ΙΑΝΟΣ

Βαγγέλη συγχαρητήρια για την προσπάθεια! Γνωρίζω πολύ καλά με πόση αγωνία περίμενες ένα θετικό αποτέλεσμα σε απόκρυψη. Η εμπειρία είναι πραγματικά μοναδική. Εύχομαι καλή παρατήρηση και στην επόμενη! Θα προσπαθήσω, αν καταφέρω να κλέψω λίγο χρόνο, να είμαι παρών.

Δημήτρη εξαιρετική παρουσίαση! Είναι πραγματικά απίστευτο ότι έχεις καταφέρει μέσα σε τόσο λίγο χρόνο τέτοια πρόοδο στην παρατήρηση. Να είσαι πάντα καλά και να συνεχίσεις στους ίδιους ρυθμούς! Φιλικά, Θανάσης

Παιδιά διαβάστε την πιο πρόσφατη και πολύ ενδιαφέρουσα δημοσίευση του Dr. Matthew Templeton που έκανε για την AAVSO σχετικά με τον αστέρα P Cyg. Η αναδημοσίευση είναι από την ιστοσελίδα της AAVSO: http://www.aavso.org/ A SUPERNOVA IN THE MAKING - Dr. Matthew Templeton, AAVSO This time of the year is a great time for astronomy, since these months bring into view the densest star fields of the Milky Way. Southern hemisphere observers are treated to the awesome view of the Galactic bulge, while northern observers get lovely Cygnus all evening long. Cygnus has some remarkable objects for variable star observing, including the high-amplitude Mira variables Chi, R, and U Cyg that all come close to naked eye visibility during maxima, and the famous long-period Cepheid X Cyg. Another bright variable in Cygnus is only modestly variable today, but will one day -- some day -- put on a show seconded only by our own Sun. P Cygni is a supermassive star, freshly-born from one of the many star-forming regions in Cygnus. At a modest apparent magnitude of 4.5, it appears somewhat nondescript, but this hides the fact that it's one of the most luminous stars in our Galaxy. It was first discovered as an apparent Nova in 1600 by Blaeu, and remained visible for nearly a quarter of a century -- much longer than any "novae" we know today. It returned later in the seventeenth century and has varied between 4.5 and 5.5 since then. We now know that it isn't a traditional nova, but a Luminous Blue Variable (LBV). These are the most massive stars known, doomed to live for just a few million years before their nuclear fuel runs out, and they die spectacular deaths as supernovae. Supermassive stars are super-rare; only a handful exist in any star-forming galaxy at a given moment in time, and they're *only* found in galaxies currently forming stars. Their lives are so short that they come and go only during active star formation. The brightest (by far) in Earth's skies is the great eta Carinae, and its famous "homunculus" nebula was created by its own huge wind. P Cygni also has a wind, and the spectroscopic nebular line feature of blue-shifted absorption tails with red-shifted emission are given the name "P Cygni profiles" for the phenomenon first discovered in P Cygni. P Cygni is currently (as of June 19, 2007) around m(vis) of 4.8, and it has varied by about half a magnitude around that value for the past several decades. Arne Henden released a Special Notice (#47, 2007 May 19) requesting monitoring of P Cygni, and visual observations are certainly welcome as always. It's a treat within the rich star fields of the July Milky Way, but don't expect it to vary by much over the observing season. But who knows -- if you're lucky, you might just be the first person to catch the first light of a Galactic supernova in nearly 400 years. Φιλικά, AAVSO DXA

Ναι φίλε asterios, αξίζει τον κόπο. Θα πρέπει πάντα να έχεις ως αρχή ότι για να δεις σωστά, ιδιαίτερα deep sky, πρέπει να βρίσκεσαι σε περιοχές με μηδενική φωτορύπανση και αν είναι δυνατόν σε μεγάλο υψόμετρο. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη. Καλό είναι στις εξορμήσεις να μην είσαι μόνος σου για πολλούς και διάφορους λόγους, εκτός εάν εξασφαλίσεις κάποιο ασφαλές σημείο με δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας. Πάντως όλο και κάποιος γνωστός σου μπορεί να δείξει ενδιαφέρον για παρατήρηση, οπότε να μην εγκαταλείψεις αυτή την επιλογή. Φιλικά, Θανάσης

Φίλε Δημήτρη Εύγε για τις επιλογές που έκανες. Δε θα μπορούσαν να είναι καλύτερες. Η χρήση της ουρανομετρίας μαζί με έναν 8Χ50 ερευνητή τηλεσκοπίου θα σε οδηγούν με τη μέγιστη ταχύτητα και ακρίβεια σε όποιο στόχο επιλέγεις. Με τον Millenium star atlas θα έχεις τη δυνατότητα να αναγνωρίζεις τα πεδία μέσα από τον προσοφθάλμιο με μεγάλη ευκολία, όταν θα ψάχνεις δύσκολους στόχους. Φυσικά απαιτείται αρκετή εξάσκηση εάν δεν έχεις τη σχετική εμπειρία και τώρα το καλοκαίρι είναι η καλύτερη εποχή. Εύχομαι να ξεκινήσεις τις παρατηρήσεις σου το ταχύτερο! Φιλικά, Θανάσης

Φίλε μην βιαστείς! Φρόντισε να πάρεις χάρτες που να απεικονίζουν αστέρες με mag=10, έτσι ώστε να μην χρειαστεί να κάνεις νέα αγορά αργότερα. Ένας τέτοιος χάρτης θα ήταν ιδιαίτερα πολύτιμος τώρα με το 6άρι σου αλλά και αργότερα όταν αποφασίσεις να αναβαθμίσεις το τηλεσκόπιο σου με κάποιο μεγαλύτερο. Φιλικά, Θανάσης

Χαιρετώ όλους τους φίλους του astrovox! Ήταν πραγματικά μια πολύ επιτυχημένη εξόρμηση. Ποιος θα περίμενε ότι θα μαζευόμασταν τριάντα περίπου φίλοι του νυχτερινού ουρανού μήνα Απρίλιο; Σχεδόν απίστευτο. Παρατήρηση, διασκέδαση, περιηγήσεις… σίγουρα όλοι περάσαμε υπέροχα. Στην επόμενη εξόρμηση θα περάσουμε ακόμα καλύτερα! Βαγγέλη, αν και αρκετό καιρό παρατηρώ μεταβλητούς αστέρες για την aavso, ειλικρινά η παρατήρηση/ καταγραφή που έκανες στον GW Lib ήταν η πιο συναρπαστική εμπειρία που είχα έως τώρα σε outburst εκρηκτικών μεταβλητών. Περιμένω ανάλογη συνέχεια Βαγγέλη! Παιδιά, λίγη υπομονή μέχρι την επόμενη εξόρμηση και καλές παρατηρήσεις! Φιλικά, Θανάσης

Ερευνητής τηλεσκοπίου 8Χ50 και URANOMETRIA. Ο απόλυτος συνδυασμός για στάρ χόπινγκ ακόμα και σε περιοχές με μέτρια φωτορύπανση! Πραγματικά μου άνοιξαν το δρόμο στις παρατηρήσεις αμυδρών σωμάτων που παρουσίαζαν μεγάλη δυσκολία στον εντοπισμό τους (κάτι που φυσικά δεν γινόταν με τον quickfinder, Γιώργο!).

Μπράβο Δημήτρη! Συνέχισε την εξάσκηση στην πλάγια όραση πάνω σε παρόμοιους στόχους. Σύντομα θα διαπιστώσεις πως θα βλέπεις πολλούς αμυδρούς γαλαξίες με σημαντικές λεπτομέρειες. Το μέγεθος που βρήκες στο διαδίκτυο είναι το b= blue magnitude που δίνει φωτογραφικά πάντα αμυδρότερα μεγέθη. Το v= visual magnitude, (φαινόμενο μέγεθος) του ngc 3842 (radio galaxy) είναι 12.5 περίπου όσο γράφει και ο φίλος Κώστας. Οι βάσεις δεδομένων δε συμφωνούν σχεδόν ποτέ με τα φαινόμενα μεγέθη. Ψάξε και τους ngc 3884, 3816 στο ίδιο σμήνος, και τον 3883 στα βόρεια όρια του σμήνους πολύ κοντά στον διπλό 93 Leo. Είμαι βέβαιος πως αν παρατηρήσεις από μεγάλο υψόμετρο με καλές ατμοσφαιρικές συνθήκες, θα τους δεις. Για σχετικές πληροφορίες ngc/ic εδώ: http://www.ngcic.org/pubdb.htm Φιλικά, Θανάσης

Χαιρετώ, όλους τους φίλους του astrovox! Μετά από έναν εξαντλητικό ολονύκτιο μαραθώνιο που κράτησε περίπου 10 ώρες, από το βραδάκι της 16ης έως το ξημέρωμα της 17ης, δηλώνω απόλυτα ικανοποιημένος από το τελικό αποτέλεσμα! Η ευνοϊκότατη τοποθεσία με 360 μοίρες ανοιχτό ορίζοντα, οι ατμοσφαιρικές συνθήκες και το υψόμετρο κοντά στα 1500m έπαιξαν καταλυτικό ρόλο (Ν.Α ουρανός) στο πέρα από κάθε δική μου προσδοκία επιτυχημένο Messier marathon. Η παρατήρηση ξεκίνησε με μια μικρή καθυστέρηση, λόγω κάποιων ασήμαντων τοπικών νεφώσεων, στις 20.30. Δεν ήταν η καλύτερη αρχή μιας και οι αστερισμοί του Κήτους, των Ιχθύων και του Τριγώνου βρίσκονταν χαμηλά στο δυτικό ορίζοντα, πνιγμένοι κυριολεκτικά στην έντονη φωτορύπανση της Καλαμάτας Ήταν θαύμα που κατάφερα σχετικά γρήγορα να εντοπίσω τους Μ74, Μ77 χωρίς κάποιους ορατούς με γυμνό οφθαλμό, αστέρες οδηγούς. Δε συνέβη το ίδιο και με τον Μ33 όπου, λόγω της φύσης του, δηλαδή μεγάλος και αρκετά αμυδρός συν τη φωτορύπανση και τη μικρή καθυστέρηση στους προηγούμενους δύο στόχους, δεν κατάφερα να τον παρατηρήσω αν και είχα εστιάσει στον πυρήνα του. Ο μαραθώνιος κύλισε γενικώς ομαλά όπως ήδη έχει αναφέρει ο Γιώργος και ιδιαίτερα ευχάριστα. Θα συμφωνήσω απόλυτα με όσους έχουν την άποψη ότι στην ουσία πρόκειται για ένα marathon που έχει να κάνει με την αντοχή του παρατηρητή στις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει αυτή η προσπάθεια. Κρύο, πολύωρη ορθοστασία, άγχος, απογοήτευση από πιθανή απώλεια κάποιου Messier object, απότομη πτώση της ψυχολογίας όταν π.χ έχεις στις 01:00 φτάσει τους 70 στόχους και σκέφτεσαι ότι έχεις άλλους 40, ανελέητο star hopping σε 35 αστερισμούς του ουρανού… Μεγέθη αδιάφορα, ή με οποιοδήποτε τρόπο αντιμετωπίσιμα όταν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, για κάποιον που θέλει να τελειώσει τον μαραθώνιο ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα που θα πετύχει. Η καθαυτού παρατήρηση των Messier objects έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Φινάλε στον ανατέλλοντα Πήγασο και το Μ15 στις 05.29, ενώ λίγα λεπτά νωρίτερα είχε τελειώσει με επιτυχία η εξαιρετικά δύσκολη παρατήρηση των Μ72, Μ73 στον Υδροχόο. Το Μ30 δεν ανέτειλε για εμάς εκείνο το ξημέρωμα και ήταν ο δεύτερος στόχος που έχανα αλλά εκείνες τις στιγμές αυτό δεν είχε καμιά σημασία… Συγχαρητήρια σε όλους τους φίλους που συμμετείχαν στο Messier marathon για τις εξαιρετικές προσπάθειες τους. Ευχαριστώ ιδιαίτερα την Κατερίνα Τσιοδούλου – Αποστόλου που κατέγραφε και κρατούσε σημειώσεις για όλους τους στόχους που παρατήρησα καθ’ όλη τη διάρκεια του Messier marathon. Χωρίς τη βοήθεια της η παρατήρηση θα ήταν πολύ πιο δύσκολη. Για τον Γιώργο Κορώνη τι να πω… όσοι δεν τον γνωρίζετε φροντίστε να βρεθείτε κάπου κάπως κάποτε μαζί του για παρατήρηση……………αποθέωση!!! Εύχομαι σε όλους καλές παρατηρήσεις! Φιλικά, Θανάσης

Παιδιά, όσοι από εσάς θα συμμετέχετε στο Messier marathon και δεν έχετε προετοιμαστεί με το απαραίτητο βοηθητικό υλικό καλό θα ήταν να ξεκινήσετε από σήμερα καθώς οι μέρες που απομένουν είναι λίγες. Από αυτή την ιστοσελίδα: http://www.robhawley.net/mm/ έχετε τη δυνατότητα να κατεβάσετε αναλυτικότατους χάρτες (14.9 Mb) όπου παρουσιάζονται όλα τα μονοπάτια με την σωστή σειρά που πρέπει να ακολουθήσει ο παρατηρητής για ένα πετυχημένο Star Hopping στον μαραθώνιο. Εμείς ήδη έχουμε σχηματίσει ομάδα μαζί με τον Γιώργο Κορώνη και άλλους φίλους από Καλαμάτα και Σπάρτη για το Σάββατο 17/3 στον Ταΰγετο, καιρού επιτρέποντος. Καλές παρατηρήσεις!

Βαγγέλη, συμφωνώ απόλυτα : Εξαιρετικό πρόγραμμα! Γιώργο έχεις να προτείνεις κάποιον εκλειπτικό γι αυτή την περίοδο με παρατηρήσιμο εύρος μεταβολής (1 ή 2+ mag), σε διάστημα 3, 4 ωρών;

… Και στον Ταΰγετο είχαμε μια υπέροχη βραδιά, ασυνήθιστα ζεστή για την εποχή, με εξαιρετική διαύγεια, και σταθερότητα στην ατμόσφαιρα. Ξεκίνημα από τον Κρόνο με μεγάλη ποικιλία μεγεθύνσεων, ιδιαίτερα με 480Χ, Nagler T6 5mm και Televue Barlow 2X, ο απόλυτος συνδυασμός! Κανένα πρόβλημα στην εστίαση, με το χώρισμα cassini και τις ζώνες στην επιφάνεια του πλανήτη να διακρίνονται πεντακάθαρα. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα στον αστερισμό του Ωρίωνα για κάποιoυς highlight στόχους εκεί, προχωρήσαμε στην περιοχή γύρω από τον αστέρα δ των Διδύμων. Εκεί είδα κάποιους γαλαξίες που δεν είχα παρατηρήσει σε περασμένες εξορμήσεις. Τον ngc 2365, λιγότερο από μια μοίρα ανατολικά του δ Gem, τον ngc 2342 και τον ngc 2339 νοτιότερα. Με 92Χ (Nagler 13mm) δυσκολεύτηκα να τους εντοπίσω μιας και η περιοχή γύρω τους είναι αρκετά πυκνή σε αστέρες και το μάτι έπρεπε να μένει καρφωμένο αρκετά λεπτά πάνω στον προσοφθάλμιο μέχρι να πάρει ξεκάθαρη εικόνα. Με 240Χ, το πλανητικό νεφέλωμα ngc 2392 (Eskimo Nebula) που είναι και από τους ωραιότερους χειμερινούς στόχους, ήταν εντυπωσιακό. Συνεχίζοντας στον αστερισμό του Λέοντα η deep sky αίσθηση γίνεται πιο έντονη. Τα πεδία εκεί είναι πιο σκοτεινά, γεμάτα από λαμπερούς γαλαξίες. Η αρχή έγινε από το Leo Triplet με τους Μ 65, Μ 66 και ngc 3628 στο ίδιο πεδίο, τον ngc 3593 και τον σπειροειδή ngc 3596 να τους πλαισιώνουν δυτικότερα. Εντυπωσιακοί οι Μ 95 και Μ 96, και οι Μ 105, ngc 3384, ngc 3389 στο ίδιο πεδίο και οι τρεις. Λίγο βορειότερα ο ngc 3377, o ngc 3367, και ο ngc 3338 κυριαρχούν στην περιοχή, ενώ απέναντι τους βορειοανατολικά του θ Leo τρεις γαλαξίες σε μια ευθεία, που τους έβλεπα για πρώτη φορά, οι ngc 3681, 3684, 3686, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Με αυτά και αρκετά άλλα έκλεισε η παρατήρηση που άφησε αρκετές εκκρεμότητες για την επόμενη νέα Σελήνη! Τηλεσκόπιο dob 10”, πεδίο παρατήρησης κάτι παραπάνω από 1000m. Καλές παρατηρήσεις!

Δημήτρη, Για ρίξε μια ματιά εδώ: http://www.asteroidoccultations.com/2007_01/0130_510_8218.htm Φαίνεται να καλύπτει όλη την κεντρική Πελοπόννησο!

Μιχάλη, Ο Κρόνος είναι το πιο φωτεινό κίτρινο αστεράκι που μπορείς να δεις αυτή την ώρα στον ανατολικό ορίζοντα. Αν θες να τον δεις σωστά σημάδεψε τον μετά τις 10 έτσι ώστε να ανέβει αρκετά ψηλότερα, να έχεις και πιο σταθερό είδωλο.

Ένα σύννεφο που έμεινε στο κέντρο του μονοπατιού τέσσερα λεπτά πριν και δύο λεπτά μετά την απόκρυψη, έσβησαν κάθε ελπίδα παρατήρησης του φαινομένου. Μιλάμε για μεγάλη ατυχία, όταν κατά τ’ άλλα ο ουρανός εκείνη τη στιγμή, ήταν σε ποσοστό 70% περίπου, καθαρός. Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Η προετοιμασία με τον εντοπισμό του πεδίου και του αστεροειδούς αλλά και η 100% ετοιμότητα πριν την απόκρυψη, είναι οι εμπειρίες που μένουν, χρήσιμες για τις παρατηρήσεις που θ’ ακολουθήσουν. Το γεγονός επίσης πως το φαινόμενο της απόκρυψης εξελίσσεται με μεγάλη ταχύτητα, για τα δικά μας παρατηρησιακά δεδομένα που έχουν να κάνουν συνήθως με παρατηρήσεις σε σώματα στατικά ή τουλάχιστον με αργές ή και πολύ αργές μεταβολές, προκαλεί μεγάλη ένταση στον παρατηρητή, ενώ η αδρεναλίνη λίγα δευτερόλεπτα πριν την απόκρυψη χτυπάει στο κόκκινο! Αξίζει να παρατηρήσει κάποιος τουλάχιστον μια φορά το φαινόμενο της απόκρυψης μόνο και μόνο για να πάρει μια γεύση αυτής της σπάνιας έντασης. Μιλάμε για φοβερή εμπειρία! Βαγγέλη, ευχαριστούμε ιδιαίτερα για την υποστήριξη με το υλικό που ήταν απαραίτητο για να γίνει εφικτή η παρατήρηση, και οπωσδήποτε θα αναμένουμε την επόμενη. Φίλοι μου, καλές παρατηρήσεις!

Γεια σου Δημήτρη, Η απόσταση ήταν λιγότερο από 0.5 μοίρες. Κοίταξε τη φωτογραφία από το DSS που έχει κατεβάσει ο Βαγγέλης. Ο αστεροειδής περνά ανάμεσα από τους αστέρες με mag 8.4 και 9.8 κατευθυνόμενος δυτικά προς τον αστέρα στόχο. Παιδιά και στη Σπάρτη αυτή την ώρα έχει λίγα σύννεφα. Ελπίζω κατά τη διάρκεια της απόκρυψης να έχει καθαρίσει.

Γεια σας παιδιά! Μετά από ένα δύσκολο κυνηγητό μετ’ εμποδίων κοντά στον κατακίτρινο 23 Hya κατάφερα να πάρω φως από τον αστεροειδή Ekard 694. Τον εντόπισα χθες το βράδυ στις 00.05, λίγα λεπτά βορειοδυτικά του πιο φωτεινού αστέρος που βρισκόταν κοντά του με mag=12.65 σύμφωνα πάντα με τους χάρτες που μου είχε στείλει νωρίτερα ο Βαγγέλης και με υπολογισμούς που έκανα για τη θέση του τη συγκεκριμένη ώρα. Από τη σύγκριση που έκανα με τους πλησιέστερους αμυδρούς αστέρες υπολόγισα ότι είχε φαινόμενο μέγεθος mag=14.4 ή 14.5. Με 240Χ (Nagler T6 5mm) ήταν οριακή η παρατήρηση του με το seeing να μην βοηθάει καθόλου για μεγαλύτερες μεγεθύνσεις. Ο Ekard εκείνη τη στιγμή έμοιαζε πάρα πολύ με αμυδρότατο carbon star. Στο περίπου, οι συντεταγμένες κατά την ώρα της παρατήρησης του ήταν: RA 09h 16 50 και Dec -6.39 Στο σημείο που εντόπισα τον αστεροειδή δεν υπήρχε κανένα χαρτογραφημένο άστρο που να βρίσκεται εντός των παρατηρησιακών δυνατοτήτων του τηλεσκοπίου μου. Όσον αφορά τον αστέρα στόχο της απόκρυψης είναι πολύ εύκολο να εντοπιστεί αλλά θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, όσοι θα κάνουμε οπτική παρατήρηση, γιατί είναι αρκετά αμυδρός και το κυριότερο, είναι διπλός με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει. Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα στοιχεία για το σύστημα αυτό. Πάντως σίγουρα πρόκειται για πολύ στενό ζεύγος. Εγώ χθες δεν διέκρινα καμιά λεπτομέρεια. Μπορεί να ήταν χάλια το seeing βέβαια, αλλά πιστεύω ότι για κάτι παραπάνω στο σύστημα αυτό είναι απαραίτητο τηλεσκόπιο >14”. Γενικά η χθεσινή παρατήρηση ήταν μια αρκετά εποικοδομητική εμπειρία, που τερματίστηκε λίγα λεπτά μετά τον εντοπισμό του αστεροειδούς, όταν ένα λεπτό στρώμα πάγου άρχισε να καλύπτει την πάνω επιφάνεια του τηλεσκοπίου… Ελπίζω αύριο ο καιρός να βοηθήσει. Καλή παρατήρηση παιδιά!

Φυσιολογικότατο! Στον ουρανό άλλωστε δεν έχει και μεγάλη σημασία... Καλές παρατηρήσεις!