζί με το Γαλαξία μας αποτελούν τους δύο μεγαλύτερους γαλαξίες της τοπικής ομάδας γαλαξιών. Αν και είναι μεγαλύτερος από το Γαλαξία μας, πιθανότατα ο δεύτερος περιέχει περισσότερη σκοτεινή ύλη και έχει μεγαλύτερη μάζα. Νέες παρατηρήσεις δείχνουν ότι διαθέτει ένα τρις άστρα, τρεις με πέντε φορές περισσότερα από το Γαλαξία. Καθώς ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας είναι ορατός με γυμνό μάτι, αναμενόμενο είναι να αναφέρεται πριν την πρώτη χρήση του τηλεσκοπίου στην Αστρονομία, το 1609 από τον Γαλιλαίο. Ακόμα και αναφορές από την αρχαιότητα θα έπρεπε να υπάρχουν. Ωστόσο αστρονόμοι όπως ο Ίππαρχος και ο Κλαύδιος Πτολεμαίος δεν κάνουν σχετική μνεία, πράγμα που οδήγησε μερικούς ερευνητές στην άποψη ότι η φαινόμενη λαμπρότητά του μεταβάλλεται και συγκεκριμένα αυξάνεται με την πάροδο των αιώνων. Βέβαια, πέρα από το ότι δεν υπάρχουν άλλες ενδείξεις για κάτι τέτοιο, η μεταβλητότητα ενός γαλαξία όπως αυτός σε τόσο μικρή χρονική κλίμακα θεωρείται σήμερα απίθανη και από θεωρητική άποψη. Εξάλλου και αστρονόμοι των νεώτερων χρόνων όπως ο Τύχων (Τυχό Μπραχέ, 1546-1601), ο τελευταίος μεγάλος παρατηρητής του ουρανού χωρίς τηλεσκόπιο, δεν τον αναφέρουν. Η πρώτη βεβαιωμένη μνεία του Γαλαξία της Ανδρομέδας γίνεται από τον Πέρση συγγραφέα Abd al Rahman Abu al Husain, πιο γνωστό ως Αλ Σούφι (Al Sufi), σε ένα χάρτη του έτους 964.[11] Αργότερα ο ίδιος τον περιγράφει ως «Το Μικρό Σύννεφο». Αιώνες μετά εμφανίζεται σε ένα ολλανδικό χάρτη των άστρων που χρονολογείται περίπου στο έτος 1500, χωρίς κανένα ειδικό σχόλιο. κείμενο Wikipedia https://el.wikipedia.org/wiki/Γαλαξίας_της_Ανδρομέδας Canon eos 6D, EF 85 f1.2 LII, 85mm, f/2.8, iso800, Skywatcher EQ6 unguide, 12X240sec, DSS, PS

Το σπήλαιο του Νέστορα στο φως των αστέρων Πιστεύεται ότι η παραλία αντιστοιχεί στην παραλία Βουφράδα στην οποία σύμφωνα με την Οδύσσεια, έφτασε το πλοίο του Τηλέμαχου κατά την άφιξή του στην Πελοπόννησο, με σκοπό να συναντήσει τον Νέστορα και τον Μενέλαο. Στην Πρωτοελλαδική περίοδο αναπτύχθηκε στην περιοχή οικισμός που διέθετε ένα μεγάλων διαστάσεων κτίριο, που ίσως είχε το ρόλο διοικητικού κέντρου. Ο οικισμός κατοικήθηκε αδιάλειπτα ως και την ΥΕ ΙΙΙ περίοδο. Στη βόρεια πλευρά της παραλίας βρίσκονται τα ερείπια θολωτού τάφου της Μυκηναϊκής περιόδου, ο οποίος ανασκάφηκε από τον αρχαιολόγο Σπύρο Μαρινάτο. Σύμφωνα με την περιγραφή του Παυσανία, ανήκε στον γιό του Νέστορα Θρασυμήδη. Η ονομασία βασίζεται στη μαρτυρία του Παυσανία (Μεσσηνιακά, 36.2: καὶ μνῆμα ἐντὸς τῆς πόλεώς ἐστιν αὐτῷ, τὸ δὲ ὀλίγον ἀπωτέρω τῆς Πύλου Θρασυμήδους φασὶν εἶναι). . Στην νότια πλευρά της παραλίας βρίσκονται τα ερείπια Μεσαιωνικού κάστρου που κατασκευάστηκε από τους Φράγκους της Πελοποννήσου τον 13ο αιώνα, το οποίο είναι γνωστό σήμερα ως Παλαιόκαστρο ή Παλαιοναυαρίνο. Το κάστρο οικοδομήθηκε από τον Νικολά ντε Σεντ Ομέρ το 1278 με χρήση οικοδομικού υλικού από τον οικισμό της κλασικής Πύλου και ειδικά από το ναό της Αθηνάς Κορυφασίας. Στον βράχο κάτω από το Παλαιόκαστρο υπάρχει μεγάλη σπηλιά που ονομάζεται σπηλιά του Νέστορα. Έχει διαστάσεις περίπου 30 x 16 μέτρα και μεγάλο ύψος, που φτάνει κατά τόπους τα 30 μέτρα. Σύμφωνα με τη μυθολογία στη σπηλιά αυτή έκρυψε ο Ερμής το κοπάδι που έκλεψε από τον Απόλλωνα. Το σπήλαιο έχει επίσης ταυτιστεί με τον χώρο όπου φυλάσσονταν τα κοπάδια του Νηλέα, πατέρα του Νέστορα, σύμφωνα και με τον Παυσανία (Μεσσηνιακά, 36.2). Η αρχαιολογική έρευνα στο σπήλαιο διενεργήθηκε πρώτα από τον Ερρίκο Σλήμαν (1874) και κατόπιν από τους Laucent και Κωνσταντίνο Κουρουνιώτη, Καρλ Μπλέγκεν, W. Mc Donald, Δημήτρη Θεοχάρη και, στη δεκαετία του 1980, από τον Γεώργιο Κορρέ και τον Αδαμάντιο Σάμψων. Η έρευνα αυτή έχει αποκαλύψει δείγματα ανθρώπινης παρουσίας από την Τελική Νεολιθική, την Πρωτοελλαδική, τη Μεσοελλαδική και την Υστεροελλαδική ΙΙΙ περίοδο, αλλά και μεταγενέστερα, ως τους κλασικούς χρόνους. κείμενο: https://el.wikipedia.org/wiki/Βοϊδοκοιλιά Canon eos 6D, Samyung 14mm, f/2.8, iso800, 30sec

Dark Nebula 363

Στον αστερισμό του Τοξότη - Milkyway Πάρνωνας, 10η Πανελ. Εξόρμηση Ερ. Αστρονόμων Ευχαριστούμε πολύ την Αστρονομική Ένωση Σπάρτης και όλους τους εθελοντές για τις όμορφες στιγμές! Τοξότης -Λατινικά: Sagittarius, συντομογραφία: Sgr- είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Είναι νότιος αστερισμός του Ζωδιακού Κύκλου. Συνορεύει με τους αστερισμούς Ασπίδα, Όφι (το τμήμα της Ουράς), Οφιούχο, Σκορπιό, Νότιο Στέφανο, Τηλεσκόπιον, Μικροσκόπιον, Αιγόκερω και Αετό. Οι αστέρες τ, ζ, σ, φ, λ, ε, δ, η και γ2 Τοξότου σχηματίζουν ένα εύκολα αναγνωρίσιμο σχήμα μιας μεγάλης τσαγιέρας, ο Γαλαξίας μάλιστα φαίνεται σαν εξερχόμενος ατμός από το στόμιό της (στη δυτική πλευρά της). O Άρατος δίνει για τον Τοξότη τα ονόματα Τοξευτής και Ρύτωρ τόξου (αυτός που τεντώνει το τόξο). Σε άλλους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς συναντάμε και την παραλλαγή Τοξευτήρ, ενώ οι Ερατοσθένης, Ίππαρχος, Πλούταρχος και Πτολεμαίος συμφωνούν στο Τοξοτής. Ο Βρετανός ανατολιστής Thomas Hyde (1636-1703) παραθέτει την ελληνική ονομασία Βελοκράτωρ. Το Ιππότης αναφέρεται και στον Κένταυρο. Ανάλογες είναι οι παραλλαγές και στα λατινικά: Sagittifer στον Μανίλιο, Sagittiger στον Αβιηνό, Sagittipotens στον Κικέρωνα. Ο Υγίνος ονομάζει τον Τοξότη Croton, γελαδάρη, ενώ τα Antepes, Antepedes του Κικέρωνα μπορεί να αφορούν και τον Κένταυρο. Ο «Άτλας» του Flamsteed δίνει το όνομα Sagittary, ονομασία που απαντάται και στον Σαίξπηρ. Το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του Τοξότου είναι ότι μέσα σε αυτόν κείται το κέντρο του Γαλαξία μας σε απόσταση περίπου 28.000 έτη φωτός από τη Γη. Παρότι αποκρύπτεται από εμάς πίσω από πυκνά νέφη διαστρικής σκόνης, αρκετές λεπτομέρειες διακρίνονται στο υπέρυθρο. Η ραδιοπηγή Τοξότης A* (Sagittarius A* ή Sgr A*) συνδέεται με τη γιγάντια υποτιθέμενη μαύρη τρύπα στο Γαλαξιακό κέντρο. - Τα δύο διάσημα φωτεινά διάχυτα νεφελώματα του Τοξότου είναι το Νεφέλωμα Λιμνοθάλασσας (M8), ορατό ακόμα και με γυμνό μάτι από πολύ σκοτεινή τοποθεσία, και το Τρισχιδές Νεφέλωμα (M20). Αρκετά φωτεινό είναι και το λεγόμενο «Νεφέλωμα Ωμέγα» (M17). - Το 1977 ανιχνεύτηκε από επίγειο ραδιοτηλεσκόπιο το λεγόμενο Σήμα Ουάου!, ένα ραδιοσήμα με προέλευση εκτός της Γης το οποίο εκτιμήθηκε πως η προέλευση του βρισκόταν στον αστερισμό του Τοξότη. - Ο κυανός υπεργίγαντας «Αστέρας Πιστόλι» (Pistol Star) είναι πιθανότατα ο μεγαλύτερης μάζας αστέρας που είναι γνωστός. Είναι εγκλεισμένος στο «Πιστολοειδές Νεφέλωμα» (από το οποίο και πήρε το όνομά του), αποβολή ατμόσφαιρας αστέρα Wolf-Rayet σε απόσταση άνω των 20 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη. - Ο V4334 Τοξότου είναι γνωστός ως «Αντικείμενο του Sakurai» ή «Αστέρας του Sakurai». - Ο Καινοφανής του Τοξότου του 1999 έφθασε σε φωτεινότερο μέγεθος 8,6 (ορατός και με κιάλια). Ανακαλύφθηκε στις 25 Απριλίου εκείνου του έτους από τον Minoru Yamamoto στην Ιαπωνία. - Το φωτεινότερο ανοικτό σμήνος αστέρων στον Τοξότη είναι το M25 (IC 4725) με φαινόμενο μέγεθος 4,6 και φαινόμενη διάμετρο 32΄ (πραγματική 17 έτη φωτός στην εκτιμώμενη απόσταση των 2.000 ετών φωτός από τη Γη). Περιλαμβάνει τον επίσης φωτεινό Κηφείδη U Τοξότη (φαινόμενο μέγεθος 6,28 έως 7,15). Τα M18, M21 και M23 είναι επίσης ανοικτά σμήνη στον αστερισμό, ενώ φωτεινό σχεδόν όσο και το M25 είναι το NGC 6530 που κείται μέσα στο Νεφέλωμα της Λιμνοθάλασσας. - Το σφαιρωτό σμήνος M22 (NGC 6656) με μισό περίπου εκατομμύριο άστρα είναι από τα φωτεινότερα του ουρανού, με φαινόμενο μέγεθος 5,1. Με φαινόμενη διάμετρο 24΄ φαίνεται μεγάλο όσο ο δίσκος της Σελήνης ή του Ηλίου. Η πραγματική του διάμετρος υπολογίζεται στα 95 έτη φωτός με την απόστασή του από τη Γη να εκτιμάται στις 10.000 έτη φωτός. Το M55 (NGC 6809) είναι στην πραγματικότητα μεγαλύτερο (πραγματική διάμετρος περ. 120 έτη φωτός), αλλά αραιότερο με 100.000 περίπου αστέρες και σε διπλάσια απόσταση από εμάς. Επίσης σφαιρωτά αστρικά σμήνη στον Τοξότη είναι τα M28, M69, M70, M75 και το εξωγαλαξιακό Μ54. - Το πλανητικό νεφέλωμα NGC 6818 με φαινόμενο μέγεθος 10,0 είναι το μόνο στον αστερισμό προσιτό σε καλό ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο και είναι γνωστό ως \"Little Gem\". - Εξωηλιακοί πλανήτες στον Τοξότη έχουν ανιχνευθεί περί τους αστέρες HD 169830, σε απόσταση 118,5 έτη φωτός από τη Γη, HD 179949, σε απόσταση 88 ετών φωτός, κ.ά.. - Ο νάνος σφαιροειδής γαλαξίας Νάνος του Τοξότη είναι ο δεύτερος πλησιέστερος στη Γη γαλαξίας (ο πλησιέστερος είναι ο πολύ μικρός Νάνος του Μεγάλου Κυνός) πέρα από τον δικό μας: ανακαλύφτηκε το 1994 και απέχει από τη Γη 60.000 ως 70.000 έτη φωτός. Καταλαμβάνει μεγάλη έκταση στον ουρανό, 7,5 επί 3,6 μοίρες, και έχει διάμετρο τουλάχιστον 10.000 ετών φωτός, αλλά παρουσιάζει τόσο μικρή επιφανειακή λαμπρότητα, ώστε είναι δυσδιάκριτος. Υπάρχουν και άλλοι νάνοι γαλαξίες στον αστερισμό του Τοξότη, όπως ο Ανώμαλος Νάνος του Τοξότου (Sag DIG), σε απόσταση 4 εκατομμυρίων ετών φωτός, και ο λεγόμενος Γαλαξίας του Μπάρναρντ (NGC 6822), αμφότεροι μέλη της Τοπικής Ομάδας. κείμενο Wikipedia: https://el.wikipedia.org/wiki/Τοξότης_(αστερισμός) Canon eos 6D, EF 85 f1.2 LII, 85mm, f/2.8, iso800, 6X3min, Skywatcher EQ6, Unguide, DSS, PS

Ίχνη Καρέτας-Καρέτας στο φως των Αστέρων Νυχτερινό τοπίο στο φως της Σελήνης και των Άστρων, αυτη την φορά σε μια απο τις παραλίες απο γεννούν οι χελώνες Καρέτα-Καρέτα, με τα ίχνη απο την προσπάθεια της χαραγμένη πάνω στην αμμουδιά... δυστυχώς το κύμα είχε βρέξει σχεδόν όλη την αμμουδιά και αποχώρισε. Πάνω μας δεξιά απο Πολικός αστέρας και η μικρή Άρκτος η οποία στην Αρχαιότητα ήταν τα φτερά του ιπτάμενου Δράκου που φύλαγε τα μήλα των Εσπερίδων και βρίσκεται ολόγυρα της μικρής Άρκτου. Πάνω ψηλά στο στερέωμα ο αλφα της Λύρας, ο γειτονικός μας Βέγας μόλις 25 ετη φωτός μακριά. Ενω παρακάτω ο δυνατός Ηρακλής γονατιστός με το ρόπαλο στο χέρι πολεμά την λερναία Ύδρα (κατά κάποιους ο αστερισμός του Δράκου). Και τέρμα αριστερά της εικόνας ο Ασκληπιός θεός της ιατρικής ως Οφιούχος. Canon eos 6D, Samyung 14mm, f/2.8, iso800, 30sec

Πανδαισία συναισθημάτων Καθώς βασίλευε η Σελήνη πάνω στο άρμα της, ο ορίζοντας κόκκινος έγινε, η φύση ερωτεύθηκε και τα άστρα έλαμψαν ακόμα πιο πολύ! Άρης και Κρόνος έσυραν τον χορό, στον Ζυγό, τον Οφιούχο και τον Σκορπιό και ο Γαλαξίας μια πλάνη από πάνω να φέγγει στο στερέωμα... Παραλία Χαλικούνα, Κέρκυρα Σελήνη 7,29 ημερών 12 Ιουλίου 2016 Canon eos 40D Full spectra, Samyung 14mm, f/2.8, iso800, 5X4X30sec, , DSS, Autopanogiga, PS Ίσως η πιο παραμυθένια στιγμή... να κολυμπάς στο φως του Γαλαξία και γύρω σου, στο άγγιγμα σου εκατοντάδες γαλάζια φωσφοριζοντα φώτα να ανάβουν... πόσο μαγευτική είναι η φύση

Αμμοθίνες και Γαλαξίας Ο Γαλαξίας μας σε ένα σχεδόν οριζόντιο με τον Ισημερινό του κάδρο, με τον άξονα να τέμνει εκεί περίπου που είναι τα σκοτεινά νέφη στο κέντρο όλης της προβολής του. Με τους Γαλαξιακούς βραχίονες να κάνουν παιχνίδια γύρω απο το κέντρο του οποίο είναι περίπου ανάμεσα στο κοσμικό αλογάκι και το νεφέλωμα της λιμνοθάλασσας στο κέντρο δεξιά της εικόνας. Στα δεξιά μας το κεδροδάσος και οι αμμοθίνες της λιμνοθάλασσας Κορισσίων στην παραλία του Χαλικούνα όπου ακόμα και όλους τους κόκκους άμμου και αν μετρήσουμε τα άστρα όλους του Σύμπαντος θα είναι περισσότερα. Τώρα που είναι το πάνω και που είναι το κάτω; Όταν κοιτάζεις εκεί ψηλά το τοπίο γύρω είναι απλά ένα μικρό μπαλκόνι στην γειτονιά που μας περιβάλει... Canon eos 700d, EF 15mm fisheye, f/2.8, iso800, 16X2.5min, Takahashi EM-200 Temma2, DSS, PS