Εξωπλανήτες.

[Δροσος Γεωργιος]

Στην ανακάλυψη του εξωπλανήτη Νο 1.000 πλησιάζουν οι αστρονόμοι.

Μόλις 22 χρόνια μετά την ανακάλυψη του πρώτου πλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος, ο κατάλογος με τους επιβεβαιωμένους εξωγήινους κόσμους πλησιάζει το νούμερο 1.000.

Όπως αναφέρει το Space.com, τέσσερις από τις πέντε βάσεις δεδομένων στις οποίες καταχωρούνται οι ανακαλύψεις περιλαμβάνουν πάνω από 900 εξωπλανήτες των οποίων η ύπαρξη έχει επιβεβαιωθεί.

Και αυτό σημαίνει ότι το όριο των 1.000 πλανητών είναι θέμα εβδομάδων, ή ακόμα και ημερών, να ξεπεραστεί.

Η αρχή της επανάστασης έγινε το 1992, όταν ανακαλύφθηκαν δύο πλανήτες που περιφέρονται γύρω από ένα άστρο νετρονίων σε απόσταση 1.000 ετών φωτός.

Το επόμενο σημαντικό βήμα ήρθε το 1995 με την ανακάλυψη του πρώτου εξωπλανήτη γύρω από ένα κανονικό άστρο σαν τον Ήλιο.

Έκτοτε έχουν ανακαλυφθεί αρκετοί πλανήτες εντός της λεγόμενης κατοικήσιμης ζώνης -πλανήτες που βρίσκονται στη σωστή απόσταση από το μητρικό τους άστρο ώστε να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή. Ακόμα, εξωτικούς πλανήτες πιο πυκνούς από το σίδηρο, πλανήτες που απολαμβάνουν τριπλό ή και τετραπλό ηλιοβασίλεμα, ακόμα και πλανήτες πιο μαύρους από το κάρβουνο.

Η βελτίωση της τεχνολογίας των τηλεσκοπίων έπαιξε κρίσιμο ρόλο στον εντοπισμό μακρινών πλανητών.

Το πλέον επιτυχημένο όργανο μέχρι σήμερα ήταν μακράν το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, το οποίο παρουσίασε βλάβη και σταμάτησε να λειτουργεί φέτος, έχοντας πρώτα εντοπίσει 3.588 πιθανούς εξωπλανήτες.

Μέχρι στιγμής έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη μόνο 151 πλανητών στη λίστα του Kepler, ωστόσο οι υπεύθυνοι της αποστολής εκτιμούν ότι το 90% του συνόλου θα περάσουν τελικά στις επίσημες λίστες.

Το Kepler, πάντως, εξέτασε ένα πολύ μικρό τμήμα του ουρανού στο οποίο αντιστοιχούν μόλις 300.000 άστρα του Γαλαξία μας.

Πολλοί περισσότεροι κόσμοι αναμένεται να ανακαλυφθούν μετά το 2017, οπότε θα εκτοξευτεί ο κυνηγός πλανητών Tess της NASA, σχεδιασμένος ειδικά για την ανίχνευση βραχωδών πλανητών στο μέγεθος της Γης.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231243584

Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και το Tess δεν θα μπορεί να παρατηρήσει άμεσα εξωπλανήτες -κάτι που μέχρι σήμερα έχει γίνει ελάχιστες φορές -οι περισσότεροι εξωπλανήτες ανακαλύφθηκαν έμμεσα, λόγω των επιδράσεών τους στην ακτινοβολία και την κίνηση των μητρικών τους άστρων.

Η τεχνολογία, όμως, βελτιώνεται. Οι αστρονόμοι ήδη σχεδιάζουν τηλεσκόπια τα οποία όχι μόνο θα μπορούν να διακρίνουν εξωγήινους κόσμους αλλά θα μπορούν και να αναλύουν τις ατμόσφαιρές τους, ακόμα και να αναγνωρίζουν τη φασματική υπογραφή της χλωροφύλλης ή άλλων ουσιών που συνδέονται με τη ζωή.

Οι πέντε κυριότερες βάσεις δεδομένων στις οποίες καταχωρούνται οι ανακαλύψεις εξωπλανητών είναι: το Extrasolar Planets Encyclopedia, με έδρα το Παρίσι, το οποίο περιλαμβάνει σήμερα 986 πλανήτες· το Exoplanets Catalog του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο με 986 καταχωρήσεις· το Exoplanet Archive της NASA με 905· το Exoplanet Orbit Database με 732· και το Open Exoplanet Catalog με 948.

Το Πανεπιστήμιο του Πουέρτο Ρίκο, τέλος, έχει δημιουργήσει το Habitable Exoplanet Catalog, έναν κατάλογο με τους εξωπλανήτες και δορυφόρους που θα μπορούσαν δυνητικά να συντηρήσουν ζωή.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231140561

Η λίστα περιλαμβάνει σήμερα 12 επιβεβαιωμένους κόσμους που προσφέρονται για μετακόμιση.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231266989

[trex]

Ο πρώτος εξωηλιακός ατμοσφαιρικός χάρτης

Μελετήθηκε για πρώτη φορά η συγκέντρωση νεφών σε εξωπλανήτη

 

Μασαχουσέτη

Διεθνής ομάδα επιστημόνων κατάφερε με τη βοήθεια δύο διαστημικών τηλεσκοπίων να μελετήσει την ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη και ειδικότερα τη συγκέντρωση νεφών σε αυτόν. Οι ερευνητές έφτιαξαν μάλιστα ένα χάρτη των νεφώσεων στον πλανήτη που είναι και ο πρώτος τέτοιος χάρτης που δημιουργείται για πλανήτη που βρίσκεται έξω από το ηλιακό μας σύστημα.

 

 

Πλανήτης διπλής… όψεως

Ερευνητική ομάδα από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Ελβετία και το Βέλγιο με επικεφαλής επιστήμονες του ΜΙΤ χρησιμοποίησαν τα τηλεσκόπια Kepler και Spitzer για να μελετήσουν τον πλανήτη Kepler-7b. Ο πλανήτης βρίσκεται σε απόσταση 1000-1400 ετών φωτός από τη Γη και ανήκει σε μια κατηγορία που οι ειδικοί ονομάζουν «Καυτός Δίας». Είναι δηλαδή γίγαντες αερίου που βρίσκονται κοντά στο μητρικό τους άστρο και για αυτό έχουν πολύ αυξημένες θερμοκρασίες. Ο Kepler-7b είναι σχεδόν διπλάσιος σε μέγεθος από τον Δία αλλά έχει μικρότερη μάζα από αυτόν.

 

Οι ερευνητές κατάφεραν να διακρίνουν τις νεφώσεις που σχηματίζονται στον πλανήτη και να δημιουργήσουν ένα χάρτη ο οποίος είναι και ο πρώτος του είδους για πλανήτη που βρίσκεται έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Το πιο ενδιαφέρον όσο και εντυπωσιακό χαρακτηριστικό που προκύπτει από τον χάρτη είναι ότι ο μισός Kepler-7b είναι καλυμμένος από πυκνές νεφώσεις ενώ ο άλλος μισός δεν έχει καθόλου νέφη.

 

Τα εργαλεία και οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή την έρευνα αναμένεται να χρησιμοποιηθούν σε επόμενες όπου θα γίνει προσπάθεια να μελετηθούν πλανήτες με μέγεθος, σύνθεση και συνθήκες κοντινές με εκείνες της Γης. Τα ευρήματα της μελέτης του Kepler-7b δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=532726

[trex]

Εξωπλανήτης οκτώ φορές σαν τον Δία

Ο γιγάντιος MOA-2011-BLG-322 δεν «χωράει» στις θεωρίες για τη γέννηση των πλανητών

Νέα Υόρκη

 

Ενας πλανήτης οκτώ φορές μεγαλύτερος από τον Δία εντοπίστηκε από τους επιστήμονες να περιφέρεται γύρω από ένα άστρο τρεις φορές μικρότερο από τον Ηλιο, σε απόσταση 25.000 ετών φωτός από τη Γη. Οι «αναλογίες» και η απόσταση του εξωπλανήτη από το άστρο του δεν συμβαδίζουν με τις γνωστές θεωρίες για τη γέννηση των πλανητών, προβληματίζοντας τους αστροφυσικούς.

 

Το άστρο του MOA-2011-BLG-322 είναι μάλλον ένα άστρο τύπου Μ – είναι δηλαδή κατά πάσα πιθανότητα ένας όχι ιδιαίτερα φωτεινός κόκκινος γίγαντας με μάζα ίση με το ένα τρίτο της μάζας του Ηλιου. Ο εξωπλανήτης περιφέρεται γύρω από αυτό σε απόσταση 4 αστρονομικών μονάδων (δηλαδή απόσταση περίπου τέσσερις φορές όσο η απόσταση της Γης από τον Ηλιο). Το «πρόβλημα» είναι ότι, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουν οι επιστήμονες για τον σχηματισμό των πλανητών, ο MOA-2011-BLG-322 είναι υπερβολικά μεγάλος για να βρίσκεται τόσο κοντά στο «μικρό» άστρο του. Οι ερευνητές θεωρούν ότι μελλοντικές παρατηρήσεις ίσως φωτίσουν περισσότερο αυτό το μυστήριο.

 

Η τεχνική του μικροφακού

Ο MOA-2011-BLG-322 ανακαλύφθηκε το 2011 από τρεις διαφορετικές ομάδες ερευνητών με την τεχνική του μικροφακού. Το φαινόμενο του μικροφακού, το οποίο προβλέπεται από τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, συντελείται όταν ένα άστρο περνάει μπροστά από ένα άλλο, πιο μακρινό άστρο. Κατά το πέρασμα αυτό το βαρυτικό πεδίο του πιο κοντινού άστρου – το οποίο σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα κάμπτει τον περιβάλλοντα χωροχρόνο – διαθλά το φως του πιο μακρινού άστρου λειτουργώντας σαν μεγεθυντικός φακός μέσα από τον οποίο το άστρο και οι πλανήτες που κινούνται γύρω από αυτό γίνονται ορατά από τη Γη.

 

Η τεχνική του μικροφακού είναι μια σχετικά νέα προσέγγιση η οποία διαφέρει σημαντικά από τις δυο κύριες μεθόδους που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες για την αναζήτηση εξωπλανητών – τη μέθοδο της διάβασης, η οποία βασίζεται στη σκίαση ενός άστρου καθώς ένας πλανήτης διαβαίνει από μπροστά του, και τη μέθοδο της ακτινικής ταχύτητας, η οποία βασίζεται στην αλλαγή της ακτινικής ταχύτητας ενός άστρου (της κίνησής του δηλαδή σε σχέση με τον Ηλιο) εξ αιτίας της βαρυτικής επιρροής που προκαλεί σε αυτό ένας πλανήτης που περιφέρεται γύρω του.

 

Το «γεγονός» που αφορούσε τον MOA-2011-BLG-322 καταγράφηκε κατά τη διάρκεια μιας συνεργασίας τριών διαφορετικών κέντρων που διερευνούν το Διάστημα με την τεχνική του μικροφακού – του προγράμματος Παρατηρήσεις Μικροφακού στην Αστροφυσική (Microlensing Observations in Astrophysics – MOA, Ιαπωνία/Νέα Ζηλανδία), του Πειράματος Οπτικού Βαρυτικού Φακού (Optical Gravitational Lensing Experiment – OGLE, Πολωνία) και του Wise (Ισραήλ). Η τακτική που ακολουθήθηκε συνιστά μια «πρωτιά» στη συγκεκριμένη μεθοδολογία: ενώ συνήθως, όταν παρατηρούνται φαινόμενα μικροφακού, όλα τα συνεργαζόμενα παρατηρητήρια ενημερώνονται και παρατηρούν από κοινού το γεγονός ενώ αυτό συντελείται, στην περίπτωση του MOA-2011-BLG-322 είναι η πρώτη φορά που ένας εξωπλανήτης ανακαλύπτεται με τη μελέτη των δεδομένων μετά το γεγονός – κάτι το οποίο ανοιγει νέες προοπτικές στην εφαρμογή της συγκεκριμένης μεθόδου.

 

http://www.axortagos.gr/eksoplanitis-okto-fores-san-ton-dia.html

[Δροσος Γεωργιος]

“Φωτοδηγοί” στην αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών.

Οι φωτοδηγοί που δημιούργησαν οι Ρώσοι επιστήμονες, απομονώνουν την ακτινοβολία του άστρου, και ενισχύουν το φως που αντανακλά ο εξωπλανήτης. Ετσι, με το τηλεσκόπιο, στο οποίο έχουν τοποθετηθεί οι φωτοδηγοί, μπορούν να ανακαλυφθούν πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη.

Οι φωτοδηγοί που ανέπτυξαν οι επιστήμονες του Αικατερινμπούργκ θα βοηθήσουν, ώστε τα τηλεσκόπια να προσδιορίσουν με μεγαλύτερη ευκολία, ποιοι από τους πλανήτες στο μακρινό διάστημα μπορούν να διαθέτουν μορφές ζωής.

Μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στην αστρονομία τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η ανακάλυψη των λεγόμενων εξωπλανητών, δηλαδή πλανητών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από άστρα εκτός των ορίων του ηλιακού συστήματος. Ο πρώτος τέτοιος «εξωηλιακός» πλανήτης ανακαλύφθηκε το 1988, αλλά σήμερα οι επιστήμονες έχουν βρει ήδη περίπου χίλιους εξωπλανήτες. Και παρότι η υπόθεση περί υπάρξεώς τους είχε γίνει από τα μέσα του 19ου αιώνα, έπρεπε να περάσουν πάνω από εκατό χρόνια μέχρι να επιβεβαιωθεί.

Ο φωτοδηγός ή οπτική ίνα, είναι ένα λεπτό νήμα από διαφανές υλικό, το οποίο είναι ικανό να περνά μέσα του ακτινοβολία φωτός, με την οποία τροφοδοτείται σε ένα από τα άκρα του. Σήμερα, χρησιμοποιούνται κυρίως στα συστήματα επικοινωνίας οπτικών ινών για πολύ γρήγορη (συγκρίσιμη με την ταχύτητα του φωτός) μετάδοση πληροφοριών.

Ειδικότερα, τα περισσότερα πληροφοριακά κανάλια του Παγκόσμιου Ιστού βασίζονται ακριβώς σε αυτή την τεχνολογία, η οποία αναπτύσσεται πολύ ενεργά τα τελευταία χρόνια.

Η αναζήτηση αυτών των ουρανίων σωμάτων δεν είναι καθόλου εύκολο έργο. Η μεγαλύτερη δυσκολία έγκειται στο γεγονός πως ούτε τα παραδοσιακά οπτικά μέσα, ούτε ακόμη και τα σύγχρονα ραδιοτηλεσκόπια, μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό των εξωπλανητών. Η ακτινοβολία ενός αστεριού, γύρω απ’ το οποίο είναι πιθανή η ύπαρξη πλανητικού συστήματος, είναι πολύ ισχυρή, γεγονός που εμποδίζει να καταγραφεί το φως των ουρανίων σωμάτων που βρίσκονται σε άμεση εγγύτητα με αυτό.

Προς το παρόν είναι εφικτό να ανακαλυφθούν κυρίως μόνο οι εξωπλανήτες μάζας ίδιας περίπου με αυτή του Δία ή του Κρόνου. Ωστόσο, τους επιστήμονες ενδιαφέρει πολύ περισσότερο το ζήτημα της ύπαρξης εξωπλανητών γήινου τύπου, στους οποίους μπορεί ή θα μπορούσε μελλοντικά να υπάρξει κάποια μορφή ζωής. Σε αυτή την περίπτωση, εκτός από το μικρό μέγεθος των σωμάτων αυτών, παρουσιάζονται και άλλα προβλήματα. Να σημειωθεί πως για την ύπαρξη ζωντανής ύλης είναι αναγκαίες συγκεκριμένες συνθήκες, μεταξύ αυτών και η ύπαρξη στον πλανήτη μεγάλης ποσότητας νερού σε υγρή κατάσταση, καθώς και απόλυτα συγκεκριμένη σύνθεση, πυκνότητα και θερμοκρασία της ατμόσφαιρας. Η ακριβής μέτρηση όλων αυτών των παραμέτρων στους μακρινούς πλανήτες μοιάζει σήμερα να είναι ένα σχεδόν ανεπίλυτο πρόβλημα.

Η χρήση του νέου τύπου φωτοδηγών δεν περιορίζεται μόνο στον τομέα της αναζήτησης εξωπλανητών. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στη Γη. Εκεί όπου απαιτείται ο προσδιορισμός της σύνθεσης της ύλης από το φάσμα του φωτός που περνά μέσα της ή που αντανακλάται σε αυτή, για παράδειγμα στη χημική βιομηχανία, όπως και σε εκείνες του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και των τροφίμων.

Η νέα εφεύρεση όμως του Κέντρου Υπέρυθρων Τεχνολογιών Ινών του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου των Ουραλίων, δίδει πάρα πολλές δυνατότητες για να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα. Εδώ και σχεδόν 30 χρόνια σε ένα από τα εργαστήρια του Κέντρου, υπό την καθοδήγηση της διδάκτορα τεχνικών επιστημών Λία Ζούκοβα, βρισκόταν σε εξέλιξη η ανάπτυξη ενός εντελώς νέου τύπου φωτοδηγών, χάρις στους οποίους θα καταστεί δυνατή η πολύ πιο ακριβής μελέτη του φάσματος του φωτός που αντανακλούν οι εξωπλανήτες. Αυτό, με τη σειρά του, θα βοηθήσει να προσδιοριστεί η σύνθεση, θερμοκρασία και πυκνότητα του αέρινου περιβλήματος του πλανήτη, καθώς και η ύπαρξη υδρατμών σε αυτόν.

Η μοναδικότητα των φωτοδηγών που δημιούργησαν οι επιστήμονες στα Ουράλια, στηρίζεται στα ιδιαίτερα οπτικά τους χαρακτηριστικά. Είναι ικανοί να απομονώνουν την ακτινοβολία του άστρου, αλλά και να ενισχύουν το φως που αντανακλά ο εξωπλανήτης. «Κατ’ αυτό τον τρόπο, με τη βοήθεια τηλεσκόπιου στο οποίο ως φίλτρο έχουν τοποθετηθεί οι φωτοδηγοί μας, μπορεί κανείς να δει πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη», υποστηρίζει ο καθηγητής Αλεξάντρ Κορσάκοφ, ένας από τους δημιουργούς των νέων φωτοδηγών. Τις ιδιότητες αυτές η οπτική ίνα τις απέκτησε χάρις στη χρήση στη σύνθεσή του ενώσεων μετάλλων με αλογόνα, όπως χλώριο, βρώμιο και ιώδιο. Οι κρύσταλλοι αλογονιδίων που δημιουργούνται στο εργαστήριο της Λία Ζούκοβα αποτέλεσαν και τη βάση για το νέο τύπο της οπτικής ίνας.

http://rbth.gr/tecnology/2013/10/08/fotodigoi_stin_anazitisi_eksogiinon_politismon_25527.html

[trex]

ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΗΣ ΕΝ ..ΟΨΕΙ..

 

Πλέει ολομόναχος στο διάστημα

 

Οι αστρονόμοι εντόπισαν έναν πλανήτη που βρίσκεται έξω από το ηλιακό σύστημα και "πλέει" μόνος του στο διάστημα αφού δεν βρίσκεται σε τροχιά γύρω από κάποιο αστέρι

Ο επονομαζόμενος PSO J318.5-22 εξωπλανήτης ανήκει στην κατηγορία των "Αέριων Πλανητών"--η σύστασή του είναι αέρια. Απέχει 80 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα μόνο έξι φορές εκείνης του Δία.

 

Σχηματίστηκε πριν από 12 εκατομμύρια χρόνια και για τον λόγο αυτόν θεωρείται "νεογέννητος" μεταξύ των υπόλοιπων πλανητών.

 

 

"Δεν έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν έναν πλανήτη να 'πλέει' ελεύθερα στο διάστημα και να μοιάζει με αυτόν. (Ο εξωπλανήτης) έχει όλα τα χαρακτηριστικά των νεαρών πλανητών που έχουν βρεθεί γύρω από άλλα αστέρια, αλλά περιπλανάται εκεί έξω ολομόναχος", δήλωσε ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Μάικλ Λιού του Ινστιτούτου Αστρονομίας του πανεπιστημίου της Χαβάης στο Μανόα.

"Συχνά έχω αναρωτηθεί αν υπάρχουν τέτοιοι μοναχικοί πλανήτες και τώρα γνωρίζουμε ότι υπάρχουν", πρόσθεσε ο ίδιος.

 

Οι ερευνητές, η μελέτη των οποίων δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Astrophysical Journal Letters, εντόπισαν τον εξωπλανήτη αυτόν από την αχνή και μοναδική φασματική υπογραφή του χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο Pan-STARRS 1, το όποιο βρίσκεται στην κορυφή του ηφαιστείου Χαλεακάλα, στο νησί Μάουι της Χαβάης.

 

Σύμφωνα με τους ίδιους, ο νεοανακαλυφθείς πλανήτης ενδέχεται να έχει την χαμηλότερη μάζα από όλους τους γνωστούς ελεύθερα περιπλανώμενους πλανήτες.

Άλλα τηλεσκόπια στη Χαβάη έδειξαν ότι ο πλανήτης έχει παρόμοιες ιδιότητες με εκείνες των "Αέριων Γιγάντων" που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από άστρα, αλλά ο PSO J318.5-22 δεν "συνοδεύει" κάποιο άστρο.

 

Στη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας, οι ερευνητές εντόπισαν περί τους χίλιους εξωπλανήτες, αλλά από αυτούς ελάχιστους κατάφεραν να παρατηρήσουν άμεσα, καθώς οι περισσότεροι βρίσκονται σε τροχιά γύρω από νεαρά άστρα μικρότερα των 200 εκατομμυρίων ετών κι επομένως υπερβολικά φωτεινά.

 

Ο PSO J318.5-22 "αναμένεται να μας προσφέρει μία υπέροχη οπτική των εσωτερικών διεργασιών των Αέριων Γιγάντων, όπως ο Δίας, λίγο μετά τη γέννησή τους", δήλωσε ο Νάιολ Ντίκον του Ινστιτούτου Αστρονομίας Max Planck στη Γερμανία.

 

http://klydonas.blogspot.gr/2013/10/blog-post_7484.html

[Δροσος Γεωργιος]

Απομεινάρια υδάτινου βραχώδους κόσμου γύρω από ένα άστρο.

Βρετανοί αστρονόμοι εντόπισαν ένα «μουσκεμένο αστρικό νεκροταφείο», συγκεκριμένα τα απομεινάρια ενός πλούσιου σε νερό αστεροειδούς ή ενός νάνου πλανήτη, που περιφέρονται γύρω από ένα άστρο «λευκό νάνο» σε απόσταση 150 ετών φωτός από τη Γη. Είναι η πρώτη φορά που ανιχνεύονται τα χημικά «αποτυπώματα» του νερού σε βραχώδεις κόσμους πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, κάτι που ενισχύει την πεποίθηση των επιστημόνων πως ο γαλαξίας μας είναι πολύ πιθανό να φιλοξενεί ουκ ολίγους φιλικούς στη ζωή εξωπλανήτες, παρόμοιους με τον δικό μας.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τζέι Φαρίχι του Ινστιτούτου Αστρονομίας του πανεπιστημίου Κέμπριτζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με το ίδιο, το «Nature» και το «New Scientist», έκαναν την ανακάλυψη με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» και το γιγάντιο επίγειο τηλεσκόπιο «Κεκ» της Χαβάης. Οι αστρονόμοι ανίχνευσαν πολύ μεγάλες ποσότητες οξυγόνου, αλλά και απουσία άνθρακα, συνεπώς συμπέραναν ότι το άφθονο οξυγόνο δεν μπορεί παρά να προέρχεται από την παρουσία του στα μόρια του νερού.

Το μητρικό άστρο είναι το GD 61, το οποίο αποτελεί το αστρικό «πτώμα» ενός άστρου που ήταν κάποτε σαν τον Ήλιο μας, ώσπου κάποια στιγμή έγινε «ερυθρός γίγαντας» και, στο τελικό στάδιο της ζωής του, έχοντας πια εξαντλήσει τα πυρηνικά «καύσιμά» του, κατέληξε «λευκός νάνος». Γύρω από το άστρο αυτό περιφέρονται τα απομεινάρια ενός βραχώδους αντικειμένου, πιθανότατα ενός μεγάλου αστεροειδούς ή πλανήτη που καταστράφηκε, όταν πλησίασε πολύ κοντά στο άστρο του που πέθαινε.

Ο αρχικός ακέραιος νάνος πλανήτης ή αστεροειδής εκτιμάται ότι είχε διάμετρο 90 – 500 χιλιομέτρων.

Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι πάνω από το ένα τέταρτο (26% έως 28%) της μάζας αυτού του αστεροειδούς θα αποτελείτο από νερό, κάτι ανάλογο με τον μεγάλο αστεροειδή «Δήμητρα» στο ηλιακό μας σύστημα. Συγκριτικά, παρά τους τεράστιους ωκεανούς της, μόλις το 0,023% της μάζας της Γης είναι νερό, κάτι που δείχνει ότι ο πλανήτης μας δημιουργήθηκε μάλλον άνυδρος και απέκτησε μετά το νερό, μέσω του «βομβαρδισμού» του από ένυδρα ουράνια σώματα.

Μέχρι σήμερα νερό -ένα από τα βασικά στοιχεία της ζωής- έχει εντοπισθεί μόνο στις ατμόσφαιρες γιγάντιων αέριων εξωπλανητών όπως ο Δίας. Οι αστρονόμοι αναζητούν ένα βραχώδη εξωπλανήτη με νερό, ο οποίος θα βρίσκεται στην «σωστή» (δηλαδή την κατάλληλη για ανάπτυξη ζωής) απόσταση από το άστρο του. Η νέα ανακάλυψη αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

«Η ανακάλυψη νερού σε ένα μεγάλο αστεροειδή σημαίνει πως οι θεμέλιοι λίθοι των φιλόξενων για ζωή πλανητών υπήρχαν -και ίσως υπάρχουν ακόμα- στο σύστημα του άστρου GD 61, καθώς επίσης πιθανότατα γύρω από πολλά άλλα παρόμοια μητρικά άστρα. Τα ευρήματά μας δείχνουν πως σαφώς υπήρχε το δυναμικό για κατοικήσιμους πλανήτες σε αυτό το εξωπλανητικό σύστημα», δήλωσε ο δρ Τζέι Φαρίχι.

Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση:

http://www.sciencemag.org/content/342/6155/218

 

http://physicsgg.me/2013/10/11/%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%bc%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ac%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%85%ce%b4%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%85-%ce%b2%cf%81%ce%b1%cf%87%cf%8e%ce%b4%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc/

[Δροσος Γεωργιος]

Το τηλεσκόπιο Kepler ανακαλύπτει το πρώτο «λοξό» πλανητικό σύστημα.

Αστρονόμοι που ανέλυσαν παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler έμειναν «έκπληκτοι» όταν ανακάλυψαν ένα σύστημα του οποίου οι πλανήτες περιφέρονται γύρω από το μητρικό τους άστρο με μεγάλη κλίση.

Οι πλανήτες του δικού μας Ηλιακού Συστήματος σχηματίστηκαν από έναν λεπτό, επίπεδο δίσκο αερίου και σκόνης γύρω από το νεογέννητο Ήλιο. Έκτοτε περιφέρονται όλοι περίπου στο ίδιο επίπεδο, το οποίο περνά από τον ισημερινό του Ήλιου.

Η τροχιά της Γης, για παράδειγμα, σχηματίζει γωνία μόλις 7,2 μοιρών σε σχέση με τον ισημερινό του μητρικού μας άστρου.

Το σύστημα του πλανήτη Kepler-56, ενός μεγάλου, γερασμένου άστρου σε απόσταση 2.800 ετών, αποδεικνύεται εντελώς διαφορετικό: οι δύο από τους τρεις πλανήτες του κινούνται σε κεκλιμένες τροχιές υπό γωνία 45 μοιρών, αναφέρουν ερευνητές της NASA στο περιοδικό Science.

Το Kepler-56 είναι ένας ερυθρός γίγαντας με διάμετρο τέσσερις φορές μεγαλύτερη του Ήλιου και ακτινοβολία εννέα φορές ισχυρότερη.

Οι δύο από τους τρεις πλανήτες του άστρου είχαν ανακαλυφθεί σε προηγούμενες μελέτες επειδή περνούν ακριβώς μπροστά από το άστρο, όπως το βλέπουμε από τη Γη, και προκαλούν έτσι απειροελάχιστες διακυμάνσεις της φωτεινότητάς τους.

Μέχρι σήμερα όμως κανείς δεν γνώριζε ποιες γωνίες σχηματίζουν οι τροχιές των πλανητών σε σχέση με το ίδιο το άστρο.

Προκειμένου να προσδιορίσει τον προσανατολισμό του άστρου, τόσο σε σχέση με τη Γη όσο και σε σχέση με τους πλανήτες του, ο Ντάνιελ Χούμπερ του Ερευνητικού Κέντρου Ames της NASA χρησιμοποίησε το Κepler για να μετρήσει μεταβολές της φωτεινότητας του ερυθρού γίγαντα. Οι μεταβολές αυτές προέρχονται από τις εσωτερικές δονήσεις του άστρου και δείχνουν να αλλάζουν ανάλογα με το αν ο παρατηρητής κοιτάζει τον ισημερινό ή τους πόλους του άστρου.

Η ανάλυση αποκάλυψε ότι ο άξονας περιστροφής του άστρου σχηματίζει γωνία 45% με το επίπεδο περιφοράς των δύο εσώτερων πλανητών. «Ήταν μεγάλη έκπληξη» σχολιάζει ο Χούμπερ.

Γιατί όμως είναι τόσο λοξό το σύστημα του Κepler-56;

Την απάντηση έδωσε το μεγάλο οπτικό τηλεσκόπιο Keck στη Χαβάη, το οποίο μέτρησε την ταχύτητα με την οποία το άστρο κινείται στο Διάστημα. Οι μετρήσεις αυτές αποκάλυψαν την ύπαρξη ενός τρίτου, πολύ μεγαλύτερου πλανήτη, ο οποίος κινείται σε μεγάλη απόσταση από το άστρο σε μια επίσης κεκλιμένη τροχιά.

Η εξήγηση που προκύπτει είναι ότι η βαρυτική έλξη του γιγάντιου πλανήτη επηρεάζει τις τροχιές των δύο μικρότερων πλανητών και τις διατηρεί σε αυτό το κεκλιμένο επίπεδο. Ο ίδιος ο γιγάντιος πλανήτης ενδέχεται να ακολουθεί μια κεκλιμένη τροχιά επειδή στο παρελθόν συγκρούστηκε με ένα άλλο σώμα ή επηρεάστηκε από τη βαρύτητά του.

Σε κάθε περίπτωση, η ανακάλυψη δείχνει ότι τα πλανητικά συστήματα παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία και συχνά διαφέρουν σημαντικά από το Ηλιακό Σύστημα.

Μέχρι σήμερα, οι μόνοι πλανήτες που είχαν βρεθεί να κινούνται σε λοξές τροχιές ήταν ελάχιστοι «καυτοί Δίες», γιγάντιοι αέριοι πλανήτες που κινούνται σε εξαιρετικά μικρή απόσταση από τα άστρα τους. Οι περισσότεροι καυτοί Δίες πιστεύεται ότι σχηματίζονται σε μεγάλες αποστάσεις αλλά αργότερα μεταναστεύουν πιο κοντά στο μητρικό άστρο. Και η μετανάστευση αυτή μπορεί να εξηγήσει την κλίση της τελικής τροχιάς τους.

Ο Kepler-56 είναι το πρώτο σύστημα με πολλούς πλανήτες στο οποίο ανιχνεύονται λοξές τροχιές.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231269784

 

Βρίσκοντας εξωγήινους κόσμους στη Γη.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποια μέρη στη Γη μοιάζουν περισσότερο σε άλλους πλανήτες; Για μερικούς από εμάς η φαντασία του τοπίου άλλων κόσμων μπορεί να είναι απλά διασκεδαστική, ωστόσο οι επιστήμονες και οι μηχανικοί αναρωτιούνται για το τι μπορούν να μας πουν τα απόκοσμα μέρη της Γης για τους γείτονες μας, όπως η Σελήνη και ο Άρης.

Η εργασία στα πιο ασυνήθιστα μέρη στη Γη μπορεί να μας βοηθήσει να προετοιμαστούμε για τις επανδρωμένες πτήσεις, τις ρομποτικές αποστολές και την αναζήτηση για ζωή πέρα από τον πλανήτη μας.

Αυτά τα "ανάλογα" επιλέγονται επειδή είναι παρόμοια, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με συγκεκριμένα πλανητικά περιβάλλοντα. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τεχνικές δοκιμές και έρευνα πριν από την προσπάθεια και τα έξοδα μιας εκτόξευσης στο διάστημα.

Τα πιο εχθρικά περιβάλλοντα στη Γη είναι το σπίτι ασυνήθιστων μορφών ζωής. Με τη μελέτη αυτών των «εξτρεμόφιλων» ('extremophiles') που μπορούν να αντιμετωπίσουν την υπερβολική ζέστη , το κρύο , την πίεση ή την ακτινοβολία στη Γη, οι αστροβιολόγοι μπορούν να εξετάσουν κατά πόσο ορισμένα περιβάλλοντα στο διάστημα μπορεί να είναι το σπίτι παρόμοιων μικροσκοπικών πλασμάτων. Η ανάγκη για την εύρεση παρθένας γης, συχνά χωρίς βλάστηση, σημαίνει ότι οι αστροβιολόγοι και οι γεωλόγοι βρίσκονται συχνά σε πολύ απομακρυσμένες περιοχές.

Η έρημος Ατακάμα προσφέρει σεληνιακά και αριανά χαρακτηριστικά.

Προηγούμενες έρευνες για την ESA περιλαμβάνουν αποστολές στο Σβάλμπαρντ σε συνδυασμό με τη NASA. Οι ομάδες που επισκέπτονται αυτό το απομακρυσμένο νησί μακριά στο Βορρά της Νορβηγίας, περιλαμβάνουν γεωλόγους, βιολόγους και μηχανικούς, ενώ στις δοκιμές τους περιλαμβάνονται μερικά από τα όργανα που τώρα λειτουργούν στον Άρη, ενσωματωμένα στο ρομποτικό όχημα Curiosity.

Μέρη όπως η έρημος Ατακάμα, που πρόσφατα χρησιμοποιήθηκε για τη δοκιμή ενός ρομποτικού οχήματος (ρόβερ) για την αποστολή της ESA, ExoMars, είναι πολύτιμα. Οι δοκιμές μπορούν να αποκαλύψουν τι είδους έδαφος μπορεί να διασχίσει ένα ρόβερ, σε τι είδους πλαγιές μπορεί να πάει πάνω και κάτω, και αν μπορεί να πάρει δείγματα από την επιφάνεια.

Τα «ανάλογα» μέρη δεν είναι όλα απαγορευτικά και απρόσιτα. Μεταξύ των χρήσιμων περιοχών είναι οι κρατήρες στην Αριζόνα, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και το ποτάμι Ρίο Τίντο κοντά στη Σεβίλλη της Ισπανίας. Ένας λεπτομερής κατάλογος των αναλόγων στη Γη για τις αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη ανατέθηκε πρόσφατα από την ESA για να βοηθήσει τους ερευνητές.

"Εξετάσαμε τι είδους ενδιαφέρουσες περιοχές υπάρχουν στον Άρη και τη Σελήνη, και πώς να βρεθεί κάτι παρόμοιο στη Γη", λέει ο Oliver Angerer, συντονιστής για την Επιστήμη της Ανθρώπινης Εξερεύνησης της ESA.

"Για παράδειγμα, αν θέλετε να μελετήσετε τους σωλήνες λάβας στον Άρη ποιο είναι το πλησιέστερο ισοδύναμο στη Γη; Ανάλογα με τις απαιτήσεις της αποστολής σας μπορείτε να επιλέξετε την Ισλανδία, τη Χαβάη ή την Τενερίφη".

Οι τοποθεσίες που περιλαμβάνονται στον Κατάλογο της ESA «Catalogue of Planetary Analogues», βρίσκονται διάσπαρτες σε όλες τις επτά ηπείρους και περιλαμβάνουν κρατήρες, ροές λάβας, ερήμους και τούνδρα. Ο κατάλογος βασίζεται στην εμπειρία ενός μεγάλου δικτύου των επιστημόνων που ασχολούνται με τους πλανήτες και συντάχθηκε για το Γενικό Πρόγραμμα Σπουδών της ESA από ερευνητές στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο του Ηνωμένου Βασιλείου. Περιλαμβάνει λεπτομέρειες για τα πάντα, από το πλησιέστερο πρατήριο καυσίμων έως το τι είδους επικίνδυνα άγρια ​​ζώα θα μπορούσαν να ζουν σε κοντινή απόσταση.

"Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος με την ποσότητα των πρακτικών πληροφοριών που περιλαμβάνονται. Το Ανοικτό Πανεπιστήμιο έκανε μια πραγματικά εξαιρετική δουλειά από αυτή την άποψη", λέει ο Oliver.

Και τι γίνεται με ένα ανάλογο του Άρη ή της Σελήνη ως προορισμό διακοπών;

"Υπάρχουν πολλά μέρη σε αυτόν τον κατάλογο που θα ήθελα να επισκεφθώ", λέει ο Oliver. "Μέχρι στιγμής δεν έχω πάει στις Ξηρές Πεδιάδες (Dry Valleys) στην Ανταρκτική, οι οποίες αποτελούν μια καταπληκτική περιοχή για δραστηριότητες εξερεύνησης. Είναι ότι πιο κοντινό μπορείτε να βρείτε που να μοιάζει σε άλλο πλανήτη ενώ παραμένετε στη Γη".

http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Vrhiskontas_exogheinoys_khosmoys_ste_Ge

[trex]

Ξεπέρασαν τους 1.000 οι αναγνωρισμένοι εξωπλανήτες

Ο αριθμός των επιβεβαιωμένων πλανητών που έχουν ανακαλυφθεί σε άλλα ηλιακά συστήματα αυξάνεται συνεχώς

Παρίσι

 

Ο αριθμός των εξωπλανητών που έχουν ανακαλυφθεί σε μακρινά άστρα ξεπέρασε τους 1.000, σύμφωνα με ανακοίνωση των επιστημόνων που ασχολούνται με την καταγραφή τους. Οσοι ανυπομονούν για τον εντοπισμό εξωγήινης ζωής δεν πρέπει ωστόσο να βιαστούν να χαρούν. Από αυτούς μόνο περί τους δέκα φαίνονται θεωρητικώς «εν δυνάμει υποψήφιοι» να φιλοξενήσουν τη ζωή αλλά μέχρι τώρα δεν υπάρχει απτή ένδειξη που να στηρίζει κάτι τέτοιο.

 

Πρόοδος δυο δεκαετιών

 

Οι πρώτοι πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος εντοπίσθηκαν το 1992 να περιφέρονται γύρω από ένα άστρο νετρονίων 1.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Το επόμενο σημαντικό βήμα σημειώθηκε τρία χρόνια αργότερα, το 1995, όταν ανακαλύφθηκε ο πρώτος εξωπλανήτης ο οποίος περιφερόταν γύρω από ένα άστρο σαν τον Ηλιο. Σήμερα, δυο δεκαετίες αργότερα, οι ανακαλύψεις μας έχουν εμπλουτιστεί σε εντυπωσιακό βαθμό τόσο από την άποψη των γνώσεων (έχουμε π.χ. εντοπίσει πλανήτες που περιφέρονται γύρω από δυο, τρεις ή και τέσσερις ήλιους) όσο και σε αριθμό, κυρίως χάρη στο τηλεσκόπιο Kepler, τον «κυνηγό εξωπλανητών» της NASA που τέθηκε εκτός «κυνηγιού» εξαιτίας μιας βλάβης πριν από μερικούς μήνες.

 

Τα δεδομένα του Kepler περιλαμβάνουν ακόμη 3.500 και πλέον «γεγονότα» που μπορούν να σημαίνουν την παρουσία πλανητών γύρω από μακρινά άστρα και τα οποία ακόμη δεν έχουν εξεταστεί από τους επιστήμονες – κάτι το οποίο σημαίνει ότι οι εξωπλανήτες που γνωρίζουμε οπωσδήποτε θα πολλαπλασιαστούν μέσα στο επόμενο διάστημα. Ο αριθμός των αναγνωρισμένων πλανητών μπορεί άλλωστε να αλλάζει από μέρα σε μέρα, καθώς τα αποτελέσματα των ερευνητικών ομάδων περνούν συνεχώς από έλεγχο και είτε επιβεβαιώνονται είτε – όπως έχει συμβεί στο παρελθόν – απορρίπτονται.

Δύσκολη καταγραφή

Κατάλογοι και βάσεις δεδομένων με τους αναγνωρισμένους εξωηλιακούς πλανήτες συμπληρώνονται από αρκετούς φορείς και πανεπιστήμια και ένας από τους σημαντικότερους θεωρείται η Extrasolar Planets Encyclopaedia. Η «εγκυκλοπαίδεια» των εξωπλανητών ενημερώνεται από το 1995 από τον Ζαν Σναϊντέρ του Αστεροσκοπείου του Παρισιού και τα «λήμματά» της μόλις έφθασαν αισίως τα 1.010.

 

Το «σύστημά» της λειτουργεί ως εξής: οι ανακαλύψεις αναρτώνται και στη συνέχεια περνούν από έλεγχο και σχολιάζονται από άλλους επιστήμονες προκειμένου να εξακριβωθεί αν μπορούν να «σταθούν». «Η Extrasolar Planets Encyclopaedia είναι πιο δυναμική» σχολίασε στο BBC ο Έιμπελ Μέντες του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο, το οποίο επίσης διατηρεί μια βάση δεδομένων για τους εξωπλανήτες. «Γι’ αυτό και οι άλλοι κατάλογοι υστερούν σε σχέση με αυτήν. Ο έλεγχος που γίνεται στη συγκεκριμένη βάση είναι αξιόπιστος γιατί είναι ακριβώς ο ίδιος έλεγχος που κάνουν και οι επιθεωρήσεις».

 

Στην αντίστοιχη «καταμέτρηση» της NASA υπολογίζονται μόνο οι πλανήτες των οποίων η ανακάλυψη έχει δημοσιευθεί σε κάποια επιστημονική επιθεώρηση – ο αριθμός των εξωπλανητών που αναγράφεται αυτή τη στιγμή στην Planet Quest, την ειδική ιστοσελίδα του Εργαστηρίου Αεριώθησης, είναι 919.

 

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=536056

[Δροσος Γεωργιος]

Ηλιακό σύστημα με επτά πλανήτες.

Ενα ηλιακό σύστημα με επτά πλανήτες ανακαλύφθηκε από τους επιστήμονες. Η ανακάλυψη έχει διπλή ιδιαιτερότητα. Εκτός του ότι φέρνει στο φως ένα από τα «πολυπληθέστερα» ηλιακά συστήματα που έχουν εντοπισθεί ως τώρα, έγινε από εθελοντές «πολίτες» αστρονόμους οι οποίοι μελέτησαν τα δεδομένα του τηλεσκοπίου Kepler που η NASA έχει «ανοίξει» για το κοινό.

Το νεοανακαλυφθέν σύστημα απέχει 2.500 έτη φωτός από τη Γη και μοιάζει πολύ με το δικό μας, με τη διαφορά ότι οι εξωπλανήτες που το απαρτίζουν βρίσκονται όλοι πιο κοντά στο άστρο τους από ό,τι η Γη στον Ηλιο.

Το ηλιακό σύστημα δεν είναι καινούργιο για τους επιστήμονες. Το άστρο του, ένας νάνος με την ονομασία KIC 11442793 ή KOI-351, ήταν γνωστό και οι αστρονόμοι της αποστολής του Kepler είχαν εντοπίσει με τη βοήθεια των δεδομένων του τηλεσκοπίου έξι πλανήτες να περιφέρονται γύρω από αυτό. Τώρα ωστόσο δυο διαφορετικές ερευνητικές ομάδες ανακάλυψαν ξεχωριστά έναν έβδομο πλανήτη ο οποίος είχε διαφύγει από την προσοχή των ερευνητών. Αιτία για αυτή την «παράβλεψη» είναι ο τεράστιος όγκος των στοιχείων που έχουν μπροστά τους.

Ο «κυνηγός πλανητών» της NASA, ο οποίος πρόσφατα τέθηκε εκτός μάχης λόγω βλάβης, ήταν σχεδιασμένος έτσι ώστε η ανίχνευση των εξωπλανητών να γίνεται από τις διαβάσεις τους – από τις διαφορές δηλαδή στο φως που εκπέμπει το άστρο τους καθώς αυτοί περνούν από μπροστά του. Αυτό σημαίνει ότι για να εντοπίσουν εξωπλανήτες οι επιστήμονες που εργάζονται στο πλαίσιο της αποστολής του Kepler πρέπει να εξετάσουν την παραμικρή καμπύλη φωτός στα εκατοντάδες επί εκατοντάδων δεδομένα που έχει στείλει το τηλεσκόπιο, κάτι το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο και χρονοβόρο. Για τον λόγο αυτό έχουν αναπτύξει έναν υπολογιστή ο οποίος έχει αναλάβει αυτό το έργο.

Παράλληλα, ακριβώς λόγω αυτής της της πληθώρας στοιχείων, η NASA έχει ανοίξει μια ειδική ιστοσελίδα με τον τίτλο Planet Hunters

http://talk.planethunters.org/discussions/DPH101e7pn?object_id=APH22603428

μέσω της οποίας διαθέτει δεδομένα του Kepler στο κοινό καλώντας «πολίτες» εθελοντές να τα μελετήσουν και να βγάλουν και αυτοί τα συμπεράσματά τους. Μια τέτοια ομάδα εθελοντών ερευνητών ήταν η μια εκ των δυο που εντόπισαν τον έβδομο πλανήτη. Οι «πολίτες» ερευνητές μάλιστα έκαναν την ανακάλυψη εξετάζοντας τα δεδομένα της Planet Hunters όχι μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή αλλά «παραδοσιακά», με το ανθρώπινο «μάτι».

Αυτή η επιτυχία της ομάδας που μελέτησε τα δεδομένα του Planet Hunters θεωρείται από τα μέλη της μια νίκη του ανθρώπου έναντι των μηχανών. «Το να ψάχνει κάποιος να εντοπίσει αυτές τις διαβάσεις φαίνεται σαν ένα έργο τέλεια σχεδιασμένο για έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή» σχολίασε στο BBC ο Κρις Λίντοτ, μεταδιδακτορικός ερευνητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ο οποίος μετείχε στη μελέτη. «Εξακολουθούμε να ανακαλύπτουμε όμως ότι σε αυτές τις ξεχωριστές περιπτώσεις, αυτές τις παράξενες περιπτώσεις, αυτές τις πολύπλοκες περιπτώσεις, οι άνθρωποι μπορούν να νικήσουν τους υπολογιστές».

Η μελέτη του δρος Λίντοτ (ο οποίος είναι επίσης ένας από τους παρουσιαστές της εκπομπής «Sky at Night» του BBC και έχει συμβάλει στη δημιουργία της Planet Hunters) και των άλλων εθελοντών έχει υποβληθεί προς δημοσίευση στην επιθεώρηση «Astronomical Journal» και παρουσιάζεται στον δικτυακό τόπο επιστημονικών προδημοσιεύσεων arXiv.

http://arxiv.org/abs/1310.5912

Η άλλη μελέτη που εντόπισε τον ίδιο έβδομο πλανήτη έγινε από ομάδα αστρονόμων από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, έχει υποβληθεί προς δημοσίευση στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal» και παρουσιάζεται επίσης στο arXiv.

http://arxiv-web3.library.cornell.edu/abs/1310.6248

Το KIC 11442793 δεν είναι το μόνο άστρο που «περιστοιχίζεται» από επτά πλανήτες – ένα άλλο άστρο, το HD 10180 θεωρείται ότι έχει επίσης επτά ή ενδεχομένως και εννέα πλανήτες ενώ επτά πλανήτες πιστεύεται ότι περιφέρονται και γύρω από το άστρο GJ 887C. Το σύστημα του KIC 11442793 όμως παρουσιάζει κάποιες σημαντικές ομοιότητες με το δικό μας, όπως και κάποιες σημαντικές διαφορές.

«Μοιάζει αρκετά με το δικό μας υπό την έννοια ότι όλοι οι μικροί πλανήτες βρίσκονται στο εσωτερικό και όλοι οι μεγάλοι στο εξωτερικό του, Και κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητα αυτό που βλέπουμε πάντα» εξήγησε ο δρ Λίντοτ. Όπως όμως έσπευσε να προσθέσει διαφέρει επίσης από το δικό μας, καθώς και οι επτά πλανήτες βρίσκονται πολύ κοντά στο άστρο τους – όλοι τους περιφέρονται γύρω από αυτό σε αποστάσεις μικρότερες από την απόσταση της Γης από τον Ηλιο.

«Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους είναι εύκολο να τους δούμε, επειδή όσο πιο κοντά βρίσκονται στον ήλιο τους τόσο πιο συχνά κάνουν την περιφορά τους γύρω από αυτόν« ανέφερε ο ερευνητής. Οι προσομοιώσεις που έκαναν ο δρ Λίντοτ και οι συνεργάτες του δείχνουν, όπως συμπλήρωσε, ότι το σύστημα του KIC 11442793 είναι σταθερό.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=536526

[trex]

Οι πιθανότητες να μην είμαστε μόνοι στο σύμπαν αυξάνονται

 

Οι πιθανότητες να μην είμαστε μόνοι στο σύμπαν όλο και αυξάνονται. Μόνος ένας πλανήτης μπορεί αποδεδειγμένα να υποστηρίξει τη ζωή, και δεν είναι άλλος από τη Γη.

Ωστόσο, με τους τουλάχιστον 11 δισεκατομμύρια κόσμους στο μέγεθος της Γης που υπάρχουν στο γαλαξία μας και τα καινούργια στοιχεία παράξενων ειδών ζωής που ευδοκιμούν σε ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες, οι πιθανότητες να μην είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν όλο και αυξάνονται.

Στις 9 Φεβρουαρίου 2013, το διαστημικό ρόβερ της NASA, το Curiosity, βρήκε κάτι στον πλανήτη Άρη που ήταν το ορόσημο της εξερεύνησης για εξωγήινη ζωή. Πλήρως εξοπλισμένο, το ρόβερ, που είχε το μέγεθος ενός SUV, σύρθηκε στο έδαφος του κρατήρα Γκέιλ, του οποίου το ύψος έφτανε τα 15.000 πόδια (4.570 μέτρα). Το ρόβερ είχε φτάσει στο έδαφος πιο πριν με τη βοήθεια ενός σύνθετου αεριωθούμενου γερανού.

Έπειτα, περίπου 355 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη, αλλά μόλις λίγα μέτρα από το χώρο που προσγειώθηκε, το Curiosity εξερεύνησε μια ρηχή λακκούβα με το όνομα Yellowknife Bay. Το μηχάνημα κύλησε σε ένα ξηρό βραχώδες υπόστρωμα που έχει γίνει σαθρό υπό την διαρκή έκθεσή του στην αρειανή ατμόσφαιρα. Εκεί, το ρόβερ τρύπησε το βραχώδες υπόστρωμα και μέσα σε λίγα λεπτά βγήκε από τη στενή διάνοιξη μια γκρι σκόνη, την οποία το Curiosity συνέλεξε ως δείγμα.

Το δείγμα αυτό περιείχε σμεκτίτη άργιλο, ο οποίος στη Γη συναντάται σε πεδιάδες με μαλακό έδαφος και περιοχές που πλήττονται από μουσώνες. Σήμερα, ο Άρης είναι κατά κύριο λόγο άνυδρος, χτυπημένος από παγκόσμιες θύελλες σκόνης, ενώ η θερμοκρασία του μπορεί να φτάσει ακόμα και 76 βαθμούς Κελσίου την ημέρα. Τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν, από ό,τι φαίνεται, ένα ποτάμι γλυκού νερού σχηματιζόταν στις παρυφές του κρατήρα Γκέιλ και κατέληγε σε μια λίμνη στο Yellowknife Bay. Ο ουρανός ήταν τότε πιο μπλε, πιθανόν, και πιο συννεφιασμένος και το έδαφος δεν είχε ακόμη μετατραπεί από γκρι σε κόκκινο. Το Όρος Σαρπ που φτάνει στα 5.480 μέτρα ύψος πάνω από τον πάτο του κρατήρα ίσως να ήταν σκεπασμένο με πάγο και χιόνι.

 

Το Curiosity βρήκε μέσα στον αρχαίο άργιλο πολλά στοιχεία βασικά για τη ζωή, όπως διοξείδιο, υδρογόνο, οξυγόνο, άζωτο και φώσφορο. Δεν γνωρίζουμε αν τα βακτήρια ή τα φυτά και τα ζώα που μπορεί να μοιάζουν με αυτά που έχουμε στη Γη, υπήρχαν κάποτε στην περιοχή Yellowknife Bay, αλλά θα μπορούσαν.

Το Curiosity είναι ο πιο πρόσφατος ρόβερ-εξερευνητής στη μακρόχρονη εξερεύνηση του Άρη από τους ανθρώπους, μια προσπάθεια που μέχρι στιγμής περιλαμβάνει το ρόβερ Opportunity, το οποίο έκλεισε δέκα χρόνια εξερεύνησης, καθώς κι άλλα τρία διαστημόπλοια σε τροχιά στο διάστημα. Ωστόσο, το Yellowknife Bay ήταν το πρώτο σημείο που παρατηρήθηκε ποτέ στον πλανήτη Άρη και γενικά στο σύμπαν, το οποίο δείχνει ότι θα μπορούσε να υποστηρίξει την ύπαρξη ζωής και έξω από τη Γη.

Γενιές και γενιές επιστημόνων και οπαδών της επιστήμης πίστευαν πάντα ότι θα βρίσκονταν δείγματα ζωής στο σύμπαν, αν όχι κι ολόκληροι πολιτισμοί, τουλάχιστον στρώματα βακτηρίων ή θηρία με πλοκάμια στους ωκεανούς, κάτι τέλος πάντων που θα έδειχνε ότι υπάρχει ζωή και πέρα από τη Γη. Για δεκαετίες ολόκληρες, τα στοιχεία ήταν λίγα και φτωχά, αλλά πλέον, το 2013, οι ενδείξεις συνηγορούν με εκείνους που πίστεψαν σε αυτό το σενάριο. Τα στοιχεία είναι αδιάσειστα από τις εξερευνήσεις, τα διαστημικά τηλεσκόπια και τα ρόβερ.

 

Παλιότερα, οι πλανήτες θεωρούνταν σπάνιοι, αλλά το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler απέδειξε ότι οι εξωγήινοι κόσμοι όχι απλά υπάρχουν, αλλά είναι δισεκατομμύρια. Οι επιστήμονες είχαν φανταστεί ότι το σύμπαν είναι στεγνό από νερό, αλλά νέες έρευνες έδειξαν ότι είναι γεμάτο με πλανήτες που έχουν νερό και η έκπληξη ήταν ότι η ύπαρξη ζωής δεν είναι κάτι τόσο εύθραυστο όσο νόμιζαν, αλλά ίσα ίσα κάτι πολύ ανθεκτικό, που αντέχει και στα πιο σκληρά περιβάλλοντα.

Τα συναρπαστικά νέα, εν τω μεταξύ, δεν σταματούν. Τον Απρίλιο, οι αστρονόμοι εντόπισαν τρεις πλανήτες που έδειχναν ότι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την ύπαρξη ζωής και οι οποίοι περιστρέφονται στις βιώσιμες ζώνες των αστέρων τους, δηλαδή στις ακριβείς αποστάσεις όπου το νερό ούτε παγώνει ούτε βράζει, αλλά συγκεντρώνεται σε ωκεανούς φιλικούς προς την ύπαρξη ζωής. Ένας από τους κόσμους, με το όνομα Kepler-62e, φαίνεται να έχει σημάδια μιας υγρής ατμόσφαιρας, γεμάτης από σύννεφα, ενώ αναμένονται νέα στοιχεία με την πάροδο του χρόνου.

Η Louisa Preston, αστροβιολόγος του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Βρετανίας ερευνά τα ενδεικτικά σημάδια της βιολογίας που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να εντοπίσουμε ζωή στο διάστημα. «Μπορούμε να προβλέψουμε πλέον ότι υπάρχουν 17 δισεκατομμύρια πλανήτες μόνο στο γαλαξία μας που μοιάζουν με τη Γη», αναφέρει η Preston. «Και μιας και ο γαλαξίας μας είναι ένας από τους εκατοντάδες των δισεκατομμυρίων που υπάρχουν στο σύμπαν, οι πιθανότητες να βρούμε δείγματα ζωής είναι πολύ μεγάλες».

Ακολουθούν τρεις λόγοι, για τους οποίους είναι πολύ πιθανό να βρούμε ζωή σε άλλους πλανήτες ανακαλύπτοντας ότι δεν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν...

 

1. Το νερό δεν είναι σπάνιο, αλλά σύνηθες

Μέχρι πρόσφατα, το νερό θεωρούνταν σπάνιο στο διάστημα, αλλά όχι πια. Σύμφωνα με τον James Green, διευθυντή του τμήματος Planetary Science της NASA στην Ουάσιγκτον, «αυτό που βρίσκουμε εκεί έξω είναι πως το νερό υπάρχει παντού».

Οι επιστήμονες πίστευαν ότι η επιφάνεια του Άρη ήταν απόλυτα ξηρή μέχρι το 2011, όταν παρατήρησαν σκούρες γραμμές που μεγάλωναν τους θερμούς μήνες, υποχωρούσαν το χειμώνα και επανεμφανίζονταν την άνοιξη, υποδηλώνοντας πιθανόν έναν εποχιακό κύκλο πάγου-τήξης.

Το Νοέμβριο του 2012, μια ομάδα ερευνητών της NASA αποκάλυψε ότι ο Ερμής διαθέτει περισσότερους από 100 δισεκατομμύρια κυβικούς τόνους παγωμένου νερού στους μόνιμα σκοτεινούς κρατήρες του, ενώ ακόμα και το φεγγάρι, που θεωρούνταν παλιά το πιο ξηρό μέρος στο ηλιακό σύστημα, έχει έναν ενεργό κύκλο νερού, κάτι που οι επιστήμονες ανακάλυψαν το 2010.

 

2. Η ζωή είναι πιο ευέλικτη από ό,τι πιστεύεται

Ο ήλιος δεν σταματά ποτέ να λάμπει το καλοκαίρι της Ανταρκτική, γι’ αυτό η μέρα και η νύχτα δεν φαίνεται να έχουν μεγάλη διαφορά. Ο Brent Christner, ειδικός επιστήμονας της κρυοβιολογίας, ταξίδεψε μέχρι την Ανταρκτική για να βρει μικρόβια που ζουν στο αιώνιο σκοτάδι.

Ο ίδιος και οι συνεργάτες του πέρασαν μήνες στο σταθμό McMurdo, προετοιμάζοντας ένα σύστημα τρυπανιού για να φτάσουν προς τη λίμνη Whillans, που είναι μια λίμνη θαμμένη κάτω από περίπου 800 μέτρα βάθος πάγου. Τελικά, το τρυπάνι, χρησιμοποιώντας ζεστό νερό, έφτασε στη λίμνη μέσα σε 30 ώρες. Ένα δείγμα αυτής που συλλέχθηκε πήγε στο εργαστήριο που είχε στηθεί στην επιφάνεια και ο Christner είδε με μεγάλη του χαρά ότι υπήρχαν ίχνη βακτηρίων που ευδοκίμησαν και άντεξαν στη λίμνη, αποκομμένα από την επιφάνεια της Ανταρκτικής για χιλιάδες χρόνια.

Οι ερευνητές δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν πώς κατάφεραν αυτά τα μικρόβια να αντέξουν στο χρόνο και να επιβιώσουν στο σκοτεινό και παγωμένο νερό, αλλά η ανακάλυψη τους είναι πολύ σημαντική, γιατί δείχνει οι οργανισμοί μπορούν να αντέξουν στα πιο βαθιά σημεία ενός ωκεανού, στην πιο ξηρή έρημο και στο αλμυρότερο νερό που υπάρχει στον κόσμο.

3. Οι πλανήτες είναι ο κανόνας, όχι η εξαίρεση

Τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες ανακαλύπτουν όλο και περισσότερους πλανήτες και όπως αναφέρει ο Michio Kaku, θεωρητικός φυσικός στο City College της Νέας Υόρκης «για πολύ καιρό πιστεύαμε ότι υπάρχουν ορισμένοι συγκεκριμένοι πλανήτες κι αυτό ήταν όλο. Οτιδήποτε πέραν αυτού ήταν απλώς εικασία, γι’ αυτό ήταν σοκ όταν βρήκαμε ίχνη άλλων πλανητών, όμως όσο περνάει ο καιρός ο κατάλογος των πλανητών μεγαλώνει».

Φυσικά, τα εύσημα ανήκουν στο διαστημικό τηλεσκόπιο του Kepler, που άρχισε να λειτουργεί το 2009, ακολουθώντας την τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο, με κύριο έργο να μετρήσει το φως που προερχόταν από κάθε άστρο και υπομονετικά να περιμένει να σκοτεινιάσει προσωρινά, ανακαλύπτοντας έτσι ότι ο πλανήτης έχει έκλειψη από εκείνη τη μεριά. Πλέον, το συγκεκριμένο τηλεσκόπιο έχει ανακαλύψει μέχρι στιγμής 2.740 πιθανούς πλανήτες, ωστόσο τα ευρήματα πρέπει να επιβεβαιωθούν από περαιτέρω μελέτη. Αν όμως η πρότερη εμπειρία είναι ενδεικτική, το 90% των στοιχείων θα αποδειχθούν αληθινά. Εικάζοντας από τα ευρήματα του τηλεσκοπίου, οι αστρονόμοι θεωρούν πια ότι υπάρχουν τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια πλανήτες στο γαλαξία μας.

[Δροσος Γεωργιος]

Το καυτό «δίδυμο» της Γης.

Ένα σχεδόν «ταυτόσημο» δίδυμο του πλανήτη μας εντοπίστηκε από τους επιστήμονες σε ένα ηλιακό σύστημα στον αστερισμό του Κύκνου, 400 έτη φωτός μακριά από εμάς. Ο Kepler-78b, όπως ονομάζεται, είναι βραχώδης και αποτελεί τον πιο κοντινό σε χαρακτηριστικά εξωπλανήτη με τη Γη που έχει εντοπιστεί ως τώρα. Ο κόσμος του είναι όμως εντελώς διαφορετικός, αφού «ψήνεται» σε θερμοκρασίες χιλιάδων βαθμών Κελσίου όντας ανίκανος να υποστηρίξει τη ζωή. Παρ’ όλα αυτά η ανακάλυψή του προσφέρει για πρώτη φορά «απτές» ενδείξεις ότι κάπου «εκεί έξω» θα πρέπει να υπάρχει σίγουρα τουλάχιστον ένας πλανήτης εντελώς ίδιος με τον δικό μας.

Ο Kepler-78b δεν έχει μόνο μέγεθος παρόμοιο με της Γης (άλλοι εξωπλανήτες με αυτό το χαρακτηριστικό, όπως π.χ. ο Kepler-10b, έχουν ήδη εντοπισθεί). Εχει επί πλέον παρόμοια μάζα και πυκνότητα, δηλαδή παρόμοια σύσταση με της Γης.

Αυτή η «σύμπτωση» και των τριών χαρακτηριστικών τον καθιστά τον πρώτο εξωπλανήτη που μπορούμε να πούμε ότι πραγματικά μοιάζει με τον δικο μας.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχει μια σημαντική διαφορά «θέσης». Ο Kepler-78b βρίσκεται υπερβολικά κοντά στο άστρο του – συγκεκριμένα η απόστασή του από αυτό είναι ίση με το ένα εκατοστό της απόστασης της Γης από τον Ηλιο.

Ως αποτέλεσμα η θερμοκρασία του υπολογίζεται ότι κυμαίνεται στους 2.000-2.800 βαθμούς Κελσίου ενώ το έτος του διαρκεί μόλις 8,5 ώρες!

Οι επιστήμονες που τον μελέτησαν θεωρούν ότι λόγω των παλιρροϊκών δυνάμεων «βλέπει» το άστρο του μόνο από τη μια πλευρά – η μια πλευρά του δηλαδή έχει μονίμως μέρα και η άλλη μονίμως νύχτα. Όπως εικάζουν, η πλευρά της «ημέρας» είναι καλυμμένη από λάβα. «Νομίζω ότι είναι ασφαλές να πούμε ότι η πλευρά της “ημέρας” είναι λιωμένη» δήλωσε στο BBC ένας εκ των μελετητών, ο Τζόσουα Γουίν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT), «Κανείς δεν έχει υπολογίσει πραγματικά αν η πλευρά της “νύχτας” θα είναι και αυτή λιωμένη (δεν γνωρίζουμε τη θερμοκρασία σε αυτή την πλευρά) ούτε πόσο βαθιά φθάνει το λιωμένο στρώμα στο εσωτερικό του πλανήτη».

Ο υπολογισμός της μάζας και της πυκνότητας του Kepler-78b έγινε ανεξάρτητα από δυο διαφορετικές ερευνητικές ομάδες, οι οποίες δημοσίευσαν τις σχετικές μελέτες στην επιθεώρηση «Nature». Τα αποτελέσματά τους σχεδόν συμπίπτουν, γεγονός το οποίο τα καθιστά ιδιαίτερα αξιόπιστα.

Η πρώτη ομάδα, με επικεφαλής τον Αντριου Χάουαρντ του Πανεπιστημίου της Χαβάης στη Χονολουλού, εκτιμά ότι ο εξωπλανήτης έχει ακτίνα ίση με το 1,2 της ακτίνας της Γης και μάζα ίση με το 1,69 της μάζας της Γης.

http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature12767.html

Η δεύτερη ομάδα, με επικεφαλής τον Φραντσέσκο Πέπε του Πανεπιστημίου της Γενεύης στην Ελβετία, εκτιμά ότι η ακτίνα του είναι ίση με το 1,16 της Γης και η μάζα του ίση με το 1,86 της Γης.

http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature12768.html

Και οι δυο ομάδες υπολογίζουν την πυκνότητά του γύρω στα 5,5 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό – πυκνότητα παρόμοια με αυτή της Γης, η οποία υποδηλώνει ότι θα πρέπει να αποτελείται από πετρώματα και σίδηρο.

Η ακτίνα – και κατ’ επέκταση το μέγεθος ενός πλανήτη – υπολογίζεται στα δεδομένα του τηλεσκοπίου Kepler της NASA (το οποίο και εντόπισε τον Kepler 78b, όπως υποδηλώνει το όνομά του) από τις διαβάσεις που αυτός πραγματοποιεί μπροστά από το άστρο του. Ο υπολογισμός της μάζας και της πυκνότητας είναι όμως μια πιο πολύπλοκη διαδικασία. Και οι δυο ερευνητικές ομάδες τον έκαναν χρησιμοποιώντας επίγεια τηλεσκόπια για να μετρήσουν μικροσκοπικές παραμορφώσεις που προκαλεί η βαρύτητα του πλανήτη στο φως του άστρου του. Η μέτρηση αυτή δεν είναι εύκολη, στην περίπτωση όμως του Kepler-78b κατέστη δυνατή επειδή ο πλανήτης είναι τόσο μεγάλος και βρίσκεται τόσο κοντά στο άστρο του με αποτέλεσμα να προκαλεί μεγαλύτερες παραμορφώσεις.

Η εγγύτητα του Kepler-78b με το άστρο του βοήθησε μεν τους επιστήμονες να υπολογίσουν τη σύστασή του, παράλληλα όμως αποτελεί και ένα μεγάλο «αίνιγμα» για αυτούς. Αυτό γιατί, σύμφωνα με τις θεωρίες για τον σχηματισμό των πλανητών, είναι αδύνατον να έχει σχηματιστεί σε αυτή την απόσταση όπως επίσης είναι αδύνατον και να έχει μετακινηθεί σε εκείνο το σημείο έχοντας σχηματιστεί κάπου μακρύτερα. Οι ερευνητές εικάζουν ότι ο Kepler-78b έλκεται από το άστρο του οδεύοντας με μαθηματική ακρίβεια προς τον θάνατό του – τα χρόνια του είναι μετρημένα λένε χαρακτηριστικά.

«Δεν θα μπορούσε να έχει σχηματιστεί σε αυτή τη θέση γιατί ένας πλανήτης δεν σχηματίζεται μέσα σε ένα άστρο. Δεν θα μπορούσε να έχει σχηματιστεί μακρύτερα και να έχει μετακινηθεί προς τα μέσα γιατί θα είχε μετακινηθεί μέχρι τέλους, ως το άστρο. Αυτός ο πλανήτης είναι ένα αίνγιμα» δήλωσε ο Ντίμιταρ Σασέλοφ του Κέντρου Αστρουφισκής Χάρβανρτ-Σμιθσόνιαν, ο οποίος μετείχε σε μια από τις μελέτες, προσθέτοντας:

«Ο Kepler-78b θα καταλήξει επάνω στο άστρο του πολύ σύντομα, μιλώντας με αστρονομικούς χρόνους».

Ο «πολύ σύντομος» από αστρονομικής απόψεως χρόνος στον οποίο οι ερευνητές τοποθετούν τον θάνατο του Kepler-78b είναι μέσα σε τρία δισεκατομμύρια χρόνια.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=537175

[trex]

Πόσοι είναι οι κατοικήσιμοι πλανήτες στον γαλαξία μας;

 

Μπορεί η συλλογή δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler να σταμάτησε μετά την βλάβη που υπέστη,

ωστόσο στην τετραετή αποστολή του συνέλεξε αρκετά δεδομένα που θα μπορούσαν να απαντήσουν σε ένα πολύ σημαντικό ερώτημα:

 

Πόσα από τα 200 δισεκατομμύρια άστρα του γαλαξία μας διαθέτουν κατοικήσιμους πλανήτες;

 

Από την στατιστική ανάλυση όλων των δεδομένων του διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ, που πραγματοποίησαν αστρονόμοι του Πανεπιστημίου Berkeley στην Καλιφόρνια και του Πανεπιστημίου Manoa στη Χαβάη, προέκυψε ότι:

 

ένα στα πέντε άστρα σαν τον δικό μας ήλιο, διαθέτουν πλανήτες στο μέγεθος της γης και με επιφανειακή θερμοκρασία που ευνοεί την ανάπτυξη ζωής. Δεδομένου ότι το 20% των άστρων είναι σαν τον ήλιο μας, τότε ο αριθμός των δυνητικά κατοικήσιμων πλανητών ανέρχεται σε μερικά δισεκατομμύρια στον γαλαξία μας!

 

Οι εξωπλανήτες αυτοί βρίσκονται στην λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη του άστρου γύρω από το οποίο περιστρέφονται, στην απόσταση δηλαδή όπου οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια του πλανήτη θα μπορούσαν να είναι κατάλληλες για τη ζωή.

 

Όμως, οι αστρονόμοι τονίζουν ότι ακόμη κι αν ένας εξωπλανήτης που μοιάζει με τη Γη και βρίσκεται μέσα στην κατοικήσιμη ζώνη, δεν είναι κατ’ ανάγκη φιλικός στη ζωή.

 

Και τούτο διότι υπάρχει πιθανότητα να έχουν πυκνή ατμόσφαιρα, η οποία με τη σειρά της θα έκανε τη θερμοκρασία στην επιφάνεια πολύ υψηλή και αφιλόξενη σε μακρομόρια σαν το DNA και τις πρωτεΐνες.

 

Σύμφωνα με την στατιστική ανάλυση των δεδομένων του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler, ο πλησιέστερος στη Γη εξωπλανήτης που θα μπορούσε να φιλοξενεί ζωή, βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη από 12 έτη φωτός. Το δε άστρο γύρω από το οποίο περιστρέφεται θα μπορούσαμε να το παρατηρήσουμε με γυμνό μάτι στον νυχτερινό ουρανό!

 

http://physicsgg.me/2013/11/04/%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B5%CF%82/

[kkokkolis]

Αυτό είναι είδηση.

Το μόνο που μένει είναι η εκτίμηση του φαινομένου της ζωής σαν τυχαίο ή "νομοτελειακό" γεγονός.

Άραγε, όπου υπάρχουν οι επιτρεπτικές συνθήκες δημιουργείται ζωή, ή υπάρχει ποσόστωση βάσει τυχαιότητας; Και τι είναι αυτό το "τυχαίο"; Μήπως άλλη μία παράμετρος που απλώς αγνοούμε;

 

Κρίμα που οι αστροειδήσεις είναι θαμμένες εδώ κάτω. Είναι το πιο δραστήριο τμήμα του forum. Οι νεκροί από πάνω, οι ζωντανοί από κάτω, κάπως ανάποδο μου φαίνεται.

[Explorer79]

Το ερωτημα ειναι αλλο για μενα...

 

Υπαρχει εξωγηινη ζωη καπου αλλου στον γαξαλια μας ή και σε ολο το συμπαν, που να περιλαμβανει και οντα που ειναι ακριβως οπως εμεις;

[ckormpos1]

Μακαρυ!Θα ηταν ομως οπως λεει και στο site ενα ονειρο απραγματοποιητο!

[trex]

NASA: όλοι οι πλανήτες που ανακάλυψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler σε ένα video

 

Η NASA ανακοίνωσε αυτή την εβδομάδα ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler ανακάλυψε 833 νέους πλανήτες από τον Ιανουάριο, ανεβάζοντας τον αριθμό των πιθανών πλανητών σε 3.538.

 

Για να γιορτάσει τα νέα ευρήματα, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία έδωσε στη δημοσιότητα ένα video με όλους τους πλανήτες που έχει ανακαλύψει το τηλεσκόπιο Kepler μέχρι σήμερα.

 

Δημιουργός του videο είναι ο Daniel Fabrycky, επίκουρος καθηγητής αστρονομίας στο πανεπιστήμιο του Σικάγο και συνεργάτης της NASA.

 

Όπως εξηγεί ο καθηγητής, το video παρουσιάζει τους πλανήτες που ανακαλύφθηκαν με το τηλεσκόπιο Kepler ως τον Νοέμβριο του 2013 και το μέγεθος της τροχιάς τους.

 

Ποικίλα χρώματα χρησιμοποιήθηκαν για να διαχωρίσουν κάθε πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από το άστρο του, ωστόσο εντονότερος είναι ο χρωματισμός του πλανητικού συστήματος KOI-351 που διαθέτει τουλάχιστον επτά πλανήτες.

 

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler τέθηκε σε τροχιά το 2009 για να μελετήσει τα ουράνια σώματα του γαλαξία μας που περιστρέφονται γύρω από αστέρια.

 

Σύμφωνα με νέα μελέτη του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, ως και ένα στα πέντε αστέρια σαν τον Ήλιο μας έχει έναν πλανήτη στο μέγεθος της Γης και στη σωστή θέση για να διαθέτει νερό, το βασικό συστατικό της ζωής.

 

ΔΕΙΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΝΑΝ ΧΟΡΟ...ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΩΝ http://www.econews.gr/2013/11/08/kepler-planites-video-107793/

[trex]

Πάνω από 10 δισεκατομμύρια πλανήτες μπορεί να έχουν ζωή!

 

Νέες εκτιμήσεις από αμερικανούς αστρονόμους, βασισμένες σε παρατηρήσεις εξωπλανητών, δείχνουν ότι περίπου ένα στα πέντε άστρα σαν τον Ήλιο στον γαλαξία μας (ποσοστό 22%) διαθέτουν τουλάχιστον έναν πλανήτη παρόμοιο σε μέγεθος και συνθήκες με τη Γη, ο οποίος βρίσκεται στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη».

 

Ο κοντινότερος κατοικήσιμος εξωπλανήτης μπορεί να βρίσκεται σε απόσταση «μόνο» 12 ετών φωτός.

 

Η νέα εκτίμηση αυξάνει την αισιοδοξία των επιστημόνων ότι κάπου ανάμεσα στα άστρα έχουν εξελιχθεί, όπως και στον δικό μας πλανήτη, διάφορες μορφές ζωής.

 

Η νέα πιο αισιόδοξη στατιστική ανάλυση, η πληρέστερη μέχρι σήμερα, η οποία βασίζεται σε τρία χρόνια δεδομένων που συνέλλεξε το εκτός λειτουργίας πλέον διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» της NASA, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι -ανάλογα με την εκτίμηση για το πόσα άστρα σαν τον Ήλιο μας υπάρχουν (από δέκα έως 50 δισεκατομμύρια) - ο γαλαξίας μας μπορεί να διαθέτει από δύο έως δέκα δισεκατομμύρια πλανήτες ικανούς να φιλοξενήσουν ζωή (ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή).

 

Ο αριθμός αυτός διευρύνεται κατά πολύ, φθάνοντας τα 20 δισεκατομμύρια κατοικήσιμους πλανήτες, αν συμπεριληφθούν οι πλανήτες γύρω από άστρα πιο κρύα από τον Ήλιο μας, όπως οι «ερυθροί νάνοι», που αφθονούν στο γαλαξία μας, ο οποίος, σύμφωνα με μια εκτίμηση, περιέχει γύρω στα 100 δισεκατομμύρια άστρα διαφόρων ειδών.

 

«Οι πλανήτες φαίνεται να αποτελούν τον κανόνα μάλλον παρά την εξαίρεση», δήλωσε ο αστρονόμος Έρικ Πετιγκούρα του πανεπιστημίου της Καρλιφόρνια - Μπέρκλεϊ, η ομάδα του οποίου έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, τους «Times της Νέας Υόρκης» και το Space.com.

 

Σε διεθνές αστρονομικό συνέδριο μόλις ανακοινώθηκε η ανακάλυψη άλλων 833 πιθανών εξωπλανητών χάρη στις παρατηρήσεις του «Κέπλερ».

 

Δέκα από αυτούς έχουν μέγεθος το πολύ διπλάσιο της Γης και βρίσκονται στη «φιλόξενη» ζώνη του άστρου τους.

 

Το «Κέπλερ» (για το οποίο η NASΑ καταβάλλει εργώδεις προσπάθειες, ώστε να το επαναφέρει στη ζωή), όσο λειτουργούσε, μελέτησε πάνω από 150.000 άστρα και βρήκε συνολικά 3.538 πιθανούς εξωπλανήτες, από τους οποίους περίπου 1.000 έχουν επιβεβαιωθεί μέχρι στιγμής.

 

http://www.astrovox.gr/forum/posting.php?mode=reply&t=15654

[Explorer79]

Μπορει ο γαλαξιας μας να εχει δισεκατομμυρια πλανητες με ζωη αλλα...

 

Μας ενδιαφερουν κυριως πλανητες με νοημοντα οντα. Αυτοι μπορει να ειναι σαφως λιγοτεροι. Ισως μερικα εκατομμυρια μονο. Και οι πλανητες με οντα παραπλησια με τους ανθρωπους, μπορει να ειναι μολις λιγες χιλιαδες.... Ακομα και ενας ομως να εχει κατι παραπλησιο με εμας, ειναι αρκετο!

[trex]

Οπα. Πολυ υπεραισιοδοξο σε βλεπω. Οι επιστημονες λενε οτι παρολο που υπαρχουν 10 δυσ. πλανητες σαν την γη στην κατοικισιμη ζωνη μεσα στον γαλαξια μας αυτο δεν σημαινει απαραιτητα οτι εχουν και ζωη ολοι. Μπορει κανενας, μπορει ενας, μπορει πολλοι. Ειναι καθαρα θεωριτικο εφοσον ειναι αδυνατον να γινει αμεση παρατηρηση ατμοσφαιρας και επιφανειας με τα τηλεσκοποια. Πολλοι επιστημονες λενε οτι για να εμφανιστει η ζωη εδω στην γη συνεβησαν απιστευτες συμπτωσεις και οτι ηταν ενα τυχαιο γεγονος. Και τιθεται το εξης ερωτημα. Μπορουν να επαναληφθουν αυτες οι συμπτωσεις και αλλου; Αν οχι μπορει να εμφανιστει η ζωη σε αυτους τους πλανητες υπο αλλες προυποθεσεις; Αν θες την γνωμη μου η απαντηση ειναι ναι και στα δυο.

[Explorer79]

Οπα. Πολυ υπεραισιοδοξο σε βλεπω. Οι επιστημονες λενε οτι παρολο που υπαρχουν 10 δυσ. πλανητες σαν την γη στην κατοικισιμη ζωνη μεσα στον γαλαξια μας αυτο δεν σημαινει απαραιτητα οτι εχουν και ζωη ολοι. Μπορει κανενας, μπορει ενας, μπορει πολλοι. Ειναι καθαρα θεωριτικο εφοσον ειναι αδυνατον να γινει αμεση παρατηρηση ατμοσφαιρας και επιφανειας με τα τηλεσκοποια. Πολλοι επιστημονες λενε οτι για να εμφανιστει η ζωη εδω στην γη συνεβησαν απιστευτες συμπτωσεις και οτι ηταν ενα τυχαιο γεγονος. Και τιθεται το εξης ερωτημα. Μπορουν να επαναληφθουν αυτες οι συμπτωσεις και αλλου; Αν οχι μπορει να εμφανιστει η ζωη σε αυτους τους πλανητες υπο αλλες προυποθεσεις; Αν θες την γνωμη μου η απαντηση ειναι ναι και στα δυο.

 

Ακομα και κανενας πλανητης σε ολο το γαλαξια να μην φιλοξενει ζωη, υπαρχουν δισεκατομμυρια γαλαξιες (ή ακομα και απειροι......αναλογα με την θεωρια που σου αρεσει), οποτε η πιθανοτητα να υπαρχουν ανθρωποι ή εστω ανθρωποειδη καπου αλλου στο συμπαν, ειναι απο σχεδον σιγουρο μεχρι..... χμμμ αν η θεωρια του απειρου αληθευει, απειροι αλλοι κοσμοι με ανθρωπους.

 

[Δροσος Γεωργιος]

Μια νέα ανακάλυψη σε κρατήρα από πτώση μετεωρίτη ενισχύει τη θεωρία της πανσπερμίας.

Πολλές φορές μια εντυπωσιακή ανακάλυψη πραγματοποιείται με λιγότερο ή περισσότερο τυχαίο τρόπο αφού οι ερευνητές που την κάνουν κάτι άλλο αναζητούν και τελικά βρίσκονται μπροστά σε κάτι διαφορετικό, το οποίο έχει όμως πολύ μεγαλύτερη αξία και σημασία από αυτό που αρχικά έψαχναν. Κάτι τέτοιο συνέβη και σε ερευνητές οι οποίοι μελετούσαν γυαλί που δημιουργήθηκε από την πτώση ενός μετεωρίτη που έπεσε σε μια περιοχή της Δυτικής Τασμανίας πριν από περίπου 800 χιλιάδες έτη.

Η πτώση διαστημικών βράχων στην επιφάνεια της Γης, ανάμεσα στα άλλα, οδηγεί στον σχηματισμό γυαλιού που προκύπτει από τα πετρώματα που λιώνουν κατά τη σύγκρουση. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Τασμανίας θέλησαν να μελετήσουν την κατανομή αλλά και τη σύνθεση του γυαλιού που δημιουργήθηκε από την πτώση. Εκπληκτοι ανακάλυψαν τα απομεινάρια φυτών που παγιδεύτηκαν και διατηρήθηκαν μέσα σε κάποια γυαλιά μετά το συμβάν. Οι παρατηρήσεις με εξειδικευμένο εξοπλισμό (μηχανήματα διάθλασης ακτινών Χ κ.ά.) και οι χημικές αναλύσεις έδειξαν ότι μέσα στα γυαλιά βρίσκονταν φύλλα που ανήκουν σε φυτά τα οποία συνήθως βρίσκονται σε βάλτους. Προηγούμενες μελέτες στην περιοχή έχουν υποδείξει την παρουσία βάλτου εκεί την ίδια περίοδο που εκτιμάται ότι έπεσε ο μετεωρίτης.

Η ανακάλυψη κρίνεται από τους ειδικούς ως εξαιρετικά σημαντική αφού είναι η πρώτη φορά που εντοπίζονται ίχνη ζωής να έχουν καταφέρει να επιβιώσουν από τις συνθήκες μιας πτώσης ενός διαστημικού βράχου. Οταν ένας μετεωρίτης ή ένας αστεροειδής πέφτει στην επιφάνεια της Γης αναπτύσσονται συνθήκες (πίεση, θερμοκρασία κ.τ.λ.) οι οποίες, θεωρητικώς, εξαφανίζουν οποιαδήποτε μορφή ζωής βρίσκεται στην περιοχή του συμβάντος.

Το νέο εύρημα δείχνει ότι είναι πιθανό τελικά να επιβιώσει η ζωή μετά την πτώση ενός διαστημικού βράχου.

Αστροβιολόγοι έχουν διατυπώσει εδώ και χρόνια την άποψη ότι απλές μορφές ζωής είναι δυνατόν να επιβιώνουν μέσα σε μετεωρίτες ή αστεροειδείς που ταξιδεύουν στο Διάστημα και, όταν αυτοί πέσουν σε κάποιον πλανήτη, καταφέρνουν να επιβιώσουν και της πτώσης «σπέρνοντας» τη ζωή εκεί.

Εχει εξακριβωθεί ότι η πτώση γιγάντιων διαστημικών βράχων (ή άλλων σωμάτων) στην επιφάνεια ενός πλανήτη εκτοξεύει στο Διάστημα χιλιάδες μικρότερα και μεγαλύτερα κομμάτια του εδάφους του. Τα κομμάτια αυτά ταξιδεύουν στο διαστημικό κενό και συχνά καταλήγουν σε άλλους πλανήτες. Καθώς έχουν εντοπιστεί στη Γη κομμάτια εδάφους που προέρχονται από τον Αρη οι ειδικοί πιστεύουν ότι αντιστοίχως γήινο έδαφος στο οποίο υπήρχαν μικροβιακές μορφές ζωής έχει καταλήξει σε άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος ή πιθανώς σε κάποιους από τους δορυφόρους τους.

Θιασώτες της θεωρίας της πανσπερμίας βρίσκουν το νέο εύρημα ιδιαίτερα ενδιαφέρον για έναν επιπλέον λόγο, ο οποίος πιστεύουν ότι ενισχύει τη θεωρία αυτή.

Οπως αναφέρουν, η πτώση του μετεωρίτη στον βάλτο της Τασμανίας είναι πιθανό να εκτόξευσε στο Διάστημα κάποια κομμάτια εδάφους που περιείχαν γυαλιά όπως αυτά που εντόπισαν οι ερευνητές, και τα οποία μπορεί να έφεραν μέσα τους οργανικές ύλες ή δομικά συστατικά της ζωής.

Το γυαλί, όπως λένε, θα πρέπει να λειτουργεί ως ασπίδα απέναντι στην κοσμική ακτινοβολία και έτσι τα υλικά αυτά θα είναι σώα και αβλαβή όταν τα κομμάτια εδάφους πέσουν κάπου.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=540343

[Δροσος Γεωργιος]

K2: η αποστολή διάσωσης του τηλεσκοπίου Kepler.

Τον περασμένο Μάιο η NASA είχε ανακοινώσει το τέλος του διαστημικού τηλεσκοπίου Κέπλερ, εξαιτίας μηχανικής βλάβης. Οι μηχανικοί της αμερικανικής υπηρεσίας διαστήματος όμως είχαν άλλη άποψη, παρουσιάζοντας μια νέα ιδέα που ίσως σηματοδοτεί την απαρχή της νέας αποστολής Κ2.

Το πρόβλημα στο Κέπλερ ήταν η απώλεια ενός δεύτερου από τα συνολικά τέσσερα γυροσκόπια (τροχοί αντίδρασης), που επέτρεπαν στο σκάφος να επικεντρώνει το τηλεσκόπιο σε κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Για να το κάνει αυτό με την απαιτούμενη υψηλή ακρίβεια, χρειάζονταν τουλάχιστον τρεις λειτουργικοί τροχοί αντίδρασης, οπότε η βλάβη σήμανε το τέλος της αποστολής.

Η απαίτηση για την ακρίβεια στον προσανατολισμό του σκάφους προέρχεται όσο κι αν φαίνεται πρωτάκουστο, από την πίεση που ασκεί ο Ήλιος στο Κέπλερ καθώς είναι η ορμή από τα φωτόνια που εκπέμπει ο Ήλιος και προσπίπτουν στο σκάφος που αλλάζει τον προσανατολισμό του.

Έχοντας αυτό υπόψη, οι μηχανικοί της αποστολής προσπάθησαν να βρουν ένα τρόπο να εκμεταλλευτούν την πίεση από το φως του Ήλιου, μετατρέποντας το φαινομενικό εμπόδιο σε σύμμαχο. Σύμφωνα με αποτελέσματα δοκιμών που πραγματοποίησαν τον Οκτώβριο, εάν χρησιμοποιηθούν τα δύο εναπομείναντα γυροσκόπια για τοποθετηθεί κατάλληλα το σκάφος σε παράλληλο προσανατολισμό με την τροχιά του, είναι δυνατόν η ηλιακή πίεση να αντικαταστήσει τον τρίτο τροχό αντίδρασης, ξαναδίνοντας τη δυνατότητα στο σκάφος να στοχεύσει με την απαιτούμενη ακρίβεια.

Σε μία επίδειξη της μεθόδου όπου το σκάφος στόχευσε για 30 λεπτά μία περιοχή στον αστερισμό του Τοξότη που είχε παρατηρήσει και στο παρελθόν διαπιστώθηκε πως η ποιότητα της νέας εικόνας διέφερε μόνο κατά 5% σε σχέση με τις παρατηρήσεις κατά την περίοδο κανονικής λειτουργίας του Κέπλερ. Περαιτέρω έλεγχοι που θα ακολουθήσουν τις επόμενες ημέρες θα καθορίσουν το μέλλον του παροπλισμένου τηλεσκοπίου, ενώ η τελική απόφαση για το Κέπλερ αναμένεται στις αρχές του νέου έτους.

Η αρχική αποστολή του Κέπλερ είχε στεφθεί με απόλυτη επιτυχία, καθώς το τηλεσκόπιο εντόπισε κατά τη διάρκεια της τετραετούς λειτουργίας του περισσότερους από 3.500 υποψήφιους πλανήτες εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος, εκ των οποίων έχουν επιβεβαιωθεί τουλάχιστον 1.000, ενώ η επεξεργασία των δεδομένων της αποστολής θα συνεχίζεται για αρκετά ακόμη χρόνια.

Το Κέπλερ, είχε παρατηρήσει επανειλημμένα 150.000 άστρα, πραγματοποιώντας μετρήσεις διάρκειας τριάντα λεπτών, χρονική διάρκεια που οδηγεί στην απαίτηση για απόλυτη ακρίβεια στη στόχευση και προσανατολισμό του σκάφους. Οι περιοδικές αυξομειώσεις στη φωτεινότητα που λάμβανε από άστρα του Γαλαξία, έδιναν την ένδειξη στους αστρονόμους για την παρουσία εξωπλανητών που εκείνη τη στιγμή παρεμβάλλονταν ανάμεσα στο άστρο και το σκάφος, εκτελώντας την περιοδική περιστροφή τους γύρω από τα άστρα τους.

http://physicsgg.me/2013/11/27/k2-%ce%b7-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%89%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%b7%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%af%ce%bf%cf%85-keple/

[trex]

Μακαρι να πανε ολα καλα και να επαναλειτουργησει το Κεπλερ. Ειναι πολυ κριμα να παρει τελος προωρα μια τοσο πολυδαπανη αλλα και εξελιγμενη τεχνολογικα αποστολη που θα αποκαλυψει αρκετα απο τα μυστικα που κρυβει ο γαλαξιας μας και ισως οτι εχουμε παρεα σε αυτο το αχανες συμπαν και δεν ειμαστε μονοι.

[Δροσος Γεωργιος]

KOI-351: ένα πλανητικό σύστημα σαν το δικό μας.

Μια ομάδα αστροφυσικών του Γερμανικού Κέντρο Αεροδιαστημικής εντόπισε το πιο πολυπληθές ηλιακό σύστημα μέχρι σήμερα, ανακάλυψη που αποτελεί σημαντικό βήμα στην έρευνα για κόσμους που μοιάζουν με το δικό μας, με απώτατο σκοπό την ανακάλυψη μιας «δεύτερης Γης».

Σύμφωνα με το άρθρο που δημοσιεύεται στο περιοδικό Astrophysical Journal (The Planetary System to KIC 11442793: A Compact Analogue to the Solar System),

http://arxiv.org/abs/1310.6248

επτά πλανήτες περιστοιχίζουν το άστρο ΚΟΙ-351 (Kepler Object of Interest -351), 2.500 έτη φωτός μακριά μας, ενώ βρίσκονται σε διάταξη παρόμοια με αυτή του Ηλιακού μας Συστήματος: οι μικρότεροι βραχώδεις πλανήτες στις εσωτερικές τροχιές και οι μεγαλύτεροι αέριοι γίγαντες σε πιο μεγάλες τροχιές γύρω από το άστρο τους.

Οι τρεις εσωτερικοί πλανήτες μάλιστα έχουν περιόδους περιστροφής 60, 211 και 331 ημερών, αρκετά κοντά στους χρόνους που χρειάζονται ο Ερμής, η Αφροδίτη και Άρης για να κάνουν μία περιστροφή γύρω από τον Ήλιο.

Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης κανένα άλλο πλανητικό σύστημα δε δείχνει τόσες ομοιότητες με τον κόσμο μας στην αρχιτεκτονική του όσο το σύστημα γύρω από το ΚΟΙ-351.

«Η ανακάλυψη αυτού του σύνθετου πλανητικού συστήματος μας βοηθάει να κατανοήσουμε καλύτερα τις διαδικασίες που ευθύνονται για τη δημιουργία τέτοιων συστημάτων», δήλωσε σχετικά ο Χάικε Ράουερ, επικεφαλής για την έρευνα εξωπλανητών του γερμανικού Ινστιτούτου Πλανητικής Έρευνας, και καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου.

Μέχρι σήμερα είναι γνωστοί περίπου 1.000 εξωπλανήτες, όμως γνωρίζουμε μόνο 170 άστρα που φιλοξενούν περισσότερους από έναν πλανήτη. Αυτό δε σημαίνει πως τα υπόλοιπα άστρα δε περιτριγυρίζονται από περισσότερους πλανήτες, όμως ο εντοπισμός τους είναι δυσκολότερος, καθώς η παρουσία πολλών πλανητών μπορεί να δυσκολέψει την ανάγνωση και ανάλυση των παρατηρήσεων. Για τη συγκεκριμένη ανακάλυψη μάλιστα χρειάστηκε η ανάπτυξη εξειδικευμένου λογισμικού, στο οποίο χρησιμοποιήθηκε ένας αλγόριθμος που επέτρεψε στους επιστήμονες να φιλτράρουν τα δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο υπέδειξε περισσότερους από 3.500 πιθανούς πλανήτες.

Στην αναζήτηση εξωπλανητών, οι ερευνητές ενδιαφέρονται για περιοδικές μεταβολές στη φωτεινότητα ενός άστρου, που ίσως να προκαλείται από κάποιον πλανήτη που παρεμβάλλεται εκείνη τη στιγμή μεταξύ του άστρου και του τηλεσκοπίου. Καθώς τα δεδομένα από τις παρατηρήσεις είναι πολλά, τεχνολογικές εξελίξεις όπως αυτή αναμένεται να βοηθήσουν στην αξιοποίηση μεγάλου όγκου δεδομένου, ειδικότερα από μελλοντικά διαστημικά τηλεσκόπια.

http://physicsgg.me/2013/12/03/koi-351-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%bc%ce%b1/

[trex]

Βίντεο: νερό σε εξωγήινες ατμόσφαιρες

 

Χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA, δύο ομάδες αστρονόμων ανακάλυψαν την ύπαρξη νερού στην ατμόσφαιρα πέντε εξωπλανητών.

Τα ονόματα των εξωπλανητών είναι WASP-17b, HD209458b, WASP-12b, WASP-19b και XO-1b.

 

Οι αστρονόμοι για να προσδιορίσουν την χημική σύσταση της ατμόσφαιρας ενός εξωπλανήτη, όταν αυτός περνάει μπροστά από το άστρο του, εξετάζουν τα μήκη κύματος του φωτός που απορροφούνται από την ατμόσφαιρά του. Τα μήκη κύματος που αντιστοιχούν στις γραμμές αυτές αποτελούν τις υπογραφές των χημικών ενώσεων της ατμόσφαιρας του εξωπλανήτη.

 

Οι εντάσεις «των υπογραφών σε νερό» ποικίλουν – οι πλανήτες WASP-17b και HD209458b σύμφωνα με τα δεδομένα περιέχουν τις μεγαλύτερες ποσότητες νερού.

 

Το βίντεο που ακολουθεί μας εξηγεί με περισσότερες λεπτομέρειες πως οι αστρονόμοι ανακαλύπτουν την ύπαρξη πλανητικών συστημάτων που βρίσκονται έτη φωτός μακριά από τη Γη, καθώς επίσης και το πως μπορούν να προσδιορίζουν την χημική σύσταση της ατμόσφαιρας των εξωπλανητών.

 

http://physicsgg.me/2013/12/03/%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%BD%CE%B5%CF%81%CF%8C-%CF%83%CE%B5-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%84%CE%BC%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%82/