ΙΑΝΟΣ

Γιώργο, πολύ κατατοπιστική, η αναφορά σου στους συγκεκριμένους μεταβλητούς. Εύχομαι κι άλλες, πολλές τέτοιες παρατηρήσεις. Παιδιά να μην ξεχνάμε, που και που, να παρατηρούμε και τον SS Cyg. Εχθές το βράδυ είχε mag= 12.0 Καλές παρατηρήσεις!

Ο αστερισμός της Παρθένου είναι ο μεγαλύτερος ζωδιακός αστερισμός, με έκταση 1294 τετραγωνικές μοίρες. Ο ουράνιος ισημερινός που διέρχεται εντός του αστερισμού, τον χωρίζει σε δύο περίπου ίσια μέρη, ενώ αναγνωρίζεται πολύ εύκολα από τον λαμπρότερο αστέρα του, τον Στάχυ (αVir – spica), που βρίσκεται περίπου 2° νοτίως της εκλειπτικής, 10° νοτίως του ισημερινού, αποτελώντας ένα πραγματικό στολίδι του ανοιξιάτικου νοτιοανατολικού ουρανού, χωρίς ποτέ να χάνει την ομορφιά της λαμπρότητας, του λευκού φωτός του, ακόμα κι όταν κοντά του βρίσκονται ουράνια σώματα, όπως ο μεγαλοπρεπής πλανήτης Δίας, που αυτή την περίοδο κινείται ανατολικά του. Από τη σύγκριση των παρατηρήσεων, του Στάχυ και του Βασιλίσκου (α Leo – Regulus), του Αλεξανδρινού αστρονόμου Τιμοχάριδος, το 300 π.Χ., και του Ιππάρχου, 150 έτη αργότερα, ανακαλύφθηκε από τον τελευταίο, το σπουδαίο φαινόμενο της μετάπτωσης των ισημεριών. Ένας άλλος ενδιαφέρων αστέρας είναι ο γVir Porrima, που βρίσκεται βορειοδυτικά του Στάχυ. Το 1689 από παρατηρήσεις του P. Richaud, αναγνωρίστηκε ότι είναι διπλός. Το 1834 η απόσταση μεταξύ των δύο μελών ήταν τόσο μικρή, ώστε με κανένα από τα τότε υπάρχοντα τηλεσκόπια, δεν ήταν δυνατή η παρατήρηση τους. Ένας γνωστός, παλιότερος παρατηρητής, μου είπε πως 20 χρόνια πριν, η παρατήρηση τους γινόταν εύκολα και με μικρής διαμέτρου τηλεσκόπια. Σήμερα όμως, η παρατήρηση τους δεν είναι δυνατή. Ωστόσο, ένας αρκετά μεγάλος αριθμός διπλών αστέρων, στον αστερισμό της Παρθένου, που έχουμε τη δυνατότητα παρατήρησης τους, αποτελούν μια πολύ καλή επιλογή, ακόμα και για τις νύχτες, όπου η παρουσία της Σελήνης στέκεται εμπόδιο για μια deep sky παρατήρηση, ιδιαίτερα σ’ αυτόν τον αστερισμό. Παραθέτω κάποιες εμπειρίες που κατέγραψα από την παρατήρηση, σε ορισμένους απ’ αυτούς: Struve 1677 - Εντοπίζεται πολύ εύκολα μόλις 2,5° νότια του γVir. Και οι δύο είναι ορατοί στο ίδιο πεδίο ενός ερευνητή τηλεσκοπίου. Τα δύο μέλη έχουν mag Α= 7,29 Β= 8,20, η μεταξύ τους απόσταση είναι 15,9”, το χρώμα τους κίτρινο και κυανό αντίστοιχα, ενώ η γωνία θέσεώς τους είναι 349°. Διαχωρίζονται πολύ εύκολα με μεγέθυνση 48x. Struve 1690 - Βρίσκεται 2° περίπου νοτιοανατολικά του Struve 1677. Η απόσταση των μελών είναι 5,9”, διαχωρίζεται πολύ εύκολα με 48x, το χρώμα τους είναι κυανό, πορτοκαλί, και η γωνία θέσεως τους 148°. Struve 1719 - Με τα 7” που τους χωρίζουν, είναι ένας πολύ ωραίος και εύκολος στόχος σε μεγ. 48x, μόλις 4° νοτιοανατολικά του δVir, με χρώμα κίτρινο, κυανό, και γωνία θέσεως 359°. Struve 1734 - Βρίσκεται 4° βορειοδυτικά του ζVir στο μέσο ενός σχηματισμού αστέρων που μοιάζει με το γράμμα Υ. Αρκετά δύσκολος στόχος, αφού η απόσταση που χωρίζει τα δύο μέλη, είναι μόλις 1,1”, και γίνεται πολύ πιο δύσκολος, όταν το seeing είναι μέτριο. Αδύνατος ο διαχωρισμός του ζεύγους με 255x, όχι όμως και με 340x. Δοκιμάζοντας έναν Baader Hyperion 3,5mm, κατάφερα να διαχωρίσω το ζεύγος, σχετικά εύκολα, καθώς η εστίαση ήταν αρκετά προβληματική, λόγω seeing, στη συγκεκριμένη μεγέθυνση, αλλά βοήθησαν η καλή ποιότητα του φακού, και το 68° φαινόμενο πεδίο του. Τα δύο μέλη έχουν mag Α=6,8 Β=7,3, χρώμα λευκό, και γωνία θέσεως 178° Struve 1740 - Βρίσκεται στο ίδιο πεδίο με τον Struve 1734 και σε απόσταση μικρότερη της 1°. Τα δύο μέλη έχουν χρώμα κίτρινο, mag Α=7,0 Β=7,3, και αποτελούν ωραιότατο θέαμα με 48x. Η μεταξύ τους απόσταση είναι 26,5”. Ανάμεσα στον 1740 και τον 1734, παρεμβάλλονται δύο αμυδρότεροι, κόκκινοι αστέρες, που δίνουν μια διαφορετική διάσταση στο πεδίο. Ο ένας απ’ αυτούς είναι μεταβλητός. Struve 1777 - Πρόκειται για τον 84Vir που βρίσκεται, κάτι παραπάνω από 4° βορειοανατολικά του ζVir. Τα μέλη του έχουν απόσταση 2,7”, και διαχωρίζονται επαρκώς 255x. Ίσως όταν οι συνθήκες είναι καλές (seeing), να διαχωρίζονται και με μικρότερη μεγέθυνση. Έχουν mag Α=5,5 Β=7,90, χρώμα κίτρινο, πράσινο, γωνία θέσεως 230°. Struve 1790 - Βρίσκεται 2° περίπου, νότια του 90 Vir. Αμυδρό ζεύγος με mag Α=8,8 Β=8,9, η μεταξύ τους απόσταση είναι 5,7”, και η γωνία θέσεως τους, 242°. Λόγω του, ότι είναι αμυδρό ζεύγος, είναι εντυπωσιακό, κατά την αναγνώρισή του με 48x. τVirginis - Τα μέλη του, έχουν mag Α=4,2 Β=9,4, απόσταση 81,3”, χρώμα λευκό, κυανό, γωνία θέσεως 290°. Περίπου 6° βορειοανατολικά του Struve 1790, ο τVir, αποτελεί ωραιότατο θέαμα με χαμηλή μεγέθυνση 48x, λόγω της μεγάλης αντίθεσης μεγέθους, των μελών του. Struve 1807 - Το ζεύγος αυτό είναι εξίσου όμορφο, κατά την αναγνώριση του, όπως και ο τVir, αλλά πιο αμυδρό με mag Α=6,8 Β=8,6, χρώμα λευκό, απόσταση 6,8”, και διαχωρίζεται εύκολα με 48x. Εντοπίζεται, περίπου 6° νοτιοανατολικά του τVir. Struve 1668 - Η θέση του είναι λιγότερο από 2° νότια του ρVir, η απόσταση μεταξύ των μελών του, είναι μόλις 1,3”. Το φαινόμενο μέγεθός τους είναι Α=7,6 Β=8,1, χρώμα λευκό, γωνία θέσεως 188°. Το ζεύγος διαχωρίζεται με μεγέθυνση 255x, και καλύτερα με 340x. Η παρατήρηση έγινε με τηλεσκόπιο, διαμέτρου 10” Sky – Watcher dob. Οι παραπάνω διπλοί αστέρες είναι ένα δείγμα, από τους τριάντα και πλέον, που κατάφερα να διαχωρίσω, σε μια πολύωρη παρατήρηση, που έκανα μέσα από την πόλη, ενώ η νύχτα είχε φεγγάρι… Καλές παρατηρήσεις σε όλους! Φιλικά, Θανάσης

Αναδημοσιεύω μια είδηση από την AAVSO (American Association of Variable Stars Observers),που παρουσιάζει μεγάλο ενδιφέρον. Daniel W. E. Green, Central Bureau for Astronomical Telegrams, reports (IAU Circular 8709) the discovery by L. A. G. Monard, Pretoria, South Africa, of a bright apparent supernova in NGC 908 (Cetus) at unfiltered CCD magnitude 12.4 on images taken May 10.14 UT using a 0.30-m reflector. Monard reported nothing was visible at the location of SN 2006ce on the Digitized Sky Survey (limiting mag 20.5 R) or on his images taken prior to April 1 ( limiting mag ~ 18 ). Monard gives the following position for SN 2006ce, which is offset 136" West and 28" South of the nucleus of NGC 908: R.A. 02:22:54.63 Decl. -21:14:29.4 (2000) Aditional observations from Monard: Apr. 1.713 UT, (16.5 R; May 11.151, 12.9 B, 12.55 V, 12.4 R. Please note that this supernova is presently observable only during dawn twilight. Observers are encouraged to follow its outburst and decline as observing becomes more feasible. Please observe visually or photometrically with a B, V, and/or Ic filter. A chart for NGC 908 by G. D. Thompson and J. Bryan, Jr. (sequence is photoelectric V or photovisual v) is available at this URL: http://www.aavso.org/cgi-bin/searchcharts3.pl?name=sn%202006ce Report observations to the AAVSO as 0218-21 SN 2006CE. In the Chart field, please put TB to indicate Thompson/Bryan. Congratulations to Berto on his latest discovery! This special notice was compiled by: Elizabeth O. Waagen -------------------------------------------------------------------- Καλές παρατηρήσεις! Φιλικά, Θανάσης

Παιδιά το σφαιρωτό σμήνος Ω του Κενταύρου το είδαμε τον περασμένο χρόνο από τον Πάρνωνα. Φαινόταν μια χαρά, πολύ χαμηλά στο νότιο ορίζοντα.

Τον είδα χθές το βράδυ ενώ έκανα παρατήρηση την ίδια ώρα, μόνο που απο το σημείο που βρισκόμουν τον εντόπισα βορειοδυτικά. Έσβησε ανατολικότερα μέσα σε κιτρινοπράσινες λάμψεις. Απο το Νοέμβριο της προηγούμενης χρονιάς είχα να δω διάττοντα τόσο εντυπωσιακό.

Παναγιώτη, Νίκο και φίλοι του Ωρίωνα, θα ήθελα να σας πω ότι κάθε παρουσία του Γιώργου Κορώνη στο χώρο των ερασιτεχνών αστρονόμων αποτελεί πάντα ένα μεγάλο γεγονός. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται να μιλήσει για μεταβλητούς αστέρες, έναν από τους πιο παραγωγικούς τομείς της αστρονομίας που ενώνει επαγγελματίες και ερασιτέχνες αστρονόμους σε όλο τον κόσμο, σε μια τεράστια προσπάθεια που έχει ξεκινήσει για πάνω από εκατό χρόνια, αδιάκοπα μέχρι και σήμερα, έχοντας ως στόχο την μελέτη και κατανόηση της φυσικής τους. Συγχαρητήρια για τη σπουδαία πρωτοβουλία που πήρατε, η εκπαιδευτική αξία της οποίας, είναι πολύ μεγάλη. Ο χώρος των ερασιτεχνών έχει ανάγκη τέτοιες πρωτοβουλίες και πρέπει κι υπόλοιποι να ακολουθήσουν το παράδειγμά σας. Συγχαρητήρια και στον Γιώργο Κορώνη γιατί αδιάκοπα τα τελευταία, τουλάχιστον είκοσι χρόνια, προωθεί την ιδέα της ερασιτεχνικής αστρονομίας με όλες τις δυνάμεις του, αποτελώντας για όλους εμάς παράδειγμα προς μίμηση. Φιλικά, DXA AAVSO

Αντώνη και φίλοι παρατηρητές Η γενική εικόνα του Πάρνωνα παραμένει στα επίπεδα που έχω ήδη περιγράψει και θα συνεχίσει το ίδιο καλά, όλο το Σαββατοκύριακο. Απ’ ότι φαίνεται, από αύριο θα σπάσει τελείως και η συννεφιά που μας ταλαιπωρεί τις τελευταίες μέρες, οπότε πάμε για φουλ διήμερη παρατήρηση. Για όσους έρθουν, καλή αντάμωση στο βουνό!

Ok, Αντώνη θα ενημερώσω μέσω του astrovox σχετικά με τις καιρικές συνθήκες την ερχόμενη Πέμπτη

Γεια σου Αντώνη Πράγματι, νέα σελήνη σε λίγες μέρες. Η κακοκαιρία των περασμένων ημερών δεν επηρέασε ιδιαίτερα τον Πάρνωνα, και οι δρόμοι παραμένουν ανοιχτοί. Απ’ ότι γνωρίζω, υπάρχει ενδιαφέρον για εξόρμηση, και σίγουρα θα είναι μια καλή ευκαιρία για παρατήρηση, αφού δεν έχει χιονίσει ακόμα, και με την προϋπόθεση ότι τις μέρες εκείνες, ο καιρός θα είναι καλός. Εγώ, και μια μικρή ομάδα παρατηρητών θα βρεθούμε σίγουρα εκεί.

Για τους πιο πολλούς παρατηρητές ο αστερισμός της Ανδρομέδας εξαντλείται με την παρατήρηση του περίφημου γειτονικού μας Γαλαξία Μ31 ο οποίος αποτελεί αναμφίβολα έναν από τους πιο highlight στόχους του φθινοπωρινού ουρανού. Όμως μια πιο προσεκτική ματιά στους χάρτες, μας αποκαλύπτει δεκάδες αμυδρούς Γαλαξίες κυρίως προς τη νότια πλευρά του αστερισμού στα σύνορα με τους αστερισμούς του Τριγώνου και των Ιχθύων, πολλοί εκ των οποίων είναι ορατοί με 8αρια και 10αρια τηλεσκόπια.. Το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου βρεθήκαμε με μια παρέα καλών φίλων στο καταφύγιο του Πάρνωνα (1400m) για ένα διήμερο παρατηρήσεων. Ο καιρός μας επέτρεψε να κάνουμε παρατήρηση μόνο τη νύχτα της Παρασκευής, ξημερώματα Σαββάτου, καθώς το επόμενο βράδυ είχε πυκνή ομίχλη δυνατούς άνεμους και θερμοκρασίες κοντά στο μηδέν. Ξημερώματα Σαββάτου λοιπόν, κάτω από εξαιρετικές συνθήκες για παρατηρηση,εστρεψα το τηλεσκόπιο μου (Sky-Watcher 10" dobsonian) στον αστερισμο της Ανδρομέδας σημαδεύοντας τον β And (Mirach). Το φως αυτού του κατακίτρινου λαμπρού αστέρα επιβαρύνει αρκετά το πεδιο.Δεν είναι αρκετό όμως για να κρύψει τον Γαλαξία ngc 404 που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής , περίπου 10' βορειοδυτικά του. Αυτά τα δυο σώματα ως σύνολο παρουσιάζουν ένα πανέμορφο θέαμα, χαρακτηριστικό της περιοχης.Λαμπεροι αστέρες και διάσπαρτοι γαλαξίες. Ο ngc 404 (Liner Type Active Galaxy Nucleus - morfological type dE/SO) με φαινόμενο μέγεθος 11.3 είναι αρκετά φωτεινός, ώστε με μια ποικιλία μικρών και μεσαίων μεγενθυσεων χρησιμοποιώντας κυρίως προσοφθάλμιους super plossl να φαίνεται ως Νεφέλη με κυκλική διάμετρο έχοντας συμπαγή και φωτεινό πυρήνα. Λιγότερο από δυο μοίρες νότια του β And βρίσκεται ο επόμενος στόχος, ο ngc 410. Μετακινώντας ελαφρώς το τηλεσκόπιο προς την περιοχή του,εντος του αστερισμού των Ιχθύων, επιβεβαίωσα το πεδίο που έβλεπα από το προσοφθάλμιο πάνω στο χάρτη και εντόπισα το γαλαξία πολύ εύκολα. Ο ngc 410 (Galaxy in Group of Galaxies – m.t E) έχει φαινόμενο μέγεθος 12.6 και με μικρή μεγενθυση φαινόταν ως μια ακαθόριστη αμυδρή κηλίδα. Ενισχύοντας λίγο τη μεγενθυση τον έβλεπα ελαφρώς φωτεινότερο στο κέντρο, χωρίς να μπορώ να αναγνωρίσω το ακριβές σχήμα του. Στη συνεχεία προχώρησα ακόμα μια μοίρα νοτιοανατολικά και βρέθηκα σε ένα πολύ όμορφο πεδίο με δυο λευκοκύανους αρκετά λαμπερούς αστέρες, ο ένας εκ των οποίων είναι διπλός. Ο ngc 420 (Galaxy In Cluster of Galaxies – m.t SO ) βρίσκεται ανάμεσα τους προς τα δυτικά αλλά ήταν αδύνατο να τον εντοπίσω με χαμηλή μεγενθυση. Ο ngc 420 είναι ένα πολύ αμυδρό σώμα με φαινόμενο μέγεθος 13.4 και κατάφερα να τον εντοπίσω εστιάζοντας στην περιοχή με έναν Meade UWA 6.7mm. Μόνο με περιφερειακή όραση αντιληπτός, ο γαλαξίας αυτός, έδινε την εντύπωση κεντρικής συμπύκνωσης με ελαφρώς ελλειψοειδή περίμετρο. Δυο μοίρες περίπου βορειοανατολικά από τον ngc 420, εντόπισα τους ngc 507 (Interacting Galaxies – M.T E/SO – mag 13.0), ngc 513 (Seyfert 2 Galaxy – M.T Sc – mag 13.4), ngc 499 (Galaxy In Cluster of Galaxies – M.T SO – mag 12.3), ορατους σε μια ποικιλία μεγενθυσεων, και στην περιφερειακή όραση. Ωστόσο, εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός ότι κατάφερα να πάρω το στίγμα του ngc 508 (Galaxy In Cluster of Galaxies – m.t E) που σχεδόν εφάπτεται με τον ngc 507 αλλά είναι πολύ αμυδρότερος, με mag 14 περίπου. Βορειότερα, επιστρέφοντας πάλι στον αστερισμό της Ανδρομέδας, εντόπισα τον ngc 523 (Interacting Galaxies – mag 13.5), παρατηρώντας τον με τον UWA 6.7mm. Αμυδρό σώμα, αντιληπτό μόνο στην περιφερειακή όραση, με εμφανές ατρακτοειδές σχήμα. Την παρατήρηση στους αστερισμούς της Ανδρομέδας και των Ιχθύων, τερμάτισα παρατηρώντας τους δυο τελευταίους ngc 529 (Galaxy In Group of Galaxies – m.t E/SO – mag 13.1), και ngc 536 (Active Galaxy Nucleus – m.t SBb – mag 13.2), στο ίδιο πεδίο και οι δυο, με εμφανή διαφορά στο σχήμα τους. Η παρατήρηση θα ήταν αδύνατο να γίνει χωρίς την URANOMETRIA DEEP SKY ATLAS (χάρτης 62, χάρτης Α7), ενώ το Sky-Watcher 10” Dobsonian απέδειξε ότι είναι ένα εξαιρετικά αποδοτικό εργαλείο στα χέρια του παρατηρητή, με καλή κίνηση και πολύ καλά οπτικά. Εύχομαι σε όλους, καλές παρατηρήσεις!

Φιλε Αντωνη, απο τη στιγμη που θα αποκτησεις ενα τηλεσκοπιο και ειδικα ενα dobsonian τηλεσκοπιο, παυεις να εισαι αρχαριος. Μετα απο μια εβδομαδα παρατηρησης θα εχεις δει αντικειμενα που θα σε εντυπωσιασουν αφανταστα και θα καταλαβεις αμεσα τι σημαινει πραγματικη αστροπαρατηρηση. Ολα τα υπολοιπα ειναι χασιμο χρονου.Απλα το μονο που εχεις να κανεις ειναι να χρησιμοποιεις το τηλεσκοπιο ως μια φυσικη προεκταση των ματιων σου. Επισης, προσωπικα πιστευω πως δεν υπαρχουν τηλεσκοπια για αρχαριους.Υπαρχουν μονο θεληση για παρατηρηση και τηλεσκοπια που ο καθενας μπορει να στρεψει οπουδηποτε στον ουρανο και να αρχισει να παρατηρει,οσο μεγαλα η μικρα ειναι και παντα με τη βοηθεια ενος καλου χαρτη. Εξετασε τις οικονομικες σου δυνατοτητες και το χωρο που διαθετεις και παρε το πιο μεγαλο τηλεσκοπιο που θα μπορεσεις για να ξεμπλεγεις μια και καλη.

Βαγγελη, μην προβληματιζεσαι ιδαιτερα για το πεδιο καθως αυτη η αστρικη εκλειψη θα γινει σε ενα σημειο του ουρανου ευκολα προσβασιμο. Στο νοτιο τμημα του αστερισμου του Περσεα, αρκετα κοντα στο σημειο που συνορευει με τον αστερισμο του Ταυρου, μεταξυ των αστερων ζ Περσεα(Αtik), ξ Περσεα(Μenkib) και τεσσερις περιπου μοιρες ανατολικα τους, βρισκεται ο αστερας στοχος UCAC2 43227495. Το πιο καλο σημειο εκκινησης για σταρχοπινγκ ειναι ειναι ο ξ Περσεα με κατευθυνση νοτιοανατολικη γιατι εχει πιο βολικη ακολουθια αστερων και ειναι ελαχιστα πιο κοντα απο τον ζ Περσεα. Επισης η περιοχη που περιβαλει τον UCAC2 43227495 ειναι μετρια σε πυκνοτητα αστερων κατι που διευκολυνει ακομα πιο πολυ τον εντοπισμο του.

Frank,κι εδω στην Ελλαδα τα τελευταια χρονια στα δικα μας starparties φαινεται οτι υπαρχει ανοδικη ταση τοσο στη συμμετοχη παρατηρητων απο διαφορα σημεια της χωρας οσο επισης και στο επιπεδο του εξοπλισμου,των γνωσεων και της εμπειριας.Φυσικα παντα πανω στα δικα μας δεδομενα που προς το παρον και ισως για πολλα χρονια ακομα δε θα μπορουν να συγκριθουν με αναλογα του εξωτερικου,τουλαχιστον σε επιπεδο εξοπλισμου,πλην ελαχιστων εξαιρεσεων. Επισης οι αριστες σχεσεις μεταξυ μας ειναι κατι το πολυ σημαντικο καθως μας επιτρεπουν να διατηρουμε τις συναντησεις μας στο καλλιτερο δυνατο επιπεδο. Οσον αφορα τον χωρο παρατηρησης σκεφτομαι οτι κατα πασα πιθανοτητα θα παραμεινει ο ιδιος,δηλαδη αυτος που χρησιμοποιω και τωρα,12 km νοτια της Σπαρτης. Δεν ειναι και οτι καλλιτερο λογω μικρης φωτορυπανσης της γυρω περιοχης αλλα γενικα deep sky παρατηρησεις μπορει να κανει καποιος ανετα. Για την περιοχη μεταξυ Κορωνης και Μεθωνης δεν γνωριζω και πολλα πραγματα αν και σε συζητησεις που ειχα με φιλους απο Καλαματα που εψαχναν για χωρους παρατηρησεων εμαθα οτι καποια σημεια της περιοχης αυτης επηρεαζονται απο φωτορυπανση. Σωστα υποψιαζεσαι οτι ορισμενες περιοχες κοντα στη Σπαρτη ειναι σκοτεινες. Ειδικοτερα,προς τα βουνα Ταυγετο και Παρνωνα,σε αρκετα συντομες αποστασεις απο τη Σπαρτη,υπαρχουν δεκαδες προσβασιμα σημεια καταλληλα για αστροπαρατηρηση. Κατι,που ασφαλως δεν αφηνουμε ανεκμεταλευτο!!

Frank,σιγουρα εισαι πολυ τυχερος που εχεις τη δυνατοτητα να συμμετεχεις σε κορυφαιες συναντησεις οπως η stellafane.Πραγματικα σε ζηλευω! Θεωρω πως οι εμπειριες που μπορει να αποκτησει καποιος απο τετοιου ειδους συναντησεις ειναι μοναδικες. Με τη μεγαλη ποικιλια του εξοπλισμου που βρισκεις εκει ειναι αδυνατον να μη λυσεις οτι απορια εχεις σχετικα με την αγορα οποιουδηποτε τηλεσκοπιου οπως επισης οτι εχεις τη δυνατοτητα να λυσεις και οποιαδηποτε απορια μπορεις να εχεις σχετικα με την παρατηρηση καθως,οπως περιεγραψες,παιζουν πολυ μεγαλα τηλεσκοπια. Πριν λιγα χρονια σε καποιες απο τις συναντησεις που γινονται στον Παρνωνα ειχα την ευκαιρια να παρατηρησω μεσα απο δυο μεγαλα τηλεσκοπια,ενα 18"και ενα 16", dobsonian και τα δυο,με εκπληκτικα αποτελεσματα για τα δικα μας δεδομενα καθως στις δικες μας συναντησεις σπανιζουν τα μεγαλα τηλεσκοπια. Ο κεντρικος αστερας του Μ-57 ηταν ορατος σχετικα ευκολα με το 18αρι ενω με το 16αρι δεν καταφερα να τον εντοπισω τοτε. Επισης πολλες προσπαθειες που εγιναν με το 18αρι για τον δευτερο αστερα του Μ-57 δεν ηταν επιτυχεις. Σχετικα με την αποψη σου για ενα 20" f/5 συμφωνω απολυτα πως ειναι η πιο καταλληλη επιλογη γιατι απο τα πιο μεγαλα ειναι το πλεον ευελικτο. Αυτο αποτελει και για μενα μελλοντικη επιλογη που ηδη εχω αρχισει να σχεδιαζω. Καλες παρατηρησεις σε ολους!

Φιλοι μου γεια σας! Παρα το γεγονος οτι οι καιρικες συνθηκες στον Παρνωνα το τριημερο 5-6-7 Αυγουστου ηταν σχεδον απαγορευτικες για παρατηρηση,μου δοθηκε η ευκαιρια να συνεχισω τις δοκιμες που ειχα ξεκινησει τον προηγουμενο μηνα πανω στα οριακα μεγεθη παρατηρησης για ενα τηλεσκοπιο 10". Το προβλημα σε αυτη την περιπτωση ηταν οτι δεν ειχα μαζι μου το δικο μου τηλεσκοπιο (skywatcher dobsonian 10") και τους χαρτες που ηταν απαραιτητοι για τις δοκιμες. Αυτο τελικα το προβλημα λυθηκε με την ευγενικη παραχωρηση απο τον Στεφανο Σοφολογη του δικου του τηλεσκοπιου (orion optics dob 10") και του σχετικου εξοπλισμου,τον οποιο χρησιμοποιησα κατα διαστηματα με μεγαλη επιτυχια. Το απογευμα του Σαββατου 6 Αυγουστου ο καιρος στο χωρο παρατηρησης θυμιζε χειμωνα. Καταιγιδες,δυνατος ανεμος,ομιχλη,χαμηλη θερμοκρασια,ηταν τα κυρια χαρακτηριστικα στην ατμοσφαιρα για πανω απο επτα ωρες. Ωστοσο περιπου τα μεσανυχτα ο καιρος εδειξε σημαδια βελτιωσης και απο τις πρωτες πρωινες ωρες της Κυρικης 7 Αυγουστου ο ουρανος καθαρισε τελειως προσφεροντας μας το γνωστο υπεροχο θεαμα. Η αναμενομενη υγρασια μας ταλαιπωρησε αρκετα ομως κατα διαστηματα εσπαζε απο τον αερα χαριζοντας μας καλες στιγμες παρατηρησης.Η ατμοσφαιρα ηταν διαυγης αλλα με αρκετη ασταθεια. Στοχος ηταν και παλι η περιοχη με τους αστερες που περιβαλει το πλανητικο νεφελωμα Μ-57 (ring nebula). Με μεγενθυση 400Χ επανελαβα και επιβεβαιωσα προηγουμενες παρατηρησεις καθως και παλι ο αστερας με μεγεθος 15.3 ηταν παρατηρησιμος στο πεδιο μου. Χρειαστηκε μεγενθυση 500Χ,πολυ κοντα στα ορια μεγενθυσεων του τηλεσκοπιου,για να επιχειρησω να διακρινω εναν αλλο αστερα με φαινομενο μεγεθος 15.6. Το αποτελεσμα της εστιασης σε αυτη τη μεγενθυση ηταν παραπανω απο καλο. Δεν μπορω να θυμηθω καποια αλλη παρατηρηση με το Μ-57 στο πεδιο μου ορατο τοσο καθαρα με τοσο μεγαλη μεγενθυση. Γυρω απ το νεφελωμα ολοι οι αστερες που παρατηρησα αρχικα ηταν εξαιρετικα ευδιακριτοι χωρις να χρειαζεται περιφεριακη οραση για μεγεθη εως και 14.7. Συνεχισα να παρατηρω απολαμβανοντας καθε σημειο του πεδιου διαπιστωνοντας ταυτοχρονα οτι η βαση του τηλεσκοπιου ανταποκρινοταν αριστα σε καθε μικροκινηση που εκανα χωρις την παραμικρη δυσκολια με αποτελεσμα να κανω συνεχομενη οδηγηση για πανω απο δεκα λεπτα! Διατηρωντας την ιδια μεγενθυση εστιασα την παρατηρηση στον αστερα με μεγεθος 15.6. Στα πεντε λεπτα περιπου συνεχομενης παρατηρησης στο σημειο που βρισκεται ο αστερας καταφερα με μεγαλη δυσκολια να διακρινω με περιφεριακη οραση για δυο μονο στιγμες ορισμενες αναλαμπες του αστερα που επιβεβαιωναν τη θεση του! Διατηρωντας καποιες επιφυλαξεις που εχουν να κανουν με τα φαινομενα μεγεθη που διδονται κατα καιρους σε ορισμενα εντυπα,χαρτες κ.τ.λ οπως ειχα γραψει και σε προηγουμενο post,ειναι βεβαιο πως τα οριακα μεγεθη παρατηρησης ενως τηλεσκοπιου 10" σε καλη κατασταση,σωστα ευθυγραμισμενο,με υψηλες μεγενθυσεις,καλες εως μετριες καιρικες συνθηκες και σε παρατηρησεις που γινονται σε μεγαλο υψομετρο,ξεπερνουν αρκετα τα μεγεθη που συνηθως διδονται απο τους κατασκευαστες τους. Παντως με ενα δεκαρι τηλεσκοπιο σε καμμια περιπτωση δεν μπορουμε να ειμαστε βεβαιοι οτι θα εχουμε τη δυνατοτητα να αξιοποιησουμε παρατηρησεις τοσο αμυδρων αστερων για βγαλουμε καποια ασφαλη συμπερασματα. Για παραδειγμα,θα ηταν αδυνατο να κανουμε οπτικες μετρησεις μεταβλητων αστερων σε τετοια μεγεθη με επιτυχια. Σε αυτη την περιπτωση πιστευω πως το πλεον ωφελιμο και αξιοποιησιμο μεγεθος,για να εξαγουμε ασφαλη συμπερασματα στις παρατηρησεις,αγγιζει,κατω απο ιδανικες συνθηκες,το 14.7. Η εμπειρια με το orion optics 10" dobsonian ηταν καταπληκτικη και μου αφησε αριστες εντυπωσεις,καθως η ποιοτητα κατασκευης του,τα οπτικα του,η βαση του και γενικα ο χειρισμος του απεδειξαν οτι ειναι ενα απο τα πλεον ιδανικα εργαλεια παρατηρησης. Εξαιρετικη και η ενισχυση απο τον Televue powermate 2.5X. Φιλε Στεφανε σ ευχαριστω για μια ακομη φορα για τη διαθεση του σχετικου εξοπλισμου.

Γεια σας! Στην προσφατη συναντηση στον Παρνωνα και συγκεκριμενα τη δευτερη βραδυα,ξημερωματα της Κυριακης 10 Ιουλιου,ειχα την ευκαιρια να κανω καποιες δοκιμαστικες παρατηρησεις προσπαθωντας να πιασω τα οριακα μεγεθη παρατηρησης του τηλεσκοπιου μου,10" dobsonian,γιατι το τελευταιο χρονικο διαστημα και μετα απο το θεμα που εφερε προς συζητηση ο Στεφανος,ειχα προβληματιστει εντονα για το ποιες ειναι οι πραγματικες δυνατοτητες του τηλεσκοπιου μου αλλα και οι δικες μου στην παρατηρηση τοσο αμυδρων αστερων. Δεν ειχε περασει και πολλη ωρα απο τη στιγμη που αφησαμε το 15αρι του Αγγελου και τον κεντρικο αστερα του Μ 57 οταν εστρεψα το δικο μου τηλεσκοπιο στην ιδια περιοχη. Χρησιμοποιωντας εναν προσοφθαλμιο 4mm της vixen εστιασα την παρατηρηση μου στην κεντρικη περιοχη του νεφελωματος και στον κεντρικο αστερα του χωρις να εχω καποιο αποτελεσμα. Στη συνεχεια αρχισα να παρατηρω την περιοχη περιμετρικα του νεφελωματος εντοπιζοντας στην αρχη δυο,υστερα αλλους δυο αμυδροτερους αστερες και εναν ακομα που εμφανιζοταν μονο με την περιφεριακη οραση και οχι συνεχεια. Το seeing εκεινη τη στιγμη ηταν εξαιρετικο. Αργοτερα,κοιταζοντας τους αναλυτικους χαρτες του Μ 57, που ειχε μαζι του ο Στεφανος,αναγνωρισα εναν προς εναν τους αστερες που ειχα εντοπισει,με αμυδροτερο αυτον που ειδα να εμφανιζεται με περιφερειακη οραση και που οι χαρτες τον εδιναν με φαινομενο μεγεθος 15.3! Αυτο ηταν πολυ μεγαλη εκπληξη για εμενα γιατι λιγο πριν θεωρουσα αδιανοητο να πετυχω τετοια μεγεθη με ενα 10αρι τηλεσκοπιο. Ομως η σχετικα <ευκολη> παρατηρηση ενος τοσο αμυδρου αστερα με προβληματισε και αναρωτηθηκα κατα ποσο τα μεγεθη που διδονται στους συγκεκριμενους χαρτες ειναι αληθη αφου κατα καιρους για το ιδιο αντικειμενο μπορει καποιος να διαβασει διαφορετικα φαινομενα μεγεθη σε περιοδικα,βιβλια,προγραμματα υπολογιστων,internet κ.α που μπορει να αποκλινουν εως και δυο μεγεθη! Υστερα απο μια ολιγολεπτη συζητηση που ειχα με τον Στεφανο και τον Γιωργο αποφασισα να χρησιμοποιησω για μια επιπλεον δοκιμη ενα χαρτη της AAVSO οπου τα μεγεθη που διδονται ειναι και τα πλεον ακριβη. Η περιοχη που επελεξα ηταν γυρω απο τον μεταβλητο αστερα Τ Del με πεδιο πλουσιο σε αμυδρους αστερες και αμυδροτερο εναν αστερα 15.1 mag Β.Α του T Del. Παρατηρωντας με 16mm προσοφθαλμιο εβλεπα αστερες με μεγεθος εως και 13.3.Με 10mm μεγεθη απο 13.3 εως 14.3.Με 6.7mm μεγεθη εως και 14.5. Εστιαζοντας την παρατηρηση πανω στον αστερα με 15.1 mag και προσθετοντας ενα προσοφθαλμιο 4mm της vixen δεν μπορουσα να τον αναγνωρισω αλλα και διπλανος αστερας με μεγεθος 14.5 ηταν ορατος οριακα. Αντικαθιστωντας τον vixen με εναν Nagler T6 5mm και επαναλαμβανοντας την παρατηρηση εντοπισα με περιφερειακη οραση τον αστερα με μεγεθος 15.1 πολυ δυσκολα. Το seeing εκεινη τη στιγμη ηταν ασχημο(ζεστος αερας απο νοτο). Θεωρω πως το θεμα αυτο δεν εχει κλεισει ακομα για εμενα και σιγουρα θα επαναλαβω παρομοιες παρατηρησεις με μεγαλυτερες μεγενθυσεις,με την καλυτερη δυνατη κατασταση ατμοσφαιρας και σε πιο καλη δικη μου φυσικη κατασταση, γιατι η πολυωρη παρατηρηση με ειχε εξαντλησει. Θα ηθελα να ευχαριστησω ιδιαιτερα τον Στεφανο για την διαθεση των Televue Nagler 16mm type 5,Meade UWA 6.7mm,Vixen Lanthanum 4mm και τον Αγγελο για τον Nagler T6 5mm.

Γεια σας παιδια! Η εξορμηση της Ελληνικης Αστρονομικης Ενωσης στον Παρνωνα το διημερο 8-9 Ιουλιου στεφθηκε με μεγαλη επιτυχια καθως η προσελευση κοσμου ξεπερασε καθε προσσδοκια. Ο εναστρος ουρανος ηταν πραγματι εντυπωσιακος και τις δυο βραδυες δινοντας μας τη ευκαιρια να κανουμε παρατηρηση σε μεγαλο πληθος και ποικιλια αντικειμενων απο τα πιο φωτεινα εως και τα πιο αμυδρα. Αξιζει να προσθεσω σε αυτα που εγραψε ο giorgos gr. μια παρατηρηση που εκανα στην περιοχη του αστερισμου του Αητου με στοχο δυο αστρικα πλανητικα νεφελωματα,τα NGC 6803 και NGC 6807,που βρισκονται δυτικα και αρκετα κοντα στον α Aql (Altair). Me φαινομενο μεγεθος 11 και 12 αντιστοιχα,αποτελουν πολυ δυσκολους στοχους καθως βρισκονται μεσα σε αρκετα πυκνο πεδιο αστερων και η διαμετρος τους,για το NGC 6803 ειναι 5" και μολις 2" για το NGC 6807,πολυ μικρη για να αναγνωριστουν ως πλανητικα νεφελωματα,ακομα και με μεγαλες μεγενθυσεις. Και ενω αδυνατουσα να βρω καποια μεθοδο να τα διακρινω,ηρθε προς βοηθεια μου ο giorgos gr. (ο παλιος ειναι αλλιως!) ο οποιος και μου υπεδειξε μια εξυπνη και γρηγορη μεθοδο για να τα δω (αποτελεσμα πολυχρονης εμπειριας στις αστροπαρατηρησεις) και μεσα σε λιγα λεπτα η παρατηρηση τους ολοκληρωθηκε επιτυχως! Παρομοιες σκηνες γινονται καθ' ολη τη διαρκεια των παρατηρησεων στον Παρνωνα αναμεσα στους παρατηρητες με αποτελεσμα την αποκτηση επιπλεον εμπειριας στην παρατηρηση με τον πιο σωστο τροπο. Συγχαρητηρια στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΩΣΗ!

Για σου φιλε Γιωργο! Πραγματι μετα απο αρκετη αναμονη,πενηντα ημερες περιπου,ο SS του κυκνου εκανε το μεγαλο αλμα προς το μεγιστο της λαμπροτητας του. Σε παρατηρηση που εκανα στις 3/7 τα μεσανυχτα,ο αστερας ειχε ανεβει στο 11.5 μεγεθος περιπου οποτε ηταν και αναμενομενη η εξελιξη του. Τη γρηγορη ανοδο του στο μεγιστο,πρεπει να την εκανε το πρωι της 5/7.Ελπιζω η επομενη γρηγορη ανοδο προς το μεγιστο του να γινει οταν θα ειναι νυχτα στην Ελλαδα για να τη δουμε live! Για τους ενδιαφερομενους παρατηρητες,στον αστερισμο του κυκνου, κοντα στην περιοχη που βρισκεται ο αστερας θ του κυκνου και το NGC 6826(blinking planetary) βρισκονται και οι R Cyg,CH Cyg,RT Cyg,TU Cyg,μεταβλητοι μακρας περιοδου.Ξεχωριζουν ευκολα γιατι ειναι αρκετα λαμπροι,ερυθροι και σε μικρη αποσταση μεταξυ τους. Καλή αντάμωση στον Παρνωνα! DXA AAVSO

Φιλε Γιωργο πραγματι οι χαρτες του Ιαπωνα παρατηρητη ειναι πολυ χρησιμοι ιδιαιτερα οταν το πεδιο παρατηρησης ενος μεταβλητου ειναι φτωχο σε παραπλευρους αστερες. Φιλε Βαγγελη μιας και ανεφερες τον RS της Παρθενου θα ηθελα να προτεινω ενα ενδιαφερον πεδιο παρατηρησης στον ιδιο αστερισμο το οποιο ειχα ανιχνευσει προ μηνος. Προκειται για το πεδιο που βρισκεται ο μταβλητος αστερας Υ Vir στο οποιο φτανει καποιος ευκολα κινουμενος απο τον γ(Porima) της Παρθενου με κατευθυνση ΝΔ.Μεσα στο πεδιο του Υ Vir περιπου μια μοιρα βορειοτερα και ακριβως πανω στην εκλειπτικη βρισκεται ο γαλαξιας NGC 4546 οπου μεσα απο ενα προσοφθαλμιο 25mm αποτελουν και οι δυο ενα πολυ ομορφο θεαμα. Προς την αντιθετη κατευθυνση τωρα απο τον γ της Παρθενου με μικρο σταρ χοπινγκ προς ΒΔ θα βρεθουμε στην περιοχη οπου βρισκονται τρεις γαλαξιες στο ιδιο πεδιο εντος ενος προσοφθαλμιου 25mm και ειναι οι NGC 4527 NGC 4533 NGC 4536.Ενα εξισου εντυπωσιακο θεαμα. Αυτα τα λιγα ενδεικτικα,γιατι η περιοχη αυτη περιλαμβανει πανω απο δεκα παρατηρησιμους γαλαξιες,διπλους αστερες,κ.α.Ο Διας επισης βρισκεται κοντα στην περιοχη. Ετσι η παρατηρηση μεταβλητων αστερων παρουσιαζει ακομα πιο μεγαλο ενδιαφερον. Χρησιμοι χαρτες θα ηταν οι Uranometria 2000 vol 1 Deep sky Atlas χαρτης 110 και AAVSO charts Y Virginis (b) (d).