Ο Μανούσος κι εγώ δεν την παλεύαμε πλέον, είχαν περάσει αρκετές μέρες χωρίς να καταφέρουμε να κάνουμε μια παρατήρηση! Εχτές Σάββατο είχε τίγκα συννεφιά εδώ Ηράκλειο, οπότε τελευταία στιγμή λέω δεν παίρνω τη γιαγιά μου τηλέφωνο στο οροπέδιο Λασιθίου να δούμε αν έχει καλό καιρό εκεί; Μου είπε πως έχει κάποια σύννεφα αλλά και καθαρό ουρανό. Κανονίζουμε και πάμε! Το οροπέδιο Λασιθίου είναι σε υψόμετρο 850 μέτρα περίπου 60km από το Ηράκλειο, γύρω γύρω βουνά με καθόλου φωτορύπανση. Φτάνουμε λοιπόν, πηγαίνουμε στο χώρο παρατήρησης κατά τις 20:00 αλλά είχε συννεφιά, ελαφριά συννεφιά και φαινόταν ο γαλαξίας μέσα από συννεφιά!!! Περιμένουμε καμμιά ώρα αλλά τίποτα, δεν μας κάνει το χατήρι. Πάμε στο σπίτι στο χωριό, καθόμαστε, τα λέμε, βγαίνουμε κάθε λίγο και λιγάκι έξω αλλά τίποτα. Ξαπλώνουμε κατά τις 0:00 και βάζουμε ξυπνητήρι στις 3:00. Κάποια στιγμή ξυπνάω (βιολογικό ρολόι) και λέω από μέσα μου "Μάνο, πρέπει να είναι γύρω στις 3". Κοιτάω το ρολόι και έλεγε 2:56 Σηκώνομαι, βγαίνω έξω και τι να δω; Ο Ωρίωνας μπροστά μου πεντακάθαρος να μου χαμογελάει, ο ουρανός ήταν κρύσταλλο! Σηκώνω το Δημήτρη, σήκω σήκω να βγούμε στα βουνά! Πηγαίνουμε παιδιά στο χώρο πάλι αλλά τι γκαντεμιά είναι αυτή; Με το που στήνουμε ξανασυννεφιάζει. Για να μην τα πολυλογώ, κάναμε όλη την ώρα αγώνα δρόμου, με το που στοχεύαμε αντικείμενα, τα στόχευαν και τα σύννεφα. Μετά τις 5:30 περίπου καθάρισε όμως μια και καλή. Θα σας περιγράψω όσο μπορώ τι κατάφερα να δω... Ξεκινώντας ανάλωσα αρκετό χρόνο ψάχνοντας για το πλανητικό NGC 2392 (eskimo nebula) λίγο κάτω από τους διδύμους χωρίς αποτέλεσμα, δεν ξέρω γιατί δεν κατάφερα να το εντοπίσω. Εντωμεταξύ η μεγάλη άρκτος είχε δύσει και ξαναανατείλει πλέον. Μ108, γαλαξίας 11mag σε κόψη αμυδρός. Λίγο δίπλα εντοπίστηκε το νεφέλωμα της κουκουβάγιας (M97) 12mag, πλανητικό νεφέλωμα. Ο Μ109 εντοπίστηκε επίσης, γαλαξίας 11 mag. Γενικά παρατήρησα ότι όλα τα έβλεπα πιο αμυδρά, μάλλον είχε πολύ αραιή συννεφιά και έβλεπα γαλαξίες μέσα από συννεφιά! Ο NGC 891 εντοπίστηκε εύκολα στην Ανδρομέδα, 11mag σε κόψη. Πάμε για Ωρίωνα. M42 λοιπόν, πάρα πολύ καλός, το νεφέλωμα πολύ μεγάλο, φαίνονταν εύκολα τα 4 κεντρικά αστέρια και δύσκολα άλλα 2, το 1 λίγο πάνω από το πάνω αριστερό και το 2ο ανάμεσα στα 2 κάτω, πολύ κοντά στα όρια διακριτικής ικανότητας πιστεύω... Μου λέει ο Δημήτρης "Πάω για horsehead" "Άντε ρε, σιγά μην δεις και horsehead!", του λέω Στοχεύει και μετά από λίγο ακούω "Το βλέπω, το βλέπω". Έμεινα κάγκελο. Κοιτάζω κι εγώ και λίγο δεξιά από το 3ο αστέρι του Ωρίωνα έβλεπα κι εγώ κάτι. Δεν είναι δυνατόν! Κοιτάζω λίγο πιο προσεκτικά, "το άλογο κοιτάζει προς κάτω δεξιά" του λέω. Παιδιά, ήταν ορατό, μέχρι και που κοιτάει φαινόταν! Δεν το πίστευα. Με 8" Είδα που κοιτούσε το horsehead, δεν είναι περίεργο; Εντωμεταξύ, σιγά σιγά άρχισα και δεν έβλεπα τίποτα από ερευνητή αλλά και προσοφθάλμιο, η υγρασία ήταν πάρα πολλή! Έσταζαν τα τηλεσκόπια χωρίς υπερβολή! Οπότε στραφήκαμε σε πλανητική. Ο Άρης στα 240x μας αποκαλύφθηκε. Ορατό το μεγάλο κανάλι αλλά και ο πόλος! Επόμενος στόχος ο Κρόνος (ήταν πλέον πρωί) Επίσης μαγευτικός στα 240x, χώρισμα cassini πολύ δύσκολα ορατό στην πάνω μεριά, λόγω μικρής κλίσης των δαχτυλίων. Η Αφροδίτη με το κόκκινο φίλτρο ήταν ξεκούραστη και μεγάλη, γύρω στο 40% της επιφάνειάς της ορατό. Είδαμε το ξημέρωμα και αρχίσαμε να μαζεύουμε κατά τις 7:00. Παιδιά, εκεί που πήγαμε έχει τρομερό ουρανό ΑΛΛΑ δεν μας έκανε τη χάρη αυτή τη φορά. Για να φανταστείτε φαινόταν γαλαξίες 11ου μεγέθους μέσα από αραιή συννεφιά. Παρά τις αντίξοες συνθήκες οι επίμονοι παρατηρητές τελικά αποζημιώνονται. Πίσω στο Ηράκλειο στις 8:30 μετά από 2 ώρες ύπνο όλη νύχτα και οι περιπέτειες συνεχίζονται. Να είστε καλά...