Ενα μηνυμα-Μια απαντηση!

[Δροσος Γεωργιος]

Κ.Κριμιζή.

Παρακολουθησα την συζητηση σας με τον τον εκπροσωπο του Ιδρυματος Ευγενίδου και θα ηθελα να σας θεσω καποια ερωτηματα και η δικη σας γνωση καθως και η μακροχρονη θητεια σας στην ΝΑΣΑ θα μπορουσε αποφασιστικα να τα απαντήσει!

Κατά την διαρκεια της συζητησης αναφερθηκατε στο ταξιδι προς τον Αρη και η συζητηση περιστραφηκε στο μακρυ διαστημα πτησης σχεδον 8 μηνων διαστημα σχεδον απαγορευτικό για μια επιτυχημενη προσπαθεια του ανθρωπινου πολιτισμου για πετυχημενη αποικιση του Αρη.

Όμως κ. Κριμιζη η δικια μου απορεια είναι γιατι δεν εγινε καμια αναφορα στην προσπαθεια να φτιαχθουν ταχυτερα διαστημοπλεια ετσι ώστε η χρονικη περιοδος πτησης να είναι συμβατη με τις ανθρωπινες προδιαγραφές και δυνατότητες!

Γραφοντας στο αστρονομικο site https://www.astrovox.gr/

σχεδον 13 χρονια και αναπτυσσωντας πανω από διακοσια θεματα στις Αστρο-ειδήσεις

https://www.astrovox.gr/forum/viewforum.php?f=47

διαβαζα ένα θεμα στην Διαστημική Εξερεύνηση που αποτελει και την κορωνιδα των δημοσιευσεων μου στο site για τους κινητηρες Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης-(VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket.

Οι κινητηρες Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης(VASIMR)-Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket-ειναι οι κινητηρες που μπορουν να δωσουν την ταχυτητα των 300 Km/sec(1/1000 ταχ. φωτος).

Σε σχετικο αρθρο βρηκα ακομα το ποσοστο βαρους των καυσιμων σε διαφορους κινητηρες.Σημαντικοτατο γιατι δινει το τι μπορεις να φορτωσεις για το ταξιδι σου.

1.Χημικοι-55% βαρος καυσιμων.

2.Θερμοπυρηνικοι-33% βαρος καυσιμων.

3.Ιοντικοι-22% βαρος καυσιμων.

4.Μαγνητοπλασματοδυναμικοι-6,7% εως 31% αναλογα την ωση που θα ζητηθει να παραγουν.

5.Παλμοεπαγωγικοι-14% βαρος καυσιμων.

6.VASIMR-(Μαγνητοπλασματος Μεταβλητης Ειδικης Ωσης)-2,4% εως 46% αναλογα την ωση.

Στον πινακα αυτόν υπολογισα

τον χρονο προσεγγισης των πλανητων του ηλιακου μας συστηματος με την

ταχυτητα 11,6Km/sec και με μια υποθετικη ταχυτητα 300Km/sec δηλαδη

το 1/1000 της ταχυτητας του φωτος.

Αποσταση απο την Γη (σε εκατ.χιλ*)

Ελαχιστη Μεγιστη

1.Ερμης=89.100.000.*(88,90ημ=3,44ημ)-94.100.000*(93,89ημ=3,63ημ)

2.Αφροδιτη=41.400.000.*(41,31ημ=1,60ημ)-257.000.000

(256,43ημ=9,92ημ)

3.Αρης=55.700.000.*(55,58ημ=2,15ημ)-399.000.000*

(398,11ημ=15,39ημ)

4.Διας=628.760.000.*(627,35ημ=24,26ημ)-970.000.000*

(967,83ημ=37,42ημ)

5.Κρονος=1.274.000.000*(1271,15ημ=49,15ημ)

2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ)

6.Ουρανος=2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ)

3.156.000.000*(3148,95ημ=121,76ημ)

7.Ποσειδων=4.313.000.000*(4303,36ημ=166,40ημ)

4.683.000.000*(4672,53ημ=180.67ημ)

8.Πλουτων=4.290.000.000*(4280,41ημ=165,51ημ)

7.520.000.000*(7503ημ=290,12ημ)

Δεν γνωριζω κ.Κριμιζη αν η ΝΑΣΑ εχει προχωρησει σε ερευνες για τους νεους κινητηρες ή η δυστοκία της μετα το τελος των Διαστημικων Λεωφορειων να μπορεσει να δημιουργησει φορεα εκτοξευσης για τροχια χαμηλου υψους με αποτελεσμα 9 χρονια να στηρίζεται στα Soyuz και μολις τωρα να καταφερει να στειλει με Ιδιωτικη Εταιρεια αστροναυτες στον Διεθνη Διαστημικο Σταθμο εχουν σταματησει τετοιες ερευνες.Η δικη σας γνωση για τα συμβαινοντα στην ΝΑΣΑ θα ηταν πολυτιμη γιατι πιστευω ότι η μεν δεκαετια του 20 θα είναι η Δεκαετια της Σεληνης ενώ η δεκαετία του 30 θα είναι η δεκαετία του Αρη.

Μεχρι τοτε με την αναπτυξη των νεων κινητηρων θα είναι πιο ευκολη η προσβαση στο Αρη και θα μπορει πραγματι να συμβει με απολυτη επιτυχια. Αναμενω τις γνωσεις σας και τις πληροφορίες σας για το θεμα

Ευχαριστω.

Κυριε Κριμιζη

Συγνωμη δεν σας συστηθηκα.

Δροσος Γεωργιος-Προισταμενος στο Γενικο Λογιστηριο του Κρατους.

Οικονομολογος-Εραστης της Διαστημικης Εξερευνησης.

 

 

Κ. Δρόσο,

Διάβασα το εμαιλ σας και κοίταξα και την ιστοσελίδα σας. Όπως είπαμε στο τηλέφωνο, η ΝΑΣΑ έχει εξετάσει και συνεχίζει να εξετάζει όλα τα συστήματα προώθησης στο διάστημα. Αυτό που είπα στη συζήτηση στο Ευγενίδιο για το ταξίδι στον Άρη ισχύει, με την εξαίρεση πυρηνικού κινητήρα που έχει αποκλεισθεί προς το παρόν για πολιτικούς/περιβαλλοντολογικούς λόγους. Αν θέλετε να κοιτάξετε την βιβλιογραφία, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα

https://science.nasa.gov/search?search_api_views_text=Propulsion.

Εγώ δεν ειδικεύομαι στο θέμα και δεν έχω το χρόνο να το συζητήσω επειδή έχω πολλές ερωτήσεις για οτιδήποτε διαστημικό και στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Παρακαλώ να μην επιδιώξετε συζήτηση επί του θέματος διότι δεν είναι δυνατόν να ανταποκριθώ.

Ευχαριστώ

Σ. Κριμιζής

 

Πληροφορίες και στοιχεία επικοινωνίας

Επόπτης Γραφείου Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας

Σωρανού Εφεσίου 4, 115 27 Αθήνα

Τηλ. 210 6597 123

[/b]

[diorip]

Κ. Δρόσο,

Διάβασα το εμαιλ σας και κοίταξα και την ιστοσελίδα σας.

[Δροσος Γεωργιος]

Θερμοπυρηνικά επανδρωμένα διαστημόπλοια θέλουν να κατασκευάσουν οι ΗΠΑ.

Η πρόοδος στην διαστημική εξερεύνηση περνάει εν πολλοίς και από τις επιδόσεις των διαστημοπλοίων ειδικά εκείνων που θα χρησιμοποιούνται σε επανδρωμένες αποστολές. Τα τελευταία χρόνια γίνονται πολλές έρευνες, μελέτες αλλά και παράθεση ιδεών πάνω σε διαφόρων ειδών νέες τεχνολογίες που θα επιτρέπουν στα διαστημικά σκάφη που θα μεταφέρουν ανθρώπους να κινούνται όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στο Διάστημα.

Όπως έγινε γνωστό το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ θα συνεργαστεί με την NASA πάνω σε αυτό το αντικείμενο. Θα χρηματοδοτήσουν τρεις προτάσεις δημιουργίας θερμοπυρηνικών συστημάτων προώθησης διαστημοπλοίων που θα μεταφέρουν ανθρώπους. Οι τρεις εταιρείες που συμμετέχουν σε αυτό το πρότζεκτ θα λάβουν η κάθε μια χρηματοδότηση ως πέντε εκατ. δολάρια για να αναπτύξουν ένα θερμοπυρηνικό σύστημα προώθησης για επανδρωμένα διαστημικά σκάφη.

Θεωρητικά ένα σκάφος με θερμοπυρηνικό σύστημα προώθησης θα μπορεί να ταξιδέψει από την Γη στον Άρη σε 3-4 μήνες αντί για τους μίνιμουμ έξι μήνες που χρειάζονται τα σημερινά σκάφη για να φτάσουν στον Κόκκινο Πλανήτη. Όπως είναι ευνόητο αν ο χρόνος ενός μακρινού ταξιδιού μειωθεί στο μισό ανοίγουν νέοι ορίζοντες στην διαστημική εξερεύνηση. Επιπλέον με τα θερμοπυρηνικά συστήματα τα σκάφη θα χρειάζονται αξιοσημείωτα λιγότερα καύσιμα γεγονός επίσης σημαντικό για διαφόρους λόγους. Μια από τις τρεις εταιρείες που θα λάβουν χρηματοδότηση, η USNC-Tech από το Σιάτλ, έχει προτείνει ένα σύστημα που θα παράγει θερμική ενέργεια από καύσιμο ουρανίου.

«Η συνεργασία ανάμεσα σε διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες και τον ιδιωτικό τομέα θα φέρει τις ΗΠΑ σε θέση υπεροχής στον τομέα των θερμοπυρηνικών συστημάτων προώθησης. Η χρηματοδότηση αυτών των τριών προσπαθειών αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην δημιουργία της απαραίτητης τεχνολογίας για να οργανωθούν νέες φιλόδοξες αποστολές και να γίνουν συναρπαστικές ανακαλύψεις» δηλώνει ο Τζιμ Ρόιτερ, επικεφαλής του τμήματος STMD (Space Technology Mission Directorate) της NASA που είναι υπεύθυνο για την μελέτη νέων προηγμένων τεχνολογιών αλλά και την διαδικασία υλοποίησης τους.

https://www.naftemporiki.gr/story/1749691/thermopurinika-epandromena-diastimoploia-theloun-na-kataskeuasoun-oi-ipa

 

 

Σχολιο:Απο οτι φαινεται τα ζητηματα που εθετε ο κ.Κριμιζης (με την εξαίρεση πυρηνικού κινητήρα που έχει αποκλεισθεί προς το παρόν για πολιτικούς/περιβαλλοντολογικούς λόγους) ξεπερνιουνται και τωρα πραγματικα ανοιγει ο δρομος για την πραγματικη προσπαθεια μετα την Σεληνη να παμε και στον Αρη!

[Δροσος Γεωργιος]

Ας δουμε λιγα στοιχεια για τους ΘΕΡΜΟΠΥΡΗΝΙΚΟΥΣ ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ

Εάν πρόκειται να ξεφύγουμε από τα _δεσμά_ του ηλιακού μας

συστήματος, είναι απαραίτητη η ανάπτυξη συστημάτων προώθησης

νέας μορφής. Οι θερμοπυρηνικοί κινητήρες δίνουν μια σημαντική

υπόσχεση.

Ήταν το έτος 1969 και η ανθρωπότητα επιχειρούσε ένα ουσιαστικό

βήμα στην κατάκτηση του διαστήματος, καθώς η NASA επετύγχανε

να προσεδαφίσει το πρώτο της πλήρωμα στη Σελήνη. Μέχρι τότε

όλες οι προσπάθειες οδηγούσαν στην τοποθέτηση _κανίστρων_ σε

τροχιά και την ανεξέλεγκτη σχεδόν επανείσοδό τους που κατέληγε

πάντοτε, αναγκαστικά σε προσθαλάσσωση. Στο περιθώριο όμως όλων

αυτών των απλών αλλά συγκινητικών προσπαθειών, που σήμερα

φαντάζουν πρωτόγονες, η ομάδα των επιστημόνων που είχε

καθοδηγήσει τον άνθρωπο στη Σελήνη, εργαζόταν σε ένα άλλο

σχέδιο, που θύμιζε τις τολμηρότερες σελίδες Επιστημονικής

Φαντασίας. Ήταν το περίφημο πλέον Mars-Prozekt (Σχέδιο για τον

'Αρη) του Βέρνερ φον Μπράουν, το οποίο είχε εμφανισθεί για

πρώτη φορά το 1952, με τελικό στόχο την αποστολή 10 σκαφών με

πλήρωμα 70 ανδρών στον Ερυθρό Πλανήτη. Αλλά ήταν δυνατόν οι

άνθρωποι αυτοί που είχαν οδηγήσει στο απόγειο της επιτυχίας το

πρόγραμμα ΑΠΟΛΛΩΝ, να αγνοούσαν τις περιορισμένες δυνατότητες

των κινητήρων χημικών καυσίμων για ένα τόσο μεγαλειώδες

εγχείρημα; H απάντηση στο ακανθώδες αυτό ερώτημα, όσο και αν

φαίνεται παράξενο, δεν δόθηκε δημόσια από τον φον Μπράουν ή

κάποιο άλλο στέλεχος της ομάδας του, αλλά από έναν πολιτικό,

τον πρόεδρο Κένεντι, όταν στις 25 ΜαΪου του 1961,

απευθυνόμενος στην αμερικανική βουλή και γερουσία, προσπάθησε

να πιέσει το σώμα, ώστε να αποδεχθεί ένα εντατικό πρόγραμμα

ανάπτυξης θερμοπυρηνικών κινητήρων.

Πέρασαν τρεις δεκαετίες από τότε και η πυρηνική ενέργεια

συνάντησε μεν στιγμές δόξας και μεγαλείου, αλλά και διεθνούς

κατακραυγής σε τέτοια μάλιστα έκταση, που κατά τη διάρκεια των

τελευταίων ετών έχει τεθεί στο περιθώριο, συναντώντας σφροδρές

αμφισβητήσεις. Φαίνεται όμως ότι προετοιμάζεται η επιστροφή

της, τουλάχιστον στο χώρο του διαστήματος, καθώς μετά από την

επιτυχημένη εφαρμογή της στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας

στο διάστημα , το διαστημικό κέντρο Λιούις

(Lewis) της ΝΑΣΑ πιέζει την κυβέρνηση Μπους με σκοπό την

επιστροφή στο πρόγραμμα του Βέρνερ φον Μπράουν, υποστηρίζοντας

πως είναι αδύνατη η εγκατάσταση βάσης στη Σελήνη, όπως και οι

αποστολές στον Αρη, χωρίς πυρηνικούς κινητήρες.

Οι λόγοι βέβαια για τη φαινομενικά απροσδόκητη αυτή επιμονή,

απορρέουν από το γεγονός ότι ένα σκάφος με θερμοπυρηνικούς

κινητήρες είναι 3 έως 10 φορές ελαφρότερο από το ανάλογό του

με συμβατικούς κινητήρες χημικών καυσίμων.

Το σοβαρό αυτό πλεονέκτημα οδήγησε τη ΝΑΣΑ κατά τη διάρκεια

της δεκαετίας του 60 να αφοσιωθεί εντατικά στη σχεδίαση

κινητήρων πυρηνικής ενέργειας. H παραγωγή της ενέργειας

γίνεται χάρη στην σχάση, η οποία εξελίσσεται με αλυσιδωτή

αντίδραση. Για να αποφευχθεί η ανεξέλεγκτη εξέλιξη της σχάσης,

χρησιμοποιούνται υλικά γνωστά σαν επιβραδυντές, τα οποία

απορροφούν ένα μέρος από τα νετρόνια που βομβαρδίζουν

ακατάπαυστα το σχάσιμο υλικό. H ενέργεια που εκλύεται στον

αντιδραστήρα εμφανίζεται με μορφή θερμότητας και εάν ένα

ρευστό, όπως το υδρογόνο σε υγρή κατάσταση, υποχρεωθεί σε

διέλευση από τον πυρήνα του αντιδραστήρα θα εξαερωθεί (αν δεν

έχει ήδη εξαερωθεί στους ψυκτικούς αγωγούς), οπότε το αέριο

πλέον υδρογόνο αποκτά εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες.

H ώση που μπορεί λοιπόν να παραχθεί με τη βοήθεια του

αντιδραστήρα, εξαρτάται πρωταρχικά από τα επίπεδα

θερμοκρασίας, στα οποία φθάνει το υδρογόνο. Σαν μέτρο

σύγκρισης λαμβάνεται η χρονική διάρκεια παροχής ώσης, η οποία

στους σύγχρονους και πλέον βελτιωμένους πυραυλοκινητήρες υγρών

καυσίμων (οξυγόνου/υδρογόνου) φθάνει τα 500 sec. Όπως στους

συμβατικούς, έτσι και στους πυρηνικούς πυραυλοκινητήρες, η

ανοχή των υλικών στις υψηλές θερμοκρασίες, αποτελεί την

καθοριστική παράμετρο για τον ορισμό της χρονικής διάρκειας

παροχής ώσης. Με δεδομένο ένα ανώτατο όριο θερμοκρασιών της

τάξης των 3300βαθμ.C, ένας πυρηνικός πυραυλοκινητήρας παρέχει ώση

διάρκειας περίπου 1000 sec, ενώ αν χρησιμοποιηθεί σχάσιμο

υλικό σε υγρή ή αέριο κατάσταση που μεταδίδει τη θερμότητα με

αγωγιμότητα ή ακτινοβολία, η διάρκεια της παρεχόμενης ώσης

είναι δυνατόν να υπερβεί τα 3000 sec.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΕΣ ΣΥΜΠΑΓΟΥΣ ΠΥΡΗΝΑ

Στους αντιδραστήρες αυτούς το υδρογόνο έρχεται σε επαφή με τα

συμπαγή υλικά του πυρήνα σε ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες.

Πρωταρχικός στόχος στην περίπτωση αυτή είναι η επιλογή υλικών

με μεγάλα όρια αντοχής στις υψηλές θερμοκρασίες, ώστε να

επιτευχθεί η μέγιστη διάρκεια ώσης. Φυσικά πρέπει να

αντιμετωπιστούν και άλλα σοβαρά κριτήρια, όπως η ασφάλεια του

αντιδραστήρα και ένας μεγάλος αριθμός οικονομικών παραμέτρων,

ενώ ο αντιδραστήρας δεν πρέπει να παρουσιάζει μεγάλο όγκο ή

βάρος, διατηρώντας παράλληλα μεγάλες δυνατότητες εξέλιξης. Οι

αντιδραστήρες συμπαγούς πυρήνα ακολουθούν τρεις βασικές

σχεδιάσεις:

α. Ομοιογενείς θερμικοί αντιδραστήρες

Στη σχεδιάση αυτή το σχάσιμο υλικό ενσωματώνεται με το υλικό

επιβράδυνσης των νετρονίων. H θερμότητα που εκλύεται στον

επιβραδυντή, μεταφέρεται στο προωστικό υλικό, δηλαδή το

υδρογόνο, το οποίο ρέει μέσω των ψυκτικών διόδων που

διέρχονται από οπές στον αντιδραστήρα. Λόγω του ότι η

θερμότητα εμφανίζεται κατά κύριο λόγο στον επιβραδυντή, που

είναι και το θερμότερο τμήμα του αντιδραστήρα, πολλοί

ονομάζουν τους αντιδραστήρες αυτούς, αντιδραστήρες θερμού

επιβραδυντή.

Σαν κυρίαρχο χαρακτηριστικό της σχεδίασης θεωρείται, αφ_ ενός

μεν η δυνατότητα του επιβραδυντή να λειτουργεί σε υψηλές

θερμοκρασίες και αφ¨ ετέρου η διατήρηση της ικανότητάς του για

την απορρόφηση νετρονίων. Τη διπλή αυτή προδιαγραφή

ικανοποιούν μόνον ο γραφίτης και το οξείδιο του βηρυλλίου. O

γραφίτης μάλιστα διατηρεί τις απορροφητικές του ικανότητες σε

υψηλότερες θερμοκρασίες σε σχέση με το οξείδιο του βηρυλλίου.

Από τη στιγμή λοιπόν που η χρονική διάρκεια της παροχής ώσης

εξαρτάται άμεσα από τα επίπεδα της αναπτυσσόμενης θερμοκρασίας

στον επιβραδυντή, ο γραφίτης αποτελεί το κατ_ εξοχήν

επιβραδυντικό υλικό για ομοιογενείς θερμικούς αντιδραστήρες.

'Αλλωστε και οι προσπάθειες της ΝΑΣΑ κατά τη διάρκεια του _60

είχαν επικεντρωθεί σε αντιδραστήρες αυτού του τύπου. Μάλιστα

οι εταιρίες Γουέστιγκχάουζ (Westinghouse) και Αέροτζετ

(Aerojet), οι οποίες είχαν κατασκευάσει για δοκιμές εδάφους

τον πειραματικό αντιδραστήρα Kiwi, στην προσπάθειά τους να

επιτύχουν ταχύτητες εξόδου της τάξης των 8.25 km/sec στο

ακροφύσιο, εξήντλησαν τα όρια ανοχής των υλικών με αποτέλεσμα

την τήξη του πρώτου Kiwi. Οι επόμενες όμως προσπάθειες υπήρξαν

επιτυχείς, οδηγώντας στον Nerva, τον πρώτο επιχειρησιακό

θερμοπυρηνικό κινητήρα, ο οποίος παρά τη φαινομενική του

απλότητα σχεδίασης, αποτέλεσε ένα αναμφισβήτητο τεχνολογικό

άλμα, αποδεικνύοντας πως ήταν απόλυτα εφικτή η χρήση

θερμοπυρηνικών κινητήρων σε διαπλανητικές πτήσεις. Δυστυχώς, η

αλλαγή πλεύσης της ΝΑΣΑ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του

1970, σήμανε και την εγκατάλειψη του προγράμματος Nerva το

1972.

β. Θερμικοί αντιδραστήρες ταχείας ανάλωσης

Στη σχεδιάση αυτή ο αντιδραστήρας περιέχει αποκλειστικά και

μόνον το σχάσιμο υλικό, δηλαδή δεν απαιτείται η παρουσία

επιβραδυντή. Σχηματίζεται με αλλεπάλληλα φύλλα σχάσιμου

υλικού, των οποίων οι επιφάνειες μεταδίδουν απευθείας την

εκλυόμενη θερμότητα στο υδρογόνο. Οι αντιδραστήρες αυτοί είναι

δυνατόν να έχουν εξαιρετικά μικρό όγκο, ενώ παράλληλα είναι

εφικτή η χρήση του αποδοτικότερου δυνατού σχάσιμου υλικού,

καθώς δεν υφίσταται το πρόβλημα του επιβραδυντή.

Το σοβαρότερο μειονέκτημα των αντιδραστήρων αυτών προέρχεται

από την ταχύτατη ανάλωση του σχάσιμου υλικού, εξ ου και η

ονομασία του, ένα μειονέκτημα που επαγωγικά προκαλεί ακόμη

σημαντικότερα προβλήματα, καθώς ο όγκος του σχάσιμου υλικού

οφείλει για λόγους ασφαλείας να ισούται προς τον όγκο των

πυρίμαχων-μονωτικών υλικών που περιέχονται στον πυρήνα.

Δυστυχώς, τα σχάσιμα υλικά δεν παρουσιάζουν ικανοποιητικές

επιδόσεις από δομική ή θερμική άποψη, αν δεν τοποθετηθούν σε

πλαίσιο πυρίμαχων υλικών, όπως το βολφράμιο, το μολυβδαίνιο ή

τα καρβίδια του ζιρκονίου, του αφμίου και του τανταλίου. Είναι

εξαιρετικά δύσκολο να αναπτυχθούν υλικά τα οποία να

εμπεριέχουν κατά 50% ως προς τον ολικό τους όγκο το σχάσιμο

υλικό, χωρίς να μειωθούν οι επιδόσεις τους σε υψηλές

θερμοκρασίες.

Στους θερμικούς αντιδραστήρες εντάσσεται το Phoebus, ένα

πρόγραμμα σχεδόν παράλληλο με το αντίστοιχο του Nerva, το

οποίο δυστυχώς είχε και παρόμοιο τέλος. Αν και το πρόγραμμα

αυτό δεν οδήγησε στην κατασκευή ούτε καν πειραματικού

αντιδραστήρα εν τούτοις, προώθησε δραστικά την έρευνα σε νέα

υλικά και τεχνικές που επιτρέπουν υψηλά ποσοστά συγκέντρωσης

σχάσιμου υλικού στον πυρήνα. Έχει αποδειχθεί ότι αντιδραστήρες

του τύπου αυτού είναι δυνατόν να λειτουργούν για μεγάλα

χρονικά διαστήματα σε θερμοκρασίες 2500βαθμ.C με πυρήνα πυρίμαχων

υλικών τα οποία περιέχουν σε υψηλή συγκέντρωση διοξείδιο του

ουρανίου.

γ. Ετερογενείς θερμικοί αντιδραστήρες

Στη σχεδίαση αυτή, το σχάσιμο υλικό διαχωρίζεται από το

επιβραδυντικό σύστημα και ενσωματώνεται σε πυρίμαχο υλικό, από

τις επιφάνειες του οποίου ακτινοβολείται η εκλυόμενη

θερμότητα. H διάταξη λοιπόν των επιβραδυντών ψύχεται από

ανεξάρτητο ψυκτικό σύστημα, με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η

λειτουργία της σε ιδιαίτερα _χαμηλές_ θερμοκρασίες. Έτσι είναι

δυνατόν να χρησιμοποιηθούν σαν επιβραδυντές ύδωρ, βαρύ ύδωρ,

βηρύλλιο, οξείδια του βηρυλλίου και υβρίδια μετάλλων. H

περιεκτικότητα του πυρίμαχου πυρήνα σε σχάσιμο υλικό των

αντιδραστήρων αυτών είναι δυνατόν να φθάνει το 15% έως 20% ως

προς τον ολικό όγκο. Επιπλοκές παρουσιάζονται στη σχεδίαση

αυτή, στο ψυκτικό σύστημα της επιβραδυντικής διάταξης, το

οποίο οφείλει να είναι απομονωμένο θερμικά από σημεία που

παρουσιάζουν υψηλές θερμικές επιβαρύνσεις.

Οι ομοιογενείς και οι θερμικοί αντιδραστήρες ταχείας ανάλωσηςΑ

εμφανίζονται απλούστεροι, τουλάχιστον ως προς τη βασική

σύλληψη, γιατί οι ύλες που περιέχουν το σχάσιμο υλικό,

συνιστούν ολόκληρο τον πυρήνα, αλλά οι ετερογενείς υπόσχονται

πολύ περισσότερα ως προς την παροχή ώσης, καθώς ο μηχανισμός

επιβράδυνσης διαχωρίζεται από το δοχείο που περιέχει το

σχάσιμο υλικό. Κατά συνέπεια είναι δυνατή η χρήση των

αποδοτικότερων δυνατών επιβραδυντικών υλών, όπως διάφορα

πυρίμαχα υλικά, από τη στιγμή που δεν εμπεριέχονται στον

πυρήνα.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΕΣ AEPIOY ΠΥΡΗΝΑ

Οι αντιδραστήρες συμπαγούς πυρήνα, γενικά υπόκεινται σε

σοβαρούς περιορισμούς από πλευράς θερμοκρασίας, λόγω του ότι

πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία η τήξη του δοχείου που

περιέχει το σχάσιμο υλικό. Αντίθετα οι αντιδραστήρες αερίου

πυρήνα αποτελούν ένα σοβαρό βήμα προς την άρση των περιορισμών

αυτών, καθώς είναι θεωρητικά δυνατόν να λειτουργούν σε

θερμοκρασίες από 5500ψC μέχρι και 11000βαθμ.C, επιμηκύνοντας τη

διάρκεια απόδοσης της ώσης σε 3000 sec ή και περισσότερο. H

πρωτοποριακή αυτή σύλληψη οφείλεται στον ιδιοφυή μηχανολόγο

Bruno Augenstein, το μαθητή του Eugen S_nger, που επηρέασε

αποφασιστικά τη ριζοσπαστική τεχνολογική πορεία της εταιρίας

Rand κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 60.

Στη σχεδίαση αυτή το σχάσιμο υλικό σε αέρια μορφή τοποθετείται

σε κοιλότητα μέσα στον πυρήνα, περιβαλλόμενο από ύλες που

χρησιμοποιούνται για επιβράδυνση της σχάσης και ανάκλαση των

θερμικών ακτινοβολιών. O αντιδραστήρας εγγίζει το κρίσιμο

σημείο, το σημείο δηλαδή όπου η σχάση συντηρείται χωρίς

περαιτέρω βομβαρδισμό του υλικού με νετρόνια από εξωτερική

πηγή, μέσω της ρύθμισης της πίεσης του αερίου. H εκλυόμενη

θερμότητα μεταφέρεται άμεσα στο υδρογόνο, το οποίο και

εξέρχεται με υψηλή ταχύτητα από το ακροφύσιο. Δυστυχώς όμως,

όσο περισσότερο υλικό αναλώνεται με τη σχάση για τη θέρμανση

του υδρογόνου, τόσο μειώνεται η διάρκεια της απόδοσης ώσης.

Μια αναλογία 1:1 μεταξύ των ατόμων του σχάσιμου αερίου και του

υδρογόνου που κατευθύνονται στο ακροφύσιο, παρέχει το 70% της

ώσης που θα απέδιδε η εκτόνωση καθαρού υδρογόνου. Μία αναλογία

1:35 επιδρά στην παροχή ώσης λιγότερο από 3%, αλλά με μια

τέτοια αναλογία η πίεση, του υδρογόνου είναι κατά 4000 φορές

ανώτερη από την αντίστοιχη του σχάσιμου αερίου και η πίεση

στην κοιλότητα του πυρήνα φθάνει τις 100.000 λίβρες ανά

τετραγωνική ίντσα (lb/sq.in) ή τα 7000 kg/cmύ περίπου. Είναι

ευνόητο πως ένα σύστημα που λειτουργεί σε τέτοιες συνθήκες

πιέσεων απαιτεί επίπονη μελέτη και έρευνα. Εάν πάντως

επινοηθεί μια μέθοδος επανακυκλοφορίας του ουρανίου, ώστε ο

χρόνος ανάμιξής του με το υδρογόνο να επιμηκυνθεί κατά 100

φορές, τότε η πίεση θα μειωθεί σημαντικά.

Ένας τρόπος για να αυξηθεί ο χρόνος παραμονής του αερίου

μίγματος του ουρανίου στον πυρήνα είναι η φυγοκέντριση. Έτσι

το ουράνιο και το υδρογόνο εισάγονται μεν ομοαξονικά στον

πυρήνα, αλλά είναι αδύνατον να αναμιχθούν λόγω φυγοκέντρισης

του ουρανίου, ενώ παράλληλα η ταχύτητα εισαγωγής του ουρανίου

είναι κατά 50 φορές μικρότερη από την αντίστοιχη του

υδρογόνου. Ένας άλλος τρόπος είναι να εγκλωβισθεί το ουράνιο

μέσω ηλεκτρομαγνητικού πεδίου. Τέλος θα ήταν δυνατόν να

χρησιμοποιηθεί ένας σωλήνας ψυχόμενος με υδρογόνο, ώστε να

διαχωρίζεται το ουράνιο από το υδρογόνο. Το σύστημα αυτό θα

ακολουθούσε μεν τη μέθοδο της ομοαξονικής εισαγωγής αλλά χωρίς

φυγοκέντριση.

H χρήση πυρηνικών αντιδραστήρων κατά πρωτογενή τρόπο σε ένα

κινητήρα, όπου κατά κύριο λόγο υποκαθιστούν τη λειτουργία του

οξειδωτικού (οξυγόνου) των συμβατικών κινητήρων υγρών χημικών

καυσίμων, είναι δυνατόν να ακολουθήσει και δευτερογενή κατά

μία έννοια τρόπο, καθώς η τοποθέτησή τους σε ένα σκάφος

συνιστά την ύπαρξη μιας ισχυρότατης πηγής ισχύος, ασύλληπτης

με τα δεδομένα των προηγουμένων δεκαετιών. Ένας πυρηνικός

αντιδραστήρας λοιπόν είναι εφικτό να αποτελεί την πηγή παροχής

ενέργειας για τη λειτουργία ενός καθαρά ηλεκτρικού κινητήρα.

H ιδέα βέβαια της αντικατάστασης των προϊόντων της χημικής

καύσης ενός πυραυλοκινητήρα με φορτισμένα ηλεκτρικά σωματίδια

δεν είναι νέα. Στην πραγματικότητα ανήκει στο διάσημο

πρωτοπόρο των πυραύλων Robert Gaddard, ο οποίος από το 1906

είχε σημειώσει στο ημερολόγιό του πως οι δυνατότητες των

χημικών καυσίμων ήταν περιορισμένες και κατά συνέπεια το

μέλλον ανήκε σε άλλες μεθόδους πρόωσης, από τις οποίες η

σημαντικότερη ήταν η ηλεκτρική.

H επιτάχυνση όμως φορτισμένων σωματιδίων απαιτεί τρομερά ποσά

ηλεκτρικής ενέργειας. Υποθέτοντας την ύπαρξη ενός κινητήρα που

αποδίδει ώση 1lb για πτήση στους πλησιέστερους πλανήτες

(Αφροδίτη, Αρη) απαιτούνται ταχύτητες εκφυγής των σωματιδίων

στο ακροφύσιο της τάξης των 50 km/sec περίπου, κάτι που

προϋποθέτει την ύπαρξη πηγής ενέργειας ισχύος 100 KW. Ένας

πυρηνικός αντιδραστήρας επιλύει φυσικά το πρόβλημα της ισχύος

και ήδη από το 1948 δύο Βρετανοί επιστήμονες, οι L.R. Shepherd

και A.V. Cleaver είχαν αποδείξει πως η ελεγχόμενη σχάση θα

ήταν δυνατόν να παράσχει την ικανή και αναγκαία σχέση στην

αναλογία ισχύος προς μάζα ώστε να είναι πρακτικά

επιχειρησιακός ένας ηλεκτρικός κινητήρας για διαπλανητικές

πτήσεις. Ένα τέτοιος αντιδραστήρας βέβαια θα παρουσίαζε τον

όγκο των γιγαντιαίων εμπορικών αντιδραστήρων της δεκαετίας του

50, ένα γεγονός που καθιστούσε λόγω του μεγέθους του, αδύνατη

τη χρήση του στο διάστημα. Παρά ταύτα από τη στιγμή που

θεωρητικά το πρόβλημα παροχής ενέργειας είχε επιλυθεί άρχισαν

οι προσπάθειες σχεδίασης, που αναμένεται να αποκτήσουν νέα

ώθηση κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 90, καθώς οι έρευνες

στη σχεδίαση πυρηνικών αντιδραστήρων για χρήση στο διάστημα

έχουν παρουσιάσει τα πρώτα θετικότατα αποτελέσματα

. Πρωτοπόρος στη σχεδίαση ηλεκτρικών κινητήρων

υπήρξε ο έμπιστος φίλος και συνάδελφος του Werner Von Braun,

Ernst Stuhlinger, ο οποίος βασίστηκε στις επίμονες έρευνες που

είχαν διεξάγει κατά τη διάρκεια του B_ Παγκοσμίου Πολέμου οι

Γερμανοί σε κινητήρες ιόντων, επιτυγχάνοντας κατά το 1954 να

παρουσιάσει έναν ιοντικό κινητήρα καισίου, που παραμένει ένας

από τους καλύτερους ηλεκτρικούς κινητήρες που σχεδιάστηκαν

ποτέ.

ΗΛΕΚΤΡΟΘΕΡΜΙΚΟΙ ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ

Στους κινητήρες αυτούς η ηλεκτρική ενέργεια χρησιμοποείται για

τη θέρμανση του προωθητικού υλικού σε υψηλές θερμοκρασίες. Για

να επιτευχθεί αυτό, το προωθητικό υλικό υποχρεώνεται σε

διέλευση από βολταϊκό τόξο ή από θερμαινόμενες ηλεκτρικά

επιφάνειες. Κατά κάποιον τρόπο ο ηλεκτροθερμικός κινητήρας

θυμίζει τους συμβατικούς κινητήρες χημικών καυσίμων, διότι

παρά το γεγονός ότι δεν μεσολαβεί καύση, τα προωστικά αέρια

θερμαίνονται και οδηγούνται στο ακροφύσιο, παρέχοντας ώση. O

κινητήρας εμφανίζει ταχύτητες εκφυγής αερίων διπλάσιες από τις

αντίστοιχες των συμβατικών γιατί η ενέργεια που μεταδίδεται

στο προωθητικό υλικό είναι κατά πολύ ανώτερη της ανάλογης που

παράγεται από την καύση.

H αύξηση της κινητικότητας των μορίων των αερίων (λόγω

διαστολής) απορροφά ενέργεια μέχρις ενός ορισμένου ορίου,

χωρίς να προκαλείται άνοδος της θερμοκρασίας, αλλά τελικά

υπάρχει πρακτικά ένα όριο στο ποσόν της ενέργειας που είναι

δυνατόν να μεταδοθεί στο προωθητικό υλικό, κάτι που οριοθετεί

τα ανώτατα επίπεδα στις ταχύτητες εκφυγής στο ακροφύσιο. 'λλοι

παράγοντες που επηρεάζουν έμμεσα τις ταχύτητες εκφυγής, είναι

η διάβρωση που προκαλεί το βολταϊκό τόξο και η αστοχία

διαφόρων υλικών σε υψηλές θερμοκρασίες.

H ανάπτυξη των ηλεκτροθερμικών κινητήρων προχώρησε πολύ χάρη

στον Ernst Stuhlinger, φθάνοντας σε αποδοτικότητα το 45%. (H

αποδοτικότητα στους κινητήρες εκφράζεται με μια ποσόστωση που

χαρακτηρίζει το ωφέλιμο έργο που παρέχουν. Αν λόγου χάρη

είχαμε αποδοτικότητα της τάξης του 100%, αυτό θα εσήμαινε ότι

ολόκληρη η ηλεκτρική ενέργεια μετατρέπεται σε ώση,

επιταχύνοντας κάθε σωματίδιο του προωθητικού υλικού στη

ζητούμενη ταχύτητα εκφυγής). H ταχύτητα εκφυγής στους

ηλεκτροθερμικούς κινητήρες είναι εκ των πραγμάτων λοιπόν

περιορισμένη και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα χρησιμοποιηθούν

σε διαπλανητικές πτήσεις. Είναι όμως δυνατόν να

χρησιμοποιηθούν σε πτήσεις μεταξύ Γης-Σελήνης ή σαν βοηθητικοί

κατευθυντικοί κινητήρες κινητήρες ελιγμών για μεγάλα

μεταγωγικά σκάφη.

ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟΙ ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ

Στη σχεδίαση αυτή το προωθητικό αέριο ιονίζεται σχηματίζοντας

το πλάσμα που επιταχύνεται προς το ακροφύσιο με τη βοήθεια

ηλεκτρομαγνητικών πεδίων. Το πλάσμα αποτελείται από άτομα

αερίων, τα οποία μέσω ιονισμού έχουν απωλέσει ένα ηλεκτρόνιο.

Τα θετικά ιόντα και τα ελεύθερα ηλεκτρόνια ωθούνται αντίθετα

προς την κατεύθυνση της κίνησης, με μεγάλο βαθμό ελευθερίας σε

σχέση με τα ουδέτερα άτομα των αερίων. Το πλάσμα είναι

εξαιρετικά καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, ανάλογος από πλευράς

αγωγιμότητας με το χαλκό. Όταν διαρρέεται από ηλεκτρικό ρεύμα

παρουσία μαγνητικού πεδίου, υφίσταται την επίδραση μιας

δύναμης που δρα ως προς τη φορά της κίνησης κατά τον τρόπο που

ήδη έχει περιγραφεί. Το αποτέλεσμα της επίδρασης αυτής είναι η

επιτάχυνση του πλάσματος προς το ακροφύσιο με μεγάλη ταχύτητα.

O κινήτηρας πλάσματος είναι περίπλοκος και πολλές από τις

αντιδράσεις που λαμβάνουν χώρα στον πυρήνα είναι ιδιόμορφες

και δυσνόητες. Παρά ταύτα υπόσχεται έναν πολύ καλό ηλεκτρικό

κινητήρα με αποτέλεσμα να διεξάγονται πολλές σοβαρές έρευνες

για την ανάπτυξή του.

ΗΛΕΚΤΡΟΣΤΑΤΙΚΟΙ ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ

Στη σχεδίαση αυτή, όπως και στον ηλεκτρομαγνητικό κινητήρα, τα

άτομα του προωθητικού υλικού ιονίζονται μεν, αλλά όχι με την

απόσπαση ενός μόνο ηλεκτρονίου από κάθε άτομο, καθώς

αποσπώνται όλα τα ηλεκτρόνια και επιταχύνονται με την ίδια

ταχύτητα προς το ακροφύσιο. Τα ηλεκτρόνια που απελευθερώνονται

λόγω ιονισμού, είναι δυνατόν να απομακρύνονται από τον

ιονιστήρα, διαφεύγοντας από το δοχείο με τέτοιον τρόπο, ώστε

να διατηρείται η υψηλή τάση στον ιονιστήρα τη στιγμή που τα

θετικά ιόντα επιταχύνονται ισχυρά προς το ακροφύσιο λόγω του

ηλεκτρικού πεδίου.

H ηλεκτρική γεννήτρια του κινητήρα είναι ένα είδος

ηλεκτρονικής αντλίας που λειτουργεί εντατικά για να

απομακρύνει τα ηλεκτρόνια από τον ιονιστήρα. Έτσι

δημιουργείται μια ροή ηλεκτρονίων προς το ακροφύσιο με στόχο

την εξουδετέρωση του αναπτυσσόμενου υψηλού θετικού δυναμικού.

Εάν η εξουδετέρωση αποτύχει τα θετικά και αρνητικά ιόντα

αλληλοδεσμεύονται και ουδέτερα σωματίδια συνωστίζονται στο

στόμιο του ακροφυσίου, με αποτέλεσμα ο κινητήρας να αδρανεί

τελικά, χωρίς περαιτέρω παροχή ώσης.

Οι κινητήρες αυτοί είναι δυνατόν να επιτύχουν αποδοτικότητα

της τάξης του 80% με αποτέλεσμα να έχουν γίνει αντικείμενο

εντατικών ερευνών με στόχο τη σχεδίαση κινητήρα βαρέων μορίων.

Στην περίπτωση αυτή το προωθητικό υλικό απαρτίζεται από βαρέα

μόρια αρκετών ατόμων, τα οποία είναι πέντε έως δέκα φορές

βαρύτερα από τα άτομα του υδραργύρου (Hg), τα οποία είχαν

προταθεί στις πρώτες σχεδιάσεις του Stuhlinger κατά τη

διάρκεια της δεκαετίας 60. Λόγω της μεγάλης μάζας των βαρέων

μορίων, σε σχέση με τα ιόντα απλών ατόμων, η τάση στον

κινητήρα είναι μάλλον υψηλή φθάνοντας τα 100.000V.

Έρευνες έχουν διεξαχθεί επίσης στους αποκαλούμενους

κολλοειδείς κινητήρες σωματιδίων. Το προωθητικό υλικό έχει

κολλοειδή μορφή στερεού σε αέριο και κάθε μικροσκοπικό

σωματίδιο που περιέχει αποτελείται από αρκετά μόρια. H

θεωρητική αποδοτικότητα φθάνει το 100% σε έναν τέτοιον

κινητήρα, αλλά η απαιτούμενη τάση προσεγγίζει τα 1.000.000V.

Οι ηλεκτρικοί κινητήρες είναι εύχρηστοι και σχεδόν ιδανικοί σε

περιπτώσεις όπου απαιτείται μικρή σχετικά ώση για μεγάλο

χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να προτιμώνται σαν

κατευθυντικοί κινητήρες δορυφόρων ή σαν κινητήρες τροχιακών

ελιγμών, ενώ θεωρούνται ιδανικοί για την πρόωση μη

επανδρωμένων ανιχνευτικών σκαφών και μεταγωγικών διαπλανητικών

οχημάτων.

Παρά το γεγονός ότι παρήλθαν τρεις σχεδόν δεκαετίες από τις

επιτυχείς και ελπιδοφόρες δοκιμές πυρηνικών κινητήρων όπως οι

Kiwi και Nerva ή ηλεκτρικών όπως ο Sert, η εξέλιξή τους

ανακόπηκε με την ακύρωση του προγράμματος Nerva, το οποίο

αποτελούσε και τον κεντρικό άξονα όλων των προσπαθειών για μια

γενεά εντελώς νέων διαστημικών κινητήρων. Τα αδιέξοδα όμως στα

οποία έφθασε η NASA σε πολλούς τομείς, ανάγκασαν την ομάδα με

τον κωδικό ΣΥΝΘΕΣΗ (Synthesis Group) που σχηματίστηκε το 1990

με πρωτοβουλία του Λευκού Οίκου να επανέλθει στο ζήτημα της

θερμοπυρηνικής πρόωσης. H ομάδα αυτή υποστηρίζεται εκτός από

το κέντρο Lewis και από το κέντρο Johnson που μελετά φακέλους

πτήσεων για τη Σελήνη και τον 'ρη, συντονίζοντας στον τομέα

αυτόν τις προσπάθειες πολλών ερευνητικών ομάδων.

Στο κέντρο Lewis, η όλη προσπάθεια οφείλεται κυρίως στο έργο

του πυρηνικού μηχανικού Stanley Borowski. Όπως και οι

προγενέστεροι von Braun και Stuhlinger, o Borowski έχει

καταλήξει σε μια οικογένεια διαστημικών οχημάτων, συμβατών με

έναν κεντρικό πυρήνα που περιέχει τους κινητήρες. Το κόστος

ανάπτυξης και εφαρμογής του προγράμματος εκτιμάται σε 3 έως 5

δις δολάρια, ενώ το ανάλογο κόστος για κινητήρες χημικών

καυσίμων κυμαίνεται από 10 έως 16 δις δολάρια. Θεωρώντας μια

ευνοϊκή εξέλιξη του προγράμματος είναι δυνατόν να

επαναδραστηριοποιηθούν αποστολές προς τη Σελήνη μεταξύ του

2000 έως 2005, ενώ είναι δυνατόν να ξεκινήσουν οι αποστολές

προς τον 'ρη μεταξύ του 2014 έως 2019, χάρη στην ευνοϊκή (από

πλευράς αποστάσεων) θέση Γης και 'ρη.

Στις δοκιμές που προγραμματίζονται η αφετηρία είναι ένας

θερμοπυρηνικός κινητήρας με χρονική διάρκεια ώσης 825 sec και

ώση 75.000 lb, παράγωγο του Nerva. Όπως και ο Nerva, ο πυρήνας

του είναι ένας αντιδραστήρας συμπαγούς πυρήνα με _καύσιμο_

εξαγωνικές ράβδους καρβιδίου του ουρανίου και γραφίτη σαν

επιβραδυντικό υλικό. H ισχύς του αντιδραστήρα φθάνει τα 1650

MW σε θερμοκρασία 2250ψC. Με μια σειρά βελτιώσεων, όπως

αντικατάσταση του πυρηνικού καυσίμου με καρβίδια του ουρανίου

και του ζιρκονίου και λόγω διαφυγής 500:1 στο ακροφύσιο, η

πίεση στον πυρήνα ανέρχεται στα 1000 psi και η θερμοκρασία

τους 2450ψC. Με ελαφρές σχετικά βελτιώσεις και στη δομική

σχεδίαση, ο κινητήρας αυτός είναι δυνατόν να προσφέρει

διάρκεια ώσης 925 sec με λόγο ώσης προς μάζα 4:1.

Για μια πτήση προς τον 'ρη απαιτούνται 120-180 ημέρες για τη

μετάβαση, 600 ημέρες παραμονή και 90 ημέρες για την επάνοδο

ακολουθώντας τον τροποποιημένο από την Saic φάκελο πτήσης του

Hohman . H μικρή διάρκεια της πτήσης

(Opposition Class Trajectory) μειώνει αισθητά την έκθεση του

σκάφους στη γαλαξιακή κοσμική ακτινοβολία. Το επανδρωμένο

σκάφος προβλέπεται να διαθέτει 2 ή και 3 θερμοπυρηνικούς

κινητήρες, ενώ είναι δυνατόν να συνδυασθεί με αποστολή ενός

αργού μεταγωγικού μη επανδρωμένου σκάφους με ένα θερμοπυρηνικό

κινητήρα, εάν προτιμηθεί ο φάκελος διπλής πτήσης της Saic

, που έχει χαρακτηριστεί σαν Split-Sprint

Trajectory .

Για το σεληνιακό όχημα προτείνεται ένας θερμοπυρηνικός

κινητήρας, ενώ η συνολική μάζα σε χαμηλή περιγήινη τροχιά

(LEO) φθάνει τους 218 μετρικούς τόννους. Τα τμήματα του

σκάφους συναρμολογούνται σε τροχιά και υπολογίζεται ότι

απαιτείται μία πτήση αεροδιαστημοπλάνου για τη μεταφορά του

τμήματος που περιέχει τον κινητήρα, ενώ για τα υπόλοιπα

τμήματα: δεξαμενές, φορτία και εξοπλισμός απαιτούνται ισχυροί

πύραυλοι-φορείς ώσης 150.000 lb (Heavy-Lift). Έτσι ενώ για το

σεληνιακό όχημα απαιτούνται 2 πύραυλοι-φορείς για τη μεταφορά

των τμημάτων, το όχημα για τον 'ρη απαιτεί 5 πυραύλους-φορείς

για το στάδιο της συναρμολόγησης.

H έρευνα(*) στο κέντρο Lewis επιδοτήθηκε με 5.000.000 δολάρια

για το 1992, έναντι 500.000 δολαρίων το 1991, αλλά από την

άλλη πλευρά και η Ρωσία έχει κληρονομήσει ένα σοβαρό πρόγραμμα

θερμοπυρηνικών κινητήρων με αντιδράσεις συμπαγούς πυρήνα, οι

οποίοι λειτουργούν σε θερμοκρασίες 3150ψC, δηλαδή κατά πολύ

υψηλότερες του επιπέδου των 2100ψC του Nerva. Είναι πολύ

πιθανόν η Nasa να προμηθευθεί για αξιολόγηση έναν τέτοιο

κινητήρα μέσα στο 1992, ακολουθώντας μια πρακτική που εφήρμοσε

και το 1991 για την αγορά του ρωσικού αντιδραστήρα Topaz

έναντι 10.000.000 δολαρίων .

Παράλληλα στο κέντρο Lewis εντείνονται οι έρευνες στα

προγράμματα ηλεκτρικών κινητήρων που είχαν διακοπεί και

ιδιαίτερα σε ηλεκτρομαγνητικούς που λειτουργούν με μετατροπή

του υδρογόνου σε πλάσμα και ηλεκτροστατικούς που λειτουργούν

με ιονισμό αργού ή ξένου. Οι κινητήρες αυτοί είναι ικανοί να

παράσχουν διάρκεια ώσης από 5.000 sec έως 10.000 sec. Δυστυχώς

οι κινητήρες αυτοί παρουσιάζουν χαμηλό λόγο ώσης προς βάρος

κάτι που επιβάλλει μετά από τη συναρμολόγηση του σκάφους σε

χαμηλή περιγήινη τροχιά (LEO), την αργή μετάβαση σε υψηλή

τροχιά για εκτόξευση.

H μεγάλη τεχνολογική πρόκληση για τους ηλεκτρικούς κινητήρες

είναι η αύξηση της ώσης χωρίς παράλληλη αύξηση όγκου και

μάζας, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο καθώς ο αντιδραστήρας που

χρησιμοποιείται για την παροχή ισχύος απαιτεί μεγάλες

διατάξεις απαγωγής θερμότητας ή άλλα ειδικά υλικά που

περιέχουν ψυκτικούς αγωγούς διαρρεόμενους από υγρά μέταλλα.

H επανεμφάνιση όμως αυτής της επανάστασης στους διαστημικούς

κινητήρες, σηματοδοτεί το σημαντικότερο ίσως άλμα μετά από τις

πρώτες πτήσεις στη Σελήνη, στον τομέα του διαστήματος, καθώς

είναι η μόνη ικανή προς τον παρόν, να αποδεσμεύσει τις

διαστημικές υπηρεσίες από τον εφιάλτη των περιοριστικών

συνθηκών που επιβάλλουν οι συμβατικοί κινητήρες υγρών

καυσίμων.

(*) Συμπεριλαμβάνει και το πρόγραμμα Timberwind, παράγωγο του Phoebus της

δεκαετίας του _60.

ΕΝΑΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΗΡΑΣ ΓΙΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥΣ ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ

O Topaz ήταν ο πρώτος αντιδραστήρας που δοκιμάστηκε στο

διάστημα και μετατρέπει τη θερμότητα σε ηλεκτρική ενέργεια

χωρίς τη μεσολάβηση θερμοσυζευκτών χάρη στην εφαρμογή της

θερμιονικής μεθόδου, πολλαπλασιάζοντας έτσι την απόδοση (με τη

θερμιονική μέθοδο ηλεκτρόνια φέρονται σε σημείο βρασμού και

αγόμενα σε ψυχρότερη επιφάνεια προκαλούν διαφορά δυναμικού), η

επιτυχία του οποίου οδήγησε τη Nasa στη σχεδίαση του SP-100.

O SP-100 έχει δυνατότητα παραγωγής 100 KW ηλεκτρικής ενέργειας

(δεκαπλάσια του Topaz-3) από 2.5 MW θερμικής ενέργειας.

Περιέχει περίπου 190 κιλά νιτριδίου του ουρανίου,

εμπλουτισμένου κατά 96% με το σχάσιμο ισότοπο του ουρανίου

U-235. Ολόκληρος ο αντιδραστήρας έχει βάρος 3000 κιλά με λόγο

μάζας προς ισχύ 30 κιλά/kW. Εκτός από μια μικρή θερμική ασπίδα

που προστατεύει το κυρίως τμήμα του σκάφους που εξυπηρετεί,

δεν διαθέτει άλλη θωράκιση. Ψύχεται από υγρό λίθιο που

διαρρέει μέσω αγωγών τα ηλεκτρικά κύτταρα, δηλαδή τα

κυκλώματα, με διόδους από διαφορετικά μέταλλα, που έχουν τη

δυνατότητα να μετατρέπουν σε διαφορά δυναμικού τις διαφορές

θερμοκρασίας. Μόλις 4% της εκλυόμενης θερμότητας μετατρέπεται

σε ηλεκτρική ενέργεια, ενώ το πλεόνασμα ακτινοβολείται στο

διάστημα με διατάξεις απαγωγής θερμότητας, κάθε μία από τις

οποίες έχει επιφάνεια περίπου 100 mύ. H πρώτη δοκιμή του

SP-100 σε πτήση αναμένεται μετά το 2000, καθώς το κόστος

ανάπτυξής του είναι υψηλό, φθάνοντας το 1 δις δολάρια.

http://library.techlink.gr/ptisi/article.asp?mag=2&issue=116&article=3187

[Δροσος Γεωργιος]

Πυρηνικά διαστημόπλοια ζήτησε από το Κογκρέσο η NASA.

Σε επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ παρουσιάστηκαν στελέχη της NASA για να καταθέσουν τις απόψεις τους για την κατασκευή διαστημοπλοίων που θα κινούνται με πυρηνική ενέργεια. Η επιτροπή είχε συσταθεί ειδικά για αυτό τον σκοπό αφού η μετάβαση σε πυρηνοκίνητα διαστημόπλοια θεωρείται η επόμενη επανάσταση στην διαστημική τεχνολογία.Πρόσφατα η Μ. Βρετανία ανακοίνωσε ότι θα συνεργαστεί με την Rolls Royce σε αυτό τον τομέα ενώ πιστεύεται ότι και η Κίνα έχει ξεκινήσει, μυστικά όπως συνηθίζει, παρόμοιες έρευνες.

Τα στελέχη της NASA αρχικά επεσήμαναν στα μέλη της επιτροπής την γεωπολιτική σημασία της προσθήκης στον νέο υπό κατασκευή διαστημικό στόλο των ΗΠΑ και πυρηνοκίνητων διαστημοπλοίων. Όπως είπαν η Κίνα βρίσκεται ήδη σε διαδικασία ανάπτυξης τέτοιας τεχνολογίας και αν οι ΗΠΑ θέλουν να διατηρήσουν τη μέχρι τώρα κυριαρχία τους στο διαστημικό τομέα θα πρέπει να σπεύσουν να αποκτήσουν και πυρηνικά διαστημόπλοια.

Όσον αφορά το τεχνολογικό κομμάτι της όλης ιστορίας τα στελέχη της NASA εξήγησαν στα μέλη της επιτροπής ότι τα πυρηνοκίνητα σκάφη θα επιτρέψουν στα διαστημόπλοια να κινούνται πολύ ταχύτερα από ότι αυτά που χρησιμοποιούν τις σημερινές τεχνολογίες προώθησης και κίνησης μειώνοντας σημαντικά τον χρόνο των ταξιδιών. Με τα σημερινά διαστημικά σκάφη ένα ταξίδι μετ' επιστροφής στον Άρη διαρκεί περίπου 12 μήνες.

Οι ερευνητές που ασχολούνται με τον συγκεκριμένο τομέα υποστηρίζουν ότι ένα πυρηνοκίνητο διαστημόπλοιο μπορεί να επιτρέψει ένα ταξίδι μετ' επιστροφής στον Άρη σε χρονικό διάστημα έξι μηνών. Μια τέτοια εξέλιξη όπως είναι ευνόητο δημιουργεί νέες συνθήκες αφού διευκολύνει την οργάνωση επανδρωμένων διαστημικών αποστολών σε μακρινές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος. Υπάρχουν μάλιστα στο τραπέζι διαφόρων ειδών τεχνολογίες χρήσης πυρηνικών καυσίμων σε διαστημικά σκάφη.

Το πρόβλημα όμως που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι επιστήμονες είναι ότι τόσο η ανάπτυξη αυτών των τεχνολογιών όσο και η χρήση των πυρηνικών καυσίμων εγκυμονεί πολύ σοβαρούς κινδύνους. Πρέπει λοιπόν να βρεθούν τρόποι ασφαλούς ανάπτυξης και χρήσης των πυρηνικών καυσίμων και αυτό είναι όπως φαίνεται το μεγάλο στοίχημα της επιστημονικής κοινότητας. Για να συμβεί βέβαια αυτό θα χρειαστούν σημαντικά κονδύλια τα οποία στην περίπτωση των ΗΠΑ πρέπει να εγκρίνει η πολιτική εξουσία.

https://www.naftemporiki.gr/story/1792722/purinika-diastimoploia-zitise-apo-to-kogkreso-i-nasa

[Δροσος Γεωργιος]

H Ρωσία θα εκτοξεύσει λευκορώσο κοσμοναύτη, σχεδιάζει πυρηνικό διαστημικό σκάφος.

Μιλώντας από το κοσμοδρόμιο του Βοστότσνι στη ρωσική Άπω Ανατολή, με αφορμή την επέτειο της ιστορικής πτήσης του Γιούρι Γκαγκάριν, ο Βλαντιμίρ Πούτιν προανήγγειλε την εκτόξευση αποστολής στη Σελήνη εντός του έτους αλλά και την ανάπτυξη διαστημικού σκάφους που θα κινείται με πυρηνική τεχνολογία.

[vagkaf]

19 minutes ago, Δροσος Γεωργιος said:

H Ρωσία θα εκτοξεύσει λευκορώσο κοσμοναύτη, σχεδιάζει πυρηνικό διαστημικό σκάφος.

Μιλώντας από το κοσμοδρόμιο του Βοστότσνι στη ρωσική Άπω Ανατολή, με αφορμή την επέτειο της ιστορικής πτήσης του Γιούρι Γκαγκάριν, ο Βλαντιμίρ Πούτιν προανήγγειλε την εκτόξευση αποστολής στη Σελήνη εντός του έτους αλλά και την ανάπτυξη διαστημικού σκάφους που θα κινείται με πυρηνική τεχνολογία.

Κόντρα στο Artemis, δηλαδή σαν να λέμε νέος ψυχρός πόλεμος.

Μη μπει μόνο πάλι στα σχέδια να την ανατινάξουν όπως το Project A119.

[Δροσος Γεωργιος]

NASA: Πυρηνικός κινητήρας για αποστολές στον Άρη ετοιμάζεται για το 2027.

Πυρηνικός κινητήρας που θα επέτρεπε σε διαστημικές αποστολές να ταξιδεύουν μέχρι τον Άρη σε λίγες εβδομάδες αντί για μήνες προγραμματίζεται να δοκιμαστεί από τη NASA εντός της δεκαετίας.Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ανακοίνωσε την Τρίτη ότι συνεργάζεται με την DARPA, το ερευνητικό σκέλος του υπουργείου Άμυνας, για έναν θερμικό πυρηνικό κινητήρα.Η τεχνολογία δοκιμάστηκε τη δεκαετία του 1960, μέχρι σήμερα όμως δεν έχει αξιοποιηθεί λόγω τεχνικών δυσκολιών αλλά και θεμάτων ασφάλειας, καθώς τα πυρηνικά καύσιμα θα μπορούσαν θεωρητικά να μολύνουν μεγάλες εκτάσεις σε περίπτωση ατυχήματος κατά την εκτόξευση.Η ιδέα της πυρηνικής προώθησης επιστρέφει ενόψει των πρώτων επανδρωμένων αποστολών στον Άρη, πιθανώς τη δεκαετία του 2030, καθώς ένα πολύμηνο ταξίδι θα επιβάρυνε το πλήρωμα με μεγάλες δόσεις ηλιακής και κοσμικής ακτινοβολίας.

Από στατική δοκιμή πυρηνικού κινητήρα της NASA (αριστερά) τον Δεκέμβριο του 1967 (AEC-NASA)

Ένας πυρηνικός κινητήρα θα συντόμευε σημαντικά το ταξίδι, θα αύξανε το ωφέλιμο φορτίο της αποστολής και θα προσέφερε μεγαλύτερη ηλεκτρική ισχύ για την τροφοδοσία του σκάφους.Σε έναν πυρηνικό θερμικό κινητήρα, η θερμότητα που παράγεται από τη σύντηξη ουρανίου μεταφέρεται σε ένα υγρό, για παράδειγμα υγρό υδρογόνο, το οποίο διαστέλλεται απότομα και εκτοξεύεται ως πίδακας στο Διάστημα.

Καλλιτεχνική απεικόνιση πυρηνοκίνητου σκάφους για τον Άρη. Στα αριστερά διακρίνεται συνδεδεμένη η κάψουλα Orion (John Frassanito & Associates)

Ένας τέτοιος κινητήρας θα ήταν τρεις με τέσσερις φορές πιο αποδοτικός από τους σημερινούς χημικούς κινητήρες, επισημαίνει η NASA σε ανακοίνωσή της.

https://www.nasa.gov/press-release/nasa-darpa-will-test-nuclear-engine-for-future-mars-missions

Βασικός λόγος είναι ότι το προωθητικό υγρό θα ήταν πολύ ελαφρύτερο από τα συμβατικά καύσιμα.Επικεφαλής της προσπάθειας είναι η DARPA (Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας), η οποία θα επιλέξει εργολάβο για την κατασκευή του συστήματος.Η πρώτη δοκιμή στο Διάστημα θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ακόμα και το 2027, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ο διοικητής της NASA Μπιλ Νέλσον.Τα σχέδια για αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας στο Διάστημα δεν τελειώνουν εδώ. Η NASA συνεργάζεται και με το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας για την ανάπτυξη πυρηνικών κινητήρων, ενώ τρεις εργολάβοι του υπουργείου Ενέργειας σχεδιάζουν πυρηνικούς αντιδραστήρες για τις μελλοντικές αποικίες στη Σελήνη και τελικά στον Άρη.

https://www.in.gr/2021/11/22/b-science/space/nasa-thelei-na-steilei-pyriniko-antidrastira-sti-selini/

https://www.in.gr/2023/01/24/b-science/space/nasa-pyrinikos-kinitiras-gia-apostoles-ston-ari-etoimazetai-gia-2017/

 

Σχολιο:Νομιζω οτι η ειδηση αυτη για το ουσιαστικο ξεκινημα για την κατασκευη Πυρηνικου κινητήρα αποτελει ουσιαστικα το επομενο βημα για την Διαστημικη Εξερευνηση.Στην αρχη της συζητησης οταν εστειλα το μηνυμα στον κ.Κριμιζη η απαντηση του ηταν 

Κ. Δρόσο,

Διάβασα το εμαιλ σας και κοίταξα και την ιστοσελίδα σας. Όπως είπαμε στο τηλέφωνο, η ΝΑΣΑ έχει εξετάσει και συνεχίζει να εξετάζει όλα τα συστήματα προώθησης στο διάστημα. Αυτό που είπα στη συζήτηση στο Ευγενίδιο για το ταξίδι στον Άρη ισχύει, με την εξαίρεση πυρηνικού κινητήρα🍀 που έχει αποκλεισθεί προς το παρόν για πολιτικούς/περιβαλλοντολογικούς λόγους. Αν θέλετε να κοιτάξετε την βιβλιογραφία, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα

https://science.nasa.gov/search?search_api_views_text=Propulsion.

Εγώ δεν ειδικεύομαι στο θέμα και δεν έχω το χρόνο να το συζητήσω επειδή έχω πολλές ερωτήσεις για οτιδήποτε διαστημικό και στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Παρακαλώ να μην επιδιώξετε συζήτηση επί του θέματος διότι δεν είναι δυνατόν να ανταποκριθώ.

Ευχαριστώ

Σ. Κριμιζής

Ετσι φαινεται οτι το θεμα υπηρχε απο παλια αλλα χρειαζοταν η καταλληλη στιγμη που μαλλον εφτασε για να ξεκινησει ουσιαστικα η κατασκευη του.

Οπως ειχα γραψει στις 24 Οκτωβρη του 2007 οταν ξεκινησα να γραφω στο Astrovox στην αρχη της Διαστημικης Εξερευνησης

 

πινακα για

τον χρονο προσεγγισης των πλανητων του ηλιακου μας συστηματος με την

ταχυτητα 11,6Km/sec και με μια υποθετικη ταχυτητα 300Km/sec δηλαδη

το 1/1000 της ταχυτητας του φωτος.

Αποσταση απο την Γη (σε εκατ.χιλ*)

Ελαχιστη Μεγιστη

1.Ερμης=89.100.000.*(88,90ημ=3,44ημ)-94.100.000*(93,89ημ=3,63ημ)

 

2.Αφροδιτη=41.400.000.*(41,31ημ=1,60ημ)-257.000.000

(256,43ημ=9,92ημ)

3.Αρης=55.700.000.*(55,58ημ=2,15ημ)-399.000.000*

(398,11ημ=15,39ημ)

4.Διας=628.760.000.*(627,35ημ=24,26ημ)-970.000.000*

(967,83ημ=37,42ημ)

5.Κρονος=1.274.000.000*(1271,15ημ=49,15ημ)

2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ)

6.Ουρανος=2.587.000.000*(2581,22ημ=99,81ημ)

3.156.000.000*(3148,95ημ=121,76ημ)

7.Ποσειδων=4.313.000.000*(4303,36ημ=166,40ημ)

4.683.000.000*(4672,53ημ=180.67ημ)

8.Πλουτων=4.290.000.000*(4280,41ημ=165,51ημ)

7.520.000.000*(7503ημ=290,12ημ)Απο τον πινακα αυτο φαινεται καθαρα οτι αν θελουμε να αποικισουμε

το ηλιακο μας συστημα θα πρεπει να φτιαξουμε κινητηρες προωθησης

για μεγαλυτερες ταχυτητες.

Νομιζω οτι το πρωτο βημα εγινε!!!!!!!!!!!!

 

(

Το επεξεργάστηκε Ιανουάριος 25, 2023 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

NASA: Πράσινο φως για το πρώτο πυρηνοκίνητο σκάφος – Από τη Γη στον Άρη σε λίγες εβδομάδες.

Η αμερικανική εταιρεία αεροδιαστημικής και άμυνας Lockheed Martin  εξασφάλισε συμβόλαιο της NASA και του Πενταγώνου για την ανάπτυξη του πρώτου σκάφους με πυρηνικό κινητήρα, μια νέα τεχνολογία που θα επέτρεπε σε διαστημικές αποστολές να ταξιδεύουν μέχρι τον Άρη σε λίγες εβδομάδες αντί για μήνες.«Η μείωση τη διάρκειας του ταξιδιού έχει κρίσιμη σημασία για τις αποστολές ανθρώπων στον Άρη» προκειμένου να περιοριστεί η έκθεση του πληρώματος στην ηλιακή και κοσμική ακτινοβολία» δήλωσε σύμφωνα με το Reuters ο Κερκ Σάιρμαν, αντιπρόεδρος Σεληνιακής Εξερεύνησης στη Lockheed Martin.Το συμβόλαιο εντάσσεται στο ερευνητικό πρόγραμμα Draco που υλοποιούν η NASA σε συνεργασία με την DARPA, την υπηρεσία προηγμένων ερευνητικών προγραμμάτων του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας.Σύμφωνα με τη Lockheed, η πρώτη δοκιμαστική πτήση προγραμματίζονται για το 2027 το αργότερο.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του σκάφους στο οποίο θα δοκιμαστεί ο πυρηνικός κινητήρας (DARPA)

Πίδακας αερίου

Η τεχνολογία δοκιμάστηκε τη δεκαετία του 1960, μέχρι σήμερα όμως δεν έχει αξιοποιηθεί λόγω τεχνικών δυσκολιών αλλά και θεμάτων ασφάλειας, καθώς τα πυρηνικά καύσιμα θα μπορούσαν θεωρητικά να μολύνουν μεγάλες εκτάσεις σε περίπτωση ατυχήματος κατά την εκτόξευση.

Από στατική δοκιμή πυρηνικού κινητήρα της NASA (αριστερά) τον Δεκέμβριο του 1967 (AEC-NASA)

Η ιδέα της πυρηνικής προώθησης επιστρέφει τώρα ενόψει των πρώτων επανδρωμένων αποστολών στον Άρη, πιθανώς τη δεκαετία του 2030.Ένας πυρηνικός κινητήρα θα συντόμευε σημαντικά το ταξίδι, θα αύξανε το ωφέλιμο φορτίο της αποστολής και θα προσέφερε μεγαλύτερη ηλεκτρική ισχύ για την τροφοδοσία του σκάφους.Σε έναν πυρηνικό θερμικό κινητήρα, η θερμότητα που παράγεται από τη σύντηξη ουρανίου μεταφέρεται σε ένα υγρό, για παράδειγμα υγρό υδρογόνο, το οποίο διαστέλλεται απότομα και εκτοξεύεται ως πίδακας στο Διάστημα.Ένας τέτοιος κινητήρας θα ήταν τρεις με τέσσερις φορές πιο αποδοτικός από τους σημερινούς χημικούς κινητήρες, επισημαίνει η NASA σε παλαιότερη ανακοίνωσή της.

https://www.nasa.gov/press-release/nasa-darpa-will-test-nuclear-engine-for-future-mars-missions

Βασικός λόγος είναι ότι το προωθητικό υγρό θα ήταν πολύ ελαφρύτερο από τα συμβατικά καύσιμα και θα επέτρεπε τη συνεχή λειτουργία του κινητήρα για μήνες.Τα σχέδια για αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας στο Διάστημα δεν τελειώνουν εδώ. Η NASA συνεργάζεται και με το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας για την ανάπτυξη πυρηνικών κινητήρων, ενώ τρεις εργολάβοι του υπουργείου Ενέργειας σχεδιάζουν πυρηνικούς αντιδραστήρες για τις μελλοντικές αποικίες στη Σελήνη και τελικά στον Άρη.

https://www.in.gr/2023/07/26/b-science/space/nasa-prasino-fos-gia-proto-pyrinokinito-skafos-apo-ti-gi-ston-ari-se-liges-evdomades/

Το επεξεργάστηκε Ιούλιος 27, 2023 ο Δροσος Γεωργιος

[Δροσος Γεωργιος]

Πυρηνοκίνητα διαστημόπλοια παρήγγειλε ο αμερικανικός στρατός.

Σχέδιο ενός διαστημικού σκάφους που κινείται με πυρηνική ενέργεια. πηγή φωτό. (NASA)

Στόχος μια νέα επανάσταση στην εξερεύνηση του Διαστήματος.Το Ερευνητικό Εργαστήριο Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ (AFRL) υπέγραψε συμφωνία με την Lockheed Martin για την ανάπτυξη τεχνολογίας που θα οδηγήσει σε πυρηνοκίνητα διαστημικά σκάφη. Η συμφωνία είναι μέρος του προγράμματος Joint Emergent Technology Supplying On-Orbit Nuclear (JETSON) που αφορά την «ωρίμανση τεχνολογιών πυρηνικής ηλεκτρικής ενέργειας υψηλής ισχύος και πρόωσης και σχεδιασμού διαστημικών σκαφών».Το JETSON στοχεύει να εκτοξεύσει έναν αντιδραστήρα σχάσης που θα τεθεί σε λειτουργία μια φορά στο διάστημα. Ο αντιδραστήρας θα παράγει θερμότητα, η οποία στη συνέχεια μεταφέρεται στους μετατροπείς ισχύος Stirling για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτό μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί για την τροφοδοσία ωφέλιμων φορτίων διαστημικών σκαφών ή ηλεκτρικούς προωθητήρες για πρόωση.Ο αντιδραστήρας βασίζεται στην προηγούμενη τεχνολογία Kilopower Reactor Using Technology Stirling (KRUSTY) της NASA που παρουσιάστηκε το 2018. «Η ανάπτυξη της πυρηνικής σχάσης για διαστημικές εφαρμογές είναι το κλειδί για την εισαγωγή τεχνολογιών που θα μπορούσαν να αλλάξουν δραματικά τον τρόπο με τον οποίο κινούμαστε και εξερευνούμε στην απεραντοσύνη του Διαστήματος» αναφέρει ο Μπάρι Μάιλς, διευθυντής προγράμματος JETSON και κύριος ερευνητής της Lockheed Martin.«Από το ηλεκτρικό υποσύστημα υψηλής ισχύος και την ηλεκτρική πρόωση μέχρι την πυρηνική θερμική πρόωση ή την επιφανειακή ισχύ σχάσης, η Lockheed Martin επικεντρώνεται στην ανάπτυξη αυτών των συστημάτων με τους σημαντικούς κυβερνητικούς φορείς και τους βιομηχανικούς εταίρους μας», πρόσθεσε ο Μάιλς. Στο JETSON, η Lockheed θα συνεργαστεί με τη Space Nuclear Power Corp (SpaceNukes) και την BWX Technologies οι οποίες διαθέτουν εξειδίκευση στην πυρηνική ενέργεια και στο σχεδιασμό αντιδραστήρων.

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1535560/pyrinokinita-diastimoploia-pariggeile-o-amerikanikos-stratos/

[Δροσος Γεωργιος]

Γη-Άρης σε λίγες εβδομάδες με νέο επαναστατικό σύστημα προώθησης διαστημοπλοίων (βίντεο)

Θα διευκολύνει τη μετακίνηση και παραμονή ανθρώπων στον Κόκκινο Πλανήτη.Ένα καινοτόμο σύστημα προώθησης διαστημικών σκαφών θα μπορούσε να φέρει επανάσταση σε μελλοντικές αποστολές στο ηλιακό μας σύστημα όπως για παράδειγμα, επανδρωμένες αποστολές στον Άρη όπου το ταξίδι από τη Γη στον Κόκκινο Πλανήτη θα διαρκεί περίπου οκτώ εβδομάδες αντί για τουλάχιστον έξι μήνες κάτι που όπως είναι ευνόητο σημαίνει ότι διευκολύνεται η δημιουργία συνθηκών μόνιμης διαμονής ανθρώπων εκεί.Το Pulsed Plasma Rocket (PPR) είναι ένα σύστημα πρόωσης που αναπτύσσει η εταιρεία Howe Industries συμμετέχοντας σε ένα πρόγραμμα ανάπτυξης νέων προηγμένων τεχνολογιών της NASA.

Οι δυνατότητες

Tο PPR χρησιμοποιεί ένα σύστημα πυρηνικής ενέργειας που βασίζεται στη σχάση, το οποίο λαμβάνει ενέργεια από την ελεγχόμενη διάσπαση των ατόμων, για να δημιουργήσει ώθηση για την πρόωση του διαστημικού σκάφους.
Εκτός από το να παρέχει πολύ μεγάλες ταχύτητες στα διαστημόπλοια το σύστημα αυτό μπορεί σύμφωνα με τους εμπνευστές του να χρησιμοποιηθεί σε πολύ βαρύτερα διαστημόπλοια από τα σημερινά κάτι που σημαίνει ότι θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε αυτά τα σκάφη πρόσθετη θωράκιση για τη μείωση της έκθεσης του πληρώματος στις επιβλαβείς για τον ανθρώπινο οργανισμό ακτινοβολίες (κοσμική και ηλιακή) όσο διαρκεί το ταξίδι.

 

«Το PPR επιτρέπει μια εντελώς νέα εποχή στην εξερεύνηση του Διαστήματος. Η υψηλή απόδοση του συστήματος επιτρέπει την ολοκλήρωση επανδρωμένων αποστολών στον Άρη μέσα σε μόλις δύο μήνες» δήλωσαν αξιωματούχοι της NASA.Η υλοποίηση του PPR μεταβαίνει τώρα στη Φάση ΙΙ έχοντας ολοκληρώσει τη Φάση Ι η οποία επικεντρώθηκε στο σύστημα ισχύος και τα απαραίτητα υποσυστήματα. Κατά τη διάρκεια της Φάσης ΙΙ, οι προγραμματιστές θα βασιστούν στις αξιολογήσεις από τη Φάση Ι για να βελτιστοποιήσουν τον σχεδιασμό του κινητήρα, να πραγματοποιήσουν πειράματα και να σχεδιάσουν ένα σκάφος που θα μπορούσε να υποστηρίξει αυτή την τεχνολογία.

Σχέδιο ενός σκάφους που θα κινείται με την νέα τεχνολογία και θα πηγαίνει στον Άρη σε δύο μήνες

https://www.naftemporiki.gr/techscience/1665840/gi-aris-se-liges-evdomades-me-neo-epanastatiko-systima-proothisis-diastimoploion-vinteo/