Μεγιστη μεγεθυνση για χειροκινητο τηλεσκοπιο

[Skyline]

Ειχα παρατηρησει παλιοτερα με το παλιο τηλεσκοπιο οτι ακομα και 60 φορες μεγεθυνση ηταν αρκετη ωστε μεσα σε καποια δευτερολεπτα η Σεληνη να βγαινει εκτος οπτικου πεδιου.

 

Εχω λοιπον την εξης απορια. Εφοσον το τηλεσκοπιο ειναι χειροκινητο, και δε μπορει μονο του να ακολουθει την τροχια του ουρανιου σωματος με αποτελεσμα να πρεπει συνεχεια να κινω τον φακο, μεχρι ποια μεγεθυνση μπορεις να δεις ενα ουρανιο σωμα, χωρις να το χανεις καθε λιγα δευτερολεπτα απο το οπτικο πεδιο;

 

Απο ποιο σημειο και περα χρειαζεσαι πλεον ρομποτικο τηλεσκοπιο, για να μην ταλαιπωρεισαι;

[astrovox]

Το πόσο χρόνο κάνει ένα αντικείμενο να φύγει εκτός πεδίου εξαρτάται και από τη μεγέθυνση αλλά και από το πεδίο του φακού που χρησιμοποιείς. Για την ακρίβεια εξαρτάται από το πραγματικό πεδίο που έχεις (συνάρτηση των δύο προηγουμένων) και τη θέση του αντικειμένου στον ουρανό. Δεν υπάρχει ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημά σου με την έννοια πως ό,τι φακό/μεγέθυνση και να βάλεις το αντικείμενο θα φύγει από το πεδίο σε σύντομο διάστημα όπως περιγράφεις. Αν έχεις αρκετά μεγάλο πραγματικό πεδίο (πχ 1 μοίρα) μπορεί να κάνει μερικά λεπτά να πάει από άκρη σε άκρη. Λάβε, όμως, υπόψη πως τα οπτικά συστήματα έχουν συνήθως τη μέγιστη απόδοσή τους στο κέντρο του πεδίου. Συνεπώς επιδιώκουμε η παρατήρηση να γίνεται το δυνατόν κεντρικά και σίγουρα όχι εντελώς άκρη. Αν κοιτάξεις στο Mastrovox θα δεις πόσα θέματα έχουν γραφτεί για την "ομαλή κίνηση σε dobsonian" κι αυτό γιατί η παρατήρηση με αυτά τα τηλεσκόπια γίνεται μετακινώντας απαλά τη βάση, κρατώντας το αντικείμενο σχετικά κέντρο.

[Μανούσος]

Αυτό όντως είναι ένα πρόβλημα που έχουν τα χειροκίνητα τηλεσκόπια. Γι'αυτό, αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να έχουμε ένα τηλεσκόπιο με όσο γίνεται ομαλή κίνηση, ώστε να μπορούμε με το χέρι μας να κάνουμε παρακολούθηση (στο βαθμό που επιτρέπεται φυσικά). Οι 60 φορές μεγέθυνση είναι πολύ μικρή. Φαντάσου ότι, ειδικότερα στους πλανήτες, οι συνήθεις μεγεθύνσεις είναι 200Χ και 300Χ για να μπορείς να δεις μια κάποια λεπτομέρεια. Συνεπώς και επειδή πρόκειται για πιο σημειακά αντικείμενα, η κίνηση θα πρέπει να είναι τόσο ομαλή που να σου επιτρέπει να κάνεις κινήσεις που δύσκολα μπορείς να διακρίνεις με το μάτι σου πάνω στο σωλήνα. Αν ψάξεις μέσα στο forum θα βρεις πληθώρα άρθρων που αναλύουν το θέμα.

[nikos_f3n]

60Χ Δεν ειναι τοσο μεγαλη μεγενθυνση. Ειναι μια μεγενθυνση που ευχαριστιεσαι στα dob. Εγω στα 200Χ περιπου βλεπω μεν αλλα δεν μπορεις να πεις οτι παρατηρεις αφου ειναι οντως μερικα δευτερολεπτα στο πλανο ο πλανητης. Αλλα με προσοφθαλμια 15-25mm με ικανοποιει το dob.

 

 

Α και το "ομαλη κινηση" το χω ξεχασει.. Δεν υπαρχει περιπτωσει να ακολουθησω οπως ας πουμε με moter. Οποτε με μικρα χτυπηματα στην βαση φερνω το αντικειμενο στο πλανο..

[Skyline]

Ποια αυτοματα ρομποτικα τηλεσκοπια μπορουν και να αναζητησουν ουρανια σωματα, και να τα βρουν και να τα ακολουθουν σχετικα ομαλα για πολλη ωρα; Και για τι κοστος περιπου μιλαμε;

Υπαρχει καποιο σχετικο θεμα;

[astrovox]

Όλα τα ρομποτικά το κάνουν αυτό, αυτή είναι η δουλειά τους, αυτόματη εύρεση και παρακολούθηση στόχου. Αν βέβαια σε ενδιαφέρει μόνο η παρακολούθηση δε χρειάζεσαι απαραίτητα ρομποτικό, μια ισημερινή με αστροστάτη (μοτέρ) φτάνει.

 

Επίσης τα ρομποτικά είναι πλέον πάρα πολλά, σκέτες βάσεις, έτοιμα πακέτα ακόμα και ρομποτικά dobsonian, από μερικές εκατοντάδες έως πολλές χιλιάδες ευρώ. Γίνε πιο συγκεκριμένος σε τι κατηγορία αναφέρεσαι (κόστος, τύπος κτλ) για να σε κατευθύνουμε.

[Skyline]

Με ενδιαφερει το πληρες πακετο δηλαδη με βασεις δεδομενων για τις θεσεις των στοχων (4-5 χιλιαδες αντικειμενα) και πληρης αυτοματισμος. Μεγεθυνση 300Χ με καλυπτει νομιζω. Οσο για το κοστος, υπολογιζω γυρω στο χιλιαρικο αλλα και λιγο παραπανω. Οσο για τον τυπο του τηλεσκοπιου, ειναι κατι που με προβληματιζει καπως...

[giorgosgr]

Για το μέχρι τι μεγέθυνση μπορείς να χρησιμοποιήσεις αν κινείς το τηλεσκόπιο με το χέρι δεν υπάρχει απάντηση... Το ερώτημα ειναι ψευδεπίγραφο. Πέραν των όσων σου είπαν τα παιδιά εξαρτάται και σε ποιο σημείο του ουρανού ειναι το αντικείμενο που παρατηρείς... στον ισημερινό; ενδιάμεσα με τον βόρειο ουράνιο πόλο; κοντά στον πόλο;

Τώρα αν πάς με θέμα προυπολογισμού και δίνεις μέχρι 1000 άντε αν φτάνουν για 8" σε HQ5 νευτώνιο ή για 5" Celestron NextStar. Όπως σωστά σου είπε ο Ανδρέας για να παρακολουθεί το αντικείμενο που παρατηρείς δεν ειναι αναγκαία η ρομποτική βάση. Ένα απλο ισημερινό με μοτέρ στην ορθή αναφορά αρκεί.

[Skyline]

Για το μέχρι τι μεγέθυνση μπορείς να χρησιμοποιήσεις αν κινείς το τηλεσκόπιο με το χέρι δεν υπάρχει απάντηση... Το ερώτημα ειναι ψευδεπίγραφο. Πέραν των όσων σου είπαν τα παιδιά εξαρτάται και σε ποιο σημείο του ουρανού ειναι το αντικείμενο που παρατηρείς... στον ισημερινό; ενδιάμεσα με τον βόρειο ουράνιο πόλο; κοντά στον πόλο;

Τώρα αν πάς με θέμα προυπολογισμού και δίνεις μέχρι 1000 άντε αν φτάνουν για 8" σε HQ5 νευτώνιο ή για 5" Celestron NextStar. Όπως σωστά σου είπε ο Ανδρέας για να παρακολουθεί το αντικείμενο που παρατηρείς δεν ειναι αναγκαία η ρομποτική βάση. Ένα απλο ισημερινό με μοτέρ στην ορθή αναφορά αρκεί.

 

Η παρακολουθηση οντως μπορει να γινει και με ισημερινο με μοτερ, αλλα η ευρεση π.χ. του Ουρανου για μενα δεν ειναι καθολου ευκολο πραγμα. Δεν τους κατεχω τους χαρτες, και προτιμω να εχω εναν Η/Υ ενσωματωμενο που θα κατευθυνει την στοχευση στο επιθυμητο ουρανιο σωμα.

[giorgosgr]

Και με το goto πρέπει να ξέρεις κάποιους βασικούς αστέρες για να κάνεις την αρχική ευθυγράμμιση. Επίσης η δική μου βάση goto (EQ6) χάνει πολύ σε ακρίβεια όταν της ζητάς να πάει σε αντικείμενα κοντά στον βόρειο πόλο του ουρανού. Μπορεί σε νεώτερς εκδοσεις να έχει διορθωθεί αυτό φυσικά δεν το γνωρίζω.

[Roofastro]

Φίλε Skyline όντας αρκετά χρόνια ερασιτέχνης αστρονόμος θα σου πω ότι σχεδόν επιβάλλεται να μάθεις έστω και τους βασικούς αστερισμούς και να εξεικιωθείς με τις κινήσεις του ουρανου . Ενα αυτοματοποιημενο τηλεσκοπιο ναι μεν θα σου βρει αυτο που θελεις και θα το παρακολουθεις, αλλα αλλη μαγια εχει το να το βρισκεις μονος σου Οπως εχω διαβασει και στο backyards η μιση ευχαριστηση ερχεται απτο να το βρισκεις . Ειδικα οταν προκειται για κατι πιο αμυδρο απτα συνηθισμενα.. Κανεις και παρτυ Επιπλεον οσον αφορα την μεγενθυση το 300 Χ και ειναι υπεραρκετο γιατι πρεπει να λαβεις υποψην σου το seeing . Μεγαλες μεγενθυσεις δεν σημαινει παντα καλο Δυστυχως δεν βρισκομεθα στην Σεληνη οπου θα χρησιμοποιουσαμε μεγενθυση 600 Χ :Ρ . Επιπλεον κοιτα να μην υπερβεις το ανωτατο οριο της μεγενθυσης του τηλεσκοπιου γιατι απο κει και περα μονο αρνητικα παοτελεσματα θα χεις.

 

Αυτο που σου πα για το να μαθεις αστερισμους και να διαβαζεις χαρτες εχε το κατα νου Θα δεις με το αυτοματοποιημενο εξ αρχης μπορει να νιωσεις καλυτερα και πιο ανετος με την χρηση του αλλα υστερα απο καιρο θα καταλαβεις Επισης σκεψου οτι ενα αυτοματοποιημενο με μια καλη στηριξη το πιο πιθανον να σου κοστισει πιο ακριβα.

[kkokkolis]

Αν υποθέσουμε πως έχεις το τυπικό 8" 1200mm Dobson, με τον φακό 20mm 50 μοιρών AFOV έχεις το 60x που αναφέρεις και πεδίο TFOV 0.83 μοιρών. Θυμίσου πως TFOV=AFOV/mag.

Η γη καλύπτει 360 μοίρες σε περίπου 24 ώρες, ή 1440 min ή 86400 sec. Ταχύτητα 15 μοιρών την ώρα, ή 15' (0.25 μοίρες) το λεπτό.

Αν έχεις το αντικείμενο στο κέντρο και αυτό βρίσκεται προς τον Νότο και την εκλειπτική, θα βρεθεί στο περιθώριο καλύπτοντας 0.415 μοίρες, δηλαδή μετά από 99,6 δευτερόλεπτα, ενάμισυ λεπτό και κάτι. Έχεις όλο αυτό το διάστημα στην διάθεσή σου μέχρι να χάσεις το αντικείμενο. Περίπου στο μισό της διαδρομής, στα 50 sec μπορείς να ανατοποθετήσεις το αντικείμενο.

Με φακό 10mm Plossl το πεδίο υποδιπλασιάζεται και οι διαθέσιμοι χρόνοι επίσης. Πρέπει να ανατοποθετήσεις περίπου στα 25sec και αρχίζει να γίνεται ενοχλητικό. Και είσαι μόλις στα 120x.

Με φακό 5mm στα 240x πρακτικά πρέπει να κουνάς αργά αλλά συνεχώς και σταθερά το σωλήνα.

Αν είσαι αρχάριος και ο σωλήνας δεν διαθέτει άψογη κίνηση (και παρατηρούνται κλωτσήματα) τα πράγματα δυσκολεύουν. Αλλά δεν είναι αδύνατο να βελτιωθείς τόσο εσύ, όσο και εκείνος. Για το πως θα σου πει ο Τάσος Βράτολης.

Πάνω από τη μεγέθυνση αυτή δεν αποδίδει καλά το τηλεσκόπιο αυτό και αρχίζουν οι ατμοσφαιρικοί περιορισμοί. Άρα ουσιαστικά μπορείς να αξιοποιήσεις επαρκώς το τηλεσκόπιο στα όρια της πρακτικής μεγέθυνσής του.

Τα πράγματα διευκολύνονται αν διπλασιάσεις το AFOV του φακού. Με ένα φακό 100 μοιρών διαθέτεις πλέον το διπλάσιο χρόνο, πέραν της συνήθως καλύτερης εικόνας (αν μιλάμε για Ethos ή ES100). Επειδή αυτοί οι φακοί είναι τσουχτεροί, μπορείς να συμβιβαστείς με ένα ενδιάμεσο πεδίο, 82 ή ακόμη και 68 μοιρών. Οι διαφορές είναι σημαντικές και πάλι.

Ένας φθηνότερος τρόπος διπλασιασμού του χρόνου διάβασης, είναι η τοποθέτηση του αντικειμένου στο άκρο του πεδίου, προς τη θέση εισόδου σε αυτό (δεξιά σε νευτώνιο που παρατηρεί νότια στο βόρειο ημισφαίριο). Φυσικά παρατηρείς έτσι σε περιοχή κόμης για χρόνο αντιστρόφως ανάλογο του εστιακού λόγου.

Σε μεγαλύτερα όργανα τα πράγματα δεν επιδεινώνονται καθώς συνήθως μειούται ο εστιακός λόγος. Από f/8 για τις 6" και f/6 για τις 8", πέφτει στο f/5 για 10-12". Μεγαλύτερα όργανα έχουν συχνά ακόμη μικρότερο λόγο, f/4. Έτσι το πεδίο παραμένει σχετικά μεγάλο και ούτως ή άλλως μεγεθύνσεις πάνω από 300x είναι σπάνια χρήσιμες. Τα όργανα με f/10 και πλέον συνήθως χρησιμοποιούν αστροστάτη, tracking ή και GOTO.

Κοντά στον βόρειο ουράνιο πόλο (Κασσιόπη, Άρκτος) τα πράγματα είναι πιο εύκολα, καθώς η κίνηση του ουρανού είναι φαινομενικά βραδύτερη (τα αντικείμενα διαγράφουν γωνιακά 360 μοίρες αλλά σε γραμμικά μικρότερο δακτύλιο). Τα περισσότερα ενδιαφέροντα αντικείμενα όμως και οι πλανήτες βρίσκονται νοτιότερα και προς την εκλειπτική. Ο Πολικός Αστήρ πρακτικά δεν κινείται και μπορείς να τον σημαδεύεις εσαεί.

Με λίγα λόγια, πρακτικά και για συνήθη παρατήρηση σε μεγεθύνσεις κάτω από 300x δεν απαιτείται tracking. Τα βολεύουμε βελτιώνοντας τη βάση (Teflon, ρουλεμάν, Lasy Susan), τον εαυτό μας (εμπειρία) και το πεδίο (φακοί 68-120 μοιρών).

Αυτό δε σημαίνει πως το tracking δεν είναι ευπρόσδεκτο, ειδικά αν θέλεις να διαχωρίζεις δύσκολους διπλούς σε υψηλές μεγεθύνσεις.

 

Ελπίζω να απήντησα στην ερώτησή σου.

[Skyline]

Η τελευταια απαντηση ηταν και η πιο κατατοπιστικη. Ωρα για ερευνα αγορας!!!

 

Ο λογος που επιμενω τοσο σε ρομποτικες λυσεις ειναι ο εξης. Την πρωτη φορα που βρεθηκα στην Πινδο σε υψομετρο 1700 μετρα, επαθα σοκ απο το ποσο φωτεινος ηταν ο ουρανος, και ποσα νεφελωματα μπορουσα να δω με γυμνο ματι. Σε ενα τετοιο μερος με μηδενικη φωτορυπανση, οπου 2-4 χιλιαδες αστρα ειναι ορατα με γυμνο ματι, θα ειχα πελαγωσει με οποιονδηποτε χαρτη του ουρανου. Τι να πρωτο-δει κανεις; Και πως να βρεις αυτο που ψαχνεις; Ειναι σαν να ψαχνεις ψυλλους στ' αχυρα.

 

Μεσα στην πολη βλεπουμε τοσο λιγα ουρανια σωματα που οντως ειναι ευκολο να ξεχωρισω καποιους αστερισμους και τους 5 πλανητες που ειναι ορατοι με γυμνο ματι. Δεν ειναι ομως ο σκοπος αυτος. Ειδικα οταν 135 χλμ. απο εδω υπαρχει πολυ καλο σημειο παρατηρησης στα 2000 μ. υψομετρο.

[Τάσος Βράτολης]

Σε ενα τετοιο μερος με μηδενικη φωτορυπανση, οπου 2-4 χιλιαδες αστρα ειναι ορατα με γυμνο ματι, θα ειχα πελαγωσει με οποιονδηποτε χαρτη του ουρανου. Τι να πρωτο-δει κανεις; Και πως να βρεις αυτο που ψαχνεις; Ειναι σαν να ψαχνεις ψυλλους στ' αχυρα.

 

Ψύλλοι στα άχυρα είναι αν δεν έχεις καμία απολύτως γνώση του ουράνιου θόλου!

Αν γνωρίζεις τους αστερισμούς δεν πελαγώνεις. Οι χάρτες είναι άκρως απαραίτητοι αν θες να εμβαθύνεις και να μην μείνεις μόνο στα highlights του ουρανού. Στο τι να πρωτοδεί κανείς η απάντηση είναι απλή. Πιάνεις έναν αστερισμό (κατά προτίμηση αυτούς που μεσουρανούν) και τον σαρώνεις αναλυτικά, για ότι αντικείμενο περιέχει ή αυτά που εσένα ενδιαφέρουν. Πως να το βρεις;

 

Αν είναι αντικείμενα Μεσιέ, τα περισσότερα βρίσκονται και με τον telrad μόνο, στοχεύοντας στο κατάλληλο σημείο. Αυτή η ικανότητα στην αρχή αποκτιέται βέβαια με εξάσκηση.

 

Για δυσκολότερα αντικείμενα ή ακόμη και για τα Μεσιέ στην αρχή των αναζητήσεών σου:

Αν γνωρίζεις βασικούς αστέρες (που πρέπει πάση θυσία να γνωρίζεις τους βασικούς αστέρες του ουρανού), ξεκινάς από αυτούς και ταυτίζοντας τα πεδία των χαρτών με ότι βλέπεις από τον ερευνητή σου οδηγείσαι σε αυτά τα αντικείμενα με αστροάλματα. Εδώ βέβαια θα σου κάνει την ζωή 1000% ευκολότερη ένας ερευνητής ορθής προβολής και ορθής γωνίας (RACI - Right Angle Correct Image) που δείχνει τα αστρικά πεδία όπως είναι χωρίς αναστροφή.

 

Αν όμως εμμένεις στο ρομποτικό τηλεσκόπιο που θα τα κάνει όλα αυτά μόνο του και δεν έχεις όρεξη να ασχοληθείς με χειροκίνητη αναζήτηση, απολύτως σεβαστό και κατανοητό. Όπως βολεύει, εξυπηρετεί και ευχαριστεί τον καθένα. Δεν σημαίνει κάτι αυτό, τα αστέρια μπορείς να τα μάθεις όποτε θες, πάντα εκεί θα είναι.

 

Χάρτες όμως, γνώμη μου, πρέπει να μάθεις να διαβάζεις, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του χόμπυ μας. Θα τους βρεις μπροστά σου δηλαδή...

[Roofastro]

Θα συμφωνήσω και εγώ με τον φίλο ερασιτέχνη αστρονόμο Τάσο . Θα σου πρότεινα ακόμα και αν τελικά πάρεις GoTo να έχεις μαζί σου έναν χάρτη ( πολύ καλός για 1ος χάρτης είναι το Cambridge Star Atlas. Διαθέτει χάρτες και για τα 2 ημισφαίρια κατάλληλους για νυχτερινή χρήση με κόκκινο φακό, 4 χάρτες Σελήνης, αναλυτικά τους μεταβλητούς, αρκετούς διπλούς, πανοραμικούς εποχιακούς χάρτες, χάρτες με τα αντικείμενα Messier μόνο και τέλος σε κάθε χάρτη έχει αστέρες μέχρι 6.5 μέγεθος που βλέπεις στον τόπο που πήγες και πάρα πολλά αντικείμενα deep sky ) . Οι χάρτες του Nightwatch είναι καλοί για εισαγωγικό επίπεδο αλλά μετά από λίγο θα καταλάβεις την ανεπάρκεια τους . Εξάλλου και στο υψόμετρο που παρατηρούσες ναι μεν θα είχε άστρα μέχρι 6-6.5 μεγέθους και για αρχή θα σε μπέρδεψε, αλλά και πάλι ξεχωρίζεις εύκολα του πιο λαμπρούς που φαίνονται και από αστικές περιοχές ( όπως τα αστέρια της μεγάλης άρκτου, του Λέοντα , του Βοώτη ... )λόγω της μεγάλης διαφοράς φωτεινότητας με τα υπόλοιπα .

[astrovox]

Την πρώτη φορά που βρίσκεται κανείς σε σκοτεινό ουρανό όντως μπορεί να πελαγώσει λίγο, όλοι μας το έχουμε περάσει. Αυτό το αίσθημα όμως κρατάει λίγο, πολύ γρήγορα συνηθίζει και βρίσκει τα λαμπρά άστρα των αστερισμών ανάμεσα στα εκατοντάδες αμυδρότερα. Μάλιστα, σε σκοτεινό ουρανό τα αστροάλματα με χάρτη είναι πολύ πιο εύκολα από ότι σε ουρανό με φωτορύπανση για πολλούς λόγους: άστρα με γυμνό μάτι για να χρησιμοποιήσεις το telrad, πολλά άστρα αναφοράς στον ερευνητή ενώ πάρα πολλά αντικείμενα βαθύ ουρανού είναι ορατά από τον ερευνητή κι όλας.

[Skyline]

Σε ενα τετοιο μερος με μηδενικη φωτορυπανση, οπου 2-4 χιλιαδες αστρα ειναι ορατα με γυμνο ματι, θα ειχα πελαγωσει με οποιονδηποτε χαρτη του ουρανου. Τι να πρωτο-δει κανεις; Και πως να βρεις αυτο που ψαχνεις; Ειναι σαν να ψαχνεις ψυλλους στ' αχυρα.

 

Ψύλλοι στα άχυρα είναι αν δεν έχεις καμία απολύτως γνώση του ουράνιου θόλου!

Αν γνωρίζεις τους αστερισμούς δεν πελαγώνεις. Οι χάρτες είναι άκρως απαραίτητοι αν θες να εμβαθύνεις και να μην μείνεις μόνο στα highlights του ουρανού. Στο τι να πρωτοδεί κανείς η απάντηση είναι απλή. Πιάνεις έναν αστερισμό (κατά προτίμηση αυτούς που μεσουρανούν) και τον σαρώνεις αναλυτικά, για ότι αντικείμενο περιέχει ή αυτά που εσένα ενδιαφέρουν. Πως να το βρεις;

 

Αν είναι αντικείμενα Μεσιέ, τα περισσότερα βρίσκονται και με τον telrad μόνο, στοχεύοντας στο κατάλληλο σημείο. Αυτή η ικανότητα στην αρχή αποκτιέται βέβαια με εξάσκηση.

 

Για δυσκολότερα αντικείμενα ή ακόμη και για τα Μεσιέ στην αρχή των αναζητήσεών σου:

Αν γνωρίζεις βασικούς αστέρες (που πρέπει πάση θυσία να γνωρίζεις τους βασικούς αστέρες του ουρανού), ξεκινάς από αυτούς και ταυτίζοντας τα πεδία των χαρτών με ότι βλέπεις από τον ερευνητή σου οδηγείσαι σε αυτά τα αντικείμενα με αστροάλματα. Εδώ βέβαια θα σου κάνει την ζωή 1000% ευκολότερη ένας ερευνητής ορθής προβολής και ορθής γωνίας (RACI - Right Angle Correct Image) που δείχνει τα αστρικά πεδία όπως είναι χωρίς αναστροφή.

 

Αν όμως εμμένεις στο ρομποτικό τηλεσκόπιο που θα τα κάνει όλα αυτά μόνο του και δεν έχεις όρεξη να ασχοληθείς με χειροκίνητη αναζήτηση, απολύτως σεβαστό και κατανοητό. Όπως βολεύει, εξυπηρετεί και ευχαριστεί τον καθένα. Δεν σημαίνει κάτι αυτό, τα αστέρια μπορείς να τα μάθεις όποτε θες, πάντα εκεί θα είναι.

 

Χάρτες όμως, γνώμη μου, πρέπει να μάθεις να διαβάζεις, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του χόμπυ μας. Θα τους βρεις μπροστά σου δηλαδή...

 

Οι διαθεσιμοι εντυποι χαρτες ποσα αστρα δειχνουν; Μπορει να εχει ολα τα αστρα που φαινονται με ορατο ματι; Αν ναι, προφανως θα περιεχουν εκατονταδες σελιδες οπου καθε σελιδα θα δειχνει ενα μικρο μερος του ουρανιου θολου. Σε εναν κατασκοτεινο ουρανο με 4000 αστρα, αν δεν ειναι καποιος πολυ εμπειρος, θα μπορεσει να βγαλει ακρη;

 

Λιγο πολυ η συγκριση μου θυμιζει εναν οδηγο με GPS και φορτωμενους χαρτες αναλυτικους (με ολους τους χωματοδρομους) και εναν αλλο χωρις GPS, με 100 χαρτες εντυπους! Ο πρωτος θα παει στον προορισμο του αμεσως. Ο αλλος το πιο πιθανο ειναι οτι θα χαθει, εφοσον οι χαρτες του δεν περιεχουν και τον τελευταιο χωματοδρομο, και εφοσον ο προορισμος του ειναι καποια βουνοκορφη.

 

Μετα απο δεκαδες εκδρομες σε ορεινους προορισμους ξερω οτι χωρις το GPS θα ειχα χασει χιλιαδες λιτρα βενζινης και χιλιαδες ωρες, ψαχνοντας τον δρομο που οδηγει στον προορισμο μου.

 

Φανταζομαι κατι αντιστοιχο θα συμβει και στις ουρανιες παρατηρησεις. Ναι μπορω να εντοπισω π.χ. τον Σειριο. Απο εκει και περα ομως, σε εναν κατασκοτεινο ουρανο, και μονο με εντυπους χαρτες, θα πελαγωσω.

 

Συμφωνω οτι πρεπει να μαθω καλυτερα τον ουρανο, αλλα αυτο δε μπορει να γινει παραλληλα και με τη βοηθεια ενος ρομποτικου τηλεσκοπιου και με ηλεκτρονικες βασεις δεδομενων που περιεχουν χιλιαδες αστρα;

 

Ειδα λιγο το τμημα δοκιμων (reviews) τηλεσκοπιων. Δυστυχως περιεχει μονο 5-6 μοντελα...

[astrovox]

Τα άστρα με γυμνό μάτι θα χώραγαν σε πολύ λίγες σελίδες. Σκέψου πως ο Pocket Sky Atlas χωράει 30.000 άστρα σε 80 σελίδες μικρού μεγέθους και βάρος ενός ελαφριού βιβλίου και είναι ένας χάρτης που άνετα ικανοποιεί τον αρχάριο με μεσαίο τηλεσκόπιο για αρκετό καιρό. Κάθε σελίδα έχει τέτοιο πεδίο που άνετα χωράνε οι μορφές των αστερισμών οι οποίες και είναι αναδειγμένες με γραμμές.

[Τάσος Βράτολης]

Οι διαθέσιμοι χάρτες δείχνουν περισσότερα από αυτά που βλέπει το μάτι. Αυτός που τυπώσαμε πρόσφατα τα 20 άτομα, δείχνει αστέρια μέχρι 10.2 μέγεθος, ο Sky Atlas 2000 μέχρι 8.5 μέγεθος. Και οι 2 αυτοί δείχνουν πιο πολλά από όσα βλέπει και το καλύτερο μάτι μόνο του, που περιορίζεται σε αστέρες 6.5 ή 7 στις καλύτερες των περιπτώσεων.

 

Το παράδειγμα που παραθέτεις με το GPS είναι δυστυχώς ατυχές και δεν έχει καμία σχέση με την παρατήρηση του ουρανού, λυπάμαι..

 

Όχι κάτι τέτοιο λοιπόν, δεν ισχύει στις ουράνιες παρατηρήσεις. Όχι δεν θα πελαγώσεις αν έχεις την στοιχειώδη γνώση του ουράνιου θόλου και τις χωροταξίας του και θέλω να ξέρεις, πως οι περισσότεροι από αυτούς που στα λέμε αυτά έχουμε ΗΔΗ βρεθεί σε τέτοιο ουρανό που περιγράφεις με χάρτες στα χέρια και τα τηλεσκόπια ετοιμοπόλεμα. Το ρομποτικό τηλεσκόπιο δεν θα στα μάθει τα αστέρια, όπως ίσως φαντάζεσαι, απλώς θα σε πάει στα αντικείμενα που του ζητάς και τέλος. Επαναλαμβάνω όμως πως αν είναι αυτό που ζητάς, είναι απόλυτα σεβαστό και δεν σε χαρακτηρίζει έτσι ή αλλιώς.

Μην είσαι όμως και απόλυτος και σίγουρος πως "θα πελαγώσω 100%" αν είμαι μόνο με ένα χάρτη σε τέτοιο ουρανό. Γνωρίζοντας την μεθοδολογία, ΔΕΝ θα πελαγώσεις...

 

Το να γνωρίζεις τον ουρανό σημαίνει να κοιτάς ψηλά και να έχεις τις νοητές γραμμές των αστερισμών ξεκάθαρες στο μυαλό σου. Να ξέρεις που πέφτει τι, να γνωρίζεις τις κινήσεις και την χωροταξία γενικά.

Αυτό μαθαίνεται σταδιακά...

 

Πήγαινε σε μια εξόρμηση να δεις από κοντά πως λειτουργούν όλα αυτά, τα χειροκίνητα αλλά και τα ρομποτικά όργανα.

[Skyline]

Τα άστρα με γυμνό μάτι θα χώραγαν σε πολύ λίγες σελίδες. Σκέψου πως ο Pocket Sky Atlas χωράει 30.000 άστρα σε 80 σελίδες μικρού μεγέθους και βάρος ενός ελαφριού βιβλίου και είναι ένας χάρτης που άνετα ικανοποιεί τον αρχάριο με μεσαίο τηλεσκόπιο για αρκετό καιρό. Κάθε σελίδα έχει τέτοιο πεδίο που άνετα χωράνε οι μορφές των αστερισμών οι οποίες και είναι αναδειγμένες με γραμμές.

 

 

Δηλαδη κατα μεσο ορο χωρουν εκατονταδες αστρα σε καθε σελιδα με την ονομασια του το καθε αστρο; Και ειναι ευαναγνωστο ετσι;

[Skyline]

 

Πήγαινε σε μια εξόρμηση να δεις από κοντά πως λειτουργούν όλα αυτά, τα χειροκίνητα αλλά και τα ρομποτικά όργανα.

 

Ειχα παει πριν απο πολλα χρονια σε ενα αστροπαρτι, ενα καλοκαιρι στη Χαλκιδικη. Ηταν μια ωραια εμπειρια, ομολογουμενως. Μπορει να περασαν και 10 χρονια ομως...

 

Υπαρχει καπου στο φορουμ, ενα θεμα με την ανατολη και τη δυση των πλανητων ανα ημερα; Πως μπορουμε να βρουμε τι ωρα και απο που ακριβως ανατελλει ο καθε πλανητης;

Ξεκιναω με τους πλανητες και μετα θα εμβαθυνω περισσοτερο στους αστερισμους.

[astrovox]

 

 

Δηλαδη κατα μεσο ορο χωρουν εκατονταδες αστρα σε καθε σελιδα με την ονομασια του το καθε αστρο; Και ειναι ευαναγνωστο ετσι;

 

Βασικά δοκίμασε να δεις κάποιους δωρεάν χάρτες που βγαίνουν σε διάφορες αναλύσεις για να έχεις ιδία άποψη πως είναι ένας χάρτης:

 

http://www.uv.es/jrtorres/triatlas.html

[kkokkolis]

Μπορείς να μάθεις τον ουρανό σε διάφορα επίπεδα. Κάποιος μπορεί να μάθει μια ξένη γλώσσα (ή και της χώρας του) σε βάθος 100, 1000, 10000 ή και 100000 λέξεων. Θα μπορέσει να επικοινωνήσει σε κάθε περίπτωση, αλλά αν την μάθει σε μεγαλύτερο βάθος θα μπορεί και να γράφει καλύτερα ή ακόμη και να ρητορεύσει.Παρομοίως, μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου γνωρίζοντας απλώς τις τέσσερις πράξεις (ορισμένοι ζουν χωρίς να γνωρίζουν καν αυτές) αλλά κάποιος άλλος θα χρησιμοποιήσει και παραγώγους, ολοκληρώματα, στατιστική κλπ.

Αν θες να μείνεις στα βασικά μπορείς να χαρείς το χόμπυ και πάλι. Ποιά είναι αυτά τα βασικά ίσως διαφωνήσουμε. Θα προτείνω:

1. Γνώση του πως περιστρέφεται ο ουράνιος θόλος

2. Γνώση των βασικών αστερισμών του Ζωδιακού και του κύκλου του Περσέα (γύρω από τον Πολικό), καθώς και της περιοχής του Ωρίωνα και αναγνώριση των 1-2 σημαντικότερων (λαμπρότερων) άστρων τους.

3. Αναγνώριση πλανητών

 

Αυτά θα σου είναι χρήσιμα τόσο για προσανατολισμό, όσο και για ευθυγράμμιση του ρομποτικού σου.

Από εκεί και πέρα μπορεί να επιθυμήσεις να μάθεις και άλλα. Μπορεί και να σου αρκούν αυτά.

Αν σου πει κάποιος πως πρέπει οπωσδήποτε να μάθεις περισσότερα, είναι σαν να του λες και εσύ εκείνου πως πρέπει να μάθει κυτταρολογία για να βάλει after save ή κυβερνητική για να κάνει ποδήλατο. Αν του αρέσει να τα μάθει ας τα μάθει και θα είναι εκπληκτικά ωφέλιμες και ευχάριστες γνώσεις, αλλά το αν είναι απαραίτητες είναι αμφίβολο.

[Skyline]

1. Γνώση του πως περιστρέφεται ο ουράνιος θόλος

2. Γνώση των βασικών αστερισμών του Ζωδιακού και του κύκλου του Περσέα (γύρω από τον Πολικό), καθώς και της περιοχής του Ωρίωνα και αναγνώριση των 1-2 σημαντικότερων (λαμπρότερων) άστρων τους.

3. Αναγνώριση πλανητών

 

 

 

1. Με αυτο εχω ασχοληθει περισσοτερο..... Π.χ. στους πολους ή κοντα σε αυτους, τα ουρανια σωματα κινουνται παραλληλα προς τον οριζοντα ενω στον Ισημερινο εντελως καθετα προς αυτον. Στην Ελλαδα ειναι πλαγια/διαγωνια η κινηση, οπως και του ηλιου...... ή τουλαχιστον αυτη την εντυπωση εχω....

 

2. Ορισμενα τα αναγνωριζω.

 

3. Ξερω μονο τα βασικα. Π.χ. οτι ο Ερμης ειναι παντα πολυ κοντα στον ηλιο (μεγιστη αποσταση περιπου 15-16 μοιρες) και δυσκολα ειναι ορατος, εκτος αν απεχει κοντα στο μεγιστο. Η Αφροδιτη ειναι μεχρι και 46% μοιρες μακρια οποτε δε μπορει να μπερδευτει με τιποτα αλλο. Νομιζω το αργοτερο μεχρι τα μεσανυχτα δυει παντως και αυτη. Οσο για τους αλλους 3 ορατους πλανητες, ο Κρονος ειναι ο λιγοτερο φωτεινος και με τη φωτορυπανση της πολης καμια φορα τον μπερδευω με τον Σειριο....

Ο Διας παρουσιαζει το μεγαλυτερο ενδιαφερον, καθως μετα τα μεσανυχτα ειναι το φωτεινοτερο σωμα. Ο Αρης καμια φορα με προβληματιζει...

[Roofastro]

Τον Κρόνο δεν θα τον μπέρδεψες με τον Σείριο, αλλά με τον Στάχυ μάλλον που είναι κοντά. Ο Σείριος την ώρα που ο Κρόνος είναι εμφανής στον Νότο είναι κάτω από τον ορίζοντα

 

Επιπλέον για αυτό σου πρότεινα το Cambridge Star Atlas για αρχή ( που βρίσκεται στην κατοχή μου ) γιατί δείχνει αστέρες μέχρι 6.5 μέγεθος οπότε θα είναι ακριβώς έτσι όπως θα τα βλέπεις με γυμνό μάτι από το βουνό . Επίσης καλό είναι να κάνεις και μία επίσκεψη στο Πλανητάριο Θεσσαλονίκης για να δεις και από κοντά και να συζητήσεις για τα ρομποτικά τηλεσκόπια .

 

Τώρα για τους πλανήτες αν θες κατέβασε το Stellarium ( δωρεάν είναι ) και μπορείς να βλέπεις εκεί την κίνηση των πλανητών ανά ημέρα . Θυμήσου ότι με γυμνό μάτι μπορείς να δεις Ερμή-Αφροδίτη-Άρη-Δία-Κρόνο . Η Αφροδίτη ειδικά λάμπει με μέγεθος -4.9 οπότε είναι αρκετές φορές λαμπρότερη από τον Σείριο και δεν θα την μπερδέψεις με τίποτε άλλο. Εμφανίζεται συνήθως μετά το λυκόφως ( δύση Ηλίου ) ή πριν το λυκαύγες ( ανατολή Ηλίου ) . Αν δεν υπάρχει Σελήνη είναι το πιο φωτεινό πράγμα στον ουρανό . Μπορεί να την έχεις ακούσει με το όνομα Αυγερινός ή Αποσπερίτης . Επίσης ο Ερμής βγαίνει παρόμοιες ώρες .

 

Αν σε ενδιαφέρει αυτές τις μέρες από 25 Μαίου και μετά γίνεται μια ενδιαφέρουσα πλανητική σύνοδος ( πλανήτες φαίνονται πολύ κοντά ο ένας στον άλλον ) στον δυτικό ορίζοντα μετά την δύση του Ηλίου ( περίπου μισή ώρα ) . Συμμετέχει στο show η Αφροδίτη, ο Δίας και ο Ερμής. Απέχουν ελάχιστες μοίρες μεταξύ τους και φαίνονται εύκολα δια γυμνού οφθαλμού . Αν έχεις και κιάλια ακόμα καλύτερα

 

Ελπίζω να βοήθησα