Η παραπάνω θεωρία μια χαρά τα λέει κατά τη γνώμη μου, είναι βασισμένη σε θεμελειώδεις εξισώσεις επεξεργασίας σήματος (δεν τις γνωρίζω σε βάθος αλλά τη γενική έννοια νομίζω μας την εξηγούν) και είναι ένα μαθηματικό (=ακριβές) μοντέλο υπολογισμού που λαμβάνει ρεαλιστικά υπόψη τις πραγματικές συνιστώσες (readout noise, shot noise), επομένως δεν πιστεύω πως εφαρμόζεται μόνο σε "ιδανικές καταστάσεις". Είναι πολύ πιθανό οι χρόνο που επιλέγουμε "εμπειρικά" κάθε φορά (στην πόλη ή στο βουνό) να πέφτουν κοντά σε αυτές τις τιμές, οπότε και δεν "σπαταλάμε" χρόνο, μπορεί και όχι όμως. Το αν θα δούμε διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα δεν εξαρτάται μόνο από αυτό αλλά και από μια σειρά παραμέτρους οι οποίες δεν είναι εύκολο να κρατηθούν σταθερές (υγρασία, seeing, οδήγηση, επεξεργασία κλπ ακόμη και το ίδιο το θέμα). Μόνο αν κρατήσουμε όλα τα υπόλοιπα σταθερά και αλλάξουμε μόνο το subexposure time μπορούμε να έχουμε ένα πιο ασφαλές συμπέρασμα, γι'αυτό Άγγελε περιμένουμε γρήγορα τη συνέχεια του πειράματος το ίδιο βράδυ με τις ίδιες συνθήκες και το ίδιο θέμα κλπ κλπ. Όσο για το dithering, θα συμφωνήσω πως κανείς δεν έχει δικαιολογία να μην το εφαρμόζει μιας και δεν κοστίζει τίποτα (πέρα από μερικά δλ. επιπλέον ανά έκθεση) και βελτιώνει σημαντικά το τελικό S/N, χειρωνακτικό ή αυτόματο είναι must.