Πλανήτης Γη.

[trex]

Ο αστεροειδής που έκαψε τη Γη...

 

… πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια

 

Φωτιές σε κάθε γωνιά της Γης, που κατέκαψαν σχεδόν κάθε δέντρο και αφάνισαν το 80% της ζωής, φαίνεται να προκάλεσε η πτώση του μεγάλου αστεροειδούς πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, σύμφωνα με νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο.

Η ομάδα ειδικών, με επικεφαλής τον Ντάγκλας Ρόμπερτσον από το Ινστιτούτο Ερευνας στις Περιβαλλοντικές Επιστήμες, χρησιμοποίησαν υπολογιστικά μοντέλα και οδηγήθηκαν στη διαπίστωση ότι η πτώση του αστεροειδούς ρευστοποίησε τεράστιες ποσότητες πετρωμάτων, οι οποίες εκτοξεύτηκαν πάνω από την ατμόσφαιρα της Γης. Οταν αυτό το υλικό άρχισε να πέφτει ξανά στη Γη, θέρμανε την ατμόσφαιρα σε τέτοιο βαθμό – η θερμοκρασία εκτιμάται ότι έφθασε στους 1.400 βαθμούς Κελσίου – σκοτώνοντας κάθε έμβιο οργανισμό που δεν ήταν προστατευμένος, είτε βρισκόταν στην ξηρά είτε στη θάλασσα. Καθώς το υλικό έφθανε στην ανώτερη ατμόσφαιρα και πάνω από αυτήν συμπυκνωνόταν σε κόκκους με μέγεθος ρυζιού.

«Αν υπήρχε κάποιος άνθρωπος στη Γη τότε, θα ήταν σαν να καθόταν για δυο-τρεις ώρες πάνω σε μια ψησταριά», είπε ο Ρόμπερτσον. Η ατμόσφαιρα για μερικές ώρες μετά την πτώση του αστεροειδούς εξέπεμπε ερυθρό χρώμα. Η συνολική ποσότητα της θερμότητας που προκλήθηκε από την υπέρυθρη ακτινοβολία ήταν αντίστοιχη με την έκρηξη βόμβας ενός μεγατόνου κάθε 7,5 χιλιόμετρα σε όλη την έκταση της Γης. Μία βόμβα υδρογόνου ενός μεγατόνου έχει περίπου την ίδια εκρηκτική ισχύ με 80 ατομικές βόμβες όπως εκείνη που ρίχτηκε στη Χιροσίμα. Η πρόσκρουση του αστεροειδούς στη Γη φαίνεται να απελευθέρωσε 100 εκατομμύρια μεγατόνους ενέργειας, λέει ο Ρόμπερτσον.

[trex]

Νέα στοιχεία για την πρώτη εμφάνιση ζωής στη Γη

 

Η έρευνα διήρκεσε τρία χρόνια και βασίστηκε σε ερευνητικές τεχνικές οι οποίες αναπτύχθηκαν σε βάθος 17 ετών

 

Δομικός βιολόγος του Πανεπιστημίου Φλόριντα Στέιτ ανακοίνωσε ανακαλύψεις που μπορούν να οδηγήσουν την επιστημονική κοινότητα ένα βήμα πιο κοντά στο να κατανοήσουν πώς ακριβώς εμφανίστηκε ζωή στη Γη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

Ο καθηγητής Μάικλ Μπλέηαμπερ και η ομάδα του δημοσίευσαν δεδομένα που υποστηρίζουν την ιδέα ότι δέκα αμινοξέα που υπήρχαν στη Γη πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, ήταν ικανά να σχηματίζουν αναδιπλούμενες πρωτεΐνες σε ιδιαίτερα αλόφιλο περιβάλλον. Τέτοιου είδους πρωτεΐνες θα είχαν τη δυνατότητα να παράσχουν μεταβολικές δραστηριότητες, ώστε οι πρώτοι ζωντανοί οργανισμοί να εμφανιστούν πριν από 3,5 με 3,9 δισεκατομμύρια χρόνια.

 

Η έρευνα του Μπλέιμπερ διήρκεσε τρία χρόνια και βασίστηκε σε ερευνητικές τεχνικές οι οποίες αναπτύχθηκαν σε βάθος 17 ετών. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.

 

Οι πρώτοι ζωντανοί οργανισμοί ήταν μικροσκοπικά κύτταρα με τη δυνατότητα αναπαραγωγής και προσαρμογής σε διάφορα περιβάλλοντα. «Σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία πιστεύεται ότι το ριβονουκλεϊκό οξύ (RNA) σχηματίστηκε πρώτο σε περιβάλλοντα υψηλής θερμοκρασίας», δήλωσε ο Μπλέημπερ. «Τα δικά μας ευρήματα δείχνουν περισσότερο πως αρχικά εμφανίστηκαν οι πρωτεΐνες, και μάλιστα σε αλόφιλο περιβάλλον», συμπλήρωσε.

 

Οι πρωτεΐνες μπορούν να σχηματίζουν ακριβείς δομές, απαραίτητες για τη διατήρηση της ζωής, χάρις στην ιδιότητά τους να αναδιπλώνονται. Η αναδίπλωση τούς δίνει τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης με άλλες πρωτεΐνες και εκτέλεσης συγκεκριμένων χημικών αντιδράσεων, προκειμένου να προσαρμόζονται στο περιβάλλον.

 

http://physicsgg.me/2013/04/08/%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CE%B5%CE%BC%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%B6%CF%89/

[Δροσος Γεωργιος]

Νέα στοιχεία για τη μαγνητόσφαιρα που προστατεύει τη Γη.

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή εικόνα της μαγνητόσφαιρας, της γιγάντιας μαγνητικής «φυσαλίδας» μέσα στην οποία βρίσκεται η Γη και μέσω της οποίας προστατεύεται από τα σωματίδια του Ηλιου.

Στην εικόνα απεικονίζεται η αλληλεπίδραση της φυσαλίδας με τα σωματίδια του Ηλιου που προσπαθούν να διεισδύσουν σε αυτή και να φτάσουν τον πλανήτη μας.

Ειδικοί της Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard συνέθεσαν τη νέα εικόνα της μαγνητόσφαιρας μελετώντας τα δεδομένα που στέλνει το διαστημικό σκάφος WIND. Το σκάφος παρατηρεί τα φαινόμενα που σχετίζονται με τον λεγόμενο «ηλιακό άνεμο», το ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που εκτοξεύεται από την ανώτερη ατμόσφαιρα του Ήλιου.

Στην εικόνα, όπου η Γη βρίσκεται στην καρδιά του κοσμικού φαινομένου, απεικονίζεται η αναπήδηση των φορτισμένων σωματιδίων στη «φυσαλίδα» η οποία κινείται στο διαπλανητικό (ή μεσοπλανητικό) Διάστημα. Κατά την κίνηση της μαγνητόσφαιρας δημιουργούνται διάφορα δυναμικά συστήματα που αλληλεπιδρούν με τα σωματίδια του Ηλιου.

Η μορφή που έχει η μαγνητόσφαιρα είναι προϊόν της πίεσης που ασκεί ο ηλιακός άνεμος.

Η περιοχή όπου αρχίζει η αλληλεπίδραση ηλιακού ανέμου με το γεωμαγνητικό πεδίο ονομάζεται Τοξοειδές Κύμα Κρούσης (Bow Shock). Πριν από αυτό υπάρχει το Εμπρόσθιο Κύμα Κρούσης (Foreshock) .

Η εικόνα και τα δεδομένα που τη συνοδεύουν αναμένεται να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τι συμβαίνει στο Εμπρόσθιο Κύμα Κρούσης και να βρουν απαντήσεις για το πώς η ενέργεια από το Διάστημα βρίσκει τον δρόμο για να φτάσει στη μαγνητόσφαιρα. Οι συνθήκες στο Εμπρόσθιο Κύμα Κρούσης μεταβάλλονται εξαιτίας της επαφής με τα σωματίδια του Ηλιου των κινούμενων μαγνητικών πεδίων και των μαγνητικών κυμάτων.

«Η μπροστινή πλευρά της μαγνητόσφαιρας βρίσκεται στη περιοχή του Διαστήματος ανάμεσα στη Γη και τον Ηλιο. Είναι λοιπόν μια κρίσιμη περιοχή για να κατανοήσουμε ποια μικρά πράγματα μπορούν να οδηγήσουν σε μεγάλα επακόλουθα. Το τι συμβαίνει στο μαγνητικό πεδίο της Γης εξαρτάται από τι συμβαίνει στο Τοξοειδές Κύμα Κρούσης. Και αυτό που συμβαίνει είναι δραματικό. Επηρεάζει το πόση ενέργεια προωθείται στη μαγνητόσφαιρα. Από τη στιγμή που η ενέργεια αυτή θα διεισδύσει στη μαγνητόσφαιρα θα δημιουργήσει ισχυρές ηλιακές καταιγίδες που μπορεί να επηρεάσουν τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους» αναφέρει ο Ντέιβιντ Σίμπεκ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=509337

 

Το «σύνδρομο της Αφροδίτης» απειλεί τον άνθρωπο.

Διακεκριμένος επιστήμονας υποστηρίζει ότι οι κλιματικές αλλαγές όχι μόνο είναι υπαρκτές αλλά εξελίσσονται με τέτοιο τρόπο ώστε, αν δεν γίνει κάτι δραστικό σύντομα, η Γη κινδυνεύει να υποστεί ό,τι και η Αφροδίτη και να μετατραπεί σε έναν κόσμο όπου η ανθρωπότητα δεν θα μπορεί να επιβιώσει.

Ο κλιματολόγος Τζέιμς Χάνσεν εδώ και πολλά χρόνια κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις κλιματικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στη Γη. Πρόσφατα αποφάσισε μάλιστα να αποχωρήσει από τη θέση του διευθυντή του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA για να αφοσιωθεί στην προσπάθεια που κάνει για να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής. «Αν συνεχίσουμε να καίμε ορυκτά καύσιμα στη Γη δεν θα εκλείψουν μόνο οι πάγοι αλλά και οι άνθρωποι» αναφέρει ο Χάνσεν, τις απόψεις του οποίου πάντως αρκετοί - εντός και εκτός επιστημονικής κοινότητας - θεωρούν από υπερβολικές ως και και αμφιλεγόμενες.

Ο Χάνσεν έγραψε πρόσφατα ένα κείμενο που τιτλοφορείται «Το σύνδρομο της Αφροδίτης» στο οποίο παραλληλίζει την κατάσταση που εξελίσσεται στη Γη με εκείνη της Αφροδίτης. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, η Αφροδίτη είχε κάποτε συνθήκες παρόμοιες με εκείνες της Γης αλλά για άγνωστο λόγο άρχισε η θερμοκρασία να αυξάνεται συνεχώς με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε έναν κόσμο αφιλόξενο για τη ζωή.

«Αν συνεχίσουμε να κάνουμε καύση των ορυκτών καυσίμων είναι βέβαιο ότι τα επίπεδα της θάλασσας θα αυξηθούν κατά δεκάδες μέτρα. Το μόνο ερώτημα είναι το πόσο γρήγορα η στάθμη του νερού θα έχει αυξηθεί τόσο ώστε να πλημμυρίσουν οι παραθαλάσσιες περιοχές. Ταυτόχρονα η καύση των ορυκτών καυσίμων θα προκαλέσει τελικά ένα υπερθερμικό επεισόδιο, το οποίο θα μετατρέψει τη Γη σε Αφροδίτη» υποστηρίζει ο Χάνσεν.

Σύμφωνα με τον αμερικανό επιστήμονα, η ανθρώπινη δραστηριότητα και ειδικά η χρήση ορυκτών καυσίμων θα δημιουργήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση η οποία σε πρώτη φάση θα προκαλέσει την εξάτμιση των υδάτων στη Γη με το υδρογόνο να «δραπετεύει» στο Διάστημα. Παράλληλα η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα θα αυξηθεί προοδευτικά σε σημείο τέτοιο ώστε η τροπόσφαιρα να διασταλεί και να καταλάβει την περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα η στρατόσφαιρα.

Ολα αυτά θα μετατρέψουν τη Γη σε μια «δεύτερη» Αφροδίτη.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=509155

[Δροσος Γεωργιος]

Ο πυρήνας της Γης είναι 1.000 βαθμούς Κελσίου πιο καυτός από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες.

Ο καυτός πυρήνας της Γης έχει ακόμα μεγαλύτερη θερμότητα από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες. Η νέα εκτίμηση από γάλλους ερευνητές δείχνει ότι είναι περίπου 1.000 βαθμούς Κελσίου θερμότερος, φθάνοντας τους 6.000 βαθμούς, δηλαδή τόσο καυτός όσο και η επιφάνεια του Ήλιου.

Οι ερευνητές από το γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS), τη γαλλική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (CEA) και την Εγκατάσταση Ακτινοβολίας του Ευρωπαϊκού Σύγχροτρου (ESRF) στη Γκρενόμπλ, με επικεφαλής την Ανιές Ντεβαέλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», ανέφεραν ότι η νέα μεγαλύτερη εκτίμηση της θερμοκρασίας εξηγεί καλύτερα ορισμένα ζωτικά γεωφυσικά φαινόμενα, όπως η δημιουργία του γήινου μαγνητικού πεδίου.

Επειδή δεν είναι δυνατό να γίνει απευθείας μέτρηση στο κέντρο της Γης, αλλά θεωρείται δεδομένο ότι αυτό περιέχει λιωμένο σίδηρο στο μεταίχμιο μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού τμήματός του πυρήνα, οι επιστήμονες έκαναν εργαστηριακά πειράματα ακριβείας για να μετρήσουν τη θερμοκρασία που λιώνει το συγκεκριμένο μέταλλο υπό συνθήκες μεγάλης πίεσης. Με αυτό τον τρόπο, έβγαλαν τα συμπεράσματά τους για τη θερμοκρασία που πρέπει να επικρατεί στα έγκατα της Γης.

Ο πλανήτης μας έχει ένα στερεό εσωτερικό πυρήνα κυρίως από σίδηρο, που περιβάλλεται από ένα ρευστό εξωτερικό πυρήνα (όπου ο λιωμένος σίδηρος ρέει σχεδόν όπως το νερό), γύρω από τον οποίο υπάρχει ο μανδύας, ενώ πιο επιφανειακά βρίσκεται το στρώμα του φλοιού. Ανάμεσα στον εσωτερικό πυρήνα και στον μανδύα εκτιμάται ότι υπάρχουν διαφορές θερμοκρασίας της τάξης των 1.500 βαθμών Κελσίου, έτσι ώστε να παράγεται το μαγνητικό πεδίο της Γης, σε συνδυασμό με την περιστροφή της γύρω από τον άξονά της (όπως σε ένα «δυναμό»).

Όμως ένα προηγούμενο ανάλογο πείραμα το 1993, με επικεφαλής τον Ράινχαρντ Μπέλερ του πανεπιστημίου του Μάιντς στη Γερμανία, δεν είχε μετρήσει μια τέτοια θερμοκρασιακή διαφορά, πράγμα που από τότε είχε προβληματίσει τους επιστήμονες, αλλά η νέα μέτρηση που εκτιμά πλέον πιο καυτό τον πυρήνα, συμφωνεί καλύτερα με τις κυρίαρχες γεωφυσικές θεωρίες.

Η νέα μέτρηση βασίστηκε σε μια εξελιγμένη τεχνική ακτίνων-Χ που επιτρέπει ταχύτερες και ακριβέστερες μετρήσεις. Το πείραμα έδειξε ότι ο σίδηρος, υπό πίεση 2,2 εκατ. φορές μεγαλύτερη από την επιφάνεια της Γης, λιώνει στους 4.800 βαθμούς Κελσίου. Από αυτή τη διαπίστωση, προκύπτει η νέα εκτίμηση ότι στο κέντρο της Γης, στο σύνορο ανάμεσα στον εσωτερικό και τον εξωτερικό πυρήνα, όπου υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη πίεση (3,3 εκατομμύρια φορές από ό,τι στην επιφάνεια του πλανήτη μας), η θερμοκρασία πρέπει να φθάνει στους 6.000 βαθμούς Κελσίου (συν/πλην 500 βαθμούς).

Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση:

http://www.sciencemag.org/content/340/6131/464.abstract

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_26/04/2013_496043

[trex]

Ο διαστημικός «Μεγάλος Αδελφός» των δασών

Ο δορυφόρος Biomass θα «παρακολουθεί» και θα μελετά τα δέντρα

Παρίσι

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ανακοίνωσε ότι ενέκρινε την αποστολή Biomass. Πρόκειται για ένα δορυφόρο που θα εκτοξευτεί το 2020 και θα έχει ως αποστολή την παρακολούθηση των δασών. Πιο συγκεκριμένα θα υπολογίζει την ποσότητα του άνθρακα που «αποθηκεύεται» στα δάση ώστε να μπορούν οι επιστήμονες να μελετούν τον κύκλο του άνθρακα στη Γη και να κάνουν εκτιμήσεις για το αν και σε τι επίπεδο επηρεάζει το κλίμα.

 

Η αποστολή

 

Η ESA ενέκρινε ένα ποσό 400 εκατομμυρίων ευρώ για την αποστολή η οποία θα αποτελεί μέρος του προγράμματος Earth Observation Programme Board. Οταν ο δορυφόρος τεθεί σε λειτουργία θα γίνει το έβδομο μέλος του στόλου των ερευνητικών διαστημικών σκαφών της ESA που πραγματοποιούν περιβαλλοντικές παρατηρήσεις. Βασικό του όργανο θα είναι ένα ραντάρ που θα μπορεί να διεισδύει σε πυκνά δάση και να υπολογίζει την ποσότητα του άνθρακα που υπάρχει σε αυτά.

 

«Το Biomass θα μας δώσει μια άνευ προηγούμενου γνώση για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα δάση και τι αλλαγές συμβαίνουν σε αυτά. Τα δεδομένα θα συμβάλουν στην ανάπτυξη μεθόδων που θα βοηθήσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες να διατηρήσουν τα δάση τους. Τα δεδομένα αυτά θα βοηθήσουν και σε διαφόρους άλλους τομείς όπως σε αυτόν της βιοποικιλότητας και της ενέργειας» δήλωσε στο BBC ο Σον Κέγκαν, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ, εκ των εισηγητών της πρότασης που κατατέθηκε στην ESA.

 

Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό το σκάφος θα εκτοξευτεί το 2020 και η αποστολή θα έχει χρονικό ορίζοντα πέντε ετών. Προς το παρόν πάντως αρκετές χώρες δεν έχουν δώσει άδεια για να γίνεται παρακολούθηση των δασών τους από τον δορυφόρο (ΗΠΑ, Καναδάς και ευρωπαϊκές χώρες) με τους υπευθύνους της αποστολής να αναφέρουν ότι ακόμη και αν τελικά οι χώρες αυτές επιμείνουν το τελικό αποτέλεσμα των ερευνών δεν θα επηρεαστεί.

 

http://www.axortagos.gr/diastimikos-megalos-adelfos-ton-dason.html

[trex]

Η πίεση «λυγίζει» τον πυρήνα της Γης

 

Ο σίδηρος δεν είναι τόσο σθεναρός όταν υπόκειται σε μεγάλες πιέσεις

 

 

 

Μια νέα μελέτη αναφέρει ότι ο εσωτερικός πυρήνας της Γης δεν είναι τόσο σθεναρός όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα και ότι κάποιες συνθήκες τον «λυγίζουν», γεγονός το οποίο έχει διάφορες γεωλογικές «παρενέργειες».

 

Ο πυρήνας

Ο πυρήνας της Γης αποτελείται από δύο στρώματα, το εξωτερικό και το εσωτερικό. Ο εξωτερικός πυρήνας αποτελείται κυρίως από λιωμένο σίδηρο και ο εσωτερικός από στερεό σίδηρο ενώ και στα; δυο στρώματα υπάρχουν και μικρές ποσότητες νικελίου. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στις ΗΠΑ αποφάσισαν να μελετήσουν τις ιδιότητες του εσωτερικού πυρήνα και ειδικότερα τις…μηχανικές αντοχές του.

 

Εξέθεσαν ένα έλασμα σιδήρου σε πιέσεις 200 γιγαπασκάλ, πίεση δύο εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την ατμοσφαιρική. Να σημειωθεί ότι ο πυρήνας της Γης δέχεται ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις από αυτή του πειράματος.

 

Τα κύματα

 

Οι ερευνητές μέτρησαν την ταχύτητα με την οποία ταξίδευαν στο έλασμα παραμορφωτικά κύματα και ακολούθως μέτρησαν την πυκνότητα του ελάσματος από την οποία προέκυπτε και η αντοχή του. Στη συνέχεια έκαναν τις σχετικές αναγωγές με τις συνθήκες που επικρατούν στο πυρήνα της Γης. «Ο σίδηρος είναι τελικά λιγότερο ανθεκτικός από όσο πιστεύαμε όταν εκτίθεται σε ακραίες πιέσεις και θερμοκρασίες» αναφέρει η Αριάνα Γκλίσον, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

 

Οι συνέπειες

 

Τα ευρήματα της νέας έρευνας βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση των φαινομένων που λαμβάνουν χώρα στον πυρήνα του πλανήτη μας, το κύριο όσο και μυστηριώδες χαρακτηριστικό του οποίου είναι ότι δεν έχει ομοιόμορφη δομή και συμπεριφορά. Εχει διαπιστωθεί για παράδειγμα, ότι τα σεισμικά κύματα που ταξιδεύουν μέσα στη Γη κινούνται 3% ταχύτερα από τον ένα πόλο στον άλλο από ό,τι όταν κινούνται κατά μήκος του ισημερινού. «Αυτό είναι πραγματικά παράξενο» τονίζει η Γκλίσον.

 

Μια εξήγηση για αυτό το φαινόμενο είναι ότι τα ψήγματα σιδήρου στον εσωτερικό πυρήνα μπορεί να ευθυγραμμίζονται. Αν ο πυρήνας είναι λιγότερο ανθεκτικός από όσο πιστεύαμε είναι πιο εύκολο να λαμβάνει χώρα αυτή η ευθυγράμμιση. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience».

 

http://www.axortagos.gr/piesi-ligizei-ton-pirina-tis-gis_5.html

[trex]

Μετατόπιση του βορείου πόλου της Γης …

… συνδέεται με το λιώσιμο των πάγων

 

Από το 2005 έως σήμερα ο βόρειος γεωγραφικός πόλος μετατοπίζεται προς τη Γροιλανδία κατά αρκετά εκατοστά το χρόνο, αποκαλύπτουν δορυφορικές μετρήσεις του γήινου βαρυτικού πεδίου. Και η ασυνήθιστα γρήγορη μετακίνηση των πόλων αποδίδεται στην ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή και την τήξη των πολικών πάγων.

 

Ο βόρειος και ο νότιος γεωγραφικός πόλος είναι τα σημεία από τα οποία διέρχεται ο άξονας περιστροφής της Γης. Η θέση τους δεν είναι σταθερή και εξαρτάται από μεταβολές στην κατανομή της μάζας του πλανήτη.

 

Μεγάλες συγκεντρώσεις μάζας όπως οι οροσειρές είναι γνωστό ότι προκαλούν τοπικές παραμορφώσεις στο γήινο βαρυτικό πεδίο. Αντίθετα, η απώλεια μάζας σε μικρές περιοχές μιας περιστρεφόμενης σφαίρας όπως η Γη οδηγεί σε μετατόπιση του άξονα περιστροφής προς το σημείο της απώλειας.

 

Οι γεωγραφικοί πόλοι είναι μάλιστα γνωστό ότι μετακινούνται, ακολουθώντας μια κυκλική διαδρομή, καθώς η κατανομή του χιονιού και των βροχών αλλάζει στην πορεία κάθε έτους. Επιπλέον, η θέση του άξονα επηρεάζεται από τις μετατοπίσεις των τεκτονικών πλακών.

 

Φαίνεται όμως ότι η κλιματική αλλαγή παρεμβαίνει τώρα στις περιοδικές μετατοπίσεις των γεωγραφικών πόλων, όπως δείχνει μια νέα ανάλυση των δεδομένων της αποστολής GRACE της NASA, η οποία χαρτογραφεί το γήινο βαρυτικό πεδίο.

 

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο Geophysical Research Letters, δείχνει ότι η τήξη των πάγων στην Αρκτική και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας επηρεάζουν την κατανομή μάζας στον πλανήτη.

 

Από το 2005 έως σήμερα, η επιταχυνόμενη τήξη του καλύμματος πάγου στη Γροιλανδία αναγκάζει το βόρειο γεωγραφικό πόλο να μετακινείται προς τη Γροιλανδία κατά σχεδόν 20 εκατοστά το χρόνο.

 

Και το 90% της μετατόπισης αυτής πρέπει να οφείλεται στο λιώσιμο των πάγων, υπολογίζει η ομάδα του δρ Τζιανλί Τσεν στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν.

 

Οι ερευνητές επισημαίνουν στη δημοσίευσή τους ότι η ακριβής μέτρηση της μετατόπισης των πόλων θα μπορούσε στο εξής να χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση της απώλειας πολικών πάγων στο μέλλον.

 

Θα μπορούσε επίσης να επιτρέψει τη μελέτη των μεταβολών της τήξης του καλύμματος πάγου τις προηγούμενες δεκαετίες, δεδομένου ότι τα δεδομένα για τη θέση των πόλων πηγαίνουν πίσω έναν αιώνα, πολύ περισσότερο από ό,τι οι μετρήσεις του πάχους των πάγων.

 

http://physicsgg.me/2013/05/15/%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B7%CF%82/

[Δροσος Γεωργιος]

Το αρχαιότερο νερό της Γης;

Νερό ηλικίας δισεκατομμυρίων ετών, ίσως το αρχαιότερο που έχει βρεθεί ως σήμερα, αναβλύζει από τα έγκατα της γης σε ένα ορυχείο του Καναδά, σε βάθος 2,4 χιλιομέτρων. Το νερό αυτό, το οποίο είναι παγιδευμένο ανάμεσα σε πανάρχαια πετρώματα και έχει μείνει ανέπαφο για όλο αυτό το διάστημα, είναι πολύ πιθανό να περιέχει εξίσου «ηλικιωμένα» μικρόβια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες μπορεί να προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την εξέλιξη της ζωής στη Γη αλλά και για την ενδεχόμενη ύπαρξή της σε άλλους πλανήτες.

Η ανακάλυψη έγινε σε ένα ορυχείο στο Τίμινς του Οντάριο. Το «ανθρακούχο» νερό που βγήκε από τις τρύπες που άνοιξαν οι εργάτες αναλύθηκε από ερευνητές καναδικών και βρετανικών πανεπιστημίων προκειμένου να διαπιστωθεί η σύστασή του και να χρονολογηθεί. Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, τα οποία δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Nature»,

http://www.nature.com/nature/journal/v497/n7449/full/nature12127.html

η ηλικία του κυμαίνεται από τα 2,64 δισ. χρόνια (ηλικία των πετρωμάτων στα οποία έχει παγιδευτεί) ως τα 1,5 δισ. χρόνια.

Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες είναι πλούσιο σε υδρογόνο και μεθάνιο – γεγονός το οποίο υποδηλώνει ότι μπορεί να υποστηρίξει ζωή – καθώς και σε ευγενή αέρια όπως ήλιο, νέον, αργό και ξένο. Το υδρογόνο μάλιστα βρίσκεται σε συγκεντρώσεις ανάλογες με αυτές που συναντώνται στις υδροθερμικές πηγές του ωκεάνιου βυθού, πολλές εκ των οποίων κυριολεκτικά σφύζουν από μικροβιακή ζωή.

Επειδή το αρχαίο νερό είναι παγιδευμένο σε υπόγεια αποθέματα επί δισεκατομμύρια χρόνια οι ερευνητές πιστεύουν ότι το υδρογόνο και το μεθάνιο που περιέχει (τα οποία προέρχονται από την αλληλεπίδραση του νερού με τα πετρώματα ανάμεσα στα οποία κυκλοφορεί καθώς και με ραδιενεργά στοιχεία που υπάρχουν σε αυτά) ενδέχεται να προσφέρουν την απαραίτητη ενέργεια για την ύπαρξη μικροβίων τα οποία δεν έχουν εκτεθεί ποτέ στο φως για όλο αυτό το διάστημα.

Η χρονολόγηση του νερού έγινε με πρωτοποριακές τεχνικές με βάση τα ισότοπα των ευγενών αερίων που περιέχει, η ηλικία του ωστόσο δεν μπορεί να προσδιοριστεί με απόλυτη ακρίβεια – εξ ού και το εύρος των δισεκατομμυρίων ετών που αναφέρεται στη μελέτη. Οι αναλύσεις σχετικά με την ύπαρξη μικροβίων, οι οποίες δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη, αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αυτό γιατί, αν αποβούν θετικές, το νερό του καναδικού ορυχείου θα είναι το αρχαιότερο που έχει βρεθεί ως σήμερα να περιέχει ζωή. Επί πλέον ενδέχεται να αλλάξει τη «φιλοσοφία» μας σχετικά με την αναζήτηση ζωής στον Αρη ή σε άλλους πλανήτες, στρέφοντας το βλέμμα μας από την επιφάνεια στο εσωτερικό τους.

«Βρήκαμε βαθιά μέσα στο καναδικό κρυσταλλικό υπόβαθρο ένα συνδεδεμένο υγρό σύστημα το οποίο έχει ηλικία δισεκατομμυρίων ετών και είναι ικανό να υποστηρίξει τη ζωή. Τα ευρήματά μας είναι τεράστιου ενδιαφέροντος για τους ερευνητές που μελετούν πώς εξελίσσονται τα μικρόβια σε απομόνωση και κεντρικής σημασίας για το όλο ζήτημα της προέλευσης της ζωής, της διατήρησης της ζωής καθώς και της ζωής σε ακραία περιβάλλοντα ή σε άλλους πλανήτες» δήλωσε ο Κρις Μπαλεντάιν του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος σε σχετικό δελτίο Τύπου.

Από την πλευρά του ο Γκρεγκ Χόλαντ του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ, κύριος συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο «Nature», επεσήμανε: «Οι καναδοί συνάδελφοί μας προσπαθούν αυτή τη στιγμή να ανακαλύψουν αν το νερό περιέχει ζωή. Αυτό για το οποίο μπορούμε πάντως ήδη να είμαστε βέβαιοι είναι ότι εντοπίσαμε έναν τρόπο με τον οποίο οι πλανήτες μπορούν να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν ένα περιβάλλον φιλικό για τη μικροβιακή ζωή επί δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό είναι ανεξάρτητο από το πόσο αφιλόξενη μπορεί να είναι η επιφάνειά τους, γεγονός το οποίο ανοίγει την πιθανότητα ύπαρξης ενός ανάλογου περιβάλλοντος κάτω από την επιφάνεια του Αρη».

http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=512836

[Δροσος Γεωργιος]

Ο δορυφόρος Aura της NASA μετράει την ποιότητα του αέρα της Γης σε 24ωρη βάση.

Ισως δεν το έχετε φανταστεί ποτέ, αλλά κάπου εκεί ψηλά, έξω ακόμη και από την εξώσφαιρα, ένα κινητό εργαστήριο ελέγχει σε 24ωρη βάση την ποιότητα του αέρα που αναπνέετε. Ο Aura, ένας ερευνητικός δορυφόρος της NASA που υποστηρίζεται από ένα πρόγραμμα διεθνούς συνεργασίας, περιφέρεται γύρω από τη Γη 14 φορές την ημέρα και ανιχνεύει ρύπους ως και στα χαμηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας.

Ο Aura (EOS-CH-1) κινείται σε τροχιά συγχρονισμένη με τον Ηλιο και αποτελεί μέρος ενός «αστερισμού» δορυφόρων που λειτουργούν συνδυαστικά για τη μελέτη του κλίματος, του λεγόμενου «A-Train» (από το «Afternoon Train»). [/b]«Πετάει» σε σειρά με τους δορυφόρους Aqua, Calipso, CloudSat, Parasol και Shizuku.

Για οκτάλεπτα διαστήματα τα όργανα που υπάρχουν σε καθέναν από αυτούς τους δορυφόρους πραγματοποιούν μετρήσεις στο ίδιο σημείο καθώς περνούν διαδοχικά από επάνω του. Τα δεδομένα που συλλέγουν συγκεντρώνονται, αναλύονται και μεταξύ άλλων χρησιμοποιούνται για τη σύνθεση υψηλής ευκρίνειας τρισδιάστατων εικόνων της ατμόσφαιρας και της επιφάνειας της Γης.

Τα άλλα «βαγόνια» της δορυφορικής αμαξοστοιχίας μελετούν κυρίως την εξάτμιση, τις βροχοπτώσεις, τον κύκλο του νερού και τον σχηματισμό των νεφών.

Ο Aura, όπως υποδηλώνει και το λατινικό όνομά του, ασχολείται με την ποιότητα του αέρα και τη μελέτη του κλίματος του πλανήτη. Πραγματοποιεί μετρήσεις των συγκεντρώσεων διαφόρων αερίων - πολλά εκ των οποίων συνιστούν αυτό που αποκαλούμε ρύπους - στην ατμόσφαιρα της Γης φθάνοντας ως την τροπόσφαιρα, το χαμηλότερο στρώμα της.

Για τον σκοπό αυτόν είναι εξοπλισμένος με μια σειρά όργανα. Το HIRDLS (High Resolution Dynamics Limb Sounder) μετράει μέσω της υπέρυθρης ακτινοβολίας την κατανομή της θερμοκρασίας και τις συγκεντρώσεις του όζοντος, των υδρατμών, των χλωροφθορανθράκων (CFC), του μεθανίου, των οξειδίων του αζώτου και των αερολυμάτων στη μεσόσφαιρα, στη στρατόσφαιρα και στην ανώτερη τροπόσφαιρα. Αν και έχει υποστεί βλάβη εδώ και μερικά χρόνια, το συγκεκριμένο όργανο έχει συμβάλει σε πολύ σημαντικό βαθμό στις μελέτες ατμοσφαιρικής χημείας και εξακολουθεί να προσφέρει πολύτιμα δεδομένα ακόμη και σήμερα.

Το MLS (Microwave Limb Sounder) μετράει τα επίπεδα όζοντος, χλωρίου και άλλων αερίων στην ανώτερη ατμόσφαιρα και παρέχει πληροφορίες για τον ρόλο των υδρατμών στην άνοδο της θερμοκρασίας της Γης.

Το OMI (Ozone Monitoring Instrument) μετράει μέσω της υπεριώδους και της ορατής ακτινοβολίας τα αερολύματα διακρίνοντας ανάμεσα στους διάφορους τύπους τους (π.χ., σκόνη, καπνός κτλ.) και παρέχει τα δεδομένα για την καθημερινή σύνθεση χαρτών της κατανομής του όζοντος.

Τέλος, το TES (Tropospheric Emission Spectrometer) είναι το φασματόμετρο που ίσως φθάνει πιο κοντά μας καταγράφοντας το όζον, το μονοξείδιο του άνθρακα, το μεθάνιο και τα οξείδια του αζώτου στην τροπόσφαιρα.

Η «καθημερινότητα» του Aura παρουσιάζεται στο βίντεο που δημιούργησε η Αμερικανική Χημική Εταιρεία (American Chemical Society) για την εκπαιδευτική σειρά της ChemMatters. Σε αυτό ο Π. Κ. Μπαρτία, επιστήμονας της NASA, εξηγεί πώς ο ερευνητικός δορυφόρος μπορεί να παρέχει μια πλήρη εικόνα της ποιότητας του αέρα σε όλον τον πλανήτη μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο και μιλάει για τον συχνά υποτιμημένο ρόλο του όζοντος ως αερίου του θερμοκηπίου.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=512963

[trex]

Οι τελευταίοι οργανισμοί που θα επιζήσουν στη Γη

 

Τα τελευταία πλάσματα που θα επιζήσουν στη Γη θα είναι αυτά που έζησαν πρώτα, δηλαδή οι μικροοργανισμοί που διαβιούν στο υπέδαφος.

 

Αυτή η εκτίμηση είναι σύμφωνα με μία νέα βρετανική επιστημονική μελέτη, η οποία κάνει εκτιμήσεις για την μοίρα του πλανήτη μας δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα.

 

Οι ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Σεν Άντριους, του Εδιμβούργου και του Νταντί στη Σκωτία έκαναν τη σχετική παρουσίαση σε αστρονομικό συνέδριο. Σύμφωνα με το BBC, έκαναν υπολογισμούς με τη βοήθεια υπολογιστών και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όσο ο Ήλιος μας γίνεται ολοένα πιο καυτός και φωτεινός, μόνο τα μικρόβια -κυρίως αυτά του υπεδάφους- θα κατορθώσουν να αντέξουν τις συνθήκες που θα έχουν επικρατήσεις. Αυτές θα είναι ακραίες συνθήκες θερμοκρασίας και ακτινοβολίας, οι οποίες θα έχουν προ πολλού οδηγήσει στην εξαφάνιση της ανθρωπότητας, εκτός και αν αυτή έχει προλάβει να δραπετεύσει σε κάποιον άλλο πλανήτη.

 

Όπως ανέφεραν οι ερευνητές, η σχεδόν ανυπαρξία οξυγόνου, η τοξική ατμόσφαιρα, οι τρομερές πιέσεις και η υψηλή αλατότητα των όποιων υδάτων θα έχουν απομείνει μετά την αναπόφευκτη εξάτμιση των ωκεανών, θα συμβάλουν σε ένα περιβάλλον όπου μόνο ορισμένα ακραιόφιλα (ή εξτρεμόφιλα) βακτήρια και άλλοι μικροοργανισμοί θα είναι σε θέση να αντέξουν – και αυτά όχι για πάντα.

 

Το μέλλον της Γης είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με εκείνο του Ήλιου μας. Σε περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια, η θερμότητα της ηλιακής ακτινοβολίας πάνω στον πλανήτη μας θα είναι τόσο μεγάλη, που οι θάλασσες θα αρχίζουν να εξατμίζονται. Οι υδρατμοί, λόγω εξάτμισης, θα σωρεύονται στην ατμόσφαιρα δρώντας ως ισχυρό «αέριο του θερμοκηπίου», γεγονός που θα ανατροφοδοτεί συνεχώς το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Το αποτέλεσμα είναι η θερμοκρασία στη Γη να αυξηθεί κατά 100 βαθμούς Κελσίου ή και παραπάνω σε σχέση με σήμερα.

 

Αυτό, σε συνδυασμό με την πτώση των επιπέδων του οξυγόνου και τη σταδιακή εξαφάνιση του υγρού νερού, θα οδηγήσει σε ταχεία απώλεια των ζώων και των φυτών. Τα πιο μεγάλα και πιο πολύπλοκα θα αφανιστούν πρώτα και στο τέλος οι μόνες μορφές ζωής πάνω στη Γη θα είναι ορισμένα σκληροτράχηλα μικρόβια. Αυτά, πιθανότατα, θα συνωστίζονται γύρω από τις λιγοστές ποσότητες νερού που θα έχουν απομείνει βαθιά μέσα στην Γη.

 

Σε περίπου 2,8 δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα, οι υπολογισμοί δείχνουν ότι και αυτά τα μικρόβια θα εξαφανιστούν, με συνέπεια η Γη να απομείνει νεκρή, χωρίς καθόλου ζωή, όπως κατά πάσα πιθανότητα ξεκίνησε μετά τη δημιουργία της.

 

Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τους Βρετανούς ερευνητές, ενισχύει την πεποίθηση ότι αν ποτέ βρεθεί ζωή στο σύμπαν, το πιθανότερο είναι να πρόκειται για κάποια μικρόβια και όχι για πιο πολύπλοκες μορφές. Εξάλλου, η πιθανή παρουσία αυτών των μικροβίων σε έναν εξωπλανήτη θα προκαλεί έκλυση αερίων στην ατμόσφαιρά του και αυτό το χαρακτηριστικό ίχνος της ζωής θα είναι κάποια στιγμή δυνατό να το εντοπίσουν οι επιστήμονες εξ αποστάσεως.

 

http://physicsgg.me/2013/07/03/%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B6%CE%AE/

[trex]

Κατακλυσμός κάτω από την Ανταρκτική

 

Εξι δισ. τόνοι νερού διέρρευσαν από λίμνη κάτω από τους πάγους δημιουργώντας έναν τεράστιο κρατήρα στην επιφάνεια

 

Μια κολοσσιαία πλημμύρα σημειώθηκε εν αγνοία μας κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής διοχετεύοντας έξι δισεκατομμύρια τόνους νερού προς άγνωστη κατεύθυνση – το πιθανότερο στον ωκεανό. Το τεράστιο αυτό «άδειασμα» προξενήθηκε σύμφωνα με τους επιστήμονες από την υπερχείλιση μιας υποπαγετώνιας λίμνης και άφησε τη σφραγίδα του δημιουργώντας στην επιφάνεια της λευκής ηπείρου έναν κρατήρα με έκταση όσο η Πάρος και η Σαντορίνη μαζί!

 

Υποπαγετώνιες λίμνες

 

Βαθιά κάτω από τους μόνιμους πάγους που καλύπτουν την Ανταρκτική υπάρχουν λίμνες γλυκού νερού – οι λεγόμενες υποπαγετώνιεςε λίνες – οι οποίες δεν επικοινωνούν άμεσα με τον ωκεανό. Οι λίμνες αυτές – μέχρι στιγμής έχουν ανακαλυφθεί 400 – παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον για τους επιστήμονες. Αφενός μπορούν να δώσουν σημαντικές πληροφορίες για την κατανόηση της κυκλοφορίας του νερού και της δυναμικής κάτω από την επιφάνεια των πάγων και αφετέρου, καθώς έχουν εξελιχθεί απομονωμένες από οποιαδήποτε εξωτερική επιρροή, θεωρείται ότι ενδέχεται να φιλοξενούν προϊστορικές μορφές ζωής.

 

Μια τέτοια υποπαγετώνια λίμνη θεωρείται ότι προκάλεσε τον τεράστιο κρατήρα που εντοπίστηκε πριν από μερικά χρόνια στο ανατολικό τμήμα της Ανταρκτικής. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από τον δορυφόρο CryoSat του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και συνδυάζοντάς τα με παλαιότερα στοιχεία από τον δορυφόρο ICEsat της NASA ομάδα ερευνητών από βρετανικά πανεπιστήμια και την ESA κατόρθωσαν όχι μόνο να χαρτογραφήσουν τον κρατήρα αλλά και να προσδιορίσουν το μέγεθος του «πλημμυρικού γεγονότος» που τον προκάλεσε.

 

Ένα Λοχ Νες κάτω από τον πάγο

 

Όπως περιγράφουν οι επιστήμονες στη μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters», από το 2007 ως το 2008, επί περίπου 18 μήνες, μια υποθαλάσσια λίμνη που βρισκόταν σε βάθος 3 χλμ. κάτω από τον πάγο υπερχείλισε και άρχισε σιγά σιγά να «αδειάζει». Οι ερευνητές εκτιμούν ότι έξι κυβικά χλμ. νερού (ποσότητα περίπου όση το Λοχ Νες, όπως εξήγησε ο επικεφαλής της μελέτης Μάλκομ Μακ Μίλαν του Πανεπιστημίου του Λιντς στο BBC) διοχετεύθηκαν μάλλον στον Νότιο Ωκεανό. Το κενό που άφησαν πίσω τους προκάλεσε καθίζηση του πάγου με αποτέλεσμα την εμφάνιση του κρατήρα στην επιφάνεια.

 

Η ανακάλυψη προσφέρει νέες γνώσεις για την Ανταρτική και τις υποπαγετώνιες λίμνες της, γεννάει όμως ταυτόχρονα και μερικά σοβαρά ερωτηματικά. Οπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο Τύπου της ESA, η ποσότητα του νερού που «έφυγε» στον ωκεανό αντιστοιχεί στο ένα δέκατο της τήξης των πάγων που συντελείται στην Ανταρτική μέσα σε ένα χρόνο και αυτή η «κρυφή» πηγή παραπανίσιων υδάτων δεν είχε ως τώρα υπολογιστεί από τους ειδικούς. Επίσης η «θαμμένη» κάτω από τον πάγο λίμνη φαίνεται ότι έχει αρχίσει σιγά σιγά να γεμίζει και πάλι – γεγονός το οποίο σημαίνει ότι τουλάχιστον κάποιες από τις υποπαγετώνιες λίμνες της Ανταρτικής ίσως τελικά να μην είναι τόσο απομονωμένες και «ανέπαφες» όσο νομίζαμε.

 

http://www.axortagos.gr/kataklismos-kato-apo-tin-antarktiki_2.html

[trex]

Στο αφήλιο η γη απόψε στις 6.00

 

Στο πιο απομακρυσμένο σημείο της τροχιάς που κάνει γύρω από τον Ήλιο και το οποίο ονομάζεται «αφήλιο» θα βρίσκεται η Γη μας απόψε, στις 6:00 . Θα βρίσκεται δηλαδή 5 εκατομμύρια χιλιόμετρα περίπου πιο μακριά από το πλησιέστερο σημείο της τροχιάς της που ονομάζεται «περιήλιο» και το οποίο συνέβη στις 7:00 το πρωί στις 2 του περασμένου Ιανουαρίου

 

Με άλλα λόγια, δηλαδή, η απόσταση της Γης από τον Ήλιο δεν παίζει κανένα ρόλο στην θερμοκρασία που επικρατεί στον πλανήτη μας, αλλά αντίθετα είναι η κλίση που έχει ο άξονας της Γης στην οποία οφείλεται η εναλλαγή των εποχών. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά.

 

Για το φυσικό αυτό φαινόμενο μας μιλά ο Διονύσης Π. Σιμόπουλος Διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου: «Ίσως να μη το γνωρίζετε αλλά η ταχύτητα με την οποία κινείται ένας πλανήτης γύρω από τον Ήλιο καθορίζεται αυστηρά από την απόσταση που έχει από αυτόν. Όσο πιο κοντά στον Ήλιο βρίσκεται, τόσο πιο γρήγορα κινείται, και όσο πιο μακριά τόσο πιο αργά. Και η Γη όμως δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα, μια και η τροχιά της γύρω από τον Ήλιο δεν είναι ένας τέλειος κύκλος αλλά μία έλλειψη. Γι’ αυτό και η απόσταση της Γης από τον Ήλιο στη διάρκεια του έτους δεν είναι σταθερή αλλά κυμαίνεται από 147 έως 152 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Η Γη φτάνει στην πλησιέστερη απόστασή της από τον Ήλιο, που ονομάζεται «περιήλιο», στις αρχές Ιανουαρίου, και στην πιο απομακρυσμένη της απόσταση, που ονομάζεται «αφήλιο», στις αρχές Ιουλίου. Καθώς λοιπόν η Γη πλησιάζει τον Ήλιο στη διάρκεια του φθινοπώρου και στις αρχές του χειμώνα, η τροχιακή της ταχύτητα αυξάνει. Στο περιήλιο η ταχύτητα περιφοράς της Γης γύρω από τον Ήλιο φτάνει περίπου τα 31 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, ενώ καθώς απομακρύνεται από τον Ήλιο την άνοιξη και το καλοκαίρι η ταχύτητά της ελαττώνεται και στο αφήλιο φτάνει περίπου τα 28 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Το γεγονός αυτό επηρεάζει το χρόνο ανάμεσα σε δύο διαδοχικά περάσματα του Ήλιου από το Μεσημβρινό, από δύο διαδοχικά δηλαδή μεσημέρια. Γι’ αυτό η εναλλασσόμενη τροχιακή ταχύτητα της Γης μας είναι ο κύριος λόγος που κάνει τον Ήλιο να μην είναι ο τέλειος χρονομέτρης για τον άνθρωπο. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, η λύση του προβλήματος είναι η «εφεύρεση» ενός φανταστικού Ήλιου που δεν επηρεάζεται από την τροχιακή ταχύτητα της Γης. Ο φανταστικός αυτός Ήλιος ονομάζεται μέσος Ήλιος και η ημέρα όπως έχει καθοριστεί σήμερα βασίζεται σ’ αυτόν τον μέσο Ήλιο, γι’ αυτό και ονομάζεται μέση ηλιακή ημέρα». Ο πραγματικός ή αληθινός Ήλιος, στη διάρκεια ενός έτους, φτάνει να είναι καθυστερημένος στο ημερήσιο ραντεβού του με το Μεσημβρινό, ή ακόμη και να προτρέχει αυτού, έως και 16 λεπτά. Η διαφοροποίηση αυτή είναι κάθε χρόνο η ίδια για κάθε ορισμένη ημερομηνία του έτους, και ονομάζεται εξίσωση του χρόνου. Έτσι αν κατά τη διάρκεια ενός έτους φωτογραφίζαμε τον Ήλιο το μεσημέρι, κάθε μερικές ημέρες με μια φωτογραφική μηχανή που παραμένει στημένη στην ίδια πάντα θέση, και αποτυπώναμε τις εικόνες αυτές πάνω στην ίδια φωτογραφική πλάκα, οι διαδοχικές εικόνες του Ήλιου θα σχημάτιζαν ένα παράξενο σχήμα με την μορφή του αριθμού «8». «Το ίδιο αυτό σχήμα το βλέπουμε μερικές φορές αποτυπωμένο στις επιτραπέζιες γήινες σφαίρες, τοποθετημένο στη μέση περίπου του Ειρηνικού ωκεανού. Το σχήμα αυτό ονομάζεται ανάλημμα και δεν είναι παρά η θέση του Ήλιου σε σχέση με το Μεσημβρινό, τα «μεσημέρια» των μέσων ηλιακών ημερών. Είναι, δηλαδή, η γραφική αναπαράσταση της εξίσωσης του χρόνου πάνω στον ουρανό. Στη διάρκεια ενός έτους ο αληθινός Ήλιος συμπίπτει με το μέσο Ήλιο μόνο 4 φορές: στις 26 Δεκεμβρίου, στις 16 Απριλίου, στις 14 Ιουνίου, και στις 2 Σεπτεμβρίου. Όλες τις άλλες ημερομηνίες ο αληθινός ηλιακός χρόνος είναι είτε μεγαλύτερος είτε μικρότερος του μέσου ηλιακού χρόνου. Τα ηλιακά, λοιπόν, ρολόγια μας δείχνουν τον αληθινό ηλιακό χρόνο. Αντίθετα ένα κανονικό ρολόι σταθερής ταχύτητας εγκαταλείπει τον Ήλιο ως απόλυτο μετρητή του χρόνου, και παρ’ όλο που «βαδίζει» με το μέσο ηλιακό ρυθμό δε μετράει τον ακριβή μέσο ηλιακό χρόνο ενός δεδομένου τόπου. Ένα ρολόι θα μπορούσε φυσικά να μετρήσει επακριβώς το μέσο τοπικό ηλιακό χρόνο μόνο αν ο φορέας του στεκόταν συνεχώς ακίνητος. Γιατί για κάθε παραμικρή μετατόπιση προς τα ανατολικά ή τα δυτικά ο χρόνος διαφέρει. Για να αποφευχθούν όλα αυτά τα μπερδέματα στις μικρές αποστάσεις έχουν καθιερωθεί διεθνώς οι λεγόμενες ωριαίες άτρακτοι. Κάθε μία τέτοια άτρακτος ή ζώνη έχει πλάτος 15 μοιρών, αν και μερικές φορές είναι ακανόνιστες και διορθώνονται για πρακτικούς λόγους σύμφωνα με τα σύνορα μιας χώρας. Έτσι ο χρόνος μέσα σε ολόκληρη τη ζώνη θεωρείται ότι ισοδυναμεί με το μέσο τοπικό ηλιακό χρόνο του κέντρου της ζώνης. Ένα μηχανικό ρολόι λοιπόν δε μετράει το μέσο ηλιακό χρόνο, αλλά απλώς εντοπίζει το χρόνο που έχουμε κοινά αποδεχτεί και καθιερώσει με βάση την συνεχή εναλλαγή νύχτας και ημέρας».

 

http://physicsgg.me/2013/07/05/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%86%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF-%CE%B7-%CE%B3%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-6-00/

[trex]

Επιστήμονες κατέγραψαν τον «παγοκρύσταλλο του θανάτου»

 

Ένα ιδιαίτερα σπάνιο φυσικό φαινόμενο κατάφεραν να καταγράψουν για πρώτη φορά επιστήμονες στην Ανταρκτική.

Οι ερευνητές βιντεοσκόπησαν τη δημιουργία ενός παγωμένου θανατηφόρου υποθαλάσσιου τυφώνα, γνωστού ως «Brinicle», ο οποίος μόλις αγγίξει τον βυθό αρχίζει και επεκτείνεται σκοτώνοντας ότι έρχεται σε επαφή μαζί του.

 

Ο αποκαλούμενος «παγοκρύσταλλος του θανάτου» δημιουργείται κάτω από πολύ ήρεμες συνθήκες στους ωκεανούς, όταν υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της θερμοκρασίας του νερού (περίπου -1.9 βαθμούς Κελσίου), και της θερμοκρασίας του αέρα (κάτω από μείον 20 βαθμούς Κελσίου).

 

http://www.axortagos.gr/epistimones-kategrapsan-ton-pagokristallo-tou-thanatou-vinteo.html

 

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ:

[trex]

Κατά 2,3 μέτρα υψηλότερα η θάλασσα σε 2000 χρόνια

Νέα μελέτη προσδιορίζει την επίδραση της υπερθέρμανσης του πλανήτη σε κλίμακα χιλιετιών

 

Ουάσινγκτον

Προσομοιώσεις ερευνητών από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Ορεγκον στις ΗΠΑ, δείχνουν ότι μέσα σε περίπου 2.000 χρόνια η στάθμη της θάλασσας αναμένεται να αυξηθεί κατά 2,3 μέτρα εξαιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

 

Οι ειδικοί, όπως αναφέρουν σε δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences», προχώρησαν στην ανάλυση των τεσσάρων βασικών παραγόντων _ το λιώσιμο των ηπειρωτικών παγετώνων, το λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας, το λιώσιμο των πάγων της Ανταρκτικής και η διαστολή των νερών της θάλασσας _, που ευθύνονται για την αύξηση της στάθμης της θάλασσας.

 

Το λιώσιμο των πάγων θα «πνίξει» την ξηρά

 

Στη μελέτη τους, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι κατά τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα, η καταγεγραμμένη αύξηση της στάθμης της θάλασσας οφειλόταν κυρίως στη διαστολή των ωκεανών και στο λιώσιμο των παγετώνων. Ωστόσο, οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι μελλοντικά ο μεγαλύτερος κίνδυνος θα προέρχεται από το λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας, οι οποίοι ενδεχομένως να εξαφανιστούν, και των πάγων της Ανταρκτικής, οι οποίοι αναμένεται να συρρικνωθούν σημαντικά χωρίς όμως να εξαφανιστούν.

 

«Η μελέτη δεν είχε σκοπό να προσδιορίσει πόσο θα αυξηθεί η θερμοκρασία του πλανήτη ή πόσο γρήγορα θα ανέβουν τα επίπεδα της στάθμης της θάλασσας» εξηγεί χαρακτηριστικά ο συγγραφέας της μελέτης, δρ Πίτερ Κλαρκ. «Αντίθετα, προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε το πώς “κλειδώνει” η αύξηση της στάθμης της θάλασσας ανάλογα με την υπερθέρμανση του πλανήτη σε μια κλίμακα χιλιετιών. Με άλλα λόγια, το πόσο θα ανέβει η στάθμη της θάλασσας μακροπρόθεσμα για κάθε βαθμό Κελσίου αύξησης της θερμοκρασίαςτου πλανήτη στον βαθμό που η αύξηση αυτή της θερμοκρασίας διατηρείται» προσθέτει ο ειδικός.

Οι αριθμοί της μελέτης

«Οι προσομοιώσεις που δημιουργήσαμε γύρω από τα μελλοντικά σενάρια, βασίστηκαν σε μοντέλα φυσικής με αρκετά παλαιότερα ευρήματα για την αύξηση της στάθμης της θάλασσας. Πριν από περίπου 120.000 χρόνια για παράδειγμα, η θερμοκρασία του πλανήτη ήταν 1-2 βαθμούς υψηλότερη από ότι είναι σήμερα και τα επίπεδα της στάθμης της θάλασσας ήταν 5-9 μέτρα υψηλότερα. Τα μοντέλα μας υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και στο μέλλον» υπογραμμίζει ο δρ Κλαρκ.

 

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, καθώς οι πάγοι της Γροιλανδίας λιώνουν με το πέρασμα των χιλιετιών και το ύψος τους μειώνεται, οι θερμοκρασίες αυξάνονται περεταίρω εξαιτίας της απώλειάς τους.

 

«Για κάθε 1.000 μέτρα απώλειας του ύψους των πάγων, η θερμοκρασία αυξάνεται κατά 6 βαθμούς Κελσίου. Η σταδιακή απώλεια οδηγεί στην επιτάχυνση των ρυθμών της τήξης των πάγων της Γροιλανδίας» αναφέρει ο δρ Κλαρκ.

 

Οι πάγοι της Ανταρκτικής πάλι δεν φαίνεται να επηρεάζονται με τον ίδιο τρόπο από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Στην περίπτωσή τους, το λιώσιμο οδηγεί στην αποκοπή παγόβουνων τα οποία επιπλέουν μακριά από τους πάγους με αποτέλεσμα να λιώνουν σε θερμότερα νερά.

 

«Τα μοντέλα μας υποδεικνύουν ότι τα επίπεδα της στάθμης της θάλασσας αναμένεται να ανέβουν κατά 2,3 μέτρα εξαιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη, μέσα σε βάθος χρόνου χιλιάδων ετών. Αν η θερμοκρασία του πλανήτη αυξηθεί κατά έναν βαθμό Κελσίου κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο ετών, τότε αυτό δε σημαίνει αυτομάτως και την άμεση αύξηση της στάθμης της θάλασσας. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, η θερμοκρασία θα πρέπει να αυξηθεί και να διατηρηθεί στα επίπεδα αυτά για αρκετά χρόνια. Παρόλα αυτά, τα αυξημένα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα που ήδη καταμετρούν πολλά χρόνια, αναμένεται να παραμείνουν στην ατμόσφαιρα για χιλιάδες χρόνια. Ακόμα κι αν εμείς προχωρήσουμε σε περικοπές των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα λοιπόν, η επιρροή τους θα συνεχίσει να είναι σημαντική» καταλήγει ο ειδικός.

 

http://www.axortagos.gr/kata-2-3-metra-ipsilotera-thalassa-2000-xronia.html

[Δροσος Γεωργιος]

Πυρηνικές… υποθέσεις.

Μέχρι να το επιτρέψει η εξέλιξη της τεχνολογίας η εικόνα για το κέντρο της Γης ήταν για τον περισσότερο κόσμο εκείνη που περιέγραφαν οι συγγραφείς φαντασίας. Απεικόνιζε συνήθως έναν τόπο με χαρακτηριστικά κοινά με εκείνα της επιφάνειας όπου ζουν διαφόρων ειδών παράξενα όντα και πλάσματα. Κάποια στιγμή οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι στο κέντρο της Γης υπάρχει ένας πυρήνας η λειτουργία του οποίου καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη λειτουργία του πλανήτη μας.

Ακόμη και τώρα δεν υπάρχει τεχνική δυνατότητα να πλησιάσουμε τον πυρήνα ώστε να γίνουν εκεί απευθείας παρατηρήσεις των φαινομένων του, καθημερινά όμως η επιστημονική έρευνα αναδεικνύει νέες πτυχές των μηχανισμών του.

Ο πυρήνας της Γης αποτελείται από δύο στρώματα: το εξωτερικό και το εσωτερικό.

Το εξωτερικό στρώμα αποτελείται κυρίως από λιωμένο σίδηρο και το εσωτερικό από στερεό σίδηρο, ενώ και στα δύο στρώματα υπάρχουν και μικρές ποσότητες νικελίου.

Ειδικοί από μεγάλους ευρωπαϊκούς επιστημονικούς και ερευνητικούς οργανισμούς και ιδρύματα πραγματοποίησαν πρόσφατα πειράματα προσπαθώντας να μετρήσουν τη θερμοκρασία που επικρατεί στον πυρήνα του πλανήτη μας. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι ο πυρήνας της Γης είναι πιο καυτός από όσο πιστεύαμε.

Η νέα μέτρηση κατέδειξε ότι η θερμοκρασία του κυμαίνεται γύρω στους 6.000 βαθμούς Κελσίου. Οι ως σήμερα υπολογισμοί τοποθετούσαν τη θερμοκρασία του πυρήνα γύρω στους 5.000 βαθμούς Κελσίου.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στις ΗΠΑ αποφάσισαν να μελετήσουν τις ιδιότητες του εσωτερικού πυρήνα και ειδικότερα τις μηχανικές αντοχές του. Εξέθεσαν ένα έλασμα σιδήρου σε πιέσεις 200 γιγαπασκάλ, πίεση δύο εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την ατμοσφαιρική. Να σημειωθεί ότι ο πυρήνας της Γης δέχεται ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις από αυτήν του πειράματος.

Οι ερευνητές μέτρησαν την ταχύτητα με την οποία ταξίδευαν στο έλασμα παραμορφωτικά κύματα και ακολούθως μέτρησαν την πυκνότητα του ελάσματος από την οποία προέκυπτε και η αντοχή του. Στη συνέχεια έκαναν τις σχετικές αναγωγές με τις συνθήκες που επικρατούν στον πυρήνα της Γης.

«Ο σίδηρος είναι τελικά λιγότερο ανθεκτικός από όσο πιστεύαμε όταν εκτίθεται σε ακραίες πιέσεις και θερμοκρασίες» αναφέρει η Αριάνα Γκλίσον, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Τα ευρήματα της νέας έρευνας βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση των φαινομένων που λαμβάνουν χώρα στον πυρήνα του πλανήτη μας, το κύριο όσο και μυστηριώδες χαρακτηριστικό του οποίου είναι ότι δεν έχει ομοιόμορφη δομή και συμπεριφορά.

Εχει διαπιστωθεί, π.χ., ότι τα σεισμικά κύματα που ταξιδεύουν μέσα στη Γη κινούνται 3% ταχύτερα από τον έναν πόλο στον άλλον από ό,τι όταν κινούνται κατά μήκος του ισημερινού. «Αυτό είναι πραγματικά παράξενο» τονίζει η Γκλίσον.

Ερευνητές στη Βρετανία δημοσίευσαν πριν από λίγες ημέρες στην επιθεώρηση «Nature» μια μελέτη στην οποία παρουσιάζουν τη σαφέστερη απεικόνιση της διάρκειας του εικοσιτετραώρου μας για τα τελευταία 50 χρόνια. Οι επιστήμονες κατέγραψαν τρεις διαφορετικούς παράγοντες που προκαλούν «λόξιγκα» στην κίνηση της Γης καθώς αυτή γυρίζει γύρω από τον εαυτό της και αυξομειώνουν έτσι κατά κλάσματα του δευτερολέπτου τη διάρκεια της ημέρας μας σε τρεις διαφορετικούς κύκλους (κάθε 10 χρόνια, κάθε 5,9 χρόνια και σε τυχαία διαστήματα).

Οι ειδικοί θεωρούν ότι οι κύκλοι αυτοί προκύπτουν από γεωλογικές διαδικασίες που συντελούνται στο εσωτερικό του πλανήτη μας. Συγκεκριμένα πιστεύεται ότι αιτία τους είναι οι αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στον ρευστό πυρήνα και στον στερεό μανδύα της Γης, οι οποίοι, καθώς έρχονται σε επαφή μεταξύ τους με διάφορους τρόπους, αλλάζουν αναλόγως τη γωνιακή ταχύτητα ή τη στροφορμή της.

http://www.tovima.gr/science/article/?aid=522772

[trex]

Η Γη «φωτομοντέλο»

Το Cassini φωτογραφίζει τον πλανήτη μας από τον… Κρόνο

Χιούστον

 

Την Παρασκευή το μεσημέρι το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερευνά τον Κρόνο και τα φεγγάρια του βρέθηκε σε μια ιδανική θέση για να τραβήξει φωτογραφίες στις οποίες θα διακρίνεται εκτός από τον Κρόνο και η Γη. Η επιστημονική κοινότητα αλλά και οι φίλοι του Διαστήματος αναμένουν αυτές τις εντυπωσιακές εικόνες που δείχνουν το πώς φαίνεται ο πλανήτης μας σε ένα εξωτερικό παρατηρητή. Η NASA μέχρι τη στιγμή που γράφαμε αυτές τις αράδες δεν είχε δώσει στη δημοσιότητα κάποια από αυτές τις εικόνες.

 

Το λεύκωμα

 

Εδωσε όμως στη δημοσιότητα μια γραφιστική απεικόνιση της εικόνας που αντικρίζει αυτή τη στιγμή το Cassini στη θέση στην οποία βρίσκεται. Όπως «βλέπουν» αυτή τη στιγμή οι κάμερες του Cassini η Γη βρίσκεται κάτω και δεξιά από τον Κρόνο. Παράλληλα η NASA έδωσε στη δημοσιότητα και ορισμένες ιστορικές φωτογραφίες της Γης που τραβήχτηκαν από το Διάστημα.

 

Πρόκειται για την πρώτη φωτογραφία της Γης που τραβήχτηκε από το Διάστημα. Στις 23 Αυγούστου του 1966 το σκάφος Lunar Orbiter της NASA βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη όταν από το κέντρο ελέγχου σκάφτηκαν ότι ήταν ευκαιρία να τραβηχτεί μια φωτογραφία της Γης από το Διάστημα. Εδωσαν εντολή στο σκάφος να στρέψει τις κάμερες του προς τη Γη και να τραβήξει την πρώτη φωτογραφία του πλανήτη μας από το Διάστημα.

 

Η δεύτερη είναι και η πιο δημοφιλής φωτογραφία της Γης από το Διάστημα. Την τράβηξε το 1968 το πλήρωμα του Apollo 8 που ήταν η δεύτερη επανδρωμένη αποστολή της NASA και η πρώτη στην οποία υπήρχε τηλεοπτική μετάδοση όπου οι τηλεθεατές έβλεπαν την επιφάνεια της Σελήνης στους δέκτες τους. Ο γαλάζιος βόλος που βυθίζεται στο βαθύ διαστημικό σκοτάδι αποτελεί σημείο αναφοράς στον τομέα της καταγραφής διαστημικών εικόνων.

 

http://www.axortagos.gr/fotomontelo.html

[Δροσος Γεωργιος]

H Γη και η Σελήνη όπως φαίνονται από τον Κρόνο.

Το διαστημικό σκάφος Cassini φωτογράφισε τη Γη στις 19 Ιουλίου 2013, όπως είχε κάνει και το Voyager 1 το 1990, έτσι ώστε να προκύψει μια δεύτερη εκδοχή της χλωμής μπλε κουκκίδας.

Η φωτογραφία λήφθηκε από απόσταση 898,4 εκατομμύρια μίλια (περίπου 1,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα).

Στην πρωτη φωτογραφία Η Γη και η Σελήνη όπως την “είδε” το Cassini στις 19 Ιουλίου 2013. Η Σελήνη είναι η μικρή λευκή κουκίδα κάτω αριστερά και μια από τις πρώτες ακατέργαστες φωτογραφίες του Cassini.

[Explorer79]

Ειμαι περιεργος να δω καποια υποθετικη φωτογραφια του Ηλιου απο τον Πλουτωνα... Πως να φαινεται αραγε; Οπως βλεπουμε εμεις την Αφροδιτη ή τον Δια απο τη Γη;

[trex]

Οι ωκεανοί «βράζουν»

Απορροφούν την έξτρα θερμότητα των κλιματικών μεταβολών

 

Λονδίνο

Ο ρυθμός αύξησης της θερμοκρασίας εξαιτίας των κλιματικών μεταβολών στη Γη είχε συνεχή αυξητική τάση στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Στη συνέχεια ο ρυθμός μειώθηκε με την επιστημονική κοινότητα να αναζητά τις αιτίες και να προσπαθεί να διαπιστώσει αν η αύξηση της θερμοκρασίας σταμάτησε.

Τα ευρήματα μιας σειράς ερευνών συμφωνούν στο ότι το φαινόμενο δεν σταμάτησε αλλά απλά έκανε «παύση» ή καλύτερα μεταφέρθηκε από την ατμόσφαιρα στους ωκεανούς οι οποίοι απορροφούν την έξτρα θερμότητα που παράγεται στον πλανήτη.

 

Η «υδαταποθήκη» θερμότητας

 

Η πιο σημαντική από τις νέες μελέτες έγινε από επιστήμονες της Μετεωρολογικής Υπηρεσία της Βρετανίας οι οποίοι είναι και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της θεωρίας ότι οι ωκεανοί απορροφούν τη θερμότητα που κανονικά θα παρέμενε στην ατμόσφαιρα και θα αύξανε συνεχώς τη θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης.

 

Σύμφωνα με αυτές τις εκτιμήσεις οι ωκεανοί απορροφούν ποσότητα θερμότητα ίση με την ενέργεια που παράγουν 150 δισεκατομμύρια ηλεκτρικοί βραστήρες. Η θερμότητα παγιδεύεται στα βάθη των ωκεανών και για αυτό δεν μπορεί να παρατηρηθεί άμεσα από τους δορυφόρους. Μια έμμεση απόδειξη τη θεωρίας είναι ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται αρνητικές επιπτώσεις σε θαλάσσια οικοσυστήματα (π.χ καταστροφή κοραλλιογενών υφάλων) η μετακινήσεις ψαριών που συνδέονται άμεσα με την αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών.

 

Και όμως…

Κορυφαίοι ειδικοί που ασχολούνται με τις κλιματικές συνθήκες επισημαίνουν ότι η μείωση του ρυθμού αύξησης της θερμοκρασίας τη δεκαετία του 2000 δεν ήταν τέτοια που να αποτρέψει την ύπαρξη πολύ υψηλών θερμοκρασιών στον πλανήτη. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τότε που κρατούνται αρχεία θερμοκρασίας στη Γη από τις 14 πιο θερμές χρονιές στον πλανήτη μας οι 12 είναι χρονιές από το 2000 και μετά.

 

«Κάποιοι μιλάνε για επιβράδυνση, κάποιοι για ένα κενό, κάποιο για μια παύση. Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης δεν έχει αυξηθεί αξιοσημείωτα τα τελευταία 10-15 έτη. Αν και δεν κατανοούμε πλήρως όλες τις λεπτομέρειες για το τι συμβαίνει τα τελευταία 10-15 χρόνια υπάρχει η πεποίθηση ότι υπάρχουν διακυμάνσεις στον ρυθμό αύξησης της θερμοκρασίας» αναφέρει στον Independent ο Ρόουαν Σάτον, καθηγητής κλιματικών συνθηκών στο βρετανικό πανεπιστήμιο Reading.

 

Η αρχαία αύξηση

 

Μια προβολή του τι πιθανώς να συμβεί στο μέλλον προσφέρει μια νέα μελέτη ερευνητών του Imperial College στο Λονδίνο. Οι ερευνητές μελέτησαν τις επιπτώσεις που υπήρξαν όταν πριν από πέντε εκατομμύρια έτη η Γη βίωσε ένα φαινόμενο κλιματικών μεταβολών και αύξησης της θερμοκρασίας παρόμοια με αυτή που συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες. Οπως διαπίστωσαν οι ερευνητές η αύξηση της θερμοκρασίας έλιωσε ένας μεγάλο μέρος των πάγων της Ανταρκτικής και της Γροιλανδίας με αποτέλεσμα η στάθμη της θάλασσας σε παγκόσμιο επίπεδο να ανέβει κατά…20 μέτρα! Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience».

 

http://www.axortagos.gr/okeanoi-vrazoun.html

[Δροσος Γεωργιος]

H Γη από τον Κρόνο!

Μια σπάνια φωτογραφία της Γης και της Σελήνης που τραβήχτηκε από το εξωτερικό ηλιακό σύστημα και στην οποία απεικονίζονται τα δαχτυλίδια του Κρόνου έδωσε την Τρίτη στη δημοσιότητα η NASA.

Η λήψη της φωτογραφίας έγινε στις 19 Ιουλίου από το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA σε απόσταση περίπου 1,4 δισ. χιλιομέτρων από τη Γη.

Πριν από λίγες ημέρες, η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ είχε καλέσει τους κατοίκους της Γης να χαμογελάσουν στο Cassini για μια... διαστημική φωτογραφία – κάλεσμα που συγκέντρωσε 20.000 συμμετέχοντες, παρά το γεγονός ότι η Γη εμφανίζεται ως μια μικροσκοπική κουκίδα.

Η εκδήλωση, με τίτλο «Η Ημέρα που η Γη χαμογέλασε», σηματοδότησε «την πρώτη φορά που οι Γήινοι είχαν εκ των προτέρων ειδοποιηθεί ότι το πορτρέτο τους θα συλλαμβάνονταν σε μια φωτογραφία τραβηγμένη από το διάστημα», ανακοίνωσε η NASA.

«Είναι, επίσης, η πρώτη φορά που η υψηλής ανάλυσης κάμερα του Cassini συλλαμβάνει την Γη και τη Σελήνη ως δύο διαφορετικά αντικείμενα» αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Η ασυνήθιστη γωνία λήψης οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ηλιος είχε μετακινηθεί πίσω από τον Κρόνο από το σημείο που βρισκόταν το διαστημικό σκάφος, μπλοκάροντας το μεγαλύτερο μέρος του φωτός που διαφορετικά θα κατέστρεφε τους ανιχνευτές της φωτογραφικής μηχανής.

«Μπορεί να μην είμαστε σε θέση να δούμε τις ηπείρους ή τους ανθρώπους σε αυτό το πορτρέτο της Γης, αλλά αυτή η ανοιχτή μπλε κουκίδα είναι μια σύντομη περίληψη του ποιοι ήμασταν στις 19 Ιουλίου», δήλωσε η Λίντα Σπίλκερ, επιστήμονας της NASA.

»Η φωτογραφία του Cassini μας θυμίζει πόσο μικρός είναι ο πλανήτης μας μπροστά στην απεραντοσύνη του διαστήματος» πρόσθεσε.

http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5031126/h-gh-apo-to-mpalkoni-toy-kronoy-mesa-apo-ton-fako-ths-nasa/

[Δροσος Γεωργιος]

Δείτε τη Γη να... αναπνέει.

Ενα εντυπωσιακό animation δημιούργησε ένας προγραμματιστής υπολογιστών στις ΗΠΑ. Ο Τζον Νέλσον που εργάζεται στην εταιρεία οπτικοποίησης δεδομένων IDV Solutions χρησιμοποίησε εικόνες που έχει καταγράψει ένας δορυφόρος της NASA ο οποίος παρατηρεί συνεχώς τη Γη. Ο Νέλσον δημιούργησε ένα animation στο οποίο αποτυπώνεται οπτικά η εναλλαγή των εποχών στον πλανήτη μας.

Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και κάποιοι λένε ότι το animation δείχνει τον «καρδιακό παλμό» της Γης ενώ άλλοι ότι δείχνει τη Γη καθώς... αναπνέει.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=524574

[trex]

Η νέα παγκόσμια απειλή λέγεται μεθάνιο

Νέα ενδιαφέροντα αλλά και ανησυχητικά ευρήματα σχετικά με το επικίνδυνο για τον πλανήτη αέριο

 

Τα τελευταία χρόνια η επιστημονική κοινότητα έχει στρέψει το ενδιαφέρον της σε μια τεράστια έκταση της Σιβηρίας η οποία λιώνει με ταχείς ρυθμούς. Πρόκειται για μια περιοχή μόνιμου πάγου που εκτείνεται σε πολλά εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα και έχει αρχίσει να λιώνει από τότε που πρωτοδιαμορφώθηκε πριν από 11.000 έτη, στο τέλος της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων. Στο εσωτερικό των μόνιμων πάγων βρίσκεται παγιδευμένο μεθάνιο, ενώ τεράστιες ποσότητες του αερίου είναι εγκλωβισμένες και κάτω από τον θαλάσσιο πυθμένα της Σιβηρίας. Κάτω από τον πυθμένα υπάρχει επίσης ένα μόνιμο στρώμα πάγου το οποίο και εμπόδιζε ως σήμερα το μεθάνιο να ανεβεί προς την επιφάνεια μέσα από υποθαλάσσια φουγάρα. Το μεθάνιο παράγεται από μικροοργανισμούς που διασπούν αποθέσεις οργανικής ύλης απουσία οξυγόνου.

 

Οπως φαίνεται, έχουν αρχίσει να λιώνουν τόσο οι μόνιμοι παγετώνες στις ηπειρωτικές περιοχές της Σιβηρίας όσο και το στρώμα πάγου κάτω από τον πυθμένα, με αποτέλεσμα να έχει αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του το επικίνδυνο αέριο. Το πρόβλημα είναι διπλό, διότι η αύξηση της θερμοκρασίας λιώνει τους πάγους επιτρέποντας στο μεθάνιο να ανεβεί προς την επιφάνεια και η παρουσία του εκεί στη συνέχεια εμποδίζει την επιφάνεια να ξαναπαγώσει. Ετσι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την απελευθέρωση όλο και μεγαλύτερων ποσοτήτων μεθανίου στην ατμόσφαιρα - η έκλυση αυτή είναι πιθανόν να επιταχύνει σημαντικά τον ρυθμό αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας.

 

Το αέριο είναι 20 φορές πιο ισχυρό από το διοξείδιο του άνθρακα και οι επιστήμονες εκτιμούν ότι, αν συνεχιστεί το λιώσιμο των μόνιμων πάγων στη Σιβηρία, θα απελευθερωθούν στην ατμόσφαιρα δισεκατομμύρια τόνοι μεθανίου. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι σε περίπτωση που η κατάσταση συνεχιστεί το πρόβλημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη θα διογκωθεί και είναι πιθανόν να οδηγήσει σε μαζική εξόντωση ειδών.

 

Οικονομική βόμβα

Διάφορες έρευνες τα τελευταία χρόνια έχουν προσπαθήσει να εκτιμήσουν τις επιπτώσεις που θα έχει στον πλανήτη η διαρροή μεθανίου στην ατμόσφαιρα. Μια νέα μελέτη για πρώτη φορά κάνει εκτιμήσεις σχετικά με τις οικονομικές επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης. Ομάδα ειδικών με επικεφαλής τον Γκέιλ Γουάιτμαν, καθηγητή του Πανεπιστημίου Erasmus στην Ολλανδία, χρησιμοποίησε ένα οικονομικό μοντέλο και σχεδίασε μια προσομοίωση στην οποία ελήφθησαν υπόψη οι επιπτώσεις που θα έχουν στην οικονομία οι φυσικές καταστροφές οι οποίες συνοδεύουν τις κλιματικές αλλαγές.

 

«Πρόκειται για μια οικονομική βόμβα την επικινδυνότητα της οποίας δεν έχει κατανοήσει ακόμη η παγκόσμια κοινότητα. Οι ηγέτες του πλανήτη και οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί όπως το ΔΝΤ και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ πρέπει να ασχοληθούν με αυτή την αόρατη ωρολογιακή βόμβα» αναφέρει ο Γουάιτμαν.

Μικρόβια τα οποία σιγοτρώνε τα υπολείμματα των δασών που κάλυπταν κάποτε την Ανταρκτική παράγουν δισεκατομμύρια τόνους μεθανίου, το οποίο θα μπορούσε να επιδεινώσει σημαντικά την κλιματική αλλαγή, υποστηρίζουν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ στη Βρετανία.

 

Οι επιστήμονες υποψιάζονταν ότι τέτοια αναερόβια μικρόβια ζουν κάτω από το κάλυμμα πάγου της Ανταρκτικής, θα ήταν όμως μια εξαιρετικά δύσκολη και μεγάλου κόστους επιχείρηση ο εντοπισμός τους, αφού θα πρέπει να φτάσει το ερευνητικό τρυπάνι σε βάθος 3-4 χλμ. κάτω από την παγωμένη επιφάνεια.

 

Οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα ιζημάτων στην άκρη ενός παγετώνα, εκεί όπου ο πάγος είναι πολύ λεπτότερος. Ελιωσαν στη συνέχεια τα δείγματα στο εργαστήριο και αναγνώρισαν μεθανογόνα αρχαιοβακτήρια. Επιπλέον άφησαν τη λάσπη των ιζημάτων σε ένα σκοτεινό, αναερόβιο περιβάλλον για δύο χρόνια και μετρούσαν ανά διαστήματα την παραγωγή μεθανίου. Συνδυάζοντας τις μετρήσεις με γεωλογικά μοντέλα της Ανταρκτικής, η ερευνητική ομάδα υπολογίζει ότι η Ανταρκτική ενδέχεται να κρύβει εκατοντάδες δισεκατομμύρια τόνους μεθανίου.

Και οι σεισμοί

«Σύμμαχοι» του θαμμένου στα έγκατα της Γης μεθανίου είναι, όπως αποδεικνύεται, και οι σεισμοί. Αυτό αναφέρει η πιο πρόσφατη μελέτη για το μεθάνιο που έγινε από ομάδα ειδικών από τη Γερμανία και την Ελβετία και δημοσιεύθηκε στα τέλη Ιουλίου στην επιθεώρηση «Nature Geoscience».

 

Οταν οι ήπειροι απομακρύνονται η μία από την άλλη, σχηματίζονται ανάμεσά τους οι λεγόμενες μεσοωκεάνιες ράχες, βαθιές ρωγμές από τις οποίες αναβλύζει μάγμα που κλείνει έτσι το κενό. Αντίθετα, στην περίπτωση που οι ήπειροι πλησιάζουν η μία την άλλη, σχηματίζεται ανάμεσά τους μια ζώνη υποβύθισης - μια ζώνη στην οποία η τεκτονική πλάκα της μιας ηπείρου βυθίζεται αργά κάτω από την πλάκα της δεύτερης. Σύμφωνα με τη μελέτη, όταν προκαλούνται σεισμικές δονήσεις στις ζώνες υποβύθισης το μεθάνιο βρίσκει τρόπο να διαρρεύσει, κυρίως με τη μορφή φυσαλίδων.

 

http://www.axortagos.gr/nea-pagkosmia-apeili-legetai-methanio.html

[trex]

Οι καύσωνες θα διπλασιαστούν μέχρι το 2020 σύμφωνα με επιστήμονες

 

Οι περιοχές ανά τον κόσμο που θα πλήγονται από καύσωνες αναμένεται να διπλασιαστούν έως το 2020 και θα συνεχίσουν θα αυξάνονται μέσα στις επόμενες δεκαετίες, καθώς το φαινόμενο του θερμοκηπίου προκαλεί άνοδο των θερμοκρασιών, ανακοίνωσαν την Πέμπτη επιστήμονες από τη Γερμανία και την Ισπανία σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγαν.

 

Τα συμπεράσματα που προέκυψαν από την πρόσφατη έρευνα είναι πιο δυσοίωνα από αυτά που είχε προβλέψει η ειδική ομάδα επιστημόνων του ΟΗΕ σε σχετική έρευνα που είχε διεξάγει πέρυσι. Στην έκθεση της Διακρατικής Επιτροπής για τις Κλιματικές Αλλαγές (IPCC) δεν δινόταν ιδιαίτερη σημασία στους καύσωνες: «Είναι πολύ πιθανό η διάρκεια, η συχνότητα και η ένταση των θερμών περιόδων να αυξηθούν στις περισσότερες περιοχές της Γης», αναφερόταν.

 

Οι καύσωνες κατά την καλοκαιρινή περίοδο επηρεάζουν πλέον το 5% των περιοχών στον παγκόσμιο χάρτη, αναφέρεται στην έκθεση. «Αυτό αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2020 και να τετραπλασιαστεί έως το 2040».

 

Οι τροπικές περιοχές, όπως η Μεσόγειος, η Μέση Ανατολή, περιοχές της Δυτικής Ευρώπης, της Κεντρικής Ασία και των ΗΠΑ, αναμένεται να επηρεαστούν περισσότερο από τους αυξανόμενους καύσωνες,. «Σε πολλές περιοχές οι πιο κρύοι μήνες του καλοκαιριού θα είναι πιο ζεστοί σε σχέση με ότι έχουμε ζήσει έως τώρα», εκτός εάν μειωθούν οι εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, δήλωσε ο Ντιμ Κούμου, του Ινστιτούτου Ερευνών για τις Κλιματικές Επιπτώσεις στο Πότσδαμ.

 

Η IPCC αναφέρει ότι εξαιτίας του φαινομένου του θερμοκηπίου, είναι πιθανό τα επόμενα χρόνια να προκληθούν σοβαρές καταιγίδες, καύσωνες, πλημμύρες και άνοδο της στάθμης των θαλάσσιων υδάτων.

 

Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια της Γης παγκοσμίως έχει αυξηθεί κατά 0,8 βαθμούς Κελσίου από την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης.

 

http://www.axortagos.gr/kafsones-diplasiastoun-mexri-2020-simfona-epistimones.html

[trex]

Η σκόνη από το μετέωρο της Ρωσίας έκανε τον γύρο της Γης!

Το νέφος από την έκρηξη διέτρεξε ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο μέσα σε τέσσερις ημέρες

 

Ουάσινγκτον

 

Το νέφος σκόνης που δημιουργήθηκε από την έκρηξη ενός μετεώρου επάνω από το Τσελιαμπίνσκ της Ρωσίας τον περασμένο Φεβρουάριο «ταξίδεψε» γρήγορα στην ατμόσφαιρα κάνοντας τον γύρο της Γης μέσα σε μόλις τέσσερις μέρες. Η πορεία του καταγράφηκε για πρώτη φορά από ερευνητές της NASA οι οποίοι διαπίστωσαν ότι τα «διαστημικά» υπολείμματα εξακολουθούσαν να «περικυκλώνουν» τον πλανήτη μας επί τρεις μήνες μετά το περιστατικό.

 

Υψηλή ενέργεια και σκόνη

 

Το μετέωρο, το οποίο είχε πλάτος 18 μ. και ζύγιζε 11.000 τόνους, «εισέβαλε» στην ατμόσφαιρα της Γης με ταχύτητα 18,6 χλμ. το δευτερόλεπτο τα ξημερώματα της 15ης Φεβρουαρίου του 2013. Φλεγόμενο από την τριβή με τον γήινο αέρα, εξερράγη ενώ βρισκόταν περίπου 23 χλμ επάνω από το Τσελιαμπίνσκ της Ρωσίας, εκλύοντας ενέργεια 30 φορές μεγαλύτερη από την ατομική βόμβα της Χιροσίμα.

 

Το ωστικό κύμα και τα συντρίμμια που έπεσαν στο έδαφος προκάλεσαν τον τραυματισμό περισσοτέρων από 1.000 ατόμων και υλικές ζημιές. Παράλληλα όμως η έκρηξη διασκόρπισε εκατοντάδες τόνους σκόνης στη στρατόσφαιρα, επιτρέποντας στον μετεωρολογικό δορυφόρο Suomi National Polar-orbiting Partnership και τους ερευνητές της NASA να «χαρτογραφήσουν» για πρώτη φορά πώς τα υλικά που παράγονται από τέτοιου είδους γεγονότα εξαπλώνονται στην ατμόσφαιρα της Γης.

 

«Θελήσαμε να δούμε αν ο δορυφόρος μας μπορούσε να ανιχνεύσει τη σκόνη του μετεώρου» δήλωσε ο Νικ Γκορκάβιλ του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Γκοντάρ της NASA, επικεφαλής της σχετικής μελέτης η οποία έχει γίνει δεκτή προς δημοσίευση στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters». «Πραγματικά είδαμε τον σχηματισμό μιας νέας ζώνης από σκόνη στη στρατόσφαιρα της Γης και επιτύχαμε την πρώτη από το Διάστημα παρατήρηση της μακροπρόθεσμης εξέλιξης του νέφους ενός μετεώρου».

 

Η πορεία της σκόνης

 

Περίπου τρεισήμισι ώρες μετά την αρχική έκρηξη τα όργανα του Suomi NPP ανίχνευσαν το νέφος της σκόνης στην ατμόσφαιρα, σε ύψος περίπου 40 χλμ., να κινείται γρήγορα προς τα ανατολικά με ταχύτητα μεγαλύτερη των 300 χλμ. την ώρα. Την επόμενη ημέρα το νέφος εξακολουθούσε την πορεία του προς ανατολάς μέσω του αεροχειμάρρου της στρατόσφαιρας, φθάνοντας στις Αλεούτιες Νήσους. Σε αυτό το στάδιο τα μεγαλύτερα και βαρύτερα σωμάτια άρχισαν να χάνουν ύψος και να κινούνται πιο αργά, τα μικρότερα και πιο ελαφρά σωμάτια διατήρησαν το ύψος και την ταχύτητά τους, ακολουθώντας τις μεταβολές της ταχύτητας των ανέμων στα διάφορα υψόμετρα.

 

Στις 19 Φεβρουαρίου, τέσσερις ημέρες μετά την έκρηξη, το τμήμα του νέφους που βρισκόταν ψηλότερα και κινείτο με μεγαλύτερη ταχύτητα είχε περάσει επάνω από ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο και είχε φθάσει και πάλι στο Τσελιαμπίνσκ, έχοντας κάνει τον γύρο της Γης. Τουλάχιστον τρεις μήνες αργότερα το νέφος του μετεώρου εξακολουθούσε να είναι ανιχνεύσιμο γύρω από τον πλανήτη.

 

«Πριν από τριάντα χρόνια λέγαμε μόνο θεωρητικά ότι το νέφος θα πρέπει να ενσωματώνεται στον στρατοσφαιρικό αεροχείμαρρο» δήλωσε ο Πολ Νιούμαν, επικεφαλής του Εργαστηρίου Ατμοσφαιρικών Επιστημών του Κέντρου Γκοντάρ. «Σήμερα τα μοντέλα μας μας επιτρέπουν να ανιχνεύσουμε επακριβώς τη σκόνη από ένα μετέωρο και να κατανοήσουμε την εξέλιξή της καθώς κινείται γύρω από τον πλανήτη».

 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: http://www.axortagos.gr/skoni-apo-meteoro-tis-rosias-ekane-ton-giro-tis-gis.html

[trex]

Δορυφόρος με φωτοβολταϊκά θα «θρέφει» τη Γη

Μέχρι το 2025, θα μπορούσε να καλύπτει το 1/3 της παγκόσμιας ανάγκης σε ηλεκτρική ενέργεια

 

Ουάσινγκτον

Εναν πανίσχυρο δορυφόρο, καλυμμένο από φωτοβολταϊκά και σε σχήμα που παραπέμπει σε… ποτήρι για κοκτέιλ, ο οποίος θα μπορούσε να σβήσει το 1/3 της ενεργειακής «δίψας» της Γης αναπτύσσει ο μηχανικός, Τζον Μάνκινς για χάρη της NASA.

 

Ο δορυφόρος Solar Power Satellite via Arbitarily Large Phased Array ή SPS-APLHA, σύμφωνα με τον σχεδιαστή του, θα μπορούσε να τεθεί σε τροχιά μέχρι το 2025.

 

«Ένας και μόνο δορυφόρος ηλιακής ενέργειας θα μπορούσε να προσφέρει αρκετή ενέργεια για την κάλυψη του 1/3 των παγκόσμιων αναγκών» εξηγεί ο Μάνκινς.

 

Η τεχνολογία του ηλιακού «ποτηριού»

 

Η φουτουριστική τεχνολογία θα βασίζεται στην αποστολή της συσσωρευμένης ενέργειας σε μονάδες ενέργειας στη Γη, οι οποίες θα την διανέμουν στη συνέχεια σε πελάτες.

 

Το σύστημα του ενεργειακού δορυφόρου θα αποτελείται από χιλιάδες λεπτά και ελαφρώς καμπυλωτά κάτοπτρα, με δυνατότητα κίνησής τους ώστε να διασφαλίζεται η μέγιστη ενεργειακή συγκομιδή. Στο εσωτερικό του SPS-ALPHA θα πραγματοποιείται η μετατροπή της ηλιακής ενέργειας σε μικροκύμματα, τα οποία και θα αποστέλλονται στη συνέχεια στη Γη.

 

http://www.axortagos.gr/doriforos-fotovoltaika-threpsei.html