Bi2L

Αστρικά Ίχνη & Φτερωτός Λέοντας του Αγίου Μάρκου Κείμενο corfuhistory Τα λιοντάρια του Αγίου Μάρκου στην Κέρκυρα http://www.corfuhistory.eu/?p=290 0 16ος είναι ο αιώνας κατά τον οποίο στο «Κλειδί του Κόλπου», όπως αποκαλείτο χαρακτηριστικά η Κέρκυρα,το μαρκιανό λιοντάρι γνώρισε μεγάλη διάδοση, αν και λείπουν σήμερα τα δείγματα της «Ρorta reale» (Βασιλικής Πύλης), της Πύλης της Σπηλιάς και της Πύλης του Ραϊμόνδου. Αυτό εξηγείται από την έντονη δραστηριότητα της στρατιωτικής οικοδομικής μετά την αποκρουσθείσα τουρκική πολιορκία του 1537 και, ακόμη περισσότερο,από τη νέα στρατηγική θέση που ανατέθηκε στο νησί με τον επανασχεδιασμό του πολιτικού χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου. Παρά τις ελλείψεις που τόσο υπογραμμίστηκαν ακόμη και από τους συγχρόνους του, οι οχυρώσεις του Vitelli αντιστάθηκαν στη σκληρή δοκιμασία της δεύτερης πολιορκίας του 1716, μετά την οποία, πάντοτε υπό τις διαταγές του στρατάρχη Schulenburg, εκσυγχρονίστηκαν και διευρύνθηκαν. Τότε κατασκευάστηκαν νέοι μαρκιανοί λέοντες, όχι μεγάλοι και «εν κινήσει», αλλά ως επί το πλείστον μικροί και στον τύπο «in moleca», διόλου κραταιοί, αλλά σχεδόν άκομψοι, για να μην πούμε καρικατούρες. Εξάλλου, στην ίδια την πρωτεύουσα, αν όχι σε όλη τη βενετική επικράτεια, τα μαρκιανά λιοντάρια του 18ου αι. ήταν άθλια στρη μορφή, αντανακλώντας τέλεια την αδυσώπητη παρακμή του Κράτους. Από το 18ο αι. σώζονται ακόμη στην Κέρκυρα ποικίλες μορφές σε«moleca», ως επί το πλείστον οφειλόμενες σε ντόπιους τεχνίτες, όπως το λιοντάρι με μουσούδα προβάτου, που διατηρείται στο μικρό βενετικό lapidario του Παλαιού Φρουρίου (1732),ή το προαναφερθέν δείγμα στη μικρή πρόσοψη της Παναγίας της Τενέδου (1723), όπου το θηρίο είναι σχεδόν αγνώριστο εξαιτίας των ανθρωπόμορφων χαρακτηριστικών του, δηλαδή την ίσια μύτη, το πλατύ στόμα που φαίνεται σαν να χαμογελάει και την ψεύτικη χαίτη, σαν γενειάδα του Αϊ-Βασίλη. Με την πτώση της Βενετικής Δημοκρατίας, η τύχη των μαρκιανών λιονταριών της Κέρκυρας υπήρξε κοινή με εκείνη της υπόλοιπης θαλάσσιας επικράτειας, παρά το γεγονός ότι τα Ιόνια Νησιά δεν πέρασαν στην Αυστρία, αλλά, de facto, στη Γαλλία. Οι Ιακωβίνοι κράτησαν τυπικά αποικιακή συμπεριφορά —ας θυμηθούμε τη Νάπολη, κατά την υποταγή των στρατευμάτων του Chiampionnier στο S.Gennaro— αποδέχθηκαν δηλαδή, σε πείσμα αυστηρών διαταγμάτων, τοπικές «προλήψεις», ανάμεσα στις οποίες ήταν και ο σεβασμός για το μακραίωνο σύμβολο του παλαιού καθεστώτος. Έτσι, τα «απεχθή» πολυάριθμα μαρκιανά λιοντάρια —μόνο στην πόλη τα γλυπτά πρέπει να είναι περισσότερα από εκατό— έγιναν σεβαστά, με εξαίρεση ορισμένα που εκτίθεντο σε πολιτικές ή στρατιωτικές θέσεις. Περισσότερα για Τα λιοντάρια του Αγίου Μάρκου στην Κέρκυρα εδω: http://www.corfuhistory.eu/?p=290 Κείμενο: Προστασία και ανάδειξη των κερκυραϊκών οχυρώσεων https://www.facebook.com/pages/Προστασία-και-ανάδειξη-των-κερκυραϊκών-οχυρώσεων/ Το λιοντάρι στο νότιο τμήμα του Σκάρπωνα. Χαρακτηρίζεται από την πολύ κοντή μουσούδα. Στην αποξεσμένη επιγραφεί αναγράφεται D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) BENEDICTVS ERICIVS PRO(VISOR) M(ILITIÆ)QVE PRÆSES REFORMATA ARCE ANTEMVRALE HOC CIRCVMQV[E . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .]TVS FREGIT ET AD SVMMVM EREXIT ANDREA NAXO ÆDILI PRÆTORE NICOLAO DE PONTE PRIN(CIPE) VENET(IARVM) MDLXXXΙII Περιεχόμενο: Αναφέρεται η αποπεράτωση του προτειχίσματος μετά την αναθεώρηση του σχεδίου του Νέου Φρουρίου κατ’ εντολή του Προβλεπτή και Καπιτάνου της Κέρκυρας Βενέδικτου Erizzo όντας υπευθύνου για τα οικοδομικά έργα του Ανδρέα Naxo επί δόγη Νικολάου De Ponte το 1583. Ο Rusconi διαβάζει τη χρονολογία MDLXXXVII (1587) αντί MDLXXXIII (1583). Η ανέγερση του Νέου Φρουρίου με βάση τα σχέδια του μηχανικού Φερδινάνδου Vitelli είχε προβληματίσει τους τεχνικούς της εποχής για την αμυντική του ικανότητα και για να ενισχυθεί αποφασίστηκε η ανέγερση του προτειχίσματος (γνωστό ως Scarpone), που ολοκληρώθηκε το 1583. Ο Βενέδικτος Έριτσο (Ericius στα λατινικά, Erizzo στα βενετικά) χρημάτισε Προβλεπτής και Καπιτάνος στην Κέρκυρα στην περίοδο 1581-1583. Βλ. Charles Hopf, Chroniques gréco- romanes, ό. π. , σελ. 396. Ο Νικόλαος Ντα Πόντε ( De Ponte λατινικά, Da Ponte βενετικά) κατείχε το αξίωμα του δόγη από το 1578 έως το 1585. Περισσότερα για Τα λιοντάρια του Αγίου Μάρκου στην Κέρκυρα εδω: http://www.corfuhistory.eu/?p=290 Canon eos 40D EF 15mm fisheye f3.5 Iso200 200 X 25sec Startrails

Αστρικά ίχνη στο αρχαίο τείχος της Κόρκυρας, Παναγία Νεραντζίχα Τμήμα πύργου από το αρχαίο τείχος της πόλης. Σώζεται ενσωματωμένο στα ερείπια της βυζαντινής εκκλησίας της Παναγίας της Νεραντζίχας, πάνω σε μικρό ύψωμα στα δυτικά του ναού της Αρτέμιδας. Ο πύργος χρονολογείται στον 5ο αι. π.Χ. και προστάτευε πύλη του τείχους της πόλης. Πάνω στον αρχαίο ισοδομικό τοίχο από ασβεστολιθικούς λιθόπλινθους στηρίζεται ο βόρειος τοίχος της βυζαντινής εκκλησίας. Στο εσωτερικό του πύργου διακρίνονται και επιχρίσματα του βυζαντινού ναού. Από τον πύργο, τον λεγόμενο της Νεραντζίχας από το όνομα της εκκλησίας, που ήταν αφιερωμένη στην Παναγία την Νεραντζίχα, το αρχαίο τείχος συνεχιζόταν μάλλον προς ΒΑ, ακολουθώντας την κορυφογραμμή των λόφων που καταλήγουν στο τρίστρατο των οδών Δαίρπεφλδ - Αλκινόου - Αγ. Θεοδώρων. Η Παναγία Νεραντζίχα αποτελεί ένα μνημείο με ιδιαίτερη σημασία πάνω στο οποίο με χαρακτηριστική σαφήνεια είναι ορατές οι δύο εποχές, κλασική και βυζαντινή, που το δημιούργησαν. Το κατώτερο τμήμα του είναι πύργος της οχύρωσης, το μοναδικό σωζόμενο και ορατό σήμερα τμήμα του τείχους της αρχαίας πόλης της Κέρκυρας και η κατασκευή του τοποθετείτε στους κλασικούς χρόνους (5ος αιώνας π.Χ.). Κατά τα βυζαντινά χρόνια ο πύργος μετασκευάστηκε σε μονόκλιτη βασιλική μικρών διαστάσεων με τρίπλευρη αψίδα ιερού και πλούσιο κεραμοπλαστικό διάκοσμο στην εξωτερική πλευρά της τοιχοποιίας, χαρακτηριστικό στοιχείο της βυζαντινής αρχιτεκτονικής του 11ου και 12ου αιώνα, περίοδο στην οποία τοποθετείται και η ίδρυση του ναού. Στα μεσαβυζαντινά χρόνια (μετά το 1453), ο ναός επισκευάστηκε και προστέθηκε νάρθηκας στην νότια πλευρά του. Η κατάρρευση του κωδωνοστασίου, του δυτικού τοίχου αλλά και της αψίδας περί το 1900 έδωσε στο μνημείο τη σημερινή μορφή του. Canon eos 40D EF 15mm fisheyeye f2.8 iso320 165X15sec Startrails

Αστρικά ίχνη στο αρχαίο τείχος της Κόρκυρας, Παναγία Νεραντζίχα Τμήμα πύργου από το αρχαίο τείχος της πόλης. Σώζεται ενσωματωμένο στα ερείπια της βυζαντινής εκκλησίας της Παναγίας της Νεραντζίχας, πάνω σε μικρό ύψωμα στα δυτικά του ναού της Αρτέμιδας. Ο πύργος χρονολογείται στον 5ο αι. π.Χ. και προστάτευε πύλη του τείχους της πόλης. Πάνω στον αρχαίο ισοδομικό τοίχο από ασβεστολιθικούς λιθόπλινθους στηρίζεται ο βόρειος τοίχος της βυζαντινής εκκλησίας. Στο εσωτερικό του πύργου διακρίνονται και επιχρίσματα του βυζαντινού ναού. Από τον πύργο, τον λεγόμενο της Νεραντζίχας από το όνομα της εκκλησίας, που ήταν αφιερωμένη στην Παναγία την Νεραντζίχα, το αρχαίο τείχος συνεχιζόταν μάλλον προς ΒΑ, ακολουθώντας την κορυφογραμμή των λόφων που καταλήγουν στο τρίστρατο των οδών Δαίρπεφλδ - Αλκινόου - Αγ. Θεοδώρων. Η Παναγία Νεραντζίχα αποτελεί ένα μνημείο με ιδιαίτερη σημασία πάνω στο οποίο με χαρακτηριστική σαφήνεια είναι ορατές οι δύο εποχές, κλασική και βυζαντινή, που το δημιούργησαν. Το κατώτερο τμήμα του είναι πύργος της οχύρωσης, το μοναδικό σωζόμενο και ορατό σήμερα τμήμα του τείχους της αρχαίας πόλης της Κέρκυρας και η κατασκευή του τοποθετείτε στους κλασικούς χρόνους (5ος αιώνας π.Χ.). Κατά τα βυζαντινά χρόνια ο πύργος μετασκευάστηκε σε μονόκλιτη βασιλική μικρών διαστάσεων με τρίπλευρη αψίδα ιερού και πλούσιο κεραμοπλαστικό διάκοσμο στην εξωτερική πλευρά της τοιχοποιίας, χαρακτηριστικό στοιχείο της βυζαντινής αρχιτεκτονικής του 11ου και 12ου αιώνα, περίοδο στην οποία τοποθετείται και η ίδρυση του ναού. Στα μεσαβυζαντινά χρόνια (μετά το 1453), ο ναός επισκευάστηκε και προστέθηκε νάρθηκας στην νότια πλευρά του. Η κατάρρευση του κωδωνοστασίου, του δυτικού τοίχου αλλά και της αψίδας περί το 1900 έδωσε στο μνημείο τη σημερινή μορφή του. Canon eos 30D Samyang 8mm fisheyeye f3.5 iso400 120X20sec Startrails