Bi2L

Αύξουσα Ημισέληνος 1,39 ημερών!! Λήψη απο θέση χελιδονοφωλιά και πλάνα πάνω από τα Διαπόντια νησιά. Η Ημισέληνος σχεδόν δεν φαινόταν στην οθόνη της μηχανής, ενώ δια γυμνού οφθαλμού ούτε καν συζήτηση. Μου πήρε λίγο χρόνο μέχρι να την βρω. Canon eos 700D, SW ED80, 600mm, f/7,5, iso800, 1/15sec

Αύξουσα Ημισέληνος 1,39 ημερών!! Λήψη απο θέση χελιδονοφωλιά και πλάνα πάνω από τα Διαπόντια νησιά. Αν δεν μπορείτε να την βρείτε είναι σχεδόν στο κέντρο της πορτοκαλή \"γραμμής\" ανάμεσα στα μπλέ σύννεφα και στα κόκκινα σύννεφο. Canon eos 700D, 100-400 is usm, 100mm, iso800, f/4,5, 1/200sec

Moon occults Aldebaran Minutes just before the Occultation the Waning Crescent Moon is approaching Aldebaran near the crater Pythagoras! Canon eos 700D, Takahashi Toa 130 Apo, 1000mm, f/7.7, Astrotech Flattener, iso100 Astronomic Society of Corfu Moon 26,95 days old distance 365765km Aldebaran distance 65 light years 05:03UT+3, 02 July 2016

Συνάντηση Ημισελίνου και Λαμπαδία πάνω απο το μοναστήρι των Βλαχερνών Νυχτερινό τοπίο στην Βλαχέρενα λίγο πριν την αυγή, η Ημισέληνος και ο Λαμπαδίας μαζί με τις Υάδες, τις αδελφές των Πλειάδων, συναντήθηκαν μαζί στο λυκαυγές... για να ακολουθήσει λίγο μετά η απόκρυψη του Λαμπαδία απο την Ημισέληνο. Canon eos 5D mk2, ef 100-400 is usm, 160mm, iso800, 5sec

Κοσμικό γαλαξιακό ταξίδι... Κοιτάζοντας προς το κέντρο του γαλαξία, απο την χθεσινοβραδινή αστροβραδιά στην Πυλίδα Σωκρακίου Πανδαισία μεσοαστρικής ύλης και σκόνης κοιτώντας τις εσωτερικές σπείρες του γαλαξία μας, κάπου ανάμεσα απο τον Κένταυρο Τοξότη και τον πανίσχυρο Σκορπιό στον αστερισμό του Οφιούχου, εκεί όπου το κοσμικό άλογο της φαντασία μας καλπάζει μέσα στα άστρα. Το Γαλαξιακό κέντρο είναι το κέντρο περιστροφής του γαλαξία μας και θεωρείται ότι βρίσκεται σε απόσταση περίπου 27 χ.ε.φ. (27 χιλιάδων ετών φωτός, ~27±1 kly), προς την κατεύθυνση του Τοξότη και του Σκορπιού. Υπάρχουν στοιχεία ότι εκεί \"κοντά\" βρίσκεται και μια τεράστια Μαύρη τρύπα. Οι συντεταγμένες του κέντρου ορίστηκαν για πρώτη φορά το 1918 αλλά έκτοτε υπολογίστηκαν ξανά με ποικίλους τρόπους (γεωμετρικούς, ακτινοβολίες κ.α.), χωρίς κανείς όμως να θεωρείται τέλεια ακριβής. κείμενο Wikipedia https://el.wikipedia.org/wiki/Γαλαξιακό_κέντρο Ο κύριος δίσκος του Γαλαξία μας έχει διάμετρο από 80.000 μέχρι 100.000 έτη φωτός, περίμετρο 250 ως 300 χιλιάδες έτη φωτός και πάχος γύρω στα 1.000 έτη φωτός. Αποτελείται από 200 μέχρι 400 δισεκατομμύρια άστρα. Αν ορίσουμε μια φυσική κλίμακα και θεωρήσουμε ότι ο Γαλαξίας μας είχε διάμετρο 130 χιλιόμετρα, τότε το Ηλιακό Σύστημα θα είχε μήκος 2 χιλιοστά. Η Γαλαξιακή Άλως εκτείνεται σε διάμετρο 250.000 ως 400.000 έτη φωτός. Όπως αναφέρεται εκτενώς, στη δομή του Γαλαξία παρακάτω, νέες έρευνες έδειξαν ότι ο δίσκος εκτείνεται πολύ περισσότερο από ό,τι νομίζαμε μέχρι τελευταία. Επίσημα, από το 2005, ο Γαλαξίας μας θεωρείται πλέον ότι είναι ένα μεγάλος ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας τύπου SBbc στην ακολουθία Hubble (ραβδωτός σπειροειδής μικρής ελίκωσης) με συνολική μάζα 600 ως 3.000 δις ηλιακές μάζες, αποτελούμενος από 200 έως 400 δισεκατομμύρια αστέρες. Ο γαλαξιακός δίσκος έχει εκτιμώμενη διάμετρο γύρω στα 100.000 έτη φωτός. Η απόσταση του Ήλιου από το κέντρο του Γαλαξία υπολογίζεται στα 26.000 έτη φωτός. Ο δίσκος είναι εξογκωμένος στο κέντρο και συμπερικλείεται από τον λεγόμενο παχύ δίσκο. Ο Ήλιος (έτσι κι η Γη και το Ηλιακό Σύστημα) βρίσκεται αρκετά κοντά στον εσωτερικό δακτύλιο του Βραχίονα του Ωρίωνα, στο τοπικό νέφος, σε απόσταση 7,94 ± 0,42 kpc από το Γαλαξιακό Κέντρο. Η απόσταση ανάμεσα στον τοπικό βραχίονα και τον αμέσως κοντινότερο, τον Βραχίονα του Περσέως, είναι της τάξης των 1·1019 m (6.500 έτη φωτός). Ο Ήλιος και κατ’επέκταση το Ηλιακό Σύστημα, βρίσκονται σε αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν Γαλαξιακή κατοικήσιμη Ζώνη. Η κατεύθυνση της πορείας του Ήλιου (άπηξ ή κόρυμβος), αναφέρεται στην κατεύθυνση του Ήλιου καθώς ταξιδεύει στον Γαλαξία. Η γενική κατεύθυνση της γαλαξιακής κίνησης του Ήλιου είναι κοντά στον αστερισμό Ηρακλή, σε γωνία περίπου 86 μοιρών ως προς το Γαλαξιακό Κέντρο. Η τροχιά του Ήλιου στον Γαλαξία αναμένεται να είναι περίπου ελλειπτική με την προσθήκη επιρροών από τους γαλαξιακούς βραχίονες και την ανομοιογενή κατανομή μάζας. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε 1/8 της τροχιάς πριν το περιγαλάξιο (την κοντινότερη απόσταση από το κέντρο του Γαλαξία). Το Ηλιακό Σύστημα χρειάζεται γύρω στα 225 με 250 εκατομμύρια χρόνια για να συμπληρώσει μία τροχιά (ένα Γαλαξιακό Έτος), άρα εικάζεται ότι έχει εκτελέσει περί τις 20-25 περιφορές στη διάρκεια της ζωής του. Η τροχιακή ταχύτητα του Ηλιακού Συστήματος είναι 217 km/sec, δηλ. 1 έτος φωτός ανά περίπου 1.400 έτη, και 1 AU σε 8 ημέρες. κείμενο: http://www.astronomos.gr/archives/7950 Canon eos 5D mk2, SW EQ6, EF 85mm f1.2 LII, 85mm f/2.5, Iso800, 16X90sec, DSS, PS

Ο Γαλαξίας πάνω απο τον Πάρνωνα Μιας και τρέχουμε σε ρυθμούς Πανελλήνιας συνάντησης, με την 10η ΠΕΕΑ προ των πυλών, είπα να ανεβάσω μια φωτογραφία του Γαλαξίας μας απο την προηγούμενη ΠΕΕΑ στο ιερό βουνό του Κρόνου... Canon eos 5D mk2, EF 15mm fisheye, f/2.8, EQ6, iso1600, 7X180sec DSS

Ο Γαλαξίας μας πάνω απο την παραλία του Χαλικούνα Με τον όρο Γαλαξίας αναφερόμαστε, στον γαλαξία στον οποίο ανήκει η Γη και όλο το Ηλιακό Σύστημα, ενώ όταν αναφερόμαστε σε άλλο γαλαξία, τον γράφουμε με μικρό «γ» και ακολουθεί και το όνομά του. Ο Ήλιος και η Γη βρίσκονται στις παρυφές του Γαλαξία, και έτσι αυτός, καθώς τον κοιτάμε κατά μήκος, φαίνεται να σχηματίζει μία γαλακτόχρωμη, φωτεινή λωρίδα από πάρα πολλά αστέρια, που διασχίζει τον ορατό από τη Γη ουρανό από την μία πλευρά του ορίζοντα μέχρι την άλλη. Λόγω της εμφάνισης αυτής, ονομάστηκε στα ελληνικά «Γαλαξίας κύκλος» ή και «γάλακτος κύκλος» ή και σκέτο «γάλα». Ο Αριστοτέλης γράφει στα Μετεωρολογικά: «ο φιλόσοφοι περι Αναξαγόραν και Δημόκριτον φως ειναι το γάλα λέγουσιν αστρων τινν», δηλαδή «οι φιλόσοφοι που ακολουθούν τον Αναξαγόρα και τον Δημόκριτο δέχονται ότι ο Γαλαξίας είναι κάποια άστρα». Στα αγγλικά είναι γνωστός και ως «Milky Way», που είναι μετάφραση του λατινικού Via Lactea «Γαλακτική Οδός». Πρόκειται για έναν σπειροειδή γαλαξία που αποτελεί μέρος της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών. Αποτελείται από τουλάχιστον 200 δισεκατομμύρια αστέρες και ενδεχομένως έως και 400 δισεκατομμύρια αστέρες. Ανάμεσα στα τουλάχιστον 35 μέλη της Τοπικής Ομάδας, έρχεται δεύτερος σε αριθμό αστέρων και μάζα, πίσω μόνο από τον Γαλαξία της Ανδρομέδας, ο οποίος αποτελείται από ένα τρισεκατομμύριο αστέρες, όπως ανακαλύφθηκε το 2006. Αν και ο Γαλαξίας μας είναι ένας από τα δισεκατομμύρια γαλαξίες που υπάρχουν στο Σύμπαν, έχει ιδιαίτερη σημασία για τον άνθρωπο, καθώς είναι το «σπίτι» του Ηλιακού Συστήματος. Ο Δημόκριτος (460 - 370 π.Χ.) ήταν ο πρώτος άνθρωπος που χωρίς όργανα ισχυρίσθηκε ότι ο Γαλαξίας αποτελείται από απομακρυσμένα άστρα:«Γαλαξίας εστί πολλών και μικρών και συνεχών αστέρων, συμφωτιζομένων αλλήλοις, συναυγασμός δια την πύκνωσιν» ό,τι δηλαδή λέγει και η σύγχρονη Αστρονομία ως προς τη σύσταση του Γαλαξία. Όλοι οι αστέρες που το μάτι μπορεί να διακρίνει στον ουρανό ανήκουν στον Γαλαξία αλλά πέρα από αυτά τα σχετικά κοντινά άστρα, ο γαλαξίας εμφανίζεται ως μία θολή λωρίδα λευκού φωτός που κυριαρχεί στο σύνολο της ουράνιας σφαίρας. Το φως αυτό προέρχεται από άστρα και άλλα υλικά που βρίσκονται εντός του γαλαξιακού επιπέδου. Σκοτεινές περιοχές εντός των ορίων, όπως η Μεγάλη Ρωγμή και ο Σάκος Ανθράκων, αντιστοιχούν σε περιοχές όπου το φως από μακρινά αστέρια είναι αποκλεισμένο από τα σκοτεινά νεφελώματα. Ο Γαλαξίας μας έχει μια σχετικά χαμηλή φωτεινότητα επιφάνειας λόγω του διαστρικού ενδιάμεσου που γεμίζει το γαλαξιακό δίσκο και που μας εμποδίζει να δούμε το φωτεινό Γαλαξιακό κέντρο. Είναι συνεπώς δύσκολο να τον δει κανείς από μία αστική ή προαστιακή περιοχή που πάσχει από τη φωτορύπανση. κείμενο: Wikipedia, περισσότερα εδω https://el.wikipedia.org/wiki/Γαλαξίας Canon eos 5D mk2, Ef 15mm fisheye, f/2.8, SW EQ6, Iso1000, 6X150sec, DSS 12/04/16

Ο Γαλαξίας μας πάνω απο την Λιμνοθάλασσα Κορισσίων Ο Γαλαξίας, ένα κοσμικό νησί άστρων πάνω απο την λιμνοθάλασσα Κορισσίων, Natura 2.000, Κέρκυρα Με τον όρο Γαλαξίας αναφερόμαστε, στον γαλαξία στον οποίο ανήκει η Γη και όλο το Ηλιακό Σύστημα, ενώ όταν αναφερόμαστε σε άλλο γαλαξία, τον γράφουμε με μικρό «γ» και ακολουθεί και το όνομά του. Ο Ήλιος και η Γη βρίσκονται στις παρυφές του Γαλαξία, και έτσι αυτός, καθώς τον κοιτάμε κατά μήκος, φαίνεται να σχηματίζει μία γαλακτόχρωμη, φωτεινή λωρίδα από πάρα πολλά αστέρια, που διασχίζει τον ορατό από τη Γη ουρανό από την μία πλευρά του ορίζοντα μέχρι την άλλη. Λόγω της εμφάνισης αυτής, ονομάστηκε στα ελληνικά «Γαλαξίας κύκλος» ή και «γάλακτος κύκλος» ή και σκέτο «γάλα». Ο Αριστοτέλης γράφει στα Μετεωρολογικά: «ο φιλόσοφοι περι Αναξαγόραν και Δημόκριτον φως ειναι το γάλα λέγουσιν αστρων τινν», δηλαδή «οι φιλόσοφοι που ακολουθούν τον Αναξαγόρα και τον Δημόκριτο δέχονται ότι ο Γαλαξίας είναι κάποια άστρα». Στα αγγλικά είναι γνωστός και ως «Milky Way», που είναι μετάφραση του λατινικού Via Lactea «Γαλακτική Οδός». Πρόκειται για έναν σπειροειδή γαλαξία που αποτελεί μέρος της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών. Αποτελείται από τουλάχιστον 200 δισεκατομμύρια αστέρες και ενδεχομένως έως και 400 δισεκατομμύρια αστέρες. Ανάμεσα στα τουλάχιστον 35 μέλη της Τοπικής Ομάδας, έρχεται δεύτερος σε αριθμό αστέρων και μάζα, πίσω μόνο από τον Γαλαξία της Ανδρομέδας, ο οποίος αποτελείται από ένα τρισεκατομμύριο αστέρες, όπως ανακαλύφθηκε το 2006. Αν και ο Γαλαξίας μας είναι ένας από τα δισεκατομμύρια γαλαξίες που υπάρχουν στο Σύμπαν, έχει ιδιαίτερη σημασία για τον άνθρωπο, καθώς είναι το «σπίτι» του Ηλιακού Συστήματος. Ο Δημόκριτος (460 - 370 π.Χ.) ήταν ο πρώτος άνθρωπος που χωρίς όργανα ισχυρίσθηκε ότι ο Γαλαξίας αποτελείται από απομακρυσμένα άστρα:«Γαλαξίας εστί πολλών και μικρών και συνεχών αστέρων, συμφωτιζομένων αλλήλοις, συναυγασμός δια την πύκνωσιν» ό,τι δηλαδή λέγει και η σύγχρονη Αστρονομία ως προς τη σύσταση του Γαλαξία. Όλοι οι αστέρες που το μάτι μπορεί να διακρίνει στον ουρανό ανήκουν στον Γαλαξία αλλά πέρα από αυτά τα σχετικά κοντινά άστρα, ο γαλαξίας εμφανίζεται ως μία θολή λωρίδα λευκού φωτός που κυριαρχεί στο σύνολο της ουράνιας σφαίρας. Το φως αυτό προέρχεται από άστρα και άλλα υλικά που βρίσκονται εντός του γαλαξιακού επιπέδου. Σκοτεινές περιοχές εντός των ορίων, όπως η Μεγάλη Ρωγμή και ο Σάκος Ανθράκων, αντιστοιχούν σε περιοχές όπου το φως από μακρινά αστέρια είναι αποκλεισμένο από τα σκοτεινά νεφελώματα. Ο Γαλαξίας μας έχει μια σχετικά χαμηλή φωτεινότητα επιφάνειας λόγω του διαστρικού ενδιάμεσου που γεμίζει το γαλαξιακό δίσκο και που μας εμποδίζει να δούμε το φωτεινό Γαλαξιακό κέντρο. Είναι συνεπώς δύσκολο να τον δει κανείς από μία αστική ή προαστιακή περιοχή που πάσχει από τη φωτορύπανση. κείμενο: Wikipedia, περισσότερα εδω https://el.wikipedia.org/wiki/Γαλαξίας Canon eos 5D mk2, Ef 15mm fisheye, f/2.8, Iso1000, 6X30sec, DSS 12/04/16

Αέναη Φαντασία, Πόρτο Τιμόνε Νυχτερινό τοπίο στον Πόρτο Τιμόνε, την δίδυμη παραλία στον Αφιώνα Κερκύρας με τον Γαλαξία μας να λάμπει στο στερέωμα! Με τον όρο Γαλαξίας αναφερόμαστε, στον γαλαξία στον οποίο ανήκει η Γη και όλο το Ηλιακό Σύστημα, ενώ όταν αναφερόμαστε σε άλλο γαλαξία, τον γράφουμε με μικρό «γ» και ακολουθεί και το όνομά του. Ο Ήλιος και η Γη βρίσκονται στις παρυφές του Γαλαξία, και έτσι αυτός, καθώς τον κοιτάμε κατά μήκος, φαίνεται να σχηματίζει μία γαλακτόχρωμη, φωτεινή λωρίδα από πάρα πολλά αστέρια, που διασχίζει τον ορατό από τη Γη ουρανό από την μία πλευρά του ορίζοντα μέχρι την άλλη. Λόγω της εμφάνισης αυτής, ονομάστηκε στα ελληνικά «Γαλαξίας κύκλος» ή και «γάλακτος κύκλος» ή και σκέτο «γάλα». Ο Αριστοτέλης γράφει στα Μετεωρολογικά: «οἱ δὲ φιλόσοφοι περὶ Ἀναξαγόραν καὶ Δημόκριτον φῶς εἶναι τὸ γάλα λέγουσιν ἄστρων τινῶν», δηλαδή «οι φιλόσοφοι που ακολουθούν τον Αναξαγόρα και τον Δημόκριτο δέχονται ότι ο Γαλαξίας είναι κάποια άστρα». Στα αγγλικά είναι γνωστός και ως «Milky Way», που είναι μετάφραση του λατινικού Via Lactea «Γαλακτική Οδός». Πρόκειται για έναν σπειροειδή γαλαξία που αποτελεί μέρος της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών. Αποτελείται από τουλάχιστον 200 δισεκατομμύρια αστέρες και ενδεχομένως έως και 400 δισεκατομμύρια αστέρες. Ανάμεσα στα τουλάχιστον 35 μέλη της Τοπικής Ομάδας, έρχεται δεύτερος σε αριθμό αστέρων και μάζα, πίσω μόνο από τον Γαλαξία της Ανδρομέδας, ο οποίος αποτελείται από ένα τρισεκατομμύριο αστέρες, όπως ανακαλύφθηκε το 2006. Αν και ο Γαλαξίας μας είναι ένας από τα δισεκατομμύρια γαλαξίες που υπάρχουν στο Σύμπαν, έχει ιδιαίτερη σημασία για τον άνθρωπο, καθώς είναι το «σπίτι» του Ηλιακού Συστήματος. Ο Δημόκριτος (460 - 370 π.Χ.) ήταν ο πρώτος άνθρωπος που χωρίς όργανα ισχυρίσθηκε ότι ο Γαλαξίας αποτελείται από απομακρυσμένα άστρα:«Γαλαξίας εστί πολλών και μικρών και συνεχών αστέρων, συμφωτιζομένων αλλήλοις, συναυγασμός δια την πύκνωσιν» ό,τι δηλαδή λέγει και η σύγχρονη Αστρονομία ως προς τη σύσταση του Γαλαξία. Όλοι οι αστέρες που το μάτι μπορεί να διακρίνει στον ουρανό ανήκουν στον Γαλαξία αλλά πέρα από αυτά τα σχετικά κοντινά άστρα, ο γαλαξίας εμφανίζεται ως μία θολή λωρίδα λευκού φωτός που κυριαρχεί στο σύνολο της ουράνιας σφαίρας. Το φως αυτό προέρχεται από άστρα και άλλα υλικά που βρίσκονται εντός του γαλαξιακού επιπέδου. Σκοτεινές περιοχές εντός των ορίων, όπως η Μεγάλη Ρωγμή και ο Σάκος Ανθράκων, αντιστοιχούν σε περιοχές όπου το φως από μακρινά αστέρια είναι αποκλεισμένο από τα σκοτεινά νεφελώματα. Ο Γαλαξίας μας έχει μια σχετικά χαμηλή φωτεινότητα επιφάνειας λόγω του διαστρικού ενδιάμεσου που γεμίζει το γαλαξιακό δίσκο και που μας εμποδίζει να δούμε το φωτεινό Γαλαξιακό κέντρο. Είναι συνεπώς δύσκολο να τον δει κανείς από μία αστική ή προαστιακή περιοχή που πάσχει από τη φωτορύπανση. κείμενο: Wikipedia, περισσότερα εδω https://el.wikipedia.org/wiki/Γαλαξίας Canon eos 5D mk2, Ef 15mm fisheye, f/2.8, Iso1250, 5X60sec, DSS 05/06/16

Ο Γαλαξίας πάνω απο τη θάλασσα του Ιονίου Νυχτερινό τοπίο απο το ξωκλήσι του Αη Γιώργη, 12ου, στο βουνό του Βάτου στην δυτική Κέρκυρα. Canon eos 5D mk2, Ef 15mm fisheye, f/2.8, iso800, 5X30sec. DSS

Ταξίδι στο Λυκόφως Ξημερώματα στην λιμνοθάλασσα Κορισσίων, μια περιοχή ενταγμένη στο δίκτυο Natura2.000, να λάμπει στο φως της Αυγής. Με τους Αστερισμούς ακόμα να λάμπουν στο στερέωμα, ο αστερισμός της Κασσιώπης λάμπει πάνω αριστερά στα κάδρο. Eνω στο κέντρο διακρίνουμε αρκετά αστέρια απο τον αστερισμό του Πήγασου, το φτερωτό άλογο της Ελληνικής Μυθολογίας με τον Περσέα αλλά και τον Βαλεροφόντη να έχουν καταφέρει να την ιππεύσουν. Ταυτόχρονα στα δεξιά ο αστερισμός του Γανυμήδη, ο Υδροχόος των θεών και στην άκρη του κάδρου ο τραγοπόδαρος Πάνας με τους αστέρες Deneb Algiedi που στα Αραβικά θα πει η Ουρά της Κατσίκας, ονομασία φυσικά που υιοθέτησαν απο την Μεγίστη του Πτολεμαίου και ακριβώς δεξιά του ο αστέρας Nashira, που α πει ο τυχερός, αυτός που φέρνει καλό νέο. Τώρα τι γίνεται και βλέπουμε και αστέρια και το φως του Ήλιο; Τι είναι το Λυκόφως; Αντιγράφω απο την Wikipedia: https://el.wikipedia.org/wiki/Λυκόφως Με τον όρο Λυκόφως χαρακτηρίζεται γενικά η χρονική περίοδος από την έναρξη της δύσης του Ηλίου μέχρι την έλευση του πλήρους σκότους. Στις ελληνικές δημώδεις εκφράσεις αναφέρεται και ως σούρουπο, σουρούπωμα, μούχρωμα καθώς και σύθαμπο. Η ποσότητα φωτός που εκπέμπεται κατά το λυκόφως μειώνεται με την αύξηση του αρνητικού ύψους του Ηλίου (δηλαδή του ύψους του κάτω από τον ορίζοντα). Ανάλογα του αρνητικού ύψους του Ηλίου διακρίνουμε τρία είδη λυκόφωτος: 1) Πολιτικό λυκόφως (Civil): Όταν αληθές ύψος Ηλίου,Ηλ Ηλίου είναι -6°. (εμπειρικά μόλις δύσει τελείως ο Ηλιακός δίσκος) 2) Ναυτικό λυκόφως (Nautical): Όταν Ηλ Ηλίου είναι -12° και 3) Αστρονομικό λυκόφως (Astronomical): Όταν Ηλ φθάσει -18° (εμπειρικά όταν έχει τελείως σκοτεινιάσει) Οι ώρες έναρξης και λήξης του ναυτικού και πολιτικού λυκόφωτος φέρονται καταχωρημένες στις ημερήσιες σελίδες των αστρονομικών εφημερίδων. Το Λυκόφως αποτελεί ουράνιο φαινόμενο που οφείλεται στην ύπαρξη της ατμόσφαιρας, περισσότερο στη διάχυση φωτός και λιγότερο στη γήινη διάθλαση του φωτός που συμβαίνουν σ΄ αυτήν, χαρακτηριζόμενο έτσι και ατμοσφαιρικό φαινόμενο. Στη χρονική διάρκεια του Λυκόφωτος επιδρούν το γεωγραφικό πλάτος και η απόκλιση του Ήλιου. Έτσι αυξανομένου του πλάτους (απομακρυνόμενοι από τον Ισημερινό) και διατηρούμενης της αυτής κλίσεως του Ηλίου ή και ακόμα αυξανόμενης μόνο της κλίσεως του Ήλιου, ομοίως η διάρκεια του λυκόφωτος αυξάνει. Στην εύκρατη ζώνη η διάρκεια του λυκόφωτος λαμβάνει τη μεγαλύτερη τιμή στις 20 Ιουνίου και στις 21 Δεκεμβρίου, ενώ τη μικρότερη σημειώνει στις 15 Μαρτίου και στις 26 Σεπτεμβρίου. Το Λυκόφως ενδιαφέρει ιδιαίτερα τον ναυτιλλόμενο διότι σ΄ αυτή την χρονική διάρκεια είναι δυνατή η παρατήρηση των αστέρων και ταυτόχρονα είναι ορατός ο ορίζοντας από τον οποίο με τον εξάντα λαμβάνονται οι μετρήσεις (π.χ. αληθές ύψος) ή άλλες παρατηρήσεις. Canon eos 5D mk2, Samyung 14mm, F/2.8, iso400, 25sec, 8sec, 3.2sec, Photomatix 07.05.16

Νυχτερινό τοπίο με ίχνη αστέρων πάνω απο το Ορθολίθι, την νησίδα Μεγάλο Θολετό στο Πεντάτι, Κέρκυρα. Με την θάλασσα να φωτίζετε από δυο αυτοδύτες που έτυχε να είναι στα νερα τα μεσάνυχτα της φωτογράφισης. Canon eos 700D, Samyung 14mm, f/2.8, iso800, 300X30sec

Το Ορθολίθι κάτω απο τα Αστέρια Νυχτερινό τοπίο δίπλα στην νησίδα Μεγάλο Θολέτο, γνωστό και ως Ορθολίθι, ένας κατακόρυφος βράχος στα νότια της παραλίας του Αη Γόρδη. Ο βράχος όπως και η ευρύτερη περιοχή αποτελείτε απο σχηματισμό ψαμμιτών και Μαργών στους οποίους παρεμβάλλονται συχνά στρώσεις απο κροκάλες, ενω στην κορυφή των ιζημάτων παρατηρούνται ορίζοντες εβαπορίτων απο μακροκρυσταλλική γύψο. Ενώ η ηλικία των ιζημάτων είναι Ανώτερο Μειόκαινο, Τορτόνιο-Μασσήνιο. Ο βράχος βρίσκεται κάτω απο το χωριό Πεντάτι το οποίο οφείλει την ονομασία του στο Πέντατο, φόρο 20% στις εισπράξεις από τις πωλήσεις-εξαγωγές Βαλανιδιών την περίοδο της Ενετοκρατίας. Ο βράχος είναι υπο το φως του φεγγαριού σήμερα τα ξημερώματα, πάνω δεξιά ξεχωρίζει ολόκληρος ο αστερισμός του Βοώτη, στην κορυφή το κεφάλι του ο αστέρας Νακκάρ, παραφθορά του Αραβικού baqqār που θα πει ο οδηγός των βοδιών, στο κέντρο η ζώνη του και το αστέρι Ιζάρ, και κάτω λίγο πάνω απο τον βράχο ο Αρκτούρος, το πιο φωτεινό άστρο του βορείου ημισφαιρίου, ένας ερυθρός γίγαντας μόλις 36,7 έτη φωτός μακριά. Ενω αριστερά του Βοώτη είναι ο αστερισμός του Βορείου Στέφανου, το στεφάνι της Αριάδνης που της το είχε χαρίσει ο Θησέας, με πιο φωτεινό αστέρι τον Αλφέκκα, ο πιο φωτεινός του πιάτου κατα τους Άραβες, Al Nair al Fakkah. Κάτω και αριστερά απο τον Βόρειο Στέφανο βλέπουμε την κεφαλή του Όφεως, το δεξιό τμήμα του αστερισμού, το άλλο τμήμα είναι πέρα απο τον αστερισμό του Ασκληπιού ο οποίος φαίνεται ο μισός στα αριστερά της φωτογραφίας, τα τέσσερα άστρα στην βάση ενός σχεδόν τραπεζίου, ο Sabik στα ~88 ε.φ, ο Han στα ~459 ε.φ, ο Yed Pasterior στα ~108 έτη φωτός και δίπλα του ο Yed Prior στα ~122 ε.φ. Ακριβώς απο κάτω από τον Οφιούχο κάτω αριστερα της φωτογραφίας είναι το πάνω τμήμα του αστερισμού του Σκορπιού με τον Αντάρη ίσα να είναι μέσ στο κάδρο της φωτογραφίας και σε απόσταση ~550 έτη φωτός μακρυά, ένας ερυθρός υπεργίγαντας αστέρας με διάμετρο 700 φορές μεγαλύτερη του Ήλιου μας. Ενω στα δεξιά του ο πιο φωτεινός κόκκινος με την αντανάκλαση στην θάλασσα δεν είναι άλλος απο τον πλανήτη Άρη, μόλις ~750 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά μας ή αλλιώς περίπου 4 λεπτά φωτός. Πάνω απο τον Αντάρη βλέπουμε και τον πλανήτη Κρόνο, στις 9 αστρονομικές μανάδες μακριά ή περίπου 72 ώρες φωτός μακριά μας. Αυτο που ίσως δίνει το κάτι παραπάνω στον βράχο είναι ότι μοιάζει με ένα τεράστιο πετρωμένο Angry bird, αλλά αυτό είναι στην φαντασία μου, χαιρετισμούς! Canon eos 700D, Samyung 14mm, f/2.8, iso800, 8X30sec Dss