Ολική έκλειψη Σελήνης 21/1 - η μόνη της επόμενης εξαετίας

Αντε ψάξτε όλοι τα fits μήπως και πιάσατε το μετέωρο! χαχαχα

Εγώ έπιασα την απόκρυψη του αστέρα που ήταν πάνω απ' τη σελήνη αλλά το συγκεκριμένο κάδρο είναι κουνημένο γκρρ!

Εδώ στη Κέρκυρα είχαμε πολύ καλό ουρανό αλλά με πολύ υγρασία!

On 18/1/2019 at 5:46 ΜΜ, astrovox said:

Γιατί αργεί τόσο πολύ η επόμενη ολική έκλειψη Σελήνης;

 

Το 2019 θα έχει και άλλη ορατή έκλειψη Σελήνης στην Ελλάδα τον Ιούλιο αλλά θα είναι μερική.

Το 2020 θα έχει τέσσερις εκλείψεις Σελήνης, όλες παρασκιάς για οπουδήποτε στη Γη.

Το 2021 θα έχει μία ολική έκλειψη Σελήνης, το Μάιο, αλλά δε θα φανεί καθόλου στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα δε θα δούμε καθόλου ούτε τη μερική έκλειψη του Νοεμβρίου.

Το 2022 θα έχει δύο ολικές εκλείψεις αλλά… η ατυχία μας χτυπά την πόρτα. Και αν η δεύτερη έκλειψη της χρονιάς, το Νοέμβριο, δε θα είναι ορατή καθόλου στην Ευρώπη, η ολική έκλειψη του Μαΐου μας ξεγλιστρά για μερικά μόλις λεπτά καθώς η Σελήνη στην Ελλάδα θα δύσει μερικά μόλις λεπτά πριν την έναρξη της ολικότητας.

Το 2023 και το 2024 έχουν μόνο μερικές εκλείψεις και εκλείψεις παρασκιάς (3 στις 4 ορατές από Ελλάδα)…

…και έτσι φτάνουμε στο 2025 το οποίο θα έχει δύο ολικές εκλείψεις. Η πρώτη, το Μάρτιο, θα είναι σχεδόν αόρατη στην Ελλάδα καθώς ίσα θα προλάβουμε τη φάση της παρασκιάς στην έναρξη. Η δεύτερη, στις 7 Σεπτεμβρίου, θα «σπάσει» την ατυχία μας καθώς θα έχουμε τη δυνατότητα να δούμε ολόκληρη τη μερική και ολική φάση της έκλειψης.

 

Αν λοιπόν ο καιρός μας τα χαλάσει την ερχόμενη Δευτέρα, ραντεβού στις 7/9/2025!

2 μήνες έμειναν, έφτασε ο καιρός! 

Ήθελα να ρωτήσω αν χρειάζεται καποιο συγκεκριμένο φίλτρο για να γίνει η παρατήρηση καλύτερη. Π.χ. moon skyglow ή polarized.

Δεν διαθέτω κανενός είδους φίλτρο. Από όταν απέκτησα τηλεσκόπιο έχω δει μονο μερικές εκλείψεις Σελήνης, οπότε η εμπειρία μου σε ολική ειναι μηδενική.

Γενικά λίγο που είδα να είμαστε πρώτα καλά, η επόμενη 5ετια εχει φορτωμένο πρόγραμμα απο εκλείψεις Σεληνης και μερικη έκλειψη Ηλίου ορατές απο την Ελλάδα  και το αποκορύφωμα στη 01/06/2030 την δακτυλιοειδή έκλειψη ηλίου.

Δεν θα έβαζα φίλτρο. Όσες φορές έχω παρατηρήσει/φωτογραφήσει έκλειψη Σελήνης, απλά κάθομαι και χαζεύω σαν παιδάκι.

Βαγγέλη καλημέρα!

Παρατηρώ την Σελήνη συστηματικά από το 2007,όταν πρωτοξεκίνησα.Είναι από τους αγαπημένους μου στόχους,ιδιαίτερα με ευρυγώνιο φακό που σε κατάλληλη μεγέθυνση-όταν το επιτρέπουν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες-κάνει το θέαμα να μοιάζει με χαμηλή πτήση διαστημοπλοίου πάνω από την επιφάνειά της ❤️ !

Αξίζει η παρατήρησή της με τηλεσκόπιο κυρίως στις φάσεις μηνίσκου,κατά την πορεία της προς τη Νέα Σελήνη,όταν βρίσκεται ψηλά στον μεταμεσονύχτιο ουρανό τις πρωινές ώρες.

Ο σημαντικότερος λόγος είναι ότι φωτίζεται πλάγια (προφίλ) και αναδεικνύεται έτσι το ανάγλυφο,οπότε και οι λεπτομέρειες της επιφάνειάς της με μεγαλύτερη οξύτητα και κοντράστ.

Επίσης τις μεταμεσονύχτιες ώρες η ατμόσφαιρα ψύχεται και σταθεροποιείται,οπότε συνήθως βελτιώνεται το seeing εκτός απροόπτου (η κλιματική αλλαγή έχει κάνει ζημιά πλέον τα τελευταία χρόνια και σε αυτό το θέμα...).

Όταν βρίσκεται στη φάση της Πανσελήνου φωτίζεται κάθετα (ανφάς) και ο φωτισμός ισοπεδώνει τις λεπτομέρειες.

Δεν έχει πλέον ενδιαφέρον για μένα η παρατήρηση αυτής της φάσης με τηλεσκόπιο.

Μόνο με κιάλια ή δια γυμνού οφθαλμού.

Ένας άλλος σημαντικός λόγος είναι και η ένταση του φωτός της Πανσελήνου.

Χωρίς ειδικό φίλτρο ουδέτερης πυκνότητας (ND) που θα κόψει το πολύ φως (δεν αλλοιώνει και το χρώμα) τα μάτια πολλών παρατηρητών υποφέρουν,όσο περισσότερο χρόνο κοιτάμε το ολόγιομο φεγγάρι με τηλεσκόπιο...

Οπότε όσο πιο πολύ φωτεινή είναι η Σελήνη λόγω φάσης,διαμέτρου τηλεσκοπίου και μεγέθυνσης,τόσο πιο αναγκαία είναι η χρήση φίλτρου Σελήνης (καλύτερα πολωτικού που προσαρμόζεται σε διαφορετικές φωτεινότητες).

Εναλλακτικά και η χρήση γυαλιών ηλίου (καλύτερα τα πολωτικά) θα παίξει τον ρόλο του προστατευτικού φίλτρου,εφ'όσον το επιτρέπει και το eye-relief του προσοφθάλμιου.

Η πρώτη φορά που παρατήρησα ολική έκλειψη Σελήνης με τηλεσκόπιο,ήταν τον Φεβρουάριο του 2008 με το πρώτο μου τηλεσκόπιο,ένα διοπτρικό 60/600.

Το έκανα από την αρχή του φαινομένου μέχρι το τέλος του.

Χωρίς να έχω κάποιο φίλτρο και παρ'όλη τη μικρή διάμετρο-60mm,άρχισαν να με πονάνε τα μάτια μου.

Έβαλα το καπάκι του φακού και έβγαλα το μικρότερο,κάνοντας έτσι την διάμετρο μόλις 30mm.

Η παρατήρηση έτσι έγινε ανεκτή,όμως για τις επόμενες 2-3 μέρες είχα πόνους στα μάτια,που ευτυχώς πέρασαν.

Όταν ένα μέλος του σώματος πονάει,μας ειδοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά.Και στους δυνατούς θορύβους πονάνε τα αυτιά και αν τα εκθέτουμε συνεχώς,παθαίνει βλάβη και η ακοή...

Έτσι και στο δυνατό φως πρέπει να προφυλαχτούν τα μάτια με φίλτρα που μειώνουν την ένταση.

Έχουν γραφτεί διάφορα,ότι δεν υπάρχει κίνδυνος κλπ.Τα θεωρώ ανεύθυνα,αν και δεν έχω αποδείξεις ακόμα.

Καλύτερα να προλαμβάνεις,παρά να θεραπεύεις!

Συνήθως πολλοί παρατηρητές κάνουν θεάσεις της Σελήνης λίγα λεπτά,οπότε δεν έχουν πόνους πέρα από κάποια black out.

Αν όμως παρατηρείς πολλή ώρα,προσωπικά παρατηρώ ώρες τη Σελήνη συνεχώς,τότε χρειάζεται προστασία για τα μάτια.

Το Baader Moon & Skyglow το χρησιμοποιώ μόνο σε μεγάλες μεγεθύνσεις της Σελήνης,για το 10" δεν είναι αρκετό,δεν κόβει αρκετό φως.

Οπότε σε μικρές-μεσαίες μεγεθύνσεις βάζω το κανονικό φίλτρο Σελήνης ή ένα φωτογραφικό πολωτικό φίλτρο από μπροστά,όταν όμως μπαίνει φακός με κατάλληλο eye-relief.

Όταν λοιπόν θέλουμε να παρατηρήσουμε με τηλεσκόπιο την φάση της Πανσελήνου,στην οποία γίνεται μια ολική έκλειψη Σελήνης,χρειάζεται προστασία για τα μάτια.

Το ενδιαφέρον της ολικής έκλειψης είναι όχι μόνο το σταδιακό σκοτείνιασμα του σεληνιακού δίσκου,αλλά κυρίως το κόκκινο χρώμα που αποκτά κατά την φάση της ολικότητας.

Αυτό το φαινόμενο δεν χρειάζεται τηλεσκόπιο για να το δει κάποιος,αρκούν τα μάτια μας ή έστω κιάλια μικρής διαμέτρου,π.χ 10Χ50.

Εγώ θα κάτσω να τη δω και μετά θα δω τις φωτογραφίες σας. 

Ή θα βάλω το Seestar, θα δούμε. Video καλύτερα, έτσι; 

Η καλύτερη παρατήρηση ολικής έκλειψης Σελήνης που έκανα,ήταν το 1991 ή 1992 (δεν θυμάμαι ακριβώς τη χρονιά) προτού ασχοληθώ με την αστρονομία,μαζί με άλλους 2 φίλους.Ασχολούμασταν με τη φωτογραφία και αποφασίσαμε να φωτογραφίσουμε το φαινόμενο.

Μαγείρεψα και φάγαμε στην ταράτσα μου,κρασί,απαλή μουσική (Ennio Morricone συνεχώς) και το φεγγάρι να αλλάζει φάσεις και χρώματα...

Φωτογραφίσαμε τις φάσεις όλου του φαινομένου με τις μηχανές στους τρίποδες,πιστεύοντας ότι η φωτογράφιση ήταν το πιο σημαντικό...

Όμως μετά από μερικές ώρες κοιτώντας συνέχεια τον ουρανό και τα φαινόμενά του,η φωτογράφιση δεν είχε πια τόση σημασία,όσο η παρέα και "κάτι" άλλο...

Αυτό το "άλλο" που συνέβη,ήταν η αίσθηση ότι βρισκόμουν σε ένα άλλο κόσμο,τον κόσμο του ουρανού που προκαλούσε διαφορετικά συναισθήματα από τον γήινο!

Σχεδόν κάθε ξάστερη νύχτα της ζωής μου κοιτούσα τον νυχτερινό ουρανό,έστω και για 2-3 λεπτά,αλλά δεν τον παρατηρούσα μέχρι εκείνη τη νύχτα.

Η συνεχής παρατήρηση του ουρανού με την εξέλίξη των φάσεων της Σελήνης και τα παροδικά σύννεφα που υπήρχαν,δημιούργησαν μια απόκοσμη ατμόσφαιρα,πρωτόγνωρη για μένα έως τότε.

Άλλος κόσμος,διαφορετική αίσθηση της φύσης,εκστατικά συναισθήματα!

Μαζέψαμε τον φωτογραφικό εξοπλισμό μας λίγο πριν τις 04:00 τα ξημερώματα,ελπίζοντας ότι αποτυπώθηκε σωστά η έκλειψη.

Όμως αυτό που αποτυπώθηκε πιο βαθιά και συναρπαστικά,δεν έγινε στο φιλμ,αλλά στον νου και την καρδιά!

Έκσταση λόγω της πολύωρης "μαγνητισμένης" παρατήρησης και όχι λόγω της φωτογράφισης.

Ασχολήθηκα σοβαρά με την ερασιτεχνική "καλλιτεχνική" φωτογραφία πολλά χρόνια,από το 1985,είχε γίνει δεύτερη φύση μου,κάθε τί που έβλεπα το αξιολογούσα σαν υποψήφιο θέμα φωτογράφισης,αλλιώς δεν είχε αξία για μένα.

Εκείνη τη νύχτα μπήκε μέσα μου ο σπόρος της Παρατήρησης (όχι της απλής θέασης) όχι μόνο του νυχτερινού ουρανού,αλλά και της φύσης γενικότερα.

Φύτρωσε τελικά το 2007 και αναπτύχθηκε το 2011 με το 10" τηλεσκόπιο.

3 hours ago, fotodektis said:

Βαγγέλη καλημέρα!

Παρατηρώ την Σελήνη συστηματικά από το 2007,όταν πρωτοξεκίνησα.Είναι από τους αγαπημένους μου στόχους,ιδιαίτερα με ευρυγώνιο φακό που σε κατάλληλη μεγέθυνση-όταν το επιτρέπουν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες-κάνει το θέαμα να μοιάζει με χαμηλή πτήση διαστημοπλοίου πάνω από την επιφάνειά της ❤️ !

Αξίζει η παρατήρησή της με τηλεσκόπιο κυρίως στις φάσεις μηνίσκου,κατά την πορεία της προς τη Νέα Σελήνη,όταν βρίσκεται ψηλά στον μεταμεσονύχτιο ουρανό τις πρωινές ώρες.

Ο σημαντικότερος λόγος είναι ότι φωτίζεται πλάγια (προφίλ) και αναδεικνύεται έτσι το ανάγλυφο,οπότε και οι λεπτομέρειες της επιφάνειάς της με μεγαλύτερη οξύτητα και κοντράστ.

Επίσης τις μεταμεσονύχτιες ώρες η ατμόσφαιρα ψύχεται και σταθεροποιείται,οπότε συνήθως βελτιώνεται το seeing εκτός απροόπτου (η κλιματική αλλαγή έχει κάνει ζημιά πλέον τα τελευταία χρόνια και σε αυτό το θέμα...).

Όταν βρίσκεται στη φάση της Πανσελήνου φωτίζεται κάθετα (ανφάς) και ο φωτισμός ισοπεδώνει τις λεπτομέρειες.

Δεν έχει πλέον ενδιαφέρον για μένα η παρατήρηση αυτής της φάσης με τηλεσκόπιο.

Μόνο με κιάλια ή δια γυμνού οφθαλμού.

Ένας άλλος σημαντικός λόγος είναι και η ένταση του φωτός της Πανσελήνου.

Χωρίς ειδικό φίλτρο ουδέτερης πυκνότητας (ND) που θα κόψει το πολύ φως (δεν αλλοιώνει και το χρώμα) τα μάτια πολλών παρατηρητών υποφέρουν,όσο περισσότερο χρόνο κοιτάμε το ολόγιομο φεγγάρι με τηλεσκόπιο...

Οπότε όσο πιο πολύ φωτεινή είναι η Σελήνη λόγω φάσης,διαμέτρου τηλεσκοπίου και μεγέθυνσης,τόσο πιο αναγκαία είναι η χρήση φίλτρου Σελήνης (καλύτερα πολωτικού που προσαρμόζεται σε διαφορετικές φωτεινότητες).

Εναλλακτικά και η χρήση γυαλιών ηλίου (καλύτερα τα πολωτικά) θα παίξει τον ρόλο του προστατευτικού φίλτρου,εφ'όσον το επιτρέπει και το eye-relief του προσοφθάλμιου.

Η πρώτη φορά που παρατήρησα ολική έκλειψη Σελήνης με τηλεσκόπιο,ήταν τον Φεβρουάριο του 2008 με το πρώτο μου τηλεσκόπιο,ένα διοπτρικό 60/600.

Το έκανα από την αρχή του φαινομένου μέχρι το τέλος του.

Χωρίς να έχω κάποιο φίλτρο και παρ'όλη τη μικρή διάμετρο-60mm,άρχισαν να με πονάνε τα μάτια μου.

Έβαλα το καπάκι του φακού και έβγαλα το μικρότερο,κάνοντας έτσι την διάμετρο μόλις 30mm.

Η παρατήρηση έτσι έγινε ανεκτή,όμως για τις επόμενες 2-3 μέρες είχα πόνους στα μάτια,που ευτυχώς πέρασαν.

Όταν ένα μέλος του σώματος πονάει,μας ειδοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά.Και στους δυνατούς θορύβους πονάνε τα αυτιά και αν τα εκθέτουμε συνεχώς,παθαίνει βλάβη και η ακοή...

Έτσι και στο δυνατό φως πρέπει να προφυλαχτούν τα μάτια με φίλτρα που μειώνουν την ένταση.

Έχουν γραφτεί διάφορα,ότι δεν υπάρχει κίνδυνος κλπ.Τα θεωρώ ανεύθυνα,αν και δεν έχω αποδείξεις ακόμα.

Καλύτερα να προλαμβάνεις,παρά να θεραπεύεις!

Συνήθως πολλοί παρατηρητές κάνουν θεάσεις της Σελήνης λίγα λεπτά,οπότε δεν έχουν πόνους πέρα από κάποια black out.

Αν όμως παρατηρείς πολλή ώρα,προσωπικά παρατηρώ ώρες τη Σελήνη συνεχώς,τότε χρειάζεται προστασία για τα μάτια.

Το Baader Moon & Skyglow το χρησιμοποιώ μόνο σε μεγάλες μεγεθύνσεις της Σελήνης,για το 10" δεν είναι αρκετό,δεν κόβει αρκετό φως.

Οπότε σε μικρές-μεσαίες μεγεθύνσεις βάζω το κανονικό φίλτρο Σελήνης ή ένα φωτογραφικό πολωτικό φίλτρο από μπροστά,όταν όμως μπαίνει φακός με κατάλληλο eye-relief.

Όταν λοιπόν θέλουμε να παρατηρήσουμε με τηλεσκόπιο την φάση της Πανσελήνου,στην οποία γίνεται μια ολική έκλειψη Σελήνης,χρειάζεται προστασία για τα μάτια.

Το ενδιαφέρον της ολικής έκλειψης είναι όχι μόνο το σταδιακό σκοτείνιασμα του σεληνιακού δίσκου,αλλά κυρίως το κόκκινο χρώμα που αποκτά κατά την φάση της ολικότητας.

Αυτό το φαινόμενο δεν χρειάζεται τηλεσκόπιο για να το δει κάποιος,αρκούν τα μάτια μας ή έστω κιάλια μικρής διαμέτρου,π.χ 10Χ50.

Και εγω αυτο φοβάμαι, μη στραβωθουμε κατά τη φαση πριν την ολική έκλειψη και χάσουμε το καλό θέαμα με το κοκκινωπο χρώμα. Μάλλον θα χρησιμοποιήσω το SW 80ED με χαμηλή μεγέθυνση (γύρω στο 50x) και μεγάλο πεδίο. 

2 hours ago, kkokkolis said:

Εγώ θα κάτσω να τη δω και μετά θα δω τις φωτογραφίες σας. 

Ή θα βάλω το Seestar, θα δούμε. Video καλύτερα, έτσι; 

Ξεκάθαρα παρατήρηση. Το Seestar στην άκρη να κάνει μονο του δουλειά για μετά.

Κατά τη διάρκεια του φαινομένου επιβάλλεται παρατήρηση με τον καλύτερο διαθέσιμο συνδιασμό οπτικών. Φωτογραφίες θα υπάρξουν χιλιάδες όμως εμπειρία θέασης στο μυαλό και στη μνήμη του καθενος μία, μοναδική και ξεχωριστή για τον καθενα.

Πρέπει να είμαστε έτοιμοι με όλα τα μεσα φίλτρα ηλίου κτλ μέχρι το 2027 γιατί μετα απο εκείνη τη μερική έκλειψη Ηλιου (η οποία θα ειναι αρκετα ενισχυμένη) και μέχρι τη δακτυλιοειδή θα γίνει χαμός λογικά και ολοι θα σπευσουν να παρουν τα γυαλιά εκλειψεων κτλ. Δε θυμάμαι τι είχε γίνει το 2006 ας μας πουν οι παλαιότεροι. Ναι μεν δεν θα είναι ολική, αλλα θα υπάρξει "ζέσταμα" με τη μερική του 2027 και επίσης η δακτυλιοειδής θα ειναι ορατή απο μεγάλο μέρος της χώρας (συμπεριλαμβανομένης της Αθήνας με το μισό πληθυσμό της Ελλάδας) και όχι απο ενα μικρο μεμονωμένο μέρος όπως το Καστελόριζο. Καλό ειναι αυτο, μακάρι να γίνει έναυσμα για εισαγωγή νέων στην ερασιτεχνική αστρονομία. Να δούμε και τι θα κανουν αυτή τη φορα στα σχολεία. Μαντρωμα των μαθητών παλι μεσα ή οργάνωση με μεσα ασφαλείας, παρατήρηση και διδασκαλία γυρω απο το φαινόμενο? Θα είναι βέβαια και Ιούνιο σε περίοδο εξετάσεων για Γυμνάσια και Λύκεια...

51 minutes ago, fotodektis said:

Η καλύτερη παρατήρηση ολικής έκλειψης Σελήνης που έκανα,ήταν το 1991 ή 1992 (δεν θυμάμαι ακριβώς τη χρονιά) προτού ασχοληθώ με την αστρονομία,μαζί με άλλους 2 φίλους.Ασχολούμασταν με τη φωτογραφία και αποφασίσαμε να φωτογραφίσουμε το φαινόμενο.

Μαγείρεψα και φάγαμε στην ταράτσα μου,κρασί,απαλή μουσική (Ennio Morricone συνεχώς) και το φεγγάρι να αλλάζει φάσεις και χρώματα...

Φωτογραφίσαμε τις φάσεις όλου του φαινομένου με τις μηχανές στους τρίποδες,πιστεύοντας ότι η φωτογράφιση ήταν το πιο σημαντικό...

Όμως μετά από μερικές ώρες κοιτώντας συνέχεια τον ουρανό και τα φαινόμενά του,η φωτογράφιση δεν είχε πια τόση σημασία,όσο η παρέα και "κάτι" άλλο...

Αυτό το "άλλο" που συνέβη,ήταν η αίσθηση ότι βρισκόμουν σε ένα άλλο κόσμο,τον κόσμο του ουρανού που προκαλούσε διαφορετικά συναισθήματα από τον γήινο!

Σχεδόν κάθε ξάστερη νύχτα της ζωής μου κοιτούσα τον νυχτερινό ουρανό,έστω και για 2-3 λεπτά,αλλά δεν τον παρατηρούσα μέχρι εκείνη τη νύχτα.

Η συνεχής παρατήρηση του ουρανού με την εξέλίξη των φάσεων της Σελήνης και τα παροδικά σύννεφα που υπήρχαν,δημιούργησαν μια απόκοσμη ατμόσφαιρα,πρωτόγνωρη για μένα έως τότε.

Άλλος κόσμος,διαφορετική αίσθηση της φύσης,εκστατικά συναισθήματα!

Μαζέψαμε τον φωτογραφικό εξοπλισμό μας λίγο πριν τις 04:00 τα ξημερώματα,ελπίζοντας ότι αποτυπώθηκε σωστά η έκλειψη.

Όμως αυτό που αποτυπώθηκε πιο βαθιά και συναρπαστικά,δεν έγινε στο φιλμ,αλλά στον νου και την καρδιά!

Έκσταση λόγω της πολύωρης "μαγνητισμένης" παρατήρησης και όχι λόγω της φωτογράφισης.

Ασχολήθηκα σοβαρά με την ερασιτεχνική "καλλιτεχνική" φωτογραφία πολλά χρόνια,από το 1985,είχε γίνει δεύτερη φύση μου,κάθε τί που έβλεπα το αξιολογούσα σαν υποψήφιο θέμα φωτογράφισης,αλλιώς δεν είχε αξία για μένα.

Εκείνη τη νύχτα μπήκε μέσα μου ο σπόρος της Παρατήρησης (όχι της απλής θέασης) όχι μόνο του νυχτερινού ουρανού,αλλά και της φύσης γενικότερα.

Φύτρωσε τελικά το 2007 και αναπτύχθηκε το 2011 με το 10" τηλεσκόπιο.

Και εμενα μέχρι στιγμής η καλύτερη ήταν του 2018, Ιούλιο ήμουν διακοπές στην Άνδρο. Ανεπανάληπτο σκηνικό, μεγάλη διάρκεια εκλειψης Σελήνης και συντροφιά και ο Άρης με αρκετα χαμηλο mag. Σε παγκάκι σε ήρεμη παραλία δίπλα στο κύμα. Χωρίς κιάλια, ουτε τηλεσκόπιο.

Η παρατήρηση του ουρανού δεν γίνεται μόνο με τηλεσκόπια και κιάλια,αλλά και με τα μάτια μας μόνο.

Αυτό άλλωστε έκαναν χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι,πριν την εφεύρεση του τηλεσκοπίου.

Ανάλογα με το οπτικό πεδίο,την έκταση του ουρανού που μας ενδιαφέρει,επιλέγουμε και το οπτικό μέσο.

Την σημαντικότερη εργασία όμως θα την κάνει ο εγκέφαλος,η καρδιά μας,η ψυχή μας.

Όχι τα μηχανήματα,αυτά μεταφέρουν ή και αποτυπώνουν μόνο την "πληροφορία".

Η εμπειρία της παρατεταμένης παρατήρησης μεγάλου οπτικού πεδίου που είχα την πρώτη φορά,επαναλήφθηκε χρόνια μετά,αφού είχα αρχίσει για τα καλά τις παρατηρήσεις με το 10".

Αυτή τη φορά μόνο με κιάλια 10Χ50-χωρίς τηλεσκόπια-κοίταζα συνεχώς την απόκρυψη από την Σελήνη και επανεμφάνιση του Δία με τους δορυφόρους του.

Ενδιαφέρον και όμορφο θέαμα!

Πιστεύω όμως ότι το έκανε υπέροχο η διαρκής ενατένιση του νυχτερινού ουρανού,με όλα τα ουράνια αντικείμενα μέσα στο ίδιο οπτικό πεδίο:

Σελήνη,Δίας και δορυφόροι,τα άστρα που περιέλαβαν όλο το σκηνικό!

Η μεγάλης χρονικής διάρκειας προσήλωση σε όλο αυτό το αστρικό τοπίο,με έκανε να "φύγω" πάλι από αυτόν τον κόσμο,σαν να μην πατούσα στη Γή.

Σαν να επικοινωνούσα με ένα δάσος,όχι μόνο με ένα δέντρο.

Αυτές οι εμπειρίες με έπεισαν για την αξία της αστρονομικής παρατήρησης μεγάλων αστρικών πεδίων.

Άλλη είναι αυτή η αίσθηση,σε σχέση με την παρατήρηση λεπτομερειών σε Σελήνη-πλανήτες κλπ.

Άλλο παρατηρώ ένα δένδρο,άλλο παρατηρώ το δάσος!

Έτσι πλέον όταν συμβαίνει ολική έκλειψη Σελήνης,η παρατήρησή μου γίνεται μόνο με τα μάτια ή περιστασιακά και με μικρά κιάλια (όχι τα 15Χ70).

Είναι άλλη η αίσθηση του ουράνιου τοπίου έτσι.

Κοιτάξτε το κόκκινο φεγγάρι στον ουράνιο θόλο,είτε μόνοι σας,είτε με ήσυχη παρέα-το ταίρι σας ίσως,χωρίς να χολοσκάτε αν πετύχουν οι φωτογραφίες ή έφυγε από το οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου η Σελήνη...

Με αγάπη

Κώστας-ένας πρώην φανατικός φωτογράφος 🙂

Φίλε @fotodektis, συμφωνώ σε όλα, αλλά κυρίως στον Morricone! 

19 hours ago, kkokkolis said:

Φίλε @fotodektis, συμφωνώ σε όλα, αλλά κυρίως στον Morricone! 

Και εγώ συμφωνώ αλλά θα το πάω  λίγο ποιο "παλιά" 🙄   Billy Vaughn and His Orchestra - Sail Along Silv'ry Moon