AstroVox

«Λύθηκε» το μυστήριο ύπαρξής μας; - Κομήτης προκάλεσε την «έκρηξη ζωής» στη Γη. Cheesy Grin

Αδιαμφισβήτητα, ένα ερώτημα το οποίο παραμένει μέχρι και σήμερα άλυτο, είναι το πως ξεκίνησε η ζωή στη Γη.
Ομάδα αστρολόγων βρίσκεται κοντά στην απάντηση του μεγάλου αναπάντητου ερωτήματος, καθώς ανακάλυψαν ότι η ζωή, ή έστω τα «υλικά» που τη συνθέτουν, βρίσκονται στις «ουρές» των κομητών, οι οποίοι διατρέχουν όλο το Σύμπαν, μεταφέροντας -προφανώς» τα πολύτιμα υλικά τους σε μία πλειάδα κόσμων ο καθένας.
Οι αστρολόγοι μελέτησαν τον Κομήτη Καταλίνα, ο οποίος πέρασε από τη «γειτονιά» μας το 2015. Όπως διαπιστώθηκε, η παγωμένη ουρά του κομήτη ήταν πλούσια σε άνθρακα, το στοιχείο στο οποίο βασίζεται κάθε ζωντανός οργανισμός στον πλανήτη μας. Με βάση τα στοιχεία που συγκέντρωσαν οι επιστήμονες, είναι πολύ πιθανό ο άνθρακας να μεταφέρθηκε από τις παγωμένες ουρές των κομητών στη Γη, με συνέπεια την «έκρηξη ζωής» που ακολούθησε.
Η μελέτη του κομήτη Καταλίνα
Η επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου της Μινεσότα μελέτησε τον Κομήτη Καταλίνα από το 2016, ώστε να διαπιστώσει αν και κατά πόσο ήταν πιθανό οι ποσότητες άνθρακα που κουβαλά στην ουρά του, ήταν δυνατόν να «έπεσαν» στη Γη, πριν από δισ. χρόνια. Τα στοιχεία όχι απλώς επιβεβαίωσαν τη μελέτη τους, αλλά ήταν τόσo «στέρεα», που δεν δίστασαν να τη δώσουν στη δημοσιότητα.
«Οι πλανήτες άνθρακα φαίνεται πως διέθεταν μία μεγάλη πηγή υλικών, προκειμένου να δημιουργήσουν τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε στον πλανήτη μας», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Τσαρλς Γουντγουόρντ.
Το 2016, ο κομήτης Καταλίνα κατέφτασε στο ηλιακό μας σύστημα από το Νεφέλωμα Oort, το οποίο θεωρείται ως την περιοχή γέννησης των κομητών. Οι επιστήμονες μελέτησαν το ουράνιο σώμα για αρκετό διάστημα, πριν αυτό διασχίσει το ηλιακό μας σύστημα και συνεχίσει το διαγαλαξικό του ταξίδι.
Μέσω τηλεσκοπίου, παρατήρησαν ότι τα υλικά από την παγωμένη ουρά του και ιδιαίτερα ο άνθρακας, διανέμονται στους κόσμους που διέρχεται. Το διάστημα που η Γη ήταν «εύφορη» και «έτοιμη» να δημιουργήσει ζωή, το πέρασμα ενός κομήτη σε σχετικά κοντινή απόσταση, είναι πολύ πιθανό να έδωσε το έναυσμα για την «έκρηξη» ζωής που ακολούθησε στον πλανήτη μας.
Κομήτες σαν τον Καταλίνα, διασχίζουν το διάστημα από αρχαιοτάτων χρόνων. Τα στοιχεία που συγκέντρωσαν οι επιστήμονες ανοίγουν τον δρόμο προκειμένου να αποδειχθεί πώς δημιουργήθηκε η ζωή στη Γη, πώς εξελίχθηκε και πώς -ενδεχομένως- ξεκίνησε η ζωή ακόμη και στον Άρη, τον οποίο ο άνθρωπός ερευνά αυτήν την περίοδο.
Οι παρατηρήσεις έδειξαν ότι ο κομήτης Καταλίνα είναι πλούσιος σε άνθρακα, γεγονός που υποδηλώνει ότι σχηματίστηκε στις εξωτερικές περιοχές του αρχέγονου συστήματος.
Ενώ ο άνθρακας είναι βασικό συστατικό της ζωής, δεν μπορεί να επιβιώσει με την πάροδο του χρόνου σε έναν πολύ ζεστό κόσμο.
Η πρώιμη Γη και άλλοι χερσαίοι πλανήτες του εσωτερικού ηλιακού συστήματος, όπως ο Άρης και η Αφροδίτη ήταν τόσο καυτοί κατά τη διάρκεια του σχηματισμού τους, που στοιχεία όπως ο άνθρακας χάθηκαν ή εξαντλήθηκαν.
Η... παρέμβαση του Δία
Στον αντίποδα, οι ψυχρότεροι γίγαντες αερίου, όπως ο Δίας και ο Ποσειδώνας, θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τον άνθρακα, ενώ το μέγεθος του Δία θα μπορούσε να έχει μπλοκάρει βαρυτικά τον άνθρακα.
Το μεγάλο μυστήριο, λοιπόν, ήταν το πώς η Γη και οι άλλοι βραχώδεις πλανήτες, διατήρησαν τον άνθρακα που διέθεταν στα αρχικά τους υλικά;
Σύμφωνα με τους ερευνητές, μία μικρή αλλαγή στην τροχιά του Δία επέτρεψε σε μικρούς, πρώιμους κομήτες να «μεταφέρουν» άνθρακα σε πλανήτες όπως η Γη και ο Άρης.
Η πλούσια σε άνθρακα σύνθεση του κομήτη Καταλίνα εξηγεί πώς οι πλανήτες που σχηματίστηκαν στις καυτές, φτωχές σε άνθρακα περιοχές του πρώιμου ηλιακού συστήματος εξελίχθηκαν σε πλανήτες με το βασικό στοιχείο που υποστηρίζει τη ζωή, ανέφεραν στη μελέτη τους οι επιστήμονες.
«Όλοι οι βραχώδεις κόσμοι υπόκεινται σε επιπτώσεις από κομήτες και άλλα μικρά σώματα, τα οποία μεταφέρουν άνθρακα και άλλα στοιχεία», πρόσθεσε ο Woodward.
«Πλησιάζουμε στην κατανόηση για το πώς ακριβώς αυτές οι επιπτώσεις στους πρώιμους πλανήτες μπορεί να ενεργοποιούν τη διαδικασία της ζωής», προσθέτει ο ίδιος, τονίζοντας ότι η μεγάλη έρευνα συνεχίζεται και ότι θα συγκεντρωθούν στοιχεία από πολλά ακόμα ουράνια αντικείμενα.
https://www.youtube.com/watch?v=n60nnvTnTlA
https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/968926_lythike-mystirio-yparxis-mas-komitis-prokalese-tin-ekrixi-zois-sti-gi-foto

Η Γη ήταν πιθανώς ένας υδάτινος κόσμος πριν 3,5 δισεκ. χρόνια. Cheesy Grin

Η ξηρά ήταν μάλλον σπάνιο πράγμα πριν τρία έως τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια στη Γη και οι ωκεανοί του πλανήτη μας είχαν σχεδόν διπλάσιο νερό από ό,τι σήμερα, αρκετό για να είναι βυθισμένες όλες οι σημερινές ήπειροι σε ύψος μεγαλύτερο και από την κορυφή του Έβερεστ, σύμφωνα με την εκτίμηση μιας νέας αμερικανικής επιστημονικής μελέτης.
Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι στην πορεία του χρόνου τα επίπεδα των θαλασσών και ωκεανών έχουν ανεβοκατέβει ανάλογα με τις επικρατούσες στον πλανήτη θερμοκρασίες, όμως θεωρούσαν ότι η συνολική επιφάνεια των υδάτων είχε λίγο-πολύ παραμείνει σταθερή. Η νέα μελέτη αμφισβητεί αυτή την εκτίμηση, καθώς θεωρεί πιθανή την ύπαρξη μιας Γης που ήταν ένας υδάτινος κόσμος κάποτε.
Το νέο μοντέλο των ερευνητών, που βασίστηκε και σε εργαστηριακά πειράματα, με επικεφαλής τον Τζούντζιε Ντονγκ του Τμήματος Γεωεπιστημών και Πλανητικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «AGU Advances»της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης, σύμφωνα με το «Science».
Και άλλες επιστημονικές ομάδες σταδιακά εμφανίζουν νέα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ μιας Γης που κάποτε είχε πολύ περισσότερο νερό σε έκταση και όγκο. Η ύπαρξη μεγαλύτερων ωκεανών μάλλον περιπλέκει τα σενάρια για το πώς ξεκίνησε και εξελίχθηκε η ζωή στον πλανήτη μας.
https://physicsgg.blogspot.com/2021/03/35.html

Πώς αστραπές και κεραυνοί συνέβαλαν στην εμφάνιση της ζωής στη Γη. Cheesy Grin

Οι αστραπές ήταν το ίδιο σημαντικές με τους μετεωρίτες ως προς τη δημιουργία των ιδανικών συνθηκών για την εμφάνιση της ζωής στη Γη, σύμφωνα με γεωλόγους.
Ορυκτά που κατέφθασαν στη Γη με μετεωρίτες πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια θεωρούνται ως βασικά συστατικά για την ανάπτυξη της ζωής στον πλανήτη μας. Επιστήμονες θεωρούν πως μικρές ποσότητες αυτών των ορυκτών κατέφθασαν στην πρώιμη Γη μέσω δισεκατομμυρίων αστραπών (για την ακρίβεια, κεραυνών)- ωστόσο ερευνητές του University of Leeds διαπίστωσαν ότι οι αστραπές ήταν το ίδιο σημαντικές με τους μετεωρίτες ως προς αυτή την απαραίτητη λειτουργία, και ως εκ τούτου την εμφάνιση της ζωής.
Όπως λένε, αυτό δείχνει ότι η ζωή θα μπορούσε να αναπτυχθεί σε πλανήτες σαν τη Γη μέσω του ίδιου μηχανισμού ανά πάσα στιγμή εάν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες είναι σωστές.
Της έρευνας ηγήθηκε ο Μπέντζαμιν Χες, στο πλαίσιο των προπτυχιακών σπουδών του. Ο ίδιος και οι μέντορές του μελετούσαν ένα πολύ μεγάλο και ανέγγιχτο δείγμα φουλγουρίτη (fulgurite), ένα είδος βράχου που δημιουργείται όταν πέφτει κεραυνός. Το δείγμα σχηματίστηκε το 2016, όταν έπεσε κεραυνός στο Γκλεν Έλιν του Ιλινόι (ΗΠΑ) το 2016 και δόθηκε στο τμήμα γεωλογίας του Wheaton College.
Οι ερευνητές του Leeds αρχικά ενδιαφέρονταν για το πώς σχηματιζόταν ο φουλγουρίτης, αλλά τους έκανε μεγάλη εντύπωση όταν ανακάλυψαν στο δείγμα μια μεγάλη ποσότητα ενός ασυνήθιστου φωσφορούχου ορυκτού (schreibersite). Ο φωσφόρος είναι απαραίτητος για τη ζωή και παίζει σημαντικό ρόλο σε όλες τις διαδικασίες της, από την κίνηση στην ανάπτυξη και στην αναπαραγωγή. Ο φωσφόρος που ήταν παρών στην επιφάνεια της πρώιμης Γης περιεχόταν σε ορυκτά που δεν μπορούν να διαλυθούν σε νερό- μα το schreibersite μπορεί.
O Χες, πλέον διδακτορικός στο Yale University, είπε πως «πολλοί έχουν υποστηρίξει ότι η ζωή στη Γη εμφανίστηκε σε ρηχά ύδατα...τα περισσότερα μοντέλα σχετικά με το πώς μπορεί να σχηματίστηκε η ζωή στην επιφάνεια της Γης επικαλούνται μετεωρίτες με μικροποσότητες schreibersite. Η δουλειά μας βρίσκει μια σχετικά μεγάλη ποσότητα schreiversite στον φουλγουρίτη που μελετήθηκε. Κεραυνοί πέφτουν συχνά στη Γη, υποδεικνύοντας ότι ο φωσφόρος που χρειάζεται για την προέλευση της ζωής στην επιφάνεια της Γης δεν βασίζεται αποκλειστικά στις πτώσεις μετεωριτών. Ίσως ακόμα πιο σημαντικό, αυτό σημαίνει επίσης ότι ο σχηματισμός της ζωής σε άλλους πλανήτες σαν τη Γη παραμένει πιθανός, ακόμα και αφού οι πτώσεις μετεωριτών γίνουν σπάνιες».
Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι τα φωσφορούχα ορυκτά που δημιουργήθηκαν από πλήγματα κεραυνών ξεπερνούν αυτά που προέκυψαν από μετεωρίτες όταν η Γη ήταν περίπου 3,5 δισ. ετών- που είναι η ηλικία των αρχαιότερων μικρο-απολιθωμάτων. Αυτό καθιστά τους κεραυνούς και τις αστραπές σημαντικά ως προς την εμφάνιση της ζωής στον πλανήτη. Επιπρόσθετα, είναι πολύ λιγότερο καταστροφικά από τις πτώσεις μετεωριτών, κάτι που σημαίνει ότι ήταν λιγότερο πιθανό να εμποδίσουν τις ντελικάτες εξελικτικές διαδρομές για την ανάπτυξη της ζωής.
https://www.naftemporiki.gr/story/1703332/pos-astrapes-kai-keraunoi-sunebalan-stin-emfanisi-tis-zois-sti-gi

Κατέκτησε τους πόλους, ταξίδεψε στο Διάστημα, τώρα καταδύθηκε στο βαθύτερο σημείο της Γης. Cheesy Grin

Ο προγραμματιστής βιντεοπαιχνιδιών Ρίτσαρντ Γκάριοτ είναι ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που εξερεύνησε τον Βόρειο Πόλο, τον Νότιο Πόλο, ταξίδεψε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και καταδύθηκε στο βαθύτερο σημείο των ωκεανών.
Η Τάφρος των Μαριανών «έχει βάθος σχεδόν 11.000 μέτρα –πιο πολύ από το ύψος του Έβερεστ κατά τουλάχιστον δύο χιλιάδες μέτρα» είπε στο Reuters ο εξερευνητής λίγες ημέρες μετά την επιστροφή του.
Το ενισχυμένο βαθυσκάφος του Γκάριοτ, με την ονομασία Limiting Factor, χρειάστηκε περίπου τέσσερις ώρες για να φτάσει στον πάτο του Ειρηνικού, ανατολικά των Φιλιππίνων, όπου συνέλεξε δείγματα νερού, πετρωμάτων και ζωντανών οργανισμών.
Η αποστολή πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την αμερικανική Εθνική Ένωση για τη Διδασκαλία των Αγγλικών, και ο Γκάριοτ πέρασε τον χρόνο της καθόδου διαβάζοντας ποιήματα που του έστειλαν παιδιά.
Το 2008, ο περιπετειώδης Γκάριοτ έγινε ο πρώτος γιος αστροναύτη που ταξίδεψε στο Διάστημα, ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του, Όουεν Γκάριοτ.
Δεν ήταν αστροναύτης της NASA, πλήρωσε όμως 30 εκατομμύρια δολάρια για μια τουριστική θέση στο ρωσικό σκάφος Soyuz που μεταφέρει πληρώματα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, όπου παρέμεινε για περίπου μια εβδομάδα.
Το 1998, ο Γκάριοτ ταξίδεψε στον Νότιο Πόλο και το 2018 επισκέφθηκε τον Βόρειο, ένα πολύ πιο δύσκολο εγχείρημα δεδομένου ότι στον παγωμένο βορρά δεν υπήρχε ξηρά να πατήσει.
Από μικρός είχε δείξει ταλέντο στον προγραμματισμό και κυκλοφόρησε το πρώτο βιντεοπαιχνίδι του το 1979, σε ηλικία 18 ετών.
Η μεγάλη επιτυχία ήρθε με τη σειρά βιντεοπαιχνιδιών Ultima που τον έκανε εκατομμυριούχο.
Ο αστροναύτης πατέρας του πέθανε το 2019, πριν προλάβει να δει τον γιο του να κατακτά το βαθύτερο σημείο της Γης.
Μόνο πέντε επανδρωμένα βαθυσκάφη έχουν καταδυθεί μέχρι σήμερα στην Τάφρο των Μαριανών –το πρώτο ήταν το θρυλικό υποβρύχιο Trieste το 1960.
https://www.in.gr/2021/03/19/b-science/episthmes/kataktise-tous-polous-taksidepse-sto-diastima-tora-katadythike-sto-vathytero-simeio-tis-gis/

Ερευνητές του Χάρβαρντ θέλουν να εμποδίσουν τις κλιματικές αλλαγές με… κιμωλίες. Cheesy Grin

Λύσεις στο πρόβλημα της υπερθέρμανσης της Γης που έχει διαφόρων ειδών αρνητικές επιπτώσεις στον πλανήτη προσπαθούν να βρουν οι επιστήμονες τις τελευταίες δεκαετίες. Στο τραπέζι έχουν πέσει πολλές προτάσεις και μέσα σε αυτή την διαδικασία αναπτύχθηκε ο τομέας της γεωμηχανικής.
Στο πλαίσιο της γεωμηχανικής έχουν διατυπωθεί πολλές ιδέες άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο… προωθημένες. Τεχνητά δάση, καθρέφτες στο Διάστημα, τεχνητά νέφη, διασπορά σιδήρου στη θάλασσα, τεχνητές εκρήξεις ηφαιστείων είναι ορισμένες από αυτές τις ιδέες.
Μετά τον αρχικό εντυπωσιασμό και τα σχέδια για το πώς θα μπορούσαν να υλοποιηθούν αυτές οι επιστημονικής φαντασίας προτάσεις πολλοί ειδικοί έσπευσαν να διατυπώσουν τις επιφυλάξεις τους για τις αρνητικές επιπτώσεις που θα έχουν αυτές οι μέθοδοι. Επιπτώσεις που θα υπερκερνούν τις όποιες ωφέλειες προσφέρουν.
Μια τέτοια ιδέα γεωμηχανικής αποφάσισαν να υλοποιήσουν επιστήμονες του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Θα ψεκάσουν την στρατόσφαιρα με σωματίδια ανθρακικού ασβεστίου για να διαπιστώσουν αν μπορούν να μπλοκάρουν τις ακτίνες του Ήλιου και να αντιστρέψουν τις συνθήκες που προκαλούν τις κλιματικές αλλαγές στον πλανήτη. Η ερευνητική ομάδα ετοιμάζεται να στείλει στην στρατόσφαιρα ένα τεράστιο μπαλόνι που θα κουβαλά μέσα του 600 κιλά με το υλικό από το οποίο αποτελούνται οι κιμωλίες.
Το μπαλόνι σε ύψος άνω των 20 χλμ. θα απελευθερώσει τα σωματίδια και οι επιστήμονες θα παρατηρήσουν την αλληλεπίδραση τους με την ατμόσφαιρα. Οι ερευνητές θα περιμένουν να δουν αν το στρώμα των σωματιδίων που θα σχηματιστεί θα ανακλά το φως του Ήλιου. Αν αυτό πράγματι συμβεί τότε θεωρητικώς τουλάχιστο η μέθοδος αυτή θα μπορεί να λειτουργήσει και σε μεγαλύτερο αν όχι πλανητικό επίπεδο. Επιθυμητό αποτέλεσμα η μείωση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη και η εκκίνηση της αντιστροφής των κλιματικών αλλαγών.
Οι επενδυτές και οι αντιδράσεις
Το πείραμα έχει κόστος 20 εκατ. δολάρια τα οποία η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε από δωρεές ατόμων που βρήκαν ενδιαφέρουσα την ιδέα αυτή. Ένας από τους χρηματοδότες είναι ο συνιδρυτής της Microsoft Μπιλ Γκέιτς που εδώ και αρκετά χρόνια έχει αφοσιωθεί στο φιλανθρωπικό του έργο ενώ ασχολείται και με επενδύσεις σε φιλικές στο περιβάλλον τεχνολογίες.
Όπως συμβαίνει με όλες τις μεθόδους γεωμηχανικής έτσι και με αυτή στο άκουσμα της πολλοί ειδικοί διατύπωσαν τις αντιρρήσεις τους. Υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη μέθοδος μπορεί απλά να… μασκαρέψει για λίγο το πρόβλημα και όχι να δώσει λύση. Αυτό γιατί η μέθοδος αυτή δεν έχει σε τίποτε να κάνει με την βασική πηγή του προβλήματος δηλαδή τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από την ανθρώπινη δραστηριότητα.
Επιπλέον οι ειδικοί φοβούνται ότι αυτή ή κάποια άλλη μέθοδος γεωμηχανικής που τα αποτελέσματα των δοκιμών της θα είναι πετυχημένα θα οδηγήσουν σε χαλάρωση ή ακόμη και απόσυρση των μέτρων που λαμβάνονται στο πλαίσιο των συμφωνιών για την προστασία του κλίματος.
https://www.naftemporiki.gr/story/1706276/ereunites-tou-xarbarnt-theloun-na-empodisoun-tis-klimatikes-allages-me-kimolies

Υπολείμματα λάβας από την Πομπηία αποκαλύπτουν τις μεταβολές του μαγνητικού πεδίου της Γης. Cheesy Grin

Κομμάτια λάβας από την καταστροφή της Πομπηίας, αρχαιοελληνικά αγγεία από την Πάρο, ερείπια μεσαιωνικών φούρνων και άλλα αρχαιολογικά ευρήματα, ακόμα και από την προϊστορική εποχή, οδηγούν τους επιστήμονες στην καταγραφή των μεταβολών του μαγνητικού πεδίου της Γης τα τελευταία 3.000 και πλέον χρόνια.
Και οι μεταβολές αυτές αποκαλύπτουν, σε μεγάλο βαθμό, τις κλιματικές αλλαγές που σημειώθηκαν ανά τους αιώνες στη Γη, αλλά δίνουν και πλήθος άλλων πληροφοριών στις επιστήμες της Γεωλογίας, της Αρχαιολογίας και της Γεωδυναμικής.
Σήμερα, ο ιδιαίτερος επιστημονικός κλάδος του Αρχαιομαγνητισμού, βασίζεται στην καταγραφή του μέσα από αρχαιολογικά υλικά, καθώς οι πληροφορίες για αναταράξεις του μαγνητικού πεδίου προέρχονται από διάφορες αποθέσεις, γιατί ο μαγνητικός προσανατολισμός τους είναι αρκετά εύκολο να διαπιστωθεί. Συγκεκριμένα, οι κρύσταλλοι από ορυκτά που περιέχουν σίδηρο όταν θερμαίνονται (στους 400 και 500 βαθμούς Κελσίου) και στη συνέχεια ψύχονται, διατηρούν τις «πληροφορίες» για το μαγνητικό πεδίο εκείνης της εποχής (παραμένουσα μαγνήτιση)
«Η χρήση της φωτιάς στην ανθρώπινη δραστηριότητα και η αφθονία αντικειμένων από ψημένο πηλό διαχρονικά επέτρεψαν μια νέα μέθοδο χρονολόγησης την αρχαιομαγνητική, μειωμένου κόστους, σημαντικής αποτελεσματικότητας ακόμα και όταν δεν μπορεί να δώσει χρονολόγηση υψηλής ακρίβειας» τόνισε η ομότιμη Καθηγήτρια του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ Δέσποινα Κοντοπούλου, στη διάρκεια διάλεξής της, με θέμα: «Το Μαγνητικό Πεδίο της Γης: Μια καταγραφή της μεταβολής του από την προϊστορία μέχρι σήμερα μέσα από αρχαιολογικά ευρήματα», προσθέτοντας ότι «η σύνδεση των χαρακτηριστικών του Γεωμαγνητικού Πεδίου, όπως αυτό καταγράφεται στους ψημένους πηλούς , με τις κλιματικές αλλαγές, ανοίγει νέα προοπτικές στο φλέγον αυτό θέμα , αν και υπάρχει ακόμα μεγάλο περιθώριο βελτιώσεων».
Η αναστροφή των πόλων διαρκεί αρκετές χιλιάδες χρόνια
Στο ερώτημα που τέθηκε, σχετικά με το ενδεχόμενο αναστροφής των πόλων της Γης και πιθανές επιπτώσεις, η κ. Κοντοπούλου εμφανίστηκε καθησυχαστική, υπογραμμίζοντας ότι το μαγνητικό πεδίο τα τελευταία 150 «αδυνατίζει», μειώνεται η έντασή του. «Όμως θεωρώ ότι δεν πηγαίνομε σε μια αναστροφή. Και να γίνει αυτό θα διαρκέσει αρκετές χιλιάδες χρόνια. Στη διάρκεια της ζωής μας, ακόμα και των εγγονών μας δεν πρόκειται να συμβεί και δεν πρέπει να μας απασχολεί»., είπε.
Όπως ανέφερε, πρόσφατες αρχαιομαγνητικές μελέτες για τα τελευταία 3.000 χρόνια, βασισμένες σε μεγάλα σύνολα δεδομένων από χώρες της Δ. Ευρώπης και τη Συρία (Μεσοποταμία), αποκάλυψαν την ύπαρξη απότομων «εκτινάξεων» του ΓΜΠ, με μέγιστες τιμές έντασης και οξείες μεταβολές της διεύθυνσης (Gallet et al., 2003).
Επισήμανε χαρακτηριστικά ότι σύμφωνα με όσο έγινα γνωστά από επιστημονικές μελέτες δεδομένων, συνολικά εμφανίζονται καθαρά 4 τέτοιες "ανωμαλίες" από κλιματικές αλλαγές. Δύο το στο 800 π.Χ. και το 200 μ. Χ. και δύο στο 800 μ.Χ. και 1.400 μ. Χ. «Οι κλιματικές αλλαγές εκτός από την εξάρτησή τους από την τροχιά της γης γύρο από τον ήλιο εμφανίζονται και σε μικρότερη κλίμακα δεκάδων ή εκατοντάδων χρόνων. Π.χ. 1550 μ.Χ., 1850 μ.Χ. (μικρή παγετώδης περίοδος) και 900 - 1300 μ.Χ. (θερμή περίοδος του Μεσαίωνα).
Αυτές συνδέονται με μεταβολές της ηλιακής δραστηριότητας (αριθμός ηλιακών κηλίδων και aurorae). Θεωρείται ότι το κλίμα ήταν ψυχρότερο σε περιόδους μικρότερης ύπαρξης κηλίδων και aurorae και το αντίστροφο. Παρά το ότι ο συσχετισμός είναι ακόμη υπό έρευνα, υπήρξε επιτυχής σε αρκετές περιπτώσεις», σημείωσε η ομότιμη καθηγήτρια.
Μετρήσεις του μαγνητικού πεδίου
Η διάλεξη πραγματοποιήθηκε στη διάρκεια διαδικτυακής εκδήλωσης που συνδιοργανώθηκε από τo Αριστοτέλειο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Θεσσαλονίκης (ΑΜΦΙΘ), το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου και το Διιδρυματικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών.
Όπως αναφέρθηκε, απευθείας μετρήσεις του γήινου μαγνητικού πεδίου ξεκίνησαν προοδευτικά περί το 1.600 μ,Χ, από το Παρίσι, το Λονδίνο και αργότερα στη Ρώμη. Αυτό έθεσε τη βάση για τα σύγχρονα Γεωμαγνητικά Παρατηρητήρια (Geomagnetic Obsarvatories) όπου τα στοιχεία του ΓΜΠ καταγράφονται συνεχώς. Η σημαντική μεταβολή τους στη διάρκεια του χρόνου έγινε γρήγορα αντιληπτή και άρχισε να μελετάται συστηματικά.
Η στοιχειοθέτηση της ύπαρξης μαγνήτισης στα φυσικά αυτά πετρώματα δημιούργησε ένα νέο κλάδο της Γεωφυσικής, τον «Παλαιομαγνητισμό». Η ανάπτυξή του εκτινάχτηκε μετά τη δεκαετία του 1960 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα συμβάλλοντας αποφασιστικά στην επίλυση περίπλοκων γεωδυναμικών ζητημάτων.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στα τέλη του 1.800, ο Ιταλός G. Folaheraiter μέτρησε πειραματικά τη μαγνήτιση σε τούβλα ρωμαϊκής περιόδου και απέδειξε ότι αυτή είχε διατηρηθεί σταθερή στη διάρκεια 2.000 ετών (!).
Το 1942 με τη μέθοδο δειγματοληψίας σε αρχαιολογικά ευρήματα από ψημένο άργιλο (Emile et Odile Thellier) άρχισε να εφαρμόζεται η πρωτότυπη μέθοδος για του υπολογισμό της έντασης του ΓΜΠ χρησιμοποιώντας τούβλα του 1465 μ.Χ. Η μέθοδος αυτή, αυτόφια ή τροποποιημένη, εφαρμόζεται μέχρι σήμερα.
https://www.pronews.gr/epistimes/975133_ypoleimmata-lavas-apo-tin-pompiia-apokalyptoyn-tis-metavoles-toy-magnitikoy-pedioy

Πώς οι αρχαίες κοινωνίες προσαρμόστηκαν στις κλιματικές αλλαγές. Cheesy Grin

Οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής γίνονται όλο και πιο ανησυχητικές γεγονός που εγείρει το ερώτημα για το πώς οι προηγούμενες κοινωνίες ανταποκρίθηκαν στις φυσικές -αν και λιγότερο σοβαρές- κλιματικές αλλαγές.
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ παρουσιάζει το έργο μίας διεθνούς ερευνητικής ομάδας, συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνίδας δρ. Έλενας Ξοπλάκη από το Ινστιτούτο Γεωγραφίας και το Κέντρο Διεθνούς Ανάπτυξης και Περιβαλλοντικής Έρευνας στο Πανεπιστήμιο Justus Liebig Giessen στη Γερμανία, το οποίο μάλιστα δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Nature.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, στόχος του έργου είναι να βοηθήσει στον εντοπισμό περαιτέρω παραδειγμάτων ανθεκτικότητας στο παρελθόν και, συνεπώς, να υποστηρίξει τις προσπάθειες προσαρμογής στην τρέχουσα κλιματική αλλαγή, αλλά και να καταβάλει απολύτως απαραίτητες προσπάθειες για τη δραστική και γρήγορη μείωση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Με βάση τη δημιουργία ενός πλαισίου για την έρευνα της ιστορίας του κλίματος και της κοινωνίας, η επιστημονική ομάδα επισημαίνει επίσης πέντε μονοπάτια/στρατηγικές που οι προ-σύγχρονοι πληθυσμοί χρησιμοποιούσαν για να προσαρμοστούν στην αλλαγή του κλίματος.
«Θέλαμε να μάθουμε γιατί τόσο μεγάλη έρευνα σε αυτόν τον τομέα επικεντρώνεται σε καταστροφές και πώς μπορούμε να ενθαρρύνουμε περισσότερη έρευνα σχετικά με τις στρατηγικές που επέτρεψαν σε προηγούμενους πληθυσμούς να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή», λέει ο Dagomar Degroot, αναπληρωτής καθηγητής περιβαλλοντικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Georgetown στην Ουάσιγκτον και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Με αυτό το πλαίσιο, βοηθάμε άλλους ερευνητές να βρουν διαφορετικές σχέσεις μεταξύ του κλίματος και της κοινωνίας, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε μια πιο ρεαλιστική κατανόηση του παρελθόντος, καθώς και σε έναν καλύτερο οδηγό για το μέλλον». Η μελέτη περιλαμβάνει ερευνητές από τους κλάδους της αρχαιολογίας, της γεωγραφίας, της ιστορίας και της παλαιοκλιματολογίας.
Χρησιμοποιώντας ένα σύγχρονο πλαίσιο, η ερευνητική ομάδα παρήγαγε περιπτωσιολογικές μελέτες κοινωνιών που μπόρεσαν να προσαρμοστούν σε δύο από τις πιο ευρέως μελετημένες περιόδους κλιματικής αλλαγής: τη Μικρή Παγετώδη Εποχή της Ύστερης Αρχαιότητας του 6ου αιώνα και τη Μικρή Παγετώδη Εποχή του 13ου έως 19ου αιώνα. «Αν και οι δύο περίοδοι προκάλεσαν δυσκολίες σε πολλές κοινότητες, οι μελέτες μας δείχνουν ότι οι πληθυσμοί μπόρεσαν να προσαρμοστούν με πέντε στρατηγικές», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η δρ. Ξοπλάκη. «Βρήκαν νέες κοινωνικοοικονομικές ευκαιρίες, βασίζονταν σε ισχυρά ενεργειακά συστήματα, δημιούργησαν νέους πόρους μέσω του εμπορίου, ανταποκρίθηκαν αποτελεσματικά σε ακραία φυσικά γεγονότα ή μετανάστευσαν σε νέα περιβάλλοντα».
Ένα παράδειγμα αυτής της ανθεκτικότητας μπορεί να βρεθεί στα τέλη της ρωμαϊκής εποχής στην ανατολική Μεσόγειο. Οι περιβαλλοντικές ανασυστάσεις που βασίζονται σε ιζήματα λιμνών, σπηλαιοαποθέματα και άλλα δεδομένα, που είναι έμμεσοι δείκτες του κλίματος (τα λεγόμενα proxy δεδομένα) δείχνουν αυξημένη βροχόπτωση το χειμώνα που ξεκινά τον πέμπτο αιώνα και συνεχίζεται στη Μικρή Παγετώδη Εποχή της Ύστερης Αρχαιότητας. Με δεδομένα γύρης και αρχαιολογικές έρευνες, οι ερευνητές μπόρεσαν να αποδείξουν ότι η καλλιέργεια σιτηρών και η βοσκή ζώων άνθισαν ως αποτέλεσμα της αυξημένης βροχόπτωσης.
Ως αποτέλεσμα, πολλοί οικισμοί αυξήθηκαν σε πυκνότητα και έκταση. Οι περιφερειακές οικονομικές πρακτικές επέτρεψαν την εύκολη ανταλλαγή αγαθών μεταξύ των κοινοτήτων και επέτρεψαν στους καταναλωτές να μοιράζονται τα οφέλη της αυξημένης γεωργικής παραγωγής. Εν τω μεταξύ, οι ελίτ των κοινωνιών επένδυαν στη γεωργία προσανατολισμένοι στην αγορά και χρηματοδότησαν την κατασκευή φραγμάτων και άλλων υποδομών που επέτρεψαν στους αγρότες να διαχειρίζονται το νερό πιο αποτελεσματικά.
«Αν και οι κλιματικές αλλαγές που αντιμετωπίζουν οι ιστορικές κοινωνίες ήταν λιγότερο σοβαρές από τις αλλαγές που αντιμετωπίζουμε σήμερα, αυτές οι μελέτες δείχνουν ότι οι κοινότητες και οι κοινωνίες ήταν συχνά σε θέση να προσαρμοστούν και να επιμείνουν σε καιρούς κλιματικής αλλαγής», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η δρ. Ξοπλάκη και προσθέτει ότι «σήμερα, φυσικά, χρειάζονται διαφορετικά και πολύ πιο φιλόδοξα μέτρα προσαρμογής για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της άνευ προηγουμένου υπερθέρμανσης του πλανήτη».
Τέλος, σημαντικό εύρημα της μελέτης είναι ότι οι επιστήμονες της ιστορίας του κλίματος και της κοινωνίας κάνουν πιο πειστικές συνδέσεις μεταξύ του κλίματος και της ανθρώπινης ιστορίας όταν εργάζονται μαζί σε ομάδες ειδικών διαφόρων κλάδων. «Εργαζόμαστε μαζί σε αυτό το πλαίσιο στις κοινωνικές και φυσικές επιστήμες εδώ και αρκετά χρόνια», λέει η δρ. Ξοπλάκη, επισημαίνοντας ότι «αυτή η προσέγγιση, τόσο περιεκτική όσο είναι απαιτητική, παράγει πολύ σταθερά αποτελέσματα».
https://physicsgg.blogspot.com/2021/04/blog-post_51.html

Ακύρωση αμφιλεγόμενου πειράματος για μείωση των θερμοκρασιών στον πλανήτη. Cheesy Grin

Ακυρώθηκε μια δοκιμαστική πτήση με αερόστατο στον βορρά της Σουηδίας τον Ιούνιο από Ευρωπαίους και Αμερικανούς επιστήμονες, που θα γινόταν στο πλαίσιο ενός αμφιλεγόμενου πειράματος γεωμηχανικής για την τεχνητή ψύξη του πλανήτη.
Ομάδα ερευνητών του Χάρβαρντ σκόπευε να πετάξει ένα αερόστατο μεγάλου ύψους από την σουηδική πόλη Κιρούνα (σταθμός Esrange) για να διαπιστωθεί εάν θα ήταν δυνατόν να μεταφέρει μελλοντικό εξοπλισμό για την απελευθέρωση σωματιδίων που θα αντανακλούν την ηλιακή ακτινοβολία στην ατμόσφαιρα της Γης. Το πρόγραμμα έχει ονομαστεί SCoPEx (Stratospheric Controlled Perturbation Experiment), και, σύμφωνα με το Phys Org, μιμείται τις επιπτώσεις των ηφαιστειακών εκρήξεων. Όπως λένε οι υποστηρικτές του προγράμματος, η τεχνολογία θα μπορούσε μελετηθεί ως μέσο αντιμετώπισης της αύξησης θερμοκρασίας παγκοσμίως. Ωστόσο το εγχείρημα αυτό, όπως και η ίδια η γεωμηχανική, έχει προκαλέσει προβληματισμούς για τους κινδύνους που συνεπάγονται τόσο φιλόδοξα πειράματα: Επικριτές εκφράζουν φόβους πως η εισαγωγή τέτοιων σωματιδίων στη στρατόσφαιρα θα μπορούσε να προκαλέσει ζημιά στο στρώμα του όζοντος και να διαταράξει οικοσυστήματα.
«Η επιστημονική κοινότητα είναι διχασμένη για τη γεωμηχανική» ανέφερε η Σουηδική Διαστημική Εταιρεία (SSC) που διαχειρίζεται τον σταθμό Esrange, σε ανακοίνωσή της, προσθέτοντας πως, μετά από συζητήσεις με ειδικούς, μετόχους και το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ αποφάσισε να μην πραγματοποιήσει την πτήση που είχε σχεδιαστεί για το καλοκαίρι.
Αναβολή της πτήσης ζήτησε και ειδική επιτροπή του Χάρβαρντ, προκειμένου να εξεταστούν οι επιπτώσεις για τους ιθαγενείς Σάμι της Σουηδίας και τη χώρα εν γένει. Σύμφωνα με την επιτροπή, θα πρέπει το θέμα αυτό να εξεταστεί στο ευρύτερο πλαίσιο της σουηδικής κοινωνίας πριν γίνουν έρευνες πάνω στο SCoPEx στη χώρα, και αυτό πιθανώς θα αναβάλει την εκτόξευση μέχρι το 2022.
.Σημειώνεται πως το συγκεκριμένο πείραμα είχε τραβήξει πάνω του το ενδιαφέρον διεθνών ΜΜΕ, σε μεγάλο βαθμό λόγω της συμμετοχής (μέσω χρηματοδότησης) του δισεκατομμυριούχου ιδρυτή της Microsoft, Μπιλ Γκέιτς, που αποτελεί έναν από τους αγαπημένους «στόχους» των συνωμοσιολόγων
https://www.naftemporiki.gr/story/1709665/akurosi-amfilegomenou-peiramatos-gia-meiosi-ton-thermokrasion-ston-planiti

Πώς η πρόσκρουση που εξόντωσε τους δεινόσαυρους γέννησε τον Αμαζόνιο. Cheesy Grin

O αστεροειδής ή κομήτης που έπεσε στην χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού οδήγησε στην εξαφάνιση τα δύο τρίτα των φυτών και των ζώων όλου του πλανήτη. Κι όμως, αυτό το δραματικό συμβάν φαίνεται ότι γέννησε το μεγαλύτερο τροπικό δάσος του κόσμου.
Πριν από την πρόσκρουση, τα δάση της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής κυριαρχούνταν από γυμνόσπερμα φυτά, αποκαλύπτει μελέτη που δημοσιεύεται στο Science.
Περίπου δέκα εκατομμύρια χρόνια μετά το καταστροφικό συμβάν, τα γυμνόσπερμα είχαν δώσει τη θέση τους σε αγγειόσπερμα και τα δάση της περιοχής είχαν ήδη πάρει τη μορφή της ζούγκλας που γνωρίζουμε σήμερα, αναφέρουν ερευνητές του Ινστιτούτου Τροπικής Έρευνας του ιδρύματος Smithsonian.
Γυμνόσπερμα είναι τα φυτά που δεν παράγουν πραγματικά άνθη, σε αντίθεση με τα λεγόμενα αγγειόσπερμα φυτά, τα οποία εμφανίστηκαν περίπου 60 εκατομμύρια χρόνια πριν το τέλος της εποχής των δεινοσαύρων.
Οι φτέρες ήταν σημαντικό μέρος της δασικής χλωρίδας πριν από το χτύπημα, έδειξε η μελέτη. Τα μεγαλύτερα δέντρα ήταν κωνοφόρα, μεταξύ άλλων συγγενείς της αροκάριας, τα οποία όμως είχαν μικρή πυκνότητα και άφηναν μεγάλα ξέφωτα ανάμεσά τους.
«Η ομάδα μας εξέτασε πάνω από 50.000 απολιθώματα γυρεόκοκκων και πάνω από 6.000 απολιθώματα φύλλων πριν και μετά την πρόσκρουση» λέει η δρ Μόνικα Καλβάλο, επικεφαλής της μελέτης.
H ανάλυση έδειξε ότι η πρόσκρουση στο Τσιξουλούμπ του σημερινού Μεξικού εξαφάνισε το 45% των διαφορετικών ειδών της χλωρίδας στην περιοχή που σήμερα ονομάζουμε Βενεζουέλα.
Χρειάστηκαν περίπου 10 εκατομμύρια χρόνια για να ανακάμψει η φυτική βιοποικιλότητα της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, λένε οι ερευνητές.
Τη θέση των κωνωφόρων είχαν πάρει πυκνόφυτα αγγειόσπερμα δέντρα που άφηναν ελάχιστο φως να φτάσει στο επίπεδο του εδάφους, όπως εξάλλου συμβαίνει και σήμερα στα τροπικά υγρά δάση. Τα φυτά της οικογένειας του φασολιού, τα κυαμοειδή, ήταν ανύπαρκτα πριν από την πρόσκρουση, όμως μερικά εκατομμύρια χρόνια αργότερα είχαν γίνει η κυρίαρχη οικογένεια της περιοχής, όπως ισχύει σήμερα στα περισσότερα σύγχρονα υγρά τροπικά δάση.
Τα κυαμοειδή άλλαξαν ριζικά το δάσος και τον κύκλο του αζώτου, καθώς στις ρίζες τους φιλοξενούς βακτήρια που απορροφούν άζωτο από τον αέρα και τον μετατρέπουν σε ενώσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθεί από τα φυτά.
Δεδομένου ότι όλα τα φυτά διαπνέουν, δηλαδή απελεθερώνουν υδρατμούς, η νέα, πυκνή βλάστηση της περιοχής αύξησε και την υγρασία του αέρα. Σήμερα, το δάσος του Αμαζονίου παράγει αρκετό υδρατμό για να προκαλεί βροχές και να κάνει το κλίμα πολύ πιο υγρό από ό,τι θα ήταν αν δεν υπήρχε πυκνή βλάστηση.
Η δραστική αλλαγή της σύστασης του δάσους έφερε βέβαια μεγάλες αλλαγές και για τα ζώα, όπως μαρτυρούν οι μικροσκοπικές δαγκωματιές που παρατήρησαν οι ερευνητές στα απολιθώματα φύλλων.
«Πριν από την πρόσκρουση, διαφορετικά είδη φυτών έφεραν και διαφορετικά είδη βλαβών», καθώς κάθε έντομο ή άλλο ασπόνδυλο ειδικευόταν στην κατανάλωση συγκεκριμένων ειδών, εξηγεί η Καλβάλο. «Μετά την πρόσκρουση, βρήκαμε τα ίδια είδη βλαβών σε όλα τα φυτά», κάτι που σημαίνει ότι τα φυτοφάγα ζώα είχαν διευρύνει το διαιτολόγιό τους.
Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει από τη μελέτη είναι ο μηχανισμός μέσω του οποίου η πρόσκρουση του Τσιξουλούμπ άλλαξε τόσο δραματικά το οικοσύστημα.
Οι ερευνητές προτείνουν τρεις θεωρίες που δείχνουν εξίσου πιθανές:
Μια πρώτη ιδέα είναι ότι οι ογκώδεις φυτοφάγοι δεινόσαυροι πατούσαν και βοσκούσαν τα φυτά και εμπόδιζαν έτσι την ανάπτυξη δασών, όπως κάνουν και σήμερα οι ελέφαντες της αφρικανικής σαβάνας.
Μια δεύτερη εξήγηση είναι ότι τα σύννεφα σκόνης που εκτινάχθηκαν στο αέρα κατά την πρόσκρουση εμπλούτισαν το έδαφος των τροπικών σε θρεπτικά συστατικά, ενθαρρύνοντας έτσι την εξάπλωση των ταχέως αναπτυσσόμενων αγγειόσπερμων φυτών.
Και μια τρίτη θεωρία θέλει την επιλεκτική εξαφάνιση των κωνοφόρων να άφησε ελεύθερο το πεδίο για την κυριαρχία των ανθοφόρων φυτών.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι οι τρεις θεωρίες δεν είναι αλληλοαποκλειόμενες και δεν αποκλείεται να έδρασαν από κοινού.
Όποια κι αν είναι η εξήγηση, το συμπέρασμα είναι ένα: χωρίς το καταστροφικό συμβάν που εξόντωσε τους δεινόσαυρος, ο Αμαζόνιος όπως τον γνωρίζουμε πιθανότατα δεν θα υπήρχε.
Στην φωτογραφία κωνοφόρα όπως οι αροκάριες κυριαρχούσαν στο τοπίο πριν από την καταστροφή
https://www.in.gr/2021/04/05/b-science/episthmes/pos-proskrousi-pou-eksontose-tous-deinosayrous-gennise-ton-amazonio/

Ένα «διαστημόπλοιο» στους ωκεανούς. Cheesy Grin

Ονομάζεται Earth 300 και σύμφωνα με τους κατασκευαστές του θα είναι έτοιμο να βάλει μπροστά τις μηχανές του το 2025. Πρόκειτα για ένα μοναδικό από κάθε άποψη σκάφος θα εξερευνά τις θάλασσες του πλανήτη σε τέσσερα χρόνια. Αν τελικά κάνει την εμφάνιση του θα πρόκειται για το μεγαλύτερο εξερευνητικό θαλάσσιο σκάφος που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα.
Το Earth 300 θα έχει μήκος 330 μέτρα, θα μπορεί να φιλοξενήσει περισσότερους από 400 επιβάτες. Σχεδιάζεται έτσι ώστε να μπορεί να μεταφέρει σε κάθε ταξίδι 160 επιστήμονες και 40 φοιτητές που θα έχουν στην διάθεση τους 22 εργαστήρια που θα είναι εγκατεστημένα στο σκάφος.
Τα εργαστήρια αυτά θα είναι εξοπλισμένα με προηγμένα συστήματα ρομποτικής και της τεχνητής νοημοσύνης. Μαζί τους θα βρίσκονται 60 VIP καλεσμένοι ενώ το πλήρωμα θα αποτελείται από 165 άτομα. Οι επιστήμονες θα ταξιδεύουν δωρεάν αλλά όποιος θέλει να παρακολουθήσει από κοντά μια αποστολή ως καλεσμένος θα πρέπει να καταβάλει ένα ποσό που εκτιμάται ότι θα είναι πέριξ των 3 εκατ. δολαρίων.
Το σκάφος προκαλεί εντύπωση και από τον φουτουριστικό του σχεδιασμό που το κάνει να μοιάζει βγαλμένο από τις σελίδες κάποιου κόμικ. Οι δημιουργοί του σκάφους κάνουν λόγο για μια «πόλη επιστήμης τοποθετημένη μέσα σε μια σφαίρα» αλλά και για ένα σκάφος «που θα λειτουργεί ως μια πλατφόρμα προηγμένης τεχνολογίας για την επιστήμη, την εξερεύνηση και την καινοτομία». Το Earth 300 ενσωματώνει φιλικές στο περιβάλλον τεχνολογίες. Θα κινείται με ένα νέο τύπο πυρηνικής ενέργειας που δεν παράγει ρύπους.
«Όταν κάποιος θα εισέρχεται στην σφαίρα στην οποία βρίσκεται η πόλη της επιστήμης θα νιώσει την έξαψη της ερευνητικής εργασίας που θα γίνεται εκεί. Θέλαμε οι επιστήμονες να βρουν εκεί έμπνευση ώστε να μετατραπούν σε αλχημιστές που θα βρουν λύσεις σε παγκόσμια προβλήματα» αναφέρει ο Σάλας Τζέφερσον, ιδρυτής της εταιρείας Iddes Yacht που κατασκευάζει το Earth 300.
https://www.naftemporiki.gr/story/1714180/ena-diastimoploio-stous-okeanous

Περίπου 2,5 δισ. τυραννόσαυροι ήταν στη Γη την εποχή των δεινοσαύρων. Cheesy Grin

Συνολικά 2,5 δισεκατομμύρια Τυραννόσαυροι (T.rex) εκτιμάται ότι περπάτησαν στη Γη κατά τη διάρκεια της εποχής των δεινοσαύρων, σύμφωνα με τους πρώτους σχετικούς υπολογισμούς Αμερικανών επιστημόνων.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον παλαιοντολόγο Τσαρλς Μάρσαλ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science»εκτιμούν ότι αυτά τα 2,5 δισεκατομμύρια έζησαν σε 127.000 διαδοχικές γενιές πριν από 69 έως 66 εκατομμύρια χρόνια (οι Τυραννόσαυροι συνολικά έζησαν στη Γη επί σχεδόν τρία εκατομμύρια χρόνια, λίγο πριν την εξαφάνιση σχεδόν όλων των δεινοσαύρων από πτώση μεγάλου αστεροειδούς στο σημερινό Μεξικό). Εκτιμάται ότι, όσο ζούσαν, υπήρχε ένας Τυραννόσαυρος ανά 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ότι ανά πάσα στιγμή στον πλανήτη υπήρχαν περίπου 20.000 ενήλικες Τυραννόσαυροι.
Το μέσο βάρος ενός ενήλικα Τυραννόσαυρου -ο οποίος είχε μέγεθος σχολικού λεωφορείου- ήταν γύρω στους 5,2 τόνους, με το κρανίο του να έχει μήκος ενάμισι μέτρο. Υπολογίζεται ότι μόνο ο ένας στα 80 εκατομμύρια απολιθώθηκε, γι' αυτό είναι τόσο σπάνια η εύρεση απολιθωμάτων σήμερα. Από το 1905 που βρέθηκε το πρώτο απολίθωμα, έχουν βρεθεί περίπου άλλα 40 σε ΗΠΑ και Καναδά. Ο μεγαλύτερος που έχει βρεθεί υπολογίζεται ότι είχε μήκος 12,3 μέτρα και βάρος εννέα τόνους.
Από την άλλη πλευρά, οι ερευνητές παραδέχτηκαν ότι οι υπολογισμοί τους -που έγιναν για πρώτη φορά- μπορεί να έχουν μεγάλο περιθώριο σφάλματος και πως στην εποχή των δεινοσαύρων μπορεί να έζησαν από 140 εκατομμύρια έως 42 δισεκατομμύρια Τυραννόσαυροι, συνολικά.
Ο φοβερός και τρομερός Τυραννόσαυρος, ο οποίος ζούσε γύρω στα 30 χρόνια, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σαρκοβόρους δεινόσαυρους, ο οποίος -όπως και ο (ανύπαρκτος) Γκοτζίλα- έγινε διάσημος στο Χόλιγουντ και ιδίως τις ταινίες για το «Τζουράσικ Παρκ».
https://physicsgg.blogspot.com/2021/04/25.html

Νέος αστερισμός δορυφόρων θα ξεμπροστιάζει τους μεγάλους ρυπαντές. Cheesy Grin

Όταν η κυβέρνηση του τότε προέδρου Ντόναλντ Τραμπ απείλησε το 2016 να διακόψει τη χρηματοδότηση για τους δορυφόρους γεωσκόπησης της NASA, η πολιτεία της Καλιφόρνια απάντησε ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα εκτόξευε τους δικούς της δορυφόρους.
Η απειλή του Τραμπ τελικά δεν έγινε πράξη, όμως η Καλιφόρνια παρόλα αυτά υλοποιεί τη δέσμευσή της. Η κυβέρνηση της πολιτείας συνεργάζεται με οργανώσεις και δωρητές, ανάμεσά τους ο Μάικλ Μπλούμπεργκ, για την εκτόξευση ενός αστερισμού δορυφόρων που θα παρακολουθεί τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από βιομηχανίες και άλλες πηγές.
Το πρόγραμμα Carbon Mapper, με προϋπολογισμό 100 εκατ. δολαρίων, προβλέπει την εκτόξευση των δύο πρώτων δορυφόρων το 2023, με την προοπτική να προστεθούν δεκάδες στο μέλλον.
Δορυφόροι που παρακολουθούν τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα λειτουργούν ήδη σε τροχιά, δεν προσφέρουν όμως υψηλή ανάλυση και περιορίζονται σε μετρήσεις που καλύπτουν μεγάλες περιοχές –και όχι σημειακές πηγές όπως για παράδειγμα οι διαρροές από αγωγούς φυσικού αερίου ή οι εκπομπές μεμονωμένων εργοστασίων.
Οι δορυφόροι του Carbon Mapper θα χαρτογραφούν τις εκπομπές όχι μόνο του διοξειδίου του άνθρακα αλλά και του μεθανίου –βασικού συστατικού του φυσικού αερίου- το οποίο είναι δεκάδες φορές πιο δραστικό από το CO2 ως αέριο του θερμοκηπίου, παρά το γεγονός ότι διασπάται στην ατμόσφαιρα σχετικά γρήγορα.
Οι νέοι δορυφόροι θα κατασκευαστούν από την Planet, αμερικανική εταιρεία που προσφέρει δορυφορικές εικόνες σε εμπορική βάση. Τα σκάφη θα βασιστούν στην προηγμένη τεχνολογία των «υπερφασματικών αισθητήρων» που τελειοποιεί εδώ και δύο δεκαετίες το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια.
Πρόκειται για φασματόμετρα που παρακολουθούν ταυτόχρονα εκατοντάδες μήκη κύματος της ηλιακής ακτινοβολίας που ανακλά η Γη προς το Διάστημα, από το ορατό φάσμα μέχρι το υπέρυθρο. Η ένταση του φωτός σε κάθε επιμέρους μήκους κύματος αποκαλύπτει τη χημική σύσταση της ατμόσφαιρας στο σημείο που εξετάζει ο δορυφόρος κάθε στιγμή.
Εκτός από το διοξείδιο του άνθρακα και το μεθάνιο, οι δορυφόροι του Carbon Mapper θα μπορούν επίσης να αξιολογούν την κατάσταση των δασών και καλλιεργειών μετρώντας τα επίπεδα χλωροφύλλης. Θα μπορούν επίσης να παρακολουθούν κοραλλιογενείς υφάλους, να εντοπίζουν πιθανά κοιτάσματα ορυκτών πόρων, ακόμα και να καταγράφουν τη μεταφορά αιθάλης και σκόνης.
Όλα τα δεδομένα θα είναι δωρεάν διαθέσιμα για όλους, με την ελπίδα ότι οι κυβερνήσεις θα τα αξιοποιήσουν για να αντιμετωπίσουν τις μεγαλύτερες πηγές ρύπανσης.
Ενδιαφέρον όπως φαίνεται έχουν εκδηλώσει και οι ίδιες οι πετρελαιοβιομηχανίες, βασικοί κατηγορούμενοι για την κλιματική αλλαγή. Όπως είπε στο Associated Press ο Ράιλι Ντιούρεν του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, επικεφαλής του Carbon Mapper, «υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για αυτή τη νέα τεχνολογία […] για την ανίχνευση και επιδιόρθωση διαρροών» φυσικού αερίου.
https://www.in.gr/2021/04/16/b-science/perivallon-b-science/neos-asterismos-doryforon-tha-ksemprostiazei-tous-megalous-rypantes/

Το... λευκότερο λευκό υπόσχεται δωρεάν δροσιά στα κτίρια. Cheesy Grin

Ερευνητές στις ΗΠΑ δημιούργησαν την πιο λευκή μπογιά που έχει επιτευχθεί ποτέ, σε μία προσπάθεια να περιοριστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη.
Το νέο επίχρισμα αντανακλά τουλάχιστον το 98% των ακτίνων του ήλιου και μειώνει τη θερμοκρασία των βαμμένων επιφανειών κατά 4,5 βαθμούς Κελσίου ακόμη και σε μία ημέρα με λιακάδα, καθώς ακτινοβολεί πίσω στο διάστημα τη θερμότητα.
Τα κτίρια που θα βάφονται με τόσο άσπρο χρώμα θα απορροφούν λιγότερη θερμότητα, θα δροσίζονται έτσι πιο εύκολα και θα χρειάζονται λιγότερο air condiition, άρα και λιγότερη ηλεκτρική ενέργεια που συχνά παράγεται από ορυκτά καύσιμα, τα οποία επιβαρύνουν την κλιματική αλλαγή. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι αν περίπου το 1% της επιφάνειας της Γης καλυπτόταν με το νέο σούπερ-λευκό υλικό (π.χ. οι στέγες των κτιρίων), θα ήταν εφικτό να αναστραφεί η υπερθέρμανση του πλανήτη.
Πέρυσι τον Οκτώβριο οι ίδιοι ερευνητές είχαν παρουσιάσει ένα λευκό χρώμα που ξεπερνούσε τα έως τότε όρια του πόσο λευκή μπορεί να είναι μία βαφή. Τώρα κατάφεραν να πάνε ακόμη ένα βήμα παραπέρα, δημιουργώντας ένα λευκό υλικό πιο λευκό από ποτέ, το οποίο ταυτόχρονα διατηρεί πιο κρύες τις επιφάνειες που βάφονται με αυτό, σε σχέση με το περιβάλλον τους, τόσο την ημέρα όσο και το βράδυ, ακόμη και τον χειμώνα.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Πέρντιου της Ιντιάνα ανέφεραν στο ACS Applied Materials & Interfaces της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας,ότι το νέο σούπερ-λευκό ανακλά το 98,1% του φωτός του ήλιου, έναντι 95,5% του προηγούμενου λευκού των ίδιων. Συγκριτικά, το πιο μαύρο χρώμα που έχει επιτευχθεί ποτέ, το λεγόμενο «Vantablack», απορροφά το 99,9% του ορατού φωτός.
Η νέα μπογιά απορροφά λιγότερη από τη μισή ηλιακή ενέργεια, σε σχέση με την προηγούμενη δική τους πολύ λευκή βαφή (οι συμβατικές άσπρες μπογιές απορροφούν περίπου το 10% έως 20% της ηλιακής ενέργειας). Η ποσότητα ηλιακού φωτός που απορροφάται από τη νέα μπογιά είναι πλέον μικρότερη από την ποσότητα της ηλιακής ενέργειας που η μπογιά ανακλά πίσω στο διάστημα, με αποτέλεσμα το νέο υλικό να γίνεται ψυχρότερο σε σχέση με το περιβάλλον του. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η κάλυψη μίας επιφάνειας στέγης περίπου 93 τετραγωνικών μέτρων με το νέο λευκό θα ισοδυναμούσε με μία ηλεκτρική ενέργεια ψύξης της τάξης των 10 κιλοβάτ, μεγαλύτερη από τα περισσότερα οικιακά κλιματιστικά.
Σήμερα οι μπογιές στην αγορά, που έχουν σχεδιαστεί για να ανακλούν τη θερμότητα, δεν ξεπερνούν σε ανακλαστικότητα το 80% έως 90% του ηλιακού φωτός και επίσης αδυνατούν να κάνουν τις βαμμένες επιφάνειες πιο κρύες σε σχέση με το περιβάλλον τους. Το νέο πιο ανακλαστικό και πιο κρύο λευκό βασίζει το μυστικό του κυρίως στην πολύ υψηλή περιεκτικότητά του σε μία χημική ουσία, το θειικό βάριο, το οποίο δεν απορροφά την υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου.
Η μπογιά, που μπορεί να παραχθεί εργοστασιακά όπως οι συμβατικές, αναμένεται να κυκλοφορήσει στην αγορά σε ένα έως δύο χρόνια και, σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν θα είναι ακριβότερη. Οι ερευνητές και το πανεπιστήμιό τους έχουν κατοχυρώσει από κοινού την πατέντα του νέου υλικού και ήδη βρίσκονται σε συζητήσεις με μεγάλη εταιρεία για την εμπορική αξιοποίησή της. Επίσης, οι ίδιοι διαβεβαίωσαν ότι η μπογιά δεν θα είναι εκτυφλωτική για τα μάτια, απλώς θα φαίνεται λίγο πιο άσπρη από το χιόνι.
Στην φωτογραφία αριστερά η νέα βαφή στο ορατό φως, δεξιά στο υπέρυθρο. Το χρώμα ψύχει την πλάκα πίσω του κάτω από τη θερμοκρασία περιβάλλοντος.
https://www.tanea.gr/2021/04/16/science-technology/to-leykotero-leyko-yposxetai-dorean-drosia-sta-ktiria/