CERN: Ευρωπαϊκος Οργανισμος Στοιχειωδών Σωματιδίων

[Δροσος Γεωργιος]

CERN: Υλη και αντιύλη σε απόλυτη συμμετρία.

Τη θεμελιώδη συμμετρία της φύσης απέδειξε επιστημονική ομάδα μετρώντας τη μάζα σωματιδίων και το ηλεκτρικό τους φορτίο, με τη βοήθεια του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων του CERN.

Η μελέτη, που πραγματοποίησαν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο της Βραζιλίας, απέδειξε την ύπαρξη συμμετρίας μεταξύ των πυρήνων σωματιδίων και αντισωματιδίων σε ό,τι αφορά το φορτίο, την ομοτιμία και τον χρόνο.

Το πείραμα αποτελούσε μέρος ευρύτερης μελέτης, με στόχο τον εντοπισμό διαφορών στον τρόπο με τον οποίο πρωτόνια και νετρόνια ενώνονται στους πυρήνες, με τα αντισωματίδιά τους να σχηματίζουν αντιπυρήνες. Τα αντισωματίδια έχουν την ίδια μάζα, αλλά αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο από τα σωματίδια.

«Μετά το Μπιγκ Μπανγκ, για κάθε σωματίδιο ύλης δημιουργήθηκε και ένα αντισωματίδιο. Στη Φυσική Σωματιδίων, το κρίσιμο ερώτημα είναι αν όλοι οι νόμοι της Φυσικής εμφανίζουν ένα ιδιότυπο είδος συμμετρίας, γνωστό ως CPT (φορτίο, ομοτιμία, χρόνος ή charge, parity, time). Οι μετρήσεις αυτές δείχνουν την ύπαρξη μιας θεμελιώδους συμμετρίας μεταξύ πυρήνα και αντιπυρήνα», λέει ο Μαρσέλο Μουνιόζ, καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο.

Οι μετρήσεις αυτές κατέστησαν δυνατές χάρη σε πείραμα του δακτυλίου του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), που μέτρησε τα παραγόμενα σωματίδια σε προσκρούσεις βαρέων ιόντων στο εσωτερικό του επιταχυντή. Η μέθοδος αυτή επιτρέπει τη μελέτη της ύλης σε ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες και πυκνότητες.

Οι προσκρούσεις παρήγαγαν μεγάλο αριθμό σωματιδίων και αντισωματιδίων, δημιουργώντας πυρήνες και αντιπυρήνες με τον ίδιο ρυθμό. Αξιοποιώντας τα δεδομένα αυτά, το πείραμα πέτυχε την ακριβή σύγκριση των ιδιοτήτων των πυρήνων και των αντιπυρήνων.

Αφού μέτρησαν την καμπυλότητα από τα ίχνη που άφηναν πίσω τους τα σωματίδια στο μαγνητικό πεδίο του αισθητήρα, αλλά και τον χρόνο πτήσης των σωματιδίων, οι επιστήμονες υπολόγισαν τη σχέση μάζας-φορτίου για τους πυρήνες και τους αντιπυρήνες.

Ο δρ Μουνιόζ εκτιμά ότι το πόρισμα της μελέτης θα βοηθήσει τους φυσικούς να διακρίνουν ποια από τις θεωρίες για τους θεμελιώδεις νόμους του σύμπαντος είναι η πιο αληθοφανής.

«Οι νόμοι αυτοί περιγράφουν τη φύση κάθε αλληλεπίδρασης της ύλης, και για τον λόγο αυτόν είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι φυσικές αλληλεπιδράσεις δεν αλλοιώνονται από τη μεταβολή φορτίου των σωματιδίων, τη μεταμόρφωση της ομοτιμίας ή τη μεταβολή του χρόνου. Πρέπει να γνωρίζουμε εάν οι νόμοι της Φυσικής παραμένουν αμετάβλητοι κάτω από αυτές τις συνθήκες», λέει ο δρ Μουνιόζ.

Η ύπαρξη αντιύλης και η σχέση της με την ύλη απασχολεί εδώ και δεκαετίες την επιστημονική κοινότητα. Οι επικρατούσες θεωρίες θέλουν το Μπιγκ Μπανγκ να παράγει όμοιες ποσότητες και των δύο, που θα σήμαινε ότι ύλη και αντιύλη θα αλληλοεξουδετερώνονταν αυτόματα.

Το πείραμα της επιστημονικής ομάδας από τη Βραζιλία ίσως οδηγήσει ένα βήμα πιο κοντά στην επίλυση του μυστηρίου αυτού.

http://www.kathimerini.gr/832098/article/epikairothta/episthmh/cern-ylh-kai-antiylh-se-apolyth-symmetria

[Δροσος Γεωργιος]

Το αντι-υδρογόνο στο CERN.

20 χρόνια πριν, το 1995, μια ομάδα φυσικών στο CERN με επικεφαλής τον Walter Oelert, κατάφερε να δημιουργήσει για πρώτη φορά άτομα αντιύλης.

Πιο συγκεκριμένα, παρήγαγαν 9 άτομα αντι-υδρογόνου στο Low Energy Antiproton Ring (LEAR) του CERN.

Το αντιυδρογόνο είναι το απλούστερο άτομο αντιύλης και συνίσταται από ένα πρωτόνιο και ένα αντιηλεκτρόνιο (ποζιτρόνιο).

Μάλιστα το επίτευγμα αυτό έγινε 30 χρόνια μετά την ανακάλυψη του αντιπρωτονίου και άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην μελέτη της αντιύλης.

Η σύγκριση μεταξύ ατόμων υδρογόνου και αντιυδρογόνου αποτελεί έναν από τους καλύτερους τρόπους εύρεσης διαφορών μεταξύ ύλης και αντιύλης.

Τα φάσματα των ατόμων υδρογόνου και αντιυδρογόνου αναμένονται πανομοιότυπα, συνεπώς οποιαδήποτε ελάχιστη διαφορά μεταξύ τους θα ανοίξει ένα παράθυρο για νέα φυσική και θα βοηθήσει στην επίλυση του μυστηρίου της αντιύλης.

Τα άτομα που παρήχθησαν το 1995 «επέζησαν» περίπου 40 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου, διανύοντας 10 μέτρα, σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Στη συνέχεια εξαϋλλωθηκαν κατά την σύγκρουσή τους με την συνηθισμένη ύλη παράγοντας τα σήματα που αποδείκνυαν την ύπαρξή τους.

Επτά χρόνια αργότερα ο Antiproton Decelerator (AD) στο CERN έγινε παγκόσμιο πρωτοσέλιδο όταν τα πειράματα ATHENA και ATRAP παρήγαγαν πολύ μεγάλο αριθμό ατόμων αντιυδρογόνου.

Σήμερα στον AD πραγματοποιούνται μια σειρά από πειράματα που μελετούν την αντιύλη με διαφορετικούς τρόπους: ALPHA (ο διάδοχος του ATHENA), AEgIS, ASACUSA, ATRAP, ALICE και BASE.

Η αναβάθμιση των πειραμάτων του Antiproton Decelerator (AD) που θα ολοκληρωθεί το 2017, αναμένεται να εγκαινιάσει μια νέα εποχή στην έρευνα της σχέσης μεταξύ ύλης και αντιύλης.

Στην φωτογραφία Πάνω: Ένα άτομο αντι-υδρογόνου αποτελείται από ένα αρνητικά φορτισμένο αντιπρωτόνιο γύρω από το οποίο περιστρέφεται ένα θετικά φορτισμένο αντι-ηλεκτρόνιο (ποζιτρόνιο). Κάτω: Ένα άτομο του γνωστού μας υδρογόνου αποτελείται από το θετικά φορτισμένο πρωτόνιο γύρω από το οποίο περιστρέφεται ένα αρνητικά φορτισμένο ηλεκτρόνιο.

http://physicsgg.me/2015/09/24/%cf%84%ce%bf-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9-%cf%85%ce%b4%cf%81%ce%bf%ce%b3%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf-cern/

[Δροσος Γεωργιος]

Το Σύμπαν ήταν ένα «τέλειο υγρό»!

Ερευνητές στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικής Έρευνας, το γνωστό CERN, πραγματοποίησαν μια ακόμη σημαντική και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα έρευνα. Πραγματοποίησαν πειράματα (συγκρούσεις πρωτονίων) προσπαθώντας να αναπαράγουν το λεγόμενο «πλάσμα κουάρκ-γλουονίων», μια μορφή της ύλης που εμφανίστηκε την στιγμή που εκδηλώθηκε η Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε στο Σύμπαν.

Το πλάσμα κουάρκ-γλουονίων είναι μια κατάσταση στην οποία παύουν να ισχύουν οι δυνάμεις που συγκρατούν τους πυρήνες των ατόμων και η ύλη μετατρέπεται σε μια «αρχέγονη σούπα» από κουάρκ και γλουόνια, θεμελιώδη σωματίδια που δεν διασπώνται περαιτέρω.

Εχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες για τη μορφή του Σύμπαντος όταν αυτό γεννήθηκε. Η πιο δημοφιλής θεωρία αναφέρει ότι ολόκληρο το Σύμπαν ήταν μια σούπα κουάρκ γλουονίων για μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου μετά το σχηματισμό του πριν από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Μια άλλη θεωρία που έχει απήχηση στην επιστημονική κοινότητα αναφέρει ότι το Σύμπαν όταν γεννήθηκε ήταν μια μπάλα αερίων.

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν συγκρούσεις σωματιδίων στον επιταχυντή LHC και κατάφεραν να παράξουν θερμοκρασίες 250 χιλιάδες φορές μεγαλύτερες από εκείνες που επικρατούν στον πυρήνα του Ηλιου, θερμοκρασίες κοντινές σε εκείνες που πιστεύεται ότι επικράτησαν κατά την εκδήλωση της Μεγάλης Εκρηξης. Σχηματίστηκε ένα πλάσμα που συμπεριφερόταν περισσότερο ως υγρό και όχι ως αέριο. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το πλάσμα που δημιουργήθηκε στα πειράματα ήταν «ένα τέλειο υγρό» και έτσι ενισχύεται η… υγρή θεωρία για τη μορφή του νεογέννητου Σύμπαντος. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα αποτελέσματα αυτών των πειραμάτων στο CERN επιβεβαιώθηκαν με ανάλογα πειράματα που έγιναν στον επιταχυντή Relativistic Heavy Ion Collider στο Εθνικό Εργαστήριο Brookhaven στο Λονγκ Αιλαντ στις ΗΠΑ.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=743900

[Δροσος Γεωργιος]

Eπιθυμία CERN να παραμείνει η Ελλάδα πλήρες μέλος.

Παρά τις εκκρεμείς οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδας προς το CERN, που προσεγγίζουν τα 38 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα (περίπου 35 εκατ. ευρώ), και οι δύο πλευρές αναζητούν εποικοδομητικούς τρόπους για να λυθεί το πρόβλημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το «κλειδί» θα είναι η Ελλάδα να καταβάλει ένα ποσό περίπου 5 εκατομμυρίων μέχρι τον Δεκέμβριο.

Η θετική διάθεση καταγράφηκε τόσο κατά την πρωινή συνάντηση του γενικού διευθυντή του CERN Ρολφ Ντίτερ Χόγιερ με τον αναπληρωτή υπουργό Έρευνας Κώστα Φωτάκη και τον γενικό γραμματέα Έρευνας και Τεχνολογίας Θωμά Μαλούτα, η οποία έγινε σε πολύ θετικό κλίμα, όσο και κατά τη συνέντευξη που ο Ρολφ Ντίτερ Χόγιερ παραχώρησε αποκλειστικά στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, μετά την απογευματινή ομιλία του που διοργάνωσε η Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (ΣΕΜΦΕ) του ΕΜΠ.

Κατά την πρωινή συνάντηση στη ΓΓΕΤ, που διήρκεσε μία ώρα, η ελληνική πλευρά διαβεβαίωσε τον γενικό διευθυντή του CERN ότι -στο πλαίσιο των γνωστών δημοσιονομικών δυσκολιών της χώρας- θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια να διευθετηθεί το ζήτημα, το οποίο αποτελεί μία από τις προτεραιότητές της. Η Ελλάδα, όπως τονίσθηκε, επιθυμεί να ενισχυθεί περαιτέρω η συνεργασία της με το CERN, εφ’ όσον εξομαλυνθεί και η οικονομική κατάσταση.

Η Ελλάδα καταβάλλει στο CERN ετήσια συνεισφορά περίπου 15 εκατ. Από την προηγούμενη διετία 2013 - 2014, οι συσσωρευμένες οφειλές της Ελλάδας ανέρχονται σε περίπου 20 εκατ. ευρώ, στα οποία πρέπει να προστεθεί και η μη καταβληθείσα συνεισφορά για το 2015. Φέτος, για τις υποχρεώσεις προηγούμενων ετών, η χώρα μας έχει καταβάλει ήδη 3 εκατ. ευρώ και πρέπει να καταβάλει άλλα 5 εκατ. περίπου έως το τέλος του έτους, ώστε να εξοφλήσει πλήρως το 2013 και ένα μικρό μέρος του 2014.

Οι Έλληνες επιστήμονες ανησυχούν ότι τυχόν αδυναμία εκπλήρωσης των οικονομικών υποχρεώσεων προς το CERN, θα μπορούσε να έχει αρνητικό αντίκτυπο στη συμμετοχή της Ελλάδας ως πλήρους μέλους με δικαίωμα ψήφου, καθώς και στην απρόσκοπτη συμμετοχή των ελληνικών ερευνητικών ομάδων στα πειράματα και στα άλλα προγράμματα του CERN. Η Ελληνική Εταιρεία Σπουδών Φυσικής Υψηλών Ενεργειών (ΕΕΣΦΥΕ) κατέθεσε σχετικό υπόμνημα στον γενικό γραμματέα Έρευνας και Τεχνολογίας Θωμά Μαλούτα.

Σύμφωνα με το καταστατικό του CERN, αν δεν έχουν καταβληθεί συνεισφορές δύο ετών, το κράτος - μέλος χάνει το δικαίωμα ψήφου. Ορισμένες άλλες χώρες - μέλη επιθυμούν να τηρηθεί τυπικά το καταστατικό και γι’ αυτό έχουν εκφρασθεί φόβοι από τους Έλληνες επιστήμονες ότι υπάρχει κίνδυνος η Ελλάδα να απωλέσει το δικαίωμα ψήφου στο επόμενο Συμβούλιο του CERN.

Όπως επισημάνθηκε όμως τόσο από ελληνικής πλευράς, όσο και από τον Ρολφ Ντίτερ Χόγιερ, ο οποίος επιδεικνύει ιδιαίτερα θετική στάση, υπάρχει αμοιβαία διάθεση να μη συμβεί κάτι τέτοιο και το θέμα να διευθετηθεί έγκαιρα. Άλλωστε, στο παρελθόν και άλλες χώρες είχαν μεγαλύτερες οφειλές προς το CERN, τις οποίες κατέβαλαν σταδιακά, χωρίς να υπάρξει πρόβλημα με το καθεστώς τους στον Οργανισμό.

Ο Ρολφ Ντίτερ Χόγιερ διαβεβαίωσε ότι με την ελληνική πλευρά συζητήθηκε όλο το φάσμα των σχέσεων Ελλάδας - CERN και χαρακτήρισε τις συζητήσεις «ανοιχτές και εποικοδομητικές». Όπως είπε, από κυβερνητικής πλευράς εκφράσθηκε η σαφής δέσμευση η Ελλάδα να παραμείνει πλήρες μέλος του CERN με δικαιώματα ψήφου. «Εκτιμώ», είπε, «ότι, παρά τη δύσκολη δημοσιονομική κατάσταση, η Ελλάδα έδωσε ήδη φέτος ένα ποσό 3 εκατομμυρίων. Ήταν μια πολύ θετική εξέλιξη».

Επεσήμανε ότι, καθώς εκκρεμότητες υπάρχουν από το 2013 και μετά, πρέπει να εξοφληθεί πλήρως αυτό το έτος, καθώς και ένα μικρό μέρος της ετήσιας συνεισφοράς του 2014 για να μη χαθεί το δικαίωμα ψήφου της χώρας έως τον Δεκέμβριο.

«Στη διάρκεια της θητείας μου η Ελλάδα δεν ήταν το μόνο κράτος που είχε οικονομικά προβλήματα. Μόλις σταθεροποιηθεί η οικονομική κατάσταση στην χώρα, τότε θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε ένα πλάνο εξόφλησης των οφειλών. Είχαμε κάνει και στο παρελθόν τέτοια πλάνα, αλλά μεσολάβησαν οι δύο εκλογές και τα πράγματα άλλαξαν. Τώρα, θα κάνουμε ένα νέο αξιόπιστο σχέδιο εξόφλησης, μόλις υπάρξει σταθεροποίηση. Συμφωνήσαμε να συναντηθούμε ξανά μέσα στο επόμενο δίμηνο για να συζητήσουμε επ’ αυτού. Η διευθέτηση των οφειλών θα γίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να διασφαλισθεί πως η Ελλάδα θα παραμείνει πλήρες μέλος του CERN», ανέφερε ο Γερμανός φυσικός.

Επεσήμανε, πάντως, ότι «αν η Ελλάδα δεν μπορέσει να πληρώσει τις συνεισφορές της στο CERN και χάσει το δικαίωμα ψήψου, τότε υπάρχει όντως πρόβλημα με τη συμμετοχή της ως πλήρες μέλος στο CERN. Η διοίκηση του CERN θα υποχρεωθεί να περιορίσει τα προνόμια της χώρας σε σχέση με τις άλλες χώρες».

«Έως τώρα», είπε ο γενικός διευθυντής, «αποφεύχθηκε οποιαδήποτε συζήτηση στο συμβούλιο του CERN από άλλη χώρα - μέλος, σχετικά με τα δικαιώματα της Ελλάδας. Όμως, έχω ενδείξεις πως αυτό το ζήτημα θα εγερθεί στο επόμενο συμβούλιο του Δεκεμβρίου, αν η Ελλάδα δεν καταβάλει τα πρόσθετα χρήματα έως τότε. Όμως, η συζήτηση με τις ελληνικές αρχές έδειξε ότι η ελληνική κυβέρνηση επιθυμεί να βρει μια λύση».

«Ο στόχος μου είναι ότι επ’ ουδενί δεν θέλω να βρεθώ στη δύσκολη θέση να πάρω μέτρα κατά της Ελλάδας, θα ήθελα πραγματικά να το αποφύγω αυτό. Η Ελλάδα ήταν πάντα ένα αλληλέγγυο μέλος του CERN. Έχω, άλλωστε, ξανακάνει τέτοιες συζητήσεις στη διάρκεια της θητείας μου και με άλλες χώρες κι έτσι έχουμε ήδη μια εμπειρία στο CERN να επιλύσουμε το θέμα της Ελλάδας με θετικό τρόπο και για τις δύο πλευρές, συνεπώς παραμένω αισιόδοξος», κατέληξε.

Τέλος, ο Ρολφ Ντίτερ Χόγιερ υπογράμμισε ότι η Ελλάδα έχει κάνει τρομερή πρόοδο στον αριθμό και στην ποιότητα των εξαιρετικών επιστημόνων που στέλνει στο CERN, ακόμη και στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, οπότε πολλοί νέοι άνθρωποι, διδακτορικοί φοιτητές και μεταδιδακτορικοί ερευνητές, έχουν κάνει αίτηση να απασχοληθούν στο CERΝ για ένα, δύο ή τρία χρόνια.

http://www.kathimerini.gr/834568/article/epikairothta/episthmh/epi8ymia-cern-na-parameinei-h-ellada-plhres-melos

[Δροσος Γεωργιος]

Πείραμα για έναν μικρότερο και φθηνότερο διάδοχο του επιταχυντή του CERN.

Το «πράσινο φως» για την επόμενη φάση ενός πειράματος που αφήνει ελπίδες πως θα ανοίξει τον δρόμο για έναν μικρότερο και επομένως φθηνότερο «διάδοχο» του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), έδωσε τον περασμένο μήνα το συμβούλιο του CERN.

Το πείραμα ονομάζεται AWAKE (Advanced Wakefield Experiment) και από την επόμενη χρονιά στα πλαίσιά του θα δοκιμασθεί μία μέθοδος για την επιτάχυνση σωματιδίων σε ακόμη μεγαλύτερες ενέργειες από ό,τι ο LHC.

Αν ολοκληρωθεί με επιτυχία, θα ανοίξει τον δρόμο για ακόμη πιο ισχυρές διατάξεις από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων, οι οποίες δεν θα έχουν υπέρογκο κόστος κατασκευής.

Παρόλο που ήδη υπάρχουν πλάνα για την «επόμενη ημέρα» μετά τον LHC, ο οποίος θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται μέχρι τη δεκαετία του 2030, πολλοί ειδικοί φοβούνται πως η τεχνολογία στην οποία βασίζεται ο LHC και οι προτεινόμενοι «διάδοχοί» του έχει ήδη αγγίξει τα όριά της, τόσο κατασκευαστικά όσο και από την άποψη χρηματοδότησης τέτοιων πρότζεκτ.

«Όταν βλέπεις το κόστος που εκτιμάται πως θα έχουν αυτά τα μηχανήματα, όπως και τις διαστάσεις τους, συνειδητοποιείς πως χρειάζεται κάποια νέα, ριζοσπαστική λύση», λέει χαρακτηριστικά στο περιοδικό Nature ο Νικ Γουόλτερ, επιστήμονας από το εργαστήριο φυσικής υψηλών ενεργειών στο Αμβούργο της Γερμανίας.

Οι συμβατικοί επιταχυντές, όπως ο 27 χιλιομέτρων LHC, χρησιμοποιούν ηλεκτρικά πεδία για να προσδώσουν ταχύτητα σε φορτισμένα σωματίδια μέσα σε μία σήραγγα.

Το γεγονός όμως ότι η σήραγγα καλύπτεται από ένα μεταλλικό περίβλημα σημαίνει πως υπάρχει ένα όριο στην ένταση του πεδίου.

Επομένως, για να αυξηθεί ακόμη περισσότερο η ταχύτητα των σωματιδίων, και επομένως η ενέργειά τους, η μόνη λύση είναι να αυξηθεί το μήκος της σήραγγας.

Η εναλλακτική μέθοδος, που ονομάζεται επιτάχυνση με λέιζερ και πλάσμα («wakefield acceleration»), μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα, όπως σημειώνει στο περιοδικό ο Άλεν Κάλντγουελ, από το γερμανικό Ινστιτούτο Φυσικής Μαξ Πλανκ και επικεφαλής του πειράματος.

Με τη συγκεκριμένη τεχνική, εκτοξεύεται μία δέσμη λέιζερ που διαπερνά τη μάζα πλάσματος που βρίσκεται μέσα στον επιταχυντή, προκαλώντας με αυτό τον τρόπο την ταλάντωση των ηλεκτρονίων και των θετικά φορτισμένων ιόντων.

Έτσι, οι περιοχές αρνητικού και θετικού φορτίου που σχηματίζονται δημιουργούν κύματα, τα οποία αναλαμβάνουν να επιταχύνουν τα σωματίδια.

Επομένως, αν τα σωματίδια βρεθούν μέσα στο μηχάνημα την κατάλληλη στιγμή, ουσιαστικά «σερφάρουν» πάνω στα κύματα, κερδίζοντας ολοένα περισσότερη ταχύτητα.

Επειδή τα ηλεκτρικά πεδία που δημιουργούνται τοπικά είναι πολύ ισχυρότερα από αυτά σε έναν συμβατικό επιταχυντή, για την ίδια διαδρομή των σωματιδίων, η επιτάχυνσή τους μπορεί να είναι έως και 1.000 φορές μεγαλύτερη.

Η επόμενη φάση του πειράματος αφορά τη δοκιμή μιας κρίσιμης παραμέτρου της ιδέας πριν από το τέλος του 2018, όταν οι επιταχυντές του CERN θα διακόψουν για μία ακόμη φορά τη λειτουργία τους, ώστε να αναβαθμισθούν.

Πιο συγκεκριμένα, θα χρησιμοποιηθούν πρωτόνια, για να διαπιστωθεί κατά πόσο μπορούν να δημιουργήσουν τα ηλεκτρικά πεδία που χρειάζονται για την επιτάχυνση σωματιδίων μέσα σε πλάσμα.

Η φάση αυτή θα θεωρηθεί πετυχημένη αν τα πεδία που δημιουργούνται έχουν τη μορφή σύντομων παλμών, όπως απαιτείται. Στην περίπτωση που η απάντηση είναι θετική, τότε θα μπορούσε να κατασκευασθεί ένα μηχάνημα με τη συγκεκριμένη τεχνολογία στο CERN, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο την ταχύτητα πρωτονίων που έχουν επιταχυνθεί στον LHC.

Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η σήραγγα του μηχανήματος δεν θα χρειάζεται να έχει μήκος παραπάνω από λίγα χιλιόμετρα, για να επιταχύνει τα σωματίδια στην ίδια περίπου ενέργεια με τον International Linear Collider, έναν επιταχυντής που έχει προταθεί για «διάδοχος» του LHC. Χωρίς δηλαδή να έχει το «φαραωνικό» μέγεθος του International Linear Collider, ο οποίος θα φθάνει σε μήκος τα 31 χιλιόμετρα.

Παρά τις υποσχέσεις που δίνει πάντως αυτή η τεχνική, θα χρειασθούν δεκαετίες ακόμη για να μπορεί να εφαρμοσθεί, αφού θα πρέπει να μπορεί επίσης να εξασφαλίζει μεγάλες ποσότητες επιταχυνόμενων σωματιδίων. Εντούτοις, για φυσικούς όπως ο Γουόλτερ, είναι η μόνη εναλλακτική λύση που μπορεί να δώσει αποτέλεσμα.

http://www.naftemporiki.gr/story/1016532/peirama-gia-enan-mikrotero-kai-fthinotero-diadoxo-tou-epitaxunti-tou-cern

[Δροσος Γεωργιος]

«glueball»

Οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας της Βιέννης προχώρησαν σε μία πολύ μεγάλη ανακάλυψη. Στην... συλλογή υποατομικών σωματιδίων που έχουν καταφέρει να εντοπίσουν που επιταχυντές του CERN και των υπόλοιπων πειραμάτων, προστέθηκε ένα με ιδιαίτερη σημασία.

Το σωματίδιο που μπόρεσαν να απομονώσουν, έστω και για ελάχιστο διάστημα, οι επιστήμονες από την Αυστρία, όπως όλα δείχνουν αποτελείται αποκλειστικά από πυρηνική δύναμη. Πρόκειται για ένα σωματίδιο με σχεδόν μηδενική διάρκεια ζωής, λόγω της ασταθούς κατάστασης του, που συντίθεται μόνο από γλουόνια.

Τα γλουόνια είναι ένας τύπος μποζονίου, το οποίο φέρει την πυρηνική δύναμη που κάνει πρωτόνια και νετρόνια να «κολλούν» μεταξύ τους μέσα στον ατομικό πυρήνα. Ο τύπος του συγκεκριμένου σωματιδίου ονομάζεται «glueball», ενώ ο εντοπισμός του αποτελούσε πολύ δύσκολο εγχείρημα για τους υπεύθυνους του πειράματος.

Η λειτουργία των γλουονίων θυμίζει πολύ αυτή των φωτονίων. Εχουν και τα δύο μηδενική μάζα, ενώ όπως ακριβώς τα φωτόνια μεταφέρουν ηλεκτρομαγνητική δύναμη μεταξύ των φορτισμένων σωματιδίων, έτσι και τα γλουόνια λειτουργούν ως φορείς ισχυρής-πυρηνικής δύναμης ανάμεσα στα κουάρκ.

Αντίθετα όμως με τα φωτόνια, αυτά έχουν 8 διαφορετικούς τύπους, ικανούς να αλληλεπιδράσουν και να δημιουργήσουν τα μυστήρια «glueball».

Ο εντοπισμός του πρώτου «glueball» όμως, δεν μπορεί από μόνος του να προσφέρει πολλές πληροφορίες στους επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Νέος στόχος τους, ώστε αυτή η σημαντική ανακάλυψη να κάνει το επόμενο βήμα, είναι να μελετήσουν τον τρόπο με τον οποίο το βραχύβιο σωματίδιο αποσυντίθεται, αλλά και τι είδους σωματίδια προκύπτουν μετά την «καταστροφή» του. Ετσι, στοχεύουν μελλοντικά να διευκολυνθεί ο εντοπισμός γλουονίων, με στόχο να μελετηθούν περαιτέρω.

Οι υπεύθυνοι του πειράματος, με επικεφαλής τους καθηγητές Anton Rebhan and Frederic Brünner, έχουν αρχίσει μελέτη για τους πιθανούς μετασχηματισμούς του σωματιδίου, σε μια έρευνα που χρειάζεται πολύ μεγάλη εμβάθυνση στην θεωρητική φυσική, ενώ μπορεί να αποδειχτεί σημαντική ακόμα και για την κβαντική θεωρία.

Τους επόμενους μήνες, με την βοήθεια του CERN αλλά και του επιταχυντή στο Πεκίνο, υπολογίζεται πως θα έχει βρεθεί η... μαγική συνταγή του γλουόνιου. «Τα αποτελέσματα της έρευνα θα είναι πολύ σημαντικά για την θεωρία μας. Σε αλληλεπιδράσεις πολλών σωματιδίων, οι προβλέψεις της υπάρχουσας θεωρίας δεν είναι τόσο ακριβείς όσο στα απλούστερα μοντέλα. Αν τα αποτελέσματα αντιστοιχούν με τους υπολογισμούς μας, θα έχουμε μεγάλη πρόοδο στην προσέγγιση μας και στην υποατομική θεωρία.

Τα σωματίδια που μεταφέρουν πυρηνική ενέργεια, μπορεί μελλοντικά να χρησιμοποιηθούν ως πειραματικά εργαλεία, ωστόσο μέχρι τότε θα πρέπει να έχει προχωρήσει πολύ η μελέτη τους αλλά και οι πιθανές συμπεριφορές τους.

http://www.defencenet.gr/defence/20151015/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C-100-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7-%CF%80%CF%8E%CF%82-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BD%CE%B1

[Δροσος Γεωργιος]

"Παράλληλο σύμπαν".

Βρήκε το "σωματίδιο του Θεού", αλλά ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) στο Cern θα μπορούσε σύντομα να ανιχνεύσει ένα "παράλληλο σύμπαν". Σε μια προσπάθεια να εντοπίσει μικροσκοπικές μαύρες τρύπες, που θεωρούνται βασικό σημάδι ενός "πολυσύμπαντος", ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων λειτουργεί σε υψηλότερο επίπεδο.

Τα δεδομένα που συλλέγονται από τον Ιούνιο βρίσκονται τώρα στο στάδιο της ανάλυσης. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το πρωτοποριακό πείραμα θα μπορούσε να μετασχηματίσει την κατανόησή μας για το σύμπαν, ενώ οι επικριτές ισχυρίζονται ότι θα μπορούσε να φέρει το τέλος του κόσμου.

"Ακριβώς όπως πολλά παράλληλα φύλλα χαρτιού που είναι δύο διαστάσεων μπορούν να υπάρξουν σε μια τρίτη διάσταση, τα παράλληλα σύμπαντα μπορούν επίσης να υπάρχουν σε υψηλότερες διαστάσεις", σημείωσε ο εργαζόμενος στο Cern Mir Faizal απο το Πανεπιστήμιο Waterloo. "Προβλέπουμε ότι η βαρύτητα μπορεί να διαρρεύσει σε πρόσθετες διαστάσεις και αν ισχύει αυτό τότε μικροσκοπικές μαύρες τρύπες μπορούν να παραχθούν στον Επιταχυντή", επισημαίνει.

Οι θεωρητικοί του Cern ισχυρίζονται ότι θα μπορούσε να δώσει σαφείς ενδείξεις διαστάσεων πέρα από το μήκος, το πλάτος, το βάθος και τον χρόνο. Η θεωρία λέει πως μπορεί να υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα μέσα σε αυτές τις διαστάσεις, αλλά μόνο η βαρύτητα μπορεί να αφήσει το σύμπαν μας για αυτές τις επιπλέον διαστάσεις. Αν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις, οι ειδικοί πιστεύουν ότι θα μείωναν την ενέργεια που απαιτείται για να παραχθούν μαύρες τρύπες.

Αν τελικά ανιχνευθούν μίνι μαύρες τρύπες στο LHC με τις προβλεπόμενες ενέργειες, θα αποδειχθεί η ύπαρξη επιπλέον διαστάσεων και κατ' επέκταση παράλληλων συμπάντων, σημειώνει ο Ahmed Farag Ali από το Florida State University. "Αν οι μαύρες τρύπες δεν ανιχνευτούν στα προβλεπόμενα επίπεδα ενέργειας, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει τρία πράγματα. Είτε ότι δεν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις, είτε ότι είναι μικρότερες από ό,τι περιμέναμε, είτε ότι οι παράμετροι πρέπει να τροποποιηθούν".

http://www.defencenet.gr/defence/20151020/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/lhc-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%8D-%CE%B2%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B5%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

[Δροσος Γεωργιος]

Γλοιόνιουμ (glueball): ένα σωματίδιο φτιαγμένο από ισχυρή δύναμη.

Τα γλοιόνια (γλουόνια ή γκλουόνια – gluons) είναι τα σωματίδια – φορείς της ισχυρής αλληλεπίδρασης. Πρόκειται για μποζόνια, έχουν σπιν 1, μηδενική μάζα ηρεμίας και είναι ηλεκτρικά ουδέτερα. Κάτι σαν τα φωτόνια, τους οι φορείς της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης, αλλά λίγο πιο περίπλοκα.

Η κολλώδης μπάλα – glueball ή gluonium, θα το λέμε γλοιόνιουμ από δώ και πέρα, είναι ένα σωματίδιο αποτελούμενο μόνο από γλοιόνια, χωρίς κουάρκ. Μια τέτοια κατάσταση είναι δυνατή διότι τα γλοιόνια φέρουν χρωματικό φορτίο και «αισθάνονται» την ισχυρή δύναμη. Τα glueballs – γλοιόνιουμ είναι εξαιρετικά δύσκολο να ταυτοποιηθούν στους επιταχυντές σωματιδίων, επειδή αναμιγνύονται με τις συνήθεις καταστάσεις μεσονίων (που αποτελούνται από ένα κουάρκ και ένα αντικουάρκ).

Για δεκαετίες οι φυσικοί έψαχναν για τα γλοιόνιουμ και τώρα φαίνεται πως επιτέλους τα ανίχνευσαν. Επειδή είναι εξαιρετικά ασταθή ο εντοπισμός τους γίνεται έμμεσα, αναλύοντας τα προϊόντα της διάσπασής τους. Μιας διάσπασης που ακόμα δεν έχει κατανοηθεί πλήρως.

Οι Anton Rebhan και Frederic Brünner χρησιμοποίησαν μια νέα θεωρητική προσέγγιση για τη διάσπαση του γλοιόνιουμ. Τα αποτελέσματά τους συμφωνούν απόλυτα με τα πειραματικά δεδομένα, αποδεικνύοντας ότι ο συντονισμός που ανιχνεύθηκε σε διάφορα πειράματα και ονομάζεται “f0(1710)”, στην πραγματικότητα εκφράζει το σωματίδιο γλοιόνιουμ.

Το 1972, λίγο μετά τη διατύπωση της θεωρίας των κουάρκ και γλοιονίων, οι Murray Gell-Mann και Harald Fritsch έκαναν υποθέσεις σχετικά με την δυνατότητα ύπαρξης δέσμιων καταστάσεων μεταξύ γλοιονίων μόνο. Αρκετά σωματίδια έχουν βρεθεί σε πειράματα επιταχυντών σωματιδίων που θα μπορούσαν να θέσουν υποψηφιότητα για γλοιόνιουμ, αλλά δεν υπήρξε ποτέ μια επίσημη επιστημονική αποδοχή ότι τα σήματα που καταγράφηκαν θα μπορούσαν να είναι αυτά τα μυστηριώδη σωματίδια φτιαγμένα από τους φορείς της ισχυρής δύναμης. Τα σήματα θα μπορούσαν να ερμηνευθούν επίσης και ως ένας συνδυασμός κουάρκ και αντικουάρκ. Τα γλοιόνιουμ ή glueballs είναι πολύ βραχύβια για να ανιχνευθούν απευθείας. Αν αυτά υπάρχουν, τότε μπορούν να ταυτοποιηθούν μόνο διαμέσου των προϊόντων της διάσπασής τους.

Η παράξενη διάσπαση του f0(1710)

«Δυστυχώς η εξέλιξη της διάσπασης του γλοιόνιουμ δεν μπορεί να προσδιοριστεί με αυστηρότητα», λέει ο Anton Rebhan. Υπολογισμοί σε απλοποιημένα μοντέλα έδειξαν ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν δυο υποψήφιοι για τα γλοιόνιουμ: τα μεσόνια που ονομάζονται f0(1500) και f0(1710).

To τελευταίο έχει μεγαλύτερη μάζα, η οποία βρίσκεται σε συμφωνία με τις προσομοιώσεις των υπολογιστών, αλλά όταν διασπάται παράγει πολλά βαριά κουάρκ – τα αποκαλούμενα παράξενα κουάρκ. Για πολλούς φυσικούς στοιχειωδών σωματιδίων αυτό φαινόταν απίθανο, γιατί οι αλληλεπιδράσεις γλοιονίων συνήθως δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ βαρύτερων και ελαφρύτερων κουάρκ.

Οι Anton Rebhan και Frederic Brünner έκαναν ένα σημαντικό βήμα για την επίλυση του προβλήματος επιχειρώντας μια διαφορετική προσέγγιση. Υπάρχουν θεμελιώδεις συνδέσεις μεταξύ των κβαντικών θεωριών που περιγράφουν τη συμπεριφορά των σωματιδίων στο τρισδιάστατο κόσμο μας και θεωριών βαρύτητας σε υψηλότερες διαστάσεις. Αυτό σημαίνει ότι ορισμένες ερωτήσεις κβαντικής φυσικής μπορούν να απαντηθούν χρησιμοποιώντας εργαλεία από την φυσική της βαρύτητας.

«Οι υπολογισμοί μας δείχνουν ότι είναι δυνατόν το γλοιόνιουμ να διασπάται κυρίως σε παράξενα κουάρκ» λέει ο Anton Rebhan. Παραδόξως, το θεωρητικό μοντέλο διάσπασης σε δυο ελαφρύτερα σωματίδια συμφωνεί εξαιρετικά καλά με τα πειραματικά δεδομένα του f0(1710). Και επιπροσθέτως, είναι δυνατές κι άλλες διασπάσεις σε περισσότερα από δυο σωματίδια, των οποίων οι ρυθμοί διάσπασής έχουν υπολογιστεί επίσης.

Μέχρι σήμερα αυτές οι εναλλακτικές διασπάσεις του γλοιόνιουμ δεν έχουν μετρηθεί, αλλά σε λίγους μήνες δύο πειράματα στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN (ΤΟΤΕΜ και LHCb) και ένα πείραμα σε επιταχυντή στο Πεκίνο (BESIII) αναμένεται να δώσουν νέα δεδομένα.

«Τα αποτελέσματα αυτά θα είναι ζωτικής σημασίας για τη θεωρία μας», λέει ο Anton Rebhan. «Για αυτές τις διαδικασίες πολλών σωματιδίων, η θεωρία μας προβλέπει σταθερές διάσπασης εντελώς διαφορετικές από τις προβλέψεις άλλων απλούστερων μοντέλων. Εάν οι μετρήσεις συμφωνούν με τους υπολογισμούς μας, τότε αυτό θα είναι μια σημαντική επιτυχία για την προσέγγισή μας. Θα ήταν μια αδιαφιλονίκητη απόδειξη ότι το f0 (1710) είναι ένα γλοιόνιουμ». Και εκτός από αυτό, θα αποδεικνυόταν για άλλη μια φορά ότι η θεωρία βαρύτητας υψηλότερων διαστάσεων μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να απαντήσει ερωτήσεις σωματιδιακής φυσικής.

http://physicsgg.me/2015/10/23/%ce%b3%ce%bb%ce%bf%ce%b9%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%85%ce%bc-glueball-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%86%cf%84%ce%b9%ce%b1%ce%b3%ce%bc%ce%ad%ce%bd/

[Δροσος Γεωργιος]

Επιταχυντής στην Κίνα «θα είναι 7 φορές ισχυρότερος από τον LHC»

Η Κίνα θα αρχίσει το 2020 να κατασκευάζει έναν επιταχυντή σωματιδίων δύο φορές μεγαλύτερο και επτά φορές ισχυρότερο από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του CERN, αναφέρουν τοπικά μέσα την Πέμπτη.

Ο επιταχυντής θα βοηθήσει στην κατανόηση του περιβόητου σωματιδίου Χιγκς, του οποίου η ύπαρξη επιβεβαιώθηκε στο CERN το 2012, αναφέρει η κρατική Ημερησία της Κίνας. Το Χιγκς είναι θεμελιώδες εξάρτημα του μηχανισμού που δίνει στην ύλη τη μάζα της.

Το τελικό σχέδιο της γιγάντιας εγκατάστασης προγραμματίζεται να οριστικοποιηθεί εντός του έτους, δήλωσε στην εφημερίδα ο Γουάνγκ Γιφάνγκ, διευθυντής του Ινστιτούτου Φυσικής Υψηλών Ενεργειών της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών.

Ο LHC του CERN «πλησιάζει το όριό του όσον αφορά τα επίπεδα ενέργειας» επισήμανε ο Γουάνγκ όπως αναμεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Ο σχεδιασμός του νέου επιταχυντή, ο οποίος είναι πιθανό να κατασκευαστεί στην παραλιακή πόλη του Τσινγκντάο, ξεκίνησε το 2013.

Σε μια εποχή που πολλές Δυτικές χώρες περιορίζουν την επένδυση στην έρευνα λόγω της οικονομικής συγκυρίας, η Κίνα διαθέτει τεράστια ποσά για καθαρή και εφαρμοσμένη επιστήμη, ελπίζοντας μάλιστα να αναδειχθεί παγκόσμιος ηγέτης.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500035755

 

Ανακαλύφθηκαν πέντε νέα ισότοπα.

Ερευνητές του LLNL (Lawrence Livermore National Laboratory) δημιούργησαν στο εργαστήριο τους πυρήνες: 216U, 219Np, 233Bk, 223Am και 229Am

Η ανακάλυψη των νέων πυρήνων πραγματοποιήθηκε αυτό το φθινόπωρο στο εργαστήριο Lawrence του Livermore, στα πλαίσια της έρευνας που εστιάζει στην ανάπτυξη νέων μεθόδων σύνθεσης υπέρ-βαρέων στοιχείων. Οι εξωτικοί πυρήνες που σχηματίστηκαν είναι ισότοπα των στοιχείων:

μπερκέλιο, ποσειδώνιο , ουράνιο και αμερίκιο.

Κάθε χημικό στοιχείο εμφανίζεται στη μορφή διαφόρων ισοτόπων. Αυτά τα ισότοπα περιέχουν στον πυρήνα τους τον ίδιο αριθμό πρωτονίων αλλά διαφορετικό αριθμό νετρονίων – διαφέρουν δηλαδή ως προς τη μάζα τους. Τα ισότοπα που ανακαλύφθηκαν έχουν λιγότερα νετρόνια και είναι ελαφρύτερα από τα μέχρι σήμερα γνωστά ισότοπα των αντίστοιχων στοιχείων.

Μέχρι σήμερα, ο γνωστός Περιοδικός Πίνακας περιλαμβάνει περισσότερα από 3000 ισότοπα των 114 επιβεβαιωμένων χημικών στοιχείων. Εκτιμάται ότι πρέπει να υπάρχουν περισσότερα από 4.000 επιπλέον ανεξερεύνητα ισότοπα.

Εξαιτίας του μικρού αριθμού των νετρονίων που περιέχουν τα νέα ισότοπα, η δομή τους είναι πολύ εξωτική και εξόχως ενδιαφέρουσα για την ανάπτυξη των θεωρητικών μοντέλων που περιγράφουν τους ατομικούς πυρήνες.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο πυρήνας του φυσικού ουρανίου 238U περιέχει 146 νετρόνια, ενώ το νέο ισότοπο 216U περιέχει μόνο 124 νετρόνια.

Οι ερευνητές του LLNL ασχολούνται με την έρευνα δημιουργίας νέων βαρεών στοιχείων από την ίδρυση του εργαστηρίου το 1952 και έχουν συμμετείχαν στην ανακάλυψη 6 νέων στοιχείων με ατομικούς αριθμούς: 113, 114 (Φλερόβιο), 115, 116 (Λιβερμόριο), 117 και 118.

Η δημιουργία αυτών των εξωτικών νουκλιδίων έγινε χάρη σε μια νέα τεχνική που εφαρμόστηκε. Οι ερευνητές βομβάρδισαν έναν στόχο κιουρίου (248Cm) πάχους 300 νανομέτρων με πυρήνες ασβεστίου (48Ca). Από τις συγκρούσεις οι πυρήνες των δυο στοιχείων σχηματίζουν έναν σύνθετο πυρήνα για ένα εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα.

Πριν το σύνθετο σύστημα των δυο πυρήνων διασπαστεί, μετά από περίπου 10−21 δευτερόλεπτα, οι δύο πυρήνες που συγκρούστηκαν ανταλλάσουν νουκλεόνια (πρωτόνια και νετρόνια) και διαφορετικά ισότοπα σχηματίζονται ως τελικά προϊόντα.

Τα νέα ισότοπα 216U, 219Np, 233Bk, 223Am και 229Am δημιουργήθηκαν ως τελικά προϊόντα τέτοιων συγκρούσεων. Πρόκειται για ασταθείς πυρήνες που διασπώνται επίσης μετά από λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου ή δευτερόλεπτα, ανάλογα με το ισότοπο. Όλα τα προϊόντα διάσπασης διαχωρίζονται και αναλύονται χρησιμοποιώντας ειδικά φίλτρα από ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία. Οι ερευνητές χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες από τα προϊόντα διάσπασης που ανιχνεύονται, ταυτοποιούν τα νέα ισότοπα που δημιουργούνται.

H εργασία δημοσιεύεται στο Physics Letters B με τίτλο: Observation of new neutron-deficient isotopes with Z≥92 in multinucleon transfer reactions.

http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S037026931500516X

http://physicsgg.me/2015/10/28/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%86%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%cf%80%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b9%cf%83%cf%8c%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%b1/

[Δροσος Γεωργιος]

Μέτρησαν για πρώτη φορά την αντιύλη!

Επιστήμονες στις ΗΠΑ έκαναν την πρώτη μέτρηση στην ελκτική δύναμη μεταξύ των αντιπρωτονίων, δηλαδή των σωματιδίων της αντιύλης, φωτίζοντας έτσι ένα από τα μυστήρια της Φυσικής: γιατί μπορούν να συγκροτούνται πυρήνες αντιύλης και να μην υπάρχει μόνο ύλη στο σύμπαν. Δεν μπόρεσαν όμως να εξηγήσουν γιατί η ύλη είναι τόσο περισσότερη από την αντιύλη.

Όπως η ισχυρή πυρηνική δύναμη που συγκρατεί τους πυρήνες των κανονικών πρωτονίων στα άτομα της ύλης, έτσι και στην περίπτωση της αντιύλης, όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, υπάρχει μια αντίστοιχη ισχυρή ελκτική δύναμη. Τα σωματίδια της αντιύλης (αντιπρωτόνια) έχουν ίδιες μάζες με εκείνα της κανονικής ύλης (πρωτόνια), αλλά αντίθετα ηλεκτρικά φορτία.

Στην αρχή του σύμπαντος, η Μεγάλη Έκρηξη εκτιμάται ότι δημιούργησε ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης, όμως σήμερα η αντιύλη είναι πολύ σπάνια. Αν και υπάρχουν πολλές θεωρίες για την αιτία, η οριστική εξήγηση διαφεύγει ακόμη από τους επιστήμονες. Η μέτρηση που έγινε στα αντιπρωτόνια, θα βοηθήσει να μελετηθεί καλύτερα η φύση της αντιύλης, η οποία είναι δυνατό να παραχθεί σε επιταχυντές σωματιδίων όπως του CERN, αν και σε μικρές ποσότητες.

Τα νέα πειράματα έγιναν στον Σχετικιστικό Επιταχυντή Βαρέων Ιόντων (RHIC) του Εθνικού Εργαστηρίου Μπρουκχέιβεν του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ και παρουσιάζονται στην επιθεώρηση «Nature». Η δημιουργία αντιύλης έγινε με τη σύγκρουση πυρήνων βαρέων ατόμων χρυσού μεταξύ τους, σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός.

Η ελκτική δύναμη μεταξύ των αντιπρωτονίων επιτρέπει στα σωματίδια αυτά, όταν πλησιάζουν μεταξύ τους, να συγκρατούνται μαζί, υπερνικώντας έτσι την απωθητική δύναμη που ασκούν τα αρνητικά ηλεκτρικά φορτία τους.

Οι μετρήσεις επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει διαφορά στον τρόπο που η ισχυρή πυρηνική δύναμη συμπεριφέρεται στην ύλη και στην αντιύλη. Έτσι, η ύλη και η αντιύλη φαίνονται να είναι τελείως συμμετρικές, οπότε η σημερινή παρατηρούμενη ασυμμετρία στις ποσότητές τους στο σύμπαν παραμένει μέγα μυστήριο, όπως τόνισαν οι επιστήμονες.Αν οι φυσικοί είχαν βρει κάποια διαφορά στη δύναμη που «συγκολλά» την αντιύλη, τότε αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την σημερινή σχεδόν ανυπαρξία της αντιύλης σε σχέση με την ύλη - μόνο που τέτοια διαφορά δεν διαπιστώθηκε.

http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=751499

 

 

Multiuniverse (πολυσύμπαν)

Στις 7 Νοεμβρίου, σύμφωνα με τους επιστήμονες του CERN, θα πραγματοποιηθεί ένα πείραμα το οποίο θα αποφέρει νέες γνώσεις σχετικά με την ύπαρξη του Multiuniverse (πολυσύμπαν) και την ύπαρξη παράλληλων κόσμων αλλά και που μπορεί να δημιουργήσει απροσδόκητους κινδύνους σύμφωνα με κάποιους άλλους καθώς θα επιτρέψει τη δημιουργία "μαύρων τρυπών" οι οποίες θα μπορούσαν να "ρουφήξουν" τη Γη!

Bέβαια, αυτό στην πραγματικότητα δεν μπορεί να συμβεί καθώς οι "μίνι" αυτές "μαύρες τρύπες" δεν ζουν παρά απειροελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου, τόσο μικρά που θεωρείται ότι δεν μπορούν να προλάβουν να μεγαλώσουν ώστε να "τραφούν" με γειτονική ύλη.

Το συγκεκριμένο πείραμα, εάν πετύχει, θα δώσει ενδείξεις διαστάσεων πέρα από το μήκος, το πλάτος, το βάθος και τον χρόνο, δηλαδή θα αποκαλύψει την Πολυδιαστατική Πραγματικότητα (Μultidimensional Reality), που διέπει τον Πολυσύμπαν, στην θεωρητική του τουλάχιστον μορφή.

Οι επιπτώσεις στην Φυσική,την Φιλοσοφία αλλά και την Μεταψυχική θα είναι κολοσσιαίες.

Οι επιστήμονες στη Γενεύη, όπου βρίσκεται ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) είναι έτοιμοι να ανεβάσουν τα επίπεδα ενέργειας σε συγκρούσεις υποατομικών σωματιδίων, έτσι ώστε να ανιχνεύσουν μαύρες τρύπες, σημάδι πολυσύμπαντος, αλλά κάποιοι θεωρούν ότι είναι πιθανό να υπάρξει διαρροή βαρύτητας του δικού μας σύμπαντος σε κάποιο παράλληλο σύμπαν.

Οι επικριτές μάλιστα του LHC, προειδοποιούν πως ο επιταχυντής σωματιδίων υψηλής ενέργειας, μπορεί να σημάνει το τέλος του σύμπαντός μας με τη δημιουργία μιας αδηφάγας μαύρης τρύπας (ίσως υπέρμετρα υπερβολικό αλλά πρώτη φορά επιχειρέιται κάτι τέτοιο και είναι άγνωστοι οι κίνδυνοι)

Οι θεωρητικοί του Cern πιστεύουν πως μόνο η βαρύτητα μπορεί να περάσει από το ένα σύμπαν σε κάποιο άλλο.

Ο Αχμέντ Φαράγκ Άλι τονίζει πως αν ανιχνευθούν μαύρες τρύπες στο LHC με τα προβλεπόμενα επίπεδα ενέργειες, τότε θα μπορεί να αποδειχθεί η ύπαρξη παράλληλων συμπάντων.

Πιο συγκεκριμένα αναφέρει: «Αν οι μαύρες τρύπες δεν ανιχνευτούν στα προβλεπόμενα επίπεδα ενέργειας, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει τρία πράγματα. Είτε ότι δεν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις, είτε ότι είναι μικρότερες από ό,τι περιμέναμε, είτε ότι οι παράμετροι πρέπει να τροποποιηθούν».

Τι είναι όμως το Multiuniverse; Η Θεωρία λέει ότι κάθε φορά που ένα άτομο κάνει μια επιλογή τότε το αποτέλεσμα συμβαίνει σε όλες του τις εκδοχές. Δηλαδή, εάν κάποιος επιλέξει σε ένα σταυροδρόμι την κατεύθυνση Α, δημιουργείται ταυτόχρονα ένα σύμπαν όπου το ίδιο μέχρι εκείνη την στιγμή άτομο επέλεξε την κατεύθυνση Β, ακολουθώντας από εκείνη την στιγμή διαφορετική πορεία από τον "δίδυμο" αδελφό του που επέλεξε την Α.

Εν ολίγοις κάθε στιγμή δημιουργούνται απειρα "αντίτυπα" των εαυτών μας που άλλα μοιάζουν περισσότερο άλλα λιγότερο με εμάς αναλόγως την στιγμή του "διαχωρισμού".

Έτσι το Πολυσύμπαν εκφράζει όλα τα πιθανά γεγονότα που θα μπορούσαν να λάβουν χώρα και δεν έλαβαν στο δικό μας σύμπαν.

Υπάρχουν δηλαδή σύμπαντα στα οποία, τον Β' ΠΠ τον κέρδισε η Γερμανία, ο Τ.Κένεντι δεν δολοφονήθηκε ποτέ, ο Μεσαίωνας δεν υπήρξε, η Αυτοκρατορία του Μ.Αλέξανδρου δεν διαλύθηκε με τον θάνατό του, η Ανθρωπότητα έχει βγει στο Διάστημα,ή η Ανθρωπότητα δεν κυριάρχησε ποτέ στον πλανήτη και άπειρες άλλες πιθανές εκδοχές της Ιστορίας.

H Θεωρία του Πολυσύμπαντος εξηγεί και το γιατί δεν υπάρχει το περιβόητο παράδοξο του εγγονού που επιστρέφει πίσω στον χρόνο και σκοτώνει τον παππού του. Εάν το κάνει τότε αυτός δεν θα γεννηθεί, άρα δεν θα γυρίσει πίσω στον χρόνο για να τον σκοτώσει και έχουμε ένα loop χωροχρονικής Παραδοξότητας.

Με το Πολυσύμπαν όμως αυτό είναι εφικτό, ο εγγονός που γυρνάει πίσω στον χρόνο σκοτώνει έναν παππού από μια παράλληλη χρονική λωρίδα οπότε αυτός συνεχίζει να ζει κανονικά.

Όπως γίνεται κατανοητό θα προκύψουν μεγάλες συνειδησιακές αλλαγές και στην ουσία θα φέρει τους ανθρώπους σε άμεση γνωριμία με την έννοια του Θεού, καθώς ο θεολογικός ορισμός του Μεγαλοδύναμου είναι "ο ων", δηλαδή η Ύπαρξη, τα Πάντα,ότιδήποτε αντλαμβανόμαστε και μη, ότιδήποτε θα μάθουμε ή όχι, όλα τα γεγονότα, όλες οι πράξεις, όλες οι εξισώσεις.

Στην πραγματικότητα το Πολυσύμπαν δεν είναι κάτι "τραβηγμένο" είναι κάτι που επιβάλλεται από την ίδια την ύπαρξη του Θεού. Το ζήτημα έιναι πόσοι πέρα από τις ιδεοληψίες τους θα μπορέσουν να το αποδεχτούν;

Βίντεο.

http://www.defencenet.gr/defence/20151104/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/cern-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CE%B9

[Δροσος Γεωργιος]

Τι συμβαίνει όταν συγκρούονται μεταξύ τους αντιπρωτόνια;

Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της πυρηνικής φυσικής είναι να κατανοήσουμε τη δύναμη μεταξύ των νουκλεονίων, που είναι το απαραίτητο βήμα για την κατανόηση της δομής των πυρήνων και του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρούν οι πυρήνες μεταξύ τους.

Οι πυρήνες των ατόμων ανακαλύφθηκαν από τον Rutherford το 1911 και οι γνώσεις μας σχετικά με την ισχυρή δύναμη προέκυψαν από τα πειράματα και τις μελέτες που έγιναν σε νουκλεόνια και πυρήνες της ύλης. Κι ενώ οι αντι-πυρήνες μέχρι και το αντι-ήλιο έχουν δημιουργηθεί στο εργαστήριο και μετρήθηκαν οι μάζες τους , λίγα πράγματα είναι γνωστά σχετικά με την απευθείας αλληλεπίδραση των αντι-νουκλεονίων.

Οι φυσικοί του πειράματος STAR (Solenoidal Tracker at RHIC) μέσα από συγκρούσεις δεσμών ιόντων χρυσού παρήγαγαν μεγάλο αριθμό αντιπρωτονίων, τα οποία στη συνέχεια συγκρούονταν μεταξύ τους. Έτσι κατάφεραν να πάρουν απευθείας πληροφορίες σχετικά με την αλληλεπίδραση μεταξύ αντιπρωτονίων.

Τα αποτελέσματα των μετρήσεων είναι θεμελιώδους σημασίας για την κατανόηση της δομής περίπλοκων συστημάτων αντι-νουκλεονίων, δεδομένου ότι τα αντι-πρωτόνια είναι ένα από τα απλούστερα συστήματα αντι-νουκλεονίων.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν αυτό που περίμεναν, ότι τα αντιπρωτόνια σε πολύ μικρές αποστάσεις έλκονται εξαιτίας της ισχυρής αλληλεπίδρασης, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα πρωτόνια.

Το πείραμα αυτό έδειξε επίσης (όπως πάλι αναμενόταν) ότι δεν παραβιάζεται το δόγμα του Καθιερωμένου Προτύπου των στοιχειωδών σωματιδίων, η περίφημη συμμετρία CPT.

Τα αρχικά CPT αναφέρονται

C: στην συζυγία φορτίου, τον μετασχηματισμό όπου ένα σωματίδιο αντικαθίσταται από το αντισωματίδιό του,

P: στην ομοτιμία, η οποία συνδέεται με τον μετασχηματισμό αναστροφής του χώρου, και

T: sτη συμμετρία αναστροφής του χρόνου, όπου εναλλάσσονται οι χρονικές συντεταγμένες t και -t.

Oι ισχυρές και οι ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις παραμένουν αναλλοίωτες κάτω από τους προαναφερθέντες μετασχηματισμούς C, P και T, ενώ οι ασθενείς αλληλεπιδράσεις παραβιάζουν μεμονωμένα και τις 3 αυτές συμμετρίες. Όμως, όταν οι μετασχηματισμοί C, P, Τ εφαρμόζονται μαζί, ως μετασχηματισμός CPT, τότε όλες οι αλληλεπιδράσεις – ασθενείς, ισχυρές και ηλεκτρομαγνητικές – παραμένουν αναλλοίωτες.

Αυτό είναι το θεώρημα CPΤ και διατυπώνεται απλούστερα ως εξής: ένα σύστημα παραμένει αμετάβλητο αν τα σωματίδια αντικατασταθούν από τα κατοπτρικά συμμετρικά αντισωματίδιά τους και αντιστραφεί η ροή του χρόνου. To «αναλλοίωτο CPT» μας εγγυάται ότι ένα σωματίδιο και το αντισωματίδιό του έχουν ίσες μάζες, ίσους χρόνους ζωής, ίδιο σπιν, αλλά αντίθετους προσθετικούς κβαντικούς αριθμούς όπως το ηλεκτρικό φορτίο, η z συνιστώσα του ισοσπίν, ο κβαντικός αριθμός της παραξενιάς κ.ά.

Όλα τα πειράματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα δείχνουν ότι δεν παραβιάζεται η συμμετρία CPT. Το ίδιο δείχνουν και οι μέχρι στιγμής οι μετρήσεις του πειράματος STAR. Σύμφωνα με τον Daniel Kaplan του Iνστιτούτου Tεχνολογίας του Illinois στις ΗΠΑ για να εντοπιστούν παραβιάσεις της συμμετρίας CPT (εφόσον υπάρχουν) στο πείραμα STAR θα πρέπει να γίνουν πολύ πιο ακριβέστερες μετρήσεις

Το γεγονός ότι δεν κλονίστηκαν τα θεμέλια της φυσικής μέσα από τις συγκρούσεις των αντι-πρωτονίων δεν μειώνει την επιτυχία του πειράματος STAR, που εκτός του ότι επιβεβαίωσε τις αναμενόμενες θεωρητικές προβλέψεις, ανοίγει νέους δρόμους όσον αφορά την πειραματική μελέτη των αλληλεπιδράσεων σωματιδίων της αντιύλης.

http://physicsgg.me/2015/11/06/%cf%84%ce%b9-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%b2%ce%b1%ce%af%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%8d%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%be/

[Δροσος Γεωργιος]

CERN: Ελπίδες για νέες ανακαλύψεις από το «σωματίδιο του Θεού»

Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) στο CERN έχει γράψει ήδη ιστορία, επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη του «σωματιδίου του Θεού» μισό αιώνα μετά τη θεωρητική πρόβλεψη του σωματιδίου. Ωστόσο, το επιστημονικό επιτελείο στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών ελπίζει πως το σωματίδιο θα συμβάλει σε ακόμη περισσότερες ανακαλύψεις για τη φυσική και τη δομή της ύλης.

Με τον εντοπισμό του μποζονίου Χιγκς, ουσιαστικά επαληθεύτηκε ο τελευταίος «κρίκος» του Καθιερωμένου Προτύπου, δηλαδή του μοντέλου που περιγράφει το σύνολο των γνωστών σωματιδίων και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, εκτός της βαρύτητας. Με δεδομένο όμως πως το συγκεκριμένο μποζόνιο προσδίδει μάζα στα υπόλοιπα σωματίδια, αρκετές θεωρίες υποθέτουν πως βρίσκεται επίσης πίσω από άλλα φυσικά φαινόμενα, που δεν έχουν εξηγηθεί έως τώρα.

Μία τέτοια θεωρία συνδέει το «σωματίδιο του Θεού» με τη σκοτεινή ύλη, η οποία έχει άγνωστη φύση και αντιστοιχεί στο 27% της ύλης-ενέργειας του σύμπαντος. Έτσι, ορισμένοι επιστήμονες υποθέτουν πως το μποζόνιο Χιγκς μετατρέπεται σε σκοτεινή ύλη ή παίζει κάποιο ρόλο στη συμπεριφορά αυτού του «εξωτικού» υλικού.

Οι ανιχνευτές του LHC παρακολουθούν τις συγκρούσεις στον επιταχυντή, μετρώντας τις ενέργειες των σωματιδίων που παράγονται. Αν φαίνεται πως λείπει ένα ποσοστό της ενέργειας από αυτά τα προϊόντα, τότε αυτό θα μπορούσε να αποτελεί ένδειξη εμφάνισης σκοτεινής ύλης.

Το «σωματίδιο του Θεού» ενδεχομένως είναι επίσης το κλειδί για να εξηγηθεί η ασυμμετρία της ύλης με την αντιύλη, χάρις στην οποία δημιουργήθηκε το σύμπαν όπως το γνωρίζουμε, όπου η αντιύλη σπανίζει. Γι’ αυτό τον σκοπό, το επιτελείο του CERN σχεδιάζει να μελετήσει τη «συνάντηση» δύο μποζονίων Χιγκς μέσα στον επιταχυντή.

Επιπλέον, ορισμένοι φυσικοί θεωρούν πιθανό πως θα βρεθούν ακόμη περισσότερα μποζόνια Χιγκς. Σύμφωνα με μία θεωρία, εξάλλου, αντί για ένας τύπος «σωματιδίου του Θεού», υπάρχουν πέντε. Ο λόγος που δεν έχουν εντοπισθεί μέχρι σήμερα από τον LHC είναι γιατί έχουν μεγαλύτερη μάζα από το όριο των ενεργειών που μπορούσε να φτάσει ο επιταχυντής στην πρώτη φάση του.

Εκτός από τις παραπάνω θεωρίες, υπάρχει και το ενδεχόμενο από τη μελέτη του «σωματιδίου του Θεού» να προκύψουν απροσδόκητα αποτελέσματα. Η μάζα του μποζονίου μετρήθηκε να είναι ύποπτα συμβατή με έναν μεγάλο αριθμό αλληλεπιδράσεων άλλων σωματιδίων.

Αν αυτό δεν είναι σύμπτωση, τότε μπορεί να οδηγήσει σε μία υποκείμενη αρχή που είναι άγνωστη προς στιγμήν στους φυσικούς.

http://www.naftemporiki.gr/story/1036998/cern-elpides-gia-nees-anakalupseis-apo-to-somatidio-tou-theou

 

 

Το κινεζικό «αντίπαλον δέος» του LHC του CERN.

Τον ισχυρότερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο σχεδιάζουν να κατασκευάσουν Κινέζοι επιστήμονες: Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της China Daily, η πρώτη φάση της κατασκευής του αναμένεται να αρχίσει μεταξύ του 2020 και του 2025, καθώς έχει ολοκληρωθεί η αρχική, conceptual σχεδιαστική φάση.

Σύμφωνα με την China Daily, θα πρόκειται για τον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων στον πλανήτη, ανώτερο ακόμα και του διάστημου LHC (Large Hadron Collider) του CERN.

Ο τελικός conceptual σχεδιασμός αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί κατά τα τέλη του 2016, δήλωσε σχετικά ο Γουάνγκ Γιφάνγκ, διευθυντής του Ινστιτούτου Φυσικής Υψηλής Ενέργειας, της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών.

Το Ινστιτούτο λειτουργεί σειρά από προγράμματα φυσικής υψηλής ενέργειας στην Κίνα - και ο σχεδιαζόμενος επιταχυντής θα έχει επτά φορές το ενεργειακό επίπεδο του LHC στην Ευρώπη.

Ο LHC, μήκους 27 χλμ, έχει οδηγήσει στον εντοπισμό εκατοντάδων μποζονίων- ενώ ο κινεζικός (CEPC- Circular Electron Positron Collider), 50-100χλμ, αναμένεται να παράγει πολύ περισσότερα, επιτρέποντας πολύ πιο ενδελεχή μελέτη και κατανόηση.

Ωστόσο, πρόκειται μόνο για το πρώτο βήμα, καθώς θα ακολουθήσει σε δεύτερη φάση το SPPC (Super Proton-Protoc Collider), που θα αποτελεί μία πλήρως αναβαθμισμένη έκδοση του LHC. H δεύτερη αυτή φάση αναμένεται να λάβει χώρα το 2040.

http://www.naftemporiki.gr/story/1036497/to-kineziko-antipalon-deos-tou-lhc-tou-cern

[Δροσος Γεωργιος]

CERN: Διάκριση για το ΤΕΙ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης

Τη δεύτερη θέση στις αξιολογήσεις απέσπασε το ΤΕΙ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης για τη διεξαγωγή του διεθνούς Summer School of Computing του CERN, που διοργανώθηκε στην πόλη της Καβάλας το Σεπτέμβριο.

«Πρόκειται για μια μεγάλη καβαλιώτικη ελληνική επιτυχία» είπε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο πρόεδρος του εκπαιδευτικού ιδρύματος Θανάσης Μητρόπουλος, υπογραμμίζοντας ότι «η συλλογική προσπάθεια που κατέβαλε το Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης αξιολογήθηκε ως η δεύτερη καλύτερη από τα 38 Summer School of Computing του CERN που πραγματοποιήθηκαν μέχρι σήμερα σε πολύ μεγαλύτερα και ενισχυμένα οικονομικά Τριτοβάθμια Εκπαιδευτικά Ιδρύματα ανά την Ευρώπη».

Σημείωσε δε, ότι η διάκριση αυτή κερδήθηκε με απείρως λιγότερα χρήματα και εγκαταστάσεις από ότι οι ανταγωνιστές του.

Για το έτος 2015 το εν λόγω Summer School διοργανώθηκε στην Καβάλα και τη διοργάνωση ανέλαβε το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών με υπεύθυνους τον πρόεδρο της Οργανωτικής Επιτροπής του Σχολείου, καθηγητή Λυκούργο Μαγκαφά και τον αντιπρόεδρο, καθηγητή Δημήτριο Μπαντέκα, ως υπεύθυνο του μεταπτυχιακού προγράμματος που συνεργάσθηκε με το Σχολείο.

Το ακροατήριο αποτελούσαν συνολικά 76 μεταπτυχιακοί φοιτητές από 26 διαφορετικές χώρες με διδάσκοντες διακεκριμένους επιστήμονες από όλο τον κόσμο. Έτσι, η Καβάλα και η ευρύτερη περιοχή της έλαμψαν για δύο εβδομάδες με την άριστη φιλοξενία, την εντυπωσιακή ιστορία, την ξεκούραση των ασύγκριτων ακρογιαλιών της και την υψηλού επιπέδου εκπαίδευση του Summer School of Computing του CERN.

«Υπολογίζεται», σημειώνει ο κ. Μητρόπουλος, «ότι χίλιες περίπου φωτογραφίες και σχόλια αποστέλλονταν καθημερινά επί δύο εβδομάδες, μέσω κοινωνικών δικτύων, σε όλο τον κόσμο, ενισχύοντας, έτσι, την εικόνα της περιοχής σε όλα τα επίπεδα».

Η προσπάθεια ενός περιφερειακού εκπαιδευτικού Ιδρύματος από την Ελλάδα, όπως είναι του ΤΕΙ ΑΜΘ, να ξεπεράσει τον εαυτό του, κατέπληξε διεθνώς. Πέτυχε μια σημαντική αξιολόγηση που το ώθησε στην κορυφή, ξεπερνώντας ονομαστά Τριτοβάθμια Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, όπως της Ουψάλα (Σουηδία 2012), του Μπρουνέλ (Αγγλία 2010), του Σεν Μελό (Γαλλία 2005) κλπ.

Την 1η θέση της αξιολόγησης στην λίστα καλύτερης διεξαγωγής του Summer School of Computing του CERN καταλαμβάνει η Κοπεγχάγη (Δανία 2011), μια πόλη που, όπως επισημαίνουν οι διοργανωτές, όχι μόνο δεν έχει να αντιμετωπίσει τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, αλλά παράλληλα κατέχει την ευρωπαϊκή πρωτιά στις μετακινήσεις με ποδήλατο και τον τίτλο μιας από τις φιλικότερες πόλεις στον κόσμο σε ό,τι αφορά τη διαμονή και τη διαβίωση πολιτών σε αυτήν.

http://www.pronews.gr/portal/20151210/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/cern-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B8%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

[Δροσος Γεωργιος]

CERN: Ενδείξεις για ανακάλυψη νέου σωματιδίου.

Οι δύο ανεξάρτητες επιστημονικές ομάδες CMS και ATLAS, που κάνουν πειράματα με τον μεγάλο επιταχυντή αδρονίων (LHC) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN), έχουν ταυτόχρονες ενδείξεις ότι πιθανώς ανακάλυψαν ένα νέο θεμελιώδες σωματίδιο, ένα μποζόνιο πολύ βαρύτερο από εκείνο του Χιγκς. Αν και είναι πρόωρο να μιλήσει κανείς για ανακάλυψη, τα στοιχεία έχουν εξάψει το ενδιαφέρον των επιστημόνων.

Οι δύο ερευνητικές κοινοπραξίες -μεταξύ των οποίων βρίσκονται και έλληνες φυσικοί- έκαναν παράλληλες ανακοινώσεις για το ζήτημα στο κατάμεστο αμφιθέατρο του CERN έξω από τη Γενεύη (αρκετοί κάθονταν και στο πάτωμα!), οι οποίες ήλθαν να επιβεβαιώσουν τις φήμες που κυκλοφορούσαν τις τελευαίες μέρες, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και το "Nature".

Οι επιστήμονες, αναλύοντας τα έως τώρα στοιχεία από τις συγκρούσεις πρωτονίων στον μεγάλο επιταχυντή, εντόπισαν υπεράριθμα -σε σχέση με τα αναμενόμενα- ζεύγη φωτονίων με ενέργεια περίπου 750 GeV (γιγαηλεκτρονιοβόλτ ή δισεκατομμυρίων ηλεκτρονιοβόλτ) το καθένα.

Αυτή ακριβώς είναι πιθανό να είναι η «υπογραφή» ενός μυστηριώδους άγνωστου μέχρι σήμερα σωματιδίου, το οποίο μπορεί να ανήκει στην κατηγορία των μποζονίων, αλλά να μην είναι κατ' ανάγκη παρόμοιο με το σωματίδιο (μποζόνιο) Χιγκς. Ίσως όμως να αποτελεί απλώς μια βαρύτερη εκδοχή του Χιγκς, του σωματιδίου που εξηγεί γιατί τα υπόλοιπα σωματίδια έχουν μάζα.

Το πιθανό σωματίδιο μπορεί να έχει μάζα περίπου 1.500 GeV και να διασπάται σε δύο φωτόνια με μάζα 750 GeV το καθένα. Αν αυτό όντως συμβαίνει, τότε θα είναι πολύ βαρύτερο από το μποζόνιο Χιγκς (που είναι περίπου 125 GeV) και από κάθε άλλο σωματίδιο που έχει ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα.

Οι εκπρόσωποι των πειραμάτων CMS και ATLAS ανακοίνωσαν ότι προς το παρόν, με βάση τις έως τώρα στατιστικές αναλύσεις, η βεβαιότητα για μια νέα ανακάλυψη είναι μικρή. Ο ανιχνευτής ATLAS εντόπισε περίπου 40 ζεύγη φωτονίων περισσότερα από αυτά που προβλέπει το Καθιερωμένο Πρότυπο της σωματιδιακής φυσικής, ενώ ο ανιχνευτής CMS παρατήρησε μόνο δέκα πρόσθετα ζεύγη φωτονίων.

Οπως είπαν οι φυσικοί, σε αυτή την πρώιμη φάση, καμία από τις δύο ερευνητικές ομάδες δεν θα είχε αναφέρει το ζήτημα δημοσίως, αν και η άλλη ομάδα δεν είχε συμβεί να κάνει μια σχεδόν παρόμοια ανακάλυψη. Δεν απέκλεισαν πάντως να πρόκειται για σύμπτωση.

Στη σωματιδιακή φυσική οι επιστήμονες πρέπει να είναι προσεκτικοί, γιατί στατιστικές «γκάφες» συμβαίνουν συνεχώς, οι οποίες αποκαλύπτονται τελικά, όταν περισσότερα στοιχεία αναλύονται. Αυτή τη στιγμή, η πιθανότητα λάθους εκτιμάται ότι είναι μία στα 100 περίπου, αλλά θα πρέπει να μειωθεί σε μία στα 3,5 εκατομμύρια.

Αν όμως πράγματι ανακαλυπτόταν ένα νέο πολύ βαρύ σωματίδιο, τότε θα επρόκειτο για σημαντικό επίτευγμα, που θα άνοιγε επιτέλους την πόρτα σε μια νέα φυσική, πέρα από τα ήδη γνωστά. Το σωματίδιο Χιγκς θα ωχριούσε μπροστά σε μια τέτοια ανακάλυψη.

Ο εκπρόσωπος του CMS ιταλός φυσικός Τιζιάνο Καμπορέζι δήλωσε ότι οι απρόσμενες ενδείξεις προέκυψαν, καθώς η ομάδα του έψαχνε για ένα πιθανό σωματίδιο βαρύτητας, το βαρυτόνιο (ή γκραβιτόνιο).

Όπως είπε, μέσα στο 2016, μετά από νέες έρευνες, θα ξεκαθαρίσει η εικόνα, κατά πόσο όντως έχει βρεθεί ένα νέο σωματίδιο, καθώς το ζήτημα θα αποτελέσει προτεταιότητα. Έως τότε, δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει την πιθανότητα πως το νέο σωματίδιο έχει να κάνει με τη βαρύτητα.

Η ελληνικής καταγωγής πειραματική φυσικός Μαρία Σπυροπούλου, καθηγήτρια του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Calttech) και μέλος μιας από τις δύο ερευνητικές ομάδες του CERN, δήλωσε ότι, μετά τις παρατηρήσεις των πειραματικών φυσικών, είναι πλέον έργο των θεωρητικών φυσικών να εξηγήσουν τι μπορεί να έχει ανακαλυφθεί.

Προς το παρόν οι ενδείξεις έχουν βασισθεί στην ανάλυση περίπου 400 τρισεκατομμυρίων συγκρούσεων μεταξύ πρωτονίων. Έως το καλοκαίρι του 2016 θα έχει υπάρξει τουλάχιστον δεκαπλάσιος όγκος σωματιδιακών συγκρούσεων, οπότε η «ετυμηγορία» θα είναι ασφαλέστερη. Σε κάθε περίπτωση, όπως είπε η Σπυροπούλου, μετά την αναβάθμιση του CERN, που επιτρέπει συγκρούσεις σωματιδίων με ενέργεια 13 TeV (τεραηλεκτρονιοβόλτ ή τρισεκατομμυρίων ηλεκτρονιοβόλτ), «εισερχόμαστε πλέον σε μια άγνωστη περιοχή!».

http://www.kathimerini.gr/842479/article/epikairothta/episthmh/cern-endei3eis-gia-anakalyyh-neoy-swmatidioy

[Δροσος Γεωργιος]

Ποια θεωρία θα ερμηνεύσει το νέο σωματίδιο.

Τεράστιο ενδιαφέρον θεωρητικών φυσικών από όλο τον κόσμο έχει προκαλέσει η ανακάλυψη ενδείξεων για την ανακάλυψη ενός νέου, άγνωστου έως σήμερα σωματιδίου στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών στη Γενεύη.

Έτσι, αν και η σχετική ανακοίνωση των επιστημόνων του LHC έγινε στις 15 Δεκεμβρίου, μέχρι αυτή τη στιγμή έχουν επιβληθεί περισσότερα από 95 άρθρα στην ηλεκτρονική υπηρεσία arXiv, στα οποία παρουσιάζονται διάφορες θεωρίες για τη φύση του σωματιδίου.

Η αντίδραση αυτή ήταν αναμενόμενη από τις δύο επιστημονικές ομάδες, τις Atlas και CMS, που πραγματοποιούν πειράματα στον LHC. Όπως είχε αναφέρει λίγο μετά την ανακοίνωση στο περιοδικό Nature o Τιζιάνο Καμπορέζι, υπεύθυνος Τύπου του πειράματος CMS, ο ίδιος περίμενε να υποβληθούν εκατοντάδες εργασίες μέσα στις δύο επόμενες εβδομάδες.

Στα άρθρα στο arXiv συμπεριλαμβάνεται μία εργασία του Τζιάν Φρανσέσκο Γκιουντίσε, θεωρητικού φυσικού από το CERN, ο οποίος μαζί με τους συνεργάτες του παραθέτει μία σειρά από επιχειρήματα, εξηγώντας γιατί οι μετρήσεις δεν παραπέμπουν σε κάποιο από τα σωματίδιο που προβλέπει η υπερσυμμετρία.

Γνωστή και ως SUSY, η υπερσυμμετρία αποτελεί μία από τις θεωρίες που έχουν προταθεί και δίνουν «απάντηση» σε ερωτήματα της φυσικής όπως το πρόβλημα της ιεραρχίας, δηλαδή το γεγονός ότι η βαρύτητα είναι πολύ ασθενέστερη από τις υπόλοιπες θεμελιώδεις δυνάμεις.

Επίσης, θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο ώστε να εξηγηθεί η φύση της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης, οι οποίες αποτελούν το 95% του σύμπαντος και παραμένουν άγνωστες.

Γι’ αυτό τον σκοπό, η συγκεκριμένη θεωρία υποθέτει πως για κάθε γνωστό σωματίδιο υπάρχει κι ένας υπερσυμμετρικός του «εταίρος». Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί κάποιο από αυτά τα υπερσυμμετρικά σωματίδια και έτσι δεν έχει επιβεβαιωθεί πειραματικά αυτό το υποθετικό μοντέλο.

Σύμφωνα με τον Γκιουντίσε, οι πρόσφατες μετρήσεις από το LHC, και το σωματίδιο το οποίο ενδεχομένως «φέρνουν στο φως», δεν είναι εύκολο να ερμηνευθούν στα πλαίσια της υπερσυμμετρίας. «Δεν δίνουν την αίσθηση πως πίσω τους κρύβεται η SUSY, σημειώνει χαρακτηριστικά.

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, άλλα άρθρα επιχειρούν να δείξουν πως τα νέα δεδομένα είναι συμβατά με την υπερσυμμετρία και έτσι ότι, έπειτα από χρόνια πειραμάτων στον LHC και σε άλλους επιταχυντές, έχει έρθει η ώρα για την πειραματική της επαλήθευση.

Εναλλακτικές ερμηνείες που εμφανίζονται σε κάποιες από τις υπόλοιπες δημοσιεύσεις αναφέρονται σε μία βαρύτερη παραλλαγή του μποζονίου Χιγκς, του σωματιδίου που επιβεβαιώθηκε πειραματικά στον LHC το 2012 και το οποίο προσδίδει μάζα στην ύλη.

Επίσης, δεν λείπουν οι ερμηνείες που, πίσω από τις μετρήσεις, «βλέπουν» την ανακάλυψη ενός βαρυτόνιο (ή αλλιώς γκραβιτόνιου), ενός υποθετικού στοιχειώδους σωμάτιου το οποίο είναι φορέας της βαρυτικής αλληλεπίδρασης.

Όλες οι παραπάνω εικασίες είναι βέβαια εξαιρετικά πρώιμες, αφού πρώτα από όλα θα πρέπει να επιβεβαιωθεί πως οι ενδείξεις που προέκυψαν από τον LHC παραπέμπουν όντως σε κάποια νέα ανακάλυψη και δεν πρόκειται απλώς για κάποιο στατιστικό σφάλμα. Τελεσίδικη απάντηση αναμένεται να δοθεί μέχρι το καλοκαίρι, όταν οι επιστήμονες θα έχουν πλέον στη διάθεσή τους πολύ περισσότερα δεδομένα.

http://physicsgg.me/2015/12/30/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%b1-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%b8%ce%b1-%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b7%ce%bd%ce%b5%cf%8d%cf%83%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84/

[Δροσος Γεωργιος]

Μπορεί το νέο σωματίδιο του CERN να σημαίνει... restart στην φυσική;

Πριν από τρεις βδομάδες, στα εργαστήρια του CERN επικρατούσε ο απόλυτος ενθουσιασμός. Αν τα αποτελέσματα που βρήκαν οι επιστήμονες των πειραμάτων Atlas και CMS είναι αληθή, τότε μπορούμε να μιλάμε για μια γιγαντιαία επιστημονική ανακάλυψη.

Το 2012 με το σωματίδιο του Higgs, η κατανόηση της φυσικής αλλά και της δημιουργίας του σύμπαντος πέρασε σε επόμενο επίπεδο. Επιβεβαιώθηκαν θεωρίες για τον τρόπο με τον οποίο συγκροτείται η ύλη, για το πώς συνδέεται με την μάζα, καθώς επίσης δόθηκαν σημαντικά δεδομένα για τις πρώτες στιγμές μετά την Μεγάλη Εκρηξη.

Το γνωστό και ως «σωματίδιο του Θεού» όμως είχε προβλεφθεί. Ο Higgs είχε διατυπώσει την θεωρία της ύπαρξης του από το 1964. Εκεί ακριβώς βρίσκεται η μεγάλη διαφορά με το νέο σωματίδιο που προέκυψε από τον επιταχυντή στο CERN, του οποίου την ύπαρξη δεν είχε διανοηθεί κανείς.

Στους ανιχνευτές των επιστημόνων εντοπίστηκαν υπεράριθμα ζεύγη φωτονίων ακριβώς την ίδια στιγμή, ως αποτέλεσμα της αποσύνθεσης ενός μεγαλύτερου, ασταθούς σωματιδίου που σχηματίστηκε από την σύγκρουση πρωτονίων στον LHC. Η μέθοδος ήταν ακριβώς ίδια με αυτή που επιβεβαίωσε το σωματίδιο Higgs.

Μόνο που τώρα τα αποτελέσματα δείχνουν πως το σωματίδιο ήταν μεγαλύτερο και «βαρύτερο».

Αυτό το διάγραμμα του ανιχνευτή CMS απεικονίζει μία από τις συγκρούσεις πρωτονίων που μπορεί να έχουν παράξει ένα σωματίδιο που ποτέ πριν δεν είχαμε δει

Αν τα δεδομένα που συνέλεξαν ταυτόχρονα οι ερευνητές των Atlas και CMS είναι αληθή και δεν προέρχονται από κάποια «διαβολική» στατιστική ανωμαλία, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα νέα στοιχεία αλλάζουν άρδην την μελέτη της σωματιδιακής φυσικής αλλά και συνολικότερα την κατανόηση του σύμπαντος.

Στην φυσική υπάρχει μια θεωρία, από τα μέσα του 1970 και έπειτα, όπου ως τώρα αποτελεί βάση για τα δομικά στοιχεία της ύλης και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις. Γνωστή ως «Καθιερωμένο Πρότυπο» εξηγεί πλήρως (και εμφανίζει απολύτως ακριβή πειραματικά αποτελέσματα) τις ισχυρές, ασθενείς και ηλεκτρομαγνητικές αλληλεπιδράσεις. Το νέο σωματίδιο όμως δεν μπορεί να εξηγηθεί από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Ως γνωστόν, στην επιστήμη, ένα αντιπαράδειγμα είναι ικανό να καταρρίψει μια ολόκληρη θεωρία. Στον κόσμο της φυσικής δεν υπάρχουν ενδιάμεσα λογικά στάδια. Μια θεωρία είτε είναι αληθής είτε ψευδής. Αν λοιπόν όντως υπάρχει το νέο σωματίδιο, τότε η ως τώρα θεωρία μας είναι λάθος. Ή τουλάχιστον είναι σε μεγάλο βαθμό ανολοκλήρωτη.

Σύσσωμος ο επιστημονικός κόσμος αντιμετωπίζει τα νέα αυτά δεδομένα με δυσπιστία. Ακόμα δεν υπάρχουν αρκετές ενδείξεις ώστε να επιχειρήσει κανείς να αχρηστεύσει τα σημερινά επιστημονικά συγγράμματα. Αλλά υπάρχουν υπολογίσιμες πιθανότητες αυτό να συμβεί, κάτι που ενθουσιάζει αλλά και τρομάζει παράλληλα τους φυσικούς. Για κάποιους αυτό το σωματίδιο μπορεί να ισοδυναμεί με την ολοκληρωτική εκμηδένιση του έργου τους, σε κάποιους άλλους μπορεί να δίνει την ευκαιρία για να μπουν στο «πάνθεον» των πιο σημαντικών επιστημόνων στην ιστορία.

Για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη του νέου σωματιδίου, θα πρέπει να περάσουν ακόμα κάποιοι μήνες περαιτέρω πειραμάτων. Τα «μεγάλα» νέα θα είναι όταν (και αν) ανακοινωθεί επίσημα ότι το σωματίδιο υπάρχει. Αυτή η πολύμηνη προσμονή παίζει με τα ήδη τσιτωμένα νεύρα των επιστημόνων. Αρκετοί εξ αυτών όμως, δείχνουν να έχουν πιάσει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Στο arXiv υπάρχουν ήδη περισσότερα από 100 άρθρα που προσπαθούν να εξηγήσουν την αβέβαιη ύπαρξη αυτού του μυστήριου σωματιδίου.

Ανάμεσα σε αυτές, η εργασία του Τζιάν Φρανσέσκο Γκιουντίσε υποστηρίζει πως το νέο σωματίδιο συνεπάγεται την διάψευση της Θεωρίας της Υπερσυμμετρίας. Αλλες εργασίες προσπαθούν να εξηγήσουν μέσω των νέων δεδομένων την άγνωστη φύση της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας. Υπάρχουν επίσης αρκετοί που υποστηρίζουν πως το νέο σωματίδιο είναι ένα είδος βαρυτόνιου, το οποίο είναι ένα υποθετικό στοιχειώδες σωματίδιο που αποτελεί φορέα της βαρυτικής αλληλεπίδρασης. Αλλοι κάνουν λόγο για την ανακάλυψη ενός «ξαδέρφου» του σωματιδίου Higgs, γεγονός που επίσης θα συνεπαγόταν πολλά. Η φαντασία των θεωρητικών φυσικών τις τελευταίες τρεις βδομάδες βρίσκεται σε απόλυτη έξαρση. Τα μολύβια των πιο φιλόδοξων και τολμηρών έχουν πάρει φωτιά.

Φυσικά, όλες αυτές οι θεωρίες στηρίζονται στον... αέρα όσο ακόμα η ύπαρξη του νέου σωματιδίου είναι αβέβαιη. Μετά από πολύ καιρό όμως, εμφανίζεται σημαντική πιθανότητα να προκύψει κάτι ολοκαίνουργιο στον κόσμο της φυσικής και αυτό εξιτάρει ανεξαιρέτως όλους τους θεωρητικούς.

Τί είναι πιο πιθανό; Να έχουν αποτύχει και τα δύο διαφορετικά πειράματα του CERN (ελάχιστη πιθανότητα) ή να υπάρχει όντως ένα σωματίδιο που καταρρίπτει κάποιες από τις πιο θεμελιώδεις αρχές της φυσικής (επίσης ελάχιστη πιθανότητα); Οι περισσότεροι συγκλίνουν προς το δεύτερο, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ανέκαθεν η φυσική εξελισσόταν με ανατροπές, τις οποίες σχεδόν όλοι αμφισβητούσαν...

http://www.pronews.gr/portal/20160110/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%AD%CE%BF-%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-cern-%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-restart-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE

[Δροσος Γεωργιος]

Το «ξύπνημα» της δύναμης Higgs.

To μποζόνιο Higgs αλληλεπιδρά με τα σωματίδια που συνιστούν την γνωστή μας ύλης, τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια και νετρόνια. Τα εικονικά του κβάντα ανταλλάσσονται συνεχώς με αυτά τα σωματίδια. Με άλλα λόγια εμφανίζεται μια δύναμη – η δύναμη Higgs. Tα μποζόνια Higgs μεταφέρουν την δύναμη Higgs με τον ίδιο τρόπο που τα βαρυτόνια, τα γλοιόνια, τα φωτόνια, τα μποζόνια W και Ζ μεταφέρουν αντίστοιχα την βαρυτική, την ισχυρή, την ηλεκτρομαγνητική και την ασθενή δύναμη. Ακριβώς όπως η βαρύτητα, η δύναμη Higgs είναι πάντα ελκτική και το μέτρο της είναι ανάλογο, σε πρώτη προσέγγιση με τη μάζα του σωματιδίου.

Η δύναμη Higgs δεν ανιχνεύθηκε ποτέ μέχρι σήμερα και τούτο διότι πρόκειται για μια εξαιρετικά ασθενή δύναμη. Δεδομένου ότι ο φορέας της έχει μάζα, όπως συμβαίνει και με την ασθενή πυρηνική δύναμη, η ακτίνα δράσης της είναι πολύ μικρή – η ένταση μειώνεται εκθετικά και δράση της φτάνει έως 10-18 m, περίπου το 0,1% της διαμέτρου του πρωτονίου.

Επιπλέον, για την συνηθισμένη ύλη η ασθενής δύναμη είναι πιο σημαντική εξαιτίας της ελάχιστης σύζευξης του Higgs με ελαφρά κουάρκ και ηλεκτρόνια. Έτσι π.χ. για το πρωτόνιο η δύναμη Higgs είναι χιλιάδες φορές ασθενέστερη από την ασθενή πυρηνική δύναμη, και για το ηλεκτρόνιο εκατοντάδες χιλιάδες φορές ασθενέστερη. Τέλος, δεν υπάρχουν γνωστά σωματίδια που αλληλεπιδρούν μόνο μέσω της δύναμης Higgs και της βαρύτητας (σε κάποια μοντέλα σκοτεινής ύλης υπάρχουν σωματίδια με αυτή την ιδιότητα), οπότε στην πράξη η δύναμη Higgs είναι πάντα μια ελάχιστη διόρθωση στις γνωστές μας δυνάμεις που διαμορφώνουν την δομή των ατόμων και των πυρήνων.

Παρόλα αυτά σε μια πρόσφατη εργασία [«Probing the Atomic Higgs Force» , Delaunay et al]

http://arxiv.org/pdf/1601.05087v1.pdf

υποστηρίζεται ότι η κατάσταση δεν είναι και τόσο απελπιστική, και ότι η τρέχουσα πειραματική ευαισθησία είναι ικανή να αρχίσει το ψάξιμο της δύναμης Higgs. Οι συγγραφείς προτείνουν να γίνει αυτό διαμέσου της ατομικής φασματοσκοπίας. Οι μετρήσεις συχνότητας των ατομικών μεταβάσεων έχουν φτάσει στην εκπληκτική ακρίβεια της τάξης του 10-18.

Η δύναμη Higgs δημιουργεί ένα δυναμικό τύπου Yukawa μεταξύ του πυρήνα και των ηλεκτρονίων που οδηγεί σε μια μετατόπιση των ενεργειακών σταθμών του ατόμου. Η μετατόπιση είναι ελάχιστη, και κυρίως είναι πάντα μικρότερη σε σχέση με την ανάλογη μετατόπιση που οφείλεται στην ασθενή δύναμη.

Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, γιατί οι υπολογισμοί των κυρίαρχων συνεισφορών μπορεί να μην είναι αρκετά ακριβείς για να εξαχθεί η δευτερεύουσα συνεισφορά Higgs.

Ευτυχώς όμως υπάρχουν οι τρόποι να μειωθούν οι αβεβαιότητες. Ένας τρόπος είναι να μετρηθεί η μετατόπιση των συχνοτήτων μετάβασης για διάφορα ζεύγη ισοτόπων. Η θεωρία λέει ότι οι βασικές ατομικές αλληλεπιδράσεις πρέπει να οδηγούν σε μια παγκόσμια γραμμική σχέση (την επονομαζόμενη σχέση του Κing) μεταξύ των ισοτοπικών μετατοπίσεων για διαφορετικές μεταβάσεις. Η δύναμη Higgs και οι ασθενείς αλληλεπιδράσεις θα οδηγήσουν σε παραβίαση της σχέσης του Κing. Παίρνοντας υπόψιν τις αβεβαιότητες που υπεισέρχονται στους υπολογισμούς των ενεργειακών ατομικών σταθμών, θα είναι πολύ δύσκολο να επιτύχει κανείς ανίχνευση της δύναμης Higgs. Μπορεί όμως να θέσει βελτιωμένους περιορισμούς και όρια στις συζεύξεις Higgs με ελαφρά φερμιόνια, σε σχέση με τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC).

Σύμφωνα με τους Delaunay et al, θα μπορούσε η ένταση των αλληλεπιδράσεων Higgs-φερμιονίων να είναι πολύ ισχυρότερη από τις υπάρχουσες θεωρητικές προβλέψεις, γεγονός που θα έκανε δυνατή την ανίχνευση της δύναμης Higgs μέσω ατομικής φασματοσκοπίας. Ή αντιθέτως οι μάζες των ελαφρών φερμιονίων να μην οφείλονται στον μηχανισμό Higgs, με αποτέλεσμα πολύ μικρότερη ένταση αλληλεπιδράσεων Higgs-φερμιονίων και αδυναμία ανίχνευσης της δύναμης Higgs.

Είτε ισχύει το πρώτο είτε το δεύτερο, το σίγουρο είναι πως οδηγούμαστε σε νέα φυσική διαμέσου μιας πρωτότυπης μεθόδου εντοπισμού της δύναμης Higgs, η οποία δεν έχει ανάγκη τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων.

διαβάστε περισσότερα στο άρθρο του Jester με τίτλο: «Higgs force awakens«

http://resonaances.blogspot.fr/2016/01/higgs-force-awakens.html

http://physicsgg.me/2016/01/25/%cf%84%ce%bf-%ce%be%cf%8d%cf%80%ce%bd%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b4%cf%8d%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%b7%cf%82-higgs/

[Δροσος Γεωργιος]

Το αντιυδρογόνο είναι ηλεκτρικά ουδέτερο;

Το πείραμα ALPHA έχει ως στόχο την μελέτη του αντιυδρογόνου και της εύερσης πιθανών διαφορών με το άτομο του υδρογόνου. Το 2010, το ALPHA κατάφερε να παγιδεύει 38 άτομα αντιυδρογόνου για περίπου 0,2 δευτερόλεπτα. Οι διάφορες βελτιώσεις που έγιναν στο πείραμα οδήγησαν το 2011 στην παγίδευση 309 ατόμων αντιυδρογόνου για 1000 δευτερόλεπτα.

Τα τελευταία αποτελέσματα από το πείραμα ALPHA (Antihydrogen Laser PHysics Apparatus) στο CERN επιβεβαιώνουν ότι το ηλεκτρικό φορτίο του αντιυδρογόνου είναι πράγματι ουδέτερο. Το αντιυδρογόνο είναι το μικρότερο άτομο της αντιύλης που συνίσταται από ένα αντιπρωτόνιο και σε τροχιά γύρω από αυτό ένα ποζιτρόνιο (αντιηλεκτρόνιο). Το πείραμα έχει βελτιώσει, κατά ένα συντελεστή 20 σε σύγκριση με παλαιότερα αποτελέσματα, την ακρίβεια της μέτρησης του φορτίου του αντιυδρογόνου

[An improved limit on the charge of antihydrogen from stochastic acceleration].

http://physicsworld.com/cws/article/news/2016/jan/28/alpha-confirms-antihydrogen-is-neutral-as-charged

Δεδομένου ότι το φορτίο του αντιπροτωνίου είναι ήδη γνωστό με παρόμοια ακρίβεια, το αποτέλεσμα βοηθά επίσης και στην βελτίωση της εκτίμησης του φορτίου του ποζιτρονίου.

Ένα από τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα της φυσικής είναι γιατί στο σύμπαν σήμερα κυριαρχεί η ύλη σε σχέση με την αντιύλη, δεδομένου ότι κατά την Μεγάλη Έκρηξη σχηματίστηκαν ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης. Η αναζήτηση ασυμμετριών μεταξύ ύλης και αντιύλης, όπως κάποια ελάχιστη διαφορά στο ηλεκτρικό φορτίο, θα μπορούσε να βοηθήσει στην απάντηση του παραπάνω ερωτήματος.

βίντεο:

http://physicsgg.me/2016/01/29/%cf%84%ce%bf-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%85%ce%b4%cf%81%ce%bf%ce%b3%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bf%cf%85%ce%b4%ce%ad/

[Δροσος Γεωργιος]

Πολύ πριν το Cern υπήρχε η «Γκόλφω»: Ο ελληνικός επιταχυντής και τα πειράματα πυρηνικής φυσικής.

Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο Διεθνής Οργανισμός Ατομικής Ενεργείας δώρισε στο «Δημόκριτο» έναν επιταχυντή 400 keV, ο οποίος εγκαταστάθηκε στα εργαστήρια της επιστημονικής υπηρεσίας τη διετία 1960-1962. Αμέσως μετά εντάχθηκαν στο νεοσύστατο αυτό εργαστήριο οι πρώτοι πυρηνικοί φυσικοί Νίκος Γάγγας και Ρήγας Ρηγόπουλος και ο τεχνικός Παναγιώτης Νικολάου.

Ενα χρόνο μετά, προστέθηκαν στην ομάδα οι φυσικοί Στάθης Κοσιονίδης και Ahmad Latif. Οι Βασίλης Κατσέλης και Παναγιώτης Ασημακόπουλος, διαμόρφωσαν την τελική σύσταση αυτής της μικρής επιστημονικής ομάδας, που ήταν η πρώτη ελληνική που πειραματίστηκε στην πυρηνική φυσική.

Το δώρο του Δ.Ο.Α.Ε ονομάστηκε «Γκόλφω» και αποτέλεσε το αντικείμενο που έκανε την Ελλάδα γνωστή στον επιστημονικό χάρτη, σε θέματα πυρηνικής φυσικής. Μια δεκαετία μετά την εγκατάσταση του, είχαν καταγραφεί 11 διεθνώς αναγνωρισμένες εργασίες, με τον Δημόκριτο να χαίρει μεγάλη επιτυχία, παρά τα λιγοστά μέσα που διέθετε. Η «Γκόλφω» ήταν ξεπερασμένη σε σχέση με τους άλλους επιταχυντές της εποχής, ενώ επίσης δεν υπήρχαν αρκετά χρήματα για την αγορά ηλεκτρονικών συσκευών από το εμπόριο. Σε αυτό το κομμάτι, συνέβαλε το Τμήμα Ηλεκτρονικών που δημιούργησε τα απαραίτητα εργαλεία για την διεξαγωγή των πειραμάτων. Ολα τα όργανα που χρησιμοποιούσε ο Δημόκριτος είχαν φτιαχτεί από εκεί.

Το πρώτο πείραμα - Οι στάθμες του 6He και η... ανέλπιστη βοήθεια από την Γερμανία

Το 1963 επισκέφθηκε τον Δημόκριτο ένας Γερμανός φυσικός, ο οποίος έκανε στάση στην Ελλάδα, κατευθυνόμενος προς το Εργαστήριο Weizmann του Ισραήλ. Αφού συνομίλησε με τους ερευνητές, οι οποίοι του εξήγησαν τι πειράματα σκέφτονται να επιχειρήσουν, έβγαλε από την τσέπη του ένα μη εργοστασιακής κατασκευής μετρητή στερεάς καταστάσεως και τους τον έδωσε.

Κάπως έτσι το ερευνητικό κέντρο απέκτησε ένα πολύτιμο εργαλείο. Οι νέοι τότε αυτοί μετρητές είχαν πολύ υψηλή διακριτική ικανότητα και ήταν απαραίτητοι για την μελέτη των σταθμών του 6He. Οι τρεις πρώτες στάθμες του 6He δεν είχαν διευκρινιστεί, παρά το μεγάλο θεωρητικό θεωρητικό ενδιαφέρον των επιστημόνων της εποχής. Τα πειράματα του Δημόκριτου κατάφεραν να τις προσδιορίσουν και τον Οκτώβριο του 1964 ο Γάγγας, ο Κοσσιονίδης κι ο Ρηγόπουλος, σε συνεργασία με τον M.L. Ahmad δημοσίευσαν την εργασία με τίτλο «Excited states of He6».

Η επιστημονική αξία της συγκεκριμένης δημοσίευσης φαίνεται από το γεγονός ότι η εργασία αυτή καταχωρίστηκε στην κλασσική ανασκόπηση των F. Ajzenberg-Selove και T. Lauritsen, δύο χρόνια μετά, για τις τιμές των διεγερμένων καταστάσεων των ελαφρών πυρήνων. Με αυτόν τον τρόπο ο Δημόκριτος μπήκε για πρώτη φορά στους διεθνείς πίνακες αναφοράς, δίνοντας ώθηση στους Ελληνες ερευνητές ώστε να συνεχίσουν τα πειράματα.

Το απίθανο έτος 1965 – Οι 3 δημοσιεύσεις και το μπέρδεμα με τον... Δημόκριτο

Εχοντας ανεβάσει τον πήχη, μετά την πρώτη επιτυχημένη δημοσίευση, οι ερευνητές του Δημόκριτου έβαλαν αυτή τη φορά υψηλότερους στόχους. Το έτος 1965 ήταν ίσως το παραγωγικότερο όλων, όσο αφορά τουλάχιστον τον αριθμό των δημοσιεύσεων. Μέσα σε ένα χρόνο το ελληνικό ερευνητικό κέντρο παρουσίασε τρεις εργασίες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά.

Το όνομα του Δημόκριτου όμως δεν ήταν ακόμα τόσο γνωστό στο ευρύ επιστημονικό κοινό. Αυτό αποδεικνύεται από την... παρεξήγηση που δημιουργήθηκε όταν στην εργασία για τις στάθμες του 5H, ο Δημόκριτος παρουσιάστηκε ως ερευνητής και όχι ως το ερευνητικό κέντρο! Μάλιστα αυτό το λάθος δεν διορθώθηκε ποτέ, με αποτέλεσμα ο αρχαίος Ελληνας επιστήμονας να έχει διεθνώς αναγνωρισμένη δημοσίευση εν έτει 1965.

Για την συγκεκριμένη εργασία, συνεργάστηκαν οι Γάγγας, Κοσιονίδης και Ασημακόπουλος. Η διαδικασία για την έυρεση των σταθμών του 5He ήταν πολύ πιο δύσκολη και επίπονη, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα αναφέρει ο Βασίλης Κατσέλης, που είχε βοηθητικό ρόλο. Το Νοέμβριο του 1965, ολοκληρώθηκε με επιτυχία και δημοσιεύτηκε σε γνωστά επιστημονικά περιοδικά. Οι άλλες δύο εργασίες, άμεσα συνδεδεμένες με την πρώτη, δημοσιεύτηκαν με επιτυχία επίσης το 1965.

Το τέλος των πειραμάτων – Η συγκινητική αφοσίωση των ανθρώπων του Δημόκριτου

Μετά από σχεδόν μια δεκαετία γεμάτη διακρίσεις για τον Δημόκριτο, οι δυνατότητες των ερευνητών εξαντλήθηκαν. Η «Γκόλφω» ήταν πλέον ένας... αρχαίος επιταχυντής σε σχέση με τους υπόλοιπους που εφοδίαζαν εργαστήρια άλλων χωρών. Ο ίδιος ο Νίκος Γάγγας παραδέχθηκε, μέσω της ιστοσελίδας που παρουσιάζει την πορεία του Δημόκριτου, πως νέες εργασίες με έναν επιταχυντή 400 keV ήταν πολύ δύσκολο να γίνουν. Παρά τις όποιες προσπάθειες που έγιναν, οι πειραματισμοί του Δημόκριτου στην πυρηνική φυσική σταμάτησαν άδοξα.

Παρόλα αυτά, αξίζει κανείς να σταθεί στην αφοσίωση που είχαν οι ερευνητές αυτής της ομάδας, που έβαλαν την Ελλάδα στον παγκόσμιο χάρτη της σύγχρονης φυσικής. Διαβάζοντας τις σημειώσεις τους, είναι σχεδόν... συγκινητική η προσήλωση που έδειχναν στο έργο τους, αλλά και η αγάπη τους για την δουλειά τους.

«Η "Γκόλφω" χρειαζότανε ψύξη. Όμως για κλειστό κύκλωμα ψύξης δεν υπήρχε χρήμα. Με ένα βαρέλι και μια αντλία σκαρώσαμε ένα τέτοιο κύκλωμα. Αλλά το καλοκαίρι, το νερό της βρύσης ήταν ζεστό. Ευτυχώς υπήρχε ένας παγοπώλης στη γειτονιά με τον οποίο είχαμε συνεννοηθεί και όχι μόνο μας προμήθευε πάγο την ημέρα, αλλά άφηνε και το ψυγείο του ανοιχτό για να παίρνουμε και το βράδυ. Επειδή μόνο ο Παναγιώτης είχε αυτοκίνητο και δίπλωμα οδήγησης, τα βράδια το έπαιρνα και εγώ, χωρίς δίπλωμα, και πήγαινα για πάγο» αναφέρει ο Νίκος Γάγγας ενδεικτικά...

Σχόλιο.Αυτό για να θυμηθουμε σε τι επίπεδο ημασταν!!!Ψυξη απο τον παγοπώλη της γωνίας

http://www.pronews.gr/portal/20160201/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8D-%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD-%CF%84%CE%BF-cern-%CF%85%CF%80%CE%AE%CF%81%CF%87%CE%B5-%CE%B7-%C2%AB%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CF%86%CF%89%C2%BB-%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1

[Δροσος Γεωργιος]

To CERN μαγειρεύει την «αρχέγονη σούπα» του Σύμπαντος.

Μερικά δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, η ύλη όπως την γνωρίζουμε δεν είχε σχηματιστεί ακόμα -ολόκληρο το Σύμπαν ήταν μια καυτή «αρχέγονη σούπα», την οποία κατάφεραν να μετρήσουν σε νέα επίπεδα ακρίβειας ερευνητές του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο ευρωπαϊκό εργαστήριο CERN.

Η παράξενη αυτή μορφή της ύλης μπορεί να υπάρξει μόνο σε ακραίες συνθήκες και αποτελείται από θεμελιώδη σωματίδια, κυρίως κουάρκ και γλουόνια, γι΄αυτό και ονομάζεται επίσημα «πλάσμα κουαρκ-γλουονίων»

Τα κουάρκ είναι τα σωματίδια από τα οποία αποτελούνται τα πρωτόνια και τα νετρόνια, ενώ τα γλουόνια είναι οι φορείς της ισχυρής πυρηνικής δύναμης που συνδέει τα κουάρκ μεταξύ τους.

Το πλάσμα κουάρκ-γλουονίων σχηματίζεται όταν τα πρωτόνια και τα νετρόνια «λιώνουν» σε συνθήκες ακραίας θερμοκρασίας ή πίεσης.

Το πλάσμα κουαρκ-γλουονίων αναδημιουργήθηκε για πρώτη φορά στο εργαστήριο το 2000 και πιο πρόσφατα στον LHC. Το 2012, μάλιστα, η «αρχέγονη σούπα» του CERN ξεπέρασε κάθε ρεκόρ θερμοκρασίας, πάνω από 5 τρισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου.

Στο νέο πείραμα, οι ερευνητές του CERN ανάγκασαν άτομα μολύβδου να συγκρουστούν μετωπικά στην υπόγεια κυκλική σήραγγα του επιταχυντή, ακριβώς κάτω από τα σύνορα Ελβετίας-Γαλλίας. Οι συγκρούσεις πραγματοποιήθηκαν με ενέργεια 5,02 ΤeV (τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ), το μέγιστο επίπεδο ισχύος που επιτρέπει ο LHC, και εξετάστηκαν με τον ανιχνευτή ALICE του συστήματος.

«Η ανάλυση των συγκρούσεων μας επιτρέπει για πρώτη φορά να μετρήσουμε τα ακριβή χαρακτηριστικά του πλάσματος κουάρκ-γλουονίων στη μέγιστη ενέργεια και να προσδιορίσουμε το πώς ρέει» εξηγεί ο Γιου Τσου, μεταδιδακτορικός ερευνητής του Ινστιτούτου «Νιλς Μπορ» στη Δανία και μέλος της ομάδας του ALICE.

Η μελέτη εστιάστηκε στις συλλογικές ιδιότητες του πλάσματος και επιβεβαίωσε ότι, ακόμα και σε αυτά τα ακραία επίπεδα ενέργειας, η αρχέγονη σούπα συμπεριφέρεται περισσότερο σαν υγρό παρά σαν αέριο. Για πρώτη φορά οι ερευνητές κατάφεραν μάλιστα να μετρήσουν το ιξώδες αυτού του εξωτικού υγρού, δηλαδή να μετρήσουν το πόσο παχύρρευστο είναι.

Το πείραμα, εξηγεί η ερευνητική ομάδα, βασίστηκε στο γεγονός ότι, όταν δύο σφαιρικά άτομα μολύβδου συγκρουστούν όχι εντελώς μετωπικά αλλά ελαφρώς εκτός κέντρου, το πλάσμα που παράγεται δεν έχει σφαιρικό αλλά μακρόστενο σχήμα σαν μπάλα του ράγκμπι.

Αυτό σημαίνει ότι η διαφορά πίεσης ανάμεσα στο κέντρο του πλάσματος και την επιφάνειά του αλλάζει ανάλογα με τη γωνία υπό την οποία κοιτάει κανείς το πλάσμα. Οι διαφορές αυτές επέτρεψαν στους ερευνητές να εξετάσουν τη διόγκωση και τη ροή του πλάσματος, έστω και στιγμιαία.

«Είναι αξιοσημείωτο ότι μπορέσαμε να συλλέξουμε τόσο ακριβείς μετρήσεις σε μια σταγόνα "αρχέγονου Σύμπαντος" που έχει ακτίνα περίπου ένα εκατομμυριοστό του δισεκατομμυριοστού του μέτρου» σχολιάζει ο καθηγητής Γενς Γιέργκεν Γκορντχόγιε, επικεφαλής της ομάδας του ALICE στο Ινστιτούτο «Νιλς Μπορ».

«Τα αποτελέσματα βρίσκονται σε απόλυτη συμφωνία με τους νόμους της υδροδυναμικής, δηλαδή της θεωρίας των ρεόντων υγρών, και δείχνει ότι το πλάσμα κουάρκ-γλουονίων συμπεριφέρεται σαν υγρό.

»Είναι όμως ένα πολύ ειδικό υγρό, το οποίο δεν αποτελείται από μόρια όπως το νερό, αλλά από τα θεμελιώδη σωματίδια κουάρκ και γλουόνια» εξηγεί.

Και προσθέτει ότι η ομάδα του είναι τώρα έτοιμη να μελετήσει αυτήν την κατάσταση της ύλης σε νέα επίπεδα ακρίβειας και να κοιτάξει έτσι ακόμα πιο πίσω στο χρόνο.

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500057386

[Δροσος Γεωργιος]

Νέο σωματίδιο που συνίσταται από 4 κουάρκ ανακάλυψαν στο Fermilab.

Ένα νέο μέλος της «οικογένειας» εξωτικών σωματιδίων με όνομα τετρακουάρκ, ανακάλυψαν επιστήμονες από την κοινοπραξία DZero στο Εθνικό Εργαστήριο Επιταχυντών Fermi (Fermilab) στις ΗΠΑ.

Όπως και τα υπόλοιπα μέλη της ίδιας «οικογένειας», έτσι και το νέο σωματίδιο αποτελείται από τέσσερα κουάρκ.

Τα κουάρκ είναι θεμελιώδεις δομικοί λίθοι της ύλης που συναντώνται κυρίως στο εσωτερικό πρωτονίων και νετρονίων, και διακρίνονται σε έξι τύπους, ανάλογα με τη «γεύση» ή το «άρωμά» τους.

Η ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου σωματιδίου, όπως και της υπόλοιπης «οικογένειας» στην οποία ανήκει, είναι ο αριθμός των κουάρκ από τα οποία αποτελείται. Κι αυτό γιατί, κατά κανόνα, τα κουάρκ ενώνονται ανά δύο ή τρία, για να σχηματίσουν βαρύτερα σωματίδια.

Το πρώτο τετρακουάρκ εντοπίστηκε το 2003, στο πείραμα Belle. Αν και από τότε έχουν βρεθεί αρκετά ακόμη σωματίδια της ίδιας κατηγορίας, το σωμάτιο που βρέθηκε από την κοινοπραξία DZero είναι το πρώτο που έχει σχηματισθεί από τέσσερα κουάρκ με διαφορετικά «αρώματα» ή «γεύσεις».

Το νέο σωματίδιο που αποτελείται από 4 κουάρκ, διασπάται σε δύο μεσόνια, ή σε 2 ζεύγη κουάρκ, τα οποία στη συνέχεια διασπώνται σε άλλα σωματίδια

Ο εντοπισμός του έγινε μέσω της ανάλυσης δεδομένων από τον επιταχυντή Tevatron του Fermilab. Παρόλο που η λειτουργία του επιταχυντή έχει σταματήσει από το 2011, οι επιστήμονες συνεχίζουν να επεξεργάζονται τις δισεκατομμύρια μετρήσεις που προέκυψαν από τις συγκρούσεις στο εσωτερικό του.

Οι πρώτες ενδείξεις για το νέο τετρακουάρκ χρονολογούνται από τον περασμένο Ιούλιο, με τους ερευνητές να δίνουν το όνομα X(5568) στο εύρημά τους.

Όπως πάντως έχει συμβεί και με άλλες ανακαλύψεις, αρχικά οι επιστήμονες δεν θεώρησαν πως το X(5568) πρόκειται όντως για ένα νέο σωματίδιο.

«Στην αρχή, δεν πιστεύαμε πως είχαμε βρει ένα καινούριο σωμάτιο», λέει στο σάιτ symmetrymagazine.org ο Ντμίτρι Ντενίσοφ, εκπρόσωπος Τύπου του DZero.

«Μόνον όταν επαληθεύσαμε πολλές φορές το αποτέλεσμα, αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι το σήμα δεν μπορούσε να εξηγηθεί από κάποια γνωστή διαδικασία, και πως ήταν η απόδειξη ενός νέου σωματιδίου».

Έτσι κι αλλιώς, το X(5568) ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα τετρακουάρκ. Κι αυτό γιατί ενώ όλα τα υπόλοιπα σωματίδια της συγκεκριμένης κατηγορίας περιλαμβάνουν τουλάχιστον δύο κουάρκ με ίδια «γεύση», το X(5568) αποτελείται από κουάρκ διαφορετικών γεύσεων: πάνω, κάτω, παράξενο και χαμηλό.

«Το επόμενο βήμα είναι να καταλάβουμε με ποιον ακριβώς τρόπο συνδυάζονται αυτά τα τέσσερα κουάρκ», προσθέτει ο Πολ Γκράνις, ερευνητής από την κοινοπραξία.

Αν και δεν υπάρχει κάποιος φυσικός νόμος που να απαγορεύει την ένωση τεσσάρων δομικών λίθων, τα τετρακουάρκ είναι σπάνια.

Οι επιστήμονες ελπίζουν πως θα μπορέσουν να εξηγήσουν τον λόγο μελετώντας την ιδιότητες του X(5568), όπως για παράδειγμα τις διασπάσεις του.

Με αυτό τον τρόπο, αναμένεται να προσφέρουν επίσης στους θεωρητικούς φυσικούς καινούρια στοιχεία για την ανάπτυξη μοντέλων που θα εξηγούν ακόμη καλύτερα τη δομή της ύλης.

http://physicsgg.me/2016/02/27/%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%cf%80%cf%8c-4-%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%ac/

[Δροσος Γεωργιος]

Σε «τροχιά» ο ιαπωνικός επιταχυντής που θα αναζητήσει νέες φυσικές θεωρίες.

Ένα βήμα που φέρνει πιο κοντά την ολοκλήρωση του επιταχυντή SuperKEKB, πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες στην Ιαπωνία. Πιο συγκεκριμένα, ο SuperKEKB κατάφερε να επιταχύνει μία δέσμη ηλεκτρονίων στο εσωτερικό του, τα οποία άγγιξαν σχεδόν την ταχύτητα του φωτός. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, είχε καταφέρει το ίδιο με μία δέσμη ποζιτρονίων, δηλαδή αντισωμάτιων των ηλεκτρονίων, αναγκάζοντάς την να κινηθεί στην αντίθετη κατεύθυνση.

Η επιτάχυνση ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων σε τόσο υψηλές ταχύτητες, και σε «συμπαγείς» δέσμες που κινούνται σε αντίθετες τροχιές, είναι απαραίτητες για να φέρει σε πέρας ο SuperKEKB την αποστολή του, η οποία «περνά» μέσα από τη σύγκρουση των δύο αυτών «συστατικών» της ύλης.

Η πειραματική διάταξη βρίσκεται στο Εργαστήριο KEK, στην ιαπωνική πόλη Τσουκούμπα (Tsukuba). Αν και η διάμετρός της είναι μόλις 3 χιλιόμετρα, τη στιγμή που η περίμετρος του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN είναι 27 χιλιόμετρα, αναμένεται να ξεπεράσει το τεράστιο μηχάνημα στη Γενεύη σε αριθμό συγκρούσεων ανά δευτερόλεπτο.

Ο αριθμός των συγκρούσεων ονομάζεται «φωτεινότητα» του επιταχυντή και εξαρτάται από την πυκνότητα κάθε δέσμης σε σωματίδια, όπως και από τη διάμετρό της. Γι’ αυτό και, στο εσωτερικό του SuperKEKB, κάθε δέσμη δεν θα ξεπερνά σε διάμετρο τα 100 δισεκατομμυριοστά του μέτρου.

Με τις συγκρούσεις των ηλεκτρονίων με τα ποζιτρόνια, θα παράγονται στοιχειώδη σωματίδια (κάτω κουάρκ και κάτω αντικουάρκ) το οποία, όπως ελπίζουν οι επιστήμονες, με τη διάσπασή τους θα φέρουν στο «φως» άγνωστα σωματίδια, συμβάλλοντας έτσι στο να δοθούν απαντήσεις σε μερικά ανεξήγητα ακόμη και σήμερα ερωτήματα της φυσικής.

Ένα από αυτά είναι η συμμετρία της ύλης με την αντιύλη στο σύμπαν: σύμφωνα με το μοντέλο της Μεγάλης Έκρηξης, η ύλη με την αντιύλη θα έπρεπε να παραχθούν σε ίσες ποσότητες κατά τη «γένεση» του σύμπαντος, κάτι που αν συνέβαινε όμως στην πράξη θα σήμαινε πως σε κάθε σωματίδιο θα αντιστοιχούσε κι ένα αντισωματίδιο, με συνέπεια με τη σύγκρουσή τους να εξαϋλωθούν.

Με δεδομένη όμως τη μορφή που έχει ο «κόσμος», στον οποίο η ύλη έχει επικρατήσει έναντι της αντιύλης, το συμπέρασμα είναι πως στις πρώτες στιγμές του σύμπαντος υπήρχε μια μικρή ασυμμετρία μεταξύ των σωματιδίων και αντισωματιδίων. Μάλιστα, αυτή η ασυμμετρία δεν μπορεί να εξηγηθεί στα πλαίσια του Καθιερωμένου Προτύπου, το οποίο είναι η αποδεκτή σήμερα θεωρία για τους «δομικούς λίθους» της ύλης και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις.

Έτσι, από τις συγκρούσεις στον SuperKEKB, οι επιστήμονες αισιοδοξούν πως θα βρουν στοιχεία για την αιτία που τα σωματίδια υπερίσχυσαν των αντισωματιδίων στις αρχικές φάσεις εξέλιξης του σύμπαντος. Στοιχεία που, αν όντως προκύψουν, εκ των πραγμάτων θα ανοίξουν τον δρόμο για νέες φυσικές θεωρίες, πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο.

http://www.naftemporiki.gr/story/1075140/se-troxia-o-iaponikos-epitaxuntis-pou-tha-anazitisei-nees-fusikes-theories

[Δροσος Γεωργιος]

Από μαθητής λυκείου ερευνητής του CERN για μία ημέρα.

Όπως κάθε Μάρτιο, έτσι και εφέτος το Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ θα φιλοξενήσει 120 μαθήτριες και μαθητές λυκείου οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία για μία μέρα να γίνουν φυσικοί σωματιδίων.

Οι νεαροί ερευνητές θα αναλύσουν πραγματικά δεδομένα από τον καινούριο και ισχυρό Μεγάλο Αδρονικό Επιταχυντή (Large Hadron Collider - LHC) που βρίσκεται στο εργαστήριο CERN, έξω από τη Γενεύη.

Οι φυσικοί χρησιμοποιούν τον LHC για να μελετήσουν τα μικρότερα γνωστά σωματίδια - τους δομικούς λίθους της ύλης. Το LHC προωθεί, και ίσως αλλάξει, την κατανόηση του Σύμπαντος από το μικροσκοπικό υποατομικό επίπεδο έως το αχανές Διάστημα.

Τα πειραματικά αποτελέσματα παρακολουθούνται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όχι μόνο από τους φυσικούς αλλά και από το ευρύ κοινό. Η διεθνής εκδήλωση των Masterclasses επιτρέπει σε μαθητές λυκείου να γευτούν από πρώτο χέρι αυτή την εμπειρία, εργαζόμενοι για μία ημέρα σαν αληθινοί επιστήμονες.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016 στις 9.30, στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ, στην Αίθουσα Α31, και οργανώνεται από τον Τομέα Πυρηνικής Φυσικής και Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων.

Περισσότερα από 70 λύκεια της χώρας έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον με τα πιο απομακρυσμένα να είναι από την Αλεξανδρούπολη και τη Φλώρινα.

Οι μαθητές θα περάσουν μία ολόκληρη μέρα με τους ερευνητές, υποψήφιους διδάκτορες και μεταπτυχιακούς φοιτητές του τομέα, καθώς και προπτυχιακούς φοιτητές του τμήματος και θα εργαστούν μαζί τους για να αναζητήσουν ανάμεσα στις τροχιές των σωματιδίων για να «ξανα-ανακαλύψουν» το σωματίδιο Ζ, τον φορέα της ασθενούς δύναμης, και το σωματίδιο Higgs, που ανακαλύφθηκε το 2012 στο CERN.

Οι μαθητές θα ξεκινήσουν τη μέρα τους παρακολουθώντας διαλέξεις από καθηγητές του τομέα ώστε να εισαχθούν στον κόσμο των στοιχειωδών σωματιδίων και να προετοιμαστούν για την πρακτική ερευνητική άσκηση το απόγευμα.

Το μεσημέρι η Φοιτητική Λέσχη θα φιλοξενήσει τους «Νέους Ερευνητές» και τους καθηγητές τους και μετά θα συνεχίσουν τις εργασίες τους στις νησίδες υπολογιστών του τμήματος μέχρι τις 16:15. Στη συνέχεια θα ανακοινώσουν τα αποτελέσματα των μελετών τους στο ερευνητικό κέντρο CERN και θα δουν και θα συνομιλήσουν μέσω τηλεδιάσκεψης με συνομηλίκους τους από άλλες χώρες, σχολιάζοντας τα αποτελέσματά τους, όπως γίνεται σε κάθε διεθνή συνεργασία.

Η εκδήλωση είναι μέρος των διεθνών ημερίδων που οργανώνονται κάθε χρόνο τον Μάρτιο. Η εφετινή διοργάνωση των masterclasses στη Φυσική Σωματιδίων

http://www.physicsmasterclasses.org/index.php

πραγματοποιείται από τις 11 Φεβρουαρίου ως τις 23 Μαρτίου 2016 και συμμετέχουν περίπου 200 πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα από 42 χώρες του κόσμου που ανοίγουν τις πόρτες τους σε πάνω από 10.000 μαθητές λυκείου για να τους κάνουν, για μία μέρα, φυσικούς σωματιδίων.

Συντονιστές της διοργάνωσης στο ΑΠΘ είναι οι κκ. Δημήτριος Σαμψωνίδης, αναπληρωτής καθηγητής, Κώστας Κορδάς, επίκουρος καθηγητής, και Χρήστος Ελευθεριάδης, αναπληρωτής καθηγητής.

Το αναλυτικό πρόγραμμα της εκδήλωσης στο ΑΠΘ.

http://masterclasses.physics.auth.gr/

[Δροσος Γεωργιος]

Ενδείξεις στο CERN για μια νέα εποχή για τη φυσική.

Πρόσφατες μετρήσεις από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων LHC, στο CERN στη Γενεύη, παραπέμπουν σε ένα φαινόμενο το οποίο ξεπερνά το Καθιερωμένο Πρότυπο της φυσικής, δηλαδή το αποδεκτό μοντέλο για τους «δομικούς λίθους» της ύλης και τους τρόπους με τους οποίους αυτά αλληλεπιδρούν.

Οι ενδείξεις αυτές προήλθαν από την ανάλυση επιστημόνων από το Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών. Αν τελικά επιβεβαιωθούν, το αποτέλεσμα θα είναι μία νέα εποχή για τη φυσική και την αναζήτηση μίας καινούριας θεωρίας που θα εξηγεί ακόμη πληρέστερα τον κόσμο που μας περιβάλλει.

Παρόλο που το Καθιερωμένο Πρότυπο έχει επιβεβαιωθεί από αναρίθμητα πειράματα μέχρι σήμερα, και επομένως αποτελεί τον καλύτερο τρόπο εξήγησης του σύμπαντος, είναι γνωστό πως απέχει πολύ από το να είναι η τελευταία λέξη της επιστήμης στην περιγραφή των φυσικών φαινομένων. Εξάλλου, μία από τις σημαντικότερες ατέλειές του είναι ότι δεν περιλαμβάνει τη βαρύτητα.

Έτσι, οι επιστήμονες αναζητούν εδώ και δεκαετίες ενδείξεις που δείχνουν να πηγαίνουν πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Κάτι που ενδεχομένως συνέβη στον LHC.

Η υποτιθέμενη ασυμφωνία πειράματος και θεωρίας αφορά ένα σωμάτιο που ονομάζεται μεσόνιο Β. Σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο, τα μεσόνια Β θα πρέπει να διασπώνται με πολύ συγκεκριμένες συχνότητες. Οι προβλέψεις αυτές ωστόσο δεν ταιριάζουν με τα αποτελέσματα των πειραμάτων στον επιταχυντή, γεγονός που αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο για την πρώτη αστοχία της θεωρίας.

«Μέχρι τώρα, όλες οι μετρήσεις συμφωνούν με τις προβλέψεις του Καθιερωμένου Προτύπου», λέει στο σάιτ EurekAlert o ερευνητής Μάριους Βίτεκ, από το Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών.

«Παρ’ όλα αυτά γνωρίζουμε πως το Καθιερωμένο Πρότυπο δεν μπορεί να εξηγήσει όλες τις ιδιότητες του σύμπαντος. Για ποιον λόγο η ύλη επικράτησε της αντιύλης; Τι είναι η σκοτεινή ύλη; Αυτά τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα».

Οι επίμαχες ενδείξεις προέκυψαν από πειράματα το 2011 και το 2012, ενώ εντοπιστήκαν πέρυσι, όταν οι επιστήμονες παρατήρησαν πως η συχνότητα διάσπασης των μεσονίων Β δεν συμφωνούσε με τις θεωρητικές προβλέψεις.

Μέχρι τώρα, οι Πολωνοί ερευνητές έχουν δείξει πως, εκτός από τη συχνότητα, υπάρχει ασυμφωνία και με τις γωνίες διάσπασης. «Για να το θέσουμε με κινηματογραφικούς όρους, ενώ μέχρι πρόσφατα είχαμε δει κάποιες αποσπασματικές σκηνές ενός πολυαναμενόμενου μπλοκμπάστερ, τελικά ο επιταχυντής μας παρείχε το πρώτο πραγματικό τρέιλερ», σημειώνει ο Βίτεκ.

Σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο, τα μεσόνια Β αποτελούνται από ένα κουάρκ κι ένα αντικουάρκ. Η σύνθεσή τους έχει ως συνέπεια να διασπώνται γρήγορα, με τα σωματίδια που προκύπτουν να εκπέμπονται σε συγκεκριμένες γωνίες.

Ενώ οι φυσικοί είχαν εντοπίσει πως «κάτι δεν πήγαινε καλά» με τον χρόνο διάσπασης, δεν μπορούσαν να εντοπίσουν την ασυμφωνία στις γωνίες εκπομπής, επειδή οι μέθοδος μέτρησης που χρησιμοποιούσαν δεν ήταν αρκετά ακριβής.

Τώρα όμως, χάρις σε μία νέα τεχνική που ανέπτυξαν οι Πολωνοί ερευνητές, μπόρεσαν να δείξουν πως, στις μετρήσεις των διασπάσεων των μεσονίων Β που καταγράφηκαν τόσο το 2011 όσο και το 2012, οι γωνίες διέφεραν από τους θεωρητικούς υπολογισμούς.

Οι Πολωνοί επιστήμονες ξεκαθαρίζουν πως ακόμη δεν μιλούν για ανακάλυψη – αφού χρειάζονται πολύ περισσότερα δεδομένα για να είναι βέβαιοι πως οι ενδείξεις είναι αποδείξεις. Αυτή τη στιγμή, η πιθανότητα επιβεβαίωσης του ευρήματός τους είναι 3,4 σίγμα, θα πρέπει όμως να ξεπεράσει το όριο των 5 σίγμα.

Ποια θα ήταν όμως η συνέπεια από την ασυμφωνία των πειραμάτων με το Καθιερωμένο Πρότυπο; Θα μπορούσε να σημαίνει πως στη διαδικασία εμπλέκεται ένα νέο σωματίδιο: η πιο διαδεδομένη μέχρι αυτή τη στιγμή υπόθεση αναφέρεται στο μποζόνιο Ζ’’ (Z-prime) το οποίο δεν προβλέπεται από το Καθιερωμένο Πρότυπο.

Ευτυχώς, εδώ και λίγους μήνες ξεκίνησε ξανά η λειτουργία του επιταχυντής, και μάλιστα σε ενέργειες που πρώτη φορά έχουν επιτευχθεί στην ιστορία. Επομένως οι φυσικοί σύντομα θα έχουν στη διάθεσή τους πολλά «φρέσκα» δεδομένα για να αναλύσουν, τα οποία ίσως επιβεβαιώσουν τη νέα εποχή στην οποία εισέρχεται η φυσική.

«Όπως ακριβώς και στις καλές ταινίες, όλοι αναρωτιούνται τι θα συμβεί στο τέλος, χωρίς κανείς να μπορεί να περιμένει», καταλήγει ο Βίτεκ.

http://www.naftemporiki.gr/story/1078515/endeikseis-sto-cern-gia-mia-nea-epoxi-gia-ti-fusiki

[Δροσος Γεωργιος]

Δείτε πώς είναι να βρίσκεστε μέσα στο μεγάλο επιταχυντή νετρονίων του CERN (vid)

Έχετε σκεφτεί ποτέ πως είναι να βρίσκεται κανείς μέσα στο Μεγάλο Επιταχυντή Νετρονίων του CERN; Αν όχι, τότε το BBC παρουσιάζει ένα συγκλονιστικό βίντεο το οποίο δείχνει πως είναι να βρίσκεται κάνεις στην «καρδιά» του μεγαλύτερου πειράματος στον κόσμο.

Όπως μεταδίδει η Daily Mail, χτισμένος σε ένα τούνελ το οποίο είναι μεγαλύτερο από 27 χιλιόμετρα σε μήκος, ο Μεγάλος Επιταχυντής Νετρονίων είναι ο μεγαλύτερος επιταχυντής σωματιδίων στον κόσμο.

http://www.pronews.gr/portal/20160314/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%83/%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CF%87%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AE-%CE%BD%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-cern-vid