Χμ..αυτό το φαινόμενο με τη βράβευση είναι κλασσικό. Το 2003 όπου πήγε η πρόσκληση και στο δικό μου σχολείο όπου ήταν το μόνο πανελλαδικά με δύο επιτυχόντες για βράβευση, οι φιλόλογοι (εννοείται ότι αυτό δεν σημαίνει κάτι για όλο το κλάδο) διευθυντής & υποδιευθύντρια και ο φυσικός υποδιευθυντής ούτε που αξιώθηκαν..(ο καταπληκτικός καθηγητής αστρονομίας που είχαμε είχε ανειλημμένες υποχρεώσεις) περιττό να πω πόσο στεναχωρήθηκα τότε όταν είδα καθηγητές και διευθυντές άλλων σχολείων να παίρνουν περήφανοι τα διπλώματα που ήταν για το σχολείο και τον κ. Μαυρομμάτη να ρωτά που είναι οι δικοί μας..Πραγματικά δεν πιστεύω ότι σε κάποια σχολεία αξίζουν να δίνονται αυτά τα διπλώματα όταν στην ουσία δεν έχουν κάνει τίποτα για να βοηθήσουν τα παιδιά ή να προωθήσουν τις δεξιότητες τους, είναι μια τιμή που την παίρνουν εξαιτίας της προσπάθειας των παιδιών και μετά το κρεμάνε και σε κορνίζα στους διαδρόμους για να περηφανεύονται..ευτυχώς όμως υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις στα σχολεία μας. Εγώ πάντως όταν επέστρεψα, πήγα το δίπλωμα στο γραφείο του διευθυντή, του το έδωσα, του είπα για τη ντροπή και στεναχώρια που νιώσαμε και έφυγα (ούτε που τόλμησε να μιλήσει). Για αυτό παιδιά μη στεναχωριέστε, αφήστε πίσω τέτοιους ανθρώπους, βάλτε τους δικούς σας στόχους στη ζωή και συνεχίστε.. Καλημέρα!